จากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อจากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อ
เรียง “รัก” ทอร้อยถัก “ตัวอักษร”
“ลูกรักพ่อ” แม้บอกฝากจากกาพย์กลอน
“รัก” แน่นอน จากลูกมั่นลูกสัญญา
อาจไม่ใช่คนที่ เป็น “ที่หนึ่ง”
ไม่น่าทึ่ง-เก่งฉกาจ-มาดหรูหรา
ไม่สวยเด่นดังเช่น “ดาว” พราวนภา
แต่เชื่อว่าเป็น “คนดี” ที่ภูมิใจ
ทุกถ้อย “พ่อ” เตือนย้ำยามยังเด็ก
เจ้าตัวเล็กอาจเหมือนรั้นไม่หวั่นไหว
แต่พ่อจ๋า...ที่ตรึงติดสนิทฤทัย
จักอื่นใด “คำพ่อสอน” คือพรพรหม
อุ่นอื่นหนอ จะอุ่นละมุนนัก
เท่าอุ่นจาก “ไอรัก” อันเหมาะสม
ชายอื่นหนอ จะ “รักลูก” ยามทุกข์ตรม
ทั้งชีวิต “หวาน” – “ขม” พ่อห่วงใย
ลูกของพ่อจะเดินทางอย่างเชื่อมั่น
สู่ “ปลายฝัน” อนาคตอันสดใส
แม้อุปสรรค์จะขวากขวางบนทางไกล
“ลูกสาวพ่อ” จะก้าวไปไม่แคลนคลอน
จากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อ
เรียง “รัก” ทอร้อยถัก “ตัวอักษร”
พนมมือก้มน้อมราบกราบบิดร
ด้วยบทกลอน ว่า “รักมั่นกตัญญู”
สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan(ผู้แต่ง)