|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๖๐ กุฏิทูสกชาดก : นกขมิ้นกับลิงอันธพาล เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 01 ตุลาคม 2564 16:23:17 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๖๐ กุฏิทูสกชาดก นกขมิ้นกับลิงอันธพาล ในอดีตกาลนานมาแล้ว ยังมีนกขมิ้นหนุ่มตัวหนึ่งอาศัยอยู่บนต้นไม้สูง มันเลือกที่ทำรังอย่างฉลาด แม้ฝนจะตกมาหนักขนาดไหน นกขมิ้นก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร อยู่มาวันหนึ่งฝนตกหนักทั้งวัน นกขมิ้นเหลือบไปเห็นลิงตัวหนึ่งนั่งตากฝนอยู่ด้วยความหนาวสั่น นกขมิ้นจึงร้องถามด้วยความเป็นห่วงว่า “เจ้าหนาวมากไหม เจ้าก็มีมือมีเท้าอยู่แล้วทำไมเจ้าไม่สร้างบ้านอยู่เล่า ถ้าวันไหนฝนตกเจ้าก็ไม่ต้องมานั่งหนาวอย่างนี้” ลิงตอบอย่างไม่พอใจว่า”ข้ามีมือมีเท้าอย่างมนุษย์ก็จริง แต่ข้าไม่มีสติปัญญาอย่างมนุษย์ ข้าก็เลยสร้างบ้านอยู่ไม่ได้” นกขมิ้นแนะนำว่า “ถ้าเจ้าอยากมีสติปัญญา เจ้าก็หยุดนิสัยขี้โกงชอบเอาเปรียบของเจ้าซิ แล้วก็ฝึกความมีระเบียบวินัยในตนเอง ประพฤติแต่สิ่งดีงาม มันเป็นหนทางที่จะนำปัญญามาให้แก่เจ้า” ลิงเขยิบเข้าไปบริเวณรังนกขมิ้น หวังจะไปทำร้าย เพราะไม่พอใจที่นกขมิ้นบังอาจสั่งสอนตน ด้วยความเร็วของนกขมิ้นเลยบินหนีไปก่อน ลิงไม่สามารถทำอะไรนกขมิ้นได้ จึงคว้ารังของนกขมิ้นมาขยี้ทิ้งด้วยความโกรธแค้น นกขมิ้นบินไปหาที่อยู่ใหม่ เพราะเชื่อว่าถึงอย่างไรลิงอันธพาลตัวนั้นต้องทำลายที่อยู่ของมันแล้วแน่นอน นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คบคนพาล พาลพาไปหาความหายนะ” “การสั่งสอนคนพาล จะทำให้ได้รับความเดือดร้อน” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า นตฺถิ พาเล สหายตา ความเป็นสหายไม่มีในคนพาล (๒๕/๓๓) ทุกฺโข พาเลหิ สํวาโส สมาคมกับคนพาล นำทุกข์มาให้ (๒๗/๑๒๙๑) |