[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

(http://i.kapook.com/pete/14-11-2011/h1.jpg)

เมื่อตะวันลับไป ไกลจากขอบฟ้า
เสียงเพลงลา แว่วมากับสายลม
กาสะลองล่องลอย ปลิดพลิ้วไปตามลม
ลมความฝันพัดไป ไกลจากบ้าน

คืนร้างทางเปลี่ยว หัวใจลูกยังอุ่น
ความรักไม่เคยจาง ห่างกันแสนไกล
เหมือนดวงดาว พร่างพราวบนฟ้าไกล
ไกลแสนไกล หัวใจอยู่ใกล้กัน

ศิลปินล้านนา..ลานนา

http://youtu.be/lC0kVzAAqr0

(http://www.bloggang.com/data/myoom/picture/1189479121.jpg)

..แสงดาว..คืนหนาว..หัวใจอบอุ่น

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว บนฟากฟ้าอันไกลโพ้น สุดขอบจักรวาลอันหนาวเหน็บ
ดวงดาวเล็ก ๆ ก่อกำเนิดขึ้นมาอย่างมากมาย พวกเขาต่างล่องลอยอยู่อย่างโดดเดี่ยว
ไร้แสงสว่าง ไร้เงามิตรสหาย และไม่เคยมีใคร ๆ มองเห็น ...

ดวงดาวต่างมองลงมายังโลกมนุษย์ ด้วยความสงสัย ...
เหตุใดมนุษย์จึงมีความรู้สึกหลากหลายนัก ดูสิ ยามสุข ก็แย้มยิ้ม อิ่มใจ
ยามทุกข์ กลับตีอกชกตัว ร้องไห้ แทบสิ้นสติ ...
ดวงดาวเมียงมองอย่างไม่เข้าใจ ... แล้วปล่อยให้ผ่านพ้นไปอย่างนั้น

วันหนึ่ง เด็กชายเลี้ยงแกะ ซึ่งออกตามหาแกะซึ่งพลัดหลงไประหว่างทางกลับบ้าน
ได้หลงทางเข้าไปในป่า ... ความมืดเริ่มโรยตัวปกคลุมอย่างช้า ๆ
จนกระทั่งรอบกายเด็กชาย ปกคลุมไปด้วยความมืดมิด
เด็กชายล้มตัวลงนอนใต้ต้นไม้ใหญ่ ด้วยความหิวโหย เหนื่อยอ่อน และหวาดกลัว

เด็กชายหลับไปอย่างรวดเร็ว ... ความฝันของเด็กน้อยล่องลอยไปแสนไกล
เด็กชายฝันถึง ห้องนั่งเล่น ที่มีเตาผิงอันอบอุ่น เปลวไฟเต้นระบำระยิบระยับ
ขนมปังอบของแม่ และชาผลไม้ของยาย ... เสียงดนตรีของพ่อ
และเสียงร้องเพลงของน้อง ๆ ดังก้องไปทั่วบ้าน ...

ความฝันอันแสนอบอุ่น ทรงพลัง และเปี่ยมความหวังของเด็กชาย
ได้ส่งผลให้ดาวดวงน้อย อันไกลโพ้นดวงหนึ่ง ... เปลี่ยนแปลง

“เกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ ...” ดาวดวงหนึ่งรำพึงกับตัวเอง
ตัวของเธอนั้น ค่อย ๆ อุ่นขึ้น และเปล่งแสงออกมาจากภายใน

“ฉันรู้สึกอบอุ่นและมีประกายสวยงามจริง ๆ” ดวงดาวรำพันด้วยความตื่นเต้น

“เธอทำได้ยังไงนะ” เพื่อนดาวดวงหนึ่งเอ่ยขึ้น และอีกหลายดวงต่างตื่นเต้น

"ฉันเพียงแต่มองลงไปบนพื้นโลกมนุษย์
เห็นเด็กผู้ชายเล็ก ๆ คนหนึ่งนอนหลับอยู่กลางป่า
และรู้สึกว่าอยากช่วยให้เธอกลับบ้านได้…ก็เท่านั้นเอง"
ดวงดาวที่สว่างไสวร้องตอบ

"มันน่าจะมีอะไรพิเศษไปกว่านั้น"
ดวงดาวทั้งหลายยังคงพูดคุยกันเซ็งแซ่
ในขณะที่ ดาวดวงน้อย ส่องประกายอย่างเริงร่า ...

ในขณะเดียวกัน เด็กชายตัวน้อย ได้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาและมองขึ้นไปบนฟ้า
   
"อืม นั่นแสงอะไรนะ ... แปลกจริง ฉันมองเห็นอะไรบางอย่าง
ส่องแสงเป็นประกายอยู่บนฟ้าโน้นด้วย กระพริบเป็นดวงแสงเล็ก ๆ ที่สวยมากเลย"

เด็กชายบอกกับตัวเองและลุกขึ้นเดินตามไปในทิศที่แสงนั้นกะพริบส่อง

สุดท้าย ... เขาก็เดินกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย
เด็กชายได้เล่าเรื่องแสงวิบวับบนท้องฟ้า
ซึ่งนำทางเขากลับบ้านให้ครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเธอฟัง

"ฉันอยากกลับบ้านมาก จนนอนหลับฝันถึงบ้าน
และแสงสว่างบนท้องฟ้านั่น คงอยากทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง"

นับแต่นั้นมา ผู้คนก็เริ่มมองหาดวงแสงเล็ก ๆ ในท้องฟ้ายามราตรี
และเรียกสิ่งนั้นว่า ... ดวงดาว ...

มนุษย์ มองหาดวงดาว ...
เพื่อส่งความหวังและความฝันของพวกเขา ให้เดินทางไป
ความสุขกับการได้ฝัน สร้างความหวังที่สดใส ที่ปลายทาง

ในขณะเดียวกัน ดวงดาวบนท้องฟ้าต่างเฝ้ามองลงยังพื้นดิน
และเรียกสิ่งที่ส่องแสงเป็นประกายสว่างไสวในหัวใจของผู้คนว่า ...

... ความฝัน กับความหวัง …
และยังคงทอแสงแห่งความปรารถนาดีลงมาสู่ผู้คน …

ในวันที่มืดมิด ... เหมือนชีวิตอันมืดมน
ไกลออกไป ณ ขอบฟ้าไกลโพ้น ...
ดาวดวงน้อย ... ส่องประกาย
นำทาง สู่ความหวัง และความสุข ^^

ขอบคุณภาพ: อินเตอร์เน็ต และเวปmanager.co.th

(http://203.144.194.118/_definst_/d1/3H/08/0000202987_2009112009421370331440539927501261118_fcp_01.jpg)

(http://widget.sanook.com/static_content/full/diy_1/2822/800822/a165c1e9a1ee8a429b2b0cd0e4ef37b6_1269679765.gif)

เพราะรู้จักโลกและชีวิตไม่เท่ากัน

บางคนมองโลกในแง่ดี (มาก)

ขณะที่บางคนเห็นเฉพาะความมืดหม่นของชีวิต

การมองและการเห็นดังกล่าวไม่ได้มาจากสายตา

หากเกิดจากความรู้สึกนึกคิดซึ่งเป็นเรื่องภายใน

คนเรามีพลังในการเผชิญกับแรงเสียดทานในชีวิตไม่เท่ากัน

บางคนสิ้นหวังง่ายและบางคนสิ้นหวังยาก

แต่การมีชีวิตอยู่บนโลกจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องไม่หมดหวังง่าย ๆ

การสร้างความหวังนั้นบางทีก็คล้าย ๆ การหลอกตัวเองอย่างแนบเนียน

เพราะถ้าไม่แนบเนียนเราจะไม่เชื่อเรื่องความหวังหรืออาจเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ทั้งสองสิ่งไม่ก่อประโยชน์ใด ๆ เลย...

ความสมหวัง...ความผิดหวัง

การมีความหวัง...การหมดหวัง

การสู้...การยอมแพ้

ความเบิกบานใจ...ความหดหู่ใจ

คือสองฝั่งในชีวิตที่คนเราต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย

สำหรับคนที่ไม่สู้ก็ไม่ค่อยจะมีหวัง...และเมื่อหมดหวังเราก็จะรู้สึกหดหู่ใจ...

ผู้คนไม่สามารถสมหวังได้ตลอดเวลา...แต่เราเลือกที่จะมีความหวังอย่างต่อเนื่องได้

หรือถ้าเลือกไม่ได้ก็อย่าสิ้นหวังแบบยืดเยื้อยาวนาน

ผลข้างเคียงของการสิ้นหวังจะทำให้เราหมดเรี่ยวแรง...ขาดแรงบัลดาลใจ ไร้ชีวิตชีวา...

เป็นการง่ายมากในการบอกว่า... "จงมีความหวัง"...

แต่ค่อนข้างยากในการทำให้ได้เช่นนั้นจริง ๆ ...

การมีความหวังต้องอาศัยพลัง...และความอดทนมากพอสมควร...

หลังจากออกแรง "หวัง" และสู้ทน "หวัง" แล้วอาจจะไม่สมหวังก็ได้

เพราะการมีหวังและการสมหวังไม่ใช่เรื่องเดียวกัน...

มันเป็นเพียงแค่เรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง..

สำหรับการมีความหวังนั้น...แม้มันจะไม่มีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่จริง

แต่การหวังว่าเรื่องต่าง ๆ จะไม่เลวร้ายเกินไปกว่าเดิม...

ก็ถือว่าเป็นความหวังชนิดหนึ่งเหมือนกัน...

"ความใฝ่ฝัน...ไม่เคยหยุดยั้ง"

(http://dl4.glitter-graphics.net/pub/672/672414c8vxi9fnql.png)

(http://sl.glitter-graphics.net/pub/1380/1380595nxbty6ltlw.gif)

หรือถ้าเลือกไม่ได้ก็อย่าสิ้นหวังแบบยืดเยื้อยาวนาน

ผลข้างเคียงของการสิ้นหวังจะทำให้เราหมดเรี่ยวแรง...ขาดแรงบัลดาลใจ ไร้ชีวิตชีวา...

ขอบคุณมากมาย.. สำหรับการแบ่งปันนะคะ...

(http://www.bloggang.com/data/treehousedream/picture/1210380577.jpg)

(http://1.bp.blogspot.com/_ZZnUBy2etbc/SnbQdoGu6TI/AAAAAAAABks/enW5y9We2wE/s400/4.JPG)

..ดวงดาว..

ค่ำคืนนี้ที่ดวงดาวแสนไกลส่องแสง

แวววับระริบระย้า..หรือว่าเจ้าอ่อนแรง

ส่องแสงได้เพียงเลือนราง

หรือว่าท้องฟ้าที่กว้างใหญ่

ดาวดวงน้อยยังต้องคอยให้ใครช่วยนำทาง

ส่องแสงแปล่งประกายทั่วฟ้ากว้าง

ไม่ปล่อยวางให้ส่องแสงเพียงเดียวดาย

(http://www.dreamstime.com/a-fairy-in-the-moon-thumb6766390.jpg)

หรือค่ำคืนนี้ดาวเหงา

เมฆหมอกบางเบาบดบังเจ้าเอาไว้

ฝนจากฟ้าหล่นมาหรืออย่างไร

จึงเห็นเพียงแสงรำไรใต้เงาจันทร์

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/788/36788/images/muzashi/moonprincess.jpg)

หันมาทางนี้ซิ..ดวงดาว

มาพรั่งพราวประกายใสในใจฉัน

ปลอบประโลมดวงใจให้แก่กัน

แม้ว่าตัวเรานั้นมันห่างไกล

(http://www.lisavictoria.net/Images/Fantasy/Full/FairyMoon.jpg)

ดาวดวงน้อยที่เดียวดาย

เจ้าจะรู้ความหมายนี้บ้างไหม

รู้ว่าฟากฟ้าฝั่งนี้มีใครคอยห่วงใย

เฝ้ามองเธออยู่เพียงใกล้ตลอดมา

(http://tn3-2.deviantart.com/fs12/300W/i/2006/281/5/b/Star_Fairy_by_Cinnamoncandy.jpg)

อยากให้เธอนั้นส่องแสง

กระจ่างแจ้งแจ่มเต็มท้องฟ้า

สดใสอยู่ในโลกแห่งมายา

นำพาสิ่งเลอค่าและงดงาม

(http://rookery2.worth1000.com/storagev12/1162000/1162211_4654_625x1000.jpg)

ค่ำคืนนี้ไม่มีบทกลอนใดให้ได้อ่าน

หรือคำอื่นใดให้ไถ่ถาม

แต่จะยืนเฝ้ามอง..ดาวดวงน้อยสง่างาม

แปล่งประกายวับวามใจให้เชยชม

(http://c2.api.ning.com/files/7LqzPnVwFftpkV*hE5Ol3ZcDP*y9wwOOwvqP8*6tXuS04UJFDsiXzbWIFti5xDktn3JCjZ5eUGi-Mohe*KGvyXyKIUzxbyK9/Fairy_On_The_Moon.jpg)

ในค่ำคืนนี้ฝนพรำไม่ยอมที่จะหยุด

จนไม่อาจมองเห็นได้ซึ่งดวงดาวที่พราวแสงนั้น..

แต่ฉันก้อเชื่อว่า ภายใต้ท้องฟ้าที่แสนไกล

ดาวดวงน้อยของฉัน..ยังส่องประกายอยู่เสมอ

ดั่ง..ความห่างไกล ในความเป็นเรา

ถึงกระนั้น..ความคิดถึงและห่วงใย

ยังคงอยู่ตราบชั่วนิรันดร์..

(http://www.therealm.ca/catalog/NeneThomasSolace.jpg)

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/414/29414/images/8837.jpg)

...ดวงดาว...กับ...ความหวัง...

นานแสนนานมาแล้ว

ดวงดาวเล็กๆ มากมายก่อกำเนิดขึ้นในจักรวาลอันกว้างใหญ่

ล่องลอยอยู่แสนไกล โดดเดี่ยวเดียวดาย และหนาวเย็น

ไม่มีแสงสว่าง ไม่เคยถูกสังเกตเห็น และไม่เคยเป็นมิตรกับใคร

จนกระทั่งในคืนอันมืดมิดที่สุดคืนหนึ่ง

เด็กหญิงน้อยๆ คนหนึ่ง

พลัดหลงกับพ่อแม่ของเธอขณะเดินทางกลับบ้าน

เด็กน้อยเดินวกไปเวียนมาจนหลงเข้าไปในป่าใหญ่…

ห่างไกลจากบ้านของเธอออกไปทุกที

หลังจากร้องไห้คิดถึงบ้านจนเหนื่อยอ่อน

เด็กหญิงนอนหลับไปบนพื้นหญ้าใต้ท้องฟ้ายามราตรี

อันมืดมิดและในขณะที่นอนหลับอยู่นั้น

ความฝันของเด็กน้อยล่องลอยไปแสนไกล

เธอฝันถึงบ้านอันอบอุ่น

กองไฟกองใหญ่และการละเล่นรอบกองไฟในค่ำคืนอันหนาวเหน็บ

ความฝันของเด็กหญิงน้อยๆ

ช่างแสนอบอุ่นเปี่ยมด้วยความหวัง มีพลัง

และทอประกายสว่างไสวไปถึงดวงดาวอันไกลโพ้น

"มีบางสิ่งบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับฉัน"

ดวงดาวเล็กๆ ดวงหนึ่งพึมพำ

ขณะตัวของมันค่อยๆอุ่นขึ้น

และอุ่นขึ้นเรื่อยๆ

พร้อมกับมีแสงระยิบระยับเกิดขึ้นจากภายใน

"ดูฉันสิ อบอุ่นและสว่างไสว ไปทั้งดวงเลย"

ดวงดาวเล็กๆ ผู้ตื่นเต้นใจดีร้องบอกกับดวงดาวซึ่งอยู่ใกล้มันมากที่สุด

"เธอทำได้ยังไงนะ"

เพื่อนดวงดาวต่างถามเป็นเสียงเดียวกัน

"ฉันเพียงแต่มองลงไปบนพื้นโลก

เห็นเด็กผู้หญิงเล็กๆคนหนึ่งนอนหลับอยู่คนเดียวกลางป่า

และรู้สึกว่าอยากช่วยให้เธอกลับบ้านได้…ก็เท่านั้นเอง"

ดวงดาวที่สว่างไสวร้องตอบ

"มันน่าจะมีอะไรพิเศษไปกว่านั้น"

ดวงดาวทั้งหลายยังคงพูดคุยกันเสียงดัง

จนเด็กหญิงน้อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นและมองขึ้นไปบนฟ้า

"แปลกจริง ฉันมองเห็นอะไรบางอย่าง

ส่องแสงเป็นประกายอยู่ข้างบนโน้นด้วย

เป็นดวงแสงเล็กๆ ที่สวยที่สุดเลย"

เด็กหญิงบอกกับตัวเอง

และลุกขึ้นเดินตามไปในทิศที่แสงนั้นกะพริบส่อง

ไม่นาน เธอเดินกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย

เด็กหญิงเล่าเรื่องแสงวิบวับบนท้องฟ้า

ซึ่งนำทางเธอกลับบ้านให้พ่อแม่และเพื่อนๆ ของเธอฟัง

"ฉันอยากกลับบ้านมากจนนอนหลับฝันถึงบ้าน

แสงสว่างบนท้องฟ้าคงอยากทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง"

นับแต่นั้นมา

ผู้คนก็เริ่มมองหาดวงแสงเล็กๆในท้องฟ้ายามราตรี

และเรียกสิ่งนั้นว่าดวงดาว

ส่งความหวังและความฝันของพวกเขาเดินทางไป

มีความสุขกับการได้ฝันใฝ่

และมีความหวังที่สดใสรออยู่ปลายทาง

ในขณะเดียวกัน....

ดวงดาวบนท้องฟ้าต่างเฝ้ามองลงยังพื้นดิน

และเรียกสิ่งที่ส่องแสงเป็นประกายสว่างไสวในหัวใจของผู้คนว่า

ความฝัน กับความหวัง
และยังคงทอแสงแห่งความปรารถนาดีลงมาสู่ผู้คน… 

(http://img136.imageshack.us/img136/9256/12448464891.gif)

(http://www.thainavy21.com/cms/components/com_mamboboard/uploaded/images/1226753040_resize.jpg)

คืนฟ้าใสที่ไร้ดาว......

มองหาใครในฟากฟ้านภากว้าง
คืนดาวร้างเลือนหายคล้ายดั่งฝัน
มีแต่เดือนเคลื่อนเด่นเช่นทุกวัน
แต่ดาวนั้นห่างฟ้าเหมือนลาไกล…

หรือแสงจันทร์บดบังไว้ไม่ให้เห็น
จันทร์จึงเด่นแจ่มฟ้านภาใส
ยิ่งมืดมิดดาวยิ่งห่างร้างรำไร
จันทร์สดใสแต่ดาวลับกลับร้างลา…

จึงอ้อนจันทร์วันนี้คืนที่เหงา
ขอแสงดาวส่องมาบ้างอย่างที่หา
แม้เพียงน้อยค่อยสาดแสงเปล่งลงมา
ขอสักครานะจันทร์เจ้าข้าเฝ้าคอย…

หนุ่มใต้ใจดี

(http://hatagenami.exteen.com/images/8997330.jpg)

คืนแรมที่ฟ้าไร้ดาว....…

อยากจับเดือนคว้าดาวที่พราวฟ้า
อยากตักตวงดวงดารานภาใส
อยากโอบกอดพรอดเมฆน้อยลอยอยู่ไกล
อยากฝันใฝ่ลอยล่องไปในราตรี…

หากคืนนี้ที่ฟ้ากว้างกลางความเหงา
ทั้งลมหนาวพัดไหวไม่หน่ายหนี
กลางทางหม่นระคนเศร้าเร้าทวี
จึงอยากหนีสู่ดินแดนที่แสนไกล…

เมื่อไหร่หนอตัดพ้อดาวราวกับว่า
ไม่มาหาตัวฉันคืนหวั่นไหว
ทั้งค้อนเดือนที่เลือนหายละลายไป
ให้ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไร้ตัวตน…

ทิ้งให้เหงาเปล่าดายใต้ผืนฟ้า
กับนภาที่ว่างเปล่าราวหมองหม่น
ทั้งเงียบงันทั้งหวั่นไหวให้มืดมน
ที่ปะปนกับความกลัวทั่วทั้งกาย…

ไม่อาจร้องอ้อนวอนใครในความเงียบ
ดั่งว่าเปรียบตัวตนพ้นความหมาย
ให้แปลกแยกแตกต่างจนห่างไกล
ใต้ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไร้เดือนดาว…

หนุ่มใต้ใจดี

(http://www.yenta4.com/webboard/upload_images/1135673_4349494.jpg)

โอ้..ดวงดาว..

ค่ำคืนนี้ที่ดวงดาวแสนไกลส่องแสง
แวววับระริบระย้า..หรือว่าเจ้าอ่อนแรง
ส่องแสงได้เพียงเลือนราง
หรือว่าท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
ดาวดวงน้อยยังต้องคอยให้ใครช่วยนำทาง
ส่องแสงแปล่งประกายทั่วฟ้ากว้าง
ไม่ปล่อยวางให้ส่องแสงเพียงเดียวดาย…

หรือค่ำคืนนี้ดาวเหงา
เมฆหมอกบางเบาบดบังเจ้าเอาไว้
ฝนจากฟ้าหล่นมาหรืออย่างไร
จึงเห็นเพียงแสงรำไรใต้เงาจันทร์…

หันมาทางนี้ซิ..ดวงดาว
มาพรั่งพราวประกายใสในใจฉัน
ปลอบประโลมดวงใจให้แก่กัน
แม้ว่าตัวเรานั้นมันห่างไกล…

ดาวดวงน้อยที่เดียวดาย
เจ้าจะรู้ความหมายนี้บ้างไหม
รู้ว่าฟากฟ้าฝั่งนี้มีใครคอยห่วงใย
เฝ้ามองเธออยู่เพียงใกล้ตลอดมา…

อยากให้เธอนั้นส่องแสง
กระจ่างแจ้งแจ่มเต็มท้องฟ้า
สดใสอยู่ในโลกแห่งมายา
นำพาสิ่งเลอค่าและงดงาม…

หนุ่มใต้ใจดี

(:LOVE:)  (:LOVE:)  (:LOVE:)

ขณะหลับตา..วาดฝัน..
ภายใต้ความเดียวดายที่นิ่งเงียบนั้น
เหมือนจะกู่ร้องเรียกหาสิ่งที่ขาดหายไป
หรือรอการตอบรับที่เลือนราง..
แล้วร่องรอยแห่งความหวังก็ค่อยๆ เลือนหาย
คงไม่ต่างกับรอยยิ้มในขณะที่ใจเหนื่อยหน่ายเต็มที

(http://i515.photobucket.com/albums/t352/yamiejung7/093.jpg)

เสียงเพรียกแห่งความเหงาในห้วงเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง
ท่วงทำนองที่เชื่องช้า..เนิ่นนาน
รู้สึกได้ถึงความอับเฉาไร้ชีวิตชีวา
แววตาที่เคยลุกโชนกลับขุ่นมัว
แลเห็นความจริงที่ว่าความว่างเปล่าเดียวดายนั้น
กำลังบอกอะไรสักอย่างที่ใจ..ยากจะเข้าใจ..

(http://fwmail.teenee.com/cute/img7/19033.jpg)

มุมหนึ่งของชีวิต
ที่กำลังก้าวไปภายใต้ความเงียบ
ความเหงาจะโอบกอด..เราไว้
วันหนึ่งสายลมจะพัดพา..รอยยิ้ม
มาให้เห็นบ้าง..ในยามที่ใจเราอ่อนล้า
วันที่ใบไม้ร่วงโรยใบสุดท้ายมาถึง
ทุกๆ อย่างจะค่อยๆ เลือนหายไปกับกาลเวลา
จะหวังอะไรในขณะที่ก้าวเดิน..เมื่อใจไร้จุดหมาย

(http://fwmail.teenee.com/cute/img7/19034.jpg)

..ดึงสติ..สะกิดตน..เร่งปฏิบัติ..มากขึ้นอีก..

ขอบคุณเค้าโครงเดิมจาก..หนุ่มใต้ใจดี..
(http://i515.photobucket.com/albums/t352/yamiejung7/0124.gif)

จันทร์

ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น

จันทร์คืนแรม วับแวมอยู่บนปลายฟ้า คงล้าอ่อนแรง ทอแสงแหว่งเว้าครึ่งดวง
คืนเหงามันเศร้ามันซึมในทรวง จันทร์เพียงครึ่งดวง คล้ายจันทร์เจ้ารอใคร

จันทร์คืนแรม วับแวมมีเพียงครึ่งใบ คงดังกับใจฉันที่มีเพียงครึ่งดวง
คอยรักที่จักเดิมเต็มในทรวง โอ้ใจครึ่งดวง เฝ้ารอมาเนิ่นนาน

จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตาหลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม

ความรักมันช่างห่างไกลแสนไกล ไม่รู้วันไหน หัวใจถึงจะเต็มดวง

คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ แต่ว่าหัวใจฉันจะมีไหมวันนั้น
ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง

จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตาหลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม

คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ แต่ว่าหัวใจฉันจะมีไหมวันนั้น
ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง

ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง

http://youtu.be/ZUSdEZS79VA

ขอบคุณ..YouTube.

ถ้าหากโลกนี้ไม่มีดวงจันทร์

มองดวงจันทร์บนฟ้าน้ำตาก็ไหลขึ้นมา เห็นภาพเธออยู่บนนภา
คงไม่มีทางจะได้ถึงมา ก็เรามันไม่มีวาสนา ดวงจันทร์จันทร์จะไหวฉันควรจะทำเช่นไร
ฟ้าจะช่วยกระซิบถึงคนที่อยู่แสนไกล ก็ในเมื่อความจริงฉันไม่มีวันได้ครอบครอง
ฟังฉันหน่อยได้มั้ยโอดวงจันทร์ฉันขอวอน ทำได้เพียงอิจฉาคนที่ได้นอนกอดเธอ
ก็คงจะมีพร้อมทั้งเงินทองและเลิศเลอ ยิ้มทั้งน้ำตาที่เห็นเธอมีความสุข
เหมือนฝันในยามนิททา ก็ได้มีใครมาปลุก ได้รักเธอในความฝันก็พอ
ถึงแม้ว่าฉันต้องปวดร้าวอีกสักเท่าไรก็ยอม แม้เนิ่นนานแต่จะไม่เปลี่ยนไป
นั่งมองดวงจันทร์ไม่ไปไหน

อยากให้โลกนี้ไม่มีดวงจันทร์ จะได้ไม่ต้องมานั่งคิดถึงเธอทุกวัน
วอนให้สายลมช่วยพัดพาไป พัดเอาความคิดถึงฉันลอยลมไป

ดวงเดือนช่างสาดแสงแวว วาวระยับตา ทุกวันฉันอธิฐานขอให้แสงนั่นลับลา
เธอก็เหมาะสมกับคนที่ควรคู่เธอ ได้แต่บอกตัวเองกับความจริงที่ต้องเจอ
เป็นแค่คนเดินดินกินข้าวแกง ไม่มีปัญญาไปหาแหวนเพรชให้ใคร
มีเพียงความจริงใจเท่านั่นที่มอบให้ไป  เกิดใหม่กี่ครั้งก็คงไม่ดีเหมือนเขา
จะมีบางไหมละใครซักคนที่จะรู้สึกเหมือนเรา  แล้วจะเป็นไปได้ไหมถ้าหากไม่มีดวงจันทร์
เพราะฉันคิดถึงเธอในทุกทุกครั้งที่เห็นมัน  พยายามจะลืมแต่มันก็ทำไม่ได้
ให้ร้องไห้ซักกี่ครั้งแต่มันก็ยังไม่หาย ได้รักเธอในความฝันก็พอ
ถึงแม้ว่าฉันต้องปวกร้าวอีกซักเท่าไหร่ก็ยอม แม้เนิ่นนานแต่จะไม่เปลี่ยนไป
นั่งมองดวงจันทร์ไม่ไปไหน

ทุกครั้งที่มอง ฉันเฝ้านึกถึงแต่เธอ ยามที่เห็นดวงจันทร์มันทรมารเหลือเกิน...


http://youtu.be/jgbno9ylJE4

ขอบคุณ..YouTybe.

ลมเสียดสีไผ่แว่วแก้วเสียงใส
คล้ายดั่งลมหายใจเสน่หา
ฝากมายังนางฟ้าคนไกลตา
หลับเถิดหนาพี่จะกล่อมถนอมนวล

หลับตาพริ้มอิ่มใจในความหมาย
คิดถึงคุณมากมายสายลมหวน
รักที่ฝากจากเสียงเพลงบรรเลงครวญ
น้องเนื้อนวลอุ่นใจนักกวีแด่คุณ

ค่ำคืนนี้ก่อนจะนอนวอนใจกลับ
ขอมาซับความห่วงใยไปเกื้อหนุน
ถักทอถ้อยร้อยกวีเพื่อคุณๆ
ห่มใจอุ่นให้คุณๆ..หลับฝันดี

(http://img329.imageshack.us/img329/655/d0000109016rx0.jpg)

(http://3.bp.blogspot.com/_PVy6_J7_Qdw/SjAX_ih-v9I/AAAAAAAAJjs/EVy9OZcQPPs/s400/1689292988_ea65528ceb.jpg)

ฝากไปกับสายฝน...

ฝนโปรยโรยรินกลิ่นดินหอม
เมฆห้อมล้อมบดบังดาวห่างหาย
ลมพัดไหวบางเบาให้เหงาคลาย
ก็ไม่วายคิดถึงจึงรำพัน…

เสียงฟ้าร้องก้องไปจนไกลลับ
ดั่งสดับสำเนียงเสียงโศกศัลย์
หยาดสายฝนหล่นหายกลับกลายพลัน
ที่เห็นนั้นคือหยาดหยดแห่งน้ำตา…

แม้ฝนโปรยโรยรินให้ดินหอม
แต่ใจตรอมไม่หอมชื่นสะอื้นหา
ดวงฤทัยเจ้าอยู่ไหนในเวลา
ไม่พบพาห่างตัวกลัวเจ้ากลาย…

จึงฝากไปกับสายฝนหล่นจากฟ้า
ฝากน้ำตาที่ไหลหลั่งตั้งใจหมาย
ให้ใจเจ้ากลับคืนมาอย่ากลับกลาย
เคียงคู่กายเหมือนฝันวันของเรา…

(http://1.bp.blogspot.com/_sPI7VJ-GbVs/SUEUfOytjOI/AAAAAAAADMY/gvBKRmPxjVQ/s400/painting_children_childhood_kjb_DonaldZolan_40DozensofDaisies_sm.jpg)

แสงจันทร์งามลักขณาฟ้านวลผ่อง
สาดละอองเหลืองพราวคราวฟ้าสวย
ดอกราตรีสีขาวหอมระทวย
สาวคนสวยมองเดือนเตือนคนไกล

เสียงเพลงล่องลอยมาพาใจเคลิ้ม
บรรเลงเสริมค่ำคืนเหงาเขาอยู่ไหน
เพลง”แสงจันทร์”ลอยลมมาห่มใจ
เหมือนฝากไว้ให้น้องนอนก่อนนิทรา

(http://52.img.v4.skyrock.net/528/anneliseaa/pics/1982172991_small_1.jpg)

(http://img24.imageshack.us/img24/8071/1341190622.jpg)

ผ่องพรรณ...งามคล้ายดั่งจันทร์เพ็ญ
เพียงครั้งเดียวได้เห็นใจฉันเต้นระทึก
พักตร์พริ้ม...ยามยิ้มบาดทรวงลึก
ความรู้สึกเคลิ้มเคลิ้บไปด้วยใจเสน่หา

พร่างพราวเนตรคล้ายดั่งดาวราย
ยามแย้มเยื้องย่างพราย  งามคล้ายดุจนางฟ้า
เผลอไผลใจฉันตื่นผวา  เพียงเห็นหน้าโถ  นิจจาเฝ้าเก็บไปฝัน

(http://mundomagico.nireblog.com/blogs1/mundomagico/files/hadamano.gif)

เหม่อมองท้องฟ้า
พาใจใฝ่ถวิล.....น้ำตารวยริน
กลิ่นเศร้าเหงาทรวง…

ดอกโศกบานสะพรั่ง
คงยังเฝ้าหวง   หรือใจของใครลวง
ติดบ่วงห้วงกรรม…

ยิ่งพร่ำหารัก   ยิ่งจักตอกย้ำ
กี่ครั้งแล้วใจไม่จำ   ควรเลิกพร่ำเสียที…

เลิกพร่ำเลิกบ่น    เลิกทุกข์ทนป่นปี้
เลิกโหยหาอะไรที่ไม่มี  เลิกเสียทีรอคอย…

แค่นี้คงร้าว
ว่างเปล่าเหงาหงอย
ความหวังเลื่อนลอย  จะยังรออีก..หรือไร?...

ใต้แสงจันทร์......

ในค่ำคืนที่จันทร์สาดแสงผ่านม่านฟ้าที่กว้างไกล
ฉันเฝ้ามองแสงสว่างแห่งจันทร์อย่างหลงใหล
แจ่มชัดในความสว่างไสว   ไม่พร่ามัวเหมือนวันก่อน
ดั่งรอยยิ้มแห่งดวงดาวที่ทอดผ่าน สายหมอกบางๆ
ปราศจากเมฆที่จะมาบดบังหรือขับเคลื่อนให้เลือนหาย....

แสงแห่งจันทร์คืนนี้สวยยิ่งนัก
รายล้อมไปด้วยความอบอุ่น
กลิ่นอายแห่งความคิดถึง  ช่างหอมหวานเสียจริง

รอยยิ้มที่ฉันสัมผัสได้ถึงสรีระแห่งความจริงใจ
เสียงพูดพร่ำสดใสดังแว่วตามสายลม ที่พลิ้วไหวในค่ำคืน

หากค่ำคืนนี้ที่แสงแห่งจันทร์สาดส่องสว่างไสว
แสงอ่อนหวานนั้นจะส่งผ่านถึงเธอ..

หนุ่มใต้ใจดี..

(http://external.ak.fbcdn.net/safe_image.php?d=AQAabl9yZhlP_-Wm&url=http%3A%2F%2Fi2.ytimg.com%2Fvi%2FyScDNOtBSh0%2Fhqdefault.jpg)

 (:4:) (:4:) (:4:) (:4:)
 (:4:) (:4:) (:4:) (:4:)

(http://i529.photobucket.com/albums/dd335/AngelLovePM/MagicalBirthdayWishes.gif)

ที่สุดปลายฟ้า
ดวงดาราลอยชิดผาชัน
เดือนลอยลับไกลสุดขอบฟ้า
เพียงมุมมองที่เราเห็นเป็นอย่างนั้น
เหมือนดาวโน้มลงมา..เป็นเพียงภาพฝัน

แต่ฉันก็เชื่อว่า ภายใต้ท้องฟ้าที่แสนไกล
ดาวดวงน้อยของฉัน..ยังส่องประกายอยู่เสมอ
ดั่ง..ความห่างไกล ในความเป็นเรา
ถึงกระนั้น..ความคิดถึงและห่วงใย
ยังคงอยู่ตราบชั่วนิรันดร์..

(http://s54.radikal.ru/i146/0906/9e/987b81569d01.jpg)
..อาบแสงจันทร์..
“ หญิงสาวอิ่มฝันผู้อาบแสงจันทร์ในคืนพระจันทร์เต็มดวง”

มีคนเคยกล่าวว่า
ไม่ว่าเราจะอยู่ตรงไหน ที่ไหน ในโลก
พระจันทร์ที่เรามองก็เป็นดวงเดียวกัน
ทุกหัวใจอ่อนโยนก็มาจากพระจันทร์ดวงเดียว
จะมีสักกี่ผู้กี่คน ที่จะคิดถึงพระจันทร์ในห้วงคำนึงเดียวกัน
และจะมีสักกี่เวลา ที่พระจันทร์จะอาบแสงสวยงามกระจ่างฟ้า
เหมือนทุกครั้งที่เฝ้ามองหาคนรู้ใจ
          
วาระที่หัวใจเสพแสงจันทร์ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด    
หรือเพียงกรายสายตาผ่านไปกระทบกับแสงจันทร์ด้วยบังเอิญ    
หรือเป็นคำเชื้อเชิญของความเหงา จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
นั่นจงรู้ด้วยว่า......

"หัวใจเราอาบแสงจันทร์ใต้ฟ้าเดียวกัน"
    
โดย..พระจันทร์รำพึง

เมฆา..และดวงดาว..เคลื่อนคล้อย
แม้จะเป็นเวลาแค่ช่วงค่ำ..แต่มันไม่เคยเสียใจเลย..
หลังจากได้เริงระบำ..บนแผ่นฟ้าเหนือนที..ด้วยกัน

(http://akartinki.narod.ru/215651321/Pic_200.gif)

สายลมโชยเอื่อย~อ่อน
ท่ามกลางแสงแดดตอน ตะวันฉาย
แรงลมโบกพัดผาดผ่านผิวกาย
เกลียวคลื่นพริ้วพรายไปทั่วทะเล

เรือลำน้อยลอยไกล ณ เส้นขอบฟ้า
เริ่มทยอยกลับมา ทิศทางหันเห
หางเสือบิดเข้าฟากฝั่ง เรือตังเก
บรรทุกผลผลิตจากทะเล เพื่อดำเนินชีวา

มหาสมุทรสุดแสนกว้างใหญ่
สายลมพัดไกวไล้เกลียวคลื่นบาง~หนา
แสงดวงแดงสาดส่องผ่านสายตา
เตือนย้ำว่าชีวิตวันนี้...ได้ดำเนินไป

หลายชีวิต...ไม่มีโอกาศได้เห็นแสงวันนี้
สิ้นชีพชีวี...ตามวิถีอายุไข
หากวันนี้...ตื่นขึ้นมาเห็นแสงรำไร
ย้ำเตือนให้คิดดี~ทำดี...เวลาคงเหลืออาจไม่นาน

วารีกุญชรกลอนสรร

(http://c.static.fsanook.com/shopping/uploaded/large/2011/03/26/25/RGzqq1301075381-1.jpg)

We ourselves fell that what we are
doing is just a drop in the ocean.
But the ocean would be less
be cause of that missing drop.

ถ้าเรารู้สึกว่าสิ่งที่ทำลงไปเป็น
เหมือนกับเพียงน้ำหยดหนึ่งในมหาสมุทร
แต่มหาสมุทร คงจะมีน้ำน้อยลง
ถ้าขาดหยดนั้นไป

(http://paysimaginaire.p.a.pic.centerblog.net/5qw2aaks.gif)

การเฝ้ามองพระจันทร์ในวาระกรรมที่แตกต่าง
ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพของพระจันทร์
ฉันเองก็เปลี่ยนแปลงเช่นกัน
เปลี่ยนแปลงด้วยวัย ด้วยร่างกาย ด้วยความคิด ด้วยวุฒิภาวะและด้วยอารมณ์

แต่ท้ายสุด
เรามักยอมรับตัวเอง เข้าใจตัวเองมากกว่าเข้าใจผู้อื่น
เช่นนี้คือความจริงของปุถุชน
          
โดย..พระจันทร์รำพึง
(http://images.jedessine.com/_uploads/membres/articles/20080206/dee2_nr4.jpg)

โอ้ยามนี้เราเฝ้ารำพัน
ทนระทมโศกศัลย์เธอนั้นสุดเอื้อมสอย
หลงฝันตัวฉันช่างบุญน้อย
ใจเลื่อนลอยคอยร่วมเรียงแนบเคียงฝัน
เฝ้าเชยชมเงาใจอันอับเฉาแสนหนาวสั่น
เพียงเงานั้นยังเฝ้าโลมลูบไล้อยู่ทุกวัน
เคล้าเคลียความฝันอันแสนเลื่อนลอย

(http://stat11.privet.ru/lr/082e0cfca1c6ff01bd3e0ae9140f35f3)

ทะเลนิมิตคลื่นฟ้อน ฝั่งฝัน
ลุ่มลิ่วหาวดาวจันทร์ แจ่มแพร้ว
ปุ่มหล้านี่อาถรรพณ์ ทิพย์ยิ่ง ใหญ่แฮ
ปูแผ่สุนทรีย์แก้ว ร่วงรุ้งเสน่ห์ขลัง

อังคาร กัลยาณพงษ์
(http://mblog.manager.co.th/uploads/1715/images/Blue%20Night.jpg)

คนดี มองสิที่ฟ้าไกลเห็นไหมนั่น
ดวงดาวทั้งใหญ่น้อยนับร้อยพัน ต่างประชันขันแข่งแสงแวววาว

เหมือนดังจะประกาศอำนาจใหญ่ ว่าดวงใจแสงเด่นเป็นจอมหาว
และมองสิช่องว่างระหว่างดาว ม่านมืดยาวพาดฟ้ายามราตรี

อาณาเขตห้วงหาวแม้ดาวผอง กระพริบส่องแสงสว่างอย่างเต็มที่
แต่ความมืดรายล้อมดาวย่อมมี รัศมีส่งไปไม่ถึงกัน

ดาวก็เหมือนกับกมลคนทั้งหลาย มีแต่หมายแก่งแย่งและแข่งขัน
คนอื่นอยู่อย่างไรไม่สำคัญ ตนเท่านั้นแหละที่ดีกว่าใคร

คุณธรรมสิ้นผู้ยอมรู้จัก ขับความรักกระเจิงเหลิงความใคร่
ช่วงต่อของช่องว่างระหว่างใจ ยิ่งมืดไปกว่าฟ้ายามราตรี

ความมืดระหว่างดาวต่อดาวนั้น เมื่อถูกแรงแสงตะวันมันก็หนี
แต่ความมืดระหว่างใจนั้นไม่มี หนทางที่ขับไล่มันได้เลย

โดย ปิยพันธ์ จัมปาสุต

(http://www.cinemablend.com/images/sections/2335/_1168575411.jpg)

(:88:)   (:88:)   (:88:)

เจ้าไม้งามเอย...
เมื่อไรจึงจะเผยกลีบรับอรุณฉาย..อย่างสง่างาม
โอ้ไม้งาม...เธอกำลังบานอยู่ในความโศก..หรือไฉน?
แสงเดือนดับในใจเธอนับพันครั้ง
เธอจะยังเดียวดายในสายลมหนาว  ภายใต้เงาหม่นแห่งจันทร์เสี้ยว
เธอยังจองจำทนจำนนต่อความห่วงหา-อาลัย..มิรู้สิ้น..


(http://blestiashki.narod.ru/images/File017.gif)

บ่ายคล้อย..หันหน้าออกสู่ทะเล
สายลมพัดโชยผ่านม่านชายน้ำเข้ามา
ดวงอาทิตย์เคลื่อนหายไปตรงขอบทะเล..
เหมือนร่องรอยทางเดินเคียงกันไปบนผืนทราย..
คล้ายจะปลอบประโลมหัวใจของเธาให้จางหายจากความเศร้า

ริมชายน้ำ...
เธอทอดสายตาเหม่อมองไปยังท้องทะเล เบื้องหน้า...
ทะเลสีฟ้าใสแผ่กว้างไปทั่วทั้งบริเวณแลดูอ้างว้างเหลือเกิน ..
เกลียวคลื่นม้วนตัวเข้ากระทบชายฝั่งระลอกแล้วระลอกเล่า
หาดทรายสีขาวอมน้ำตาลทอดยาวไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา

เสียงคลื่นซัดสาดถาโถมเข้าหาฝั่งดังเซาะเข้าไปถึงในหัวใจ
อารมณ์ทะเลคงเหมือนดั่งอารมณ์ของเธอในยามนี้..
ที่บางคราวก็เงียบสงบ...บางคราวเงียบเหงาและอ้างว้าง
แต่บางคราวกลับบ้าคลั่งดั่งพายุในท้องทะเล
สายลมทะเลพัดโชยเข้ามาโลมไล้ผิวกายแต่เพียงบางเบา
น่าแปลก..ที่เขากลับรู้สึกว่าสายลมนั้น..ได้พัดพาเอาความเศร้าเข้ามาด้วย

"ทุกค่ำคืน...เฝ้ารอ..เชื่อมโยงใยสายสัมพันธ์...จนมาพบเจอ..”

(http://s11.radikal.ru/i183/0909/76/d94430d71469.jpg)

มนุษย์ที่ยังคงมีอารมณ์ความรู้สึกในสิ่งต่าง ๆ ที่มากระทบประสาทสัมผัส
ผ่านวันคืนและกาลเวลา สั่งสมบทเรียน บ้างพ่ายแพ้ บ้างชนะ
แต่ชีวิตก็ยังคงต้องก้าวเดินต่อไป
หนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร
ขอแต่พวกเค้ารู้ว่าวันนี้เค้าอยู่ ณ จุดใดและจะไปที่ใด
นั่นแหละคือความหมายที่ดีที่สุดของชีวิต...

(http://akartinki.narod.ru/215651321/Pic_125.gif)

(http://gallery.palungjit.com/data/642/sky.jpg)

สวนสีสันหน้ากระท่อม ณ ชายทุ่ง
โมกไม้ยังหอมฟุ้งยามย่างผ่าน
ขาวของโมกเหมือนขาวดาวรัตติกาล
แต่กลิ่นหวานกว่าดาวพราวแสงบน

กระท่อมน้อยอาบสีด้วยดอกไม้
ก่อนหน้านั้นเปล่าไร้ไปทุกหน
แต่ดวงตาของใจเหมือนมีมนต์
มองความว่างแตกต้นเป็นกิ่งใบ

นั่นใช่ไหมเรียกว่าดวงตาฝัน
เฝ้าปลุกปั้นเมฆมวลเป็นสวนใหญ่
ใจรู้เมฆแตกช่อลออไอ
เป็นน้ำใสดินซับรับห้วงกาล

และนี่คือดอกไม้ของนักฝัน
จากความว่างเหล่านั้นมาเติบก้าน
จากริ้วเมฆขบวนรุ้งเหนือทุ่งธาร
สู่สีหวานรายล้อมย้อมฤดู

แห่งความว่างของใจมิได้ฝัน
ทอดทิ้งความเปล่านั้นให้คงอยู่
บางดอกไม้เฝ้ารอผลิช่อชู
แต่เจ้าของไม่รู้เมล็ดพันธุ์

สักวันหนึ่ง
หากโลกยังเหลือความว่าง ที่นี่..ที่ไหนๆ
หัวใจที่เหลือมีที่ .. เท่าๆ กัน
หวังสร้างฝัน สักวันมันจะจริง

เที่ยงของวัน..ผีเสื้อสีขาว ที่ยังกลับมาหยอกล้อดวงตา
ฉันรักหน้าต่างบานนี้จัง..

ก วิ ส ร า . . กั บ ใ จ ข ม ๆ . .

(http://gifzona.com/i/masters/insomnia/022.gif)

(http://dl9.glitter-graphics.net/pub/2044/2044919e11ixltj9a.gif)

 (:88:)  (:88:)  (:88:)

(http://dl2.glitter-graphics.net/pub/439/439392s9qhkw83ln.gif)

สวนสีทองหน้ากระท่อม ณ ชายทุ่ง
เจ้าสายรุ้งนำข่าวมากล่าวขาน
บอกว่าเธอจะพรากจากไปนาน ฟังสะท้านทั้งใจที่ไหวรัว

มองรวงข้าวรอเคียวมาเกี่ยวก้อย เคยร่วมร้อยสร้อยฟางนั่งยิ้มหัว
เสียงน้ำพริกตำโขลกอยู่ลั่นครัว  คงเหลือแต่ความกลัวอยู่กลางใจ

กลัวแต่นี้จะไม่มีใครแล้ว มาเจื้อยแจ้ววจีกวีสมัย
ริ้วอักษรปีกผีเสื้อสะบัดไป  ธารเมฆคงพัดไกลในคำลา

ทิวทุ่งทองไร้เธอมาเพ้อพจน์ ก็สิ้นรสรัญจวนให้ครวญหา
อยู่แห่งไหนกันนะจิตนา จะบอกว่าอย่างไรหนอใจเอย

จะก้มหน้าไถหว่านลานอักษร เพาะกล้ากลอนกาพย์กานต์ไม่พาลเฉย
หมั่นรดลมหายใจไม่ละเลย  เป็นสวนงามอย่างเคยเธอเคียงคลอ

สวนผีเสื้อรอเธอมาสวมสร้อย เป็นสวนน้อยงดงามอย่างคำขอ
วอนเถอะนะร่วมเรียงเคียงพนอ  ร้อยกลอนรอรับขวัญทุกวันคืน ฯ

ขอบคุณกลอนนี้..จากเพื่อนหลังไมค์

ก ร ะ ท่ อ ม ธุ ลี ดิ น . . กั บ ใ จ ข ม ๆ . .
(http://www.travel-is.com/forum/picture/1183974910.jpg)

(http://gifzona.com/i/stichi/14.gif)

ไ ม่ ใ ช่ ค่ ะ..เป็นบทกวีของท่าน . . ก ร ะ ท่ อ ม ธุ ลี ดิ น . .ผู้แต่งบทกวีนี้

. . แ ต่ . . ใ จ ข ม ๆ . . น่ ะ  ผู้ โ พ ส ต์ เ อ ง . .

(:-_-:) (:-_-:)

แผ่วเพียงเสียงกระซิบ จากสายลม
บอกเล่าความระทมที่พ้นผ่าน
คล้ายกล้ำกลืนความปวดร้าว มายาวนาน
ย้ำเป็นรอยอดีตกาลไว้ตรึงตรา

ฟังสิ เสียงลมหายใจในความเงียบ
วิเวกห้วงยะเยียบ ปรารถนา
การรอคอยที่ไม่มี ใครกลับมา
สบเพียงสายลมพาความเหน็บหนาว..เข้ามาเยือน..

โดยคำ ลานเทวา

(http://story.niyay.com/pic/231579469.jpg)

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/218/1218/images/love2.jpg)


เธอจงมอง ดอกไม้ ใกล้รุ่งสาง

ยังคงโปรย คำหวาน ให้หมอกขาว

ดูดอกหญ้า ส่งายตา ให้ดวงดาว

แม้ชั่วคราว เท่านั้น ที่พบเจอ


เห็นหรือเปล่า สายลม ที่พริ้มไหว

ยังส่งใจ ให้สายธาร อยู่เสมอ

ได้ยินไหม เสียงนก ร้องละเมอ

ที่ร้องเผล บอกความรัก แด่ผืนดิน

ย้อนสายธารกลับไปถึงขุนเขา
หวนสายลมแผ่วเบาปรารถนา
ไกลกว่าใกล้ห้วงคำนึงรำพึงพา
ชัดเจนตาแต่ไม่แจ้งถึงหลักแหล่ง

โดยคำ ลานเทวา
(http://sl.glitter-graphics.net/pub/2161/2161484n5xlc4nib0.gif)

ค่ำคืนแห่งรอยยิ้ม หยาดน้ำค้าง
แย้มเย้ยความอ้างว้าง สายลมหนาว
คลายประหวั่นวันคืน อันขื่นขม
ชุบชื่นฝันจากแดนดาว ประโลมดิน


(http://fc00.deviantart.com/fs29/f/2008/157/4/b/The_Fairies_Vale_by_cosmosue.jpg)[/cente

(http://deco-00.slide.com/r/1/226/dl/thRJvpqK3j-ayuWO-Q01lyuA5DO6jrQU/watermark)

นานมากแล้ว กรรณิการ์
รอยยิ้มกาลเวลา ยังสดใส
หวานแววซึ้งตรึงรับ ประทับใจ
ปลุกอดีตงามละไม ห้วงรำพึง

เหมือนเรื่องราวผันผ่าน เมื่อวานนี้
ทุกอณูไมตรี งามประหนึ่ง
ดอกไม้กาลเวลา อันตราตรึง
หอมไปทุกคำนึง อดีตกาล

เป็นภาพงาม ยามหวนคืนวันหา
สบแววตาประไพพิมพ์ รอยยิ้มหวาน
ฝากประทับเอาไว้ กับวัยวาร
ให้อบอุ่นเนานาน แม้เดียวดาย

งดงามอยู่หนใด กรรณิการ์
ยามสายลมผ่านพา ผมสยาย
ถนนมิตรภาพ ความฝันพรรณราย
เธอซ่อนเร้นความเป็นตาย ไร้ข่าวคราว

ขอบคุณค่ะ..อาจารย์คำ ลานเทวา(:SY:) (:SY:)
(http://kanchanapisek.or.th/kp6/BOOK21/pictures/l21-103-4.jpg)

รัตติกาลนี้หายาวนานไม่
อีกไม่นานก็คงจะเช้า
มองลอดผ่านหน้าต่างออกไปค่ำคืนนี้ มืดมิดนัก
พยายามมองหาเจ้าดอกกรรณิการ์  ดอกน้อย
ดอกกรรณิการ์หาใช่หิ้งห้อย
คงไม่สามารถมองเห็นได้ชัดในเวลาค่ำคืน...
แต่กลิ่นของเจ้าก็ทำให้รู้ว่า...เจ้ามิได้จากไปไหน

ฉันอยู่ที่นี่ ..... คืนนี้     --  -- > ดอกกรรณิการ์ตอบ
พรุ่งนี้ฉันคงต้องจากไป  แต่อย่าเสียใจ
อีกไม่นานฉันจะกลับมา....

คืนนี้ตัวหนังสือคงรำพันกับดอกไม้  
ดอกกรรณิการ์ปลูกไว้ที่หน้าบ้าน
เมื่อต้นหนาวปีที่แล้ว...ก็พึ่งจะได้ยลดอกเธอ...

และยังได้รับรู้อีกว่า กลิ่นหอมของเธอนั้น  ช่างหอมยวลใจยิ่งนัก
คืนนี้ดึกแล้ว  มีไม่กี่หนที่บรรจงพิมพ์ข้อความในเวลาค่ำคืน

คืนนี้เป็นหนึ่งคืน.....
ที่มาของตัวหนังสือมาพร้อมกับกลิ่นหอมของดอกไม้
เจ้าดอก..กรรณิการ์

ขอบคุณ..คุณเต้..

(http://www.magnoliathailand.com/webboard/index.php?action=dlattach;topic=287.0;attach=10497;image)

(http://images.diaryis.com/w/welovevolk/20051111.J0.jpg)

เจ้าดอกกรรณิการ์เอย
กลิ่นเจ้าหอมรันจวนใจ
กลิ่นลอยพัดตามลมไป
พาใจข้าล่องลอยตาม...

ค่ำนี้ต้นกรรณิการ์ต้นน้อยหน้าบ้านกำลังออกดอกบานสะพรั่ง
ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ล่องลอยไปตามแรงลม
และท้ายสุดในยามเช้าดอกจะร่วงพรูเต็มผืนดิน
คล้ายว่าหน้าที่ของเจ้าได้หมดลง....

แม้ว่าช่วงชีวิตของดอกกรรณิการ์จะสั้นนัก
แต่คุณค่าของความงดงามน้อยๆ ของกลีบดอกสีขาวนวล
รวมทั้งก้านสีส้มแสดสดสวย
ยังไม่นับถึงกลิ่นหอมในยามที่ดอกบานช่างรันจวญใจผู้อยู่ใกล้ยิ่งนัก
คุณค่าของชีวิตหนึ่งหานับได้จากระยะเวลาไม่

หากแต่นับได้จากคุณค่า    
คุณประโยชน์ในช่วงเวลาที่ได้ดำรงชีวิตอยู่
รวมทั้งหลังจากละทิ้งชีวิตไป.....
ดังเช่น เจ้าดอกกรรณิการ์

ในยามดอกบานก็ส่งกลิ่นหอมยวล
นำพาจิตใจของผู้ดอมดม  พริ้วไหวกลิ่นนุ่มละมุนพริ้วตาม
ครั้นยามเช้า..ดอกเจ้าร่วงโรย  
เก็บลอยน้ำถ้วยแก้วสวยอยู่เนินนานหลายเพลา...
กลิ่นเจ้า..กรรณิการ์..ยังคงหอมติดตราตรึง

ขอบคุณ..คุณเต้..

(http://images.diaryis.com/w/welovevolk/20051111.J0.jpg)

ค่ำคืนที่ยาวนาน
รอยก้าวเธอผ่านล่วงแล้ว
ซึ่งความเปลี่ยวเปล่าของหลืบเมือง
แม้บางซีกฟ้าจักเจิดแจ้งด้วยแสงไฟ
ประดับราตรีกาล ด้วยบทเพลงจากมุมมืด
บอกเล่าเรื่องราวนางฟ้า และ ดวงดาว

ดอกราตรีเบ่งบานท่ามหมอก..ควันไฟ
ผู้หลับไหล..ฝันหวานถึงปรารถนาอันซ่อนเร้น
เข็มนาฬิกายังท่องวนไปเรื่อยเรื่อย
คล้ายรอการมาบรรจบพบเจอแสงตะวัน

(http://img299.imageshack.us/img299/4011/bluesri2zu7.jpg)

ปลิดขั้วสุดท้ายทิ้งร่วงปลายปี....อีกปี
บนผืนดินเมื่อวานแห้งโรย
ธารน้ำสั่นคลอนเหลือบแลหน้าต่างโดดเดี่ยว
ก้อนเมฆระทมแตกเต็มกรอบความทุกข์

เสี้ยวดวงจันทร์เลื่อนลอย
สายลมอ่อนล้า ร่อนร้างในความเร่งรีบข้ามปี
กิ่งก้านกระหายเกี่ยวได้เพียงความว่างเปล่า
บนความจริงมากมายที่จับต้องได้ยาก
ใต้ต้นไม้...ร่วงหลุดเวลาร้างใบ..และผู้คนที่สูญเสียตนเองทีละน้อย

(http://miranimashek.ucoz.ru/_ph/152/2/605011664.jpg)

ฟ้าฉลองยามตะวันลับอย่างตื่นเต้น
เจ้านกที่มีสีเวิ้งฟ้าวาวสะท้อนในแววตา
โดดไปตามกิ่งไม้
และใบอันสรรค์จากแก้วผลึก
เมื่อตื่นขึ้นจากนิทรารมณ์ยาวนาน
ฉันพบอรุณเรืองอยู่ภายใน
จันทร์สงบสะท้อนดวงอยู่ในห้วงบึงแห่งใจ
ผีเสื้อโบยบินจากบ้านเกิด
ใบเทียโถสีม่วง
ประกาศความสุกงอมของฤดูใบไม้ร่วง
ฝูงนกขับขานตามแมกไม้
เมฆานภากาศสงบเย็น
เช้านี้เปี่ยมสันติ
พิราบสยายปีก
ต้อนรับด้วยใจจริง
ฝูงนกต้อนรับหยาดแสงแห่งยามเช้า
สนามหญ้าอาบเรืองด้วยสีทอง
เจ้าผีเสื้อเร่ร่อนจากบ้านเกิด

(http://)

(http://noknoi.com/magazine/pics/editor_no_43_2_58291.jpg)

แม้อาทิตย์ เริ่มลาลับ จนอับแสง

แต่เธอแฝง ไว้ซึ่งแรง บันดาลใจ

สร้างพลัง แห่งความจริง อันยิ่งใหญ่

โลกสดใส เพราะฉันนี้ ยังมีเธอ

จงรักเค้า...อย่างที่แม่รักลูกซิ...
เพราะรักแท้ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน
แม้จะลำบากตราตำ ใครอื่นเค้ามองว่า ช่างทุกข์เข็น แต่แม่นี้ไม่ทุกข์ใจ
เพราะในทุกข์นั้นๆ มีรอยยิ้มลูก ให้สุข เปี่ยมล้น เป็นแรงใจ"

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ .. เพราะเหตุใด?...
เพราะรักมากเกินไป หวังมากเกินไป
อะไรที่มันเกินไป...เช่นมากเกินไป...หรือน้อยเกินไป
มันคือบ่อบ่มความคิด...ที่ทำให้เกิดทุกข์........

"คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้..ต้องหยุดคิดให้ได้ถึงรู้..แต่ก็ต้องอาศัยความคิด..นั่นแหละจึงรู้"

(http://www.krassota.com/i/deti/01.gif)

(http://im.in.com/media/download/wallpapers/2009/Jan/abstract_0004_420x315.jpg)

(http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ6YFBg_gtMd2ymHe8G7GiOMEggNIurq9tqkkhHiYWs2sTcLTlYpgZdKgotIQ)
**  แมลงภู่ชรากับถ้อยจำนรรจ์ของดอกไม้  **

เห็นดอกไม้ไฉไลสดใสเริงรื่น
อิ่มเอมสุขทุกคราตื่นแช่มชื่นฝัน
ยิ้มเริงร่าเรียงร้อยถ้อยจำนรรจ์
ดั่งชีวีนิรันดร์สวรรค์พราว

ย้อมหัวใจหดหู่แมลงภู่ชรา
หลงละล้าละลังคลั่งไคล้วัยสาว
เคลิ้มหวั่นไหวใส่ใจในเรื่องราว
ดอกไม้หนาวกระเซ้าซิกระริกระรี้

ฟ้าเจิดแจ่มแต้มสีสันให้โลกสวย
วาดฝันสั่นระรวยจนล้นปรี่
ดิ่งเตลิดสุขเกษมเปรมฤดี
ถ้อยจำนรรจ์พาทีคลี่ฤทัย

หยิกแกมหยอกดอกไม้สาวคราวแรกแย้ม
กระไอแอมเริงร่าหน้าสดใส
เคล้าคลออยู่ไม่เหินห่างลาร้างไกล
ซึมซาบซ่านทรวงในใกล้ดอกไม้งาม

อณูทิพย์  ธารทอง  

(http://3.bp.blogspot.com/-Of9LvjL5u58/T9HZjs6azfI/AAAAAAAAe8k/W3Dlz0bbtiY/s1600/2817hcm.jpg.gif)

ลมหอบคลื่นเคลียหาดฟองดาดขาว
เป็นรอยราวฤๅให้ใจหรรษา
เห็นฟองฟอดทอดยาวพรายพราวตา
แสงจันทราทาวาดหาดประจำ

(http://2.bp.blogspot.com/-bW8oAu7N8Zk/T9HuGg7LMII/AAAAAAAAf1Y/omLvyiFa0zA/s1600/7a469d019fe2bc0eda646996f00b587c.gif)

(http://i245.photobucket.com/albums/gg49/macleod_album/GreenManTree.jpg)

จดหมายจากพระจันทร์ (http://www.youtube.com/watch?v=vfA6UN0bUKY#)
จดหมายจากพระจันทร์

ในคืนค่ำที่ฟ้าสวยใส
แสงแห่งจันทร์แต่งแต้มฟากฟ้าให้งดงาม สว่างไสว..
ชวนให้คิดถึงอะไรหลายๆอย่าง
แต่..ในขณะที่ชื่นชมพระจันทร์กลมโตดวงนั้น…
อาจหลงลืมไปว่า...นภาที่กว้างใหญ่แห่งนี้
ยังมีดวงดาวที่กำลังเปล่งประกายอยู่
แต่ด้วยแสงเพียงน้อยนิด…
คงไม่อาจสาดแสงแข่งกับจันทร์ดวงนั้นได้...

หนุ่มใต้ใจดี
(http://img217.imageshack.us/img217/5350/662097990.gif)

ขอบคุณ..แสงสว่างอันน้อยนิด
ทีพยายามส่องแสงให้กระจ่าง ยามราตรี
ให้คลายเหงา..คลายเศร้าใจ
สงสัย..จัง
ทิวาลาลับไป...
เธออยู่ยังงั้ย..แล้วเธอเหงามั้ย ?

(http://image.librodearena.com/b/7/1385287/chica-hadas.jpg)

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/851/7851/blog_entry1/blog/2009-03-17/comment/412660_images/2_1237293114.gif)

 (:88:)  (:88:)  (:88:)

(http://img.kapook.com/image/travel/46.jpg)

 (:PING:) (:PING:) (:PING:)

(http://i139.photobucket.com/albums/q313/nutthiya/497d47b7-1.gif?t=1241703247)

โอ้จันทรา  ลอยสูงเด่น  บนฟ้า  ทำ  หื้อเลิศหล้า  ไปทั่วทุกแห่งหน

ดีได้มา  สองแสงงาม  หนักหนา  นาขอเถิดนา  ขอจี้ตาง  หื้อมีผาสุข

ได้บังเกิด  กลางพงหนาม  ความเศร้าแสน  ของพวกเฮา

ไผจะมาจ่วยเฮา  นอกจากเฮาจ่วยตัวเอง

โอ้ดวงใจ  ไปอยู่ใดเล่าหนา  ทำไมบ่มา  หื้อคล้ายเศร้าหมองศรี

ขอได้ฮับสรรพสิ่ง  มงคลดี  มาขอจงโปรดมาร่วมหัวใจ๋  คลายทุกข์โศก

รวมเป็นหนึ่งในชีวิต  โดยนำพา  ไปด้วยกัน  เจ้าแห่งความสุขสันต์

ขอหื้อจ่วย  ก้ำจุน

โอ้ดวงดาว  ขอจงจ่วยสักครา  แผ่ความฮักมา  ไปถ้วนทั่วหทัย

โปรดรับรู้  ความจริงจาก  มาลัย  มา  มะเถิดมา  ขอสร้างเสริม  รักษาสุข

ขอหื้อหมดทุกขา  เป็นดวงตา  ของข้าเจ้า  ฮ่วมทางไกล  ด้วยกัน

จนตราบสิ้นดินฟ้าเอย

แม่จำปา  แสนพรม

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/114/40114/images/1256420028_img.jpg)

ดวงจันทราขึ้นที่ฤดีหลับ
นวลกระชับชีวิต สนิทสนม
ฝันลึกซึ้งถึงโลกคลายโศกซม
เถิดระทมทุกข์เอย... ระเหยไป

วัฒนา ธรรมกูร

(http://mblog.manager.co.th/uploads/2719/images/00708-2.jpg)

หนาวลมพรมจูบอันวูบไหว

ท่ามสมัยวิปริตละทิศฝั่ง

อาจชีวิตวันพรุ่งอีรุงตุงนัง

บอกรักกันอีกครั้ง..เถอะวันนี้

ความเปลี่ยนแปลงของโลก...ไม่ธรรมดา

ถี่กระชั้นวิปโยคไปทุกที่

กว่าจะเอ่ยบอกรักกันสักที

อย่ารอเคาะโลงผี..บอกรักกัน

..เพลงผ้า..

(http://fwdmail.thaider.com/images//2009/12/m233283.jpg)

Not strange if you see some of them have allday long with quarrel.
Not strange if you see some of them always sweet…
And not strange if some of them are cold and distant to each other.
And it’s normal if you see some of them have too much different love,
seeming the sky and the land.

ไม่แปลกที่บางคู่อาจทะเลาะกันทั้งวัน
ไม่แปลกที่บางคู่อาจหวานให้แก่กันได้ทั้งวัน
และไม่แปลกที่บางคู่ต่างเฉยชาต่อกัน
และก็คงไม่แปลกเลยที่บางคู่อาจต่างกันราวฟ้ากับดิน

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/638/31638/images/main/moon/1402850702.jpg)

แสงจันทร์คงมีพลังบางอย่างที่ทำปฏิกิริยากับหัวใจ

เหมือนแรงดึงดูดที่ทำให้เกิดน้ำขึ้นน้ำลง

เพราะในวันพระจันทร์เต็มดวง  เรามักรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเป็นพิเศษ

พระจันทร์คืนนี้ทำให้ฉันหยิบหนังสือของโก้วเล้งขึ้นมาอ่าน

"เดียวดายใต้เงาจันทร์"หนังสือแห่งความหลัง  ที่เราไม่กล้าอ่านมาเนิ่นนานแล้ว

"บาดแผลบนร่างกายของคน อาจจะมีนับร้อยนับพันแห่ง

รอยแผลในหัวใจกลับมีอยู่เพียงรอยเดียว

ไม่มีใครที่จะเอาดาบฟันไปที่รอยบาดแผลเดิม

แต่ว่ารอยแผลในหัวใจกลับไม่เป็นเช่นนั้น

ทุกครั้งล้วนสามารถฟันลงที่ตำแหน่งเดิมๆ

เพราะที่ตรงนั้นก็คือส่วนที่เปราะบางที่สุด

ถูกทำร้ายได้ง่ายที่สุด

แม้บาดแผลนั้นจะหายสนิท  แต่เพียงหวนคิดกลับไป

มันก็ปรากฎอาการเจ็บล฿กๆ ขึ้นใหม่ในทันที

แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนคืนนี้

ทำให้ฉันหวนคิดถึงเรื่องที่ไม่ควรคิด

นึกถึงใครบางคน...ที่ควรจะลืม

รัศมีแสงจันทราสาดส่องตรง...

รอยแผล..รอยเดิมที่หายมานานแค่ไหน

ก็ไม่อาจลบเลือนได้เลย....ด้วยมันคือ "แ ผ ล ใ น ใ จ "

หนังสือ  "เดียวดายใต้เงาจันทร์" ของโก้วเล้ง
(http://1.bp.blogspot.com/-hHvgs7W4Uec/T9HZmcaYj2I/AAAAAAAAe84/t4_cmcYrKGA/s1600/32.gif)

(http://www.bloggang.com/data/k/konravee/picture/1244889144.jpg)

"จันทร์เจ้าขา..ค่ำคืนเดือนดาวเด่น..ใยหลีกเร้นแสงอรุ่ณรุ่ง

ครั้นพลบค่ำตะวันกลับ..ลับหลีกเร้นแสงราตรี..

ทุกเช้า-ค่ำ ไม่เคยเปลี่ยน ทำไมหนอ..?"

(http://www.bloggang.com/data/takra/picture/1128152397.jpg)

ในยามเหงาๆ คุณเคยมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ยามค่ำคืน..กันบ้างไหม..!

บนนั้นจะเต็มไปด้วยดวงดาวนับล้าน ๆดวง แข่งกันส่องแสงระยิบระยับวับวาว

เป็นประกายงดงามราวกับหยาดเพชร และในหมู่ดวงเหล่านั้น

มีเรื่องราวความลับเกี่ยวกับโชคชะตาซ่อนอยู่มากมาย

เกิดเป็นเรื่องราวของหัวใจมนุษย์สิบสองคู่

ที่ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของหมู่ดวงตามจักรราศี

(http://www.bloggang.com/data/tanmek/picture/1195098265.jpg)

ฉันก็แค่มนุษย์บนผืนดิน ที่เฝ้ามองรุ่งแสงแห่งดวงดาว

ที่สกาวอยู่เบื้องบนฟ้า ระยับจับตา จับใจ

นั่งแหงนมองดูดาว พร่างพราวจนตาลาย

มองทางไหนทางใด ดาวฉายแสงส่องสกาว

(http://1.bp.blogspot.com/_7pH0EqkTBZ8/TOm2tCWun8I/AAAAAAAAACc/Ouihzb-7lBU/s1600/29717.jpg)

แสงขาวนวลอ่อนอุ่น จรจากฟ้ายามรุ่งสาง

ก่อนจะเร้าร้อน ประชันรัศมีแข่ง แสงแห่งอรุ่ณ

ฟ้าสางเดือนดาวลับหาย กลายเป็นตะวันเด่นล้ำ

สูงง้ำค้ำภูผา แสงแรงจ้าแยงสองตา สาดส่องฟ้าบดบังดาว

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/114/40114/images/vaXE9EMoS8.jpg)

หนึ่งวินาที...นั้นสำคัญ
ทุกวินาที...ที่มีเพื่อนยืนอยู่เคียงข้าง...ช่างแสนวิเศษ
สุขใจ...ที่เห็นเธอมองมาที่ฉันเสมอ
แม้วันวาน...ต้องเสียน้ำตา...บ้างก็ตาม
แต่เพราะมีเพิ่อนๆ...
...ทำให้ฉันฝันถึงพรุ่งนี้...อย่างสุขใจ
แม้..เกี่ยวฝัน เพียงลำพัง.

(http://4.bp.blogspot.com/-6hRxk4FQVFY/Ts3P8KMT_wI/AAAAAAAAAxg/gMl-sVnBUjU/s1600/13387302.jpg)

(http://www.prakard.com/image.aspx?a=280923)

สายลมเย็นๆ มักหอบความเหงา ความคิดถึง มาด้วยเสมอ
คนขี้เหงาคงต้องพยายามดูแลปกป้องใจตัวเองอย่างหนักเช่นกัน
จิตใจที่แข็งแกร่ง..เป็นสิ่งสำคัญกว่าสิ่งใดๆ ในเวลาเช่นนี้
“Our love is like the wind, I can’t see it, but I can feel it”
"ความรักของเราเป็นเหมือนลมที่ฉันไม่สามารถมองเห็นได้
แต่ฉันสามารถรู้สึกถึงมันได้ " มันปนเสียงสะอื่นจากสายลม

youtube.com/watch?v=enMb2jZ8sg4 (http://youtube.com/watch?v=enMb2jZ8sg4#ws)

หายไปนาน ขอต้อนรับกลับบ้านน้อยหลังนี้ครับ

(http://4.bp.blogspot.com/_MzHRJ75KIR4/TBITH_swWII/AAAAAAAAACs/B3e2zYX7p9E/s320/1111.jpg)

กาลเวลาผลัดเปลี่ยนฉากตอน ขับเคลื่อนไป

ความรู้สึกดีๆ เก็บเกี่ยวทุกเรื่องราว ชื่นชม..ประทับใจ

ดั่งมิตรภาพอันเบ่งบาน อีกแสนยาวนาน เช่นวันวาน

ยังห่วงใย..อยู่ใกล้ๆ..เหมือนเดิม

(http://jidima.j.i.pic.centerblog.net/bkl1hb2v.gif)