|
หัวข้อ: มัทนะพาธา ที่มาตำนานดอกกุุหลาบ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 21 มีนาคม 2567 11:36:19 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/12707916936940_433679454_1809110149604657_648.jpg) (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/17770425809754_432854795_1809110196271319_159.jpg)
จากเรื่อง มัทนะพาธา พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 6) ที่ว่าด้วยตำนานของดอกกุหลาบและความเจ็บปวดจากความรัก มัทนะพาธา ที่มาตำนานดอกกุุหลาบ เรื่อง “มัทนะพาธา” เป็นวรรณคดีประเภทบทละครพูดคำฉันท์ คือบทละครที่แต่งด้วยฉันท์และกาพย์ชนิดต่างๆ มีบทเจรจาบางตอนแต่งเป็นร้อยแก้วแทรกอยู่บ้าง มัทนะพาธาได้รับการยกย่องจากวรรณคดีสโมสรว่า "...เป็นหนังสือแต่งดีเพราะทรงพระราชดำริใช้คำฉันท์เป็นบทละครพูด อันเป็นของแปลกในกระบวนวรรณคดี และแต่งได้โดยยาก ยังไม่เคยมีกวีคนใดได้พยายามแต่งมาก่อน อีกประการหนึ่ง ในทางภาษาซึ่งทรงปรุงชื่อตัวละครและภูมิประเทศถูกต้องตามยุคแห่งภารตวรรษอันจำนงให้เป็นตัวเรื่อง นับว่ารูปเรื่องปรุงดี จะแต่งได้แต่ด้วยพระปรีชาและสุตาญาณอันกว้างขวาง..." เรื่องที่ผูกขึ้นเกี่ยวกับตำนานดอกกุหลาบ โดยมีนางมัทนา สาวสวรรค์ที่ถูกความรักจากผู้ชายสองคน คือ สุเทษณ์และชัยเสนทำร้าย จนสุดท้ายถูกสาปส่งให้นางลงไปเกิดเป็น ดอกกุพชกะ คือ ดอกกุหลาบ อยู่ในแดนมนุษย์ ต้องกลายมาเป็นดอกกุหลาบ ทิ้งไว้กลางโลกมนุษย์ให้เป็นเครื่องหมายแห่งความรักไปชั่วกัลปาวสาน เรื่องนี้ให้ข้อคิดเตือนใจเกี่ยวกับโทษของความรักผ่านกลวิธีทางวรรณศิลป์ เพื่อสื่อความหมายอันลึกซึ้งของความรักอันเร่าร้อนและรุนแรงของหนุ่มสาว และมีความผิดปกติจากการขาดสติสัมปชัญญะ ว่าเป็นเสมือนโรคร้ายซึ่งมีพิษอันแรงกล้า คือความลุ่มหลงมัวเมาในบุคคลที่ตนรัก ซึ่งนอกจากจะทำให้บุคคลนั้นทำได้ทุกอย่างตามอารมณ์และความปรารถนาแล้ว ยังสามารถทำลายวิจารณญาณในการมองสิ่งต่างๆ อย่างมีเหตุมีผล หนุ่มสาวที่กำลังเป็น "โรครัก จึงไม่ยินและไม่ยลอุปะสัคคะใดๆ" ไม่ต่างกับคนตาบอดที่มองไม่เห็นภยันตรายที่จะเกิดขึ้น ขอขอบคุณที่มา (ข้อมูล) : - วิกิพีเดียสารานุกรมเสรี - เว็บไซต์ ไทยรัฐออนไลน์ - สำนักงานราชบัณฑิตยสภา |