Tale of Zen chapter 1
THAI VERSION
ครั้งหนึ่งท่านเว่ยหล่างไปพักค้างแรมที่บ้านหลังหนึ่ง ขณะที่กำลังจะนอนพักผ่อนในช่วงบ่าย
ได้ยินเสียงคนกำลังสวดมนต์ เลยลุกขึ้นไปถามผู้นั้นว่าเจ้าเข้าใจความหมายของบทที่สวดหรือเปล่า ?
บางตอนเข้าใจยากจริง ๆ ท่านเว่ยหล่างเลยอธิบายให้ฟังบางตอนของบทสวดว่า........................
เมื่อเราอยู่ในโลกแห่งมายาจอมปลอมนี้จนผมหงอกขาวหมดไปทั้งหัวแล้ว พวกเราต้องการอะไร?
และเมื่อไฟแห่งชีวิตกำลังจะมอดลงใจเต้นอ่อนลง และลมหายใจกำลังจะขาดรอน ๆ อะไรคือสิ่งสุดท้ายที่เราหวัง?
และเมื่อกายของเรากำลังเน่าเปื่อยอยู่ในสุสาน ธาตุกลับคืนสู่ธาตุ ธาตุดินสู่ดิน
ชีวิตกลายเป็นสิ่งไร้ความรู้สึกในความว่างเปล่า..........แล้วเราอยู่ที่ไหน?
คนที่สวดมนต์นั้นได้ชี้คำหลายคำในคัมภีร์ที่ไม่เข้าใจความหมายแล้วถาม...
ท่านเว่ยหล่างยิ้ม ๆแล้วตอบว่าข้าพเจ้าไม่รู้หนังสือท่านถามมาเลยดีกว่าคน ๆ นั้นรู้สึกแปลกใจแล้วพูดขึ้นว่า
ท่านอ่านหนังสือไม่ออกท่านจะเข้าใจความหมายเข้าใจหลักธรรมได้อย่างไร?ท่านเว่ยหล่างตอบว่า
หลักธรรมของพุทธะ กับตัวหนังสือไม่เกี่ยวกัน
ตัวหนังสือเป็นเพียงเครื่องมือที่จะเรียนรู้สิ่งที่จะเข้าใจหลักธรรมคือ จิต คือตัวรู้ไม่ใช่ตัวหนังสือ
ท่านเว่ยหล่างรับตำแหน่งพระสังฆนายกโดยที่ยังไม่ได้บวช
หลังรับตำแหน่งต้องหนีภัยจากพระที่เป็นศิษย์พี่ไปอยู่ในป่ากับพรานป่า 15 ปี ถึงจะกลับมาในเมืองแล้วบวชอุทิศให้บิดา - มารดา ครู - อาจารย์และสรรพสัตว์ผู้ร่วมทุกข์ เกิด - แก่ - เจ็บ - ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นขอจงได้รับส่วนกุศลโดยทั่วกัน............เทอญจบ................บทที่ 1 นิทาน เซน...........................