[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ในยุคที่ผลไม้ตามฤดูกาลบางชนิดยังไม่ถูก เก็บขึ้นหิ้งเป็นยาสมุนไพร ชีวิตชาวบ้านมีผลไม้ให้กินตลอดปี เด็กๆนอกจากจะกินผลไม้ในยุคของตัวเองแล้ว ยังรู้จักผลไม้ยอดนิยมของคนรุ่นก่อนๆ ด้วยอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ เห็นคุณย่า คุณยายชอบกินผลไม้แปลกๆ เช่น ไข่เน่า, มะขวิด, มะขามเทศ...เมื่อ นึกย้อนไปในอดีต รสชาติอันหอมหวานของผลไม้บางชนิดยังติดที่ริมฝีปาก ถึงอยากกินตอนนี้ก็หาไม่ได้ ยิ่งผลไม้จากเมืองนอกทะลักเข้ามามาก จนผลไม้พื้นเมืองของเราทำท่าจะห่างไกลจากชีวิตผู้คนไปทุกที หรือว่ากินผลไม้ไทยไม่ทันสมัย, รสชาติของผลไม้จากต่างประเทศดีกว่า, อยากได้สารอาหารแปลกๆที่มาจากดินแดนห่างไกล ก็ว่ากันไป

(http://www.bloggang.com/data/k/klongrongmoo/picture/1255103912.jpg)

(http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2010/05/J9300879/J9300879-8.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/plaipanpim/picture/1299123852.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/plaipanpim/picture/1299124360.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/plaipanpim/picture/1299311399.jpg)

ชมพู่น้ำดอกไม้
บ้าน สวนหลังนั้น มีต้นชมพู่น้ำดอกไม้อยู่หลายต้น ในแถบนั้นเป็นดินร่วนปนทราย น่าจะเป็นทะเลโบราณมาก่อน อยู่ที่ตำบลแพงพวย ผมได้ลิ้มรสชมพู่น้ำดอกไม้ของสวนนี้เป็นประจำ กลิ่นหอม แก่จัดจะมีรสหวาน เคี้ยวนุ่มปาก  บ้านเราได้กิ่งพันธุ์ชมพู่น้ำดอกไม้ขนาดเท่าแขนเด็ก จากเจ้าของที่ไม่ยอมจะให้ใครง่ายๆ ที่บ้านเอาลงดิน ซึ่งเป็นดินดำปนดินเหนียว หลังจากนั้น ผมไม่เคยได้ข่าวว่ามันเจริญเติมโต หรือให้ผลเลย น่าเสียดายที่บ้านเราแม้จะเป็นชาวสวนขนานแท้ ก็ยังปลูกชมพู่น้ำดอกไม้ไม่สำเร็จ
ชมพู่น้ำดอกไม้[1] (อังกฤษ: Syzygium jambos) หรือชื่ออื่นๆ เช่น ชมพู่ โรสแอปเปิล แอปเปิลมาเลย์ พลัมมาลาบาร์ จามบู ชามพัคกา และโพมาโรสา เป็นต้นไม้ยืนต้นชนิดหนึ่งมีต้นกำเนิดในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แต่พัฒนาสายพันธุ์มาจากอินเดีย ผลมีรสหวานหอมมีน้ำเยอะลักษณะคล้ายลูกแพร์ มีสายพันธุ์หลักๆ 2 คือ สายพันธุ์ที่มาจากประเทศไทยผลจะมีสีเขียวอ่อน ส่วนสายพันธุ์ที่มาจากประเทศมาเลเซีย ผลจะมีสีแดง  ชมพู่น้ำดอกไม้น้ำดอกไม้มีชื่อพื้นเมืองอื่นๆอีก คือ ฝรั่งน้ำ (ใต้) มะซามุด (น่าน) มะน้ำหอม (เหนือ) มะห้าคอกลอก (แม่ฮ่องสอน) และ ยามู่ปะนาว่า (มลายู ยะลา) [1] ลักษณะทางพฤกษศาสตร์[แก้]ชมพู่น้ำดอกไม้เป็นไม้ยืนต้น สูงได้ถึง 10 เมตร ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามรูปขอบขนานแกมใบหอก กว้าง 3 - 4 ซม. 12-17 ซม. ช่อดอกเป็นช่อกระจะ ออกที่ปลายกิ่ง ดอกย่อย 3 - 8 ดอก กลีบดอกสีขาวหรือเหลืองอ่อน ฐานรองดอกรูปกรวย เกสรตัวผู้จำนวนมาก ผลเป็นผลสด กินได้ รูปเกือบกลม เส้นผ่าศูนย์ กลาง 5 - 6 ซม.[2] อ้างอิง[แก้]1.↑ 1.0 1.1 ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย เต็ม สมิตินันทน์ สำนักงานหอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช, พ.ศ. 2549  2.↑ ชมพู่น้ำดอกไม้น้ำดอกไม้ ข้อมูลพรรณไม้ สำนักงานโครงการอนุรักษ์พันธุ กรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

มะพุด

(http://i1092.photobucket.com/albums/i414/priraya/DSC06731.jpg)

(http://i1092.photobucket.com/albums/i414/priraya/DSC06726.jpg)

(http://lh3.ggpht.com/_88IIfkgib74/TFgMD7RzUHI/AAAAAAAACcg/bUb26ny03qA/s400/DSC04522.JPG)

(http://lh4.ggpht.com/_88IIfkgib74/TFgMNtm1HiI/AAAAAAAACcw/GiGGfRVEWTo/s400/DSC04527.JPG)

(http://lh4.ggpht.com/_88IIfkgib74/TFgMTIWH0ZI/AAAAAAAACc4/qli9lfhM2EQ/s400/DSC04532.JPG)

(http://lh6.ggpht.com/_88IIfkgib74/TFjhYp0_bBI/AAAAAAAACdk/AXXmLRT2L2k/s400/DSC04610.JPG)

(http://lh4.ggpht.com/_88IIfkgib74/TFjhYYHi-dI/AAAAAAAACdc/RWSOdwu9dW8/s400/DSC04606.JPG)

ลักษณะทั่วไป
มะพูดเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ใบใหญ่ หนา มัน เป็นรูปไข่ยาวรีคล้ายใบมังคุด แต่ปลายใบจะแหลมกว่า ดอกสีเขียวอมเหลือง ผลใหญ่ขนาดส้มเขียวหวานผลดกออกตามกิ่ง ผลดิบสีเขียว ผลแก่มีสีเหลือง เมื่อสุก จะมีสีสัน เนื้อในผลสีเหลืองจำปา รสเปรี้ยวอมหวาน รับประทานเป็นอาหารได้
การปลูก เพาะเมล็ด
สรรพคุณทางยา
น้ำคั้นจากลูก รสเปรี้ยวอมหวาน แก้ไอ ขับเสมหะ แก้เจ็บคอ และแก้เลือดออกตามไรฟัน
ราก รสจืด แก้ไข้ แก้ร้อนใน และถอนพิษผิดสำแดง
เปลือก มีรสฝาด ใช้ชำระบาดแผล
ผลดิบแกงส้มกับกุ้งสดจะให้รสเปรี้ยวแทนมะนาวได้  ปัจจุบันได้มีผู้นำมาไปแปรรูปเป็นน้ำผลไม้จำหน่าย
ใบและเปลือกของต้นนิยมนำมาใช้ย้อมสีเส้นไหม   จะให้สีเหลืองคล้ายสีเหลืองดอกบวบ
ประโยชน์
มะพูดเป็นต้นไม้ที่ควรปลูกไว้ในบริเวณบ้าน โดยปลูกไว้ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ (พายัพ) เชื่อว่าคนโบราณปลูกเอา เคล็ดเพื่อหวังให้ลูกหลานเป็นคนช่างพูดช่างเจรจาในสิ่งที่ดีงาม เพราะคนที่พูดจาไพเราะก็จะมีคนชื่นชอบกันมาก  มะพูด เป็นไม้ยืนต้นที่มีทรงพุ่มสวยให้ร่มเงาได้ดี  และผลของมะพูดก็นำมาใช้ประโยชน์ในด้านต่าง ๆ ได้ 

(http://2g.pantip.com/cafe/gallery/topic/G3358435/G3358435-0.jpg)

(http://2g.pantip.com/cafe/gallery/topic/G3358435/G3358435-1.jpg)

(http://2g.pantip.com/cafe/gallery/topic/G3358435/G3358435-3.jpg)

(http://2g.pantip.com/cafe/gallery/topic/G3358435/G3358435-14.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/n/nulaw-08/picture/1329974271.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/n/nulaw-08/picture/1329975143.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/n/nulaw-08/picture/1330263775.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/n/nulaw-08/picture/1329974322.jpg)

(http://www.bloggang.com/data/n/nulaw-08/picture/1330263801.jpg)

(http://2.bp.blogspot.com/-RKKeBQ_urPU/UYCDKk2DqYI/AAAAAAAAjIU/l38bLaRQ7QQ/s640/IMG_3969+%E0%B8%8A%E0%B8%B3%E0%B8%A1%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87+%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B9%89%E0%B8%B2_resize.JPG)

(http://i30.photobucket.com/albums/c311/Nungkwak/Ampawa%2011%20Mar%2006/DSCF2686.jpg)

"ชำมะเลียง" บางพื้นที่เรียก โคมเรียง พุมเรียง หรือผักเต้า มีถิ่นกำเนิดในประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีสรรพคุณ ผลสุกแก้ท้องเสีย รากแก้ไข้ แก้ไข้เหนือ แก้ท้องผูก เป็นต้น

 เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงใหญ่ ในวงศ์ SAPINDACEAE สูง 4-15 เมตร เปลือกลำต้นสีน้ำตาล แตกเป็นร่อง
 ใบ ใบประกอบแบบขนนก เรียงสลับ ออกเยื้องกันเล็กน้อย รูปหอกเรียงยาวสีเขียวเข้ม ปลายใบแหลม ขอบเรียบ
 ดอก ออกเป็นช่อ ตามกิ่ง ลำต้น มีทั้งดอกสมบูรณ์เพศ และไม่สมบูรณ์เพศปนกัน ช่อดอกยาว กลีบดอกสีม่วงแดง
 ผล กลม หรือรูปไข่ สีดำแดง แต่ละผลมี 1-2 เมล็ด 1 ช่อมี 20-30 ผล เมื่อแก่จะเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีดำ เนื้อนุ่ม รสหวานหอมฝาด
      ขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง เติบโตได้ดีทุกสภาพพื้นดิน ความชื้นและแสงแดดปานกลาง
ผลสดสีเขียว อมม่วงแดง สุกเป็นสีม่วงดำ มีลักษณะกลมป้าน ชำมะเลียงจะสุกช่วงเดือน มกราคม ถึง กุมภาพันธ์ เด็กๆจะเลือกผลชำมะเลียงที่ลูกโตๆแก่จัด รสหวาน กินแล้วใจเย็นอย่างโบราณว่า

ไข่เน่า

ผม เห็นไข่เน่าดำๆทีไร จะนึกถึงพุทราที่มีหนอนไชเสียพรุนแล้ววางไข่ใต้ผิว เมื่อเห็นครั้งใด ต้องทำใจใหม่ทุกครั้ง กลิ่นและสีของมันเป็นเช่นนั้นเองผล ไข่เน่าแก่เต็มที่จะเป็นสีดำเทาอ่อนนุ่มนิ่ม ผิวมัน ผลโตประมาณ 1-1.5 เซนติเมตร และมีรสหวานอมเปรี้ยว กลิ่นเหม็น นึกถึงไข่เน่าทุกครั้งเมื่อฝนตกพร่ำๆ ซึ่งผลของมันจะแก่จัดในฤดูฝน น่ากินทีเดียว