|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๕๗ ปทุมชาดก : ชายจมูกแหว่งกับลูกเศรษฐี เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2567 14:16:28 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๕๗ ปทุมชาดก ชายจมูกแหว่งกับลูกเศรษฐี ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในนครพาราณสี ครั้งนั้น ในเมืองพาราณสีได้มีงานมหรสพซึ่งจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ มีชายจมูกแหว่งคนหนึ่งเฝ้าสระบัวอยู่ เขามีหน้าที่ขายดอกบัวให้ผู้คนนำไปบูชาในงานนี้ ลูกชายเศรษฐี ๓ คน ในเมืองนี้ก็ได้ออกมาเที่ยวสนุกกับเขาด้วย เมื่อทั้งสามผ่านมาทางชายจมูกแหว่ง จึงกล่าวว่า ลูกเศรษฐีคนที่ ๑ ได้ร้องเรียกชายจมูกแหว่งว่า “ผมและหนวดตัดแล้ว ยังงอกได้ จมูกแหว่งของท่านก็จงงอกขึ้นได้เช่นนั้น พี่ชาย ข้าขอดอกบัวไปบูชาบ้างซิ” ชายจมูกแหว่งฟังแล้วไม่พอใจ จึงไม่ให้ดอกบัวแก่เขา จากนั้นลูกชายเศรษฐีคนที่ ๒ ได้ขอบ้างว่า “พื้นที่เขาหว่านลงในนายังงอกขึ้นได้ จมูกของท่านก็ต้องงอกขึ้นได้เช่นกัน พี่ชาย ข้าขอดอกบัวไปบูชาบ้างซิ” ชายจมูกแหว่งฟังแล้วยังไม่พอใจ จึงไม่ให้ดอกบัวแก่เขา สุดท้ายลูกชายเศรษฐีคนที่ ๓ ได้ร้องขอว่า “ไม่ว่าคนทั้งสองจะพูดหรือไม่พูดก็ตาม จมูกของพี่ชายก็ไม่มีวันงอกขึ้นได้ สหาย! ข้าขอดอกบัวไปบูชาบ้างซิ” ชายจมูกแหว่งฟังแล้วก็รู้สึกพอใจ กล่าวว่า “ใช่ว่าชายสองคนแกพูดไม่จริง แต่ท่านพูดความจริง เราจะให้ดอกบัวแก่ท่าน” กล่าวแล้วก็มอบดอกบัวกำใหญ่ให้แก่ลูกชายเศรษฐีคนที่ ๓ นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ไม่ควรพูดอะไรจนเกินความจริง” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า น กิเรว สาธุ อติเวลภาณี การพูดเกินขอบเขตไม่เกิดผลดีเลย (๒๗/๓๓๙) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |