"...พระศาสนาไม่มีกำหนดอายุ..." มีอาจารย์บางท่านแสดงไว้ว่า พระพุทธศาสนาเมื่อล่วงไปได้ ๑๐๐ ปี จะไม่มีพระอรหันต์ ล่วงไปอีก ๑๐๐ ปี จะไม่มีพระอนาคามี ล่วงไปอีก ๑๐๐ ปี จะไม่มีพระสกิทาคามี ล่วงไปอีก ๑๐๐ ปี จะไม่มีพระโสดาบัน ในบัดนี้พระพุทธศาสนาล่วงมาถึง ๒๕๐๐ ปีแล้ว ก็เป็นอันไม่มีพระอริยะ |
ท่านที่แสดงเช่นนี้ค้านกับพระพุทธภาษิตที่แสดงพระคุณธรรมไว้ว่า อกาลิโก ไม่ประกอบด้วยกาล คือใครประพฤติเมื่อไร ก็ได้ผลเมื่อนั้น ตามสมควรแก่ปฏิบัติ
แม้พระพุทธภาษิตตอนที่แสดงไว้ในเวลาจะปรินิพพานก็แสดงว่า "เมื่ออริยมรรคยังมีองค์ ๘ ยังมีอยู่เพียงไร โลกก็จะไม่ว่างเปล่าจากพระอรหันต์" นี้ควรหมายความว่า อริยมรรคมีองค์ ๘ มีที่บุคคลผู้ใด ในเวลาใด ในเวลานั้นโลกก็จะไม่ว่างเปล่าจากพระอรหันต์
อย่าว่าถึงพระพุทธศาสนาที่มีอยู่เลย แม้สิ้นพระพุทธศาสนาแล้ว ท่านก็ยังแสดงว่าพระปัจเจกโพธิ ท่านผู้ตรัสรู้เองโดยชอบ และรู้เฉพาะตน ก็ยังปรากฏขึ้นได้
ด้วยเหตุนี้แหละ คนที่เข้าใจว่าศาสนาล่วงมาเท่านั้น หมดพระอริยะชนชั้นนั้น จนบัดนี้หมดพระอริยะดังนี้ เป็นความเห็นที่ค้านพระพุทธศาสนา คือคำสอนของสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ว่า "สัจจธรรมเป็นอกาลิโก ไม่ประกอบด้วยกาลดังนี้"ที่มา : (พระพุทธศาสนาไทย ลาว กัมพูชา)
พระพุทธศาสนาไม่มีกำหนดอายุ ใน "นัยแห่งความจริง" พระนิพนธ์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ , พิมพ์ครั้งที่ ๒, โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.