[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

[หมีงงในพงหญ้า]

Tweet

น้าแม๊คพาเที่ยว - ดำน้ำ dsd ที่เกาะเต่า



เมื่อกลางปี '58 ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้ไปลองดำน้ำแบบ dsd หรือชื่อเต็ม ๆ คือ Discover Scuba Diving
ซึ่งการดำแบบ dsd จะเป็นการทดลองเรียนดำน้ำจริง ๆ มีทั้งแบบเรียนในสระว่ายน้ำ และแบบเรียนในทะเล
เหมาะสำหรับผู้ที่ไม่เคยมีประสบการณ์การดำน้ำมาก่อน เพื่อเป็นคำตอบว่าท่านพร้อมที่จะเรียนหลักสูตรแรกหรือยัง
ซึ่งสิ่งที่ผมเรียกว่าหลักสูตรแรกที่ว่าก็คือหลักสูตรสำหรับการเรียนดำน้ำลึกขั้นแรก หรือ Open Water นั่นเอง
โดยการเรียนแบบ dsd จะไม่ได้รับใบอนุญาตดำน้ำเหมือนหลักสูตร Open Water
จริง ๆ แล้วส่วนตัว ผมเรียกการเรียน dsd ว่าเป็นหลักสูตร 'ค้นหาตัวเอง' มากกว่า

Discover Scuba แบ่งออกเป็น
- เรียนที่สะว่ายน้ำอย่างเดียว
- เรียนที่สระว่ายน้ำและออกทะเล
- เรียนที่ทะเลอย่างเดียว (ในจุดที่ไม่ลึกมาก)

แล้วไอ้การเรียน dsd มันต่างจากการที่เราไปดำน้ำตามทัวร์ตรงไหน ?
มันต่างกันตรงที่การไปกับทัวร์เราจะได้ดำแค่ผิวน้ำโดยใส่แว่น สนอกเกิ้ล และชูชีพไปลอยตุ๊บป่องอยู่ผิวน้ำ
ที่เรียกกันว่า Snorkeling จะเป็นการลอยผิวน้ำดูโลกใต้ทะเลจากด้านบนอย่างเดียว
ถามว่าสนุกไหม ? ส่วนตัวผมก็ชอบนะ แต่ลองนึกดูอีกมุมว่ามันจะเริ่ดกว่าแค่ไหนถ้าเราได้ไปใกล้ชิดความสวยงามมากกว่านี้
และนั่นคือสาเหตุที่ผมถ่อกันมาถึงเกาะเต่า เพื่อมาเรียน dsd

ผมออกเดินทางจากนครสวรรค์ในช่วงเย็น แวะทานข้าวที่กทม. และจากกทม. ผมใช้เวลาอีก 8 ชั่วโมงเพื่อขับไปที่ชุมพร
เกาะเต่า เป็นตำบลหนึ่งของเกาะพงัน จ.สุราษฎร์ธานี แต่การเดินทางที่ใกล้ที่สุดคือการนั่งเรือจากฝั่งชุมพร
พื้นที่เกือบทั้งหมดของเกาะเป็นภูเขา มีสัณฐานคล้ายเม็ดถั่วลักษณะเว้าเป็นอ่าวอยู่มากมาย ถึง 11 อ่าว แหลม 10 แหลม
เกาะเต่านับเป็นเกาะแห่งทะเลฝั่งอ่าวไทยที่มีโลกใต้น้ำที่สวยที่สุดเหมาะแก่ทั้ง การดำน้ำตื้น (Skin Diving)
และการดำน้ำลึก (Scuba Diving) นอกจากจะมีโลกใต้น้ำที่งดงาม ที่สุดของฝั่งอ่าวไทยแล้วภูมิประเทศของเกาะเต่า
ยังมีลักษณะเว้าแหว่ง ตลอดตัวเกาะ ก่อให้เกิดอ่าวและแหลมมากมายหลายแห่ง ตลอดแนวชายฝั่งยาว 28.6 กิโลเมตร
จึงไม่แปลกที่เกาะเต่าเป็นที่ตั้งของโรงเรียนดำน้ำมากมาย นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางไปเกาะเต่าได้ตลอดปี
ผมมาถึงชุมพรตอนตีห้าจากการขับรถแบบประหยัดน้ำมัน มาแบบต่อนยอนต๊ะต๋อนยอน
ผมเลือกตั้ง GPS ไปที่ท่าเรือลมพระยา ซึ่งเป็นท่าเรือยอดฮิตอันดับหนึ่งที่คนเลือกเดินทาง
จากข้อมูลในอินเทอร์เน็ต เรือที่ท่าเรือลมพระยาจะออกตอนเวลาเจ็ดโมง แปลว่าเรามีเวลาเหลือเฟืออีกสองชั่วโมง
แต่ผมก็ใจแป้วทันทีที่ไปถึงท่าเรืออันเงียบสงัด ท่ามกลางความเงียบไร้ผู้คนเด็กรับรถเดินมาถามผมว่า "จองไว้ไหมพี่ ?"
ผมตอบไปว่าไม่ได้จองไว้เพราะก่อนหน้าโทรมาแล้วไม่มีคนรับ
เด็กตอบมาว่าไงรู้ไหมครับ ? เด็กรับรถบอก " อ๋อ เค้าเป็นหยั่งงี้แหละพี่ ถ้าเรือเต็มเค้าจะไม่รับสาย "
ผมขับรถออกมาบ่นกระปอดกระแปด " แล้วกูจะรู้ไม๊ ว่าเรือเต็มแล้วจะไม่รับ " ผมอารมณ์เสียได้ไม่นาน
ความกังวลเริ่มเข้ามาแทนที่ ... " แล้วกูจะไปยังไง ! " ถ่อมาเกือบพันโล ต้องมาตายน้ำตื้นเพราะไม่มีเรือเนี่ยนะ !
ผมรีบเข้าเน็ตโดยด่วน เพื่อหาจุดต่อไปที่ขึ้นเรือได้ และผมก็พบท่าเรือท่าหนึ่ง ชื่อว่า ท่าเรือส่งเสริม
ซึ่งไอ้ท่าที่ว่า ไปทางไหนก็ไม่รู้ GPS ก็หาไม่เจอ พอดีกับมีชาวบ้านกำลังออกมาซื้อของ ผมเลี้ยวเข้าไปถามกลางความมืด
" ป้า ๆ ท่าเรือส่งเสริมไปทางไหน ? "
" อ๋อ ขับตรงไปเรื่อย ๆ เลาะหาดไป กลับไปทางเก่า พอเจอสามแยกเลี้ยวขวา "
" สามแยก ? "
" เอางี้ ไปที่ปากน้ำชุมพรแล้วลองถามชาวบ้านเค้าดู "
" ครับผม ขอบคุณครับ "
ว่าแล้วผมก็ขับรถแข่งกับเวลาที่บีบเข้ามาทุกขณะเพื่อไปที่ท่าเรือที่ปากน้ำชุมพร
ถ้าถามว่าทำไมต้องรีบขับ เพราะผมไม่รู้เลยว่าพอไปถึงท่าเรือจะเต็มอีกหรือเปล่า
แล้วถ้ามันเต็มอีกหละ ผมจะทำยังไง สารพัดคำถามเกิดขึ้นในหัว
ผมแวะถามทางจากชาวบ้านไปตลอดทาง เพราะหากหลงนั่นอาจแปลว่าผมไม่มีเวลาเหลือมากพออีกแล้ว
ในเวลาไม่นานผมได้มาถึงท่าน้ำชุมพรแล้ว ... แต่ ... ไหนวะท่าเรือ มีแต่ตลาดกับพระบิณฑบาต
ผมดูแผนที่ในโปรแกรมนำทางด้วยระบบ GPS อีกครั้ง " เฮ้ย อีกโลกว่า ๆ มันเป็นทะเลแล้วนี่หว่า "
ผมเลือกเชื่อสัญชาตญาณตัวเอง ขับฝ่าตลาดอันคดเคี้ยวไปให้ถึงทะเลไว้ก่อน
เพราะยังไงซะไอ้ท่าเรือมันต้องติดทะเลแน่ ถ้าถึงทะเลคงได้เจอ !
ผ่านไปอึดใจกับเวลาที่เดินไวผิดปกติ ผมโผล่มาที่ทะเล แล้วข้างหน้าผมมันคือป้ายชี้ไปท่าเรือ
รอดตายเหมือนควายขวิด ผมรีบขับรถไปที่ท่าเรือทันที พร้อมกับให้แฟนวิ่งลงไปซื้อตั๋ว
... พระเจ้ายังไม่พร้อมรังแกผม ... เรือยังว่างอยู่ และที่สำคัญมันกำลังจะออกในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

[หมีงงในพงหญ้า]

ผมรีบจอดรถเข้าซอง
สภาพสถานที่ตอนนั่นมีฟรั่ง ญี่ปุ่น คนไทย นั่งกันให้พรึ่บเต็มลาน
บ้างก็นอนหลับ บ้างก็เตรียมจัดกระเป๋า แต่ที่แน่ ๆ คนเหล่านั้นเค้ามีตั๋วหมดแล้ว
ผมไปถึงเฉียดฉิวชนิดที่ว่าต้องวิ่งมาซื้อตั๋วที่สะพานเรือ แทนที่จะได้ซื้อหน้าเค้าเตอร์
ผมถามลุงขายตั๋วว่าถ้าผมไม่ทันเที่ยวนี้ เรือเที่ยวต่อไปมีอีกตอนไหน
ลุงบอกมาว่า " ห้าทุ่ม " นั่นแปลว่าถ้าผมมาไม่ทันจริง ๆ ผมต้องถ่างตารอไปอีกเกือบ 20 ชั่วโมง
และห้องพักที่จองไว้บนเกาะเต่าผมต้องเสียเงินไปฟรี ๆ ผมยังยืนยันคำเดิม " พระเจ้ายังไม่พร้อมรังแกผม "


สีหน้าของคนที่เพิ่งรอดตายเหมือนควายขวิด


กำลังแบกสัมภาระพะรุงพะรังไปขึ้นเรือ

ถามบอกว่าทำไมคนเลือกจะขึ้นเรือเร็วลมพระยา เพราะชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นเรือเร็ว มันต้องเร็ว
ไม่ได้มุกครับ มันเร็วจริง ๆ เป็นเรือขนาด 200 กว่าที่นั่งที่ใช้เวลาเดินทางแค่ชั่วโมงกว่า ๆ ไม่ถึง 2 ชม.
ในขณะที่เรือที่ผมนั่งนี่เป็นเรือใหญ่กว่า เดินทางช้ากว่า ในวันที่ผมไป ใช้เวลา 3 ชม. หน่อย ๆ ครับ


ภาพของเรือขนาด 300 กว่าที่นั่งที่ผมนั่งไปเกาะเต่า (ผมเรียกมันว่าเรือช่วยชีวิต เพราะมันช่วยผมไว้จริง ๆ)

ผมมาหยุดอยู่หน้าเรือพร้อมข้าวของมากมาย อยากจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ๆ ที่เรามาทันจนได้
ผมไม่แน่ใจว่าคนที่แห่กันมาที่นี่เยอะแยะ จะมีสักกี่คนที่มาเพราะตกเรือจากอีกท่าเหมือนกับผม
แต่นั่นไม่สำคัญหรอก เพราะผมกำลังจะได้ไปเกาะเต่าแล้ว แล้ววิวเบื้องหน้ามันก็สวยงามเหลือเกิน


ภาพบรรยากาศบริเวณท่าเรือก่อนขึ้นเรือ

[หมีงงในพงหญ้า]

ด้วยความที่เรามาถึงแบบไฟลนตูด หลังจากรอต่อคิวไม่นานเราก็ได้ขึ้นเรือ
สำหรับการขึ้นเรือที่นี่เราไม่จำเป็นต้องแบกสัมภาระติดตัวไปยังที่นั่ง เพราะจะมีการโหลดกระเป๋าให้เรา
เราก็พกแค่ของใช้จำเป็น หรือของมีค่าติดตัวไป ส่วนสัมภาระ เป้ใบใหญ่ ๆ เดี๋ยวพนักงานเรือจะเก็บให้





เมื่อเข้ามาก็มีให้เราเลือกนั่งสามชั้นก็หาที่นั่งเอาตามสะดวก เบาะเรือเหมือนเบาะรถทัวร์ นั่งสบายใช้ได้
อยากบอกว่าแอร์หนาวราวกับเมืองหิมะ เพราะงั้นใครที่นั่งใกล้แอร์หรือขี้หนาว ควรติดเสื้อแขนยาวมาด้วย
ตอนได้ที่นั่งทีแรกผมนั่งติดกับตัวแอร์นั่งไปสักพักเกิดอาการหน้าชาจากการที่แอร์พ่นใส่หน้า นับว่าหนาวนรกจริง ๆ

คนส่วนมากนิยมนั่งด้านบน เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเรื่องของวิวทิวทัศน์ส่วนหนึ่ง
ความปลอดภัยเมื่อเรือจมส่วนหนึ่ง แต่พูดตรง ๆ ว่าด้วยความแรงของแอร์ทำให้ผมถอดใจ
ผมเลือกลงไปข้างล่างของตัวเรือ และที่นั่นผมก็ได้พบกับสวรรค์ !

มันคือสวรรค์ของคนที่อดหลับอดนอนถ่างตาขับรถมาทั้งคืนแบบผม
มันคือชั้นที่ทั้งชั้นมีคนนั่งไม่ถึงห้าคน นั่นแปลว่าเก้าอี้ที่เรียงกันสามตัวนั้น ผมสามารถขึ้นไปนอนขดได้
ข้อเสียของชั้นล่างถ้าตัดเรื่องความปลอดภัยตอนเรือล่มผมนึกออกข้อเดียวคือ มันเห็นวิวแค่นิดเดียว


หน้าต่างของชั้นล่างเป็นหน้าต่างเล็ก ๆ แค่พอให้แสงเข้า

แต่ใครเล่าจะสน ผมขอเลือกที่จะนอนขดดีกว่า แอร์เย็นสบาย เรือที่วิ่งนิ่มจนไม่รู้สึกอะไร
บวกกับความเหนื่อยล้ามาตลอดทั้งคืน เปลือกตาผมปิดไปในเวลาไม่นาน

... สามชั่วโมงผ่านไป ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก แม้จะอดนอนมาทั้งคืนก็ตามที
แต่เชื่อเถอะการนอนหลับสนิทจริง ๆ แม้จะเป็นเวลาสั้น ๆ มันก็สดชื่อกว่าการนอนไม่สบายตลอดคืน
ผมรู้สึกว่าคนเริ่มเดินกันกุกกัก ๆ อยู่บนหัว ผมรู้สึกว่าเรือเริ่มเคลื่อนที่ช้าลง เสียงเครื่องของเรือเริ่มแผ่วลงทีละนิด
ผมลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง และภาพแรกที่ได้เห็นก็คือภาพนี้






ภาพเรือ และ หาดทรายเมื่อมองออกมาจากหน้าต่างเรือชั้นล่าง

ผมเห็นเรือและหาดทราย นั่นแปลว่าผมได้มาถึงเกาะเต่าแล้ว ใช่มันต้องเป็นเกาะเต่า เพราะเรือคงไม่แวะเกาะอื่นรับผู้โดยสาร
เหมือนอย่างที่พวกรถตู้ และ รถขสมก.ชอบจอดแวะรับผู้โดยสารระหว่างทาง

[หมีงงในพงหญ้า]

หลังจากผมรอให้เสียงด้านบนสงบลง
ผมบิดขี้เกียจอยู่หลายทีแล้วจึงลุกจากที่นั่ง หิ้วกระเป๋ากล้องติดตัว แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน
ผู้คนบางตา เพราะส่วนมากไปยืนรอกระเป๋าอยู่ด้านล่างแล้ว


พนักงานเรือขนกระเป๋าลงจากเรือมากองให้เราหยิบ โดยส่งผ่านรางแบบง่าย ๆ


สัมภาระต่าง ๆ ถูกขนลงผ่านรางที่พาดกับเรือ มีนักท่องเที่ยวยืนรอสัมภาระของตนอยู่รอบ ๆ

ผมลงไปยืนรอกระเป๋ากับเค้าบ้าง ในเวลาไม่นานกระเป๋าก็ถูกส่งผ่านรางลงมาวางกองไว้กับพื้น
ตอนลงมาทีแรกมีกระเป๋ากองเกือบร้อยใบ แต่นักท่องเที่ยวต่างชาติทั้งหลายเหล่านั้น
ก็ไม่ได้ยื้อแย่งกรูกันเข้ามาหยิบ ทำให้การระบายกระเป๋าเป็นไปด้วยความรวดเร็วพอสมควร
ผมนึกไม่ออกว่าถ้าบนลำเรือมีแต่นักท่องเที่ยวชาวไทยจะเป็นยังไงตอนหยิบกระเป๋าจำนวนมากพวกนี้
มันอาจจะเป็นมิคสัญญีขนาดย่อม ๆ หรือเราอาจเหยียบกันตายเพราะแย่งกันหยิบกระเป๋าก็เป็นได้





หลังหยิบกระเป๋ากันเสร็จ ผู้คนก็ทยอยพากันเดินออกจากเรือ ขึ้นสะพานไปยังหาด
หาดที่เรือมาจอดชื่อว่า แม่หาด ซึ่งเป็นหาดที่มีท่าเรือขนาดใหญ่ มีนักท่องเที่ยวเยอะมาก
ทั้งที่เข้าเกาะและเตรียมออกจากเกาะ เป็นจุดที่คึกคักที่สุดของเกาะนี้เลยก็ว่าได้

[หมีงงในพงหญ้า]

หลังจากขึ้นเกาะเต่าที่แม่หาดแล้ว คนที่มาเรียนดำน้ำ กับพวกที่จองโรงแรมแพง ๆ เอาไว้ ก็จะมีรถมารับถึงท่า
แต่สำหรับผมที่เราพักที่พักแค่เอาไว้ซุกหัวนอน โดยมีเป้าหมายหลักมาที่การดำน้ำแบบเบสิค
สิ่งที่เราต้องทำอย่างแรกคือ " หาพาหนะ " ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นมากสำหรับการเดินทางบนเกาะ
เพราะแต่ละที่ก็ห่างกันเหลือเกิน ถ้าจะให้เดินคงเดินจนกลุ้มใจ

ผมเลือกเช่ารถที่ร้านเช่ารถแห่งหนึ่งใกล้ ๆ แม่หาดในราคาวันละสองร้อยบาทไทย โดยก่อนเช่าก็มีการตรวจเช็ค
หาร่องรอยว่ามีการเฉี่ยวชนหรือไม่ จุดนี้ต้องเช็คให้ละเอียดนะครับ เพราะถ้าไม่เช็คให้ดีรถมีรอยถลอกมาแต่ต้น
เราจะโดนค่าปรับตอนเอารถมาคืนได้ หลังจากที่ตรวจเช็ครอยขีดข่วนต่าง ๆ เรียบร้อย ก็วางมัดจำกับจ่ายค่าเช่า
ซึ่งมัดจำกับค่าเช่าแตกต่างกันไปในแต่ละที่ครับ ของผมมัดจำอยู่ที่ 2000 บาท พร้อมค่าเช่าอีก 400 บาท (2 วัน)
แล้วก็ได้มอเตอร์ไซค์ออโตเมติกมาคันนึง ตรงนี้ต้องขอบอกก่อนว่ามอเตอร์ไซค์มีให้เช่ายันบิ๊กไบค์นะครับ
มีออโตเมติก บิ๊กไบค์ โมโตครอส รถสี่ล้อ ATV มีสารพัดให้เราเลือกเช่าในราคาต่าง ๆ กันไป
หลังจากได้รถมาสิ่งแรกที่ต้องทำคือเติมน้ำมันครับ เพราะน้ำมันติดรถจะมีมาให้นิดเดียวจริง ๆ แค่พอให้ไปถึงปั๊ม

ส่วนเรื่องแผนที่ยิ่งไม่ต้องห่วงครับ มีป้ายแผ่นพับมากมายตามหน้าโรงแรม และหน้าเซเว่น ซึ่งหยิบได้ฟรี
เป็นแผนที่ค่อนข้างละเอียดครับ แทบไม่ต้องกลัวหลงเลย

น้าแม๊คพาเที่ยว - ดำน้ำ dsd ที่เกาะเต่า

แผนที่เกาะเต่าแบบเก่า คลิกที่ภาพเพื่อขยาย

ภาพด้านบนเป็นแผนที่เกาะเต่าแบบคร่าว ๆ ครับ รายละเอียดจะสู้ที่เป็นแผ่นพับแจกไม่ได้
แต่ลองนึกภาพดูว่าผมขึ้นเกาะที่อ่าวแม่หาด ที่พักผมอยู่ฝั่งอ่าวหาดทรายรี แถมยังต้องไปดำน้ำที่อ่าวโฉลก
ถ้าไม่มีมอเตอร์ไซค์ผมคงต้องออกจากที่พักสักตีสี่เพื่อไปให้ทันเรียนดำน้ำตอนเก้าโมง

[หมีงงในพงหญ้า]

หลังจากขึ้นเกาะ เช่ามอ'ไซ แล้วขี่หาที่พักที่จองไว้ (ที่พักที่ผมจองไว้เป็นที่พักเล็ก ๆ ไม่มีในแผนที่)
เราก็เช็คอินเข้าที่พัก จัดข้าวของให้เข้าที่ แล้วตระเวนขี่รถชมวิวทิวทัศน์รอบเกาะ ซึ่งก็บอกเลยว่าที่สวย ๆ เพียบ
แต่ไหนหละรูปของความสวยงาม ? ไม่มีหรอก ฝนมันลงเม็ด ผมไม่ได้เอากล้องออกมาด้วยเดี๋ยวมันจะพังซะ
แต่ที่แน่ ๆ จุดชมวิวด้านบนเกาะทางไปอ่างเก็บน้ำมันสวยงามมากมายเลยจริง ๆ เสียดายไม่ได้พกกล้องไปด้วย
สำหรับถนนหนทางของที่นี่ผมแนะนำเลยว่าถ้าใครขี่มอเตอร์ไซค์ไม่แข็งไม่ควรขี่เองเด็ดขาด
เพราะสภาพภูมิประเทศเป็นเนินเขาขึ้น ๆ ลง ๆ ตลอด ถนนอยู่ในเกณฑ์พอขับขี่ได้ และทรายเยอะชิบเป๋ง
ผมเกือบลงไปนอนคุยกับฝุ่นหลายทีแล้วเพราะทรายบนพื้นถนนนี่แหละ

รวบรัดวันนี้ไปเลยละกัน เอาเป็นว่าหลังจากขี่มอเตอร์ไซค์รอบเกาะแล้วผมก็กลับมานอนหลับพักผ่อนจนค่ำ
แล้วก็ออกไปกินหมูกระทะบนเกาะในตอนค่ำ ก่อนจะขี่ดูแสงสี (บริเวณหาดทรายรี) ซึ่งเป็นจุดที่มีแสงสีเยอะที่สุด
ผู้คนพลุกพล่านที่สุด แล้วก็ขนาดเล็กมากสุด ๆ อีกเช่นกัน มีร้านมีผับจำนวนไม่มากนักเปิดรับนักท่องเที่ยว
และในเวลาไม่ถึงห้าทุ่มบริเวณที่พักผมก็เงียบสงบจนเงียบสงัด

ผมตื่นมาอีกทีแปดโมงเพราะมีนัดที่โรงเรียนสอนดำน้ำตอนแปดโมงครึ่ง หลายคนอาจสงสัยว่าผมไม่อาบน้ำหรอ ?
แหมอีกไม่กี่ชม.ข้างหน้าผมก็ลงน้ำอยู่แล้ว จะอาบไปทำไมกันเล่า ผมแหกขี้ตาหาวไปหลายรอบ
ก่อนจะเดินโซซัดโซเซเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จแล้วแต่งตัว ขยุ้มเงินใส่กระเป๋า คว้ากุญแจรถมอ'ไซ
โก ๆ ๆ ! เป้าหมายของเราอยู่อีกฟากเกาะ " อ่าวโฉลก " คือที่ตั้งโรงเรียนสอนดำน้ำที่ผมเลือกที่จะไป

หลังจากแว๊นมอ'ไซ อ้อมเกาะอยู่ไม่นาน สายลม แสงแดด และเศษทรายที่ลอยมาปะทะหน้า (แถมเข้าตาอีก)
รวมถึงทางโค้งไปมา เนินเขาขึ้น ๆ ลง ๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมตาสว่างได้ไม่ยาก ในเวลาไม่นานผมก็มาถึง...


Big bubble โรงเรียนสอนดำน้ำที่ผมเลือกมาเรียน

ช๊ะแหว่งงงง ! โรงเรียนสอนดำน้ำบิ๊กบับเบิ้ล ผมจอดมอ'ไซไว้หน้าร้านก่อนจะเดินงง ๆ เข้าไปข้างใน
เมื่อไปถึงมีผู้หญิงคนนึงมาถาม
" เรียนดำน้ำหรอคะ "
" ใช่ครับ "
" เคยเรียนมาก่อนหรือยัง "
" ไม่เคยครับ เอ่อ...ผมน้องพี่อิฐครับ พี่อิฐบอกให้มาที่นี่ได้เลย ให้มาเรียน dsd "
" อ๋อพี่อิฐ ! ... ว่าแต่อิฐไหนคะ "
" มีหลายอิฐหรอครับ ? " (ในใจผมคิด แล้วมึงจะอ๋อทำซากอ้อยอะไร)
" มีชายกับหญิงค่ะ "
" อ้อ พี่อิฐที่เป็นผู้หญิงครับ " (ผมคิดในใจอีกรอบ ว่าชื่อแบบนี้มันยังมีคนซ้ำอีกหรอวะ)
" โอเคค่ะ งั้นกรอกใบสมัครรอเลย " ว่าแล้วเจ๊แกก็เดินไปหยิบกระดาษมาให้ผมกับแฟนคนละสองแผ่น


หน้าตาใบสมัคร - เอกสารที่เจ๊เอามาให้กรอก

ในใบสมัครก็เป็นข้อมูลทั่วไปครับ ชื่อ สกุล ที่อยู่ ฯลฯ และอีกส่วนที่สำคัญมากเป็นเหมือนแบบสอบถามครับ
ซึ่งในใบนี้ (ผมย่อเอาไว้อาจเห็นไม่ชัด) ด้านบนจะเขียนว่า Medical Statement กรอกตามความจริงครับ
ก็จะมีถามเช่น เคยติดยาเสพย์ติดไหม เป็นโรคหอบหืดรึเปล่า สามารถวิ่งระยะโน้นนี้ภายในเวลาเท่านั้นเท่านี้ได้หรือไม่
เป็นโรคหัวใจไม๊ มีอาการใด ๆ เกี่ยวกับปอดหรือเปล่า หรือไซนงไซนัสพวกนี้ ซึ่งก็จะมีช่องให้เราเขียน Yes หรือ No
ตรงนี้ถ้าใครอ่านไม่ออกแปลไม่ได้สามารถบอกให้เจ๊มาช่วยแปลได้ครับ ทีแรกเจ๊จะมาแปลให้ (อาจเพราะผมดูโง่ ๆ)
แต่ผมบอกเจ๊ไปว่า " ไม่เป็นไรครับ ผมอ่านหนังสือออก " เจ๊ก็ขำ อย่าอายครับถ้าจะให้เค้าช่วยแปลเพราะเอกสาร
เป็นภาษาอังกฤษ และเป็นแบบสอบถามที่สำคัญครับ มันเป็นการเซฟตัวคุณเองนั่นแหละ


บรรยากาศมุมนั่งเล่นภายในร้าน

เมื่อกรอกใบสมัครเสร็จลำดับต่อไปก็จะมีพนักงานในร้านมาเก็บใบพร้อมกับให้เราไปลองชุด
ซึ่งหลายคนคงเคยเห็นแล้วว่านักดำน้ำจะใส่ชุดรุงรัง ๆ คล้าย ๆ ภาพด้านล่างนี้


นักดำน้ำกับอุปกรณ์ต่าง ๆ

ซึ่งเดี๋ยวผมจะมาบอกว่ามันมีอะไรบ้างที่เด็กน้อยผู้เรียน dsd อย่างเราจะเอาติดตัวไป

[หมีงงในพงหญ้า]

จากที่จั่วหัวไว้ก่อนหน้าถึงอุปกรณ์ที่เด็กน้อยผู้มาค้นหาตัวเองอย่างเราจะได้รู้จักก็มีดังนี้



**อ้างอิงจากภาพด้านบนเลยนะครับ


- แว่นหรือหน้ากากดำน้ำครับ มีหลากหลายแบบตามแต่ชอบ

น้าแม๊คพาเที่ยว - ดำน้ำ dsd ที่เกาะเต่า

- เร็กกูเรเตอร์ (regulator) เป็นส่วนที่ใช้ต่อกับถังครับ

น้าแม๊คพาเที่ยว - ดำน้ำ dsd ที่เกาะเต่า

รูปร่างหน้าตาของเรกกูเรเตอร์
• จะมีด้านบนสุดเป็นแท่ง ๆ ครับเรียกว่าเป็นส่วนเฟิร์ทสเตจใช้ต่อเข้ากับถังอ็อกซิเจน
• เซคั่นสเตจ ส่วนนี้เราจะคาบไว้ในปากสำหรับใช้ในการหายใจใต้น้ำครับ
• เซคั่นสเตจสำรอง อันนี้เอาไว้ในกรณีเซคั่นสเตจหลักมีปัญหาครับ หรือสำหรับเพื่อเรามีปัญหา
• เกจวัดอากาศครับ ตัวนี้ใช้บอกปริมาณอากาศในถัง
• และส่วนของ Low preasure inflator hose ครับ หรือสายแรงดันต่ำเอาไว้ต่อกับเสื้อ BCD ครับ


- แจ๊คเก็ตดำน้ำ หรือเรียกกันว่า BCD (ย่อมาจาก Buoyancy Control Device)


แจ๊คเก็ตดำน้ำ (BCD)
สำหรับ BCD นี้นะครับจากที่ผมโพสท์ด้านบนเรื่องเร็กกูเรเตอร์ จะเห็นว่ามีสายหนึ่งที่ผมบอกเอาไว้ว่าเป็นสายสำหรับ
ต่อเข้ากับเสื้อ BCD ซึ่งก็คือเสื้อรูปร่างหน้าตาแบบนี้ครับ แล้วต่อทำไมหละ ? คือแจ๊คเก็ตดำน้ำนี่สามารถนำอากาศเข้า
เพื่อให้ตัวลอย และนำอากาศออกเพื่อให้ตัวเราจมได้ครับ โดยด้านหลังแจ็คเก็ตจะมี tank strap เป็นตัวยึดครับ
ยึดระหว่างเสื้อ BCD ให้ติดกับถังอากาศนั่นเอง แล้วก็จะมีชุดควบคุมการนำอากาศเข้าออก
โดยปุ่ม inflator จะเป็นตัวปล่อยอากาศจากถังอากาศเข้าเสื้อทำให้ตัวลอย
และปุ่ม deflator จะเป็นตัวปล่อยอากาศออกจากเสื้อ


- เข็มขัดถ่วงน้ำหนัก - ตะกั่วถ่วงน้ำหนัก


เข็มขัดถ่วงน้ำหนัก (weight belt)
เอาเข้าจริงคนเราไม่ใช่จะจมน้ำกันได้ง่าย ๆ ทั้งจากตัวของผู้ดำน้ำเองและอุปกรณ์ที่สวมใส่ ดังนั้นเราจึงต้องถ่วงน้ำหนัก
ซึ่งอุปกรณ์ที่เราใช้ก็คือเข็มขัดและตะกั่วถ่วง ซึ่งเจ้าเข็มขัดนี้ก็ต้องออกแบบให้ปลดได้ง่ายด้วยมือที่ถนัด แข็งแรง
ไม่หลุด ไม่ขาดง่าย


- ตีนกบ หรือฟิน


หน้าตาของตีนกบก็ประมาณนี้ มีหลายรุ่นหลายแบบให้เลือกใช้
เอาจริง ๆ ตอนใส่ครั้งแรกสุดเลยของผมคือที่เกาะตาชัย ใส่ไปดำผิวน้ำ รู้สึกว่ามันไม่ช่วยอะไรเลย เกะกะชิบเป๋ง
แถมกลัวว่าไอ้ปลายฟินมันจะไปเขี่ยโดนปะการังด้วยซ้ำ
แต่พอมาดำใต้น้ำเท่านั้นแหละ เห้ย ! นี่มันสิ่งประดิษฐ์เพื่อมวลมนุษยชาติชัด ๆ กับการแกว่งขานิดเดียว
แล้วเราสามารถเคลื่อนที่ไปได้ไกล ๆ อย่างใจนึกโดยตะคริวไม่แดกไปซะก่อน


- เว็ทสูท (Wet Suit)


หน้าตาของเว็ทสูท
เป็นอีกอย่างที่ลืมไม่ได้เว็ทสูทจะมีรูปแบบ ความหนาที่แตกต่างกัน ยิ่งชุดหนาเท่าไหร่จะทำให้ร่างกายอบอุ่นเท่านั้น
อุณภูมิที่ Wet Suit จะช่วยปกป้องได้อยู่ระหว่าง 10C-30C สำคัญคือมันอาจทำให้เรารอดพ้นจากการโดนสัตว์มีพิษ
รวมไปถึงป้องกันแผลที่เกิดจากการขีดข่วนได้ในระดับนึง

เป็นชุดที่ผมใส่แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฮีโร่อะไรซักอย่างตามหนังการ์ตูนหลอกเด็ก


- ถังอากาศ / แท็งค์

น้าแม๊คพาเที่ยว - ดำน้ำ dsd ที่เกาะเต่า

ภาพถังอากาศสำหรับใช้ในการดำน้ำ
หน้าที่คือเก็บอากาศสำหรับที่เราจะใช้หายใจเมื่อเราอยู่ใต้น้ำ และเรกกูเรเตอร์ที่ผมเกริ่นไว้ด้านบนส่วนที่เป็นเฟิร์ทสเตจ
จะถูกต่อเข้ากับด้านบนของแท็งค์นี้ และเช่นกัน สายรัดแท็งค์ (tank strap) ของ BCD ก็จะถูกรัดเข้ากับตัวแท็งค์

[หมีงงในพงหญ้า]

เป็นยังไงบ้างครับ อุปกรณ์เบื้องต้น ที่กล่าวมาทั้งหมดคือไอ้สิ่งที่ผมต้องใส่ครับ
และเพื่อหาขนาดที่เหมาะสมกับตัวเองของอุปกรณ์หลาย ๆ อย่าง ผมเลยต้องไปลองชุดเป็นลำดับต่อไป


ห้องเก็บอุปกรณ์ อยู่ใกล้ ๆ กับที่เรานั่งกรอกเอกสาร

หลังจากกรอกเอกสารเสร็จสิ้นครบถ้วนแล้ว อันดับต่อไปคือมาลองชุดครับ
ห้องเก็บอุปกรณ์อยู่ห่างจากจุดที่เรานั่งกรอกเอกสารไปไม่กี่ก้าว เป็นห้องขนาดไม่ใหญ่
ด้านในมีอุปกรณ์แขวนไว้เยอะพอสมควร ประมาณดูจากสายตาผมว่ามีให้สวมตั้งแต่คนแคระยันนักกล้าม


ของภายในห้อง ที่เห็นเป็นราวแขวน BCD กับ เร็กกูเรเตอร์






ทดลองสวม BCD (ติดพุง !)

โดยสิ่งแรกที่เค้าเอามาให้ผมทดสอบคือหน้ากากครับ วิธีดูว่ามันพอดีกับหนังหน้าเรารึเปล่า
เค้าบอกให้ผมเอาหน้ากากแนบให้สนิทกับใบหน้าแล้วหายใจเข้าแล้วลองปล่อยมือ
ถ้าหน้ากากไม่หลุด ไม่ร่วงออกจากใบหน้าถือว่าใช้ได้ครับ ให้ไสหัวไปลองอุปกรณ์อื่น ๆ ต่อได้เลย
โดยอุปกรณ์ต่อมาที่ให้ลองก็คือแจ๊คเก็ต BCD ครับ อันนี้ง่ายหน่อยให้ลองความกระชับเวลาสวมใส่
ถ้ากระชับไม่อึดอัดไม่แน่นไป ไม่หลวมเกิน ถือเป็นอันใช้ได้ครับ


ทดลองสวม Wet Suit

และต่อมาอันสุดท้ายที่ต้องลองคือชุดครับ ชุดเว็ทสูท ให้สวมแล้วรูดซิปให้เรียบร้อย
แล้วลองหายใจเข้าให้เต็มปอด จากนั้นดูครับว่าอึดอัดหรือเปล่า ถ้ารู้สึกชุดแน่นหรือหายใจขัด
ให้เปลี่ยนชุดครับ จะได้ไม่อันตรายกับตัวเราเองเพราะการหายใจเป็นสิ่งสำคัญมาก
เมื่อไหร่ที่หยุดหายใจนั่นคือตายครับ ไอ้จุดนี้ไม่ต้องบอกก็ได้ !


ยัดชุดเราลงกระเป๋า พร้อมบอกเบอร์กระเป๋า

หลังจากที่เราลองหน้ากาก ลอง BCD และ เว็ทสูท เสร็จเป็นที่เรียบร้อย หนักงานก็จะนำชุดเรายัดลงกระเป๋า
ซึ่งจะแยกเก็บชุดใครชุดมัน โดยหลังจากเก็บเสร็จก็จะแจ้งเลขให้เรารู้ว่ากระเป๋าของเราเบอร์อะไร
(ตอนจะขึ้นเรือ เราต้องย้อนกลับมาที่ห้องนี้พร้อมแจ้งเลขกระเป๋า แล้วเค้าจะเอากระเป๋าให้เรา
เราต้องเป็นคนแบกกระเป๋าไปขึ้นเรือเอง)


ป้ายเตือนแมงกะพรุนกล่อง

เชื่อไหมครับ ผมเกือบยกเลิกการดำน้ำเข้าให้แล้ว เพราะตอนเช้าของวันนี้ (วันที่ผมมาลองดำ DSD)
มีข่าวว่ามีนักท่องเที่ยวที่เกาะพงันตายเพราะโดนแมงกะพรุนกล่อง

แล้วเรื่องของเรื่องคือเกาะพงันก็ไม่ได้ว่าห่างอะไรจากที่นี่นักหนา เกิดอาการเสียวขึ้นมาเป็นแว่บแรก
และเกิดอาการปอดแหกตามมาเป็นระลอกที่สอง แต่สุดท้ายความอยากลองมันเอาชนะความกลัวได้ครับ
ผมเลยได้มายืนอยู่ที่นี่

แต่แล้ว...
หลังจากที่ลองชุดเสร็จ เก็บชุดแพ็คลงกระเป๋า รู้เบอร์กระเป๋าของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย
ตรงทางออกของห้องผมก็เหลือบไปเห็นป้ายเตือนไอ้แมงกะพรุนนรกแตกนี่อีกแล้ว ตอกย้ำข่าวเมื่อตอนเช้าได้ชะงัด
โธ่... ทำไมมันตามมาหลอกหลอนผมถึงนี่เลยวะเนี่ย

เชื่อไหมผมกลัวไอ้ตัวใส ๆ ที่มีขนาดไม่ถึงกำปั้นนี่มากกว่ากลัวจะเจอฉลามซะอีก

[หมีงงในพงหญ้า]

ลำดับต่อไปครับ เจ้าหน้าที่ให้เรามาดูวีดีโอความรู้เบื้องต้นในการดำน้ำ
เป็นห้องเล็ก ๆ มีเบาะให้เราเลือกนั่งนอนตามสบาย จะหลับไปก็ไม่มีใครว่า แต่ถ้าเป็นไปได้แนะนำให้แหกตาดูครับ
เพื่อเป็นความรู้ของเราเองนี่แหละ ซึ่งในวีดีโอก็จะมีบอกตั้งแต่อุปกรณ์ที่ต้องใช้ การดำประเภทต่าง ๆ
รวมไปถึงการเคลียร์หน้ากาก ท่าเบื้องต้นใต้น้ำ การควานหาเร็กกูเรเตอร์เซคั่นสเตจเมื่อสายหลุดจากปากครับ
ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เราต้องลงไปทดสอบใต้น้ำครับ เป็นหนึ่งในสิ่งที่เราต้องทำให้ได้เมื่อมาลอง DSD





จากป้ายด้านบนภายในห้องจะเห็นคำว่า PADI และ SSI ถามบอกมันคืออะไร ? มันคือสถาบันดำน้ำครับ
แปลว่าที่นี่มีสอนทั้ง PADI และ SSI โดย PADI นั้นย่อมาจาก Professional Association of Diving Instructors
ส่วน SSI ก็ย่อมาจาก Scuba School International ซึ่งจริง ๆ แล้วสถาบันดำน้ำที่เป็นสากลมีอีกมากมายครับ
ไม่ว่าจะเป็น CMAS, NAUI, PADI, BSAC, SSI, YMCA ฯลฯ ซึ่งจากที่หาข้อมูลมาก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่
แต่ปัจจุบัน PADI เป็นสถาบันดำน้ำที่ใหญ่ที่สุด มีนักดำน้ำและผู้สอนมากกว่าทุก ๆ สถาบันดำน้ำในโลกนี้รวมกัน
ทั้งนี้จากข้อมูลที่ผมหามาก็ไม่ได้แปลว่ามีการสอนที่ดีกว่าหรือด้อยกว่า แต่นักดำน้ำมืออาชีพหลายคนพูดไปทิศทางว่า
PADI มีการตลาดที่ดีกว่า เมื่อ PADI มีจำนวน instructor มากกว่า ก็ย่อมผลิตนักเรียนได้มากกว่า
ทั้งยังเรื่องสื่อการสอนหรือภาพลักษณ์ทีดี มีคนบอกถึงเหตุผลที่ PADI เป็นที่นิยมสูงสุดว่า

ต้องบอกว่า PADI ทำการตลาดเก่งมาก
เค้าทำให้ทุกอย่างดูง่าย สะดวก สบาย และปลอดภัยในระดับหนึ่ง

สมมุติ คุณไปดำน้ำเกาะสวยที่สุดในโลก ไปถึงคุณก็อยากไป Snockel ดูปลา ดูความสวยงามใต้ท้องทะเล
แล้วคุณก็เดินผ่านร้านดำน้ำ PADI มี VDO เปิดให้ดูว่า ถ้าคุณดำน้ำลงไปคุณจะเห็นมากกว่าที่คุณ Snockel นะ
ใช้เวลาแค่ 4 วันก็จบ ได้บัตรดำน้ำได้ทั่วโลกอีกต่างหาก
หรือถ้าคุณไม่มีเวลา 4 วันคุณดำแบบสำรวจ Discover Scuba มีคนพาคุณลงไปดูเลย

คำถาม แล้วคุณจะเอาแบบไหนหละ ไปตั้งไกล จ่ายอีกนิด ได้เห็นอะไรเยอะแยะเหมือนใน tv จะยอมจ่ายรึเปล่า?

นอกเหนือจากเรื่องการตลาดที่ว่ามาแล้ว ยังมีเรื่องระบบการเรียนการสอน ที่ PADI ใช้ตามตำราการสอนทักษะกีฬา
และประยุกต์เข้ากับการเรียนดำน้ำอย่างงดงาม  

ระบบการเรียนการสอนของ  PADI  ก็เน้นในเรื่องของการเรียนให้นักเรียนไม่รู้สึกว่ายากลำบาก เรียนง่ายว่างั้นเถอะ
PADI จะเน้นนักหนาว่าผู้สอนที่ดีที่เก่งจะต้องสอนทักษะให้ผู้เรียนสามารถทำได้โดยชำนาญ นำไปใช้ได้จริงอย่างปลอดภัย
แต่ต้องเรียนอย่างง่าย ๆ ไม่ยาก โดยการให้เริ่มจากพื้นฐานทีละขั้นจากง่ายไปยาก และจะหลีกเลี่ยงการทำสิ่งที่ยากลำบาก
จนกว่านักเรียนจะมีพื้นฐานดีพอแล้ว

คนเรียนก็เลยสบาย ดำน้ำเก่งเหมือนกันแต่เรียนง่ายกว่าตั้งเยอะ แต่ก็ยังมีการโจมตีระบบการสอนของ PADI ว่าง่ายเกินไป
หน่อมแน้มไปหน่อย อะไรทำนองนี้ในช่วงแรก ๆ ที่มีการปรับเปลี่ยนระบบการสอน
เมื่อเวลาผ่านไปก็เกิดการพิสูจน์ให้เห็นเด่นชัดว่าระบบการเรียนที่ดูถูกกันว่าง่ายนั้นมีประสิทธิภาพมากจริง
การดูถูกเยาะเย้ยก็ค่อยจางหายไป แถมยังเป็นต้นแบบให้หลักสูตรของสถาบันอื่น ๆ เดินตามโดยจำเป็นอีกเสียด้วย
...
แต่ที่กล่าวมานี้  ไม่ได้หมายความว่าสถาบันอื่นไม่มีประสิทธิภาพนะครับ ดูแล้วก็ไม่ได้ต่างกันมากมายนัก
แต่ความนิยมของมหาชนนั้นสู้ PADI ไม่ได้เท่านั้นเอง

** ข้อความส่วนหนึ่งจากความเห็นใน http://www.siamscubadiving.com/board/view.php?tid=105
*** มีการจัดหน้าข้อความ และดัดแปลงบางส่วนให้รวบรัดขึ้น

[หมีงงในพงหญ้า]

หลังจากที่เราดูวีดีโอกันจบแล้ว ก็มานั่งพักผ่อนหย่อนใจครับ เตรียมตัวให้พร้อมก่อนลงน้ำ
ตรงจุดนี้ใช้เวลาเกือบชั่วโมงครับ ใครที่นอนมาไม่พอขอแนะนำให้งีบครับ
และยิ่งถ้าใครไม่ได้ทานข้าวมายิ่งต้องทานครับ ไม่งั้นหมดแรงขึ้นมายุ่งแน่



บรรยากาศที่นั่งชิล ๆ นั่งพักผ่อนกันเพลิน ๆ ก่อนลงน้ำ





รูปภาพบนบอร์ดของโรงเรียนสอนดำน้ำ บิ๊กบับเบิ้ล





หาดทรายข้างโรงเรียน นั่งกินข้าวไป ชมความสวยงามของวิวทิวทัศน์ไป

** ขอย้ำนะครับก่อนลงดำน้ำร่างกายควรมีพลังงานระดับนึง ข้าวเช้าห้ามลืมเด็ดขาด ถ้ายังไม่ได้กินต้องกินครับ
และก่อนวันดำน้ำควรพักผ่อนให้เพียงพอ เพราะเมื่อออกไปกลางทะเลหากมีเหตุร้ายเกิดขึ้น นั่นหมายถึง
ความเสี่ยงที่เพิ่มมากขึ้นกว่าตอนอยู่บนฝั่งครับ







ว่าแล้วเราก็ซัดข้าวเช้ารอครับ...

[หมีงงในพงหญ้า]

หลังกินข้าวอิ่ม พักเอนกายรับสายลมเย็น ๆ กับชมบรรยากาศสวย ๆ จนเกือบลืมเวลา ดูนาฬิกาอีกทีก็ใกล้ได้เวลาลงเรือแล้ว
เราไปนั่งรอกันหน้าห้องเก็บอุปกรณ์ครับ เพียงชั่วเคี้ยวหมากแหลก ก็มีชาวต่างชาติมากมายกรูกันมาที่ห้องนี้เหมือนเรา
พร้อมกับแจ้งเบอร์กระเป๋า (จำได้ใช่ไหมครับ ตอนลองชุดเสร็จเค้าจะเก็บชุดเรายัดลงกระเป๋าพร้อมบอกเบอร์) จากนั้น
น้องพนักงานก็จะส่งกระเป๋าให้เราตามเบอร์ เราก็หิ้วไอ้กระเป๋าที่ว่าเดินลงหาดทรายไปขึ้นเรือเล็กที่รออยู่ไม่ไกลครับ
สาเหตุที่เราต้องขึ้นเรือเล็กก็เพราะว่าบริเวณนี้น้ำจะตื้นมาก เรือที่จะพาเราออกไปดำน้ำไม่สามารถเข้ามาได้
เราเลยต้องขึ้นเรือเล็กก่อน เรือเล็กก็จะพาเราไปหาเรือใหญ่ที่จอดรอในจุดที่น้ำลึกกว่านั่นเองครับ


ออกเดินทาง...


มาได้ไกลพอสมควรเราก็เห็นเรือใหญ่ที่จะพาพวกเราทุกคนไปดำน้ำจอดรออยู่ตรงหน้า




บรรยากาศบนเรือใหญ่




ยกกล้องขึ้นซูมไปที่ชายฝั่งเห็นรีสอร์ทอยู่มากมาย

หลังจากเราขึ้นเรือลำใหญ่มาก็จะมีผลไม้ กาฟงกาแฟไว้ให้เราทานด้วย ซึ่งก็ขอแนะนำอีกว่าให้ทานซะจะได้คุ้ม ๆ
ไม่ใช่ ! ขอแนะนำให้ทานซะเพื่อจะได้มีพลังงานไปดำน้ำตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ กันต่างหาก

เมื่อขึ้นมาคนที่จะพาเราลงไปดำน้ำก็จะแนะนำตัว แนะนำโน่นนี่นั่น บลา ๆ ๆ ๆ ในระหว่างที่เรือก็แล่นไปด้วย
เราก็เออ ๆ ออ ๆ ฟังผ่าน ๆ หูไปอย่างนั้นแหละ ก็แหม ใจมันจดจ่อกับโลกใต้ทะเลหมดแล้วนี่นา...

[หมีงงในพงหญ้า]

เรากินผลไม้ กินน้ำกินท่า แล้วก็ลงจากดาดฟ้ามาชั้นล่าง เพื่อมาเตรียมตัวก่อนลงน้ำ ซึ่งสิ่งที่เราต้องทำคือ
การเอาไอ้ของทั้งหมดในกระเป๋ามาประกอบกันและสวมมันซะ ซึ่งจุดนี้เราต้องทำด้วยตัวเอง โดยจะมีเจ้าหน้าที่คอยสอน


หยิบอุปกรณ์ต่าง ๆ ออกมาจากกระเป๋า


เอา BCD ออกมาประกอบเข้ากับแท็งค์ก่อน


คล้องสาย BCD เข้ากับถังออกซิเจน แล้วทำการล็อคให้แน่น


ตรวจเช็คปริมาณอากาศในแท็งค์ ตรวจเช็คเร็กกูเรเตอร์ให้พร้อมทำงาน




แล้วก็มีอาซือเจ๊ (พี่อิฐหญิง ที่ผมเกริ่นไปข้างต้นนั่นแหละว่าโดนแกยั่วยุให้มาดำน้ำ) มาตรวจเช็คความเรียบร้อยให้อีกที


ซือเจ๊กำลังสอนวิธีการถ่วงตะกั่วและการใส่ - การปลดเข็มขัด


ลังใส่ตะกั่วถ่วงน้ำหนักขนาดต่าง ๆ


หลังจากได้น้ำหนักที่ต้องการแล้วก็ลองใส่เข็มขัดด้วยตัวเอง

[หมีงงในพงหญ้า]

เข็มขัดตะกั่วนี่โคตรจะไม่มีอะไรเลยครับ เป็นเข็มขัดดูแข็งแรงจัด ๆ เส้นนึง เอาไว้ร้อยก้อนตะกั่วแค่นั้นเอง
แต่ไอ้เข็มขัดนี่แหละที่จะเป็นตัวทำให้เราจมลงใต้น้ำได้ เพราะงั้นต้องกะน้ำหนักให้ดีครับ
คนที่ดำน้ำมาก่อนส่วนมากจะรู้ตัวเองดีอยู่แล้วว่าต้องใช้ตะกั่วหนักเท่าไหร่

แต่ถ้าไม่เคยดำล่ะ ?

ง่าย ๆ เลยคือให้คนที่มีประสบการณ์กะน้ำหนักให้ครับ หรือให้คนที่สอนเรากะให้ก็ได้ ไม่งั้นลอยตุ๊บป่องนะเออ
ซึ่งสำหรับชายไทยร่างเล็กอย่างผมไม่ต้องพูดถึงครับ ถ่วงรอบเอวยังไม่ค่อยจะจมให้เลย
โดยตะกั่วที่ถ่วงเราจะกะประมาณให้อยู่ช่วงเอวครับ ไม่ถ่วงหน้าไม่ถ่วงหลัง ถ่วงสองข้างซ้ายขวาให้เท่ากันครับ


แต่ละก้อน ใหญ่ ๆ หนัก ๆ ทั้งนั้น


พี่อิฐกำลังสอนวิธีร้อยตะกั่วเข้ากับเข็มขัด


หลังจากรู้วิธีแล้วก็ต้องทดลองด้วยตัวเอง

[หมีงงในพงหญ้า]

ผมจะขอข้ามขั้นตอนการเรียนพื้นฐานเลยละกันเพราะว่าไม่มีภาพประกอบ เนื่องจากตอนจะไปเรียนพื้นฐาน
เราไม่ได้เอากล้องติดตัวไปด้วย
จำกันได้ไหมครับที่ผมบอกว่าการเรียนมีสามแบบ

Discover Scuba แบ่งออกเป็น
- เรียนที่สะว่ายน้ำอย่างเดียว
- เรียนที่สระว่ายน้ำและออกทะเล
- เรียนที่ทะเลอย่างเดียว (ในจุดที่ไม่ลึกมาก)

กรณีของผมคือเรียนที่ทะเลล้วน ๆ ครับ เราใส่ชุดเต็ม แว่น บีซีดี เข็มขัด ตีนกบ และแบกถังกระโดดตูมลงที่ข้างเรือ
ก่อนโดดลงข้างเรืออย่าลืมสูบลมเข้าเสื้อบีซีดีก่อนนะครับ พอลงน้ำเราจะได้ลอยตัวที่ผิวน้ำก่อน
เพราะถ้าไม่สูบลมเข้าเสื้อก่อนโดดแล้วไม่มีสติบวกกับน้ำหนักของตะกั่วถ่วง เราอาจโผล่อีกทีแถวมหาสมุทรอินเดีย
หรืออาจกลายเป็นอาหารให้ปูกับเต่าแถวนั้นรับประทานเป็นมื้อเที่ยงได้ครับ

โดยเป้าหมายที่เราจะไปคือช่วงน้ำตื้น บริเวณหาดทรายที่เห็นอยู่ลิบ ๆ ครับ ซึ่งดีแล้วครับที่ไม่ได้ถือกล้องมา
ลองนึกภาพการว่ายน้ำบนผิวน้ำแบบมีถังออกซิเจนอยู่บนหลังดูสิครับ เราต้องสูบลมเข้าเสื้อเยอะ ๆ ให้ตัวลอย
หงายหน้าขึ้นให้ถังจมน้ำ แล้วถีบขาออกจากตัวเหมือนปั่นจักรยาน

ช็อทนี้หากมีโดรนถ่ายภาพทางอากาศบินมาแถวนี้ก็จะเห็นครูฝึกคนนึง กับมือใหม่หัดดำน้ำอีกสองคน
กำลังนอนหงายลอยตุ๊บป่องถีบตีนสะเปะสะปะ ตะเกียกตะกายเข้าหาฝั่งแลดูน่าอนาถ

ต้องบอกเลยไอ้ท่านี้มันลำบากและทุลักทุเลมาก แดดเปรี้ยง ๆ ส่องเข้าตา มองไม่เห็นจุดหมาย ทำได้แค่แหงนมองฟ้า
หลังจากผมกระเสือกกระสนถีบตีนอยู่พักนึง ผมก็พบว่า นี่กูยังมาได้ไม่ถึงครึ่งทางเลย ทั้งที่เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว

แต่แล้วหลังจากเรากระเสือกกระสนจนแทบหมดแรง เราก็มาถึงแล้ว จุดที่น้ำนิ่งพอที่จะฝึกได้ เป็นช่วงใกล้ ๆ หาดทราย
น้ำลึกประมาณสองเมตร พี่อิฐผู้เหี้ยมโหดแทบไม่ปล่อยให้เราได้หอบแฮ่ก ๆ บนผิวน้ำให้เสียเปล่า
แกบอกให้เราปล่อยลมออกจากบีซีดีเพื่อจะได้จมลงใต้น้ำ

ผมคิดในใจ "ชิบหาย หายใจบนผิวน้ำยังแย่ นี่จะให้กูลงใต้น้ำแล้วหรอวะ"
แต่ก็ได้แค่คิดในใจ เพราะมือขวาของผมกดปุ่มปล่อยลมออกจากบีซีดีเพื่อจมลงใต้น้ำแล้ว ไม่ได้ว่าสดหรืออะไร
แต่โลกใต้ทะเลมันเรียกร้องให้ผมรีบไปสัมผัสจนไม่อยากเสียเวลาไปกับการหอบเพราะความเหน็ดเหนื่อย
เพียงชั่วเคี้ยวหมากแหลก ผมก็ลงมาอยู่บนหาดทรายขาว ๆ ใต้น้ำเป็นที่เรียบร้อย
พี่อิฐเริ่มฝึกเบื้องต้นให้กับเราสองคน โดยเริ่มจากการทำให้ดูเป็นตัวอย่างก่อน ก่อนจะชี้ให้เริ่มทำทีละคน
โดยสิ่งที่ให้เราทำก็เหมือนในวีดีโอครับ การเคลียร์หน้ากาก ท่าเบื้องต้นใต้น้ำ การควานหาเร็กกูเรเตอร์เมื่อสายหลุดจากปาก
เราผ่านมันไปได้อย่างไม่ยากเย็นและใช้เวลาน้อยกว่าที่คิด วีดีโอที่เราดูไปตอนอยู่บนบกมันทำให้เราเข้าใจได้ไว
พอมาลงใต้น้ำเราเลยผ่านมันไปได้ง่าย ๆ มีประโยชน์มากนะครับวีดีโอที่ว่า ควรตั้งใจดูก่อนลงน้ำนะครับ

หลังจากทำพื้นฐานเบื้องต้นได้แล้ว เราก็ดำเล่นแถวนั้นนิดหน่อยในจุดที่ลึกขึ้น (แต่ไม่มาก) ก่อนขึ้นเรือครับ

[หมีงงในพงหญ้า]

หลังจากไปทดลองพื้นฐาน และลองดำเล่นแถว ๆ นั้นเป็นเวลาสั้น ๆ เราก็กลับขึ้นเรือครับ เพื่อที่จะไปดำจริง ๆ ซักที


แหมมันสนุกจริงเอย

พอเราขึ้นเรือกับครบทั้งสองทีม (มีอีกทีมนึงเป็นฟรั่งครับ มาดำ dsd แบบเรามากันสองคน) เรือก็แล่นออกจากจุดเดิม
ไปยังอีกที่นึงที่ไม่ห่างกันมากแต่มีความสมบูรณ์มากกว่า




เรือจอดให้เราตรงนี้


ในเวลาไม่นานนักก็มาถึงอีกจุด เป็นจุดที่เราจะลงดำกันจริงจังสักที



เตรียมตัวลงน้ำรอบสอง


เราใช้เวลาพักผ่อนบนเรือได้ไม่นาน กินน้ำกินท่ากันจนกลับมาสดชื่นอีกครั้ง ทำการถอดบีซีดีจากถังออกซิเจนเก่า
แล้วเอาไปใส่ถังใหม่ เราทำแบบที่เคยทำรอบแรกด้วยความชำนาญมากขึ้นอีกหน่อยนึง เมื่อเรือจอด เราไม่รอช้า
สวมบีซีดีแบกถังไว้บนหลัง อัดลมเข้าเสื้อแล้วกระโดดตู้มมมมม !!



มันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากเลยแหละเธอเอ๋ย

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)