กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

ความสุขที่ได้จากข้าวของเงินทองนี้มันสู้ความสุขที่ได้จากความสงบไม่ได้ ความสุขที่ได้จากความสงบมันดีกว่า มันสุขมากกว่า แล้วมันไม่มีพิษมีภัยเหมือนกับความสุขที่ได้จากข้าวของเงินทอง จากการมีแฟน เพราะข้าวของเงินทองมันก็ไม่แน่นอน แฟนก็ไม่แน่นอน วันดีคืนดีเขาอาจจะจากเราไปเมื่อไหร่ก็ได้ พอเขาจากเราไปทีนี้ ความสุขที่ได้จากเขาก็เลยกลายเป็นความเศร้าโศกเสียใจ แต่ความสุขที่ได้จากความสงบนี้ไม่มีพิษมีภัย ถึงแม้มันจะหายไปมันก็ไม่ได้ทำให้เราเศร้าโศกเสียใจ แต่มันจะทำให้เราอยากจะกลับเข้าไปอยู่เรื่อยๆ

ดังนั้น ต้องพยายามเข้าให้ถึงความสงบนี้ให้ได้ แม้แต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม แล้วก็ชั่วแป๊บเดียวก็ตาม ถ้าใครมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน บางท่านอาจจะเคยมีบุญเก่ามา แล้ววันดีคืนดีไปอยู่คนเดียวตามลำพังสักแป๊บหนึ่ง จิตก็อาจจะรวมขึ้นมาโดยอัตโนมัติก็ได้ โดยที่ไม่คาดฝันมาก่อน เหมือนพระพุทธเจ้าสมัยที่เป็นเด็ก เคยถูกปล่อยให้นั่งอยู่คนเดียวใต้ร่มไม้ วันนั้นมีงานในวัง พวกที่คนคอยดูแลอุปัฏฐากไปช่วยงาน ปล่อยให้เจ้าชายสิทธัตถะราชกุมารนั่งอยู่คนเดียวใต้โคนไม้ พอไม่มีใครมายุ่งกับท่าน ใจของท่านที่เคยมีความสงบมาจากอดีตชาติ มันก็สงบขึ้นมาทันทีเพราะบรรยากาศมันเอื้อต่อความสงบ พอกายวิเวกจิตก็วิเวกโดยที่ไม่ได้ไปตั้งใจนั่งสมาธิ ดูลมหายใจ หรือพุทโธ หรืออะไรแต่อย่างใด อันนี้เรื่องของบุญเก่า ท่านถึงเรียกว่าเป็นมงคลอย่างหนึ่ง

การที่ได้มีการกระทำบุญเก่าไว้ วันดีคืนดีบุญเก่ามันส่งผลให้กับเราได้ เช่น บางทีเราตกทุกข์ได้ยาก ก็มีคนยื่นมือมาช่วยเหลือเรา โดยที่เราไม่ต้องไปขออะไรจากใคร อันนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องของบุญเก่า เราเคยช่วยคนอื่นมามาก พอถึงเวลามันจะกลับมาหาเราเองเวลาที่เราเดือดร้อน เวลาที่เราต้องการความช่วยเหลือ ไม่ต้องไปขอ เพราะเทวดาไปขอให้แทน เคยได้ยินว่า “เทพบันดาล” ไหม เพราะคนที่มีบุญนี้เทพจะปกครอง จะคุ้มครอง จะคอยดูแลรักษา พอรู้ว่าขาดเหลืออะไร เดือดร้อนอะไร เดี๋ยวเทพไปเข้าฝันคนนั้นคนนี้เอง เดี๋ยวคนนั้นคนนี้ก็อยู่ดีๆ ก็มาหามาช่วยเรา โดยที่เราไม่ต้องไปขออะไร ขอให้เรามีบุญเท่านั้นแหละ ขอให้เรามีบุญในอดีต บุญเก่า แล้วมันจะมาเป็นสิ่งที่จะมาคุ้มครองเราในยามที่เราตกทุกข์ได้ยาก ท่านถึงบอกว่าคนที่มีบุญนี้เป็นคนที่ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ บุญนี่แหละจะคุ้มครองพวกเรา

ถ้าพวกเรายังไม่มีก็ทำกันเสียแต่บัดนี้ ยังมีเวลาทำได้ เพราะเราอาจยังต้องอยู่ต่อไปในอนาคตอีกนาน อาจยังต้องกลับมาเกิดใหม่อีกหลายรอบด้วยกัน ถ้าเรายังไม่สามารถทำพระนิพพานให้แจ้งในรอบนี้ได้ เราก็อาจจะต้องกลับมาเกิด ดังนั้นเราอย่าประมาทในบุญ ถึงแม้ว่าเราจะไปภาวนาก็ตาม แต่ถ้าเรามีเวลามีโอกาสที่จะทำบุญได้เราก็ควรจะทำ ช่วยเหลือใครได้ก็ช่วยเหลือเขาไป เพราะเราไม่ขาดทุน เพราะเงินทองเหลือใช้ ตายไปก็เอาไปไม่ได้ เก็บไว้เฉยๆ ก็ไม่ได้ทำประโยชน์อะไร เก็บไว้ทำไม สู้เอามาทำเป็นบุญไม่ดีกว่าหรือ เพราะบุญนี้เป็นเหมือนซื้อประกันชีวิตซื้อประกันภัย เดี๋ยวเวลาที่เราตกทุกข์ได้ยาก ประกันภัยของบุญจะมาช่วยเหลือเราต่อไป

ธรรมะหน้ากุฏิ
วันที่ ๑๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๓
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี

ปาร์ตี้วันเกิด "แหวนแหวน" ธีมซาฟารี รวมซุปตาร์คนดังจัดเต็มอลังการทำถึงทุกคน
         

  แหวนแหวน ปวริศา จัดงานวันเกิดธีมทุ่งหญ้าสะวันนา รวมซุปตาร์คนดังจัดเต็มแต่งถึงกันทุกคนจริงๆ
         

https://www.sanook.com/news/9389078/
         

เปิดภาพความเสียหาย สิงคโปร์แอร์ไลน์ส SQ321 ตกหลุมอากาศ เละเทะทั้งลำ
         

  เปิดภาพความเสียหาย สิงคโปร์แอร์ไลน์ส SQ321 ประสบเหตุตกหลุมอากาศ สภาพห้องโดยสารเละเทะทั้งลำ  
         

https://www.sanook.com/news/9389014/
         

เครื่องบินตกหลุมอากาศคืออะไร? มีความรุนแรงกี่ระดับ ทำให้เครื่องบินตกได้หรือไม่
         

  เครื่องบินตกหลุมอากาศคืออะไร? มีความรุนแรงกี่ระดับ ทำให้เครื่องบินตกได้หรือไม่
         

https://www.sanook.com/news/9388978/
         

มิติใหม่! ห้องน้ำแบบ “โถยืนฉี่” ดีไซน์เป็นส่วนตัว หนุ่มขี้อายกดไลค์รัวๆ
         

  โซเชียลฯ แชร์ภาพห้องน้ำชายแบบ “โถยืนฉี่” ดีไซน์เป็นส่วนตัว หนุ่มขี้อายกดไลค์ ชาวเน็ตแห่สนับสนุน
         

https://www.sanook.com/news/9388598/
         

รู้หรือไม่... ต่อมทอนซิลอักเสบ แก้ได้ด้วยการ "กินไอติม" แล้วต้องกินรสไหนดีที่สุด?
         

  ต่อมทอนซิลอักเสบ แก้ได้ด้วยการกินไอติม จัดไปเน้นๆ รสดาร์กช็อกโกแลต ยิ่งดี!!!
         

https://www.sanook.com/news/9388990/
         

ประวัติ “พิชิต ชื่นบาน” หลังประกาศลาออกจาก รมต.
         

  ประวัติ“พิชิต ชื่นบาน” คือใคร และมีหน้าที่ทางการเมืองที่สำคัญอย่างไรบ้าง?
         

https://www.sanook.com/news/9388874/
         

คนดูเป็นล้าน! คลิปวายร้ายบุกงานแต่ง "ฮีโร่สาว" หิ้วคอด้วยมือเปล่า พาคืนสู่ธรรมชาติ
         

  มาผิดงานแล้วน้อง! งานแต่งเกือบวงแตก แขกไม่ได้รับเชิญบุกถึงบันได แต่เจอมือปราบ "สาวฮีโร่" หิ้วคืนสู่ธรรมชาติ
         

https://www.sanook.com/news/9388618/
         

วาติ คนฺโธ ติมิรานนฺติ อิทํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต อุกฺกณฺฌฐิฺภิกขุํ อารพฺภ กเถสิ ฯ

เมื่อสมเด็จพระอังคีรสทศพลญาณ เสด็จสำราญพระอิริยาบถอยู่ ณ พระเชตวัน ทรงปรารภภิกษุผู้มีความกระสันรูปหนึ่ง จึงได้ตรัสพระธรรมเทศนานี้ มีกำหนดด้วยบทพระคาถาว่า วาติ คนฺโธ ติมิรานํ ดังนี้ ฯ

ความพิสดารว่า สมเด็จพระมหามุนีตรัสถามภิกษุนั้นว่า ภิกษุ ได้ยินว่า ท่านมีความกระสันอยากสึกหรือ ภิกษุนั้นทูลรับสมจริงตามพุทธดำรัส จึงตรัสถามว่า ท่านได้เห็นสิ่งอะไร จึงได้มีความกระสัน  ภิกษุนั้นทูลว่าได้เห็นมาตุคามที่ประดับเครื่องอาภรณ์ พระองค์จึงตรัสสอนว่า ดูก่อนภิกษุ ขึ้นชื่อว่ามาตุคามนี้อันใครๆ ไม่อาจที่จะรักษาน้ำจิต ถึงโบราณกบัณฑิตแม้รักษาไว้ในพิภพสุบรรณ ก็ไม่สามารถที่จะรักษาน้ำจิตมาตุคามนั้นไว้ได้ ครั้นตรัสฉะนี้แล้วก็ทรงดุษณีภาพ ภิกษุนั้นจึงกราบทูลอาราธนาให้ทรงแสดงเรื่องที่ตนมิได้เห็นปรากฏ สมเด็จพระบรมสุคตจึงได้ทรงนำอดีตนิทานมาดังต่อไปนี้

อตีเต พาราณสิยํ ตมฺพราชา นาม รชฺชํ กาเรสิ ฯ  ในอดีตชาติครั้งพระเจ้าตัมพราชได้ผ่านสมบัติในกรุงพาราณสี พระอัครมเหสีทรงนามว่านางสุสันธีมีพระรูปงามอุดมฯ ครั้งนั้นพระบรมโพธิสัตว์เกิดในกำเนิดสุบรรณ ฯ

เกาะนาคในกาลนั้นได้มีนามปรากฏว่าเกาะเสรุม ส่วนพระบรมโพธิสัตว์อยู่ ณ พิภพสุบรรณที่เกาะนี้ ครั้งหนึ่งพระยาครุฑแปลงอินทรีย์เป็นมานพ ออกจากพิภพสุบรรณไปสู่กรุงพาราณสี เล่นสกากับพระเจ้าตัมพราชบรมกษัตริย์ฯ  นางปริจาริกาได้เห็นรูปสมบัติของมาณพนั้นพากันนำความไปทูลนางสุสันธี ฯ  ครั้นพระมเหสีได้สดับคำนางปริจาริกา มีความปรารถนาจะใคร่เห็นมาณพนั้น วันหนึ่งนางแต่งพระองค์เสร็จเสด็จมาสู่ที่เล่นสกา  ปลอมพระองค์ทอดทัศนาอยู่ในหมู่นางปริจาริกาที่ยืนดู ฯ  ส่วนมาณพผู้นั้นก็แลดูนาง ฯ  ฝ่ายคนทั้งสองต่างมีจิตรักใคร่ซึ่งกันและกัน ฯ  พระยาสุบรรณก็นฤมิตให้เป็นลมพายุพัดมาในพระนคร มนุษย์ทั้งหลายพากันออกจากพระราชนิเวศน์ เหตุความกลัวพระราชมณเฑียรจะหักพัง  พระยาครุฑกระทำพระราชวังให้มืดด้วยอานุภาพฤทธิ์ของตน แล้วพาพระเทวีหนีไปโดยอากาศได้เข้าไปสู่พิภพของตนในเกาะนาค ฯ  ชนเป็นอันมากจะรู้เหตุที่นางสุสันธีไปหามีไม่  พระยาครุฑได้ร่วมอภิรมย์กับนางสุสันธีแล้วไปเล่นสกากับพระเจ้าตัมพราชอีก ฯ  ฝ่ายคนขับรำของพระราชามีอยู่ผู้หนึ่งมีนามปรากฏว่านาคอัคคะ  พระราชาจึงรับสั่งให้หาคนขับรำนั้นมา รับสั่งให้ไปเที่ยวแสวงหานางให้สิ้นทั้งทางบกแลทางน้ำ ให้รู้เห็นว่านางไปอยู่ที่ไหน ฯ  คนขับรำไปเที่ยวแสวงหา ตั้งแรกแต่บ้านใกล้ประตูเมืองจนบรรลุถึงท่าภารุกัจฉาฯ

ครั้งนั้นพ่อค้าชาวภารุกัจฉาเตรียมสินค้าบรรทุกเรือจะไปสู่สุวรรณภูมิ คนขับรำเข้าไปหาพ่อค้าเหล่านั้นขอโดยสาร รับจะกระทำการขับร้องให้หักค่าจ้างเรือ ฯ  พ่อค้ายอมอนุญาตให้ไป ฯ  ครั้นออกเรือแล้ว พ่อค้าเหล่านั้นจึงให้หาคนขับรำมาขับให้พวกตนฟัง ฯ  คนขับกล่าวว่า ถ้าข้าพเจ้าจะพึงทำการขับให้ท่านฟังไซร้ ก็แต่ว่าเมื่อข้าพเจ้าขับอยู่ ปลาทั้งหลายจะขึ้นมาทำเรือให้โยกโคลง เมื่อเป็นเช่นนี้เรือของท่านจักแตกทำลาย  ฯ  พ่อค้าทั้งหลายกล่าวว่า ท่านทำการขับรำอยู่ในทางที่มนุษย์เคยไปมา หามีปลาที่จะทำให้เรือโยกโคลงได้ไม่ ท่านจงขับไปเถิด ฯ  คนขับกล่าวว่าถ้าเช่นนั้นท่านอย่าได้โกรธข้าพเจ้า ครั้นกล่าวฉะนี้แล้วแก้พิณออกดีดแลร้องขับให้เสียงรับกับสายพิณที่ดีดนั้น ฯ  ฝูงปลาจึงพากันมาประชุมเพราะได้ยินเสียงนั้นทำเรือให้หวั่นไหวโยกโคลง ฯ  ครั้งนั้นปลามังกรตัวหนึ่งจึงโดดเข้าไปในเรือนั้น ดิ้นจนเรือแตกทำลายลง ฯ  ส่วนนายอัคคะลงนอนเหนือแผ่นกระดานลอยตามลมไป บรรลุถึงถิ่นไม้ไทรซึ่งเป็นพิภพสุบรรณอันอยู่ในนาคทวีป ฯ

กาลเมื่อพระยาครุฑไปเล่นสกาในกรุงพาราณสี ฝ่ายนางสุสันธีลงจากวิมานไปเที่ยวเดินเล่นที่ริมฝั่งน้ำ ครั้นเห็นนายอัคคะก็จำได้จึงถามว่า ท่านมาอย่างไร ฯ  นายอัคคะได้แจ้งเหตุที่ตนมาให้นางฟังทุกประการฯ  นางกล่าวปลอบนายอัคคะให้มีใจ จึงประคองให้ขึ้นบนวิมานแล้วให้สยนาการเหนือที่นอน ฯ  กาลเมื่อนายอัคคะมีความสามารถหายเหน็ดเหนื่อยลง นางจึงให้บริโภคโภชนาหารแล้วเชิญให้อาบน้ำหอม นุ่งห่มผ้าประดับประดาตนด้วยดอกไม้แลของหอมแต่ล้วนเป็นของทิพย์ทุกประการ แลได้เชิญให้นอนเหนือแท่นทิพย์อีก ฯ  นางปฏิบัตินายอัคคะอยู่อย่างนี้ ปกปิดแต่เวลาที่พระยาครุพมา ในเวลาเมื่อพระยาครุฑไปเล่นสกานางก็ได้ร่วมอภิรมย์กับนายอัคคะนั้น จำเดิมแต่วันนั้นมาล่วงไปได้กึ่งเดือนหรือเดือนหนึ่ง พ่อค้าชาวเมืองพาราณสีมาถึงต้นนิโครธในเกาะนั้นเพื่อจะหาฟืนแลน้ำ ฯ  นายอัคคะจึงได้โดยสารเรือนั้นไปถึงเมืองพาราณสีได้เข้าเฝ้าพระเจ้าตัมพราช ครั้นเวลาบรมกษัตริย์ทรงสกากับพระยาครุฑ นายอัคคะจึงถือพิณมา เมื่อจะขับรำถวายพระราชาจึงได้กล่าวคาถาที่แรกว่า

วาติ คนฺโธ ติมารานํ		กุสมุทฺโทว โฆสวา
ทูเร อิโต หิ สุสนฺธี		ตมฺพ กามา ตุทนฺติมํ ฯ

              กลิ่นดอกติมิระ^๑ ทั้งหลายฟุ้งตระหลบไป น้ำในมหาสมุทรกึกก้อง
               คะนองใหญ่เทียว  นางสุสันธีอยู่ในที่ไกลจากพระนครนี้แท้
               ข้าแต่พระเจ้าตัมพราช กามทั้งหลายเจาะแทงหฤทัยข้าพระบาทอยู่


ครั้นพระยาครุฑได้ฟังคาถานั้นจึงได้กล่าวคาถาที่สองว่า

กถํ สมุทฺทมตริ		กถํ อทฺทกฺขิ เสรุมํ
กถํ ตสฺสา จ ตุยฺหญฺจ		อหุ อคฺค สมาคโม ฯ

              ท่านข้ามสมุทรไปอย่างไร ทำไฉนท่านจึงได้เห็นเกาะเสรุม
               แน่ะ นายอัคคะ ความสมาคมของนางแลตัวท่านได้มีแล้วอย่างไร ฯ


ในลำดับนั้น นายอัคคะจึงได้ภาษิตคาถาทั้งสามว่า

ภรุกจฺฉา ปยาตานํ		พาณิชานํ ธเนสินํ
มงฺกเรหิ ภินฺนา นาวา		ผลเกน มหณฺณวํ๒ ฯ
สา มํ สญฺเหน มุทุนา		นิจฺจํ จนฺทนคนฺธินี
องฺเคน อุทฺธริ ภทฺทา		มาตา ปุตฺตํว โอรสํ ฯ
สา มํ อนฺเนน ปาเนน		วตฺเถน สยเนน จ
อตฺตนาปิ จ มทกฺขี		เอวํ ตมฺพ วิชานาหิ ฯ

              เมื่อพ่อค้าทั้งหลายผู้แสวงหาทรัพย์ไปแล้วจากท่าชื่อภารุกัจฉา เรือของพ่อค้าเหล่านั้น
               อันฝูงปลามังกรให้แตกแล้ว ฯ  นางสุสันธีผู้มีกลิ่นกายหอมดังแก่นจันทน์เป็นนิจ
               มีลักษณะงามวิจิตรควรดูควรชมนั้น ครั้นเห็นเราผู้ข้ามถึงฝั่งได้เพราะแผ่นกระดาน
               ได้ยกเราด้วยพระหัตถ์ทั้งสอง ประหนึ่งมารดาประคองอุ้มบุตรผู้เกิดในอกฉะนั้น
               กล่าวปลอบเราด้วยถ้อยคำอันไพเราะอ่อนหวาน นางได้บำเรอเราด้วยข้าวน้ำ
               ผ้านุ่งห่มแลที่นอน ใช่แต่เท่านั้น ถึงตัวนางก็ได้ยังเราให้อภิรมย์ยินดีมีนัยเนตร
               เป็นที่ยั่วยวนใจ ข้าแต่พระเจ้าตัมพราชบรมกษัตริย์ ขอพระองค์จงทรงทราบชัด
               อย่างนี้เถิด ฯ

ครั้นนายอัคคะกล่าวขับขึ้นฉะนี้ พระยาครุฑมีความระแวงใจว่า เราอยู่ถึงในพิภพสุบรรณยังมิอาจที่จะรักษานางนั้นไว้ได้ เราจะประโยชน์อะไรด้วยคนทุศีลเห็นปานนี้ ครั้นดำริแล้วจึงนำนางสุสันธีมาถวายคืนแก่บรมกษัตริย์แล้วกลับพิภพสุบรรณ ฯ  จำเดิมแต่กาลนั้นพระยาครุฑก็มิได้มาเล่นสกาอีกต่อไป ฯ

สตฺถา อิมํ ธมฺมเทสนํ อาหริตฺวา  สมเด็จพระมหามุนีบรมศาสดาทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแสดงจบลงแล้ว จึงทรงประกาศอริยสัจทั้งสี่ ครั้นจบเทศนาลงภิกษุผู้มีความกระสันก็ได้ดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล  สมเด็จพระทศพลจึงทรงสืบอนุสนธิประชุมชาดกว่า พระราชาในกาลนั้นได้มาเป็นอานนท์  พระยาครุฑได้มาเป็นเราตถาคต มีพุทธพจน์ให้จบลงแต่เพียงนี้ ฯ

-------------------------------------------------------
^๑ อรรถกถาว่าต้นไม้นี้ล้อมรอบต้นนิโครธซึ่งที่เป็นวิมานครุฑ
^๒ ยุ อหมฺปลวี เราลอยไปแล้ว (กวป.)


* สุสันธีชาดก มีเนื้อหาสอดคล้องกับเรื่อง "กากี" มีที่มาจากนิบาตชาดก ๓ เรื่อง คือ กุณาลชาดก กากาติชาดก และสุสันธีชาดก  เรื่องดังกล่าวเป็นที่นิยมแพร่หลายในสังคมไทยมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา 
   มุ่งแสดงโทษแห่งความปรวนแปรไม่แน่นอนของมาตุคามอันเป็นอุปสรรคต่อการครองเพศพรหมจรรย์  ในชาดกทั้ง ๓ เรื่อง ไม่ปรากฏชื่อ "กากี" เป็นตัวเอกของเรื่อง และชื่อของบุคคลอื่นๆ ก็มีความลักลั่น
   แตกต่างไปจากเรื่องกากี ได้แก่

   กากาติชาดก นางกากาติ - พระเจ้าพาราณสี - พญาสุบรรณ - นฏะกุเวร (คนขับพิณลำนำ)
   สุสันธีชาดก  นางสุสันธี - พระเจ้าตัมพราช - พระยาครุฑ - นายอัคคะ (คนขับพิณลำนำ)
   กุณาลชาดก  นางกากวันตี - พระยาครุฑเวนไตย - นาฏกุเวร (คนขับพิณลำนำ)

   ชื่อ กากี ปรากฏหลักฐานลายลักษณ์อักษรที่น่าจะมีอายุเก่าที่สุดคือ สมุดภาพไตรภูมิสมัยอยุธยา


คัดจาก : กากีคำกลอนและลิลิตกากี กรมศิลปากร พิมพ์เผยแพร่ พุทธศักราช ๒๕๖๓