[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

[ขม..ค่ะึึ]

Tweet

ที่นี่มีดอกไม้....สวยสดใสบนพื้นหญ้า

ที่นี่มีแววตา...ไร้มายาพาสับสน

ที่นี่มีความรัก...อบอุ่นนักยามมืดมน

ที่นี่ไม่มืดมน...เพราะมากล้นคนเข้าใจ

ที่นี่มีแสงธรรม...ส่งนำทางชีวิตให้

ที่นี่มีน้ำใจ...หล่อเลี้ยงไว้ให้ทุกคน

หลายคนเคยผิดหวัง...หลายคนยังมีปัญหา

หลายคนยังมีคราบน้ำตา...หลายคนอยากฆ่าตัวตาย

ที่นี่ยังมีหวัง...ที่นี่ยังมีพลังอันยิ่งใหญ่

ที่นี่ยังมีน้ำใจ...ที่นี่ชุบชีวิตใหม่ให้ทุกๆคน

เกี่ยวฝัน. (ขม..ค่ะ)

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=VQ_tLThPk8Q&amp;feature=share&amp;list=PL68F6B4DB297A4A29" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/watch?v=VQ_tLThPk8Q&amp;feature=share&amp;list=PL68F6B4DB297A4A29</a>

[ขม..ค่ะึึ]

หากเธอนั่งร้องไห้  ฉันก็จะนั่งร้องไห้เป็นเพื่อนเธอเอง

เธอจะบ่นโวยวายใส่ฉัน  ก็ได้ไม่ต้องเกรงใจ

ฉันอาจไม่ใช่..ที่ปรึกษา..ที่เก่งนัก

แต่ฉันสัญญานะ ว่าฉันจะนั่งฟังเธอโดยไม่บ่นเลยสักคำเดียว

เธอเหนื่อยเมื่อไหร่ กลับมานั่งพักข้างๆฉัน
ต่อให้เธอไม่พูดอะไรกับฉันเลยสักคำ
ฉันก็ยังยินดีจะนั่งอยู่ข้างๆ เธอ

ขอแค่เธออย่าถาม..."ฉันทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?.."

"วังวน..ความคิด"

[ขม..ค่ะึึ]

.....ในอดีตกาลนามมาแล้ว เค้าว่ากันว่า

...มนุษย์ทุกคนมีหัวใจด้วยกันจริงๆแล้วทั้งหมดสองดวง

แต่ยังมีเทวดาน้อยอยู่องค์หนึ่งซึ่งไม่รู้จักสิ่งที่เค้าเรียกว่าหัวใจ

ด้วยความที่สงสัยว่าหัวใจนั้นมันเป็นอย่างไร

เทวดาน้อยจึงได้ไปถามนางฟ้าผู้ที่ดูแลทางเข้าออกของประตูสวรรค์…

“ท่านนางฟ้า โปรดบอกข้า หัวใจคืออะไร…?”

“หัวใจ…ก็คือสิ่ง บริสุทธิ์ สวยงาม ที่สุดของมนุษย์ยังไงเล่า”

“แล้วสิ่งที่เรียกมนุษย์อยู่แห่งใดล่ะ…?”

“อยู่เบื้องล่างยังอีกฟากของประตูสวรรค์นี่ยังไงเล่า”

“เปิดประตูให้ข้าไปชมหัวใจของมนุษย์ได้มั้ย นางฟ้า…?”

“มิได้หรอก มันผิดกฎของสวรรค์ เจ้ากลับไปซะเถอะ

แค่เจ้ามาสนทนากับข้าก็ผิดมากเท่าใดแล้ว เจ้ารู้ตัวมั้ย เจ้าเทวดาน้อย”

เทวนาน้อยทำทีว่าหันหลังกลับไป

แต่ด้วยความที่อยากได้หัวใจมาครอบครองไว้เป็นของตน

จึงได้นำคันศรธนูมาแล้วยิงไปที่นางฟ้าผู้รักษาประตูสวรรค์

หวังจะให้นางฟ้านั้นสลบไปในชั่วข้ามคืนนั้นเอง

เทวดาน้อยแอบเปิดประตูสวรรค์แล้วบิน ไปยังโลกมนุษย์

กลางดึกของคืนนี้เป็นคืนที่เงียบสงบ มนุษย์ทุกคนต่างหลับกันหมดแล้ว

เทวดาน้อยจึงแอบบินเข้าไปในบ้านของมนุษย์ทุกคน

แล้วไปเอาสิ่งที่เรียกว่า “หัวใจ” ของทุกคนบนโลกมนุษย์

มาคนละหนึ่งดวง แล้วนำลอยขึ้นไปบนสวรรค์ หวังจะขโมยกลับไปเป็นของตน

แต่ระหว่างที่เทวดาน้อยกำลังกลับเข้าไป

ปากทางของประตูสวรรค์ได้มีนางฟ้าและเทวดาแห่งความรักยืนกั้นอยู่

เทวดาน้อยเห็นดังนั้นจึงบินหนี

แต่นางฟ้าองค์หนึ่งได้บินตามเพื่อมาแย่งหัวใจของมนุษย์ทั้งหมดมาไว้

แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อหัวใจทั้งหมดได้เกิดกระจายออก

แล้วร่วงโปรยปรายไปยังบนโลกมนุษย์

และได้เกิดการสลับสับเปลี่ยนเจ้าของหัวใจกันในค่ำคืนนั้นเอง…

เทวดาน้อยถูกลงโทษด้วยการเป็นเด็กตลอดกาล

และเปลี่ยนชื่อเป็นกามเทพให้อยู่บนโลกมนุษย์

เพื่อตามหาหัวใจสองดวงของมนุษย์ ที่ไปอยู่กับใครอีกดวงหนึ่งให้มาพบกันตลอดไป

ตอนนี้หัวใจของคุณอีกดวงหน ึ่งก็คงอาจจะอยู่กับใครบนโลกใบนี้ก็เป็นได้

อย่ารอให้ กามเทพ เป็นคนหาหัวใจให้คุณ…

ถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องตามหาหัวใจของคุณคืนมา

และเมื่อคุณได้มันคืนมาแล้ว จงดูแลหัวใจคุณให้ดี

อย่าได้ปล่อยให้หัวใจมันจากคุณไปอีก…

เพราะคุณอาจจะไม่มีวันเจอหัวใจอีกดวงที่แท้จริงของคุณตลอดชีวิต

หรือชั่วชีวิตก็เป็นได้ - - -

** บางที ตอนที่เทวดาน้อยทำหัวจัยร่วง

เวลานั้น .. หัวจัยของฉัน อาจจะจมทะเลหายไป

ไม่มีวัน ... คืนกลับมาหาฉันแล้วก้อได้..ใครจะรู้ ***

[เงาฝัน]

ขอบคุณค่ะ

[sometime]

"วังวน..ความคิด"

สาธุ...........สาธุ..........สาธุ....

[ขม..ค่ะึึ]

 

[เงาฝัน]

ด้วยความยินดีค่ะ

[ขม..ค่ะึึ]

"เดียวดาย"

เสียงฟ้าร้องก้องกังวาน...........กลางสายฝน.....

ใบไม้ร่วง กิ่งก้านโอนไหว ไปตามกระแสลม

ความทรงจำเก่าๆ......เริ่มย้อน หวนคืน

.....วันนั้น..........ถึงวันนี้....

ฉันเป็นเพียงตะเกียงน้ำมัน..ไม่ว่าจะวางไว้ตรงไหน..ก็สาดส่องแสง

จุดแรก.......คือพบ..จุดจบ.......คือจาก

เมื่อพบ.......ต้องพรากเมื่อจาก..........ต้องเจอ

..หัวเราะ....ร้องไห้....ชินชา....ทำใจ..

อยากอยู่เพียงลำพังไม่รับรู้เรื่องราวของเขา

...ไร้ความรู้สึก...ทะเลยามค่ำคืน...ดูล้ำลึก

สายน้ำ เงียบนิ่ง ..ดูเยือกเย็น

กฤตบวรวิชญ์

[ขม..ค่ะึึ]

บางที

เหนื่อยและล้า...ไม่รู้จะไปไหนดี

สายลมพัด สายน้ำไหล เรื่อยๆ เอื่อยๆ

หัวใจหนาว กายสั่นไหว ..คิดถึงอีกแล้ว

เป็นอย่างไรบ้างหนา..สุข หรือ ทุกข์

ความรู้สึกที่มี...ไม่เปลี่ยนแปลง

เวลานี้..เธออยู่ไหน..ฉันไคร่รู้

ความอบอุ่นยามชิดใกล้มีตักเธอให้หนุนนอน

ลมลอยมาทักทาย..ซักเศร้าหมอง

วันนี้...บางที..ต้องทนเดินเดียวดาย

[ขม..ค่ะึึ]

น้ำตารินไหลเป็นสาย

ทำไมหนอ..ต้องเห็นแก่ตัว

ใจคนเปลี่ยน..แต่ฉันคงไม่ใช่

เกลียดวันเวลา

เพราะเขาจากไปไม่เหลือเงา

จะไม่ถามว่ายังรักกันอยู่มั้ย

ฉันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้

เพราะยัง มีเธอเป็นเงาใจ

[เงาฝัน]

๐ เหงา เหงา ๐





เธอคงลืม.. ลืมฉัน.. วันละนิด..
ฉันไร้สิทธิ์.. จะทักท้วง.. ให้ห่วงฉัน..
เพิ่มริ้วรอย.. ความท้อ.. วันต่อวัน..
แต่เธอนั้น.. ก็ยังพราก.. จากฉันไป...





จะให้ ลืม.. เธอได้.. อย่างไรหรือ?
เมื่อเธอ คือ.. หนึ่งในดวงใจฉัน..
เวลา ผ่าน..  พลัดพราก.. เราจากกัน..
แต่ละวัน.. มันคล้อย.. เหมือน ร้อยปี...


 

[ขม..ค่ะึึ]

เคยใหม...ที่บางทีก็รู้สึกเหงาอย่างช่วยไม่ได้

เคยใหม...ที่รู้สักว่าการได้คิดถึงใครบางคนช่างเป็นเวลาที่หวานไหวเหลือเกิน

เคยใหม...ที่อยู่ดีดีก็อยากปลดปล่อยน้ำตาให้พรั่งพรูรินสาย

ถ้าคุณเคย...คงปฏิเสธได้อยากว่าคุณกำลังเผชิญกับความเหงา

บ่อยครั้งที่ฉันต้องถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเพราะเหตุใด

เพราะ...ค่ำคื่นที่สงัดเงียบกระนั้นหรือ

เพราะ...ลมหนาวที่พัดกรูเกรียวจนยอดหญ้าระทวยไหวใช่หรือไม่

เพราะ...สายฝนในค่ำคืนเปล่าเปลี่ยวที่เทสายกระหน่ำมิดได้หยุดยั้งอย่างนั้นใช่มั้ย ?

การถ่ายทอดความรู้สึก คงไม่มีอะไรจะดีเทียบเท่าการเขียน
 
ทุกครั้งที่ได้เขียน  ก็เสมือนได้ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างให้พ้นจากพันธนาการที่ยึดไว้
 
อย่างนี้แล้วจะมีอะไรอีกเล่า ที่จะดีไปกว่าการขีดเขียน

[ขม..ค่ะึึ]

กันและกัน

โลกแห่งความจริงที่โหดร้าย

สองมือต่างเอื้อมคว้าหาฝัน

เหมือนทุกวันที่ผ่านมา

ไม่มีอะไรทำร้ายฉัน...เท่ากับอ่อนล้าโรยแรง

ร่วมเดิน ร่วมทาง ฟันฝ่า คว้าฝัน

วันคืนที่มีค่า..เวลาที่แสนสุข

ยิ้มอยู่คนเดียว..ยังยิ้มได้..

อารมณ์ความรู้สึก..ลึก ลึก สับสนใจ

เปราะบาง อ่อนแอ อ่อนไหว

คนที่ฉันคิดถึง...จะคิดถึงฉันไหม

หนึ่งความหมาย..ซึ่งผูกพันธ์..เพียงเธอเพียงฉัน

...กันและกัน..ยืนนาน..ยาวไกล

...........................
กฤตบวรวิชญ์

[เงาฝัน]

๑.@ ปิดดวงตาน่ารัก พักเหนื่อยล้า
ลบน้ำตาจากหน้าสวย ด้วยยิ้มหวาน
ซอสายทิพย์กระซิบบอก ดอกไม้บาน
เล่านิทานที่อยากฟัง อย่างปรานี.......

๒.@ ขวัญเจ้าเอยจงสะอางกลางป่าแก้ว
จะเจื้อยแจ้วจับใจเพลงไผ่สี
ฟังลำนำนกร้องกรองกวี
เคล้าวารีดุริยางค์หลั่งจำเรียง........

๓.@ แทบฝั่งธารที่เราเฝ้าฝันถึง
เสียงน้ำซึ่งกระซิบสาดปราศจากเสียง
จักรวาลวุ่นวายไร้สำเนียง
โลกนี้เพียงแผ่นภพสงบเย็น......

คัดมาจาก หนังสือ "วารีดุริยางค์"
ประพันธ์ โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ....

.........................

"วังวน..ความคิด"

http://www.managerradio.com/radio/webboard/Question.asp?GID=44094&Mbrowse=1
ชมรมกวี ชบาพาฝัน 1






ขอกายเจ้าจงเป็นเช่นต้นไม้
ยืนอยู่ได้โดยภพสงบนิ่ง
เพื่อแผ่ร่มและเป็นหลักให้พักพิง
แต่งดอกพริ้งผลัดฤดูอยู่ชั่วกาล

และใจเจ้าจักเป็นเช่นสายน้ำ
ใสเย็นฉ่ำชื่นแล้วไหลแผ่วผ่าน
เพื่อเลี้ยงชีพชโลมไล้ให้เบิกบาน
เพียงพ้องพานผิวแผ่วแล้วผ่านเลย

อิสระเสรีที่จะไหล
ด้วยเพลงไพเราะล้ำร่ำเฉลย
ชมดอกไม้สายลมพรมรำเพย
และชื่นเชยกับชีวิตทุกทิศทาง

คัดมาจาก หนังสือ "วารีดุริยางค์"
ประพันธ์ โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ....






ให้คิดถึงเพียงใดใจจะขาด
ก็มิอาจไปตามความคิดถึง
ห้ามมาหาแต่อย่าห้ามความคะนึง
จะดื้อดึงโดยถ้อยร้อยรำพัน

คิดเสมอเมื่อใจใฝ่ถึงเขา
สายตาเศร้าเฝ้าเตือนว่าเหมือนฝัน
แววอาวรณ์อ่อนหวานผสานกัน
เหมือนจำนรรจ์จำนนท้นอาลัย

จะตัดพ้อต่อว่าประสารัก
ใจก็ทักท้วงห้ามตามวิสัย
จงมองตาตาจะเตือนว่าเหมือนใจ
ถ้าแจ้งได้ก็จะแจ้งไม่แฝงเงา

รู้ทั้งรู้ว่ารักจักให้ทุกข์
ใจยังรุกเร้าหลอกให้บอกเขา
ช่างไม่เข็ดหรือไรนะใจเรา
เขามีเจ้าของแล้วในแววตา

จาก  เดือนดับในดวงตา
ประพันธ์ โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์


แม้มิได้เป็นหงส์ผู้ทรงศักดิ์
ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา
แม้มิได้เป็นน้ำแม่คงคา
จงเป็นธาราใสที่ไหลเย็น

แม้มิได้เป็นมหาหิมาลัย
จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น
แม้มิได้เป็นวันพระจันทร์เพ็ญ
ก็จงเป็นคืนแรมที่แจ่มตา




"ลูกเอ๋ย ไม่เคยรู้รสร้าย
ที่ความรักกลับกลายแล้วหน่ายหนี

อันเจ็บปวดยวดยิ่งทุกสิ่งมี
ไม่เท่าที่เจ็บช้ำระกำรัก"

จากขุนช้างขุนแผน

    :  http://www.vcharkarn.com/vcafe/12498/5

[ขม..ค่ะึึ]

"จันทร์ซ่อนดาว"

จันทร์เอาดาวไปซ่อนไว้ตรงไหนของขอบฟ้า

หลายคืนแล้วน่ะที่มองหา...แต่ไม่เห็น

ได้โปรดเถิด ..ดวงจันทร์...

อย่าซ่อนเร้นดวงดาว  เอาไว้เลย

นั่งมองเปลวเทียน

ที่มันลุกโชนมอดไหม้

เป็นความเงียบเหงาของแสงไฟ

ซึ่งไม่มีใครแลเห็นมัน

ทุกๆคืน หลับได้เพราะอ่อนล้า

แหงนมองไปบนฟ้าก็เหมือนเก่า

ฟ้ายังคงมีจันทร์ แต่ไร้ดาว

ฉันยังคงมีความเหงา เป็นเพื่อนใจ

เพียงลมโบก..พัดเบา..ให้เหงาจิต

ใบไม้ปลิด ปลิวร่อน ลงจากก้าน

ไผ่ต้นน้อย ลู่ตาม อย่างสุดทาน

เอียงเอนตาม ลมผ่าน ทุกคราไป

.......................................
กฤตบวรวิชญ์

[ขม..ค่ะึึ]

คืนนี้..บนท้องฟ้า ดวงดาวสวย..สุกสดใส

พร่างพราว...เต็มท้องฟ้า

...พระจันทร์...ส่งยิ้ม..แล้วหลับตา...

พรุ่งนี้ จะได้พบกับวันใหม่ที่งดงาม

ถาม ดาวบนผืนฟ้า

..เธอ..จะคิดถึงฉันหรือเปล่าน่ะ..คนดี

..อยากรู้...เธอสบายดีไหม

อยู่คนเดียว ว้าวุ่นใจ “คิดถึงเธอ”

...มองดูท้องฟ้า...เราไกลกันแค่ไหน...

ตัวตนอยู่ไกล...แต่ใจนั้นอยู่ใกล้

.............คิดถึงเธอ............

อากาศเหน็บหนาวจริงๆน่ะ...คืนนี้

นั่งมองดวงดาวบนฟ้า

ทะเลไร้คลื่น...ซัดสาด...

ฉันมีความรู้สึกหลายอย่าง..เก็บไว

...เป็นเพียงความคิด...

ออกมานั่งเล่นนับดาว

ท้องฟ้าเป็น...สีชมพู

ตอนนี้ถ้ามีเธออยู่ข้างๆ แม่..ก็คงดี

.........................................

กฤตบวรวิชญ์

[เงาฝัน]

มณีดวง..ในแดนดิน.....


พายุพัดแรงเฝ้าครวญคร่ำ
ฟ้าร่ำพลีแด่โลกโศกเหลือแสน
ดวงดอกไม้ปลิดโปรยทั่วดงแดน
ดั่งแทนรักแทนใจอาลัยลา

ฤดูกาลผ่านมาสอนสัจจใจ
มีสิ่งใดเที่ยงแท้เล่าละหนา
ทุกข์ทนวนว่ายพันธนา
แท้มายาทั้งนั้นราวฝันไป





ดั่งน้ำค้างพร่างพรมชั่ววูบ
ไล้ลูบกลางกลีบเกสรใส
อาทิตย์มาระเหยหายทันใด
ราวไม่เคยมีร่องรอย

เสมือนเสมอลมหายใจแห่งชีวิต
สั้นนิดใช่นานเคลื่อนคล้อย
อย่ามัวหลงสิ่งใดหวังใครคอย
เป็นมณีดวงหนึ่งในร้อยสร้างโลกงาม...


 


แรกรุ่นงดงามบริสุทธิ์ใส
เสมือนน้ำค้างไพรกลางหล้า
ไม่นานทั้งนั้นทุกชีวา
ต่างลับลาโลกนี้นิรันดร์..





ระหว่างวัยพลีอะไรแด่โลก
ลบรอยโศกทำดีที่สร้างสรร
ให้น้ำใจใสเย็นโอบเอื้อปัน
พบสวรรค์นาทีนี้ที่กลางใจ...

บทเพลงฝนหล่นมาเหว่ว้านัก
บทเพลงรักสอนโศกโลกเสน่หา
บทเพลงพรากพร้อมบรรเลงบทเพลงลา
บทเพลงมายาสอนยอมรับสัจจะจริง สัจจะใจ

รจนาโดย: พุด



   : http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem116576.html

[ขม..ค่ะึึ]

“เพราะชีวิตมันก็เป็นเช่นนี้”

มันก็เป็น เช่นนี้ แหละชีวิต
บ้างก็ถูก บ้างก็ผิด เกินคิดหวัง
สลับเปลี่ยน เวียนวน กี่หนครั้ง
เบาแล้วดัง ย้ายข้าง อย่างละที

อยู่ดำเนิน เดินตาม โชคชะตา
กาลเวลา หมุนนำ ทำหน้าที่
ปะปนกัน ในตัว ทั้งชั่วดี
ตามวิถี เขียนขีด ลิขิตกรรม

เพราะทุกสิ่ง พบเห็น ต้องเป็นไป
เปรียบนที ล่องไหล เคลื่อนไหวสู่
ความผันแปร สอนพร่ำ ดั่งคำครู
เพื่อเรียนรู้ เช่นนี้ “นี่แหละชีวิต”

[ขม..ค่ะึึ]

เดินทอดอาลัยอยู่คนเดียวตามทางที่ไร้ผู้คนและดูเงียบเหงา

เดินไปเรื่อยๆ ฟังเสียงฝีเท้าของตัวเองที่ย่ำลงไปบนพื้นถนน

ทีละก้าวๆ อย่างช้าๆ และมีสมาธิ ด้วยหวังว่าถ้ามีสติสัมปชัญญะแล้ว

บางทีอาจจะช่วยให้อะไรๆ ดีขึ้นบ้าง อาจช่วยคลายความเหงาได้บ้าง

ลมพัดตีหน้าให้รู้สึกสบายๆ แบบเหงาๆ ...อีกไม่นานฟ้าคงมืดสนิท

วันนี้ต่างไปจากทุกๆวัน เพราะฉันรับรู้ถึงการอยู่คนเดียว

เดิน นั่ง คอย...คนเดียว ทั้งๆที่เคยอยู่คนเดียวมาตั้งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

แต่ครั้งนี้แปลกที่สุด...เพราะว่ามันรู้สึกเหงาแบบสุดขั้วหัวใจ

แต่ไม่มีน้ำตา ไม่ถึงกับต้องร้องไห้เหมือนกับก่อนๆ ที่ผ่านมา

อาจจะเป็นเพราะว่าฉันเริ่มจะจับต้องกับความเหงา

และเรียกมันเข้ามาคุยกันใกล้ๆอย่างคนคุ้นเคย

ที่ฉันไม่ค่อยอยากรู้จัก แต่วันนี้คงปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป

"เรามาทำความเข้าใจกันดีกว่า" ฉันคิดในใจ

"โดดเดี่ยวแบบนี้ ดีหรือไม่ดี เหงาแบบเมื่อวานก่อนดีมั้ย"

ฉันเริ่มตั้งคำถามกับความเหงา

"................."
ไม่มีคำตอบใดๆเล็ดลอดออกมาเลยแม้ประโยคเดียว

ฉันเริ่มคิดได้ และคิดอย่างช้าๆ ในใจว่า

เมื่อคนเราต้องอยู่กับตัวเอง มันทรมานและเจ็บปวดนาน

ฉันจึงพยายามปล่อยให้สมองเว้นว่างจากความเจ็บปวดเหล่านั้นบ้าง

พยายามลืมตาเปิดหัวใจตัวเอง มองดูผู้คนที่รายล้อมอยู่ข้างๆ

มองฟ้าที่วันนี้ก็ดูครึ้มๆ สีหม่นๆ เหมือนกับเมื่อวาน

ฉันเริ่มเข้าสู่ภาวะซึมเศร้าอีกแล้ว...เงียบ - เงียบ

ฉันนั่งนิ่งๆ เงี่ยหูฟังอะไรบางอย่างที่มันเบาๆ มาก ฉันฟังอย่างตั้งใจ

และได้พบว่า...หัวใจห้องที่ 1 ของฉัน....กำลังร้องไห้

:: DIARIST TALK ::

IT'S BEEN A LONG TIME SINCE WE MET?
DO YOU STILL REMEMBER ME?

ฉันตอบประโยคนี้ว่า.....จำได้เสมอ...

แล้วคุณล่ะ..จำได้มั้ย...?

[เงาฝัน]

"วังวน..ความคิด"

 

"วังวน..ความคิด"

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)