เพื่อนๆ เคยนั่งจิบชา-กาแฟ ยามบ่ายแก่ๆ..คนเดียวมั้ย?
ความอุ่นจากถ้วยกาแฟในมือ..ทำให้เรารู้สึกสบาย ผ่อนคลาย
ท่ามกลางสายลมเย็นๆ กลิ่นหญ้า ไอความชื่นของดิน
ม่านฟ้าเปิด ท้องฟ้าสว่าง เม็ดฝนบางตาเป็นละออง
มุมหนึ่งของขอบฟ้า แสงแดดอ่อนๆ กับละอองฝนบางเบา
ถักทอสายรุ้งงามตา ทอดแสงยาวเหนือทิวไม้หลังเขา
หยดน้ำเม็ดแล้ว..เม็ดเล่า..ร่วงหล่นบนใบไม้..ลงสู่ดิน
บรรยกาศดูออกจะเหงาๆ แต่เป็นเวลาที่เราได้อยู่กับตัวเอง
ให้หวลระลึกถึง-อดีต..คิดถึง-อนาคต..นึกถึง-ปัจจุบัน
หากวันหนึ่งเราเดินมาถึงทางแยก ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต
ความคิดต่างๆ ก็เริ่มสับสน ลังเล หยุดการก้าวเดิน..แล้ว
คนรอบข้างคุณ..คงเศร้าหมองหมดความสุขไปด้วยเช่นกัน
การหยุดคิด หยุดตรอง กระทำได้ และเป็นสิ่งที่ดี แต่อย่านานนัก
โอกาส และเวลา ไม่มีให้ทุกๆ คนเสมอ
แต่เมื่อได้โอกาสนั้นแล้ว อย่างทิ้งมันไปเสียล่ะ
ไม่มีใครได้โอกาสที่จะเลือก? มากนักหรอก
แม้การก้าวเเดินต่อไปข้างหน้า จะเซบาง ล้มบาง เป็นธรรมดา
ขอแค่ได้ก้าวต่อ อย่างมีสติ เป็นไปอย่างมั่นคง ก็พอ
เฉกเช่น..ถ้วยกาแฟใบงามในมือเรา กำเนิดจากดิน
นำมาปั้นแต่งให้เกิดรูปร่างตามความพอใจของช่างปั้น
ถูกนำไปเผา..ผ่านความร้อนกว่า 100 องศาเป็นเวลานาน
เป็นความอดทนที่แสนสาหัสสุดๆ
แต่ก็เป็นความสำเร็จที่น่าภาคภูมิใจ ของผู้ปั้นแต่ง
เมื่อมันออกมาสวย ดูดี มีประโยชน์ต่อการใช้สอย
"ฉันคนหนึ่งล่ะ อยากอดทนได้อย่างถ้วยกาแฟจัง!"
สุขใจ..กับวันใหม่...
ขอบคุณภาพสวยๆจาก Google.
"ระลึกถึงทุกท่านเสมอค่ะ"
![[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้](http://www.sookjai.com/external/Black-Ribbon.png)
