เปิดให้เราไปเอาข้อมูลด้วย นะ

เรื่องเหล่า จะจริงเท็จ ซับซ้อนยอกย้อน ถูกผิดอย่างไร
มดเอ๊ก จะไม่เข้าไปยุ่งละนะ ขอให้โชคดีทั้งสองฝ่ายล่ะ

เรามาเว็บ มาปั่นกระทู้ ยกระดับจิตร่วมแห่งมวลมนุษย์เท่านั้น

ข้อมูลที่เอาไปไว้ พอสมคร
อ้าวเว็บพุทธยานเจือก หายจ้อยไปอีก

ลงห้วงเหว อนิจจัง อีกแย้วววว ละเน้ออออออ

ข้อมูล อุตส่า ลงไว้เพียบเลยนะ

ใจหนึ่งเสียดาย

อีกใจ บอกว่า มาๆ ไป ๆ หาย ๆ โผล่ ๆ ขึ้น ๆ ลงๆ
ตามเหตุปัจจัยที่รู้ และไม่รู้อีกมายมาย

ดั่งบทเพลง เฉลียง ที่สะท้อน คำว่าเหตุปัจจัยได้สุดยอด

เพลง อื่น ๆ อีกมายมาย

ที่เรารู้เพียงส่วนเสี้ยว ที่ไม่รู้อีกเพียบ

ยกป้าย ว่า อื่น ๆ อีกมากมาย

ขอข้อมูลด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ตาแม็ค จะช่วยทยอย มาลงเว็บนี้ก็ได้ถ้ามีเวลา นะ สาธุ

 

โหยยยย กะจะลง http://www.thaiplumvillage.org/index.html

2 กระทู้ ให้คนอ่าน จิตดันไหลไป เขียนถามถึงเข้ากะลา
ไหลไปเซนโน่นนนนนนนนนนนนนน

ไหลกลับมา จะทำต่อ อ้าววววว หมดเวลาแล้ว เจี๊ยกกกกกกกกกก

ไปล่ะ หวัดดี

อันตัวพี่นั่น
ซักวันพี่ต้องเจอแบบ พระมหากัสปะ มองดอกไม้ในมือพระพุทธองค์

จะพบเหตุปัจจัยสุดท้ายได้
พี่ต้องผ่านเหตุปัจจัยระหว่างทางไปก่อน
ค่อย ๆ ไป แบบช้างดีกว่า
ไม่ต้องรีบ

ทาน ศีล ภาวนา บารมีสิบทัศน์ สารพัดความดี

แม้กระทั่งการอ่าน เหมือนพี่นั่งร่วม กับ พระมหากัสปปะ ดูดอกไม้ในมือพระพุทธองค์

ถึงแม้ เรายังไม่เข้าใจ ขอให้ชะโลมใจ อาบจิตด้วย คำว่า สาธุ ยินดีที่สัมผัส

ต่อ ถ้อยคำที่รู้สึก งง

คือ ภาวะนั้น เป็นปัจจัตตัง เหนือตรรกะ คำอธิบายเลย ถึงขั้น โบราณจารย์ ท่านเรียกว่า

หุบปากนิ่งเงียบ ไร้อักษร ไร้ถ้อยคำ

สาธุ ไอ้ ตรงที่ งง

เหมือน สาธุ ดอกไม้ในมือพระพุทธองค์ นะพี่

สิ่งที่พี่ อ่าน มันไม่หายไปไหนเลย เรื่องจิตมันสุดละเอียด เรื่องกรรมวิสัยธรรมอีก นะ

มันฝัง ๆ บ่ม ในตัวแล้ว เราไม่รู้หรอก

อ่านไป งีบไป อ่านไปสาธุไป อ่านไปหายใจลึก ๆ แล้วค่อยปล่อย
อ่านด้วยใจ ไมตรี เปิดกว้าง แล้วทุกอย่างจะดำเนินไป

ไหลเข้าใจ มันไม่หายนะ สักวันมันจะผุดเอง

ผุดขึ้นมาอย่าง หมดจด แบบ ดอกไม้ในมือพระพุทธองค์ เข้ากระทบ นะ

ผมปล่อยความโง่ ให้พี่อ่าน เป็นความโง่ ถ้อยคำจากกิเลสของผม
ถ้ามันมี ประพิมประพาย น้อย ๆ

ขอให้มันสว่างวาบ ไปในจิต พี่นะ
หนึ่ง วาบ แล้วแล้วกว้างใหญ่ กว้างไกล ไปอีกหลาย ๆ ดวงประทีป นะ

ผมโง่เหมือนควาย แต่ขอเป็นความที่มีประโยชน์บ้าง แบกหามคัมภีร์ แม้ไม่เข้าใจคัมภีร์ก็ยังดี

เรามาเป็นควายขน กระทู้ธรรม แจกคนตามเว็บกันเถิด นะพี่

เซนเรา มิใช่เซนเว่ยหลาง เซนฮวงโป เซนโดเง็น เซนตั๊กม้อ

เซนพี่ เซนผม มันคือเซนของพระพุทธองค์ เซนเพื่อมหาชน เซนท่ามกลางวัฏฏะสงสาร

เซนยุคต่อไป มิใช่เซนแบบหนีเข้าป่า ซาโตริคนเดียว ดับคนเดียว

เซนยุคกึ่งพุทธกาล มันคือเซนแบบไปกันเป็นทีม เซนโกยสรรพสัตว์ นั่นแหละ




จบล่ะ องค์ที่ลง ไปแล้ว กลับไปกินข้าวดีกว่า

หิวกิน ง่วงนอน ร้อนอาบน้ำ นี่แหละเซนของข้า

อย่าถือสา ช่วงนี้กะจะบ่น ตามระเบียบ
เขียนไปซักพัก
อารมณ์ที่พุ่งพล่าน ทะยานฉิว
มันหายไปตอน
เขียนอะไรไม่รู้
ไหลวลี คำไปเรื่อย ๆ
ใจเสือก สงบ
เลยจบ
ไม่บ่นแล้ว

วันนี้ ข้าพเจ้าเอาหนังสือ มังกรเซนไปให้
พี่น้องร่วมจักรวาล ร่วมจิตวิญญาณ
เขาอ่านล่ะ

พี่เอ๋ย อ่านไปเถอะ อะไรรู้สึกยาก ๆ ตรรกะแปลก ๆ
ไม่ต้องคิด ไม่ต้องเครียด ให้มองมันหมือน

สายน้ำ เสียงนก ไบไม้ไหว ประกายแดด เข้ากระทบจิตซะ

ผมจะบอกพี่ให้ นะ

ยามที่ พระพุทธองค์ชูดอกไม้ มันไม่ต่างกับ

สายน้ำ เสียงนก ไบไม้ไหว ประกายแดด ขุนเขา สายหมอก ดอกเหมย

มันคือ ปรากฏการณ์ ความฝัน มายา รอบกายพี่นั่นแหละ
การไหลรี่ของเหตุปัจจัยรอบกายพี่ นั่นแหละนะ

พระพุทธองค์ชูดอกไม้ นี่ก็ เหตุปัจจัยสุดท้าย
ก่อนที่พระมหากัสสปะจะซาโตริ เข้าใจหมดจด ตามนัยนิกายเซนนะ

ชูดอกไม้ แล้ว พระมหากัสสปะยิ้มน้อย ๆ แว๊บ  เดียว นะ

ให้พี่มอง ถ้อยคำต่าง ๆ
ในหนังสือ มังกรเซน เหมือน การชูดอกไม้ของพระพุทธองค์นะ

ถัอยคำ ไม่ต่างอะไรกับ ปรากฏการณ์ที่ไหลเข้าจิตเรานั่นแหละ
เข้าใจก็วาง ไม่เข้าใจก็ต้องวาง

คำเข้า กระทบผ่าน กระทบผ่าน กระทบหาย กระทบผุด สุดท้ายแล้วก็อนิจจัง

จะอ๋อ สุดท้าย ไอ้ตรงที่อ๋อก็ หายไป จะอ๋อแบบหยาบ แบบละเอียด ละเมียดละไม อธิบายไม่ได้

อ๋อผิด อ๋อถูก

ผิด-ถูก หยาบ-ละเอียด ใช่-ไม่ใช่ จริง-เท็จ  ธรรมคู่ สมมุติทั้งหลาย สุดท้ายวาง หายวับ

ใจหวั่น ระริก ระลึก ระทึก อืมมมมม  
ลงข้อมูลไว้เพียบบบบบบบบบ แล้วหายไปปรับปรุง หรือ จะลงห้วงเหว อนิจจัง ไปอีกเว็บล่ะหนอ
ล่าสุด เว็บสำนักข่าวชาวพุทธ หายไปเลย ตาม อกาลิโกไปติด ๆ


เกิด ดับ กลับ กลาย หาย วับ
จับไม่ได้
พบ พราก จาก เจอ
แว๊บ ๆ ว๊าบ ๆ
ฟ้าแลบ สายลม รอยมีดกรีดนที
น้ำค้างกลิ้งกรอก หยอกใบบัว
หล่นจ๋อม
เสียงดัง จ๋อม กังวานหาย
เป็นเกลี่ยวคลื่น ขยายวง
ใหญ่กว้าง จางคลาย ราบเรียบ เงียบงัน
ผิวน้ำ
พลัน
สงบ

 
การได้เกิดเป็น “มนุษย์” นั้น นับว่าเป็นความโชคดีโดยแท้ เพราะมนุษย์ถือเป็นสัตว์ที่สามารถคิดได้ด้วยสติปัญญาเฉียบแหลม แยกแยะระหว่างสัญชาตญาณ กับเหตุผล รวมทั้งยังเป็นสัตว์ไม่กี่ประเภทที่สามารถ “ทำความดี” ต่อโลกได้
       
       ด้วยเหตุผลหลายข้อที่ว่า มนุษย์จึงนิยามตนเองว่าเป็น “สัตว์ประเสริฐ” ได้อย่างเต็มภาคภูมิ แต่ทว่า มนุษย์ก็สามารถทำในสิ่งตรงข้ามได้เช่นกัน เพราะด้วยความมั่น ใจในความเก่งกาจของตน มนุษย์บางกลุ่มจึงมองตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล และดูแคลนต่อสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธุ์
       
       “Avatar” อวตาร เป็นผลงานภาพยนตร์ตอกย้ำการกลับมาอย่างยิ่งใหญ่อีกครั้งของผู้กำกับระดับโลก เจมส์ คาเมรอน ผู้เคยสร้างตำนานแจ็คกับโรสแห่ง Titanic อันลือลั่นเมื่อกว่าทศวรรษก่อน แม้ผลงานเรื่องล่าสุดของผู้กำกับรายนี้ ไม่ได้อิงกับเรื่องจริงในประวัติศาสตร์ หรือทำหนังรักโรแมนติกแบบเดิม แต่กลับเลือกหนังว่าด้วยจินตนาการแห่งอนาคต เต็มไปด้วยฉากแอ็คชั่น ทว่าความน่าสนใจ และการตอบรับจากผู้ชมก็ไม่ได้ลดน้อยลงไป ตรงกันข้าม ภาพยนตร์เรื่องนี้กลายเป็นภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูงสุดอันดับหนึ่งของสหรัฐอเมริกาไปเรียบร้อยแล้ว
       
       เรื่องราวของอวตาร เป็นจินตนาการของโลกในอนาคต บอกให้เราทราบเป็นนัยว่า โลกสีฟ้าใบเดิมนั้น ไม่ได้สวยงามอีกต่อไป และภารกิจของเหล่ามนุษย์อวกาศในเรื่อง คือ การสืบเสาะหาแหล่งทรัพยากรใหม่ๆอันล้ำค่าจากดาวดวงอื่น ซึ่งนั่นก็เป็นที่มาของการเดินทาง อันสุดมหัศจรรย์บนดินแดนที่เรียกว่า “แพนโดร่า”
       
       แพนโดร่าเป็นดวงดาวที่มีลักษณะเป็นผืนป่ากว้างเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่ และทรัพยากรทางธรรมชาติที่สมบูรณ์ นอกจากนี้บนดวงดาวอันงดงาม ยังมีชนเผ่าพื้นเมืองที่เรียกว่า “ชาวนาวี” ซึ่งแม้ว่าจะแลดูคล้าย คลึงกับการผสมผสานระหว่างคนป่ากับมนุษย์ต่างดาว แต่ชาวนาวีก็เต็มไปด้วยอารยธรรม และวิถีชีวิตที่น่าสนใจ แต่โชคร้ายเหลือเกินที่ถิ่นฐานของชาวนาวี ตั้งอยู่บนผืนดินซึ่งมีแร่ธาตุอันมีค่าคณานับ ซึ่งเมื่อมนุษย์กลุ่มหนึ่งได้ล่วงรู้ สงครามแห่งแพนโดร่าจึงเกิดขึ้น
       
       เจค ซัลลี นาวิกโยธินขาพิการผู้ถูกปลดประจำการไปแล้ว ถูกเรียกตัวกลับมารับใช้ในฐานทัพดาวแพนโดร่า เพราะดีเอ็นเอที่ตรงกันทุกประการกับพี่ชายฝาแฝดผู้ล่วงลับ ทำให้ซัลลีต้องมาสานต่อภารกิจขับร่างอวตาร หรือโปรแกรมใช้สภาวะจิตใจควบคุมร่างกายจำลองของชาวนาวี เข้าไปสืบเสาะข้อมูล ล้วงความลับ และจูงใจให้มนุษย์ต่างดาวเจ้าของพื้นที่ละถิ่นฐานออกไป เพื่อให้มนุษย์โลกได้ครอบครองทรัพยากรตามที่ต้องการ
       
       เนื้อหาหลักของภาพยนตร์ ก็ไม่ต่างจากแนวสายลับ ที่ตัวเอกต้องปลอมตัวเข้าไปตีสนิท สร้างความคุ้นเคยกับชนเผ่า แต่เมื่อได้เรียนรู้วิถีชีวิตอย่างถ่องแท้แล้ว จุดเปลี่ยนของเหตุการณ์อยู่ที่ว่า ซัลลีรับรู้ว่า ชาวนาวีไม่มีความผิดอะไร และไม่มีเหตุผลใดเลยที่พวกเขาต้องจากบ้านไปเพียงเพราะมีมนุษย์จากดาวอีกดวงอยากช่วงชิงทรัพยากร ขณะเดียวกัน เขายังตกหลุมรักกับชาวนาวีสาว อย่างนีย์ทิรี นั่นจึงทำให้นาวิกโยธินหนุ่มในร่างอวตารชาวนาวี ได้เรียนรู้วิถีชีวิตแห่งดาวแพนโดร่ามากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเข้าใจ และซึมซับความเป็นตัวตนชาวนาวีมากยิ่งขึ้น นำไปสู่มุมมองใหม่ ที่เห็นว่าพฤติกรรมการรุกรานของเพื่อนเผ่าพันธุ์เดียวกันว่าเป็นสิ่งอันน่ารังเกียจ
       
       โชคดีที่ซัลลีไม่ได้เป็นมนุษย์คนเดียวที่คิดได้ เขายังมี เพื่อนร่วมอุดมการณ์ในทีมอีกราว 4-5 คน ที่ร่วมหัวจมท้าย แหกกฎภารกิจฝืนศีลธรรม กลายเป็นภารกิจปกป้องชาวนาวี จากมนุษย์ใจทมิฬ ซึ่งฝ่ายหลัง นำโดยผู้นำกองทัพทหาร พันเอกไมส์ ควอริตช์ ผู้เหี้ยมเกรียม พร้อมจะใช้มาตรการรุนแรงเพื่อเป้าหมายที่ต้องการ รวมถึงปาร์กเกอร์ เซลฟริดจ์ นักธุรกิจจอมละโมบที่มองผลคุ้มค่าทางธุรกิจก่อนประเด็นอื่น
       
       ภาพยนตร์แอ็คชั่นไซไฟ ว่าด้วยสงครามระหว่างมนุษย์โลกกับชาวนาวี หากดูเอาความมันสะใจ เชื่อว่าได้รับความคุ้มค่า สมกับเป็นภาพยนตร์ลงทุนสูง เทคนิคพิเศษตระการตา แต่ถ้าจะดูเพื่อเอาสาระเนื้อหา ก็จะพบว่า แฝงอะไรไว้มากมายเช่นกัน
       
       หากมองในประเด็นเรื่องความน่ารังเกียจของสัตว์ประเสริฐอย่างมนุษย์ กลุ่มทหารและนักธุรกิจในภาพยนตร์ ก็คงเหมือนกับพฤติกรรมของคนในปัจจุบัน ที่ต่างก็รุกคืบรุกรานสิ่งมีชีวิตทางธรรมชาติไปเรื่อยๆ เพียงเพื่อผลประโยชน์ของตน หรือหากมองความเป็นมนุษย์ด้วยกันเอง ก็มีนัยที่ผู้กำกับอาจเสียดสีถึงประเทศยักษ์ใหญ่อย่างสหรัฐอเมริกาของตนเอง ที่มีแสนยานุภาพทางการทหาร มีศักยภาพในการทำสงครามเป็นอันดับหนึ่งของโลก แม้จะกล่าวอ้างการบุกรุกประเทศอื่นๆว่า เพื่อสันติภาพ หรือคงไว้ซึ่งประชาธิปไตยอะไรก็ตาม แต่ทว่าภายใต้ควันปืน กลิ่นเลือด ไฟสงคราม ทุกอย่างก็เต็มไปด้วยผลประโยชน์ทับซ้อนอันมหาศาลทั้งในด้านทรัพยากร เศรษฐกิจ หรือความได้เปรียบด้านภูมิรัฐศาสตร์ อันส่งผลถึงอำนาจการเมืองระหว่างประเทศต่อไป
       
       ส่วนซัลลีกับกลุ่มผองเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ที่ร่วมต่อสู้ปกป้องบ้านของชาวนาวีผู้ถูกรุกราน จึงกลับกลายสถานะ คล้ายกับเป็นกลุ่มคนที่ทรยศ ฝ่าฝืนคำสั่ง แถมยังไปร่วม เข้าข้างกับอีกฝ่าย แต่เมื่อมองให้ลึกถึงจุดเริ่มต้นของปัญหาในสงครามแพนโดร่าครั้งนี้ เห็นได้ว่ามาจากความโลภของมนุษย์กลุ่มหนึ่ง ซึ่งไม่สนใจว่า สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์อื่นจะเป็นอย่างไร มองแค่ผลประโยชน์ของตนมาก่อนเท่านั้น ดังนั้นปฏิบัติการอันผิดศีลธรรม ทำลายกฎแห่งความสมดุลของธรรมชาติ หากเป็นตัวเรา จะเลือกทำตามคำสั่ง หรือทำตามคุณค่าอันดีงามภายในจิตใจ
       
       ประเด็นที่น่าคิด คือ แม้ซัลลีอาจถูกตราหน้าจากกองทัพฝ่ายทหาร ว่าเป็นคนทรยศต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์โลก
       
       “แต่เชื่อเถอะซัลลี ว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ นายไม่ได้ทรยศต่อความดี อันเป็นสิ่งที่พึงมีของสิ่งมีชีวิตที่เรียกตนเองว่าสัตว์ประเสริฐ”
       
       (จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 113 เมษายน 2553 โดย ชยวรรศ มานะศิริ)
 
http://www.manager.co.th/Dhamma/viewnews.aspx?NewsID=9530000045986

 

 


 

 
 

 

 
 
ที่จริงบทความที่เขียนวันนี้  อาจเป็นบทความตอนที่สองของบทความที่ลงในวันอาทิตย์ที่แล้วก็ได้  คือเป็นเรื่องที่ผู้เขียนกำลังทำพุทธศาสนาและศาสนาอื่นที่อุบัติขึ้นที่อินเดียให้เป็นวิทยาศาสตร์แห่งยุคใหม่  โดยเฉพาะทฤษฎีควอนตัมที่ไม่ว่าใครจะพูดว่าอย่างไร  ถ้าหากเปิดใจให้กว้างและศึกษาติดตามควอนตัมและรู้จักมันจริงๆ  ผู้เขียนคิดว่าควอนตัมเม็คคานิกส์  -  ซึ่งศึกษาเรื่องที่เล็กละเอียดอย่างที่สุด  -  มีความใกล้เคียงกับศาสนาที่อุบัติจากจีนและอินเดีย  คือ  เมื่อวิทยาศาสตร์ลงไปลึกจริงๆ  จนไม่มีทางมองเห็น  หรือเมื่อสสารวัตถุได้กลายเป็นสนามพลังงานที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงกับพลังงานจิต   (ซึ่งก็คือจิตนั่นเอง)   จิต  (หรือ  consciousness  นั้น   ไม่ใช่จิตสำนึกหรือจิตรู้ที่เราเรียกว่า   conscious  mind  และจิตในที่นี้ที่จริงก็คือ  จิตไร้สำนึก  unconsciousness   as   consciousness)  ฉะนั้น  ศาสนาโดยเฉพาะพุทธศาสนาจึงใกล้เคียงกับจิตวิทยาเป็นอย่างยิ่ง  (spiritual  psychology)  จึงเป็นวิชาการหรือวิทยาศาสตร์เป็นอย่างยิ่ง   แต่นั่นไม่ใช่วิทยาศาสตร์แห่งยุคเก่าหรือนิวโตเนียนฟิสิกส์   ซึ่งมักจะนิยมสสารวัตถุ   (materialism)  หากแต่เป็นวิทยาศาสตร์ใหม่  โดยเฉพาะควอนตัมเม็คคานิกส์   นั่นคือ   วิทยาศาสตร์ใหม่ที่เมื่อสิบกว่าปีก่อนนักวิทยาศาสตร์ถึง  95%  คิดว่าเป็นทฤษฎีที่แปลก   อย่างดีก็เพียงน่าสนใจ  แต่ไม่มีความสำคัญ  แต่ในปัจจุบันนี้หรือเดี๋ยวนี้  นักวิทยาศาสตร์ของโลกตะวันตก  -  ซึ่งผู้เขียนเชื่อมั่นว่าแทบว่าจะทุกคน  โดยเฉพาะนักฟิสิกส์ดาราศาสตร์หรือนักจักรวาลวิทยาทุกคนกระมัง?  -  ที่เชื่อว่าควอนตัมฟิสิกส์ได้ให้ความจริงที่แท้จริงกลับแทบจะเป็นตรงกันข้ามกว่าเมื่อกว่าสิบปีก่อนด้วยเปอร์เซ็นต์ที่ใกล้ๆ  กับที่กล่าวมานั้น

     ผู้เขียนทราบดีว่าบทความของผู้เขียนบทความนี้ไม่ถูกกับ  กาละและเทศะ  เพราะประชาชนคนไทยกำลังแตกแยกกันอย่างรุนแรง  กระทั่งเข่นฆ่ากันบาดเจ็บล้มตายไปเกือบพันคน  โดยที่ผู้เขียนก็ยังทำประหนึ่งทองไม่รู้ร้อนทั้งที่เป็นคนไทย   แต่คิดว่าคนที่คิดออกคิดเป็นแทบทุกคน  เช่
นที่ผู้เขียนตอบและปลอบคนที่โทรศัพท์มาหาที่บ้าน  โดยบอกว่าในตอนนี้  เราหรือไม่ว่าใครจะไปทำอะไรได้  นอกจากไปเติมน้ำมันให้กับไฟ   ไม่มีใครฝ่ายใดคิดจะฟังใครหรอก   ป่วยการเปล่าๆ   นอกจากตนไปเข้ากับฝ่ายใดอย่างศิโรราบเท่านั้น  ฉะนั้น  คิดจะเป็นกลางจึงไม่ได้ประโยชน์  หรือสื่อทั้งหลาย  ความหวังดีทั้งหลายจึงไร้ประสิทธิภาพโดยสิ้นเชิง  ป่วยการจริงๆ  ในช่วงนี้   ต้องให้เวลากับมัน  "ทุกอย่างมันเป็นไปเช่นนั้นของมันเอง"  หากว่าเราเชื่อในปรัชญาสากลนิรันดร  (perennial  philosophy)  หรือการลงโทษและให้รางวัลของฟ้า  หรือยอมนั่งฟังเรื่องของกรรมร่วม  (collective  karma)  ของมนุษยชาติ  การบาดเจ็บล้มตายที่บ้านเรา  หรือแม้แต่ที่อิรัก  อัฟกานิสถาน  ปากีสถาน  ปาเลสไตน์  ฯลฯ  ล้วนแล้วแต่เป็นผลของมนุษย์เองที่ยังมีวิวัฒนาการทางจิตสู่จิตวิญญาณไม่พอ   นักวิทยาศาสตร์ยุคใหม่และนักศาสนาส่วนหนึ่งเชื่อว่าประชากรโลกจะล้มตายหายไปแทบจะในทันที  คือหายไปมากกว่า  5  พันล้านคน  ในปลายปี  2012  ต่อกับต้นปี  2013  นี้  หรือบางคนอาจจะพูดว่า  เป็นการลงโทษของฟ้าก็ได้   ไม่ว่าเราที่เป็นกลางจะเชื่อหรือไม่เชื่อข่าวข้างหนึ่งข้างใด   เราก็เป็นมนุษย์ที่เห็นแก่ตัวและหาแต่ความสุขทางกายแต่เพียงอย่างเดียวจริงๆ   ตลอดช่วงประวัติศาสตร์-โบราณคดีวิทยาศาสตร์ของเราที่สำคัญอย่างยิ่ง  คือต่อไปนี้  หลัง  2013  ไปแล้ว  หลายคนทีเดียวเชื่อว่ามนุษยชาติจะได้มีวิวัฒนาการของจิตสู่จิตวิญญาณเสียที  

     ท่านผู้อ่านคงรู้จักชื่อของอัลเบิร์ต  ไอน์สไตน์  นักฟิสิกส์วิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่  -  ซึ่งอาจจะยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกก็ว่าได้  -  อย่างน้อยๆ  ก็พอฟัดพอเหวี่ยงกับเซอร์ไอแซค  นิวตัน  นักฟิสิกส์คนแรกของโลกผู้ค้นพบหลักการของฟิสิกส์อันเป็นต้นแบบของวิทยาศาสตร์ที่ทุกสาขาเราเรียนๆ   กันอยู่ในทุกวันนี้  จริงๆ  แล้วบทความของวันนี้อาจจะขยายความต่อเนื่องของบางช่องของบทความคราวที่แล้วที่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์  นั่นคือ  การพบทฤษฎีที่สามารถอธิบายธรรมชาติทุกสิ่งทุกอย่าง  (theory  of  everything)  ได้  ที่อ้างคำพูดอันมีชื่อเสียงของอัลเบิร์ต  ไอน์สไตน์   ที่พูดว่าสามารถจะ  "อ่านจิตใจของพระเจ้าได้"  (mind  of  God)  ไอน์สไตน์ได้ใช้เวลาไปกว่าสามสิบปีเพื่อค้นหาทฤษฎีนี่ที่เขาเชื่อว่าเป็นกฎธรรมชาติอันแรกที่สุดและยิ่งใหญ่ที่สุด   ซึ่งจะอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างได้ทั้งหมด  ตลอดจนทั้งช่วงเวลาก่อนที่จักรวาลจะมีบิ๊กแบ็งด้วย  แต่ไอน์สไตน์ก็ไม่สามารถจะหาได้จนต้องล้มเลิกความตั้งใจไป  ต่อมาสตีเฟน  ฮอว์กิ้ง  ที่นักฟิสิกส์ตั้งสมญานามให้ว่าเป็นทายาทของไอน์สไตน์  และนักฟิสิกส์คนอื่นๆ  ได้พยายามหาทฤษฎีที่ว่านั้นต่อ  แต่เนื่องจากไปคิดว่าอนุภาคจะต้องมีลักษณะเป็นจุดๆ  หรือเป็นเม็ดๆ  ทุกๆ  คนจนบัดนี้ก็หาไม่พบ  ซึ่งทฤษฎีที่ว่าดังกล่าวหมายถึงทฤษฎีที่รวมยอดหรือการประสานกฎทั้งหมดของธรรมชาติ   (ฟิสิกส์)  เข้าด้วยกัน  เพราะฉะนั้น  ทฤษฎีที่จะสามารถอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลได้ทั้งหมดเลย  ก็คือ  ทฤษฎีแรกสุด  (theory  of  everything  or  TOE)   รวมทั้งทฤษฎีการรวมแรงทางฟิสิกส์ทั้งหมด   (ทั้งสี่แรง)  ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน  (grand  unified  field  theory  or  GUT)  นักฟิสิกส์แห่งยุคใหม่แทบจะทุกคนคิดและเชื่อว่า  ทฤษฎีว่าด้วยการเกิดขึ้นมาของจักรวาลทั้งหลายที่เรามี  ล้วนตั้งต้นที่บิ๊กแบ็ง  ก่อนหน้านั้นเราไม่รู้   แม้แต่การที่สสารที่ใช้สร้างจักรวาล  รวมทั้งเวลาและที่ว่าง  (space-time)  รวมทั้งขอบเขตหรืออาณาบริเวณของจักรวาลไม่ว่าจะมีขอบหรือไม่มีขอบ  (boundary-edge)  จะมารวมอัดกันแน่นภายในจุดที่เล็กว่าอะตอม  -  เรียกกันว่า  ซิงกูลาริตี้  (singularity)  ก็เป็นเรื่องที่คาดเดาเอาและยอมรับกันเช่นนั้น  ทฤษฎีหลากหลายนับเป็นสิบๆ  ทฤษฎีที่พยายามค้นหากันนั้น  เนื่องจากไปคิดว่าอนุภาค  "ต้อง"  เป็นจุดเป็นเม็ด  (point)  เท่านั้น  จึงเหลือแต่ทฤษฎีสตริงที่ค้นพบประมาณปี   1990  ที่ไม่เป็นจุดๆ  หรือเป็นเม็ด  แต่ยืดยาวเป็นสาย  และมีความสิ้นสุดเสียด้วย  ทฤษฎีสตริงที่เหลือเพียงทฤษฎีเดียวจึงกลายเป็นมีทางที่จะเป็นที่มาของทฤษฎีแรกสุดทฤษฎีนั้น   สตริงได้พัฒนามาเป็นทฤษฎีซูเปอร์สตริง  และเป็นเอ็ม-ธีออรี่  และกลายเป็นทฤษฎีเดียวที่มีเค้าอย่างที่สุดที่จะเป็นทฤษฎีแรกของธรรมชาติหรือของฟิสิกส์ที่ว่านั้น  จริงๆ  แล้วแรงที่รวมแรงทั้งสี่แรงทางฟิสิกส์หรือทฤษฎีที่สามารถอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในจักรวาลหรือธรรมชาติได้ทั้งหมดนี้  เพื่อนของผู้เขียนนักฟิสิกส์จากออกซ์ฟอร์ด  ดร.ริชาร์ด  เอลลิส  โดยเขียนจดหมายไปถึงเพื่อนของเขา  นักฟิสิกส์ร่วมชั้นร่วมมหาวิทยาลัยที่เป็นหัวหน้าของเซิร์น  (CERN)  ที่สวิตเซอร์แลนด์  โดยเชื่อว่าพลังงานหรือแรงที่สามารถรวมแรงของธรรมชาติทั้งสี่แรง  (คือแรงดึงดูด  แรงแม่เหล็กไฟฟ้า  แรงนิวเคลียร์อย่างแข็ง  และแรงนิวเคลียร์อย่างอ่อน)  ให้ประสานเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียวกัน  นั่นคือแรงจิต  พลังงานจิตหรือพลังงานของพระเจ้า  (Spirit)  นั่นเอง  ในจดหมายของเขา  เขาได้เขียนวิธีที่เขานำพลังจิตมาใช้ในการรักษาโรค  รวมทั้งโรค   HIV/AIDS  ซึ่งไม่เพียงแต่อาการหายเท่านั้น  แต่เลือดยังมี  HIV  เป็นลบด้วยอยู่  2  คน  จาก  6  คน  ที่รักษาที่เชียงราย  เมื่อปี  2550

     ในพุทธศาสนาของทิเบต  คำว่าที่ว่าง  (space)  -  ตามที่ผู้เขียนเข้าใจ  -  มีอยู่สองชั้นหรือสองระดับ  คือ  ชั้นหนึ่ง  หรืออัลติเมต  (primary  or  ultimate  or  primordial)   กับเซ็กกันดารี่  หรือชั้นสอง  (secondary)  ชั้นสองที่ให้ธรรมธาตุ  ซึ่งได้แก่  รูปฟอร์ม  ส่วนอรูปทั้งหลาย  (เช่น  แสงกับรูปเหมือนดาวที่ระยิบระยับในชั้นอรูปพรหมและสุทธากาศ)   นั่นคือ  อะไรที่มีกายวัตถุที่ประกอบด้วย  ดิน  น้ำ  ลม  ไฟ  ที่ว่างที่เรารู้จักและเวลา  (relative  space-time)  ล้วนเกิดจากชั้นเซ็กกันดารี่ทั้งนั้น   ส่วนที่ว่างอีกระดับหนึ่งในทางพุทธศาสนาคือที่ว่างชั้นแรก  หรือชั้นอัลติเมตนั้นจะประกอบด้วยสองส่วน  "ที่เป็นประหนึ่งส่วนเดียวกัน"   อัน  แยกออกจากกันไม่ได้  ส่วนหนึ่งคือ  จิตปฐมภูมิหรือญาณ  (primordial  consciousness)  หรือวิญญาณชั้นหรือระดับบนสุด  -  จงอย่าไปสับสนกับวิญญาณระดับล่าง  เช่น  ตัวรู้  หรือวิญญาณขันธ์  และต้องไม่ไปสับสนกับคำว่าวิญญาณในศาสนาคริสต์  คำว่า  soul)  และอีกส่วนหนึ่งก็คือพลังงานปฐมภูมิ  หรือญาณะปราณ  ฉะนั้น  จิตปฐมภูมิหรือญาณอันแยกออกจากกันไม่ได้จากพลังงานปฐมภูมิหรือญาณะปราณ  -  ในสายตาของผู้เขียน  -  จึงคือแรงที่ห้าที่รวมแรงทั้งสี่ทางฟิสิกส์  (ธรรมชาติ)  อย่างไม่มีข้อสงสัย  นั่นแสดงว่า  พุทธศาสนาได้ค้นพบกฎของธรรมชาติก่อนหน้าวิทยาศาสตร์หรือทฤษฎีควอนตัมถึง  2,500  ปี  นั่นแสดงว่า  ดร.ริชาร์ด  เอลลิส  เพื่อนของผู้เขียนที่กล่าวมาข้างต้นนั้นได้ก้าวย่างมาถูกทิศทางในด้านการปฏิบัติแล้ว  โดยไม่ต้องผ่านเส้นทางคณิตศาสตร์-ทฤษฎีซูเปอร์สตริง  และเอ็ม-ธีออรี่เลยแม้แต่น้อย  ส่วนเรื่องของพลังหรือแรงจิตที่แยกออกจากกันไม่ได้ในพุทธศาสนา  กับพระเจ้าในศาสนาที่มีพระเจ้านั้น  -  สำหรับผู้เขียนแล้ว  ไม่ได้มีความหมายทางอภิปรัชญาและจิตวิทยาผ่านพ้นตัวตนหรือจิตวิทยาจิตวิญญาณ  (transcendent  or  spiritual  psychology)  เลย

     บทความของวันอาทิตย์ที่แล้ว  จิตวิญญาณ  -  เมื่อแก่นแกนของศาสนากับวิทยาศาสตร์พบกัน  เนื้อหาสาระส่วนหนึ่งได้กล่าวถึงจักรวาลวิทยาใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้นมาประมาณสิบปีเท่านั้น  จากทฤษฎีสตริงที่พัฒนาเป็นทฤษฎีซูเปอร์สตริงและเอ็ม-ธีออรี่  ล้วนแล้วแต่ได้ตอกย้ำให้นักฟิสิกส์ทฤษฎีส่วนใหญ่รับทราบถึงความเป็นไปได้อย่างยิ่งของจักรวาลที่มีเยอะแยะไปหมด  และเป็นไปได้อย่างยิ่งที่จักรวาลของเราจักรวาลนี้ได้ถูกซ้ำซ้อนด้วยมิติหรือจักรวาลที่มีเยอะแยะเหล่านั้น  มิติ  (dimensions)   ที่มีถึง  10  มิติ  (11  รวมมิติแห่งเวลา)  ทั้งเข้าใจว่าพวกตนได้พบทฤษฎี   (ซูเปอร์สตริง)  ที่อธิบายทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลได้เรียบร้อยแล้ว  หรือเชื่อว่าได้ค้นพบทฤษฎีที่รวมแรงทั้งสี่แรงทางฟิสิกส์  คือ  แรงการโน้มถ่วง  แรงแม่เหล็กไฟฟ้า  แรงนิวเคลียร์อย่างแรง  และแรงนิวเคลียร์อย่างอ่อน  หรือจะพูดว่าเป็นการรวมกันของสสารวัตถุ  (matter)   ทั้งหมดเข้าเป็นหนึ่งเดียวกันก็ได้  (grand  unified  theory  or  GUT)  ที่พวกตนได้ค้นหามานาน  รวมทั้งไอน์สไตน์ซึ่งได้ใช้เวลาถึงสามสิบปีเพื่อหามัน  จนต้องเลิกล้มไปในที่สุด  แต่ไม่ใช่นักฟิสิกส์ทุกคนเชื่อเช่นนั้น  สาเหตุที่ยังไม่เชื่อ  เนื่องจากทฤษฎีซูเปอร์สตริงกับเอ็ม-ธีออรี่เป็นเรื่องของคณิตศาสตร์แต่เพียงอย่างเดียว  โดยยังไม่มีการสนับสนุนจากการทดสอบจากห้องทดลอง  แต่ผู้เขียนเชื่อ  เพราะมิติที่ได้มาจากทฤษฎีซูเปอร์สตริงมันสอดคล้องกับนรกและสวรรค์ที่มีในทุกๆ  ศาสนา  และทุกๆ  ลัทธิความเชื่อ  โดยเฉพาะพุทธศาสนาที่อธิบายนรกและสวรรค์ชั้นต่างๆ   ไว้อย่างละเอียด  และสอดคล้องต้องกันกับวิทยาศาสตร์แห่งยุคใหม่อย่างที่สุด  ที่สำคัญยังสอดคล้องกับจิตวิทยาสมัยปัจจุบันที่มองว่าจักรวาลและโลกเรามีทั้งกายและจิต  และต่อไปนี้ก็ยังมีวิวัฒนาการทางจิตแต่อย่างเดียว  เพราะว่าวิวัฒนาการของกายได้สิ้นสุดลงไปแล้ว

     สมมุติว่าเราเชื่อมิชิโอะ   กากุ  และนักฟิสิกส์ใหม่ส่วนหนึ่งที่มีจำนวนไม่น้อยว่าจักรวาลมีเยอะแยะไปหมด   จักรวาลของเราที่ก่อนหน้านี้มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น  หรือจะพูดง่ายๆ  ว่าจักรวาลนั้นมีหลากหลายและมากมายเหมือนพวงองุ่น  (multiverse)  อันตรงกับที่คณิตศาสตร์ของทฤษฎีซูเปอร์สตริงหรือทฤษฎีการรวมแรงทั้งหมดเข้าด้วยกัน   (GUT)  หรือทฤษฎีที่สามารถอธิบายทุกสิ่งทุกอย่าง  (TOE)  ได้นั่นเอง  ทั้งยังตรงกับพุทธศาสนาที่มีว่า  "อนามัตตะโก  ยามัง   สังสาโร  บัพโฆติ   นะ   ปัญญายาติ"  จักรวาลมีจำนวนนับไม่ได้   ทั้งไม่มีการเกิด  การสิ้นสุด.
 
http://www.thaipost.net/sunday/180410/20948

 
 
ความตายเป็นเรื่องธรรมชาติที่ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ ไม่ว่าจะนับถือศาสนาใดก็ตาม แต่เรื่องเกี่ยวกับความตายที่คนทุกชาติศาสนา พยายามค้นหาคำตอบมาทุกยุคทุกสมัยก็คือ ตายแล้วไปไหน ชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไร รวมทั้งเรื่องตายแล้วฟื้นเป็นจริงหรือไม่
       
       • งานวิจัยประสบการณ์เฉียดตาย ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาในโลก
       
       ล่าสุด ได้มีการแถลงเปิดตัวการวิจัยเรื่อง “การตระหนักรู้ในระหว่างฟื้นคืนชีพ” ซึ่งเป็นงานวิจัยที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาในโลก ในการประชุมสัมมนานานาชาติ ซึ่งจัดขึ้นที่ องค์การสหประชาชาติ (U.N.) เมื่อวันที่ 11 กันยายน 2008
       
       ดร.แซม พาร์เนีย แพทย์ประจำห้องไอ ซี ยู แห่งศูนย์การแพทย์วีลล์ คอร์เนลล์ ในนครนิวยอร์ก ผู้เชี่ยว ชาญชั้นนำระดับโลกที่ศึกษาภาวะจิตมนุษย์และการมีสติในห้วงเวลาแห่งความตาย รู้สึกว่า จากประสบการณ์ทำงานในแต่ละวัน หลักการทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ถูกนำมาใช้วิเคราะห์ประเด็นประสบการณ์เฉียดตาย หรือตายแล้วฟื้น อย่างเหมาะสม
       
       ด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้ร่วมกับดร.ปีเตอร์ เฟนวิค, ศาสตราจารย์สตีเฟน โฮลเกต และโรเบิร์ต เพเวเลอร์ จากโครงการวิจัยการมีสติรู้ตัวของมนุษย์ มหาวิทยาลัยเซาท์แธมตัน ทำโครงการวิจัยที่มีชื่อว่า “AWARE” ย่อมาจาก AWAreness during REsuscitation หรือ “การตระหนักรู้ในระหว่างฟื้นคืนชีพ” ซึ่งเป็นการวิจัยครั้ง สำคัญครั้งแรก ที่มีการศึกษาด้านชีววิทยาของประสบการณ์ “วิญญาณออกจากร่าง” โดยจะใช้เวลาทั้งสิ้น 3 ปี
       
       ดร.พาร์เนียเล่าว่า ก่อนหน้านี้ ได้มีโครงการนำร่องที่ศึกษาในโรงพยาบาลหลายแห่งในอังกฤษที่ถูกคัดเลือกเข้าร่วมการวิจัยเป็นเวลา 18 เดือน และได้รับความสำเร็จ จึงเริ่มขยายผล โดยการวิจัยครั้งนี้ได้รับความร่วมมือจากศูนย์การแพทย์ชั้นนำ 25 แห่ง ทั้งในยุโรป แคนาดา และสหรัฐอเมริกา เพื่อศึกษาเรื่องสมองของมนุษย์ การมีสติรู้ตัว และการตายตามความหมายแพทย์ โดยจะศึกษาผู้รอดชีวิตราว 1,500 คนจากอาการหัวใจวาย
       
       • เกิดอะไรขึ้น เมื่อเราตายลง
       
       “มันตรงข้ามกับความเข้าใจทั่วๆไป” ดร.พาร์เนีย อธิบาย “ความตายไม่ใช่เรื่องชั่วขณะ มันเป็นกระบวนการที่เริ่มต้นขึ้นเมื่อหัวใจหยุดเต้น ปอดหยุดทำงาน และสมองหยุดสั่งการ ภาวะเช่นนี้ ทางแพทย์เรียกว่า หัวใจวาย ซึ่งถ้ามองในแง่ชีววิทยา ก็มีความหมายตรงกับการตายในทางการแพทย์”
       
       “เมื่อหัวใจวาย อาการทั้ง 3 อย่างจะปรากฏขึ้น และเมื่อคนไข้ได้รับการช่วยเหลือปั๊มห้วใจให้กลับมาเต้นใหม่อีกครั้ง ซึ่งช่วงเวลานั้นอาจกินเวลาไม่กี่วินาทีหรืออาจถึงชั่วโมงหรือมากกว่า ประสบการณ์ที่คนไข้ได้พบเจอในขณะหัวใจวาย ทำให้เราเข้าใจภาพที่เด่นชัดของสภาวะเฉียดตายได้มากขึ้น”
       
       โดยมีรายงานการวิจัยหลายฉบับ ซึ่งจัดทำโดยทีมนักวิจัยอิสระระบุว่า ราว 10-20 เปอร์เซ็นต์ของคนที่หัวใจวายและถือว่าเสียชีวิตแล้วในทางการแพทย์ แต่ถูกช่วยให้ฟื้นขึ้นมาใหม่ บอกว่าพวกเขาเห็นแสงสว่างจ้าสีขาวที่ปลายอุโมงค์ คิดได้ตามขั้นตอน มีเหตุผล ความจำ และบางครั้งสามารถบอกรายละเอียดเหตุการณ์ที่พวกเขาเผชิญในภาวะเฉียดตายได้ด้วย
       
       • ใช้หลักการทางวิทยาศาสตร์พิสูจน์
       
       ดังนั้น เพื่อเป็นการทดสอบในเรื่องนี้ นักวิจัยได้จัดทำชั้นวางของพิเศษขึ้นในบริเวณที่คนไข้ฟื้นคืนชีพ โดยวางรูปภาพต่างๆบนชั้น ซึ่งจะต้องมองลงมาจากเพดานห้องเท่านั้นถึงจะเห็นรูปภาพ
       
       ดร.พาร์เนีย ผู้นำทีมวิจัยกล่าวว่า “ถ้าคุณสามารถสาธิตให้เห็นว่า การมีสติรู้ตัวยังคงดำเนินต่อไปหลังจากสมองหยุดสั่งการ แสดงว่ามีความเป็นไปได้ที่การมีสติรู้ตัวเป็นคนละส่วนกับสมอง
       
       เราจะไม่ค่อยพบกรณีดังกล่าว แต่เราก็ต้องเปิดใจยอมรับความเป็นไปได้ และถ้าไม่มีคนไข้รายใดรายงานว่าเห็นรูปภาพบนชั้น นั่นแสดงว่า ประสบการณ์วิญญาณออกจากร่างเป็นเพียงภาพลวงตาหรือความทรงจำผิดๆ และนี่ก็คือปริศนาที่ตอนนี้เราสามารถใช้หลักการทางวิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้”
       
       • ศึกษาสมองและการรู้สึกตัว เพื่อหาคำตอบ
       
       ทั้งนี้ ในการวิจัย AWARE แพทย์จะใช้เทคโนโลยีอันทันสมัยศึกษาสมองและการรู้สึกตัวของคนไข้ที่อยู่ในอาการหัวใจวาย และขณะเดียวกันก็จะทดสอบความถูกต้องของประสบการณ์ “วิญญาณออกจากร่าง” และข้ออ้าง ที่ว่าสามารถ“เห็น” และ “ได้ยิน” ในช่วงเวลานั้นด้วย
       
       โดยทีมนักวิจัยต้องการค้นหาคำตอบว่า เกิดอะไรขึ้นกับสมอง เมื่อร่างกายเริ่มหยุดทำงาน และเป็นไปได้แค่ไหนที่คนจะเห็นและได้ยินในภาวะใกล้ตาย และเกิดอะไรขึ้น ในช่วงที่วิญญาณออกจากร่าง
       
       การศึกษา AWARE จะใช้วิธีการของ BRAIN-1( Brain Resuscitation Advancement International Network -1) ร่วมด้วย โดยทีมนักวิจัยจะให้คนไข้ที่มีอาการหัวใจวาย ทำชุดแบบทดสอบทางจิตวิทยาหลายๆชุด ขณะเดียวกัน ก็เฝ้าติดตามการเคลื่อนไหวของสมองไปด้วย เพื่อค้นหาวิธีการในการปรับปรุงการรักษาคนไข้ทั้งด้านยาและจิตใจ
       
       Time Magazine นิตยสารชื่อดังของอเมริกา ได้สัมภาษณ์ ดร.แซม พาร์เนีย เกี่ยวกับที่มาของโครงการวิจัยนี้ ข้อสงสัย และความแตกต่างระหว่างจิตและสมอง ดังนี้
       
       • โครงการจะใช้วิธีการอะไรพิสูจน์คำกล่าวอ้างของคนที่มีประสบการณ์เฉียดตาย หรือตายแล้วฟื้น ว่าเป็นจริง
       
       เมื่อหัวใจของคุณหยุดเต้น ไม่มีเลือดเข้าไปเลี้ยงสมอง สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ในราว 10 วินาที สมองจะหยุดสั่งการ คุณพอจะนึกภาพ ออกนะ แต่สิ่งที่น่าประหลาดก็คือ ราว 10% หรือ 20% ของคนที่ถูกช่วยให้ฟื้นจากห้วงเวลานั้น ซึ่งอาจจะกินเวลาเพียงไม่กี่นาทีหรือมากกว่าชั่วโมง มักบอกว่า พวกเขารู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา
       
       ฉะนั้น สิ่งสำคัญก็คือ มันเป็นความจริง หรือว่าเป็นเพียงภาพมายา และหนทางเดียวที่จะบอกได้ก็คือ ต้องมอง มาจากเพดานห้องที่เดียว จะเป็นที่อื่นไปไม่ได้ เนื่องจากพวกเขาอ้างว่า มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างจากบนเพดานห้อง ดังนั้น ถ้าเราดูจากกลุ่มคน 200-300 คน ซึ่งทางการแพทย์ถือว่าเสียชีวิตแล้ว แต่ฟื้นคืนชีพในเวลาต่อมา และสามารถบอกได้ว่า เห็นพวกเรากำลังทำอะไรได้อย่างถูกต้อง นั่นแสดงว่า พวกเขายังมีสติรู้ตัว แม้ว่าสมองจะหยุด ทำงานแล้วก็ตาม
       
       • โครงการนี้สอดคล้องกับนิยามความตายของสังคมอย่างไร
       
       โดยทั่วไป คนมักเข้าใจว่าความตายเป็นเรื่องชั่วครู่ กล่าวคือ คุณไม่ตายก็ยังมีชีวิต ถือเป็นนิยามของสังคม แต่ในทางการแพทย์ เมื่อหัวใจหยุดเต้น ปอดหยุดทำงาน สิ่งที่ตามมาคือ สมองหยุดทำงาน เมื่อแพทย์ส่องไฟฉายที่รูม่านตาของคนไข้ เพื่อตรวจดูว่ามีปฏิกิริยาโต้ตอบหรือไม่ เนื่องจากมันถูกควบคุมโดยก้านสมอง ซึ่งเป็นจุดที่ทำให้เรามีชีวิต ถ้าไม่มีการตอบสนอง แสดงว่า สมองไม่ทำงาน ณ ตรงนั้น ผมจะรับรองว่า คนไข้เสียชีวิตแล้ว ถ้าเป็นเมื่อ 50 ปีที่แล้ว คนไข้จะไม่รอดหลังจากนั้น
       
       • เทคโนโลยีอันทันสมัยท้าทายแนวคิดที่ว่า ความตายเป็นเรื่องชั่วครู่ ได้อย่างไร
       
       ปัจจุบัน เรามีเทคโนโลยีที่พัฒนาขึ้น เพื่อช่วยให้คนไข้ ฟื้นกลับมาใหม่ได้ จริงๆ แล้ว ขณะนี้มีการพัฒนายาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ แต่ไม่มีใครรู้ว่าจะได้ผลหรือไม่ ซึ่งถ้าทำได้ มันอาจช่วยชะลอขบวนการที่เซลล์สมองเสื่อมสลาย และตายได้ ลองนึกดู ถ้าใน 10 ปีข้างหน้า คุณให้คนไข้ ที่หัวใจเพิ่งหยุดเต้น รับยามหัศจรรย์นี้เข้าไปในร่างกาย ซึ่งมันจะไปทำให้ทุกอย่างช้าลง ขบวนการที่เคยเกิดหลังจากหัวใจหยุดเต้นเกิน 1 ชม. ตอนนี้ก็จะกลายเป็นเกิน 2 วัน แต่ขณะที่การแพทย์เจริญก้าวหน้า ท้ายที่สุด ก็จะมีคำถามทางศีลธรรมจำนวนมากตามมา ซึ่งเราต้องคำนึงด้วย
       
       ว่าแต่อะไรจะเกิดขึ้นกับคนคนหนึ่งในห้วงเวลานั้น สงสัยใช่มั้ยว่าจะเป็นยังไง? เมื่อโลหิตหยุดไหลเวียนเซลล์ต่างๆ ภายในร่างกาย ก็พยายามหาทางรอด และภายในราวๆ 5 นาที มันก็จะเริ่มเสื่อมสลาย อีก 1 ชม.ต่อมาเซลล์จะหมดสภาพ แม้ว่าจะพยายามปั๊มหัวใจและโลหิต คนคนนั้นก็ไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได้ เนื่องจากเซลล์ต่างๆในร่างกายเสื่อมสลายลงมาก และยังสลายลงเรื่อยๆ จนภายใน 2 วัน ร่างกายก็เริ่มเน่าเปื่อย
       
       ดังนั้น มันไม่ใช่เพียงชั่วครู่ แต่มันเป็นขบวนการที่เริ่มต้นจริงๆ เมื่อหัวใจหยุดเต้น ดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงจุดสูงสุดที่เซลล์ทุกส่วนเน่าเปื่อยจนไม่เหลือร่าง
       
       อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุด สิ่งที่เราอยากรู้ก็คือ จะเกิดอะไรขึ้นกับจิตของคนคนนั้น? อะไรจะเกิดขึ้นกับความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์ในห้วงเวลาแห่งความตาย? มันจะหยุดทันทีเมื่อหัวใจหยุดเต้นหรือไม่? มันจะหยุดภายใน 2 วินาทีแรก หรือ 2 นาทีแรก? เป็นเพราะเรารู้ว่า เซลล์จะเสื่อมสลายลงเรื่อยๆ ดังนั้น ความรู้สึกนึกคิดจะหยุดหลังจาก 10 นาทีให้หลัง 30 นาที หรือ 1 ชม.ต่อมา หรือเปล่า? ณ จุดนั้น เราไม่ทราบจริงๆ
       
       • ครั้งแรกที่ได้คุยกับคนที่มีประสบการณ์ ‘วิญญาณออกจากร่าง’ คุณรู้สึกอย่างไร
       
       รู้สึกทึ่ง เพราะสิ่งที่คุณเห็นก็คือ พวกเขาเป็นเพียงปุถุชนธรรมดาที่ไม่ต้องการชื่อเสียงหรืออยากดัง มีหลายคนที่ไม่เคยเล่าเรื่องดังกล่าวให้ใครฟัง เพราะเกรงว่าจะถูกมองไปในทางไม่ดี ผมเริ่มศึกษาด้านนี้เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ได้สัมภาษณ์คนที่มีประสบการณ์ ‘วิญญาณออกจากร่าง’ ราว 500 คน สิ่งที่พวกเขาบรรยาย ช่างมีความสอดคล้อง คงเส้นคงวา ผมมีโอกาสได้คุยกับบรรดาแพทย์และพยาบาลที่อยู่กับคนไข้ในช่วงเวลานั้น ทุกคนพากันบอกว่า คนไข้เหล่านี้ได้เล่าเรื่องตรงกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในขณะนั้น ซึ่งก็อธิบายไม่ได้ว่า คนไข้รู้ได้อย่างไร
       
       ผมยังเคยนำเรื่องของคนไข้บางคน เขียนลงในงานเขียนหนังสือของผมที่ชื่อ “What Happens When We Die” เพราะต้องการให้ผู้อ่านได้เห็นมุมมองทั้ง 2 ด้าน ไม่ ใช่จากคนไข้ด้านเดียว แต่มีมุมมองของแพทย์ด้วย เพื่อจะได้รู้ว่า แพทย์รู้สึกเช่นไร เมื่อคนไข้ฟื้นขึ้นมาและเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนั้นได้ถูกต้อง
       
       มีแพทย์ทางด้านหัวใจและหลอดเลือดคนหนึ่งที่ผมคุยด้วยบอกว่า ไม่เคยเล่าเรื่องดังกล่าวให้ใครฟัง เพราะไม่สามารถอธิบายได้ว่า คนไข้บอกรายละเอียดถึงสิ่งที่เขาพูดและทำได้อย่างไร จนเขารู้สึกหวาดกลัว กระทั่งไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป
       
       • ทำไมคิดว่ามีคนต่อต้านการวิจัยเรื่องทำนองนี้
       
       เป็นเพราะเรากำลังออกนอกกรอบทางวิทยาศาสตร์ และขัดแย้งกับสมมติฐานและแนวคิดที่ถูกกำหนดไว้ มีคนจำนวนมากที่ยึดติดความเชื่อที่ว่า เมื่อตายแล้ว ก็คือตาย จบเพียงแค่นั้น ความตายเป็นเรื่องชั่วขณะ ถ้าไม่ตาย ก็ยังมีชีวิตอยู่ สิ่งเหล่านี้ ถือว่าไร้เหตุผลตามหลักทางวิทยาศาสตร์ แต่มันเป็นแนวคิดของสังคม
       
       ถ้าคุณมองย้อนกลับไปในปลายศตวรรษที่ 19 บรรดานักฟิสิกส์ในเวลานั้น ต่างใช้กฎการเคลื่อนที่ของนิวตัน ตอบคำถามทุกเรื่องในจักรวาล กฎฟิสิกส์ของนิวตันสามารถอธิบายได้เกือบจะทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องและอยู่รอบๆตัวเรา แต่เมื่อมีการค้นพบว่า ถ้าเรามองดูการเคลื่อนที่ในระดับที่เล็กมาก เล็กกว่าระดับอะตอมแล้วละก็ กฎของนิวตันใช้ไม่ได้ จึงเป็นที่มาของฟิสิกส์แขนงใหม่ที่เรียกว่า กลศาสตร์ควอนตัม ทำให้เกิดการถกเถียงกันมากในเรื่องนี้
       
       ลองมาดูด้านจิต การมีสติ และสมองของมนุษย์กันบ้าง สมมติฐานที่ว่า จิตและสมองเป็นเรื่องเดียวกันนั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้องเกือบทุกกรณี เพราะราว 99% ของเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เราไม่สามารถแยกจิตและสมองออกจากกันได้ เพราะมันทำงานไปพร้อมๆกัน แต่ก็มีหลายกรณีตัวอย่างที่ไม่ธรรมดา เช่น เมื่อสมองหยุดทำงาน เราจะเห็นได้ว่า สมมติฐานข้างต้น ดูจะไม่เป็นจริงเสมอไป ดังนั้น เราจำเป็นต้องค้นหาวิทยาศาสตร์แขนงใหม่เพื่อสนอง ตอบเฉกเช่นเดียวกับการเกิดกลศาสตร์ควอนตัมนั่นเอง
       
       ดังนั้น การวิจัยครั้งนี้ของเราซึ่งนับเป็นครั้งแรก เรามีเทคโนโลยีและวิธีการมากมายที่จะช่วยตรวจสอบหาความจริงในเรื่องประสบการณ์ “วิญญาณออกจากร่าง” เพื่อดูว่า เกิดอะไรขึ้น เมื่อเราตายลง มีบางอย่างยังคงดำเนินต่อไปหรือเปล่า นั่นเป็นเรื่องที่น่าค้นหา มิใช่หรือ
       
       ดาราดัง กับประสบการณ์ตายแล้วฟื้น
       
       เอลิซาเบ็ธ เทย์เลอร์ ดาวค้างฟ้าแห่งโลกมายาฮอลลีวู้ด วัย 78 ปี ได้เคยพูดถึงประสบการณ์ตายแล้วฟื้นของเธอในรายการ Larry King Live ซึ่งออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ข่าว CNN ของสหรัฐอเมริกา โดยลิซเล่าว่า
       
       ขณะนั้นได้เข้ารับการผ่าตัดและอยู่ในภาวะตายแล้วในทางการแพทย์เป็นเวลา 5 นาที เธอได้เดินไปตามอุโมงค์ ที่มีแสงสีขาวสว่างจ้าอยู่ข้างหน้า และได้พบวิญญาณของอดีตสามีซึ่งเธอรักมาก ‘ไมเคิล ทอดด์’ ซึ่งเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกในปี 1958
       
       ดาราดังเล่าต่อไปว่า เธอต้องการที่จะอยู่กับเขา แต่ไมเคิลบอกว่า เธอยังมีงานและชีวิตที่ดีรออยู่ข้างหน้า และเขาก็ผลักเธอเข้าร่าง ทีมแพทย์ทั้ง 11 คน ซึ่งมีทั้งหมอและพยาบาล ฯลฯ ได้ช่วยกู้ชีพให้เธอฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง พวกเขาต่างเป็นพยานในเรื่องนี้
       
       “จริงๆแล้ว ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เลย เพราะเป็นเรื่องเดิมๆ เรื่องนี้เกิดเมื่อปลายยุคปี 50 และฉันได้เจอไมค์ด้วย ตอนนั้นมีคนอยู่ในห้อง 11 คน ฉันตายไปราว 5 นาที พวกทีมแพทย์ระบุว่าฉันเสียชีวิตแล้ว และแขวนป้าย “เสียชีวิต” ไว้บนผนังห้อง ฉันเล่าเรื่องนี้ให้คนที่อยู่ห้องข้างๆและกลุ่มเพื่อนๆฟัง และแล้วฉันก็คิดได้ว่า มันดูเป็นเรื่องประหลาด ฉันไม่ควรเล่าให้ใครฟังอีก
       
       นานแล้วที่ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ และทุกครั้งที่ต้องพูด จะรู้สึกลำบากใจ แต่ฉันก็เล่าประสบการณ์นี้ให้คนที่ติดเชื้อเอดส์ฟัง ฉันไม่ได้กลัวตายหรอก เพราะฉันเคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว”
       
       โดยคำให้สัมภาษณ์ของลิซในแมกกาซีน America’s AIDS เธอได้บรรยายถึงประสบการณ์เฉียดตายว่า “ฉันเดินไปตามอุโมงค์ เห็นแสงสีขาวและไมค์ ฉันพูดขึ้นว่า โอ..ไมค์ ฉันอยากไปอยู่กับคุณด้วย และเขาก็พูดว่า ... ไม่ได้ที่รัก คุณต้องหันหลังกลับไปที่เดิม เพราะมีเรื่องสำคัญมากรอคุณอยู่ คุณต้องสู้นะ อย่ายอมแพ้ ...ด้วยพลังความเข็มแข็งและความรักของไมค์ที่มีต่อฉัน ทำให้ฉันฟื้นคืนชีพได้อีกครั้ง”
       
       “พวกทีมแพทย์ระบุว่า ฉันเสียชีวิตแล้ว”[/I]
       
       เจน ซีมัวร์ วัย 59 ปี ดาราหญิงฮอลลีวูดที่มีชื่อเสียงจากภาพยนตร์คลาสสิคเรื่อง ‘Somewhere in Time’ ซึ่งแสดงคู่กับคริสโตเฟอร์ รีฟส์ (อดีตพระเอกซูเปอร์แมนผู้ล่วงลับ) ได้เล่าถึงประสบการณ์ตายแล้วฟื้นว่า
       
       ตอนอายุ 36 ปี เธอป่วยหนัก เป็นไข้หวัดใหญ่ และหมอได้ฉีดยาเพนนิซิลินให้ 1 เข็ม เธอมีอาการแพ้ยา ซึ่งนำไปสู่ภาวะเฉียดตาย
       
       “ฉันได้ออกจากร่างมาจริงๆ และรู้สึกว่าเห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียง โดยมีกลุ่มคนรายล้อมอยู่รอบๆ ฉันจำได้ว่า พวกเขากำลังพยายามทำให้ฉันฟื้นคืนชีพ ขณะนั้นตัวฉันลอยอยู่ตรงมุมห้อง และมองลงมา ฉันเห็นพวกเขาแทงเข็มเข้าไปในร่างกายของฉัน พยายามกดตัวฉันลง ทำโน่นนี่
       
       ฉันจำได้ว่าเห็นภาพเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตผุดเข้ามา เป็นระยะๆ แต่ไม่ใช่ตอนได้รับรางวัลเอ็มมี่หรืออะไรทำนองนั้น สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดในตอนนั้นก็คือ ฉันยังไม่อยากตาย เพราะเป็นห่วงลูกๆ ไม่ต้องการให้คนอื่นมาเลี้ยงดูพวกเขาแทนตัวฉัน
       
       ในขณะที่ตัวยังลอยอยู่ ฉันคิดว่า “ไม่ ฉันยังไม่อยากตาย ฉันยังไม่พร้อมที่จะทิ้งลูกๆไป” ฉันจึงพูดกับพระผู้เป็นเจ้าว่า “ถ้าพระองค์อยู่ตรงนี้ พระเจ้า..ถ้าพระองค์มีตัวตนจริง และฉันรอดตาย ฉันสัญญาว่าจะเชื่อมั่นในพระองค์”
       
       และแม้ว่าฉันจะเชื่อว่าตัวเองได้ตายไปราว 30 วินาทีก็ตาม แต่ฉันก็ยังจำได้ว่า ได้ร้องให้หมอช่วยชีวิต เพราะฉันตั้งใจแน่วแน่ว่า จะต้องมีชีวิตอยู่”
       
       ที่สุดดาราสาวก็ได้กลับเข้าร่าง และฟื้นคืนชีพขึ้นอีกครั้ง
       
       “ฉันได้ออกจากร่างมาจริงๆ และรู้สึกว่า เห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียง”[/I]
       
       (จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 112 มีนาคม 2553 โดย บุญสิตา)

http://www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=9530000029623

 
เรื่องนี้เก็บความมาจาก บทความเรื่อง Past Life Regression Therapy Research - PureInsight Net
ซึ่งกล่าวว่า ความเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดนี้ เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง มาแต่โบราณกาล โดยเฉพาะในซีกโลกตะวันออก
ต่อมาในทศวรรษหลังๆ ความเชื่อนี้ค่อยๆลดน้อยลง เนื่องมาจากความศรัทธาต่อศาสนาที่เสื่อมถอยอย่างรวดเร็ว
และถูกแทนที่ด้วย แนวคิดทางวิทยาศาสตร์วัตถุนิยม คู่แฝดมากับลัทธิบริโภคนิยม ที่ขยายตัวอย่างสูงสุดในปัจจุบัน
คนจำนวนมากมองศาสนาเป็นเพียงวัฒนธรรมรูปแบบ ที่มีพิธีกรรมต่างๆ อันยุ่งยาก พ้นสมัย ในโลกตะวันตกถึงกับปฏิเสธ
เรื่องการกลับชาติมาเกิดโดยสิ้นเชิง มานานแล้ว และได้ลามปามมาถึงฝั่งตะวันออก
จนกลายเป็นแนวคิดหลักไปแล้วในขณะนี้ คนเฒ่าคนแก่ที่เคยเชื่อเรื่องดังกล่าว ก็ชักไม่แน่ใจในความเชื่อนี้เช่นกัน
 
แต่แล้ว จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง ก็ปรากฏขึ้น ในโลกวิทยาศาสตร์เอง
เมื่อปรากฏว่า หลายปีมานี้มหาวิทยาลัยหลายแห่งในอเมริกา และยุโรป กำลังทำการค้นคว้าวิจัยทางการแพทย์อย่างขมักเขม่น
เกี่ยวกับเรื่องการกลับชาติมาเกิด เช่น ม.พริ๊นซตั้น และ ม.เวอร์จิเนีย ของอเมริกา ,ม.เอดินเบริก ในสหราชอาณาจักร,
ม.แอมสเตอร์ดัม ของเนเธอร์แลนด์, ม.ฟรายเบอร์กใน เยอรมันนี เป็นต้น
มีนักศึกษาจำนวนไม่น้อย ที่ได้ปริญญาเอก
จากงานวิจัยในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนึ้และงานวิจัยเชิงวิชาการด้านจิตเวชศาส
ตร์
ได้เปลี่ยนโฉมหน้าไปแล้วโดยสิ้นเชิง งานวิจัยเหล่านี้ได้พิสูจน์อย่างเด่นชัด ว่า
การกลับชาติมาเกิด ไม่ใช่นิยายลึกลับ หากแต่เป็นสถานภาพที่แท้จริง แห่งการดำรงอยู่ของชีวิตมนุษย์
 
ตัวอย่างหนึ่งของนักวิจัยเรื่องนี้ได้แก่ ดร.เอียน สตีเวนสัน แห่งแผนก การศึกษาด้านบุคลิกภาพ ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ ม.เวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา
โดยท่านได้เดินทางไปในที่ต่างๆทั่วโลก เป็นเวลาถึง 37 ปีเพื่อไปทำการสังเกตุ บันทึก รวบรวม
ทดสอบและแยกแยะผู้คนต่างๆที่ได้พบ ซึ่งส่วนมากเป็นเด็ก ที่ระลึกชีวิตในอดีตได้
และมีรอยตำหนิแต่แรกเกิด ( birth marks ) หรือ ความผิดปกติแต่แรกเกิด ( birth defects )
ซึ่งสอดคล้องกับ รอยแผลที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต ของผู้ที่เด็กจำได้ จากการระลึกชาติของตน
ปัจจุบัน ดร.เอียน สตีเวนสัน อายุ 80 กว่าแล้ว ข้อมูลที่ท่านได้เก็บบันทึกไว้มีนับพันๆ ราย
ที่เป็นของเด็กอายุระหว่าง 2 ถึง 7 ปี ที่อาศัยอยู่ใน ตะวันออกกลาง ,ยุโรป ,เอเชีย และอเมริกา ซึ่งน่าแปลกที่ว่า
ความสามารถระลึกชาติได้ของเด็กเหล่านี้ จะค่อยๆลดน้อยลงเมื่ออายุประมาณ 7 ปีขึ้นไป.
เด็กเหล่านี้จะพูดขึ้นมาเองถึงชีวิตในชาติก่อนของตน และต้องการจะกลับบ้านเดิมของตน คิดถึงแม่ หรือสามี ในชาติก่อน
และมักจะแสดงออกซึ่งความหวาดกลัวอย่างรุนแรง( phobia ) ที่ผิดปกติในสภาพแวดล้อมของครอบครัว
ปัจจุบัน หรือไม่อาจอธิบายได้จากเหตุการณ์ในปัจจุบัน ยิ่งไปกว่านี้พวกเขายังรู้จักสิ่งต่างๆ ที่ไม่เคยได้เรียนรู้หรือได้ฟังมาก่อน
ในชีวิตนี้ ที่น่าแปลกอีกก็คือ คำบอกเล่าของเด็กเหล่านี้สามารถแสดงถึงความเกี่ยวข้อง กับ ชีวิตจริงหรือ
เหตุการณ์ความตาย ได้ในหลายกรณี ดร.สตีเวนสัน เขียนไว้ว่า “ บ่อยครั้ง เด็กเหล่านี้ได้พูดถึง คน
และเหตุการณ์ต่างๆ ในชาติก่อน ซึ่งไม่ใช่ชีวิตที่ไม่เป็นที่รู้จักในศตวรรษก่อนๆ แต่เป็นชีวิตที่เจาะจง
เป็นตัวตนที่สามารถชี้ชัดออกมาได้ ทว่าเป็นผู้ซึ่งไม่เคยเป็นที่รู้จักของคนในครอบครัวเด็กเองโดยสิ้นเชิง
และเป็นผู้คนที่อยู่ต่างถิ่น ต่างแดน หรือในประเทศอื่นๆ และที่แปลกมากๆคือ เด็กๆเหล่านี้สามารถพูดภาษาอื่นที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนได้ “
แต่ละเหตุการณ์ได้ถูกบันทึกไว้อย่างระมัดระวัง ถูกตรวจสอบและค้นคว้า อย่างรอบคอบเป็นพิเศษ
โดยคณะกรรมการของดร.สตีเวนสัน ท่านเองได้ตีพิมพ์หนังสือออกมาจำนวนหนึ่ง ที่เขียนถึงบันทึกการค้นพบที่น่าแปลกใจ เหล่านี้
เช่นหนังสือชื่อ “ เด็กๆผู้สามารถจดจำชีวิตแต่ปางก่อน – คำถามเกี่ยวกับการระลึกชาติ”,หนังสือ “ การระลึกชาติและชีววิทยา” เป็นต้น
ในหนังสือเรื่อง “ รอยตำหนิแรกเกิด “ ท่านมีรายงานถึง 200 กว่าราย
ซึ่งเด็กเหล่านี้ได้อธิบายในรายละเอียดเกี่ยวกับการตายในชาติก่อน เช่นว่า ถูกยิง หรือถูกแทง ด้วยของมีคม
ซึ่งตำแหน่งที่ถูกยิงหรือแทงนี้ ตรงกับรอยตำหนิแรกเกิดของพวกเขา และดร.สตีเวนสัน
ก็สามารถพบรายงานทางการแพทย์หลังคลอด ที่เกี่ยวข้อง กันนี้ ของเด็กๆ ที่สามารถยืนยัน คำพูดของพวกเขาได้อย่างแม่นยำ
 
 
ยังมีงานวิจัยอีกแบบหนึ่ง เกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิด โดยวิธีการสะกดจิตโดยนักจิตวิทยา เพื่อให้ผู้ถูกสะกด
ฟื้นคืนความทรงจำในชาติก่อน อันที่จริง การสะกดจิตโดยตัวมันเอง ไม่ได้อธิบายกระบวนการ ฟื้นความจำในชาติก่อน
หากแต่เป็นเพราะ เทคนิกที่เรียกว่า Past Life Regression Therapy { PRL }หมายถึง
การรักษาโดยการฟื้นความทรงจำย้อนกลับไปยัง อดีตชาติ ผู้ที่อยู่ภายใต้การรักษาแบบนี้ไม่ได้หลับไป
และคลื่นสมองก็มีลักษณะแตกต่างจากสภาวะหลับ นอกจากนี้โดยอาศัยการพิจารณาลักษณะคลื่นสมอง
นักจิตวิทยาบางคนจะสามารถชักนำให้ผู้ถูกสะกดเข้าสู่ภาวะการรู้สึกตัวในระดับต่างๆกัน
ได้ดีกว่าการสะกดจิตแบบเดิมๆ ซึ่งในสภาวะเช่นนี้
จะเหมือนกับสภาวะของการทำสมาธิของผู้ปฏิบัติธรรมแบบพุทธ หรือ เต๋า เราทราบกันดีว่า ภายใต้สภาวะการรวบรวมสมาธิ
ผู้ถูกสะกดจะสามารถสัมผัสได้ถึงสมาธิระดับลึก ทำให้เขาสามารถรับรู้ประสบการณ์ในอดีตได้ ในขณะที่ยังมีสติระลึกรู้อยู่กับปัจจุบัน
พวกเขายังสามารถจำอดีตชาติในหลายศตวรรษก่อน อย่างไรก็ดีเราอยากจะตั้งข้อสังเกตว่า PRL
เป็นเรื่องที่มีการถกเถียงกันมากในหมู่นักวิชาการมีทั้งยอมรับ และคัดค้าน David Quigley กล่าวว่า
สำหรับเรื่องนี้เขาพบข้อมูลจำนวนมหาศาล ในแวดวงของเขาและในงานทดลองวิจัยเรื่องนี้ ซึ่งสามารถพิสูจน์ว่า
ในเขตแดนความทรงจำของอดีตชาติ นี้มีพื้นฐานอยู่บนประวัติบุคคลและเหตุการณ์ ที่มีอยุ่จริงในประวัติศาสตร์
 
เขายังได้อ้างถึง งานสัมมนาวิจัยระหว่าง Helen Wambach , Marge Rieden และ
Ian Stevenson( การศึกษา กรณีการระลึกชาติ 30 ราย ) เขากล่าวต่อไปว่า ผู้ซึ่งยังคงปฏิเสธเรื่อง
นี้อาจคิดว่าตนเองคิดอย่างเป็นวิทยาศาสตร์กว่า แต่จริงๆแล้ว พวกเขากำลังติดกับดัก ของหลักการที่ไร้เหตุผล
ซึ่งเทียบได้กับความเชื่อของเหล่านักปราช_์ใน ศตวรรษที่ 16ซึ่งยึดถืออย่างเหนียวแน่นในความเชื่อที่ว่า โลกเป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะจักรวาล
 
Dr.Brian Weiss สำเร็จการศึกษาด้านจิตวิทยา จากมหาวิทยาลัย โคลัมเบีย และมหาวิทยาลัยเยล
เป็นประธานของภาควิชาจิตเวชศาสตร์ ที่ศูนย์การแพทย์ Mount Sinai ในไมอามี่
ท่านเป็นนักวิจัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในด้านการใช้เทคนิก PRL หลังจากที่ท่านจบการศึกษาที่เยล ก็ไปเป็นผู้บรรยายที่ มหาวิทยาลัย พิทสเบริก
และมหาวิทยาลัยไมอามี่ เมี่อท่านอายุได้ 80 ปี ท่านได้ตีพิมพ์หนังสือวิชาการกว่า 40 เล่ม
เดิมทีในฐานะที่เป็นนักวิชาการจากระบบการศึกษาแบบเก่า ท่านไม่ได้สนใจเกี่ยวกับ Parapsychology ( จิตวิทยาเปรียบเทียบ )
ท่านไม่มีความรู้และความสนใจแม้แต่น้อย ในเรื่องการกลับชาติมาเกิด แต่หนังสือเล่มหนึ่งของท่าน ชื่อ Many Lives ,
Many Masters สามารถขายได้ 2 ล้านเล่ม และได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆกว่า 20 ภาษา
บทคัดย่อของหนังสือเล่มมีความว่า “ จิตเวชศาสตร์และอภิปรัช_า กลืนกลายเข้าด้วยกันใน.........ผู้ที่ครั้งหนึ่ง
เคยยึดมั่นอย่างเหนียวแน่นใน วิธีการทางคลินิกด้านจิตเวชศาสตร์ จะพบว่าตนเองลังเลที่จะยอมรับการรักษาแบบย้อนอดีตชาติ
พลันเมื่อผู้ที่ถูกเขาสะกดจิต ได้เปิดเผยเรื่องราวในอดีตชาติของเขาออกมา
 
Dr.Weiss บรรยายในหนังสือ Many Lives, Many Masters เกี่ยวกับประวัติของคนไข้คนหนึ่งของเขา คือ
แคทเธอลีน อายุราว 30 ปีในขณะนั้น เธอเข้ามาพบเขาที่คลินิกด้วยอาการเฉียบพลัน จากการถูกความกลัวและความวิตกกังวล
อย่างรุนแรง จู่โจม เขาได้ให้การรักษาทางจิตเวชแบบเดิมแก่เธอ นาน 1 ปี แต่ก็ไร้ผล เธอเป็นคนใจแคบและปฏิเสธการใช้ยาใดๆ
แต่สุดท้ายก็ยอมรับการรักษาด้วยการสะกดจิต โดยไม่แน่ใจนัก ดร.ไวส์รู้สึกว่า สภาพจิตของแคทเธอลีนอาจจะเกี่ยวข้องกับ
ความทรงจำที่เก็บกดไว้ตั้งแต่ช่วงวัยเด็กของเธอ เขาเชื่อว่าหากเธอสามารถฟื้นความจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีตได้
ภายใต้การสะกดจิต ปั_หาก็จะแก้ตกไปได้ แล้วเธอก็จะเป็นอิสระจากความทรงจำเหล่านั้น เธอจะต้องหายจากความเจ็บป่วยได้หมดแน่
แต่แม้เธอจะสามารถฟื้นความทรงจำที่ไม่ดีในวัยเด็กได้ เธอก็คงยังไม่หายป่วยอยู่ดี ดังนั้นดร.ไวส์จึงตัดสินใจให้เธอ
ระลึกย้อนความทรงจำกลับไปอีก ในช่วงก่อนวัยเด็กของเธอ ในระหว่างช่วงของการรักษาครั้งหนึ่ง
เมื่อแคทเธอลีนอยู่ในภาวะถูกสะกดจิต ดร.ไวส์พูดกับเธอว่า “ กลับไป ณ เวลาที่อาการของคุณเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก “
ดร.ไวส์มิได้คาดหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แคทเธอลีนพูดว่า “ ฉันมองเห็นขั้นบันไดสีขาว ทอดยาวขึ้นไปสู่อาคารที่มีเสามากมาย
ด้านหน้าของมันกว้างขวางมาก แต่ไม่มีระเบียง ฉันใส่กระโปรงยาว และเสื้อคลุมยาว ที่ทำจากผ้าเนื้อหยาบ ผมสีบลอนด์ของฉันถักเป็นเปีย
“ ดร.ไวส์ไม่อาจเข้าใจความหมายที่เกี่ยวข้องกัน ของเรื่องที่ได้ยินนี้ เขาจึงถามเธอว่า ตอนนั้นเป็นปีอะไร และเธอมีชื่อเรียกว่าอะไร
เธอตอบว่า “ อารันด้า อายุ 18 ปี , ตอนนั้นเป็นปี 1863 ก่อนคริสตกาล พื้นดินกันดาร ,
ร้อน และทุกแห่งเต็มไปด้วยทราย มีบ่อน้ำอยู่บ่อหนึ่ง แต่ไม่มีแม่น้ำ น้ำไหลมาจากภูเขาลงมาสู่หุบเขา
แคทเธอลีนได้ย้อนความทรงจำไปสู่ยุค 4000 ปีก่อนในตะวันออกกลาง ชื่อของเธอไม่ใช่แคทเธอลีน
และรูปลักษณ์ของเธอก็แตกต่างไปจากปัจจุบัน รูปหน้า ร่างกาย ทรงผม และเสื้อผ้าก็ไม่เหมือนปัจจุบัน
เธอสามารถจำภูมิประเทศที่เกี่ยวข้อง เสื้อผ้าและการแต่งตัว ตลอดจนรายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน
จนกระทั่งถึงช่วงที่พบกับความตาย จากการจมน้ำ ซึ่งลูกของเธอถูกดึงออกไปจากอ้อมกอดเธอ เธอจำได้กระทั่งว่าหลังจากตายแล้ว
จิตของเธอก็ลอยออกมาอยู่เหนือร่างกายนั้น ในระหว่างการรักษาครั้งนี้เธอยังสามารถระลึกชาติอื่นได้อีก 2 ชาติ
หนึ่งในสองชาตินั้นเธอเป็นโสเภณีในประเทศสเปน ยุคศตวรรษที่ 18 ส่วนอีกชาติหนึ่งเป็นห_ิงชาวกรีกในช่วงก่อนคริสตกาล
คำพูดเหล่านี้ทำให้ดร.ไวส์รู้สึกอึ้งไป เขารู้ดีว่าเธอไม่ได้มีอาการเหมือนพวกบุคลิกแปรปรวน หรือ แปลกแยก
และเธอก็ไม่ได้รับยาอะไร เขาพบว่าในระหว่างถูกสะกดจิตเธอ คล้ายกับฝันไป แต่สิ่งที่มีนัยสำคั_ที่สุดคือ สุขภาพของเธอดีขึ้น
ซึ่งเขารู้ดีว่ามันไม่ใช่เป็นผล จากการเกิดภาพหลอน หรือ ความฝันอย่างแน่นอน
 
ในระหว่างช่วงของการติดตามผลการรักษา แคทเธอลีนยังสามารถระลึกชาติได้อีก 10 ชาติ
เธอได้ประสบกับเหตุการณ์ที่มีทั้งความกลัว และความสุข ที่มีผลควบคุมพฤติกรรมของเธอในปัจจุบันชาติ
ทำให้เธอเริ่มยอมรับ ,เข้าใจ และสุดท้ายก็สามารถเอาชนะ สิ่งต่างๆเหล่านั้นที่คอยผลักดัน พฤติกรรมที่ไม่ดีของเธอ
แล้วเธอก็สามารถเอาชนะความกลัว และได้พบกับความสงบภายใน ในระหว่างการถูกสะกดจิตเธอยังพบว่า
ผู้คนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอเมื่ออดีตชาติ ยังเคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอในอีกหลายๆชาติ
รวมทั้งในชาตินี้ด้วย
ตัวอย่างเช่น ดร.ไวส์ เคยเป็นครูของเธอ , เป็นสามีของเธอ
และเคยเป็นผู้ที่สังหารเธอในสงครามระหว่างชนเผ่า เมื่อครั้งที่เธอกลับชาติมาเกิดเป็นเด็กชายของชนเผ่าหนึ่ง
สัมพันธภาพในช่วงชีวิตนี้ก็ไม่ใช่สัมพันธภาพที่ดีอีกเช่นกัน ตรงกับสิ่งที่อาจารย์หลี่ หง จื้อ กล่าวไว้ว่า”
 
ผู้คนกลับชาติมาเกิด เป็นกลุ่มก้อน เพื่อชดใช้หนี้กรรม หรือร่วมทุกข์สุขกัน
ทว่าแตกกันไปในบทบาทและช่วงวัย และก็ต่างกันกับในชาติก่อนๆด้วย “
 
สิ่งที่ดร.ไวส์ได้ยินได้ฟังจากแคทเธอลีน ในระหว่างการรักษาแบบ PRL นั้นยังมีเรื่องความลี้ลับของชีวิตมนุษย์ด้วย เช่น
แคทเธอลีนจำได้ว่า ในขณะเมื่อพบกับความตาย จิตของเธอจะลอยออกมาอยู่เหนือร่างกายเธอเสมอ
แล้วก็ถูกเรียกกลับไปสู่โลกของจิตวิญญาณ โดย “ แสงแห่งความเมตตา “ และในช่วงนี้เธอยังได้สัมผัสกับ “
ผู้ดูแล “ จิตวิญญาณหลายๆท่าน ซึ่งท่านเหล่านี้สามารถสื่อสารและส่งข่าวสารด้านจิตวิญญาณมายังดร.ไวส์
โดยผ่านแคทเธอลีน และในระหว่างที่อยู่ภายใต้การสะกดจิตนี้ แคทเธอลีน
ได้เรียนรู้เข้าใจสี่งต่างๆมากยิ่งกว่าในช่วงชีวิตตามปกติของเธอเสียอีก
ดร.ไวส์ เองก็ค่อยๆคลายความลังเลสงสัย ในความเชื่อเกี่ยวกับชีวิตในชาติก่อนตามไปด้วย
 
ครั้งหนึ่งในช่วงPRL แคทเธอลีน จำได้ถึงความตายในชาติหนึ่งของเธอ เมื่อหลายศตวรรษก่อน
ในขณะที่จิตของเธอถูกนำไปสู่แสงสว่างแห่งความเมตตา ที่เธอคุ้นเคย นั้น
เธอก็ได้รับข่าวสารหนึ่งเพื่อส่งต่อมายัง ดร.ไวส์ ดังมีความว่า
“ บิดาของคุณกำลังอยู่ที่นี่ เช่นเดียวกับลูกชายของคุณ เขายังเด็กมาก บิดาคุณบอกว่าคุณน่าจะรู้จักเขา
เพราะเขาชื่อ Avrom และลูกสาวคุณก็มีชื่อตามเขา ลูกชายคุณเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ หัวใจเขามีความสำคัญมากทีเดียว
เพราะมันพลิกกลับเหมือนหัวใจไก่ เขาได้เสียสละแทนคุณอย่างมาก เพราะเขารักคุณ จิตของเขามาจากระดับชั้นสูงมาก
ความตายของเขาเป็นการชดใช้หนี้แทนบิดาของเขา เขายังอยากให้คุณรู้ว่า ยารักษาโรคทั้งหลาย
มีผลรักษาโรคได้เพียงระดับหนึ่งเท่านั้น ซึ่งก็จำกัดมาก “ ข้อความเหล่านี้ทำให้ดร.ไวส์ ตกตะลึงมาก
เนื่องจากแคทเธอลีนเองไม่เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเขามาก่อนเลย รวมทั้งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับครอบครัวของเขา
เรื่องเศร้าที่สุดในชีวิตของเขาคือ ความตายเมื่อแรกเกิดของลูกชายคนแรกของเขา สภาพหัวใจของเขาอยู่ในภาวะอันตราย
เพียงแค่ 10 วันแรกที่คลอดออกมา ซึ่งเป็นเรื่องที่พบได้เพียงหนึ่งใน 10 ล้านเท่านั้น เขาเสียชีวิตเมื่ออายุเพียง 23 วัน
ส่วน บิดาของดร.ไวส์ เสียชีวิตด้วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน และท่านมีชื่อว่าAvrom !
หลังจากนั้นอีก 4 เดือนลูกสาวของดร.ไวส์ก็คลอดออกมา เธอมีชื่อว่า Amy ตามชื่อคุณปู่ที่ล่วงลับไป
เนื่องจากแคทเธอลีน และดร.ไวส์ ไม่ใช่คนใกล้ชิดกันมาก่อน เธอจึงไม่มีทางรู้เรื่องราวเหล่านี้เลย
ทว่าสิ่งที่เธอเล่าออกมานั้นทำให้ดร.ไวส์ถึงกับผงะ ดังนั้นเขาจึงถามเธอว่า “ ใครอยู่กับคุณที่นั่น ? ใครบอกเรื่องนี้กับคุณ ? “
เธอตอบเบาๆว่า “ ท่านผู้รู้แจ้งเหล่านั้น “ ท่านผู้รู้แจ้ง บอกให้ฉันฟัง พวกเขายังบอกว่าฉันเคยมาเกิดในโลกนี้ 86 ครั้งแล้ว
 
การรักษาให้แคทเธอลีน และผลที่ได้รับ สร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งให้กับดร.ไวส์
 
ทำให้เขากลายมาเป็นผู้ที่เชี่อถือการรักษาแบบ PRL ดร.ไวส์และจิตแพทย์อื่นอีกหลายคนที่ให้การรักษาคนไข้ด้วยวิธีนี้
บ่อยครั้งที่ความกลัวและความเจ็บป่วย มิได้มาจากเหตุการณ์ในชาติก่อน ในการเตรียมการ
และการชักนำคนไข้เข้าสู่กระบวนการPRL เพื่อย้อนสู่อดีตชาตินั้น จะมีผลกระทบด้านบวกต่ออาการโศกเศร้าของคนไข้
ดังนั้นคนไข้จึงสามารถเข้าใจแรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังรูปแบบพฤติกรรมของตน และสามารถแก้ไขได้อย่างสอดคล้องกัน
จิตแพทย์เหล่านี้ยังพบว่า โดยการย้อนสู่อดีตชาติ และการได้รับประสบการณ์ซ้ำ ต่อความเจ็บปวด ณ เวลานั้นอีก
ทำให้คนไข้สามารถปล่อยวาง ความเศร้าโศกและความแค้นเคืองที่สุมอยู่นานนับศตวรรษ
ภาระอันหนักอึ้งที่จิตนั้นแบกอยู่ ก็ถูกปลดออก และไม่อาจส่งผลต่อชีวิตในปัจจุบันได้อีกต่อไป
 
4 ปีหลังจากการรักษาให้แคทเธอลีน ดร.ไวส์ก็มีความกล้าพอที่จะเสี่ยงต่อ การสูญเสียสถานภาพทางวิชาการของเขา
โดยเขียนหนังสือเล่มแรกขึ้นมา เกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิด นั้นบอกผู้คนให้รู้เรื่องความเป็นอมตะของจิตวิญญาณ
ในช่วงหลายๆปีต่อมา ดร.ไวส์ได้ให้การรักษาคนไข้อีก หลายร้อยคนด้วยวิธีย้อนอดีต
คนไข้หลายๆคนมาจากชนชั้นต่างๆกันในสังคม และมีภูมิหลังทางศาสนาที่ต่างกัน
รวมทั้งพวกที่ไม่เชื่อในพระเจ้าด้วย ดร.ไวส์ตีพิมพ์หนังสือเล่มหนึ่งซึ่งเขาได้บรรยายรายละเอียดเกี่ยวกับคนไข้เหล่านี้จำ
นวนหนึ่ง
นั่นคือหนังสือชื่อ “ Through Time into Healing “ (หรือ การหายป่วยโดยผ่านกาลเวลา )
ผู้จัดพิมพ์กล่าวว่า “ ดร.ไวส์เขียนหนังสือเล่มนี้บนพื้นฐานของประสบการณ์ทางคลีนิกอันกว้างขวางของเขา
เขาได้อาศัยเวลาในการทดลองสำหรับการรักษาทางจิตเวช ซึ่งแสดงให้เห็นว่า การย้อนกาลเวลานั้น
ได้ทำให้เกิดความก้าวหน้าที่สำคัญในการรักษา ใจ กาย และจิตวิญญาณ
ในตอนท้ายของหนังสือนี้ ดร.ไวส์แสดงให้เห็นว่า ประสบการณ์ใกล้ตาย
และการที่จิตออกจากร่าง ช่วยยืนยันการมีอยู่จริงของชีวิตในอดีตชาติ
 
ที่มา http://dhammathai.50megs.com/page2.html

 

 

 
คงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกครับ ถ้าคุณจะไม่รู้จักผมเลย แม้แต่นิด และหากคุณมีคำถามว่า ผมเป็นใคร ทำอะไร ผมก็จะมีคำตอบกวน ๆ กลับไปว่า "ถ้าอยากรู้จักฉัน หาตัวเธอให้เจอก่อน" ครับ

แต่ถ้าให้ตอบจริง ๆ ในโลกสมัยสมมตินี้ผมคือ ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ ผู้เคยนับถือศาสนาคริสต์มา 39 ปี ก่อนจะมาเพิ่มศาสนาเป็นพุทธ และต่อไปก็คิดว่าจะเพิ่มศาสนาไปเรื่อย ๆ จนไม่มีศาสนาเลย เพราะความจริงแล้วไม่มีศาสนาอะไรทั้งนั้น เราอยู่กับความไม่มี แต่เราไปบอกว่ามีเท่านั้นเอง

ผมเคยทำงานกับองค์การนาซา (NASA) วิจัยเกี่ยวกับการแตกหักของวัสดุจนได้รับรางวัล หลังจากนั้นกลับมาเป็นอาจารย์สอนนิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จนปัจจุบันเป็นที่ปรึกษาด้านต่าง ๆ รวมทั้งเป็นที่ปรึกษาด้านวิปัสสนากรรมฐาน บูรณาการศาสนากับชีวิตการทำงาน เพื่อพัฒนาองค์กรให้ยั่งยืนและพอเพียง

หลังจากลาออกจากการเป็นอาจารย์ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผมได้ไปบวชที่วัดป่าเขาน้อย อำเภอวังทรายพูน จังหวัดพิจิตร ซึ่งมี หลวงปู่จันทา ถาวโร เป็นหัวหน้าสงฆ์ เมื่อบวชผมก็ตั้งอกตั้งใจปฏิบัติธรรม หลวงปู่สอนอะไรก็ทำตาม ท่านให้วางตำราและให้กำหนดพุท-โธให้มาก ๆ บวชได้ 13 วันผมก็เข้าใจเรื่องของการทำสมาธิ

หลังจากนั้นผมไปศึกษาธรรมกับ หลวงพ่อสำราญ ธัมมธุโร (หลวงพ่อกล้วย) วัดธรรมอุทยาน จังหวัดขอนแก่น ท่านสอนไม่ให้ติดในภาษาสมมติ ไม่ให้ติดว่าเป็นนักปฏิบัติ ท่านให้นำกายมาปฏิบัติ มาปล่อยวางไม่ให้ยึดแม้แต่ครูบาอาจารย์ ท่านสอนให้ฝึกสติด้วยการไปนั่งสมาธิในป่าช้า เพราะที่ป่าช้าจะมีความคิดแบบเดียวผุดมาให้ฝึก ทำให้แยกได้ทันทีว่า นี่สัญญาหนอ นี่สังขารหนอ จิตเกิดแล้วหนอ

หลายคบอกว่าผมสอนธรรมะแบบนอกกรอบ ที่ต้องนอกกรอบเพราะแบบเดิม ๆ นั่นไม่มีคนอยากฟัง หน้าที่การงานของผมอย่างหนึ่ง คือ การไปบรรยายให้ผู้บริหารที่มีการศึกษาสูง ๆ ฟัง และท่านเหล่านี้ส่วนหนึ่งเบือนหน้าหนีทันทีที่ได้ยินว่า ศีลห้า นรก สวรรค์ ผมเลยต้องหาวิธีหารอื่นมาหลอกล่อ อย่างเช่น เมื่อสอนเรื่องการบริหารจัดการให้ผู้บริหารฟัง ในระหว่างสอนผมก็สอดแทรกธรรมะไปเรื่อย ๆ แบบ "แนบเนียนนุ่มลึก" โดยที่เขาไม่รู้ตัว หลังจากนั้นให้เขาฟังตามไปเรื่อย ๆ จนตอนท้ายจะขมวดให้ฟังว่า ทั้งหมดที่สอนมาอยู่ในพระไตรปิฏก ฟังอย่างนี้เขาก็จะ "ปิ๊ง" ได้เอง และไม่ตั้งแง่ปฏิเสธตั้งแต่แรก

ทุกวันนี้ผมสอนธรรมะแบบ "ไดอะล็อก" (Dialogue) หรือเรียกเป็นไทยว่า "สุนทรียสนทนา" สอนธรรมะแบบล้อมวงคุยกันในระหว่างคุยกันก็เป็นเจริญวิปัสสนาแบบหนึ่ง สนทนาไปด้วย ดูจิตไปด้วย เป็นการสนทนากันแบบฟังเชิงลึก (Deep Listensing) ที่เรียกได้ว่าต้อง open mind, open heart, open will เพื่อให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเราเอง ฟังเพื่อเก็บเกี่ยว ฟังเพื่อให้เกิดความไว้วางใจกัน ฟังเพื่อให้เกิดความเคารพในความแตกต่างกัน ทั้งทางความคิดและจิตใจ บางทีเราก็เรียกการพูดคุยแบบนี้ว่า "วงเล่าเร้าพลัง" คือมาคุยกัน เปิดหู เปิดตา เปิดใจ รับฟังกัน อย่าเพิ่งไปเถียงกัน อย่ารีบร้อน "สวน" หรือ "สอดแทรก" ซึ่งเป็นการสอนให้เราฟังอย่างมีสติ อย่าไปเพิ่งโทษ อคติ ลำเอียง คิดเอาเอง ซึ่งการฟังเชิงลึกได้ดีต้องฝึกฟังเสียงภายใน (Inner Voice) ของตัวเองให้ได้เสียก่อน เสียงที่ขึ้นมาวิพากษ์วิจารณ์ หมั่นไส้ อิจฉา ด่าทอ ยินดี กังวล นึกไปถึงเรื่องอื่น ไปนอกเรื่อง ฯลฯ เมื่อมีเสียงภายในหรือความคิดแทรกแซงก็หัดดับ หัดระงับ หัดข่ม แล้วมาจดจ่อ มีสมาธิ น้อมใจเข้าไปฟังคนพูดพูดต่อไป

เราอาจจะนั่งล้อมวงกันในสถานที่สบาย ๆ นั่งสบาย ๆ ปูเสื่อแจกหมอน นอนเอนหลังก็ได้ ไม่ต้องกังวลเรื่องใด หรือวิ่งเข้าวิ่งออกจนพลังของวงเสียสมดุลไป "พลัง" ในที่นี้คือ พลังที่ดีในการกระตุ้นต่อมความคิด เป็นพลังที่จะสร้างงาน สร้างปีติ สร้างสติ เรียนรู้ด้วยในที่เป็นกลาง ฯลฯ

หลักการดูจิตขณะสนทนาของผมคือ ถ้าจิตของเราเกิดอาการ กายจะเปลี่ยนแปลง เลือดลมจะวิ่ง กล้ามเนื้อน้อยใหญ่จะเกร็งกลางอกจะหด ๆ หู่ ๆ เต้น ๆ เสียว ๆ เราก็หายใจลึก ๆ ดึงกำลังสติขึ้นมาคิดในแง่ดี ๆ เข้าไว้ หากจิตยังไม่ปกติ พึงสังวรว่า "อย่าได้ออกอาการทางวาจาทางกาย" นะครับ สมมติว่าเป็นสุนัข เวลาที่จิตเกิดอาการเราจะเห็นชัด คือกายจะฟ้อง เช่น กระดิกหางหรือหดหาง สำหรับเราซึ่งเป็นคน ก็ควรจะดูกายของเราให้ทันด้วย จะได้รู้ว่าจิตเกิดหนอ ดังนั้น ถ้าเราสนทนากับใคร ก็ฟังเขาพูดไป สำเหนียกไปที่จิตด้วย จะเห็นความคิด "วิตก" (ขึ้นขบวนรถไฟความคิดแห่งอนาคต) "วิจารณ์" (ขึ้นขบวนรถไฟความคิดแห่งอดีต) ผุดขึ้น ขอให้รู้เท่าทัน วิตกหนอ วิจารณ์หนอ
อย่างไรก็ตาม ในการพูดคุยผมไม่คิดว่าตัวเองเป็นอาจารย์ แต่ผมเป็นกระบวนการนำพาผู้ร่วมเรียนรู้ไปเข้ากระบวนการ ไปเจอประสบการณ์ ไปค้นพบด้วยตนเอง ไปพิสูจน์ความเชื่อกัน ผมมิบังอาจไปสั่งสอนใครนะครับ แต่ยั่วให้คิด ตั้งคำถามให้คิด แหย่ ๆ เพราะถ้าไม่แบ่งแยก นั่นผู้เรียน ฉันผู้สอน เจ้าตัว "อัตตา" จะแทรกได้ง่าย ๆ

นอกจากนั้นผมยังมีกติกาว่า จะไม่บรรยายแบบที่มีผู้ฟังเยอะ ๆ แต่จะให้การพูดคุยแบบสุนทรียสนทนาร่วมกันผ่านกิจกรรมต่าง ๆ เช่น เดินป่า เยี่ยมบ้านพักคนชรา เยี่ยมผู้ป่วยระยะสุดท้าย นั่งคุยกันที่สวนสาธารณะ นั่งดูหนังด้วยกัน แล้วมาคุยกันในบรรยากาศสบาย ๆ ฯลฯ

สุดท้ายแล้วการศึกษาธรรมะคือ การศึกษาใจของตน ศึกษาว่า ทำไม เมื่อไร อย่างไร ใจของเราจึงเกิดอาการ และอาการของใจนั้น หายไป ดับไป ได้อย่างไร


ดังนั้น ต่อให้อ่านตำราเป็นล้าน ๆ เล่ม ท่องพระไตรปิฏกได้ทั้งหมด ก็สู้ตามรู้ ตามดู ตามวางที่ใจไม่ได้ครับ
 
...
ในเรื่องของ สุนทรียสนทนา (Dialogue) นั้น อาจารย์ ดร.วรภัทร ได้กล่าวถึงบ่อย ๆ ในระยะหลังนี้
ผู้สนใจสามารถเข้าไปศึกษาเพิ่มเติมได้จากบล็อก Free Rider และ

Living company ครับ

เชื่อเหลือเกินว่า สุนทรียสนทนา (Dialogue) สามารถนำไปประยุกต์ในชีวิตประจำวันและการทำงานของท่านทั้งหลายได้เป็นอย่างดี

คิดดี พูดดี ทำดี ย่อมได้รับกรรมดี
ขออนุโมทนาบุญกุศลให้กับอาจารย์ด้วยครับ
บุญรักษา ทุกท่าน :)
...

แหล่งอ้างอิง
เสาวลักษณ์  ศรีสุวรรณ, ผู้เรียบเรียง.  สุนทรียสนทนา กับ ดร.วรภัทร์  ภู่เจริญ.  ซีเคร็ต Secret. 1, 18
           (26 มีนาคม 2552) : 64 - 65.
 
 
http://gotoknow.org/blog/scented-book/253599?page=1[/SIZE]

 


คิดมา ศึกษา เฝ้าดูมาเป็นเวลา 6 ปีแล้ว พร้อม ๆ กับ ศาสตร์แห่งกระบวนทัศน์ใหม่
ด้วยดวงใจ อยากจะพลิกโลก พลิกโลกใต้ฝ่าเท้านี่แหละนะ ไกล้ ๆ ตัวเรา ใจ ไงล่ะ

การคุยที่สุดมหัศจรรย์ คุยไปปฏิบัติธรรมไป ดูจิต ดูถ้อยคำ เข้ากระทบ
ดูอาการผุด อาการหายวับ อาการปิ๊งแว๊บคุยจบแล้ว จิตอิ่มเอม เหมือนเติมพลังงาน


รอให้พร้อม เวลาพร้อม เว็บ อกาลิโกมา  ผมจะลุย ตั้งห้องฝึกจิต แบบสุนทรียสนทนา

ช่วงแรก ๆ นั้น ผมจะลาก เอาองค์ความรู้วิธีการมาแปะให้อ่านก่อน
แล้วค่อย ฝึกคุย แบบครอบจักรวาล แต่เป็น การคุยแบบ ศาสตร์แห่งนิวเอจ สุนทรียสนทนา

เป็นเรื่อง ยากอีกเรื่อง หนึ่งที่ เราอยากจะดันออกสู่ โลกดิจิตอล แต่ไม่ยากเกินไป

ช่วงนี้ ก็ตั้ง กระทู้นี้มา ให้ท่านได้อ่านกัน เท่าที่จะลากมาแปะ และ ผุดคำจากใจแล้วใส่กระทู้

ใครมีอะไร อยากแปะแบ่งปันเชิญ นะ

เปิดหลวงปู่ฯบรรยายธรรม

ภาคกลางวันตั้งแต่ 8.00-20.00 น.

ภาคกลางคืนตั้งแต่ 20.00-8.00น. ของดก่อนจนถึงสิ้นเดือนเมษายน

เนื่องจากผู้จัดรายการภาคกลางคืน ท่านไปช่วยงานบวชอุปสมบทหมู่ที่วัดอ้อน้อยค่ะ

http://www.onoi.org/index.php?option=com_content&view=article&id=207:2010-03-25-12-09-13&catid=1:latest-news

เป็นที่ทราบกันดีครับว่า “ชีวกโกมารภัจจ์” คือนายแพทย์ที่รักษาพระพุทธเจ้า ในอดีตเรามักจะลืมเลือนและไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับท่านนัก เรื่องราวของท่านจึงค่อนข้างถูกกลืนหายไปจากความทรงจำ...

อยากให้เพื่อนๆลองตั้งคำถามกับตัวเองดูครับ..

”เคยเห็นรูปของท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์ไหมครับ”...

แน่นอนอีกเช่นกันรอยยิ้มริมมุมปากแทนคำตอบว่าเคยเห็น.....แต่รูปนี้มีที่มาที่ไปครับ




รูปนี้และรูปหล่อนี้เกิดจากการที่หลวงพ่อบ๋าวเอิง อัญเชิญให้มาปรากฏบนนิ้วมือเพราะท่านต้องการปั้นพระพักตร์ของท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์ ไว้สำหรับเคารพบูชาในฐานะที่ตัวหลวงพ่อเองท่านเป็นพระที่รักษาโรคแก่คนทั่วไปด้วย..

ท่านเล่าว่าได้ติดต่อช่างปั้นคนหนึ่งชื่อว่า “นายโชติ สโมสร” ขณะนั้นนายโชติกำลังรับปั้นรูปหล่อหลวงพ่อคง ของสำนักท่านอาจารย์ชุม ไชยคีรี




นายโชติได้ตกลงรับงานนี้และได้นำดินน้ำมันมาลองปั้นโดยหะแรกเข้าใจว่าท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์เป็นชาวจีน เพราะเห็นว่าหลวงพ่อบ๋าวเอิงท่านเป็นคนญวน รูปปั้นจึงน่าจะออกมาในลักษณะแบบนั้น และด้วยเหตุผลที่เกิดจากการคิดไปเอง  นายโชติจึงได้ปั้นพระพักตร์ของท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์ออกมาเป็นหน้าตาแบบคนจีน

เมื่อทราบว่าตนเองปั้นผิดเพราะท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์เป็นพราหมณ์ หน้าตาต้องเป็นแบบอินเดีย ครั้นจะเริ่มใหม่...ก็เกิดปัญหา...คือนายโชติจินตนาการไม่ออก

หลวงพ่อบ๋าวเอิงท่านจึงตัดสินใจที่จะอัญเชิญท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์มาปรากฏบนนิ้วมือของท่านเพื่อให้นายโชติได้เห็นอย่างชัดเจน โดยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น นายโชติได้บันทึกไว้ดังนี้ครับ...


“ผมได้ชวนคุณเฉลิมและคุณจุไรรัตน์ มาเป็นเพื่อนเพื่อพิสูจน์ความจริง เมื่อมาถึงวัดหลวงพ่อได้ให้พวกผมขึ้นไปบนกุฎิพร้อมกับท่าน หลวงพ่อได้ทำพิธีอัญเชิญ ผมได้สนใจเฝ้าดูหลวงพ่อทุกอิริยาบถและรู้สึกว่าการทำพิธีอัญเชิญนั้นง่ายเหลือเกินและแปลกกว่าความคาดหมายของผม..


หลวงพ่อได้จุดธูปและปักตามที่บูชาต่างๆในกุฏิ จากนั้นท่านได้ว่าคาถาเป็นภาษาญวนปนไปกับภาษาบาลี ซึ่งผมเองก็ฟังไม่รู้เรื่อง จิตใจของผมในขณะนั้นอยากจะเห็นภาพและทำการปั้นเพื่อพิสูจน์ความจริง คุณเฉลิมและคุณจุไรรัตน์ ได้ขึ้นมานั่งดูอยู่ด้วย...





หลวงพ่อได้นั่งบนอาสนะ มือถือธูปที่จุดแล้วกำมือและหัวแม่มือชูขึ้น สายตาของผมจ้องจับอยู่ที่หัวแม่มือของหลวงพ่อ ในไม่ช้าก็ปรากฏเห็นเป็นจุดขาวและจุดขาวนั้นได้ขยายตัวโตขึ้นๆ จนเห็นเป็นภาพ แต่ไม่ชัด ผมตอนนั้นจิตใจรู้สึกตื่นเต้นเพราะได้ประจักษ์สิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน...


หลวงพ่อได้เปลี่ยนที่นั่งใหม่ ซึ่งมีแสงสว่างน้อย คราวนี้ภาพที่หัวแม่มือของหลวงพ่อได้ปรากฏแจ่มชัด ผมเริ่มปั้นตามภาพใบหน้าที่เห็นในภาพนั้นทันที ใจผมเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ได้ปั้นตามภาพที่ปรากฏให้เห็นนั้น..


ผมใช้เวลาถึงสองชั่วโมงจึงปั้นเสร็จเรียบร้อย คุณเฉลิมและคุณจุไรรัตน์ ที่ผมชวนมาด้วยก็เห็นภาพนั้นเช่นเดียวกับผมและยืนยันว่า ภาพที่ปรากฏที่หัวแม่มือหลวงพ่อเหมือนกับรูปที่ผมปั้นทุกประการ....”




เชื่อกันว่ารูปท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์ ที่ถือกำเนิดจากฝีมือของนายโชติ สโมสร และอำนาจพลังจิตของหลวงพ่อบ๋าวเอิง ได้รับการยอมรับจากคนทั่วไปว่าเป็น...

”รูปหมอชีวกโกมารภัจจ์ที่ปรากฏเป็นลักษณะองค์จริงครั้งแรกของโลก...”

หลวงพ่อบ๋าวเอิงได้ขนานนามรูปหล่อท่านชีวกโกมารภัจจ์ว่า

“บรมคุรุแพทย์ ชีวกโกมารภัจจ์...”

พ่นมาขนาดนี้ เชื่อว่าเพื่อนๆคงจะคุ้นกับคำว่า “บรมคุรุแพทย์ ชีวกโกมารภัจจ์”เป็นอย่างดี...


ดังนั้นจงอย่าแปลกใจเลยครับที่ทุกวันนี้จะมีชาวต่างชาติที่ให้ความเคารพท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์แวะเวียนเข้ามากราบไหว้ สักการะ ขอพรกับรูปหล่อขนาดเท่าองค์จริงของท่าน ณ วัดญวน สะพานขาวแห่งนี้เสมอๆ





ปัจจุบันหลวงพ่อบ๋าวเอิง ท่านได้มรณภาพไปนานหลายปีแล้วครับ สรีระของท่านถูกฝังไว้ในวิหารโดยมีรูปหล่อเหมือนเท่าองค์จริงของท่านตั้งทับเอาไว้...


เพื่อนๆ ท่านใดใคร่เข้าไปขอพรจากท่านก็เชิญได้เลยครับ แล้วท่านอาจจะพบกับคำว่า


"ความศักดิ์สิทธิ์มีจริง.."

ตลอดชีวิตของหลวงพ่อ..ท่านได้ทุ่มเทกับเรื่องราวของจิต วิญญาณและการปฏิบัติตามพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า เรื่องราวที่เกิดขึ้นท่านได้บันทึกไว้ในหนังสือและมีการพิมพ์เผยแพร่แจกเป็นวิทยาทาน โดยมีจุดมุ่งหมายให้คนอ่านเข้าใจในเรื่องพวกนี้และเชื่อมั่นในเรื่องของ"บาปบุญคุณโทษ..."




“พูดถึงเรื่องการทำบุญ จะเอาบุญมาล้างบาปเห็นเป็นไม่ได้ ทำกรรมใดกรรมนั้นก็ติดตัวไป ใช้หนี้กรรมเรื่อยไป..

การทำบุญทุกครั้งไม่ต้องขอร้องวิงวอนให้ผลบุญสนองอย่างนั้นอย่างนี้ ผลแห่งการสร้างบุญที่ได้สร้างไปในทางใดก็ให้ผลในทางนั้น....

และจุดมุ่งหมายหรือทางที่บุญจะให้ผลดีที่สุดคือพระนิพพาน ไม่มีการเกิดมาใช้หนี้กรรมอีกต่อไป....”




ครับ...หากเพื่อนๆ เชื่อว่า"ชาตินี้มีจริง"ก็คงจะไม่ปฏิเสธและเชื่อว่า"ชาติหน้าก็มีจริง"เช่นกัน....

ชาวพุทธมีความเชื่อว่าหากได้ปฏิบัติตามพระธรรม จะทำให้บุคคลผู้ที่ปฏิบัตินั้นสามารถหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด และบางทีอาจสามารถก้าวเข้าไปสู่สภาวะอันสูงสุดคือ “นิพพาน”

การที่ได้เรียนรู้ในเรื่องของวิญญาณอย่างถ่องแท้ถือว่าเป็นประโยชน์ ซึ่งพวกเราควรศึกษาและรับทราบไว้บ้าง เพราะอะไรหรือครับ ก็เพราะตามคติชาวพุทธเชื่อมั่นว่า...

“การที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นถือว่าพวกเรามีบุญเป็นอันมาก สามารถที่จะกระทำความดีได้ตลอดเวลา”

ว่ากันว่า.."อานิสงส์ของการทำความดีมีมาก" ..เพราะ

“ความดีถือว่าเป็นสิ่งที่คุ้มครองตัวเรา”

ดังนั้นพวกเราจึงควรรีบปฏิบัติธรรมและสร้างสมบุญกุศลไว้เป็นเครื่องประดับวิญญาณของตัวเรา เพราะความดีเท่านั้นที่จะเป็นสีแสงติดดวงวิญญาณของเราตลอดไป....สวัสดีครับ


ขอกราบขอบพระคุณ พระสมณานัมธีราจารย์(ติ่นเรียน) เจ้าอาวาสวัดสมณานัมบริหาร หลวงพี่จักรพันธุ์(เถี่ยนเหว่) ที่เมตตาให้ข้อมูลและคำแนะนำ / คุณพรชนก สุขพงษ์ไทย สำหรับภาพถ่าย เพื่อนต่อกับคำแนะนำที่มีประโยชน์ คุณสมบูรณ์ ร้านนายฮ้อ สระบุรี สำหรับกำลังใจทีมีให้เสมอครับ

http://www.oknation.net/blog/sitthi/2009/01/23/entry-1

จะว่าไปแล้วปัญหาที่ว่า “วิญญาณมีจริงหรือไม่” ได้เป็นข้อถกเถียงกันมานานหลายชั่วอายุคนแล้ว..

การถกเถียงกันนี้เราสามารถแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งมีความเชื่อว่าวิญญาณมีจริง ปัญหาที่ตามมาจึงไม่เกิด แต่อีกฝ่ายหนึ่งสิครับไม่เชื่อว่าวิญญาณมีจริง แน่นอนมีปัญหาข้างเคียงเหมือนเงาตามตัว

ตามความคิดของผม ผมเชื่อว่าวิญญาณมีจริง เพียงแต่การที่เราจะค้นคว้าหาความรู้และความจริงในเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่นอกเหนือไปจากความสามารถของมนุษย์ธรรมดาอย่างพวกเรา เพราะอะไรหรือครับ ตอบง่ายมาก....

“เพราะวิญญาณเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเนื้อ”

ถึงแม้ว่าเราจะใช้เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์มาจับในเรื่องของวิญญาณ(ตามที่เห็นในรายการโทรทัศน์) มันก็ยังไม่สามารถทำให้เราเห็นวิญญาณหรือได้ข้อสรุปอะไรที่ชัดเจน ดังนั้น...

“วิญญาณจึงเป็นสิ่งเร้นลับแก่มนุษย์ตลอดมาตั้งแต่อดีตจนถึงบัดนี้...”

จะว่าไปแล้วพระธรรมคำสั่งสอนในพระพุทธศานา ได้กล่าวรับรองความจริงในเรื่องของวิญญาณไว้...

แต่ก็สอนให้เราไม่ยึดถือในเรื่องดังกล่าวเพราะเรื่องของวิญญาณเป็นเรื่องที่จะทำให้มนุษย์ต้องติดตรึงอยู่ในสงสารวัฏ....



ว่ากันว่า “เมื่อรูปร่างกายดับ ชีวิตดับ จิตวิญญาณนั้นจะต้องไปสร้างภพใหม่ หาร่างใหม่ตามกำลังบุญและบาปที่ได้กระทำไว้….”

พูดถึงเรื่อง”วิญญาณ” คำว่าวิญญาณเป็นภาษามคธ แปลว่า “รู้แจ้งหรือรู้ชัดและมีอยู่ในคนหรือสัตว์ทั่วไป” จัดเป็นนามธรรม ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ เทวดา ผีสางนางไม้ ล้วนแล้วแต่มีวิญญาณครองและมีลักษณะที่เรียกว่า “เกิดและดับ..”

และเมื่อเราพูดถึงวิญญาณ ก็คงต้องพูดถึงเรื่องจิตด้วยครับ เพราะคำสองคำนี้ใช้ผสมผสานปนเปกันไปหมด บางคนก็ว่าจิตกับวิญญาณคือคำๆเดียวกัน บางคนก็ว่าจิตและวิญญาณ ความหมายหรือนัยยะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ผมเองก็ภูมิความรู้ต่ำไม่สามารถอธิบายได้ คงต้องรอผู้ที่รู้มาให้คำจำกัดความที่ชัดเจนน่าจะเหมาะสมกว่าครับ..

แต่อย่างไรก็ตามผมเคยอ่านบทความหนึ่ง เขียนไว้ว่า

“จิตเปรียบเหมือนน้ำ” และ
“วิญญาณเปรียบเหมือนคลื่น”

คลื่นเกิดจากอำนาจลมและอากาศ เกิดขึ้นแล้วยุบดับลง ไปเกิดเป็นคลื่นลูกใหม่ แล้วก็ดับไปอีก นัยยะนี้วิญญาณก็เช่นกัน เกิดขึ้นแล้วดับไป ถ้าเกิดกับอารมณ์ก็จะดับไปพร้อมอารมณ์ แต่จิต.....จิตเป็นตัวยืน เปรียบ

เหมือนกับน้ำที่ยืนทรงตัวเป็นแดนเกิดของลูกคลื่น...ฉะนี้แล.....




ผมได้สอบถามจากลูกศิษย์เก่าๆของหลวงพ่อบ๋าวเอิง เขาว่าหลวงพ่อท่านเก่งมากในเรื่องสมาธิจิต สามารถอัญเชิญวิญญาณของผู้ที่ล่วงลับไปแล้วให้มาเข้าทรงได้ พิธีกรรมในการอัญเชิญ หลวงพ่อจะให้ญาติพี่น้องของผู้ถึงแก่กรรมเข้ามาร่วมพิธีหลายๆคน ยิ่งมากยิ่งดี

ท่านว่าหนึ่งคือเหมือนเป็นพยาน
สองคือเมื่อวิญญาณมาถึงจะสามารถหาร่างที่ลงได้อย่างเหมาะสม....


แน่นอนครับว่าไม่ผิดหวังเพราะมีการลงทรงทุกครั้งที่เชิญ คนที่วิญญาณลงในร่างจะมีความรู้สึกวูบวาบและดำดิ่ง ซึ่งหลวงพ่อบ๋าวเอิงบอกว่าหากวิญญาณได้ลงครบอาการทั้งสามสิบสอง นั่นแหละคือการลงทรงที่สมบูรณ์..


นอกจากการอัญเชิญวิญญาณลงร่างแล้ว ทีเด็ดอีกอย่างหนึ่งของหลวงพ่อคือการอัญเชิญให้วิญญาณมาปรากฏเป็นรูปร่างบนนิ้วหัวแม่มือ...


สิ่งที่น่าแปลกใจอย่างมากคือ"อำนาจจิตและบารมี"ของท่านที่มีมาก จนทำให้ท่านสามารถที่จะจิ้มให้ภาพนี้ปรากฏขึ้นที่นิ้วมือของใครก็ได้ พูดง่ายๆ คือ


"จิ้มตรงไหนขึ้นตรงนั้น.."ทำนองนี้ครับ




การอัญเชิญวิญญาณให้มาปรากฏบนนิ้วมือนั้นได้ก่อให้เกิดเรื่องสำคัญของวงการแพทย์ขึ้นเรื่องหนึ่ง ซึ่งผมเชื่อว่าเพื่อนๆบางท่านอาจจะไม่ทราบว่าเรื่องนี้โดยแท้จริงแล้ว..

ณ วัดญวน สะพานขาวแห่งนี้แหละ.....คือจุดกำเนิด....

ครับ...ท่ามกลางมรสุมของความเคลือบแคลงว่า “เชื่อได้หรือไม่” ในที่สุดหลวงพ่อบ๋าวเอิงท่านได้ตัดสินใจนำเรื่องราวเหล่านี้ตลอดจนประสบการณ์ทางวิญญาณที่เกิดขึ้นมาเผยแพร่   

ท่านกล่าวด้วยความมั่นใจว่า.....ท่านไม่กลัวเรื่องที่ว่าคนจะกล่าวหาท่านว่าเป็นพระงมงายไม่มีเหตุผล เพราะเรื่องที่ท่านทำมันไม่ใช่การทำลาย แต่มันเป็นเรื่องของการทำประโยชน์ และที่สำคัญมันเป็นการเผยแพร่ในเรื่องของจิต วิญญาณ การเวียนว่ายตายเกิด ตลอดจนบาปบุญคุณโทษ...





“อาตมาเผยแพร่ด้วยความสุจริตใจ ด้วยศีลของพระพุทธองค์ ด้วยสัจจะของพระภิกษุ ถ้าจะมีผู้กล่าวหาว่าอาตมาทำเพื่อสร้างบารมีให้ตัวเอง อาตมาขอเจริญพรเสียก่อนในที่นี้ว่า


อาตมามีบารมีของตัวเองมากพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องหาอะไรอีกให้เกิดมลทินแก่ตัวเอง บารมีที่ว่านี้คือบารมีขององค์พระพุทธเจ้าที่อาตมาได้อาศัยอยู่ในขณะนี้....”


“การสละตัวเข้าเป็นพุทธบุตรของพระพุทธเจ้า และประพฤติตามธรรมของพระองค์ เท่านี้ก็เป็นบารมีที่น่าภูมิใจมากพออยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องหาบารมีอะไรอีกแล้วสำหรับอาตมา...”




ความกล้าหาญของหลวงพ่อบ๋าวเอิงในการเลือกที่จะทำเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ที่เสี่ยงต่อการต่อต้านของคนหลายคน ทำให้เรื่องราวที่เป็นเหมือนนวนิยายกลายเป็นเรื่องจริงและเป็นเรื่องเล่าที่สืบทอดกันมาอีกยาวนาน...


ในช่วงประมาณเดือนธันวาคม พ.ศ.๒๔๙๑ หลวงพ่อบ๋าวเอิงได้รับนิมนต์จากคณะกรรมการศาลเจ้าพ่อกวนอู ที่ปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์ เพื่อไปประกอบพิธี”เทวาภิเษกเบิกพระรัศมี เจ้าพ่อกวนอู” โดยมีการตกลงกันว่าหลวงพ่อแค่เพียงแต่ประกอบพิธีทางศาสนาให้ครบถ้วนและถูกต้องตามวิธีการเท่านั้น




ส่วนเรื่องของการเชิญเจ้าพ่อกวนอูเพื่อให้มาประทับทรงลุยไฟเป็นเรื่องของศาลเจ้า โดยท่านให้เหตุผลว่า มันไม่ใช่เรื่องของสงฆ์ มันเป็นเรื่องของเจ้าพ่อกวนอูเองว่าจะกระทำได้หรือไม่ และถ้าวิญญาณของเจ้าพ่อกวนอูศักดิ์สิทธิ์จริงแล้ว ท่านก็จะดลบันดาลลงประทับทรงลุยไฟเอง...


แต่การณ์กลับไม่เป็นอย่างนั้น เพราะเมื่อเสร็จพิธีของท่าน คณะกรรมการศาลเจ้าได้ขอร้องไม่ให้ท่านกลับ และขอร้องให้ท่านเชิญวิญญาณของเจ้าพ่อกวนอูด้วย

เนื่องจากการจัดงานครั้งนี้คณะกรรมการได้ทุ่มเทแรงกาย แรงใจและทุนทรัพย์ลงไปมาก จึงอยากขอชมเป็นบุญตาว่าความศักดิ์สิทธิ์ในเรื่องเทพเจ้าทั้งหลายในโลกโดยเฉพาะเจ้าพ่อกวนอูนั้นมีจริงและศักดิ์สิทธิ์จริง...




เรื่องนี้จบลงตรงที่ท่านไม่สามารถหลีกเลี่ยงการนิมนต์ครั้งนี้ได้ ท่านว่ามันเป็นลักษณะของการเสี่ยง เพราะตั้งแต่เกิดมาท่านยังไม่เคยมีความคิดจะตั้งตัวเป็นอาจารย์ในทางเชิญวิญญาณเจ้าพ่อเจ้าแม่ลุยไฟเลย ครั้นถึงเวลาลุยไฟจริงๆ ท่านว่าแทบจะเป็นลมเพราะนึกว่าถ่านที่นำมาใช้ในพิธีลุยไฟจะใช่แต่เพียงถังสองถัง แต่นี่กลับมีมากถึงหลายเล่มเกวียน...




“ข้าพเจ้าตกตลึงและจิตใจเต้นเป็นตีกลอง เหงื่อกาฬไหลทันที ไม่สามารถจะนำมาบอกเล่าได้อย่างไรถูก ยืนงงอยู่กับที่เป็นเวลานาน ขณะที่ผู้คนก็ไม่รู้ว่ามาจากไหนต่อไหนเต็มลานไปหมด มองดูแล้วใจหาย....”


หลวงพ่อบ๋าวเอิงเล่าว่า...ท่านจุดธูปสวดมนต์ภาวนาตั้งเป็นหลายชั่วโมง ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าเจ้าพ่อกวนอูจะเสด็จลงมาประทับทรงสักที และเมื่อหันกลับไปมองดูคนที่เข้ามาร่วมพิธี ท่านว่าถ้าแทรกแผ่นดินได้ก็อยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปเลย...


อีกอย่างถ้าเจ้าพ่อกวนอูไม่ยอมเสด็จลงมาลุยไฟเห็นทีจะต้องกราบถวายวัดและคืนตำแหน่งสมภาร คิดไปคิดมาท่านก็คิดถึงพระคาถาอัญเชิญวิญญาณในพิธีกงเต็ก..


ท่านว่าพระคาถานี้มีเพียง ๑๔ คำและสำหรับพระญวนแล้วนับว่าเป็นหญ้าปากคอกเลยทีเดียว ท่านจึงสั่งให้พระที่มาด้วยสวดขึ้น ขณะที่ตัวท่านได้ถือธูปสำรวมจิตและส่งกระแสจิตไปที่รูปเจ้าพ่อกวนอู...



“ถ้ามีความศักดิ์สิทธิ์จริงแท้ ขอให้เข้าประทับร่างทรงคนหนึ่งคนใดลุยไฟให้เป็นที่ประจักษ์แก่ตาประชาชนในกาลบัดนี้เถิด....”


สรุปรวบรัดว่าหลวงพ่อบ๋าวเองสามารถอัญเชิญวิญญาณเจ้าพ่อกวนอูให้ประทับทรงและลุยไฟได้สำเร็จ แต่ท่านว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นยังไม่ได้ทำให้ท่านมั่นใจ เพราะมันอาจเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแบบบังเอิญชั่วครั้งชั่วคราว


ดังนั้นเมื่อท่านกลับมาถึงวัดท่านจึงได้จัดการบวงสรวงบูชาเจ้าพ่อกวนอูที่ศาลภายในวัดสมณานัมบริหาร และเมื่อท่านทำพิธีเชิญ ผลที่ได้รับคือท่านสามารถอัญเชิญดวงวิญญาณเจ้าพ่อกวนอูได้จริง...ครับเล่าลือกันว่าหลังจากเหตุการณ์ที่ปากน้ำโพ

“ถนนทุกสายล้วนมุ่งตรงสู่วัดญวน”

หลวงพ่อบ๋าวเอิง ท่านเป็นพระที่ได้รับการยอมรับของลูกศิษย์และคนทั่วไปว่ามีความสามารถในการเชิญวิญญาณ ซึ่งท่านเคยเล่าให้ฟังว่าตัวท่านเองมีความสนใจในเรื่องของจิตและวิญญาณ ท่านจึงได้เริ่มค้นคว้าและทดสอบอยู่หลายปี จนท่านสามารถเชิญวิญญาณลงมาประทับบนร่างทรงได้...

ท่านอธิบายว่าการประทับทรงนี้เป็นวิธีการอย่างหนึ่งที่ทำให้มนุษย์สามารถติดต่อกับวิญญาณได้โดยตรงและเป็นวิธีการแต่เพียงอย่างเดียวที่ทำให้เราเห็นปรากฏการณ์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับวิญญาณได้ชัดเจนกว่าวิธีการในแบบอื่นๆ




“ผลของการเชิญวิญญาณ จะทำให้เราพบว่าวิญญาณนั้นๆ มีสภาพอย่างไรและวิญญาณเหล่านั้นได้รับผลกรรมที่ตนเองเคยกระทำไว้เมื่อครั้งสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่อย่างไร...”

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านทรงได้ตรัสรู้พระธรรมอันประเสริฐสุด คือ “อริยสัจ ๔” ซึ่งเป็นทางที่ทำให้พระองค์ทรงหลุดพ้นจากมวลทุกข์ ไปสู่จุดหมายปลายทางคือ “พระนิพพาน” คือไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดใน “วัฏฏะสงสาร” อีกต่อไป...

เรื่องของ “การเวียนว่ายตายเกิด” หรือ “การสืบภพชาติ” มีกล่าวไว้ในพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธศาสนาและก็มีเรื่องจริงให้พวกเราได้เห็นเป็นตัวอย่าง เช่น การระลึกชาติ ฯลฯ

จะว่าไปแล้วถึงเรื่องเหล่านี้จะฟังดูแล้วเหมือนเป็นนิทานหรือนวนิยายสำหรับใครบางคน แต่ก็ยังมีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่คงเชื่อถือว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องจริง.....





“อาตมาภาพได้พยายามค้นคว้าหาวิธีที่จะนำเรื่องเหล่านี้มาแสดงให้ประจักษ์แก่คนทั่วไป โดยการเรียนรู้จากวิญญาณหรือที่เราเรียกกันว่า “สิ่งไม่มีตัวตน” ซึ่งถ้าเราปฏิบัติให้ถูกวิธีแล้วก็จะได้รับผลที่ปรากฏตามมา ส่วนว่าใครจะเชื่อแค่ไหนก็แล้วแต่ความวินิจฉัยของแต่ละคน...”

หลวงพ่อบ๋าวเอิงมักจะถ่อมตนเสมอว่าท่านเองเป็นเพียงนักปฏิบัติและชอบศึกษาค้นคว้าหาความจริงตามหลักธรรมของพระพุทธเจ้า ในฐานะที่ท่านเป็นพุทธบุตรของพระพุทธเจ้าในลัทธิ..

“มหายานแห่งอนัมนิกาย...”

ท่านได้ใช้หลักที่ว่า...

“เชื่อเป็นแม่บทแห่งความสำเร็จ”

สำหรับเป็นหลักในการปฏิบัติ
และท่านก็เชื่อต่ออีกว่ามนุษย์เราทุกคนล้วนตกอยู่ในอำนาจสามประการคือ “กิเลส กรรม และวิบาก” ด้วยหลักที่ว่าเมื่อชีวิตและร่างกายแตกดับแล้ว จิตวิญญาณย่อมเกิดสืบภพชาติต่อไปอีก อดีตวิญญาณของคนเราต้องมีแน่ ซึ่งสิ่งนั้นเองเป็นมูลเหตุให้ท่านมีความคิดที่ว่า “การติดต่อกับวิญญาณ” สามารถกระทำได้




พูดถึงเรื่องของการติดต่อกับวิญญาณหรือที่เราจะเรียกง่ายๆ ว่าการติดต่อกับภูตผีอะไรทำนองนี้ ผมเคยเรียนถามกับท่านพระสมณานัมธีราจารย์(ติ่นเรียน) เจ้าอาวาสวัดสมณานัมบริหาร องค์ปัจจุบัน ว่าท่านเชื่อหรือไม่ว่าเรื่องผีมีจริง แทนคำตอบท่านกลับถามผมว่า..

“โยมต้องถามตัวเองก่อนว่าเชื่อเรื่องผีหรือเปล่า”

แน่นอนครับคำตอบคือ... “เชื่อ”

การสนทนาจึงดำเนินต่อไปว่า ตามทัศนคติความเชื่อของชาวญวนพื้นฐานโดยทั่วไปเชื่อในเรื่องของวิญญาณ ซึ่งความเชื่อดังกล่าวจึงเป็นที่มาของพิธีกรรมที่เราเรียกกันว่า


“กงเต็ก”

ท่านว่าพิธีกงเต็กมีมานานเนกาเลแล้ว...ซึ่งผมเองก็คงไม่ต้องอธิบายมากเพราะคติความเชื่อในพิธีกงเต็กนี้ ปัจจุบันก็ยังคงมีการประกอบพิธีอยู่เสมอ นัยว่าเพื่อเป็นเกียรติ เป็นประโยชน์แก่ผู้ถึงแก่กรรม ดังนั้นเราจึงสามารถเห็นพิธีกงเต็กเสมอๆทั้งในงานราษฏร์และงานพิธีของหลวง




คำว่า “กงเต็ก” ประกอบด้วยสองคำรวมกันครับ


คือคำว่า “กง” ในพระพุทธศาสนาลัทธิมหายาน หมายถึง การกระทำในสิ่งที่ถูกที่ชอบซึ่งเป็นประโยชน์แทนวิญญานผู้มรณะ
และคำว่า “เต็ก” หมายถึง กุศลกรรมอันเกิดจากกรรมดี


พิธีกงเต็กตาม”ธรรมเนียมของชาวญวน” จะประกอบไปด้วย ๕ ขั้นตอนคือ ชุมนุมเทวดา เชิญวิญญาณให้มาสถิตอยู่ในโคมจำลอง เปิดมณฑลพิธี สวดแผ่เมตตาและส่งข้ามสะพาน....


และด้วยเหตุที่ว่าพิธีกงเต็ก มี”บทอัญเชิญเทพเจ้าและวิญญาณ” หลวงพ่อบ๋าวเอิงท่านจึงได้นำวิธีการนี้มาใช้ในการติดต่อกับวิญญาณครับ ความสำเร็จที่ได้จากเคล็ดลับอันนี้จึงเป็นที่มาของเหตุการณ์นี้ครับ เรื่องมีอยู่ว่า....






ในปี พ.ศ.๒๔๘๙ หลวงพ่อบ๋าวเอิง ท่านได้รับนิมนต์ให้ไปทำพิธีกงเต็กให้แก่ นายฮ้วย แซ่หลือ โดยพิธีเริ่มในเวลาประมาณบ่ายสองโมง หลังจากได้ดำเนินกรรมวิธีตามขั้นตอนต่างๆครบถ้วนแล้ว


ในช่วงเวลาประมาณหกโมงเย็น ท่านได้ตั้งจิตอธิฐานระลึกถึงบารมีของพระพุทธเจ้า ให้ทรงโปรดประทานโอกาสให้ดวงวิญญาณของนายฮ้วย แซ่หลือมาสิงสถิตย์ในโคมจำลอง(ที่สถิตของวิญญาณ-ตามพิธีกรรม) เพื่อที่ว่าวิญญาณจะได้ฟังธรรมและรับการแผ่ส่วนบุญกุศลจากบรรดาบุตรของนายฮ้วย....


หลวงพ่อบ๋าวเอิงท่านเล่าว่า ในขณะนั้นเกิดนิมิตเห็นแสงสว่างขนาดเท่าไฟฉายส่องแสงเป็นลำและพุ่งตรงมาที่ท่าน ซึ่งในลำแสงนั้นท่านสังเกตว่ามีจุดเล็กๆเคลื่อนที่เข้ามายังตัวท่าน และมันก็ค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆ  จนท่านสังเกตเห็นว่ามันเป็น..


"ภาพของวิญญาณในร่างมนุษย์"





ซึ่งภาพนั้นเป็นร่างของมนุษย์สวมเสื้อกุยเฮงและกางเกงปั่งลิ้นสีดำ ลักษณะของร่างกายผอมและหลังค่อมเล็กน้อย เมื่อดวงวิญญาณนั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้ท่านสักพักก็หายไป ด้วยความประหลาดใจท่านจึงนำเอาลักษณะของชายชราคนนี้ไปถามกับบรรดาลูกๆของผู้ตาย คำตอบที่ได้รับคือชายคนนั้นคือ “...นายฮ้วย แซ่หลือ...” นั่นเอง....

หลวงพ่อเล่าว่า ขณะที่ท่านคิดว่าจะรวบรวมเรื่องราวเกี่ยวกับวิญญาณเพื่อใช้เป็นคติสอนคน..


ท่านได้เกิดความวิตกว่ายังมีบุคคลอีกจำนวนมากที่ไม่เชื่อและไม่เลื่อมใสในเรื่องหล่านี้ ดูได้จากปัญหาข้อถกเถียงในเรื่องของ “การเข้าทรง” ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องเท็จ....เชื่อถือได้ขนาดไหน

องสรภาณมธุรส (หลวงพ่อบ๋าวเอิง) วัดสมณานัมบริหาร (วัดญวน สะพานขาว) ตอน ความดีเท่านั้นที่จะเป็นสีแสงติดดวงวิญญาณของเราตลอดไป
 
 



สัตว์โลกทั้งหลายย่อมต้องพบกับสภาวะ ๔ อย่าง คือ “เกิด แก่ เจ็บ ตาย..”

ในพระพุทธศาสนากล่าวไว้ว่าทั้ง ๔ อย่างนี้ล้วน “เป็นความทุกข์” เพราะเมื่อสิ้นจากโลกมนุษย์ไปแล้วก็ยังต้องไป “เวียนว่ายตายเกิด” ในภพชาติต่างๆ หาสูญสิ้นไม่....

“การทำบาปด้วยกายก็ดี วาจาก็ดี ใจก็ดี แม้จะกระทำในที่ลับไม่มีผู้ใดรู้ ก็ยังมีผู้หนึ่งรู้จนได้ ผู้นั้นคือ....ตนเอง....”



กรุงเทพมหานครย้อนหลังไปประมาณ ๗๐ ปี ชื่อของ “องสรภาณมธุรส (หลวงพ่อบ๋าวเอิง)” อดีตเจ้าอาวาส “วัดสมณานัมบริหาร” หรือที่เรารู้จักกันในชื่อ “วัดญวน สะพานขาว” เป็นที่รู้จักของคนทั่วไปในฐานะที่ท่านเป็นพระสงฆ์ญวน สังกัดอนัมนิกาย ที่มีการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบตามหลักของพุทธศาสนา

ความเมตตาของท่านนอกจากการให้ความช่วยเหลือและสงเคราะห์ช่วยรักษาโรคภัยไข้เจ็บแล้ว สิ่งที่ทำให้ท่านเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปในยุคสมัยนั้นคือ “การอัญเชิญวิญญาณ” และ “การติดต่อสื่อสารกับสิ่งเร้นลับ” เช่น เทพ เทวดา วิญญาณของนักบวชที่ล่วงลับไปแล้ว ฯลฯ.....



วัดสมณานัมบริหาร..เป็นวัดฝ่าย”อนัมนิกาย..” เดิมชื่อ “วัดเกี๋ยงเพื้อกตื่อ” ตั้งอยู่ริมคลองผดุงกรุงเกษม ชาวญวนที่อพยพมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นผู้สร้างขึ้น ต่อมาในปี พ.ศ.๒๔๔๙ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามวัดใหม่ว่า "วัดสมณานัมบริหาร"



อนัม....แปลว่า ญวน หรือเวียดนาม คนที่มีเชื้อสายของประเทศเวียดนามเราเรียกว่าคนญวน หรือคนอนัม ซึ่งเมื่อคนเหล่านั้นอพยพมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารในเมืองไทยและมีการสร้างวัดขึ้น

เราจึงเรียกวัดเหล่านั้นว่า วัดญวน หรือวัดอนัม ซึ่งคำว่า “อนัม หรือ ญวน หรือ เวียดนาม” จึงเป็นคำที่มีความหมายเดียวกัน ดังนั้นคำว่า “อนัมนิกาย” จึงสามารถแปลได้ว่า...

“การถือพระพุทธศาสนาอย่างเมืองญวน”



แต่เนื่องจากพระญวนในประเทศเวียดนามกับพระญวนในประเทศไทยไม่ได้มีการติดต่อกัน  โดยต่างฝ่ายต่างก็ถือคติและธรรมเนียมตามประเทศที่ตนเองอาศัยอยู่ ดังนั้นพระญวนที่เข้ามาอยู่ในประเทศไทย จึงหันมายึดถือตามแนวของพระสงฆ์ไทยในบางเรื่อง เช่นการไม่ฉันข้าวเย็น การครองผ้าสีเหลือง ฯลฯ



ซึ่งลักษณะแบบนี้จะแตกต่างจากพระสงฆ์ในประเทศเวียดนามหรือประเทศจีน คือพระสงฆ์ที่นั่นสามารถฉันข้าวเย็นได้ การครองผ้าจีวรมีทั้งสีเทา สีแดงฝาด สีเหลือง และสีอื่น ๆ เพียงแต่”ข้อวัตรปฏิบัติอย่างอื่นและกิจของสงฆ์ที่พึงทำ”ก็ยังคงปฏิบัติตามแบบในประเทศเวียดนามเหมือนเดิม เช่น ประเพณีการทำกงเต็ก หรือการให้ความเคารพและเชื่อถือในเรื่องของเทพเจ้าต่างๆ