สนามอารมณ์....
ขม..ค่ะึึ:
พลิ้วพลิ้วผล็อย.ลอยลมลู่.สู่พื้นธารกว้าง
.ร่วงลาร้าง.ดังจิตใจคว้าง.ลอยตามหวาม.หวิวอารมณ์..
.โถ.พอใบเก่า.ก็ทิ้งเจ้า..ลงเคล้าโลกตรม.
ดูแล้วมัน.ขื่นมันขม .ใบไม้ค่อยจม.จูบน้ำ..
.ฉันนี่คล้าย..ใบไม้ไฉนนั่นนา.
ชีวิตถึงคราไร้ค่า.ดูโลกร้างรา.อาธรรม...
รอเวรเดนตาย.เลวร้าย.รับเคราะห์กรรม.
ใบไม้พรำ.ฉันเซปักปำ.คว่ำลงซบ.ซมจนโศกครวญ
...รักเอ๋ยรัก.พอประจักษ์.ก็มักจะเศร้า
.ก่อนเคยเคล้า.คลอสุขโลมเล้า
.เมาปราณหวาน.รักรัญจวน.ฉันยังจำได้
.ใบไม้ร่วงโลมโฉม.หน้านวล
.วันนั้นเราสุข.เราสรวล.ชีวิตชื่นชวน.ดื่มฝัน
.ฉันลูบไล้...ใบไม้ตามผม.พุ่มพวง
.ความรักเหมือนใบไม้ร่วง
.รักพรากหลอนลวง.ชีวัน
.รอยกรรมอำพราง.จึงร้างลานิรันดร์
.ความรักนั้น.ฉันตายจากมัน
"ห่วงใยนะ..ขม..ค่ะ"
http://youtu.be/GKn3GGCbh_0
ขอบคุณเพลงเพราะๆ จากYou Tube.
ขม..ค่ะึึ:
ดีใจนะ..ยังมีเราที่รักและผูกพัน (ฉัน)
ดีใจนะ..ยังมีกันและกันอยู่ในใจ (เบอร์นาร์ด)
ดีใจนะ..ยังมีเพื่อนเช่นเธออยู่ในใจไม่เปลี่ยนแปลง..... (ฉัน)
ดีใจนะ..ยังมีฉันมีเธอตลอดไป (เบอร์นาร์ด)
คิดถึง...อย่าท้อนะ..เพื่อนรัก...
เพราะฉันคิดถึงร้องเรียกหา
ในคืนดาวอ่อนล้าฟ้าหม่น
ขอให้คิดถึงถ้อยคำเพื่อน
เฝ้าห่วงใยด้วยไมตรี
คิดถึง คิดถึ๋ง คิดถึ๊ง
หอบความหวานซึ้งมาถึงนี่
วอนเพื่อนยาเมตตาแลปรานี
ขอบอกเธอคนดี...ว่าผู้หญิงคนนี้คิดถึงเธอ
สนามอารมณ์....
สนามอารมณ์....
วันที่แสนเศร้า...เหงา...และเซร็งงงง...อะ...
วันนี้ทั้งที่มันเป็นวันหยุดแท้ๆ
แต่เค้าก้อยังต้องไปทำงานกันอีก
เฮ้อ! มันช่างเป็นวันที่แสนเศร้า
เหงา และเซร็งงงงงง สุดๆๆๆ ฟร้อยยยยยย....
เรื่องมันยากตั้งกะ
ตอนที่ต้องงัดเอาเรือนร่างออกมาจากที่นอนให้ได้ตั้งกะเช้า
ที่นอนรุ่นนี้มันต้องทำมาจากแม่เหล็กแหงมๆๆๆๆ
เพราะกว่าจะงัดขึ้นได้ ใช้เวลาไปร่วมชั่วโมง ฝันได้เป็นเรื่อง
กะว่าจะถอดใจยอมแพ้ ...นอนต่อ
หากสันหลังจะงอก จะยาวขึ้นอีกนิดหน่อย ก็ช่างมันเฮอะ!
คิดดู...นะ
ต้องอดดูทั้งปลากัดงับอาหารเม็ด
อดดูนกกระจอกเถียงกัน
อดดูข้างบ้านจูจี้กันก่อนขึ้นรถโรงเรียน
แล้วยังคดีเด็ดๆ...ตำรวจจับคนไม่ใส่หมวกกันน็อคอีกล่ะ
นั้น..กล้วยแขก 1 ถุง ชาเขียว 1 แก้ว
แต่กลับนั่งหลับคาป้ายรถเมล์..
ว้าววววว.....กางเกงแดง-เสื้อมะนาวโซดา คอตั้ง....เปรี้ยววววววว....ดูดไม่จืด
หรือ
นี้คือมุมส่วนตัว เป็นโต๊ะทำงานรกๆ
ที่รกมาก จนถึงรกที่สุด
แต่โต๊ะรกๆ จะดูดีกว่าไม่รก
เหมือนงานแยะไง แต่จริงๆ ว่าง...
อย่างี้!
คงจำไม่ได้เหมือนกันว่ามีงานอะไรต้องเคลียร์มั่ง..?
เพราะดูการแต่งตัวแล้ว สมองคงว่างเปล่า
ส่วนหัวใจฉัน มันหล่นหายไปไหนไม่รุ
ยังดีนะ ที่ฉันจำตัวเองได้ เออ ยังดีจริงๆ อ่ะแหละ
บ่ายๆ หาเรื่องลงไปเดินฆ่าเวลาเล่น
แวะไปบ้านข้างๆ หน่อย
สาวๆ ที่บ้านนั้น น่ารักมั่กๆๆๆ
หากเคล้าคอคงอุ่นดีจัง
โอ้ย! กลับบ้านดีก๋าาาาาาาาาาา
ได้เวลากลับไปนอนตีพุงต่อที่บ้านแว้วววววว
ผมน่ะเซนต์เบอร์นาร์ด เป็นเพื่อนคู่ใจของมนุษย์มาอย่างยาวนาน
โดยเฉพาะสายพันธุ์ผมสามารถช่วยชีวิตคนเราเอาไว้ได้อีกด้วย
ผมขนาดใหญ่ที่สุด น้ำหนักมากที่สุด แต่ก็ใจดีที่สุด...น่ะ..โฮะโฮะโฮะ
ขม..ค่ะึึ:
ค่ำคืน .. ใช่มืดมิดเสมอไป
Posted by สายน้ำพระจันทร์
ในความเป็นชีวิตเรามักมีความหวั่นกังวล และบางครั้ง “กลัว”
เหมือนเรากลัวความมืดในยามกลางคืน ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอันใดก็ตาม
ใช่หรือไม่ที่ในยามกลางวันเรามักรู้สึกปลอดภัยกว่ายามค่ำคืนหรือในความมืด
คงเป็นเพราะเราไม่อาจมองเห็นสภาพแวดล้อมและความเคลื่อนไหวรอบตัวเรา
ได้กระจ่างเท่าและบางครั้งคิดไปว่าอาจมีปัจจัยที่อาจก่อเกิดอันตรายหรือความหวั่นกลัว
โดยที่ไม่อาจคาดเดาได้หรือแท้ที่จริงเราอาจหวั่นกังวลต่อความมืด
มิใช่หวาดกลัวต่อ “ค่ำคืน”
เพราะในความเป็นจริง “ค่ำคืน”
เป็นเพียงแค่ช่วงเวลาที่เคลื่อนผ่านของธรรมชาติเพื่อสร้างสมดุลให้สรรพสิ่งบนผืนโลก
ช่วงเวลากลางวันและยามค่ำคืนจริงเป็นเรื่องที่เป็นไปตามธรรมดาของวัฎจักร
ที่สรรพชีวิตต้องเรียนรู้ที่จะ “ปรับสภาพ” เพื่อการดำรงอยู่
คงเช่นเดียวกับในความเป็นชีวิตของคนเราที่อาจมีทั้งช่วงเวลาที่มืดมนและสุขสดใส
“ค่ำคืน” ของชีวิตอาจไม่ใช่ “ความมืด”และถึงอย่างไรในความมืดก็ใช่ว่าเราไม่อาจเห็น
เพราะเมื่อเราปรับสายตาให้คุ้นชินเรายังอาจเห็นแม้ภาพจะไม่แจ่มชัดเท่าก็ตามที
เมื่อชีวิตต้องเผชิญกับช่วงเวลา “ค่ำคืน” ไม่ว่ามันสั้นหรือยาวนานเพียงไร
อย่าเพียงหวั่นกังวลหรือหวั่นเกรงโดยไม่คิดหาหนทางใด ๆ
หรือสิ้นหวังกับการ “มองเห็น” ทางออก
ช่วงเวลาค่ำคืนของโลกเราต้องใช้สายตาเพ่งกว่าปกติ
และเช่นเดียวกันในยามค่ำคืนของชีวิตเราต้องใช้ “สติ” ให้มากกว่าเดิม
“ปรับดวงตาของจิตใจ” และตั้งสติให้ดีเพื่อการดำรงอยู่และดำเนินต่อไป
อย่าให้ความหวั่นกลัวในชีวิตบั่นทอนกำลังใจในการมีชีวิตอยู่
ขอเพียงดวงใจของเราอย่า “มืดบอด” ต่อการหาหนทาง
อย่าสิ้นหวังกับความมืดมนที่อาจเพียงผ่านมาชั่วขณะหนึ่งหนึ่ง
ที่เป็นไปเพื่อจะให้ “ยามเช้า” เคลื่อนเข้ามาสู่ชีวิตเรา.. เมื่อถึงเวลา
เงาฝัน:
สนามอารมณ์....
คอยน้องข้องใจ.. เจ้าจากไปใหนใยจึงลืมพี่..
เจ็บไข้ไฉนเหตุใดป่านนี้ ป่านนี้ ป่านนี้มิเห็นหน้า...
(:88:) (:PING:) (:88:)
เงาฝัน:
สนามอารมณ์....
ขม..ค่ะึึ:
หากวันนี้..วันหน้า..
รอบกายเธอ..ไม่มีใครเลยสักคน
ขอเพียง..มีสายลมเบา..
พัดเอื่อยเฉื่อย..โชยแผ่วพริ้ว.
เข้ามากระทบผิวกาย
ซึมซาบเข้าไปในความรู้สึก..
ทำให้หัวใจส่งความรู้สึก..นึกถึง.. "ใครคนหนึ่ง "..
เกิดเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า.."คิดถึง"..ขึ้นมา..
..ความรู้สึก..คิดถึง..เป็นความรู้สึกของอารมณ์ที่น่าประหลาด.
ไม่อาจจะเข้าใจได้ บอกไม่ถูก
เป็นความรู้สึกที่อธิบายออกมาได้ยาก
บางครั้ง..รู้สึกได้ว่าปลายทางแห่งความคิดถึง..
ส่งผลให้เกิดอารมณ์ และความรู้สึกที่แตกต่างอย่างมากมาย..
บนปลายทางแห่งความคิดถึง..
บางขณะ..อาจทำให้เรารู้สึกเหงาจับใจ
ณ.ปลายทางแห่งความคิดถึง..
บางขณะ..อาจทำให้รู้สึกเศร้าจนอยากร้องไห้..
. . . ห า ก อ่ า น บ ท ก ล อ น แ ล้ ว ร้ อ งไ ห้ . . .
. .นั้ น คื อ ล ม ห า ย ใ จ ข อ ง ค ว า ม คิ ด ถึ ง. .
สนามอารมณ์....
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว