กาสะลองชุ่มฉ่ำเริงร่าหยาดเม็ดฝน
กาสะลองเติบโตชูก้านดอกย่างปลายฝน
กาสะลองเบ่งบานหอมฟุ้งพร้อมลมหนาวที่หวนมา
กาสะลองร่วงหล่นเคล้าน้ำค้างเพียงข้ามคืน

เกี่ยวฝัน.(ขม..ค่ะ)

บริเวณ Lake of Love

เป็นทะเลสาบสวยที่สุดแห่งเมือง Bruge ใน Belgium

ที่นี้มี" หงส์ " อาศัยอยู่มากที่สุด มาหลายร้อยปีแล้ว

มีความเชื่อกันว่า..หากคู่รักใด..มาขอพร

หรือ..อธิฐานขอความรัก..ณ.ทะเลสาปแห่งนี้

มักสมปราถนา และครองรักกันยาวนานตลอดไป

" หงส์ " เป็นตัวแทนของชีวิตคู่ เป็นสัตว์ที่มีคู่เพียงตัวเดียวตลอดชีวิต

หากวันใดคู่ของมันมีอันเป็นไป หรือพลัดพรากกัน

เจ้าตัวที่เหลือ..จะติดตามค้นหาจนเจอ หรือไม่ก็จะรอ..อยู่ตรงนั้นโดยไม่มีคู่ใหม่

แต่ส่วนใหญ่มักจะตายตามกันไปในไม่ช้า

ทุกคนชื่นชมในตำนานของหงส์

หลายคู่ฝันที่จะดำรงวิถีชีวิตแบบหงส์ แต่ในความเป็นจริง..ช่างทำได้ยากนัก..

มากมายหลายคู่..ที่รู้จักคำว่า.. นิ รั น ด ร์ . .อีกหลายคู่..ร้างลาเลิกกันไป..ค้นหาฝันใหม่

บางคู่เบื่อหน่าย..กับความรู้สึกเจ็บซ้ำซาก เดินหนีโอกาสดีๆ ที่จะเริ่มต้นใหม่

ทุกคู่..ยอมรับกับคามจริงที่เกิดขี้น..แต่ยังสับสน

ลองมอบโอกาส..ให้เนื้อแท้ของหัวใจดู

ทุกคู่...ต่างรอคอยการเติมเต็มของหัวใจที่ขาดหายไปเสมอ

เหมือนกับหงส์พวกนั้น..ที่ต้องเลือกคู่ที่ดีที่สุด

แล้วรักษา..ถนุถนอมกัน..อย่างดีที่สุด

แม้ความตายก็ไม่สามารถพราก..รักที่มั่นคง..ของมันได้

มีแต่รอ..และตายตามหัวใจที่หายไป..เท่านั้น

อย่าสัญญา..อย่าสาบาน..ที่จะรักกันตลอดไป

และอย่าขอ..ให้รักเรา..ผู้เดียว

ในความเป็นจริง..ไม่มีใครรักษามันไว้ได้ . .นิ รั น ด ร์ . .

เพราะ..ไม่มีใครรู้หรอกว่า..ความรักของคุณ..จะยาวนานแค่ไหน?

ก็ต่อเมื่อ..วัน-เวลา..ล่วงเลย..เปลี่ยนไป..นั้นแหละ..!

เพราะ..ไม่มีใครบอกได้ว่า..คามรักของคุณ..มีค่าแค่ไหน?

เพียงวันนี้-เวลานี้..ดีต่อกัน..ถนอมน้ำใจกัน..ทำให้ทุกๆ วินาทีมีค่ามากที่สุด

ในอนาคต..ทุกๆ วินาที่ผ่านมาของอดีต..จะมีค่า . . นิ รั น ด ร์ . .

<a href="http://youtu.be/XiGF-k4Rbuo" target="_blank" class="new_win">http://youtu.be/XiGF-k4Rbuo</a>
 
When it comes to love, there's no easy answer

I'm laughing with my friends

But I can't stop

To keep myself from thinking.

Someone's gonna cry when they know they've lost you

เกี่ยวฝัน.(ขม..ค่ะ)



ขอบคุณเพลงเพราะ ๆจาก YouTube.

หลังจากฝนตกติดต่อกันมาหลายคืน
เพื่อนบ้านผู้หวังดีทั้งหลายก็หางานมาให้ทำ..
ตะวันยังไม่ทันโผล่..แต่มีกลุ่มคน 3-4 คนโผ่ลที่หลังบ้าน
"แม่น้องมุก..แม่น้องมุก"...มื้อแรงซุมกันครับ...
"ค่ะ..ที่ไหนล่ะ"..บ้านแม่น้องมุกนะ..เดี๋ยวผมไปทำก่อน...
แล้ว(ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน)..แกก็โชว์เจ้าอั๊บๆ ตัวอวบให้ดู..
แล้วแกก็เดินไป..พูดไป...เย็นๆ มาครับ...
สำหรับผู้เขียนนั้นไม่ยากหรอก...มีเครื่องปรุงครบครันในครัว
จะมาเมื่อไร..ขอให้บอก..จัดเต็ม

ยำกบกะหัวปลี

เริ่มทำค่ะ
ตั้งน้ำไฟแรงครึ่งหม้อ...ทุบ..ตะใคร้..ใบมะกรูด..กระเทียม..ใส่ในน้ำ
นำกบที่เค้าไว้ให้แล้วทำมาล้างสะอาดอีกครั้งกับเกลือ
หัวปลีที่ผ่าเป็นซีกๆ..แช่เกลือนิดหน่อย
ซักพักเอาทุกอย่างใส่นึ่งพร้อมกันให้สุก..แล้วพักไว้ให้เย็น



เอาหัวปลีมาหั่น...ตะใคร้ซอย..ใส่รวมกับเนื้อกบที่ฉีกแล้ว



ใส่มะม่วงซอย น้ำพริกเผาไทย รสดี หัวกะทิ น้ำมะนาว คลุกให้เข้ากัน
ชิมรสเอาตามชอบเลยค่ะออกเปรี้ยวเผ็ดค่ะ



ใส่หอมแดงซอย ใบมะกรูดอ่อนๆ ซอย ใบโหระพาลงไป..คลุกอีกครั้ง



เสร็จเรียบร้อย..ตักเสริฟ..เป็นกับแกล้มแซบ ๆ



"ต้มยำซดน้ำกันบ้างมั้ย"...คำตอบที่ได้..เอา..เอา...



กบเยอะ เค้าทำไว้เรียบร้อยแล้ว..แบ่งมาให้ผู้เขียนอีกต่างหาก
 ร่วมทั้งที่กำลังหมักนี้เค้าก็แบ่งให้อีก..ฉันก็เก็บฟิตตามเคย..



เด็กๆ กินเผ็ดไม่ได้..ฉันก็เอามาหมักซอส..รสดี..
ย่างไฟอ่อนนะ...ข้าวเหนียวร้อนๆ..
เจ้าเด็กน้อย..ว่า "แซ่บกว่าไก่ย่างอีก..แน่"



แจ่วพริกปนอีกซักถ้วย
และที่ขาดไม่ได้ ผักสดๆ ถาดใหญ่ๆ
ฉันยอมรับอย่างว่า..เค้าทานผักเก่งมาก
มีผักบางอย่างที่ไม่เคยรู้จักไม่เคยกิน..ก็ได้กินทุกครั้งที่ซุมกัน



ขอบคุณภาพประกอบบางภาพจาก  Google.

สายลมที่พัดผ่านไป
กับลมหายใจ อารมณ์ และความรู้สึก
  ถ่ายทอดเรื่องราว ตามชะตากรรม
ที่ไม่รู้่ว่า...ผู้ใด?...ขีดเขียนไว้
ระหว่าง
โลกของสังคมภายนอกแห่งความเป็นจริง
..มีความรื่นรมย์  แลเศร้ารันทด พอๆ กัน
กับโลกส่วนตัว..ที่ใจหาคำตอบไม่ได้..
อำพรางหมกตัวอยู่ท่ามกลางสายลมแห่งกาลเวลา
ที่พัดผ่านทุกสรรพสิ่งไป อย่างไม่เคยหยุดนิ่ง

เย็นแล้วนะ..เย็นแล้ว..
กระซิบแผ่วๆ ผ่านม่านแดด..รำไร..รำำไร
ว่าแต่!...
คนดีจ๊ะ....อยู่หนไหนน๋า?
ไม่มาให้เห็นสักที...
ความคิดถึง..รออยู่นะ...รู้มั้ย.

" ข ณ ะ นึ ก ถึ ง "

เมื่อ..วัน-เวลา..ผ่านไป

เรื่องราวรอบๆ ตัว..ก็เริ่มเปลี่ยนแปลง

ต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ..ตามเส้นทางที่อยู่ตรงหน้า..

บางครั้ง..สายตาอาจพล่ามัว..ไปบ้าง

แต่ก็พร้อม..ที่จะก้าวต่อ...อาจใช้เวลาสักหน่อย...

นานหรือไม่?......ไม่มีคำตอบ..?



ตอนนี้..คงคาดหวังอะไรไม่ได้...

ทั้งยังไม่สามารถ..พูดถึงวันข้างหน้าได้...

แต่วันหนึ่ง..ฉันต้องชดเชย..

ชดเชยวัน-เวลา..ที่สูญเปล่าไป..อย่างไร้สติ

ด้วยไม่อยากให้ใครจดจำ..ฉัน!

และ..ฉัน..ไม่อยากจดจำอะไร..เช่นกัน



ทุกสรรพชีวิต..เหมือนดอกไม้-ใบหญ้า..ในทุ่งกว้าง

เติบโต-เบ่งบาน-และเหี่ยวเฉา..ในที่สุด

ไม่มีใครรู้ว่า..มันเคยงดงาม..อยู่ที่ใด?

นอกจากผู้ที่รู้จักมันจริงๆ เท่านั้น.

ที่รู้ว่า..จะหามันเจอที่ไหน?..เวลาใด?



ผู้ืที่เฝ้ารอเท่านั้น....ที่จะพบมันอีก..อย่างมีความสุข..

" ข ณ ะ นึ ก ถึ ง "

ในยามที่มีดอกสวยสะพรั้ง..หรือไม่มีแม้แต่ต้นให้เห็นก็ตาม

ฉันก็เป็นหนึ่งในผู้เฝ้ารอ..เช่นนี้เสมอ...

แม้..เพียงลำพัง....ก็สุขใจ.

เพื่อนๆ เคยนั่งจิบชา-กาแฟ ยามบ่ายแก่ๆ..คนเดียวมั้ย?
ความอุ่นจากถ้วยกาแฟในมือ..ทำให้เรารู้สึกสบาย ผ่อนคลาย
ท่ามกลางสายลมเย็นๆ กลิ่นหญ้า ไอความชื่นของดิน
 ม่านฟ้าเปิด ท้องฟ้าสว่าง เม็ดฝนบางตาเป็นละออง
มุมหนึ่งของขอบฟ้า แสงแดดอ่อนๆ กับละอองฝนบางเบา
ถักทอสายรุ้งงามตา ทอดแสงยาวเหนือทิวไม้หลังเขา
หยดน้ำเม็ดแล้ว..เม็ดเล่า..ร่วงหล่นบนใบไม้..ลงสู่ดิน



บรรยกาศดูออกจะเหงาๆ แต่เป็นเวลาที่เราได้อยู่กับตัวเอง
ให้หวลระลึกถึง-อดีต..คิดถึง-อนาคต..นึกถึง-ปัจจุบัน
หากวันหนึ่งเราเดินมาถึงทางแยก ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต
 ความคิดต่างๆ ก็เริ่มสับสน ลังเล หยุดการก้าวเดิน..แล้ว
คนรอบข้างคุณ..คงเศร้าหมองหมดความสุขไปด้วยเช่นกัน
การหยุดคิด หยุดตรอง กระทำได้ และเป็นสิ่งที่ดี แต่อย่านานนัก
โอกาส และเวลา ไม่มีให้ทุกๆ คนเสมอ
แต่เมื่อได้โอกาสนั้นแล้ว อย่างทิ้งมันไปเสียล่ะ
ไม่มีใครได้โอกาสที่จะเลือก?  มากนักหรอก
แม้การก้าวเเดินต่อไปข้างหน้า จะเซบาง ล้มบาง เป็นธรรมดา
ขอแค่ได้ก้าวต่อ อย่างมีสติ เป็นไปอย่างมั่นคง ก็พอ



เฉกเช่น..ถ้วยกาแฟใบงามในมือเรา กำเนิดจากดิน
นำมาปั้นแต่งให้เกิดรูปร่างตามความพอใจของช่างปั้น
ถูกนำไปเผา..ผ่านความร้อนกว่า 100 องศาเป็นเวลานาน
เป็นความอดทนที่แสนสาหัสสุดๆ
แต่ก็เป็นความสำเร็จที่น่าภาคภูมิใจ ของผู้ปั้นแต่ง
เมื่อมันออกมาสวย ดูดี มีประโยชน์ต่อการใช้สอย
"ฉันคนหนึ่งล่ะ อยากอดทนได้อย่างถ้วยกาแฟจัง!"



ขอบคุณภาพสวยๆจาก Google.

"ระลึกถึงทุกท่านเสมอค่ะ"