หัวข้อ: การอันควร เริ่มหัวข้อโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 03 มีนาคม 2554 11:31:38 (http://www.seesod.com/storage35/NUJbJgS6u51286704197/o.jpg) http://www.fungdham.com/download/song/allhits/18.wma เราควรพูดในกาลอันสมควร ไม่ควรพูดในกาลอันไม่สมควร เราจะต้องคำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่นด้วย เมื่อไม่ใช่กาลที่สมควรแก่การสนทนาธรรม เราก็พูดกันในเรื่องอื่นได้ด้วยกุศลจิต ดังนั้น เราปฏิบัติธรรมะด้วยเช่นกัน ในเวลาที่เราไม่ได้สนทนาธรรม ..............................ข้อความบางตอน เรื่องนาคราชชื่อเอรกปัตตะ.................... ทราบว่า ในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้าในกาลก่อน พระยานาคนั้นเป็นภิกษุหนุ่มขึ้นเรือไปในแม่น้ำคงคายึดใบตะไคร้น้ำ กอหนึ่งเมื่อเรือแม้เเล่นไปโดยเร็วก็ไม่ปล่อยใบตะไคร้น้ำขาดไปแล้ว ภิกษุหนุ่มนั้นไม่แสดงอาบัติด้วยคิดเสียว่านี้เป็น{โทษเพียงเล็กน้อย} แม้ทำสมณธรรมในป่าสิ้น 2 หมื่นปีในกาลมรณภาพเป็นประดุจใบ ตะไคร้น้ำผูกคอแม้อยากจะแสดงอาบัติ เมื่อไม่เห็นภิกษุอื่นก็เกิดความ เดือดร้อนขึ้นว่าเรามีศีลไม่บริสุทธิ์จุติจากอัตภาพนั้นแล้วบังเกิด เป็นพระยานาคร่างกายประมานเท่าเรือโกลนเขาได้มีชื่อว่า{เอรก ปัตตะ}นั่นแลในขณะที่เกิดแล้วนั่นเองพระยานาคนั้นแลดูอัตภาพ แล้วได้มีความเดือดร้อนว่าเราทำสมณธรรมตลอดกาลชื่อมีประมาณ เท่านี้เป็นผู้บังเกิดในที่มีกบเป็นอาหารในกำเนิดแห่ง{อเหตุกสัตว์} ก็แม้ฟังอยู่ด้วยดีอย่างนี้เป็นผู้ไม่ประมาท ด้วยการไม่อยู่ปราศจาก{สติ}และมีปัญญาเครื่องสอดส่อง ด้วยความเป็นผู้รู้สุภาษิตและทุภาษิตนั่นแล ย่อมได้ปัญญา บุคคลนอกนี้ ย่อมไม่ได้ปัญญา พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม 1 ภาค 2 ตอน 3 หัวข้อ: Re: การอันควร เริ่มหัวข้อโดย: หมีงงในพงหญ้า ที่ 03 มีนาคม 2554 15:35:03 สาธุ อนุโมทนาครับ
|