[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

(http://i513.photobucket.com/albums/t334/yamiejung4/40.jpg)

"ปฏิหาร์ย์มีจริง"

ตีรเกด...ไปพบแพทย์เพื่อฟังผลการตรวจ...หลังจากที่เข้ารักษามาอย่างต่อเนื่อง

"หมออยากให้คุณเกด..บอกคุณพลวัชด้วยเพื่อการตัดสินใจ"

"เราแยกกันนานแล้ว...หมอก็ทราบ"

หลังกลับจากโรงพยาบาลเธอก็เริ่มครุ่นคิด...อย่างหนัก

เธอตัดสินใจโทรหาอาทร "อาทรมาพบพี่ที่บ้านหน่อยได้มั้ย"....."ได้ครับพี่ เย็นๆ นะครับ"

ระหว่างที่รออาทร...เธอจัดแจ้งเอกสารที่สำคัญอย่างเป็นหมวดเป็นหมู่...
เก็บใส่ซองน้ำตาลพร้อมเขียนรายละเอียดไว้ที่หน้าซองทุกซอง

บ่ายห้าโมงกว่าๆ เสียงกริ่งดังขึ้น...ประตูรีโมทเปิดเชื้อเชิญผู้มาเยือนแบบอัตโนมัติ

"หวัดดีครับ..พี่เกด..มีอะไรหรือเปล่าครับ" อาทรถามเนื่องจากเห็นซองเอกสารหลายซองบนโต๊ะ

"คือพี่อยากให้อาทรเก็บเส้นผมของ...คุณพลให้พี่หน่อย...พี่จะเอาไปตรวจดีเอ็นเอกับน้องมด"

"ทำไมต้องตรวจด้วยพี่..ในเมื่อน้องมดก็เป็นลูกพี่กับพี่พลอยู่แล้ว...นี่"

"พี่ต้องการเอกสารยื่นยัน...อย่างถูกต้อง..อาทรก็รู้นี่..ว่าพี่ป่วยมาก"

"เดี๋ยวผมคุยกับพี่พลเองก็ได้ครับ...เพราะผมกับนุ่นรู้เรื่องราวของพี่มาตลอด..."

"พี่ขอนะอาทร" ด้วยสีหน้าที่หมดแรงแบบนั้น อาทรจึงรับปากว่าจะจัดการให้ "ได้ครับพี่"

หลังจากนั้นไม่นาน..ก็ได้รับใบรับรองผลตรวจดีเอ็นเอ..ตามความตั้งใจของตีรเกด...
เธอจัดเอกสารใส่ซองเรียบร้อยด้วยความดีใจ...

"ต่อนี้ไปก็หมดห่วงเสียที........."เธอพูดกับตนเองในใจพร้อมรอยยิ้มที่แห้งเหลือทน.

เธอโทรหาอาทร"ว่าอยากพบที่โรงพยาบาลตอนเที่ยงในวันศุกร์..เพราะหมอนัด...." อาทรรับปากแล้ววางหูไป

วันนี้เธอมาพบหมอตามนัด...และยื่นยันกับหมอว่าเธอจะไม่รับการรักษาใดๆ นอกจากขอรับยาตามอาการเท่านั้น
แต่วันนี้แม้จะดูซูบซีดก็ตาม..เธอหน้าตาสดใสยิ้มแย้มแจ่มใส..ผิดตา..หมอพิจารณาคนไข้อย่างแปลกใจ

เมื่อเธอรับยาแล้ว..เธอเดินมารออาทรที่ลานจอดรถหน้าโรงพยาบาล..
มีเด็กวิ่งเล่นกันอยู่..วิ่งมาชนเธอเข้า..ทำให้เธอเซจะล้ม..

มีหนุ่มใหญ่รับตัวเธอไว้ทัน..แต่เธอก็ข้อเท้าแพง
เธอเหงนหน้ามองเพื่อจะขอบคุณเค้า..แต่ก็ตกใจ...เสียงขอบคุณก็ฟังเหมือนไม่ได้ยิน..
แต่เค้าก็ตอบว่าไม่เป็นไรเธอตัวแข็งเกร็งประม่า...
เป็นอ้อมกอดแรกหลังจากที่โหยหามาตลอด..มันอบอุ่น..จนน้ำใสๆไหลอาบแก้ม ใช่..เธอดีใจ

"คุณมาได้ยังงั้ยค่ะ"...เธอถามหลังจากตั้งสติได้....

"ผมอาสามาเอง...รถคุณ..เดี๋ยวผมให้ลูกน้องขับกลับไปให้..ขาคุณเจ็บ..ไปรถผมนะ"
เค้าอุ้มเธอไปที่รถ..โดยไม่มีการปฎิเสธหรือโวยวายเหมือนก่อนเลย....

เค้าพาเธอไปที่บ้านสวนของเค้า..ซึ่งเมื่อก่อนเธอมาอยู่บ่อยๆ 
เธอค่อยๆ พยุงตัวเดินดูโน้นดูนี้ สภาพเดิมยังรักษาไว้อย่างดี...
พลวัชหายไปสักครู่...แล้วประคองเธอเข้าไปห้องส่วนตัว..
เพื่อประคบเท้าด้วยน้ำอุ่นแล้วทายาให้เธออย่างอ่อนโยน

"เกด..เอาลูกมาคืนให้คุณค่ะ.."พร้อมยื่นซองเอกสารที่เตรียมไว้ให้พลวัช...เค้ารับมาแล้วอมยิ้ม...
เพราะเค้ารู้เรื่องราวตลอดเวลาจากอาทรน้องชายของเค้า..
ร่วมทั้งอาการป่วยของเธอจากหมอนุ่นน้องสะใภ้เป็นอย่างดี...
เค้าเพียงแต่รอเวลาให้ตีรเกดต้องการพบเค้าเท่านั้น....

"ทานข้าวเย็นก่อนนะ..เดี๋ยวผมไปส่ง...
ลูกมดผมให้อาทรกับนุ่นไปรับแล้วไม่ต้องห่วงหรอก
เค้าจะพากันไปเที่ยวก่อนแล้วถึงจะกลับเข้าไปบ้านคุณ"

เค้าปล่อยให้เธอนอนพักที่เตียงก่อน...เพราะต้องการให้เหยียดขาตรงๆ สักพัก...
เสียงเพลงบรรเลงเบาๆ ร่วมถึงอาการอ่อนเพีย ทำให้เธอหลับง่ายอย่างผ่อนคลาย

พลวัชเฝ้ามองลูบไล้ผมที่ยาวสลวยหอมกรุ่นเป็นเงางาม
ใช่..เค้าดีใจที่มีวันนี้..เค้ายิ้มเหมือนกำลังจีบสาวๆ..แต่นี้ภรรยาเค้าเอง..ทำไมมันแปลกอย่างนี้..
นิ้วเคล้าเคลียแก้มนวลเธออย่างเอ็นดู..เค้าไม่เคยลืมเธอเลย ยังคิดถึงเธออยู่เสมอ 

เพราะความใจอ่อนของเค้าเอง ที่เป็นเหตุให้เธอต้องร้องไห้อยู่เสมอ 
เค้ายอมแยกทางกลับเธอ เธอข่มขู่จะเอาลูกออกหากไม่แยกทางให้เธอ
หลังจากนั้นเธอก็หนีผมไปอยู่เมืองนอก..

ขณะนั้นนุ่นกับอาทรก็ไปเรียนที่นั้น....จึงได้ทั้งสองส่งข่าวมาตลอด  4 ปี
หลังจากเค้าเรียนจบกลับมาแล้ว....ผมให้เค้าชวนเกดกับลูกกลับมาด้วย...ซึ่งเกดก็กลับมาตอนนั้นเช่นกัน

กลิ่นหอมอ่อนจากกายเธอยังเหมือนเดิม เค้าแอบหอมภรรยาตนเอง...อย่างหนุ่มๆ
ทำให้เกดตื่นขึ้น..แบบไม่เต็มตา..เพราะร่างกายเธอไม่แข็งแรง

"กี่โมงแล้วค่ะ" เกดพยายมจะลุกขึ้น..เค้าเข้าไปประคอง..ให้เกดลุกนั่งได้สะดวกขึ้น

"สองทุ่มกว่า....หิวหรือยัง? ผมมีข้าวต้ม"........."ไม่ค่ะ..เกดขอกลับบ้าน.."

เค้าโอบกอดเธอไว้พร้อมพรมจูบที่หน้าผาก"นอนนี้แหละ..ผมจะดูแลคุณเอง..."

"อาทรกับนุ่นนอนบ้านคุณ..พรุ่งนี้เราไปหาลูกที่หัวหินกันน่ะ..."

"แต่...." เธอเอ่ยได้แค่นั้นเค้าปิดปากไม่ให้เธอพูดต่อ

"ไม่มีแต่อะไรแล้ว....ให้โอกาสผมดูแลคุณบ้าง.....เราเสียเวลามามากพอแล้ว"

"ฉันให้ความสุขคุณได้ไม่นานหรอกนะค่ะ........"

"ผมเชื่อในปฏิหาร์ยเสมอ....เพราะผมเป็นคนดี..คุณเป็นคนดี....เราจะชนะมันด้วยใจนะ"

ทั้งสองโอบกอดกันและกันไว้แบบโหยหามานานโดยตลอด...เค้าและเธอไม่เคยแยกจากกันอีกเลย

ปัจจุบันนี้เธอก็ยังมีชีวิตอยู่กับเค้า

(http://sl.glitter-graphics.net/pub/1543/1543831ognp4f2ygc.gif)