กวีประชาไท: เสรีภาพคือหนามยอกอก
<span class="submitted-by">Submitted on Thu, 2023-10-12 22:33</span><div class="field field-name-field-byline field-type-text-long field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><p>บุหงามลาซอ</p>
<p> </p>
</div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><div class="poet-box">
<p> </p>
<p> </p>
<p>กลับเป็นหนามยอกอกยากจะแก้
เจ็บปวดแท้ดั่งนรกที่หมกไหม้
อยู่ตื้นลึกหนาบางวางอย่างไร
ห้วงหัวใจมิเคยสุขทุกข์เนานาน</p>
<p>คือถ้อยคำ “เสรีภาพ” หยาบช้านัก
เป็นกับดักขวากขวางทางสมาน
ชนชั้นสูงชั้นล่างต่างวงศ์วาน
น่ารำคาญเสียงร้องก้องทะลวง</p>
<p>ห้าสิบปีเคยจับกดแล้วบดขยี้
มาวันนี้ระลึกกึกก้องสรวง
“สิบสี่ตุลา” อีกหนคนทักท้วง
“เสรีภาพ” คือบ่วงมารผลาญมือเรา</p>
<p>จะเสพสมอมอิ่มปริ่มอวลอก
จะกอดกกกดทับคนขลาดเขลา
จะทำมือยืดยาวสาวได้สาวเอา
ไม่อับเฉาชอกช้ำซ้ำวันนี้</p>
<p>“ห้าสิบปี” เสรีภาพเอิบอาบทั่ว
ละลายขั้วชนชั้นต่างห่างวิถี
พัฒนาการจัดสรรการศึกษาบรรดามี
ประชาชีพ้นขลาดเขลาเร้ากังวล</p>
<p>ยิ่งเป็นหนามยอกอกสะทกสิ้น
ฝังลึกดินแน่นหนักตระหนักผล
อำนาจเดิมเสริมอยู่ทุกตัวตน
จะหลุดพ้นหวาดหวั่นจงหมั่นตรอง</p>
<p>ถอนคืนบ้างปล่อยบ้างเก็บวางไว้
อย่าถอยไปจนสุดหยุดเราผอง
อย่าตัดสินสิ้นเยื่อใยไม่ประคอง
อำนาจเก่ายังรังรอง “ห้าสิบปี” “สิบสี่ตุลา”
</p>
</div>
</div></div></div><div class="field field-name-field-variety field-type-taxonomy-term-reference field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><a href="/category/%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1" typeof="skos:Concept" property="rdfs:label skos:prefLabel" datatype="">บทคว
https://fb.me/prachatai : ทวิตเตอร์
https://twitter.com/prachatai : LINE ไอดี = @prachatai</div></div></div>
https://prachatai.com/journal/2023/10/106344