|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๒๐ สุนขชาดก : สุนัขกัดเชือก เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 17 สิงหาคม 2566 16:14:24 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๒๐ สุนขชาดก สุนัขกัดเชือก ชายคนหนึ่งเป็นคนชอบเลี้ยงหมามาก เขาดูแลเอาใจใส่หมาเป็นอย่างดี หาอาหารให้กินวันละ ๓ มื้อ พาเดินเล่น อาบน้ำ และแปรงขนเป็นประจำ จนหมาอ้วนน่ารักขนขาวปุกปุย เขามักปล่อยให้หมาเดินอยู่บริเวณรอบๆ บ้าน ไม่ให้ออกไปคลุกคลีกับหมาตัวอื่นแถวๆ นั้น หญิงสาวคนหนึ่งเดินผ่านมาเห็นเกิดอยากจะไปเลี้ยงไว้ ความที่มันเป็นหมาสะอาดน่ารัก จึงไปขอซื้อกับเจ้าของ เขาตกลงขายและจะจูงไปส่งถึงบ้าน เขาได้เอาเชือกผูกคอหมาเดินจูงไป พอถึงเวลาอาหารกลางวันเขาก็ผูกหมาไว้และพักกินอาหาร จากนั้นก็นอนพักเอนหลังบนศาลาริมทางแล้วก็เผลอหลับไป ชายผู้มีจิตเมตตาผู้หนึ่งเดินผ่านมาเห็นก็รู้สึกสงสารหมาที่ถูกล่ามไว้ จึงพูดให้หมาคิดเอาตัวรอดว่า “หมาที่ไม่กัดเชือกแสดงว่าโง่มาก เป็นหมาต้องรู้จักสลัดตัวเองให้พ้นเชือก กินเชือกหนังให้อิ่ม แล้วก็วิ่งกลับบ้านเสียซิ” หมากล่าวว่า “ข้าก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ต้องรอให้นายท่านหลับสนิทเสียก่อนจึงจะกัดเชือกหนีไป” เมื่อคนหลับสนิท นอนกรนไม่ได้สติ หมาจึงรีบกัดเชือกจนขาดแล้วรีบหนีกลับบ้านทันที นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งของตน (๒๕/๓๖) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |