|
หัวข้อ: เกิดเป็นมนุษย์ เริ่มหัวข้อโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 06 มีนาคม 2555 14:18:31 (http://www.sookjai.com/index.php?action=dlattach;topic=31368.0;attach=1648;image) ถ่ายภาพประกอบกระทู้โดยSometimeสงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย เกิดเป็นมนุษย์ ถ้าล่วงศีล 5 ก็เป็นอบายภูมิเหมือนกัน ไม่ต่างจาก สัตว์เดรัจฉาน เพราะยังเบียดเบียนกัน สร้างกรรมเรื่อยไป มนุษย์ ถ้าเบียดเบียนกันก็เป็นอมนุษย์ทันที ขาดจากศีลธรรมไม่ได้หรอก เป็นเปรต อสุรกายทันที เดี๋ยวนั้นเลย โอวาทของ หลวงปู่ บุดดา ถาวโร Clickแล้วฟังได้เลย http://www.4shared.com/embed/517274472/41b36e34 ข้อความตอนหนึ่งจากหนังสือ มิลินทปัญหา คีหิอรหัตตปัญหา ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าพระนาคเสนเถระผู้มั่นในอริยศีล สังวรวินัย ตุมฺเห ภณถ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้กับโยมแต่เดิมว่า ฆราวาสได้พระอรหัตนั้น มีคติ ๒ ประการ คือจะต้องบวชเสียในวันอันได้พระอรหัตนั้นประการ ๑ ข้อหนึ่งบุคคล เป็นฆราวาสได้สำเร็จพระอรหัตแล้วไม่บวชเสียในวันนี้จะเข้าสู่พระนิพพานในวันที่ได้ พระอรหันต์นั้นประการ ๑ เป็นคติสิริเป็น ๒ ประการแน่ดังนี้หรือกระไร พระนาคเสนจึงถวายพระพรว่า มหาราช ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร พระองค์ผู้ประเสริฐ ซึ่งฆราวาสได้พระอรหัตในวันใด ต้องบวชในวันนั้นในสำนักครูบา อาจารย์โดยปรกติที่ว่าจะกระทำเหมือนพระโองการตรัสฉะนี้จะได้บวชเอาเองก็ดีจะ ให้คอยเท่าอุปัชฌาย์อาจารย์ท่านผู้มีฤทธิ์อันจะเหาะมาบวชให้ก็ดีช้าไปวัน ๑ หรือ ๒ วัน เช่นนี้ไม่ได้ ถ้าบวชเองก็เป็นไถยเพศ มิได้เรียกว่าบรรพชาประการหนึ่งถึงจะคอย ท่าพระอรหันต์อันมีฤทธิ์ รู้จักจิตว่าจะบรรพชาจึงจะเหาะมาบวชให้ก็ไม่ได้ถ้าช้าไปจน วัน ๑ หรือ ๒ วัน เกินกำหนดไปก็คงจะเข้าสู่นิพพานในวันนั้น ขอถวายพระพร สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ผู้เป็นปิ่นประชากรมีพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้ปรีชาญาณอันประเสริฐพระผู้เป็นเจ้าสิว่ากระนั้นก็ฆราวาสนี้ถ้า ได้ถึงพระอรหัตแล้วน่าที่จะดีทีเดียวไฉนจึงร้อนรนถึงสิ้นชีวิตฉะนี้เล่า พระนาคเสนผู้ประกอบด้วยปรีชาเฉลิมปราชญ์จึงวิสัชนาว่า มหาราช ขอถวาย พระพรบพิตรพระราชสมภารเป็นด้วยเพศฆราวาสนี้ต่ำไม่สมควรแก่พระอรหัตภูมิ คฤหัสถ์นี้เป็นภูมิอันต่ำช้านัก จึงต้องให้ละเพศฆราวาสบวชเสียในวันที่ได้พระอรหัตนั้น นี่แหละเพศแห่งบรรพชิตผิดกันต่างกันอุปมาดังบุคคลอันเคยรับประทานอาหารเลี้ยง ชีวิต มีชีวิตอยู่เพราะอาศัยอาหารครั้นมาเป็นทุพภิกขกาลเกิดข้าวแพงหาอาหาร บริโภคมิได้บุรุษผู้นั้นอดอาหารอยู่หลายวันครั้นหาอาหารได้บุรุษชายนั้นบริโภคจน เกินขนาดเตโชธาตุมิอาจเผาผลาญได้บุรุษผู้นั้นก็ถึงแก่ชีวิตักษัยกระทำกาลกิริยา ตายจะว่าบุรุษชายนั้นไม่รู้ประมาณหรือจะโทษเอาอาหารว่าตายเพราะอาหารหรือ ประการใดเล่า สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่ พระนาคเสนผู้ปรีชาญาณอาหารเป็นเครื่องเลี้ยงชีวิตจะเป็นยาพิษหามิได้บุรุษผู้นั้น มาสิ้นชีวิตด้วยโลภในอาหารรับประทานเกินขนาดไป จะโทษอาหารอย่างไรได้ พระนาคเสนถวายพระพรว่า ฉันใดก็ดีภูมิฆราวาสต่ำนักไม่อาจต้านทานพระ อรหัตเปรียบดุจคนอดอาหารต้านทานอาหารไม่ได้ฉะนั้นเหตุฉะนี้แหละฆราวาสที่ได้ พระอรหัตจึง ต้องบรรพชาเสียหรือนิพพานเสียในวันนั้นน่ะบพิตรพระราชสมภาร อีกประการหนึ่งเล่าเปรียบอุปมาดุจกลุ่มหญ้าอันน้อยนักบุคคลจะเอาศิลาอันหนัก ทับลงกลุ่มหญ้าอันน้อยมิอาจทนทานศิลานั้นได้ ประการหนึ่ง เปรียบดังบุคคลประกอบได้บุญอันน้อยได้สมบัติอันเป็นอิสรภาพ แล้วมิอาจปราบดาภิเษกครองราชสมบัติได้ไม่คู่ควรที่จะครองราชสมบัติก็บังเกิด ความฉิบหายอันตรายต่าง ๆ ถึงกับต้องประหารชีวิตทนเวทนาสาหัสจะโทษสมบัติว่า สมบัติร้อนพาให้อายุนั้นหรือประการใดเล่า..............ขอถวายพระพร http://poerlife.fx.gs/index.php?topic=1083.0 (http://poerlife.fx.gs/index.php?topic=1083.0) |