เมื่อแรกทบทวนตัวเองก็ยังไม่วายโยนความผิดให้ระบบการศึกษาและกระแสสังคม
ที่ทำให้ฉันต้องมีโหมดโปรแกรมการใช้ชีวิตอย่างนี้ ฉันเป็นเพียงผลผลิตของยุคข่าวสารสาร -
สนเทศไม่ต่างไปจากคนอีกนับสิบ ๆ ล้านคนที่แวดล้อมอยู่ เราถูกหล่อหลอมมาจากระบบที่
สอนให้ต้องคิดวิเคราะห์ประเมินแทบตลอดเวลา นับตั้งแต่เริ่มต้นดำเนินชีวิตในหน่วยเล็กๆ
อย่างครอบครัว ก็มีเกณฑ์ตัดสินดี ชั่ว ถูก ผิดจากมาตรวัดของเพื่อนบ้านหรือสังคมแล้ว
เป็นอย่างนี้เรื่อยมาสู่โรงเรียน มหาวิทยาลัย และสังคมของการทำงาน
สมัยที่เรียนประถมจำได้ว่าในชั่วโมงศิลปะ รู้สึกย่ำแย่มาก ๆ ที่ได้คะแนน 5/10 ทั้ง ๆ ที่ฉัน
คิดว่ามันสวยมากและรู้สึกดีมาก ๆ ที่ลงสีอย่างนั้นไป
และเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เพื่อนคนหนึ่งโทรศัพท์มาปรับทุกข์ร้องไห้คร่ำครวญถึงคนรักที่
เพิ่งจากไปเสียมากมาย เธอบอกว่าเขาได้ให้ความรัก ความหวังกับเธอตลอด 3 ปีที่คบกันมา
เขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใช่สำหรับเขา แต่เขาก็ยังไม่พร้อมที่จะผูกมัดตัวเองกับการแต่งงาน
เขารักที่จะโบยบินไปอย่างอิสระมากกว่า ดังนั้น จึงไม่แปลกที่ฉันจะประณามเขาไปพร้อม ๆ
กับปลอบใจเพื่อน ทั้งที่ไม่รู้จักเขามาก่อน แต่ไม่นานหลังจากนั้น เพื่อนของฉันก็ได้พบกับคนที่
เธอตัดสินใจจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขา
ในขณะที่ร่วมยินดีไปกับเพื่อน ฉันกลับรู้สึกเจ็บปวดข้างใน เจ็บปวดจากความรู้สึกผิด แม้
ว่าฉันจะไม่ได้ต่อว่าผู้ชายคนนั้นตรง ๆ เหมือนกับที่ไม่ได้หักกิ่งลั่นทมลง แต่ฉันได้หักรานความ
ดีงามในใจของฉันอย่างยากที่จะให้อภัยได้
เราเป็นทั้งผู้ที่ตัดสินและผู้ที่ถูกตัดสินโดยที่ไม่มีโอกาสได้แก้ต่างให้ตัวเอง ทั้งที่แท้จริงแล้ว
ชีวิตมีมากกว่ากรอบของคำพิพากษาว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เพียงเท่านั้น เราต่างรู้ว่าเราจะ
หลุดออกจากรอบกรงเหล่านี้ได้ด้วยกุญแจที่ชื่อว่า โยนิโสมนสิการ - การพิจารณาโดยแยบคาย
แต่จะมีสักกี่ครั้งที่เราจะรู้ตัวและเปิดประตูพาตัวเองออกมาได้ทัน?
คำตอบอยู่ที่ถ้อยคำเก่าแก่คำนี้เท่านั้น สติ แม้ว่าจะเป็นการยากที่จะน้อมนำ สติ มาสู่ชีวิต
ที่ดำเนินไปอย่างอัตโนมัติก็ตามแต่สมองเล็ก ๆ
ของฉันก็ไม่เห็นว่าจะมีทางอื่นใดจะปลดปล่อยเราออกมาได้เลย
แหละวันนี้ก่อนที่จะตัดสินใคร ? หรือแม้กระทั่งตัวเอง ก็จะมีกิ่งไม้สีเทา ๆ ผุดบังเกิดขึ้นมา
เตือนสติแม้จะช่วยได้ในระดับหนึ่ง แต่กว่าจะโหลดภาพกิ่งไม้สีเทา ๆ กิ่งนั้นขึ้นมาได้ ก็ทำให้ฉัน
ช้าพอที่จะดึงโยนิโสมนสิการขึ้นมาได้แล้ว
อืม…..............แล้วภาพของคุณล่ะ เป็นกิ่งไม้สีอะไร
หมายเหตุ.........คุณเห็นสถิติไม่รู้จบในการตัดสินของฉันไหม ?สร้างสรรค์โดย......มะลิ ณ. อุษา จากวารสาร เพื่อนเสม