|
หัวข้อ: อานิสงส์การให้ทาน เริ่มหัวข้อโดย: Maintenence ที่ 04 สิงหาคม 2558 14:59:22 .
(http://3.bp.blogspot.com/-KxmSam5xxvE/UAwBmCjk7KI/AAAAAAAAAAs/CCXNnzCa4xw/s400/IMG_4594.JPG) อานิสงส์การให้ทาน โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี บรรดาท่านทั้งหลายอาจจะคิดว่ามีอานิสงส์เป็นประการใด ทั้งนี้ก็ขอให้ดูเรื่องราวของ อังกุรเทพบุตร ในสมัยที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระชมน์อยู่ ในขณะนั้นที่องค์สมเด็จพระบรมครูขึ้นไปแสดงพระธรรมเทศนาโปรดพระพุทธมารดา เมื่อไปถึงดาวดึงส์ครั้งแรก แรกไปถึงก็ปรากฏว่ามีเทวดา ๒ องค์ คือ อินทกเทพบุตร กับ อังกุรเทพบุตร ทั้ง ๒ ท่านมาก่อนเทวดาอื่น ทั้งนี้ พระอินทร์ท่านรับอยู่ก่อนนะ เมื่อพระอินทร์ท่านรับอยู่ก่อน แต่ว่า ๒ องค์นี่อยู่ใกล้ เมื่อเห็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นไป ก็มาก่อนเทวดาอื่น ท่านอังกุรเทพบุตรนั่งข้างพระบาทข้างซ้าย อินทกเทพบุตรนั่งข้างพระบาทข้างขวา ต่อมาเมื่อเทวดาองค์อื่นมา อังกุรเทพบุตรก็ถอย อินทกเทพบุตรนั่งที่เดิม เมื่อเทวดามาหมดดาวดึงส์ ปรากฏว่าอังกุรเทพบุตรอยู่ท้ายสุด เป็นเทวดาหางแถว อินทกเทพบุตรเป็นเทวดาหัวแถวตามเดิม พระพุทธเจ้าหวังประกาศผลของการบำเพ็ญกุศลนอกพระพุทธศาสนากับในพระพุทธศาสนาให้บรรดาประชาชนทราบ จึงทรงบันดาลเสียงของพระองค์ด้วย เสียงของเทวดาด้วยที่สนทนากัน ให้ดังถึงเมืองมนุษย์ให้คนที่อยู่ที่เมืองพาราณสีทั้งหมด คอยพระองค์อยู่หลายโกฏิได้ยินได้ฟังทั้งหมด สมเด็จพระบรมสุคตจึงได้มีพระพุทธฎีกาตรัสว่า "อังกุระ เมื่อตถาคตมาถึงตอนแรก เธอนั่งข้างพระบาทข้างซ้ายของตถาคต ครั้นเทวดาองค์อื่นมาหมดดาวดึงส์เธอเป็นเทวดาท้ายแถวนั่งไกลที่สุด อยากจะถามว่าในสมัยที่เป็นมนุษย์เธอทำบุญอะไรไว้" อังกุรเทพบุตรจึงกราบทูลองค์สมเด็จพระจอมไตรว่า "ภันเต ภควา ข้าแต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ พระพุทธเจ้าข้าในสมัยที่เป็นมนุษย์ ข้าพระพุทธเจ้าเป็นมหาเศรษฐี เวลานั้นคนมีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี อีก ๒๐,๐๐๐ ปี ท้ายใกล้จะตาย ให้ตั้งโรงทาน ๘๐ แห่ง ๑ โยชน์ ตั้ง ๑ แห่ง ๑ โยชน์ ตั้ง ๑ แห่ง ให้ทานคนยากจน คนกำพร้า คนเดินทาง ทั้งกลางวันและกลางคืน สิ้นเวลา ๒๐,๐๐๐ ปี แต่อาศัยว่าเวลานั้นไม่มีพระพุทธศาสนา คนทั้งหมดไม่มีศีลไม่มีธรรม จึงได้อานิสงส์น้อย ตายจากความเป็นมนุษย์มาเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เป็นเทวดาที่มีบุญน้อยที่สุด แต่ว่าก็มีวิมานทองคำเกลี้ยง มีนางฟ้า ๑,๐๐๐ เป็นบริวาร" นี่แหละบรรดาท่านผู้รับฟัง แม้แต่การบำเพ็ญกุศลแจกแก่คนที่ไร้ศีลไร้ธรรม ยังเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ได้ มีวิมานทองคำเกลี้ยง มีนางฟ้า ๑,๐๐๐ เป็นบริวาร แต่ทว่าสำหรับเด็กที่ท่านแจกเด็กนักเรียนโรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา วัดท่าซุง เด็กทั้งหมดที่จะเข้าโรงเรียน จะต้องสอบการฝึกกรรมฐานให้ได้ก่อน ถ้าได้กำลังมโนมยิทธิได้พอสมควรจึงจะเข้าได้ และก็ต้องมีการซักซ้อมกันทุกกึ่งเดือน ครึ่งเดือนจะมีการซ้อมกรรมฐานกันครั้งหนึ่ง และกฎระเบียบของโรงเรียนนี้อันดับแรก นักเรียนทุกคนต้องปฏิบัติอยู่ในสังคหวัตถุ ๔ ได้ คือ ๑. รู้จักการสงเคราะห์ ๒. พูดดี ๓. ช่วยเหลือการงาน ๔. ไม่ถือตัว และก็ต้องพยายามทรงในพรหมวิหาร ๔ คือ ๑. เมตตา ความรัก ๒. กรุณา ความสงสาร ๓. มุทิตา ไม่อิจฉาริษยาใคร เห็นใครได้ดีพลอยยินดีด้วย ๔. อุเบกขา วางเฉยเมื่อเคราะห์กรรมเข้ามาถึง และก็ต้องมี กรรมบถ ๑๐ ปฏิบัติ คือ - ทางกาย ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม และไม่ดื่มสุราเมรัย - ทางวาจา ไม่พูดปด ไม่พูดคำหยาบ ไม่ยุให้เขาแตกกัน ไม่พูดเพ้อเจ้อเหลวไหล - ทางใจ ไม่อยากได้ทรัพย์สินของใครโดยไม่ชอบธรรม ไม่พยาบาทจองล้างจองผลาญใคร และมีความเห็นตรงตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นี่เป็นคุณธรรมของนักเรียนโรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยาวัดท่าซุง ก็รวมความว่าเด็กทั้งหมดมีศีลมีธรรม มีสมาธิพอสมควร การพลั้งพลาดไปบ้างเป็นของธรรมดาของปุถุชน ฉะนั้นการบำเพ็ญกุศลของบรรดาท่านพุทธบริษัทถึงแม้ว่าบิดามารดาของเธอจะบกพร่องบ้าง แต่ว่าเด็กก็ตั้งอยู่ในเกณฑ์มีความประพฤติดี มีศีล มีธรรมพอสมควร ฉะนั้นอานิสงส์ที่จะพึงได้รับจากการแจกเด็ก ก็เห็นจะเป็นอย่างน้อยที่สุดท่านต้องได้สวรรค์ชั้นดาวดึงส์แน่นอน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาท่านพุทธบริษัทชายหญิงหรือลูกหลานทุกคนที่บำเพ็ญกุศลมา สงเคราะห์มา ก็เป็นคนมีศีลธรรมอยู่แล้ว มีศีลเป็นปกติ มีสมาธิเป็นปกติ มีการให้ทานเป็นปกติ เจริญภาวนาเป็นปกติ ตนเองมีอานิสงส์ใหญ่อยู่แล้ว ครั้นมาเสริมด้วยการให้ทานอย่างนี้ ผลแห่งความดีก็จะยิ่งๆ ขึ้น ไป ก็รวมความว่า การให้ทานกับเด็กที่ทรงศีล ทรงธรรม ทรงสมาธิตามสมควร ย่อมมีอานิสงส์สูงกว่าผลของอังกุรเทพบุตร ทีนี้เมื่อพูดถึง อังกุรเทพบุตร ก็ขอพูดถึงอินทกเทพบุตรด้วย เป็นเทวดาที่สมัยพระพุทธเจ้าพบ ท่านอินทกเทพบุตรนั่นเวลาที่พระพุทธเจ้าทรงประทับอยู่ เข้าไปถึงใหม่ๆ เธอนั่งข้างขวามือใกล้พระบาทของพระพุทธเจ้า ในเมื่อเทวดามาทั้งหมดดาวดึงส์ ท่านอินทกเทพบุตรก็ไม่ถอยให้ใคร ก็ถือว่าเป็นเทวดาผู้มีศักดิ์ใหญ่ในดาวดึงส์ ถ้ายกพระอินทร์เสียแล้วไม่มีใครใหญ่กว่า ไม่มีใครมีบุญมากกว่า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าใคร่จะประกาศอานิสงส์แห่งการทำบุญในพระพุทธศาสนาให้ทราบ จึงถามอินทกเทพบุตรว่า "อินทกะ เมื่อตถาคตมาใหม่ๆ เธอก็นั่งตรงนี้ แต่ว่าเมื่อตถาคตนั่งอยู่นานเข้า เทวดามาหมดดาวดึงส์ เธอก็นั่งตรงนี้ เธอเป็นเทวดาที่มีมเหสักขา (คือ มีฤทธิ์มาก มีบุญมาก) มากกว่าเทวดาองค์อื่น นอกจากพระอินทร์แล้วไม่มีใครยิ่งไปกว่าเธอ อยากจะถามว่า ในสมัยที่เป็นมนุษย์เธอทำบุญอะไรไว้จึงเป็นเทวดาที่มีอานุภาพมากอย่างนี้" อินทกะได้กราบทูลองค์สมเด็จพระชินสีห์ ว่า "ภันเต ภควา ข้าแต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ พระพุทธเจ้าข้า ในสมัยที่ข้าพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ พระพุทธเจ้าข้าในสมัยที่ข้าพระพุทธเจ้าเป็นมนุษย์ เป็นลูกคนจน ต่อมาบิดาตายก็ต้องเลี้ยงแม่คำว่า เลี้ยงแม่ บรรดาท่านพุทธบริษัท เป็นการกตัญญูรู้คุณ สนองความดีของแม่ที่ท่านเลี้ยงมา อันนี้มีอานิสงส์สำคัญมาก สูงมาก ต่อมา พระสงฆ์ในสำนักขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเดินเฉียดบ้านเข้าไปก่อนเพล ได้นิมนต์พระสงฆ์ทั้งหมดประมาณ ๔ รูป มาถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน ในชีวิตของท่าน ท่านบอว่าท่านจนมาก โอกาสที่จะบำเพ็ญกุศลไม่มี มีโอกาสคราวเดียว การบำเพ็ญสังฆทานคราวนี้คราวเดียวและก็เลี้ยงแม่ให้มีความสุขตามฐานะเพียงเท่านี้พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระพุทธเจ้าตายจากความเป็นมนุษย์ มาเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก มีวิมานแก้ว ๗ ประการเป็นที่อยู่ มีนางฟ้า ๑ แสน เป็นบริวาร และก็มีวิมานสวยสดงดงามมีความสุขมาก นี่แหละบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลาย การบำเพ็ญกุศลในศาสนาขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ย่อมมีอานิสงส์สูงกว่าการบำเพ็ญกุศลแก่คนนอกศาสนามาก อย่างอินทกเทพบุตร การที่กล่าวมาอย่างนี้ก็เพราะว่า ในกาลต่อไปก็จะได้พูดถึงบุคคลที่บำเพ็ญกุศลในพุทธศาสนาที่กล่าวมานี้ แสดงว่าพระพุทธเจ้าทรงรับรองว่าเทวดามีจริง นางฟ้ามีจริง สวรรค์มีจริง นรกมีจริง พรหมโลกมีจริง นิพพานมีจริง ตายแล้วมีสภาพไม่สูญจริง อันนี้เป็นหนังสืออ่านเล่น |