[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

อกุศลวิตกเป็นอันมากเกิดแต่ความ

เยื่อใยคือตัณหาเกิดขึ้นในตนแล้วแผ่ซ่าน

ไปในวัตถุกามทั้งหลายเหมือนย่านไทร

เกิดแต่ลำต้นไทรแล้วปกคลุมป่าไปฉะนั้น


ในชีวิตประจำวันที่เห็นได้ยินและคิดนึกก็ติดข้องทุกทีเห็นทีไรก็เกิดเยื่อใย

ทั้ง ๆ ที่ดับไปแล้วสิ่งที่ดับไปแล้วแท้จริงไม่มีอะไรเลยนอกจากธรรมะแต่ก็ยังคิดถึง

อยู่มีเยื่อใยอยู่เยื่อใย - ในกาย - เยื่อใยใน(นามธรรม)ทั้งหมดในกาย - เยื่อใยในจิตทุก ๆ

ขณะที่ที่เกิดขึ้น - จิตเป็นธรรมะที่เกิดพร้อมเจตสิกแต่ไม่ปรากฏ - เพราะฉะนั้น - เยื่อใย

ก็คือจิตที่เป็นเรา - จิตปรากฏจิตนั้นก็เป็นเราเจตสิกปรากฏความขุ่นเคืองสุขใจก็เป็น

เราจนกว่าจะเห็นความเกิดดับของจิตจึงจะหมดเยื่อใย - ความเยื่อใยจะดับไปต้องตาม

ลำดับของปัญญาเยื่อใยขั้นแรกที่จะดับคือเยื่อใยด้วยความเห็นผิดในสภาพธรรมว่า

เป็นเราจนกว่าจะหมดเยื่อใยในสภาพธรรมแต่ละอย่างว่าเป็นธรรมะแต่ละอย่างที่เกิด

ดับไม่ใช่เรา







http://forums.212cafe.com/boxser/ (http://forums.212cafe.com/boxser/)