ที่มาของสมญานามนี้ เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยเมื่อหลายสิบปีก่อน โดยป้าเล็ก เล่าว่า ในเวลาประมาณตี 4
ของวันหนึ่ง ขณะที่ป้าเล็กกำลังจัดเตรียมกับข้าวที่หน้าร้านอยู่ ก็มีนักศึกษาชายของคณะวนศาสตร์คนหนึ่งเดินมา
ขอร้องให้ป้าเล็กช่วยทำข้าวกล่องให้ เพื่อจะนำไปทานระหว่างเดินทางกลับบ้านที่จังหวัดศรีสะเกษ เพราะตัวเอง
ไม่มีเงินซื้อข้าว ด้วยความสงสัย ป้าเล็กจึงถามไปว่า ลูกไม่มีเงินแล้วจะกลับบ้านอย่างไร เด็กหนุ่มคนดังกล่าว
จึงตอบว่า เขาจะอาศัยโบกรถชาวบ้านเพื่อขอติดรถไปลงระหว่างทาง ได้ยินเช่นนั้น ด้วยความสงสาร ป้าเล็กก็ไม่รีรอ
ตัดสินใจควักเงินให้เด็กหนุ่มนำไปซื้อตั๋วรถเดินทางกลับบ้านทันที และไม่กี่วันถัดจากนั้น เด็กหนุ่มคนดังกล่าว
ซึ่งเดินทางกลับมากรุงเทพฯ แล้วก็ได้นำถั่วดินที่ขุดมาเองกับมือมาให้ป้าเล็กเป็นการตอบแทน
"เหตุการณ์วันนั้นมันทำให้ป้าเห็นภาพอะไรชัดเจนมากขึ้น กับนักศึกษาที่มีฐานะยากจน แต่ต้องเดินทาง
มาเรียนในกรุงเทพฯ ต้องใช้ชีวิตในเมืองหลวง เจอกับปัญหาค่าใช้จ่ายมากมาย เวลาไม่มีเงินแล้วหิวจะทนได้ไหม
แล้วจะทำอย่างไร ป้าเริ่มคิด แล้วคิดว่า เราขายข้าว เรามีกำลัง เด็กคนไหนไม่มีเงินซื้อข้าวเดินเข้ามาหาป้าได้เลย
ป้าทำให้กิน ป้าแค่อยากจะช่วยให้เขาสบายท้องเวลาเรียนจะได้ไม่ต้องกลุ้มใจ แขวนท้องไส้จะขาด" ป้าเล็ก บอก