บทความข้างต้นกล่าวไว้ดังนี้
เมื่อพระนารายณ์รู้ว่าพญาครุฑต้องการนำน้ำวิเศษไปช่วยแม่หาใช่นำมาให้ตัวเอง จึงชื่นชมในความกตัญญูและมอบน้ำอมฤตให้เพื่อล้างคำสาปของมารดา แต่ก่อนจะจบลงพระนารายณ์ให้พรแก่พญาครุฑ ๑ ข้อเพื่อตอบแทน พญาครุฑได้ขอให้พวกตนเป็นอริศัตรูและจับพญานาคกินเป็นอาหารตลอดไป
แต่จากที่เพิ่งไปนิทรรศรัตนโกสินทร์ เคยอ่านเกี่ยวกับตำนานการกวนเกษียณสมุทร
แล้วก็เคยอ่านจากตำราเรียนของศิลปกรรมศาสตร์ (ม.ราชภัฏนว.) มีการกล่าวเกี่ยวกับครุฑไปในทิศทางเดียวกันว่า...
ฝ่ายเทวดานั้นไม่อาจเอาชนะได้ โดยเมื่อพระอินทร์ใช้วัชระโจมตีครุฑนั้น ครุฑไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่ครุฑก็จำได้ว่าวัชระเป็นอาวุธที่พระอิศวรประทานให้แก่พระอินทร์ จึงสลัดขนของตนให้หล่นลงไปเส้นหนึ่งเพื่อแสดงความเคารพต่อวัชระและรักษาเกียรติของพระอินทร์ผู้ป็นหัวหน้าของเหล่าเทพ ด้านพระวิษณุหรือพระนารายณ์ก็ได้ออกมาขวางครุฑไว้และสู้รบพญาครุฑด้วยเช่นกัน แต่ต่างฝ่ายต่างไม่อาจเอาชนะกันได้ ทั้งสองจึงทำความตกลงยุติศึกต่อกัน โดยพระวิษณุให้พรแก่ครุฑว่าจะให้ครุฑเป็นอมตะและให้อยู่ตำแหน่งสูงกว่าพระองค์ ส่วนครุฑก็ถวายสัญญาว่าจะเป็นพาหนะของพระวิษณุ และเป็นธงครุฑพ่าห์สำหรับปักอยู่บนรถศึกของพระวิษณุอันเป็นที่สูงกว่า
จึงขอเพิ่มข้อมูลอีกด้าน เพราะพรเรื่องให้ความเป็นอมตะ กับอาศัยอยู่สูงกว่าได้ผ่านตามาบ่อยๆ
และในอีกด้านเช่นกัน เมื่อครุฑรู้ความจึงผูกใจเจ็บอาฆาตนาคจึงจะผลาญนาคเสียให้สิ้นไป หาได้มาจากพรให้ได้เป็นอริศัตรู
เป็นเพียงการนำเสนอข้อมูลในอีกด้านหนึ่งจากหลายตำราที่เคยได้อ่านมาและมีเนื้อหาสอดคล้องกัน