ทรงสอนกิจที่ควรทำในอริยสัจ ๔ คือ
ทุกข์ ควรกำหนดรู้ (ปริญเญยยะ)
สมุทัย ควรละ (ปหาตัพพะ)
นิโรธ ควรทำให้แจ้ง (สัจฉิกาตัพพะ)
มรรค ควรเจริญ (ภาเวตัพพะ)
พระพุทธองค์ทรงสอนว่า
ทุกขอริยสัจ ควรกำหนดรู้
คือ ทุกข์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เราเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรไม่ได้
เพราะเป็นเรื่องในโลก เป็นเรื่องที่ต้องเป็นไปในโลก
(ข้าวของแพงขึ้นทุกวัน เศรษฐกิจฝืดเคือง)
ทุกขสมุทัยอริยสัจ ควรละ
รู้แล้ว ละเสีย (ละเหตุแห่งทุกข์ --- ตัณหา ๓ คือ เหตุแห่งทุกข์)
เพราะความอยากได้ อยากมี อยากเป็น...ตามโลก ทำให้เกิดทุกข์
เมื่อรู้ว่าข้าวของแพงขึ้น เศรษฐกิจฝืดเคือง ก็ต้องไม่ใช้จ่ายในเรื่องที่ไม่จำเป็นทั้งหลาย
ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ ควรเจริญ
จึงต้องปฏิบัติอริยมรรค ๘ เพื่อให้จิตเกิดพลังละเหตุแห่งทุกข์ได้
ละความอยากได้ อยากมี อยากเป็น...ตามโลก
มีสติยั้งคิดก่อนการใช้จ่ายทุกครั้ง อะไรจำเป็น-ต้องใช้ อะไรไม่จำเป็น-ไม่ต้องใช้
ทุกขนิโรธอริยสัจ ควรทำให้แจ้ง
เมื่อเจริญมรรค จิตจะมีพลังละเหตุแห่งทุกข์ได้
ละความอยากได้ อยากมี อยากเป็น ตามโลกได้
ก็จะไม่ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่จำเป็น ก็จะไม่ทุกข์ไปกับเศรษฐกิจที่ฝืดเคือง...ครับCredit by :
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=nulek&group=17Pics by : Google
ขอบพระคุณที่มาทั้งหมดมากมาย
อนุโมทนาสาธุธรรมค่ะ