สภาพความเป็นอยู่รอบ ๆ ครับ
บ้านริมทางส่วนมากอยู่ในสภาพทรุดโทรมครับ
ตัดอารมณ์ได้พอตัว บางบ้านโทรม ๆ แต่มีรถเก๋งขับ
แต่ก็ยอมรับครับว่าส่วนมากถือว่าโทรม ละแถวนี้พอถึงฤดูน้ำหลาก พอน้ำมา ปลาจะกินมด
ถ้าน้ำลด มดจะกินปลา (มันจะมั่วไปไหน)
สถานีรถไฟปากน้ำโพอยู่เบื้องหน้า
ความคลาสสิกของการเที่ยวแต่ละจังหวัดสำหรับผมคืออะไรรู้ไม๊ครับ
แน่นอนว่าไม่รู้กันหรอก เชื่อดิ สำหรับผมความคลาสสิกมันคือการที่ได้ถ่ายรูปกับป้ายที่สถานีรถไฟครับ
มันเป็นป้ายที่ไม่มีตามบขส. ไม่มีตามสถานที่ท่องเที่ยวเด็ด ๆ ในจังหวัดนั้น แต่มันมีที่สถานีรถไฟ ๕๕๕
และที่นี่ก็คือ "ปากน้ำโพ" เมืองสี่แคว แห่มังกร พักผ่อนบึงบอระเพ็ด ปลาจะระเม็ดเจ็ดดาว (ปลารสเด็ดปากน้ำโพต่างหาก ไอ้บ้า)
และเพลงประจำจังหวัดเคยฟังเพลงไม๊ครับ "สาวปากน้ำโพนั้นโก้จริง ๆ แถ่ แด แทด แท้บ แถ่ แด แด่ แด๊ด..." (เค้ามีแต่สาวบางโพ เฮ้อ !)
แปลกครับ คนแถวนี้แปลก เอาผ้าไปตากฝน ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
(เค้าลืมเก็บหละมั้งไอ้มั่ว)