หวังหลาง ลูกกตัญญู
ฝากรูปพ่อกับแม่มีแต่จะแก่เฒ่า จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
มีวิชาเลี้ยงตนไปจนตายลูกสบายแม่กับพ่อก็พอใจ
ยามแก่เฒ่าหมายเจ้าเฝ้ารับใช้ ยามป่วยไข้หมายเจ้าเฝ้ารักษา
ถึงคราวดับดิ้นสิ้นชีวา หวังเจ้าช่วยปิดตาคราสิ้นใจ
เราอาจบอกรักใครได้วันละหลาย ๆ หนแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งรอฟังคำว่า รัก จากลูกมากว่าครึ่งค่อนชีวิตแต่ไม่เคยได้ยินเลย เพราะลูกอายกลัวคนอื่นจะได้ยิน ไม่กล้าก้มกราบแทบเท้าแม่กลัวคนอื่นจะเห็น คนที่ดีจะไม่อายที่จะบอกรักพ่อแม่แต่อายที่จะทำความชั่วเราเป็นคนดีหรือคนชั่วดูจากความกล้าในเรื่องนี้ก็พอจะรู้แล้ว...................................
Wednesday, January 27, 2010 คัดมาจากในหนังสือ กระเป๋าสติ โดย โรมรันต์ เสวิคาร