|
หัวข้อ: ภาษิตนักรบโบราณ พระราชนิพนธ์ ในล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 04 กุมภาพันธ์ 2557 14:28:49 .
(https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS5GbciH4rlIdHeFwz6Q-DsifU2oAQzEyA6sDu_6hoKOnu97blc) ภาษิตนักรบโบราณ พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงแปลจากภาษิตภาษาฝรั่งเศส Mon a^me a’ dieu, Mon bras au roi, Mon coeur aux dames, L’ honneur a’ moi. มะโนมอบพระผู้ เสวยสวรรค์ แขนมอบถวายทรงธรรม์ เทอดหล้า ดวงใจมอบเมียขวัญ และแม่ เกียรติศักดิ์รักของข้า มอบไว้แก่ตัว มะโนมอบพระผู้ เสวยสวรรค์ นักรบต้องรักธรรม์ เที่ยงแท้ ยามสู่ยุทธภูมิอัน ประชิด จิตต์จึงจะมั่นแม้ เศิกกล้าไป่ขาม สงครามทำเพื่อป้อง ธรรมา นักรบเริงอาสา ไป่คร้าม อยู่ในที่ถูกหา ความขลาด ได้ฤๅ จิตต์มั่นขวัญพาข้าม ปลอดพ้นอันตราย เป็นชายเชื้อชาติแก้ว เพ็ญขวัญ แขนมอบถวายทรงธรรม์ เทอดหล้า รับใช้เพื่อป้องกัน วรบาท พระเอย เพื่อพระคงคู่ฟ้า ครอบเกล้าเราสราญ ภูบาลจะตรัสใช้ ไคลคลา เหินห่างจากเคหา ห่างห้อง ภักดีและอาสา เพราะเชื่อ ว่าบารมีป้อง ปกเกล้าเราไป หักใจจรจากห้อง หฤหรรษ์ รักชาติและรักธรรม์ เที่ยงแท้ ดวงใจมอบเมียขวัญ และแม่ คงเสน่ห์อยู่แม้ อยู่ร้างกลางสนาม ยามไปในถิ่นกว้าง ทางไกล พบสิ่งยั่วยวนใจ อยู่บ้าง ก็จะไม่เหลวไหล หลงวุ่น เพราะจิตจอดอยู่ข้าง หนึ่งแล้วมั่นคง รณรงค์ยงยุทธ์แย้ง ยิ่งภัย อื่นนอ จำจะต้องทำใจ กาจกล้า นักรบจึ่งควรใฝ่ เตือนสติ ตนเอง เกียรติศักดิ์รักของข้า มอบไว้แก่ตัว มัวรอให้พวกพ้อง คอยเตือน คงไม่รู้จิตต์เหมือน จิตต์ได้ ใครจะทราบว่าเพื่อน นึกหวั่น ขึ้นนอ ตัวสิเตือนตัวไว้ เหมาะแท้ทุกยาม สรุปความว่าแม้มั่น ธรรมา-ธิปแฮ อีกภักดีอาสา ราชไท้ รักเมียรักแม่พา ใจแน่ว สงวนศักดิ์จักสละได้ หมดแม้ชีวี (http://www.sookjaipic.com/images/9436414717_2.JPG) (http://www.sookjaipic.com/images/9653873046_3.JPG) |