ระโชหะระนัง ระชังหะระติ

...........................ขอเล่าโดยสังเขป........................

และขอแสดงความเสียใจ กับท่านพลตรี เยาว์ เกิดร่วม ซึ่งเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งที่ตับ เมื่อวันที่ 2 กันยายน 2554

หลังจากที่ได้ตรวจพบ เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2554 ในระยะเพียง 1เดือนเท่านั้น
ท่านถือเป็นผู้ทำประโยชน์ รับใช้ชาติด้วยความซื่อสัตย์ ทุ่มเทแรงกายแรงใจ ในหน้าที่การงานของท่าน เพื่อตอบแทนคุณ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตรย์

โดยปกติท่านเป็นคนที่แข็งแรง 20 ปีไม่เคยต้องล้มหมอน นอนเสื่อ จนวันนี้ที่ท่านได้จากไป

ท่านนาวาอากาศเอกพิเศษ ธีรธัช เกิดร่วม ได้เล่าให้ฟังว่า อาของท่านนั้นโดยปกติไม่ได้ภาวนา แบบเอาจริง เอาจัง แต่ ทาน ศีลท่านมีตามปกติ ในวันที่ท่านป่วยได้รับความเจ็บปวดมาก ท่านมีอาการทรุดลง ลิ้นแข็ง หายใจลำบาก เหนื่อยมาก

ในตอนน้ันได้มีผู้ใหญ่ที่ท่านนับถือ ได้เดินทางมาเยี่ยมที่โรงพยาบาล และได้นำคาถาบทหนึ่ง กล่าวว่า
{ระโชหะระนัง ระชังหะระติ} ที่พระอาจารย์แสง แห่งวัดมณีชลขันธ์ พระอาจารย์แสง ท่านใช้ภาวนาภาวนา

และท่านก็นำมาใช้ภาวนาตั้งแต่วันที่17 สิงหาคม 2554 ในคืนวันที่18 สิงหาคม 2554 ตามคำแนะนำของผู้ใหญ่ที่ท่านนับถือ
ตามบันทึกของท่าน ได้เล่าว่า ท่านได้นิมิตเห็นพระสงฆ์ 5 รูป และยังมีผู้หญิงใส่ชุดขาว มานั่งข้างๆเตียงเพื่อฟังท่านภาวนา เมื่อท่านท่องภาวนาถูก ก็จะพยักหน้าและยิ้มให้
สองคืนติดต่อกัน และตลอดเวลาที่ท่านภาวนาประมาณ ตีสองของคืนนั้น ท่านก็ได้เห็นเงาผ่านหน้าท่านและมาหยุดที่ทางขวามือท่าน และได้กล่าวกับท่านว่า...................................................

เออ ! เอ็งท่องผิด ๆ ถูก ๆ แต่เห็นความพยายามของเอ็ง ข้าจะช่วยเอง
แล้วเงานั้นก็หายไป ท่านปลืมใจมากน้ำตาไหลร้องไห้อยู้คนเดียว หลังจากนั้นพยายบาลก็เข้ามาตรวจเช็คตามปกติ

พอใกล้สว่างท่านก้ยังไม่หลับนอนภาวนา พร้อมเอามือลูบที่ท้องตลอด ขณะนั้นท่านได้เห็นแสงสีทองพุ่งลงมาจากที่สูง มาสู่บริเวณท้อง พอท่านลืมตาแสงนั้นก็หายไป
ท่านร้องไห้อีกครั้งเพราะท่านซาบซึ้งในพุทธคุณ ว่ามีอยู่จริง และท่านได้รับรู้ในวาระที่ท่านต้องทิ้งร่างกายอันเป็นที่รุมทึ้งของโรคร้าย

ท่านได้ขึ้นมานั่งและเขียนบันทึกไว้ ให้ได้รับรู้ว่า พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ เป็นที่พึ่งของท่านจริงในวาระสุดท้าย ในขณะที่ท่านสิ้น ท่านมองดู ภรรยา และลูก ของท่านก่อน และท่านก็หลับตาพร้อมกับกุมพระไว้ในมือ และหลับตาลงจากไปอย่างสงบ ก่อนที่จะพระราชทานเพลิงศพ ได้เปิดเพื่อดูท่านอีกครั้ง

ปรากฏว่าท่านยังตัวนิ่ม เหมือนคนนอนหลับธรรมดา สัปเร่อบอกว่า ท่านไปสุคติ แล้ว มีหลายคนถามว่ารู้ได้งัย สัปเร่อบอกว่า คนตายถือเป็นหน้าที่ผม บางศพตายแต่ไม่ยอมตาย
พาศพตัวเองหนีจากโรงไปนั่งข้างล่าง ต้องใช้คาถามากำกับ{จึงยอม}

จิตสุดท้ายของผู้ได้ ภาวนา และได้ภาวนาอย่างจริงจังนับได้ไม่ถึงเดือน ผลที่ได้รับคือ ได้พบพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ เป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก

บทความจากการบันทึกของพลตรี เยาว์ เกิดร่วม ที่ได้นำมาโพสนี้ หากสามารถสร้างคุณประโยชน์ใด ๆ ข้าพเจ้าขออุทิศบุญทั้งหมดนี้ให้กับ ท่านพลตรี เยาว์ เกิดร่วม เพื่อเป็นกำลัง เป็นปัจจัย ตราบท่านเข้าสู่นิพพานเทอญ................

เรื่องเล่าจากบร์อด..........................พลังจิต

<a href="http://audio.palungjit.com/attachment.php?attachmentid=18072" target="_blank">http://audio.palungjit.com/attachment.php?attachmentid=18072</a>