|
หัวข้อ: ป๋าหมากฝากตัว เริ่มหัวข้อโดย: อักษรารำพัน ที่ 27 มกราคม 2567 12:27:44 ** ป๋าหมากฝากตัว **
* อันชีวิต..คิดไฉน..มีใดแน่ ล้วนผันแปร..เปลี่ยนไป..เกินใจหยั่ง จะอยู่ดี..มี-สุข..ทุกข์ประดัง อนิจจัง..ลอยล่อง..บนกองฟอน หลากเรื่องราว..ก้าวผ่าน..ตามกาลผัน ต้องกัดฟัน..ฝ่าไป..จนใจอ่อน กี่สิบปี..ที่คว้าง..บนทางจร กี่ร้าวรอน..รุกจน..แทบลนลาน อยากให้พจน์..งดงาม..ในความหมาย นำระบาย..เป็นกลอน..อักษรสาร ยังเรียงถ้อย..ร้อยคำ..ไม่ชำนาญ อยากให้งาน..งามล้ำ..ท่วงทำนอง หนุ่มลูกทุ่ง..มุ่งฝึก..เพื่อศึกษา แต่ระอา..อึดอัด..อกกลัดหนอง สาธยาย..ร่ายคำ..ไม่ช่ำชอง ไม่สอดคล้อง..คมความ..ตามตำรา คนหลายหลาก..มากมาย..ที่รายล้อม ต่างยินยอม..ยกกัน..เรียกฉัน”ป๋า” ก่อนจะเอ่ย..เผยนาม..ติดตามมา เป็นฉายา..ของหมาก..คนปากบอน เปิดตัวมา..หามิตร..จิตกุศล หมายช่วยตน..จากนาม..ที่ตามหลอน มาร่วมด้วย..ช่วยกัน..เถิดฉันวอน มิตรนักกลอน..แกะหมาก..จากปากที **ป๋าหมาก** |