หัวข้อ: สาวสมัยพุทธกาลเข้าใจผิด คิดว่าช่วยคลายกำหนัดให้พระแล้วจะได้บุญ เริ่มหัวข้อโดย: ใบบุญ ที่ 06 พฤษภาคม 2565 14:35:12 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/62847467346323__696x364_Copy_.jpg)
ภาพประกอบเนื้อหา - ภาพพิมพ์ พระสงฆ์ ถือตาลปัตร ปลายศตวรรษที่ 17 ภาพจากหอสมุดแห่งชาติ กรุงปารีส สาวสมัยพุทธกาลเข้าใจผิด คิดว่าช่วยคลายกำหนัดให้พระแล้วจะได้บุญ เผยแพร่ - ศิลปวัฒนธรรม วันพุธที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ.2565 ใน พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [1. ปาราชิกกัณฑ์] ปาราชิกสิกขาบทที่ 1 วินีตวัตถุ เขียนไว้ว่า (เน้นคำใหม่โดยกองบรรณาธิการ) “…สมัยนั้น ในกรุงราชคฤห์ มีอุบาสิกาคนหนึ่งชื่อสุปัพพา มีความเลื่อมใสแบบงมงาย มีความเห็นอย่างนี้ว่า หญิงผู้ถวายเมถุนธรรม ชื่อว่าได้ถวายทานอันเลิศ เมื่อนางพบภิกษุรูปหนึ่ง จึงกล่าวว่า ‘นิมนต์มาเสพเมถุนธรรมกันเถิดเจ้าค่ะ’ ‘อย่าเลยน้องหญิง เรื่องนี้ไม่สมควร’ [ภิกษุตอบ] ‘นิมนต์เถิดเจ้าค่ะ นิมนต์เสียดสีที่สะดือ ทำอย่างนี้ท่านไม่ต้องอาบัติ’ ท่าน [ภิกษุ] ได้ทำอย่างนั้น แล้วเกิดความกังวลใจว่า พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้ว เราต้องอาบัติปาราชิกหรือหนอ จึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ พระองค์ตรัสว่า ‘ภิกษุ เธอไม่ต้องอาบัติปาราชิก แต่ต้องอาบัติสังฆาทิเสส’ (เรื่องที่ 54)…” ทั้งนี้ ในพระวินัยปิฎกยังมีตัวอย่างลักษณะคล้ายๆ กันอีกหลายกรณีที่สตรีเสนอคลายกำหนัดให้ภิกษุด้วยวิธีการต่างๆ เช่นให้เสียดสีที่เกลียวท้อง เสียดสีที่ซอกรักแร้ หรือแม้กระทั่ง “ช่องหู” ซึ่งพระพุทธองค์ทรงตรัสว่า พฤติการณ์เช่นนั้นไม่ทำให้ภิกษุต้องอาบัติปาราชิก แต่ต้องอาบัติสังฆาทิเสส |