[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

.


พระหูยานเป็นพระเนื้อชินที่ได้รับความนิยมมาแต่ในสมัยโบราณจากประสบการณ์ในด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี และพระหูยานที่พบนั้นก็มีอยู่หลายกรุหลายจังหวัด เช่น จังหวัดลพบุรี อันเป็นกรุต้นกำเนิดที่พบพระหูยานก่อนกรุอื่นๆ คือที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ นอกจากนี้ยังพบในกรุอื่นๆ อีก เช่น กรุวัดปืน กรุวัดอินทาราม เป็นต้น ในจังหวัดอื่นๆ ที่พบก็มีที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา จังหวัดชัยนาท จังหวัดเพชรบุรี เป็นต้น

พระหูยานที่พบในจังหวัดลพบุรี พบที่กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุเป็นกรุแรก มีการพบอยู่หลายพิมพ์ เช่น พระหูยานบัวสองชั้น พระหูยานพิมพ์ใหญ่ พระหูยานพิมพ์กลาง พระหูยานพิมพ์เล็ก และพระหูยานพิมพ์รัศมีแฉก เป็นต้น พระหูยานกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุนั้นถูกค้นพบตั้งแต่ปี พ.ศ.2430 พร้อมพระอื่นๆ อีกมากมาย ศิลปะของพระหูยานที่พบในจังหวัดลพบุรีล้วนเป็นศิลปะแบบลพบุรี เทียบเคียงได้กับศิลปะแบบบายนของขอม พระหูยานได้มีประสบการณ์ต่างๆ มากมายจากผู้ที่ใช้พระหูยานห้อยคอ ส่วนมากก็จะเป็นประเภทอยู่ยงคงกระพันเป็นหลัก พระหูยานจึงเป็นที่นิยมเสาะหากันมาก กรุสุดท้ายเป็นกรุใหม่ที่ถูกพบในปี พ.ศ.2508 ซึ่งพระมีความสมบูรณ์มากมีผิวปรอทจับขาวทั่วทั้งองค์พระ ศิลปะแม่พิมพ์เป็นแม่พิมพ์เดียวกับพระกรุเก่าของวัดพระศรีฯ ที่พบในครั้งแรกๆ

พระหูยานอีกกรุหนึ่งที่มีชื่อเสียงมากไม่แพ้กันก็คือ กรุวัดปืน วัดปืนอยู่ตรงไหน ในปัจจุบันอาจจะไม่มีใครทราบกันนัก เนื่องจากแปรสภาพกลายเป็นตลาดไปเสียแล้ว วัดปืนแต่เดิมเป็นโบราณสถานที่ทรุดโทรมปรักหักพังไปจนไม่เหลือสภาพ ตั้งอยู่ตรงข้ามกับป้อมปืนโบราณ ชาวบ้านจึงเรียกกันว่าวัดปืน และต่อมามีผู้ไปขุดพบพระเครื่องที่มีชื่อเสียงหลายพิมพ์ ถ้าไม่มีใครไปพบพระเครื่องนานเข้าก็จะลืมเลือนกันไป และไม่มีใครทราบว่าบริเวณที่แห่งนั้นเคยเป็นโบราณสถานมาก่อน พระกรุวัดปืนที่พบนี้มีชื่อเสียงโด่งดังมากจากประสบการณ์ของผู้ที่เคยมีพระวัดปืนห้อยคอ พระวัดปืนนั้นพบพระเนื้อชินเงินอยู่หลายพิมพ์ ที่รู้จักกันมากก็คือพระนาคปรกกรุวัดปืน อันเป็นพระนาคปรกที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของจังหวัดลพบุรี มีพบอยู่หลายพิมพ์ เช่น พิมพ์ใหญ่ พิมพ์เล็ก และพิมพ์จิ๋ว นอกจากนี้ก็ยังพบพระหูยาน กับพระซุ้มเรือนแก้วอีกด้วย

พระหูยานกรุวัดปืนนั้นพบน้อยมาก พระส่วนใหญ่ที่ขึ้นจากกรุจะชำรุดผุระเบิดเสียเป็นส่วนใหญ่ เช่นเดียวกับพระอื่นๆ ที่พบในกรุวัดปืน พระหูยานกรุวัดปืนจะมีพุทธลักษณะคล้ายๆ กับพระหูยานกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ แต่มีขนาดย่อมกว่า ผิวมักจะเป็นสีดำเทา พิมพ์ที่พบพระหูยานกรุวัดปืนมีพระพิมพ์ใหญ่ และพิมพ์เล็ก เนื่องจากพระหูยานกรุวัดปืนมีพบน้อยจึงค่อนข้างหายาก แทบไม่ได้พบเห็นกันเลย พระพิมพ์ใหญ่นั้นหารูปยังยากเลยครับ เท่าที่เห็นรูปถ่ายจะเป็นพิมพ์เล็ก แต่ก็พบน้อยมากหารูปยากจริงๆ ครับ

พุทธคุณพระหูยานกรุวัดปืนก็เช่นเดียวกับพระหูยานกรุวัดพระศรีฯ และ พระนาคปรกกรุวัดปืน เด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันและแคล้วคลาด พระหูยาน กรุวัดปืนเป็นพระหูยานกรุหนึ่งที่น่าสนใจมาก แต่ก็หายากนะครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระหูยาน กรุวัดปืนพิมพ์เล็กมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/94217070564627_2_3614_3619_3632_3627_3641_361.jpg)
พระหูยาน ชัยนาท พิมพ์บัว

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ผู้ที่ชื่นชอบพระเครื่องไม่ว่าจะอยู่วงนอกหรือวงในก็ตาม ต่างก็คงจะมีปัญหาเรื่องพระเครื่องบางชนิดที่เราไม่ทราบที่มาที่ไป คือไม่ทราบว่าเป็นพระกรุไหนในกรณีที่เป็นพระเก่าพระกรุ หรือเป็นพระที่เกจิอาจารย์สร้าง แต่ไม่ทราบว่าเป็นของวัดใดพระคณาจารย์รูปใดเป็นผู้สร้าง แต่พระเครื่องนั้นๆ เท่าที่พิจารณาดูแล้วว่าเป็นพระเก่า และเป็นพระที่น่าจะเป็นพระแท้ เพียงแต่ไม่มีประวัติข้อมูลเกี่ยวกับพระเครื่ององค์นั้น จนมีวลีในสังคมพระเครื่องที่ว่า "แท้ไม่รู้ที่ ดีไม่รู้วัด"

วลีนี้สำหรับท่านที่อยู่วงนอกได้ยินอาจจะนึกว่าเป็นคำเยาะเย้ย และไม่พอใจ แต่ความเป็นจริงมิได้เป็นเช่นนั้น เป็นแค่คำเปรียบเปรยเท่านั้นครับ ซึ่งโดยปกติก็จะพูดกันกับผู้ที่สนิทสนมกันเท่านั้น ความหมายก็คือพระนั้นๆ แท้ เพียงแต่ไม่ทราบประวัติข้อมูล จึงไม่ทราบที่หรือไม่ทราบวัดและประวัติของผู้สร้างเท่านั้นครับ

ในสังคมผู้นิยมพระเครื่อง หรือผู้เล่นหาในสนามพระนั้น ก็จะรู้แต่เพียงพระที่นิยมเล่นหาและมีผู้ที่ต้องการ หมายถึงมีผู้ที่รู้จักกันมากๆ มีการเผยแพร่ประวัติความเป็นมา จนเป็นที่รู้จักกันแพร่หลายเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากมีมูลค่าในความนิยมแลกเปลี่ยนได้ พระเครื่องที่รู้จักกันในสังคมผู้นิยมพระเครื่องถ้าจะเทียบกันเป็นสัดส่วนแล้ว

พระที่ในสังคมพระเครื่องรู้จักกันและ มีการเล่นหาน่าจะประมาณ 30-40% ของพระเครื่องที่มีทั้งหมด ทั้งพระกรุและพระเกจิอาจารย์ อีก 60-70% ก็ยังไม่เป็นที่รู้จักกันแพร่หลายนัก อาจจะรู้จักกันในท้องถิ่น หรือในหมู่ลูกศิษย์ลูกหาเท่านั้น

ดังนั้นจึงมีพระเครื่องที่คนส่วนใหญ่ที่ยังไม่รู้จักอีกมาก อาจจะมีปัจจัยหลายๆ อย่างเช่น ประวัติข้อมูลที่ยังไม่มีการเผยแพร่ไปยังสังคมนัก ความต้องการเสาะหาของคนในท้องถิ่นก็มีส่วนสำคัญ ถ้าคนในพื้นที่ยังไม่ค่อยนิยมเสาะหา ก็ไม่มีการเผยแพร่ประวัติ แต่ถ้าคนในท้องที่เสาะหาก็จะมีผู้สนใจตามและสอบถามประวัติข้อมูล ซึ่งก็จะทำให้มีผู้รู้จัก และก็จะทำให้มีมูลค่าตามมา

ครับทีนี้เรามาดูพระเครื่องที่มีคนรู้จักและนิยมกันในสังคมผู้นิยมพระเครื่อง ที่เป็นสัดส่วนประมาณ 30-40% นั้น ก็มีจำนวนชนิดของพระเครื่องมากมายมหาศาล ซึ่งในคนคนหนึ่งก็ไม่สามารถรู้จักหรือมีความรู้ความชำนาญได้ทั้งหมด ผู้ที่มีความรู้ความชำนาญจริงๆ ก็จะมีความรู้ความชำนาญในแต่ละด้าน แต่ละประเภท หรือที่รู้จักมากหน่อยแต่ก็ไม่ครบทั้งหมด ในสังคมผู้นิยมพระเครื่องจึงมีการพึ่งพาอาศัยกัน การประกวดพระเครื่องจึงต้องมีคณะกรรมการที่มีความรู้ความชำนาญในแต่ละประเภทเข้ามาตัดสินพระเครื่องประเภทนั้นๆ

เรากลับมาคุยกันถึงเรื่องพระแท้ที่ไม่ทราบที่กัน ก็อย่างที่ได้กล่าวไปแล้วนั้นว่า มีพระเครื่องอีกมากมายที่ในสังคม ยังไม่ทราบที่มาที่ไป แต่เท่าที่พิจารณาดูแล้วว่าน่าจะ เป็นพระแท้ จากเป็นพระเครื่องที่ไม่ได้มีเจตนาล้อเลียนหรือทำให้เข้าใจไขว้เขวให้เป็นของที่อื่น คือไม่ได้มีเจตนาปลอมแปลง มีเอกลักษณ์ของตนเองชัดเจน ก็น่าจะเป็นพระเครื่องที่น่าจะแท้ เพียงแต่ยังไม่ทราบประวัติความเป็นมาเท่านั้น และอีกอย่าง ก็คือ เป็นพระเครื่องที่ผู้พิจารณาเขาไม่ทราบหรือรู้จักเท่านั้น คำตอบก็จะเป็นว่า ไม่ทราบที่หรือแท้ไม่ทราบที่ประมาณนี้ครับ

ตัวผมเองก็มีพระเครื่องประเภทนี้อยู่ เช่นกันครับ ขนาดผมเข้าสนามพระตั้งแต่ยุคปลายของสนามพระเครื่องวัดมหาธาตุ ต่อมาจนถึงสนามวัดราชฯ สนามท่าพระจันทร์ จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ไม่ได้เข้าไปทุกวัน แต่ก็เข้าไปทุกครั้งที่มีเวลาว่าง เนื่องจากไม่ได้มีอาชีพ ซื้อ-ขายแลกเปลี่ยน แต่เป็นคนที่ชื่นชอบและศึกษาสะสมเท่านั้น พระเครื่อง ที่ได้มาจากผู้ใหญ่บ้าง คนรู้จักบ้าง เช่าหา มาบ้าง บางครั้งก็ไม่ทราบว่าเป็นพระอะไร กรุไหน วัดใดเช่นกัน เอาเข้าไปสอบถามผู้ใหญ่ หรือคนคุ้นเคยในสนามก็ไม่มีใครทราบ บางอย่างกว่าจะทราบก็เป็นสิบปีก็มีกว่าจะเจอคนที่รู้จักพระนั้นๆ และก็มีอีกหลายอย่างที่จนปัจจุบันก็ยังไม่ทราบที่มา ที่ไป แต่พระเครื่องนั้นๆ ก็มีแต่คนพูดว่าเก่าแท้นะแต่ไม่ทราบที่จริงๆ ครับก็ต้องค่อยๆ ค้นหาศึกษากันต่อไป แต่ก็เป็นเรื่องสนุกไปอีกอย่างหนึ่งนะครับ เพราะเมื่อมีเวลาว่างเราก็จะมีเรื่องที่ต้องค้นหาและค้นคว้าต่อไป

ครับกับเรื่องพระที่ยังไม่รู้จักกันแพร่หลายนั้นยังมีอีกมาก แต่เมื่อมีผู้รู้ประวัติ นำมาเผยแพร่ก็จะมีผู้รู้จักในสังคมมากขึ้น เรื่องที่ผมนำมาคุยกันในวันนี้ก็เพื่อจะได้ทำความเข้าใจกันว่า อย่าไปมีอารมณ์หรือไม่พอใจในคำตอบ กับผู้ที่เราไปถามแล้วเขาไม่รู้ และตอบว่า "ไม่ทราบที่ครับ" มันเป็นเรื่องจริงที่เขาไม่ทราบไม่ใช่แกล้งไม่บอกนะครับ เหตุผลก็อย่างที่ผมได้กล่าวมาเสียยืดยาว แบบนี้ผมว่าดีกว่าพวกที่ไม่รู้แต่อวดรู้แล้วตอบผิดๆ มั่วๆ ไปนะครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระหูยานกรุวัดมหาธาตุ ชัยนาท ซึ่งไม่ค่อยได้พบเห็นกันนักมาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/41589155875974_4_3614_3619_3632_3610_3656_361.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/12447889645894_3_3614_3619_3632_3610_3656_361.jpg)
พระบ่ยั่น'พระสรรค์นั่ง'กรุวัดท้ายย่าน

พระบ่ยั่น 'พระสรรค์นั่ง' กรุวัดท้ายย่าน เนื้อชินเงิน จ.ชัยนาท : สาระสังเขปพระเนื้อชิน โดยชาติ วิศิษฏ์สรอรรถ

จ.ชัยนาท ในทุกวันนี้ แม้ว่าจะเป็นจังหวัดที่ไม่ใหญ่โตอะไรมากนัก แต่ก็เป็นเมืองที่มีความยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์อันยาวนาน โดยเฉพาะเป็นเมืองหน้าด่านที่สำคัญในสมัยสุโขทัย และสมัยอยุธยา เป็นเมืองแห่งนักรบผู้ห้าวหาญ ที่ยังเป็นความทรงจำของคนไทยตราบเท่าทุกวันนี้

ด้วยเหตุนี้ เมืองชัยนาท จึงมีโบราณสถานโบราณวัตถุที่สำคัญมากมาย เป็นมรดกตกทอดมาให้ลูกหลานได้มีความภาคภูมิใจ ในความยิ่งใหญ่ครั้งอดีตกาล ที่ยากจะลืมเลือน

ในวงการพระเครื่องเมืองไทย จ.ชัยนาท มีพระเกจิอาจารย์ผู้มีวิชาอาคมขลัง สืบสานตำนานอย่างต่อเนื่องมาโดยตลอด ที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง คือ หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า เจ้าของพระเครื่องยอดนิยมที่เช่าหากันแพง ถึงหลักแสนขึ้นไป

ในส่วนของพระกรุ จ.ชัยนาท เป็นแหล่งพระกรุที่ล้วนเป็นพระหลักยอดนิยมของวงการพระ เป็นที่ต้องการแสวงหาของนักสะสมพระเครื่องอย่างกว้างขวาง

โดยเฉพาะ สรรค์บุรี อำเภอเดียวของเมืองชัยนาท ที่ได้ชื่อว่า เมืองพระ มีวัดต่างๆ ไม่ต่ำกว่า ๑๘๐ วัด ที่มีการขุดพบพระเครื่องหลากหลายพิมพ์ รวมทั้งพระพุทธรูป อีกจำนวนหนึ่ง ที่มีพุทธศิลป์งดงามยิ่ง

จึงนับได้ว่า เมืองสรรค์ หรือ อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาท เป็นศูนย์รวมของพระเครื่องอันยิ่งใหญ่ในอดีตกาล จนมีชื่อเสียงโด่งดังมานานปี สมกับที่เป็นเมืองหน้าด่านที่สำคัญในสมัยโบราณ ที่ได้ก่อเกิดชายชาตินักรบผู้กล้าหาญ อย่างแท้จริง

พระกรุเมืองสรรค์ มีมากมายหลายพิมพ์ ที่โด่งดังรู้จักกันดี และหาชมในทุกวันนี้ได้ยากยิ่ง คือ พระหูยาน พิมพ์บัวชั้นเดียว ซึ่งขุดพบจากกรุต่างๆ อาทิ กรุวัดมหาธาตุ กรุวัดท้ายย่าน และกรุวัดส่องคบ พระหูยาน เมืองชัยนาท มีขนาดองค์พระใหญ่กว่า พระหูยาน เมืองลพบุรี และพระหูยาน กรุงศรีอยุธยา คือ มีความกว้างประมาณ ๒.๗ ซม. สูงประมาณ ๖ ซม.

อย่างไรก็ตาม องค์พระขนาดนี้ ไม่ถือว่าใหญ่โตอะไรมากนัก เป็นขนาดที่เหมาะสมสำหรับชายชาตรีไทย ที่นิยมพระนักรบ มีอานุภาพทางอยู่ยงคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด ปลอดภัย เป็นหลัก ซึ่งสามารถนิมนต์ขึ้นคอได้อย่างมั่นใจในพุทธคุณที่มีอยู่อย่างครอบจักรวาล

ชาวเมืองสรรค์แต่เดิมมานิยมใช้ พระหูยาน เมืองชัยนาท บูชาติดตัวเพื่อคุ้มครองป้องกันภัย อีกทั้งเชื่อถือกันมานานแล้วว่า ใช้ดีด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี คมหอกคมดาบไม่ระคายผิว

แต่เนื่องจากพระพิมพ์นี้มีขึ้นจากกรุน้อย ชายชาตรีเมืองสรรค์หามาบูชาประจำกายได้ยาก จึงพยายามหาพระพิมพ์อื่นมาใช้บูชาแทน

พระต่างพิมพ์ที่ชาวเมืองสรรค์ สืบเสาะหามาใช้ที่ว่ามีประสบการณ์เทียบชั้นได้เท่า พระหูยาน เมืองชัยนาท ซึ่งมีพุทธคุณด้านคงกระพัน สุดเหนียว ชนิดลุยแบบถึงไหนถึงกัน จนได้รับการเรียกขานว่า พระบ่ยั่น คือ พระสรรค์นั่ง อันเป็นพระพิมพ์นั่งของเมืองสรรค์ ที่มีการขุดพบใน จ.ชัยนาท เหมือนกันทั้งสองพิมพ์

พระสรรค์นั่ง ที่ใช้บูชาแทน พระหูยาน ที่กล่าวถึงนี้ สามารถแยกพิมพ์ได้ดังนี้
 ๑.พิมพ์ยกไหล่ ถือว่าเป็นพิมพ์ที่ได้รับความนิยมสูงสุด
 ๒.พิมพ์ไหล่ตรง, ไหล่ตรงข้างเม็ด
 ๓.พิมพ์แขนอ่อน

 ในส่วนของ เนื้อพระสรรค์นั่ง สามารถแบ่งออกเป็น ๓ เนื้อ คือ เนื้อดิน, เนื้อชินเงิน และ เนื้อชินสนิมแดง (มีน้อยมาก) กรุ พระสรรค์นั่งทุกพิมพ์ ขึ้นจากกรุต่างๆ หลายกรุในเขตเมืองสรรค์ พร้อมๆ กัน

 กรุที่ได้รับความนิยมสูงสุด คือ กรุท้ายย่าน ส่วนกรุอื่นๆ เช่น กรุวัดบรมธาตุ, กรุวัดส่องคบ, กรุวัดมหาธาตุ, กรุสรรพยา, กรุเขื่อนชลประทาน ก็ได้รับความนิยมเช่นกัน เพราะกรุต่างๆ ทั้งหลายเหล่านี้ ที่เป็นพระแท้ๆ มีความหายากเช่นกัน

พระสรรค์นั่ง ถือเป็นพระเครื่องที่อยู่ในความนิยมของนักสะสมมาช้านาน พระที่ขุดได้ที่ กรุวัดท้ายย่าน พระทั้งหมดที่พบมีพระเนื้อชินเงินจำนวนน้อยกว่าพระเนื้อดิน ขนาดองค์พระเล็กกว่าพระหูยานเพียงเล็กน้อย คือ กว้าง ๒.๓ ซม. สูง ๓.๘ ซม.

พุทธลักษณะ เป็นพระรูปทรงแบบกรอบสามเหลี่ยมทรงสูง องค์พระนั่งปางมารวิชัยประทับอยู่บนฐานตรงแบบสองชั้น และพิมพ์ที่ประทับบนฐานตรงแบบชั้นเดียว

พระทั้ง ๒ พิมพ์ เทหล่อออกมามีพิมพ์พระที่ติดลึกนูนสูง แบบมีมิติ รูปทรงของแบบพระ เป็นแบบพิมพ์ที่เรียบง่าย พื้นด้านข้างองค์พระไม่มีลวดลายใดๆ

แต่เมื่อพิจารณาแล้วจะพบว่า พิมพ์พระมีความลงตัวที่สวยงามแบบเข้มขลังน่าศรัทธาเกรงขาม

พระสรรค์นั่ง ราคาเช่าหา พระสภาพทั่วไปอยู่ที่หลักหมื่นต้นๆ ส่วนพระสภาพสวยราคาจะสูงขึ้น เลยหลักหมื่นกลางขึ้นไป
คมชัดลึก

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/30450935703184_5_3614_3619_3632_3648_3588_361.jpg)
พระร่วงหลังรางปืน

พระร่วงหลังรางปืน พิจารณาจากรูปที่คุณส่งมานั้น ผิดพิมพ์มากครับ และเนื้อก็ไม่น่าจะใช่นะครับ สรุปคือไม่น่าจะแท้ ลองดูเปรียบเทียบกับพระแท้ที่ผมนำมาให้ชมนะครับ

พระร่วงหลังรางปืนเป็นพระเครื่องที่พบในองค์พระปรางค์ วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ศรีสัชนาลัย ถูกขุดพบเมื่อประมาณปี พ.ศ.2493 ศิลปะเป็นแบบขอม พุทธลักษณะคล้ายกับพระร่วงหลังผ้าของกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรี สาเหตุที่ เรียกว่าพระร่วงหลังรางปืนก็เนื่องจากมีการพบพระแบบเดียวกันที่ลพบุรีก่อนแต่ของเมืองลพบุรีด้านหลังจะเป็นลายผ้าหยาบๆ ส่วนพระร่วงที่พบที่สุโขทัยนั้น มีพุทธลักษณะด้านหน้าคล้ายคลึงกัน แต่ที่ด้านหลังเป็นแอ่งร่องราง จึงเรียกกันว่าพระร่วงหลังรางปืน ในครั้งที่พบพระนั้นกล่าวกันว่า พบประมาณ 200 องค์เท่านั้น และในจำนวนนี้ก็ยังมีพระที่ชำรุดอยู่อีกด้วย ดังนั้นจำนวนของพระจึงน้อยมาก และหายากจึงทำให้เกิดการทำปลอมกันมาก และทำกันมานานมากแล้วครับ

พระร่วงหลังรางปืนที่พบในครั้งนั้นจะเป็นพระเนื้อชินตะกั่วสนิมแดงเป็นส่วนใหญ่ ที่พบเป็นเนื้อชินบ้างแต่ก็น้อยมาก ผิวสนิมของพระร่วงหลังรางปืนจะเป็นสีแดงเข้มและแบบสีลูกหว้า มีสนิม ไขขาวปกคลุม ปัจจุบันหายาก สนนราคาสูงมากในองค์ที่สมบูรณ์อยู่ที่หลักล้านครับ

และผมได้นำรูปพระร่วงหลังรางปืนแท้ มาให้ชมด้วยทั้งด้านหน้าและด้านหลังครับ

ด้วยความจริงใจ
คำตอบในคอลัมน์นี้ไม่ควรถือเป็นข้อยุติและไม่ควรถือเป็นมาตรฐานในการซื้อ-ขาย


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/29783121910360_6_3614_3619_3632_3614_3636_359.jpg)
พระพิจิตรใบตำแย ของเมืองพิจิตร

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ถ้าจะกล่าวถึงพระเครื่องที่เป็นพระกรุที่มีขนาดเล็กมากๆ และมีชื่อเสียงมากๆ ก็คงไม่พ้นพระเครื่องเมืองพิจิตร เช่น ถ้าเป็นพระเนื้อชินก็พระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า และถ้าเป็นเนื้อดินเผาก็พระพิจิตรเม็ดน้อยหน่า พระพิจิตรเขี้ยวงู ซึ่งโด่งดังมากมาตั้งแต่อดีตเป็นร้อยปีมาเลยทีเดียว

เมืองพิจิตรในสมัยโบราณก็เป็นเมืองนักรบ และเป็นเมืองหน้าด่านมาโดยตลอด อาจเป็นด้วยสาเหตุนี้กระมังพระกรุที่สร้าง ในสมัยนั้นจึงเน้นไปทางด้านคงกระพันชาตรีไว้เป็นหลัก พระเครื่องเมืองพิจิตรที่เป็นพระกรุมีชื่อเสียงโด่งดังมากในด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี เป็นที่กล่าวขวัญกันมายาวนานว่าอยู่คงกันมีดหอกดาบ ปืนผาหน้าไม้ได้ชะงัดนัก ประมาณว่าแมลงวันไม่ได้กินเลือดว่างั้นเถอะ ผู้หลักผู้ใหญ่ในสมัยก่อนหวงแหนกันมาก และที่รู้จักกันมากก็ประเภทพระองค์เล็กๆ

แต่ความจริงแล้วพระกรุพิจิตรเองก็มีพระองค์ขนาดที่โตกว่านั้นอีกหลายอย่าง เช่น พระพิจิตรหัวดง พระพิจิตรใบตำแย เป็นต้น พระของเมืองนี้ที่พบส่วนใหญ่จะเป็นพระเนื้อชินเงิน และมีเนื้อเป็นเอกลักษณ์ เนื้อจะออกเป็นแบบชินแข็ง และมักจะมีผิวออกสีดำ เรื่องโลหะที่มีคุณวิเศษของเมืองนี้ก็มีเหล็กน้ำพี้ อาจจะเป็นได้ว่าพระเครื่องที่เป็นพระกรุของเมืองนี้อาจมีส่วนผสมของเนื้อเหล็กน้ำพี้บ้างหรือเปล่า

ในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผนก็ยังกล่าวถึงเมื่อตอนที่ขุนแผนจะตีดาบฟ้าฟื้น ก็ยังต้องไปเอาเหล็กน้ำพี้จากเมืองพิจิตรมาเป็นส่วนผสม เหล็กน้ำพี้มีชื่อเสียงมาแต่โบราณคือเหล็กน้ำพี้บ่อพระแสง เป็นได้ว่าคณาจารย์แต่โบราณเวลาจะผสมเนื้อพระอาจนำเอาเหล็กน้ำพี้มาเป็นส่วนผสมก็เป็นได้ จึงมีอานุภาพทางด้านอยู่ยงคงกระพันโดดเด่น และเป็นที่กล่าวขวัญมาจนทุกวันนี้

นอกจากพระเครื่องขนาดเล็กที่มีชื่อเสียงแล้ว พระกรุที่มีขนาดเขื่องหน่อยที่มีชื่อเสียงมากก็มีเช่นกันคือ พระพิจิตรหัวดง และพระพิจิตรใบตำแย พระพิจิตรหัวดง เป็นพระประทับนั่งปางมารวิชัย ตัดขอบเป็นทรงสามเหลี่ยม คล้ายๆ กับพระท่ากระดาน ส่วนพระพิจิตรใบตำแย เป็นพระประทับนั่งในซุ้มเรือนแก้ว คล้ายๆ กับพระซุ้มอรัญญิกของพิษณุโลก หรือพระซุ้มเสมาทิศของอยุธยา พระพิจิตรใบตำแยนี้ในสมัยโบราณเป็นพระอีกพิมพ์หนึ่งที่ชาวพิจิตรหวงแหนกันมากเช่นกัน มักจะนำมาถักลวดห้อยคอติดตัว มีประสบการณ์ทางด้านคงกระพันมากเช่นกันครับ

พระพิจิตรใบตำแย คนที่ไม่ใช่คนพิจิตรอาจจะไม่ค่อยรู้จัก เนื่องจากมีพระที่มีลักษณะคล้ายๆ กันอยู่หลายจังหวัดหลายกรุ แต่ความจริงเป็นคนละพิมพ์กัน มีส่วนรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่แตกต่างกันและแยกแยะได้ อย่างเช่นฐานของพระ ถ้าเป็นของเมืองพิจิตร ตัวฐานใต้องค์พระจะเป็นแบบฐานสำเภา ซึ่งมีลักษณะโค้งงอนขึ้น คล้ายๆ กับเรือสำเภา ผิดกับของกรุอื่นๆ พระพิจิตรใบตำแยแท้ๆ ปัจจุบันก็หาชมยากเช่นกัน ส่วนมากเจอแต่ของกรุอื่นมากกว่าครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระพิจิตรใบตำแย ของเมืองพิจิตร มาให้ชมกัน สังเกตที่ฐานพระจะเห็นว่าเป็นฐานแบบฐาน สำเภาครับ

ด้วยความจริงใจ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/18445691673291_7_3614_3619_3632_3614_3640_360.jpg)
พระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีน
พิมพ์สังฆาฏิยาว

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึง พระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีน ซึ่งเป็นพระเครื่องที่มีพุทธคุณสูง และเริ่มมีการดำริที่จะจัดสร้าง โดย พลเรือตรีหลวงธำรงนาวาสวัสดิ์ ซึ่งเป็นนายกพุทธสมาคมแห่งประเทศไทย เนื่องจากตอนนั้นมีกรณีพิพาทกับฝรั่งเศส เรื่องสิทธิเหนือดินแดนของอินโดจีน ในราวปี พ.ศ.2483-2484 วัตถุประสงค์เพื่อแจกจ่ายให้แก่ทหารที่ไปราชการสงครามและให้ประชาชนโดยทั่วไปได้มีโอกาสเช่าบูชา

ต่อมาในปี พ.ศ.2485 สงครามโลกครั้งที่ 2 ก็กำลังก่อตัวขึ้นในภูมิภาคนี้ จึงได้มีการจัดสร้างพระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีนขึ้น ในตอนแรกมีกำหนดการให้ทำพิธีเททองหล่อพระพุทธชินราชที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก แต่มีเหตุต้องเปลี่ยนสถานที่การเททอง ให้มาทำพิธีที่วัดสุทัศน์แทน เนื่องจากในขณะนั้นกำลังอยู่ในช่วงสงครามโลก ไม่สะดวกในการเดินทางและทำพิธี จึงจำเป็นต้องเปลี่ยนสถานที่มายังวัดสุทัศน์แทน

กำหนดการทำพิธีตรงกับวันเสาร์ขึ้น 5 ค่ำ คือวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2485 โดยมีสมเด็จพระสังฆราชแพ ทรงเป็นประธาน และท่านเจ้าคุณศรี สนธิ์ เป็นผู้ดำเนินงาน ทำพิธี ณ มณฑลพิธีหน้าพระอุโบสถวัดสุทัศน์ เพื่อเอาฤกษ์เอาชัย และได้มอบหมายให้ช่างอีกหลายโรงงานรับช่วงไปดำเนินการต่อจนเสร็จ ชนวนมวลสารที่ใช้หล่อนั้นประกอบด้วย ชนวนโลหะของวัดสุทัศน์ แผ่นจารจากพระคณาจารย์ทั่วประเทศ รวมทั้งโลหะทองเหลืองที่ประชาชนนำมาบริจาคให้

หลังจากนั้นเมื่อหล่อพระเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงนำพระทั้งหมดมามอบให้กับทางพุทธสมาคมฯ เพื่อตอกโค้ด เป็นรูปธรรมจักรและรูปอกเลา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก พระส่วนใหญ่ได้ตอกโค้ดจนครบ แต่ได้มีพระอีกเพียงบางส่วนที่ยังไม่ได้ตอกโค้ด เนื่องจากโค้ดชำรุดเสียก่อน และได้นำพระทั้งหมดเข้าทำพิธีมหาพุทธาภิเษก ที่วัดสุทัศน์

พิธีมหาพุทธาภิเษกพระพุทธชินราช อินโดจีน เป็นพิธีที่ยิ่งใหญ่มาก เนื่องจากในครั้งนั้นมีพระคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาเข้าร่วมพิธีอย่างคับคั่ง จำนวนถึง 108 รูป พระคณาจารย์ที่เข้าร่วมในพิธีจะขอยกตัวอย่างเพียงคร่าวๆ คือ สมเด็จพระสังฆราช แพ วัดสุทัศน์ ท่านเจ้าคุณศรี สนธิ์ วัดสุทัศน์ หลวงปู่นาค วัดอรุณฯ กทม. หลวงพ่อนวม วัดอนงค์ กทม. หลวงพ่อเส่ง วัดกัลยาฯ กทม. สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ วัดเทพฯ กทม. หลวงพ่ออ๋อย วัดไทร กทม. หลวงพ่อโชติ วัดตะโน กทม. สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ ติสโส อ้วน วัดบรมฯ กทม. หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ ชลบุรี หลวงพ่อดิ่ง วัดบางวัว ฉะเชิงเทรา หลวงพ่อจาด วัดบางกระเบา ปราจีนบุรี หลวงพ่อเผือก วัดกิ่งแก้ว สมุทรปราการ หลวงพ่อภักตร์ วัดบึงทองหลาง กทม. หลวงพ่อเหมือน วัดโรงหีบ หลวงพ่ออิ่ม วัดหัวเขา หลวงพ่อเปลี่ยน วัดใต้ หลวงพ่อดี วัดเหนือ หลวงพ่อเหรียญ วัดหนองบัว หลวงพ่อทองสุข วัดโตนดหลวง หลวงปู่จันทน์ วัดบ้านยาง หลวงพ่อช่วง วัดบางแพรกใต้ หลวงพ่อกลิ่น วัดสะพานสูง หลวงพ่อรุ่ง วัดท่ากระบือ หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่ออั๋น วัดพระญาติ หลวงปู่กลีบ วัดตลิ่งชัน หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนู หลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง หลวงพ่ออ่ำ วัดหนองกระบอก หลวงพ่อเปี่ยม วัดเกาะหลัก เป็นต้น

หลังจากเสร็จพิธีแล้วจึงนำออกมาแจกจ่ายให้แก่ทหารหาญที่ไปราชการสงครามและประชาชนที่ได้สั่งจองไว้ พร้อมทั้งนำเอาไปถวายไว้ที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก อีกจำนวนหนึ่ง ในส่วนที่แจกจ่ายไปนี้ทั้งหมดเป็นพระที่ตอกโค้ดแล้วทั้งสิ้น พระส่วนที่เหลือทั้งที่ตอกโค้ดและไม่ได้ตอกโค้ดทางพุทธสมาคมฯ ได้เก็บรักษาไว้ จนในปีพ.ศ.2516 จึงเปิดให้ประชาชนได้มีโอกาสได้เช่าบูชาอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งในครั้งนี้มีทั้งพระที่ตอกโค้ดและพระที่ยังไม่ได้ตอกโค้ด

พระพุทธชินราชอินโดจีนสามารถแบ่งออกมาเป็นหมวดพิมพ์ใหญ่ๆ ได้ 3 หมวดพิมพ์ คือ พิมพ์สังฆาฏิยาว พิมพ์สังฆาฏิสั้น และพิมพ์ต้อ แต่ละหมวดพิมพ์นั้นก็ยังแยกออกได้อีกหลายแม่พิมพ์ครับ

พระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีน เป็นพระที่มีประสบการณ์มากมาย ปัจจุบันก็ยังพอหาได้ไม่ยากนักครับ และในวันนี้ผมได้นำรูปพระพิมพ์สังฆาฏิยาว พร้อมทั้งโค้ดมาให้ชมกันด้วยครับ

ด้วยความจริงใจ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/54213835133446_9_3614_3619_3632_3585_3619_364.jpg)
พระกรุ วัดส่องคบ จ.ชัยนาท

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน จังหวัดชัยนาทเป็นเมืองเก่า และเป็นจังหวัดหนึ่งที่มีกรุพระเครื่องอยู่หลายกรุเช่นกัน แต่เราๆ ท่านๆ มักจะคุ้นเคยอยู่กับกรุวัดท้ายย่านเท่านั้น เนื่องจากมีพระเครื่องดังๆ อยู่หลายอย่าง เช่น พระลีลาสรรค์ยืน พระสรรค์นั่ง และพระปิดตาเนื้อแร่ของกรุนี้ ความจริงจังหวัดชัยนาททั้งฝั่งจังหวัดและที่เมืองสรรคบุรีนั้นมีวัดเก่าแก่และกรุพระมากมายหลายกรุ เช่น กรุวัดส่องคบ กรุวิหารพระ กรุวัดมหาธาตุ กรุทางพระ กรุท่าฉนวน เป็นต้น

ในวันนี้เราจะมาคุยกันถึง พระกรุ วัดส่องคบ ซึ่งเป็นวัดสำคัญวัดหนึ่งในสมัยสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 1 (พ.ศ.1916) การพบพระเครื่องนั้นมีการพบด้วยกันหลายครั้ง ตั้งแต่ปีพ.ศ.2460 เป็นต้นมา และในปีพ.ศ.2494 ได้มีการขุดค้นองค์พระเจดีย์ และพบหลักฐานสำคัญคือ พบลานเงินจารึกประมาณ 10 แผ่น และได้มอบให้แก่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เมื่อวันที่ 4 เมษายน พ.ศ.2495

จารึกที่แปลออกมาแล้วมีข้อความตอนหนึ่งความว่า "แต่พระเสด็จเจ้านิพานได้ 1916 ปี เจ้าสัทธรรมมหาเถระศาสนาว่า มหาอุบาสก อุบาสิกา เพ่าใจ พ่อยี่ตัดผะ และแม่สร้อยมีใจศรัทธาก่อพระเจดีย์ อันตนหนึ่งได้ 5 วา 2 ศอก และแผ่ประเพณีมิให้หมองในครองธรรมนี้แล แต่เครื่องประจุพระทอง 20 พระเงิน 1 ตน พระดีบุก 161 เงินทองผ้าผ่อนมีค่ากว่าไว้ได้ 3 แสน 5 หมื่น 5 พันแล แต่กระทำบุญ กุฏิ วิหา ศาลา เสาธง ปรากฏเช่าหนังสือแต่เครื่องทั้งหลายนี้คิดเป็นมูลค่าได้ 5 แสน 5 พัน"

จารึกอีกแผ่นหนึ่งที่พบ เป็นจารึกปี 1956 แสดงว่ามีการบูรณปฏิสังขรณ์ในเวลาต่อมาอีก มีข้อความในจารึกแผ่นนี้ว่า "จึงเจ้าเถรศรี เทพศิริมานนท์เจ้าเมือง แม่นางสร้อยทอง ย่าออกศรีแม่อามและแม่น้อยผู้เป็นลูก พ่อวัวลูกเขย จึงมาประจุพระธาตุ 2 องค์ พระทอง 2 พระเงิน 2 แท่ง เงิน 1 พระพิมพ์ 117 แหวนอันหนึ่ง ผ้าสนอบลายหนึ่ง 1 เสื้อ 1 สไบ 1 เช็ดหน้าอันหนึ่ง ผสมค่าทั้งหลาย 210,000 คนครอกหนึ่ง" จารึกปี 1956 อีกแผ่นหนึ่งมีความว่า "จึงเจ้าศรีเทพศิริมานนท์ ปู่สิงหล เจ้าเมือง แม่นางสร้อย ย่าออกศรี ย่าพระ ย่าแม้น แม่เอาว์ แม่สาขา พ่อสาน้อยผู้เป็นลูกแม่วัง ปู่ยี่ พ่อไส แม่เพ็ง จึงชาวเจ้าทั้งหลายสโมธา มาก่อพระบรรจุธาตุ 2 พระทอง 2 พระเงิน 12 พระดีบุก 220 แต่พระ 262 แล"

แสดงให้เห็นได้ว่า พระเครื่องของกรุนี้มีการสร้างบรรจุไว้หลายวาระด้วยกัน ในการขุดพบนั้นมีการพบพระเครื่องด้วยกันหลายพิมพ์ และหลายเนื้อ นอกจากนี้ยังพบพระแผงแบบสมัยลพบุรีก็มีขึ้นมาจากกรุนี้ด้วย แต่การขุดค้นนั้นมีการขุดด้วยกันหลายครั้ง จึงไม่สามารถทราบว่ามีพระพิมพ์ใดๆ ได้ครบทุกพิมพ์ แต่เท่าที่ได้พบเห็นกันนั้นก็พอจะรวบรวมได้ดังนี้ พระลีลาลายดอกไม้ไหว มีทั้งพิมพ์เล็กและพิมพ์ใหญ่ พระหูยาน พระซุ้มหน้าบรรณ (มีทั้งเนื้อชินและเนื้อดิน) พระสรรค์นั่ง เนื้อชินเงิน พระสรรค์นั่งแขนอ่อนซุ้มไข่ปลา พระซุ้มโพธิ์ เป็นต้น

ครับพระกรุวัดส่องคบนี้เป็นพระกรุที่น่าสนใจอีกกรุหนึ่งของจังหวัดชัยนาท แต่พระเครื่องของกรุนี้อาจจะไม่ได้ค่อยพบเห็นกันบ่อยนัก และไม่ค่อยมีใครได้เขียนถึง จึงทำให้ข้อมูลมีน้อย และในวันนี้ผมได้นำรูปพระหูยานกรุวัดส่องคบ ซึ่งหายากพบน้อยมาก มาให้ชมกันครับ

ด้วยความจริงใจ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/37184657818741_8_3648_3627_3619_3637_3618_359.jpg)
เหรียญรุ่นแรก หลวงพ่อสาย
วัดรวก อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ที่อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ มีพระเกจิอาจารย์ที่ชาวอำเภอพระประแดงเคารพเลื่อมใสมากรูปหนึ่ง คือหลวงพ่อสาย วัดรวก ท่านมีเมตตาธรรมสูงช่วยเหลือและรักษาโรคภัยต่างๆ โดยเฉพาะวิชาต่อกระดูกมีชื่อเสียงมาก

หลวงพ่อสาย เกิดปีพ.ศ.2422 ที่บ้านตำบลบางผึ้ง สมุทรปราการ โยมบิดาชื่อแสง โยมมารดาชื่อวาย บิดามารดาเป็นชาวสวน มีฐานะดี พอท่านอายุพอสมควรบิดามารดาได้พาไปฝากเรียนหนังสือที่วัดรวก ซึ่งอยู่ใกล้ๆ บ้าน พออายุครบบวชก็ได้อุปสมบทที่วัดรวก เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ.2446 โดยมีพระปลัดน้อย วัดโปรดเกษเชษฐาราม เป็นพระอุปัชฌาย์ พระสมุห์อ้น วัดโปรดเกษฯ กับพระอธิการบุญ วัดแจงร้อน เป็นพระคู่สวด ได้รับฉายาว่า "จนฺทสุวณฺโณ" เมื่อบวชแล้วท่านก็ศึกษาพระธรรมวินัย บาลี และยังสนใจวิปัสสนาธุระ โดยได้ตำราของเจ้าคุณพระญาณสังวร (ช้าง) พระอาจารย์วิปัสสนาชื่อดังของวัดโปรดเกษฯ เมื่อเรียนแล้วท่านก็ฝึกฝนมาตลอด

พอถึงปี พ.ศ.2455 วัดรวกว่างเจ้าอาวาสลง คณะสงฆ์และชาวบ้านจึงได้อาราธนาท่านขึ้นเป็นเจ้าอาวาส เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ.2455 ท่านได้เอาใจใส่พัฒนาวัดปฏิสังขรณ์ของเก่าแก่ที่ชำรุดให้สมบูรณ์และก่อสร้างขึ้นใหม่หลายอย่าง เช่น ศาลาการเปรียญ กุฏิ โรงเรียนประชาบาล และโบสถ์ นอกจากนี้ยังได้อบรมสั่งสอนศีลธรรมแก่ชาวบ้าน หลวงพ่อสายช่วยเหลือชาวบ้านทุกคนที่ทุกข์ร้อนและมาขอให้ช่วยรักษาโรคภัยต่างๆ เนื่องจากท่านยังเชี่ยวชาญในเรื่องแพทย์แผนโบราณได้ประกาศนียบัตรแผนโบราณด้วย นอกจากนี้ท่านยังมีวิทยาคมสูงอีกด้วย มีผู้คนเดินทางมาจากต่างจังหวัดเพื่อให้ช่วยรักษามากมาย เรื่องผสานกระดูกท่านก็มีชื่อเสียงมาก เรื่องวิชาประสานกระดูกท่านได้ศึกษามาจากหลวงพ่อตึ๋ง วัดสร้อยทอง

หลวงพ่อสายสนิทสนมกับหลวงพ่อพริ้ง วัดบางปะกอก และหลวงพ่อโม้ วัดสน ท่านได้รับการถ่ายทอดแลกเปลี่ยนวิชากัน จนได้รับคำชมจากพระอาจารย์ทั้งสอง มีชาวบ้านมาขอเครื่องรางของขลังจากหลวงพ่อสายเป็นประจำ เช่น ตะกรุดโทน เด่นทางด้านมหาอุด และไหมเจ็ดสีถักเป็นตะกรุด 7 ดอก เป็นต้น

ในปี พ.ศ.2491 ท่านได้รับแต่งตั้งเป็นพระครูชั้นประทวน และได้สร้างพระเนื้อดินเผาประมาณ 500 องค์ มีประสบการณ์ทางด้านเมตตามหานิยมและแคล้วคลาด ปัจจุบันหายากครับ พอถึงปี พ.ศ.2494 ท่านอายุได้ 72 ปี คณะศิษย์และชาวบ้านได้พร้อมใจจัดงานทำบุญฉลองอายุ และจัดสร้างเหรียญรุ่นแรกของท่านประมาณ 1,000 เหรียญ เป็นเหรียญเนื้อทองแดง หลวงพ่อสายท่านปลุกเสกเดี่ยว 1 พรรษา เมื่อปลุกเสกเสร็จก็ออกแจกจนหมด เหรียญนี้มีประสบการณ์ทางด้านเมตตามหานิยม และแคล้วคลาด ชาวพระประแดงหวงแหนกันมาก จัดเป็นเหรียญยอดนิยมเหรียญหนึ่งของพระประแดงครับ

หลวงพ่อสายทำวัตรสวดมนต์ไม่เคยขาด และเคร่งครัดต่อพระธรรมวินัยท่านไม่สะสมทรัพย์ มีผู้มาถวายปัจจัยเท่าไรก็นำมาพัฒนาวัดหมดเป็นที่เคารพศรัทธาของชาวบ้านเป็นอย่างมาก เมื่อถึงปี พ.ศ.2495 หลวงพ่อสายก็มรณภาพด้วยอาการสงบ สิริอายุได้ 73 ปี 49 พรรษา

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญรุ่นแรกของท่านมาให้ชมกันด้วยครับ

ด้วยความจริงใจ




แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/30425423673457_10_3627_3621_3623_3591_3614_36.jpg)
หลวงพ่อเงิน รุ่น เงิน เพิ่ม พูน

"จากภูมิปัญญาไทย สมัยโบราณ สู่ หลวงพ่อเงิน รุ่น เงิน เพิ่ม พูน"

"พระหลวงพ่อเงินบางคลาน" นับเป็นหนึ่งในอมตะพระยอดนิยมตลอดกาล นับเนื่องตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ก็ยังคงมีผู้เคารพศรัทธาจัดสร้างเพื่อการบุญการกุศลกันอยู่เป็นประจำ และเป็นที่น่าอัศจรรย์ที่ทุกรุ่นทุกแบบล้วนทรงพุทธาคมเฉกเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง สำหรับค่านิยมนั้นก็ขึ้นกับรุ่นกับแบบซึ่งแตกต่างกันไป

จุดเด่นอันเป็นเอกลักษณ์ของพระหลวงพ่อเงินก็คือ "กรรมวิธีการหล่อแบบโบราณ" ที่เรียกว่า "หล่อดินไทย" ซึ่งคือการหล่อหุ่นเทียนจากแม่พิมพ์ ต้องนำหุ่นเทียนมาติดก้านฉนวนเป็นช่อ แล้วใช้ "ดินขี้วัว" พอกหุ่นเทียน เมื่อดินแห้งสนิทจึงนำหุ่นเทียนไปเผาไล่เทียนออกจากแม่พิมพ์ดินขี้วัว

จากนั้นจึงเททองเหลืองที่หลอมแล้วลงในเบ้า พอองค์พระเย็นก็แกะเบ้าดินขี้วัวออก ดังนั้น ขนาด พุทธศิลปะ และพุทธลักษณะขององค์พระทุกองค์จึงใกล้เคียงกันแต่ไม่เหมือนกันทุกองค์เหมือนการปั๊ม ซึ่งในปัจจุบันจะหาดูการใช้กรรมวิธีแบบนี้ได้ยากยิ่งนัก

วัดราษฎร์ศรัทธาราม (เนินกุ่มเหนือ) ต.เนินกุ่ม อ.บางกระทุ่ม จ.พิษณุโลก ปัจจุบันมี หลวงพ่อบุญส่ง ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสปกครองดูแล ท่านคอยเอาใจใส่ดูแลศาสนสถานและเสนาสนะต่างๆ ภายในวัด พระลูกวัด รวมถึงสาธุชนที่เข้าวัดทำบุญทำทานทุกคนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย

เมื่อท่านพิจารณาสิ่งใดเริ่มชำรุด เสียหาย ทรุดโทรมลง ท่านจะดูแลซ่อมแซมและปรับปรุงเรื่อยมา เพื่อให้วัดเป็นที่เจริญหูเจริญตาแก่สาธุชนที่มาร่วมบุญ เป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของชาวบ้านและท้องที่ใกล้เคียง

ปัจจุบันหลวงพ่อบุญส่งเห็นว่าศาลาการเปรียญหลังเก่าเริ่มชำรุดทรุดโทรมลงมากตามกาลเวลา ไม่สามารถใช้ในการประกอบกิจสงฆ์ได้ จึงดำริให้มีการจัดสร้างวัตถุมงคล หลวงพ่อเงิน บางคลาน ในลักษณะ "รูปหล่อโบราณ" เพื่อหาปัจจัยในการบูรณะศาลาการเปรียญให้ใช้ประกอบกิจสงฆ์ได้ดังเดิม ในชื่อ "หลวงพ่อเงิน รุ่น เงิน เพิ่ม พูน" ประการสำคัญคือ ท่านยังคงเอกลักษณ์ความเป็นหลวงพ่อเงินบางคลาน โดยใช้กรรมวิธีการสร้างแบบ "หล่อโบราณ"

ในการนี้ พระเกจิคณาจารย์ชื่อดังหลายสำนัก ตระหนักถึงเจตนารมณ์ที่จะทำนุบำรุงพระบวรพุทธศาสนาอย่างแท้จริง จึงร่วมแรงร่วมใจทั้งด้านชนวนมวลสาร และร่วมพิธีปลุกเสกอธิษฐานจิตกันอย่างพร้อมเพรียง

เนื้อชนวนมวลสารที่ได้มา จึงเป็นการรวบรวมจากหลายพระเกจิคณาจารย์ จากหลายสำนัก ทำให้เชื่อถือได้ว่าความเข้มขลังมีในองค์พระเต็มเปี่ยมอย่างแน่นอน และยังสร้างให้สีสันวรรณะขององค์พระมีความหลากหลายตามสภาพผิวโลหะ โดยจัดสร้างเป็นพิมพ์เศียรบาตร พิมพ์นิยมเศียรโต และพิมพ์แจกแม่ครัว ทุกองค์มีโค้ดและหมายเลขกำกับ

นอกจากนี้ ยังปรากฏเหตุอัศจรรย์ในช่วงหล่อองค์พระ ทั้งพระอาทิตย์ทรงกลด และมีฝนตกโปรยปรายลงมาเพียง 5 นาที เสมือนหลวงพ่อเงินท่านมาพรมน้ำมนต์ให้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "พระเนื้อหล่อนำฤกษ์โรงงาน" ยังได้รับความเมตตาอธิษฐานจิตปลุกเสกเดี่ยว โดยหลวงพ่อหวั่น วัดคลองคูณ จ.พิจิตร อีกด้วย

กำหนดพิธีพุทธาภิเษกยิ่งใหญ่ ณ อุโบสถ วัดราษฎร์ศรัทธาราม จ.พิษณุโลก ในวันที่ 24 พ.ย. 2558 โดยมีพระเกจิคณาจารย์ผู้ทรงพุทธาคมมากมายร่วมอธิษฐานจิตปลุกเสก อาทิ หลวงพ่อหวั่น วัดคลองคูณ จ.พิจิตร, หลวงพ่อนงค์ วัดทุ่งน้อย จ.พิจิตร, หลวงพ่อมานิต วัดราชคีรีหิรัญญาราม จ.พิษณุโลก, หลวงพ่อสม วัดสามเรือน จ.พิษณุโลก, หลวงปู่แขก วัดสุนทรประดิษฐ์ จ.พิษณุโลก, หลวงพ่อบุญส่ง วัดราษฎร์ศรัทธาราม จ.พิษณุโลก, หลวงพ่อทุเรียน วัดศรีคีรีสุวรรณาราม จ.สุโขทัย, หลวงพ่อเพิ่ม วัดป้อมแก้ว จ.พระนครศรีอยุธยา และหลวงพ่อพูน วัดบ้านแพน จ.พระนคร ศรีอยุธยา เป็นต้น

ติดต่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ พระสุวรรณภูมิ ภัททธัมโม วัดราษฎร์ศรัทธาราม โทร.08-7314-4097 ครับผม
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/37131702941324_11_3627_3621_3623_3591_3611_36.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/21353054129414_13_3605_3632_3585_3619_3640_36.jpg)
หลวงปู่แย้ม ปิยวณฺโณ

หลวงปู่แย้ม กับตะกรุดคอหมา

พระครูปิยนนทคุณ หรือที่รู้จักกันในนาม หลวงปู่แย้ม ปิยวณฺโณ อดีตเจ้าอาวาสวัดตะเคียน ต.บางคูเวียง อ.บางกรวย จ.นนทบุรี

พระเกจิชื่อดังยุคปัจจุบัน ที่เป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชน โดยเฉพาะบรรดาทหารตำรวจทั้งหลาย ด้วยวัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังที่เน้นพุทธคุณในด้านแคล้วคลาด คงกระพันชาตรีเข้มขลังยิ่งนัก ขนาดต้องไปชิงจากคอของสุนัขกันเลยทีเดียว

ท่านเพิ่งมรณภาพไปเมื่อปี พ.ศ.2557 โดยสรีระไม่เน่าเปื่อย ณ ปัจจุบัน ยังคงบรรจุในโลงแก้ว เพื่อให้พุทธศาสนิกชนไปกราบสักการะขอพรเพื่อเป็นสิริมงคล

เดิมชื่อ แย้ม เกิดเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ.2459 ที่ ต.เจ็ดริ้ว อ.บ้านแพ้ว จ.สมุทรสาคร ในครอบครัวชาวนา บิดา-มารดา ชื่อ นายเพิ่ม-นางเจิม ปราณี

อายุครบบวชได้อุปสมบท ณ วัดหลักสองบำรุงราษฎร์ โดยมี พระครูคณาสุนทรนุรักษ์ เจ้าคณะอำเภอบ้านแพ้ว เป็นพระอุปัชฌาย์, เจ้าอธิการเหลือ เป็นพระกรรม วาจาจารย์ และ พระอาจารย์ชื่น เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายา "ปิยวณฺโณ"

เคร่งครัดในวัตรปฏิบัติและตั้งใจใฝ่ศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง สามารถสอบได้นักธรรมตรีเพียงแค่ในพรรษาแรก พอเข้าพรรษาที่ 2 ท่านเกิดอาพาธหนักจนต้องกลับไปรักษาตัวที่บ้าน โดยใช้ยาต้มแผนโบราณ พอหายดีจึงกลับไปจำพรรษาที่วัดดังเดิม

จากนั้นมา ท่านก็เริ่มศึกษาวิชาแพทย์แผนโบราณ ค้นคว้าตัวยาสมุนไพรและคาถาอาคมที่ใช้กำกับยาจนแตกฉาน และเริ่มรักษาชาวบ้านเรื่อยมา จนมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกว้างขวาง ท่านยังใฝ่หาความรู้เพิ่มเติมสร้างเสริมวิทยาอาคมให้เข้มขลังยิ่งขึ้น เพื่อช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากที่มาขอความช่วยเหลือเยียวยาให้มากที่สุด

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/55483817267748_12_3605_3632_3585_3619_3640_36.jpg)
ตะกรุดคอหมา หลวงปู่แย้ม ยุคหลัง.

จนได้พบ หลวงพ่อสาย วัดทุ่งสองห้อง ผู้สืบวิทยาคมสาย หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ซึ่งท่านได้เมตตาสอนสั่ง พร้อมแนะนำเกี่ยวกับเรื่องยันต์และเวทมนต์พระคาถาต่างๆ กอปรกับความมานะพากเพียรของพระภิกษุแย้ม จึงสำเร็จและได้เคล็ดวิชามาโดยไม่ขาดตกบกพร่อง โดยเฉพาะเรื่อง "ตะกรุด" จากนั้นมาชื่อเสียงของท่านก็เป็นที่เลื่องลือกระฉ่อน จนพรรษาที่ 10 โยมลุงได้มานิมนต์ให้ไปจำพรรษาที่วัดตะเคียน

วัดตะเคียนในสมัยก่อน พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นป่าสวนส้มเขียวหวาน การเดินทางยังไม่สะดวก พระภิกษุที่จำพรรษาก็มีอยู่เพียงรูปเดียว คือ หลวงพ่อแดง เจ้าอาวาสวัด แต่หลังจากที่โยมลุงนิมนต์ท่านได้เพียง 7 วัน หลวงพ่อแดงก็มรณภาพ หลังจากงานศพท่านเจ้าอาวาสผ่านพ้นไป หลวงปู่แย้มได้มาจำพรรษาที่วัดตะเคียน ไม่นานเจ้าคณะอำเภอจึงให้ทำหน้าที่รักษาการเจ้าอาวาส และต่อมาก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสตั้งแต่นั้นมา

หลวงปู่แย้ม ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดตะเคียน มาร่วม 60 ปี ท่านใช้เวลาในการพัฒนาวัดมาโดยตลอด จากวัดร้างกลับกลายเป็นวัดที่สมบูรณ์เพียบพร้อม ความที่ท่านเป็นที่เคารพศรัทธาของบรรดาลูกศิษย์ลูกหามากมายที่มักแวะเวียนมาเยี่ยมมาหาเป็นประจำ อีกทั้งถนนหนทางก็มีการพัฒนาปรับปรุงตัดถนนสายใหม่ผ่านทางเข้าวัด ทำให้สาธุชนเดินทางสะดวกขึ้นในการเข้ามาทำบุญทำทานที่วัด
 

วัตถุมงคลของหลวงปู่แย้ม มีหลายแบบหลายประเภท ทั้งพระเครื่องและเครื่องรางของขลัง อาทิ พระขุนแผนยอดขุนพล, พระนางพญา, เสือปืนแตก, ตะกรุด ฯลฯ เอกลักษณ์ของวัตถุมงคลทุกชนิด คือ ท่านจะลง "ยันต์มหาเบา" ยันต์ครูซึ่งท่านศึกษามาจาก หลวงพ่อสาย และจารด้วยยันต์ "คาถาพระเจ้า 5 พระองค์" อันมีพุทธคุณสูงส่งเหนือยันต์ทั้งปวง มีความเชื่อกันว่า ผู้ที่ท่องหรือบริกรรมพระคาถาบทนี้ด้วยจิตอันสงบและมั่นคง จะมีพุทธคุณคุ้มครองครอบจักรวาล ทั้งเมตตามหานิยม แคล้วคลาด ป้องกันภัย มหาเสน่ห์ มหาอุด ไล่ภูตผี และกันเสนียดจัญไร

นอกจากนี้ ก่อนที่ท่านจะมอบให้แก่ลูกศิษย์ ท่านจะกำชับว่า "ใครจะยิงให้มันยิงไปเถอะ เดี๋ยวปืนมันก็แตก เอ้า เพี้ยง" ซึ่งเล่นเอาผู้รับขนลุกซู่ไปทั้งตัวทีเดียว

วัตถุมงคลที่สร้างชื่อและโด่งดังสุดๆ ก็คือ "ตะกรุดคอหมา" ซึ่งส่งผลให้วัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังของหลวงปู่แย้มทุกรุ่นทุกแบบเป็นที่แสวงหา และสนนราคาพุ่งขึ้นอย่างฉุดไม่อยู่ สืบสาวราวเรื่องมาแล้วได้ความดังนี้ ...

มูลเหตุของเรื่องนั้น เริ่มจากที่หลวงปู่แย้มท่านเลี้ยงสุนัขไว้หลายตัว ซึ่งก็เกรงว่าบางครั้งสุนัขที่เลี้ยงอาจไปสร้างความเดือดร้อนจนเป็นที่ไม่พอใจหรืออาจถูกทำร้าย ท่านจึงคิดสร้าง "ตะกรุด" ก็เพื่อคล้องคอสุนัขทุกตัวของท่านเพื่อป้องกันภัย ท่านจารตะกรุดในน้ำด้วยสมาธิจิตอันแน่วแน่ แล้วนำไปผูกคอสุนัขทุกตัวของท่าน

จากนั้นมา สุนัขเหล่านั้นก็ไม่เคยได้รับความรุนแรงใดๆ จนชาวบ้านต่างสงสัย และเมื่อสอบถามกันไปมาก็ได้ความว่า หลวงปู่แย้มได้ผูก "ตะกรุดวิเศษ" ไว้ที่คอสุนัข บรรดานักเลงที่ชอบลองของ ก็นำปืนมาลองยิงสุนัขของหลวงปู่ ปรากฏว่าปืนแตก จนเกิดเป็นข่าวฮือฮาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว บรรดาผู้คนที่ต้องการตะกรุดแบบเร็วๆ ก็แย่งเอาที่คอสุนัขของท่าน บางคนดีหน่อยไปบอกกล่าวขอกับท่าน จึงเป็นที่มาของการเรียกขาน "ตะกรุดคอหมา ปู่แย้ม" อันเป็นที่เลื่องชื่อลือชานั่นเอง

หลวงปู่แย้ม ท่านมรณภาพเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน พ.ศ.2557 สิริอายุ 98 ปี ยังความโศกเศร้าแก่ศิษยานุศิษย์และพุทธศาสนิกชนทั้งหลายยิ่งนัก แต่คุณูปการและความเข้มขลังในวัตถุมงคลของท่านยังคงจารึกในความทรงจำและเป็นที่นิยมอยู่ไม่เสื่อมคลาย ...

ขอปิดท้ายกันด้วย "คาถายันต์ตะกรุดคอหมา" ครับผม อุด ธัง อัด โท เม กะ มุ อุ ... หากมีจิตเข้มแข็งและสงบนิ่ง จะสามารถแคล้วคลาดจากอาวุธของศัตรูทั้งปวง
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/94022406389315_14_3605_3632_3585_3619_3640_36.jpg)
ตะกรุดคู่ชีวิต หลวงพ่อพิธ
วัดฆะมัง จ.พิจิตร

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันเรื่องเครื่องรางของขลัง ประเภทตะกรุดกันบ้างดีกว่านะครับ ท่านอาจจะเคยได้ยินคำกล่าวขวัญถึงตะกรุด ที่มีชื่อว่าตะกรุดคู่ชีวิต หลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง มาบ้าง ซึ่งเป็นตะกรุดยอดนิยมสำหรับผู้ที่ชื่นชอบเครื่องรางของขลัง ปัจจุบันหาชมของแท้ๆ ได้ยากมาก สนนราคาสูงมากเช่นกันครับ

ผมขอนำคำกลอนที่ คุณพยัพ คำพันธุ์ นายกสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย ซึ่งท่านแต่งไว้เกี่ยวกับหลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง ในหนังสือ ตามรอยตำนาน เครื่องรางของขลัง ขมังเวท มาให้อ่าน ซึ่งกลอนนี้บอกเล่าเรื่องราวของตะกรุดหลวงพ่อพิธได้อย่างดีเยี่ยมครับ

   หลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง ดังกังวาน
   ชื่อกล่าวขานสร้างตะกรุด ปราบภูตผี
   ทั้งอยู่ยงคงศาสตรา บารมี
   คู่ชีวีมีตะกรุด มหากัน
   ตามตำนานท่านเป็นศิษย์ หลวงพ่อเงิน
   ท่านเจริญรอยตาม หลวงพ่อท่าน
   เรียนวิชาขมังเวทย์ เจนจบพลัน
   วิชานั้นสืบทอด คงชาตรี
   ตะกรุดท่านมีเรื่องเล่า กล่าวขาน
   ประสบการณ์ลือลั่น ในพื้นที่
   โดนยิงนั้นไม่ออก ขอบอกที
   มีตะกรุดคู่ชีวี กำบังกาย

หลวงพ่อพิธ ท่านเกิดที่ตำบลฆะมัง อำเภอเมือง จังหวัดพิจิตร เมื่อวันที่ 14 มีนาคม พ.ศ.2418 โยมบิดาคือขุนหิรัญสมบัติ (ประดิษฐ์) โยมมารดาชื่อปุย หลวงพ่อพิธ อุปสมบทในปี พ.ศ.2440 ที่วัดบึงตะโกน อำเภอเมือง จังหวัดพิจิตร โดยมีพระครูธรรมทัสสีมุนีวงศ์ (เอี่ยม) เจ้าคณะจังหวัดพิจิตร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหาวิจิตร วัดฆะมัง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์พลอย วัดราชช้างขวัญ เป็นพระอนุสาวนาจารย์

หลังจากที่ท่านได้บวชแล้วท่านก็จำพรรษาอยู่หลายวัดด้วยกัน เพื่อศึกษาวิปัสสนากรรมฐาน และวิทยาคมต่างๆ เช่น วัดหัวดง วัดบางคลาน ได้ศึกษาอยู่กับหลวงพ่อเงินจนแตกฉานในทุกด้าน วัดวังปราบ วัดบางไผ่ วัดดงป่าคำ วัดสามขา วัดใหญ่ (วัดพระศรีมหาธาตุ พิษณุโลก) จากนั้นท่านจึงกลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดฆะมังจวบจนมรณภาพ เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ.2488 สิริอายุได้ 70 ปี พรรษาที่ 48

หลวงพ่อพิธมีดวงตาที่ดูดุ จนในสมัยนั้นชาวบ้านเรียกท่านว่า หลวงพ่อพิธตาเสือ และในวันที่ฌาปนกิจศพท่านนั้น เจ้าหน้าที่วัดและลูกศิษย์กำลังเก็บอัฐิอยู่นั้น ทุกคนต่างตะลึงงันเมื่อได้พบดวงตาของหลวงพ่อพิธไม่ไหม้ไฟทั้งสองดวง ชาวบ้านจึงกล่าวขวัญกันว่า "หลวงพ่อพิธตาไฟ" ปัจจุบันยังเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีที่วัดฆะมัง

หลวงพ่อพิธได้ทำตะกรุดแจกให้แก่ศิษย์ ซึ่งเป็นยันต์เก่าแก่มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอุยธยา เป็นยันต์หนึ่งในตำราพิชัยสงคราม และยันต์นี้ได้สืบทอดต่อมาจากหลวงพ่อโพธิ์ วัดวังหมาเน่า จนถึงหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน หลวงพ่อพิธเรียนมาจากหลวงพ่อเงินอีกต่อหนึ่ง ยันต์นี้เรียกกันว่า "ยันต์คู่ชีวิต" มีอานุภาพคุ้มครองป้องกันภัยให้แก่ผู้ที่บูชา ตะกรุดของหลวงพ่อพิธ โดยส่วนมากจะมีอั่วทองเหลืองเป็นแกนกลาง อั่วก็คือแกนกลางเป็นหลอดทองเหลือง ปกติจะมีบัดกรีเสริมหัวท้ายด้วยลวดทองเหลือง เนื้อโลหะที่พบมีทั้งที่เป็นเนื้อทองคำ เนื้อนาก เนื้อเงิน เนื้อฝาบาตร และที่พบส่วนใหญ่คือเนื้อตะกั่ว เข้าใจว่าเนื้อโลหะพิเศษคงจะมีผู้นำโลหะไปให้หลวงพ่อพิธทำเป็นพิเศษ ตะกรุดของหลวงพ่อพิธที่เราพบเห็นมากที่สุดก็คือครั้งที่ท่านทำให้ วัดสามขา เพื่อแจกให้แก่ผู้สมทบทุนสร้างพระอุโบสถ วัดสามขา ตะกรุดคู่ชีวิตนี้ จะมีทั้งลงรักถักเชือกและชนิดเปลือยๆ ลายถักก็มีอยู่หลายแบบครับ

พุทธคุณของตะกรุดคู่ชีวิต หลวงพ่อพิธมีประสบการณ์มากมาย เรื่องอยู่ยงคงกระพันนั้นชาวเมืองพิจิตรต่างทราบกันดี ปัจจุบันหาตะกรุดหลวงพ่อพิธแท้ๆ ยากครับ และมีของปลอมเลียนแบบมาก การเช่าหาควรจะหาจากผู้ที่มีความรู้ความชำนาญจริงเท่านั้นครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปตะกรุดคู่ชีวิตหลวงพ่อพิธ แบบมีลงรักถักเชือก จากหนังสือตามรอยตำนาน เครื่องรางของขลัง ขมังเวท ของ คุณพยัพ คำพันธุ์ นายกสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทยมาให้ชมกันด้วยครับ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/95816120712293_15_3585_3640_3617_3634_3619_36.jpg)
กุมารทองรุ่นแรก
หลวงพ่อเต๋ คงทอง วัดสามง่าม อ.ดอนตูม จ.นครปฐม

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน ในวันนี้เราจะมาคุยกันถึงหลวงพ่อเต๋ คงทอง วัดสามง่าม อ.ดอนตูม จ.นครปฐม ถ้าจะกล่าวถึงกุมารทอง ก็ต้องนึกถึงกุมารทองของหลวงพ่อเต๋ วัดสามง่าม ถือว่าอยู่ในอันดับหนึ่งครับ และหลวงพ่อเต๋ ท่านได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่าง ลูกศิษย์ลูกหาก็มากมาย

หลวงพ่อเต๋ คงทอง เกิดเมื่อวันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ.2434 โยมบิดาชื่อจันทร์ โยมมารดาชื่อบู่ ตอนอายุได้ 7 ขวบ ก็ต้องไปอยู่กับหลวงลุงแดง ซึ่งเป็นลุงที่วัดกาหลง หลวงลุงแดงนั้นเป็นพระที่วิชาอาคมแก่กล้ามาก หลวงพ่อเต๋อยู่กับหลวงลุงแดงเพื่อเรียนหนังสือจนอ่านออกเขียนได้เป็นอย่างดี พออายุได้ 10 ขวบ หลวงลุงแดงพาเดินทางกลับมาเยี่ยมโยมบิดามารดา ต่อมาในปี พ.ศ.2449 จึงได้บรรพชาเป็นสามเณรอยู่กับหลวงลุงแดง เรียนพระปริยัติธรรมและคอยดูแลหลวงลุงแดง

เมื่อหลวงพ่อเต๋อายุครบ 21 ปี ในปี พ.ศ.2454 จึงได้อุปสมบท โดยมีพระครูอุตรการบดี (หลวงพ่อทา) วัดพะเนียงแตก เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูสมุห์ทศ วัดทุ่งผักกูด เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการจอม วัดลำเหย เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "คงคสุวัณโณ" หลังจากที่บวชได้ไม่นานหลวงลุงแดงก็มรณภาพที่วัดกาหลง หลวงพ่อเต๋จึงต้องเดินทางไปจัดการงานศพของหลวงลุงแดง ก่อนที่หลวงลุงแดงจะมรณภาพนั้นท่านได้เคยฝากวัดสามง่ามไว้กับหลวงพ่อเต๋ให้ช่วยพัฒนาต่อให้เสร็จ หลวงพ่อเต๋ก็ได้กลับมาเป็นเจ้าอาวาสวัดสามง่ามและได้พัฒนาจนเจริญรุ่งเรืองมาจนทุกวันนี้

ทางด้านการศึกษาพุทธาคมนั้น หลวงพ่อเต๋ได้ศึกษากับ หลวงพ่อทา วัดพะเนียงแตก จนเชี่ยวชาญในหลายๆ ด้าน ต่อมาก็ได้ไปศึกษากับหลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ทั้งทางด้านวิปัสสนาธุระและวิทยาคมต่างๆ และได้ติดตามหลวงพ่อแช่มออกธุดงค์ไปในสถานที่ต่างๆ มากมาย หลวงพ่อเต๋เป็นที่เคารพนับถือของประชาชนทั่วไป ได้ช่วยเหลือชาวบ้านที่ตกทุกข์ได้ยาก ตลอดจนรักษาผู้ที่ป่วยไข้ให้หายได้ทุกราย จนชื่อเสียงของหลวงพ่อเต๋โด่งดังมาก มีผู้คนจากทั่วทุกสารทิศมาให้หลวงพ่อช่วยรดน้ำมนต์ปัดเป่าโรคภัยต่างๆ นานามากมายแทบทุกวันมิได้ขาด

หลวงพ่อเต๋ได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่าง เช่น ในยุคแรกๆ นั้นจะสร้างตะกรุดโทนแจกแก่ลูกศิษย์ ในด้านพระเครื่องก็สร้างไว้หลายรุ่นเช่นกัน ทั้งเหรียญ พระเนื้อผง รูปเหมือนหล่อ ทั้งขนาดห้อยคอและบูชา ทุกรุ่นล้วนนิยมกันทั้งสิ้น ที่โด่งดังมากและมีผู้รู้จักมากในปัจจุบันก็คือกุมารทอง

หลวงพ่อเต๋มีอายุยืนมาก ท่านมรณภาพในวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ.2524 สิริอายุได้ 90 ปี พรรษาที่ 69 ส่วนร่างของท่านนั้นลูกศิษย์ให้เก็บรักษาไว้ในโลงแก้ว ทุกวันนี้จะมีคนเดินทางไปกราบไหว้เสมอ

ในวันนี้ผมได้นำรูปกุมารทอง รุ่นแรก พิมพ์หูยาว ซึ่งหายากมากในปัจจุบัน (จากหนังสือตามรอยตำนาน เครื่องรางของขลัง ขมังเวทย์) มาให้ชมครับ

ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/63680305331945_17_3614_3619_3632_3588_3619_36.jpg)
พระสมเด็จหลวงปู่ภู พิมพ์แซยิด
วัดอินทรวิหาร

หลวงปู่ภู ศิษย์เอกของเจ้าประคุณสมเด็จพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ได้สร้างพระรูปทรงสี่เหลี่ยมแบบพระสมเด็จไว้ที่วัดอินทรวิหาร และได้รับความนิยมสูง เชื่อกันว่าหลวงปู่ภู ได้เก็บผงวิเศษ 5 ประการของเจ้าประคุณสมเด็จฯ ไว้ และนำมาเป็นส่วนผสมในการสร้างพระของท่านด้วย

พระครูธรรมานุกูล (ภู จันทสโร) เกิดที่ตำบลวังหิน อำเภอเมือง จังหวัดตาก ในปี พ.ศ.2373 เมื่ออายุได้ 9 ขวบ บิดามารดาได้นำไปบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดท่าคอย และได้เรียนหนังสือที่สำนักวัดท่าแค จนอายุได้ 21 ปี พ.ศ.2394 จึงได้อุปสมบทที่วัดท่าคอย ได้รับฉายาว่า "จันทสโร" หลังจากนั้นท่านก็ได้ออกธุดงค์กับพระพี่ชายเพื่อบำเพ็ญวิปัสสนากรรมฐาน และอยู่จำพรรษาตามสถานที่ต่างๆ โดยลำดับ ต่อมาได้ธุดงค์มาจนถึงกรุงเทพฯ เข้ามาจำพรรษาที่วัดสระเกศ วัดสามปลื้ม วัดม่วงแค วัดท้ายตลาด ตามลำดับ ท้ายที่สุดหลวงปู่ภูได้มาจำพรรษาอยู่ที่วัดอินทรวิหาร (วัดบางขุนพรหมนอก ในขณะนั้น)

ระหว่างที่หลวงปู่ภูมาจำพรรษาอยู่กรุงเทพฯ นั้น ท่านก็ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของเจ้าประคุณสมเด็จฯ และได้ศึกษาวิปัสสนาธุระกับเจ้าประคุณสมเด็จฯ และถือว่าเป็นศิษย์ใกล้ชิดกับ เจ้าประคุณสมเด็จฯ มากรูปหนึ่ง และเคยได้ออกธุดงค์ร่วมกับ เจ้าประคุณสมเด็จฯ หลายแห่ง ในการสร้างองค์หลวงพ่อโต วัดอินทร์ (พระศรีอริยเมตไตรย) ท่านก็มีส่วนช่วยสร้าง หลังจากที่เจ้าประคุณสมเด็จฯ มรณภาพแล้ว หลวงปู่ภูก็ได้เป็นธุระในการสร้างต่อจวบจนกระทั่งหลวงปู่ภูมรณภาพ

หลวงปู่ภูดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดอินทร์ ในปีพ.ศ.2432 และในปีพ.ศ.2435 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็น "พระครูธรรมานุกูล" เป็นเจ้าอาวาสวัดอินทรวิหาร จนถึงปี พ.ศ.2476 สิริอายุได้ 103 ปี พรรษาที่ 82

หลวงปู่ภูได้สร้างพระเนื้อผงแบบพระสมเด็จ ในปีพ.ศ.2463 เพื่อแจกแก่ผู้ที่ได้สมทบทุนในการสร้างองค์พระหลวงพ่อโต (พระศรีอริยเมตไตรย) ต่อให้เสร็จ ซึ่งเจ้าประคุณสมเด็จฯ สร้างไว้ ได้เพียงครึ่งองค์ ในขณะนั้นหลวงปู่ภู มีอายุ 90 ปี พระที่หลวงปู่ภู สร้างไว้มีอยู่หลายพิมพ์ เช่น พิมพ์แซยิด พิมพ์แปดชั้น พิมพ์สามชั้น เป็นต้น

พระสมเด็จของหลวงปู่ภู ที่ได้รับความนิยมสูงสุด และมีมูลค่าสูง ก็คือ พิมพ์แซยิด แขนหักศอก และพิมพ์แซยิด แขนกลม สภาพสวยๆ สมบูรณ์ ราคาหลักแสนครับ ส่วนพิมพ์อื่นๆ ก็ลดหลั่นกันลงมา

หลวงปู่ภูเป็นศิษย์ผู้ใกล้ชิดกับเจ้าประคุณสมเด็จฯ รูปหนึ่ง และเจ้าประคุณสมเด็จฯ ก็มาจำพรรษาอยู่ที่วัดอินทร์บ่อยๆ โดยเฉพาะครั้งที่มาสร้างพระสมเด็จบางขุนพรหม ดังนั้นจึงเชื่อว่าหลวงปู่ภูมีผงวิเศษ 5 ประการของเจ้าประคุณสมเด็จฯ เก็บรักษาไว้ และนำมาเป็นส่วนผสมในการสร้างพระของท่านด้วยครับ

วันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จหลวงปู่ภู พิมพ์แซยิด แขนหักศอก วัดอินทรวิหาร มาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/95920035905308_18_3614_3619_3632_3585_3619_36.jpg)
พระกรุวัดราชบูรณะ         พระขุนแผน กรุโรงเหล้า

จังหวัดพระนครศรีอยุธยานับเป็นศูนย์กลางทางด้าน "งานศิลปะ" นับเนื่องเป็นเวลาหลายร้อยปีปรากฏงานประเภทหัตถศิลป์ เช่น เบญจรงค์ ลายรดน้ำ งานหัตถกรรม และอื่นๆ อีกเป็นจำนวนมาก ซึ่งงานประเภทหนึ่งที่น่าค้นคว้าศึกษาเป็นยิ่งได้แก่ "งานปฏิมากรรม" เนื่องจากมีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง หากเป็นอยุธยาบริสุทธิ์ จะว่างามแท้ก็ไม่งามมากทีเดียว ซึ่งอาจดูเค้าโครงจากยุคแรกๆ จนถึง ยุคหลังได้ว่า ...

ในยุคแรกนั้น งานปฏิมากรรมสมัยกรุงศรีอยุธยาจะทำจากสัมฤทธิ์บ้าง มีการพอกศิลาก่ออิฐถือปูน ซึ่งก่อนหน้านั้นจะมีลักษณะงดงาม เคร่งครึม ที่เราเรียกว่า "ยุคอู่ทอง" ในราวปี พ.ศ.1893 พระพักตร์เคร่งขรึม มีศิราภรณ์ประดับ เช่น เศียรพระธรรมมิกราช ที่พิพิธภัณฑ์เจ้าสามพระยา เนื่องจากได้รับอิทธิพลจากเขมร โดยเฉพาะพระพักตร์

นอกจากนี้ยังนิยมสร้างเป็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่ อย่างเช่นที่วัดพนัญเชิง ซึ่งปรากฏในพระราชพงศาวดารฉบับ "หลวงประเสริฐอักษรนิต" ว่า สร้างก่อนพระนครศรีอยุธยา 26 ปี และแพร่หลายมาจนถึงสมัยพระบรมไตรโลกนาถ เช่น พระที่วัดมหาธาตุ เนื่องจากอยุธยาเข้าไปมีอำนาจเหนือสุโขทัย ทำให้ได้รับอิทธิพลจากสุโขทัย ส่งผลให้พระพุทธรูปอ่อนช้อยงดงามกว่าเดิม

ต่อมาศิลปะพระพุทธรูปเริ่มแสดงความเป็นตัวตนของอยุธยาชัดเจนขึ้น ทั้ง "พระพุทธรูปและพระเครื่อง" คือ เริ่มคลี่คลายจากความงามลง ดูเร่งรีบเพื่อรับศึกสงคราม มีไรพระศกใหญ่ เส้นสังฆาฏิหนา แลดูขาดจิตวิญญาณ เหมือนเช่นพระพุทธรูปสุโขทัยและอู่ทอง ส่วนฐานเพิ่มลวดลาย เช่น ดอกบัว นักษัตร กระจัง สัตว์ในวรรณคดี หรือเรื่องราวทางพุทธประวัติ ทำให้ฐานโค้งมากกว่า ปกติ เช่น พระพุทธโลกนาถ วัดพระเชตุพนฯ ที่อัญเชิญจากวัดพระศรีสรรเพชญ์ จ.พระนครศรีอยุธยา หรือพระมงคลบพิตร เป็นต้น

ในสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททองและสมเด็จพระนารายณ์มหาราช นิยมสร้างพระพุทธรูปด้วยหินทราย เพราะมีอิทธิพลเหนือเขมร แต่ช่างปูนยังสู้เขมรไม่ได้ ดังพระที่วัดไชยวัฒนาราม จ.พระนครศรี อยุธยา ผิดกับงานทาง จ.ลพบุรี ที่มีพระพุทธรูปหินทรายเช่นกัน (โดยเฉพาะ "ปางนาคปรก" งดงามมาก แล้วยังเริ่มลักษณะความเป็นสยามลงใน พระพักตร์ พบมากที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จ.ลพบุรี) ซึ่งพระพุทธรูปเหล่านี้ส่งอิทธิพลโดยตรงต่องานสร้างพระเครื่องในสมัยกรุงศรีอยุธยา ที่มีลักษณะไม่สู้จะงดงามนัก แต่เข้มขลังด้วยพุทธาคมแบบเขมร เช่น พระกรุวัดราชบูรณะ พระกรุวัดตะไกรหน้าต่างๆ พระยอดธง

เมื่อกรุงศรีอยุธยาเสียกรุงครั้งแรก สยามก็รับอิทธิพลทางศิลปะของเมียนมาและมอญมาผสมผสานในงานปฏิมากรรมอยู่ยุคหนึ่ง เช่น วัดมอญจะมี "เสาหงส์" หันไปทางทิศที่เมืองมอญเก่าเคยตั้ง การสร้างเจดีย์ที่มีร่องรอยของเมียนมา เช่น เจดีย์ภูเขาทอง โดยเฉพาะที่ล้านนานั้นเมียนมาเข้าครอบครองเกือบ 200 ปี จึงรับอิทธิพลของเมียนมาไปอย่างมากมาย

จึงอาจสรุปลักษณะของ "พระเครื่องสมัยกรุงศรีอยุธยา" ได้ว่า ได้รับอิทธิพลจากพระพุทธรูปโดยตรง และสร้างเพื่อเป็นขวัญกำลังใจในศึกสงคราม เช่น พระขุนแผน ในการสร้างนั้นมีทั้งเนื้อโลหะ เนื้อดิน สภาพไม่สู้งดงามนัก จนสิ้นอยุธยามาเริ่มสมัยรัตนโกสินทร์

งานปฏิมากรรมจึงเกิดการเปลี่ยนแปลง โดยมีอิทธิพลจากตะวันตกเข้าผสมผสานครับผม
ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/36390460655093_19_3626_3617_3648_3604_3655_35.jpg)
พระสมเด็จอรหัง พิมพ์เล็ก มีประภามณฑล

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร กทม. มีพระสมเด็จที่สังคมผู้นิยมพระเครื่องให้ความนิยม คือพระสมเด็จอรหัง และเชื่อกันว่าเป็นพระที่สมเด็จพระสังฆราช (สุก ญาณสังวร) เป็นผู้สร้างไว้ มูลค่าสูงและก็หายากในปัจจุบันครับ

วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหารเป็นวัดเก่าแก่ สร้างมาตั้งแต่ในสมัยอยุธยา ชื่อ วัดสลัก ต่อเมื่อพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชทรงสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ เป็นราชธานี

สมเด็จพระอนุชาธิราช กรมพระราชวังบวรสถานมงคล ทรงให้บูรณปฏิสังขรณ์วัดสลักในปีพ.ศ.2326 จากนั้นทรงเปลี่ยนชื่อวัดจากวัดสลักเป็น "วัดนิพพานาราม" ต่อมาเมื่อพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ใช้วัดนิพพานารามเป็นสถานที่ทำสังคายนา

ในปีพ.ศ.2331 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามวัดใหม่ว่า "วัดพระศรีสรรเพชญ" และในปีพ.ศ.2346 ทรงพระราชทานนามใหม่ว่า "วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ" ตามชื่อวัดในกรุงศรีอยุธยาซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ และเป็นที่ประทับของสมเด็จพระสังฆราช ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอม เกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ทรงโปรดเกล้าฯ พระราชทานทรัพย์ส่วนพระองค์ในการบูรณะวัดมหาธาตุฯ และพระราชทานนามวัดใหม่ว่า "วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์" ในปีพ.ศ.2439

อย่างไรก็ตามชาวบ้านทั่วไปก็มักจะเรียกกันติดปากว่า "วัดมหาธาตุ" ที่วัดนี้อย่างที่ทราบกันว่าเป็นที่ประทับของสมเด็จพระสังฆราชแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ สมเด็จพระสังฆราชญาณสังวร (สุก ไก่เถื่อน) ก็เคยย้ายจากวัดราชสิทธิ์ (วัดพลับ) มาประทับอยู่ที่วัดแห่งนี้ ครั้งเมื่อได้รับพระราชทานสถาปนาขึ้นเป็นสมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ และจากคำบอกเล่าสืบต่อกันมาว่า สมเด็จฯ ได้สร้างพระเครื่องเนื้อผงไว้เป็นที่แจกจ่ายและบรรจุไว้

พระสมเด็จที่สมเด็จพระสังฆราช (สุก) สร้างไว้ เป็นพระรูปทรงสี่เหลี่ยม เนื้อผงพุทธคุณ ด้านหลังมักจะพบว่ามีจารอักขระเป็นอักษรขอมคำว่า "อรหัง" มีอีกแบบเป็นลักษณะตราประทับ คำว่า อรหังเช่นกัน จึงเป็นที่มาของคำเรียกพระชนิดนี้ว่า "พระสมเด็จอรหัง" พระที่พบมีอยู่หลายพิมพ์ เช่น พระสมเด็จอรหัง พิมพ์ 3 ชั้น หรือพิมพ์สังฆาฏิ พระสมเด็จอรหังพิมพ์เกตุอุ หรือเกตุเปลวเพลิง พระพิมพ์ฐานคู่ พระพิมพ์เล็ก แบบมีประภามณฑล และพระพิมพ์เล็กไม่มีประภามณฑล พระที่พบที่วัดมหาธาตุจะเป็นพระเนื้อผงออกสีขาว ขาวอมเหลือง และขาวอมเขียวก้านมะลิ

พระแบบพระสมเด็จอรหังยังพบอีกครั้งที่กรุเจดีย์วัดสร้อยทอง แต่พระที่พบส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อแดง มีเนื้อสีขาวบ้างแต่น้อย และเนื้อพระที่พบก็จะเป็นประเภทเนื้อหยาบทั้งเนื้อแดงและเนื้อขาว ส่วนพิมพ์ของพระจะเหมือนกัน ยกเว้นพระพิมพ์เล็กไม่พบในกรุวัดสร้อยทอง

พระสมเด็จอรหังพิมพ์เล็กจะพบแต่เนื้อขาวเท่านั้น ด้านหลังจะมีจารอรหัง ทั้งพิมพ์มีประภามณฑลและไม่มีประภามณฑล พิมพ์เล็กนี้จะมีจำนวนน้อยกว่าพระทุกพิมพ์ จึงหายากกว่า และมีการปลอมแปลงกันมานานแล้วครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จอรหัง พิมพ์เล็ก มีประภามณฑล มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/56950722758968_21_3621_3611_._3614_3623_3591_.jpg)  
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/48372850939631_20_3621_3611_._3614_3623_3591_.jpg)
เหรียญหลวงปู่พวง ฐานวโร

"พระอธิการพวง ฐานวโร" หรือที่ ชาวบ้านทั่วไปรู้จักดีในนาม "หลวงปู่พวง ฐานวโร" เจ้าอาวาสวัดน้ำพุสามัคคี ต.พุทธบาท อ.ชนแดน จ.เพชรบูรณ์ เป็นพระเกจิอาจารย์ศิษย์เอกสืบสายวิทยาคมจากพระครูวิชิตพัชราจารย์ หรือหลวงพ่อทบ วัดช้างเผือก อ.เมืองเพชรบูรณ์ อดีตพระเกจิชื่อดังแห่งเพชรบูรณ์ เป็นพระเกจิอาจารย์ชื่อดังระดับแนวหน้ารูปหนึ่งของเมืองมะขามหวาน ที่ชาวบ้านให้ความเลื่อมใสศรัทธา

ปัจจุบัน สิริอายุ 90 ปี พรรษา 69

หลวงปู่พวง เกิดเมื่อ พ.ศ. 2467 ที่เมืองดอกบัว จังหวัดปทุมธานี เชื้อสายมอญ ได้ย้ายตามบิดามารดามาอยู่เพชรบูรณ์ ทำอาชีพเกษตรกรรม บิดามารดาได้ให้บวชตั้งแต่เป็นสามเณร สามเณรพวงได้ปรนนิบัติหลวงพ่อทบมิได้ขาด ไม่ว่าจะล้างบาตร เทกระโถนน้ำหมาก หลวงพ่อทบเห็นในความเพียรตั้งใจจริงจึงได้ถ่ายทอดสรรพต่างๆ และวิปัสนากัมมัฏฐานการกำหนดจิต การฝึกกสินแต่ละกอง จนถึงการอุปสมบทเป็นพระภิกษุในวัย ๒๑ ปีได้ฉายา“ ฐานวโร ”แปลว่า ผู้มีฐานะอันประเสริฐ ตลอดระยะเวลาที่อยู่กับหลวงพ่อทบ หลวงพ่อทบให้ช่วยจารตะกรุดมั่ง ม้วนมั่ง ถักมั่ง  หลวงพ่อทบรักมากสอนให้จนหมด

หลวงพ่อทบไปมาหาสู่กับหลวงพ่อเขียน ที่สำนักขุนเณร หลวงพ่อทบจึงได้ฝากฝังศิษย์รักให้หลวงพ่อเขียนให้ช่วยประสาทวิชาเพิ่มเติม ทั้งด้านกรรมฐานและวิปัสนากรรมฐาน ฝึกกสิน ๑o วิชาทำน้ำมนต์สะเดาะเคราะห์ เมื่อเรียนจนหมดจากหลวงพ่อเขียนจึงได้กราบลากลับมาเพชรบูรณ์

ได้พบหลวงพ่ออ้วน วัดดงขุย หลังจากทดสอบกำลังใจแล้วท่านจึงรับเข้าสำนักถ่ายทอดวิทยาคมให้หมดสิ้น หลังจากที่ได้ร่ำเรียนจนสำเร็จแล้วจึงได้กราบลาหลวงพ่ออ้วนเพื่อออกธุดงค์ ปลีกวิเวกตามป่าเขา ตามถ้ำต่างๆ ได้ธุดงค์เข้าป่ารกชัชขึ้นเขา ลงเขา จนมาถึงเทือกเขารัง ณ บ้านน้ำพุ จ. เพชรบูรณ์ พ.ศ. ๒๕oo ได้ปักกลดจำวัด ณ ที่แห่งนี้  ชาวบ้านศรัทธาในบารมีนิมนต์ให้สร้างวัดเป็นเจ้าอาวาสจนถึงปัจจุบัน

หลวงปู่พวง ฐานววโร ท่านเป็นพระสงฆ์ที่มีวัตรปฏิบัติงดงามยิ่ง มีปฏิปทาที่มั่นคง สมถะเรียบง่าย จิตใจโอบอ้อมอารี ให้ความเมตตาทุกคนไม่แบ่งชนชั้น

ในวาระปีใหม่ 2557 หลวงปู่พวง ได้มอบหมายให้ทางคณะกรรมการวัดได้จัดสร้างวัตถุมงคลขึ้นมาเพื่อเป็นที่ระลึกแก่ศิษยานุศิษย์ทั้งประเทศและต่างประเทศ รุ่นฉลองศาลา เพื่อนำรายได้มาบูรณะวัดและซื้ออุปกรณ์การแพทย์ให้แก่โรงพยาบาล ซึ่งวัตถุมงคลที่จัดสร้างเป็นเหรียญหล่อโบราณ รุ่นแรก และ ปิดตาอรหัง  จัดสร้างเนื้อเงิน 99 เหรียญ เนื้อนวะ 999 เหรียญ เนื้อสำฤทธิ์ 1999 เหรียญ เนื้อรวมมวลสาร 1999 เหรียญ ปิดตาอรหัง จัดสร้าง เนื้อแก้วนพเก้า เนื้อเมฆสิทธิ์ เนื้อแร่โคตรเศรษฐี เนื้อเชียงรุ่ง อย่างละ 500 องค์ เท่านั้น ปลุกเสกเดือนธันวาคม 2556 หลวงปู่พวง ปลุกเสกเดี่ยว 10 วัน 10 คืนเต็ม

ลักษณะของวัตถุมงคล เป็นเหรียญหล่อรูปใข่ หลังยันต์เพชรกลับ กลับร้ายกลายดี ผู้เสกต้องมีวิชาอาคมขึ้นสูงจึงจะทำออกมาได้ศักสิทธิ์ ได้ผล ซึ่งปัจจุบันหาผู้สืบทอดวิชานี้ไม่มีอีกแล้ว ส่วนพระปิดตาอรหังนั่งค่อมหลังยันต์สามใบพัดอานุภาพบรรยายไม่สิ้นด้วยใช้ได้ครอบจักรวาล

สำหรับวัตถุมงคลของหลวงปู่พวงล้วนเป็นที่นิยมของบรรดานักสะสมพระเครื่องและ ผู้สนใจอย่างแพร่หลายทั้งในจังหวัดและทั่วประเทศ เนื่องจากมีพุทธคุณสูงทั้งด้านแคล้วคลาด คงกระพันชาตรี และเมตตามหานิยม

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/65232201293110_21_3621_3611_._3626_3617_.jpg)
เหรียญหลวงพ่อสมยาอุไร

"พระครูศรีคณานุรักษ์" หรือ "หลวงพ่อสม" (สม ยาอุไร) อดีตเจ้าคณะอำเภอศรีประจันต์ และอดีตเจ้าอาวาสวัดดอนบุบผาราม ต.บ้านกร่าง อ.ศรีประจันต์ จ.สุพรรณบุรี

เป็นศิษย์พระครูธรรมสารรักษา หรือหลวงปู่อ้น อดีตเจ้าอาวาสวัดดอนบุบผาราม นอกจากนี้ยังเป็นศิษย์เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เข้ม) วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม กรุงเทพฯ ด้วย

มรณภาพเมื่อวันที่ 5 เม.ย.2532 สิริอายุ 91 พรรษา 71

เหรียญเสมาหลวงพ่อสม สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2528 เนื่องในโอกาสที่หลวงพ่อสม อายุครบ 88 ปี สร้างจากเนื้อกะไหล่รมดำ และเหรียญรุ่นนี้ยังเป็นเหรียญที่หลวงพ่อสม ประกอบพิธีพุทธาภิเษกอธิษฐานจิตเสกเดี่ยวถึง 4 ครั้ง ที่อุโบสถ วัดดอนบุบผาราม ตั้งแต่ปี 2528 จนกระทั่งถึงปี 2532

ด้านหน้าเหรียญ เป็นรูปเหมือนหลวงพ่อสมหน้าตรง ด้านล่างเขียนว่า "หลวงพ่อสมยาอุไร" เขียนติดกัน ซึ่งคำว่า "ยาอุไร" เป็นนามสกุลเดิมของหลวงพ่อสม

ด้านหลังเป็นยันต์ "มะอะอุ" ซึ่งเป็นยันต์ประจำตัวหลวงพ่อสม ใต้ยันต์เขียนว่า "พ.ศ.๒๕๒๘" รอบเหรียญด้านล่างเขียนว่า "วัดดอนบุบผาราม รุ่นอายุครบ ๘๘ ปี" ส่วนที่ชาวบ้านเรียกกันว่ารุ่นคานหัก เนื่องจากเหรียญรุ่นนี้ไม่เคยนำออกมาแจกญาติโยมเลย หลังจากสร้างขึ้น จนกระทั่งหลวงพ่อสมมรณภาพ

วัดดอนบุบผาราม ได้เตรียมนำเหรียญรุ่นนี้ออกมาเพื่อแจกแต่ปรากฏว่าจะแบกจะดึงกล่องบรรจุเหรียญรุ่นนี้อย่างไร ก็ไม่ขยับออกมาแม้แต่น้อย จนกระทั่งชาวบ้านร่วมใจกันไปหาไม้คาน กระทู้ไม้ไผ่มาหาบหาม ก็หักทุกครั้ง

สุดท้ายต้องจุดธูปอธิษฐานขออนุญาตหลวงพ่อสม จึงสามารถเคลื่อนย้ายเหรียญรุ่นนี้ออกมาแจกชาวบ้านได้

ชาวบ้านจึงเรียกกันติดปากว่า "เหรียญรุ่นคานหัก"

กล่าวกันว่า มีอดีตส.ส.พรรคชาติไทยคนหนึ่ง ประสบอุบัติเหตุ แต่รอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์ ชาวบ้านร่ำลือกันว่ามาจากพุทธคุณแห่งเหรียญหลวงพ่อสม

ทำให้ชาวบ้านที่ทราบข่าว ต่างเสาะหาบูชาเหรียญรุ่นคานหักเป็นจำนวนมาก

ปัจจุบัน เหรียญหลวงพ่อสม รุ่นคานหัก ยังพอมีเหลือเพียงไม่มากเท่านั้น หาเช่าบูชาได้ที่วัดดอนบุบผาราม ต.บ้านกร่าง อ.ศรีประจันต์ จ.สุพรรณบุรี


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/47123214602470_22_1.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/80298172144426_22_3621_3611_._3610_3633_3623_.jpg)
เหรียญรุ่นแรกหลวงปู่บัว วัดศรีบูรพาราม จ.ตราด

วัดศรีบูรพาราม เดิมเป็นสำนักสงฆ์เล็กๆ มีพระสงฆ์จำพรรษาอยู่เพียงไม่กี่รูป จนเมื่อปี พ.ศ.2500 ญาติโยมและชาวบ้านที่ศรัทธาบริจาคทุนทรัพย์ก่อสร้างเป็นวัดขึ้นมา โดยใช้ชื่อว่า "วัดเกาะตะเคียน" ฝังลูกนิมิตเมื่อปี พ.ศ.2524 และมีการพัฒนาเรื่อยมาจนเปลี่ยนชื่อเป็น "วัดศรีบูรพาราม"

เป็นศาสนสถานที่เป็นที่รู้จักและเคารพเลื่อมใสของชาวจังหวัดตราดและเพื่อนบ้านใกล้เคียง ด้วยความเข้มขลังและศักดิ์สิทธิ์ของวัตถุมงคลที่จัดสร้างโดยเจ้าอาวาสรูปแรกและรูปปัจจุบัน คือ พระครูสังฆกิจบูรพา หรือ หลวงปู่บัว ถามโก ที่ชาวบ้านมักเรียกกันติดปากว่า "พระอาจารย์บัว"

เดิมชื่อบัว เป็นบุตรนายเชี๋ย-นางเตี่ยน มารศวารี เกิดเมื่อวันเสาร์ เดือน 5 ปีขาล ตรงกับวันขึ้น 13 ค่ำ ปีพ.ศ.2469 ณ บ้านเลขที่ 3 หมู่ 3 ต.วังกระแจะ อ.เมือง จ.ตราด

ในวัยหนุ่มชอบศึกษาหาความรู้ด้านยาสมุนไพรและมีความชำนาญด้านงานช่าง จนอายุ 23 ปี ได้อุปสมบท ณ วัดบุบผาราม ต.วังกระแจะ โดยมี พระครูคุณวุฒิพิเศษ วัดบุบผาราม เป็นพระอุปัชฌาย์, พระครูวัตรรัตนวงษ์สิทธิ์ วัดหนองบัว เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ศึกษาพระปริยัติธรรมเรื่อยมา จนปี พ.ศ.2505 ย้ายมารับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดเกาะตะเคียน ปีพ.ศ.2508 สอบได้ชั้นนักธรรมเอก

ปี พ.ศ.2513 ได้เลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูสังฆกิจบูรพา ดำรงตำแหน่งเจ้าคณะตำบลวังกระแจะ

หลวงปู่บัวท่านเล่าว่า ในสมัยก่อนการศึกษาภาษาบาลียังไม่เป็นที่แพร่หลายมากนัก ท่านจึงไปศึกษาวิทยาคมและพระคาถาต่างๆ จากพระครูคุณวุฒิพิเศษ ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ โดยเฉพาะ "วิชาหัวใจ 108" ทำให้รู้ถึงขั้นตอนและกรรมวิธีการทำ "น้ำมันงา" ที่มีพุทธคุณทั้งด้านเมตตามหานิยม แคล้วคลาด และอยู่ยงคงกระพัน

นอกจากนี้ ยังได้ศึกษากับนายเสียง ชาวบ้านหมู่บ้านหนองโพง ที่ขึ้นชื่อลือชาเรื่องหนังเหนียวนัก โดยนายเสียงได้พาลูกชายมาฝากเรียนวิชา แต่ลูกไม่สนใจ นายเสียงกลัววิชาจะสูญหาย จึงได้ถ่ายทอดให้หลวงปู่จนหมด โดยแรกๆ ท่านไม่คิดว่าจะได้นำมาใช้ จนมาสร้างพระเครื่องเพื่อแจกให้ญาติโยมพกติดตัว ป้องกันพวกนักเลงที่สมัยก่อนมีเยอะมาก ปรากฏว่าเห็นผลเป็นที่ร่ำลือ จากที่ไม่มีผู้ใดสนใจก็พากันมาขอจนหมดไม่มีเหลือ

เป็นพระเกจิที่รักสันโดษ สมถะ มีวัตรปฏิบัติงดงาม เมตตาธรรมสูงส่ง ยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นที่เคารพศรัทธาของชาวจังหวัดตราดและใกล้เคียง

เป็นหนึ่งในเกจิดังของภาคตะวันออกที่ไม่ว่าจะออกวัตถุมงคลมากี่รุ่นต่อกี่รุ่น ก็ล้วนทรงพุทธคุณแก่ผู้สักการะเป็นที่กล่าวขวัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "เหรียญรุ่นแรก" ที่เป็นที่นิยมและแสวงหาอย่างกว้างขวาง ผู้มีไว้ครอบครองก็ต่างหวงแหน

การจัดสร้างเหรียญรูปเหมือนหลวงปู่บัว รุ่นแรกนั้น นับเนื่องไปเมื่อปี พ.ศ.2524 ซึ่งเป็นปีที่วัดจะจัดงานปิดทองฝังลูกนิมิต บรรดาลูกศิษย์ลูกหาจึงได้ขออนุญาตหลวงปู่จัดสร้าง "เหรียญรูปเหมือน" ขึ้นล่วงหน้าในปี พ.ศ.2523 ประกอบด้วย เนื้อทองคำกับเนื้อเงิน จำนวนไม่มากนัก นอกนั้นเป็นเนื้อทองแดงในราว 20,000 กว่าเหรียญ โดยหลวงปู่ได้ปลุกเสกเดี่ยวมาตลอด

จนก่อนงานปิดทองฝังลูกนิมิต ทางวัดได้นิมนต์พระเกจิ 9 รูปมาปลุกเสกอธิษฐานจิตอีกครั้ง เมื่อถึงวันงานผู้มีจิตศรัทธาที่ร่วมทำบุญตามแต่ศรัทธาจะได้รับมอบเหรียญทองแดง 1 เหรียญ หรือจะขอเพิ่มฝากลูกหลานก็ไม่ว่ากัน หลวงปู่เมตตาแจกให้หมด เรียกว่าได้รับแจกกันแบบไม่จำกัดจำนวน

เหรียญนี้เองนับเป็น "เหรียญรุ่นแรก" เมื่อจบงานปิดทองฝังลูกนิมิต ปรากฏว่ามีเหรียญเหลืออยู่อีกจำนวนมาก หลวงปู่บัวได้ปลุกเสกอีกหลายครั้ง หลายวาระ และทางคณะกรรมการวัดได้นำออกมาให้เช่าบูชาในราคาเหรียญละ 10 บาท ซึ่งกว่าจะหมดใช้เวลาอยู่หลายปี

เมื่อ 2-3 ปีที่ผ่านมาแว่วว่าสูงขึ้นถึงหลักหมื่น ซึ่งนับวันจะหายากขึ้น และมีการทำเทียมออกมาเป็นจำนวนมากครับผม
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/79682497307658_23_3614_3619_3632_3585_3619_36.jpg)
พระกริ่งคลองตะเคียน

พระกริ่งคลองตะเคียน เป็นที่เชื่อกันว่า น่าจะเป็นพระที่พระเกจิอาจารย์เป็นผู้สร้างขึ้นมากกว่าจะเป็นพระกรุ

ลักษณะพิเศษมีหลายอย่าง เช่น องค์พระคล้ายพระคงทางเหนือ ภายในกลวงอุดผงเม็ดใบลาน เวลาเขย่าจะมีเสียง เลยกลายเป็น "พระกริ่งเนื้อดินองค์แรกและชนิดเดียวของสยาม" องค์พระได้มีการขุดค้นพบที่ จ.พระนครศรีอยุธยา บริเวณที่เรียกว่า "ดงตะเคียน" มีลำคลองเล็กๆ ไหลผ่าน ยามแล้งน้ำจะแห้งขอด อันเป็นที่มาของชื่อ

พระกริ่งคลองตะเคียน แตกกรุในราวสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และภายหลังการขุดค้นของกรมศิลปากรแล้ว สำนักโบราณคดีพบว่าบริเวณนี้เป็นที่ตั้ง ของกลุ่มวัดเก่าถึง 3 วัด ได้แก่ วัดโคกจินดา ซึ่งพบพระกริ่งคลองตะเคียนอยู่ในกลุ่มนิยม ประกอบด้วย พระกริ่งพิมพ์หน้าใหญ่ หน้าเล็ก พระหน้ามงคล และหน้าฤๅษี

นอกจากนี้ ยังพบพระพิมพ์ปิดตาอีกหลากหลายพิมพ์ ซึ่งกำหนดตามศิลปะเฉพาะของวัดที่สำคัญคือ ลายมือจารหวัดๆ ที่สวยงามลงตัว อันถือเป็นหนึ่งเอกลักษณ์ วัดที่สองคือ วัดสำเภาล่ม (วัดทำใหม่) พบพระปิดตามหาอุตม์ และพระพิมพ์สมาธิ ซึ่งมีลายมือจารเป็นตัวบรรจงสวยงามเช่นกัน แต่แตกต่างจากวัดโคกจินดาที่ลายมือจะเป็นเส้นหยาบไม่ประณีตเท่า วัดที่สามได้แก่ วัดช้าง ศิลปะจะด้อยกว่าสองวัดข้างต้น ลายมือจารค่อนข้างหวัด เส้นจารหนา ดูหยาบ ไม่สวยงามนัก แต่ก็ดูดุดันเข้มขลังไปอีกแบบ ประการสำคัญก็คือ เป็นพระยุคเดียวกับ "พระกริ่งคลองตะเคียน" สองวัดข้างต้น

พุทธลักษณะองค์พระ พระประธานประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย ใต้ซุ้มใบโพธิ์เป็นเม็ดๆ ไม่สู้ประณีตนัก พบทั้งหน้าเดียวและสองหน้า ด้านบนส่วนใหญ่เป็นรอยจีบแหลมขึ้นไป จะมีลักษณะกลมมนบ้างแต่มีน้อย ครูบาอาจารย์ เคยท่องให้ฟังถึงสรรพคุณว่า "หน้าใหญ่ ไหล่ยก อกต่ำ ผิวดำสนิท กันเขี้ยวขออสรพิษ ต้องคลองตะเคียน" เป็นการพิจารณาพระได้ส่วนหนึ่งก็คือ พระพักตร์จะกลมใหญ่, หัวไหล่ข้างขวาจะยกสูงกว่าหัวไหล่ข้างซ้าย แต่จะมีบ้างที่หัวไหล่บางองค์ไม่ยกขึ้น หากแต่ราบเรียบเท่ากันทั้งสองข้าง จะเรียก "พิมพ์ไหล่ลู่", ส่วนคำว่า "อกต่ำ" นั้น แบ่งเป็น 2 กระแสคือ อกไม่ชิดกับลำพระศอ ทำให้มองดูอกอยู่ต่ำกว่าพระชนิดอื่น

แต่บางคนเรียก "อกตั้ง" เพราะหน้าอก จะนูนใหญ่ตั้งขึ้นมา และผิวดำสนิท คือองค์พระส่วนใหญ่จะเป็นสีดำสนิทและละเอียดทั้งองค์ ผิวขององค์พระเป็นมันขลับ สืบเนื่องจากดินและใบลานที่นำมาจัดสร้าง อีกทั้งมีผู้สันนิษฐานว่าอาจนำไม้ตะเคียนที่มีเนื้อละเอียดมาเป็นส่วนผสมด้วย หากถามว่าสีอื่นมีไหม? ต้องตอบว่ามีครับ เพราะเป็นพระผ่านการเผา มีสีน้ำตาลปนอยู่บ้าง บางที พบเป็นสีเนื้อผ่าน (คือมีทั้งสองสีในองค์เดียวกัน) แบบนี้ปลอมยาก

พระกริ่งคลองตะเคียน พิมพ์นิยม จะมีอยู่ 2 พิมพ์คือ พิมพ์หน้าใหญ่ กับ พิมพ์หน้าเล็ก แล้วยังมีพิมพ์เศียรแหลม กับ พิมพ์เศียรมน และพิมพ์ปิดตา ซึ่งพบน้อยมาก นำไปสู่ข้อสันนิษฐานว่าอาจจะสร้างในหลายยุคหลายสมัย

พระกริ่งคลองตะเคียน ยังเป็นพระที่ลือลั่นในเรื่องพุทธคุณ สมัยก่อนนิยมอาราธนาอมไว้ในปากเวลาสู้รบ เขาว่า "เหนียวจริงๆ" และน่าแปลกที่ยิ่งอาราธนาใช้หรือโดนเหงื่อไคลยิ่งมันขึ้นดำเป็นประกายแวววาวทีเดียว

ส่วนการสันนิษฐานว่าเป็นเกจิอาจารย์ขมังเวทย์สร้างขึ้น ไม่ใช่เป็นพระกรุนั้น เนื่องจากจะพบรอยจารอักขระจารเป็นพระคาถาด้วยเหล็กจาร ให้สังเกตดูรอยกดของเหล็กจารจะต้องเก่าลึกและเป็นลายมือเดียวกัน พบว่าลากยาวไม่ปรากฏลอยขาดของเส้น ดูเผินๆ คล้ายเป็นตัวเลขไทยสมัยโบราณ ในพระกริ่งคลองตะเคียน มักจะพบตัวเลข "๓ และ ๔" อยู่เสมอ มีผู้สันนิษฐานว่า เป็นตัวย่อของคาถา "๓" คือ มะ อะ อุ ส่วนเลข "๔" คือ นะ มะ พะ ธะ พระคาถาหัวใจพระพุทธเจ้า อันนับเป็นเอกลักษณ์อีกประการหนึ่ง

พระกริ่งคลองตะเคียน ได้รับความนิยมจากเกจิอาจารย์ผู้เรืองเวทย์สร้างสืบต่อกันเรื่อยมา ขนาดและรูปแบบบางครั้งก็แตกต่างกันไป "ของแท้รุ่นแรก" ราคาจับไม่ลงเลยครับ

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/75762921199202_24_3621_3614_._3650_3605_3623_.jpg)
เหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์ รุ่นแรก

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดป่าเลไลยก์ จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นวัดสำคัญวัดหนึ่งของสุพรรณฯ เนื่องจากเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปหลวงพ่อโต พระพุทธรูปปางป่าเลไลยก์ ที่ประชาชนและชาวสุพรรณฯ เคารพและศรัทธามาก มีประชาชนมาสักการะเป็นจำนวนมากประจำทุกวัน

วัดป่าเลไลยก์และพระพุทธรูปหลวงพ่อโต ผู้ใดเป็นผู้สร้างไว้แต่แรกเริ่มนั้นไม่มีประวัติบันทึกไว้ในเชิงประวัติ สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพพระบิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทย ทรงสันนิษฐานไว้อย่างน่าฟังว่า "เดิมน่าจะเป็นวัดพุทธาวาสไม่มีพระสงฆ์ประจำ คงมีแต่พระพุทธรูปประจำอยู่ในคฤหะอย่างมณฑป มีหลังคาคลุมเฉพาะองค์พระนับเป็นมหาเจดีย์สถานสำคัญเป็นสักการบูชาของพุทธบริษัท เช่นเดียวกับเจดีย์ทั้งหลายในสมัยโบราณ พระพุทธรูปเดิมที่ประดิษฐานไว้ในคฤหะ นี้ เป็นปางปฐมเทศนา มีฝาผนังล้อมองค์พระพุทธรูป 3 ด้าน ต่อมาภายหลังได้ก่อสร้างขึ้นด้วยอิฐปูนให้โตใหญ่กว่าองค์เดิม ครั้นพระกรเบื้องขวา ที่ยกแสดงปางปฐมเทศนา ชำรุดหักพัง นายช่างผู้บูรณะเลือนความจำได้แปลงเป็นปางป่าเลไลยก์ ประทับนั่งห้อยพระบาท ต่อมามีพุทธบริษัทไปนมัสการมากยิ่งขึ้นจึงมีพระสงฆ์เข้าอยู่จำพรรษา เป็นวัดสังฆารามในบริเวณวัดป่าฯ นี้ เดิมไม่มีอุโบสถ พัทธสีมา"

สรุปตามคำสันนิษฐานของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ว่า หลวงพ่อวัดป่าฯ เดิมเป็นพระพุทธรูปสมัยทวารวดี ละม้ายเหมือนองค์หลังพระปฐมเจดีย์ และอีกองค์หนึ่งประดิษฐานอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ต่อมาได้มีการบูรณปฏิสังขรณ์ตลอดยุคสมัย เช่น สมัยขุนหลวงพ่องั่วครองเมืองสุพรรณ สมัยอยุธยา พระยาสีหราชเดโชไชยได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สร้างพระวิหารวัดป่าฯ สมัยรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 4 เมื่อครั้งทรงผนวชเสด็จธุดงค์ประพาสจังหวัดสุพรรณบุรี ทรงพบพระป่าเลไลยก์รกร้างไม่มีพระสงฆ์ปกครอง นมัสการหลวงพ่อโตทรงเลื่อมใสมาก ได้อธิษฐานไว้ว่า ถ้าได้ขึ้นครองราชย์แล้วทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยานิกรบดินทร์ สร้างหลังคาและฝาโดยรอบถวาย ที่หน้าบันยังมีตรามงกุฎประทับอยู่ สมัยรัชกาลที่ 5 ได้เสด็จไปนมัสการหลวงพ่อโตและทรงแจกเหรียญเสมาที่หน้าวิหารใหญ่ สมัยรัชกาลที่ 6 เสด็จประพาสจังหวัดสุพรรณฯ ได้ทรงนมัสการหลวงพ่อโต ซึ่งเป็นผลให้วัดป่าฯ เจริญขึ้นอีก โดยได้โปรดเกล้าฯ ยกฐานะวัดป่าฯ เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี เมื่อวันที่ 21 เมษายน พ.ศ.2462

ในปีพ.ศ.2462 นี้เองวาระที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ทรงยกฐานะวัดป่าเลไลยก์เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ในการนี้ได้จัดให้ มีพิธีเฉลิมฉลองหลวงพ่อโตเป็นการมโหฬารและได้ออกเหรียญรูปหลวงพ่อโต โดยหลวงพ่อสอนอดีตเจ้าอาวาสองค์ที่ 2 ครองวัดป่าเลไลยก์เป็นผู้ปลุกเสกเหรียญนี้ หลวงพ่อสอนเป็นพระสงฆ์ที่ชาวจังหวัดสุพรรณฯ เคารพนับถือมากรูปหนึ่งของจังหวัดสุพรรณบุรี

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์ รุ่นแรกมาให้ชมกัน ด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ...แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/38414058047864_25_3614_3619_3632_3586_3640_36.jpg)  
พระขุนแผน กรุหลังโรงเหล้า

ช่วงหลังๆ นี่มีข่าวคราวเรื่อง "พระขุนแผนแสนสนิท" ออกมาบ่อยๆ

วันนี้เลยขอนำเสนอพระขุนแผนกรุหนึ่งที่เรียกกันในวงการว่า "กรุหลังโรงเหล้า" หรือบางทีก็เรียก "กรุโรงเหล้า" ซึ่งชื่อกรุก็ดูแปลกๆ แล้ว เขามีแต่กรุวัดนั้น วัดนี้ นี่เป็นกรุโรงเหล้า

นอกจากนี้ ยังมีเนื้อหาและพิมพ์ทรงเดียวกันกับ "พระขุนแผนเคลือบ กรุวัดใหญ่ชัยมงคล จ.พระนครศรีอยุธยา" และมีทั้งพิมพ์อกใหญ่และพิมพ์อกเล็ก เช่นเดียวกัน จะแตกต่างกันตรงที่เป็นพระที่ยังไม่ได้เคลือบด้วยน้ำยาเท่านั้น พระพิมพ์นี้ยังไปตรงกับ "พระขุนแผน กรุวัดบ้านกร่าง จ.สุพรรณบุรี" อีกด้วย แต่แตกต่างกันตรงเนื้อหาที่สร้างด้วยดินขาว ดินเหลือง และดินดำ เป็นหลัก เมื่อเผาแล้วองค์พระจะออกเป็นสีขาวแบบเนื้อกระเบื้อง ทำให้เนื้อพระมีความแกร่งมากกว่า

นับเนื่องไปเมื่อปี พ.ศ.2485 โรงเรียนฝึกหัดครูสตรีประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเกาะเมือง ด้านหน้าติดถนนอู่ทอง ฝั่งตรงข้ามเป็นโรงงานสุราพระนครศรีอยุธยา ซึ่งหันหน้าไปทางแม่น้ำเจ้าพระยา หันหลังให้โรงเรียนฝึกหัดครูสตรี (อันเป็นที่มาของการเรียกชื่อกรุ) ได้ขยายและก่อสร้างอาคารเรียนเพิ่ม โดยมีผู้ควบคุมการตกแต่งสถานที่ ชื่อ ท่านอาจารย์หลุย ชมชื่น มีคนงานทั้งชาวไทยพุทธและชาวไทยอิสลาม โดยส่วนใหญ่เกลี่ยดินได้วันละ 50 สตางค์

ในสมัยนั้นปรากฏว่าคนงานขุดแต่งโคกโบสถ์ร้างแห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยซากอิฐซากปูน ชาวบ้านเรียกกันว่า "วัดสิงห์หลาย" หรือ "วัดสิงห์ทลาย" ลึกลงไปประมาณหนึ่งเมตร คนงานพบพระเนื้อผงสีขาวและสีขาวปนชมพู กระจัดกระจายเกลื่อนเป็นร้อยๆ องค์ และพบหุ่นสิงโตทองคำปะปนอยู่ด้วยตัวหนึ่ง เนื่องจากองค์พระมีพุทธลักษณะเหมือน "พระขุนแผน" ที่ขึ้นอยู่ก่อนหน้านี้ จึงเรียกพระที่พบว่า "พระขุนแผน กรุหลังโรงเหล้า" หรือ "พระขุนแผน กรุโรงเหล้า" เมื่อนำพระมารวมกันมีทั้งสมบูรณ์และชำรุดจำนวนเกือบพันองค์ ก็เช่าซื้อกันองค์ละไม่เกินสิบบาท

ต่อมาได้มีการสร้างและขยายโรงงานต่างๆ เพิ่มเติมในแถบ ต.หัวแหลม บริเวณนี้ชาวบ้านเรียกว่า "วัดสามจีน" เพราะเดิมเป็นเขตวัดพระจีน แต่ต่อมาก็กลายเป็นวัดร้าง ซึ่งก็ยังติดต่อกับเขตโรงเรียนฝึกหัดครูฯ และทางเทศบาลเมืองพระนครศรีอยุธยาได้จัดสร้างเป็นโรงเก็บน้ำประปา ในขณะก่อสร้างใช้รถไถปรับพื้นดิน ปรากฏพระขุนแผนเนื้อผงพิมพ์เดียวกันกับวัดสิงห์ทลาย บางองค์ก็เป็นเนื้อกระเบื้องเคลือบคล้ายของวัดใหญ่ชัยมงคล

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/15889730056126_25_1_3614_3619_3632_3586_3640_.jpg)
พุทธลักษณะของ "พระขุนแผน กรุโรงหลังเหล้า (กรุโรงเหล้า)" และที่พบบริเวณวัดสามจีน จะคล้ายคลึงกับพระที่เรียกว่า "ขุนแผน" ซึ่งขึ้นอยู่ทั่วไปในเขตจังหวัดพระนครศรีอยุธยา คือ องค์พระประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย ภายใต้ซุ้มเรือนแก้ว อันแสดงออกถึงศิลปะสมัยอยุธยา แต่ไม่เคลือบเช่นเดียวกับพระขุนแผนกรุบ้านกร่าง และไม่พบพระเคลือบเหมือนกรุวัดใหญ่ชัยมงคล โดยสามารถแยกออกได้เป็น 2 พิมพ์ คือ "พิมพ์อกใหญ่" เนื้อขาวใบลาน และ "พิมพ์อกเล็ก" หรือ "พิมพ์แขนอ่อน" เนื้อขาวปนชมพู โดยพิมพ์อกใหญ่จะมีความแข็งแกร่งมากกว่าพิมพ์อกเล็ก

พระที่เรียกว่า "พระขุนแผน" นั้น เป็นที่ยอมรับกันทุกผู้ทุกนามในเรื่องพุทธคุณเข้มขลังที่ครบเครื่องครบครัน โดยเฉพาะด้านเมตตามหานิยมสูงส่ง มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ของพระขุนแผน ที่เรียกว่าเป็นการประชันกรุกันทีเดียว เรื่องมีอยู่ว่า ...

...ครั้งหนึ่ง มีเซียนพระ 3 คน แย่งกันจีบผู้หญิงคนเดียวกัน และแต่ละคนต่างก็จะมีของดีประจำตัวอยู่ โดย คนที่ 1 ห้อยพระขุนแผนเคลือบ กรุวัดใหญ่ชัยมงคล คนที่ 2 ห้อยพระขุนแผน กรุโรงเหล้า และคนที่ 3 ห้อยพระขุนแผน กรุวัดบ้านกร่าง จ.สุพรรณบุรี ผลปรากฏว่า คนที่ห้อยพระขุนแผน กรุโรงเหล้า สามารถชนะใจสาวเจ้าได้ ...

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/91012242519193_25_2_3614_3619_3632_3586_3640_.jpg)
ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว อาจจะเป็นด้วยสาเหตุอื่นใดก็ตามแต่ เรื่องราวนี้ก็กลับกลายเป็นตำนานเล่าขานของพระขุนแผน 3 กรุที่มาประชันพุทธคุณด้านเมตตามหานิยม ในแวดวงพระเครื่องเมืองกรุงเก่าสืบต่อมา

ขึ้นชื่อว่า "พระขุนแผน" แล้ว ไม่ว่ากรุไหน พิมพ์ไหน ก็เป็นที่นิยมและเสาะแสวงหากันในวงการนักนิยมสะสมพระเครื่องอย่างกว้างขวางเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว "พระขุนแผน กรุหลังโรงเหล้า (กรุโรงเหล้า)" ก็เช่นกัน แต่สนนราคาจะแตกต่างกันไป ดังนั้นผู้ที่สามารถแยกพิมพ์ออกว่าขึ้นจากกรุไหนก็จะได้เปรียบมากกว่าครับผม
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/31944636007149_26_3614_3619_3632_3626_3617_36.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่

วันนี้ขออนุญาตพูดเรื่อง "พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่" ที่สร้างโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ซึ่งมีเอกลักษณ์ง่ายๆ รู้กันทั่วไปคือ ไม่บรรจุกรุ เพราะท่านสร้างตามกำลังฤกษ์กำลังวัน แล้วแจกผู้คนที่มาตักบาตรไปเรื่อยๆ บางคนไปดักรอ อาจจะบุญน้อยหน่อยไม่เคยได้เจอท่าน อันนี้เองนำมาสู่การกดพิมพ์จากของจริงเพื่อทำเทียมไว้บูชา ไม่มีเจตนาจะซื้อขายแต่อย่างไร

ดังนั้น พระสมเด็จวัดระฆังฯ จึงถูกทำเทียมเลียนแบบมานานแล้ว อายุก็ถึง พิมพ์ก็เหมือน ขาดแต่เนื้อหามวลสารเท่านั้น เป็นสิ่งที่ต้องพิจารณาให้จงหนัก

แล้วการดูพระนี่ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถบอกกล่าวกันได้ตายตัว ต้องอาศัยประสบการณ์ โดยเฉพาะการได้เห็นและสัมผัสองค์พระแท้ๆ มาเป็นจำนวนมาก ไม่มีกฎเกณฑ์เป็นตำรา นอกเสียจากความเพียรพยายามที่จะศึกษาหาความรู้อย่างจริงจังและเป็นเหตุเป็นผล

หลักเกณฑ์ทั่วไปในการพิจารณาพระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ คือ
เนื้อมวลสาร มวลสารที่ปรากฏบนพระสมเด็จวัดระฆังฯ แท้ทุกองค์ทั้งด้านหน้าด้านหลัง จะมีมากน้อยบ้างแล้วแต่ส่วนผสม ก็คือ เม็ดดำ เม็ดแดง จากผงพระซุ้มกอบด, มีก้อนสีขาวใส สีขาวขุ่น หรือสีเทาอ่อน แต่แข็งแกร่งฝังอยู่ในเนื้อพระที่เรียกว่า "แร่หิน" และมีผงขาวขุ่นก้อนเล็กๆ ที่เรียกว่า "ผงพุทธคุณ" และเม็ดสีขาวอมเหลือง เรียกว่า "เม็ดพระธาตุ" ซึ่งจะฝังอยู่ในรอยแยกของเนื้อพระ

บางทีเม็ดมวลสารเหล่านี้หลุดร่อนออกไป จะเกิดเป็นหลุมบ่อบนพื้นผิวพระทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ถือเป็นจุดพิจารณาความเก่าแก่ของพระได้เช่นกัน

เนื้องอก เป็นจุดสำคัญที่สุดที่บ่งบอกความเป็นพระสมเด็จวัดระฆังฯ ทุกองค์ที่เก่าถึงยุค ลักษณะเนื้องอกเป็นเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นจากเนื้อพระตามพื้นผิว เส้นซุ้มองค์พระ ฐานพระ ซึ่งจะมีน้อยบ้างมากบ้างทั้งด้านหน้าด้านหลัง เป็นเพราะมีส่วนผสมมวลสารเช่นเดียวกับ "พระวัดพลับ" ที่สมเด็จพระสังฆราชสุก (ไก่เถื่อน) สร้างเอาไว้ คือ "ผงธาตุสีวลี หรือผงวิเศษ" ซึ่งท่านเจ้าประคุณสมเด็จพุฒาจารย์ ได้นำมาคลุกผสมกับส่วนผสมอื่นๆ ประกอบเป็นพระสมเด็จวัดระฆังฯ เช่นกัน เมื่อผ่านกาลเวลายาวนานกว่าร้อยปี จะมีเนื้องอกผุดออกจากเนื้อพระเป็นเม็ดเล็กกลมใส สีชมพูอ่อน สีน้ำตาล สีขาว ตามสีของเนื้อพระ

ทีนี้มาดูหลักการสำคัญที่บรรดา "เซียนใหญ่" เขามักใช้ในการตรวจสอบพระสมเด็จวัดระฆังฯ ในเบื้องต้น ซึ่งก็คือ
- ตรวจดูด้านข้าง...จะพบรอยลากของ "ตอก" เป็นขยักๆ
- ตรวจดูด้านหลัง...จะพบลักษณะสำคัญของพระสมเด็จวัดระฆังฯ คือ หลังกาบหมาก หลังกระดาน หลังสังขยา และหลังเป็นแผ่นเรียบ โดยเฉพาะ "ขอบริมทั้ง 4 ด้าน" จะพบรอยประเล็กๆ เรียกว่า "รอยปูไต่" อันเกิดจาก "การตัดตอก" จากด้านหลังมาด้านหน้า
- พระแท้...จะมีน้ำหนักถ่วงมือเล็กน้อย ซึ่งเกิดจากน้ำมันตั้งอิ้ว
- ของเทียม น้ำหนักเบา "พระแท้ครึ่งองค์ หนักกว่าพระเก๊ 1 องค์"
- ให้ดูการหดตัวของเส้น ที่ประกอบบนองค์พระให้เป็น วิธีนี้ต้องใช้กล้องขยาย 10 เท่า ตรวจสอบเส้นต่างๆ ของแม่พิมพ์

สำหรับ "พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่" ที่นำมาให้ชมองค์นี้ เป็นของ "คุณธนทัศน์ ทองเนียม" เป็นพระที่เป็นที่แน่ใจได้ว่าไม่ได้ลงกรุ และเอกลักษณ์เส้นสายก็ตรงตามแม่พิมพ์ที่เล่นกันมาแต่โบราณ

ที่สำคัญจะสังเกตเห็นว่า องค์พระเป็นคราบขาวทั่วทั้งองค์ คราบนี้ไม่ใช่คราบกรุ แต่เป็นคราบอันเกิดจากปูนขาวที่เป็นส่วนผสมหลักอย่างหนึ่งในองค์พระ หากถอดออกจากคอแล้วจะแห้ง หากใส่สัมผัสผิวและโดนเหงื่อแล้ว ก็จะเกิดเป็นรอยน้ำมันจับทั่วองค์

ดูจากลักษณะขององค์พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่องค์นี้ น่าจะเข้าในเกณฑ์ "พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ พิมพ์ เอ" คือ เกศทะลุซุ้ม เนื้อเหลือง แกร่ง มีคราบฝ้าขาวปกคลุม

ขอขอบคุณท่านเจ้าของพระมา ณ ที่นี้ ที่กรุณาอนุเคราะห์ภาพมาให้ได้ทัศนากันครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/97304300632741_27_3648_3627_3619_3637_3618_35.jpg)
หลวงพ่อสัมฤทธิ์ รุ่นแรกปี พ.ศ.2460

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน หลวงพ่อสัมฤทธิ์ เป็นชื่อที่ชาวบ้านเรียกพระพุทธรูปปางห้ามสมุทรของวัดนาโคก จังหวัดสมุทรสาคร ซึ่งเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่มีประชาชนมากราบไหว้และปิดทอง หรือบนบานศาลกล่าวกันทุกวัน และในทุกๆ ปี จะมีการจัดงานประจำปี ซึ่งมีผู้คนทั่วสารทิศมาร่วมงานด้วยความเลื่อมใสศรัทธาน้ำมนต์ของวัดนี้ถือว่าศักดิ์สิทธิ์มาก มีผู้คนมาขอพรและขอน้ำมนต์กันทุกวัน

ประวัติของหลวงพ่อสัมฤทธิ์นี้ มีตำนานกล่าวไว้ว่า ในสมัยกรุงธนบุรีนั้น ชาวบ้านแถบนาโคกมีอาชีพทำนาเกลือกันเป็นส่วนใหญ่ และมีการนำเกลือไปแลกกับสินค้าอื่นๆ โดยการล่องเรือไปขายในจังหวัดต่างๆ ที่ขึ้นมาทางเหนือก็มี ต่อมาได้มีชายสองคนได้นำเกลือจากนาโคกขึ้นขายที่ทางเหนือและซื้อข้าวกลับมาขายที่นาโคก ตอนที่กำลังล่องเรือกลับ ระหว่างทางได้จอดเรือแวะพักที่พระนครศรีอยุธยา แล้วเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาฟืนมาหุงหาอาหาร เมื่อเดินลึกเข้าไปก็พบวัดร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งมีพระพุทธรูปสัมฤทธิ์อยู่สององค์ขนาดไม่ใหญ่นัก องค์หนึ่งเป็นพระพุทธรูปประทับนั่งปางมารวิชัย อีกองค์เป็นพระพุทธรูปประทับยืนปางห้ามสมุทร ทรงเทริดสมัยอยุธยา

เมื่อเห็นดังนั้นทั้งสองคนจึงเข้าไปกราบพระพุทธรูปทั้งสององค์ จากนั้นก็พากันหาฟืนต่อแล้วก็เดินกลับเรือ แต่เดินเท่าไรก็วนเวียนอยู่อย่างนั้นหาทางกลับไม่ได้ ยังวนเวียนอยู่ในวัดร้างแห่งนั้น ทั้งสองคนจึงปรึกษากันว่าอาจจะเป็นเพราะพระพุทธรูปทั้งสององค์ก็เป็นได้ จึงเดินไปกราบที่พระพุทธรูปแล้วก็คิดว่าถ้าหากนำพระพุทธรูปทั้งสององค์กลับมาด้วยอาจจะกลับเรือได้ หลังจากนั้นทั้งสองคนจึงได้ขอพรจากพระพุทธรูปทั้งสององค์แล้วต่างคนก็อุ้มพระพุทธรูปทั้งสององค์กลับมาที่เรือด้วย และได้นำพระพุทธรูปทั้งสององค์มาประดิษฐานที่วัดนาโคก โดยท่านเจ้าอาวาสในสมัยนั้นได้นำพระพุทธรูปทั้งสององค์ไปประดิษฐานที่หอไตร จนเวลาผ่านไปหลายปี จนลืมไปว่ามีพระพุทธรูปสององค์อยู่ที่หอไตร

อยู่วันหนึ่งทางหมู่บ้านนาโคก ได้มีการแก้บนศาลเจ้าแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กับวัดนาโคก และมีการจัดมหรสพทั้งลิเก ละคร ซึ่งจัดใหญ่กว่าทุกครั้ง ทำให้สถานที่ไม่เพียงพอ เจ้าภาพจึงได้ไปขออนุญาตเข้าไปใช้พื้นที่จัดในวัดนาโคก ครั้นถึงเวลาการแสดงลิเกและละคร ได้เกิดปาฏิหาริย์คือพระพุทธรูปปางห้ามสมุทร ซึ่งประดิษฐานบนหอไตรได้เสด็จลงมาอยู่ข้างล่างโดยมิได้มีใครนำลงมา ต่างก็ตกตะลึงกัน และคณะลิเกและคณะละครต่างก็เกิดอาการจุกเสียดจนไม่สามารถแสดงได้ คนเฒ่าคนแก่ที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็คิดได้ว่าพระพุทธรูปที่เสด็จลงมาคงเป็นเพราะปาฏิหาริย์ของพระพุทธรูป จึงได้บอกให้นำธูปเทียนมาบูชากล่าวขอขมาลาโทษเสีย จากนั้นคณะลิเกและละครต่างก็หายจุกเสียดเป็นอัศจรรย์

หลังจากวันนั้นชาวบ้านนาโคกและใกล้เคียงต่างก็มากราบไหว้บูชาพระพุทธรูปองค์นี้ บ้างก็มาขอพร บ้างก็มาบนบานศาลกล่าว และต่างก็สมประสงค์ทุกรายไป เป็นที่โจษจันกันต่อมาในความศักดิ์สิทธิ์ และชาวบ้านก็ขนานนามท่านว่า "หลวงพ่อสัมฤทธิ์" เนื่องจากว่าพระพุทธรูปองค์นี้เป็นพระพุทธรูปสัมฤทธิ์และเมื่อมาขอพรแล้วจะสัมฤทธิผลทุกประการครับ

ในปี พ.ศ.2460 ได้มีการจำลองรูปพระพุทธรูปปางห้ามสมุทรองค์นี้ขึ้น ด้วยการทำเป็นแบบเหรียญหล่อ ปัจจุบันหาชมได้ยากพอสมควร ชาวบ้านในแถบนั้นหากมีก็จะหวงแหนกันมากครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญหล่อหลวงพ่อสัมฤทธิ์รุ่นแรกปี พ.ศ.2460 มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ....แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/28430093203981_28_3614_3619_3632_3614_3636_36.jpg)
พระพิมพ์ขุดสระใหญ่ พระขุดสระเล็ก และพระพุทธชินราช
ของหลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้ว

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน เมื่อเอ่ยถึงหลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้ว สมุทรปราการ และพระเครื่องของท่านล้วนแต่เป็นที่นิยมและรู้จักกันดี ท่านได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายรุ่น เช่น พระผงขุดสระใหญ่และเล็ก เหรียญพระกริ่งพุทธชินราช รูปหล่อ พระผงสมเด็จฯ เป็นต้น

หลวงปู่เผือกเกิดเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ.2412 ที่บ้านคลองสำโรง ต.บางพลี โยมบิดาชื่อทองสุข โยมมารดาชื่อไข่ พออายุได้ 13 ปี บิดามารดาพาไปฝากกับพระอาจารย์อิ่ม อินทสโร วัดกิ่งแก้ว เพื่อศึกษาเล่าเรียน พออายุได้ 21 ปีก็ได้อุปสมบทที่วัดกิ่งแก้ว โดยมีพระอาจารย์ทอง อุทยญาโณ วัดราชโยธา เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์อิ่ม วัดกิ่งแก้วเป็นพระกรรมวาจาจารย์ ได้รับฉายาว่า "ปุญฺญธโร" เมื่ออุปสมบทแล้วก็ได้ศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย และปฏิบัติโดยเคร่งครัด เมื่อพระอาจารย์อิ่มมรณภาพ หลวงปู่เผือกก็ได้รับเลือกจากคณะสงฆ์และชาวบ้านให้เป็นผู้ดูแลวัดแทนพระอาจารย์อิ่ม

ต่อมาเมื่อปีพ.ศ.2442 ท่านก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดกิ่งแก้ว ปีพ.ศ.2443 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะตำบลราชาเทวะ พ.ศ.2446 ได้รับแต่งตั้งเป็นพระสมุห์ฐานานุกรมของพระครูสุนทรสมุทร (จ้อย) เจ้าคณะจังหวัดสมุทรปราการ วัดกลางวรวิหาร และในปีนี้เองท่านก็ได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์ ปีพ.ศ.2480 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูกรุณาวิหารี ปีพ.ศ.2487 ได้รับการแต่งตั้งเป็นกรรมการสงฆ์องค์การสาธารณูปการ ใน อ.บาง พลี ปีพ.ศ.2496 หลวงปู่เริ่มอาพาธ และหลวงปู่เผือกก็ได้มรณภาพ ในปีพ.ศ.2501 สิริอายุได้ 89 ปี พรรษาที่ 69

หลวงปู่เผือกเป็นศิษย์ของหลวงปู่ทอง วัดราชโยธา และก็เป็นพระเกจิอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิเป็นที่รู้จักกันทั่วประเทศ พิธีพุทธาภิเษกครั้งใหญ่ๆ หลวงปู่เผือกจะได้รับการนิมนต์ด้วยทุกครั้ง โดยเฉพาะที่วัดสุทัศนเทพวรารามก็ได้รับนิมนต์ทุกครั้ง หลวงปู่เผือกได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่างเช่น พระผงรุ่นขุดสระ ซึ่งในครั้งนั้นหลวงปู่ได้บูรณะวัดกิ่งแก้ว โดยถมที่ให้สูงขึ้นเนื่องจากพื้นที่วัดเป็นที่ลุ่ม หน้าน้ำน้ำจะท่วมทุกปี หลวงปู่จึงได้ขอแรงชาวบ้านให้มาขุดดินภายในวัดมาถมที่ให้สูงขึ้นเพื่อสร้างพระอุโบสถหลังใหม่ บริเวณที่ขุดดินมาถมจึงกลายเป็นสระน้ำสามารถใช้ประโยชน์ได้ในหน้าแล้ง และหลวงปู่ก็ได้ทำพระเครื่องเนื้อผงแจกให้แก่ผู้ที่มาร่วมขุดดินและช่วยสร้างโบสถ์

พระรุ่นนี้จึงเรียกกันว่า พระรุ่นขุดสระ พระรุ่นนี้มีสองแบบคือ แบบองค์ใหญ่ก็เรียกว่าพระขุดสระใหญ่ แบบพิมพ์เล็กเรียกว่าพระขุดสระเล็ก ปัจจุบันเป็นที่นิยมมากหายากและราคาสูง พระเนื้อผงของหลวงปู่ก็ยังมีพิมพ์อื่นๆ ที่สร้างในคราวต่อมาอีกหลายพิมพ์ นอกจากนี้ก็ยังมีพระพุทธชินราชหล่อด้วยโลหะ โดยสร้างแบบพระพุทธชินราชของวัดสุทัศน์ แต่ตราอกเลานั้นจะทำไว้ที่ฐานด้านหน้า วัตถุมงคลของหลวงปู่ก็ยังมีอีกหลายอย่างเช่น เหรียญรูปหลวงปู่ รูปถ่ายตะกรุด ฯลฯ ล้วนเป็นที่นิยมเสาะหาทั้งสิ้นในปัจจุบัน

ในวันนี้ผมได้นำพระพิมพ์ขุดสระใหญ่ พระขุดสระเล็ก และพระพุทธชินราชของหลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้วมาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ...แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/27210961861742_29_3614_3619_3632_3611_3636_36.jpg)
พระปิดตามหาลาภ เนื้อทองคำ

พระปิดตามหาลาภ หลวงพ่อชุบ
วัดวังกระแจะ จ.กาญจนบุรี

"พระปิดตา" เป็นชื่อเรียกขานพระเครื่องอีกประเภทหนึ่ง ที่มีพุทธศิลปะแปลกแตกต่างอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ซึ่งแสดงถึงนัยทางธรรมะ และกลายเป็นความโดดเด่นจนได้รับความนิยมอย่างสูง ในแวดวงพระเครื่อง และพุทธศาสนิกชน โดยเฉพาะที่จัดสร้างโดยอดีตพระเกจิอาจารย์รุ่นเก่าผู้มีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือ

พุทธลักษณะโดยทั่วไปของ "พระปิดตา" องค์พระจะค่อนข้างอวบอ้วน ยกพระหัตถ์ ขึ้นปิดพระพักตร์ บางสำนักก็จะทำเป็นรูปมือเพิ่มอีก 2 ข้าง เอื้อมไปปิดทวารด้านล่าง ซึ่งในวงการเรียก "โยงก้น"

คติการสร้างพระปิดตาหรือปิดทวาร ที่มีการจำลองเป็นพระอ้วนพุงพลุ้ยนั้น ได้ต้นเค้าจากเรื่องราวของ "พระมหาสังกัจจายนะ" หรือ "พระภควัมบดี" หนึ่งในพระอัครสาวกองค์สำคัญขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งแม้จะอธิษฐานเปลี่ยนสรีระจากรูปร่างและผิวกายงดงาม ให้กลายเป็นร่างต่ำเตี้ย พระอุทรพลุ้ย ศีรษะใหญ่ ขาสั้น อันเป็นลักษณะของ "พระสังกัจจายน์" ที่เห็นในปัจจุบัน ก็ยังคงเป็นที่รักใคร่นิยมยินดี มีแต่ผู้ให้ลาภสักการะสรรเสริญ ด้วยผลแห่งกุศลในอดีตชาติ

ประเทศไทยเราได้มีการสร้าง "พระปิดตา" มาตั้งแต่ในช่วงอยุธยาตอนปลาย จากหลักฐานที่พบพระปิดตายุคแรกเป็นเนื้อโลหะ ได้แก่ พระปิดตากรุวัดท้ายย่าน อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาท ต่อมาจึงมีการสร้างพระปิดตาเนื้อผงคลุกรักและพระปิดตาอื่นๆ และเริ่มเป็นที่นิยมแพร่หลายตั้งแต่ตอนต้นยุครัตนโกสินทร์เรื่อยมา


มีพระเกจิอาจารย์หลายสำนักพากันจัดสร้างพระปิดตาขึ้นและได้รับความนิยมไปทั่วจวบจนปัจจุบัน ที่โดดเด่นมี อาทิ พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ จ.ชลบุรี, พระปิดตาวัดพลับ (วัดราชสิทธาราม), พระปิดตาวัดหนัง, พระปิดตาวัดทอง, พระปิดตาหลวงปู่ศุข, พระปิดตาแร่บางไผ่วัดโมลี และพระปิดตาหลวงปู่ยิ้ม เป็นต้น ซึ่งสนนราคาเช่าหา ณ ปัจจุบัน ค่อนข้างสูง และหาได้ยากยิ่ง

สำหรับปีนี้มีพระปิดตารุ่นหนึ่งที่สร้างโดยพระเกจิผู้ทรงวิทยาคมเป็นที่เคารพศรัทธามาแนะนำ นั่นคือพระปิดตามหาลาภ หลวงพ่อชุบ วัดวังกระแจะ จ.กาญจนบุรี หนึ่งในวัตถุมงคล "รุ่นเมตตา" เพื่อหารายได้จัดสร้างศาลาอเนกประสงค์หลังใหม่ของวัด

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/41658946582012_29_3_3621_3614_._3594_3640_361.jpg)
หลวงพ่อชุบ ปัญญาวุโธ

หลวงพ่อชุบ ปัญญาวุโธ หรือพระครูอดุลพิริยานุวัตร เจ้าอาวาสวัดวังกระแจะ เป็นศิษย์สายหลวงพ่อศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า และสายหลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม สองพระเกจิชื่อดังของไทย

เกิดที่ จ.สมุทรสงคราม เมื่อวันศุกร์ที่ 25 มีนาคม 2469 หลังจากอุปสมบทก็ออกธุดงควัตรเพื่อปลีกวิเวกและแสวงหาความรู้จนมาถึง จ.กาญจนบุรี ซึ่งเป็นที่มาของการสร้างและพัฒนาพื้นที่จนกลายเป็น "วัดวังกระแจะ" อย่างสมบูรณ์ ด้วยบารมีของหลวงพ่อและการร่วมแรงร่วมใจของชาวบ้านและบรรดาลูกศิษย์ลูกหาที่เคารพศรัทธาในตัวท่าน

ปี พ.ศ.2519 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นเอก ในพระราชทินนาม พระครูอดุลพิริยานุวัตร ปัจจุบันท่านมีสิริอายุ 89 ปี ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสวัดวังกระแจะ และที่ปรึกษาเจ้าคณะอำเภอไทรโยค

สำหรับพระปิดตามหาลาภนั้น เป็นหนึ่งในชุดวัตถุมงคล รุ่นเมตตา อันประกอบด้วย เหรียญเมตตา, พระปิดตามหาลาภ และพระปรกใบมะขาม โดยจัดสร้างเป็นหลายเนื้อ และได้ประกอบพิธีบวงสรวงเททองนำฤกษ์ไปเมื่อวันเสาร์ที่ 26 กันยายน

สำหรับพิธีมหาพุทธาภิเษกจะจัดปลายปีนี้ ในวันเสาร์ที่ 19 ธันวาคม ณ มณฑลพิธีวัดวังกระแจะ โดยมีหลวงพ่อชุบ เป็นประธานจัดสร้างฝ่ายสงฆ์, นายวันชัย โอสุคนธ์ทิพย์ ผู้ว่าราชการจังหวัดกาญจนบุรี เป็นประธานอุปถัมภ์ และนายธนน เวชกรกานนท์ อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดนนทบุรี ประธานจัดสร้างฝ่ายฆราวาส
ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/77568164260850_30_3648_3627_3619_3637_3618_35.jpg)
หลวงปู่ช่วง วัดบางแพรกใต้
สวัสดีครับผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเกจิอาจารย์ของจังหวัดนนทบุรี ที่ชาวเมืองนนท์เคารพนับถือมากรูปหนึ่งก็คือหลวงปู่ช่วง วัดบางแพรกใต้ และเหรียญรุ่นแรกของท่านนั้นหายากมากในปัจจุบัน สนนราคาเหรียญสวยๆ ก็สูงมากเช่นกัน

หลวงปู่ช่วงเกิดเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ.2404 ที่บ้านในคลองบางบัวทอง ตำบลท่าอิฐ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี โยมบิดาชื่อ สิงห์โต โยมมารดาชื่อ เฟี้ยม นามสกุล เพ็งแจ่ม เมื่ออายุได้ 9 ขวบ บิดามารดานำไปฝากเรียนหนังสือกับพระที่วัดขวิด (วัดแสงสิริธรรม) ซึ่งเป็นวัดที่อยู่ในละแวกบ้านของท่าน ต่อมาเมื่ออายุได้ 12 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณรอยู่ที่วัดเขมาภิรตาราม โดยมีพระครูเขมาภิมุขธรรม เป็นพระอุปัชฌาย์ พออายุได้ 19 ปี ก็ลาสิกขามาช่วยบิดามารดาประกอบอาชีพ

พอปี พ.ศ.2424 จึงได้อุปสมบทที่วัดบางแพรกใต้ จังหวัดนนทบุรี ซึ่งเป็นภูมิลำเนาเดิมของโยมบิดา เมื่อวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ.2424 โดยมีพระอธิการทับ วัดนครอินทร์ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการศรี วัดบางแพรกใต้ เป็นพระกรรม วาจาจารย์ พระอาจารย์เสือ วัดนครอินทร์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "จันทโชโต" เมื่อได้อุปสมบทแล้วก็จำพรรษาอยู่ที่วัดบางแพรกใต้ ได้ศึกษาพระธรรมวินัยและวิปัสสนากรรมฐานกับพระอุปัชฌาย์และพระคู่สวดของท่านทั้ง 3 องค์ อีกทั้งทางด้านพุทธาคมต่างๆ ซึ่งทั้งสามองค์นี้ก็มีชื่อเสียงโด่งดังในขณะนั้น

นอกจากนี้ยังได้ฝากตัวเป็นศิษย์ศึกษาวิทยาคมกับหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง เรื่องวิชาโสฬสมงคลและไตรสรณาคมน์ เรียนวิชาทำผ้าประเจียดและธงแดงจาก พระธรรมานุสรี (สว่าง) วัดเทียนถวาย เรียนวิชาทำผงวิเศษห้าประการจากพระครูนิโรธมุนี วัดตำหนักเหนือ เรียนทางคงกระพันชาตรีกับหลวงพ่อสุ่น วัดศาลากุน

ในปี พ.ศ.2435 พระอาจารย์ศรี เจ้าอาวาสวัดบางแพรกใต้มรณภาพ ท่านก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสสืบต่อแทน ต่อมาในปี พ.ศ.2450 หลวงปู่ช่วงก็ได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์ พอปี พ.ศ.2453 ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าคณะตำบลสวนใหญ่ เป็นพระสงฆ์ที่มีศีลจารวัตรงดงาม เคร่งครัดในระเบียบวินัย และมีเมตตาธรรมสูง หลวงปู่ช่วงจึงมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย หลวงปู่ช่วงได้สร้างถาวรวัตถุไว้มากมาย เช่น พระอุโบสถ ศาลาการเปรียญ หอสวดมนต์ กุฏิ หอระฆัง เป็นต้น ทั้งเอาใจใส่บูรณปฏิสังขรณ์ตลอดมา จึงทำให้วัดบางแพรกใต้คืนสภาพจากความเสื่อมโทรมจนเจริญขึ้นเท่าที่เห็นอยู่ทุกวันนี้

ท่านเป็นพระอุปัชฌายะ บวชคนมาตั้งแต่บิดาจนถึงบุตรหลาน เหลน นับอยู่ในเกณฑ์ยาวถึง 3-4 ชั้น แม้ในยามที่ชราภาพ ท่านก็สงเคราะห์คนอื่นตลอดมา ใครไปหาไม่มีผิดหวังต้องการอะไรให้ทันที

ในเทศกาลออกพรรษาจะมีลูกศิษย์มาให้ช่วยลงกระหม่อมมาก ท่านจะใช้ดินสอพองที่ได้ทำไว้มาลงให้ เรื่องวัตถุมงคลของท่านก็มีผ้าประเจียด เสื้อยันต์ ตะกรุดพิสมร ซึ่งผู้ที่อยากจะได้นำวัสดุมาขอให้ท่านทำให้ ปัจจุบันหาดูได้ยากมากครับ ท่านเคยสร้างพระเครื่องเนื้อดินสอพองผสมผงวิเศษและใบแคอัดพิมพ์ ในคราวสงครามเอเชียบูรพา ปัจจุบันก็หาชมยากเช่นกัน

ในปี พ.ศ.2488 ลูกศิษย์ได้ขออนุญาตสร้างเหรียญที่ระลึกขึ้นเป็นรุ่นแรกในการทำบุญฉลองอายุครบ 85 ปี ปัจจุบันเป็นที่นิยมกันมาก สนนราคาสูงและหายาก ในปี พ.ศ.2490 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูนนทวุฒาจารย์ ในปี พ.ศ.2496 วัดลานนาบุญได้จัดสร้างเหรียญรูปหลวงปู่ช่วง ออกเป็นที่ระลึกในการจำลองพระคันธารราฐ ปี พ.ศ.2497 วัดบางแพรกเหนือ ได้มีการยกเครื่องบนก่อสร้างพระอุโบสถ

ในการนี้คณะกรรมการวัดผู้ดำเนินการได้ขออนุญาตหลวงปู่ขอสร้างเหรียญรูปท่านมาอีกรุ่นหนึ่ง เป็นรูปอาร์มเหมือนเหรียญรุ่นแรก แต่ย่อขนาดลง เหรียญรุ่นสุดท้ายเป็นแบบรูปสามเหลี่ยมสองหน้า ด้านหนึ่งเป็นรูปพระพุทธโสธร ด้านหนึ่งเป็นรูปหลวงปู่ช่วง สร้างในปี พ.ศ.2497 แต่ทว่ายังไม่ได้ออกมาแจก จนกระทั่งมรณภาพในปีต่อมาจึงนำมาแจกเป็นที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพของท่าน หลวงปู่มรณภาพในปี พ.ศ.2498 สิริอายุได้ 94 ปี พรรษาที่ 74

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญของ หลวงปู่ช่วง รุ่นแรก ปี พ.ศ.2488 มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/20524708264403_31_3627_3621_3623_3591_3611_36.jpg)
เหรียญหล่อของหลวงปู่รอด วัดสามไถ
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ที่ ต.สามไถ อ.นครหลวง ก็มีพระเกจิอาจารย์รุ่นเก่าองค์หนึ่งที่อยากจะพูดถึงในวันนี้ ท่านก็คือหลวงปู่รอด วัดสามไถ ซึ่งชาวบ้านในแถบนั้นเคารพนับถือท่านมาก และท่านก็ได้สร้างเหรียญหล่อไว้ ปัจจุบันหาได้ยากมากพอสมควรครับ

ประวัติของหลวงปู่รอดนั้นไม่ได้มีการบันทึกไว้แต่แรก ประวัติบางตอนจึงค่อนข้างจะหายากสักหน่อย หลวงปู่รอดท่านเป็นคนที่มีเชื้อสายลาว เกิดที่บ้านสามไถ พระนครศรีอยุธยา เมื่อปี พ.ศ.2384 โยมบิดาสืบค้นไม่ทราบชื่อ ทราบแต่ชื่อโยมมารดา ชื่อแม่เฒ่ากา เมื่อท่านอายุได้ 7 ขวบโยมบิดาได้นำท่านไปฝากให้เรียนหนังสือกับพระอธิการแดง เจ้าอาวาสวัดสามไถ ต่อมาจนอายุได้ 11 ขวบจึงได้บรรพชาเป็นสามเณร หลวงปู่รอดท่านเป็นคนชอบหาความสงบวิเวก บำเพ็ญวิปัสสนาตั้งแต่ยังเป็นสามเณร หลังจากที่ได้ศึกษาพระธรรมวินัยกับพระอาจารย์แดงได้ 4 พรรษา ท่านจึงได้กราบลาพระอธิการแดงไปศึกษาวิปัสสนากรรมฐานต่อที่ทางภาคอีสาน

เมื่ออายุครบบวชท่านจึงอุปสมบท แต่ประวัติตอนนี้ขาดช่วงไปจึงไม่ทราบว่าท่านอุปสมบทที่วัดใดและมีท่านใดเป็นพระอุปัชฌาย์ ทราบแต่เพียงว่าต่อมาท่านได้เข้ามาศึกษาพระธรรมวินัยและพระปริยัติธรรมต่อที่กรุงเทพฯ และได้พบกับหลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติ ซึ่งเป็นพระภิกษุรุ่นน้อง ต่อมาในปี พ.ศ.2427 เมื่อพระอธิการแดง เจ้าอาวาสวัดสามไถ มรณภาพ ทางคณะสงฆ์จึงได้แต่งตั้งให้หลวงปู่รอดมาเป็นเจ้าอาวาสวัดสามไถสืบแทน และในปี พ.ศ.2429 ท่านก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็น พระอุปัชฌาย์

หลวงปู่รอดท่านเป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัยมาก และท่านก็ได้เข้มงวดกวดขันพระภิกษุสามเณรที่อยู่ในการปกครองของท่าน ให้ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด การปลงอาบัติของพระภิกษุภายในวัดต้องมาปลงอาบัติกับท่านทุกๆ เช้า ห้ามปลงอาบัติกับเพื่อนพระภิกษุด้วยกัน การเคร่งครัดของท่านทำให้ญาติโยมต่างก็เคารพนับถือท่านมาก และต่างก็พาบุตรหลานมาบวชกับท่านเป็นจำนวนมาก เพื่อจะได้มีพระอุปัชฌาย์ที่ดีจะได้อบรมบ่มนิสัยให้อยู่ในศีลในธรรมและจะได้เป็นคนดีต่อไป หลวงปู่รอดท่านมีชื่อเสียงโด่งดังมากในเรื่องนี้ และในด้านขมังเวท ขนาดพระญาณไตรโลกนาถ (ฉาย) เจ้าคณะจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ยังเคารพนับถือท่านมากและเดินทางมากราบนมัสการหลวงปู่รอดเป็นประจำทุกปีตลอดมา

ในปีพ.ศ.2467 หลวงปู่รอดท่านได้จัดงานยกช่อฟ้าพระอุโบสถ คณะศิษย์จึงได้ขออนุญาตท่านสร้างเหรียญหล่อรูปเหมือนท่านขึ้น โดยมีคณะกรรมการ 12 คน โดยทำพิธีหล่อที่วัด หลวงปู่รอดท่านจะจารแผ่นโลหะให้ เมื่อช่างนำมาหลอมปรากฏว่าแผ่นโลหะไม่หลอมละลาย คณะกรรมการจึงกราบเรียนท่านว่าแผ่นโลหะไม่ยอมละลาย หลวงปู่จึงบอกว่าหลอมละลายแล้ว เมื่อคณะกรรมการกลับมาดูปรากฏว่าแผ่นโลหะได้ละลายแล้ว พระทั้งหมดหลวงปู่ได้นำมาปลุกเสกเดี่ยวตลอดทั้งคืนที่ในพระอุโบสถ หลวงปู่รอดท่านมรณภาพในวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ.2480 สิริอายุได้ 96 ปี พรรษาที่ 75

เหรียญหล่อของหลวงปู่รอด วัดสามไถนี้ปัจจุบันหาของแท้ๆ ได้ยากครับ พุทธคุณนั้นเด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรีและแคล้วคลาดครับ ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปเหรียญของท่านมาให้ชมกันตามเคยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/60280233166283_32_3614_3619_3632_3585_3619_36.jpg)
พระกริ่งมหาเมตตาบารมี
"พระราชภัทรญาณ" (วิ) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดสุทัศนเทพวราราม จัดสร้าง "พระกริ่งมหาเมตตาบารมี" สืบสานตำรับพระกริ่งสายวัดสุทัศน์ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังและมีประวัติการสร้างพระกริ่งมาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่พ.ศ.2441

ตำราการสร้างพระกริ่ง เดิมเป็นตำราของสมเด็จพระพนรัตน์ วัดป่าแก้ว กรุงศรีอยุธยา และสืบทอดมาอยู่ที่สมเด็จกรมพระยาปรมานุชิตชิโนรส วัดพระเชตุพนฯ และที่พระมงคลทิพย์มุนี (มา) วัดจักรวรรดิราชาวาส ก่อนที่จะมาตกอยู่ที่สมเด็จพระสังฆราช (แพ) เมื่อครั้งยังทรงสมณศักดิ์ที่พระเทพโมลี

สำหรับคำว่า กริ่ง มาจากคำถามที่ว่า กึ กุสโล (กิง กุสะโล) เป็นชื่อของ อเนญชา คือ นิพพุติ แปลว่า ดับสนิท ซึ่งหมายถึงพระนิพพาน

การจัดสร้างพระมหาเมตตาบารมีในครั้งนี้ มีลักษณะรูปแบบองค์พระกริ่ง มีพระพุทธลักษณะประทับนั่งบนกลีบบัวคว่ำบัวหงาย ปางมารวิชัย พระหัตถ์ซ้ายทรงถือวัชระ มีขนาดใหญ่ พระพักตร์อิ่มเอิบสวยงาม

กราบขอหลวงปู่ฮก รตินธโร วัดราษฎร์เรืองสุข (มาบลำบิด) ต.คลองกิ่ว อ.บ้านบึง จ.ชลบุรี เมตตาอธิษฐานจิตปลุกเสกเดี่ยวเป็นกรณีพิเศษ 3 วาระ วาระแรก เมื่อวันที่ 9 ส.ค.2558 ที่กุฏิหลวงปู่ฮก หลังเสร็จพิธีได้นำเข้าโบสถ์หลังเก่าของวัดราษฎร์เรืองสุข

วาระที่สอง วันที่ 23 ส.ค.2558 ที่โบสถ์หลังเก่าของวัดราษฎร์เรืองสุข พระภิกษุสงฆ์ 9 รูป เจริญพระพุทธมนต์ธัมมจักกัปปวัตนสูตร อันเป็นพระสูตรที่แสดงเนื้อหาถึงขั้นตอนและแนวทางในการปฏิบัติเพื่อบรรลุถึงอริยสัจ ทั้ง 4

วาระที่สาม เมื่อวันที่ 11 ก.ย.2558 ในศาลาการเปรียญอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปสำคัญ "พระพุทธเสฏฐมุนี" พระประธานในศาลาการเปรียญ และยังเป็นที่ประดิษฐานรูปเหมือนหล่อยืนและนั่ง สมเด็จพระสังฆราช (แพ) อดีตพระสังฆราชและอดีตเจ้าอาวาส พระอุปคุต และพระสุนทรีวาณี ที่วัดสุทัศนเทพวรารามราชวรมหาวิหาร

พระสงฆ์ 9 รูป เจริญพระพุทธมนต์ธัมมจักกัปปวัตนสูตร มีนายชาย ศรีสงวนสกุล ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์สมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย เป็นประธานฝ่ายฆราวาส, หลวงปู่ฮก เป็นประธานจุดเทียนชัยและนั่งปรกอธิษฐานจิตปลุกเสกเดี่ยว

พระราชภัทรญาณ (วิ) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดสุทัศนเทพวราราม เป็นประธานดับเทียนชัย

จำนวนการจัดสร้าง 1.พระกริ่งมหาเมตตาบารมี เนื้อทองคำ 19 องค์  2.พระกริ่งมหาเมตตาบารมี เนื้อนวะก้นทองคำ 9 องค์  3.พระกริ่งมหาเมตตาบารมี เนื้อนวะก้นเงิน 59 องค์  4.พระกริ่งมหาเมตตาบารมี เนื้อนวะก้นทองแดง 99 องค์  5.พระกริ่งมหาเมตตาบารมี เนื้อชนวนก้นทองฝาบาตร 999 องค์

นอกจากนี้ ยังมีพระขุนแผนมหาเมตตาบารมีและพระปิดตามหาเมตตาบารมีอีกจำนวนหนึ่ง สมนาคุณแก่ผู้สั่งจองพระกริ่งรุ่นนี้

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/95233399503760_33_3614_3619_3632_3618_3629_36.jpg)
พระยอดขุนพลกรุวิหารพระ
สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระกรุกันบ้าง สลับกันไปนะครับ พระเครื่องที่มีชื่อว่า พระยอดขุนพล มีการพบอยู่หลายกรุ หลายจังหวัด แต่พระทุกกรุก็จะมีชื่อกรุต่อท้าย เพื่อให้รู้ว่าเป็นพระกรุไหน พระยอดขุนพลเนื้อชินตะกั่วสนิมแดง ที่มีศิลปะและสีผิวสนิมสวยงามกรุหนึ่งก็คือ พระยอดขุนพล กรุวิหารพระ จังหวัดชัยนาท

ตั้งแต่ครั้งปู่ย่าตาทวด บ้านหันพระ หมู่ที่ 1 ตำบลบ้านเชี่ยน อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท เคยมีโคกดินอยู่กลางทุ่งนาอยู่โคกหนึ่ง เวลาช่วงน้ำหลาก น้ำจะท่วมเจิ่งไปหมดเหลือแต่โคกดินสูงอันเป็นที่ตั้งของซากวิหารเก่าที่หลงเหลือเพียงฐานเท่านั้น และมีการกล่าวขวัญกันว่า "ใครก็ตามมาอยู่อาศัยบนโคกนั้น มักเจ็บไข้ได้ป่วยกันเสมอ แม้วัวควายเพียงขึ้นไปสีที่จอมปลวกยังถึงกับชักดิ้นชักงอทีเดียว" ก็เป็นเรื่องเล่าของชาวบ้านในสมัยก่อน สถานที่แห่งนี้ในอดีตจึงเรียกกันว่า "วิหารพระ" กาลเวลาผ่านมาก็เรียกกันเพี้ยนและสั้นเข้าเป็น "หันพระ" ลำน้ำที่ติดกันก็มีชื่อเรียกว่า "ลำหันพระ" ไปด้วย

ร่องรอยของวิหารพระบนโคกดินในอดีตนั้น เนื้อที่ประมาณเกือบไร่ ฐานขอบก่อด้วยศิลาแลง ขนาดใหญ่ เคยมีคนเข้ามาแอบขุดหาพระกันหลายครั้งหลายคราว ได้พระไปบ้างไม่ได้บ้าง ซึ่งพระที่พบก็มีพระพุทธรูปและพระเครื่องไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้มีการบันทึกว่าพบพระอะไรบ้าง จนกระทั่งมาถึงกลุ่มนายฉิ่ง นายแม้น จึงพบพระเครื่องในกระปุกสีน้ำตาลคล้ำ ขนาดไม่ใหญ่นัก ภายในก็พบพระเครื่องจำนวนที่สมบูรณ์สักร้อยกว่าองค์ ที่เหลืออีกเกือบครึ่งชำรุดหักพังเสียหาย พระที่พบมีพระร่วงยืนแบบลพบุรี แต่ก็มีจำนวนน้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นพระยอดขุนพล ซึ่งเป็นพระประทับนั่งภายในซุ้มเรือนแก้ว พระทั้งหมดเป็นพระเนื้อชินตะกั่วสนิมแดง พิจารณาจากศิลปะ สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นพระศิลปะแบบลพบุรีตอนปลาย หรือ แบบอู่ทองสุวรรณภูมิ (อู่ทอง 1) พระยอดขุนพลมีพระโมลี 3 ชั้น ส่วนยอดคล้ายดอกบัวตูม มีไรพระศก สังฆาฏิเป็นปื้นใหญ่ ปรากฏเส้นขอบสบง ประทับนั่งอยู่บนฐานบัว ผิวพระมีคราบไขขาวจับอยู่บนองค์พระทั่วไป เมื่อล้างคราบไขขาวออก จะพบผิวสนิมแดงเข้มจับหนาตลอดทั้งองค์พระสวยงาม

พระกรุนี้ต่อมาก็มีคนร่วมหุ้นกันซื้อเหมามาจนหมดและกระจายไปสู่นักสะสม ปัจจุบันไม่ได้พบเห็นกันอีกเลย ด้วยคำว่ายอดขุนพลจึงทำให้เป็นที่นิยม และด้วยสีผิวสนิมแดงนั้นสวยงาม อีกทั้งพิมพ์ของพระก็มีความลึกชัด และงดงามด้วยศิลปะอู่ทองสุวรรณภูมิ ผู้ที่ครอบครองไว้จึงไม่มีการเปลี่ยนมือเข้ามาในสนามพระอีกเลย

จากข่าวการพบพระในครั้งนั้น ก็มีคนแอบเข้าขุดหาพระกันต่อเนื่องมาตลอด จนทุกอย่างพังพินาศไปหมดไม่หลงเหลือหลักฐานของฐานวิหารอีกต่อไป ครั้งหลังสุดได้มีผู้ใช้แทรกเตอร์เข้าไปพลิกฟื้นผืนดินขอบฐานศิลาแลงก็แหลกลาญลง จนไม่หลงเหลือโคกวิหารอีกต่อไป กลายเป็นทุ่งนาไปหมดแล้วในปัจจุบัน

ครับในวันนี้ผมได้นำรูปพระยอดขุนพลกรุวิหารพระ จากหนังสืออมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทย โดยคุณพิศาล เตชะวิภาค (ต้อย เมืองนนท์) รองนายกสมาคม ผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย มาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/28204722702503_1.jpg)
ตำนานพระนางพญา จ.พิษณุโลก
"วัดนางพญา จ.พิษณุโลก" เป็นวัดเก่าแก่ที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกันกับวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ หรือ "วัดใหญ่" และ "วัดราชบูรณะ"

ที่เรียกว่า "วัดนางพญา" สันนิษฐานว่ามาจากชื่อของพระวิสุทธิกษัตรี ซึ่งเป็นอัครชายาของพระมหาธรรมราชา และพระราชมารดาของพระสุพรรณกัลยา, สมเด็จพระนเรศวรมหาราช และสมเด็จพระเอกาทศรถ ซึ่งปรากฏหลักฐานว่าทรงสถาปนาพระอารามแห่งนี้ตั้งแต่สมัยสุโขทัย

ต่อมาวัดถูกทิ้งร้างเป็นเวลานานอันเนื่องจากศึกสงคราม กระทั่งเมื่อมีการขุดค้นพบ "พระนางพญา" วัดนางพญาจึงกลับมามีชื่อเสียงอีกครั้งหนึ่ง

ในคราวที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสมณฑลฝ่ายเหนือในปี ร.ศ.120 (พ.ศ.2444) ทรงมีพระราชหัตถเลขาบันทึกไว้ว่า "....อนุสนธิรายงานวันที่ ๑๙ เวลาเช้า ๒ โมงเศษ ลงเรือข้ามฟากไปขึ้นที่วัดมหาธาตุ แล้วเดินไปจนสุดถนน อันเป็นถนนเดิมปูด้วยอิฐลายสองตามถนนริมน้ำไปเข้าวัดนางพญา เดินไปริมคู ฤาสระรอบวัด...อนึ่ง ที่เล่าถึงเมื่อเวลาเช้านี้ขาดไปหน่อยหนึ่ง เมื่อเสร็จการจุดเทียนไชยแล้ว ไปดูวัดนางพญา ซึ่งอยู่ต่อจากวัดมหาธาตุติดกันทีเดียว วัดนี้มีแต่วิหารไม่มีอุโบสถ มีโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคมตั้งอยู่ในนั้นโรงหนึ่ง พระสอน มีนักเรียนมาก ที่คับแคบไม่พอ..."

การพบพระนางพญา กรุวัดนางพญา จังหวัดพิษณุโลก "ตรียัมปวาย" ได้เขียนไว้อย่างชัดเจนในหนังสือ "ปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่องฯ เล่มที่ 2 เรื่อง นางพญาและพระเครื่องสำคัญ" ว่า มีโอกาสได้พบ ผู้ใหญ่เลี่ยว ปาลิวณิช นักพระเครื่องอาวุโสของจังหวัดพิษณุโลก ท่านเล่าว่า "กรุพระนางพญา" เป็นพระเจดีย์ที่พังทลายฝัง จมดินอยู่บริเวณด้านหน้าของวัด ตรงหน้ากุฏิท่านสมภารถนอม คราหนึ่งมีผู้หญิงชาวบ้านคนหนึ่งชื่อ นางถนอม มาขุดพบพระนางพญาที่บริเวณหน้ากุฏิได้พระเป็นจำนวนมาก ในคราวนั้นปรากฏว่าชาวเมืองพิษณุโลกไม่ได้ให้ความสนใจ ดังนั้น พระนางพญาที่ถูกค้นพบจึงถูกเก็บไว้ที่วัดนางพญา และบางส่วนอาจถูกนำไปบรรจุกรุยังที่อื่นๆ อีกด้วย

ท่านตรียัมปวายยังได้บันทึกหลักฐานเพิ่มเติมอีกว่า มีการพบพระพิมพ์นางพญา กรุวัดนางพญาขึ้นที่กรุวัดอินทรวิหาร กรุงเทพมหานคร จากการสืบสาวเรื่องราวได้พบว่าเป็นนางพญาพิมพ์เดียวกับกรุวัดนางพญา จังหวัดพิษณุโลก พร้อมหลักฐานที่สอดคล้องกัน จากคำจารึกบนแผ่นลานเงิน ลานทอง และลานนาก มีความว่า

"พระพิมพ์ที่บรรจุอยู่ในกรุนี้ เป็นพระพิมพ์ที่เอามาจากวัดนางพญา จังหวัดพิษณุโลก ในปี พ.ศ.๒๔๔๔ ซึ่งเป็นปีที่พระบาทสมเด็จปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ รัชกาลที่ ๕ แห่งราชวงศ์จักรี เสด็จประพาสจังหวัดพิษณุโลก เพื่อนมัสการพระพุทธชินราชและทอดพระเนตรการหล่อพระพุทธชินราชจำลอง ในวาระดิถีอันเป็นมหามงคลนี้ ได้มีราษฎร ผู้จงรักภักดีต่อใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท นำพระพิมพ์มาถวายแด่ล้นเกล้าล้นกระหม่อมเป็นอันมาก และเมื่อองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงรับไว้ ก็ได้พระราชทานจ่ายแจกแก่พระบรมวงศานุวงศ์และเจ้านายใหญ่น้อย ตลอดจนบรรดาข้าราชบริพารที่ตามเสด็จในครั้งนั้นโดยทั่วถึงกัน และเนื่องจากพระพิมพ์นี้มีจำนวนมาก ส่วนหนึ่งจึงได้มีผู้รวบรวมมาบรรจุไว้ในกรุพระเจดีย์นี้ ..."

พระนางพญา วัดนางพญา เป็นพระเนื้อดินเผา รูปทรงสามเหลี่ยม จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดี ทำให้ทราบว่าพระนางพญาเป็นการผสมผสานทางด้านศิลปะของสุโขทัยและอยุธยา มีการตัดขอบแม่พิมพ์ด้วยตอกชิดองค์พระ ส่วนด้านหลังจะมีรอยหดตัวด้วยอายุการสร้าง ซึ่งมีผู้สันนิษฐานว่าอายุประมาณ 500-600 ปี พุทธลักษณะองค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย พระหัตถ์ขวาพาดที่พระชานุ (หัวเข่า) พระหัตถ์ซ้ายวางตรงหน้าพระเพลา (หน้าตัก) พระเกศเมาลีมีลักษณะคล้ายปลีกล้วย

แบ่งแยกแม่พิมพ์ได้ทั้งหมด 6 พิมพ์ คือ พระนางพญา พิมพ์เข่าโค้ง, พระนางพญา พิมพ์เข่าตรง, พระนางพญา พิมพ์อกนูนใหญ่, พระนางพญา พิมพ์สังฆาฏิ, พระนางพญา พิมพ์เทวดา และ พระนางพญา พิมพ์อกนูนเล็ก

พระพิมพ์นางพญา กรุวัดนางพญา จ.พิษณุโลก นับเป็นพระเครื่องที่มีความสำคัญ ที่ปรากฏหลักฐานการสร้างและการค้นพบมาแต่โบราณ มีพุทธลักษณะงดงามสง่า กอปรกับพุทธาคมที่ปรากฏเป็นเลิศเป็นที่เล่าขาน ทำให้ได้รับการยอมรับและยกย่องให้เป็นหนึ่งใน "พระชุดเบญจภาคี"

สุดยอดพระเครื่องของเมืองไทยครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/16851061830917_1.jpg)
พระนางกำแพงเม็ดมะลื่น
พระนางกำแพง หนึ่งในพระเครื่องเมืองกำแพงเพชร ที่เรียกได้ว่าไม่เป็นสองรองใครเช่นกัน และมีพุทธศิลปะที่แสดงถึงศิลปะสุโขทัยหมวดสกุลช่างกำแพงเพชรได้อย่างชัดเจนที่สุด ทั้งยังเป็นพระที่สร้างในสมัยเดียวกับพระกำแพงซุ้มกอ พระกำแพงเม็ดขนุน ฯลฯ

ดังนั้น เนื้อหามวลสาร ความหนึกนุ่มซึ้งของเนื้อพระ รวมถึงด้านพุทธคุณในด้านเมตตามหานิยมและโชคลาภจึงเท่าเทียมกัน และเป็นที่นิยมและแสวงหา ในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องเช่นเดียวกัน แต่ด้วยพระในตระกูลพระเครื่องเมืองกำแพงเพชรนั้นก็มีปรากฏอยู่มากมายหลายพิมพ์และหลายกรุ โดยเฉพาะ "พระ นางกำแพง" มีขึ้นแทบจะทุกกรุในบริเวณทุ่งเศรษฐี ทำให้ค่านิยมและการแสวงหาจึงลดหลั่นกันลงไป

กล่าวถึง "พระนางกำแพงเม็ดมะลื่น" นั้น เป็นหนึ่งพิมพ์ใน "พระนางกำแพง" ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะของเมืองกำแพงเพชร คือ มีปีกกว้าง และจัดว่าเป็นพระกรุเก่าที่แตกกรุมาจากวัดพระบรมธาตุฝั่งทุ่งเศรษฐีแต่เพียงแห่งเดียว ทั้งยังพบการแตกกรุพร้อมกับ "พระกำแพงซุ้มกอ" เนื้อขององค์พระก็มีลักษณะเดียวกัน คือ เป็นพระเนื้อดินผสมว่าน และเกสรดอกไม้

สำหรับพระเนื้อชินไม่มีปรากฏให้เห็น อีกทั้งพุทธคุณก็เป็นเลิศครบครัน ทั้งด้านโภคทรัพย์ เมตตามหานิยม โชคลาภ แคล้วคลาด และคงกระพันชาตรี เช่นเดียวกับพระกรุเก่าเมืองกำแพงเพชรทั้งหลาย

พระกำแพงเม็ดมะลื่น มีขนาดพิมพ์ทรงประมาณ 2.5-3.5 ซ.ม. พุทธลักษณะองค์พระประธานประทับนั่ง ปางมารวิชัยหรือสะดุ้งมาร แบบลอยองค์บนฐานเขียง องค์พระค่อนข้างล่ำสัน พระเกศอยู่สองลักษณะ คือ พระเกศแบบตุ้ม ตามศิลปะเชียงแสน และพระเกศยาวแหลม แบบศิลปะสุโขทัย อันนับเป็นความชาญฉลาดของช่างยุคสุโขทัย-กำแพงเพชรโบราณ ที่มองเห็นคุณค่าของศิลปกรรมแต่ละยุคสมัย และมุ่งถ่ายทอดสู่รุ่นลูกรุ่นหลาน โดยการรังสรรค์ออกมาในรูปแบบของพุทธศิลปะในองค์พระ

- พระพักตร์ มีลักษณะคล้ายกับพระนางกำแพงเพชร แต่จะใหญ่และลึกกว่าเล็กน้อย
- พระเนตรพองโตทั้งสองข้าง แต่เป็นลักษณะใหญ่ข้างเล็กข้างไม่สม่ำเสมอ และเลือนรางมาก
- ในองค์ที่ชัดๆ จะปรากฏ พระขนง พระ นาสิก พระโอษฐ์ เพียงรางๆ เกือบลบเลือน
- พระกรรณ ทั้งสองข้างมีปรากฏเพียงรำไร ในส่วนบนข้างปลายพระเนตร มีลักษณะแบบหูติ่งเล็กๆ เท่านั้น ถ้าไม่พิจารณาให้ดีจะมองคล้ายว่าไม่มีพระกรรณ
- พระศอ มีปรากฏเป็นลักษณะลำนูนๆ และกลืนหายไปกับพิมพ์
- พระอังสาคมชัดเจน ด้านซ้ายและด้านขวาอยู่ในระดับเดียวกัน และมีลักษณะเป็นแนวยกขึ้นเล็กน้อย
- พระอุระ เป็นแบบอกตั้ง บางองค์ ดูอวบนูนเด่นชัดเจน บางองค์ก็ดูตื้นและ บอบบาง
- พระสังฆาฏิ จะปรากฏให้เห็นชัดเจนในองค์ที่พระอุระลึก แต่ในองค์ที่พระอุระตื้นจะไม่ค่อยมีปรากฏ
- พระพาหาเบื้องซ้ายทอดกางออกเล็กน้อยตรงพระกัปประ (ข้อศอก) แล้วหักมุมลงสู่พระหัตถ์ ซึ่งวางพาดอยู่บนพระเพลา (หน้าตัก) คล้ายพระนางกำแพงเพชร
- ลำพระองค์ มีทั้งแบบลึกและตื้น และเป็นทั้งศิลปะเชียงแสน และสุโขทัย
- พระอาสนะ เป็นแบบฐานเขียงหรือ ฐานหมอน
- บริเวณใต้พระชงฆ์ (แข้ง) ตรงกลาง เหนืออาสนะ มักจะมีเนื้อนูนขึ้นมาทุกองค์
- ปีก มีลักษณะใหญ่และกว้างมาก ในบางองค์จะมีขอบเป็นเส้นนูนที่สันของปีก บางองค์ก็ดูราบเรียบ ขอบปีกจะไม่มีความคม จะมีก็แต่ลักษณะของความกลมกลืนกลมมนเท่านั้น
- ด้านหลัง อูมนูนไม่มากก็น้อย และปรากฏรอยนิ้วมือให้เห็นในที

ด้วยพระนางกำแพงเม็ดมะลื่น เป็นพระเครื่องที่สร้างในสมัยเดียวกับพระกำแพงซุ้มกอ พระกำแพงเม็ดขนุน ฯลฯ เอกลักษณ์ของพระกรุเมืองกำแพง คือ เป็นพระเนื้อดินผสมว่าน ที่มีความละเอียดนุ่มหนึกขององค์พระ และเมื่อผ่านกาลเวลาจะมี "รารัก หรือ ราดำ" ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ซึ่งเป็นจุดหนึ่งในการพิจารณา พระแท้ พระปลอม ได้อีกด้วย เพราะรารักของแท้สีของรารักจะดำสนิท บางทีจึงเรียกว่า "ราดำ" และมีลักษณะตรงขอบเป็นหยักๆ ไม่เรียบเสมอ เหมือนแผลเป็นเวลาตกสะเก็ด

รารักจะมี 2 แบบ คือ พระที่ยังมีผิวอยู่ รารักจะไม่นูนสูง แบบที่สองคือ พระที่ไม่มีผิวเหลืออยู่แล้ว รารักจะนูนสูงกว่า

ถ้าเป็นของปลอมรารักจะเป็นสีดำกระด้างเพราะใช้หมึกดำมาหยดแล้วป้ายออกครับผม

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/61872235644194_2..jpg)
มะเคล็ด-กลีบบัว-พิมพ์ตื้น
ตระกูลพระนางกำแพง จ.กำแพงเพชร ตามที่ได้กล่าวแล้วว่ามีมากมายหลายพิมพ์ ซึ่งล้วนมีเนื้อหามวลสาร ความหนึกนุ่มซึ้ง และมีพุทธคุณเท่าเทียมกันทั้งด้านเมตตามหานิยมและโชคลาภ เพราะเป็นหนึ่งในพระเครื่องเมืองกำแพงเพชรที่ขุดค้นพบในยุคเดียวกับพระกำแพงซุ้มกอ

นอกจากนี้ ยังได้ชื่อว่าเป็นพระพิมพ์ที่มีพุทธศิลปะแสดงถึงศิลปะสุโขทัยหมวดสกุลช่างกำแพงเพชรได้อย่างชัดเจนที่สุดอีกด้วย ฉบับที่แล้วได้พูดถึงพระนางกำแพงเม็ดมะลื่นกันไป ฉบับนี้มาดูอีก 3 พิมพ์ ซึ่งความแตกต่างโดยส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องสัณฐานพิมพ์ทรงครับผม

เริ่มด้วย "พระนางกำแพงเม็ดมะเคล็ด" หนึ่งในพระนางกำแพง ก็จะสังเกตได้จากลักษณะของเส้นขอบ บังคับพิมพ์เป็นรูปสามเหลี่ยมอยู่ในตัว เพียงแต่ไม่มีการตัดขอบ จึงทำให้เหลือส่วนที่เป็นปีกทั้งข้างและด้านใต้ฐานพระลักษณะคล้าย "เม็ดมะเคล็ด" จึงนำมาเป็นชื่อของพิมพ์

พระนางกำแพงเม็ดมะเคล็ด มีปรากฏในแทบทุกกรุทั่วบริเวณเช่นเดียวกับพระนางกำแพงอื่นๆ และเป็นอีกหนึ่งพิมพ์ที่ราคายังไม่สูงนัก แต่พุทธคุณก็ไม่แตกต่างกันเลย เนื้อหามวลสารก็เช่นกัน เป็นเนื้อดินที่ละเอียด แข็ง และแกร่ง ปรากฏคราบกรุสีขาวนวลจับแน่นทั่วองค์ องค์พระส่วนใหญ่จะเป็นสีดำเกือบทั้งหมดสีน้ำตาลมีน้อยหายาก

พุทธลักษณะองค์พระประธานประทับนั่งปางมารวิชัย สถิตอยู่ในเรือนแก้วรูปสามเหลี่ยมแบบหนึ่ง อีกแบบหนึ่งไม่เรือนแก้ว ทั้งสองแบบองค์พระสถิตบนพื้นฐานคล้ายรูปทรงของเม็ดมะเคล็ด ซึ่งโดยส่วนมากจะประณีต มีเพียงบางองค์ที่ทำเป็นปีกเหลือไว้บ้าง

- ลักษณะองค์พระด้านล่างจะป้อมอูมและนูน ส่วนด้านบนจะเรียวเล็ก และส่วนใหญ่จะกดพิมพ์มาตื้นแทบทุกองค์
- พระเศียรใหญ่ คล้ายทรงเทริด แต่ด้วยการกดพิมพ์ตื้นทำให้มองเห็นไม่ชัดเจน
- พระเกศเรียว ช่วงปลายบานออกแบบทรงกรวย
- ภายนอกซุ้มเรือนแก้ว มีเนื้อเกินเป็นปีกกว้างออก แล้วโอบล้อมกลืนไปกับด้านหลังเป็นเนื้อเดียวกันอย่างสมดุล
- ด้านหลังองค์พระบางองค์จะพอเห็นลายนิ้วมือ แต่มักจะเลือนรางมาก

พระนางกำแพงพิมพ์ต่อมา คือ "พระนางกำแพงกลีบบัว"

พระนางกำแพงกลีบบัว มีการค้นพบครั้งแรกที่กรุพระบรมธาตุ ในปี พ.ศ.2392 ต่อมาปรากฏในแทบทุกกรุทั่วบริเวณเช่นเดียวกับพระนางกำแพงอื่นๆ กรุที่ได้รับความนิยมกันมากจะเป็น กรุวัดพิกุล และวัดป่ามืด เนื้อหามวลสารส่วนใหญ่ที่พบจะเป็นพระเนื้อดินผสมว่านและเกสรดอกไม้ ส่วนมากเนื้อจะละเอียดหนึกนุ่ม หากผ่านการสัมผัสใช้มา ว่านดอกมะขามปรากฏกระจายอยู่ทั่วไปบนองค์พระและรารัก หรือ ราดำ ปรากฏให้พบเห็นมากบ้างน้อยบ้าง ตามแต่พระที่พบขึ้นจากกรุนั้นๆ สำหรับเนื้อว่าน และเนื้อชิน ปรากฏให้พบเห็นบ้าง แต่ไม่มากนัก


พุทธลักษณะองค์พระประธานประทับนั่ง ปางมารวิชัยหรือสะดุ้งมาร อยู่บนอาสนะฐานเขียง องค์พระค่อนข้างล่ำสัน แต่ปีกด้านข้างจะเรียวเล็กกว่าคล้ายกลีบบัว จึงนำลักษณะดังกล่าวนี้มาตั้งเป็นชื่อพิมพ์

พระนางกำแพงกลีบบัว มักมีขนาดไม่เท่ากัน คือตั้งแต่ 1.2 X 2.2 ซ.ม. จนถึง 1.6 X 3 ซ.ม. และยังสามารถแยกเป็นพิมพ์ต่างๆ ซึ่งมีความแตกต่างกันไปในส่วนเกศไม่มากนักออกเป็นอีก 4 พิมพ์ คือ

- พิมพ์เกศแฉก
- พิมพ์เกศปลี
- พิมพ์เกศบัวตูม  และ
- พิมพ์เกศเปลว

มาที่ "พระนางกำแพงพิมพ์ตื้น" ลักษณะพิมพ์ทรงจะเป็นรูปสามเหลี่ยมเรขาคณิตเหมือนพระนางพญา และก็เป็นไปตามชื่อพิมพ์อีกเช่นกัน คือ ลักษณะการกดพิมพ์ค่อนข้างตื้น ทำให้เส้นแสงรายละเอียดต่างๆ ไม่ชัดเจนนัก

พุทธลักษณะองค์พระประธานประทับนั่ง ปางมารวิชัย สถิตอยู่บนอาสนะฐานเขียง พระพักตร์ใหญ่อ่อนช้อยและชัดเจน พุทธลักษณะเหมือนพระพุทธรูปสมัยสุโขทัย

- มีเส้นรางๆ จากโคนพระเกศมาจรดพระเมาลีด้านซ้าย
- พระสังฆาฏิเป็น 2 เส้น ปลายแหลมคม
- มีตุ่มข้างพระพาหาด้านซ้ายมือด้านใน
- เส้นชายจีวรพาดข้อพระหัตถ์ด้านซ้ายเป็นเส้นเล็กๆ รางเลือน
- มีเส้นพิมพ์แตกเฉียงจากพระหัตถ์ขวามายังพระชานุ

การพิจารณาพระนางกำแพงทุกพิมพ์ ในเบื้องต้นให้ดูที่เอกลักษณ์ของพระกรุเมืองกำแพง คือ เป็นพระเนื้อดินผสมว่าน มีความละเอียดนุ่ม และมี "รารัก หรือ ราดำ" ซึ่งเกิดขึ้นตามธรรมชาติ และยังเป็นจุดในการพิจารณา พระแท้ พระปลอม ได้อีกด้วยครับผม

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/40953745527399_3.jpg)
พระพิจิตร ป้อมเนื้อชิน
เมืองพิจิตร หรือเมืองวิจิตรตระการตา นั้น ตามตำนานกล่าวว่า พระยาโคตรบองเป็นผู้สร้าง แต่จะสร้างในสมัยใดไม่ปรากฏ ตามประวัติศาสตร์ชาติไทยแล้ว "เมืองพิจิตร" เป็นเมืองเก่าแก่ในสมัยสุโขทัย ปรากฏข้อความในศิลาจารึกหลักที่ 1 ของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช และในศิลาจารึกหลักที่ 8 รัชกาลพระยาลิไท เรียกว่า "เมืองสระหลวง" ซึ่งมีสถานะเป็นหัวเมืองเอกของกรุงสุโขทัย

นอกจากนี้ยังเป็นที่ประสูติของพระมหากษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยาพระองค์หนึ่งคือ สมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ 8 หรือพระเจ้าเสือ และในสมัยอยุธยานั้น เมืองพิจิตรก็ยังได้เป็นหัวเมืองชั้นตรี ซึ่งถือเป็นเมืองที่มีความสำคัญค่อนข้างสูงในสมัยโบราณ มีเพียง 7 เมืองเท่านั้น คือ เมืองพิชัย เมืองพิจิตร เมืองนครสวรรค์ เมืองพัทลุง เมืองชุมพร เมืองจันทบูร และเมืองไชยา

ในสมัยรัตนโกสินทร์ เมืองพิจิตรแม้จะเป็นเมืองขนาดเล็ก แต่ก็ยังมีเจ้าเมืองปกครองดังเช่นเมืองอื่นๆ เมื่อถึงสมัยรัชกาลที่ 5 โปรดให้ย้ายเมืองพิจิตรมาตั้งที่บ้านคลองเรียง ซึ่งเป็นคลองขุดใหม่ลัดแม่น้ำน่านที่ตื้นเขิน คลองเรียงจึงกลายเป็นแม่น้ำน่านไป ส่วนบริเวณเมืองพิจิตรเก่ายังปรากฏโบราณสถานอยู่หลายแห่ง ซึ่งมีอายุตั้งแต่สมัยสุโขทัยถึงสมัยอยุธยา

ณ ปัจจุบัน เมืองพิจิตรขึ้นชื่อลือชานักในเรื่องพระเครื่องอันทรงคุณวิเศษ อีกทั้งเป็นที่ประดิษฐานหลวงพ่อเพชรแห่งวัดท่าหลวง ยิ่งทำให้ผู้คนรู้จักคุ้นเคยเมืองพิจิตร "ต้นตำนานชาละวัน-ไกรทอง" กันอย่างดี เมืองพิจิตรนี้มีพระเครื่องของดีมากมาย ด้วยเป็นเมืองหน้าด่านและเส้นทางเดินทัพมาแต่โบราณ ผู้คนจึงพกนำของดีติดตัว เช่น พระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า เป็นต้น

ของมงคลส่วนมากจะสร้างขึ้นโดยมี บ่อเหล็กน้ำพี้ พ่อพระแสง เป็นกระสายอาถรรพ์มีการสร้างพระพิจิตรให้เกศเฉียงตามลักษณะของหมวกทหารที่ถูกจัดให้เป็นกองหน้าจึงเรียกว่า "พระพิจิตรเกศคด" เหมือนกับการสร้างพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่าที่เล็กมากจนสามารถฝังลงในร่างกายทำนองตะกรุดได้ บางองค์เกศจะคดนิดๆ แต่ขึ้นชื่อทางอยู่ยงคงกระพันและเหนียวหนึบเรียกว่าฟันไม่เข้าแล้วกัน

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/73052538889977_3.1.jpg)
มีพระพิจิตรองค์สำคัญอีกชนิดหนึ่ง ซึ่งใคร่จะขยายความให้ท่านผู้อ่านทราบ เนื่องด้วยเรียกหากันไม่ค่อยเคยชินและบางคนก็ไม่รู้จัก ทั้งที่เป็นของดีอันดับต้นๆ ของเมือง พระชนิดนี้ก็มีขนาดเล็กจิ๋วเรียกกันว่า "พระพิจิตรป้อม" เพราะขุดพบที่ป้อมวังบูรพา (อยู่ในกรุงเทพฯ เมื่อก่อนเคยเป็นที่ตั้งโรงหนังคิงส์แกรนด์ และควีนส์ ปัจจุบันไม่เหลือซากแล้ว)

พระพิจิตรป้อม ที่ขุดพบที่ป้อมวังบูรพานั้น เป็นพระเนื้อดินที่มีขนาดเล็กมากที่สุดในตระกูลพระพิจิตรด้วยกัน สัณฐานองค์พระเป็นรูปกลีบบัวกว้างประมาณ 0.5 ซ.ม. ส่วนสูงประมาณ 1.0 ซ.ม. กรอบด้านหน้า ยกเป็นเส้นนูน ล้อมรอบองค์พระประธาน ซึ่งประทับนั่ง แสดงปางสมาธิ บนฐานหมอนชั้นเดียว ส่วนพระพักตร์ทำเป็นเม็ดกลมต่อ พระเกศเอียงนิดๆ เข้าทำนอง "พิจิตรเกศคด" เป็นลักษณะเศียรลอยไม่ติดกับลำพระองค์ ส่วนพระอุระจะนูนเด่นออกมาชัดเจน วงพระกรรัดเป็นวงเยื้องไปทางซ้ายขององค์พระ ด้านหลังจะเป็นลายผ้าหยาบๆ แบนๆ เนื้อดินที่พบเป็นดินละเอียดมีหลากสี เช่น สีอิฐ สีแดง สีเหลือง สีพิกุลแห้ง สีเขียว เคยมีผู้พบเป็นเนื้อชินก็มี

มีเรื่องเล่าว่า ... เมื่อประมาณปี พ.ศ.2480 มีการลอบขุดพระปรางค์องค์ใหญ่ในเขตเมืองพิจิตรเก่า คนร้ายได้พระบูชาและพระเครื่องมากมาย แต่ทางการตามจับได้ ผู้คนแห่ไปดูมากมาย หลังจากนั้นมีชายใบ้คนหนึ่งชี้ไปที่ก้อนดินที่จับตัวกันเป็นก้อนขนาดใหญ่ มีคนลองทุบดูเห็นข้างในเป็นพระเนื้อชินองค์เล็กๆ เต็มไปหมด ปรากฏว่าเป็น "พระพิจิตรป้อม เนื้อชิน" คนพบรอจนหมดอายุความ จึงนำออกให้เช่าในราวปี พ.ศ.2500 แต่พระไม่ได้รับการเก็บรักษาให้ดีจึงชำรุดผุพังเสียมาก ซึ่งภายหลังพระที่ชำรุดเหล่านี้ได้รับการบรรจุในรูปหล่อหลวงพ่อพิธ วัดหัวดง จังหวัดพิจิตร

พระพิจิตรป้อม นับเป็นของดีอย่างวิเศษของชาวเมืองพิจิตร ปัจจุบันหายากหาเย็นแล้ว ไม่ใคร่มีใครรู้ประวัติความเป็นมาจึงนำมาเล่าสู่กันฟังครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/53174298629164_view_resizing_images_1_.jpg)
พระนางพญาพิมพ์เข่าโค้ง
"เป็นพระเครื่องพุทธลักษณะศิลปะสุโขทัย ปางมารวิชัย พระหัตถ์ขวาพาดที่พระชานุ พระหัตถ์ซ้ายวางที่พระเพลา พระเพลาที่วางซ้อนจะมีลักษณะโค้งเล็กน้อย คล้ายเรือสำเภา วงการพระจึงขนานนามว่า พิมพ์เข่าโค้ง"

พระนางพญา วัดนางพญา จ.พิษณุโลก ซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งใน "พระชุดเบญจภาคี" สุดยอดพระเครื่องของเมืองไทยนั้น มีอยู่ด้วยกันหลายพิมพ์ หากจะแบ่งตามขนาดจะเรียกว่า "นางใหญ่" ได้แก่ พิมพ์เข่าโค้ง, พิมพ์เข่าตรง, พิมพ์เข่าตรงมือตกเข่า และพิมพ์อกนูนใหญ่ ส่วน "นางเล็ก" ได้แก่ พิมพ์อกนูนเล็ก, พิมพ์สังฆาฏิ และพิมพ์เทวดา หรือพิมพ์อกแฟบ สำหรับพิมพ์ที่ได้รับความนิยมสูงสุด ก็คือ "พระนางพญา พิมพ์เข่าโค้ง" ซึ่งเรียกชื่อพิมพ์ตามพุทธสรีระของพระเพลาและพระชานุ ที่มีลักษณะโค้งเล็กน้อย อันนับเป็นศิลปะสุโขทัยที่งดงามมาก

พระนางพญา พิมพ์เข่าโค้ง วัดนางพญา จ.พิษณุโลก เป็นพระเครื่องพุทธลักษณะศิลปะสุโขทัย ปางมารวิชัย พระหัตถ์ขวาพาดที่พระชานุ พระหัตถ์ซ้ายวางตรงพระเพลา พระเพลาที่วางซ้อนจะมีลักษณะโค้งเล็กน้อย คล้าย "เรือสำเภา" วงการพระจึงขนานนามว่า "พิมพ์เข่าโค้ง" การตัดขอบทั้ง 3 ด้าน จะตัดค่อนข้างชิดกับองค์พระ จนส่วนใหญ่จะตัดปลายพระกรรณและพระชานุขององค์พระขาดหายไปบ้าง เนื้อที่บริเวณปีกด้านข้างขององค์พระจะมีน้อยมาก พระพักตร์ส่วนใหญ่จะเป็นศิลปะเกลี้ยงๆ ไม่มีหน้าตาชัดนัก ลักษณะของพระเนตร พระนาสิกและพระโอษฐ์จะมีแผ่วบาง ไม่ชัดเจนเหมือน "พระนางพญา พิมพ์เข่าตรง"

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/41969836627443_view_resizing_images_1_.jpg)
อย่างไรก็ตาม จะต้องพิจารณาถึงศิลปะบนพระพักตร์ของพระนางพญา วัดนางพญา จ.พิษณุโลก ในทุกพิมพ์นั้น ถึงจะมีพระเนตร พระนาสิก และพระโอษฐ์ แต่ศิลปะจะเป็นลักษณะให้เห็นรางๆ หรือนูนขึ้นมาบ้างเล็กน้อยเท่านั้น มิได้เป็นเส้นชัดเจนเหมือนพระนางเสน่ห์จันทร์ หรือพระในสกุลขุนแผน

พระนางพญา วัดนางพญา พิมพ์เข่าโค้ง จะมีเพียงพิมพ์เดียวเท่านั้น จึงค่อนข้างง่ายต่อการสังเกตและจดจำ วิธีการพิจารณานั้น นอกจากจะตรวจสอบคุณสมบัติของเนื้อดิน ผิวพระซึ่งถูกกัดกร่อน ความเป็น Plastic Cover และกรรมวิธีการตัดขอบแล้ว ลักษณะอีกประการคือ ให้ดูที่เม็ดผดซึ่งจะขึ้นอยู่ทั่วไปทั้งด้านหน้าและด้านหลังองค์พระ

เอกลักษณ์แม่พิมพ์ขอ พระนางพญา วัดนางพญา พิมพ์เข่าโค้ง มีดังนี้
-โคนพระเกศมีลักษณะเหมือน "ปลีกล้วย"
-เส้นกระจังหน้าจะคมชัด และใต้เส้นกระจังหน้าจะเป็นรอยยุบเข้าไปเล็กน้อยเหมือนหน้าผากยุบ
-ซอกพระกรรณทั้งสองข้างจะปรากฏเม็ดผดยาวรีคล้ายเมล็ดข้าวสาร เรียงลงมาถึงปลายพระกรรณ
-ปรากฏเส้นเอ็นพระศอโค้งลงมาจรดพระอังสะ ดูประหนึ่งองค์พระใส่สร้อยสังวาล
-เส้นอังสะที่แล่นจรดพื้นซอกพระพาหาด้านขวาขององค์พระจะมีเส้นคมชัดเป็นเส้นส่วนเกิน ผ่าจากใต้พระกัจฉะ (รักแร้) ทะลุชายอังสะมาจรดพระผาสุกะ (ซี่โครง) ขององค์พระ
-ปลายพระกัประ (ข้อศอก) ซ้ายขององค์พระจะมีเส้นวิ่งเชื่อมจดปลายพระบาท
-ปลายพระหัตถ์ซ้ายจะแตกเป็นหางแซงแซว
-ปรากฏเม็ดผดรูปยาวๆ เรียงรายระหว่างช่วงท้อง 3 เม็ด

ส่วนด้านหลังของ พระนางพญา พิมพ์เข่าโค้ง จะปรากฏรอยเหี่ยวย่น ซึ่งมีลักษณะไม่สม่ำเสมอ พื้นหลังลาดเอียงจากกลางองค์พระ เมื่อถึงขอบแม่พิมพ์ที่ตัดขอบจะกระดกขึ้นคล้ายขอบกระด้ง

เนื่องจากการยุบตัวของเนื้อดินที่มีอายุนานหลายร้อยปีและมีเม็ดผดเล็กๆ ขึ้นอยู่ทั่วไปครับผม

เรื่อง-ภาพ โดย ราม วัชรประดิษฐ์ พันธุ์แท้พระเครือง

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/95213764160871_34_3614_3619_3632_3651_3610_35.jpg)

พระใบขนุน
กรุวัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา นับเป็นกรุเก่าแก่ที่มีความสำคัญยิ่งกรุหนึ่งของจังหวัดและประเทศไทย มีการขุดค้นพบสมบัติล้ำค่าต่างๆ มากมาย ล้วนทรงคุณค่า ทั้งด้านประวัติศาสตร์ โบราณคดี และศิลปกรรมการช่างในสมัยโบราณ รวมถึงด้านพุทธศิลปะ จัดเป็นกรุเก่าที่มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์อย่างชัดเจน

ปีพ.ศ.2499 กรุวัดราชบูรณะเป็นข่าวโด่งดังเมื่อมีคนร้ายลักลอบขุดกรุภายในพระปรางค์ประธาน ได้ทรัพย์สมบัติอันมีค่าไปจำนวนมาก กรมศิลปากรจึง "เปิดกรุ" อย่างเป็นทางการในเดือนกันยายน ปี พ.ศ.2500 ซึ่งยังปรากฏพบทรัพย์สมบัติที่หลงเหลือและเครื่องทองอีกจำนวนมากมาย

มีทั้งพระพุทธรูป พระโพธิสัตว์แบบปาละ อินเดียภาคใต้รุ่นหลัง ลังการุ่นหลัง ชวา พม่า พระพุทธรูปทวารวดี ศรีวิชัย ลพบุรี สุโขทัย อู่ทอง จนถึงอยุธยา มีพระพุทธรูปสัมฤทธิ์ปางลีลาและพระพุทธรูปองค์เล็กๆ ทำด้วยศิลาจำนวนหนึ่ง

ส่วนพระพิมพ์เป็นแบบปาละของอินเดีย และแบบทวารวดี ลพบุรี อยุธยา ซึ่งมีทั้งอยุธยาแท้และเลียนแบบสุโขทัย รูปพระสาวกเดี่ยว ได้แก่ พระสังกัจจายน์ ท้าวเวสสุวัณ รวมทั้งวัตถุล้ำค่าอื่นๆ เช่น จารึกอักษรขอมบนลานดีบุกเรื่องคำนมัสการพระบรมสารีริกธาตุและพระธรรม, เครื่องเชี่ยนหมากทำด้วยโลหะ, คันฉ่องโลหะฝีมือช่างจีน ฯลฯ ซึ่งทำให้ได้ทราบถึงศิลปะอยุธยา ในต้นพุทธศตวรรษที่ 20 ได้เป็นอย่างดี

ปัจจุบันทรัพย์สมบัติมีค่าทั้งหมดถูกเก็บรักษาไว้ที่ห้องราชบูรณะ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเจ้าสามพระยา จ.พระนครศรีอยุธยา

พระใบขนุน มีต้นกำเนิดที่กรุวัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา เช่นกัน เป็นพระที่มีชื่อเสียงมาก แต่ก็หาทำยายากเช่นเดียวกัน

ในคราวกรุแตกอย่างเป็นทางการ เมื่อ ปีพ.ศ.2500 นั้น ทางกรมศิลปากรได้นำพระใบขนุนออกจำหน่ายจ่ายแจกให้กับประชาชน แต่เนื่องจากขนาดความใหญ่ขององค์พระผู้คนจึงเช่าหากันน้อยมาก ซึ่งหารู้ไม่ว่าอีกไม่กี่ปีต่อมา "เที่ยวหากันให้ควั่ก" โดยส่วนใหญ่แล้ว ผู้เช่าจะนำไปใส่ฐานตั้งให้เห็นความงามทั้งสองด้าน เพื่อสักการบูชา เอกลักษณ์ของ "พระปางลีลา" นั้นจะคล้ายพระกำแพงศอก กรุวัดพระศรีมหาธาตุ จ.สุพรรณบุรี และมักนิยมปิดทองที่องค์พระลีลาด้วย

พระใบขนุนกรุวัดราชบูรณะ เป็นพระขนาดใหญ่ ดีไม่ดีจะใหญ่กว่าใบขนุนอีก เป็นพระที่สร้างตามคติการสร้างพระให้ครบพระธรรมขันธ์ เหมือนการสร้างพระกำแพงห้าร้อย ตรงกลางประดิษฐานพระพุทธรูปปางลีลาศิลปะสุโขทัยงดงามมาก เข้าใจว่าคงได้รับอิทธิพลมาเมื่อครั้งกรุงศรีอยุธยาเข้าไปมีบทบาททางการเมืองเหนือกรุงสุโขทัย ตั้งแต่สมัยขุนหลวงพะงั่วและสมัยพระบรมไตรโลกนาถ เป็นต้นมา แล้วได้สร้างพระที่มีอิทธิพลสุโขทัยบรรจุในกรุเจดีย์ที่กรุงศรีอยุธยา

พระใบขนุนมีพุทธลักษณะใหญ่ มองคล้ายรูปสามเหลี่ยมบ้าง ห้าเหลี่ยมบ้าง ด้านบนมีรอยปาดเนื้อ มีพระปางลีลาเป็นพระประธานอยู่ตรงกลาง ภายใต้ซุ้มครอบแบบ คอระฆัง มีปรากฏทั้งสองหน้า ลักษณะทำตามพุทธประวัติตอนเสด็จลงมาจากการโปรดพุทธมารดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีพระองค์เล็กๆ เป็นพระนั่งปางมารวิชัย ประดับรายล้อมทั่วแผ่นใบขนุน ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง

พระใบขนุนเป็นพระเนื้อชินเงินอาบปรอท ให้สังเกตจะมีฟองหรือโพรงอากาศอยู่บนผิวปรอทที่ใดที่หนึ่ง หากไปพบองค์ที่มี ผิวสีดำไม่ใช่จะเป็นของเก๋นะครับ แต่เป็นเพราะจมดินจมโคลน หรือผ่านการบรรจุกรุทำให้เกิดปฏิกิริยาที่คนโบราณเรียกว่า "ปรอทตาย" ผิวจะกลายเป็นสีดำซีดๆ ไม่ใช่ดำมันแทน แต่ตามซอกก็ยังคงปรากฏร่องรอยของปรอทให้เห็นอยู่

แถมอีกนิด...ยังมีของดีที่เรียกว่าพระใบขนุน อีกชนิดหนึ่ง ขึ้นที่กรุวัดมหาธาตุ จ.สุโขทัย เรียกกันว่า "พระกำแพงใบขนุน" มีขนาดใหญ่พอๆ กัน แต่ทำจากเนื้อดิน เข้าใจว่าได้รับอิทธิพลจากกำแพงเพชร บางคนเลยเรียกพระกำแพงใบขนุน องค์พระประทับนั่ง ปางมารวิชัย บนบัลลังก์บัวเล็บช้าง มีซุ้มกนกครอบองค์พระ ด้านหลังเรียบไม่ใช่พระสองหน้า ได้รับความนิยมมากเหมือนกัน เพราะชื่อดีเช่นกัน ก็คือชื่อ "ใบขนุน" นั่นเองครับ...คนโบราณนิยมปลูกต้นขนุน งานมงคลก็ทำขนมเม็ดขนุน เพราะจะได้ช่วยหนุนนำให้เจริญก้าวหน้า

ถ้าได้ "พระใบขนุน" เข้าไปอีกยิ่งเฮงใหญ่
เรื่อง-ภาพ โดย ราม วัชรประดิษฐ์ พันธุ์แท้พระเครือง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/25889742995301_36_3614_3619_3632_3648_3611_36.jpg)
พระเปื่อย พระกวาง พระแปด

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระกรุเก่ากรุหนึ่ง ที่พบพระที่มีชื่อเสียงคือพระบาง กรุนี้ก็คือกรุวัดดอนแก้ว ชื่ออย่างเป็นทางการก็คือ วัดอรัญญิกรัมมการาม นอกจากพระบางและพระเปิมที่เราๆ ท่านๆ รู้จักกันดีแล้ว กรุนี้ยังพบพระอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่ขนาดของพระค่อนข้างเขื่องหน่อยจนถึงพระแผงขนาดใหญ่ จึงไม่ค่อยมีคนพูดถึงกันนัก แต่ในด้านคุณค่าทางด้านศิลปะแล้วสวยงามและมีคุณค่ามากครับ

วัดดอนแก้ว เป็นวัดหนึ่งในจตุพุทธปราการทิศตะวันออกของเมืองหริภุญชัยนครที่พระนางจามเทวีเป็นผู้สร้างไว้ ตั้งอยู่ที่ตำบลเวียงยอง นอกกำแพงเมืองไปทางทิศตะวันออกของฝั่งแม่น้ำกวง ที่ตั้งของพระอารามนี้อยู่ห่างจากประตูด้านตะวันออกประมาณ 600 เมตร ปัจจุบันเป็นวัดร้าง และเป็นที่ตั้งของ ร.ร.เทศ บาลบ้านเวียงยอง มีซากวัตถุโบราณปรากฏอยู่ เช่น พระพุทธรูปหินทรายปางขัดสมาธิเพชร 2-3 องค์ ซึ่งชำรุดหักพัง (ปัจจุบันได้มีการบูรณะให้เข้ารูปเดิม) พระพุทธรูปเหล่านี้เป็นแบบฝีมือช่างหริภุญชัย (ทวารวดียุคปลาย) นอกจากนี้ยังพบศิลาจารึกอีก 2 หลัก เป็นภาษามอญ

บันทึกการขุดหาพระเครื่องในวัดดอนแก้ว มีการขุดหาพระเครื่องกันมานมนานแล้ว ครั้งแรกๆ นั้นไม่อาจสืบทราบได้ เท่าที่สืบความได้คือ ในปี พ.ศ.2484-85 ซึ่งบ้านเมืองอยู่ในภาวะสงครามอินโดจีน ซึ่งกำลังตื่นตัวเสาะหาพระเครื่องกันทั่วไปทุกแห่งหน และการขุดพระเครื่องที่กรุนี้ ก็เพราะยังมีผู้จดจำได้ว่าครั้งก่อนมีการขุดหาพระเครื่องกันที่นี่ และได้พระไปเป็นจำนวนมาก การขุดในครั้งนี้ได้กระทำตรงบริเวณซากพระเจดีย์เก่า ซึ่งเคยเป็นที่ขุดในครั้งก่อนๆ และได้พระนานาชนิดขึ้นมาเป็นอันมาก เช่น พระเปิม พระบาง พระฤๅ พระเลี่ยง พระสาม พระสิบสอง พระสิบแปด พระเปื๋อย พระกล้วย (ลักษณะคล้ายผลกล้วย) และ พระแผงต่างๆ เกือบทุกชนิดของพระสกุลลำพูน แต่ไม่พบพระรอดเลย

กล่าวกันว่า เจ้าจักรคำ ขจรศักดิ์ เจ้าหลวงลำพูนองค์สุดท้าย ถึงกับมาเฝ้าดูการขุดด้วยตัวเอง การขุดได้ดำเนินติดต่อกันไปหลายเดือนจนคณะกรรมการจังหวัดได้ประกาศห้ามจึงเลิกรากันไป ร่องรอยการขุดในครั้งนั้นยังปรากฏเป็นหลุมเป็นแอ่งอยู่ทั่วไป

พระเครื่องที่สังคมผู้นิยมพระเครื่องรู้จักกันดีของกรุนี้ก็คือ พระบาง และพระเปิม ส่วนพระแผงและพระที่มีขนาดใหญ่ไม่มีใครพูดถึงกันเลย อาจจะเป็นเพราะไม่เหมาะที่จะนำมาห้อยคอก็เป็นได้ แต่วันนี้ผมจะนำมาแนะนำกันครับ พระที่มีความสวยงามแต่มีขนาดใหญ่องค์แรกก็คือพระกวาง ชาวบ้านในสมัยก่อนมักเรียกว่าพระกวาง เนื่องจากที่ฐานของพระมีกวางหมอบอยู่สองตัว พระกวางนั้นเป็นพระพุทธรูปนั่งปางมารวิชัย ขัดสมาธิเพชร มีอัครสาวกนั่งอยู่ด้านข้างสองรูป ซ้าย-ขวา

ส่วนที่ฐานมีกวางหมอบอยู่ด้านละตัว และพระแปดก็เป็นพระแผงขนาดใหญ่ มีพระพุทธรูปปางมารวิชัย ขัดสมาธิเพชร และมีพระอัครสาวกอีกหลายรูป รวมนับได้ 8 รูป ที่ฐานมีรูปหัวช้างอยู่ที่ฐานด้านละตัว ในสมัยก่อนคนท้องที่มักเรียกว่า พระช้าง ส่วนพระเปื๋อยเป็นพระขนาดใหญ่รูปพระพุทธประทับนั่งปางมารวิชัย ขัดสมาธิเพชร พระแผงขนาดใหญ่นี้มีคุณค่าทางด้านศิลปะ เนื่องจากมีรายละเอียดของศิลปะมาก ทำให้เห็นวิถีของศิลปะที่ได้รับอิทธิพลทางศิลปะจากศิลปะคุปตะของอินเดีย

ผมเองชอบการอ่านศิลปะโบราณต่างๆ จึงชื่นชอบพระแผงขนาดใหญ่ด้วย และอีกอย่างหนึ่งถ้าเราศรัทธาในพระเครื่ององค์เล็กๆ ของกรุเดียวกันแล้ว พระแผงขนาดใหญ่ก็น่าศรัทธาด้วยเช่นเดียวกัน เพียงแต่มีขนาดใหญ่เราก็สามารถนำมาทำฐานตั้งไว้บูชาที่บ้านได้ด้วย

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระกวาง พระแปด (พระช้าง) และพระเปื๋อย จากหนังสือ อมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทย มาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ...แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/63957770955231_37_3621_3611_._3648_3585_3659_.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/25830496557884_37.1_3648_3627_3619_3637_3618_.jpg)
เหรียญระฆังหลวงปู่เก๋

"หลวงปู่เก๋ ถาวโร" หรือ "พระมงคลนนทวุฒิ" พระเกจิชื่อดังและพระนักพัฒนาที่ชาวเมืองนนทบุรีและปริมณฑล ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ ต.บางเขน อ.เมือง จ.นนทบุรี และที่ปรึกษาเจ้าคณะตำบลบางเขน

เกิดเมื่อวันที่ 20 มิ.ย.2455 ที่บ้านเลขที่ 17/3 หมู่ 5 ต.ไทรม้า อ.เมือง จ.นนทบุรี เข้าสู่ร่มเงาพระพุทธศาสนา ด้วยการบวชเป็นสามเณรอยู่นานหลายปี

อายุครบ 20 ปี อุปสมบทที่วัดโตนด ต.บางกร่าง อ.เมือง จ.นนทบุรี มีพระครูชุ่ม เจ้าอาวาสวัดประชารังสรรค์ ต.บางกร่าง อ.เมือง จ.นนทบุรี เป็นพระอุปัชฌาย์

พ.ศ.2480 สามารถสอบได้นักธรรมชั้นโท ต่อมาย้ายไปศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกบาลี ที่วัดเฉลิมพระเกียรติ แต่ศึกษาบาลี ได้เพียง 2 ปี ปรากฏว่า พระอาจารย์จุ้ย เจ้าอาวาสวัดปากน้ำ ต.บางเขน อ.เมือง จ.นนทบุรี ถึงแก่มรณภาพ ทำให้ตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดปากน้ำว่างลง ไม่มีใครมาดำรงตำแหน่งแทน

ท่านได้รับความไว้วางใจจากคณะสงฆ์เมืองนนทบุรี ให้ย้ายมาดำรงตำแหน่งรักษาการเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ ตั้งแต่ปี พ.ศ.2482 ก่อนได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดปากน้ำอย่างเป็นทางการ ในเวลา 2 ปีต่อมา กลายเป็นเจ้าอาวาสที่มีอายุพรรษาน้อยที่สุดใน สมัยนั้น

ลำดับงานปกครองคณะสงฆ์ พ.ศ.2484 เป็นเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ พ.ศ.2493 เป็นเจ้าคณะตำบลบางเขน พ.ศ.2511 เป็นพระอุปัชฌาย์   พ.ศ.2542 เป็นที่ปรึกษาเจ้าคณะตำบลบางเขน

สมณศักดิ์ พ.ศ.2552 เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญ ในราชทินนามที่ พระมงคลนนทวุฒิ

หลวงปู่เก๋ มีชื่อเสียงในฐานะพระเกจิอาจารย์เรืองวิทยาคมชื่อดังในด้านพุทธคุณเมตตามหานิยม ที่ได้รับการนิมนต์ให้ร่วมพิธีปลุกเสก ในงานพุทธาภิเษกวัตถุมงคลชื่อดังแต่ละรุ่นเป็นประจำแทบมิเคยได้ขาด

ปัจจุบัน หลวงปู่เก๋ เป็นเจ้าอาวาสวัดที่มีอายุยืนยาวที่สุด ปัจจุบันสิริอายุ 104 ปี

ในปี 2558 นายสุชาติ มาเกิด และคณะศิษยานุศิษย์ ขออนุญาตหลวงปู่จัดสร้างเหรียญระฆังคว่ำ "รุ่นเสริมบารมี 104 ปี สมปรารถนา" โดยหลวงปู่เก๋ นั่งปรกอธิษฐานจิตเดี่ยว ในวันที่ 5 ธ.ค.2558 ซึ่งวัดจัดสร้าง 5 เนื้อ คือ เหรียญเนื้อเงินลงยา เหรียญเงิน เหรียญนวโลหะ เหรียญเนื้ออัลปาก้า และเหรียญเนื้อทองแดง

วัตถุประสงค์สมทบทุนเข้ากองทุนดูแลรักษาหลวงปู่เก๋

เหรียญระฆังคว่ำหลวงปู่เก๋ ด้านหน้าเหรียญ มีขอบทั้งสองข้างเป็นรูปมังกร หลวงปู่เก๋นั่งขัดสมาธิเต็มองค์ ด้านล่างเขียน "ท่านเจ้าคุณเก๋"

ด้านหลังเหรียญ เป็นยันต์หลวงปู่เก๋ ด้านล่างเขียนชื่อรุ่น "เสริมบารมี ๑๐๔ ปี สมความปรารถนา"

ติดต่อขอเช่าบูชาได้ที่วัดปากน้ำ จ.นนทบุรี เท่านั้น  
เรื่อง-ภาพ "เปิดตลับพระใหม่" ข่าวสดออนไลน์  


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/74474127218127_38_3621_3611_._3627_3617_3640_.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/38794332991043_38.1_3621_3611_._3627_3617_364.jpg)
วัตถุมงคลหลวงปู่หมุน วัดบ้านจาน

"ของของฉัน สร้างเองกับมือ ใครมีไว้บูชาจะหมุนโชคหมุนลาภ ทำมาค้าขึ้น ไม่มีวันจน ประกอบสัมมาอาชีพใดก็รุ่งเรือง เจริญลาภยศสรรเสริญ จะมีชื่อเสียงหอมขจรขจาย ขอให้เป็นคนดี คิดดี ทำดี ละเว้นชั่ว คุณพระจะรักษา เทวดาจะคุ้ม ครอง แม้นว่าฉันจะตายไป ของของฉันจะขลังกว่านี้อีกหลายๆ เท่า น้ำลาย ไอปาก ลมปราณที่ประจุลงไป ด้วยพลังจิตอันเข้มขลังของฉัน ย่อมเป็นหนึ่ง บ่เป็นสอง ครบเครื่องเป็นองค์พระ ที่ดีทั้งนอก ดีทั้งใน ฝากไว้ในแผ่นดิน ให้เลื่องชื่อลือนาม ลือเลื่องถึงเมืองแมน"

วาจาสิทธิ์สุดท้าย ที่หลวงปู่หมุน ฐิตสีโล อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านจาน อ.กันทรารมย์ จ.ศรีสะเกษ ได้กล่าวไว้ก่อนละสังขาร เมื่อวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ.2546 ซึ่งลูกศิษย์ลูกหาและชาวบ้านต่างจดจำได้ติดหู

พระครูหมุน หรือ หลวงปู่หมุน "พระอมตเถระ 5 แผ่นดิน" ถือกำเนิดเมื่อปี พ.ศ.2437 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และมรณภาพในปี พ.ศ.2546 รัชกาลปัจจุบัน

สิริอายุ 109 ปี พรรษา 86

ตลอดการครองผ้ากาสาวพัสตร์ ท่านได้ศึกษาพระธรรมวินัย ออกจาริกธุดงค์ ใฝ่ใจแสวงหาความรู้และวิทยาการต่างๆ เวลาส่วนใหญ่จะอยู่กับการออกธุดงควัตร มุ่งมั่นปฏิบัติตามแนวทางแห่งองค์พระศาสดา เพื่อความมั่นคงถาวรแห่งพระบวรพุทธศาสนา ท่านเป็นพระเกจิสายพระป่าที่เคร่งกัมมัฏฐานอย่างแท้จริง ท่านจึงเป็นพระเถราจารย์ผู้สูงส่งด้วยอภิญญาณสมาบัติ มีพลังจิตตานุภาพสูงส่งทั้งบุญฤทธิ์และอิทธิฤิทธิ์ จนเป็นที่ยกย่องสรรเสริญของพระเกจิด้วยกัน อย่างเช่น หลวงตามหาบัว ได้บอกกับลูกศิษย์ว่า อยากได้วัตถุมงคลที่แรงด้วยอิทธิปาฏิหาริย์ให้มาขอกับหลวงปู่หมุน หรือ หลวงพ่อกวย ก็ยังยกย่องว่าหลวงปู่ท่านหมุนเก่งมากๆ

จากการศึกษาประวัติของหลวงปู่หมุน เริ่มเล่าเรียนอักษรไทย อักษรขอม และฝึกกัมมัฏฐานมาตั้งแต่เป็นสามเณรจนอุปสมบทพระภิกษุจากพระอาจารย์สีดา เจ้าอาวาสวัดบ้านจาน ผู้เชี่ยวชาญด้านกัมมัฏฐานและวิทยาอาคม ในปี พ.ศ.2464 จึงเริ่มออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ศึกษาแสวงหาประสบการณ์โดยได้ร่ำเรียนทั้งเวทวิทยาและสมถะกัมมัฏฐานในชั้นที่สูงขึ้นไป จากครูบาอาจารย์หลายสำนักไปจนถึงประเทศลาว มาเลเซีย และอินโดนีเซีย อาทิ สำนักตักสิลาแห่งบ้านจิกใหญ่ จ.อุบลราชธานี อันเป็นแม่บทของคัมภีร์ปถมัง อิทธิเจมหาราช ตรีนิสิงเห ซึ่งเป็นพื้นฐานแห่งอำนาจจิต, สมเด็จพระสังฆราช (แพ) วัดสุทัศน์, หลวงพ่อจาด วัดบางกระเบา, หลวงปู่ทิม วัดช้างให้, พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน, หลวงปู่สี ฉันทสิริ, พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต, หลวงปู่แหวน สุจิณโณ, พระอาจารย์สิงห์ วัดป่าสาลวัน, หลวงพ่อสอน วัดเสิงสาง ฯลฯ นอกจากนี้ ยังนับเป็นหนึ่งในทายาทผู้สืบพุทธาคมในสายสมเด็จลุน แห่งนครจำปาสัก ราชอาณาจักรลาว อีกด้วย

ประมาณปี พ.ศ.2467 หลวงปู่หมุนได้กลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านจาน จนได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาส และพระอุปัชฌาย์ รับสมณศักดิ์เป็นพระครูชั้นประทวน ท่านก็ได้ปฏิบัติศาสนกิจตามที่ได้รับมอบหมายเป็นเวลาถึง 20 ปี จากนั้นจึงลาออกจากทุกตำแหน่ง ใช้ชีวิตที่เหลือบำเพ็ญสมณธรรมปฏิบัติวิปัสสนาธุระเพียงอย่างเดียว ประมาณปี พ.ศ.2487 อายุได้ 50 ปี ได้ออกธุดงค์บำเพ็ญเพียรอยู่ในป่าดงดิบโดยลำพังอีกครั้ง ในช่วงนี้เองท่านได้พบอาจารย์จ่อยและอาจารย์ขวัญ วัดป่าหนองหล่ม ท่านทั้ง 2 จึงนิมนต์ให้โปรดญาติโยม ณ วัดป่าหนองหล่ม ระยะหนึ่ง

หลวงปู่หมุนเดินธุดงค์อยู่หลายสิบปี จนประมาณปี พ.ศ.2520 จึงกลับมายังวัดบ้านจาน ซึ่งในยามนั้นมีอายุกว่า 200 ปี สภาพทรุดโทรมมาก ท่านก็ได้พัฒนาและสร้างอุโบสถจนเสร็จสมบูรณ์ ทั้งยังช่วยเหลือลูกศิษย์และสหธรรมิกอีกหลายวัด อาทิ วัดป่าหนองหล่ม, วัดโนนผึ้ง, วัดซับลำไย และศิษยานุศิษย์ในการสร้างถาวรวัตถุและประโยชน์ต่างๆ ต่อพระพุทธศาสนา จนเป็นที่มาของวัตถุมงคลที่ได้รับความนิยมในหลายต่อหลายรุ่น ด้วยล้วนปรากฏพุทธคุณและปาฏิหาริย์อย่างครบครัน

หลังจากหลวงปู่หมุนมรณภาพ ปรากฏว่าวัตถุมงคลของท่านกลายเป็นกระแสความศรัทธาและแสวงหาอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะวัตถุมงคลที่เกี่ยวกับ "เหล็กน้ำพี้" ที่ว่ากันว่าฉมังนัก เป็นพระยอดนิยมที่มาแรงที่สุดสำหรับพระยุคปัจจุบัน และถือเป็นตำนานการสร้างพระเครื่องที่ทำจาก "เหล็กน้ำพี้" โดยใช้กรรมวิธีแบบหล่อโบราณ ซึ่งพระเกจิที่สามารถทำได้ต้องมีอภิญญาณสมาบัติชั้นสูง สามารถเพ่งกสิณทั้ง 4 จนทำให้ "เหล็ก น้ำพี้" ซึ่งมีจุดหลอมเหลวสูงถึง 1,200 องศาเซลเซียส ละลายจนเทลงแม่พิมพ์ออกมาเป็นรูปแบบพระเครื่องได้ นั่นจึงเป็นสิ่งที่ทำให้วัตถุมงคลเหล็กน้ำพี้ของท่าน ยังไม่พบของทำเทียมเลียนแบบอีกด้วย

ในตระกูล "เหล็กน้ำพี้" ของหลวง ปู่หมุน คงต้องยกให้ "เหรียญหล่อเหล็กน้ำพี้ หลังหนุมานเชิญธง มนต์พระกาฬ" เป็นที่สุด

ลักษณะเหรียญด้านหน้า เป็นรูปเหมือนหลวงปู่หมุน นั่งลอยองค์อยู่บนเหรียญ ด้านหลังเป็นยันต์หนุมานเชิญธง เพราะนับเป็นเหรียญรูปเหมือนรุ่นแรกของหลวงปู่ และหลวงปู่ได้อธิษฐานจิตปลุกเสกเองตลอดไตรมาส ทั้งยังเป็นรุ่นเดียวที่หลวงปู่ได้บรรจุมนต์พระกาฬสะท้อนกลับ และปลุกเสกครั้งใหญ่สำทับเมื่อวันอาทิตย์ที่ 15 ตุลาคม พ.ศ.2543 ณ วัดบ้านจาน

พร้อมกันนั้นท่านยังได้กล่าวถึงเหรียญรุ่นนี้ไว้ว่า "ผู้ใดคิดร้ายผลร้ายนั้นย่อมสะท้อนกลับหรือเพียงคิดเป็นศัตรูคนคิดก็แย่" ครับผม
เรื่อง-ภาพ โดย ราม วัชรประดิษฐ์ พันธุ์แท้พระเครือง

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83251531422138_39_3614_3619_3632_3611_3619_36.jpg)

พระปรุหนัง พิมพ์บัวเบ็ด
พระเครื่องที่เป็นพระกรุชนิดหนึ่ง ซึ่งเป็นพระที่มีความนิยมมากในสมัยโบราณและมีความสวยงามทางด้านศิลปะ ก็คือพระปรุหนัง ทางด้านพุทธคุณนั้นก็โด่งดังมานานแล้วขนาดหลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติ ยังบอกว่าเคยเห็นมาว่าเชื่อถือได้

พระปรุหนัง เป็นพระที่เป็นศิลปะอยุธยาบริสุทธิ์ และมีความงดงามมาก ที่เรียกกันว่าพระปรุหนังก็เนื่องมาจากศิลปะขององค์พระจะเทโปร่งเป็นลวดลายขององค์พระ คล้ายกับแผ่นหนังใหญ่ที่ฉลุโปร่งและใช้ในการเชิดมาแต่ในสมัยโบราณ พระปรุหนังถือเป็นการเทโลหะที่ยอดเยี่ยมของช่างสมัยอยุธยา

พระปรุหนังถือเป็นพระเนื้อชินยอดนิยมอันดับหนึ่งของอยุธยา พบในครั้งแรกที่กรุวัดมหาธาตุ ต่อมามีผู้พบที่กรุวัดพุทไธศวรรย์ วัดราชบูรณะ วัดประสาท เป็นต้น พระปรุหนังมีอยู่ด้วยกันหลายพิมพ์ เช่น พิมพ์บัวเม็ด พิมพ์บัวก้างปลา พิมพ์ปรุ หนังเดี่ยว พิมพ์ลีลา และพิมพ์บัวเบ็ด

เอกลักษณ์ของพระปรุหนังคือจะเทโปร่งทะลุ และส่วนมากจะมีพระอัครสาวกประทับอยู่ทั้งด้านซ้ายและด้านขวา นอกจากพิมพ์ปรุหนังเดี่ยวจะไม่มีอัครสาวก พระปรุหนังส่วนใหญ่จะมีขนาดค่อนข้างเขื่อง มีบางองค์อาจจะเทตันบ้างก็มี ด้านหลังของพระปรุหนังจะเป็นแบบหลังเรียบ พระปรุหนังจะเป็นพระที่เป็นเนื้อชินเงิน มีผิวปรอทจับที่องค์พระ บางองค์อาจจะมีการปิดทองมาแต่เดิมจากกรุ ไม่พบที่เป็นเนื้อชนิดอื่น ส่วนที่เป็นเนื้อดินนั้นจะเป็นพระที่เกจิอาจารย์สร้างในยุคหลังทั้งสิ้น

พระปรุหนังส่วนใหญ่จะเป็นพระที่ฉลุโปร่ง ดังนั้นเมื่อผ่านอายุกาลมาหลายร้อยปี จึงมักจะหักชำรุดในส่วนที่บางที่สุดคือบริเวณพระศอ ซึ่งจะบางมาก ในสมัยก่อนผู้ที่จะนำมาห้อยคอมักจะป้องกันด้วยการนำแผ่นไม้มาขุดตามรูปกรอบพระ แล้วจึงนำพระปรุหนังฝังลงไปในกรอบไม้ก่อนนำมาห้อยคอ เนื่องจากการเลี่ยมในสมัยก่อนนั้นยังไม่ค่อยจะมี มักจะถักลวดห้อยคอ จึงต้องทำกรอบไม้ไว้ป้องกัน

พุทธคุณของพระปรุหนังนั้นเด่นทางด้านแคล้วคลาดและคงกระพัน เคยมีผู้ถามหลวงพ่อกลั่นว่า พระกรุอยุธยามีพระอะไรบ้างที่เชื่อถือได้ ท่านได้ตอบว่า พระปรุหนัง พระคลองตะเคียน พระวัดตะไกร และพระหลวงพ่อโตบางกระทิง เชื่อถือได้ เคยเห็นมา

พระปรุหนัง พิมพ์ที่นิยมมากที่สุดคือพระพิมพ์บัวเบ็ด เนื่องจากพระพิมพ์นี้มีศิลปะที่งดงามที่สุด ในปัจจุบันหาพระปรุหนังยากมาก เนื่องจากพระชำรุดไปเสียมากในอดีต สนนราคาสูงครับ เช่าหาต้องระวังของปลอมเลียนแบบ ซึ่งมีการทำกันมานานแล้ว เพราะมีความนิยมมาแต่โบราณครับ

ในวันนี้ผมขอนำรูปพระปรุหนัง พิมพ์บัวเบ็ด จากหนังสืออมตพระกรุอันล้ำค่าของไทยมาให้ชมกันครับ

ด้วยความจริงใจ  แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83663323066300_40_3648_3627_3619_3637_3618_35.jpg)

เหรียญหล่อรูปไข่ หลวงปู่จื่อ
“วัดเขาตาเงาะอุดมพร” ตั้งอยู่ ณ เลขที่ 12 หมู่ 4 บ้านหัวหนอง ต.หนองบัวระเหว อ.หนองบัวระเหว จ.ชัยภูมิ มีพระคณาจารย์ชื่อดังสายวิปัสสนา คือ พระครูสุวิมลภาวนาคุณ หรือ “หลวงปู่จื่อ พันธมุตโต” สิริอายุ 72 พรรษา 38 ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส

เกิดวันที่ 17 มิ.ย. 2486 ณ ต.บ้านกอก อ.จัตุรัส จ.ชัยภูมิ บิดามีเชื้อสายจีน มารดาเป็นชาวไทย

อุปสมบทเมื่อวันที่ 15 พ.ย. 2518 ที่วัดศรีแก้งคร้อ ต.ช่องสามหมอ อ.แก้งคร้อ จ.ชัยภูมิ โดยมี พระโพธิญาณมุนี เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายา พันธมุตโต

หลังจากบวชแล้ว ท่านฝากตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อผาง จิตตคุตโต พระเถระแห่งภาคอีสาน วัดอุดมคงคาคีรีเขต (วัดดูน) อ.มัญจาคีรี จ.ขอนแก่น เน้นศึกษาด้านพระวิปัสสนากัมมัฏฐานเป็นหลัก ออกธุดงค์บำเพ็ญเพียรไปยังสถานที่ต่างๆ ที่มีความสงบร่มรื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณที่เป็นแหล่งน้ำธรรมชาติ ทำให้ทราบภูมิประเทศ แหล่งประกอบอาชีพและปัญหาการประกอบอาชีพของชาวบ้านอย่างมากมาย

เป็นพระสายปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน แต่วิชาเรื่องอักขระเลขยันต์และคาถาอาคม ชื่อเสียงโด่งดังจนชาวต่างชาติ อาทิ มาเลเซีย สิงคโปร์ ไต้หวัน มาหาท่านมิได้ขาด

ทุกวันนี้ ที่วัดเขาตาเงาะอุดมพร จึงเนืองแน่นไปด้วยคณะศรัทธา ยิ่งเป็นวันหยุดราชการวันเสาร์-อาทิตย์ จะมากเป็นพิเศษ

เมื่อปี พ.ศ.2523 ขณะท่านนั่งปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดเขาตาเงาะอุดมพร ประชาชนชาวหนองบัวระเหวได้รับความเดือดร้อนจากการขาดแคลนน้ำอุปโภคบริโภค  ท่านจึงพัฒนาแหล่งน้ำ “ลำเชียงทา” เป็นแหล่งน้ำที่ไหลผ่านลงสู่แม่น้ำชี ใช้เพื่อประโยชน์ของชาวชุมชนหนองบัวระเหวและชุมชนใกล้เคียง โดยนำคณะสงฆ์ ลูกศิษย์ และชาวบ้านร่วมกันก่อสร้างเขื่อนดินด้วยงบประมาณอันน้อยนิดของผู้มีจิตศรัทธาบริจาคและงบประมาณของทางราชการที่สนับสนุน  ทำให้ประชาชนใน อ.บ้านเขว้า อ.หนองบัวระเหว และ อ.เมืองชัยภูมิ มีแหล่งน้ำใช้ทางการเกษตรกรรมถึงปัจจุบัน

ปัจจุบันคณะศิษยานุศิษย์จากทั่วทุกสารทิศ เข้ามากราบนมัสการหลวงปู่จื่อ พบเห็นงานก่อสร้างมหาวิหารภายในวัดและขุดสร้างแหล่งกักเก็บน้ำ (บึงหนองบัวระเหว) ด้านหลังวัดกว่า 2,000 ไร่ ยิ่งเกิดความศรัทธาต่อปฏิปทา ความตั้งใจมั่นที่จะช่วยสงเคราะห์ชาวบ้านของหลวงปู่จื่อในครั้งนี้ ประชาชนและสานุศิษย์ทั้งหลายต่างยินดีและเต็มใจร่วมบุญกันตามกำลังแรงศรัทธา

ในการนี้คณะศิษย์กราบขออนุญาตจัดสร้างวัตถุมงคล เหรียญหล่อ “รุ่นมหาเศรษฐี” ให้ทำบุญเช่าบูชา เพื่อจัดหาทุนทรัพย์ถวายร่วมก่อสร้างมหาวิหารและใช้จ่ายต่างๆ ตามแต่เห็นสมควร

รูปแบบเหรียญหล่อรูปไข่ หลวงปู่จื่อ รุ่นมหาเศรษฐี ประกอบด้วย เหรียญหล่อพุทธศิลป์มหาเศรษฐี (พิมพ์รูปไข่) เนื้อทองคำ, เนื้อเงินองค์ทองคำ ขอบทองคำ, เนื้อเงินองค์ทองคำ, เนื้อเงินลงยา, เนื้อเงิน, เนื้อนวโลหะ, เนื้อทองผสม, เนื้อทองแดง, ช่อบูชาเนื้อมหาชนวน (ช่อละ 9 องค์)

ลักษณะเป็นเหรียญกลมรูปไข่ มีหูเชื่อม ด้านหน้าเหรียญ ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงปู่จื่อเต็มองค์ นั่งขัดสมาธิ ใต้ฐานรูปเหมือน เขียนคำว่า “พนฺธมุตฺโต”  ด้านหลังเหรียญ ตรงกลางเป็นรูปอักขระยันต์ ใต้ยันต์มีรูปอัฐบริขาร เขียนเลขไทย “๒๕๕๘” ขอบบนเหรียญ เขียนคำว่า “พระครูสุวิมลภาวนาคุณ (จื่อ) วัดเขาตาเงาะอุดมพร” ขอบล่างเหรียญ เขียนคำว่า “มหาเศรษฐี”  สอบถามเพิ่มเติมได้ที่โทร. 08-7823-7096, 08-2158-7956, 08-9651-6652

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/79293696913454_41_3614_3619_3632_3609_3634_36.jpg)

พระนารายณ์ทรงปืน
วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรี เป็นโบราณสถานซึ่งสร้างมายาวนาน สันนิษฐานว่าสร้างมาตั้งแต่ราว พ.ศ.1500-1800 และมีการบูรณปฏิสังขรณ์ต่อเติมดัดแปลงกันเรื่อยมา เท่าที่มีหลักฐานยืนยันก็พอทราบได้ว่า มีการบูรณะในสมัยสมเด็จพระราเมศวร สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ สมเด็จพระนารายณ์มหาราช เป็นต้น ดังที่เห็นและพบศิลปะในรูปแบบต่างๆ ซึ่งมีหลายยุคหลายสมัย

พระปรางค์ประธานของโบราณสถานแห่งนี้ รากฐานเดิมเป็นศิลาแลง ศิลปะแบบขอมแต่ได้มีการบูรณะดัดแปลงต่อมาในยุคอยุธยา พระเครื่องที่พบที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุนี้ ส่วนมากจะเป็นพระเครื่องชนิดเนื้อชินเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งมีทั้งเนื้อชินเงินและเนื้อชินตะกั่วสนิมแดง มีพบพระเนื้อสัมฤทธิ์และพระเนื้อดินเผาอยู่บ้าง พระเครื่องที่สำคัญและมีชื่อเสียงของกรุนี้ ก็มี พระร่วงยืนหลังลายผ้า เนื้อชินตะกั่วสนิมแดง พระหูยาน เนื้อชินเงิน พระนาคปรก พระร่วงนั่งพิมพ์ต่างๆ พระซุ้มนครโกษา และพระแผงต่างๆ มากมาย พระเครื่องโด่งดังและมีชื่อเสียงมากก็คือ พระร่วงยืนหลังลายผ้า และพระหูยาน ซึ่งเป็นพระยอดนิยม

พระเครื่องที่พบของกรุนี้ ส่วนใหญ่เป็นพระศิลปะลพบุรี และทำตามแบบศาสนาพุทธมหายาน อย่างพระแผงต่างๆ จะเห็นเป็นพระสามองค์อยู่ในแผงเดียวกันนั้นก็ทำตามคติมหายานทั้งสิ้น ที่เห็นได้ชัดก็คือพระนารายณ์ทรงปืน ที่มีพระนาคปรกประทับนั่งอยู่ตรงกลางเป็นองค์ประธาน และรูปสี่กร ซึ่งเป็นรูปของพระอวโลกิเตศวร และมีรูปของสตรีอยู่อีกด้านหนึ่ง ซึ่งเป็นพระนางปรัชญาปารมิตา ซึ่งเป็นพระโพธิสัตว์ในคติพุทธศาสนามหายาน ที่เผยแผ่เข้ามาพร้อมกับศิลปะขอมแบบ บายน ในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ของขอมซึ่งมีอิทธิพลในภูมิภาคแห่งนี้ในสมัยนั้น

พระนารายณ์ทรงปืนที่ได้ชื่อเรียกแบบนี้ ก็เรียกขานกันมานมนานแล้วตั้งแต่เริ่มมีการแตกกรุ และผู้ที่ได้พบเห็นก็นึกว่ารูปพระอวโลกิเตศวรที่มีสี่กรนั้นเป็นองค์พระนารายณ์ ในส่วนที่เห็นพระกรต่างทรงถือสิ่งของอยู่นั้น พระบางองค์ก็เห็นไม่ชัดว่าถืออะไรแน่ และเห็นเป็นรูปยาวๆ ก็นึกเอาเองว่าน่าจะเป็นคันศร ซึ่งความเป็นจริงทรงถือดอกบัวและมีก้านยาวลงมา ยิ่งซ้ำร้ายบางคนเห็นเป็นปืนยาวก็มี เลยทึกทักเรียกกันว่า พระนารายณ์ทรงปืน และเรียกกันแบบนี้มายาวนานแล้ว ก็เลยกลายมาเป็นชื่อเรียกตามกันมาว่าเป็น พระนารายณ์ทรงปืน แถมพุทธคุณของพระพิมพ์นี้ยังเด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรีอีก มีผู้ที่บูชาพระนารายณ์ทรงปืนแล้วถูกยิงไม่ออก ยิงไม่เข้า จึงเชื่อถือกันมาแบบนี้ครับ

พระนารายณ์ทรงปืนเป็นพระเครื่องขนาดเขื่องหรือจะเรียกว่าเป็นพระแผงก็ได้ ในสมัยก่อนคนนิยมกันมาก มักจะนำมาถักลวดห้อยคอกัน พระที่พบส่วนมากจะเป็นเนื้อชินเงิน และชินตะกั่วสนิมแดง ที่เป็นเนื้อสัมฤทธิ์นั้นพบน้อยมาก นอกจากพระนารายณ์ทรงปืนจะพบที่กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรีแล้วก็ยังพบที่กรุอื่นๆ ของลพบุรี และในจังหวัดอื่นๆ ก็เคยพบ ล้วนแล้วจะเป็นพระขนาดเขื่องและมีรูปแบบคล้ายๆ กัน จึงเรียกตามๆ กันว่า พระนารายณ์ทรงปืนเช่นกัน

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระนารายณ์ทรงปืน เนื้อชินเงิน ของกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรี จากหนังสือ อมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทยมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ  
แทน ท่าพระจันทร์

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/92099943301743_view_resizing_images_3_.jpg)

พระร่วงเปิดโลกทิ้งดิ่ง พิมพ์ต่างๆ ของกรุวัดเจดีย์สูง สุโขทัย
สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน จังหวัดสุโขทัยเคยเป็นราชธานีของไทย ดังนั้น จึงมีวัดวาอารามมากมาย และเมื่อมีวัดเก่าแก่มากแล้วก็ย่อมจะมีพระเครื่องที่สร้างบรรจุไว้มากมายเช่นกัน พระเครื่องของจังหวัดสุโขทัยมีชื่อเสียงโด่งดังอยู่หลายกรุ เช่น พระร่วงยืนหลังรางปืน พระร่วงนั่งหลังลิ่ม และอื่นๆ อีกมาก พระอีกกรุหนึ่งที่พบพระเครื่องมากก็คือ วัดเจดีย์สูง

วัดเจดีย์สูง ตั้งอยู่ภายนอกอุทยานประวัติศาสตร์ไปทางทิศตะวันออกอยู่ใกล้ๆ กับวัดตะพังทองหลาง วัดเจดีย์สูงมีสภาพค่อนข้างสมบูรณ์ ตั้งตระหง่านอยู่กลางทุ่ง เป็นเจดีย์ที่สูงใหญ่ แต่เดิมคงเป็นวัดใหญ่วัดหนึ่งในสมัยสุโขทัย ด้วยเหตุที่องค์พระเจดีย์มีขนาดสูงใหญ่ จึงมักจะเรียกกันว่าวัดเจดีย์สูงมาจนทุกวันนี้

วัดเจดีย์สูงเป็นสถาปัตยกรรมแบบสุโขทัยตอนปลาย ฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมย่อมุมทรงสูงแล้วจึงเป็นเจดีย์ทรงระฆังแบบลังกา เจดีย์แบบนี้อาจจะเป็นต้นเค้าของเจดีย์ตอนต้นกรุงศรีอยุธยา (อโยธยา) ของภาคกลางก็เป็นได้

บริเวณด้านหน้าของพระเจดีย์สูง พบฐานพระอุโบสถและพบร่องรอยพระเจดีย์รายอยู่ด้านหลัง ปัจจุบันเหลือเพียงองค์พระเจดีย์สูงเพียงองค์เดียว

มีการพบพระเครื่องของวัดเจดีย์สูงมากมาย ทั้งที่เป็นพระเนื้อชินและพระเนื้อดินเผา พระที่พบมากที่สุดจะเป็นพระร่วงยืนปางเปิดโลก มีแบบพิมพ์ต่างๆ มากมายหลายพิมพ์ ส่วนใหญ่จะเป็นพระเนื้อชินเงิน นอกจากนี้ก็พบพระนางแขนอ่อน ที่มีทั้งเนื้อดินเผา และเนื้อชินเงิน พระนางแขนอ่อนที่พบที่วัดเจดีย์สูงนี้ ยังมีพบที่กรุวัดมหาธาตุ และกรุเขาพนมเพลิง ซึ่งมีพิมพ์ที่คล้ายกันมาก นอกจากนี้ยังพบพระร่วงเปิดโลกที่เป็นหินแก้วจุยเจียสีขาว และพบพระร่วงเปิดโลกที่เป็นเนื้อว่านหน้าทองอีกด้วย แต่พบน้อยมาก

พระร่วงเปิดโลกกรุวัดเจดีย์สูงนี้ คนในสมัยก่อนมักจะเรียกว่าพระร่วงทิ้งดิ่ง เนื่องจากพระบาทของพระร่วงเปิดโลกของกรุนี้เท้าจะค่อนข้างจิกงุ้มลงมาด้านล่างมากกว่าของกรุอื่นๆ และปลายมือทั้งสองข้าง วางทอดทิ้งลงมาตรงๆ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของพระร่วงเปิดโลกของกรุนี้ครับ

พุทธคุณของพระกรุนี้เด่นทางเมตตามหานิยม และแคล้วคลาด ปัจจุบันก็หายากพอสมควรครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระร่วงเปิดโลกทิ้งดิ่ง พิมพ์ต่างๆ ของกรุวัดเจดีย์สูง สุโขทัย จากหนังสืออมตพระกรุอันล้ำค่าของไทยมาให้ชมครับ
ด้วยความจริงใจ  แทน ท่าพระจันทร์

(https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQDhwRFXrn3I8IvsgXfCWNwZAXoMeCCM8PF84oITl5mTrNdh1zs)

พระมหาพุทธพิมพ์ วัดเกษไชโย จ.อ่างทอง
"พระมหาพุทธพิมพ์ วัดเกษไชโย" หรือ "หลวงพ่อโต" ประดิษฐาน ณ พระวิหารวัดไชโยวรวิหาร หรือที่เรียกกันว่า "วัดเกษไชโย" ตั้งอยู่หมู่ที่ 3 ต.ไชโย อ.ไชโย จ.อ่างทอง ชาวบ้านเรียกกันว่า "วัดไชโย" หรือ "วัดเกษไชโย"

มาเริ่มปรากฏชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของบุคคลทั่วไปในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) มาสร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่โตขึ้น เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงสถานที่ที่ท่านเจริญวัย เรียกกันว่า "หลวงพ่อโต" เมื่อประมาณปี พ.ศ.2400-2405 ขณะนั้นดำรงสมณศักดิ์ที่ "พระเทพกวี"

ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) หรือที่เรียกกันติดปากว่า "สมเด็จโต" ท่านชอบสร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่โตสมนามของท่าน โดยก่อนหน้านี้ได้สร้างมาแล้วสององค์ คือ พระปางไสยาสน์ หรือ พระนอน ที่วัดสะตือ จ.พระนครศรีอยุธยา และพระยืน ที่วัดอินทรวิหาร เขตบางขุนพรหม

ที่วัดไชโยแห่งนี้ แรกเริ่มเดิมที สมเด็จโตท่านสร้างเป็นพระพุทธรูปนั่งขนาดใหญ่มาก ก่อด้วยอิฐและดิน แต่ไม่นานนักก็ทลายลงมา จึงต้องสร้างขึ้นอีกครั้งให้มีขนาดเล็กลงมาแต่ก็ยังนับว่าใหญ่มากอยู่ จนสำเร็จเป็น "หลวงพ่อโต" พระพุทธรูปศิลปะรัตนโกสินทร์ ประทับนั่งขัดสมาธิราบ ขนาดหน้าตักกว้าง 8 วา 6 นิ้ว สูงสุดถึงยอดพระรัศมี 11 วา 1 ศอก 7 นิ้ว ก่ออิฐสอดินถือปูนขาว ไม่ปิดทอง และไม่ประณีตเกลี้ยงเกลานัก ประทับนั่งอยู่กลางแจ้ง ด้วยเหตุที่วัดตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา จึงสามารถมองเห็นองค์พระพุทธรูปขาวเด่นมาแต่ไกล

ปรากฏในพระราชหัตถเลขาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ว่า "...พระใหญ่ที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) สร้างนี้ รูปร่างหน้าตาไม่งามเลย...ดูที่หน้าวัด ปากเหมือนท่านขรัวโตไม่มีผิด ถือปูนขาวไม่ได้ปิดทอง ทำนองท่านไม่คิดจะปิดทอง จึงได้เจาะท่อน้ำไว้ที่พระหัตถ์..."

ต่อมา เจ้าพระยารัตนบดินทร์ (บุญรอด กัลยาณมิตร) สมุหนายก มีศรัทธาสร้างพระอุโบสถและพระวิหารวัดไชโย แต่เมื่อกระทุ้งรากพระวิหาร แรงสั่นสะเทือนทำให้องค์พระพังทลายลง ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 5 จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าประดิษฐวรการ นายช่างฝีมือเยี่ยมสมัยนั้นมาช่วย

ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 5 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ยกฐานะของวัดไชโยขึ้นเป็นพระอารามหลวง ตั้งแต่ปีต้นของการปฏิสังขรณ์นั้น แล้วพระราชทานนามพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นว่า "พระมหาพุทธพิมพ์" ทรงโปรดเกล้าฯ ให้มีงานฉลองพระอารามวัดไชโยเป็นงานใหญ่ 3 วัน 3 คืน ระหว่างวันที่ 5-7 ตุลาคม พ.ศ.2438 ต่อมาในปี พ.ศ.2531 ได้เริ่มปิดทององค์พระมหาพุทธพิมพ์ โดยดำเนินการ ภายใต้การควบคุมดูแลของกรมศิลปากร

"พระมหาพุทธพิมพ์" หรือ "หลวงพ่อโต" นับเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวอ่างทองและจังหวัดใกล้เคียงให้ความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมาก มักมีรูปไว้กราบไหว้บูชากันแทบทุกครัวเรือน ด้วยประจักษ์ในความศักดิ์สิทธิ์อย่างถ้วนทั่ว กล่าวกันว่า น้ำมนต์ของหลวงพ่อสามารถรักษาและแก้ไขโรคเคราะห์ต่างๆ ได้ และหลวงพ่อมักเข้าฝันผู้ที่เคารพบูชาเพื่อบอกกล่าวเตือนภัยต่างๆ

นอกจากนี้ ยังเล่าขานกันต่อมาว่า ผู้ที่ก่อกรรมทำชั่วไว้มาก จะไม่สามารถเข้าไปกราบนมัสการหลวงพ่อโตได้ เนื่องจากเมื่อเข้าใกล้องค์พระ จะเห็นว่าหลวงพ่อโตกำลังจะล้มลงมาทับอีกด้วย

ในกาลต่อมา วัดเกษไชโย ทั้งยังเป็นต้นกำเนิด "พระสมเด็จ วัดเกษไชโย" อันเลื่องชื่อเป็นที่แสวงหายิ่ง รวมทั้ง "เหรียญ พระมหาพุทธพิมพ์ ปี 2461" เหรียญพระพุทธที่ได้รับการ ยอมรับและยกย่องให้เป็นหนึ่งในสิบเหรียญพระพุทธยอดนิยมของประเทศ
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/13109253926409_14538377831453838001_1_.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/31641034202443_14538377831453838015_1_.jpg)

เหรียญพระยาพิชัยดาบหัก "รุ่นรฤก ๒๓๔ ปี"
เมื่อเร็วๆ นี้ ที่บริเวณหน้าอนุสาวรีย์พระยาพิชัยดาบหัก จ.อุตรดิตถ์ นายสุรศักดิ์ เจริญศิริโชติ ผู้ว่าราชการจังหวัดอุตรดิตถ์ เป็นประธานในพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคลเหรียญพระยาพิชัยดาบหัก "รุ่นรฤก ๒๓๔ ปี" ภายในงานพระยาพิชัยดาบหักและงานกาชาด ประจำปี 2559

มีพระเกจิคณาจารย์ชื่อดังจำนวน 10 รูป ร่วมพิธีเจริญพระพุทธมนต์สวดธัมมจักกัปปวัตนสูตร อาทิ พระราชวิทยาคม (ครูบาสาย กิตติปาโล) เจ้าอาวาสวัดท่าไม้แดง จ.ตาก ประธานในพิธีเจิมและปิดทองที่ต้นเทียนชัย พร้อมเป็นประธานจุดเทียนชัย

พระสงฆ์ 4 รูป ประกอบด้วย พระครูสมุห์สวิง วัดม่อนปรางค์, พระปลัดนพพร รองเจ้าอาวาสวัดใหม่เชียงแสน, พระใบฎีกาธีระพงษ์ วัดเสาหิน, พระทศวรรธ วัดเสาหิน อ.ลับแล จ.อุตรดิตถ์ สวดพระพิธีธรรมพุทธาภิเษก สวดคาถาจุดเทียนชัยและสวดคาถาดับเทียนชัย

นายจรัล เตชะวิจิตรา ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลจังหวัดอุตรดิตถ์ จุดเทียนมงคล ซ้าย-ขวา, นายวีระชัย ภู่เพียงใจ รองผู้ว่าราชการจังหวัดอุตรดิตถ์ จุดเทียนวิปัสสีซ้าย-ขวา, นายสำราญ เอื้อจิระวาณิชย์ นายกเทศมนตรีเมืองอุตรดิตถ์ จุดเทียนธาตุ 4 อาทิ ปฐวีธาตุ อาโปธาตุ วาโยธาตุ เตโชธาตุ

นายชลิต ธนะวัฒน์ รองนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดอุตรดิตถ์ จุดเทียนโลกุตระ หน้าพิธีธรรม 9 เล่ม, นายธีรวัฒน์ วุฒิคุณ รองผู้ว่าราชการจังหวัดอุตรดิตถ์ จุดเทียนอ่างน้ำมนต์

พระเกจิ 39 รูป อาทิ พระมงคลสุธี (หลวงปู่แขก) วัดสุนทรประดิษฐ พระครูสุวิธานศาสนกิจ (หลวงพ่อไพริน) วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จ.พิษณุโลก, พระครู วรธรรมประยุต (หลวงพ่อทุเรียน) วัดศรีคีรีสุวรรณา ราม จ.สุโขทัย, หลวงพ่อชำนาญ ปัภสสโร จ.ระยอง, หลวงพ่อทองดี วัดโนนไทย จ.นครราชสีมา, หลวงพ่อทอง สุทธสีโล วัดพระพุทธบาทเขายายหอม จ.ชัยภูมิ, หลวงพ่อโปร่ง โชติโก วัดถ้ำพรุตะเคียน จ.ชุมพร, พระครูสมุห์สมจิต วัดหนองหว้า จ.เพชรบุรี, พระครูปทุมวรกิจ (หลวงพ่อชำนาญ) วัดบางกุฎีทอง จ.ปทุมธานี,พระครู สุวรรณศิลาธิคุณ (หลวงพ่อพูน) วัดบ้านแพน จ.พระนคร ศรีอยุธยา,หลวงพ่อเกาะ อาภากโร วัดท่าสมอ จ.ชัยนาท, พร้อมพระสงฆ์ทรงสมณศักดิ์จากทั่วประเทศ 109 รูป ร่วมนั่งปรกและเจริญจิตภาวนาปลุกเสกเหรียญพระยาพิชัยดาบหักรุ่นรฤก ๒๓๔ ปี ในครั้งนี้

นายสำราญ เอื้อจิระวาณิชย์ นายกเทศมนตรีเมืองอุตรดิตถ์ เปิดเผยว่า การจัดสร้างวัตถุมงคลครั้งนี้ วัตถุประสงค์เพื่อเทิดทูนคุณงามความดีพระยาพิชัย ดาบหัก ทหารเอกพระเจ้าตากสินมหาราช ในฐานะวีรบุรุษ ที่ช่วยปกป้องประเทศชาติให้พ้นจากอริราชศัตรู และเพื่อจัดซื้ออุปกรณ์การแพทย์ เตียงนอนสำหรับผู้ป่วย มอบทุนการศึกษาแก่เด็กนักเรียนที่เรียนดีแต่ขาดแคลนทุนทรัพย์ทุกโรงเรียนใน จ.อุตรดิตถ์ และสมทบทุนช่วยเหลือคนพิการทางสมอง บ้านรื่นสุข จ.นครนายก

ลักษณะเหรียญ เป็นเหรียญปั๊มรูปไข่ ด้านหน้าเหรียญเป็นรูปพระยาพิชัยดาบหัก ในชุดแม่ทัพนายทหารสมัยอยุธยาตอนปลาย ยืนถือดาบ 2 ข้างส่วนข้างขวาหัก 1 ข้าง ซึ่งจำลองแบบมาจากอนุสาวรีย์ มีผ้ามัดมือที่ถือด้ามดาบติดกับด้ามดาบป้องกันดาบหลุดจากมือ และดาบอีกข้างหนึ่งหักข้างขวา มุมขอบข้างล่างปรากฏตัวหนังสือไทยว่า "พระยาพิชัยดาบหัก จังหวัดอุตรดิตถ์"

ด้านหลังเหรียญ เป็นยันต์เกราะเพชร ยันต์มะอะอุ ยันต์หัวใจมนุษย์ ยันต์พระเจ้า 5 พระองค์ ยันต์พุทธซ้อน ยันต์เฑาะว์ ยันต์ฤๅษี ตัวหนังสือ รฤก ๒๓๔ ด้านล่างของเหรียญ โดยยึดตัวเลขปีที่พระยาพิชัยดาบหักถึงแก่อสัญกรรม ในปี พ.ศ.2325 นับถึงปัจจุบัน 234 ปี มาเป็นตัวหนังสือ "รฤก ๒๓๔"

สำหรับเหรียญพระยาพิชัยดาบหักที่จัดสร้าง "รุ่นรฤก ๒๓๔ ปี" จำนวน 2 รูปแบบ อาทิ เหรียญรูปไข่และเม็ดแตง ด้านหน้าเหรียญพระยาพิชัยดาบหัก ด้านหลังเหรียญเป็นยันต์,

ส่วนเหรียญอาร์ม ด้านหน้าเหรียญเป็นพระรูปเหมือนพระเจ้าตากสินมหาราช ด้านหลังเหรียญพระยาพิชัยดาบหัก ประกอบด้วย พระยาพิชัยดาบหักหลังยันต์เนื้อทองคำ, เนื้อเงินหน้าทองคำ นวโลหะหน้ากากเงิน, เนื้อเงินลงยารัตนชาติสีแดงและสีน้ำเงินไพลิน, เนื้อทองแดงเพิร์ท, สัตโลหะ, พระเจ้าตากสินหลังพระยาพิชัยดาบหักเนื้อทองคำลงยาสีแดงรัตนชาติ, หุ้มทองคำลงยาน้ำเงินไพลิน, นวโลหะ โลหะ 9 ชนิดเต็มสูตร, เนื้อทองแดงเพิร์ท

รวมจัดสร้างทั้งสิ้น 202,359 เหรียญ
เปิดตลับพระใหม่

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/93899278922213_view_resizing_images_1_.jpg)
พระสมเด็จหลังไผ่
และเหรียญรุ่นแรกหน้าหนุ่มของหลวงพ่อเอียด วัดไผ่ล้อม พระนครศรีอยุธยา

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระสุนทรธรรมานุวัตร (หลวงพ่อเอียด) วัดไผ่ล้อม อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่ชาวบางบาลและชาวอยุธยาเคารพศรัทธามาก ท่านได้สร้างวัตถุมงคลไว้แจกจ่ายให้แก่ศิษย์และชาวบ้านหลายอย่าง วัตถุมงคลของท่านนั้นมีประสบการณ์มากมาย

หลวงพ่อเอียด เกิดวันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2471 ที่ตำบลสะพานไทย อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โยมบิดาชื่อผัน โยมมารดาชื่อเสงี่ยม นามสกุลพูลพร ในวัยเด็กชอบติดตามบิดามารดาเข้าวัดและสนใจใฝ่เรียน เมื่อเรียนจบชั้นประถมปีที่ 4 แล้ว หลวงพ่อแจ่ม เจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อมในสมัยนั้นเห็นว่าเป็นคนสนใจใฝ่เรียน จึงให้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดไผ่ล้อม ตอนนั้นอายุได้ 14 ปี ตรงกับวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ.2485 โดยมีพระครูสุนทรวิหารกิจ เป็นพระอุปัชฌาย์

ในระหว่างที่เป็นสามเณรอยู่นั้น หลวงพ่อเอียดก็ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนจนสอบได้นักธรรมตรีเมื่ออายุได้ 16 ปี และสอบได้นักธรรมโทเมื่ออายุได้ 18 ปี นอกจากนี้ยังท่องพระปาติโมกข์ได้ในขณะที่เป็นสามเณร พร้อมทั้งขยันขันแข็งในการช่วยงานวัดทุกอย่างเท่าที่กำลังทำได้

หลวงพ่อเอียด ได้อุปสมบทเมื่ออายุครบ 20 ปี วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ.2491 ที่วัดไผ่ล้อม โดยมีพระครูสุนทรวิหารกิจ (หลวงพ่อตุ้ม) วัดจันทาราม เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูถนอม วัดใหม่กบเจา เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระครูสาธรนวกิจ (หลวงพ่อแม้น) วัดบางบาล เป็นพระอนุสาวนาจารย์ เมื่ออุปสมบทแล้วก็ได้อยู่จำพรรษาที่วัดไผ่ล้อม ศึกษาพระธรรมวินัย และสอบได้นักธรรมเอกในปี พ.ศ.2493 หลวงพ่อเอียดได้ทำหน้าที่เป็นครูสอนพระปริยัติธรรม อีกทั้งดำรงตำแหน่งรักษาการเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม ดูแลปกครองพระลูกวัดมาเป็นอย่างดี จนถึงปี พ.ศ.2497 จึงได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อมสืบต่อจากหลวงพ่อแจ่ม

หลวงพ่อเอียดได้บูรณปฏิสังขรณ์วัดไผ่ล้อมให้เจริญรุ่งเรืองเป็นระเบียบเรียบร้อย และส่งเสริมในด้านการศึกษาของพระภิกษุสามเณรให้ศึกษาพระปริยัติธรรมและบาลี สร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรมของวัดไผ่ล้อม ในส่วนของลูกหลานแถบนั้นหลวงพ่อได้ส่งเสริมด้านการศึกษา โดยพัฒนาโรงเรียนวัดไผ่ล้อม สนับสนุนการศึกษาของนักเรียนในด้านต่างๆ ในปี พ.ศ.2539 หลวงพ่อได้สร้างอาคารโรงเรียนวัดไผ่ล้อม จากเดิมที่เป็นอาคารไม้และทรุดโทรมให้เป็นอาคารคอนกรีต 2 ชั้น พร้อมจัดหาอุปกรณ์การศึกษาและตั้งทุนการศึกษาให้กับโรงเรียนวัดไผ่ล้อมเป็นประจำทุกปี

หลวงพ่อเอียดได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อมและสมณศักดิ์ ดังนี้
ปี พ.ศ.2497 เป็นเจ้าอาวาส วัดไผ่ล้อม
พ.ศ.2510 ได้รับแต่งตั้งเป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นตรีที่ พระครูสุนทรยติกิจ
พ.ศ.2511 ได้รับเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูชั้นโท และเป็นรองเจ้าคณะอำเภอบางบาล
พ.ศ.2512 ได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์
พ.ศ.2519 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะอำเภอบางบาล
พ.ศ.2544 ได้รับแต่งตั้งเป็นรองเจ้าคณะจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
พ.ศ.2546 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระสุนทรธรรมานุวัตร

หลวงพ่อเอียดอบรมสั่งสอนศิษย์และชาวบ้านให้เป็นคนดีรักษาศีล 5 ชาวบ้านที่มีเรื่องทุกข์ร้อนอะไรมาปรึกษาท่านก็ให้ข้อแนะนำ และให้อดทนทำความดีทุกคน ส่วนที่เจ็บป่วยไข้มาให้รดน้ำมนต์หรือรักษาท่านก็รักษาให้หายทุกราย หลวงพ่อเอียดทำนายทายทักได้อย่างแม่นยำ เหมือนกับรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า มีชาวบางบาลที่ไปกราบท่าน และมีเคราะห์หลวงพ่อได้ขอให้บวช บางรายก็บวชและไม่มีเหตุการณ์อะไร แต่บางคนก็ไม่ยอมบวช ต่อมาไม่นานก็ไปประสบอุบัติเหตุ เหมือนคำทักของท่าน ชาวบ้านเชื่อว่าท่านมีวาจาสิทธิ์

หลวงพ่อเอียดศึกษาวิทยาคมจากหลวงพ่อแจ่ม อดีตเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม ซึ่งหลวงพ่อแจ่มเป็นศิษย์ของหลวงพ่อขัน วัดนกกระจาบ และได้ถ่ายทอดให้แก่หลวงพ่อเอียดจนหมดสิ้น นอกจากนี้หลวงพ่อเอียดยังได้ศึกษาจากหลวงพ่ออินทร์ วัดเกาะหงส์ นครสวรรค์ หลวงพ่อถนอม หลวงพ่อสังข์ วัดน้ำเต้า และหลวงตาที่เคยมาจอดเรือที่ท่าน้ำวัดไผ่ล้อมไม่มีใครทราบว่าเป็นหลวงตารูปใด

หลวงพ่อเอียดมรณภาพเมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ.2558 สิริอายุได้ 87 ปี พรรษาที่ 67

หลวงพ่อเอียดได้สร้างวัตถุมงคลให้แก่ศิษย์ไว้หลายอย่างเช่น พระสมเด็จหลังไผ่ ซึ่งเป็นรุ่นแรก สร้างในปี พ.ศ.2513 และเหรียญรูปเหมือนหน้าหนุ่มรุ่นแรก ปี พ.ศ.2525

นอกจากนี้ก็มีตะกรุด แหวน กำไลข้อมือ เหรียญรุ่นต่างๆ ล้วนมีประสบการณ์มากมาย อย่างเหรียญเนื้อตะกั่วรุ่นปี พ.ศ.2539 ตำรวจบางบาลเช่าไปแล้วนำไปลองยิงนอกวัดปรากฏว่ายิงเท่าไรก็ไม่ออก จึงทำให้เหรียญรุ่นนี้หมดไปอย่างรวดเร็ว มีลูกศิษย์คนหนึ่งเสียชีวิตและใส่แหวนของท่าน เมื่อฌาปนกิจ ปรากฏว่าเผาเท่าไรก็ไม่ไหม้ จนต้องถอดแหวนออกเสียก่อนจึงเผาต่อไปได้ วัตถุมงคลของหลวงพ่อเอียดน่าบูชามากครับ ตัวผมเองก็ห้อยเหรียญรุ่นแรกของหลวงพ่อครับ

ปัจจุบันสรีรสังขารของหลวงพ่อคณะศิษย์และชาวบ้านได้เก็บรักษาไว้ในโลงแก้ว ที่วัดไผ่ล้อม ท่านที่ผ่านไปทางถนนสายบางปะอิน-บางปะหัน ก็สามารถแวะสักการะหลวงพ่อได้โดยผ่านสี่แยกอยุธยา-เสนา ก็ตรงไปทางบางปะหันไม่ไกลจะเห็นป้ายบอกทางไปวัดไผ่ล้อม

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จหลังไผ่ และเหรียญรุ่นแรกหน้าหนุ่มของหลวงพ่อเอียดมาให้ชมครับ

ขอขอบคุณ คุณทูล บุญช่วย และคุณโจ๊ก อยุธยา ที่กรุณาเอื้อเฟื้อประวัติและรูปวัตถุมงคลครับ
ด้วยความจริงใจ...แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/49131621296207_14543600101454360048l_1_.jpg)
พระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน รุ่นปี"15"

"พระรูปหล่อหลวงพ่อเงินนั้น ด้วยความศรัทธาและความศักดิ์สิทธิ์ ทำให้มีการจัดสร้างกันมากมายนับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน แต่ถ้าไม่นับ "รูปหล่อรุ่นแรก หลวงพ่อเงิน" แล้วพระหลวงพ่อเงินรุ่นไหนค่านิยมสูงที่สุด ทุกคนต้องยอมรับว่า "รุ่นปี"15" นั้น โด่งดังมาก โดยเฉพาะที่ออกวัดบางคลาน จ.พิจิตร"

จากที่เราๆ ท่านๆ ทราบกันดีถึงกิตติศัพท์ความโด่งดังและพุทธคุณความศักดิ์สิทธิ์ของ "พระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน รุ่นแรก" ที่ออกในปี พ.ศ.2460 จัดสร้างโดย หลวงพ่อเงิน พุทธโชติ พระเกจิผู้ทรงพุทธาคมเป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศมาตั้งแต่อดีต และปัจจุบันก็ยังคงความนิยมและเป็นที่แสวงหา แต่สนนราคานั้น ต้องถามกันว่าสู้ไหวไหม ...

นอกเหนือจาก "พระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน รุ่นแรก" แล้ว พระหลวงพ่อเงินที่นับว่าโด่งดังสุดๆ ต้องยกให้ "พระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน รุ่นปี"15" โดยเฉพาะที่ออกวัดบางคลาน จ.พิจิตร และยิ่งเป็น "พิมพ์นิยม" ปัจจุบันน่าจะเกิน ครึ่งล้านไปแล้ว ทั้งที่อายุองค์พระยังไม่ถึง 50 ปี เรียกว่าแรงจริงๆ

พระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน รุ่นปี"15 นี้ จัดสร้างโดย พระครูพิบูลธรรมเวท หรือหลวงพ่อเปรื่อง อดีตเจ้าอาวาสวัดบางคลาน ชื่อเต็มว่า "วัดหิรัญญาราม" ต.บางคลาน อ.โพทะเล จ.พิจิตร เพื่อหาปัจจัยมาบูรณะพระอุโบสถวัดบางคลาน ซึ่งสมเด็จพระวันรัต วัดพระเชตุพนฯ ได้เมตตาเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ และพลตำรวจเอกสง่า กิตติขจร รมช.ต่างประเทศ เป็นประธานฝ่ายฆราวาส

ประกอบพิธีพุทธาภิเษกถึง 2 วาระ วาระที่ 1 ที่วัดสุทัศน์ กรุงเทพฯ ในวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ.2514 วาระที่ 2 ที่วัดบางคลาน ในวันที่ 30 มกราคม พ.ศ.2515 อาจเป็นด้วยเหตุนี้ ทำให้การตอก "โค้ด" ใต้ฐานพระรูปหล่อจึงมีเลขไทยปั๊มเป็น "๑๔-๑๕" อยู่ในวงกลม ซึ่งติดเต็มบ้าง ไม่เต็มบ้าง อันหมายถึงการคาบเกี่ยวกันสองปี

กล่าวถึง "พระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน รุ่นปี"15 พิมพ์นิยม" จะสร้างเหมือน "รูปหล่อโบราณรุ่นแรก พิมพ์นิยม" ทุกประการ เพียงแต่เป็นการใช้เครื่องจักรปั๊ม ภายในองค์พระกลวงเพื่อบรรจุเม็ดกริ่ง และปิดก้นด้วยทองเหลือง องค์พระมีฐานกว้างประมาณ 1.6-1.7 ซ.ม. ความสูงประมาณ 2.4-2.5 ซ.ม. ส่วนทองเหลืองกลมที่อุดก้นฐานจะเรียบเสมอกับฐาน และมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 4.4-4.5 ซ.ม.

จัดสร้างเป็นเนื้ออัลปาก้าและเนื้อทองเหลืองอย่างละ 1,000 องค์ โดยแบ่งเป็นพิมพ์ย่อย 4 พิมพ์ คือ พิมพ์คอแอล, มือมีจุด, มือเลขแปด และพิมพ์นับแบงก์ การเช่าบูชาในช่วงนั้น เนื้ออัลปาก้า องค์ละ 100 บาท และเนื้อทองเหลือง องค์ละ 50 บาท

สำหรับพระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน รุ่นปี"15 พิมพ์นิยมนี้ พิมพ์ที่นิยมที่สุดคือ "พิมพ์คอแอล" ซึ่งมีทั้งเนื้ออัลปาก้าและเนื้อทองเหลือง จุดสังเกตที่คอด้านขวาของหลวงพ่อจะมีเส้นลากลงมาเป็นตัวแอลตัวใหญ่

- ผิวขององค์พระจะตึงแน่น และเนื่องจากเป็นพิมพ์ปั๊ม จึงมีการแต่งรอยตะเข็บข้างด้วยตะไบ รวมทั้งในร่องระหว่างสังฆาฏิกับชายจีวรซ้ายมือก็จะมีรอยแต่งด้วยตะไบในซอก
- มีเส้นขีดตรงหัวตาซ้าย
- ส่วนในหูจะมีส่วนเกิน(ตัดเกิน) ออกมาจากรูปหู
- ตรงปลายคางมีเส้นเล็กๆ เป็นฝอยๆ เชื่อมกับเนื้อคอ
- มองเห็นเส้นริ้วจีวรด้านขวาองค์พระสามเส้น และด้านที่พันแขนซ้ายเจ็ดเส้น
- ใต้ฐานหากเป็นเนื้ออัลปาก้าใช้มือลูบดูจะแอ่นเป็นท้องกระทะเล็กน้อย หากเป็นทองเหลืองจะตึงไม่แอ่น และมีเส้นรอยปั๊มตัดใต้ฐานเป็นวงๆ เรียกกันว่า "วงเดือน"

สำหรับพิมพ์ด้านหลังในทุกพิมพ์จะเหมือนกัน
- หลังใบหูมีเส้นเรียวคมชัดวิ่งขนานกับริมหู
- สระ "อิ" เหนือคำว่า "เงิน" ที่ปั๊มลงบนสังฆาฏิด้านหลัง มีลักษณะเหมือนหัวลูกศรปลายอยู่ล่าง
- ช่วงรอยต่อระหว่างองค์พระกับฐานเขียงด้านหลัง เมื่อใช้กล้องส่องไล่ดูจะเห็นบางส่วนเป็นรอยเสี้ยนเล็กๆ คล้ายกับรอยครูดของเครื่องปั๊ม เป็นแผงเล็กๆ วิ่งเชื่อมระหว่างก้นองค์พระกับฐานที่ท่านนั่งพอดี เป็น "จุดตาย" อีกประการหนึ่งครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/26557446809278_view_resizing_images_1_.jpg)  (http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/pic-monk/monk-raja-12.jpg)
เหรียญพระสุนทรีวาณี สมเด็จพระสังฆราช(แพ)

"พระสุนทรีวาณี" นับเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงเป็นที่นิยมสืบทอดกันมาของวัดสุทัศนเทพวราราม นอกเหนือไปจาก "พระกริ่ง" อันลือเลื่อง เนื่องจากทรงพุทธานุภาพเป็นที่ปรากฏ

แต่เดิมภาพ "พระสุนทรีวาณี" หรือ "เทวนารี" สถิตอยู่บนดอกบัวนี้ สมเด็จพระวันรัต (แดง) วัดสุทัศน์ ทรงให้ หมื่นศิริธัชสังกาศ-เจ้ากรม (แดง) เขียนขึ้นประดิษฐานในพระตำหนักสมเด็จ

ปรากฏว่าเป็นที่สนพระทัยของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ทรงมีพระราชวิจารณ์พระราชทาน สมเด็จพระบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระนริศรานุวัดติวงศ์ โดยมีพระราชดำริว่า อาจเกี่ยวเนื่องกับลัทธิมหายาน เพราะเป็นรูปดอกบัวขึ้นจากน้ำ ดอกกลางเป็นดอกบัวบาน มีรูปนางฟ้านั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ซ้ายพาดตักอย่างพระมารวิชัย ในอุ้งหัตถ์มีดวงแก้ว พระหัตถ์ขวาทำอาการกวักดุจพระคันธารราษฎร์ ดอกริมเป็นดอกบัวโรย เบื้องขวามีรูปบุรุษ เบื้องซ้ายมีรูปสตรีนั่งพับเพียบประนมมือ เบื้องบนมีรูปเทวดาถือเครื่องสักการะ ดั้นเมฆสองแถวซ้อนกัน เบื้องล่างมีรูปนาคกับสัตว์ต่างๆ

เมื่อครั้งดำรงสมณศักดิ์ที่ "สมเด็จพระพุฒาจารย์" ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ได้ทรงอธิบายว่า "รูปสุนทรีวาณี" นี้นั้น สมเด็จพระวันรัต (แดง) พระอุปัชฌาย์ของพระองค์ ทรงคิดขึ้นจาก "พระสูตสัททาวิเศษ แล้วให้หมื่นศิริธัชลังกาศ (แดง)-เจ้ากรม เขียนขึ้น โดยมีความหมายถึง พระธรรม ดอกบัวหมายถึง โอษฐ์ของพระพุทธเจ้า ที่มีในพระคาถาดังนี้
"มุนินฺท วทนมพุทฺธ คพฺภสมฺภว สุนฺทรี
ปาณีนํ สรณํ วาณี มยหํ ปิณยตํ มนํฯ"

"วาณี" นางฟ้า คือ พระไตรปิฎก "มุนินท วทนมพุทธ คพภสมภว สุนทรี" คือ มีรูปอันงดงาม เกิดแต่ท้องแห่งดอกบัว ซึ่งก็คือ พระโอษฐ์แห่งพระพุทธเจ้า "ปาณีนํ สรณํ วาณี" คือ เป็นที่พึ่งแห่งสัตว์ผู้มีปราณทั้งหลาย และ "มยหํ ปิณยตํ มนํ" คือ จงยังใจแห่งข้าพเจ้าทั้งหลายให้ยินดี

พระอุปัชฌาย์(แดง) ยังได้กล่าวว่า อาจารย์ของท่านทางคันถธุระและวิปัสสนาธุระ สอนให้บริกรรมคาถานี้ก่อนจะเริ่มเรียนพระปริยัติและเข้าที่ภาวนาทุกคราว ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย มีสมเด็จพระสังฆราช (วัดราชสิทธาราม) เป็นต้น ล้วนนับถือคาถานี้อยู่ทั่วกัน

จนกระทั่งอาราธนากัมมัฏฐานก็ใช้คาถานี้ ท่านจึงคิดเอามาผูกเป็นรูปปรุงเปรียบเข้าอีกหลายอย่างหัตถ์ขวาแห่งสุนทรีวาณี ซึ่งทำเพียงดังอาการกวัก เพื่อจะให้ได้กับคำว่า "เอหิ ปัสสิโก โอปะนะยิโก" ซึ่งถือเอาความหมายว่าเรียกให้มา ดูดวงแก้วในหัตถ์ซ้าย เปรียบเป็น "อมตะ" รูปบุรุษเบื้องขวาเปรียบเป็น "ภิกษุสงฆ์สาวก" รูปสตรีเบื้องซ้ายเป็น "ภิกษุณีสงฆ์สาวิกา" เทวดาแถวล่างหมายถึง "เทวโลก" พรหมแถวบน หมายถึง "พรหมโลก" ต่างมาทำสักการบูชาน่านน้ำภายใต้ เปรียบด้วย "สังสารวัฏ" นาคและสัตว์น้ำ เปรียบเป็น "พุทธบริษัท"

สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ผู้โด่งดังในด้านการสร้าง "พระกริ่ง" ซึ่งมีชื่อเสียงเป็นที่นิยมสะสมกันในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องและเหรียญคณาจารย์ เมื่อทรงสร้างก็จะตั้งนามตามสมณศักดิ์ในขณะนั้น แต่สำหรับ "เหรียญสุนทรีวาณี" ที่ทรงสร้าง ไม่ได้ตั้งตามสมณศักดิ์ดังเช่นพระกริ่ง คงให้นามว่า "เหรียญสุนทรีวาณี" ตามต้นแบบที่มีมา

เหรียญสุนทรีวาณีนี้ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ สร้างในสมัยเป็นที่พระพรหมมุนี ในปี พ.ศ.2464 โดยเอาแบบอย่างจากภาพพระสุนทรีวาณี ของ สมเด็จพระวันรัต (แดง) พระอุปัชฌาย์ มาเป็นแบบให้พระปลัดจิ๋ว ซึ่งเดิมเคยเป็นช่างทองมาเป็นผู้ออกแบบแกะแม่พิมพ์ขึ้นมา

ลักษณะเป็นเหรียญปั๊มรูปทรงเสมา หูเชื่อม มีห่วง ด้านหน้า ตรงกลางเป็นรูป "พระสุนทรีวาณี" ประทับนั่ง ขัดสมาธิเพชร เหนืออาสนะกลีบบัว 2 ชั้น ชั้นบนเป็นบัวหงาย 11 กลีบ ชั้นล่างเป็นบัวคว่ำ 7 กลีบ พระหัตถ์ขวายกขึ้นระหว่างพระอุระ มีลักษณาการแบบ "กวักเรียก" มีความหมายเพื่อให้ได้รับคำว่า "เอหิปสสิโก" พระหัตถ์ซ้ายถือดวงแก้ว อันเปรียบเสมือนพระสาวก ส่วนพระเศียรซึ่งเดิมของ สมเด็จพระวันรัต (แดง) เป็นมงกุฎ พระองค์ได้เปลี่ยนเป็นรูปองค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อเป็นการระลึกถึงพระพุทธองค์ ผู้ทรงเป็นศาสดาของมวลมนุษย์และเทวดา

ต่อมา พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้พิมพ์พระราชวิจารณ์ภาพ "พระสุนทรีวาณี" นี้ พระราชทานในงานพระราชกุศลคล้ายวันสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในวันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ.2471 อีกด้วยครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/78484668789638_view_resizing_images_1_.jpg)
พระขุนแผน พิมพ์อกใหญ่-พิมพ์อกเล็ก

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน "พระขุนแผน" ถ้านึกถึงพระขุนแผนก็ต้องนึกถึงเมตตามหานิยม พวกหนุ่มๆ ในสมัยก่อนก็มักจะชอบหาพระขุนแผนมาใส่ห้อยคอ เพราะนึกถึงความเจ้าชู้และมีเสน่ห์ของพระเอกขุนแผน แถมมีความเก่งกล้าในวิทยาคม จึงถูกใจชายหนุ่มในสมัยก่อนกันนัก

พระขุนแผนของสุพรรณบุรี กรุที่มีชื่อเสียงก็จะเป็นกรุวัดพระรูปและกรุวัดบ้านกร่าง พระกรุวัดบ้านกร่างนั้นมีมากมายหลายพิมพ์และมีแบบคู่คือพระพลายคู่ ก็ยังมีอีกหลายพิมพ์เช่นกัน วัดบ้านกร่าง ตั้งอยู่ที่อำเภอศรีประจันต์ ตรงข้ามตัวตลาดและที่ว่าการอำเภอศรีประจันต์ วัดนี้สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยอยุธยาตอนกลาง พระกรุวัดบ้านกร่างนี้สันนิษฐานว่าสมเด็จพระนเรศวรมหาราชได้สร้างไว้หลังจากเสร็จศึกสงครามยุทธหัตถี กับพระมหาอุปราชา เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ทหารหาญที่เสียสละชีวิตในการศึกครั้งนั้น

พระกรุวัดบ้านกร่างแตกกรุออกมาประมาณ ปีพ.ศ.2440 อาจจะเนื่องจากองค์พระเจดีย์ที่บรรจุพระล้มลง คนเฒ่าคนแก่ เล่าให้ฟังว่า เกิดมาก็เห็นพระบ้านกร่างนี้กระจัดกระจายอยู่ไปทั่วบริเวณวัด และเจ้าอาวาสในสมัยนั้นก็ได้ให้นำพระเครื่องทั้งหมดมากองรวมไว้ที่โคนต้นพิกุลหน้าวิหารและในวิหารหลังเก่า ก็มีกองสูงถึงฐานชุกชี แสดงว่าจำนวนพระมีมากมาย คนในสมัยก่อนไม่ค่อยมีใครนำพระเครื่องจากวัดเข้าบ้าน จึงมีพระกองอยู่อย่างนั้น จะมีก็พวกเด็กแถววัดและเด็กวัด ที่นำเอามาร่อนลงน้ำให้กระท้อนกับพื้นน้ำเล่นว่าใครจะกระท้อนได้มากกว่ากัน หรือไม่ก็เอามาทอยกอง เป็นที่สนุกสนานของเด็กๆ ในสมัยนั้น แต่ก็ยังไม่มีใครกล้านำกลับไปบ้าน เพราะผู้ใหญ่จะดุเอาห้ามเอาของวัดเข้ามาไว้ที่บ้าน (ในสมัยพ.ศ.2440) ต่อมาที่ท่าน้ำวัดบ้านกร่างมักมีชาวเรือที่นำข้าวของมาซื้อขายแลกเปลี่ยนกันมาพักจอดเรือที่ท่าน้ำวัดในหน้าแล้ง ส่วนมากเป็นชาวนครชัยศรี สมุทรสาครและสมุทรสงคราม ก็เก็บกลับไปบ้านของเขาบ้าง บางคนเอาไปห้อยคอแล้วมีประสบการณ์ต่างๆ ก็มาเอากันอีก พระก็เริ่มงวดลงไป ชาวบ้านก็จึงเริ่มเอาพระมาเก็บไว้บ้าง พวกหนุ่มๆ เอาพระพลายคู่ไปห้อยคอแล้วไปมีเรื่องกับคนต่างถิ่น ถูกฟันไม่เข้าก็จึงเริ่มมาหาพระที่วัดกันจนหมดไปในที่สุด ในสมัยก่อนผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่า พระบ้านกร่างคู่นั้นสามารถแลกกับวัวได้คู่หนึ่งเลยทีเดียว

ต่อมาก็มีการตั้งชื่อพระพิมพ์ต่างๆ เช่น พระขุนแผนทรงพลใหญ่-เล็ก พระขุนแผนห้าเหลี่ยมอกใหญ่-อกเล็ก พระขุนแผนใบมะยม พระขุนแผนใบพุทรา พระพิมพ์ พระประธาน พิมพ์ซุ้มเหลือบ พิมพ์เถาวัลย์ พิมพ์ใบไม้ร่วง พิมพ์ซุ้มประตู และพลายคู่พิมพ์ต่างๆ ฯลฯ ทำไม ต้องเป็นชื่อขุนแผน ก็เมืองสุพรรณนั้นตามวรรณคดีเป็นบ้านเกิดของขุนแผนตัวพระเอกของเรื่อง แม้แต่ถนนหนทางในสุพรรณฯ ยังตั้งชื่อตามวรรณคดีเลยครับ ชื่อพระกรุอื่นๆ ก็มีที่เป็นชื่อตามวรรณคดีทั้งนั้น ทีนี้พระที่มีชื่อว่าพระขุนแผนผู้คนก็นึกเอาว่าคงจะเก่งกล้าสามารถและมีเสน่ห์เมตตามหานิยมตามพระเอกในเรื่องขุนแผนด้วย พวกชายหนุ่มวัยรุ่นก็มักจะนิยมเสาะหากันใหญ่

ความจริงพุทธคุณของพระกรุวัดบ้านกร่าง นั้นเด่นทางด้านคงกระพัน แคล้วคลาด และเมตตามหานิยม แต่ร้อยทั้งร้อยคนที่หาพระขุนแผนนั้นชอบเจ้าชู้เกือบทั้งนั้นครับ ไม่ได้ว่าใครนะครับ แต่ส่วนใหญ่เท่าที่เห็นเป็นอย่างนั้น ตัวผมเองเมื่อตอนวัยรุ่นก็ห้อยพระวัดบ้านกร่างเช่นกัน แหมใครจะไม่ชอบล่ะครับ แต่ปัจจุบันไม่ได้ห้อยแล้ว แม่บ้านไม่ให้ห้อยครับ สงสัยเขาจะอ่านวรรณคดีมากไป

ครับโม้มามากแล้ววันนี้ผมนำรูปพระกรุวัดบ้านกร่าง ที่นิยมกันมากคือพระขุนแผน พิมพ์อกใหญ่และพิมพ์อกเล็ก จากหนังสืออมตยอดนิยมเมืองสุพรรณมาให้ชมครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83344875648617_1.jpg)
พระปิดตากรุวัดนางชีพิมพ์ต่างๆ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดนางชีโชติการาม ภาษีเจริญ กทม. วัดแห่งนี้มีประวัติอันยาวนานและน่าสนใจ นอกจากนี้ยังมีกรุพระเครื่องต่างๆ มากมาย ที่เป็นที่รู้จักกันมากก็คือพระปิดตาเนื้อตะกั่ว ซึ่งมีลักษณะคล้ายๆ กับพระปิดตาของหลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง เรามาลองศึกษาประวัติของวัดและพระเครื่องที่พบในกรุของวัดนางชีกันครับ

วัดนางชีโชติการาม ชาวบ้านทั่วไปมักเรียกกันสั้นๆ ว่า วัดนางชี วัดนี้เป็นวัดเก่าแก่ ว่ากันว่าเป็นวัดที่สร้างมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลาง พระประธานในพระอุโบสถและพระพุทธรูปในพระวิหารเป็นศิลปะแบบอยุธยา นอกจากนี้ยังเคยขุดพบแผ่นอิฐมีขนาดใหญ่หนาแบบสมัยกรุงศรีอยุธยา

จากตำนานกล่าวว่า วัดนางชีสร้าง ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลาง ตรงกับรัชสมัยของสมเด็จพระชัยราชาธิราช สันนิษฐานว่าสร้างในปี พ.ศ.2078 ใช้เวลาก่อสร้างประมาณ 3 ปี ตามประวัติกล่าวว่า สาเหตุที่สร้างเนื่องจากบุตรสาวเจ้าพระยาพิชิตมนตรี ชื่อ อิ่ม ป่วยอย่างไม่ทราบสาเหตุ จนกระทั่งมีตาปะขาวมานิมิตเข้าฝันกับเจ้าพระยาพิชิตมนตรี ให้แก้บนด้วยการให้ลูกสาวบวชชี

ดังนั้นเจ้าพระยาพิชิตมนตรีจึงได้ให้แม่อิ่ม บุตรสาวบวชชี พร้อมทั้งสร้างวัดให้อยู่ ชาวบ้านจึงเรียกว่า วัดนางชี คณะผู้สร้างวัดนางชีในตอนแรกมี 3 ท่าน คือ เจ้าพระยาพิชิตมนตรี พระยาฤๅชัยณรงค์ และ ออกหลวงเสนาสมุทร วัดนี้มีความเจริญรุ่งเรืองตลอดมา จนถึงสมัยอยุธยาตอนปลาย และได้กลายเป็นวัดร้างเพราะขาดการดูแลในช่วงสงครามระหว่างไทยกับพม่า

ต่อมาในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ในช่วงตอนปลายรัชกาล ซึ่งว่างจากการทำศึก พระองค์จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สำรวจตรวจตราวัดวาอารามนอกกำแพงเมือง และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการบูรณปฏิสังขรณ์วัดต่างๆ ที่ชำรุดทรุดโทรม โดยเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ พ่อค้า คหบดี ได้ร่วมกันสร้างและปฏิสังขรณ์ แล้วถวายเป็นพระอารามหลวง

สำหรับวัดนางชี ท่านพระยาโชฎึกราชเศรษฐีซึ่งเป็นพ่อค้าชาวจีน ได้เป็นผู้ปฏิสังขรณ์โดยร่วมกับสมเด็จพระรูปศิริโสภาคย์มหานาคนารี พระราชชนนีของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินี ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เพื่อเป็นอนุสรณ์ในการบวชชีของพระองค์ โดยทำเป็นแบบจีน ประดับประดาด้วยเครื่องเคลือบลวดลายของจีนทั้งหมด เมื่อสร้างเสร็จได้ถวายแด่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เป็นพระอารามหลวง ได้พระราชทานนามว่า "วัดนางชีโชติการาม"

ต่อมาในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระยาราชานุชิต (จ๋อง) จัดการบูรณปฏิสังขรณ์ถาวรวัตถุทั่วพระอาราม และให้วัดนางชีเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี

วัดนางชีมีพระบรมสารีริกธาตุบรรจุอยู่ตั้งแต่ครั้งโบราณแล้ว มีพิธีถวายการสรงน้ำและพิธีแห่พระบรมสารีริกธาตุโดยทางเรือไปตามแม่น้ำลำคลองเป็นงานประจำปี ชาวบ้านเรียกว่า "งานชักพระ"

ที่วัดนางชีแห่งนี้มีการพบพระกรุที่บรรจุอยู่ในเจดีย์ราย โดยมีคนร้ายมาลักลอบขุด เพื่อหาสมบัติของมีค่า เจดีย์รายเหล่านี้เป็นเจดีย์เอกชนสร้างขึ้นเพื่อบรรจุอัฐิบรรพบุรุษ เป็นเจดีย์ไม่ใหญ่โตนัก ไม่มีใครทราบว่าคนร้ายได้อะไรไปบ้าง

ต่อมาเมื่อประมาณปี พ.ศ.2490 ในสมัยพระครูบริหารบรมธาตุเป็นเจ้าอาวาส ต้องการใช้พื้นที่ด้านหลังพระอุโบสถ และด้านหลังพระวิหาร จึงได้รื้อเจดีย์รายออก พบพระเครื่องเนื้อผง คือพระวัดท้ายตลาดเป็นจำนวนมาก สอบประวัติได้ความว่า พระปลัดช้อย อยู่วัดท้ายตลาดเป็นผู้นำมาบรรจุไว้หลายปี๊บ นอกจากนี้ยังพบพระโคนสมอ และพระเนื้อตะกั่วองค์เล็กๆ อีกมาก ทางวัดก็ได้แจกจ่ายชาวบ้านไปบ้าง และเปิดให้ประชาชนเช่าบูชาเพื่อนำรายได้มาบูรณะวัด

ต่อมาได้มีการเปิดกรุครั้งที่ 2 ประมาณ ปีพ.ศ.2523-2524 ทางวัดต้องการใช้พื้นที่อีกจึงต้องรื้อเจดีย์รายอีกครั้ง ก็พบพระกรุวัดนางชีอีกครั้งมีหลายพิมพ์ บรรจุอยู่ในกระปุก น่าจะประมาณ 2,000 องค์ จึงเปิดให้ประชาชนเช่าบูชาเพื่อนำรายได้มาบูรณะวัด พระในคราวนี้ ส่วนใหญ่เป็นพระเนื้อชินตะกั่ว ผิวปรอท ขาว เป็นส่วนมาก พระที่พบเป็นพระปิดทวาร หลายแบบ พระปางนาคปรก พระปรกโพธิ์ เป็นต้น

พระปิดตาของกรุวัดนางชีมีพุทธลักษณะคล้ายกับพระปิดตาเนื้อชินตะกั่วของวัดหนัง จึงสันนิษฐานกันว่าพระที่สร้างบรรจุไว้นั้นอาจจะเป็นพระที่นำไปให้เจ้าคุณเฒ่า วัดหนัง ปลุกเสกก็เป็นได้ ปัจจุบันพระปิดตาวัดนางชีก็หายากแล้วครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระปิดตากรุวัดนางชีพิมพ์ต่างๆ มาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/81159627561767_2.jpg)
พระปิดตาพิมพ์มัดข้าวต้ม เนื้อเมฆพัด  
หลวงปู่จันทร์ วัดบ้านยาง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เราจะมาคุยกันถึงพระเกจิอาจารย์ของจังหวัดราชบุรี ซึ่งท่านเป็นหนึ่งในพระเกจิอาจารย์ที่ร่วมปลุกเสกพระรูปสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ ณ พระอุโบสถวัดราชบพิธฯ ปี พ.ศ.2481 ในพิธีครั้งนี้พระเกจิอาจารย์ที่ได้รับนิมนต์มาร่วมในพิธีล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่เรืองวิทยาคมทั้งสิ้น พระเกจิอาจารย์ที่ผมจะกล่าวถึงก็คือหลวงปู่จันทร์ วัดบ้านยาง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี ครับ

พระครูธรรมสุนทร (จันทร์) วัดบ้านยาง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี ท่านเกิดเมื่อปี พ.ศ.2419 ที่หมู่บ้านริมคลองเหนือ อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี โยมบิดาชื่อจีน โยมมารดาชื่อเคิ้ว นามสกุลจีนเครือ ชีวิตในวัยเด็กก็เหมือนกับเด็กทั่วๆ ไป ใช้ชีวิตอย่างอิสระ หน้าที่ของท่านคือต้อนควายฝูงใหญ่ไปเลี้ยง อุปนิสัยเป็นคนจริง พูดเสียงดัง และค่อนข้างจะเป็นคนเขื่องอยู่ไม่น้อย เป็นหัวหน้าในกลุ่มเพื่อนฝูง

พออายุครบบวชในปี พ.ศ.2440 ก็ได้อุปสมบทที่วัดหนองเสือ บ้านโป่ง โดยมีพระอธิการดำ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการดี (จันทรโชติ) วัดบ้านยาง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการอินทร์ วัดบ้านยางนอก เป็นพระอนุสาวนาจารย์ เมื่อบวชแล้วท่านก็ได้ศึกษาอักขรสมัยทั้งขอมและไทย ปฏิบัติตามพระวินัยอย่างเคร่งครัด เริ่มศึกษาพระปริยัติและปฏิบัติกับพระอธิการดี จนมีความรู้แตกฉาน และทางด้านพุทธาคมนั้นก็ได้ศึกษากับพระอธิการดี และพระอธิการอินทร์ วัดบ้านยางนอกอีกด้วย

ต่อมาท่านก็ได้สร้างพระปิดตาออกมาแจกกับชาวบ้าน ลูกศิษย์ลูกหา จนปรากฏในทางคงกระพันเล่าลือกันมาก ในราวปี พ.ศ.2466 พระอธิการดี เจ้าอาวาส ถึงกาลมรณภาพ ท่านก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสสืบแทน จนกระทั่งถึงปี พ.ศ.2475 ก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นพระอุปัชฌาย์ พ.ศ.2475 ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าคณะตำบล พ.ศ.2481 ได้รับแต่งตั้งเป็นพระครูสัญญาบัตร ที่พระครูธรรมสุนทร หลวงปู่จันทร์มรณภาพในปี พ.ศ.2494 สิริอายุได้ 76 ปี พรรษาที่ 54

ในครั้งที่หลวงปู่จันทร์ยังมีชีวิตอยู่นั้นท่านได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่าง เช่น ในปี พ.ศ.2481 ที่ท่านได้รับแต่งตั้งเป็นพระครูสัญญาบัตร ทางคณะศิษย์ได้จัดงานแสดงมุทิตาจิต และสร้างเหรียญรูปท่านแจกเป็นที่ระลึก

นอกจากนี้ ท่านก็ยังได้สร้างพระปิดตาไว้หลายรุ่นหลายแบบ เช่น พระปิดตาเนื้อเมฆพัด เนื้อตะกั่ว เนื้อชิน เนื้อพลวง เนื้อทองแดง และเนื้อผง เหตุที่สร้างไว้หลายเนื้อนั้น ก็เนื่องจากว่าท่านสร้างไว้หลายครั้งด้วยกัน ตั้งแต่เมื่อท่านยังไม่ได้เป็นเจ้าอาวาสด้วยซ้ำ จนถึงปีที่ท่านมรณภาพ ชาวบ้านโป่งจะหวงแหนพระปิดตาของท่านกันมาก

เนื่องจากมีประสบการณ์มากมายที่ชาวบ้านแถบนั้นประสบมา ทั้งแคล้วคลาด ทั้งอยู่ยงคงกระพันชาตรี ครั้งสงครามมหาเอเชียบูรพาท่านก็สร้างแจกทหารราชบุรีและจากที่อื่นๆ ที่เดินทางมาขอพระจากท่านเป็นจำนวนมาก การสร้างพระของท่านนั้นก็สร้างกันในวัด พระเณรชาวบ้านช่วยกันเทหลอมแล้วช่วยกันตกแต่ง หลวงปู่ท่านจะลงอักขระ แล้วปลุกเสกให้อีกครั้ง

ในวันนี้ก็นำพระปิดตาพิมพ์มัดข้าวต้ม เนื้อเมฆพัด ของท่านมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/23589844587776_3.jpg)
พระปิดตาเนื้อผง เนื้อตะกั่ว และน้ำเต้ากันไฟ
ของหลวงปู่ชุ่ม วัดราชสิทธาราม (วัดพลับ)

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดราชสิทธาราม (วัดพลับ) ซึ่งเราๆ ท่านๆ ก็รู้จักกันดีและจะนึกถึงสมเด็จพระสังฆราช (สุก ไก่เถื่อน) และพระสมเด็จวัดพลับ นอกจากสมเด็จพระสังฆราช (สุก) แล้ว พระสังวรานุวงศ์เถระ (ชุ่ม) ท่านเป็นผู้หนึ่งที่ศึกษาวิปัสสนาสายของสมเด็จพระสังฆราช (สุก) สืบต่อมา และได้สร้างวัตถุมงคลไว้เช่นกัน

พระสังวรานุวงศ์เถระ (ชุ่ม) เกิดเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ.2396 บ้านเดิมของท่านอยู่ในสวนหลังวัดพลับ โยมบิดาชื่ออ่อน โยมมารดาชื่อขลิบ เมื่ออายุได้ 10 ขวบท่านก็ได้ศึกษาอักษรสมัยในสำนักของพระอาจารย์ทอง วัดพลับ และได้บรรพชาเป็นสามเณร โดยมีพระสังวรานุวงศ์เถระ (เมฆ) เป็นพระอุปัชฌาย์ และได้ศึกษาพระกรรมฐานกับหลวงปู่เมฆด้วย พออายุครบบวชในปี พ.ศ.2417 ท่านก็ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ โดยมีพระสังวรานุวงศ์ (เมฆ) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดโตเป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระสมุห์กลัดเป็นพระอนุสาวนาจารย์ ต่อมาภายหลังเมื่อสิ้นพระสังวรานุวงศ์เถระ (เมฆ) แล้ว หลวงปู่ชุ่มก็ได้ศึกษาวิปัสสนากรรมฐานกับพระสังวรานุวงศ์เถระ (เอี่ยม) ต่อจนเชี่ยวชาญและจบหลักสูตรของสมเด็จพระสังฆราช (สุก)

ในปี พ.ศ.2457 หลวงปู่ชุ่มอายุได้ 60 ปี ก็ได้รับพระราชทานพัดงาสาน และได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระสังวรานุวงศ์เถระ พ.ศ.2458 ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดพลับ จนกระทั่งมรณภาพในปี พ.ศ.2470 สิริอายุได้ 74 ปี พรรษาที่ 53

หลวงปู่ชุ่มได้สร้างวัตถุมงคลไว้ให้แก่ศิษย์หลายอย่าง เช่น พระเครื่องทั้งชนิดเนื้อตะกั่ว เนื้อผง (หายาก) และเครื่องรางน้ำเต้ากันไฟ ซึ่งโด่งดังมาก และมีประสบการณ์ต่างๆ มากมาย ปัจจุบันหาของแท้ยากมากครับ พุทธคุณปลอดภัยแคล้วคลาด เมตตามหานิยม และอยู่ยงคงกระพัน ส่วนน้ำเต้ากันไฟนั้น อยู่กับบ้านเรือนป้องกันไฟ ป้องกันฟ้าผ่า และปกป้องคุ้มกันภัย

คนเฒ่าคนแก่เล่ากันว่า ขนาดวัวที่มีผู้นำมาถวายไว้ที่วัดชื่อเจ้าด่าง ชอบออกเดินหากินไปเรื่อยเปื่อย บางครั้งออกไปไกลถึงแถวโพธิ์สามต้น แล้วไปเหยียบผ้าที่เขาย้อมตากไว้ เจ้าของมาเห็นเข้าก็เข้ามารุมทำร้าย แต่เจ้าด่างไม่เป็นอะไรเลย มีครั้งหนึ่งทหารเรือลองยิงก็ยิงไม่ออก เจ้าด่างนี้มีผ้าจีวรของหลวงปู่ชุ่มผูกคอไว้เป็นที่เล่าลือกันมาก และต่อมาจึงทราบว่าเป็นวัวของหลวงปู่ชุ่มวัดพลับ เรื่องวัตถุมงคลของหลวงปู่ชุ่มนั้นมีประสบการณ์มากมาย คนเฒ่าคนแก่แถวๆ นั้นต่างทราบกันดี

ลูกศิษย์ของหลวงปู่ชุ่ม ที่เป็นพระสงฆ์และรู้จักกันดี ได้แก่ สมเด็จพระสังฆราชเจ้ากรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ วัดราชบพิธ พระครูประศาสน์สิกขกิจ (พริ้ง) วัดบางปะกอก พระมงคลเทพมุนี (สด) วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระสังวราภิมณฑ์ (โต๊ะ) วัดประดู่ฉิมพลี พระพุทธวิถีนายก (เพิ่ม) วัดกลางบางแก้ว

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระปิดตาทั้งเนื้อผงและเนื้อตะกั่วและน้ำเต้ากันไฟของหลวงปู่ชุ่ม จากหนังสือตามรอยตำนานสุดยอดอมตะภาพถ่าย 108 พระคณาจารย์แดนสยาม ของคุณพยัพ คำพันธุ์ มาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/45858425936765_1.jpg)
พระผงเจ้าคุณทิพย์

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระรุ่นเก่าๆ ที่ดี มีพิธีกรรมการสร้างดี เนื้อหามวลสารดี พิธีพุทธาภิเษกดี แต่สนนราคายังไม่แพงนัก ยังมีอีกมาก ในวันนี้จะมาคุยกันถึงพระดีที่น่าบูชาคือ พระผงท่านเจ้าคุณทิพย์โกษา ซึ่งเข้าร่วมพิธีพุทธาภิเษกที่วัดสุทัศน์ พร้อมกับพระชัยวัฒน์กะไหล่ทอง ของสมเด็จพระสังฆราช (แพ)

พระยาทิพยโกษา (สอน โลหนันท์) รับราชการในกรมท่า (กระทรวงต่างประเทศในปัจจุบัน) ตั้งแต่ปี พ.ศ.2429 จนกระทั่ง กราบทูลลาออกจากราชการ เนื่องจากมีอายุมาก เมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ.2468 ท่านเจ้าคุณเป็นญาติห่างๆ กับสมเด็จพระสังฆราช (แพ) และสนิทสนมกัน นอกจากนี้ยังสนิทสนมกับสมเด็จพระสังฆราชอยู่ วัดสระเกศ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (ม.ร.ว.เจริญ) วัดระฆังฯ และท่านอาจารย์พา วัดระฆังฯ รวมทั้งพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงอีกหลายรูป

ท่านเจ้าคุณทิพย์ได้เก็บรวบรวมดอกไม้บูชาพระ แล้วนำมาตากแห้ง รวบรวมผงอิทธิเจ ผงปถมัง ผงพุทธคุณ รวมทั้งว่าน 108 ชนิดไว้ และได้ไปปรึกษาสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ถึงเรื่องการนำมาสร้างพระ แล้วจึงแกะแม่พิมพ์ด้วยหินสบู่ ท่านเจ้าคุณเชี่ยวชาญทางด้านฤกษ์ยามและโหราศาสตร์อยู่แล้ว จึงได้ดูฤกษ์ยามแล้วนุ่งขาวห่มขาว กดพิมพ์พระในระหว่างฤกษ์ พอหมดฤกษ์ก็หยุด โดยมีนายอั๋น นายชุ่ม เป็นลูกมือ

ส่วนการพุทธาภิเษกนั้นท่านเจ้าคุณทิพย์ได้ทูลขออนุญาตสมเด็จพระสังฆราช (แพ) นำพระทั้งหมดเข้าร่วมพิธีใหญ่ประจำปีในวันเพ็ญเดือนสิบสอง ของสมเด็จพระสังฆราช (แพ) พระผงท่านเจ้าคุณทิพย์ได้เข้าร่วมพิธีพร้อมกับพระชัยวัฒน์กะไหล่ทอง ประมาณปี พ.ศ.2460 ของวัดสุทัศน์

พระที่สร้างในครั้งนั้นท่านเจ้าคุณได้นำไปบรรจุเจดีย์ต่างๆ และส่วนหนึ่งได้แจกจ่ายให้แก่ลูกๆ หลานๆ ญาติมิตรที่รู้จักกันตามอัธยาศัย

พระที่สร้างในคราวนี้มีอยู่หลายพิมพ์ เช่น รูปลอยองค์แบบพระกริ่ง พระพิมพ์กลีบบัว พระพิมพ์เล็บมือ พระพิมพ์นางสมาธิขาโต๊ะ เป็นต้น พระส่วนใหญ่จะมีปิดทอง บางองค์ก็มีลงรักปิดทอง เนื้อพระผงท่านเจ้าคุณทิพย์ มีทั้งที่เป็นเนื้อออกสีเขียว และสีออกน้ำตาล

พระผงท่านเจ้าคุณทิพย์นั้นพุทธคุณเด่นทางด้านเมตตามหานิยมและแคล้วคลาด ปัจจุบันสนนราคาก็ยังไม่สูงมากนักครับ บางท่านอาจจะมีอยู่ที่บ้านแต่ไม่ทราบว่าเป็นพระอะไรก็เป็นได้นะครับ ถ้าพบก็เลี่ยมห้อยคอได้เลยครับ พระผงท่านเจ้าคุณทิพย์เป็นพระดี พิธีดี เนื้อหามวลสารดี และเป็นพระเก่าครับ

วันนี้ผมได้นำรูปพระบางส่วนของท่านเจ้าคุณทิพย์ มาให้ชมกันครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/87838646686739_2.jpg)
รูปเหมือนรุ่นแรก หลวงพ่อโอภาสี

หลวงพ่อโอภาสี อาศรมบางมด ฝั่งธนบุรี ผู้มีวัตรปฏิบัติที่แตกต่างจากพระเกจิอาจารย์รูปอื่นจนได้รับสมญาว่า "ผู้บูชาไฟ เป็นพุทธบูชา" หรือ พระอภิญญาผู้สำเร็จ "เตโชกสิณ" เป็นที่เคารพศรัทธาตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน

หลวงพ่อโอภาสี เดิมชื่อ ชวน มะลิพันธ์ เกิดที่ อ.ปากพนัง จ.นครศรีธรรมราช เมื่อปี พ.ศ.2441 บรรพชาที่วัดโพธิ์ ในเมืองนครศรีธรรมราช ก่อนจะเดินทางเข้ากรุงเทพมหานครและฝากตัวเป็นศิษย์ของสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (ม.ร.ว.ชื่น นพวงศ์) วัดบวรนิเวศวิหาร ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนจนกระทั่งอายุครบ จึงอุปสมบท โดยสมเด็จพระสังฆราชเจ้า เป็นพระอุปัชฌาย์

ศึกษาพระปริยัติธรรมจนสามารถสอบได้เปรียญธรรม 7 ประโยค ใฝ่ใจและมุ่งมั่นศึกษาด้านวิปัสสนากรรมฐาน สามารถเจริญกรรมฐานโดยเพ่งพินิจ "กองกูณฑ์หรือเจริญกสิณเตโชธาตุ"

นอกจากนี้ยังฝากตัวเข้าศึกษาวิทยาคมกับหลวงพ่อกบ ถ้ำเขาสาริกา พระเกจิผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในยุคนั้นด้วย

ราวปี พ.ศ.2484 หลวงพ่อโอภาสี เริ่มออกธุดงค์ตามป่าเขาลำเนาไพร เพื่อเจริญวิปัสสนากรรมฐานอย่างเคร่งครัด ฉันภัตตาหารเพียงมื้อเดียว คราหนึ่งท่านเดินทางมาปักกลด ณ บางมด อ.บางขุนเทียน ฝั่งธนบุรี เมื่อชาวบ้านทราบข่าวจึงนำข้าวของเครื่องใช้และปัจจัยมาถวาย แต่ท่านก็นำไปเผาไฟจนหมด

ท่านกล่าวว่า "ความร้อนของมนุษย์นั้น ถูกเผาผลาญด้วยโลภะ โมหะ ภคะ อวิชชาฯ"

การที่ท่านนำของถวายไปเผานั้น เพื่อเป็นพุทธบูชาสักการะแด่อำนาจพุทธานุภาพ, อนุพุทธะปัจเจกพุทธะ อันเป็นที่สักการบูชาของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย ดลบันดาลให้อานุภาพเหล่านี้มาช่วยดับร้อนผ่อนคลายจิตใจมนุษย์ให้บรรเทาลง ด้วยอำนาจแห่งความมืดมน เพื่อเป็นการดับกิเลสทั้งหลายให้หมดไป

สร้างความศรัทธาแก่สาธุชนทั้งหลาย กิตติศัพท์และอภินิหารของท่านได้ปรากฏให้ชาวบ้านพบเห็นเรื่อยมา จึงได้ร่วมกันปลูกสร้างอาศรมให้ท่านพักอาศัยเรียก "อาศรมบางมด"

มรณภาพในปี พ.ศ.2498 โดยสังขารของท่านไม่เน่าเปื่อยเป็นที่อัศจรรย์ ลูกศิษย์จึงนำบรรจุในโลงแก้ว ประดิษฐานในพระมหาเจดีย์ในสวนอาศรมบางมด ปัจจุบันคือ "วัดหลวงพ่อโอภาสี" หรือ "วัดพุทธบูชา" ผู้ศรัทธาและประชาชนยังพากันไปกราบสักการะอยู่เป็นเนืองนิตย์ โดยเชื่อกันว่าการได้กราบไหว้ขอพรจากท่าน จะเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตและประสบความสำเร็จตามปรารถนา

หลวงพ่อโอภาสี ได้สร้างวัตถุมงคลและเครื่องรางของขลัง เพื่อแจกจ่ายแก่ศิษยานุศิษย์และผู้เคารพศรัทธามากมาย ซึ่งล้วนปรากฏพุทธคุณเป็นที่ประจักษ์ครบทุกด้าน เป็นที่นิยมและเสาะแสวงหากันอย่างกว้างขวาง

ฉบับนี้จะกล่าวถึง "เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก" ที่ปัจจุบันมีค่านิยมสูงมาก และหาดูหาเช่ายากยิ่ง

เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อโอภาสี รุ่นแรก สร้างในปี พ.ศ.2495 ขณะจำพรรษาอยู่ที่อาศรมบางมด โดยจัดสร้างเพียงเนื้อเดียว คือ เนื้อทองแดง ลักษณะเป็นเหรียญกลม หูเชื่อม เส้นผ่าศูนย์กลาง 2.2 ซ.ม.

ด้านหน้า ขอบยกเป็น 2 ชั้น ชั้นนอกหนากว่าชั้นใน ขอบชั้นในเป็นเส้นเล็กเรียวมากและติดชัดเป็นเส้นเดียวกันโดยรอบ ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงพ่อโอภาสีหน้าตรงครึ่งองค์ คล้องประคำ ข้างล่างเป็นเครื่องหมาย "กากบาท"

ด้านหลัง ขอบโดยรอบยกเป็นเส้นชั้นเดียว บรรจุพระคาถาของท่าน คือ "อิติสุคะโต อะระหังพุทโธ นะโมพุทธายะ ปะฐะวีคงคา พระภุมมะเทวา ขะมามิหัง" ตรงกลางเป็นเครื่องหมาย "สวัสติกะ" มีปลายหันไปทางขวา แสดงถึงความเป็นมงคลต่างๆ และเป็นเครื่องหมายแห่งชีวิตซึ่งมีการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารไม่มีที่สิ้นสุด

อีกทั้งเป็นเครื่องหมายประจำของ "เทพอัคนี" ซึ่งอาจนำมาใช้เป็นเครื่องหมายประจำตัวของท่าน ซึ่งเป็นผู้บูชาไฟก็เป็นได้ ส่วนจุด 4 จุดในเครื่องหมายสวัสติกะ หมายถึง ธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ

พิมพ์ด้านหลัง ยังแบ่งออกเป็น 2 พิมพ์ คือ พิมพ์หนังสือใหญ่และพิมพ์หนังสือเล็ก หรือเรียกว่าพิมพ์ปอใหญ่และพิมพ์ปอเล็ก โดยสังเกตที่หางตัว "ป" ของคำว่า ปะฐะวีคงคา ถ้าแบนๆ คือ "พิมพ์ปอใหญ่" แต่ถ้าเรียวแหลม เป็น "พิมพ์ปอเล็ก"

การจะเช่าหานั้นต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วน ห่วงต้องเป็นห่วงเชื่อม จะมีห่วงในตัวเฉพาะที่แจกกรรมการซึ่งใช้แม่พิมพ์เดียวกัน, เปลือกตาและลูกตาจะคมชัดมาก แม้ผ่านการใช้สึกมาแล้วก็ยังเห็นชัดเจน, เห็นฟันเป็นซี่ๆ คมชัดเจน, ริ้วจีวรจะพลิ้วเป็นธรรมชาติ คมชัด แต่ที่แจกกรรมการริ้วจีวรจะเบลอ เพราะแม่พิมพ์เริ่มชำรุด

นอกจากนี้ ข้างเหรียญที่ไม่ผ่านการใช้จะคมและรอยตัดขอบเหรียญจะสม่ำเสมอครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/29486991051170_3.jpg)
เหรียญหล่อเจ้าสัวประทานพร 88 รุ่นแรก
 
"พระธรรมสิงหบุราจารย์" หรือ "หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม" เจ้าอาวาสวัดอัมพวัน อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี เป็นพระกัมมัฏฐานที่มีจริยวัตรงดงาม เป็นพระสุปฏิปันโน สอนสั่งญาติโยมให้รู้ซึ้งถึงกฎแห่งกรรม รู้ถึงการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ

จนเป็นที่เคารพศรัทธาทั้งในฐานะพระนักพัฒนา พระนักเทศน์ และพระวิปัสสนาจารย์

ท่านเกิดในสกุล จรรยาลักษณ์ เมื่อวันที่ 10 ส.ค. 2471 ที่ ต.ม่วงหมู่ อ.เมือง จ.สิงห์บุรี

อายุ 20 ปี อุปสมบทที่วัดพรหมบุรี จ.สิงห์บุรี โดยมีพระพรหมนคราจารย์ วัดแจ้งพรหมนคร เป็นพระอุปัชฌาย์

ท่านศึกษาวิชากัมมัฏฐานกับพระครูนิวาสธรรมขันธ์ (หลวงพ่อเดิม) วัดหนองโพ, พ่อท่านลี วัดอโศการาม, พระอริยคุณาธาร (เส็ง ปุสโส) จ.ขอนแก่น, พระราชสิทธิมุนี วิปัสสนาจารย์ชื่อดัง แห่งวัดมหาธาตุฯ กรุงเทพฯ

ด้วยความประทับใจในปฏิปทาของผู้เป็นอาจารย์ หลวงพ่อจรัญมุ่งเผยแผ่ด้วยการเปิดสำนักกัมมัฏฐานขึ้นที่วัดอัมพวัน โดยจำลองแบบให้มีสภาพเหมือนวัดหนองโพ และยังเขียนหนังสือธรรมะ จัดพิมพ์เผยแผ่แจกจ่ายเป็นวิทยาทานแก่ผู้เข้ามาอบรมจำนวนมาก

มรณภาพอย่างสงบ เมื่อวันที่ 25 ม.ค. 2559 สิริอายุ 88 พรรษา 68

ย้อนไปในปี พ.ศ.2557 พระครูปริยัติพรหมคุณ เจ้าอาวาสวัดกลางพรหมนคร ขออนุญาตพระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ) จัดสร้างวัตถุมงคล "เหรียญหล่อเจ้าสัวประทานพร 88 รุ่นแรก หลวงพ่อจรัญ" เพื่อหาทุนและสมนาคุณผู้เป็นเจ้าภาพสร้าง "ศูนย์วิปัสสนา วัดกลางพรหมนคร"

จัดสร้างเป็นเนื้อทองคำ (ตามสั่งจอง), เนื้อเงิน หน้ากากทองคำ 99 เหรียญ, เนื้อสัมฤทธิ์ หน้ากากทองคำ 99 เหรียญ, เนื้อเงินบริสุทธิ์ 999 เหรียญ, เนื้อสัมฤทธิ์ หน้ากากเงิน 1,199 เหรียญ, เนื้อสัมฤทธิ์ 1,499 เหรียญ, เนื้อทองนพคุณ (อัลปาก้า) 2,999 เหรียญ, เนื้อทองทิพย์ (ทองเหลือง) 4,999 เหรียญ, เนื้อทองชมพู (ทองแดง) 4,999 เหรียญ

ลักษณะวัตถุมงคล ด้านหน้าเหมือนพระพิมพ์เจ้าสัวทั่วไป มีห่วงขวาง ด้านหลังมียันต์และอักขระขอมจม เป็นยันต์พุทธซ้อน, ยันต์มะอะอุ และยันต์นะเมตตา ด้านล่างมีลายเซ็น "พระธรรมสิงหบุราจารย์" และหมายเลขไทยกำกับ

ประกอบพิธีพุทธาภิเษก วันจันทร์ที่ 22 ธ.ค. 2557 เวลา 14.19 น. ที่อุโบสถวัดกลางพรหมนคร มีพระวิปัสสนาจารย์ร่วมพิธีแผ่เมตตาอธิษฐานจิต 15 รูป อาทิ พระภาวนาพรหมคุณ วัดกุฎีทอง, พระครูสุขุมธรรมานุยุต วัดธรรมวงษ์, พระครูภัทรธรรมคุณ วัดพัฒนา ธรรมาราม, พระครูวิธานปริยัติคุณ วัดแจ้งพรหมนคร, พระครูสุวรรณวิโรจน์ วัดทอง, พระครูวิริยโสภิต วัดพระปรางค์, พระครูสัทธาโสภิต วัดศรัทธาภิรมย์ เป็นต้น

สอบถามได้ที่วัดกลางพรหมนคร ต.ต้นโพธิ์ อ.เมือง จ.สิงห์บุรี โทร.08-9902-0900 และ 08-9088-8965
     เปิดตลับพระใหม่


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/30811932476030_4.jpg)
พระกริ่ง พระชัยวัฒน์ พระรูปเหมือนหลวงปู่เก๋ ถาวโร

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน ขออนุญาตประชาสัมพันธ์พิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคลพระมงคลนนทวุฒ (หลวงปู่เก๋ ถาวโร) รุ่น 105 ปี สี่แผ่นดิน ณ วัดปากน้ำ จ.นนทบุรี เมื่อวันที่ 23 ม.ค. 59 ซึ่งหลวงปู่เก๋ วัดปากน้ำ เมตตาเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ จุดเทียนชัยและได้รับเมตตาจากหลวงปู่แขก ปภาโส วัดสุนทรประดิษฐ์ ดับเทียนชัยในพิธีสำหรับพระเกจิอาจารย์ชื่อดังที่ร่วมนั่งปรกอธิษฐานจิตปลุกเสกได้แก่ หลวงพ่อพูน วัดบ้านแพน หลวงปู่นนท์ สำนักสงฆ์เขาพรานธูป หลวงพ่ออ่าง วัดใหญ่สว่างอารมณ์ หลวงพ่อสำอางค์ วัดบางพระ พระมหาเมืองอินทร์ วัดอนงคาราม หลวงพ่อทองหล่อ วัดพรหมรังสี พระครูปลัดประสิทธิ์ วัดสุนทรประดิษฐ์ โดยมีคุณนิสิต จันทร์สมวงศ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดนนทบุรี ร่วมเป็นประธานฝ่ายฆราวาส พร้อมด้วยคุณสมนึก ธนเดชากุล นายกเทศมนตรีนครนนทบุรี ประธานคณะกรรมการจัดสร้าง คุณพยัพ คำพันธุ์ นายกสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย ประธานที่ปรึกษา รวมทั้งแขกผู้มีเกียรติในสังคมพระเครื่อง อาทิ คุณพิศาล เตชะวิภาค รองนายกสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย คุณผูก รัศมี คุณชัยนฤทธิ์ เพชรพันธุ์ทอง ฯลฯ โดยพิธีพุทธาภิเษกครั้งนี้ได้รับความสนใจจากประชาชนเป็นจำนวนมาก

หลังจากพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคล พระมงคลนนทวุฒ (หลวงปู่ เก๋) รุ่น 105 ปีสี่แผ่นดิน ภายในงานได้มีการแจกวัตถุมงคล พระชัยวัฒน์เนื้อฝาบาตร หรือพระชัยวัฒน์แจกทาน แก่ประชาชนที่มาร่วมพิธี นอกจากนี้ คุณนิสิต จันทร์สมวงศ์ ผู้ว่าราชการจังหวัด นนทบุรี และคุณสมนึก ธนเดชากุล นายกเทศมนตรีนครนนทบุรี ได้ร่วมกันทำลายบล็อกวัตถุมงคลเพื่อยืนยันเจตนารมณ์ที่ชัดเจน

สำหรับท่านที่สนใจวัตถุมงคลชุดนี้ของหลวงปู่เก๋ วัดปากน้ำ นนทบุรี สามารถติดต่อสอบถามรายละเอียดได้ที่ โทร. 0-2589-0500 ต่อ 1231, 1233 ได้ครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/36013496998283_view_resizing_images_1_.jpg)
พระกริ่งเชียงตุง สมเด็จพระสังฆราช (แพ)

"สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ทรงโปรดพิมพ์ "พระกริ่งจีนใหญ่" ที่มีความสวยงามในทุกมุมมอง โดยส่วนใหญ่พระองค์จึงใช้ "แม่พิมพ์พระกริ่งใหญ่" ของพระยาศุภกรบรรณสาร (นุ่ม วสุธาร) ในการสร้างพระกริ่งของพระองค์ในทุกครั้งและทุกปี"

พระกริ่งเชียงตุง ปี 2486 นับเป็นพระกริ่งรุ่นสุดท้าย ในสมเด็จพระสังฆราช (แพ) และยังเป็นการนำแม่พิมพ์ "พระกริ่งใหญ่เดิม" มาใช้ในการจัดสร้างอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้ายอีกด้วย

การสร้างพระกริ่งของสมเด็จพระสังฆราช (แพ ติสฺสเทว) โดยส่วนใหญ่แล้ว พระองค์จะใช้ "พิมพ์พระกริ่งใหญ่" ของ พระยาศุภกรบรรณสาร (นุ่ม วสุธาร) ผู้อำนวยการกองพระคลังข้างที่ในสมัยรัชกาลที่ 6 ซึ่งเป็นอดีตช่างทองหลวงฝีมือดี และรับอาสาทำแม่พิมพ์พระกริ่งใหญ่ถวายท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ โดยการใช้ตะกั่วตีหุ้มองค์พระกริ่งใหญ่ต้นแบบ ทำให้ได้ขนาดเท่ากับต้นแบบร้อยเปอร์เซ็นต์

สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ทรงใช้ "แม่พิมพ์พระกริ่งใหญ่" ของพระยาศุภกรบรรณสาร ในการสร้างพระกริ่งของพระองค์ในทุกครั้งและทุกปี เพราะทรงโปรดพิมพ์ 'พระกริ่งจีนใหญ่' ที่มีความสวยงามในทุกมุมมอง ในการสร้างครั้งแรก เมื่อปี พ.ศ.2458 คือ "พระกริ่งพรหมมุนี" สมัยทรงครองพระสมณศักดิ์ ที่พระพรหมมุนี ครั้นเมื่อกรอกหุ่นเทียนเสร็จตามจำนวนที่จะเข้าหุ่นดินไทยแล้ว พระยาศุภกรบรรณสารก็จะนำแม่พิมพ์กลับไป และเป็นเช่นนี้ทุกครั้งไปมาตลอด

กระทั่งถึงปี พ.ศ.2466 ทรงได้รับพระราชทานสถาปนาเป็นสมเด็จพระราชาคณะ ที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ ทรงใช้แม่พิมพ์พระกริ่งใหญ่สร้าง "พระกริ่งสมเด็จพระพุฒาจารย์" หรือ "พระกริ่งพุฒาจารย์" ก่อนที่พระยาศุภกรบรรณสารจะเอาแม่พิมพ์กลับคืนไป จากนั้นท่านก็ถึงแก่อนิจกรรม โดยยังไม่ได้นำแม่พิมพ์กลับมาถวายท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ทำให้การสร้างพระกริ่งหลังจากนั้นต้องเปลี่ยนไปใช้แม่พิมพ์อื่นเป็นเวลาถึง 10 ปี อาทิ พระกริ่งวันรัต ปี 2478-2479, พระกริ่งชนะคน ปี 2481 หรือ พระกริ่งพุทธนิมิต ปี 2484 เป็นต้น

จนเมื่อปี พ.ศ.2486 คุณหญิงศุภกรบรรณสาร ภรรยาของพระยาศุภกรบรรณสาร ได้นำ "แม่พิมพ์พระกริ่งใหญ่" ซึ่งเป็นแม่พิมพ์ตะกั่วอันเดิมกลับมาถวายสมเด็จพระสังฆราช (แพ) และในปีนั้นเอง ทรงโปรดให้หล่อพระกริ่งใหญ่โดยใช้แม่พิมพ์ตะกั่วเดิมนั้น เพื่อประทานแก่เจ้าหน้าที่กรมการศาสนาและพระสงฆ์ที่จะเดินทางไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา ณ สาธารณรัฐเชียงตุง (ปัจจุบันอยู่ในประเทศพม่า-เมียนมา) ถวายพระนามว่า "พระกริ่งเชียงตุง" โดยสร้างจำนวน 108 องค์ สถาปนาเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ.2486 ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12

พอถึงปีรุ่งขึ้น ณ วันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ.2487 ก็ได้เสด็จดับขันธ์สิ้นพระชนม์ "พระกริ่งเชียงตุง" จึงนับเป็นพระกริ่งรุ่นสุดท้ายในองค์สมเด็จพระสังฆราช (แพ ติสฺสเทว)

หลังจากนั้นมา ท่านเจ้าคุณศรีฯ(สนธิ์) ได้นำ "แม่พิมพ์พระกริ่งใหญ่" นี้ มาสร้างพระกริ่งของท่านอีกหลายรุ่น คือ พระกริ่งนวโลกุตตรญาณมุนี, พระกริ่งก้นถ้วยใหญ่, พระกริ่งบรรณรสมงคลมุนี และสุดท้าย พระกริ่งทองทิพย์ ในปี พ.ศ.2495 แม่พิมพ์ก็ชำรุดเสียหายไม่สามารถใช้งานได้อีก

พระกริ่งเชียงตุง เป็นพระกริ่งที่ทรงสร้างโดยใช้ชนวนพระกริ่งรุ่นต่างๆ ที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ทรงเก็บไว้บนตำหนักสมเด็จฯ ผสมกับเนื้อชนวนพระกริ่ง ปี 2482 และแผ่นทองที่จารพระยันต์ 108 กับ นะ ปถมัง 14 รวมกับแผ่นทองที่เหลือจากการหล่อพระพุทธชินราชอินโดจีน ปี 2485 อีกจำนวนมาก กระแสเนื้อภายในจะออกสีนากอ่อนแล้วกลับเป็นสีน้ำตาล มีทั้งวรรณะอมเขียว ที่เรียกว่า "สีไพล (ว่านไพล)" คือออกสีเขียวเข้ม เพราะแก่ชนวนพระกริ่งนวโลหะ และวรรณะออกน้ำตาลอ่อนและน้ำตาลอมแดง โดยมีท่านผู้รู้ได้ผูกคำพ้องจองกันว่า "พระกริ่งเชียงตุง พิมพ์กริ่งใหญ่ เนื้อเหลืองไพล อุดใหญ่ใกล้บัว"

พระกริ่งเชียงตุง จำนวน 108 องค์นี้ เจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้แจกแก่เจ้าหน้าที่กรมการศาสนาที่จะเดินทางไปเชียงตุง และศิษย์ผู้ใกล้ชิดไปประมาณ 30 องค์, เจ้าคุณใหญ่ (เสงี่ยม) ได้ขอไปอีกประมาณ 40 องค์ ส่วนที่เหลือท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้เก็บเอาไว้เพราะเป็นรุ่นสุดท้าย ซึ่งมีจำนวนเพียง 20 กว่าองค์เท่านั้น

เมื่อพระองค์สิ้นพระชนม์ พระกริ่งเชียงตุงที่เหลือจึงได้ตกอยู่กับ ท่านเจ้าคุณศรี (สนธิ์) ผู้เป็นศิษย์เอกครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/77000466941131_6.jpg)
พระสมเด็จพระศาสดา วัดบวรนิเวศวิหาร

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระสมเด็จพระศาสดา วัดบวรนิเวศวิหาร ที่สร้างในปี พ.ศ.2516 ซึ่งเป็นพระที่สร้างในโอกาสที่สมเด็จพระสังฆราช (ญาณสังวร) ท่านได้สร้างไว้เมื่อคราวอายุครบ 5 รอบครับ

ในปี พ.ศ.2516 ซึ่งเป็นปีที่สมเด็จพระสังฆราชมีพระชันษาครบ 60 ปี บรรดาศิษยานุศิษย์ในสมเด็จพระสังฆราช ได้ประชุมหารือกันจัดงานและหาของที่ระลึกเพื่อถวายให้แจกในงานวันแซยิดของท่านในวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ.2516 ที่ประชุมมีมติให้สร้างพระผงรูปสี่เหลี่ยมแบบพระสมเด็จ และให้นำหลวงพ่อพระศรีศาสดามาเป็นแบบพิมพ์ ส่วนมวลสารนั้นให้ช่วยกันหามา แต่ต้องเป็นมงคลวัตถุอันทรงคุณค่าต่อการสร้างพระ ในครั้งนี้ ม.ล.เกษตร สนิทวงศ์ ซึ่งมีความเลื่อมใสในสมเด็จพระสังฆราช ได้นำความขึ้นกราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้ทรงทราบถึงการจัดงานเฉลิมฉลองพระชันษา 60 ปี ของสมเด็จพระสังฆราช และได้ทูลขอพระราชทานผงที่ทรงสร้างพระสมเด็จจิตรลดาที่เหลือจากการที่ทรงสร้างพระ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานผงที่เหลือทั้งหมดให้แก่ ม.ล.เกษตร เพื่อนำมาเป็นส่วนผสมอันเป็นมงคลแก่พระสมเด็จพระศรีศาสดาในครั้งนั้น

สำหรับการแกะแม่พิมพ์ เป็นหน้าที่ของกองกษาปณ์แห่งประเทศไทย โดยออกแบบเป็นรูปสี่เหลี่ยมแบบพระสมเด็จ มีพระศรีศาสดาประดิษฐานอยู่ภายในซุ้มครอบแก้ว เมื่อแกะแม่พิมพ์แล้วได้ทดลองพิมพ์ออกมาจำนวนหนึ่ง เพื่อให้ ม.ร.ว.ประสมศักดิ์ จรูญโรจน์ ดู ม.ร.ว.ประสมศักดิ์ดูแล้วให้ความเห็นว่าเนื้อที่ระหว่างยอดซุ้มกับองค์พระมีมากเกินไปจนแลดูโล่ง ให้นำแม่พิมพ์ไปแกะเพิ่มเส้นรัศมีเพื่อให้รูปแบบเกิดความสมดุล ช่างก็ได้นำแม่พิมพ์ไปแกะรัศมีกระจายออกจากเบื้องบนพระเศียรได้ 17 เส้น จากนั้นได้ผสมมวลสารพิมพ์พระสมเด็จพระศรีศาสดาจนหมดผง นับจำนวนรวมทั้งรุ่นลองพิมพ์ไม่มีรัศมี ได้จำนวน 6,164 องค์พอดี

เมื่อได้พระพิมพ์ทั้งหมดมาก็ถวายแด่สมเด็จพระสังฆราชแล้ว สมเด็จพระสังฆราชได้อธิษฐานจิตเป็นการส่วนพระองค์ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2516 จนถึงเดือนกันยายน พ.ศ.2516 จึงได้จัดพิธีพุทธาภิเษกขึ้นที่พระอุโบสถวัดบวรฯ ในวันที่ 28 กันยายน โดยมีพระเกจิอาจารย์ที่ทรงคุณวุฒินั่งปลุกเสก หลังจากเสร็จสิ้นพิธีแล้ว สมเด็จพระสังฆราชทรงแจกเป็นที่ระลึกแก่ผู้ที่ร่วมแสดงมุทิตาจิตอย่างทั่วถึง และยังแจกต่ออีกจำนวนหนึ่ง พระที่เหลือจากแจกแล้วได้นำออกมาให้ประชาชนได้บูชาองค์ละ 200 บาท ได้เงินประมาณ 600,000 บาท จึงนำไปทอดกฐิน ณ วัด วังโพธิการาม จ.กาญจนบุรี

พระสมเด็จพระศรีศาสดาจึงเป็นพระที่น่าเก็บรักษาและบูชา เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตัวผู้ที่บูชาเป็นอย่างมากครับ ปัจจุบันยังพอหาได้ไม่ยากนักครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/92327188990182_7.jpg)
หลวงปู่ขำ วัดหนองแดง

"หลวงปู่ขำ เกสโร" หรือ "พระครูโสภณสราธิการ" ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบ้านหนองแดง ต.หนองกุง อ.นาชือก จ.มหาสารคาม พระเถระที่อายุพรรษามากที่สุดรูปหนึ่งของเมืองมหาสารคาม เป็นพระเถระทรงศีลบริสุทธิ์ สมถะ

ปัจจุบัน สิริอายุ 88 ปี พรรษา 68

หลวงปู่ขำ เกิดเมื่อปี พ.ศ.2471 ที่บ้านหนองแดง ต.หนองกุง อ.นาชือก จ.มหาสารคาม

เมื่ออายุครบ 20 บริบูรณ์ อุปสมบทที่พัทธสีมาวัดบ้านค้อธิ โดยมีหลวงปู่รอด พรมสโร วัดหนองกุง อ.นาเชือก เป็นพระอุปัชฌาย์

หลังอุปสมบท ฝากตัวเป็นศิษย์ศึกษาวิทยาคมจากหลวงปู่เนาว์ ยโสธโร อดีตพระเกจิอาจารย์ชื่อดัง เจ้าอาวาสวัดบ้านหนองแดง

หลวงปู่ขำ เป็นพระที่เคร่งครัดในธรรมวินัย วัตรปฏิบัติดี ร่วมมือกับญาติโยม ทุ่มเทแรงกายแรงใจพัฒนาสาธารณูปโภคภายในวัดอย่างต่อเนื่อง ปรากฏว่าได้รับความร่วมมือจากญาติโยมเป็นอย่างดี ทำให้วัดแห่งนี้สามารถพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว

สำหรับวัตถุมงคลหลวงปู่ขำ อาทิ เหรียญรุ่นเจริญพร รุ่น 1, เหรียญเลื่อนสมณศักดิ์ รุ่น 2 เป็นต้น แต่ละรุ่นได้รับความสนใจจากคณะศิษยานุศิษย์ รวมทั้งผู้ที่เคารพเลื่อมใสศรัทธาค่อนข้างมาก ทำให้วัตถุมงคลเหล่านั้นมีราคาเช่าหาพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากในปี 2559 เป็นปีที่หลวงปู่ขำ อายุครบ 88 ปี ในวันที่ 6 มี.ค.2559 วัดหนองแดง พร้อมคณะศิษยานุศิษย์ เตรียมจัดงานมุทิตาสักการะ พร้อมจัดสร้างวัตถุมงคลรูปเหมือนหลวงปู่ขำรุ่นแรก เพื่อมอบสมนาคุณผู้ที่มาร่วมงานมุทิตาสักการะ และร่วมบริจาคสมทบทุนก่อสร้างศาลาการเปรียญที่อยู่ระหว่างการก่อสร้าง

วัตถุมงคลรูปเหมือนหลวงปู่ขำรุ่นแรก ออกแบบเป็นรูปหลวงปู่นั่งขัดสมาธิ บริเวณสังฆาฏิ มีเลข ๑ หมายถึงเป็นรูปหล่อเหมือนรุ่นแรก และบริเวณฐานที่นั่งด้านหน้าต่อเนื่องไปด้านหลัง เขียนคำว่า "หลวงปู่ขำ เกสโร วัดหนองแดง จ.มหาสารคาม" จำนวนการจัดสร้างน้อยมาก ประกอบด้วย 1.ชุดกรรมการ มีเนื้อเงิน เนื้อปลอกกระสุนปืน เนื้อทองแดงกะไหล่ทอง เปิดบูชา ชุดละ 1,800 บาท (หมดแล้ว) 2.เนื้อชนวน สร้าง 289 องค์ เปิดบูชา 300 บาท 3.ทองแดงรมดำ สร้าง 489 องค์ บูชา 200 บาท 4.เนื้อทองระฆัง สร้าง 200 องค์ แจกโรงทานและพุทธศาสนิกชนที่ร่วมงานวันที่ 6 มี.ค.2559 5.เนื้อตะกั่ว สร้าง 32 องค์ มอบคณะกรรมการจัดงาน

ประกอบพิธีพุทธาภิเษก โดยหลวงปู่ขำเสกเดี่ยว ตลอดเดือนกุมภาพันธ์ 2559

สนใจร่วมทำบุญสมทบทุนสร้างศาลาการเปรียญวัดหนองแดง โทร.09-8754-7234
     เปิดตลับพระใหม่

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83728025398320_1.jpg)
พระยอดขุนพลของกรุศาลเจ้าเชียงใหม่

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่านลมหนาวพัดมาทำให้คิดถึงจังหวัดทางภาคเหนือ เช่น จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเคยเป็นเมืองสำคัญในสมัยอาณาจักรล้านนา ซึ่งมีวัดวาอารามเก่าแก่สำคัญๆ อยู่มากมาย อันแสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองในสมัยอดีต นอกจากนี้ยังพบพระพุทธรูปสมัยต่างๆ เช่น พระพุทธรูปศิลปะสุโขทัย และพระพุทธรูปศิลปะเชียงแสนยุคต้น ถึงยุคปลาย ที่เป็นศิลปะแบบของลังกาก็มี ส่วนในเรื่องของพระเครื่องนั้นมีพบไม่มากกรุนัก ส่วนใหญ่เป็นพระเครื่องประเภทดินเผา เช่น กรุเวียงท่ากาน วัดช้างค้ำ วัดพระธาตุดอยคำ กรุฮอด กรุวัดหัวข่วง และกรุศาลเจ้า เป็นต้น

พระยอดขุนพลของจังหวัดเชียงใหม่ก็มีครับ พระของกรุนี้ขุดพบจากบริเวณกรุศาลเจ้า อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ในประมาณปี พ.ศ.2498 นอกจากพระพิมพ์ยอดขุนพลแล้วยังพบพระพิมพ์ปรกโพธิ์อีกด้วย พระที่พบส่วนใหญ่จะเป็นพระเนื้อดินเผา โดยจะพบทั้งที่มีการลงรักปิดทองและส่วนที่ไม่ได้ลงรักปิดทองก็มี นอกจากนี้ยังพบที่เป็นเนื้อว่านอีกด้วย ศิลปะที่เห็นเป็นศิลปะแบบเดียวกับพระปรกโพธิ์เชียงแสนซึ่งเป็นสกุลช่างล้านนา

พุทธลักษณะของพระยอดขุนพลนั้นจะเป็นพระนั่งปางมารวิชัย ปรากฏรายละเอียดของพระพักตร์ชัดเจน การวางพระกรแบบแขนอ่อนวางพระหัตถ์อยู่นอกเข่า ซึ่งมักจะเรียกว่าเข่าใน นอกจากนี้ ยังมีรายละเอียดของเครื่องประกอบเป็นฉัตร และบังสูรย์ ประกอบด้านซ้ายและด้านขวา ล้วนเป็นเครื่องสูงของเจ้าพระยามหากษัตริย์ทั้งสิ้น ส่วนพระพิมพ์ปรกโพธิ์นั้น รูปทรงกรอบนอกคล้ายๆ กัน รายละเอียดขององค์พระก็คล้ายคลึงกัน เพียงแต่เครื่องประกอบนั้นเป็นต้นโพธิ์ แบบซุ้มโพธิ์

พระทั้งสองชนิดนี้มีขนาดค่อนข้างเขื่อง คือมีความกว้างประมาณ 4-4.3 ซ.ม. สูงประมาณ 5.5-6.2 ซ.ม. พระทั้งสองพิมพ์นี้ถือเป็นพระเครื่องยอดนิยมของภาคเหนือ จนได้รับการขนานนามว่า "พระยอดขุนพล" ซึ่งปัจจุบันก็หาชมองค์แท้ๆ ยากเช่นกัน พุทธคุณนั้นว่ากันว่าเด่นทางด้านอยู่ยงและแคล้วคลาดครับ และพระเครื่องทั้งสองพิมพ์นี้นับเป็นพระเครื่องศิลปะล้านนาที่สวยงามมาก ควรค่าแก่การเก็บรักษาเพื่อเป็นมรดกทางวัฒนธรรมแก่ลูกหลานสืบต่อไปครับ

พระเครื่องที่เป็นพระกรุพระเก่าของแต่ละจังหวัดนั้น มีคุณค่าในทางโบราณคดี และยังมีพุทธคุณในด้านคุ้มครองให้อยู่เย็นเป็นสุข ถึงแม้บางองค์อาจจะมีขนาดใหญ่หรือค่อนข้างเขื่อง ปัจจุบันอาจจะไม่ค่อยนิยมนำมาห้อยคอก็ตาม แต่เก็บไว้บูชาที่บ้านก็คุ้มครองบ้านเรือนและคน ในบ้านให้อยู่เย็นเป็นสุข อีกทั้งศิลปะของแต่ละยุคสมัยก็สวยงามและมีคุณค่าในตัวเองในแต่ละยุคแต่ละท้องถิ่น เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติเราครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระยอดขุนพลของกรุศาลเจ้าเชียงใหม่ จากหนังสืออมตพระกรุอันล้ำค่าของไทยมาให้ชมกันครับ

     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/89621762227680_2.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/92384955286979_2..jpg)
พระปิดตา วัดท้ายย่าน จ.ชัยนาท

พระปิดตา วัดท้ายย่าน จ.ชัยนาท ซึ่งคนรุ่นเก่ามักเรียกขานว่า "พระปิดตา บ่หยั่น" นับเป็นพระกรุหนึ่งเดียวในชุดเบญจภาคีพระปิดตายอดขุนพลที่มีอายุการสร้างยาวนานที่สุด และด้วยพุทธคุณเป็นเลิศครบครัน จึงเป็นสุดยอดแห่งการแสวงหาของบรรดานักสะสมพระกรุเก่า รวมถึงผู้ชื่นชอบพระปิดตามาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน แต่ด้วยความที่หาของแท้ๆ ได้ยากยิ่งนัก ค่านิยมจึงสูงขึ้นเรื่อยๆ

พระปิดตา วัดท้ายย่าน มีการค้นพบที่กรุวัดท้ายย่าน อ.สรรคบุรี ซึ่งปัจจุบันหลงเหลือเพียงซากโบราณที่ยังพอมีเค้าโครงเก่าอยู่บ้างเท่านั้น นอกจากพระปิดตาแล้วยังพบพระลีลาเมืองสรรค์และพระสรรค์นั่งไหล่ยกบรรจุในกรุเดียวกัน ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์สมัยกรุงศรีอยุธยา เมืองสรรคบุรี ได้ชื่อว่าเป็น "เมืองพระ" มีวัดร่วม 200 วัด เป็นแหล่งรวมพระพุทธรูปสมัยอู่ทองที่มีชื่อเสียงมาก และเมื่อคราวสงครามก็นับเป็นเมืองหน้าด่านสำคัญในการรบทัพจับศึก ผู้รู้หลายๆ ท่านลงความเห็นว่า พระปิดตาท้ายย่านนี้สร้างในราวกลางถึงปลายกรุงศรีอยุธยา เพราะพบรวมอยู่กับพระเครื่องในสมัยเดียวกัน

พระปิดตา วัดท้ายย่าน เท่าที่พบมี 3 เนื้อด้วยกัน คือ เนื้อแร่พลวง เนื้อสัมฤทธิ์ และเนื้อดินผสมผงใบลาน ซึ่งจะพบใน "พิมพ์กบ" เป็นส่วนใหญ่ สำหรับเนื้อที่ได้รับความนิยม คือ "เนื้อแร่พลวง" โดยเนื้อแร่พลวงนี้ เป็นแร่ชนิดหนึ่งที่เกิดตามธรรมชาติ เมื่อถลุงให้บริสุทธิ์แล้วจะมีความแข็งที่ผิวนอกแต่เนื้อในพรุน ไม่ยึดเกาะกันเหมือนโลหะชนิดอื่นๆ ดังนั้นเมื่อได้รับการกระทบหรือกระแทกแรงๆ จึงมักจะชำรุดแตกหักเป็นชิ้นๆ ทำให้การเก็บรักษาต้องใช้ความระมัดระวังอย่างมาก

พุทธลักษณะองค์พระประทับนั่งขัดสมาธิเพชร พระหัตถ์ทั้งสองยกขึ้นปิดพระเนตร พิมพ์ที่ได้รับความนิยมมี 3 พิมพ์ คือ พิมพ์ชีโบ พิมพ์กบ และพิมพ์เขียด ซึ่งในสามพิมพ์นิยมนี้ "พิมพ์กบ" นับเป็นพิมพ์ยอดนิยม อาจเนื่องด้วยมีขนาดพอเหมาะพอดีกว่าทุกพิมพ์

พิมพ์ชีโบ
- ลักษณะพิมพ์ทรงค่อนข้างใหญ่กว่าทุกพิมพ์
- พระเศียรปรากฏเป็นเส้นนูน คล้ายสวมหมวกชีโบ อันเป็นที่มาของชื่อพิมพ์
- พระเมาลีเป็นต่อม
- ด้านหลังปรากฏพระหัตถ์อีกหนึ่งคู่ เป็นเส้นจากพระอังสาลากลงมาปิดส่วนท้ายในลักษณะ "ปิดทวาร"
- พระศอด้านหลังปรากฏเส้นพระศอ เป็นจุดเม็ดไข่ปลา ด้านล่างลงมาเป็นอักขระตัว "อุ"

พิมพ์กบ
- พิมพ์ทรงเล็กกว่าพิมพ์ชีโบ เมื่อมองจากด้านหลังองค์พระจะมีลักษณะคล้าย "กบ" จึงใช้เรียกชื่อพิมพ์
- พระเศียรไม่ปรากฏรายละเอียด บางท่านจึงเรียก "พิมพ์เศียรโล้น"
- ด้านหลังปรากฏพระหัตถ์อีกหนึ่งคู่ เป็นเส้นจากพระอังสาลากลงมาปิดส่วนท้ายในลักษณะ "ปิดทวาร"

พิมพ์เขียด
- มีพิมพ์ทรงเล็กที่สุดในสามพิมพ์
- พุทธลักษณะจะคล้ายพิมพ์ชีโบ แต่พระเศียรมียอดแหลม ยาว และเล็กกว่า แลดูคล้ายๆ เขียด
- ด้านหลังปรากฏอักขระขอม ตัว "อุ" เช่นเดียวกัน

ด้วยความเป็นพระกรุหนึ่งเดียวและมีอายุยาวนานที่สุดในชุดเบญจภาคีพระปิดตายอดขุนพล กอปรกับพุทธคุณที่ปรากฏเป็นเลิศครบครัน ทั้งคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด มหาอุด เมตตามหานิยม และโชคลาภ ทำให้ "พระปิดตา วัดท้ายย่าน" เป็นที่นิยมและแสวงหาอย่างสูง แต่ด้วยพระที่พบมีจำนวนน้อยมาก การทำเทียมเลียนแบบจึงมีตามมามากมาย ต้องพิจารณากันให้ถ้วนถี่

อันดับแรกให้พิจารณาเนื้อหาผิวพรรณธรรมชาติบนองค์พระเป็นหลัก ตามพื้นผิวขององค์พระจะปรากฏเส้นเสี้ยนและรอยย่นคล้าย "หนังช้าง" ซึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ อาจมีมากหรือน้อยในแต่ละองค์ไม่แน่นอน ไม่ใช่ใช้ตะไบแต่ง ต้องดูลักษณะธรรมชาติให้ขาด นอกจากนี้จะมีคราบขี้กรุอันเกิดจากองค์พระบรรจุกรุเป็นเวลาเนิ่นนาน

จากนั้นจึงมาพิจารณาลักษณะพิมพ์ทรงว่าเป็นไปตามมาตรฐานหรือไม่ครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/15512931512461_view_resizing_images_1_.jpg)
พระเนื้อผง วัดวิเวกวนาราม (อธิษฐานจิตโดยท่านเจ้าคุณนรฯ )

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเนื้อผงที่น่าสนใจและน่าบูชามาก อธิษฐานจิตโดยท่านเจ้าคุณนรฯ คือพระชุดวัดวิเวกวนารามครับ พระชุดนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไร น่าสนใจอย่างไร เรามาร่วมศึกษากันนะครับ

พระเครื่องพิมพ์ต่างๆ ชุดนี้ จัดสร้างโดยคุณลุงแก้ว ศิริรัตน์ เพื่อไว้สมนาคุณแก่ผู้ร่วมบริจาคปัจจัยก่อสร้างศาลาการเปรียญวัดวิเวกวนาราม ซึ่งคุณลุงแก้วเป็นไวยาวัจกรอยู่ เรื่องมีอยู่ว่า ในต้นปี พ.ศ.2511 คุณลุงแก้วพร้อมด้วยบุตร คือ นายแพทย์สุพจน์และปลัดอำเภอเชาว์ ศิริรัตน์ ได้เดินทางมากราบนมัสการท่านเจ้าคุณนรฯ ณ อุโบสถ วัดเทพศิรินทราวาส หลังจากที่ท่านสวดมนต์ทำวัตรเสร็จ โดยกราบเรียนท่านเจ้าคุณนรฯ ว่า ศาลาการเปรียญของวัดวิเวกวนาราม บัดนี้ชำรุดทรุดโทรมมาก ไม่สามารถจะบูรณะได้ และได้ปรึกษาคุณแม่แปลก มารดาว่าจะดำเนินการก่อสร้างใหม่

ศาลาการเปรียญแห่งนี้เป็นที่อาศัยเรียนของเด็กๆ ในละแวกนั้น โดยคุณลุงแก้วได้กราบเรียนว่าจะนำผงพระที่แตกหักและเกสรดอกไม้นำมาบด แล้วจะนำมาให้ท่านช่วยอธิษฐานจิตให้ เพื่อจะได้นำไปแจกให้แก่ผู้มีจิตศรัทธาร่วมบริจาคในการก่อสร้างศาลาการเปรียญ ถ้าเหลือก็จะนำไปบรรจุไว้ที่ฐานชุกชีในพระอุโบสถ ปัจจัยทุกบาททุกสตางค์จะนำเข้าวัดโดยไม่หักค่าใช้จ่าย

ในขณะที่คุณลุงแก้วกำลังบอกเล่านั้น ปรากฏว่าท่านเจ้าคุณนรฯ นั่งขัดสมาธิหลับตานิ่งอยู่ประมาณ 15 นาที ท่านจึงลืมตาแล้วบอกว่า "อย่านำพระไปบรรจุใต้ฐานพระประธานเลย เพราะจะทำให้พระประธานเดือดร้อนภายหลัง เพราะถ้าพระชุดนี้เกิดมีชื่อเสียง ก็อาจจะทำให้ไปลักลอบขุดทำลายได้ ถ้าจะให้ดีโยมสร้างพระชุดนี้เสร็จก็นำไปแจกจ่ายให้กับผู้มีจิตศรัทธาให้หมดจะดีกว่า" พร้อมกันนี้ท่านก็ได้แนะนำคุณลุงแก้วว่า "เมื่อนำผงมาจะให้อธิษฐานจิตล่ะก็ ให้นำมาไว้ที่ระหว่างฐานชุกชีพระประธานภายในพระอุโบสถวัดเทพศิรินทร์ เพื่อจะได้ให้หลวงพ่อภายในพระอุโบสถและพระภิกษุ-สามเณร ที่ลงทำวัตรสวดมนต์ จะได้ช่วยกันปลุกเสกให้อีกด้วย"

หลังจากนั้นคุณลุงแก้วพร้อมทั้งบุตรชายทั้งสองจึงได้ไปกราบเรียนท่านเจ้าคุณพระศาสนโสภณ อดีตเจ้าอาวาส วัดเทพศิรินทร์ และได้บอกว่าจะนำโหลบรรจุผงพระมาไว้ภายในพระอุโบสถ เพื่อให้ท่านเจ้าคุณนรฯ และพระภิกษุ-สามเณรภายในวัดปลุกเสก 1 ไตรมาส พร้อมทั้งได้กราบเรียนว่าจะนำบุตรชาย คือนายเชาว์มาอุปสมบทที่วัดเทพศิรินทร์ ด้วยในปี พ.ศ.2511

หลังจากที่คุณลุงแก้วนำโหลบรรจุผงพระมาไว้ที่ในพระอุโบสถแล้ว สังเกตเห็นว่าหลังจากพระภิกษุ-สามเณรทำวัตรเสร็จแล้ว ท่านเจ้าคุณนรฯ จะนั่งเพ่งไปยังโหลแก้วที่บรรจุผงนานประมาณ 5 นาที ทุกวันจนครบไตรมาส เมื่อออกพรรษาแล้วคุณลุงแก้วจึงได้มากราบเรียนท่านเจ้าคุณนรฯ ว่าจะมารับผงไปจัดสร้างพระ เมื่อสร้างเสร็จแล้วจะนำพระมาให้ท่านเจ้าคุณนรฯ อธิษฐานจิตให้อีกครั้ง แต่ท่านเจ้าคุณนรฯ ได้ตอบปฏิเสธไปว่า ผงชุดนี้สำเร็จแล้วเป็นผงวิเศษ เมื่อนำไปสร้างพระแล้วจะนำไปเข้าพิธีพุทธาภิเษกที่ใกล้วัดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องหอบพะรุงพะรังมาถึงนี่ เพราะสมัยนั้นการไปมาไม่สะดวก ต้องมาทางเรือเท่านั้น

เมื่อคุณลุงแก้วกลับไปถึงตลาดบางน้ำเปรี้ยว ก็สั่งให้นายแพทย์สุพจน์ติดต่อช่างแกะแม่พิมพ์ แต่ทางหมอสุพจน์มีงานมากจึงยังไม่ได้ติดต่อช่าง จนคุณลุงแก้วรอแม่พิมพ์ไม่ไหวจึงได้ให้ลูกชายอีกคนที่เป็นทันตแพทย์อยู่ในตลาดคลองสิบหกใช้ยางทำพิมพ์ฟันมาถอดพิมพ์พระเครื่องพิมพ์ต่างๆ ที่มีอยู่ในบ้านเพื่อทำแม่พิมพ์ โดยคุณลุงแก้วได้ผสมผงและพิมพ์พระเองอยู่ที่บ้าน

พอถึงปลายๆ ปี พ.ศ.2512 นายแพทย์สุพจน์ได้ไปกราบนมัสการท่านเจ้าคุณนรฯ ท่านก็ได้บอกกับหมอสุพจน์ว่า ช่วยไปบอกโยมแก้วด้วยว่า "ผงที่นำไปสร้างพระขอให้ระมัดระวังด้วย อย่าให้ตกหล่นลงในที่ต่ำ เพราะจะบาป คือผงสำเร็จแล้ว" หมอสุพจน์ได้ฟังก็ประหลาดใจ เนื่องจากตนเองก็ยังไม่ได้ไปติดต่อแกะแม่พิมพ์ให้ พอถึงวันอาทิตย์หมอสุพจน์จึงได้เดินทางกลับมาบ้านที่คลองสิบหก จึงได้รู้ว่าบิดาได้พิมพ์พระขึ้นไว้จำนวนมาก และได้เล่าให้บิดาฟังว่าท่านเจ้าคุณนรฯ เตือนมาอย่างนี้ เมื่อคุณลุงแก้วได้ฟังก็พยายามนั่งทบทวนว่าตนนำผงไปตกหล่นที่ไหนบ้าง แต่ก็นึกไม่ออกและพยายามหาพระพิมพ์ว่าตกหล่นอยู่ที่ใดบ้าง จึงได้ชวนลูกชายที่เป็นทันตแพทย์คุ้ยหาพระตามท่อระบายน้ำด้านหลังบ้าน จึงพบว่าพระพิมพ์สมเด็จฯ ได้ตกอยู่ในท่อน้ำครำ 1 องค์

เมื่อสร้างพระเสร็จคุณลุงแก้วได้นำพระบรรจุในถุงแป้งมันได้ 5 ถุง และนำมาเข้าพิธี 5 ธันวาคม พ.ศ.2513 ที่วัดเทพฯ เมื่อเสร็จพิธีได้เอาไว้ที่วัดเทพฯ 2 ถุง พระชุดนี้มีด้วยกันหลายพิมพ์ เป็นแบบพระสมเด็จฯก็หลายพิมพ์ ที่ด้านหลังมีทั้งแบบหลังยันต์จม หลังยันต์นูน หลังยันต์ปั๊มหมึกและหลังเรียบ พระส่วนใหญ่จะเป็นพิมพ์แบบสมเด็จ

นอกจากนี้ก็ยังมีแบบพระพุทธโสธร พระปิดตา และรูปเหมือนใบโพธิ์ เป็นต้น ส่วนผสมของพระชุดนี้ได้แก่ พระสมเด็จวัดระฆังฯ และพระสมเด็จฯ กรุวัดบางขุนพรหมที่แตกหัก ที่ได้มาเมื่อคราวเปิดกรุ พระสมเด็จวัดสามปลื้มแตกหักได้มาประมาณครึ่งปี๊บ ได้รับมอบจากท่านพระครูประสิทธิ์สมณการ เจ้าคณะ 8 วัดสามปลื้ม ผงตะไบชนวนกริ่งท่านเจ้ามา พระรูปเหมือนสมเด็จกรมหลวงชินวร สิริวัฒน์ 2 องค์ รุ่นปี พ.ศ.2485 ที่ชำรุดแตกหัก

พระเครื่องเนื้อดินเผาที่ชำรุด จากกรุอยุธยา ชานหมากหลวงพ่อคล้าย วัดสวนขันธ์ สีผึ้งและแป้งปลุกเสกของหลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว แป้งดินสอพองที่นำไปให้ท่านเจ้าคุณนรฯ อธิษฐานจิต ใบโพธิ์จากต้นข้างอุโบสถวัดเทพฯ ใบโพธิ์ที่วัดโสธรและทองคำเปลวที่ปิดองค์หลวงพ่อโสธรขี้ธูปบูชาในพระอุโบสถวัดโสธร ผ้ายันต์จากคณาจารย์ต่างๆ เผาผสมดินสังเวชนียสถาน 4 แห่งจากประเทศอินเดีย ว่าน 108 ชนิดและเกสรดอกไม้บูชาพระจากที่บูชาหลายแห่ง

จะเห็นว่าพระเนื้อผงของวัดวิเวกวนารามแห่งนี้ถึงแม้ว่ารูปทรงจะไม่สวยงามมากนัก แต่สร้างด้วยจิตบริสุทธิ์ และท่านเจ้าคุณนรฯ ท่านก็อธิษฐานจิตให้เป็นกรณีพิเศษ ซึ่งนานถึง 1 พรรษา นับว่านานที่สุดของท่านเลยก็ว่าได้ ผมว่าพระชุดนี้จะเป็นพระที่บูชาห้อยติดตัวมากที่สุด อีกทั้งสนนราคาก็ยังไม่แพงมากนักครับ

วันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จวัดวิเวกฯ มาให้ชมกันด้วยครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/41834522990716_5.jpg)
สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ความเคารพศรัทธาของประชาชนกับพระสงฆ์หรือพระเกจิอาจารย์นั้น เนื่องจากคำสอนและวัตรปฏิบัติของท่าน ซึ่งก็มีอยู่หลากหลาย พระสงฆ์บางรูปก็มิได้สร้างวัตถุมงคลออกมาแจกจ่าย เพียงการเทศน์สอนให้เป็นคนดีมีศีลธรรม บางรูปท่านก็แจกวัตถุมงคลให้ไว้เป็นเครื่องระลึกถึงคำสั่งสอนของท่าน ซึ่งก็เป็นอุบายอย่างหนึ่งให้คนทำความดี เมื่อมีพระเครื่องของท่านห้อยคอไว้ก็ย่อมที่จะระลึกถึงคำสอนของท่านและละอายต่อการทำชั่วทั้งหลาย

พระเครื่องต่างๆ ที่คณาจารย์ท่านได้กรุณาสร้างไว้ให้แก่ศิษย์และชาวบ้านนั้นล้วนแต่ให้ไว้เป็นที่ระลึก และส่วนใหญ่นั้นศิษย์หรือชาวบ้านที่เคารพศรัทธาได้ขอร้องและขออนุญาตท่านสร้างไว้เป็นที่ระลึกถึงตัวพระสงฆ์รูปนั้นๆ แทบทั้งสิ้น เพื่อที่จะน้อมนำคำสั่งสอนของท่านไปปฏิบัติตามและสั่งสอนลูกหลานสืบต่อไป

พระเครื่องอีกส่วนหนึ่งที่มีการบรรจุไว้ในเจดีย์ก็เพื่อเป็นพุทธบูชาไว้เพื่อสืบต่อพระพุทธศาสนา เมื่อผ่านอายุกาลไปนานปี และมีผู้ที่พบจะได้ทราบว่าเมื่อครั้งที่สร้างเจดีย์นี้มีผู้เลื่อมใสศรัทธาพระพุทธศาสนา และพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาหนึ่งที่มีคนเคารพนับถือและระลึกถึงพระธรรมคำสั่งสอนพระพุทธเจ้าองค์ผู้เป็นศาสดา

กาลสืบต่อมาเมื่อมีผู้เลื่อมใสศรัทธาในพระสงฆ์รูปใดก็ย่อมจะอยากได้พระเครื่องที่ระลึกของพระสงฆ์รูปนั้นๆ หรือพระกรุที่ถูกบรรจุในองค์พระเจดีย์ที่เป็นพระเก่าๆ ก็ตาม เมื่อมีผู้อยากได้ก็ย่อมมีการเสาะหา และมีการให้สนนราคาเพื่อการได้ไว้ครอบครอง จึงทำให้เกิดมีมูลค่าราคาขึ้น และก็เกิดมีอาชีพของคนที่เสาะแสวงหาพระเครื่องเพื่อเอาไว้จำหน่าย และก็มีคนจำพวกมิจฉาชีพที่ทำพระปลอมเลียนแบบไว้หลอกลวงเพื่อขายด้วยเช่นกัน

ในส่วนของเรื่องอภินิหารหรือเรื่องพุทธคุณต่างๆ ในพระเครื่องนั้น เป็นเรื่องที่เกิดได้เฉพาะตนเท่านั้น ไม่สามารถแสดงหรือพิสูจน์ได้กับบุคคลอื่น นอกจากการบอกเล่าเรื่องแปลกๆ หรือเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นกับตนให้ผู้อื่นฟังเท่านั้น และก็เกิดการบอกเล่ากันต่อๆ มา มีการเสริมแต่งเพิ่มเติมบ้าง ซึ่งเป็นธรรมดาของการบอกเล่าต่อๆ กัน

ความเลื่อมใสศรัทธากับความงมงายนั้นเป็นคนละเรื่องกัน แต่ก็มักจะถูกนำมาปะปนกันอยู่เสมอ ยิ่งในปัจจุบันหรือในยามที่ประชาชนมีจิตตก ไร้ที่พึ่งทางจิตใจ เศรษฐกิจตกต่ำ ข้าวยากหมากแพง หรือมีอุบัติภัยต่างๆ ก็ย่อมตกอยู่ในเรื่องของความงมงายได้ไม่ยากนัก จึงเกิดการล่อลวงให้ตกอยู่ในความงมงายอภินิหารต่างๆ ดังที่เราได้เห็นอยู่ในหลายๆ เรื่อง แทนที่จะระลึกถึงพระธรรมคำสั่งสอนขององค์พระศาสดา หรือพระคณาจารย์ต่างๆ ที่เราเคารพนับถือ ทำจิตใจให้สงบ มีสติ ตริตรองปัญหาต่างๆ และค่อยๆ แก้ไขไปตามแต่ที่จะทำได้ กลับไปหาความงมงายเพื่อที่จะช่วยแก้ปัญหา ซึ่งไร้เหตุผลและขาดสติโดยสิ้นเชิง

การที่มีพระเครื่องที่เราเคารพนับถืออยู่แล้วนั้นก็ควรจะนำมาเป็นกำลังใจ ระลึกถึงคำสั่งสอนของท่านและตั้งสติให้แน่วแน่ สงบนิ่ง แล้วใช้ปัญญาคิดแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เราประสบอยู่ ให้ถูกต้องตามหลักของศาสนา ไม่มีสิ่งใดที่จะคงอยู่ตลอดไป ย่อมเป็นไปตามหลักของธรรมชาติและหลักของศาสนา คือ เกิดขึ้น คงอยู่ และดับไป หนีไม่พ้นความจริงเรื่องนี้ได้ ไม่มีสุขใดอยู่กับเราตลอดไป และไม่มีทุกข์ใดอยู่กับเราตลอดไปเช่นกัน ไม่มีลาภยศสรรเสริญใดอยู่กับเราตลอดไป มีได้ก็เสื่อมได้เป็นธรรมดา ไม่ควรอาลัยอาวรณ์โศกเศร้าเสียใจ ปล่อยวางลงบ้างก็จะบรรเทาทุกข์ลงไปได้เอง ทำตนให้เป็นคนเลี้ยงง่าย กินอยู่อย่างพอเพียง ก็จะพอพ้นวิกฤตไปได้ สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ย่อมดับไปเป็นธรรมดา

ในวันนี้ผมขอนำรูปถ่ายของสมเด็จ พระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) มาให้เป็นกำลังใจแก่ทุกท่านครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/24986956558293_1.jpg)
เหรียญรูปเหมือน ปี พ.ศ.2495
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (ม.ร.ว.ชื่น นภวงศ์) วัดบวรนิเวศวิหาร วัตถุมงคลที่สร้างไว้และเป็นที่รู้จักกันดีก็คือพระกริ่งบัวรอบ และพระกริ่งไพรีพินาศ ซึ่งปัจจุบันมีราคาค่านิยมสูงมาก ความจริงวัตถุมงคลที่ได้สร้างไว้นั้นยังมีอีกมากที่อาจจะไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลายเท่าที่ควร ในวันนี้ผมจะแนะนำวัตถุมงคลที่สนนราคาไม่สูงนักมาให้ชมกันครับ

สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ พระนามเดิม หม่อมราชวงศ์ ชื่น ซึ่งทรงเป็นโอรสของหม่อมเจ้าถนอม และหม่อมเอม ประสูติเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ.2415 เมื่อมีพระชนมายุพอ ได้ทรงบรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดบวรนิเวศวิหาร โดยมีพระพรหมมุนี (เหมือน) วัดบรมนิวาส เป็นพระอุปัชฌายะ ในขณะที่ทรงบรรพชานั้น สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์ ยังทรงพระชนม์อยู่ แต่ปรากฏในหนังสือวัดบวรฯ ว่า ในระยะหลังจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเป็นพระภิกษุแล้วไม่ทรงรับเป็นพระอุปัชฌายะอีก แต่โปรดให้บวชอยู่ในวัดได้ แต่ต้องถือพระอุปัชฌายะอื่น ระหว่างทรงเป็นสามเณรอยู่นั้นได้ศึกษาพระปริยัติธรรมกับพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส และทรงสอบได้เปรียญ 5 ประโยค เมื่อยังทรงเป็นสามเณรในปี พ.ศ.2433

ต่อมาเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ.2435 ทรงอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ วัดบวรนิเวศวิหาร โดยมีพระพรหมมุนี (แฟง) วัดมกุฏกษัตริยาราม เป็นพระอุปัชฌายะ กรมพระยาวชิรญาณวโรรสเป็นพระกรรมวาจาจารย์ ทั้งการบรรพชาในครั้งก่อน และการอุปสมบทในครั้งนี้ สมเด็จพระศรีสวรินทราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า พระราชทานพระราชูปถัมภ์และได้พระราชทานพระราชูปถัมภ์ตลอดมา ต่อมาเมื่อปี พ.ศ.2487 สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (แพ ติสสเทโว) วัดสุทัศน์ สิ้นพระชนม์ ถึงวันที่ 31 มกราคม พ.ศ.2488 จึงทรงได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สถาปนาเป็นสมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ 13 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ในราชทินนามเดิม

ครั้นถึงวันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ.2499 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ได้ทรงผนวช ณ พระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม ในสังฆสมาคม 30 รูป โดยมีสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ทรงเป็นพระราชอุปัชฌายาจารย์

ปัจฉิมกาล ครั้นเวลาหลังเที่ยงคืน วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ.2501 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จประทับหน้าพระแท่นบรรทมในห้องประชวร สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ ได้สิ้นพระชนม์เมื่อเวลา 01.08 น. สิริพระชนมายุ 85 พรรษา

วัตถุมงคลที่สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ได้ทรงสร้างไว้นั้นมีหลายอย่าง ในวันนี้ขอแนะนำเหรียญรูปเหมือน ปี พ.ศ.2495 สนนราคายังไม่แพง แต่สูงด้วยพุทธคุณครับ

ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/99431483447551_2.jpg)
เหรียญ "หลวงพ่อโต" วัดป่าเลไลยก์

"หลวงพ่อโต" วัดป่าเลไลยก์ ต.รั้วใหญ่ อ.เมือง จ.สุพรรณบุรี พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์เก่าแก่คู่บ้านคู่เมือง เป็นที่เคารพสักการะของพุทธศาสนิกชนทั่วหล้า จนอาจกล่าวได้ว่า "ถ้าไปเที่ยวจังหวัดสุพรรณบุรี แล้วไม่ได้ไปกราบสักการะถือว่าไปไม่ถึงสุพรรณบุรีทีเดียว"

การสร้างวัตถุมงคล "หลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์" นั้น มีมาทุกยุคทุกสมัย ซึ่งล้วนคงความศักดิ์สิทธิ์แห่งองค์พระหลวงพ่อโตเสมอมา แต่ "เหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์ รุ่นแรก" ที่จะกล่าวถึงนี้ นับเป็นเหรียญเก่าแก่ที่ได้รับความนิยมอย่างสูง เป็นเหรียญพระพุทธอันดับหนึ่งของจังหวัด ที่ปัจจุบันหาดูหาเช่าได้ยากนัก ซึ่งนอกจากวัตถุประสงค์การจัดสร้างแล้ว อาจเป็นด้วยพระเกจิผู้ปลุกเสก คือ "หลวงพ่อสอน" อดีตเจ้าอาวาสรูปที่ 2 ของวัดป่าเลไลยก์ ผู้เป็นที่เคารพศรัทธาอย่างมากของชาวสุพรรณบุรี

พระครูโพธาภิรัต หรือ หลวงพ่อสอน เป็นชาวบ้านค่ายเก่า จ.สุพรรณบุรี อยู่เหนือวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ไปราว 100-200 เมตร เกิดในราวปี พ.ศ.2408 โยมบิดา-มารดา ชื่อ นายสิน-นางนิ่ม ตอนเด็กๆ ศึกษาร่ำเรียนหนังสือไทยและอักขระขอมที่วัดประตูสาร เมื่ออายุครบบวชในปี พ.ศ.2429 จึงอุปสมบทที่วัดประตูสาร

หลวงพ่อสอนเป็นพระภิกษุที่ใฝ่ใจในการศึกษา ท่านมีโอกาสได้เรียนวิปัสสนากรรมฐานกับหลวงพ่อกล่ำ อดีตเจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์ พระเกจิผู้ทรงพุทธาคม แล้วข้ามฟากมาเรียนพระปริยัติธรรมที่วัดสุวรรณภูมิ และมาจำพรรษาวัดไชนาวาส (วัดชายนา) เพื่อศึกษาเพิ่มเติม ครั้นเมื่อทราบว่าหลวงพ่อเนียม วัดน้อย อ.บางปลาม้า เป็นพระเกจิชื่อดังที่เก่งกล้าด้านวิปัสสนากรรมฐานและพระปริยัติธรรม ก็เดินทางไปฝากตัวเป็นศิษย์เพื่อศึกษาจนแตกฉานอีกด้วย

ต่อมาได้รับการแต่งตั้งเป็น "พระครูวินัยธร" ฐานานุกรมของพระวิบูลย์เมธาจารย์ เจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี ได้ระยะหนึ่ง ขณะนั้นวัดป่าเลไลยก์ก็เริ่มชำรุดทรุดโทรมมากอีกทั้งไม่มีพระจำพรรษา คณะสงฆ์พิจารณาเห็นว่าถ้าปล่อยไว้เช่นนี้วัดป่าเลไลยก์ต้องร้างไปอย่างแน่นอน จึงมีมติแต่งตั้งให้ "พระครูสอน" ไปดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์ ในปี พ.ศ.2456 เพื่อฟื้นฟูสภาพวัดโบราณให้คงอยู่สืบไป

เมื่อเข้าปกครองดูแลวัดป่าเลไลยก์ หลวงพ่อสอนก็เริ่มพัฒนาวัดในทันที โดยสร้างศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ หอสวดมนต์ พระอุโบสถ และขุดบ่อน้ำ 3 บ่อ รวมทั้งเสนาสนะต่างๆ จนวัดเจริญรุ่งเรืองมาจนทุกวันนี้ นอกจากนี้ท่านยังพัฒนาด้านการศึกษา ริเริ่มการศึกษาทั้งด้านพระปริยัติธรรมและการสอนภาษาไทยขึ้นในจังหวัดสุพรรณบุรี เป็นที่เคารพศรัทธาอย่างยิ่งของชาวสุพรรณบุรีและใกล้เคียง สมณศักดิ์สุดท้ายได้เป็น "พระครูโพธาภิรัต" ก่อนมรณภาพ เมื่อปี พ.ศ.2475 สิริอายุ 67 พรรษา 46

ท่านสร้างวัตถุมงคลไว้พอสมควรซึ่งล้วนเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางและหายากยิ่งในปัจจุบัน เช่น เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก ปี พ.ศ.2461, เหรียญพระพุทธหลวงพ่อโตรุ่นแรก ปี พ.ศ.2462, เหรียญรูปเหมือนทรงอาร์ม ปี พ.ศ.2470 ฯลฯ

สำหรับเหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์รุ่นแรกนี้ มีความสำคัญคือ จัดสร้างในวาระที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 6) โปรดเกล้าฯ ยกฐานะ "วัดป่าเลไลยก์" ขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี เมื่อวันที่ 21 เมษายน พ.ศ.2462 ยังความปลาบปลื้มมาสู่ชาวตำบลรั้วใหญ่และชาว จ.สุพรรณบุรี ยิ่งนัก ในการนี้จึงได้จัดให้มีการเฉลิมฉลอง "หลวงพ่อโต" อย่างยิ่งใหญ่ โดยมีการจัดสร้าง "เหรียญหลวงพ่อโต" ขึ้นเป็นครั้งแรกเพื่อแจกจ่ายเป็นที่ระลึก ความสำคัญประการที่สอง ก็คือสมัยนั้นเป็นสมัยที่หลวงพ่อสอนเป็นเจ้าอาวาส ดังนั้น เหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์ รุ่นแรกนี้ จึงได้รับปลุกเสกโดย "หลวงพ่อสอน" พระเกจิผู้ทรงพุทธาคมและเป็นที่เคารพศรัทธายิ่งของสาธุชนนั่นเอง

เหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์ รุ่นแรกลักษณะเป็นเหรียญรูปไข่ ด้านหน้าจำลองรูปหลวงพ่อโตพระประธานในปางป่าเลไลยก์ (ปาลิไลยก์) มีรูปช้างถวายกระบอกน้ำ ลิงถวายรวงผึ้ง ตกแต่งพื้นหลังอย่างสวยงาม ด้านหลังเป็นยันต์พระเจ้าห้าพระองค์อ่านว่า "นะ โม พุท ธา ยะ" ต่อมาลงมาเป็นปีที่สร้าง "๒๔๖๒" และอักษรไทยชื่อพระประธานว่า "หลวงพ่อวัดป่าเรไร"

ปัจจุบันยังคงเป็นที่ใฝ่ฝันของนักนิยมสะสมพระเครื่องและเหรียญโดยเฉพาะชาวสุพรรณบุรีครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/38881037715408_3.jpg)
รูปหล่อหลวงพ่อเงิน พิมพ์นิยม(ปั๊มโบราณ)

"วัดท่าหลวง" พระอารามหลวง ต.ในเมือง อ.เมือง จ.พิจิตร เป็นวัดสำคัญของจังหวัด ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำน่าน ได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ พ.ศ.2529

ได้รับแต่งตั้งเป็นสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดพิจิตร แห่งที่ 4 ตามมติที่ประชุมมหาเถรสมาคม และเป็นที่ตั้งสำนักวิปัสสนากัมมัฏฐาน วัดท่าหลวง ดำเนินการสอนโดย "พระมหาเจษฎากร วิสุทธิรังสี" พระวิปัสสนาจารย์ (ศิษย์พระธรรมมังคลาจารย์ หรือหลวงปู่ทอง สิริมังคโล เจ้าอาวาสวัดพระธาตุศรีจอมทอง อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่)

นอกจากนี้ภายในวัดท่าหลวงยังเป็นที่ตั้งของศูนย์พัฒนาคุณธรรมเพื่อเผยแผ่หลักธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ในเชิงการอบรมตามหลักสูตรที่กำหนดไว้ เพื่อเปิดโอกาสให้พระภิกษุ-สามเณร, เยาวชน, พุทธศาสนิกชน, มีโอกาสอบรม ศึกษาเล่าเรียนและปฏิบัติธรรม

พระมหาเจษฎากร พระวิปัสสนาจารย์ สำนักวิปัสสนากัมมัฏฐาน วัดท่าหลวง ระบุว่า วัดท่าหลวงเห็นความสำคัญของการปฏิบัติธรรมและวิปัสสนากัมมัฏฐาน เห็นพ้องให้ขยายพื้นที่ศาลาปฏิบัติธรรม, บูรณะสำนักวิปัสสนากัมมัฏฐาน โดยให้จัดสร้างศาลาปฏิบัติธรรม เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก 3 ชั้น มีพระราชวิจิตรโมลี (หลวงปู่บุญมี ปริปุณโณ) เจ้าอาวาสวัดท่าหลวงเป็นประธานอุปถัมภ์และพระธรรมมังคลาจารย์ (หลวงปู่ทอง สิริมังคโล) เจ้าอาวาสวัดพระธาตุศรีจอมทอง เป็นประธานจัดสร้าง

พร้อมจัดสร้าง พระกริ่ง-พระชัยวัฒน์หลวงพ่อเงิน รวมทั้งรูปหล่อหลวงพ่อเงิน พิมพ์นิยม (ปั๊มโบราณ) หารายได้สมทบทุนการก่อสร้างศาลาปฏิบัติธรรมและบูรณะ สำนักวิปัสสนากัมมัฏฐาน วัดท่าหลวง

รูปหล่อหลวงพ่อเงิน พิมพ์นิยม (ปั๊มโบราณ) จัดสร้างเนื้อทองคำ (ตามสั่งจอง), เนื้อเงิน 299 องค์, เนื้อนวะกลับดำ 500 องค์, เนื้อผสมดีบุก 2,000 องค์, เนื้ออัลปาก้า 500 องค์, เนื้อทองเหลือง 10,000 องค์  ประกอบพิธีพุทธาภิเษก 5 วาระ วาระที่ 1 พิธีเททองนำฤกษ์ วันที่ 5 ส.ค.2557, วาระที่ 2 พิธีมหาพุทธาภิเษก ที่พระอุโบสถวัดสุทัศนเทพวราราม วันที่ 6 พ.ย.2557, วาระที่ 3 พิธีมหาพุทธาภิเษก ที่วัดหนองดง อ.โพทะเล จ.พิจิตร วันที่ 25 ม.ค.2558, วาระที่ 4 พิธีอธิษฐานจิตเดี่ยวเป็นกรณีพิเศษ โดย หลวงปู่ทอง สิริมังคโล วัดพระธาตุศรีจอมทอง จ.เชียงใหม่  วาระที่ 5 พิธีมหาพุทธาภิเษก ที่อุโบสถหลวงพ่อเพชร วัดท่าหลวง จ.พิจิตร มีพระเถราจารย์ร่วมนั่งปรกอธิษฐานจิต 26 รูป อาทิ พระราชวิจิตรโมลี (หลวงปู่บุญมี) วัดท่าหลวง ประธานจุดเทียนชัย, พระทีฆทัสสีมุนีวงศ์ (หลวงพ่อวิรัติ) เจ้าคณะจังหวัดพิจิตร, พระมงคลสุธี(หลวงปู่แขก) วัดสุนทรประดิษฐ์, หลวงพ่อหวั่น วัดคลองคูณ, หลวงพ่อทุเรียน วัดท่าดินแดง ฯลฯ

หลวงพ่อพยนต์ วัดหล่ายหนองหมี อ.วชิรบารมี จ.พิจิตร เป็นประธานดับเทียนชัยเป็นต้น  ติดต่อได้ที่วัดท่าหลวง อ.เมือง จ.พิจิตร บางเนื้อทางวัดยังมีเหลืออยู่ โทร.09-3239-6199 และ 09-4824-9865 ทุกวัน
เปิดตลับพระใหม่


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/60904754242963_4.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/59702223870489_4..jpg)
พระพิจิตรหัวดง

ไหนๆ ฉบับที่แล้ว ก็พูดคุยกันถึงเรื่องสุดยอดแห่งความนิยมของ "พระพิจิตร" ไปแล้ว ก็เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่า "พระตระกูลพระพิจิตร" นั้น ณ ปัจจุบันไม่ว่าพิมพ์ไหนกรุไหน ก็ล้วนทรงค่านิยมสูงถึงแม้จะลดหลั่นกันมา แต่ก็ทำให้กระเป๋าเบาได้เช่นกัน

ฉบับนี้ก็เลยขอหยิบยก "พระพิจิตรหัวดง" พระพิจิตรอีกพิมพ์หนึ่งที่มีต้นกำเนิดที่ จ.พิจิตร แท้ๆ พุทธคุณก็ล้ำเลิศไม่เป็นรองใคร ซึ่งอาจเป็นเพราะรู้กันในวงแคบ ไม่มีการกระจายหรือเผยแพร่เท่าที่ควร ในสมัยก่อนค่านิยมจึงอยู่ในลำดับปลายๆ จนถึงปัจจุบันจึงยังนับว่าถูกกว่า "พระพิจิตร" อื่นๆ ที่เราท่านยังพอหาดูหาเช่าได้อยู่ แต่ก็ยังมีการทำเทียมเลียนแบบเช่นกัน

พระพิจิตรหัวดง เป็นพระพิจิตรที่ถอดเค้าแบบมาจาก "พระท่ากระดาน จ.กาญจนบุรี" ยอดขุนศึกแห่งลุ่มน้ำแม่กลอง มีพุทธคุณโดดเด่นในด้านคงกระพันชาตรี มหาอุตม์ และป้องกันไฟ

ลักษณะพิมพ์ทรงเป็นรูปทรงสามเหลี่ยม องค์พระประธานประทับนั่งแสดงปางมารวิชัย พระเกศ เป็นแบบ "เกศปลี" แหลมและยาว  พระพักตร์ใหญ่และยาว ดูเหมือนผิดส่วนคล้ายพระท่ากระดาน พระเพลายื่นล้ำมาทางด้านหน้าอย่างเด่นชัด คล้ายพระท่ากระดานเช่นกัน

พระพิจิตรหัวดงที่พบมีอยู่ 2 เนื้อ คือเนื้อชินเขียวและเนื้อชินเงิน โดย "เนื้อชินเงิน" จะมีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย แต่รูปพรรณสัณฐานใกล้เคียงกัน ด้านหลังเป็นหลังลายผ้าเช่นเดียวกับพระสกุลพิจิตรทั่วไป

พระพิจิตรหัวดงที่มีการทำเทียมเลียนแบบออกมาเท่าที่พบจะเป็นพระเนื้อชินเขียว จึงต้องใช้การพิจารณาให้ละเอียด

ในด้านพิมพ์ทรง จากเอกลักษณ์เฉพาะที่ได้กล่าวไปแล้วจะหาความเป็นมาตรฐานค่อนข้างยาก อาจมีจุดตำหนิเล็กน้อยที่แตกต่างกันออกไป อาทิ ความลึกของพิมพ์ พระเกศก็จะมีทั้งเกศตรงและเกศคด จนบางครั้งมองเป็นพระท่ากระดานก็มี จึงต้องมาดูกันที่ความเก่าของเนื้อองค์พระที่น่าจะมีอายุการสร้างมาไม่น้อยกว่าสมัยอยุธยา และปฏิกิริยาของเนื้อมวลสารที่ผ่านการบรรจุในกรุมาเนิ่นนานกว่า 4-5 ร้อยปี โดยพิจารณาจากคราบไข สนิมขุม และรอยระเบิด

"พระพิจิตรหัวดง เนื้อชินเขียว" ตามธรรมชาติแล้วจะไม่ระเบิดแตกปริเหมือน "เนื้อชินเงิน" แต่จะมี "คราบไข" ลักษณะเหมือนไขวัว ขึ้นเป็นเม็ดขาวใสพอกพูนซ้อนกัน บางองค์มีลักษณะใกล้เคียงกับไข่แมงดา บางท่านจึงเรียกว่า "สนิมไข่แมงดา" ถ้าเป็นสนิมเทียมเม็ดจะไม่เต่งและสดใสเป็นธรรมชาติ แต่จะมีลักษณะเป็นแผ่นๆ ติดกันเป็นพืด เมื่อล้างหรือแช่ด้วยทินเนอร์ก็จะละลายออกทันที ของแท้ๆ จะติดแน่นล้างออกยากมาก

ส่วน "พระพิจิตรหัวดง เนื้อชินเงิน" ต้องสังเกตความเก่าจากสนิมไข สนิมขุม และรอยระเบิด

สนิมไขในพระเนื้อชินเงินจะไม่เป็นเม็ดเต่งแบบเนื้อชินเขียว จะเป็นเพียงคราบไขสีขาวอมเหลืองเป็นเม็ดๆ ไม่เต่งนูน แทรกอยู่ในเนื้อองค์พระเป็นจุดๆ มากน้อยไม่เท่ากัน

สนิมขุม เป็นสนิมที่กัดกร่อนลึกลงไปในเนื้อขององค์พระ ขนาดเล็กบ้างใหญ่บ้าง คล้ายรอยขี้กลากที่ขึ้นตามผิว เมื่อส่องกล้องดูจะมีลักษณะสูงๆ ต่ำๆ เป็นธรรมชาติ ส่วนสนิมเทียมนั้นจะใช้น้ำกรดหยดเพื่อกัดเนื้อองค์พระเป็นจุดๆ ไม่เป็นธรรมชาติเหมือนสนิมแท้

รอยระเบิด ในพระเนื้อชินเงินนั้นจะมีลักษณะเฉพาะตัวที่จะแสดงความเก่าออกมาจาก "รอยระเบิดแตกปริ" ที่จะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติของเนื้อชินเงินที่มีส่วนผสมของดีบุกและตะกั่ว ซึ่งเมื่อผ่านกาลเวลากระทบกับความร้อนและความเย็นจึงเกิดการออกซิไดซ์ จะเป็นการแตกปริจากภายในออกสู่ภายนอก

ส่วนของเทียมจะระเบิดแบบภายนอกเข้าไปหาข้างในครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/87796747311949_1.jpg)
พระปิดตาหลวงปู่จีน วัดท่าลาดเหนือ

หลวงปู่จีน วัดท่าลาดเหนือ ต.ท่าถ่าน อ.พนมสารคาม นับเป็นพระเกจิอาจารย์ผู้มีอาวุโสและเป็นที่เคารพศรัทธามากที่สุดของจังหวัดฉะเชิงเทรา หรือ "เมืองแปดริ้ว" มาแต่อดีต อาจเรียกได้ว่าเป็น "ปรมาจารย์ทางพุทธาคม" ก็ว่าได้ เพราะลูกศิษย์ของท่านล้วนเป็นพระเกจิผู้มีชื่อเสียง ทั้งสิ้น อาทิ หลวงปู่แก้ว วัดเครือวัลย์ และหลวงปู่ไข่ วัดเชิงเลน ซึ่งได้ตำรับพระปิดตามาจนโด่งดังกระฉ่อน หรือแม้แต่หลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม ก็ยังได้วิชาทำผ้ายันต์และสีผึ้งจากท่าน เป็นต้น

หลวงปู่จีน สร้างวัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังมากมายซึ่งล้วนทรงพุทธาคมเป็นที่กล่าวขวัญและนิยมสะสมทั้งสิ้น สุดยอดวัตถุมงคลที่ขึ้นชื่อลือเลื่องและได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในห้าสุดยอดพระปิดตาเนื้อผงคลุกรักของประเทศที่หาได้ยากยิ่ง คือ "พระปิดตาเนื้อผง คลุกรัก" ด้านพุทธคุณนั้น ครบเครื่องครบครัน ทั้งเมตตามหานิยม โชคลาภ และแคล้วคลาด

นอกจากนี้ ยังถือเป็น "ต้นกำเนิดพระปิดตาของเมืองแปดริ้ว" เนื่องจากลูกศิษย์ของท่านหลายรูปก็ได้สร้าง พระปิดตาตามแบบพระอาจารย์เช่นกัน

วัดท่าลาดเหนือ เป็นวัดเก่าแก่ เล่าต่อกันมาว่า สร้างโดยพระยาเขมรที่อพยพมาจากพระตะบอง เมื่อประมาณปี พ.ศ.2395 พอวัดสร้างเสร็จได้ประมาณปีเศษ ก็มีพระธุดงค์ผ่านมา 3 รูป ด้วยวัตรปฏิบัติที่น่าเลื่อมใสศรัทธา ชาวบ้านจึงได้นิมนต์ให้จำพรรษาที่วัด ต่อมาพระ 2 รูป ได้ออกธุดงค์ต่อลงมาทางใต้ เหลือเพียง หลวงปู่จีน ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส

ประวัติความเป็นมาของหลวงปู่จีน ทราบจากการเล่าสืบต่อกันมาจากผู้ที่เกิดทันได้พบหลวงปู่ สันนิษฐานว่าท่านเกิดในราวปี พ.ศ.2357 และเป็นเจ้าอาวาสวัดท่าลาดในราวปี พ.ศ.2397 ท่านเป็นพระเกจิผู้เชี่ยวชาญด้านวิปัสสนาธุระและพุทธาคมเป็นพิเศษ รวมทั้งวิชาการแพทย์แผนโบราณ และมีเมตตาธรรมสูง ให้ความช่วยเหลือชาวบ้านทั้งเรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยและเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจต่างๆ จนเป็นที่เคารพศรัทธาของชาวเมืองแปดริ้วและใกล้เคียง ต่อมากิตติศัพท์ของท่านเริ่มขจรไกล มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ท่านมรณภาพในราวปี พ.ศ.2440 สิริอายุ 83 ปี

พระปิดตาเนื้อผงคลุกรักของหลวงปู่จีนนั้น สันนิษฐานว่าท่านสร้างเมื่อประมาณปี พ.ศ.2430 โดยนำเนื้อผงพุทธคุณที่ผสมว่านวิเศษต่างๆ ตามสูตรเฉพาะของท่าน มาคลุกรักเพื่อเป็นตัวประสาน แล้วกดแม่พิมพ์พระปิดตา พระของท่านส่วนใหญ่จะมีการลงรักทับไว้อีกชั้นหนึ่งก่อนนำไปประกอบพิธีปลุกเสก ซึ่งท่านจะปลุกเสกตลอดทั้งพรรษา โดยพระต้องให้กระโดดออกมานอกบาตรได้จึงจะถือว่าสำเร็จ ซึ่งการจัดสร้างแต่ละครั้งจำนวนไม่มากนัก เนื่องจากวิธีการสร้างทำได้ยากมาก

พุทธลักษณะองค์พระประทับนั่งขัดสมาธิราบ มีเส้นโค้งรอบองค์พระ พระเศียรโล้น พระหัตถ์ทั้งสองยกขึ้นปิดพระเนตร ด้านหลังส่วนใหญ่จะอูมเป็นแบบ "หลังเบี้ย" หรือ "หลังประทุน" แทบทุกองค์ มีการจัดสร้างเป็นหลายพิมพ์ พิมพ์ที่เป็นที่นิยม อาทิ พิมพ์แข้งหมอน, พิมพ์เม็ดกระบก, พิมพ์กลีบบัวใหญ่, พิมพ์กลีบบัวเล็ก และพิมพ์ไม้ค้ำเกวียน เป็นต้น โดย "พิมพ์แข้งหมอน" นับเป็นพิมพ์นิยมที่สุดและพบน้อยมากที่สุดเช่นกัน

เอกลักษณ์สำคัญ ของพระปิดตาหลวงปู่จีน พิมพ์แข้งหมอน มีดังนี้
- เส้นซุ้มมีรอยขยัก 2 ตำแหน่ง คือ ระหว่างใต้พระ กรรณกับพระอังสาทั้งสองข้าง และระหว่างพระกัประ (ข้อศอก) กับพระเพลา ที่มีลักษณะคล้ายหมอน จึงเป็นที่มาของชื่อพิมพ์ "แข้งหมอน"
- เส้นซุ้มด้านล่างใต้พระเพลาด้านซ้ายขององค์พระ จะชิดกับพระเพลาแล้วค่อยๆ ถ่างออก
- พระเศียรด้านบนลักษณะคล้ายครึ่งวงกลมโค้งลงมาถึงพระกรรณทั้งสองข้าง
- ลำพระพาหาทอดโค้งข้างซ้ายใหญ่กว่าข้างขวาขององค์พระ
- ข้อพระหัตถ์ทั้งสองบรรจบกันที่ลำพระศอ
- ด้านหลังส่วนใหญ่จะอูมมาก

การพิจารณา "พระปิดตาหลวงปู่จีน เนื้อผงคลุกรัก" ให้ดูที่เนื้อขององค์พระ ซึ่งโดยส่วนใหญ่จะจุ่มรักหรือทารัก ดังนั้นจึงจะเห็นเนื้อในเฉพาะส่วนสูงที่ถูกสัมผัส เนื้อละเอียดแบบเนื้อกะลา ซึ่งแห้งและจัดมาก ถ้าถูกเหงื่อสีจะออกน้ำตาลเข้ม บางองค์เห็นรักเป็นเกล็ดในเนื้อ บางองค์ก็มีการปิดทอง ด้วยความที่จำนวนพระน้อยมากๆ และค่านิยมสูง ต้องใช้ความระมัดระวังและพิจารณาให้ถี่ถ้วนเป็นพิเศษถ้าไม่แน่ใจควรปรึกษากูรูผู้ชำนาญการก่อนตัดสินใจครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/76964350334472_2.jpg)
พระสุพรรณหลังผาล

สวัสดีครับผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเครื่องต่างๆ ที่มีชื่อเรียกกันนั้น โดยเฉพาะกรุเก่าๆ ในสมัยที่สร้างนั้นจะมีชื่อเรียกอย่างไรไม่ปรากฏทราบชัด แต่ชื่อที่เรียกกันนั้นเป็นการตั้งกันเองในครั้งที่มีการพบพระตอนที่กรุแตกออกมา ก็ตั้งชื่อกันไปง่ายๆ ตามลักษณะรูปร่างบ้าง ชื่อตามสถานที่บ้าง แล้วก็เรียกกันต่อๆ มา

พระที่จะนำมาพูดคุยในวันนี้ก็คือพระสุพรรณหลังผาล กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี ซึ่งขุดพบพร้อมๆ กับพระผงสุพรรณและพระอื่นๆ อีกมากมายในองค์พระปรางค์ วัดพระศรีฯ ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าให้ฟังว่า ต่างคนต่างก็ตั้งชื่อเรียกพระแบบต่างๆ ไปตามลักษณะและรูปลักษณ์ของพระนั้นๆ เดิมทีเดียวพระสุพรรณหลังผาลมักเรียกกันว่า "พระพิจิตรหลังผาล" และไม่ทราบว่าทำไมจึงเรียกคำขึ้นต้นว่า "พิจิตร" ทั้งๆ ที่พระขึ้นที่สุพรรณฯ ต่อมาจึงมีการเปลี่ยนคำขึ้นต้นชื่อให้สอดคล้องกับจังหวัดที่ขุดพบพระเป็น "พระสุพรรณหลังผาล" ส่วนคำว่าหลังผาลนั้น เนื่องด้วยพระส่วนมากจะเป็นพระสองหน้า ที่ด้านหลังของพระส่วนมากจะมีรูปองค์พระเล็กๆ อยู่ในกรอบสามเหลี่ยมลักษณะคล้ายๆ กับตัวผาลไถนา และมีเดือยต่อลงมาจากตัวผาลด้วย จึงเรียกกันมาจนถึงปัจจุบันว่า "พระสุพรรณหลังผาล" แต่พระสุพรรณหลังผาลตามที่ขุดพบนั้น ก็ยังมีลักษณะด้านหลังอีกหลายแบบ แต่ด้านหน้าจะเป็นพระพิมพ์เดียวกัน เช่น พระสุพรรณหลังเรียบ ก็คือด้านหลังไม่มีรูปพระ แต่เป็นแบบเรียบๆ พระสุพรรณหลังผ้าก็เช่นเดียวกันด้านหน้าลักษณะเหมือนกัน แต่ด้านหลังเป็นรอยลายผ้าหยาบๆ พระสุพรรณหลังซุ้มระฆังฯ ก็เป็นรูปพระแบบซุ้มระฆังอยู่ที่ด้านหลังแทนหลังผาล พระสุพรรณหลังยันต์ พระพิมพ์นี้ด้านหลังคล้ายๆ กับพิมพ์หลังผาล แต่มีตัวอักขระยันต์เพิ่มเติมอยู่รอบๆ องค์พระด้านหลังที่เป็นผาล พระทั้งหมดในตระกูลพระสุพรรณหลังผาลนั้น เป็นพระเนื้อชินเงิน

พระสุพรรณหลังผาลนั้นมีจำนวนมากกว่าแบบอื่นๆ จึงนิยมเรียกและรู้จักกันมากกว่าในชื่อ "พระสุพรรณหลังผาล" ขนาดขององค์พระกว้างประมาณ 2.5 ซ.ม. สูงประมาณ 5 ซ.ม. ส่วนพระสุพรรณหลังยันต์นั้นจะมีขนาดย่อมลงมากว่าพิมพ์อื่นๆ อยู่เล็กน้อย ศิลปะของพระสุพรรณหลังผาลเป็นแบบศิลปะอู่ทอง ในเรื่องของพุทธคุณนั้นจะเด่นทางด้านแคล้วคลาดและคงกระพันซึ่งเป็นที่นิยมมากในสมัยก่อน

ปัจจุบันก็หาชมพระสวยๆ ได้ยากเช่นกันครับ สนนราคาก็สูงอยู่พอสมควร ในส่วนของพระปลอมเลียนแบบนั้นก็มีการทำปลอมกันมานานแล้ว เนื่องจากเป็นที่นิยมกันมากในสมัยก่อน การเช่าหาก็ต้องพิจารณาดีๆ หรือเช่าหาจากผู้ที่ไว้ใจได้ครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระสุพรรณหลังผาลจากหนังสือ อมตพระกรุอันล้ำค่าของไทย มาให้ชมกันทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ครับ
ด้วยควมจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/92601538201173_3.jpg)
พระพิมพ์ซุ้มนครโกษา และพระท่ามะปรางของกรุวัดสำปะซิว

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน ตามรอยนิราศเมืองสุพรรณ ของสุนทรภู่ที่เขียนไว้ และก็มีสถานที่ที่มีกรุพระเครื่องเก่าแก่และโด่งดังอยู่หลายกรุ กรุที่จะนำมาคุยกันคือกรุวัดสำปะซิว ซึ่งพระกรุเนื้อดินเผาของกรุนี้คือ พระซุ้มนครโกษา และพระท่ามะปราง สุนทรภู่ได้เขียนโคลงนิราศเกี่ยวกับบ้านสำปะซิว ทำให้รู้ว่า สำปะซิวในสมัย พ.ศ.2379 มีสภาพการเป็นอยู่ บ้านเรือนเป็นอย่างไร

สำปะทิว งิ้วง้าวสล่าง กร่างไกร
ถิ่นท่าป่ารำไร ไร่ฝ้าย
เจ๊กอยู่หมู่มอญไทย ทำถั่ว รั้วเอย
ปลูกผักฟักกล้วยกล้าย เกลื่อนทั่วทางจร

ครับสำปะทิว ก็คือ สำปะซิว อาจจะมีการเรียกเพี้ยนกันมานานแล้วจนปัจจุบัน ในสมัยที่สุนทรภู่ผ่านไปในย่านนี้ คงเป็นชุมชนที่มีปะปนกันหลายเชื้อชาติ เช่นพวกคนจีน และชาวมอญ อาชีพก็ทำกสิกรรม ปลูกผัก ปลูกฝ้าย ทำไร่ไถนาเป็นหลัก ต่อมามีการพบกรุพระที่ใกล้ๆ กับวัดสำปะซิว แต่ไม่ได้พบที่ภายในวัด กลับพบที่บ้านของนายดี ซึ่งมีบ้านใกล้ๆ กับวัด ห่างกันประมาณหนึ่งเส้นไปทางเหนือของวัด นายดีขุดดินบริเวณรั้วบ้านและก็พบกรุพระโดยบังเอิญ มีทั้งพระบูชา ซึ่งเป็นพระเนื้อสัมฤทธิ์ ศิลปะแบบขอมหรือลพบุรี นอกจากนี้ก็พบพระเครื่องเนื้อดินเผาอีกจำนวนมาก เป็นพระพิมพ์ซุ้มนครโกษา เป็นหลักรองมาก็เป็นพระท่ามะปราง และพบพระพิมพ์อื่นๆ อีกเล็กน้อย เป็นพระเนื้อดินเผาทั้งหมด

บริเวณใกล้ๆ กับวัดสำปะซิวยังมีการพบพระบูชาศิลปะแบบลพบุรีอีกหลายครั้งทางด้านทิศใต้ของวัด สันนิษฐานว่าบริเวณแถบนี้คงเป็นชุมชนเก่าแก่มาตั้งแต่สมัยขอมเรืองอำนาจ และมีการตั้งชุมชนอยู่กันต่อมา สำหรับพระเครื่องของกรุนี้ เท่าที่สังเกตดูน่าจะเป็นพระที่สร้างในสมัยสุโขทัยปลายๆ โดยสร้างพระซุ้มนครโกษาล้อแบบลพบุรี และสร้างพระท่ามะปรางที่มีพุทธลักษณะคล้ายกับของพิมพ์วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี ซึ่งน่าจะมีอายุการสร้างใกล้เคียงกัน

ลักษณะพระเนื้อดินเผาของกรุวัดสำปะซิว จะเป็นเนื้อดินเผาค่อนข้างหยาบ มีเม็ดกรวดทรายในเนื้อพระ และเป็นประเภทเนื้อดินแกร่ง ผิวพระค่อนข้างหนา สีเป็นแบบพระเนื้อดินเผาทั่วๆ ไป ส่วนใหญ่จะเป็นสีแดงอิฐแบบดินเผา มีเป็นสีนวลๆ บ้าง และสีดำก็มีแต่จำนวนน้อย

พระกรุวัดสำปะซิว ไม่ได้ขุดพบในบริเวณวัด แต่ในสมัยก่อนนั้นเมื่อนำมาขายกันในตลาด มีคนถามว่าได้พระมาจากไหน ต่างก็มักจะตอบว่า "วัดสำปะซิว" เนื่องจาก ขุดได้ใกล้ๆ วัด จึงเรียกหากันว่าเป็นกรุวัดสำปะซิวกันเรื่อยมาทั้งๆ ที่ไม่ได้พบพระที่วัดสำปะซิวเลย

พระของกรุนี้พุทธคุณเด่นทางด้านแคล้วคลาดและคงกระพันครับ ปัจจุบันก็หาของแท้ๆ ค่อนข้างยากแล้วครับ พระกรุวัดสำปะซิวเป็นพระอีกกรุหนึ่ง ที่น่าสนใจของเมืองสุพรรณครับ

วันนี้ผมนำรูปพระพิมพ์ซุ้มนครโกษา และพระท่ามะปรางของกรุวัดสำปะซิว จากหนังสืออมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทย มาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/13621190107530_view_resizing_images_1_.jpg)
พระขุนแผนผงพรายกุมาร ของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน โลกของข้อมูลข่าวสารในปัจจุบันพัฒนาก้าวหน้าไปมาก รวดเร็วและกว้างขวางกว่าเดิมมาก การเข้าถึงก็ง่ายขึ้น เป็นในด้านดีของการพัฒนา ในส่วนของอีกด้านหนึ่งนั้น ผู้ที่เสพข้อมูลก็ต้องใช้วิจารณญาณในการเข้าถึงข้อมูลด้วยเช่นกันว่า ข้อมูลนั้นเป็นข้อเท็จจริงหรือถูกต้องมากน้อยแค่ไหน ในส่วนของสังคมพระเครื่องก็มีทั้งข้อดีและข้อมูลที่ไม่ค่อยถูกต้องด้วยเช่นกัน ดังนั้นการติดตามข้อมูลข่าวสารควรใช้เหตุผลในการวิเคราะห์ข้อมูลนั้นๆ และเลือกที่จะเชื่อหรือรับข้อมูลจากแหล่งใด

ที่ผมกล่าวมานี้ก็เนื่องจาก เท่าที่ติดตามดูทางโลกโซเชี่ยลที่เกี่ยวกับพระเครื่อง ก็เห็นมีข้อมูลอยู่มากมายที่ขัดแย้งกันบ้าง เป็นไปในทิศทางเดียวกันบ้าง ที่เป็นประเด็นขัดแย้งกันกับทางมาตรฐานสังคมพระเครื่องก็มาก มาตรฐานสากลที่ผมกล่าวถึงก็คือ การเป็นที่ยอมรับของสังคมส่วนใหญ่ ในด้านสังคมพระเครื่องนั้นหากมีการยอมรับของสังคมก็จะมีมาตรฐานในเรื่องมูลค่าของพระเครื่องนั้นๆ ของสังคมส่วนรวม สามารถนำมาซื้อ-ขายได้ ในสนามพระเครื่อง (ศูนย์พระเครื่องที่เป็นมาตรฐาน) มีคนรับเช่าหาในราคาที่ค่อนข้างเป็นมาตรฐาน และมีการจัดเข้ารายการประกวดการอนุรักษ์พระเครื่องพระบูชา พระเครื่องต่างๆ ที่จะเป็นที่ยอมรับจากสังคมนั้นจะต้องมีที่ไปที่มาชัดเจน มีประวัติหลักฐานที่แน่นอน จึงจะเป็นที่ยอมรับของสังคม

เมื่อเร็วๆ นี้ก็มีกรณีเกี่ยวกับพระเครื่องของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ คือพระขุนแผนผงพรายกุมาร การขัดแย้งกันเรื่องปีการสร้างว่า มีปีพ.ศ.2515 เป็นปีแรกที่สร้างพระขุนแผนผงพรายกุมาร โดยกลุ่มบุคคลกลุ่มหนึ่ง อ้างว่าพระขุนแผนผงพรายกุมารนั้นสร้างในปี พ.ศ.2515 และพระขุนแผนผงพรายกุมารที่สร้างในปี พ.ศ.2516-2517 นั้น เป็นของปลอม และมีการกล่าวว่าร้ายทางสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทยจนถึงบุคลากรในสมาคม

กรณีนี้เพื่อความชัดเจนของการสร้างพระขุนแผนผงพรายกุมารของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ทางสมาคมจึงได้จัดประชุมและแถลงข่าวในกรณีนี้ขึ้น เมื่อวันที่ 16 ก.พ. 2559 ณ ห้องประชุมของสมาคม โดยมีการเชิญคณะกรรมการผู้จัดสร้างวัตถุมงคล คณะศิษย์ผู้ใกล้ชิดหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ คุณชินพร สุขสถิต และคุณเพียรวิทย์ จารุสถิติ รวมถึงคณะกรรมการรับและตัดสินพระเครื่องฯ หลวงปู่ทิม นักนิยมสะสมพระเครื่อง ผู้ชำนาญการ แขกผู้มีเกียรติ และสื่อมวลชนทุกแขนง เข้าร่วมประชุมและแถลงข่าว

คุณพยัพ คำพันธุ์ นายกสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย กล่าวเปิดการประชุมและกล่าวถึงประเด็นที่กำลังเป็นกระแสใน โซเชี่ยลเกี่ยวกับพระขุนแผนผงพรายกุมาร หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ที่มีนักสะสมบางกลุ่มกล่าวว่าจัดสร้างขึ้นในปี พ.ศ.2515 และกำลังเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันและส่งผลกระทบต่อสังคมพระเครื่องโดยรวมอย่างมาก และขอยืนยันว่าส่วนตัวไม่ใช่ผู้ชำนาญการด้านพระเครื่องหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ จึงเรียนเชิญตัวแทนทางด้านคณะกรรมการผู้จัดสร้างวัตถุมงคลและคณะศิษย์ผู้ใกล้ชิดหลวงปู่ทิม รวมถึงคณะกรรมการรับและตัดสินพระเครื่องหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ผู้มีความรู้ความสามารถร่วมชี้แจงว่าข้อเท็จจริง เกี่ยวกับพระขุนแผนผงพรายกุมาร หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ตามหลักสากลนิยมของสังคมพระเครื่องให้การยอมรับปัจจุบันนี้ สร้างในปี พ.ศ.ใดบ้าง พร้อมทั้งกล่าวย้ำถึงเจตนารมณ์ของสมาคมไม่ได้กีดกันหรือคัดค้านในเรื่องการสร้างแต่อย่างใดและพร้อมเปิดกว้างรับฟัง ถ้ามีหลักฐานตามความเป็นจริง สมาคมก็จะบรรจุลงในรายการประกวดพระให้ แต่ถ้าไม่มีหลักฐานทางสมาคมก็ไม่สามารถบรรจุลงในรายการประกวดให้ท่านได้เช่นกัน ทุกอย่างต้องเป็นไปตามแนวทางของความถูกต้องตามความเป็นจริง และไม่ใช่เพียงพระเครื่องหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ที่มีการถกเถียงกัน แต่รวมถึงพระเครื่องอีกหลายพระคณาจารย์

คุณชินพร สุขสถิต และตัวแทนคณะกรรมการผู้จัดสร้างวัตถุมงคลคณะศิษย์ผู้ใกล้ชิดหลวงปู่ทิม คุณเพียรวิทย์ จารุสถิติ ผู้เป็นศิษย์ใกล้ชิดกับหลวงปู่ทิม และเข้าเป็นศิษย์หลวงปู่ตั้งแต่ปี พ.ศ.2514 ยืนยันว่าไม่มีการสร้างพระขุนแผนผงพรายกุมารในปี พ.ศ.2515 และไม่เคยเห็นมาก่อน และพระขุนแผนผงพรายกุมารนั้น เริ่มสร้างในปลายปี พ.ศ.2516-17 โดยมีพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็ก ทั้ง 2 อย่างมีบล็อกอยู่ 2 บล็อกคือ บล็อกหนึ่งและบล็อกสองเท่านั้น

คุณชินพร สุขสถิต ผู้เป็นศิษย์ของหลวงปู่ทิมอีกท่านหนึ่ง และเป็นผู้สร้างวัตถุมงคลอีกหลายรุ่น กล่าวว่าตัวเขาเองได้เข้าไปกราบขอเป็นศิษย์หลวงปู่ทิม ในปีพ.ศ.2517 โดยการชักชวนของคุณเพียรวิทย์ เพื่อเข้ามาช่วยหาทุนในการพัฒนาวัด และสร้างศาลาภาวนาภิรัต คุณชินพรกล่าวว่า ตอนที่เข้าไปวัดครั้งแรกนั้นวัดยังไม่เจริญ และทางวัดมีพระให้เช่าบูชา เป็นเครื่องรางของขลังต่างๆ เช่น ผ้ายันต์ และพระองค์เล็กๆ อยู่ในตู้และยังไม่เคยเห็นพระขุนแผนผงพรายกุมาร ปีพ.ศ.2515

นอกจากนี้ยังมีคณะกรรมการรับและตัดสินพระเครื่องของหลวงปู่ทิมอีก 17 ท่าน ซึ่งก็เป็นผู้ที่มีความรู้ความชำนาญทางด้านวัตถุมงคลของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ก็ยืนยันว่าพระขุนแผนผงพรายกุมาร ที่นิยมเป็นมาตรฐานนั้นก็คือ พระขุนแผนผงพรายกุมารที่สร้างในปี พ.ศ.2516-17 เท่านั้น และเท่าที่ศึกษาสะสมมาก็ไม่เคยเห็นหรือได้ยินพระขุนแผนผงพรายกุมารปี พ.ศ.2515 พระชุดนี้เพิ่งมีการพูดถึงแค่สองสามปีมานี้เอง แต่ก็ไม่ได้สนใจนักเพราะก็ทราบกันดีอยู่แล้วว่ามีเจตนาอย่างไรในการนำมากล่าวอ้างถึง

สุดท้าย คุณพยัพ คำพันธุ์ กล่าวว่าทุกสิ่งทุกอย่างสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย นำความชัดเจนมาสู่สังคมโดยรวม ไม่ได้มีอคติใดๆ แก่กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง สำหรับพระที่ยังไม่มีความชัดเจน หากมีหลักฐานมีข้อเท็จจริงมายืนยันด้วยเหตุและผล ทางสมาคมก็เปิดโอกาสรับพิจารณาไม่มีการปิดกั้น ส่วนตัวไม่ได้รับและตัดสินพระเครื่องมากว่า 20 ปี และเซ็นรับรองเพียงใบเซอร์ติฟิเคทของสมาคมเท่านั้น สิ่งที่ได้ร่วมประชุมและแถลงข่าวในครั้งนี้ เพื่อให้สังคมโดยรวมเป็นผู้วิเคราะห์รับไปพิจารณา สมาคมเป็นกลางสำหรับทุกฝ่ายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้หนึ่งผู้ใด

ก็เป็นที่ชัดเจนเกี่ยวกับพระขุนแผนผงพรายกุมารของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ สำหรับในส่วนของกลุ่มผู้ที่ศรัทธาในพระขุนแผนผงพรายกุมารปี พ.ศ.2515 นั้นก็เป็นเรื่องของเฉพาะกลุ่ม แต่จะให้จัดบรรจุไว้ในการประกวดของสมาคมคงยังไม่ได้ เนื่องจากความชัดเจนยังไม่ปรากฏและไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมส่วนใหญ่ครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระขุนแผนผงพรายกุมาร ของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ พิมพ์ใหญ่ บล็อกนิยม ปีพ.ศ.2517 มาให้ชมกันด้วยครับ

ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/42328086081478_view_resizing_images_1_.jpg)
พระร่วงนั่งกรุน้ำ สุโขทัย

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน จังหวัดสุโขทัยเดิมเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรสุโขทัย ดังนั้นจึงมีวัดวาอารามรวมทั้งเมืองลูกหลวง เมืองหน้าด่านต่างๆ แสดงให้เห็นถึงความเจริญรุ่งเรืองของอาณาจักรและศาสนา ในจังหวัดสุโขทัยจึงพบพระกรุต่างๆ มากมาย

พระเครื่องที่มีชื่อเสียงของสุโขทัยก็มีมากหลากหลายชนิด มีพระร่วงนั่งอยู่แบบหนึ่งที่ปัจจุบันแทบไม่ได้พบเห็นกันเลย จนทำให้ลืมเลือนกันไป คือพระร่วงนั่งกรุน้ำ ซึ่งในสมัยก่อนนั้นเป็นพระเครื่องที่ได้รับการกล่าวขวัญกันมากถึงเรื่องพุทธคุณที่โดดเด่นทางด้านคงกระพันและแคล้วคลาด ผู้หลักผู้ใหญ่ในสมัยก่อนเล่าขานเรื่องราวประสบการณ์ให้ฟังว่าเป็นที่เชื่อถือไว้ใจได้ แต่ก็เป็นพระที่หายากมาแต่ในสมัยก่อน เนื่องจากพระกรุนี้ชำรุดเสียเป็นส่วนใหญ่ จึงมีพระที่สมบูรณ์ขึ้นมาจากกรุน้อยมาก

พระร่วงนั่งกรุน้ำ มีการพบมานานมาก จากการบอกเล่าประมาณร้อยกว่าปีมาแล้ว มีผู้เข้าไปขุดกรุพระหาสมบัติได้ลักลอบเข้าขุดในบริเวณวัดมหาธาตุสุโขทัย ซึ่งมีวัดและเจดีย์มากมาย สถานที่พบไม่ได้มีการบันทึกไว้ว่าตรงบริเวณใดแน่ แต่จากคำบอกเล่าและสังเกตดูพระเครื่องที่พบนั้นสอดคล้องกับคำบอกเล่า และก็เป็นที่มาของชื่อเรียกคำว่า "กรุน้ำ" คณะผู้ที่เข้าไปลักลอบขุดบอกเพียงว่าไปขุดบริเวณวัดมหาธาตุ ใกล้ๆ กับริมน้ำ และพบกรุพระ ก็ได้ขุดเข้าไปจนพบพระ แต่เมื่อถึงกรุพระนั้นปรากฏว่ามีน้ำท่วมพระกรุอยู่ประมาณ 70% ของกรุ ก็ได้พระมาจำนวนหนึ่งเป็นพระเนื้อชินเงิน ลักษณะเป็นพระร่วงนั่งปางสมาธิ มีอยู่หลายพิมพ์ แต่พระส่วนใหญ่ถูกน้ำท่วมขัง จึงทำให้องค์พระชำรุดเสียเป็นส่วนใหญ่ มีพระที่สมบูรณ์น้อยมาก จากการบอกเล่าของผู้ที่เข้าไปขุดกรุนั้นบอกว่า ในกรุจะมีพระอะไรอีกหรือไม่นั้นไม่ทราบ เพราะขุดลงไปได้ไม่ลึกนักก็ต้องเลิกขุดเพราะน้ำท่วมขังจนไม่สามารถขุดต่อได้ และพระส่วนใหญ่ก็ชำรุดผุพังเสียเป็นส่วนใหญ่จึงเลิกขุดต่อ

พระร่วงกรุน้ำที่พบจึงมีแต่พระร่วงนั่งปางสมาธิเท่านั้น พระกรุนี้ที่พบมีแต่พระเนื้อชินเงิน พุทธลักษณะคล้ายกันทุกพิมพ์ ผิดกันที่ขนาดแตกต่างกันเล็กน้อย ขนาดองค์พระเป็นพระขนาดย่อม ใหญ่กว่าพระเชตุพนไม่มากนัก สูงประมาณ 2.5 ซ.ม. กว้างประมาณ 1.7 ซ.ม. ขนาดกำลังเลี่ยมห้อยคอครับ พระที่พบจะมีสนิมเกาะกินอยู่ตามองค์พระ บ้างก็มีผิวพระระเบิดเสียเป็นส่วนใหญ่ หาพระสมบูรณ์ยากมาก เพราะตัวกรุถูกน้ำท่วมขัง

พระร่วงนั่งกรุน้ำ สุโขทัย พุทธคุณเด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันและแคล้วคลาด ในสมัยก่อนเป็นที่หวงแหนกันมาก ปัจจุบันพระร่วงนั่งกรุน้ำแทบจะไม่เคยพบเห็นกันเลย ขนาดรูปพระก็ยังหายาก เป็นอีกหนึ่งพระเครื่องที่มีประสบการณ์มากและหายากครับ

เพื่อกันลืมกันไป ในวันนี้ผมได้นำรูปพระร่วงนั่งกรุน้ำ สุโขทัย จากหนังสืออมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทยมาให้ชมกันครับ

ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/93800544821553_view_resizing_images_1_.jpg)
พระหลวงปู่ทวดเนื้อผงกัมมัฏฐาน

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน หลวงปู่ทวดเป็นพระสงฆ์ที่มีผู้เลื่อมใสศรัทธามากที่สุดองค์หนึ่ง เราจะเห็นได้ว่ามีการสร้างพระหลวงปู่ทวดกันอยู่หลายจังหวัด ไม่ว่าจะเป็นทางภาคใต้หรือภูมิภาคใดก็ตาม เช่น ใน กทม. ภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคอีสาน มีสร้างพระเครื่องหลวงปู่ทวดกันหมด เนื่องจากความศรัทธาในองค์หลวงปู่ทวดกันมากนั่นเอง พระหลวงปู่ทวดของวัดช้างให้ ปัตตานีที่สร้างขึ้นเป็นครั้งแรก และพระเครื่องหลวงปู่ทวดที่อาจารย์ทิมท่านได้สร้างไว้ล้วนแต่มีความนิยมมาก สนนราคาก็สูงตามไปด้วย แต่ก็มีอีกหลายๆ วัดที่เรายังสามารถเสาะหามาบูชาได้ไม่ยากนักอยู่เช่นกันครับ

ในวันนี้ผมจะพูดถึงพระหลวงปู่ทวดอีกวัดหนึ่งซึ่งบางรุ่นนั้นมีความนิยมสูงและสนนราคาก็ค่อนข้างสูงเอาการอยู่ แต่ก็มีบางรุ่นที่ราคาไม่สูงนักและน่าบูชามาก ก็คือพระหลวงปู่ทวดของวัดสะแก อยุธยา ที่ปลุกเสกโดยหลวงปู่ดู่ (พรหมปัญโญ) ซึ่งเป็นศิษย์สายวัดพระญาติการาม หลวงปู่ดู่มีความเคารพนับถือหลวงปู่ทวดมาก และมักจะเรียกว่าอาจารย์เสมอๆ ท่านเล่าให้ลูกศิษย์ฟังว่า เมื่อนั่งกัมมัฏฐาน เวลาติดขัดมีปัญหาหลวงปู่ทวดจะมาปรากฏในนิมิต ช่วยแนะนำตลอด ดังนั้นพระเครื่องที่ท่านสร้างจึงเป็นพระหลวงปู่ทวดมากมายหลายรุ่น โดยปลุกเสกเดี่ยวทุกครั้ง

การแบ่งแยกรุ่นบางพิมพ์คงทำได้ค่อนข้างยาก เนื่องจากสร้างไว้มากมายหลายรุ่นหลายวาระ หลายพิมพ์ จึงอาจจะแบ่งแยกเป็นประเภทได้ดังนี้ ประเภทพระบูชา ประเภทพระเครื่องเนื้อผง ประเภทเหรียญ และพระรูปเหมือนหลวงปู่ทวดลอยองค์ เป็นต้น

พระเครื่องหลวงปู่ทวดของหลวงปู่ดู่ที่รู้จักกันดีก็คือเหรียญเปิดโลก สร้างในปี พ.ศ.2532 มีอยู่หลายเนื้อด้วยกัน ทั้งทองคำ เงิน ทองแดง เนื้อตะกั่ว สำหรับพระรุ่นนี้นั้นมีสนนราคาสูงมาตั้งแต่ในตอนที่พระออกใหม่ๆ แล้ว และในปัจจุบันก็มีราคาสูงมากเป็นที่นิยม ส่วนในอีกรุ่นที่เป็นพระเนื้อผงกัมมัฏฐาน ซึ่งสร้างมานานแล้วที่ผมจะกล่าวถึง สนนราคายังไม่สูงมากนักครับ ซึ่งเป็นพระหลวงปู่ทวดของหลวงปู่ดู่ที่สร้างในระยะแรกๆ ซึ่งหลวงปู่ทำแจก จึงไม่ค่อยได้พิถีพิถันในเรื่องพิมพ์นัก เมื่อท่านเห็นลูกศิษย์ของท่านแขวนพระหลวงปู่ทวด และท่านเห็นว่าสวยดี ท่านก็จะขอมากดแม่พิมพ์ไว้ โดยไม่เจาะจงว่าเป็นรุ่นใดหรือวัดใด

หลังจากนั้นก็พิมพ์พระหลวงปู่ทวดด้วยเนื้อผงขาวเก็บไว้พิมพ์ละไม่มากนักในแต่ละครั้ง เวลาลูกศิษย์หรือผู้เคารพศรัทธาไปกราบขอขึ้นกัมมัฏฐานกับท่าน จะได้รับมอบพระเนื้อผงขาว 1 องค์ จึงมักเรียกพระเนื้อผงขาวทุกพิมพ์ว่า "พระผงกัมมัฏฐาน" สำหรับพระหลวงปู่ทวดด้านหลังบางองค์จะปั๊มตรายางสีน้ำเงินเป็นรูปกงจักร ตรงกลางเป็นตัวอักษร พ. ซึ่งหมายถึง พรหมปัญโญ พระดังกล่าวนี้เป็นพระที่ค้นพบภายในกุฏิของหลวงปู่ดู่ ภายหลังที่ท่านได้มรณภาพแล้ว และกรรมการวัดได้รวบรวมปั๊มตรายางไว้ จากนั้นจึงนำออกมาให้เช่าบูชาไม่นานก็หมด พระเหล่านี้ทันยุคหลวงปู่ดู่อย่างแน่นอน บางองค์เป็นพระยุคแรกๆ ด้วยซ้ำไป

พระเครื่องของหลวงปู่ดู่ทุกรุ่นทุกพิมพ์ เป็นพระที่มีพุทธคุณสูงยิ่ง เนื่องจากท่านสนใจศึกษาทางด้านพุทธาคมจากหลายอาจารย์ โดยเฉพาะหลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติฯ ทำให้มีความเข้มขลัง ต่อมาเคร่งครัดทางด้านปฏิบัติวิปัสสนาและเชื่อกันว่าท่านสำเร็จธรรมชั้นสูง จึงไม่น่าแปลกใจที่พระของท่านเกิดประสบการณ์กับผู้ใช้บูชามากมาย และมีค่านิยมสูงขึ้นตลอดเวลา โดยเฉพาะพระที่สร้างในรูปลักษณ์ขององค์หลวงปู่ทวดครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระหลวงปู่ทวดเนื้อผงกัมมัฏฐาน ซึ่งปัจจุบันสนนราคายังไม่สูงมากนักและพอที่จะเสาะหากันได้ มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/27876635268330_view_resizing_images_1_.jpg) (http://www.sookjaipic.com/images_upload/53558914694521_view_resizing_images_2_.jpg)
พระกริ่งรุ่นแรก สมเด็จพระสังฆราช(แพ)

พระกริ่งเทพโมลี พระกริ่งรุ่นแรกของสมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (แพ ติสฺสเทว) สร้างขึ้นในราวปี พ.ศ.2441-2442 เป็นพระกริ่งที่มีความงดงามของพุทธศิลป์และความศักดิ์สิทธิ์ในพุทธานุภาพเป็นที่ปรากฏ โดยมีพุทธลักษณะเฉพาะตัวที่ไม่เหมือนกริ่งอื่น ทั้งสายวัดบวรนิเวศวิหารและสายวัดสุทัศน์

เรียกได้ว่า มีเอกลักษณ์ที่ยากจะหากริ่งใดเสมอเหมือน ประการสำคัญคือจำนวนการสร้างน้อยมาก จึงหาดูหาเช่าของแท้ๆ กันได้ยากยิ่ง นับเป็นหนึ่งในสุดยอดพระกริ่งของไทยอันทรงคุณค่าและมีค่านิยมสูง

สมเด็จพระสังฆราช (แพ ติสฺสเทว) พระนามเดิมว่า แพ ประสูติในสมัยรัชกาลที่ 4 เมื่อวันพุธ เดือน 12 ขึ้น 15 ค่ำ ปีมะโรงจุลศักราช 1218 ตรงกับวันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ.2399 บิดาชื่อ อ้น เป็นชาวสวนบางลำพูล่าง อ.คลองสาน ฝั่งธนบุรี

ถึงปีจอ พ.ศ.2441 ทรงตั้งเป็นพระราชาคณะผู้ใหญ่ที่ "พระเทพโมลี" มีสำเนาที่ทรงตั้งดังนี้...ให้เลื่อนพระศรีสมโพธิ์เป็น พระเทพโพลี ตรีปิฎกธรา มหาธรรมกถึกคณฤศร บวรสังฆาราม คามวาสี สถิต ณ วัดสุทัศน์เทพวรารามราชวรมหาวิหาร พระอารามหลวง มีนิตรยภัตรเดือนละ ๔ ตำลึงกึ่ง มีฐานานุศักดิ์ควรตั้งฐานานุกรมได้ ๔ รูป คือ พระครูปลัด ๑ พระครูสังฆวิชิต ๑ พระครูสมุห์ ๑ พระครูใบฎีกา ๑ ...

จนเมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ.2482 ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระสุพรรณบัฏ ตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราช (องค์ที่ 12 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์) และในวันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ.2487 ก็ได้เสด็จดับขันธ์สิ้นพระชนม์ สิริพระชนมายุ 89 พรรษา 66

ในโอกาสที่ได้รับแต่งตั้งเป็นพระราชาคณะชั้นผู้ใหญ่ ที่ "พระเทพโมลี" เมื่อปี พ.ศ.2441 นั้น ท่านจึงได้สร้างพระกริ่งขึ้นเป็นครั้งแรก ตามตำรับอย่าง "วัดป่าแก้ว" และ "พระกริ่งปวเรศ" ที่ทรงรำลึกถึง ซึ่งตำรับการสร้างมีพิธีอันละเอียดซับซ้อนและเต็มไปด้วยพิธีกรรมมากมาย ท่านได้ตรัสว่า "ดีในและดีนอก" หมายถึงเมื่อสร้างพระกริ่งออกมาแล้วจะต้องมีเสียงเขย่าดังของเม็ดกริ่งที่ดังกังวาน และไม่ปรากฏรูเจาะ-รูคว้านให้เห็น ซึ่งจะต้องทำให้เป็นเนื้อเดียวกับองค์พระ ซึ่งคือ "ดีใน"

สำหรับ "ดีนอก" คือ มวลสารแห่งเนื้อพระต้องตามสูตรอย่างโบราณ ประกอบไปด้วย ชิน น้ำหนัก 1 บาท, จ้าวน้ำเงิน (แร่ชนิดหนึ่ง สีเขียวปนน้ำเงิน) น้ำหนัก 2 บาท, เหล็กละลายตัว น้ำหนัก 3 บาท, ทองแดงบริสุทธิ์ น้ำหนัก 4 บาท, ปรอท น้ำหนัก 5 บาท, สังกะสี น้ำหนัก 6 บาท, ทองแดง น้ำหนัก 7 บาท, เงิน น้ำหนัก 8 บาท และทองคำ น้ำหนัก 9 บาท มาหล่อหลอมให้กินกันดี นำมาตีเป็นแผ่น แล้วจารยันต์ 108 กับ นะ ปถมัง 14 จึงจะได้ "เนื้อนวโลหะ" ออกมาเป็นสีนากสุก เมื่อปล่อยไว้นานเข้าจะกินอากาศเป็นผิวกลับดำ มีพรายเงิน พรายทอง แล้วแต่กระแสโลหะ และผิวดำมันวาวอย่างสีปีกแมลงทับ

นอกจากนี้ จำนวนการจัดสร้างก็ต้องถือคติกำลังวัน เช่น วันจันทร์ มีกำลังวัน 15 ก็สร้างพระ 15 องค์, วันอังคาร กำลังวัน 8 ก็สร้าง 8 องค์ เป็นต้น

"พระกริ่งพระเทพโมลี" ซึ่งเป็นพระกริ่งรุ่นแรกนั้น มีความสูง 4.2 ซ.ม. ฐานกว้าง 2 ซ.ม. กล่าวกันว่า พระกริ่งรุ่นนี้มีจำนวนการสร้างน้อยมาก โดยจัดสร้างเป็น 2 ครา ครั้งแรกในปี พ.ศ.2441 จำนวน 9 องค์ และสร้างอีกครั้งในปี พ.ศ.2442 อีกจำนวนหนึ่ง โดยรวมแล้วไม่น่าจะเกิน 20 องค์ ทำพิธีหล่อที่หน้ากฏิใหญ่ ในคณะ 11 วัดสุทัศน์ สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นฝีมือช่างหลวง เนื่องจากเป็นการหล่อที่สวยงามสมบูรณ์ ผิดกับพระกริ่งที่สร้างรุ่นหลังๆ เป็นอันมาก เป็นพระกริ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะไม่ได้ใช้แบบพิมพ์ของพระกริ่งสำนักใดมาจัดสร้าง เป็นพุทธศิลปะแบบไทยประยุกต์ โดยสร้างเป็น "เนื้อนวโลหะ" ภายในขาวคล้ายเงิน แล้วกลับดำสนิท

พระกริ่งวัดสุทัศน์ ที่สร้างในสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ตั้งแต่ปี พ.ศ.2441-2486 มีด้วยกันหลายรุ่น ซึ่งล้วนทรงคุณค่าและทรงพุทธาคมเป็นเลิศ เป็นที่นิยมสะสมและแสวงหา ทั้งสิ้น อาทิ พระกริ่งธรรมโกษาจารย์, พระกริ่งพรหมมุนี และพระกริ่งพุฒาจารย์ เป็นต้น แต่ด้วยจำนวนการสร้างในแต่ละรุ่นนั้นน้อยมาก ปัจจุบันจึงนับว่าหาได้ยากยิ่งนัก และรุ่นสุดท้ายที่พระองค์ทรงสร้างไว้ คือ "พระกริ่งเชียงตุง" ซึ่งสร้างในปี พ.ศ.2486

หลังจากการสิ้นพระชมน์ของพระสมเด็จพระสังฆราช (แพ) การสร้าง "พระกริ่งสายวัดสุทัศน์" ยังคงสืบทอดกันมาอย่างต่อเนื่อง
พันธุ์แท้พระเครื่อง  ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/35994542224539_view_resizing_images_1_.jpg)
พระขุนแผนใบพุทราเนื้อดินเผา

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดใหญ่ชัยมงคล เป็นวัดที่สำคัญในสมัยกรุงศรีอยุธยา และมีเหตุการณ์สำคัญที่เกี่ยวกับวัดแห่งนี้ถึง 2 ครั้ง ตั้งแต่สมัยพระเฑียรราชา จนถึงสมัยแผ่นดินสมเด็จพระนเรศวรมหาราช และที่สำคัญคือพระเครื่องของกรุนี้ได้รับความนิยมอย่างสูง คือพระขุนแผนเคลือบ

วัดใหญ่ชัยมงคล สันนิษฐานว่าสร้างมาตั้งแต่ต้นกรุงศรีอยุธยา และเป็นที่พำนักของพระภิกษุคณะป่าแก้ว ซึ่งมีสมเด็จพระวันรัตเป็นประธานสงฆ์ มีชื่อเรียกว่าวัดเจ้าพระยาไทยคณะป่าแก้ว

ต่อมาในสมัยพระเฑียรราชาก่อนที่จะปราบดาภิเษก ยึดอำนาจจากขุนบรมวงศาธิราชและท้าวศรีสุดาจันทร์ ได้มีการประชุมแผนการและทำการเสี่ยงเทียนที่วัดแห่งนี้ ครั้นได้รับผลสำเร็จจึงอัญเชิญพระเฑียรราชาขึ้นครองราชสมบัติ ทรงพระนามว่า พระมหาจักรพรรดิ

ครั้นแผ่นดินสมเด็จพระนเรศวรมหาราช วัดใหญ่ฯ เป็นที่พำนักของสมเด็จพระวันรัต ผู้เป็นเถระที่สมเด็จพระนเรศวรทรงให้ความเคารพ และในคราวที่ทรงกระทำยุทธหัตถีชนะพระมหาอุปราชแห่งหงสาวดี มีแม่ทัพนายกองที่ตามเสด็จไม่ทันทัพในสงครามครั้งนี้ ทรงดำริจะลงพระราชอาญาประหารชีวิต แต่สมเด็จพระวันรัตได้ทูลขอพระราชทานชีวิตของแม่ทัพนายกองเหล่านั้น โดยยกเอาพระพุทธประวัติตอนที่เจ้าชายสิทธัตถะบำเพ็ญเพียรอยู่ใต้ต้นโพธิ์ ก่อนที่จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ต้องผจญมารอยู่โดยลำพัง เปรียบเสมือนพระนเรศวรที่ต้องทรงกระทำยุทธหัตถีโดยลำพัง และทรงได้รับชัยชนะ สมเด็จพระนเรศวรทรงเห็นด้วย และทรงสร้างพระเจดีย์ใหญ่ขึ้น พระราชทานนามว่า "พระเจดีย์ชัยมงคล"

ต่อมาภายหลังได้มีการพบกรุพระในองค์พระเจดีย์องค์ใหญ่นี้ มีมากมายหลายพิมพ์ ทั้งเนื้อดินเผาและเนื้อชิน พระเครื่องที่เป็นเนื้อดินเผาได้รับความนิยมมากก็คือพระขุนแผนเคลือบ พิมพ์ใหญ่ และพิมพ์แขนอ่อน ได้รับความนิยมอย่างสูง สนนราคาสูงมาก หายาก เนื่องจากพบพระที่สมบูรณ์น้อยมาก ส่วนใหญ่จะชำรุดตั้งแต่ในกรุ พระเครื่องที่ได้รับความนิยมรองลงมาก็คือพระขุนแผนในพุทรา มีทั้งเนื้อดินเผาและเนื้อชินเงิน แต่พระเนื้อดินเผาจะได้รับความนิยมมากกว่า พระขุนแผนใบพุทรามีพบจำนวนมากหน่อยจึงมีแพร่หลายมากกว่า ขุนแผนเคลือบ แต่ในปัจจุบันก็หาแท้ๆ ยากแล้วครับ

พระขุนแผนใบพุทรา มีรูปทรงกรอบกลมๆ และที่ฐานในก้านเดือยยาวลงมาจากฐานบัว ดูคล้ายๆ กับก้านและใบพุทรา จึงเรียกกันแบบนี้มาแต่เดิม ศิลปะของพระขุนแผนใบพุทราเป็นแบบอยุธยาบริสุทธิ์ เนื้อดินมีทั้งแบบเนื้อค่อนข้างละเอียด และเนื้อหยาบ ส่วนพระเนื้อชินมักจะตัดขอบเข้ารูปตามองค์พระ

พุทธคุณเด่นทางด้านคงกระพันและแคล้วคลาด เมตตามหานิยม ของปลอมเลียนแบบมีมานานแล้ว เวลาจะเช่าหาก็ต้องระวังถี่ถ้วนหน่อยครับ

วันนี้ผมได้นำรูปพระขุนแผนใบพุทราเนื้อดินเผา จากหนังสืออมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทยมาให้ชมครับ
ชมรมพระเครื่อง
 แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/53567650169134_1.jpg)
พระกริ่ง 7 รอบสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระกริ่งวัดบวรนิเวศฯ เป็นพระกริ่งอีกวัดหนึ่งที่ได้รับความนิยมสูง วันนี้ผมขอแนะนำพระกริ่ง 7 รอบสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (ม.ร.ว.ชื่น นพวงศ์) ซึ่งเป็นพระกริ่งที่สำคัญและมีความนิยมสูง แต่ก็หายากในปัจจุบัน

พระกริ่งรุ่นนี้ทางวัดได้จัดสร้างเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ.2499 ในโอกาสฉลองพระชนมายุครบ 7 รอบ (84 พรรษา) สมเด็จพระสังฆราช และทรงเป็นพระราชอุปัชฌายาจารย์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลปัจจุบัน ในพิธีเททองพระกริ่งในครั้งนั้น ได้ทรงอาราธนาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ซึ่งทรงผนวชและประทับอยู่ที่วัดบวรนิเวศฯ ทรงเป็นองค์ประธานเททองปฐมฤกษ์อันเป็นมหามงคลชัยอย่างยิ่ง

พระกริ่งรุ่นนี้ ถอดเค้ามาจากพระกริ่งพิมพ์พระประธานที่เอาไปออกที่วัดตรีทศเทพฯ เพียงแต่เอาหม้อน้ำมนต์ออก และตอกหมายเลข ๗ ไว้ที่ด้านหลัง รอยอุดของพระกริ่งรุ่นนี้เป็นรอยเจาะสว่านที่ใต้ฐานขนาดใหญ่ เพื่อบรรจุเม็ดกริ่ง เนื้อพระเป็นโลหะผสม วรรณะเหลืองอมเขียว จำนวนการสร้างประมาณ 500 องค์

พระกริ่ง 7 รอบ วัดบวรนิเวศฯ เป็นพระกริ่งที่ได้รับความนิยมสูงและหายากในปัจจุบัน ของปลอมเลียนแบบนั้นมีมานานแล้ว เวลาจะเช่าหาควรระมัดระวัง

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระกริ่ง 7 รอบ วัดบวรนิเวศฯ มาให้ชมทั้งด้านหน้าด้านหลัง และใต้ฐานครับ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/14736430429749_2.jpg)
เหรียญกรมหลวงชุมพรฯ รุ่นสร้างพระตำหนักฐานทัพเรือสัตหีบ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ ทรงเป็นเจ้านายที่ทหารและประชาชนคนไทยให้ความเคารพรัก และศรัทธาเป็นอย่างมาก

พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ ประสูติเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ.2423 ทรงเป็นพระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว กับเจ้าจอมมารดาโหมด ป.จ.ธิดา ของเจ้าพระยาสุรวงศ์ไวยวัฒน์ (วร บุนนาค) สมุหกลาโหม ในรัชกาลที่ 5

เสด็จในกรมฯ ทรงสำเร็จการศึกษาวิชาทหารเรือ จากประเทศอังกฤษ สำเร็จการศึกษาและเสด็จกลับจากประเทศอังกฤษ ในปี พ.ศ.2443 ได้เข้ารับราชการในราชนาวีไทยในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ปี พ.ศ.2443 พระองค์ทรงมีพระอุตสาหะอย่างยิ่งในการก่อตั้งกองทัพเรือไทย ทรงรับภาระในด้านวิชาการ โดยทรงวางหลักสูตรการสอนนักเรียนนายเรือขึ้นมาใหม่ และทรงเป็นครูสอนนักเรียนด้วยพระองค์เอง

หลังจากเสด็จในกรมฯ ทรงปรับปรุงหลักสูตรการสอนในโรงเรียนนายเรือได้ไม่นาน ก็มีการได้เปิดโรงเรียนนายเรือสมัยใหม่ขึ้นอย่างเป็นทางการ ในวันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ.2449 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จพระราชดำเนินมาเปิดโรงเรียน ได้ทรงลงพระปรมาภิไธยและพระราชหัตถเลขาในสมุดเยี่ยมของโรงเรียนนายเรือ ปัจจุบันทางกองทัพเรือได้ถือว่าวันที่ 20 พฤศจิกายนของทุกปีเป็น "วันกองทัพเรือ"

พ.ศ.2463 พระองค์ทรงได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้แทนติดต่อในการซื้อเรือรบ "พระร่วง" ซึ่งเป็นเรือรบที่ทันสมัยในสมัยนั้น และทรงได้นำเรือจากประเทศอังกฤษมาประเทศไทย ถือเป็นการเดินเรือครั้งแรกที่นายทหารเรือไทยได้เคยเดินเรือทะเลได้ไกลถึงขนาดนั้น ต่อมาในปี พ.ศ.2465 ก็ทรงได้ขอพระราชทานที่ดินอำเภอสัตหีบ ให้เป็นฐานทัพเรือ นับว่าพระองค์ทรงเป็นนักยุทธศาสตร์ ผู้มองการณ์ไกล เพราะที่ดินแห่งนี้มีสถานที่ตั้งอันเหมาะสมทุกประการ ดังกองทัพเรือยังคงใช้เป็นฐานทัพเรือตลอดมาถึงวันนี้

พลเรือเอก พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ.2466

เสด็จในกรมฯ ทรงเป็นที่รักเคารพของประชาชนชาวไทย และทหารเรือมาก ถือเป็นพระบิดาของทหารเรือ ประชาชนและทหารเรือมักเรียกท่านว่า "เสด็จเตี่ย" เนื่องจากความรักและเคารพในตัวพระองค์ท่านมาก พระองค์ทรงไม่เคยถือพระองค์ และทรงช่วยเหลือชาวบ้านในการรักษาโรคภัยต่างๆ พระองค์ทรงมีความรู้เรื่องแพทย์แผนโบราณ และเรื่องวิทยาคมมาก โดยทรงศึกษาและเป็นศิษย์ของพระเกจิอาจารย์หลายรูป เช่น หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน และพระเกจิอาจารย์ชื่อดังอีกหลายรูป

ทางฐานทัพเรือสัตหีบ ได้ดำเนินการจัดสร้างเหรียญกรมหลวงชุมพรฯ รุ่นสร้างพระตำหนักฐานทัพเรือสัตหีบ โดยมีหลวงพ่อนัส วัดอ่าวใหญ่ จ.ตราด เป็นประธานพุทธาภิเษก ในวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ.2559 เวลา 13.19 น. ณ พระตำหนักกรมหลวงชุมพรฯ ฐานทัพเรือสัตหีบ ดังนั้นเพื่อให้ผู้ที่เคารพนับถือและศรัทธาในองค์กรมหลวงชุมพรฯ ร่วมทำบุญในครั้งนี้

โดยมีการจัดสร้าง
1.เหรียญเนื้อทองคำ ตามจำนวนสั่งจองไม่เกิน 99 เหรียญ
2.เนื้อเงินหน้าทองคำ 277 เหรียญ
3.เนื้อนวโลหะหน้าทองคำ 377 เหรียญ
4.เนื้อนวโลหะหน้าเงิน 677 เหรียญ
5.เนื้อนวโลหะ 777 เหรียญ
6.เนื้อทองแดง 17,777 เหรียญ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/94044867530465_3.jpg)
ล๊อกเก็ตหลวงปู่สมภาร
 
"พระครูปัญญาวรากร" หรือ "หลวงปู่สมภาร ปัญญาวโร" เป็นพระเถระชั้นผู้ใหญ่ที่มีวัตรปฏิบัติดี สืบสายธรรมจากหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต อดีตพระอาจารย์ใหญ่สายวิปัสสนากัมมัฏฐานของภาคอีสาน

ปัจจุบัน สิริอายุ 92 พรรษา 72 ดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาเจ้าคณะอำเภอพรเจริญ และเจ้าอาวาสวัดป่าวิเวกพัฒนาราม อ.พรเจริญ จ.บึงกาฬ

มีนามเดิม สมภาร อุนาพรหม เกิดเมื่อวันที่ 12 ส.ค. 2467 ที่ ต.ชมภูพร อ.บึงกาฬ จ.หนองคาย (ขณะนั้น บึงกาฬ มีฐานะเป็นอำเภอขึ้นกับ จ.หนองคาย)

อายุ 21 ปี อุปสมบทที่วัดไชยมงคล ต.โพนสูง อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร โดยมีพระอาจารย์ฮวด เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์สิริ เป็นพระกรรมวาจาจารย์

หลังเข้าสู่ร่มเงาผ้ากาสาวพัสตร์ท่านมุมานะศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัยจนสำเร็จนักธรรมชั้นเอก อีกทั้งมีความเลื่อมใสศรัทธาในวัตรปฏิบัติของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต จึงเดินทางไปจำพรรษาที่วัดบ้านหนองผือ จ.สกลนคร ฝึกฝนวิปัสสนากัมมัฏฐานปฏิบัติธรรมอยู่กับหลวงปู่มั่น นานถึง 6 พรรษา

ต่อมาหลวงปู่มั่นละสังขาร หลวงปู่สมภารเข้าร่วมกองทัพธรรมกับคณะหลวงปู่เทสก์ วัดหินหมากเป้ง จ.หนองคาย ออกธุดงค์ลงไปเผยแผ่ธรรมะที่ภาคใต้ และจำพรรษาปฏิบัติธรรมวนเวียนอยู่วัดแถบภาคใต้ นานหลายพรรษา

ในปี พ.ศ.2507 เดินทางกลับอีสานบ้านเกิด จำพรรษาอยู่วัดป่าวิเวกพัฒนาราม อ.พรเจริญ จ.บึงกาฬ คณะสงฆ์พิจารณาเห็นว่าหลวงปู่สมภารเป็นผู้มีความพร้อมทั้งคุณวุฒิและวัยวุฒิ จึงแต่งตั้งให้ท่านดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดป่าวิเวกพัฒนาราม ซึ่งหลวงปู่ได้จำพรรษาปฏิบัติศาสนกิจอยู่ที่วัดแห่งนี้ตราบจนปัจจุบัน

สำหรับวัตถุมงคลของท่านมีการสร้างออกมาไม่กี่รุ่น อาทิ รุ่นปี 2545 เนื่องจากหลวงปู่ไม่ปรารถนาให้ญาติโยมและศิษยานุศิษย์ หลงใหลอยู่กับวัตถุมงคลมากกว่าพระธรรมคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และในปี 2559 ทางวัดมีโครงการก่อสร้างกุฏิหลังใหม่ทดแทนหลังเก่าที่เริ่มทรุดโทรม หลวงปู่จึงอนุญาตให้จัดสร้างวัตถุมงคล ล็อกเกตจัมโบ้ รุ่นแรก ขึ้นเพื่อมอบให้กับสาธุชนที่บริจาคปัจจัยสมทบทุนการก่อสร้างกุฏิหลังดังกล่าว

วัตถุมงคลรุ่นนี้ ด้านหน้าเป็นรูปเหมือนหลวงปู่สมภาร ครึ่งองค์เอียงหน้า และห่มจีวรเฉียง ด้านหลังบรรจุมวลสารศักดิ์สิทธิ์และปิดด้วยเหรียญ ด้านบนเขียนว่า จัมโบ้รุ่นแรก และต่อมาเป็นอักขระยันต์ 3 แถว บริเวณกลางเหรียญเป็นรูปวงกลม ด้านบนเขียนว่า พระครูปัญญาวรากร (สมภาร) ส่วนภายในวงกลมเป็นรูปอัฐบริขาร และเขียนว่า สร้างกุฏิ นอกวงกลมด้านล่างเขียนว่า หลวงปู่สมภาร ปัญญาวโร และจากด้านขวาของขอบเหรียญลงไปด้านล่างวนขึ้นไปด้านซ้ายเขียนว่า วัดป่าวิเวกพัฒนาราม อ.พรเจริญ จ.บึงกาฬ พ.ศ.2559 เป็นปีพุทธศักราชที่จัดสร้าง

ประกอบพิธีพุทธาภิเษกถึง 5 วาระด้วยกัน

วัตถุมงคลรุ่นนี้จัดสร้างน้อยมาก ประกอบด้วย 1.ฉากทองปิดหลังเหรียญเงิน สร้าง 29 เหรียญ บูชา 3,000 บาท 2.ฉากทองปิดหลังเหรียญอัลปาก้า สร้าง 99 เหรียญ บูชา 1,200 บาท 3.ฉากขาวปิดหลังเหรียญ ฝาบาตร สร้าง 199 เหรียญ บูชา 500 บาท และ 4.ฉากซีเปียปิดหลังเหรียญทองแดง สร้าง 29 เหรียญ แจกกรรมการ

ติดต่อฝ่ายประชาสัมพันธ์ โทร. 08-5002-8659/ 06-1939-9447


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/87717236330111_4.jpg)
เหรียญหลวงพ่อชุม วัดตุยง จังหวัดปัตตานี

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดมุจลินทวาปีวิหาร (วัดตุยง) อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี มีเหรียญอยู่เหรียญหนึ่งที่สร้างในปี พ.ศ.2485 คือเหรียญพระครูพิบูลย์สมณวัตร (ชุม) ซึ่งปลุกเสกโดยหลวงพ่อดำ วัดตุยง ในปี พ.ศ.2485

พระครูพิบูลย์สมณวัตร (หลวงพ่อชุม) เกิดเมื่อปี พ.ศ.2408 เป็นชาวบ้านนาทับ อำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา โยมบิดาชื่อสีมา โยมมารดาชื่อชู เมื่อสมัยที่ท่านยังเป็นเด็กนั้น บ้านของท่านถูกผู้ร้ายปล้น โยมบิดาของท่านจึงได้ย้ายครอบครัวมาอยู่ที่จังหวัดปัตตานี พอท่านอายุได้ 22 ปี จึงได้อุปสมบทที่วัดบูรพาราม อำเภอยะหริ่ง โดยมีพระครูบัวทอง เป็นพระอุปัช ฌาย์ พระเต่า เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระเซ่ง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "จันทสุวัณโณ" เมื่ออุปสมบทแล้วหลวงพ่อชุมก็ย้ายไปจำพรรษาที่วัดตุยงตลอดมา จนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระปลัด และในปี พ.ศ.2446 ก็ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นที่พระครูพิบูลย์สมณวัตร และดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าคณะใหญ่เมืองหนองจิก

หลวงพ่อชุมเป็นพระสงฆ์ที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัย พูดน้อย อัธยาศัยเยือกเย็น สุภาพอ่อนโยน เป็นที่เคารพของชาวบ้านมาก หลวงพ่อจะทำแบบอย่างให้เห็นแทนคำสอนของท่าน เช่น ตื่นแต่เช้าสวดมนต์ นั่งสมาธิ พอได้เวลาท่านจึงออกบิณฑบาต กลางวันถ้าไม่มีกิจนิมนต์ท่านจะหยิบไม้กวาดไปกวาดลานวัดทุกวัน ทำให้พระเณรที่อยู่ในวัดเห็น ดังนั้น ก็ต้องหยิบไม้กวาดออกไปกวาดลานวัดเช่นกัน ที่วัดนี้จึงสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบเรียบร้อย ตอนเย็นท่านก็นำพระสงฆ์ทำวัตรสวดมนต์ทุกวัน ในเวลากลางคืนท่านก็จะสวดมนต์นั่งสมาธิกรรมฐาน ท่านทำตัวอย่างให้พระในวัดเห็นและทำตามทุกวัน

ในสมัยที่ท่านเป็นเจ้าอาวาสใหม่ๆ นั้น สภาพภายในวัดเริ่มเสื่อมโทรมลงไปมาก หลวงพ่อชุมก็ได้สร้างและซ่อมแซมกุฏิสงฆ์ที่ชำรุดทรุดโทรม สร้างศาลาการเปรียญหลังใหม่แทนหลังเก่าที่ชำรุดและมีขนาดเล็ก และได้เริ่มสร้างพระอุโบสถหลังใหม่ขึ้นแทนหลังเก่าที่ชำรุด โดยมีหลวงพ่อดำได้เป็นแม่แรงช่วยในการสร้างพระอุโบสถ แต่ยังสร้างไม่เสร็จเรียบร้อยหลวงพ่อชุมก็มรณภาพเสียก่อน หลวงพ่อดำจึงดำเนินการต่อจนแล้วเสร็จ

หลวงพ่อชุมได้ปฏิบัติศาสนกิจในตำแหน่งเจ้าคณะใหญ่เมืองหนอง จิกด้วยความเรียบร้อย จนกระทั่งปี พ.ศ.2480 ท่านเริ่มชราภาพจึงได้ลาออกจากการเป็นเจ้าคณะเมืองหนองจิก และในปี พ.ศ.2485 หลวงพ่อชุมก็ได้มรณภาพด้วยอาการสงบ สิริอายุได้ 77 ปี พรรษาที่ 5

ชาวบ้านหนองจิกเคารพนับถือหลวงพ่อชุมมาก และในปี พ.ศ.2485 ปีที่หลวงพ่อชุมมรณภาพ จึงได้สร้างเหรียญรูปหลวงพ่อชุมไว้เป็นที่ระลึก ปลุกเสกโดยหลวงพ่อดำ วัดตุยง เจ้าอาวาสรูปต่อจากหลวงพ่อชุม โดยทำเป็นเหรียญเนื้อทองแดง รูปไข่ และเหรียญอาร์ม แจกเป็นที่ระลึก

หลวงพ่อดำ อดีตเจ้าอาวาสวัดตุยงก็เป็นพระเกจิอาจารย์ที่ชาวปัตตานีเคารพนับถือมากเช่นกันครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญหลวงพ่อชุม วัดตุยง ทั้งรูปไข่และรูปอาร์ม จากหนังสือพระเครื่องล้ำค่าเมืองใต้ มาให้ชมครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/85733377436796_14550920151455092093_1_.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/82807510387566_14550920151455092353_1_.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/54774959095650_14550920151455092363_1_.jpg)
พระอู่ทองหลวงพ่อดำ รุ่นแรก

จากคำปรารภและจดบันทึกของหลวงพ่อโอด หรือพระครูนิสัยจริยคุณ วัดจันเสน อดีตเจ้าคณะอำเภอตาคลี จ.นครสวรรค์ ระบุว่า.....  “......วัดโบสถ์เทพนิมิต (โคกกระดี่) ต.ตาคลี อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ เป็นวัดเก่าแก่ที่มีมานานแล้วแต่ครั้งใดไม่ปรากฏ สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยขอมยังเรืองอำนาจอยู่ในดินแดนแถบนี้ อายุของวัดประมาณพันกว่าปี เท่ากับวัดจันเสน เมืองโบราณ ซึ่งชาวบ้านได้เข้าไปหักร้างถางป่าก็พบโบสถ์ ปัจจุบันเหลือแต่ฐาน ทำด้วยศิลาแลง ใบสีมาทำด้วยหิน มีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่ด้วย องค์พระเป็นสีดำ ชาวบ้านพากันเรียกว่า หลวงพ่อดำ”

หลวงพ่อดำ เป็นพระพุทธรูปศิลปะสมัยสุโขทัย ปางสะดุ้งมาร เนื้อหินทรายดำ หน้าตักกว้าง 30 นิ้ว เดิมประดิษฐานอยู่บนแท่นพระอุโบสถหลังเก่า ที่ทำด้วยศิลาแลง

เนื่องจากพระพุทธรูปถูกปล่อยทิ้งไว้กลางแจ้ง ไม่มีหลังคาปกคลุมเป็นเวลานาน บางส่วนจึงชำรุดแตกหัก ซึ่งได้ซ่อมแซมและประดิษฐานไว้ในวิหารให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้บูชา

กรมการศาสนาอนุญาตให้สร้างเป็นวัด เมื่อวันที่ 11 เม.ย. 2520 ต่อมาได้รับอนุญาตจากกระทรวงศึกษาธิการให้ตั้งเป็นวัด เมื่อวันที่ 20 ธ.ค. 2520 มีนามว่า “วัดโบสถ์เทพนิมิต” มีพระภิกษุผลัดเปลี่ยนกันมาจำพรรษาที่วัดนี้มาโดยตลอด แต่ยังไม่มีพระรูปใดได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาส

พ.ศ.2524 พระครูนิสัยจริยคุณ (หลวงพ่อโอด) ขณะดำรงตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอตาคลี ได้มีบัญชาให้พระครูปลัดนุวัตร ฐิตญาโณ ประจำอยู่วัดนี้ และมีบัญชาให้สร้างอุโบสถหลังใหม่ ห่างจากอุโบสถหลังเดิม 15 เมตร โดยพระครูนิสัยจริยคุณอุปถัมภ์การก่อสร้างอุโบสถจนแล้วเสร็จ

ย้อนไปปี พ.ศ.2551 พระครูนิมิตสันตยากร เจ้าคณะตำบลหัวหวาย เขต 1 และเจ้าอาวาสวัดโบสถ์เทพนิมิต (โคกกระดี่) รูปปัจจุบัน ผู้สืบสายธรรมและพุทธคุณาคมจากหลวงพ่อจำนงค์ วัดสว่างวงษ์คณะกิจ ได้จัดสร้าง “พระอู่ทองหลวงพ่อดำ รุ่นแรก” มี เนื้อนวะ, เนื้อทองเหลือง, เนื้อทองแดง และเนื้อตะกั่ว รวม 4 เนื้อ เนื้อละ 500 องค์ เพื่อมอบให้กับผู้ร่วมทำบุญสร้างกำแพงวัด

ลักษณะวัตถุมงคล “พระอู่ทองหลวงพ่อดำ รุ่นแรก” เป็นรูปหล่อลอยองค์ ปางสะดุ้งมาร ที่ฐานด้านหน้ามีอักษรไทย “อู่ทอง” ส่วนที่ฐานด้านหลังก็มีอักษรไทย “วัดโบสถ์เทพนิมิต” อยู่ในกรอบสี่เหลี่ยม ฐานเรียบไม่มีกริ่ง

มีพระเกจิคณาจารย์ร่วมอธิษฐานจิต 5 รูป อาทิ หลวงปู่เสงี่ยม วัดใหม่สันติธรรม, หลวงพ่อเพี้ยน วัดเกริ่นกฐิน, หลวงพ่ออั้น วัดโรงโค, หลวงพ่อเร่ง วัดดงแขวน, หลวงพ่อ โฉม วัดเขาปฐวี เป็นต้น

ติดต่อบูชาได้ที่วัดโบสถ์เทพนิมิต (โคกกระดี่) ต.ตาคลี อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ โทร.08-1284-3754 ทุกวัน

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/15916528097457_1.jpg)
เหรียญพระสมุห์ขิง
 
สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน เหรียญรูปพระเกจิอาจารย์ต่างๆ นั้น โดยเฉพาะเหรียญที่สร้างในสมัยเก่าๆ มีศิลปะสวยงามอยู่หลายเหรียญ เหรียญพระสมุห์ขิงเป็นเหรียญหนึ่งที่มีศิลปะสวยงามมาก และพระสมุห์ขิงก็เป็นพระสงฆ์ที่ชาวสมุทรปราการเคารพนับถือมากครับ

ข้อมูลของพระสมุห์ขิงเท่าที่ค้นดูก็ไม่พบข้อมูลของท่านมากนัก เท่าที่พอจะสืบความได้ก็คือ เกิดประมาณปี พ.ศ.2402 นามเดิมชื่อขิง ทราบเพียงว่าโยมบิดาชื่อ ก๋ง เป็นชาวบ้านเกาะ อ.เมือง จ.สมุทรปราการ ต่อมาได้อุปสมบทที่วัดกลางวรวิหาร ในปี พ.ศ.2422 โดยมีพระครูสุนทรสมุทร (เงิน) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการคูณ วัดในเดิมสองวิหาร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระปลัดจัน วัดพิไชยสงคราม เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "จนฺทสโร"

ท่านเป็นพระสงฆ์ซึ่งเพียบพร้อมด้วยจริยาวัตรหมดจดงดงาม น่าศรัทธาเลื่อมใส ต่อมาได้รับแต่งตั้งเป็นพระสมุห์ฐานานุกรมของพระครูสุนทรสมุทร (เล็ก คงคสุวณฺโณ) เจ้าอธิการองค์ที่ 10 ของวัดกลางฯ สมุทรปราการ ท่านสมุห์ขิงได้จำพรรษาอยู่ที่วัดกลางมาโดยตลอด จนถึงวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ.2468 ท่านก็ได้มรณภาพด้วยอาการสงบ ครับเรื่องประวัติของท่านสมุห์ขิงก็สืบค้นได้เพียงเท่านี้

ทีนี้เรามาคุยกันถึงเหรียญรูปท่านกันสักหน่อย เนื่องในงานฌาปนกิจศพของท่านนั้น พระวินัยธรรม (เทียน) ซึ่งเป็นพระที่เคยจำพรรษาอยู่ที่วัดสุทัศน์ มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราช (แพ) เมื่อครั้งดำรงสมณศักดิ์ที่พระพรหมมุนี เป็นผู้ที่สร้างเหรียญนี้ไว้แจกเป็นที่ระลึก ซึ่งพระวินัยธรรมก็มีความเกี่ยวพันอยู่กับพระสมุห์ขิงอย่างแนบแน่น ในฐานะใดนั้นยังสืบไม่ได้แน่ชัด แต่จากอักขระขอมที่อยู่หลังเหรียญนั้น ถอดความได้ว่า "กตัญญูกตเวที" นั้นเข้าใจว่าคงจะสร้างเพื่อตอบแทนคุณความดี ของท่านสมุห์ขิงก็เป็นได้ครับ

ในงานฌาปนกิจศพพระสมุห์ขิงนั้น พระวินัยธรรมได้สร้างเหรียญปั๊มหูในตัว มีทั้งเนื้อเงิน สัมฤทธิ์ และทองแดง เพื่อแจกเป็นที่ระลึก ลักษณะโดยรวมคล้ายๆ กับรูปอาร์ม มีรูปพระสมุห์ขิงครึ่งองค์ ใต้ห่วงมีรูปใบโพธิ์ประกบอยู่ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ด้านหลังมีอักขระขอมแปลความได้ว่า "กตัญญูกตเวที อายุวัณโณสุขังพลัง" และมีคำว่า ที่ระลึกสมุห์ขิง ระบุปี พ.ศ.2468 เหรียญนี้ได้ทำพิธีพุทธาภิเษกโดยพระคณาจารย์สายสมุทรปราการหลายรูปด้วยกัน นอกจากนี้สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ท่านยังทรงกรุณาร่วมปลุกเสกเหรียญนี้ให้ด้วย

ครับเหรียญพระสมุห์ขิงนี้นอกจากจะเป็นเหรียญที่สวยงามในด้านศิลปะแล้ว ก็ยังเปี่ยมไปด้วยพุทธคุณ สนนราคาในปัจจุบันก็ยังไม่สูงมากนักและก็ยังพอหาเช่าได้ไม่ยากนักครับ เช่นเคยครับผมได้นำรูปเหรียญเนื้อเงินซึ่งหายากกว่าเหรียญเนื้ออื่นๆ ในรุ่นเดียวกันมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ  แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/37404757531152_2.jpg)
เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อเพ็ชร์

หลวงพ่อเพ็ชร์ อดีตเจ้าอาวาสวัดนนทรีย์ ต.พุดเลา อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา วัดเก่าแก่ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา เป็นพระเกจิผู้ทรงวิทยาคมและคุณูปการอย่างสูงต่อพระพุทธศาสนาและการศึกษาทั้ง พระภิกษุ-สามเณรและกุลบุตรกุลธิดา

เป็นที่เคารพศรัทธายิ่งของชาวบ้านในพื้นที่และละแวกใกล้เคียง รวมทั้งสาธุชนโดยทั่วไป วัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังที่ท่านสร้างนั้น ล้วนทรงพุทธาคม เป็นที่ประจักษ์ เป็นที่นิยมสะสม

โดยเฉพาะ "เหรียญรูปเหมือน ปี 2489" ซึ่งนับเป็นเหรียญรุ่นแรกและเป็นรุ่นเดียวที่ท่านสร้างไว้ ทั้งยังได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในเบญจภาคีเหรียญเมืองกรุงเก่า ที่มีค่านิยมสูง อันดับต้นๆ ของจังหวัดอีกด้วย ปัจจุบันนับว่าหาดูหาเช่าได้ยากยิ่ง

พระครูธรรมการศึกษา หรือหลวงพ่อเพ็ชร์ สิริวัฑฒโน เป็นชาว อ.บางปะหัน เกิดเมื่อปี พ.ศ.2410 ที่ ต.บ้านลี่

ช่วงเยาว์วัยได้ศึกษาเล่าเรียนหนังสือไทยและขอมกับพระสมุห์ดิษย์ อดีตเจ้าอาวาสวัดนนทรีย์ จนอายุ 16 ปี จึงเดินทางเข้ากรุงเทพฯ บรรพชาเป็นสามเณร ที่วัดราชบูรณะ (วัดเลียบ) อยู่ในความปกครองของพระครูปรากรมุนี (เกิด) ได้ศึกษามูลกัจจายน์กับอาจารย์ช้าง ผู้เป็นฆราวาส และเรียนบาลีกับพระประสิทธิสุตคุณ (จุ๊ย) และพระอาจารย์ทอง

เมื่ออายุ 22 ปี จึงกลับมาอุปสมบทที่วัดทอง อ.บางปะหัน โดยมีพระอุปัชฌาย์ปั้น วัดศรีโพ เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอธิการเปรม วัดม่วง และพระอาจารย์ป้อม วัดนาค เป็นพระคู่สวด ได้รับฉายา "สิริวัฑฒโน" จากนั้นเดินทางกลับไปจำพรรษาที่วัดราชบูรณะ

หลวงพ่อเพ็ชร์ปกครองวัดและพระลูกวัดด้วยความยุติธรรม พัฒนาและสร้างความเจริญรุ่งเรืองแก่วัดและท้องถิ่น พัฒนาด้านการศึกษา สร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรมและโรงเรียนประชาบาล ท่านเป็นพระแบบครู ตั้งใจถ่ายทอดวิชาให้แก่ลูกศิษย์อย่างเต็มที่ นอกจากนี้ ท่านยังเชี่ยวชาญทางด้านแพทย์แผนโบราณช่วยรักษาชาวบ้านและญาติโยมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ท่านยังได้สร้างวัตถุมงคลและเครื่องรางเพื่อแจกจ่ายแก่สาธุชนไว้ป้องกันตัวและเสริมสิริมงคล อาทิ ตะกรุด ลูกอม ผ้ายันต์ ธงค้าขาย ธงกันไฟ ผ้าประเจียด ตะกรุดสาลิกา สีผึ้ง และน้ำมนต์สะเดาะเคราะห์ ซึ่งล้วนมีประสบการณ์เป็นที่ปรากฏและเป็นที่หวงแหนยิ่งนัก

หลวงพ่อเพ็ชร์ได้รับแต่งตั้งสมณศักดิ์เรื่อยมา เป็นพระอุปัชฌาย์ ในวันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2470, เป็นเจ้าคณะตำบลพุดเลา ในวันที่ 19 กันยายน พ.ศ.2478 และสมณศักดิ์สุดท้ายได้รับแต่งตั้งเป็นที่ พระครูธรรมการศึกษา ในปี พ.ศ.2489 ซึ่งเป็นปีที่ท่านจะมีอายุครบ 80 ปีพอดี บรรดาลูกศิษย์ลูกหาจึงพร้อมใจกันขออนุญาตจัดงานฉลองสมณศักดิ์และทำบุญอายุให้ท่านเป็นงานใหญ่ พร้อมขออนุญาตจัดสร้าง "เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก" เพื่อเป็นที่ระลึกเนื่องในโอกาสสำคัญทั้งสองท่านมรณภาพอย่างสงบในวันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ.2493

สำหรับ "เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อเพ็ชร์ ปี 2489" เหรียญรุ่นแรกและรุ่นเดียวนี้ ลักษณะเป็นรูปทรงพุ่มข้าวบิณฑ์ หูเชื่อม ด้านหน้ายกขอบโดยรอบ ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงพ่อเพ็ชร์ห่มจีวรลดไหล่ครึ่งองค์ ด้านล่างมีอักษรไทยกำกับว่า "พระครูธรรมการ เพ็ชน์ วัดนนทรีย์" (สันนิษฐานว่า คำว่า "เพ็ชร์" ช่างแกะแม่พิมพ์ผิดจาก "ร" เป็น "น") ด้านหลัง เป็นหลังเรียบ ตรงกลางเป็นอักขระขอม อ่านว่า "สัตถาระนุง อากัตทิตุง วิสัตเชตุง นาทาสิ สัตถาธะนุง นาทาสิ" คาถาบทนี้มีในตำนานพุทธชาดก เป็น "พระคาถามหาอุด" ล่างสุดเป็นอักษรไทยว่า "ที่ระลึกครบอายุ ๘๐ ปี พ.ศ.๒๔๙๘"

เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อเพ็ชร์ ปี 2489 นี้ โด่งดังมากมาแต่โบราณ พุทธคุณเป็นเลิศเป็นที่ปรากฏ ยิ่งด้านคงกระพันชาตรีนั้นว่ากันว่า "จะฟันก็ฟันไม่เข้า ยิงเท่าไหร่ไม่มีออก" ทีเดียว
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/49356936994526_3.jpg)
พระเนื้อผงพญาไม้ผุ รุ่นแรกของหลวงปู่เพิ่ม

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดกลางบางแก้วแต่เดิมมีชื่อว่า "วัดคงคาราม" เป็นวัดเก่าแก่มาแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา และเป็นวัดที่เจริญรุ่งเรืองมาตั้งแต่ในอดีต ได้รับการปฏิสังขรณ์สืบต่อกันเรื่อยมา ในนิราศพระปฐมของสุนทรภู่ยังมีกล่าวไว้ว่า
   "ถึงบางแก้วมองเขม้นไม่เห็นแก้ว
    เห็นแต่แนวคงคาพฤษาสลอน
    มีวัดหนึ่งโตใหญ่ใกล้สาคร
    สง่างอนช่อฟ้าศาลาตะพาน
    ดูเบื้องบนอาวาสก็ลาดเลี่ยน
    ต้นตะเคียนร่มรกปกวิหาร"

แสดงว่า วัดกลางบางแก้วนั้นเป็นวัดใหญ่ที่เจริญรุ่งเรือง สะอาดสะอ้านร่มรื่นมาตั้งแต่สมัยนั้น และตั้งอยู่ริมน้ำ ต่อมาในสมัยพระมหาสมณเจ้ากรมพระวชิรญาณวโรรส สมเด็จพระสังฆราชเจ้าเสด็จมาที่วัดคงคารามเห็นว่าเป็นวัดที่อยู่ริมแม่น้ำนครชัยศรีตรงปากคลองบางแก้ว ตั้งอยู่ระหว่างกลาง 2 วัด คือ วัดตุ๊กตาและวัดใหม่สุประดิษฐ์ ท่านจึงได้ประทานนามวัดให้ใหม่ว่า "วัดกลางบางแก้ว" เมื่อราวๆ พ.ศ.2465 ในสมัยที่หลวงปู่บุญเป็นเจ้าอาวาส

พระพุทธวิถีนายก (หลวงปู่เพิ่ม ปุณณวสโน) ศิษย์เอกของหลวงปู่บุญ นามเดิมว่า "เพิ่ม" ท่านเกิดเมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ.2429 ที่ตำบลไทยวาส อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม โยมบิดาชื่อเกิด โยมมารดาชื่อวรรณ ท่านบรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุได้ 8 ขวบ สืบต่อมาจนอายุครบบวช จึงได้อุปสมบทในวันที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ.2450 ณ พัทธสีมาวัดกลางบางแก้ว

มีสมเด็จพระสังฆราชแพ เมื่อครั้งยังดำรงสมณศักดิ์เป็นสมเด็จพระวันรัต วัดสุทัศน์ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการจอม เจ้าอาวาสวัดตุ๊กตาเป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระครูทักษิณานุกิจ วัดสรรเพชญ์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์

เมื่อท่านอุปสมบทแล้วก็ได้เล่าเรียนพระธรรมวินัยอยู่ที่วัดกลางบางแก้วตลอดมา และถือได้ว่าเป็นศิษย์ที่ใกล้ชิดหลวงปู่บุญมากที่สุด เพราะบวชเป็นสามเณรตั้งแต่อายุ 8 ขวบ ก็อยู่ปฏิบัติรับใช้หลวงปู่บุญมาตลอดจนกระทั่งหลวงปู่บุญมรณ ภาพ เป็นเวลาถึง 39 ปี ตลอดเวลานั้นท่านได้รับการถ่าย ทอดวิชาความรู้ทั้งทางด้านคันถธุระและวิปัสสนาธุระ ตลอดจนเวทวิทยาคมต่างๆ ไว้มากมาย

หลวงปู่เพิ่มเป็นพระสงฆ์ที่บริสุทธิ์ผุดผ่องด้วยศีล สมาธิ และปัญญาธรรม เปลี่ยมล้นไปด้วยเมตตาธรรม หมดสิ้นกิเลสทั้งปวง หลวงปู่เป็นพระที่พูดจาไพเราะอ่อนหวาน สำเนียงของท่านนั้นมีแววความเมตตาผสานเอาไว้ใครได้ฟังแล้วจะรู้สึกชุ่มชื่นใจ ใครๆ ได้สนทนากับท่านแล้วจะรู้สึกเคารพศรัทธาท่านทุกคนไป

หลวงปู่เพิ่มได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาส วัดกลางบางแก้ว เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2481 ปี พ.ศ.2482 ได้รับแต่งเป็นพระอุปัชฌาย์ ปี พ.ศ.2483 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะอำเภอนครชัยศรี ปี พ.ศ.2489 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ที่พระครูพุทธวิถีนายก

ปี พ.ศ.2495 ได้รับพระราชทานสมณ ศักดิ์เป็นพระครูชั้นเอกในราชทินนามเดิม ปี พ.ศ.2503 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญมีราชทินนามว่า พระพุทธวิถีนายก หลวงปู่เพิ่มมรณภาพด้วยโรคชราด้วยอาการสงบเมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ.2526 สิริอายุได้ 97 ปี พรรษาที่ 76

หลวงปู่เพิ่มได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่าง เช่น ตะกรุดและเบี้ยแก้ นอกจากนี้ก็ยังมีพระเครื่องอีกหลายอย่าง ในวันนี้ผมได้นำรูปพระเนื้อผงพญาไม้ผุ รุ่นแรกของหลวงปู่เพิ่มมาให้ชม ปัจจุบันหายากมากครับ
ด้วยความจริงใจ  แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/32264096372657_6.jpg)
พระพุทธรูปอู่ทองแข็งสันคางคน

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระพุทธรูปบูชาประจำบ้านกันครับ เราๆ ท่านๆ ก็คงเคยได้ยินผู้ใหญ่ในสมัยก่อนมักจะพูดถึงพระพุทธรูปบูชาประจำบ้านว่า พระพุทธรูปบูชานั้นควรจะหาพระพุทธรูปให้ครบสามอย่างก็คือ พระพุทธรูปอู่ทอง พระพุทธรูปเชียงแสน พระพุทธรูปสุโขทัย หรือที่เรียกกันสั้นๆ ให้เป็นมงคลนามว่า "อู่ แสน สุข" อันเป็นการนำชื่อศิลปะยุคสมัยของพระแต่ละยุคนำมาเป็นคำมงคล

พระพุทธรูปที่ผมจะนำมาพูดคุยกันในวันนี้ก็คือพระพุทธรูปอู่ทอง ซึ่งเป็นศิลปะการสร้างพระที่มีอายุยาวนาน เป็นศิลปะการสร้างพระพุทธรูปที่มีกำเนิดขึ้นทางภาคกลางของประเทศไทย และดินแดนแถบนี้เคยเป็นที่ตั้งของอาณาจักรทวารวดี และต่อมาก็ถูกชาวขอมเข้ามาครอบครอง ศิลปะแบบอู่ทองจึงเป็นศิลปะที่มีอิทธิพลจากที่ต่างๆ ผสมผสานกัน แต่การสร้างเป็นสกุลช่างไทย ศิลปะอู่ทองสามารถแบ่งได้ถึง 3 ยุค

พระพุทธรูปอู่ทองยุคแรกหรือบางท่านอาจจะเรียกอู่ทองสุวรรณภูมิ นั้นมีเกิดขึ้นมาตั้งแต่ประมาณพุทธศตวรรษที่ 17-18 ศิลปะของพระพุทธรูปยุคนี้ยังมีอิทธิพลของศิลปะทวารวดีและขอมผสมกัน พระรัศมีมักทำเป็นรูปดอกบัวตูม หรือคล้ายฝาละมี พระพุทธรูปในยุคนี้มักพบมากแถบจังหวัดสุพรรณบุรี

พระพุทธรูปอู่ทองยุคกลาง พระพุทธรูปยุคนี้ ยังคงมีอิทธิพลของขอมอยู่ แต่เริ่มคลี่คลายลงมามาก พระพักตร์ยังคงดูขรึม พระรัศมีบนพระเกตุมาลาเริ่มเป็นแบบเปลวเพลิง ลักษณะพระรัศมีแบบนี้อาจเป็นลักษณะที่เกิดขึ้นในศิลปะอู่ทองก่อน แล้วจึงให้อิทธิพลแก่ศิลปะสุโขทัยต่อมาก็เป็นได้ ศิลปะยุคนี้เกิดขึ้นประมาณพุทธศตวรรษที่ 18-19 พระพุทธรูปยุคนี้มักพบมากแถบ อ.สรรคบุรี จังหวัดชัยนาท

พระพุทธรูปอู่ทองยุคปลาย พระพุทธรูปแบบนี้มีอิทธิพลของศิลปะสุโขทัยเข้ามาปะปนมากขึ้น แต่ลักษณะเด่นของศิลปะอู่ทองยังคงอยู่ คือมีไรพระศก และฐานเป็นแบบหน้ากระดานแอ่นเป็นร่องเข้าใน ศิลปะยุคนี้อยู่ในช่วงประมาณพุทธศตวรรษที่ 19-20 พระพุทธรูปยุคนี้ได้ค้นพบเป็นจำนวนมากในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ซึ่งสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 (เจ้าสามพระยา) ทรงสร้างไว้เมื่อปี พ.ศ.1967

พุทธลักษณะสำคัญเด่นของศิลปะอู่ทองก็คือ มีไรพระศก ชายจีวรหรือสังฆาฏิยาวปลายตัดเป็นเส้นตรง เน้นขอบสบงเด่นชัด ประทับนั่งขัดสมาธิราบ ปางมารวิชัย และฐานเป็นแบบหน้ากระดานแอ่นเป็นร่องเข้าข้างใน พระทั้ง 3 ยุคจะมีลักษณะเด่นแบบนี้ทั้ง 3 ยุคครับ

พระพุทธรูปที่นิยมกันมาก ก็คือพระพุทธรูปอู่ทองยุคกลางหรือยุคที่ 2 ซึ่งมีพุทธศิลปะที่งดงามมาก มักเรียกกันแบบชาวบ้านว่า "แข็งสันคางคน" ตามพุทธลักษณะขององค์พระ พุทธลักษณะที่โดดเด่นก็ตามที่สายตามองเห็น หน้าแข้งขององค์พระมักจะเป็นสันหน้าแข้งเด่นชัดคือไม่กลมมน คางขององค์พระก็จะเห็นได้ชัดว่ามีการเน้นทำเป็นคางยื่นออกมาเล็กน้อย และตรงกลางของคางจะบุ๋มเว้าเด่นชัด เป็นจุดเด่นของพระยุคนี้ ฐานหน้ากระดานก็เน้นแอ่นเว้าเข้าในสวยงาม พระพุทธรูปอู่ทองยุคนี้การเททองนับว่ามีความชำนาญในการหล่อหลอมโลหะได้อย่างดีเยี่ยม เนื่องจากพระที่พบส่วนใหญ่จะเทโลหะได้บางมาก จนครูบาอาจารย์รุ่นเก่ามักจะเปรียบเปรยว่า "บางแบบเปลือกไข่" คือเทโลหะได้บางมากกว่ายุคอื่นๆ

พระพุทธรูปอู่ทองยุคกลางนี้แหละครับ ที่คนรุ่นเก่ายกย่องและมักจะหามาจัดชุดเป็นพระพุทธรูปบูชาประจำบ้าน ในชุด "อู่ แสน สุข" เนื่องจากพุทธศิลปะของพระพุทธรูปอู่ทองยุคนี้มีศิลปะที่สวยงามมาก ถือว่าเป็นศิลปะที่คลาสสิคมากของยุคนี้ครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระพุทธรูปอู่ทองแข็งสันคางคน (อู่ทองยุคกลาง) มาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/71450220213996_view_resizing_images_1_.jpg)
พระพุทธรูปเชียงแสนยุคแรก (สิงห์หนึ่ง) แบบพระเกศลูกแก้ว

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ชมรมพระเครื่องอาจจะกลายเป็นชมรมพระบูชา เนื่องจากคุยเรื่องพระบูชาไปเมื่อวาน ก็คุยกันต่อนะครับ เรื่อง "อู่ แสน สุข" จะได้ครบๆ ได้พูดไปแล้วถึงอู่ หมายถึงพระศิลปะอู่ทอง

วันนี้มาคุยกันต่อถึงพระศิลปะเชียงแสนต่อครับ

เราคงจะเคยได้ยินผู้ใหญ่สมัยก่อนพูดถึงพระพุทธรูปเชียงแสนว่า พระเชียงแสนสิงห์หนึ่ง พระเชียงแสนสิงห์สองหรือสิงห์สาม อะไรประมาณนี้ ซึ่งเป็นการเรียกชื่อพระแบบพื้นบ้านไม่ใช่แบบวิชาการ ซึ่งความจริงก็คือการแยกยุคสมัยของพระเชียงแสนยุคต้น ยุคกลาง หรือ ยุคปลายเท่านั้นครับ เนื่องจากพระศิลปะแบบเชียงแสนมีการสร้างติดต่อกันมายาวนานครับ

พระศิลปะเชียงแสน หรือล้านนา เป็นการสร้างพระพุทธรูปแบบลัทธิเถรวาทแบบเชียงแสน ซึ่งพบมากทางภาคเหนือของประเทศไทย ซึ่งแยกไว้เป็น 2 รุ่น รุ่นแรกเป็นพระพุทธรูปที่มีพุทธลักษณะคล้ายกับพระพุทธรูปแบบปาละของอินเดีย คือมีรัศมีสั้นเป็นรูปดอกบัวตูมหรือลูกแก้ว ขมวดพระเกศาใหญ่ พระพักตร์กลม อมยิ้ม พระหนุ (คาง) เป็นปม ลำพระองค์อวบอ้วน พระอุระนูน ชายจีวรหรือสังฆาฏิสั้นอยู่เหนือราวนม ปลายเป็นเขี้ยวตะขาบมักทำเป็นปางมารวิชัย ขัดสมาธิเพชร ฐานมีกลีบบัวคว่ำบัวหงาย และเกสรบัวประกอบ ซึ่งเป็นศิลปะที่งดงามมาก

โดยพบที่เมืองเชียงแสนเป็นครั้งแรก จึงตั้งชื่อเรียกศิลปะแบบนี้ว่าศิลปะเชียงแสน ศิลปะแบบนี้ได้รับอิทธิพลทางศิลปะจากศิลปะปาละของอินเดีย พระพุทธรูปเชียงแสนยุคแรกอายุราวพุทธศตวรรษที่ 18-19

สำหรับศิลปะเชียงแสนรุ่นที่สอง หรือเชียงใหม่นั้น เป็นแบบที่มีอิทธิพลของศิลปะสุโขทัยเข้ามาปนแล้ว อายุราวประมาณพุทธศตวรรษที่ 20 พระรัศมีรูปดอกบัวตูมเริ่มสูงขึ้น หรือในยุคต่อๆ มาเริ่มเป็นรูปเปลวเพลิง ขมวดพระเกศาเล็ก พระพักตร์มักเป็นรูปไข่ แต่บางครั้งก็ยังคงกลมอยู่

แม้ลำพระองค์บางครั้งจะอวบอ้วนและพระอุระนูนตามแบบเดิม แต่ชายจีวรก็ยาวลงมาถึงพระนาภี ในยุค หลังๆ มักทำประทับนั่งขัดสมาธิราบ ฐานบางครั้งก็มีแบบเป็นลวดลายประกอบหรือเรียบไม่มีลวดลายประกอบก็มี ที่ทำเป็นแบบพระพุทธ รูปทรงเครื่องก็มี

พระพุทธรูปศิลปะเชียงแสนยุคหลังๆ ได้แพร่หลายออกไปจนถึงเมืองหลวงพระบาง เวียงจันทน์ และจำปาสัก แต่ฝีมือสู้แบบเชียงแสนไม่ได้ ศิลปะแบบเชียงแสนมีการสร้างต่อๆ มา ในตอนปลายอายุราวพุทธศตวรรษ ที่ 21-23

พระพุทธรูปบูชาที่คนรุ่นเก่าพูด ถึงคำว่า "แสน" มักหมายถึงพระพุทธรูปเชียงแสนยุคแรก (เชียงแสนสิงห์หนึ่ง) ซึ่งมีความงดงามมาก เป็นตัวแทนของความอุดมสมบูรณ์ ปัจจุบันหาชมยากมาก

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระพุทธรูปเชียงแสนยุคแรก (สิงห์หนึ่ง) แบบพระเกศลูกแก้วมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/55550160134832_1.jpg)
พระนางพญาพิมพ์เข่าตรง และพระนางพญาพิมพ์เข่าตรงมือตกเข่า

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระนางพญา พิษณุโลก พิมพ์เข่าตรง ซึ่งพระพิมพ์นี้แตกต่างจากพระพิมพ์อื่นในกรุเดียวกัน คือมีแม่พิมพ์อยู่สองแม่พิมพ์ ส่วนพิมพ์อื่นๆ เช่นพิมพ์เข่าโค้ง พิมพ์อกนูนใหญ่ พิมพ์สังฆาฏิ พิมพ์เทวดา(อกแฟบ) พิมพ์อกนูนเล็ก มีแม่พิมพ์อยู่เพียงแม่พิมพ์เดียวเท่านั้น

พระนางพญา ถูกขุดพบครั้งแรกในปี พ.ศ.2444 ในคราวที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 เสด็จประพาสเมืองพิษณุโลก เพื่อทอดพระเนตรการหล่อพระพุทธชินราชจำลอง และเสด็จประพาสวัดนางพญาด้วย ในครั้งนั้นได้มีการสร้างพลับพลารับเสด็จขึ้นที่บริเวณวัดนางพญา ในตอนที่ขุดหลุมปักเสาสร้างพลับพลานั้น ก็ได้พบกับกรุพระนางพญา และทางการได้นำพระนางพญาขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 จำนวนหนึ่ง ตลอดจนแจกจ่ายข้าราชบริพารที่โดยเสด็จในครั้งนั้นด้วย

พระนางพญาที่ถูกขุดพบ มีการบันทึกไว้ว่า มีพระอยู่หลายพิมพ์ เช่น พระนางพญาพิมพ์เข่าโค้ง พระนางพญาพิมพ์เข่าตรง พระนางพญาพิมพ์อกนูนใหญ่ พระนางพญาพิมพ์สังฆาฏิ พระนางพญาพิมพ์เทวดา พระนางพญาพิมพ์อกนูนเล็ก เป็นต้น

พระนางพญาพิมพ์เข่าตรงและพิมพ์เข่าโค้งมีพุทธลักษณะคล้ายๆ กัน ที่เห็นได้ชัดก็คือที่บริเวณหน้าตัก พระพิมพ์เข่าโค้งจะมีลักษณะโค้งงอนขึ้น ส่วนพระพิมพ์เข่าตรงหน้าตักจะเป็นเส้นตรง ในส่วนพระนางพญาพิมพ์เข่าตรงนั้น ยังสามารถแยกออกได้เป็น 2 พิมพ์ คือ พิมพ์เข่าตรง และพิมพ์เข่าตรงมือตกเข่า พระนางพญาพิมพ์เข่าตรงที่มีอยู่ 2 พิมพ์ มีส่วนที่แตกต่างกันคือ พิมพ์เข่าตรงธรรมดาจะมีมือขวาขององค์พระทอดลงมาที่หัวเข่าขวา (ปางมารวิชัย) และปลายมือก็สิ้นสุดที่หน้าตัก ส่วนพระพิมพ์มือตกเข่านั้น มือขวาขององค์พระจะวางเลยหัวเข่าลงมาเล็กน้อย และส่วนมากพิมพ์มือตกเข่าจะตัดเลยหน้าตักลงมาแบบพระพิมพ์มือตกเข่า แต่จะเห็นได้ชัดว่ามือไม่ได้เลยลงมาจากหน้าตัก และในส่วนพระพิมพ์มือตกเข่าก็มีบ้างเหมือนกันที่บางองค์ตัดชิดหน้าตัก

ทีนี้ถ้าพระพิมพ์ตกเข่าในองค์ที่ตัดชิดหน้าตัก เราก็ไม่เห็นมือที่วางลงมาตกเข่าล่ะ จะสังเกตอย่างไร จุดสังเกตง่ายๆ อีกอย่างก็คือ พระทั้งสองพิมพ์จะมีเส้นชายจีวรที่แตกต่างกัน ให้สังเกตเส้นชายจีวรที่ห่มพาดลดไหล่ลงมาทางด้านขวาขององค์พระ (ซ้ายมือเรา) ถ้าเป็นพิมพ์เข่าตรง จะเป็นเส้นโค้งปลายตวัดงอนขึ้นสูงเข้าหาใต้รักแร้ ส่วนพิมพ์มือตกเข่าเส้นชายจีวรจะพาดลงมาค่อนข้างตรงและยื่นลงมาเฉียงๆ ไม่ตวัดงอนขึ้นใต้รักแร้ และขนาดของเส้นชายจีวรก็มักจะเป็นเส้นที่หนาใหญ่กว่าพระพิมพ์เข่าตรงครับ

พระนางพญาพิมพ์เข่าตรง กับพระนางพญาพิมพ์เข่าตรงมือตกเข่า ก็มีจุดสังเกตที่แตกต่างกันง่ายๆ ดังนี้ครับ แต่ความจริงในส่วนอื่นๆ ก็มีข้อแตกต่างกันเช่นกันครับ แต่สามารถแยกกันที่เห็นง่ายๆ ก็เพียงแค่นี้ครับ

ในวันนี้ผมได้นำพระนางพญาพิมพ์เข่าตรง และพระนางพญาพิมพ์เข่าตรงมือตกเข่า มาให้ชมเปรียบเทียบกันทั้งสองพิมพ์ครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/58932852041390_2.jpg)
พระหูยานลพบุรี

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ถ้าจะพูดถึงพระกรุเนื้อชินเงิน โดยส่วนตัวผมเองชอบพระหูยานลพบุรีมาก ชอบที่ศิลปะขององค์พระ และตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นนั้น ได้รับฟังผู้ใหญ่กล่าวขวัญถึงพระหูยานลพบุรีในทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรีกันมาก

พระหูยานลพบุรี ตามรูปแบบศิลปะแล้วจัดอยู่ในรูปแบบศิลปะลพบุรี บางท่านอาจเรียกว่าศิลปะขอม ผมขออนุญาตขยายความเรียกชื่อศิลปะแบบลพบุรีหรือขอมกันสักหน่อย ศิลปะแบบนี้ขุดพบในประเทศไทยหลายแห่ง รูปแบบศิลปะคล้ายกับศิลปะที่พบในประเทศกัมพูชา ที่พบในประเทศไทยนั้นมีพบทั้งสถาปัตยกรรมและประติมากรรม พร้อมทั้งที่เป็นพระพิมพ์ และพบในหลายจังหวัดของประเทศไทย ทางโบราณคดีกำหนดเรียกศิลปกรรมแบบนี้ว่า "ศิลปะลพบุรี"

การกำหนดอายุสมัยของศิลปะลพบุรีที่พบในประเทศไทยยังค้นคว้าไม่พบอักษรจารึกยืนยันอายุแน่ชัด จึงกำหนดอายุสมัยอนุโลมตามแบบอย่างศิลปกรรมในประเทศกัมพูชาซึ่งละม้ายคล้ายคลึงกัน

ศิลปะที่พบในประเทศกัมพูชานั้นสามารถแยกออกเป็น
สมัยก่อนสร้างเมืองพระนคร (Pre-Angkorian Period)
   ศิลปะแบบพมนดา ราว พ.ศ.1090-1150
   ศิลปะแบบสมโบร์ไพรกุก ราว พ.ศ.1150-1200
   ศิลปะแบบไพรกเมง ราว พ.ศ.1185-1250
   ศิลปะแบบกำพงพระ ราว พ.ศ.1256-1350
   ระยะหัวเลี้ยวหัวต่อ ได้แก่ ศิลปะแบบกุเลน ราว พ.ศ.1375-1425

สมัยเมืองพระนคร (Angkorian Period)
   ศิลปะแบบพะโค ราว พ.ศ.1425-1436
   ศิลปะแบบบาเค็ง ราว พ.ศ.1436-1475
   ศิลปะแบบเกาะแกร์ ราว พ.ศ.1464-1495
   ศิลปะแบบแปรรูป ราว พ.ศ.1490-1515
   ศิลปะแบบบันทายไสรย ราว พ.ศ.1510-1550
   ศิลปะแบบเกลียง ราว พ.ศ.1515-1560
   ศิลปะแบบบาปวน ราว พ.ศ.1560-1630
   ศิลปะแบบนครวัด ราว พ.ศ.1650-1715
   ศิลปะแบบบายน ราว พ.ศ.1720-1780

สมัยหลังเมืองพระนคร (Post-Angkorian Period) ตั้งแต่ราว พ.ศ.1780

ครับก็นอกเรื่องไปหน่อยครับ ก็เพื่อจะได้เทียบเคียงอายุสมัยของศิลปะพระเครื่องที่เราพบ พระหูยานลพบุรี ค้นพบตั้งแต่ราวปี พ.ศ.2440 เป็นครั้งแรก และก็มีการพบกันต่อๆ มาอีกหลายครั้ง พระที่พบในครั้งแรกๆ ที่พระปรางค์องค์ประธาน จะเรียกกันว่าพระกรุเก่า ผิวจะออกดำๆ ต่อมาได้มีการพบอีกครั้งในปี พ.ศ.2508 ที่บริเวณเจดีย์องค์เล็กหน้าองค์พระปรางค์ มีแบบพิมพ์เหมือนกันกับพระกรุเก่าทุกประการ แต่ผิวของพระจะมีผิวปรอทจับขาวทั้งองค์พระ มักเรียกกันว่า "กรุใหม่" แต่ก็เป็นพระที่สร้างในสมัยยุคเดียวกัน มีแบบพิมพ์เหมือนกันทุกอย่าง พิมพ์ที่พบมีทั้งพิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง และพิมพ์เล็ก นอกจากนั้นก็ยังมีพิมพ์บัวสองชั้น พิมพ์ข้างรัศมีอีก แต่ก็มีจำนวนไม่มากนัก

พระหูยานยังมีพบอีกที่วัดปืน วัดอินทราราม ศิลปะเหมือนๆ กัน แต่ตัวแม่พิมพ์เป็นคนละแม่พิมพ์กัน พระหูยานที่พบในจังหวัดลพบุรีไม่ว่าจะเป็นพิมพ์ใด หรือพบในกรุใดล้วนได้รับความนิยมทั้งสิ้น ปัจจุบันหายากมากครับ

ศิลปะของพระหูยาน เมื่อเทียบเคียงกับศิลปะที่พบตามปราสาทต่างๆ ของกัมพูชาแล้ว จะเหมือนกับศิลปะแบบบายน จึงทำให้เราสามารถเทียบเคียงอายุได้ว่า อยู่ในช่วงราว พ.ศ.1720-1780

ครับพระหูยานลพบุรีเป็นพระที่มีอายุเก่าแก่มาก ควรค่าแก่การอนุรักษ์ แต่ปัจจุบันก็หายากและมีสนนราคาสูงมาก ยิ่งพระที่สวยๆ ก็ยิ่งแพงมากตามลำดับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระหูยานลพบุรี จากหนังสือ อมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทย มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/47550029555956_3.jpg)
พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ ชลบุรี

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระปิดตาเนื้อผงคลุกรักยอดนิยมที่มีประสบการณ์ทางด้านเมตตามหานิยมสูง และมีมูลค่าสูงเช่นกัน ก็คือ พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ ชลบุรี ในปัจจุบันหาพระแท้ๆ ยากมาก จึงทำให้มีผู้ที่อยากได้ไว้บูชายอมเช่าในราคาหลักหลายล้านบาทแต่ก็ใช่ว่าจะหาพระแท้ๆ ได้ เนื่องด้วยมีจำนวนน้อยส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่งผู้ที่ครอบครองไม่ยอมให้เช่าบูชา

หลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ ตามประวัติที่สืบค้นกันมาว่า ท่านเป็นชาวจังหวัดเพชรบุรี เกิดเมื่อประมาณปี พ.ศ.2346-2351 บวชที่จังหวัดเพชรบุรี เมื่อบวชแล้วได้ออกธุดงค์มาทางภาคตะวันออก และมาถึงจังหวัดชลบุรี ปักกลดพักแรมอยู่ที่บริเวณวัดเครือวัลย์ ในสมัยนั้นบริเวณนี้ยังคงเป็นป่ารก และท่านก็ได้เทศน์โปรดญาติโยมให้เข้าถึงหลักธรรม จนชาวบ้านเลื่อมใสในตัวหลวงพ่อแก้วมาก และอาราธนาขอให้ท่าน อยู่จำพรรษาและชาวบ้านก็ได้ช่วยกันสร้างวัดขึ้น ต่อมาได้ชื่อว่า "วัดเครือวัลย์"

หลวงพ่อแก้วเป็นที่เคารพเลื่อมใสศรัทธาของชาวบ้านในแถบนั้นมาก ใครมีเรื่องทุกข์ร้อนใดๆ ไม่ว่าจะเจ็บไข้ได้ป่วย หรือเรื่องการทำมาหากิน หลวงพ่อก็ช่วยเหลือชาวบ้านมาโดยตลอด ชาวบ้านก็ได้ช่วยกันทำนุบำรุงวัดเครือวัลย์จนเจริญรุ่งเรือง มีเรื่องเล่ากันสืบต่อมาว่ามีแม่ค้าคนหนึ่งขายปลาอยู่ในตลาด บ้านแกอยู่ใกล้ๆ วัด ต้องเดินผ่านวัดทุกวันเพื่อไปตลาด วันหนึ่งเดินบ่นผ่านวัดมา หลวงพ่อแก้วได้ยินเข้าก็สอบถามดูเรื่องค้าขาย แม่ค้าคนนั้นก็บอกหลวงพ่อว่า ช่วงนี้ค้าขายไม่ค่อยดี ขายไม่หมด หลวงพ่อแก้วจึงให้พรว่า "เอ้าวันนี้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะ" ผลปรากฏว่าวันนั้นแม่ค้าคนนี้ก็ขายดี ขายหมดอย่างรวดเร็ว พอเช้าก็ไปใส่บาตรและเล่าให้หลวงพ่อฟัง หลวงพ่อก็ให้ศีลให้พร หลังจากนั้นต่อมาแม่ค้าคนนี้ก็ร่ำรวยขึ้นมาก และเป็นคหบดีคนหนึ่งของชลบุรีในสมัยนั้น

เมื่อหลวงพ่อแก้วสร้างพระปิดตาเนื้อผงคลุกรัก ก็มีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาอีกว่า เนื้อผงที่หลวงพ่อทำไว้นั้น มีพุทธคุณทางเมตตา สูงมาก ขนาดผงที่ติดตัวเด็กวัดในตอนทำพระและได้ไปล้างน้ำ ผงก็หล่นไปในตุ่มน้ำ พอดีมีหญิงสาวมาตักน้ำในตุ่มนั้นไปล้างหน้าก็เกิดจิตพิศวาสเด็กวัดคนนั้นขึ้นมา และได้แต่งงานกัน พอเรื่องนี้ร่ำลือกันไป คนที่มีพระผงปิดตาของหลวงพ่อแก้วบางคนก็เกิดนึกพิเรนทร์ นำพระของท่านไปขูดใส่น้ำให้หญิงสาวกิน และหญิงสาวก็เกิดหลงรักขึ้นมา และเกิดเป็นเรื่องเป็นราวขึ้น มีคนไปฟ้องหลวงพ่อ ท่านจึงได้ห้ามปรามลูกศิษย์ และผู้ที่มีพระของท่าน นอกจากนี้หลวงพ่อยังแช่งไว้ว่า "ถ้าใครนำพระของท่านไปให้หญิงสาวกิน แล้วไม่รับเลี้ยงดูให้ดี ก็ขอให้เกิดความวิบัติ" จากนั้นก็ไม่มีใครกล้าทำอีกเลย

เรื่องเมตตามหานิยมของพระหลวงพ่อแก้วนั้นมีมากมายจนเล่ากันไม่หมด ชาวชลบุรีทราบดี ในสมัยก่อนมีคนในเมืองชลคนหนึ่ง ทำพระของหลวงพ่อแก้วปลอมแล้วนำไปหลอกขาย เมื่อได้เงินมาก็ได้ใจทำต่อไปอีกเรื่อยๆ จนได้เงินมามากพอสมควรก็ยังไม่หยุด ต่อมาก็มีสติวิปลาส และหมดเนื้อหมดตัวในที่สุด เรื่องนี้คนเมืองชลรุ่นเก่าๆ รู้ดี

หลวงพ่อแก้วสั่งสอนแก่ลูกศิษย์เสมอ ว่า ให้ประพฤติตนให้เป็นคนดี มีศีลธรรม ห้ามผิดลูกผิดเมียใคร ห้ามลักเขากิน ให้ขยันทำมาหากิน แล้วจะไม่อดตาย

ครับวันนี้ผมขอนำรูปพระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ พิมพ์ใหญ่หลังแบบมาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/11680608077181_4..jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/95787887358003_4.jpg)  
พระหลวงปู่ทวด เนื้อว่าน ปี 2497

"พระหลวงปู่ทวด เนื้อว่าน ปี 2497 ที่จัดสร้างโดยหลวงปู่ทิมเป็นรุ่นแรกนั้น นับเป็นสุดยอดแห่งวัตถุมงคลที่สร้างชื่อเสียงและค่านิยมสูงสุด ในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องและพระคณาจารย์"
  
หลวงปู่ทวด หรือ สมเด็จเจ้าพะโคะ พระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในสมัยกรุงศรีอยุธยา มีความสำคัญทั้งในส่วนของประวัติศาสตร์ชาติไทยและทางพระบวรพุทธศาสนาอย่างคณานับ สร้างปาฏิหาริย์ต่างๆ มากมาย เป็นที่เคารพเลื่อมใสและกล่าวขานกันสืบมา

แต่ในสมัยนั้นยังไม่มีการสร้างวัตถุมงคล จนเมื่อถึงสมัยพระครูวิสัยโสภณ หรือหลวงพ่อทิม ธมฺมธโร แห่งวัดช้างให้ หรือ วัดราษฎร์บูรณะ จ.ปัตตานี
 
หลวงพ่อทิม ธมฺมธโร ถือกำเนิดเมื่อวันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ.2455 ที่บ้านนาประดู่ จ.ปัตตานี ช่วงเยาว์วัยได้ศึกษาร่ำเรียนกับ พระครูภัทรภรณ์โกวิท (พระแดง ธมฺโธโต) พออายุได้ 18 ปี บวชเป็นสามเณร และเมื่ออายุครบบวชจึงอุปสมบท ณ วัดนาประดู่ ได้รับฉายา "ธมฺมธโร" จำพรรษาได้ 2 พรรษาก็เดินทางไปศึกษาที่สำนักวัดมุจลินทวาปีวิหาร แล้วจึงกลับมาเป็นครูสอนพระปริยัติธรรมที่วัดนาประดู่

จนปี พ.ศ.2484 ได้ดำรงตำแหน่งรักษาการเจ้าอาวาสวัดราษฎร์บูรณะ หรือวัดช้างให้ จนได้เป็นเจ้าอาวาสในปี พ.ศ.2493 และได้รับแต่งตั้งสมณศักดิ์เรื่อยมา จนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระอุปัชฌาย์ในปี พ.ศ.2509 ท่านมรณภาพใน พ.ศ.2512 สิริอายุ 57 ปี 36 พรรษา

หลวงปู่ทิมท่านมีความเคารพเลื่อมใสใน "หลวงปู่ทวด" เป็นอย่างสูง ทั้งยังเป็นผู้ริเริ่มบุกเบิกปฏิสังขรณ์และบูรณะวัดช้างให้ จึงนับว่ามีความสำคัญยิ่งกับวัดช้างให้และหลวงปู่ทวด ท่านได้รับความเคารพศรัทธาอย่างสูงจากพุทธศาสนิกชนโดยถ้วนทั่วที่มีความรัก เคารพหลวงปู่ทวดด้วยเช่นกัน ท่านยังมีฌานสมาบัติที่สามารถติดต่อสื่อสารกับหลวงปู่ทวดได้ด้วย
 
หลวงปู่ทิมให้ความสำคัญกับการสร้าง "พระพิมพ์หลวงปู่ทวด" อย่างมาก มูลเหตุปรากฏตามบันทึกของ นายอนันต์ คณานุรักษ์ ได้เขียนถึงการจัดสร้างพระหลวงปู่ทวดที่ได้เกิดนิมิตเห็นพระภิกษุชรานั่งบนดอกบัว เมื่อปรึกษากับหลวงปู่ทิมจึงได้มีการจัดสร้าง "พระหลวงปู่ทวด" ขึ้นเป็นครั้งแรก โดยได้รับการอนุญาตจากหลวงปู่ทวด เป็น "พระพิมพ์หลวงปู่ทวด เนื้อว่าน ปี 2497" ซึ่งเป็นที่ปรากฏและยอมรับกันว่าผู้ประพฤติตนอยู่ในศีลในธรรม เมื่อบูชาวัตถุมงคลรูปเหมือนหลวงปู่ทวดแล้วต่างก็ประสบปาฏิหาริย์นานัปการ ทั้งเมตตามหานิยม โชคลาภ คงกระพันชาตรี แคล้วคลาด ฯลฯ นอกจากนี้ ยังสามารถอธิษฐานขอความเป็นสิริมงคลและให้ประสบความสำเร็จในการต่างๆ ได้เป็นอย่างดี
 
พระพิมพ์หลวงปู่ทวด เนื้อว่าน ปี 2497 มีเนื้อมวลสารประกอบด้วย พระธาตุ ว่าน 108 และผงสีขาวใส บางองค์จะมีความละเอียดจับตัวแน่น บางองค์ก็หยาบฟู เนื้อในจะมีสีดำหม่นแกมเทาแก่ พื้นผิวปรากฏแร่ดินดำ หรือที่เรียกว่า "ว่านกากยายักษ์" อยู่ทั่วองค์พระ ไม่ว่าจะแก่ดินหรือแก่ว่าน จะมีมวลสารประกอบที่เห็นได้ชัดเจนทุกองค์ และมีผงขาวใสเป็นจุดอยู่ประปรายสัณฐานไม่แน่นอนสังเกตเห็นโดยง่าย ถ้ามองให้ดีๆ จะพบสีแดงคล้ายดอกพิกุลซอกซอนอยู่ตามเนื้อขององค์พระ

ลักษณะผิวขององค์พระ ถ้าไม่ผ่านการใช้หรือสัมผัสเหงื่อมาเลย หรือที่เรียกว่า "ผิวเดิม" จะออกสีดำหรืออมน้ำตาล บางองค์จะปรากฏ "ยางว่าน" ของมวลสาร ลักษณะเป็นไขขาวปูดขึ้นมาจากเนื้อในคล้ายๆ ยางมังคุด และมีฝ้าขาวเหมือนแป้งบางๆ ปกคลุมอยู่โดยทั่ว ลักษณะเนื้อจะต้องแห้งตามกาลเวลา ไม่ใหม่สดใสเหมือนของที่สร้างใหม่ๆ
 
พระหลวงปู่ทวด เนื้อว่าน ปี 2497 จะมีพิมพ์มากมายทั้งหมด 16 พิมพ์ อาทิ พิมพ์กรรมการ, พิมพ์ใหญ่, พิมพ์พระรอด, พิมพ์กลาง, พิมพ์ต้อ, พิมพ์ชะลูด ฯลฯ ซึ่งในแต่ละพิมพ์จะมีพุทธลักษณะองค์พระเหมือนๆ กัน คือ หลวงปู่ทวดนั่งขัดสมาธิเพชร บนฐานบัวคว่ำบัวหงาย ต่างกันแต่เพียงขนาดใหญ่ กลาง เล็กเท่านั้น และแต่ละพิมพ์จะมีความชัดเจน พระบางองค์มีรูเสียบไม้ส่วนล่างใต้ฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขอบด้านข้างจะห่อเข้าหากันเล็กน้อยพอสังเกตได้ บางองค์บิดงออย่างเป็นธรรมชาติ และปรากฏรอยนิ้วมือคีบจับขึ้นจากเบ้าพิมพ์ บริเวณขอบข้างด้านล่างขององค์พระ
 
สำหรับด้านหลังเป็นหลังอูมนูนเล็กน้อยและหลังเรียบ บางส่วนจะปรากฏประกายดำวาวอย่างกากเพชร แต่ไม่ปรากฏทุกองค์ สันนิษฐานว่าเป็นแร่ชนิดหนึ่งที่นำมาแตะไว้ สำหรับองค์พระที่มีความสมบูรณ์มากๆ ไม่ได้ผ่านการใช้มาก่อน ผู้ที่ไม่สันทัดจะไม่ค่อยสามารถสังเกตเห็นมวลสารดังที่กล่าวมาข้างต้นได้ อย่างเด่นชัด
 
พระหลวงปู่ทวดพิมพ์ที่นิยมมากสุดในปัจจุบัน จะเป็นพิมพ์กรรมการและพิมพ์ใหญ่ โดยเฉพาะ "พิมพ์ใหญ่ A ไหล่จุดหัวขีด" ที่นักสะสมเรียกกันสั้นๆ ว่า "พิมพ์หัวมีขีด" ครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/53350329109364_5..jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/36837669461965_5.jpg)
พระกรุวัดตะไกร เมืองกรุงเก่า

พระกรุวัดตะไกร เป็นพระกรุเก่าแก่อีกหนึ่งพิมพ์ของเมืองกรุงเก่า หรือ จ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งเป็นที่นิยมสะสมอย่างกว้างขวางในแวดวงนักนิยมสะสม พระเครื่องพระบูชามาแต่โบราณ โดดเด่นมาพร้อมกับ "พระกริ่งคลองตะเคียน" โดยเฉพาะในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งปัจจุบันเรียกว่าหาดูของแท้ๆ กันค่อนข้างยากเช่นกัน

วัดตะไกร ตั้งอยู่ที่คลองสระบัว อ.พระนครศรีอยุธยา จ.พระนครศรีอยุธยา ปัจจุบันเป็นวัดร้าง ได้ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของชาติ วัดนี้ไม่ปรากฏหลักฐานว่าใครเป็นผู้สร้าง แม้แต่ในหนังสือคำให้การชาวกรุงเก่าก็ไม่พบชื่อวัด มีเพียงสิ่งก่อสร้างที่หลงเหลือไว้ เช่น เจดีย์ และพระอุโบสถ ทำให้พอสันนิษฐานได้ว่า น่าจะเป็นวัดที่สร้างขึ้นในสมัยอยุธยา ประมาณในช่วงแผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ และคงมีการบูรณะกันเรื่อยมาตามลำดับ ที่ปรากฏชัดคือ ในราวสมัยพระเจ้าปราสาททอง เนื่องจากปรากฏพระปรางค์ร้างอยู่องค์หนึ่งเป็นพุทธศิลปะในสมัยพระเจ้าปราสาททอง

การค้นพบพระกรุวัดตะไกรนั้น เล่ากันว่า ชาวบ้านได้พบเจอพระเนื้อดินที่วัดตะไกรมาราว 100 ปีกว่าแล้ว แต่ไม่มีผู้ใดสนใจ กระทั่งมีการแตกกรุครั้งแรกเมื่อประมาณปี พ.ศ.2470 หลังจากนั้นก็พบทยอยขึ้นจากกรุเรื่อยมาพระที่พบส่วนใหญ่จะเป็นพระเนื้อดินเผา ต่อมาปรากฏว่า ผู้ที่บูชาพระติดตัวต่างมีประสบการณ์กันโดยถ้วนทั่วในด้านอยู่ยงคงกระพันและแคล้วคลาด จึงต่างนำมาบูชาขึ้นคอ จากนั้นมาผู้คนจึงเริ่มแสวงหาและกลายเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางสืบมาถึงปัจจุบัน

พระกรุวัดตะไกร ที่พบมีทั้งเนื้อดิน เนื้อชิน และเนื้อชินสนิมแดง แต่เนื้อชินและเนื้อชินสนิมแดงมีจำนวนน้อยมาก "พระเนื้อดิน" จึงเป็นที่นิยมมากกว่า องค์พระบางองค์ยังปรากฏมีการลงรักปิดทองมาจากกรุก็มี

พระกรุวัดตะไกร มีพุทธลักษณะองค์ พระประธานประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย องค์ที่ติดชัด พระพักตร์จะปรากฏพระเนตร พระนาสิก และพระโอษฐ์ นอกจากนี้ เส้นสังฆาฏิยังปรากฏชัดเจน

พุทธลักษณะโดยรวมของพระกรุวัดตะไกรจะคล้ายคลึงกันทุกองค์ แต่เพียงในส่วนพระพักตร์ที่มีความแตกต่างกันเล็กน้อย ทำให้เกิดการแบ่งแยกออกเป็นพิมพ์ย่อยได้ทั้งหมด 3 พิมพ์ คือ พิมพ์หน้าครุฑ, พิมพ์หน้าฤๅษี และพิมพ์หน้ามงคล โดย "พระกรุวัดตะไกร พิมพ์หน้าครุฑ" ถือเป็นพิมพ์นิยม ด้วยเชื่อกันว่า นอกจากจะอยู่ยงคงกระพันแล้ว ยังสามารถป้องกันงูเงี้ยวเขี้ยวขอได้อีกด้วย

พระกรุวัดตะไกร เนื้อดินเผา จะมีเอกลักษณ์เฉพาะสำคัญ คือ ที่ใต้ฐานจะมีรูรอยไม้เสียบทุกองค์ สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นการใช้ไม้เสียบเพื่อนำองค์พระออกจากแม่พิมพ์ แต่สำหรับพระเนื้อชินและเนื้อชินสนิมแดงจะไม่มีรูดังกล่าว จุดสังเกตที่ใช้ในการพิจารณา มีดังนี้

 - รูใต้ฐานขององค์พระจะมีรูปร่างไม่แน่นอน
 - ขอบหรือปีกขององค์พระค่อนข้างบาง ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ จะสังเกตได้ว่าองค์พระที่พบเห็นส่วนใหญ่มักขอบบิ่น
 - ด้านหลังจะมีรอยนิ้วมือจากการกดพิมพ์พระ

นอกจากนี้ ให้พิจารณาความเก่าของเนื้อองค์พระของพระกรุเก่า และสีสันวรรณะจากการเผาตามหลักการพิจารณาพระเนื้อดินเผาทั่วไป

สำหรับ พระกรุวัดตะไกร พิมพ์หน้าครุฑ ซึ่งเป็นพิมพ์นิยมนั้น มีจุดตำหนิเพิ่มเติมดังนี้
- พระกรรณข้างขวาขององค์พระเป็นเส้นใหญ่หนา
- ปลายสังฆาฏิด้านล่างมีเส้นน้ำตก
- เหนือพระหัตถ์ซ้ายจะมีเนื้อนูนเป็นเส้นวิ่งขนานกับพระหัตถ์
- ชายจีวรบริเวณพระอุระมีเส้นขนาน
- บริเวณพระเพลาของบางองค์ปรากฏรอยเขยื้อนของพิมพ์

พระกรุวัดตะไกร นับเป็นพระกรุเก่าที่เป็นที่เลื่องลือมาแต่โบร่ำโบราณว่าเป็นเลิศยิ่งนักในด้านแคล้วคลาดและคงกระพันชาตรี นอกจากนี้ยังช่วยเสริมยศศักดิ์ ป้องกันเขี้ยวงา และเมตตามหานิยม

ปัจจุบันแทบไม่ค่อยพบเจอพระแท้ เพราะผู้บูชาต่างเก็บไว้สืบทอดสู่ลูกหลานครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/15797772920793_1.jpg)

เสืองาแกะของหลวงพ่อเฮง วัดเขาดิน จ.นครสวรรค์

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ในบรรดาเครื่องรางงาแกะของนครสวรรค์นั้น โดยส่วนมากเราก็จะนึกถึงสิงห์งาแกะของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ แต่ก็ยังมีคชสิงห์และเสือของหลวงพ่อเฮง วัดเขาดิน ที่หายากมากเช่นกัน

หลวงพ่อเฮงเป็นพระเกจิอาจารย์ที่โด่งดังมากในอดีต และในสมัยที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสต้นไปเมืองกำแพงเพชรทางชลมารค ก่อนที่ขบวนเสด็จฯจะมาถึง 2-3 วัน หลวงพ่อเฮงได้บอกให้ชาวบ้านสร้างปะรำพิธีต้อนรับเสด็จ โดยที่ชาวบ้านยังไม่มีใครรู้เรื่องการเสด็จประพาสทางชลมารค ต่างก็งงว่าจะสร้างไปทำไม แต่พอถึงวันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ.2449 ขบวนเสด็จฯก็ผ่านมาทางหน้าวัดเขาดิน และมีบันทึกจดหมายเหตุของล้นเกล้าฯรัชกาลที่ 5 บันทึกถึงการเสด็จฯ แวะเยี่ยมวัดเขาดิน โดยมิได้มีกำหนดการล่วงหน้า

เมื่อพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จขึ้นไปที่วัดและพบกับหลวงพ่อเฮง ทรงแวะชมวัด ซึ่งหลวงพ่อเฮงกำลังสร้างศาลาการเปรียญอยู่ พระองค์พระราชทานเงินช่วยในการสร้างศาลาการเปรียญด้วย เป็นเงิน 100 บาท

หลวงพ่อเฮงเป็นที่เคารพรักของชาวบ้านในย่านนั้นมาก โดยได้นิมนต์หลวงพ่อให้ปกครองวัดถึงสองวัด คือวัดเขาดินและวัดมหาโพธิ์ใต้ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกันสองฝั่งแม่น้ำปิง หลวงพ่อเฮงเป็นพระปฏิบัติเคร่งครัดในพระธรรมวินัย มีเมตตาสูง ชาวบ้านเดือดร้อนในเรื่องใดมาปรึกษาหลวงพ่อก็ช่วยทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยหรือเรื่องใดๆ ก็ตาม ต่างก็สมปรารถนาทุกคนไป ของขลังก็มีคนไปขอท่านมาก มีทั้งแหวนพิรอดทำด้วยด้ายถัก คชสิงห์งาแกะ เสืองาแกะ หมูโทนงาแกะ เป็นต้น ศิลปะของ คชสิงห์และเสืองาแกะนั้นสวยงามมาก

พุทธคุณนั้นเป็นที่ประจักษ์กันมามากต่อมาก ทั้งทางด้านแคล้วคลาดและคงกระพันชาตรี ใครมีต่างก็หวงแหนกันมาก เพราะหายากมากในปัจจุบัน สนนราคาสูง ของปลอมทำเลียนแบบมีกันมานานแล้วและมีมาก ของแท้นานๆ จะพบสักครั้ง

หลวงพ่อเฮงเกิดปี พ.ศ.2402 มรณภาพ ปี พ.ศ.2485 สิริอายุได้ 83 ปี พรรษาที่ 63

หลวงพ่อเฮงยังเป็นที่รักเคารพของชาว นครสวรรค์ตลอดมาจนทุกวันนี้ครับ ในวันนี้ผมขอนำรูปเสืองาแกะของหลวงพ่อเฮง วัดเขาดิน จากหนังสือตามรอยตำนานเครื่องรางของขลังขมังเวท มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
 แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/90525179149376_2.jpg)
เหรียญหลวงพ่อแดง วัดใหญ่อินทราราม จ.ชลบุรี

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน จังหวัดชลบุรีมีพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง มีผู้เคารพศรัทธามากมาย วันนี้ผมจะมาเล่าถึงพระเกจิอาจารย์ของชลบุรีอีกรูปหนึ่ง ซึ่งท่านก็เป็นที่เคารพศรัทธาของชาวชลบุรีเช่นกัน ท่านก็คือหลวงพ่อแดง วัดใหญ่อินทราราม อ.เมือง จ.ชลบุรีครับ

ในด้านประวัติภูมิหลังของท่านนั้น สืบค้นไม่ได้มากนัก ทราบเพียงแต่ว่าท่านเป็นชาวเขมร เกิดที่เมืองพระตะบอง ต่อมาได้บวชเป็นสามเณร แล้วเดินทางเข้ามาศึกษาบาลีในกรุงเทพฯ ครั้นอายุครบบวชก็เดินทางกลับไปพระตะบองและอุปสมบทที่วัดกำแพง เมืองพระตะบอง ซึ่งเป็นถิ่นกำเนิดของท่าน

จากนั้นก็กลับมาศึกษาบาลีต่อที่กรุงเทพฯ ในระหว่างที่ท่านมาศึกษาอยู่กรุงเทพฯ นั้น นานๆ ท่านก็จะมาจำพรรษาอยู่ที่วัดใหญ่สักระยะหนึ่ง ครั้นต่อมาหลวงพ่อช้าง เจ้าอาวาสวัดกำแพงมรณภาพ ชาวบ้านก็ได้อาราธนาเป็นเจ้าอาวาสสืบแทน ซึ่งท่านก็ได้รับเป็นภาระ จัดการบูรณปฏิสังขรณ์วัดใหญ่ฯ ให้เจริญรุ่งเรืองเป็นปึกแผ่นสืบมาจนทุกวันนี้ หลวงพ่อแดงเป็นพระสงฆ์ที่บวชทั้งกายและใจ มีเมตตาต่อบุคคลโดยทั่วไป ท่านจึงเป็นพระเถระที่เพียบพร้อมด้วยศีลจริยวัตรหมดจดงดงามเป็นที่เคารพศรัทธาของประชาชนโดยทั่วไป นอกจากนี้ในด้านคุณวิเศษนั้น ท่านรู้แจ้งเห็นจริงในหลายๆ ด้าน

มีเรื่องเล่าบอกขานกันต่อๆ มา เช่น ท่านให้หวยจับยี่กีแม่นมาก มีคนไปขอหวยจากท่าน ถ้าท่านให้แล้วไม่เคยพลาด เจ้ามือหวยไม่เชื่อให้คนไปสืบดูว่าท่านให้ตัวอะไร พอทราบก็คัดเอาตัวนั้นออก ต่างก็นึกเยาะว่าหวยวันนี้เจ้ามือรับประทานแน่ แต่ก็เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก หวยตัวที่ท่านให้และเจ้ามือก็เอาออกแล้ว กลับเข้าไปอยู่ในถุงออกให้เขาถูกกันจนได้ คุณวิเศษของท่านอีกอย่างหนึ่งก็คือ น้ำมนต์ของท่านวิเศษนักใช้ได้สารพัด แม้กระทั่งท่านเจ้าคุณวรพตปัญญาจารย์ วัดป่าฯ ก็เป็นลูกศิษย์ของท่าน โดยเฉพาะหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ ซึ่งเป็นพระเกจิอาจารย์ในยุคเดียวกัน ก็ให้ความเคารพนับถือหลวงพ่อแดงมาก ไปมาหาสู่และมักจะมาค้างอยู่กับหลวงพ่อแดงเป็นระยะ

หลวงพ่อแดงสร้างวัตถุมงคลไว้อยู่รุ่นหนึ่ง เนื่องมาจากในปี พ.ศ.2487 ท่านพร้อมด้วยอุบาสก อุบาสิกา ลูกศิษย์ของท่านได้จัดทอดกฐินที่วัดกำแพง เมืองพระตะบอง ซึ่งเป็นถิ่นกำเนิดของท่าน และเป็นวัดที่ท่านอุปสมบท ในการนี้ได้รับความร่วมมือร่วมใจจากชาวเมืองชลและจังหวัดใกล้เคียงเป็นอันมาก มีผู้ร่วมเดินทางไปทอดกฐินประมาณ 800-900 คน ในสมัยนั้นถือว่ายิ่งใหญ่มาก โดยมีคุณสำเภา กีรติสุนทร เป็นผู้ดำเนินงานทั้งสิ้น งานนี้ก็สำเร็จไปด้วยดี

หลวงพ่อแดงได้สร้างวัตถุมงคลเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.2486 เพื่อสมนาคุณแก่ผู้ที่ร่วมมือร่วมใจทำบุญทอดกฐินกับท่านในครั้งนั้น และวัตถุมงคลรุ่นนี้ก็เป็นรุ่นแรกและรุ่นเดียวเท่านั้นที่ท่านสร้างวัตถุมงคลดังกล่าวนี้ประกอบด้วยเหรียญรูปไข่ใหญ่ มีด้วยกันสองเนื้อคือเนื้อเงินและเนื้อทองแดง เหรียญรูปไข่เล็กเนื้อเงินลงยาราชาวดี เหรียญรูปใบสาเกเล็กเนื้อทองเหลือง แหนบ และแหวนเนื้อทองเหลือง

วัตถุมงคลของหลวงพ่อแดง วัดใหญ่นี้ชาวเมืองชลต่างก็หวงแหนกันมาก ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญรูปไข่ เครดิตภาพจากเว็บท่าพระจันทร์ดอทคอม มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
 แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/65393904306822_3.jpg)
พระปิดตา เนื้อสัมฤทธิ์ พิมพ์ยันต์น่อง หลวงพ่อทับ วัดทอง

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระปิดตามหาอุดที่เป็นเนื้อโลหะและมีศิลปะงดงามที่สุด ผมว่าพระปิดตาของหลวงพ่อทับ วัดทอง เป็นที่หนึ่งครับ นอกจากความงดงามทางด้านศิลปะแล้ว ในด้านพุทธาคมก็ยอดเยี่ยมมากและจัดเป็นพระปิดตามหาอุดเนื้อโลหะที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเช่นกัน สนนราคาในปัจจุบันสูงมาก

วัดสุวรรณารามหรือที่ชาวบ้านมักจะเรียกว่า วัดทองนั้น ตั้งอยู่ที่ซอยจรัญสนิทวงศ์ 32 แขวงบางขุนนนท์ เขตบางกอก น้อย กทม. เป็นวัดเก่าแก่มาแต่เดิม ต่อมาได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์จากพระมหากษัตริย์แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ตั้งแต่รัชกาลที่ 1 จนถึงปัจจุบัน สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งอยู่ที่จิตรกรรมฝาผนังของพระอุโบสถ ซึ่งเขียนขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 3 โดยจิตรกรที่มีชื่อเสียงมากในสมัยนั้น คือครูทองอยู่และครูคงแป๊ะ ปัจจุบันกรมศิลปากรก็ยังคงทำนุบำรุงให้คงสภาพอยู่จนทุกวันนี้ ถือเป็นภาพจิตรกรรมฝาผนังที่งดงามมากของกรุงรัตนโกสินทร์

ในสมัยที่พระครูเทพสิทธิเทพาธิบดี (ทับ) เป็นเจ้าอาวาส ซึ่งชาวบ้านเคารพนับถือหลวงพ่อทับมาก ท่านเป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัย และเชี่ยวชาญในศาสตร์หลายด้าน ทั้งทางด้านวิทยาคม ด้านงานช่างศิลป์ และเป็นพระสงฆ์ที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ ทรงเคารพนับถือ

หลวงพ่อทับได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่าง แต่ที่รู้จักและเป็นที่นิยมกันมากก็คือพระปิดตามหาอุด หลวงพ่อทับสร้างไว้หลายเนื้อ มีทั้งที่เป็นเนื้อชินตะกั่ว เนื้อโลหะผสมประเภทเนื้อสัมฤทธิ์ เนื้อเมฆพัด และเนื้อผงคลุกรัก

พระปิดตาของหลวงพ่อทับสร้างไว้ด้วยกันหลายพิมพ์ เช่น พิมพ์นั่งบัวเศียรแหลม (หายากมาก) พิมพ์บายศรี พิมพ์ยันต์น่อง พิมพ์เศียรบาตรหรือพิมพ์เศียรโต พิมพ์ตุ๊กตา และพิมพ์ครึ่งซีก เป็นต้น

พระปิดตาทุกพิมพ์ของหลวงพ่อทับท่านจะกำหนดรูปแบบ การวางยันต์ที่องค์ โดยในขั้นตอนแรกจะทำหุ่นองค์พระด้วยขี้ผึ้งก่อน จากนั้นจึงมาวางตัวยันต์เป็นองค์ๆ ไป ตัวเลขยันต์หลวงพ่อทับจะเป็นผู้กำหนด โดยจะฟั่นเทียนขี้ผึ้งให้เป็นเส้นกลมยาวๆ คล้ายเส้นขนมจีน จากนั้นก็นำมาวางเป็นเลขยันต์ตามที่หลวงพ่อทับกำหนดทีละองค์ ดังนั้นพระปิดตาของหลวงพ่อทับจึงมีลักษณะคล้ายกัน แต่จะไม่มีองค์ใดที่เหมือน กันเป๊ะๆ เพราะการวางเลขยันต์นั้นจะวางทีละองค์ ตัวเส้นยันต์เองขอบก็จะม้วนเข้าในอย่างเส้นขนมจีนที่วางลงบนหุ่นองค์พระ สิ่งนี้ก็เป็นจุดสังเกตอย่างหนึ่งของการพิจารณาพระแท้ได้

หลวงพ่อทับมรณภาพในปี พ.ศ.2455 จึงถือได้ว่า หลังจากนั้นก็ไม่มีการสร้างพระของหลวงพ่อทับอีก ดังนั้นจึงพิจารณาความเก่าขององค์พระได้ ความเก่าของเนื้อโลหะก็เป็นสิ่งสำคัญในการพิจารณาที่จะบ่งบอกได้ว่าเนื้อโลหะเก่า ถึงหรือไม่ ปัจจุบันมีการปลอมแปลงพระปิดตาของหลวงพ่อทับมาก เนื่องจากสนนราคาสูงและหาพระแท้ๆ ยากมาก จึงเป็นเหตุจูงใจให้มีการปลอมแปลงกันมาก และพยายามทำให้ออกมาคล้ายคลึงพอสมควร การเช่าหาก็ต้องระวังหรือหาเช่าจากผู้ที่ไว้วางใจได้

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระปิดตา เนื้อสัมฤทธิ์ พิมพ์ยันต์น่องของหลวงพ่อทับ วัดทอง มาให้ชมครับ
ด้วยความจริงใจ
 แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/26791775185200_4.jpg)
หลวงปู่ทวดเนื้อว่าน วัดโพธิ์ท่าเตียน กรุงเทพฯ

"หลวงปู่ทวดเนื้อว่าน วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม หรือวัดโพธิ์ ท่าเตียน กรุงเทพฯ ปี 2502 ใช้สูตรการสร้างสูตรเดียวกับ "หลวงปู่ทวดเนื้อว่านปี 2497" และมีพุทธลักษณะพิมพ์ทรงคล้ายคลึงที่สุด อีกทั้งมีชื่อลือเลื่องและปรากฏเหตุการณ์ปาฏิหาริย์เป็นที่อัศจรรย์เช่นกัน"
  
กิตติศัพท์และกิตติคุณของ "พระหลวงปู่ทวด" ที่สร้างโดยพระอาจารย์ทิม ธัมมธโร วัดช้างให้ จ.ปัตตานี ขจรขจายเลื่องลือไปทั่วหล้าไม่ว่าจะกี่รุ่นต่อกี่รุ่น นับเป็นวัตถุมงคลที่ได้รับความนิยมอย่างสูงแบบไม่มีตกยุคมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

เมื่อปีพ.ศ.2497 ที่วัดช้างให้ได้จัดสร้าง "พระหลวงปู่ทวด เนื้อว่าน" เป็นที่ฮือฮาไปทั่ว ผู้คนต่างแห่แหนเช่าบูชาจนจำนวนการสร้างไม่เพียงพอ ต้องเรียกร้องให้สร้างเพิ่มเติม เป็นเหตุให้มีการจัดสร้าง "เหรียญรูปเหมือน" และ "พระหลวงปู่ทวดหลังเตารีด เนื้อโลหะ" ในเวลาต่อมา

แม้ในส่วนกลางอย่าง "กรุงเทพมหานคร" ก็มีพิธีการจัดสร้าง "พระหลวงปู่ทวด" ขึ้นมาเช่นกัน อันได้แก่ "หลวงปู่ทวดเนื้อว่าน วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม" หรือ "วัดโพธิ์ท่าเตียน" สร้างขึ้นในปีพ.ศ.2502 ซึ่งเมื่อเทียบอายุการสร้างแล้ว นับว่าเป็นรุ่นที่ใกล้เคียงกับปีพ.ศ.2497 มากที่สุด ณ ปัจจุบันหาดูหาเช่า ค่อนข้างยาก และสนนราคาสูงเอาการ
 
หลวงปู่ทวดเนื้อว่าน วัดโพธิ์ ปี 2502 นี้ใช้สูตรการสร้างเป็นสูตรเดียวกับ "หลวงปู่ทวดเนื้อว่าน ปี 2497" โดยพระครูวิสัยโสภณ หรือ พระอาจารย์ทิม เป็นผู้ดูแลอย่างใกล้ชิด และได้ตั้งฌานสมาบัติติดต่อกับดวงพระวิญญาณหลวงปู่ทวดโดยตรง ซึ่งได้รับอนุญาตให้สร้างเป็นเนื้อว่าน 108 ผสมดินกากยายักษ์ผสมด้วยใบลานที่ใช้จารึกตำราพิชัยสงครามเป็นหลักเช่นเดียวกัน

ทั้งยังได้เนื้อเก่าบางส่วนของพระหลวงปู่ทวด รุ่นปี 2497 มาผสมเพิ่มเติมด้วย พุทธลักษณะพิมพ์ทรงก็ใกล้เคียงกัน เท่าที่พบเห็นจะเป็นพิมพ์ใหญ่ และพิมพ์เล็กหรือพิมพ์พระรอด ในแต่ละพิมพ์จะมีพุทธลักษณะองค์พระเหมือนๆ กัน คือ หลวงปู่ทวดนั่งขัดสมาธิเพชร บนฐานบัวคว่ำบัวหงาย ซึ่งล้วนได้รับความนิยมทั้งสิ้น
 
พระเกจิอาจารย์ที่ร่วมพิธีนั่งปรก ปลุกเสกจะเป็นพระคุณเจ้าที่เคยรับนิมนต์เข้าร่วมปลุกเสก "พระหลวงปู่ทวด ในปี 2497" ที่วัดช้างให้ มีอาทิ พระอาจารย์นอง วัดทรายขาว และ พ่อท่านฉิ้น วัดเมือง จ.ยะลา รวมทั้งหลวงพ่อสงัด วัดโพธิ์ สหธรรมิกของพระอาจารย์ทิม
 
พิธีพุทธาภิเษกได้นิมนต์ สมเด็จพระวันรัต (ปุ่น) เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ และ "พระอาจารย์ทิม" ก็ได้เข้าร่วมอธิษฐานจิตร่วมกับพระเกจิคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงอีกมากมาย รวม 108 รูป เช่น หลวงพ่อสอน วัดเสิงสาง, หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม, หลวงพ่อสุด วัดกาหลง, หลวงพ่อทบ วัดชนแดน, หลวงปู่เทียน วัดโบสถ์, หลวงพ่อคง วัดสรรพรส, หลวงพ่ออั้น วัดพระญาติ, หลวงพ่อทองอยู่ วัดใหม่หนองพะอง, หลวงปู่ดู่ วัดสะแก, หลวงปู่สี วัดสะแก หลวงพ่อแก้ว วัดช่องลม, หลวงพ่อแทน วัดธรรมเสน
 
หลวงปู่เทียม วัดกษัตราธิราช, หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี, หลวงพ่อกี๋ วัดหูช้าง, หลวงปู่นาค วัดระฆังฯ, หลวงพ่อเส็ง วัดกัลยาณมิตร, หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก, หลวงพ่อมุ่ย วัดดอนไร่, หลวงพ่อถิร วัดป่าเลไลยก์ หลวงพ่อนอ วัดกลางท่าเรือ, หลวงพ่อหวล วัดพิกุล, หลวงพ่อเต๋ วัดสามง่าม, หลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง, หลวงพ่อผล วัดหนัง บางขุนเทียน, หลวงพ่อเทียน วัดโบสถ์, หลวงพ่อหน่าย วัดบ้านแจ้ง, หลวงพ่อจวน วัดหนองสุ่ม, หลวงพ่ออุตตมะ กาญจนบุรี, หลวงปู่ธูป วัดแคนางเลิ้ง และหลวงปู่บุดดา วัดกลางชูศรี เป็นต้น
 
หลวงปู่ทวด เนื้อว่าน วัดโพธิ์ ปี 2502 ได้ทยอยนำมาให้บูชาตั้งแต่ปีพ.ศ.2503 เป็นต้นมา เพื่อนำปัจจัยไปสร้างเสนาสนะเป็นกุศลถวายให้กับวัดโพธิ์ สนนราคาตอนนั้นแพงถึงองค์ละ 1,000 บาท ผู้ที่ไปเช่าถึงวัดได้เล่าให้ฟังว่า เลือกก็ไม่ได้ เพราะพระมีหลายสภาพ

นอกจากนี้ พระบางส่วนได้นำไปบรรจุกรุและเก็บไว้บนขื่อใต้หลังคาโบสถ์วัดโพธิ์ ในวิหารกรมหลวงชุมพรฯ แต่ก็มีบางส่วนที่ถูกลักลอบนำออกมา จนทางวัดเข้าไปดูแล ในส่วนที่เหลือบรรจุไว้ใต้หลังคาโบสถ์นั้น ถือว่าได้ผ่านพิธีการสวดมนต์และพิธีกรรมต่างๆ มาจนถึงปี 2536 ซึ่งทางวัดได้มีการบูรณะหลังคาโบสถ์ และช่างที่ซ่อมแซมได้พบพระที่เก็บไว้ใต้หลังคาโบสถ์
 
นับได้ว่าหลวงปู่ทวดเนื้อว่าน วัดโพธิ์ ปี 2502 เป็นพระหลวงปู่ทวดที่เก่าแก่และสำคัญองค์หนึ่งในวงการ แม้จะไม่ได้ออกที่วัดช้างให้โดยตรง องค์พระบางองค์มีคราบกรุขึ้นเป็นไขขาว บางองค์มีสีขาวซึ่งหาได้ยากยิ่ง สนนราคาพอเช่าหาได้อยู่ บูชาติดตัวเป็นสิริมงคล
 
โดยอาราธนาพระคาถาหลวงปู่ทวดกำกับ คือ "นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา" ครับผม
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/84107098397281_5..jpg)
พระหลวงปู่ทวด หลังเตารีด ปี 2505

อีกรุ่น "พระหลวงปู่ทวด หลังเตารีด ปี 2505" มูลเหตุของการจัดสร้างนั้น เป็นเพราะหลังจาก "พระหลวงปู่ทวดเนื้อว่าน ปี พ.ศ.2497" สร้างและปลุกเสกแล้วเสร็จออกให้เช่าบูชา ปรากฏว่ามีผู้ร่วมบุญจำนวนมาก จำนวนพระไม่พอกับความต้องการ จึงเกิดเสียงเรียกร้องให้จัดสร้างพระเครื่องหลวงปู่ทวดขึ้นอีก โดยในครั้งนี้จัดสร้างเป็นพระเนื้อโลหะตามความประสงค์ของ "หลวงปู่ทวด" ผ่านทาง "หลวงปู่ทิม" ปรากฏว่า ได้สร้างประสบการณ์เฉกเช่นเดียวกับ "พระหลวงปู่ทวด ปี พ.ศ.2497" ทุกประการ
 
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/99850098167856_5.jpg)  

ปัจจุบันจะหาดูของแท้ๆ นั้นยากยิ่งนัก เพราะของทำเทียมมีมากมาแต่ดั้งเดิม

พระหลวงปู่ทวด หลังเตารีด จัดสร้างในปี พ.ศ.2505 โดยสร้างเป็นเนื้อโลหะหลากหลายชนิด ทั้งเนื้อทองคำผสม เนื้อนวโลหะ เนื้อเมฆพัด และเนื้อโลหะผสม โดยเนื้อโลหะผสมจะมี 2 วรรณะ สืบเนื่องจากส่วนผสมของโลหะ คือวรรณะแดง (แก่ทองแดง) และวรรณะเหลือง (แก่ทองเหลือง)

 
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/45974976859158_1461587404_1.3_20_3614_3619_36.jpg)

ทั้งหลายทั้งมวลนี้ การจัดสร้างจึงจำเป็นต้องมีทุนมากกว่าการหล่อแบบเดิม ซึ่งก็ได้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมพลฑิฆัมพรฯ หรือ "พระองค์ชายกลาง" ทรงเป็นประธานอุปถัมภ์ ตามคำอนุญาตจาก "หลวงปู่ทวด" ผ่าน "หลวงปู่ทิม" เช่นกัน

ขั้นตอนการจัดสร้าง เริ่มด้วยทางวัดประกอบพิธีปลุกเสกเนื้อโลหะและลงแผ่นทอง "ชนวน" จากนั้น พระองค์ชายกลาง ได้นำโลหะชนวนทั้งหมดที่ปลุกเสกไปหล่อที่ วัดคอกหมู (วัดสิตาราม) กรุงเทพฯ โดยหล่อขึ้นเป็น 3 ขนาด คือ ใหญ่ กลาง เล็ก ใช้กรรมวิธีการเทหล่อแบบเป็นช่อ เมื่อแล้วเสร็จตามขั้นตอนออกมาเป็นองค์พระ ช่างจะคัดเลือกองค์ที่เทไม่สวยออกมา ให้ทำแม่พิมพ์ปั๊มซ้ำอีกครั้งเป็นจำนวนมาก อันเป็นที่มาของ "พิมพ์ปั๊มซ้ำ" ส่วนการเท "พระเนื้อเมฆพัด" ใช้แม่พิมพ์เป็นเหล็กหยอดทีละองค์

จากนั้นนำพระทั้งหมดกลับมาประกอบพิธีปลุกเสกใหญ่ที่วัดช้างให้ ซึ่งประกอบพิธีพร้อมกับ "งานสมโภชรูปเหมือนหลวงปู่ทวดองค์ใหญ่" ประจำวัดช้างให้ เป็นเวลา 3 วัน 3 คืน ตั้งแต่วันที่ 16-18 พฤษภาคม พ.ศ.2505 ซึ่งต่อมาได้กำหนดให้เป็น "งานประจำปีของวัดช้างไห้" จวบจนปัจจุบัน

พระหลวงปู่ทวด หลังเตารีด ปี 2505 เป็นการจำลองแบบมาจาก "พระหลวงปู่ทวดเนื้อว่าน ปี 2497" ดังนั้น เอกลักษณ์แม่พิมพ์ต่างๆ จึงจะคล้ายกับพระหลวงปู่ทวด ปี 2497 มาก จุดสังเกตแม่พิมพ์เบื้องต้น ถ้าเป็น "พิมพ์กลาง" ปลายจะมนเหมือนกลีบบัว ส่วนพิมพ์อื่นๆ นั้นปลายจะแหลมเหมือนเตารีด โดยแบ่งได้เป็น
   - พิมพ์ใหญ่ เนื้อทองคำผสม จำนวน 99 องค์
   - พิมพ์ใหญ่ เนื้อเมฆพัด จำนวนไม่ถึง 1,000 องค์
   - พิมพ์ใหญ่ เนื้อนวโลหะและเนื้อโลหะผสม อีกจำนวนหลายหมื่นองค์  

ที่เหลือเป็น "พิมพ์กลาง" และ "พิมพ์เล็ก" นอกจากนี้ยังมีการปั๊ม "หลวงปู่ทวด รุ่นหลังตัวหนังสือ" และ "พระกริ่ง" อีกด้วย

เอกลักษณ์แม่พิมพ์ ของหลวงปู่ทวด หลังเตารีด ปี 2505 มีดังนี้ :
   - หูด้านซ้ายของหลวงปู่จะไม่กางมาก และจะแนบติดกับศีรษะมากกว่าหูด้านขวา
   - ทุกพิมพ์จะเห็นก้อนชายจีวรมือซ้ายย้วยนูนชัดเจน
   - ช่างจะแต่งเส้นหน้าผาก และขอบข้างรอยต่อระหว่างชายจีวรกับหน้าแข้งให้เห็นเด่นชัด และนิ้วเท้าก็จะเห็นเป็นนิ้วๆ อีกด้วย เข้าใจว่าคงจะเอาแม่พิมพ์ของหลวงปู่ทวดเนื้อว่านปี 2497 มาเป็นแบบให้ช่างแต่ง

ข้อสังเกตในการพิจารณาประการหนึ่ง คือ ตอนขนส่งองค์พระทั้งหมดไปวัดช้างให้นั้น อาจารย์สวัสดิ์ได้ใช้น้ำยาชนิดหนึ่งสีออกดำๆ ชุบองค์พระเพื่อรักษาเนื้อองค์พระไว้ ส่งผลให้องค์พระมีคราบคล้ายน้ำมัน ผนึกติดแน่นอยู่ในซอก หากสังเกตให้ดีองค์พระจะดูเหมือนเป็นมันเยิ้ม เนื้อไม่แห้ง จะมีน้ำหนักและความแกร่งในตัว และอีกประการก็คือ ถ้าพบพระบางองค์ ด้านหน้า มีตัว "ฉ" ปรากฏอยู่ที่ใดที่หนึ่ง หรือด้านหลังมีรอยตอกคำว่า "หลวงปู่ทวดวัดช้างให้" ไม่ต้องตกใจ เพราะนั่นเป็นเจตนาของพระองค์ชายกลางทรงให้ตอกไว้ การพิจารณาของแท้ให้พิจารณาที่ตัวอักษร จะมีลักษณะเป็นเหลี่ยมลึกและชัดเจน

สำหรับ "พิมพ์ปั๊มซ้ำ" นั้น พระพิมพ์ใหญ่เนื้อโลหะผสมและพิมพ์กลางจะถูกนำไปปั๊มซ้ำจำนวนมาก โดยเฉพาะ "พิมพ์กลาง" เกือบทั้งหมดเป็นพระปั๊มซ้ำ ให้สังเกตจากรอยเขยื้อนของการปั๊ม และให้ดูที่ฐานบัว แทนที่จะเป็นฐานบัวคว่ำบัวหงายแล้วมีเส้นขีดกึ่งกลาง กลับมีเส้นพาดแบ่งบัวตอนบนออกอีก ความจริงเป็นเส้นระหว่างบัวแต่เขยื้อน เลยแบ่งบัวออกกลายเป็นบัวสามชุด

ปรากฏชัดเจนใน "พิมพ์กลาง" แต่ในพิมพ์เล็กไม่ปรากฏการปั๊มซ้ำครับผม
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/59570249418417_view_resizing_images_1_.jpg)

พระกรุเงินคลองเตย พิมพ์สังกัจจายน์ พิมพ์มีหู และพิมพ์ไม่มีหู

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระเนื้อผง ซึ่งเป็นพระกรุเก่ากรุหนึ่ง พระกรุนี้เราอาจจะรู้จักกันดี คือกรุวัดเงินคลองเตย ที่เรารู้จักกันหลายพิมพ์ที่นิยมกันมากๆ ก็คือพิมพ์พระสังกัจจายน์ พิมพ์เล็บมือ เป็นต้น วันนี้เรามาคุยกันถึงวัดเงินคลองเตย ซึ่งบางท่านอาจจะไม่รู้ว่าที่ตั้งวัดอยู่ ณ จุดใดของคลองเตย

ณ อาณาบริเวณที่ดินริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ฝั่งซ้าย ซึ่งใช้เป็นสถานที่ตั้งที่ทำการท่าเรือแห่งประเทศไทย คลองเตย กรุงเทพฯ นั้นในอดีตแต่เดิมมาเป็นที่ตั้งของวัดเงิน วัดทอง และวัดพระธาตุ รวม 3 วัดที่ล้วนแต่เป็นวัดเก่าแก่แต่โบราณทั้งสิ้น ในปี พ.ศ.2482 ทางราชการได้ออกพระราชบัญญัติเวนคืนที่ดินบริเวณที่ตั้งของทั้ง 3 วัดเพื่อก่อสร้างท่าเรือคลองเตย วัดพระธาตุและวัดทองได้รื้อถอนไปสร้างรวมกันเป็นวัดใหม่ขึ้นที่ริมถนนสุขุมวิท มีชื่อเรียกใหม่ว่า วัดธาตุทอง ส่วนวัดเงินนั้นได้รื้อถอนไปสร้างวัดใหม่เช่นกันคือ วัดไผ่เงิน ตรอกจันทร์นั่นเอง

วัดพระธาตุและวัดทอง เมื่อรื้อถอนไปสร้างใหม่แล้วชื่อเสียงเรียงนามนับวันก็เลือนรางไปจากความทรงจำ แต่วัดเงินคลองเตยนั้นแม้จะถูกรื้อถอนไปแล้วแต่ยิ่งนานวันก็มีชื่อเสียงที่คนรู้จักจดจำได้ เนื่องจากพระเครื่องที่ถูกบรรจุไว้ในองค์พระเจดีย์ปรากฏชื่อเสียงไปทั่วนั่นเอง แต่ที่ตั้งของวัดอาจจะไม่ค่อยมีคนทราบเท่าไรนัก

พระเครื่องของกรุวัดเงินนั้นถูกพบในขณะที่มีการรื้อถอนเจดีย์รายและฐานชุกชีพระประธานในพระอุโบสถได้พบ พระเครื่องเนื้อผงสีขาวเป็นจำนวนมากมายหลายหมื่นองค์ มีมากมายหลายพิมพ์และเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะพระพิมพ์สังกัจจายน์ ซึ่งมีสนนราคาค่านิยมสูงพิมพ์หนึ่ง พระพิมพ์อื่นที่พบมากก็คือพิมพ์เล็บมือ พระส่วนใหญ่ของกรุวัดเงินคลองเตยที่พบเป็นพระเนื้อผงสีขาวทั้งสิ้น นอกจากพระพิมพ์ปิดตาเท่านั้น ที่แปลกกว่าพระพิมพ์อื่นๆ คือเป็นพระเนื้อผงแต่เป็นสีออกดำและดำปนเทา แบบพระเนื้อผงใบลาน

พระกรุวัดเงินคลองเตยประวัติการสร้างพระเครื่องยังไม่มีใครทราบแน่ชัด เนื่องจากเป็นพระเก่าแก่ที่ไม่ได้มีการบันทึกไว้ว่าสร้างเมื่อใด แต่พุทธคุณนั้นเยี่ยมยอดในด้านเมตตามหานิยมและคุ้มครองป้องกันภยันตรายทั้งปวงจนเป็นที่นิยมเลื่อมใสของนักสะสมพระทั่วไป พระวัดเงินคลองเตยส่วนมากจะมีคราบกรุออกสีนวลๆ บ้าง ออกไปทางสีน้ำตาลบ้าง บางองค์ก็ปรากฏคราบฟองเต้าหู้แบบพระกรุเนื้อผงทั่วๆ ไป

วันนี้ผมนำรูปพระกรุวัดเงินคลองเตย พิมพ์พระสังกัจจายน์ พิมพ์มีหู และพิมพ์ไม่มีหูมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ แทนท่าพระจันทร์

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/69536517022384_1.jpg)
พระปิดตารุ่นเงินล้าน และรุ่นปลดหนี้ของหลวงปู่โต๊ะ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ในช่วงเศรษฐกิจฝืดเคืองเช่นนี้สังคมพระเครื่องก็ได้รับผลกระทบด้วยเช่นกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ การซื้อ-ขายก็เงียบเหงาพอสมควรครับ ราคาพระเครื่องเกือบทุกอย่างตกลงไปประมาณ 20-30% มีบางอย่างก็ตกลงมามากกว่านั้นบ้าง

ครับก็เป็นไปตามสภาวะของเศรษฐกิจที่เป็นอยู่ สอบถามบรรดาศูนย์พระเครื่องต่างๆ ก็บอกว่าช่วงนี้เงียบมาก พระที่เขาจะรับเช่าก็ต้องเป็นพระที่สวยๆ เท่านั้น สนนราคาก็ว่ากันตามราคาปัจจุบัน ซึ่งก็ลดลงจากเดิม ผมสอบถามดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นว่าพระเครื่องของหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี ราคาไม่ตกลงมาเลยยังคงราคาเดิมอยู่ได้ เนื่องจากพระของหลวงปู่โต๊ะนั้นมีผู้ที่ศรัทธาในตัวหลวงปู่โต๊ะมาก และราคาพระเครื่องของหลวงปู่โต๊ะตั้งแต่ในอดีตก็ค่อยๆ ขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่ขึ้นพรวดพราด จึงทำให้ในปัจจุบันยังคงราคาอยู่ ไม่ตกลง ยิ่งถ้าในสภาพสวยๆ ก็หายาก ไม่ค่อยมีคนปล่อยให้เช่าบูชา

พระผงปิดตาของหลวงปู่โต๊ะก็นิยมกันทุกรุ่น ทุกพิมพ์ สนนราคาก็แล้วแต่ความนิยมและความสวยเป็นหลัก พระปิดตาของหลวงปู่โต๊ะรุ่น ปิดตาเงินล้าน ที่สร้างในปี พ.ศ.2521 ขณะนี้ไม่ค่อยได้เห็นตามศูนย์พระเลย โดยเฉพาะพระสวยๆ หายไปหมดหาเช่าไม่ได้เลยในปัจจุบัน สอบถามตามศูนย์พระที่เล่าหาพระหลวงปู่โต๊ะ ต่างก็บอกว่าไม่รู้หายไปไหนหมด คนเก็บกันเงียบเลย

พระปิดตาเงินล้านของหลวงปู่โต๊ะ สร้างในปี พ.ศ.2521 มีแบบตะกรุดเดี่ยว เนื้อผงเกสร 4,500 องค์ เนื้อผงใบลาน 3,000 องค์ แบบตะกรุดคู่ เนื้อผงเกสร 300 องค์ เนื้อผงใบลาน 700 องค์ และมีพิเศษแบบตะกรุด 3 ดอก เนื้อผงใบลานให้เฉพาะกรรมการ 5 องค์ พระปิดตาเงินล้าน ด้านหลังจะเป็นยันต์ตรีทุกองค์ บางองค์จะเห็นเส้นเกศาของหลวงปู่โต๊ะ

พระปิดตาของหลวงปู่โต๊ะเป็นพระเครื่องที่นิยมกันมาก ต่างก็จะหวงแหนและหาเก็บกันเงียบๆ จนปัจจุบันพระสวยๆ บางพิมพ์แทบหากันไม่ค่อยได้ เป็นพระเครื่องที่ฝ่าวิกฤตเศรษฐกิจได้ เพื่อนผมคนหนึ่งเขาได้ไปค้ำประกันให้ญาติ ต่อมาญาติเขาถูกฟ้องล้มละลาย ตัวเขาเองกลับต้องถูกฟ้องไปด้วย และถึงขั้นกำลังถูกบังคับคดี มูลหนี้หลายสิบล้านทีเดียว เขาก็มาหาผมนำพระเครื่องต่างๆ ที่มีมาให้ผมช่วยออกให้ เพื่อนำเงินไปผ่อนชำระให้กับธนาคาร และเพื่อนผมคนนี้เขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพระ แต่ก็มีพระที่คุณพ่อเขาให้ไว้ ผมเหลือบไปเห็นพระปิดตาของหลวงปู่โต๊ะ จึงบอกว่าพระองค์นี้เก็บไว้และให้ไปเลี่ยมห้อยคอ เป็นพระปิดตาของหลวงปู่โต๊ะ และเมื่อวันไปขึ้นศาลก็ให้อาราธนาบอกหลวงปู่ และขอให้เจ้าหนี้ยอมประนอมหนี้เพื่อผ่อนชำระ ต่อมาเขาก็มาเล่าให้ฟังว่าเจ้าหนี้กลับยอมประนอมหนี้และก็ให้ผ่อนมาเรื่อยๆ จนหมดหนี้แล้ว ทุกวันนี้เพื่อนผมห้อยพระปิดตาของหลวงปู่โต๊ะองค์เดียวตลอด

เรื่องราวของเพื่อนผมนี้เป็นเรื่องจริงที่ผมพบเห็นมาด้วยตัวเอง ที่แนะนำเพื่อนไปก็เพราะเคยได้ยินเรื่องราวทำนองนี้มาก่อน แต่ก็ไม่นึกว่าจะได้แนะนำช่วยเพื่อนผมได้ แต่ที่เพื่อนผมหมดหนี้หมดสินได้นั้นก็เนื่องจากหนี้ที่เขาไม่ได้ทำ และเขาก็เป็นคนดี ทำมาหากินสุจริต และด้วยบารมีของหลวงปู่โต๊ะได้ช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา และเห็นช่องทางในการผ่อนชำระจนหมดหนี้หมดสินครับ

ในวันนี้ผมขอนำรูปพระปิดตารุ่นเงินล้าน และรุ่นปลดหนี้ของหลวงปู่โต๊ะมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/11606324381298_1462184841_1_20_3614_3619_3632.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/58551320557792_1462184864_2.2_20_3614_3636_36.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/52815578050083_2.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/92561848916941_3.jpg)

พระปิดตาของหลวงปู่เจียม วัดกำแพง

พระครูชลโธปมคุณมุนี หรือ หลวงปู่เจียม อดีตเจ้าอาวาสวัดกำแพง จ.ชลบุรี พระเกจิผู้ทรงคุณบารมียิ่งใหญ่รูปหนึ่งแห่งเมืองชลบุรี ได้รับการยกย่องสูงสุดจากคณะสงฆ์ทั้งจังหวัด และเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของพุทธศาสนิกชน

วัตถุมงคลของท่าน โดยเฉพาะ "พระปิดตา" นับเป็นวัตถุมงคลที่มีพุทธศิลป์งดงาม เป็น "เพชรน้ำเอกแห่งสุดยอดพระปิดตาภควัมปติ" หนึ่งในสุดยอดพระปิดตาเมืองชลบุรี หรือที่ขนานนามกันว่า "ห้าเสือเมืองชล" อันประกอบด้วย พระปิดตา หลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์, หลวงปู่ภู่ วัดนอก, หลวงพ่อโต วัดเนิน, หลวงพ่อเจียม วัดกำแพง และหลวงพ่อครีพ วัดสมถะ ซึ่งในปัจจุบันนับว่าหายากยิ่งทุกองค์

ในสมัยก่อน การจะสืบค้นประวัติของพระเกจิอาจารย์รุ่นเก่าๆ ของเมืองชลนั้นค่อนข้างยาก เนื่องจากไม่มีการจดบันทึกไว้ ต้องอาศัยการสอบถามจากผู้เฒ่าผู้แก่ที่สืบทอดและบอกต่อๆ กันมา สำหรับหลวงปู่เจียมนั้น ทราบมาว่าท่านเป็นชาวชลบุรีโดยกำเนิด เกิดเมื่อปี พ.ศ.2398 ในสมัยรัชกาลที่ 4 ปรากฏหลักฐานเป็นบัญชีตรวจการคณะสงฆ์ในแขวงเมืองชลบุรี ปี ร.ศ.118 ระบุนาม "เจ้าอธิการเจียม" พรรษา 22 อายุ 44 เป็นอุปัชฌาย์ วัดกำแพง และในหนังสือราชกิจจานุเบกษา ร.ศ.126 บรรจุพระนามพระสงฆ์ที่ได้รับตำแหน่งสมณ ศักดิ์ให้ พระครูเจียม วัดกำแพง เป็น "พระครูชลโธปมคุณมุนี" ที่สังฆปาโมกข์ เจ้าคณะใหญ่ เมืองชลบุรี ในปี พ.ศ.2449

หลวงปู่เจียมนับเป็นพระเกจิผู้มีอิทธิบารมีและคุณวิเศษเป็นที่ร่ำลือ ยังได้อนุเคราะห์ญาติโยมและพุทธศาสนิกชนโดยไม่เลือกชั้นวรรณะ นอกจากนี้ยังนับเป็นเสาหลักแห่งคณะสงฆ์เมืองชลมาอย่างยาวนาน ท่านมรณภาพในปี พ.ศ.2454 สิริอายุ 56 ปี 34 พรรษา

วัตถุมงคลที่หลวงปู่เจียมสร้างมีหลายประเภท แต่ที่ขึ้นชื่อลือชา คือ พระปิดตา ที่ทำจากเนื้อผงที่เป็นสูตรเฉพาะของท่านเอง มีอาทิ ผงพุทธคุณ ผสมเกสรดอกไม้ ว่าน ฯลฯ จัดสร้างด้วยความละเอียดอ่อนและพิถีพิถัน โดยนำส่วนผสมทั้งหมดมาคลุกเคล้ารวมกัน แล้วกรองเพื่อให้ได้เนื้อมวลสารที่ละเอียดและบริสุทธิ์ เนื้อขององค์พระจึงละเอียดแน่น มีสีออกน้ำตาลอมเหลือง จัดสร้างเป็นเนื้อผงคลุกรัก และเนื้อผงทารัก

หลวงปู่เจียมสร้างพระปิดตาไว้หลายแบบหลายพิมพ์ ซึ่งล้วนเป็นพิมพ์ที่ได้รับความนิยมทั้งสิ้น โดยแต่ละพิมพ์จะมีจำนวน การสร้างไม่มากนัก ด้วยข้อจำกัดในการสร้างที่ละเอียดอ่อนและพิถีพิถันของท่าน ทั้งการผสมเนื้อหามวลสาร รวมถึงการให้ความสำคัญเกี่ยวกับฤกษ์พานาทีที่เป็นมงคล ต้องสมบูรณ์ตามพิกัดเวลา ทั้งฤกษ์บน-ฤกษ์ล่าง-ฤกษ์การบรรจุอิทธิคุณนั่นเอง
 
กระบวนการผลิตพระปิดตาของหลวงปู่เจียม จะมีแม่พิมพ์ด้านหน้าด้านเดียว ส่วนด้านหลังจะประทับด้วย "ยันต์" ซึ่งมีลักษณะ ใกล้เคียงกับยันต์ที่ใช้ในพระปิดตาหลวงพ่อภู่ วัดนอก ก็คือ ยันต์ "อุใหญ่" ซึ่งลักษณะเป็น "อุขึ้น-อุลง" ที่เรียกกันว่า "อุชี้ฟ้าชี้ดิน" นอกจากนี้ยังมี ยันต์ "อุเล็ก" ประทับด้วย โดยสามารถจำแนกพิมพ์ได้ดังนี้

1.พิมพ์ปิดตามหาอุตม์ (พิมพ์ปิดตาโยงก้น) เป็นพระปิดตาในลักษณะปิดทวารทั้ง 9 คือ นอกจากยกพระหัตถ์ขึ้นไปปิดพระพักตร์แล้ว ยังมีอีก 2 พระหัตถ์ ขึ้นไปปิดกรรณทั้ง 2 ข้าง และอีก 2 พระหัตถ์ ล้วงลงไปปิดทวารด้านล่าง มีทั้ง พิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง และพิมพ์เล็ก ด้านหลังเป็นแบบหลังยันต์ มีทั้งหลังยันต์อุใหญ่ และหลังยันต์อุเล็ก บางองค์มีการบรรจุเม็ดกริ่ง ซึ่งหาได้ยากมาก
2.พิมพ์ปิดตา 2 มือ มีลักษณะคล้าย พระปิดตาของหลวงปู่ภู่ วัดนอก ในวงการจึงเรียก "พิมพ์เจียมภู่"
3.พิมพ์ปิดตา 2 หน้า ด้านหนึ่งจะเป็นพิมพ์ปิดตามหาอุตม์ หลวงปู่เจียม ส่วนอีกด้านจะคล้ายพิมพ์พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ วงการพระจึงเรียกกันว่า "พิมพ์แก้วเจียม"

พระปิดตาของหลวงปู่เจียมนั้น นอกจากพุทธศิลปะและเนื้อหามวลสารที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์แล้ว ด้านพุทธคุณยัง เป็นเอกเป็นที่ปรากฏแก่ผู้บูชา ทั้งเมตตามหานิยม โภคทรัพย์ โชคลาภ และแคล้วคลาดคงกระพันชาตรี ครบเครื่องครบครัน ทำให้ได้รับความนิยมและแสวงหาอย่างสูง แต่ด้วยจำนวนพระที่สร้างน้อยดังกล่าวข้างต้น ทำให้มีการทำเทียมเลียนแบบมาตั้งแต่อดีต

สิ่งที่ต้องจดจำ คือ "พระปิดตาของหลวงปู่เจียม" ทุกองค์ ยกเว้น "พิมพ์ปิดตา 2 หน้า" จะต้องมียันต์ประทับด้านหลัง อันนับเอกลักษณ์สำคัญในการพิจารณา นอกจากนี้ด้านข้างขององค์พระจะเป็นการตัดพิมพ์ในลักษณะของ "มุมฉาก" คือ มุมตัดเป็นเหลี่ยมแทบทุกองค์

แต่อย่างไรก็ดี การจะเช่าหาควรใช้ วิจารณญาณ หรือหากูรูผู้เชี่ยวชาญและจริงใจเป็น "ตัวช่วย" ในการตัดสินใจครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/41942764611707_view_resizing_images_2_.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/69854285361038_view_resizing_images_1_.jpg)

พระกริ่งไพรีพินาศ วัดบวรนิเวศวิหาร

พระกริ่งไพรีพินาศ หนึ่งในพระกริ่งยอดนิยมของวัดบวรนิเวศวิหาร และเป็นพระกริ่งรุ่นแรกที่จำลองแบบพิมพ์มาจาก พระบูชาไพรีพินาศŽ องค์ต้นแบบ ที่มีผู้นำมาถวาย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว(รัชกาลที่ 4) เมื่อครั้งยังทรงผนวชอยู่ นับที่เป็นที่นิยมสะสมอย่างกว้างขวางในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องมาแต่อดีต ปัจจุบันมีค่านิยมสูงและหาดูหาเช่ายากยิ่ง

ในโอกาสที่สมเด็จพระวชิรญาณวงศ์ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (หม่อมราชวงศ์ชื่น นพวงศ์ สุจิตฺโต) วัดบวรนิเวศวิหาร สมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่ 13 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ มีพระชนมายุครบ 80 พรรษา ในปี พ.ศ.2495 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงรับบำเพ็ญกุศลฉลองพระชนมายุถวายเป็นพระราชกุศล มีการประกอบพิธีเททองหล่อพระพุทธปฏิมา เพื่อเป็นทีฆายุมหามงคลแด่สมเด็จพระสังฆราชเจ้า และจัดสร้างพระบูชาและพระเครื่องนามว่า พระไพรีพินาศŽ อันเป็นพระเครื่องพระบูชาที่จะเป็นเครื่องเตือนสติให้บุคคลพึงกำจัดกิเลส ความหลง อันเป็นไพรีภายในใจตนเอง ประกอบด้วย พระบูชา พระเครื่อง เหรียญ ฯลฯ รวมทั้ง พระกริ่งไพรีพินาศŽ แต่พิธีการสร้างได้ดำเนินการมาถึงปีพ.ศ.2496

สำหรับพระกริ่งไพรีพินาศ นั้น จะมีพุทธลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ กล่าวคือ เนื้อโลหะที่สร้างพระกริ่ง เป็นเนื้อทองเหลืองที่มีลักษณะพิเศษคือ สีสันของเนื้อทองเหลือง แม้ตกมาถึงปัจจุบันก็ยังคงเป็นสีเหลืองสดใสที่อมเขียวอย่างเจือจางเล็กน้อย เพียงพื้นผิวจะคล้ำลงบ้างเท่านั้นเนื่องจากอายุการสร้างที่ยาวนาน

นอกจากนี้กรรมวิธีการสร้างยังจัดสร้างตามแบบตำนานพระกริ่งŽ ที่ตกทอดมาตั้งแต่สมัยสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์ ซึ่งเป็นพุทธศิลปะการเทแบบโบราณ ไม่มีการแต่งผิวหรือแต่งองค์พระ หรือที่เรียกว่าหล่อโบราณŽ คือ หลังจากได้เป็นองค์พระกริ่งที่ฉีดเทียนเรียบร้อยแล้ว นำเทียนพระกริ่งมาแนบติดกับก้านชนวนเทียนพระกริ่ง ซึ่งเป็นก้านยาวประมาณ 1 ฟุตครึ่ง ติดก้านพระกริ่งได้ประมาณ 20-30 องค์ เมื่อตากก้านหล่อเทียนของพระกริ่งจนแห้งเรียบร้อยต้องนำมาพอกด้วยดินขี้วัวŽ อันเป็นสูตรสำคัญ หรือโบราณเรียกว่า ดินไทยŽ พอกให้หนา จากนั้นดามด้วยเหล็กให้แข็งแรง เสร็จแล้วพอกด้วยดินขี้วัวอีกครั้งให้มีความหนาโดยรอบพระกริ่งประมาณไม่น้อยกว่า 1 นิ้ว นำไปผึ่งลมให้แห้งสนิท รอกรรมวิธีการหล่อโลหะอีกครั้งหนึ่ง ดังนั้น เอกลักษณ์สำคัญอีกประการหนึ่งก็คือ ผิวขององค์พระจะปรากฏดินขี้วัวจับอยู่ ซึ่งจะไม่หนาเป็นปึก และจับอยู่ในรูพรุนละเอียดทั้งองค์พระ โดยสีของดินขี้วัวจะเป็นสีเขียวอมดำเข้ม

พระกริ่งไพรีพินาศมีทั้งหมด 2 พิมพ์ คือ พิมพ์ฐานบัวเหลี่ยม และพิมพ์ฐานบัวแหลม ซึ่งมีพุทธลักษณะที่เหมือนกันคือ จะมีขนาดเท่ากันทุกองค์ ลักษณะการถอดหุ่นเทียนด้านข้างโดยรอบซึ่งเกิดจากการประกบพิมพ์จะเป็นตะเข็บให้เห็นคมชัด นอกจากนี้ เนื่องจากเป็นพระกริ่งแบบเทตันแล้วนำมาเจาะอุดเม็ดกริ่งที่ใต้ฐาน ที่ก้นของพระกริ่งจะเป็นรอยตะไบและรอยเสี้ยนอันเกิดจากร่องรอยของการตะไบให้เรียบหลังจากการอุดก้นหลังใส่เม็ดพระกริ่งลงไป อันนับเป็นตำหนิสำคัญ ของการดูพระแท้อีกประการหนึ่ง

- เม็ดพระศกด้านหน้าเป็นเม็ดกลมโต มี 9 เม็ด
- พระเนตรจะมีเม็ดตาดำรูปกลมแบน ค่อนข้างนูนต่ำ
- พระหัตถ์ข้างขวาหงายขึ้น
- ฐานด้านหลังด้านล่างเป็นตัวหนังสือบุ๋ม ไพรีพินาศ ซึ่งติดคมชัดเจน
- สัณฐานขององค์พระด้านขวาจะยกสูง ด้านซ้ายทรุดต่ำลงเล็กน้อย

ส่วนความแตกต่างของพระกริ่งไพรีพินาศทั้ง 2 พิมพ์จะอยู่ที่ฐานบัวŽ ตามชื่อของพิมพ์ คือ บัวเหลี่ยม และบัวแหลม นอกจากนี้เกสรบัวของพิมพ์บัวแหลมจะค่อนข้างชัดกว่า และเม็ดพระศกด้านหลังของพิมพ์บัวเหลี่ยมจะเป็นเม็ดกลมโตเหมือนด้านหน้า  แต่พิมพ์บัวแหลม จะไม่ติดเป็นเม็ดกลมครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/41062085164917_1.jpg)
พระปิดตา เนื้อเมฆพัด ของหลวงพ่อปล้อง

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน จังหวัดราชบุรีมีพระเกจิอาจารย์ชื่อดังอยู่หลายท่าน มีที่ท่านสร้างพระปิดตาเนื้อเมฆพัดไว้ และมีประสบการณ์สูง ปัจจุบันหาชมยากเช่นกันครับ ท่านก็คือพระครูธรรมาภินันท์ (ปล้อง สุลีโล)

หลวงพ่อปล้องเป็นชาว ต.ท่าราบ อ.เมืองราชบุรี โยมบิดาชื่อแพง โยมมารดาชื่อหุ่น เกิดเมื่อปี พ.ศ.2419 วัยเด็กได้เรียนหนังสือที่วัดบางลี่ ต.โคกหม้อ อยู่หลายปี แล้วได้ย้ายไปอยู่กับพระยอด น้าชายที่วัดกันมาตุยาราม กทม. จนอายุได้ 18 ปี จึงกลับมาบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดสุรชายาราม 1 พรรษา แล้วจึงลาสิกขามาช่วยบิดามารดาทำนาจนอายุครบ 20 ปี จึงได้อุปสมบทในปี พ.ศ.2439 ที่วัดสุรชายาราม โดยมีพระพุทธวิริยากร (จิตร) วัดสัตตนารถปริวัตร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการยา วัดอัมรินทราราม (วัดตาล) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการเกิด วัดท่าโขลง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ท่านเป็นผู้มีความรู้แตกฉานในพระธรรมวินัย ได้ศึกษาบาลีกับพระวินัยธร (เบี้ยว) วัดท่าโขลง จนมีความรู้แปลหนังสือได้

ต่อมาเมื่อปี พ.ศ.2448 ได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสุรชายาราม (วัดหลุมดิน) พ.ศ.2474 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูธรรมาภินันท์ หลวงพ่อปล้องเป็นพระสงฆ์ที่มีศีลาจารวัตรงดงามน่าเลื่อมใสศรัทธาเป็นที่เคารพรักของชาวบ้าน หลวงพ่อปล้องได้สร้างวัตถุมงคลเป็นพระปิดตามหาอุตม์ เนื้อเมฆพัด มีอยู่สองแบบคือ เป็นแบบพระปิดตากับพระกลีบบัว เป็นการสร้างในปี พ.ศ.2471 เพื่อแจกเป็นที่ระลึกในการสร้างศาลาการเปรียญ และมีชื่อเสียงโด่งดังในครั้งสงครามอินโดจีน

เนื่องจากมีประสบการณ์ต่างๆ มากมาย จากนั้นก็มีผู้คนและทหารเข้าขอพระเครื่องจากหลวงพ่อมากมาย พระเครื่องได้หมดไปจากวัดอย่างรวดเร็ว ทางวัดได้จัดสร้างเพิ่มก็สร้างไม่ทัน ต้องทำผ้าประเจียดพิมพ์เป็นรูปพระปิดตาแล้วทำพิธีปลุกเสกแทน พระเครื่องทั้งหมดของหลวงพ่อปล้องแจกฟรี หลวงพ่อปล้องมรณภาพ ด้วยโรคอัมพาตในวันที่ 25 สิงหาคม พ.ศ.2484 เวลา 10.35 น. สิริอายุได้ 66 ปี พรรษาที่ 45

พระปิดตาของหลวงพ่อปล้องมีทั้งแบบลอยองค์และแบบพิมพ์ครึ่งซีก ที่เรียกว่าพิมพ์จั๊กจั่นและพระพิมพ์กลีบบัว เนื้อเมฆพัด ที่องค์พระหรือด้านหลังมักจะมีรอยจารด้วยลายมือหลวงพ่อปล้องแทบทุกองค์ครับ ในวันนี้ผมได้นำรูปพระปิดตา เนื้อเมฆพัด ของหลวงพ่อปล้องมาให้ชมครับ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/30832353565427_2.jpg)
พระกริ่งสวนเต่า

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน สำหรับท่านที่ชื่นชอบพระกริ่งพระชัยวัฒน์นั้น มีพระกริ่งเก่าอยู่ชนิดหนึ่งที่ประวัติความเป็นมายังไม่ชัดเจนนัก คือ พระกริ่งสวนเต่า มีการสืบค้นกันมานานแล้ว ก็มีความเห็นแตกต่างกันไป แต่พระกริ่งสวนเต่านั้นเป็นพระเก่าแน่นอน มีความสวยงามและนิยมกันมากสนนราคาก็สูงพอสมควรครับ

ทำไมพระกริ่งเก่าที่ไม่มีประวัติชัดเจนนักจึงมีความนิยม เท่าที่เคยได้รับฟังมาก็มีการเล่นหาสะสมกันมานานมาก ตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายเลยทีเดียว ศิลปะของพระกริ่งสวนเต่านั้นนับว่าสวยงาม มีการตบแต่งสวยมาแต่เดิม เท่าที่สังเกตดูแต่ละองค์จะมีพิมพ์ไม่ค่อยเหมือนกันนัก อย่างที่เรียกว่าปั้นหุ่นเทียนทีละองค์

เนื้อของพระกริ่งสวนเต่าก็เป็นเนื้อสัมฤทธิ์ วรรณะออกสีนากปนทอง ผิวกลับ สีน้ำตาลอมดำสวยงาม พระพักตร์เป็นแบบศิลปะไทย มีขอบไรพระศกทุกองค์ พระเกศเป็นรูปดอกบัวตูม ประทับนั่งบนฐานบัวสองชั้น ส่วนพระหัตถ์นั้นมีแบบต่างๆ มากมายไม่ซ้ำแบบกัน บางองค์ทรงถือดอกบัว บางองค์ทรงอุ้มบาตร หรือหอยสังข์ ส่วนมากที่เห็นจะขัดสมาธิเพชร และส่วนใหญ่มีประคำที่พระศอ ฝีมือช่างที่ปั้นหุ่นและตบแต่งเป็นช่างคนเดียวกัน

ด้วยศิลปะของพระกริ่งสวนเต่าที่สวยงาม จึงสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นฝีมือช่างหลวง และการมีรายละเอียดที่ไม่ค่อยซ้ำกันเลย จึงคาดว่าคงมีจำนวนไม่มากนัก และพระแท้ๆ ก็ ไม่ค่อยพบเช่นกัน

มีการสันนิษฐานกันไปหลายทางในเรื่องของประวัติการสร้าง และใครคือผู้สร้างพระกริ่งสวนเต่า แต่ก็เรียกชื่อนี้กันมานานตั้งแต่โบราณ มีกระแสหนึ่งที่กล่าวไปในทางเดียวกันว่าพระกริ่งสวนเต่านี้สร้างในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และทำพิธีเททองหล่อในพระบรมมหาราชวัง วัดพระศรีรัตนศาสดาราม ณ บริเวณสวนเต่า ส่วนรายละเอียดอื่นๆ นั้นยังไม่ทราบว่าพระสงฆ์ท่านใดเป็นผู้ปลุกเสกบ้าง แต่ก็เชื่อกันมาแบบนี้ยาวนานแล้ว

ครับเรื่องประวัติที่ชัดเจนก็ยังไม่มีเอกสารยืนยันได้ แต่ฝีมือการสร้างที่สวยงาม เนื้อโลหะยอดเยี่ยมนี้ จึงเป็นพระกริ่งที่มีความสำคัญแน่นอนและน่าจะเป็นช่างหลวง เพียงแต่ยังเป็นความลึกลับอยู่จนถึงปัจจุบันในยุคหลังๆ ต่อมาก็มีบางวัดสร้างพระกริ่งรูปแบบพระกริ่งสวนเต่าเช่นกัน แต่ศิลปะยังสู้กันไม่ได้ และกระแสเนื้อมักจะออกเป็นแบบทองเหลืองเสียเป็นส่วนใหญ่

ถึงแม้ว่าประวัติการสร้างยังไม่มีเอกสารยืนยันที่ชัดเจนก็ตาม แต่ก็ได้รับความนิยมกันมายาวนานจนถึงปัจจุบันและก็หาแท้ๆ ยากเสียด้วย ผู้ที่ครอบครองก็มักจะหวงแหนกันมาก และส่วนใหญ่ก็ได้รับมรดกตกทอดเสียเป็นส่วนใหญ่

พระอีกหลายๆ อย่างก็ยังไม่ทราบประวัติที่ชัดเจนนัก ก็เป็นเรื่องที่น่าศึกษาและค้นคว้ามาก เนื่องจากเป็นพระเก่าและเป็นพระแท้แน่นอน เพียงแต่ประวัติที่ยังคลุมเครือว่าเป็นพระของวัดใดใครสร้าง และในสมัยโบราณก็ไม่ค่อยได้มีการบันทึกการสร้างเท่าใดนัก จึงเป็นเรื่องของนักนิยมพระเครื่องรุ่นต่อๆ มาต้องศึกษาค้นคว้ากันต่อไป

ในวันนี้ผมขอนำรูปพระกริ่งสวนเต่า มาให้ชมกันสัก 2 องค์ครับ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/41768724057409_view_resizing_images_1_.jpg)
พระกริ่งสวนเต่า

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระกริ่ง หรือพระไภษัชยคุรุ คือพระโพธิสัตว์องค์หนึ่งที่ได้รับการเคารพนับถือกันมากในพุทธศาสนาลัทธิมหายาน (ฝ่ายเหนือ) ก่อนที่พระองค์จุติลงมาได้ตั้งปณิธานไว้อย่างแน่วแน่ที่จะโปรดเวไนยสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากความทุกข์ยากทั้งทางกายและทางใจ ตลอดจนบำบัดความเจ็บไข้ให้ปลาสนาการไปสิ้น ด้วยเหตุนี้พระกริ่งหรือพระไภษัชยคุรุ จึงเป็นที่เคารพศรัทธาเลื่อมใสแก่พุทธศาสนิกชน

ในสมัยโบราณ พุทธศาสนาลัทธิมหายานนิยมสร้างพระไภษัชยคุรุขึ้นเป็นรูปเคารพขนาดใหญ่ไว้ประจำพระอุโบสถและวิหารในลักษณะพระบูชาขนาดใหญ่เป็นรูปพระโพธิสัตว์ประทับนั่งมีทั้งแบบปางสมาธิและมารวิชัย มีเอกลักษณ์ที่สำคัญคือ ในอุ้งพระหัตถ์จะถือหม้อหรือบาตรน้ำมนต์เป็นพุทธบริโภค เมื่อพุทธศาสนิกชนผู้ประสงค์จะให้พระโพธิสัตว์พระไภษัชยคุรุทรงโปรดนั้นจะต้องเข้าไปเฉพาะพระพักตร์แล้วเคาะเกราะ สั่นกระดิ่ง เป่าสังข์หรือเป่าหลอดเพื่อให้พระองค์ทรงรับทราบเสียก่อน แล้วจึงตั้งจิตอธิษฐานตามแต่จะปรารถนา เสร็จแล้วจึงนำเอาน้ำมนต์ไปทาหรือรับประทาน

สืบต่อมาท่านโบราณาจารย์ผู้ชาญฉลาดเห็นว่า พระไภษัชยคุรุส่วนใหญ่สร้างเป็นพระประธานประจำอยู่ในพระอุโบสถนั้นไม่สามารถที่จะพกติดตัวเดินทางไป ณ ต่างถิ่นต่างแดนทุรกันดาร ยามเจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่สามารถที่จะอาราธนาขอน้ำมนต์ได้ ท่านจึงได้จำลองรูปลักษณ์ในพระไภษัชยคุรุให้มีขนาดเล็กลง มีขนาดที่จะพกพาไปไหนได้อย่างสะดวกสบาย

อนึ่ง เกรา กระดิ่ง หลอดหรือสังข์เครื่องทำให้เกิดเสียงดังได้ยินไปถึงพระองค์ท่านนั้นเล่า ล้วนแต่เป็นอุปกรณ์ขนาดใหญ่ เป็นการยากที่จะนำติดตัวในการเดินทาง ท่านจึงได้บรรจงประดิษฐ์คิดแต่งให้เป็นเม็ดกริ่งบรรจุไว้ที่ใต้ฐานเวลาเขย่าจึงเกิดเสียงกริ๊กๆ ทำนองเดียวกับการเลาะเกราะหรือสั่นกระดิ่ง ให้เกิดเสียงดังได้ยินไปถึงสรวงสวรรค์จึงจะเกิดความขลังประสิทธิ์

ด้วยปฐมเหตุดังกล่าวแล้ว จึงได้เกิดพระพุทธประติมากรรมองค์น้อย ประทับนั่งแบบลอยองค์ในอุ้งพระหัตถ์ถือหม้อหรือบาตรน้ำมนต์ ซึ่งเป็นรูปลักษณ์ของพระไภษัชยคุรุ และเหตุด้วยพระไภษัชยคุรุเวลายกขึ้นเขย่าจะเกิดเสียงดังกังวานด้วยเม็ดกริ่งที่บรรจุไว้ที่ใต้ฐานตามที่เรารู้จักกันในนามพระกริ่ง

สำหรับพระกริ่งที่สร้างในประเทศไทยมีมาตั้งแต่สมัยใดยังไม่มีหลักฐานปรากฏแน่ชัด ที่เราทราบและมีหลักฐานปรากฏ ก็คือพระกริ่งปวเรศ ที่สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์ ครั้งดำรงตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราช ครองวัดบวรนิเวศ ได้ทรงสร้างไว้ และต่อมาก็สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ท่านเจ้าคุณศรี (สนธิ์) วัดสุทัศน์ ซึ่งเป็นพระกริ่งที่นิยมกันมาก

ตำราการสร้างพระกริ่งของไทยนั้น มีการสันนิษฐานกัน 2 สาย บ้างว่ามาจากสายพระเจ้าปทุมสุริยวงศ์ (เขมร) และอีกสายหนึ่งว่า สืบทอดมาจากตำราของสมเด็จพนรัตน์ วัดป่าแก้ว สมัยอยุธยา และตกทอดสืบต่อกันมา

วันนี้ผมได้นำรูปพระกริ่งสวนเต่า ซึ่งเป็นที่รู้จักมักคุ้นกันดีในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องมาเนิ่นนาน เชื่อกันว่าเป็นพระกริ่งในสมัยรัชกาลที่ 5 กระทำพิธีหล่อ ณ ที่บริเวณสวนเต่าในพระบรมมหาราชวัง ว่ากันไว้อย่างนั้น มีหลายแบบหลายพิมพ์ เนื้อแบบสัมฤทธิ์ วรรณะออกสีนากปนทอง ผิวสีน้ำตาลอมดำ พระหัตถ์ทรงถือวัสดุหลายอย่าง เช่น อุ้มบาตรบ้าง ถือดอกบัวบ้าง หอยสังข์บ้าง สวมประคำบ้างไม่สวมบ้าง ไม่มีองค์ใดที่เหมือนกันเลย เข้าใจว่าเป็นการปั้นหุ่นเทียนทีละองค์ ฝีมือการตกแต่งสวยงามประณีต ไม่มีรอยตะไบให้เห็น ผิวตึงเรียบเนียนทุกองค์ ปัจจุบันหาชมพระแท้ๆ ยาก ไม่ค่อยได้พบเห็นกันนักครับ
แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/11337261812554_1.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่

หิ้งพระ ความหมายในกรอบคอลัมน์นี้ ก็คือพระเครื่อง องค์เล็ก องค์ใหญ่ ไม่ว่าเนื้อดิน เนื้อชิน เนื้อผง พระกริ่ง หรือรูปหล่อ ที่ปู่ย่าพ่อแม่ใส่พานวางบนหิ้ง

ลูกหลานไม่ค่อยรู้หรอกว่า พระอะไร...มีคุณ มีค่า แค่ไหน

พระเครื่องบางองค์..อย่างพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ องค์ในรูปนี้..เสียดายที่เห็นเป็นภาพขาว-ดำ จึงไม่เห็นผิวฝ้าขาวปรอทเกือบตลอดองค์..มีฝ้าแดงจากรักเก่าที่หลุดลอกไปแล้วเล็กน้อยเหลือให้เห็นจางๆ เป็นสีน้ำตาลอมแดง..ที่พระพักตร์ด้านขวา พระชานุ (เข่า) ซ้าย..

ผิวแป้งโรยพิมพ์ขาว ฝ้าแดง...เป็นทั้งหลักฐานในการดู เป็นทั้งเสน่ห์ดึงดูดใจคนเล่นพระสมเด็จเป็นทุกคน

นี่คือพระสมเด็จวัดระฆังแท้..มาตรฐาน ทั้งพิมพ์ทรง เส้นสายลายพิมพ์ เนื้อหา สภาพสมบูรณ์งดงาม องค์น้องใหม่ วางเทียบเคียงกับองค์ตำนาน อย่างองค์ “ครูเอื้อ สุนทรสนาน” ได้สบายๆ

พระปลอมฝีมือดี..วันนี้มีมาก 5 เซียน 8 เซียน ศูนย์พระเครื่องใหญ่ต้องช่วยกันส่อง กว่าจะซื้อกันได้สักองค์ แล้ว (มึง) เสี้ยน (เซียน) มาจากไหน

ขิงแก่ คนเดียว ตาเดียว ตาดียังไง..ยังไม่พอ เพื่อสร้างความมั่นใจ ขออนุญาตอ้างชื่อ วิวัฒน์ อุดมกัลยารักษ์ ชื่อนี้คนในวงการรู้จักดี ..เป็นประกัน

นี่คือพระสมเด็จวัดระฆังหน้าใหม่ ไม่เคยโผล่หน้าในหนังสือเล่มไหน..เจ้าของรวยมากแล้วก็หวงมาก ได้แค่ภาพมาดูก็ต้องตื๊อกันแทบแย่

จึงอย่าไปเซ้าซี้ ซื้อเข้าเท่าไหร่ หรือจะออกเท่าไหร่..คนรวยซะอย่าง ถามยังไงไม่ตอบ ก็ต่อว่าท่านไม่ได้

คุยกันเรื่องปาฏิหาริย์ พระสมเด็จวัดระฆังในคอ..นักการเมืองดัง ผู้ได้ชื่อว่ามีพระดังๆ แพงสุด สวยสุดๆ วันที่ถูกม็อบการเมืองล้อมกรอบรุมกระหน่ำในกำแพงกระทรวง..รถยนต์หรูคันนั้นใกล้พัง ส่วนคนนั่งฉวดเฉียด เป็น-ตาย

ยกมือกุมพระสมเด็จฯ ขอ“คุณพระช่วย” ไม่น่าเชื่อ ทันทีนั้น คุณพระก็ช่วย มือไม้ที่โหมกระหน่ำหยุดกึก เหมือนมีประกาศิตจากฟากฟ้า

เชื่อกันแต่โบร่ำโบราณ พระสมเด็จนั้น เรื่องอยู่ยงคงกระพัน..เชื่อนักไม่ได้ แต่มั่นใจได้แน่ๆ คือเรื่องแคล้วคลาด

ในหนังสือปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่อง เล่มพระสมเด็จฯ ตรียัมปวาย เล่าไว้หลายเรื่อง

ง้างไกปืน เปิดมุ้ง จ่อยิง...เฮ้ย...ไหง เจ้าคู่แค้นที่ตั้งใจจะยิงมันให้ตาย กลายเป็นหลวงตาแก่ๆไปได้

เชื่อกันอย่างนี้ เมื่อเอาไปรวมกับรูปลักษณ์ รูปทรงสี่เหลี่ยมแบบกรีก สัดส่วน 2 คูณ 3 นี่คือการปฏิวัติด้านศิลปะ

มวลสาร ตั้งแต่ปูน ผง ผสมน้ำมันตังอิ้ว แห้งแล้วตกผลึกแข็งแกร่ง..ใช้สึกช้ำพอควร นุ่มหนึก เงาสว่างกระจ่างยังกะน้ำเพชร นี่ก็..ปฏิวัติด้านมวลสาร

โบราณไม่เคยสร้างพระพิมพ์สี่เหลี่ยมไม่เคยสร้างพระเนื้อผง พระสมเด็จทุกพิมพ์ทรงจึงเป็นงานศิลปะแบบใหม่

เส้นสายลายพิมพ์ ฝีมือช่างหลวง หลวงวิจารณ์เจียระไน ส่อเค้าศิลปะรัตนโกสินทร์ยุคกลาง ได้อิทธิพลซุ้มโกธิคศิลปะฝรั่ง ..พลิกมองมุมไหน ด้านหน้าพิมพ์ทรง ถูกต้อง ริ้วรอยธรรมชาติ..หลังก็เข้มข้น ลงตัว

อายุการสร้าง ตัวเลขกลมๆ 150 ปี..เข้าเกณฑ์วัตถุโบราณ ของสวย ของเก่า ของดี แถมเป็นของขลัง

บวก “คุณ” แคล้วคลาด เมตตามหานิยม หลายๆ “คุณ” ไว้ด้วยกันจึงกลายเป็น “ค่า”

สมเด็จวัดระฆัง..เฉลี่ยทุกองค์น้ำหนัก 5-8 กรัม ทอง 2 สลึง (7.5 กรัม) ตอนนี้ราว 1 หมื่น เอาเงินหมื่นไปซื้อ เศษพระสมเด็จแกะองค์เท่านิ้วก้อย..ก็ยังไม่มีทางได้ สมเด็จแกะองค์สวยๆ ซื้อกันเป็นแสนไปตั้งนานแล้ว

งานประมูลเพื่อการกุศล ที่โรงแรมใหญ่แถวซอยรางน้ำ..เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ราคาไล่เลี่ย พระกริ่งปวเรศ พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว..เศรษฐีเขาฝากชื่อลือลั่นในสยาม แย่งประมูลกันไปองค์ละกว่า 30 ล้าน

ราคาขนาดนี้! ถ้าไม่เรียกว่าปาฏิหาริย์ แล้วจะให้เรียกอะไรกันเล่า!
พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/45576978516247_2.jpg)
ปริศนา? หลังพระสมเด็จร้อยล้าน

วันนี้ ลองมาเริ่มทดสอบวิชา...ดูพระสมเด็จวัดระฆัง...เพื่อประเมินว่าสายตา...ระดับไหน...เห็นด้านหลังพระสมเด็จ...สององค์ในภาพแล้ว จึงยังไม่ขอบอก พิมพ์อะไร

แวดวงชั้นเซียน เขาคุยกันมานาน...ดูด้านหลังไม่ต้องดูด้านหน้า ก็จะรู้ว่าพิมพ์ไหน รู้เก๊รู้แท้

หลักความรู้พื้นฐาน “ตรียัมปวาย” ว่าด้านหลังพระสมเด็จทั้งวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ ทรงเจดีย์ ฐานแซม เกศบัวตูม เอ้า! แถมพิมพ์ปรกโพธิ์ อีกเป็น 5...พอแยกออกได้หลายๆแบบรูพรุนปลายเข็ม รอยปูไต่ รอยหนอนด้น สังขยา ตะไคร่น้ำ กระดาน กาบหมาก...และหลังสุดท้าย “ริ้วระแหง”

หลังแบบสุดท้าย...อาจารย์ตรียัมปวายไม่จัดไว้ คือหลัง “เรียบ” ใครที่ถือพระสมเด็จวัดระฆัง ดูด้านหน้าว่าแท้...แต่หลังเรียบ...เรียบแบนไปทั้งแผ่นหลัง หาริ้วรอย สัญลักษณ์อะไรไม่ได้ ท่านก็ให้ความหวังว่า...“มี”

ว่ากันโดยหลักธรรมชาติของพระ...ในพื้นที่เต็มร้อยของด้านหลัง นอกจากริ้วรอยสัญลักษณ์ยังมีพื้นที่ว่างที่เห็นกับตาว่า “เรียบ” สัดส่วนหลายเปอร์เซ็นต์

ดูภาพหลังพระ แล้วหลับตาจินตนาการตาม...หลังกาบหมาก หลังสังขยา ฯลฯ เป็นไง! พอเห็นเค้าลาง...แล้วก็อย่าเผลอไปยึด จะต้องเป็นเช่นนั้น...ด้านหลังพระสมเด็จองค์เดียว รวมสัญลักษณ์ไว้ด้วยกันหลายประการ...

องค์หนึ่งในภาพ เป็นองค์ครู นักเลงพระสมเด็จคุ้นตา ริ้วรอยยุบแยกย่น...ค่อนละเอียด บางส่วนคล้ายกาบหมาก ถ้าเป็นเส้นขวาง-กว้าง กว่า คล้ายหลังกระดาน บางพื้นที่เล็ก ดูๆ ไปเหมือนรอยย่นตะไคร่น้ำ

หลักเซียนเท้า...วิโรจน์ ใบประเสริฐ ในหนังสือ พระสมเด็จพิมพ์ใหญ่ วัดระฆังโฆสิตาราม ด้านหลังมี 6 แบบ (เล่มนี้ เพื่อนสีกาอ่างพิมพ์ มีภาพหน้า-หลังพิมพ์ใหญ่ 143 องค์ หักภาพซ้ำ 3 องค์ เหลือ 140 องค์)

1.รอยเส้นปาดเนื้อด้านหลัง
2.ขอบพระทั้งสี่ด้าน ระดับสูงกว่าพื้นที่เนื้อพระกลางองค์
3. รอยปริที่เรียกว่า “รอยปูไต่” ปรากฏริมขององค์พระไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง

(รอยปูไต่ อาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ เคยคุยให้ฟัง พระสมเด็จวัดระฆังตัดจากด้านหลังไป-หน้า แรงดึง-หน่วงของมีคมที่ตัดลง...ต่อมาเมื่อพระแห้งตกผลึก ส่งผลให้เกิดรอยลั่นร้าว”

4.รอยพรุนคล้ายปลายเข็มจิ้ม เกิดจากการหลุดร่วงของเม็ดมวลสาร
5.ร่องรอยการหลุดของเนื้อพระที่เกิดจากการตัดขอบพิมพ์ และ
6.รอยยุบ เหี่ยวย่น ที่เกิดจากอายุความเก่า

อ่านคำอธิบายเซียนเท้า เหลือบดูภาพด้านหลังพระองค์ครูหลายๆองค์ไปด้วย ดูให้คุ้นตา...

แม้ด้านหลังของเก๊ ตอนนี้เขาทำดีแค่ไหนก็ยังพอแยกออกได้

ด้านหลังพระเก๊...ส่วนใหญ่ ชัด กระด้างตา... ช่วยลดเวลาส่องเห็นปั๊บก็วางได้เลย

พอมีหลักวิชา...ดูหลังพระสมเด็จวัดระฆังกันบ้าง...คราวนี้ ก็ขอเฉลยว่ากันโดยขนาด และการตัดกรอบ...พระสององค์เป็น “พิมพ์ใหญ่” องค์หนึ่ง คือหลังองค์ “ครูเอื้อ” จะดูให้เป็นกาบหมากหรือสังขยา ตะไคร่น้ำ ก็เป็นได้

องค์ต่อมา องค์ “น้องใหม่” ตอนนี้อยู่ในรังเศรษฐี...รอยยุบ แยก ย่น เข้าเกณฑ์สากล...นักเลงพระใช้คำว่า ดูง่าย

ความจริงเชิงประจักษ์อีกข้อ...ด้านหลังสมเด็จวัดระฆังทุกองค์ เกิดขึ้นตามธรรมชาติ การสร้าง ผ่านกาลเวลา ในสภาพแวดล้อมต่างๆ... มายาวนานถึง 150 ปี...ดูผิวเผินคล้ายกัน ดูกันจริงๆ ไม่มีองค์ไหนเหมือนกันสักองค์เดียว

หลังพระที่ต้องโฉลก ที่มีสัญลักษณ์ กาบหมาก สังขยา ตะไคร่น้ำ “ตรียัมปวาย” กระซิบว่า...มีน้อยนัก

เห็นกับตาด้านหน้า พิมพ์ทรง เนื้อหาไล่เลี่ยกัน แต่ด้านหลังไม่เหมือนกัน ราคาเปลี่ยนมือจึงต่างกัน องค์หนึ่งภาษาเศรษฐีคุยกัน ตั้งแต่ 30 ล้านขึ้นไป เช่น ทรงเจดีย์ องค์เจ๊แจ๋ว ผมเคยถาม เฮียหนึง ปรีดา ได้ข่าวว่าเฮียประเมินไว้ 50 ล้าน

เฮียส่ายหน้า...บอกเสียงหนักแน่นว่า น่าจะซักร้อยล้าน

ทรงเจดีย์องค์นี้แหละครับ ที่ขอบด้านหลัง...ปรากฏรอยลั่นร้าว...เป็นต้นแบบทฤษฎีอาจารย์รังสรรค์...อาจารย์วางทฤษฎีนี้ได้ เพราะเคยเป็นเจ้าขององค์นี้เป็นนาน นับแต่เปลี่ยนมือ มาจากเจ๊แจ๋ว เจ้าของเดิม.
พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83711220034294_3.jpg)
สมเด็จองค์มีหน้ามีตา

ภาพด้านหน้าพระสมเด็จองค์นี้ แม่พิมพ์คุ้นตา เป็นพิมพ์ทรงเจดีย์ นิยม...นึกถึงทรงเจดีย์วัดระฆัง องค์ที่สวยที่สุด...องค์เจ๊แจ๋ว เส้นอังสา สังฆาฏิ เส้นชายจีวรคมกริบในช่องรักแร้ และเส้นแบ่งท่อนพระบาท...ลึกชัดเอาไว้

ทรงเจดีย์องค์นี้ คราบผิวฝ้า...ชี้ว่า บางขุนพรหมกรุเก่า มองเผินๆ เส้นสายลายพิมพ์ ไม่มีอะไรสวยเลยแผ่นพระอุระ ส่วนพระบาทก็ยุบ... พร่อง เส้นซุ้มด้านบนก็ขาด...

ส่วนสะดุดตาจนต้องนิมนต์มาเป็นองค์ศึกษา...อยู่ที่ส่วนหน้า หูสองข้างคมชัด...พระเกศชัดเห็นเค้าบัวตูม สองส่วนนี้ทรงเจดีย์หลายองค์มี...แต่ส่วนที่ยังไม่มี...ก็คือ เครื่องหน้า ตั้งแต่คิ้ว ตา จมูก ปาก นูนชัด...

เอาล่ะซี พระสมเด็จมีหน้ามีตา...มีหรือ...ถ้าพระแท้ยังไม่มี แล้วเก๊ฝีมือใคร?

นี่คือ...เรื่องที่อยากตั้งวงคุยกันวันนี้...คือ เรื่องแม่พิมพ์

พระสมเด็จทั้งวัดระฆัง ทั้งบางขุนพรหม... 9 แม่พิมพ์ อย่างพิมพ์ใหญ่ เซียนสอนให้ดูด้าน ข้างกรอบหน้าองค์ที่หูติดสองข้างเต็ม พอมีให้เห็น แต่หลายองค์ ติดแต่เส้นนูนรางๆ พอเป็นเค้าหูเดิม

เมื่อเอาไปรวมกับองค์ที่หูติดชัด เป็นที่มาของพิมพ์ฐานแซม...พิมพ์นี้นอกจากหูติดเต็มสองข้าง ฐานแซมยังติดค่อนข้างชัด...สองชั้นเหมือนพิมพ์เกศบัวตูม ย้อนไปนึกถึงเกศบัวตูม วัดระฆัง...องค์คุณมนตรี เส้นอังสา สังฆาฏิ คมชัด...

รวมเส้นสายที่ติดชัด จากพิมพ์นั้นพิมพ์นี้เข้าด้วยกัน ทำให้ชวนคิดว่าแม่พิมพ์สภาพเดิมๆ ของพระสมเด็จทุกพิมพ์...หลวงวิจารณ์เจียระไน ช่างหลวง...สมัยร.5 ท่านตั้งใจแกะไว้สุดฝีมือ สวย-ชัด-คม...พูดภาษาชาวบ้าน มีหน้ามีตาทุกองค์

แล้วเหตุใด...พระสมเด็จร้อยละ 99 จึงไม่มีหน้ามีตา

คำตอบเหมือนกันในใจ...ตอนพิมพ์พระเนื้อยังเปียก...ติดชัด แต่ตอนแห้ง...ยุบหาย...ยุบน้อย ก็พอเห็นเค้าเส้นสาย ยุบมากก็หายไปเลย

ผมมีประสบการณ์เรื่องนี้เฉพาะตัว...ราวๆปี 2519 ถือทรงเจดีย์วัดระฆัง...หักกลางอก...สภาพช้ำองค์หนึ่ง...เอาไปซ่อมที่วัดราชนัดดา พระเนื้อช้ำ ช่างซ่อมแล้วขัดตา ต้องเกลาทิ้งหาวิธีซ่อมใหม่

คุณพรชัย พึ่งพระพุทธ ช่างสีหมู่บ้าน แนะให้เปลี่ยนวัสดุซ่อม จากผงทำฟันกับน้ำยา...ที่ซื้อจากร้านเครื่องมือทันตแพทย์...มาเป็นผงผสมกับน้ำมันตังอิ้ว

น้ำมันตังอิ้ว...เหนียวมาก ยืดหยุ่นมาก...ปาด ลาก เกลี่ย กับเนื้อพระจริง ได้เนียน...สนิทตา สีก็กลมกลืน จนน่าปลื้มใจ

ตังอิ้ว แห้งช้า...ช้ามากๆ เวลาผ่านไปครึ่งถึงหนึ่งปี...เนื้อส่วนที่อุดซ่อม...ก็ยุบตัว...มองเห็นเป็นสัน...ชัดเจน...

การยุบตัว เส้นสายลายพิมพ์ชัดๆ รวมทั้ง หู หน้าตาพระสมเด็จทุกองค์ หายไปเพราะความจริงข้อนี้เอง

ความจริง ภาพพระสมเด็จ องค์มีหูมีตา... มีให้เห็นแล้วก็หลายองค์

องค์แรก เกศบัวตูมวัดระฆัง...พิมพ์ฐานสิงห์แคบ (พิมพ์เดียวกับองค์คุณมนตรี) หู ตา จมูก ปาก โปนชัด ...องค์นี้เห็นกันมานาน พิมพ์ซ้ำในหนังสือหลายเล่ม... แต่ขนบในวงการพระ ไม่มีใครเชียร์พระสวยให้ใคร...คนวงนอก จึงไม่ค่อยได้รู้

องค์ต่อๆมา พิมพ์สังฆาฏิองค์หนึ่ง อีกองค์ “คนชอบพระสวย” เขียนไว้ในนิตยสาร อนุรักษ์...พิมพ์เกศบัวตูม (ฐานสิงห์กว้าง) หน้าตาคมชัด...ถึงขนาดเรียก “องค์ยักคิ้วหลิ่วตา”

องค์นี้นายตำรวจ ที่รับหน้าที่อารักขาตอนเปิดกรุสมเด็จวัดใหม่อมตรส ปี 2500 เล็งไว้ตอนแยก-คัดพระ...เมื่ออยู่ในคิวได้ “พระของขวัญ” ก็ขอเลือกเอาไว้ พระสมเด็จที่มีหน้าตาคมชัดลึกที่สุดในปฐพีไทย...เห็นจะต้องยกให้องค์นี้

เรื่องพระสมเด็จ...มีประเด็นให้เรียนรู้ศึกษา...อีกมาก...เริ่มจากแม่พิมพ์ มวลสารเนื้อหา ธรรมชาติ ขนาดไปถึง...น้ำหนัก ฯลฯ อยากดูพระสมเด็จให้เป็น...ก็ต้องค่อยๆสั่งสมความรู้...เหมือนรอน้ำทีละหยดเอาไว้ ไม่ช้า... น้ำ (ความรู้) ก็จะเต็มตุ่ม พอเอาตัวรอดจากพระปลอมได้

พระสมเด็จปลอมวันนี้ ฝีมือเฉียบขาดปาดคอเซียน มือสมัครเล่นเผลอทะนง หลงตัวข้าแน่...เมื่อไหร่...เป็นเสร็จมันเมื่อนั้น.
พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/71371163345045_4.jpg)
พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ พิมพ์เล็ก

นักเลงรุ่นเก่า ราว พ.ศ.2500 เล่ากันว่า สมเด็จวัดระฆังมีรังสี (อิทธิปาฏิหาริย์) 5 นางพญา รังสี 3 แต่ปิดตาหลวงพ่อแก้ว...รังสี 1 แม้จะมีรังสีแค่ 1 แต่พุ่งไปไกล ทางด้านโชคลาภ เมตตา ไปไหนไม่มีคนเกลียดมีแต่คนรัก

ตลาดพระสมัยแรกๆ ที่ท่าพระจันทร์ (:UU:)คุยกัน พระสมเด็จมีเข้าตลาดเปลี่ยนมือเดือนละหลายองค์ พระซุ้มกอพิมพ์ใหญ่ ปีละ 1 องค์ ในขณะที่พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว...5 ปี แทบจะมี...สักองค์

เพราะเหตุนี้...ราคาพระปิดตาหลวงพ่อแก้ว จึงแพงระยับจับหัวใจ...องค์พิมพ์ใหญ่ราคาประมูลเพื่อการกุศล ที่โรงแรมเจ้าของ คิงเพาเวอร์ อภิมหาเศรษฐีสู้กันถึง 34 ล้าน เป็นราคาในระนาบเดียวกับพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ราคาพระกริ่งปวเรศฯ วัดบวร

คนธรรมดาสามัญทำบุญมาน้อย พระปิดตาหลวงพ่อแก้วแทบจะเป็นพระในตำนาน...เห็นแต่รูป จูบแต่เงา หาองค์จริงจับต้องไม่เจอ

ภาพในคอลัมน์ทั้งหน้าหลัง...เป็นพระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ พิมพ์เล็ก ทั้งพิมพ์ทรง เนื้อหา รักเก่าที่หลุดล่อน ตามธรรมชาติ มาตรฐานพระแท้ เป็นอีกพิมพ์ที่คุ้นตา...แต่ก็หายาก

เท่าที่เห็นภาพถ่าย ผลัดเปลี่ยนเวียนหน้ากันในหนังสือพระเครื่อง น่าจะราว 6-8 องค์เท่านั้น

องค์นี้ หลังเรียบเหมือนที่พบหลายองค์...หลังแบบองค์เดียว สีกาอ่าง เคยลงสนามพระวิภาวดี...ราคาตอนนั้น 4 ล้าน ชื่อเจ้าของ ตอนนี้เป็นตำรวจใหญ่ ชื่อ จักรทิพย์ ชัยจินดา

พระหลวงพ่อแก้วปลอม ตั้งแต่พิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง พิมพ์เล็ก มากมายหลายฝีมือ แต่พิมพ์เล็กพิมพ์นี้ โชคดี...ของปลอมแทบจะไม่มี ถ้าแม่นพิมพ์ คุ้นเนื้อหา...เสียสตางค์ไปแค่ไหน ...ก็ยังขึ้นคอได้มั่นใจ ไม่ต้องกลัวเซียน

ในรังของคุณวิชัย ศรีวัฒนประภา เจ้าของคิง เพาเวอร์ ดูจากหนังสือศรัทธาแห่งพระเครื่องมีทั้งพิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง พิมพ์เล็ก พิมพ์ปั้น พิมพ์บายศรี (วัดปากทะเล เพชรบุรี) ราว 12 องค์ ไม่มีพิมพ์เล็กพิมพ์นี้

ไม่น่าแปลกใจทุกพิมพ์ของหลวงพ่อแก้ว...มีน้อย...หายาก มีเงินออกใบสั่ง ก็ใช่ว่าจะได้ดังใจนึก

เรื่องที่วงการพระน่าจะร่วมกันสังคายนาหาข้อยุติก็คือ ปี พ.ศ.ที่หลวงพ่อแก้วเกิด ซึ่งจะสัมพันธ์กับปี พ.ศ.ที่หลวงพ่อสร้างพระ และปี พ.ศ.ที่หลวงพ่อมรณภาพ ข้อมูลที่ไม่ตรงกัน พอจะแยกได้เป็นสองชุด

ชุดแรก...หลวงพ่อแก้ว เกิดปลายรัชกาลที่ 4 ชุดสอง หลวงพ่อแก้ว เกิดในสมัยรัชกาลที่ 1

ข้อมูลชุดแรก หนังสือแจกในงานศพอำมาตย์เอก พระยาชลประทานธนารักษ์ ปี 2515 อาจารย์ชื้น วัดมหรรณพ์ นักนิยมพระรุ่นแรกๆ ของไทย เขียนไว้ว่า หลวงพ่อแก้วเกิดที่เพชรบุรี เมื่อปี 2396

ประชุม กาญนวัฒน์ เขียนไว้ในหนังสือภาพพระเครื่องสี หลวงพ่อแก้ว เกิดที่ตำบลบางแก้ว อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี ราวปี 2385 บวชที่วัดพระทรง ปีเศษก็ธุดงค์ ผ่านวัดท่าลาดเหนือ อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา

เป็นศิษย์หลวงปู่จีน...แล้วก็ไปปักหลักอยู่ที่วัดเครือวัลย์ ชลบุรี และมรณภาพราวปี 2470 ที่วัดเครือวัลย์

เอาข้อมูลพี่ชุม...ไปเทียบเคียงข้อมูลชุด หลวงปู่จีน ท่านเกิดปี 2357 มรณภาพปี 2443 เมื่ออายุ 83...ตัวเลขปีเกิดหลวงพ่อแก้ว...2385 ของพี่ชุม 2396 ของอาจารย์ชื้น...ห่างกัน 11 ปี น่าเชื่อกว่าข้อมูลชุดสอง ที่ใช้ข้อมูลจากวัด เครือวัลย์ หลวงพ่อแจ่มเป็นสมภารปี 2432 แล้วประมาณว่า หลวงพ่อแก้วมรณภาพปีก่อนหน้า 2431

ข้อมูลชุดวัดเครือวัลย์ ย้อนหลังไปกว่า 80 ปี จึงเชื่อว่าหลวงพ่อแก้วเกิดในสมัยรัชกาลที่ 1

หนังสือคนดีเมืองเพชร อาจารย์บุญมี พิบูลย์สมบัติ เขียนว่า หลวงพ่อแก้ว อายุไล่เลี่ย หลวงพ่อมี วัดพระทรง เคยไปมาหาสู่กันประจำ ผู้ใหญ่หลายคนเคยเห็นหลวงพ่อแก้วกับตา เวลาท่านมาจากเมืองชลฯ จอดเรือใต้ต้นไทร ริมฝั่งวัดมหาธาตุ

ผมเชื่อข้อมูลชุดแรก...เชื่ออาจารย์ชื้น เชื่อพี่ชุม เชื่ออาจารย์บุญมี...หลวงพ่อแก้วเกิดปลาย ร.4 ใกล้อายุคนรุ่นเราๆ พอนึกภาพจับต้องได้ ใช้เป็นข้อพิจารณาเทียบเคียงกับพระปิดตา รุ่นไล่เลี่ยกันได้ง่ายขึ้น.
พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/75823482415742_5.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่...กรอบกระจก

นอกเส้นซุ้มนูนสูงครึ่งวงกลม ของพระสมเด็จวัดระฆัง บางขุนพรหม ทุกพิมพ์มีเส้นนูนต่ำสี่เส้นรอบกรอบสี่เหลี่ยมองค์พระ คนในวงการเรียกกันว่า “กรอบกระจก”

ความจริงเส้นนี้ช่างแกะแม่พิมพ์ตั้งใจขุดเซาะเป็นร่องเอาไว้ ตั้งใจให้เห็นเป็นร่อง...เป็นแนว...เวลาตัดขอบสี่ด้าน...องค์ไหน ตัดพอดีเส้น...ก็ไม่เห็น แต่ส่วนใหญ่ตัดนอกเส้น เหลือให้เห็นตั้งแต่ 1 ถึง 3 เส้น

พิมพ์ที่มีเส้นกรอบครบ 4 เส้น เป็นพิมพ์ใหญ่...พิมพ์หนึ่ง ในจำนวนแม่พิมพ์มาตรฐาน 4-6 แม่พิมพ์ พิมพ์นี้จึงเรียกขานพิมพ์กรอบกระจก องค์มีชื่อเสียง มีภาพในหนังสือหลายเล่ม

หนังสือภาพเล่มหนา...พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ วัดระฆังโฆสิตาราม... (เพื่อนสีกาอ่างพิมพ์) มีภาพทั้งหน้าหลังราว 140 องค์ ใครมีใกล้มือลองเปิดดู องค์ที่ 12 ของนายตำรวจใหญ่ ชื่อจิตติ รอดบางยาง องค์ที่ 13 องค์คุณบุญส่งเส้นนูนหนา

องค์ที่ 14 ไม่มีชื่อเจ้าของ บอกจุดเด่นเป็นฉายา “องค์กรอบกระจก” เส้นกรอบด้านซ้ายองค์พระ จากขอบบนพุ่งลงล่าง ขาดหายระหว่างช่วงพระกรซ้าย...นี่ก็เป็น “หมุดหมาย” หนึ่ง ที่วงการใช้เป็นข้อตัดสิน “พระแท้”

องค์พิมพ์ใหญ่ในคอลัมน์นี้...มีข้อด้อย ตัดชิดในเส้นกรอบซ้าย...เหลือให้เห็นสามเส้นชัด...แต่นี่ก็เป็นธรรมดาของพระแท้...องค์หนึ่งในหลายๆ องค์ ที่ทำให้เสียสมดุล เทียบกับองค์มีกรอบกระจกพอดีๆสี่ด้าน ก็ถือว่าสวยน้อยไปหน่อย

จุดเด่นสมเด็จวัดระฆังองค์นี้อยู่ที่องค์รวม แม่พิมพ์องค์พระติดชัดพองาม ผิวพระอยู่ในสภาพเดิมๆ ปรากฏรอยย่น รอยยุบน้อยๆ เห็นเม็ดปูนขาว (ก้อนขาว) ประปราย นอกผิวแป้งโรยพิมพ์มีฝ้าสีน้ำตาลจากการล้างรักเก่า...หนาสลับบาง

เคล็ดลับข้อหนึ่งของผิวพระวัดระฆังแท้ บางองค์ชี้ขาดกันด้วยฝ้ารัก...การมีฝ้ารัก ตั้งแต่สีเข้มไปถึงจาง ช่วยเสริมให้พระดูง่าย เติมเสน่ห์รึงรัดใจนักส่องพระ...ให้ส่องแล้วก็ส่องเล่าวางไม่ลง

แต่องค์ประกอบที่เป็นจุดเด่นที่สุดขององค์นี้อยู่ที่ด้านหลัง...แผ่นหลังนอกจากฝ้ารักหนาบางสลับผิวแป้งโรยพิมพ์ รอยยุบ รอยแยก ธรรมชาติที่คุ้นตา ภาพรวมปรากฏชัดเป็น...หลังสังขยา...

หลังแบบนี้เอง “ตรียัมปวาย” ใช้คำแรกว่า “ต้องโฉลก” และใช้คำต่อมา “หาชมได้ยากยิ่ง”

แม้พระปลอมจะพยายามทำเลียนแบบได้ละม้าย แต่ก็แค่ใกล้เคียง...คนดูพระเป็น เห็นหลังแบบนี้จึงกล้าคุยว่าไม่ต้องดูด้านหน้า...ก็ตัดสินได้ เส้นสายลายพิมพ์ถูกต้อง เนื้อหาคุ้นตา สภาพพระผิวเดิมๆ ธรรมชาติเดิมอยู่ครบเครื่องอย่างนี้

สำหรับเซียน นี่คือพระดูง่าย...ใช้สำนวนในวงไฮโลเหมือน “เปิดถ้วยแทง” ได้เลย

นักเลงพระรุ่นใหม่...ประสบการณ์จากการได้จับองค์จริง ดูพระแท้...มีน้อย หรือแทบจะไม่มี ทุกวันนี้ทำได้แค่ศึกษาเทียบเคียงจากภาพถ่าย แต่ก็ต้องเลือกภาพจากหนังสือที่เชื่อถือได้

ดูแค่ภาพ สั่งสมประสบการณ์ด้านพิมพ์...ยังไม่พอ ยังขาดอีกหลายปัจจัย น้ำหนัก ขนาดผิวสีที่เป็นจริง (ภาพถ่ายหลายองค์สีเพี้ยน) ถ้ามีวาสนาได้ดูพระแท้...บ้าง ก็จะช่วยให้ได้ความรู้จริง...เพิ่มขึ้น

ราวปี 2522 พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่... เป็นข่าวดังในวงการ คุณฮกเจ็ง แซ่ตั้ง ซื้อจากคุณสนาน กฤษณเศรณี 6.5 แสน ผมไปทำข่าวกำนันช้อง ได้ช่องไปขอดู ก็ได้ดูผ่านกล่องพลาสติก ใส่ตลับทอง...แต่แค่นี้ ก็ถือเป็นบุญตาแล้ว

องค์ต่อมานิตยสารสปิริต เรียก “องค์ลายงา” อยู่ในตลับทองคำฝังเพชร...เม็ดใหญ่ อาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ ยื่นให้ดูเต็มมือ เต็มตา...นี่เป็นประสบการณ์สำคัญ ที่คนชอบพระรุ่นใหม่ ต้องพยายามหา

ทุกวันนี้ พระปลอม ตั้งแต่ฝีมือสูงซับซ้อน ไปถึงปลอมง่าย...ก็มีลงหนังสือหลายเล่ม ทั้งเล่มเล็กเล่มใหญ่ ใครหลงเชื่อ ดูภาพพระปลอมก็มักไปซื้อพระปลอม...เสียทั้งเงิน เจ็บทั้งใจ

ลีลาเดิมๆ ขายพระให้เจ้าสัวไปแล้ว พิมพ์หนังสือเล่มใหญ่ เอาพระแท้หน้าเก่าๆใส่ไว้ในเล่ม ส่วนองค์ปกเป็นพระปลอม...ฝีมือปลอมก็ไม่ซับซ้อนนักหนา ระดับประถมเท่านั้น คนพอดูพระเป็นมองปราดเดียวก็รู้ว่าเก๊

พระปลอมสภาพนี้เซียนใหญ่ไม่เคยทำ แต่เซียนน้อยข้างวงการยังทำ มุกนี้ยังขายได้ เจ้าสัวน้อยเจ้าสัวใหญ่ ระวังตัวกลัวภัยกันไว้เถิด.
พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83552835343612_6.jpg)
พระสมเด็จนางพญา พิมพ์เทวดา

นักเลงพระรุ่นใหม่เคลิ้มไปกับพระชุดเบญจภาคี ห้าองค์ชุดใหญ่ พระสมเด็จพระนางพญา พระผงสุพรรณ พระรอดและพระทุ่งเศรษฐี จนอาจหลงลืม พระชุด “ไตรภาคี” ชุดย่อม คือ สมเด็จนางพญาและพระรอดไปบ้าง

ตรียัมปวาย...จัดพระสมเด็จเป็นองค์ประธานก็เพราะสัณฐานสี่เหลี่ยมสง่าผึ่งผายเลือกพระนางพญาสามเหลี่ยมขนาดย่อมกว่าไว้ขวา และเลือกพระรอดเล็กกว่าโค้งมนไว้ซ้าย...

ไตรภาคี ยังแยกเป็นชุดใหญ่ ชุดเล็ก ถ้าเลือกชุดเล็ก...เริ่มที่สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ทรงเจดีย์ นาง...พิมพ์สังฆาฏิ หรือเทวดา และพระรอด พิมพ์เล็ก...พิมพ์ต้อ...ก็งามสง่า ผึ่งผายไม่น้อย

ถ้าสตางค์น้อย...รักจะเลือก “สักองค์” ในไตรภาคี ราคาตลาดที่ตอนนี้ดูจะน้อยกว่า ขอแนะนำพระนางพญา

เอ่ยชื่อ “นางพญา” ผู้หญิงก็ออกปาก อยากได้ ในฝันทุกนางอยากเป็น “นางพญา” ปรมาจารย์พระเมืองเหนือ...เชียร ธีรศานต์ เขียนไว้ อย่าให้เมีย จะเสียเมีย

แต่ความจริงกลับมีว่า นางพญาขึ้นชื่อในทางคงกระพันชาตรี หนังเหนียวชนิดอย่าบอกใคร ชายชาตรีมากมาย โดยเฉพาะตำรวจ...ต้องการมีไว้ในคอ

นักเลงโบราณ รุ่นสักยันต์เก้ายอด ช่วงสงคราม (พ.ศ.2484-2488) เล่ากันถึงเรื่องตาควาย

ชายขี้เมาถือขวานท้าต่อยท้าตีไปทั่ว...ตำรวจสองคนแรกไปจับ...จับแกไม่ได้ ชุดสองไปเป็นกลุ่มใหญ่ ก็เอาไม่อยู่ เรื่องแบบนี้มีได้ไง...เสียยี่ห้อตำรวจไทย ร.ต.ท.ยอดยิ่ง สุวรรณนาคร เอาตำรวจไปทั้งโรงพักชนะสงคราม...

เล่ากันว่าตาควาย ยิงฟันไม่เข้า สู้กับตำรวจทั้งโรงพัก เหนื่อยนักก็โดดลงน้ำ หายเหนื่อยก็สู้ใหม่

ตำรวจลูกน้อง ไม่กล้าปะทะซึ่งหน้า ร.ต.ท.ยอดยิ่งกระโดดถึงตัว ตาควายฟันด้วยขวานหลายแผล...สลบเข้าโรงพยาบาล ฟื้นขึ้นมาจึงรู้ว่า “ตาควาย” สิ้นฤทธิ์ “ด้วยท่อนไม้ในมือภารโรงโรงพักที่ซุ่มคอยที” โป้งเดียว ตาควายจอดไม่แจว

เรื่องนี้ ร.ต.ท.ยอดยิ่งเล่าให้ “ตรียัมปวาย” ฟังที่พิษณุโลก ขณะออกปากขอนางเขียวพิมพ์สังฆาฏิ ที่เลี่ยมทองแขวนคอ...ด้วยเหตุผล “เหมือนองค์ตาควาย” ตรียัมปวายเสียดาย แต่ทนรบเร้าไม่ไหว ตัดใจให้

ตำนานนางพญาองค์นี้ เป็นที่มาของ “ใบสั่ง” จากตำรวจน้อยใหญ่ แต่ก็ต้องแย่งใบสั่งจาก “คุณนาย” ที่ก็อยากได้ นางพญาไว้เสริมราศีเหมือนกัน

นางพญาในภาพ...เป็นพิมพ์เทวดา...สภาพพระสมบูรณ์แบบเดิมๆ ผิวพระไม่แดงไม่เหลือง ไม่เขียว ออกไปทางคล้ำคล้ายสีลิ้นจี่...ใครมีหนังสือสุดยอดพระเบญจภาคี (กิติ ธรรมจรัส พ.ศ.2536) ไปหาเปิดดู องค์เดิมของอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ ผิวสีพระ ทั้งหน้า-หลัง ไปทางเดียวกัน

สมัยก่อนวงการเลือกเล่นสีเหลือง แดง ดูง่าย เจอผิวคล้ำเขียวดำ...ก็วาง แต่สมัยใหม่ภาพพระแท้ที่ซื้อขายหมุนเวียน...เริ่มคุ้นตา ก็กล้าเปลี่ยนมือ ขอแค่ให้แน่ใจว่าแท้และสวย ผิวสีอะไร ดูจะไม่เกี่ยงกันแล้ว

พระนางพญา...ศิลปะงาม เนื้อดินเผาแกร่ง...ใช้ติดตัวได้ไม่ต้องระวังมาก เข้าเกณฑ์วัตถุโบราณ ตรียัมปวาย ให้ทัศนะไว้ในปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่อง เล่ม 2 พระนางพญา...ว่าสร้างสมัยพระมหาธรรมราชา และพระนางวิสุทธิกษัตรี ครองพิษณุโลก

แต่อุทัย วิชัยสุทธิจิตร (ลิ้ม กรุงไทย) เขียนไว้ในสุดยอดเบญจภาคีว่า สร้างในสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ (พ.ศ.2007-2025) อายุมากกว่าสมัยพระมหาธรรมราชาราวร้อยปี

ปัญหาอายุหรือศิลปะจะต้นหรือกลางอยุธยา...นี่เป็นเสน่ห์ของการเล่นพระเก่า...แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ ต้องหาพระแท้ไว้ พระนางพญาวันนี้ พิมพ์ใหญ่เข่าโค้ง เข่าตรง องค์สวย หลายล้าน พิมพ์เล็ก สังฆาฏิ เทวดา อกนูนเล็กหลายแสนขึ้นล้าน

ราคายั่วใจอย่างนี้ พระปลอมก็พัฒนาฝีมือ เนื้อใกล้เคียง พิมพ์ใกล้เคียง ตำหนิในพิมพ์ ที่เป็นตัวช่วยสำคัญ นักปลอมก็ตามทัน...จนกล่าวกันว่า หลักการซื้อพระสมัยนี้ ให้เลือกซื้อที่เซียน...ถ้าเซียนแท้ ก็ได้พระแท้.
พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/84425273496243_7.jpg)
พระสมเด็จ หลังสังขยา

พระสมเด็จวัดระฆังองค์ครูที่คุ้นตา นอกจากแม่พิมพ์ด้านหน้า เส้นสายลายพิมพ์...ชัด คม สง่า งดงาม ตำหนิเคล็ดลับมีครบ ตามขนบนิยมวงการ เมื่อดูด้านหลังแต่ละองค์มีสัญลักษณ์แตกต่างกันไป ดูผิวเผินคล้ายกันแต่ของจริงไม่เหมือนกัน

เหตุที่หลังไม่เหมือนกัน เพราะด้านหลัง... ไม่มีแบบพิมพ์ ทุกริ้วรอยไม่ว่าจะเรียกว่ารอยปูไต่ รอยหนอนด้น รูพรุนปลายเข็ม รอยย่นตะไคร่น้ำ ฟองเต้าหู้ สังขยา ริ้วระแหง ฯลฯ ผู้รู้เชื่อว่าเกิดตามธรรมชาติ

ส่วนหลังกระดาน ผู้รู้บางท่านว่า ใช้แผ่นกระดานประกบให้เรียบ...ทิ้งรอยไว้ หลังกาบหมาก ก็ว่า พิมพ์พระแล้วเอาไปวาง จึงเกิดร่องรอย แต่ที่แน่ๆ ร่องรอยนั้นไม่ใช่ร่องรอยคงที่

ยังมีตัวแปร จากปรากฏการณ์ตอนเนื้อพระยังเปียกและเซตตัวจนแห้ง ประกอบด้วย

ยึดหลักนี้ จึงมีพระสมเด็จหลายองค์ ดูด้านหน้าพิมพ์ก็ถูก เนื้อก็ใช่ แต่พอพลิกดูหลัง...ราบเรียบ ไม่มีริ้วรอยสัญลักษณ์เป็นตัวช่วย เซียนน้อยเซียนใหญ่ก็มักวาง

ใครที่มีหนังสือเล่มใหญ่ๆ อย่างเล่มเบญจภาคี ในชุดมรดกไทย พรีเซียส ของอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ สุดยอดพระเบญจภาคี ของคุณกิติ ธรรมจรัส ทำเนียบพระพันตา สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ของเพื่อนสีกาอ่าง ฯลฯ ลองเปิดไล่เรียงดู

องค์ดัง ไม่ว่าองค์ลุงพุฒ องค์ขุนศรี องค์เสี่ยหน่ำ หรือองค์กวนอู ฯลฯ ด้านหลัง สัญลักษณ์...คมลึก ชัดเจน เข้าโฉลกนิยม...ดูแล้วติดตาคาใจ

หลังต้องโฉลกเหล่านี้ ครู “ตรียัมปวาย” ท่านเตือนสติว่า “มีน้อยนัก หาชมได้ยากยิ่ง”

ด้านหลังสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ องค์แรกในภาพ คงพอจำได้ ริ้วรอยยุบ รอยย่น รอย ยับ ลึกแปลกตากว่าองค์ครูองค์อื่นๆ มุมล่างซ้ายมีรอยอุดซ่อม ยืนยันว่าเป็นด้านหลังของ องค์กวนอู

มรดกจากคุณบุญยงค์ นิ่มสมบูรณ์ ปัจจุบัน ตกทอดมาถึงคุณยศ นิ่มสมบูรณ์ บุตรชาย

อีกองค์ เป็นด้านหลังองค์หน้าใหม่...รังใหญ่คนมีบุญ ยังไม่เคยเผยโฉมในวงการ (ด้านหน้าเทียบเคียงกันได้แค่ไหน รออ่านฉบับหน้า) นอกจากริ้วรอยใกล้เคียงกันทุกกระเบียดมือ...

ยังมีส่วนเนื้อเกิน เป็นปุ่มโปนเล็กๆ ที่เห็นเป็นพืดสีดำ คือเนื้อรักที่ยังลอกออกไม่หมด

ปุ่มโปนนี้ บางคนอาจสะดุดตา...แต่ก็พอหาเพื่อนให้อุ่นใจได้ จากปุ่มปมหนึ่งในหลังองค์ลุงพุฒ ...หลังองค์ลุงพุฒ (ของโป้ยเสี่ย) ผมว่า งามลงตัวที่สุดในปฐพี ไม่แปลกใจที่ถูกคัดเลือกไปตีพิมพ์ในดวงตราไปรษณีย์

คำถามที่ตามมา ด้านหลังสององค์ที่ยุบตัวเป็นหลุมเป็นปุ่มสลับกันไปคล้ายกันนี้ เกิดขึ้นได้อย่างไร

ในปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่อง “ตรียัมปวาย” อธิบายในหัวข้อ หลังแบบที่ 6 รอยสังขยา ว่า เป็นด้านหลังที่มีสัณฐานลักษณะเป็นวงๆ ซึ่งมีเส้นรอบวงหยักคดเคี้ยวไปตามธรรมชาติ มักปรากฏบริเวณย่านกลางๆ ของพื้นที่ด้านหลัง

บริเวณนั้นเป็นเนื้อราบเรียบ กอปรด้วยริ้วรอยย่นซ้อนกันของเนื้อกระจายแผ่ออกไปเป็นวงๆ ซ้อนกัน คล้ายกับผิวน้ำเป็นพลิ้วระลอกวงกลม วงรอบของริ้วรอยย่นแต่ละชั้น อาจมีริ้วระแหงละเอียด รอยย่นตะไคร่น้ำ รูพรุนปลายเข็ม ฯลฯ

นอกจากนี้ ยังมีเมล็ดแร่ สีน้ำตาลไหม้หรือน้ำตาลอ่อนใสๆ คล้ายปลายเมล็ดงาปรากฏตามผิวเนื้อ เข้าใจว่าในขณะบรรจุเนื้อลงในแม่พิมพ์และกดให้แนบแน่นแม่พิมพ์แล้ว เห็นว่าเนื้อยังพร่องอยู่ จึงมีการเติมเนื้อลงไป โดยไม่มีกดหรือไล้ให้เข้ากับเนื้อเดิม เนื้อจึงยังไม่สมานกันสนิทเข้าที่ หรือเนื้อที่เติมใหม่หมาดกว่าเนื้อเดิม จึงไม่เข้ากับเนื้อเดิม ครั้นเมื่อพระยุบตัวสนิทเป็นของแข็ง จึงเกิดการยุบตัวที่ไม่เท่ากัน ทำให้เกิดริ้วรอยธรรมชาตินี้ขึ้น

“ตรียัมปวาย” ทิ้งท้ายว่า รอยสังขยาปรากฏเป็นจำนวนน้อยมากเป็นข้อยืนยันในความเป็นของแท้ได้แน่นอนประการหนึ่ง เพราะยังไม่ปรากฏของปลอมรายใดที่สามารถทำได้ใกล้เคียงเลย.
พลายชุมพล

.

จากกวนอู-ถึงจูล่ง

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/55188672492901_1.jpg)

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ องค์แรกเป็นพระในตำนาน คุ้นตานักเลงพระรุ่นเก่า คือองค์กวนอู องค์ต่อมา แม่พิมพ์เดียว กัน เป็นพระหน้าใหม่...ด้านหลังก็ให้บังเอิญเป็น “สังขยา” คล้ายกัน
 
นำเสนอให้เทียบเคียง-ศึกษากัน ในปาฏิหาริย์จากหิ้งพระฉบับที่แล้ว
 
ฉบับนี้คุยกันถึงด้านหน้า...พิมพ์ใหญ่พิมพ์นี้ เป็น 1 ใน 4 พิมพ์มาตรฐาน องค์ครูมักมีชื่อฉายาเรียกตามเจ้าของเดิม ขุนศรี ลุงพุฒ ครูเอื้อ เรียกตามลักษณะเด่น เล่าปี่ เปาบุ้นจิ้น และองค์ที่เดิมที เปื้อนสีซองธูป ผิวจึงมีสีแดง
 
กวนอูในสามก๊กหน้าแดง พระสมเด็จองค์นี้ ถูกตั้งฉายา...องค์กวนอู เพราะผิวเคยมีสีแดง
 
วันนี้องค์กวนอู ถูกล้างคราบสีแดงซองธูปออกไปแล้ว เหลือสภาพเดิมผิวละเอียด นุ่มนวลตา สีขาวอมเหลือง ...เหมือนสีงาช้าง ตรียัมปวาย จัดอยู่ในกลุ่มเนื้อนุ่ม...เรียก “เนื้อเกสรดอกไม้”
 
มวลสารส่วนใหญ่ดุจอนุภาคผงเภสัชอันละเอียดยิบ ผ่านการบดกรอง คลุกเคล้าสมานกันและกระจาย


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/62553185265925_2.jpg)

นอกจากเยื่อครีมของเนื้อว่าน และกล้วยวรรณะหม่นๆ แทรกคละระคน ยังมีเมล็ดปูนขาวกลมๆ เท่าหัวเข็มหมุดย่อมๆ วรรณะขาวใสกว่าวรรณะส่วนรวมของเนื้อ ประปรายบางตา
 
พรรณนาด้วยตัวหนังสือพันคำ ยังไม่ดีเท่าได้ดูภาพสีจากหนังสือพระเครื่องเล่มใหญ่ แต่ถ้าจะให้ดีกว่า ถึงดีที่สุดก็คือได้ส่อง ได้จับองค์จริง
 
ความจริงในวันนี้ ในวันที่พระแพงองค์ละหลายสิบล้าน...โอกาสเป็นไปแทบจะไม่มี
 
พิมพ์ใหญ่องค์หน้าใหม่...ดูจากภาพถ่ายลึกล้ำกว่าองค์กวนอู...ภาพรวมผิวเนื้อพระ ออกไปทางหยาบ เม็ดปูนขาวเม็ดใหญ่...หนาตา แต่ไม่ปรากฏตรงเส้นสายลายพิมพ์ จึงทำให้พระยังสวย...คม
 
เม็ดปูนขาวที่ปรากฏบนผิวพระ มีสอง ลักษณะ ลักษณะแรก...เบียดแทรกแน่นกับผิวเนื้อ...ลักษณะที่สอง เป็นเม็ดสัณฐานไม่แน่นอน...วางอยู่หลวมๆ ดูให้ดีจะเห็นเนื้อรักแทรกระหว่างผิวเนื้อพระกับเม็ดปูน
 
เมื่อสักสิบปีที่แล้ว...เม็ดปูนขาวหลวม...ถือเป็นจุดตาย ของปลอมทำไม่ได้ แต่ตอนนี้ของปลอมทำได้ดี
 
ส่วนมวลสารอื่น...นอกจาก “เม็ดปูนขาว” ที่วงการเรียกสั้นๆ “ก้อนขาว” แล้วก็ยังมีกากดำ กรวดเทา...และอิฐแดง ของปลอมฝีมือตอนนี้ ตามทัน บางรุ่น พิมพ์ดี เนื้อใช้ได้ แต่เผลอใส่อิฐแดงมากเกินไป
 
ยึดหลัก “ตรียัมปวาย” เนื้อพระพิมพ์ใหญ่องค์หน้าใหม่...ควรถูกจัดเข้าในกลุ่มเนื้อกลางๆ ระหว่างนุ่มกับแกร่ง...มวลสารหยาบที่เห็นกับตา...ไปกันได้กับเนื้อ “กระยาสารท” เนื้อที่ให้ความรู้สึกเข้มขลัง
 
แต่แม้มองเผินๆจะดูหยาบ...แต่เนื้อพระสมเด็จแท้ แบบกระยาสารทก็ยังตกผลึก หนึกแน่น ละเอียด...ถ้าผิวพระยังอยู่ในสภาพเดิมๆ...ก็ยังมองทะลุถึงความซึ้ง...


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/81029390626483_NjpUs24nCQKx5e1D8dPpfe36cHKglL.jpg)

ความซึ้ง เกิดขึ้นจากการดูพระแท้มากๆจนคุ้นตา จนแยกพระแท้องค์ที่ซึ้งตา...ออกจากพระปลอม...ได้ทันที
 
พิมพ์ใหญ่องค์นี้ ด้านหลังสังขยา...ใกล้เคียงหลังองค์กวนอู ให้คะแนนสิบเต็ม...แต่ด้านหน้าแม้พิมพ์เดียวกัน แต่ความที่เป็นพระเนื้อหยาบ ความซึ้งตาน้อยกว่า...คะแนนสิบ เจ้าของพระคงไม่ว่า ถ้าอยากหักไปสักหนึ่ง เหลือเก้า
 
อยากจะให้เครดิต ด้วยการตั้งฉายาชื่อนั้นสำคัญไฉน แต่ชื่อนั้นก็สำคัญตรงที่เป็นหมุดหมายให้รู้ องค์ไหน?
 
ทหารเสือของเล่าปี่ กวนอู เตียวหุย จูล่ง ฮองตง และม้าเฉียว เมื่อมีองค์กวนอู ในวงการ องค์นี้ จะขอเรียก “องค์จูล่ง” จูล่ง สุภาพบุรุษจากเสียงสาน สวมเกราะขาว รบ 7 วัน 7 คืน...ชิงอาเต๊าคืนให้เล่าปี่
 
ฆ่าทหารโจโฉตายนับไม่ถ้วน แต่โจโฉก็นึกรักอยากได้ไว้ใช้ สั่งทหารไม่ให้ฆ่า นักรบที่รบเก่งเหมือนปาฏิหาริย์ เป็น 1 ใน 5 ทหารเสือ ที่ไม่ตายโหง...จูล่งแก่ตาย... อย่างสง่าสงบงาม ชื่อ จูล่ง จึงเป็นชื่อมงคล..
พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/69739195000794_view_resizing_images_1_.jpg)
พระนางพญาเสน่ห์จันทน์ กรุวัดตาเถรขึงหนัง (วัดศรีพิจิตร กิรติกัลยาราม)

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเครื่องบางองค์มีชื่อไพเราะและเป็นมงคลมาก เช่นที่พูดถึงในวันนี้คือ พระนางพญาเสน่ห์จันทน์ จังหวัดสุโขทัย ซึ่งเป็นพระกรุที่สร้างมาตั้งแต่กรุงสุโขทัยเป็นราชธานี เรามาคุยกันถึงพระกรุนี้กันนะครับ

พระนางพญาเสน่ห์จันทน์ ได้ถูกขุดพบโดยบังเอิญ เนื่องจากกรมศิลปากรได้ขุดแต่งบูรณะโบราณสถานในจังหวัดสุโขทัย ตั้งแต่ปี พ.ศ.2496 เรื่อยมา จนถึงปลายปี พ.ศ.2502 เมื่อขุดแต่งบริเวณฐานขององค์พระเจดีย์วัดต้นจันทน์หรือวัดราวต้นจันทน์ก็พบพระเครื่องนางพญาเสน่ห์จันทน์ และพบอีกที่วัดตาเถรขึงหนัง หรือวัดศรีพิจิตรกิรติกัลยาราม ซึ่งทั้ง 2 วัดมีอาณาเขตติดต่อกัน

ทั้ง 2 วัดนี้เป็นวัดที่สร้างขึ้นในสมัยกรุงสุโขทัย ก่อนที่จะมีการพบพระนางพญาเสน่ห์จันทน์นั้น ในปี พ.ศ.2499 ทางกรมศิลปากรก็ได้ขุดพบหลักศิลาจารึกหลักหนึ่งฝังจมดินอยู่บริเวณวัดตาเถรขึงหนัง ศิลาจารึกหลักนี้เป็นหินชนวนสีเขียวชำรุดหักครึ่ง โดยเหลือแต่เพียงท่อนบนเท่านั้น ส่วนท่อนล่างหาไม่พบ จารึกเป็นภาษามคธและภาษาไทย ข้อความที่ศิลาจารึกพอแปลความสรุปได้ว่า วัดนี้ในสมัยสุโขทัย มีนามว่า "วัดศรีพิจิตรกิรติกัลยาราม" สร้างเมื่อ พ.ศ.1943 ตรงกับสมัยพระมหาธรรมราชาที่ 3 (ไสยลือไทย) และพระราชชนนีศรีธรรมราชมารดาเป็นผู้สร้างวัดนี้ขึ้น โดยโปรดให้ไปอาราธนาสมเด็จพระมหาศรีกิรติ ซึ่งเป็นพระสังฆราชมาจากเมืองกำแพงเพชรเพื่อเป็นประธานในการสร้าง พระอาวาสอาสน์อันดีมีชื่อ "ศรีพิจิตรกิรติกัลยาราม" ตามนามพระสังฆราชพระองค์นั้น

การขุดพบพระนางพญาเสน่ห์จันทน์ในครั้งนั้นพบที่วัดต้นจันทน์ก่อน ขณะที่ทางการขุดลงไปในองค์พระเจดีย์และเปิดกรุที่บรรจุพระเครื่อง ต่างก็พากันตะลึงงัน เนื่องจากคนที่ลงไปในกรุเล่าว่า รู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ รู้สึกชุ่มชื่นอย่างประหลาด เพราะภายในกรุกรุ่นไปด้วยกลิ่นแป้งร่ำกระแจะจันทน์ จึงอาจสันนิษฐานว่าสมัยนั้นเมื่อสร้างเสร็จและนำมาบรรจุกรุ พระนางพญาเสน่ห์จันทน์คงถูกประพรมด้วยของหอมนานาชนิดไว้อย่างมากมาย เหตุนี้จึงมีกลิ่นหอมอบอวลดังกล่าว คงจะมาจากเรื่องราวของการเปิดกรุที่มีกลิ่นหอมทางการจึงตั้งชื่อว่านางพญาเสน่ห์จันทน์ ต่อมามีการเปิดกรุเจดีย์ของวัดตาเถรขึงหนังอีก ต่อมาก็ยังพบพระนางพญาเสน่ห์จันทน์บรรจุอยู่ในกรุนี้ด้วยปะปนกับพระเครื่องชนิดอื่นๆ มากมาย ภายในกรุแบ่งออกเป็นห้องๆ มี 8 ห้อง มีพระเครื่องนางพญาเสน่ห์จันทน์เป็นพื้น

พระนางพญาเสน่ห์จันทน์ของทั้งสองกรุนั้นมีพุทธลักษณะคล้ายกันมาก ที่สังเกตง่ายๆ ก็คือของกรุวัดต้นจันทน์จะมีเส้นคล้ายเส้นจีวรอยู่ที่ใต้แขนด้านซ้ายมือขององค์พระ ยาวตั้งแต่ข้อมือซ้ายยาวขนานกับท่อนแขนเลยข้อศอกซ้ายเล็กน้อย ส่วนพระของกรุวัดตาเถรขึงหนังจะไม่มีเส้นนี้ พระนางพญาเสน่ห์จันทน์ที่พบจะเป็นพระเนื้อดินเผา เนื้อละเอียดแต่ตัวเนื้อจะไม่ค่อยแน่นสักเท่าไร พระทั้งสองกรุจะปรากฏคราบกรุเป็นฝ้าบางๆ สีนวลจับอยู่เกือบทั้งองค์พระ โดยเฉพาะตามซอกแขน คราบกรุนี้จะจับฝังแน่นกับผิวของพระ

ในปี พ.ศ.2503 ทางกรมศิลปากรได้นำพระนางพญาเสน่ห์จันทน์มาให้ประชาชนเช่าบูชา เนื่องจากพระที่พบมีจำนวนมากทั้งสองกรุ และเพื่อนำเงินไปเป็นปัจจัยในการบูรณะโบราณสถานต่อไป ในครั้งแรกสนนราคาที่ทางการเปิดให้นั้นราคาองค์ละ 30-40 บาท เท่านั้น ก็มีประชาชนไปเช่าบูชากันมากจนพระเริ่มเหลือน้อยลง จนในปี พ.ศ.2509 ราคาเช่าอยู่ที่ 400-500 บาท เมื่อพระหมดไปจากกรม ราคาก็ขยับสูงขึ้นตามลำดับ พระนางพญาเสน่ห์จันทน์ของทั้งสองกรุได้รับความนิยมทั้งสองกรุ แต่ด้วยจำนวนของวัดตาเถรขึงหนังมีมากกว่า จึงทำให้คนรู้จักกันมากกว่า จึงได้รับความนิยมสูงกว่าเล็กน้อย

เนื่องจากได้รับความนิยมจากผู้ที่ได้บูชาไป กล่าวว่ามีพุทธคุณเด่นทางด้านเมตตามหานิยม แคล้วคลาด และด้วยพุทธศิลปะสุโขทัยบริสุทธิ์และงดงาม อีกทั้งพุทธคุณที่ปรากฏ จึงทำให้พระนางพญาเสน่ห์จันทน์หาได้ยากแล้วในปัจจุบัน สนนราคาค่อนข้างสูง และของปลอมเลียนแบบก็มีมากตามมาเช่นกันครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระนางพญาเสน่ห์จันทน์ กรุวัดตาเถรขึงหนัง (วัดศรีพิจิตร กิรติกัลยาราม) มาให้ชมกันด้วยครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/11116636047760_view_resizing_images_1_.jpg)
พระอู่ทองกรุน้ำผึ้ง

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระกรุพระเก่านั้น มีการตั้งชื่อกันตามสถานที่บ้าง ตามพุทธลักษณะบ้างหรือตามรูปร่างของกรอบพิมพ์บ้าง มีพบที่ใดหรือเห็นรูปลักษณะเป็นอย่างไรก็ตั้งชื่อกันไปในสมัยนั้นๆ ซึ่งบางครั้งก็ทำให้เราๆ ท่านๆ เกิดความสงสัยได้ไม่น้อยเช่นกันครับ

ในวันนี้ผมจะพูดถึงพระกรุเนื้อชินกรุหนึ่ง ที่พบที่จังหวัดสุโขทัย ชื่อพระอู่ทองกรุน้ำผึ้ง ความเป็นมาของชื่อนั้นมีอย่างไร อู่ทองเป็นชื่อของอาณาจักร และใช้เรียกรูปแบบของศิลปะด้วย ศิลปะอู่ทองเกิดขึ้นทางภาคกลางของประเทศไทย ที่เคยเป็นที่ตั้งของอาณาจักรทวารวดี และต่อมาถูกชาวขอมเข้ามาครอบครองศิลปะแบบอู่ทองจึงเป็นศิลปะที่มีอิทธิพลแบบต่างๆ มาผสมผสานกัน ศิลปะอู่ทองมีแยกออกไปเป็น 3 ยุค

ศิลปะอู่ทองยุคแรกหรืออู่ทองสุวรรณภูมิ รูปแบบของศิลปะเป็นแบบมอญขอม คือได้รับอิทธิพลทางศิลปะแบบทวารวดีและขอมผสมผสานกัน อายุราวพุทธศตวรรษที่ 17-18

ศิลปะอู่ทองยุคกลางเป็นพุทธศิลปะตอนต้นของอยุธยา รูปแบบศิลปะยังมีอิทธิพลศิลปะขอมปะปนอยู่ พระพุทธรูปที่พบจะมีพุทธลักษณะมีเส้นไรพระศก พระเกศแบบเปลวเพลิง พระพักตร์ค่อนข้างเคร่งขรึม คางเป็นสัน ลำพระองค์ค่อนข้างชะลูด สังฆาฏิมักเป็นแบบปลายตัด และมักจะปรากฏเส้นขอบสบง มักทำเป็นแบบประทับนั่งปารมารวิชัยบนฐานหน้ากระดานแอ่นเป็นร่องเข้าข้างในหรือฐานแบบสำเภา พระพุทธรูปแบบนี้มักเรียกกันว่า แบบแข็งสันคางคน อายุราวพุทธศตวรรษที่ 18-19

ศิลปะอู่ทองยุคปลาย มีอิทธิพลศิลปะสุโขทัยเข้ามาปะปนอยู่มาก พระพักตร์ค่อนข้างเป็นแบบสุโขทัย แต่รูปแบบของอู่ทอง คือมีไรพระศกและมักมีเส้นขอบสบง ฐานเป็นหน้ากระดานแอ่นเป็นร่องเข้าข้างในยังคงอยู่ อายุราวพุทธศตวรรษที่ 19-20 ค้นพบเป็นจำนวนมากในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ทีนี้พอผู้ที่พบพระเครื่องในกรุและมีพุทธลักษณะคล้ายๆ แบบนี้ ลำพระองค์ชะลูดๆ ก็มักจะตั้งชื่อว่าอู่ทองนำหน้าก่อนเสมอ แล้วจึงนำชื่อกรุหรือจังหวัดมาต่อท้ายตามสถานที่พบพระ

พระอู่ทองกรุน้ำผึ้ง ถูกพบโดยกระทาชายนายหนึ่งที่มีอาชีพทางหาน้ำผึ้งป่าขายและได้ไปพบพระกรุนี้โดยบังเอิญ แกเข้าไปหาตีรังผึ้ง เพื่อเอาน้ำผึ้งมาขายที่เนินดินแห่งหนึ่งที่แกได้เข้ามาตีผึ้งเป็นประจำทุกปีซึ่งมีรังผึ้งชุกชุม บังเอิญไปพบพระกรุนี้เข้าและนำพระเครื่องกรุนี้มาขายในตลาด ผู้ที่พบเห็นและเช่าไปก็สอบถามว่าได้พระมาจากไหน ก็รู้ได้ว่าพบที่เนินดินที่เข้าไปตีผึ้ง สังเกตดูมีพุทธลักษณะลำพระองค์ชะลูดๆ และมีเส้นคล้ายเส้นไรพระศกและมีเส้นขอบสบง จึงเรียกชื่อนำหน้าว่าพระอู่ทอง ส่วนกรุน้ำผึ้งก็มาจากสถานที่และสาเหตุที่ไปพบเพราะเข้าไปตีผึ้ง และสถานที่อยู่ในจังหวัดสุโขทัย ก็เลยเป็นชื่อเรียกกันว่า "พระอู่ทอง กรุน้ำผึ้ง สุโขทัย" กันตลอดมา

พระอู่ทองกรุน้ำผึ้ง ปัจจุบันแทบไม่ค่อยได้พบเห็นกันจนแทบจะลืมเลือนกันไปบ้าง คนในยุคหลังๆ ก็แทบไม่ค่อยรู้จัก ในวันนี้ผมจึงนำรูปพระอู่ทอง กรุน้ำผึ้ง สุโขทัย เนื้อชินเงินมาให้ชมกันครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/26677542800704_14585745741458574586l_1_.jpg)
เหรียญ 18 พระสังฆราช 9 หน้า 9 หลัง

วัดรวกสุทธารามอยู่บริเวณบางกอกน้อย ฝั่งธนบุรี เป็นวัดเก่าแก่โบราณวัดหนึ่ง

สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างในราวรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ 2) และได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์เรื่อยมา แม้จะไม่เป็นที่คุ้นหูของหลายๆ ท่าน แต่สำหรับชาวบางกอกน้อยและชาวธนบุรีแล้วเป็นที่เคารพศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง มักแวะเวียนไปกราบสักการะขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์กันเป็นประจำ โดยเฉพาะ "หลวงพ่อดำ" พระประธานในอุโบสถเก่า ซึ่งเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่คู่วัดมาช้านาน มักมีผู้คนมากมายมาบนบานศาลกล่าวขอพร ซึ่งก็จะประสบผลสมความตั้งใจเสมอมา

วัตถุมงคลของวัดรวกสุทธาราม มีการจัดสร้างออกมาหลายต่อหลายรุ่นเพื่อหาปัจจัยมาบูรณะและสร้างเสนาสนะต่างๆ ภายในวัดให้คงสภาพความสมบูรณ์สืบต่อไป ซึ่งล้วนเป็นที่ศรัทธาและนิยมสะสมของพุทธศาสนิกชนอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

สำหรับเหรียญที่จะกล่าวถึงนี้ถึงแม้จะไม่มีข่าวคราวเป็นที่ฮือฮาเฉกเช่นบางเหรียญ บางพระเกจิ แต่จากการพิจารณารูปแบบและแนวคิดในการจัดสร้างเหรียญ รวมทั้งสาระสำคัญของพิธีพุทธาภิเษกแล้ว อาจกล่าวได้ว่า เป็นหนึ่งเหรียญที่ทรงคุณค่าทางจิตใจ อีกทั้งความเข้มขลังทางพุทธานุภาพน่าจะเป็นที่ปรากฏได้อย่างเด่นชัดทีเดียว นั่นคือ "เหรียญ 18 พระสังฆราช 9 หน้า 9 หลัง ปี 2518"

เหรียญ 18 พระสังฆราช 9 หน้า 9 หลัง ปี 2518 นี้ จัดสร้างเนื่องในโอกาสฉลองกำแพงวัด ที่สร้างเสร็จสมบูรณ์ โดยสร้างพร้อมวัตถุมงคลหลายประเภท แต่ความโดดเด่นของเหรียญนี้อยู่ที่แนวความคิดในการจำลองรูปสมเด็จพระสังฆราชเจ้าแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ทั้ง 18 พระองค์ ผู้ทรงเกียรติคุณและคุณูปการมากมายต่อพระบวรพุทธศาสนามารวมในเหรียญเดียว อีกทั้งแบ่งเป็นด้านหน้า 9 พระองค์ ด้านหลัง 9 พระองค์ ในชื่อ 9 หน้า 9 หลัง อันถือเป็นนามมงคลยิ่งอีกด้วย พระสังฆราชทั้ง 18 พระองค์ มีพระนามดังนี้

    1.สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) วัดระฆังโฆสิตารามวรมหาวิหาร (พ.ศ.2325-2337)
    2.สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ศุข) วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร (พ.ศ.2337-2359)
    3.สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (มี) วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร (พ.ศ.2359-2362)
    4.สมเด็จพระอริยวงศษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (สุก ญาณสังวร) วัดมหาธาตุยุวราช รังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร (พ.ศ.2363-2365)
    5.สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ด่อน) วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร (พ.ศ.2365-2385)
    6.สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (นาค) วัดราชบูรณะราชวรวิหาร (พ.ศ.2386-2392)
    7.สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส (พระองค์เจ้าวาสุกรี สุวัณณรังสี) วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหา วิหาร (พ.ศ.2394-2396)
    8.สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์ (พระองค์เจ้าฤกษ์ ปญฺญาอคฺโค) วัดบวรนิเวศวิหารราชวรวิหาร (พ.ศ.2434-2435)
    9.สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (สา ปุสฺสเทโว) วัดราชประดิษฐ์สถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร (พ.ศ.2435-2442)
   10.สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส (พระองค์เจ้ามนุษยนาคมานพ) วัดบวรนิเวศวิหารราชวรวิหาร (พ.ศ.2453-2464)
   11.สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ (หม่อมเจ้าภุชงค์ ชมพูนุท สิริวฑฺฒโน) วัดราชบพิธสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร (พ.ศ.2465-2480)
   12.สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (แพ ติสฺสเทโว) วัดสุทัศนเทพวรารามราชวรมหาวิหาร (พ.ศ.2481-2487)
   13.สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (หม่อมราชวงศ์ชื่น นพวงศ์ สุจิตฺโต) วัดบวรนิเวศวิหารราชวรวิหาร (พ.ศ.2488-2501)
   14.สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ปลด กิตฺติโสภโณ) วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนารามราชวรวิหาร (พ.ศ.2503-2505)
   15.สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (อยู่ ญาโณทโย) วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร (พ.ศ.2506-2508)
   16.สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (จวน อุฏฐายี) วัดมกุฏกษัตริยารามวรวิหาร (พ.ศ.2508-2514)
   17.สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริ) วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร (พ.ศ.2515-2517)
   18.สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (วาสน์ วาสโน) วัดราชบพิธสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร (พ.ศ.2517-2531)

นอกจากนี้ รูปทรงของเหรียญก็ออกแบบได้อย่างสวยงามลงตัว โดยมีการจัดสร้างเป็นเนื้อทองคำ เนื้อเงิน เนื้อนวโลหะ และเนื้อทองแดงรมดำ

"พิธีพุทธาภิเษก" ถือได้ว่าจัดอย่างยิ่งใหญ่มาก จัดงานปลุกเสกกันถึง 3 วัน 3 คืน ตั้งแต่วันที่ 9-11 เมษายน พ.ศ.2518 โดยพระเกจิคณาจารย์ชื่อดังในยุคนั้นเมตตาเข้าร่วมอธิษฐานจิตปลุกเสกคืนละ 9 รูป รวม 18 รูป ประกอบด้วย หลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่, หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี, หลวงพ่อเส่ง วัดกัลยาณมิตร, หลวงพ่ออุตตมะ วัดวังวิเวการาม, หลวงพ่อฑูรย์ วัดโพธิ์นิมิตร, หลวงพ่อสา วัดราชนัดดาราม, พระอาจารย์สงัด วัดพระเชตุพนฯ, หลวงพ่อถิร วัดป่าเลไลย์, หลวงพ่อมุต วัดยางสุทธาราม, หลวงพ่ออยู่ วัดใหม่หนองพะอง, หลวงปู่เส่ง วัดน้อยนางหงส์, หลวงพ่อเฟื่อง วัดเจ้ามูล, พระครูจอย วัดบัวงาม, พระอาจารย์ประเดิม กทม., หลวงพ่อจ้วน วัดพระพุทธบาทเขาลูกช้าง, หลวงพ่อเทียม วัดกษัตราธิราช, หลวงพ่อเนื่อง วัดจุฬามณี, หลวงพ่อกี๋ วัดหูช้าง, หลวงปู่คำมี วัดถ้ำคูหาสวรรค์, หลวงพ่อเฉลียว วัดถ้ำพระธาตุ, หลวงพ่อหวน วัดโพธิ์โสภาราม, หลวงพ่อเข็ม วัดสุทัศน์, หลวงพ่อแช่ม วัดดอนยายหอม, หลวงพ่อเทียม วัดกษัตราธิราช, หลวงพ่อระเบียบ วัดอัมพวา และพระครูสมุห์พล วัดอัมพวา

ประการสำคัญ คือ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (เจริญ สุวฑฺฒโน) วัดบวรนิเวศวิหารราชวรวิหาร สมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่ 19 ทรงเมตตาเป็นประธานจุดเทียนชัยและดับเทียนชัยอีกด้วย

จากที่กล่าวมาทั้งหมดนี้น่าจะพอสนับสนุนคำกล่าวเบื้องต้น ที่ว่า "ทรงคุณค่าทางจิตใจ และเข้มขลังทางพุทธานุภาพ" ได้เป็นอย่างดี สนนราคาก็ยังเช่าหากันได้อยู่ จึงนับเป็นหนึ่งเหรียญยุคกลางเก่ากลางใหม่ที่น่าสนใจสะสมทีเดียวครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/11718252177039_view_resizing_images_1_.jpg)
พระกรุ วัดบางสะแกนอก

ย้อนไปในปีพ.ศ.2511 เจดีย์เก่าหลังอุโบสถ วัดบางสะแกนอก เขตตลาดพลู ฝั่งธนบุรี ซึ่งสร้างมานานกว่า 100 ปี ได้ชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา ขณะที่พระลูกวัดกำลังทำความสะอาดบริเวณนั้นและช่วยกันรื้อพระเจดีย์เก่าเพื่อที่จะบูรณะใหม่ ก็ปรากฏพระเนื้อดิน ไหลทะลักออกมาจำนวนมาก เมื่อเรื่องทราบถึงพระครูไพโรจนคุณ เจ้าอาวาสสมัยนั้น จึงให้ไปนำพระมาเก็บรักษาไว้ก่อนที่จะสูญหายไปเสียหมด เรียกกันว่า "พระกรุวัดสะแกนอก"

พระกรุวัดสะแกนอกเป็นพระเนื้อดินเผาผสมใบลานเผาไฟ เนื้อองค์พระมีสีต่างๆ ตามธรรมชาติการเผาของพระเนื้อดินทั่วไป ส่วนใหญ่เป็นเนื้อดำจัดบ้างไม่จัดบ้าง ที่พบเห็นมี 2 พิมพ์ คือ พระนั่งสมาธิบนกลีบบัว และพระปิดตามหาลาภ (พระภควัมบดี) ซึ่งมีจำนวนน้อยมาก โดยสภาพองค์พระที่อยู่หน้ากรุไม่ถูกน้ำจะงดงาม ส่วนองค์ที่แช่อยู่ในน้ำส่วนต่างๆ จึงลบเลือน ทำให้ด้อยความงดงามลงไป

จากการสันนิษฐานที่ไปที่มาของพระกรุวัดสะแกนอกแล้ว ตามเนื้อหาและพุทธศิลปะนั้นมีเอกลักษณ์ต่างๆ ใกล้เคียงกันมากกับพระที่สร้างโดยหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า

เหตุผลสนับสนุนอีกประการ คือ ถึงแม้เจดีย์จะอยู่ภายในพื้นที่วัดสะแกนอก แต่วัดที่อยู่ใกล้เคียงกับองค์เจดีย์มากที่สุด คือ วัดบางสะแกใน ซึ่งสมัยนั้นเจ้าอาวาสคือหลวงปู่เม่ง ศิษย์เอกของหลวงปู่ศุข ที่ชาวบ้านตลาดพลูเคารพนับถืออย่างมาก

ประกอบกับคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่จึงสันนิษฐานได้ว่า น่าจะเป็นพระที่หลวงปู่เม่งนำมาฝากกรุไว้ และหลวงปู่ศุขอาจได้ร่วมปลุกเสกพระชุดนี้ด้วย เพราะพุทธคุณที่ปรากฏนั้นเข้มขลังครบครันในทุกด้าน ซึ่งมีความเป็นไปได้ เนื่องจากหลวงปู่ศุขมักได้รับนิมนต์เข้ากรุงเทพฯ เพื่อร่วมปลุกเสกอธิษฐานจิตวัตถุมงคลต่างๆ เป็นเนืองนิตย์ และท่านก็สนิทกับพระเกจิหลายรูปแถบฝั่งธนบุรี จึงอาจมาจำพรรษากับหลวงปู่เม่ง ผู้เป็นศิษย์เอก

อัตโนประวัติของหลวงปู่เม่งนั้น เดิมท่านเป็นชาวชัยนาท เกิดที่บ้านโคกหม้อ ต.หน้าพระลาน อ.สรรคบุรี ฐานะทางบ้านยากจน จึงได้ส่งท่านไปอยู่วัดตั้งแต่เด็ก จนเมื่อมีอายุครบบวชได้อุปสมบทที่วัดท่าวน อ.สรรคบุรี ศึกษาคันถธุระและวิปัสสนาธุระ รวมทั้งวิชาอาคมต่างๆ ได้ระยะหนึ่ง ก็เดินทางไปศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมที่วัดใหม่บำเพ็ญบุญ ต่อมาเดินทางสู่วัดปากคลองมะขามเฒ่า เพื่อฝากตัวเป็นศิษย์ศึกษาวิทยาอาคมและไสยศาสตร์ชั้นสูงจากหลวงปู่ศุข ด้วยความที่ท่านเป็นคนใฝ่ใจศึกษาและสนใจในด้านนี้เป็นทุนเดิม จึงสามารถเรียนรู้จนแตกฉานเชี่ยวชาญในทุกวิชาที่หลวงปู่ศุขถ่ายทอดให้

หลังจากนั้นได้ออกธุดงค์มายังกรุงเทพมหานคร เพื่อศึกษาพระธรรมเพิ่มเติม จนกระทั่งมาจำพรรษาที่วัดบางสะแกในเขตตลาดพลู ท่านเป็นที่เคารพรักและศรัทธาของชาวบ้านอย่างมาก ครั้นในปีพ.ศ.2460 เจ้าอาวาสองค์เดิมลาสิกขา ชาวบ้านจึงร่วมใจกราบเรียนให้หลวงปู่รับตำแหน่งเจ้าเอาวาสสืบต่อ แต่ด้วยท่านรักสันโดษและสมถะจึงได้ปฏิเสธไป จนชาวบ้านต้องไปกราบเรียนท่านเจ้าคุณทักษิณคณิสร (สาย) วัดอิน (วัดใต้) ให้มาช่วยพูดให้รับตำแหน่งเจ้าอาวาส เพื่อดูแลสืบสานพระบวรพุทธศาสนาและเผยแผ่ธรรมะสู่ญาติโยม หลวงปู่จึงยอมรับและได้ปกครองวัดบางสะแกในสืบมา วัตถุมงคลของท่านเป็นที่นิยมอย่างมากของชาวตลาดพลูและพุทธศาสนิกชนทั่วไป เป็นที่ร่ำลือกันว่า "เหนียวยิ่งนัก" ทีเดียว

สมัยก่อนนั้นชาวตลาดพลูมักกล่าวกันว่า ... "ถ้าจะหาพระด้านเมตตา ค้าขาย ต้องแขวนพระเครื่องหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี แต่ถ้าจะหาพระที่เหนียวสุดๆ ต้องพระของหลวงปู่เม่ง วัดบางสะแกใน"

สำหรับ "พระกรุวัดสะแกนอก" นี้แรกเริ่มหลังแตกกรุไม่ได้รับความนิยมเท่าที่ควร ด้วยเป็นพระกรุที่มีอายุการสร้างยังไม่มากนัก และในช่วงนั้นมีพระกรุอื่นๆ มากมายที่มีอายุอานามมากกว่า เป็นที่น่าสนใจให้เช่าหาบูชาสะสม แต่ต่อเมื่อ 10 ปีให้หลังปรากฏว่าผู้มีไว้ครอบครองต่างประสบปาฏิหาริย์เป็นที่ปรากฏ ทั้งแคล้วคลาด เมตตา มหานิยม และคงกระพันครบครันเป็นเลิศ จนเป็นที่เลื่องลือของชาวตลาดพลู ต่างเสาะแสวงหามาคู่กาย

เมื่อข่าวแพร่กระจายออกไป "พระกรุวัดสะแกนอก" จึงกลายเป็นที่นิยมในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องพระบูชา ได้ข่าวว่ามีชาวสิงคโปร์ได้เข้ามากว้านเช่าจากคนในพื้นที่ไปคราวละหลายองค์ ทำให้ค่านิยมสูงขึ้นเรื่อยๆ ลดหลั่นกันไปตามความสมบูรณ์สวยงามขององค์พระ

ปัจจุบันนับว่าหาดูหาเช่ายากเอาการอยู่ โดยเฉพาะองค์สวยๆ โดนเก็บเข้ารังหมดครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/72968508634302_14093252741409325292l_1_.jpg)
พระสมเด็จ 3 ชั้นหลวงพ่อโอด วัดจันเสน นครสวรรค์

"พระครูนิสัยจริยคุณ" หรือ "หลวงพ่อโอด ปัญญาธโร" อดีตเจ้าคณะอำเภอตาคลีและอดีตเจ้าอาวาสวัดจันเสน ต.จันเสน อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์

เกิดเมื่อวันที่ 28 ธ.ค.2460 อุปสมบทเมื่อวันที่ 21 พ.ค.2481 ณ พัทธสีมาวัด หัวเขา อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ มีพระธรรมไตรโลกาจารย์ (ยอด) วัดเขาแก้ว อ.พยุหะคีรี เป็นพระอุปัชฌาย์, พระครูนิปุณธรรมธร วัดตาคลี เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และ พระครูพิพัทธศีลคุณ วัดหัวเขา อ.ตาคลี เป็นพระอนุสาวนาจารย์

ศึกษาพุทธาคมจากพระเกจิชื่อดัง คือ หลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล อ.ตาคลี, หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ อ.ตาคลี, หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค อ.ตาคลี และหลวงพ่อเชน วัดสิงห์ อ.อินทร์บุรี จ.สิงห์บุรี

นอกจากนี้ ยังมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับหลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล และหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ สองพระเกจิอาจารย์ชื่อดังของอำเภอตาคลี ในฐานะเป็นหลานที่ใกล้ชิด โดยพ่อของหลวงพ่อโอด คือ นายชิต แป้นโต เป็นน้องชายแท้ๆ ของหลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล และแม่ของนายชิต เป็นพี่สาวแม่ของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ ดังนั้นหลวงพ่อโอด จึงเรียกหลวงพ่อรุ่ง และหลวงพ่อเดิมว่าหลวงลุง

ด้านการศึกษาทางพุทธาคม เมื่อท่านกลับจากการเป็นครูสอนนักธรรมที่วัดดอนยานนาวาแล้ว ท่านมาอยู่กับหลวงพ่อรุ่ง ที่วัดหนองสีนวล ซึ่งในระยะนี้เองที่ท่านได้ศึกษาวิทยาคมต่างๆ จากหลวงพ่อรุ่ง

ส่วนหลวงพ่อเดิมนั้นมาที่วัดหนองสีนวลอยู่เป็นประจำ ทำให้หลวงพ่อโอดได้ศึกษาวิชาต่างๆ ไปด้วย

ทั้งนี้ จากคำบอกของท่านเองว่า ท่านยังมีอาจารย์อยู่อีก 2 รูป คือ หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ ในช่วงปีพ.ศ.2500 เป็นต้นมา ท่านมักไปเยี่ยมหลวงพ่อพรหมเป็นประจำ

หลวงพ่อโอดมรณภาพด้วยอาการสงบ เมื่อวันที่ 17 ก.ค.2532 สิริอายุ 72 ปี พรรษา 50

ใน ปี พ.ศ.2531 ท่านจัดสร้างวัตถุมงคลขึ้นมารุ่นหนึ่ง เป็นพระสมเด็จสามชั้น นอกจากหลวงพ่อโอดะปลุกเสกเดี่ยวแล้ว ยังจัดประกอบพิธีพุทธาภิเษกอีกครั้ง ก่อนนำออกให้เช่าบูชา

ลักษณะของวัตถุมงคล เป็นพิมพ์สี่เหลี่ยมเหมือนพระสมเด็จทั่วๆ ไป ไม่มีขอบ ตรงกลางมีรูปนูนพระพุทธนั่งสมาธิ อยู่บนฐานสามชั้น มีซุ้มหวายครอบ ส่วนด้านหลังไม่มีขอบเช่นกัน ตรงกลางมีอักขระขอมตัวลึก "นะ เศรษฐี" สองชั้น ตัวใหญ่เกือบเต็มด้านหลัง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/39102111177311_view_resizing_images_1_.jpg)
เหรียญนางกวัก หลวงพ่อแจ๋

"นางกวัก" นับเป็นหนึ่งใน "รูปเคารพ" ที่มีผู้นับถือและเลื่อมใสศรัทธากันอย่างมาก โดยเชื่อว่า "นางกวัก" สามารถดลบันดาลโชคลาภ ทรัพย์สินเงินทองให้บังเกิดแก่ผู้กราบไหว้บูชา ให้ทำมาค้าขึ้น ซื้อง่าย ขายคล่อง และมีเสน่ห์มหานิยมแก่ผู้พบเห็นอีกด้วย

"รูปเคารพนางกวัก" โดยส่วนใหญ่ จะมีลักษณะเป็นสตรีไทยสมัยโบราณ ผมยาวประบ่า ห่มผ้าสไบเฉียง นุ่งผ้ายกดอก ประกอบด้วยพาหุรัด ทองกร และสร้อยสังวาล นั่งพับเพียบหรือคุกเข่าอยู่บนแท่นทอง มือขวายกงอขึ้นในลักษณะท่ากวักมือ มือซ้ายส่วนมากจะถือถุงเงินถุงทอง และจารึกอักขระขอม "หัวใจพระสีวลี" ผู้เป็นเอตทัคคะทางโชคลาภ คือ นะ ชา ลี ติ เป็นต้น

พระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงเรื่องสร้าง "นางกวัก" มีอาทิ หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว, หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ, หลวงพ่อเส็ง วัดประจันตคาม, หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก ฯลฯ รวมทั้ง อาจารย์เฮง ไพรวัลย์ ที่สร้างได้สวยงามมากแบบที่เรียกว่า "ทรงเครื่อง"

แต่สำหรับหนึ่งเดียวที่สร้าง "เหรียญนางกวัก" ที่มีชื่อเสียงและได้รับความนิยมสูงสุดเป็นอันดับหนึ่ง ก็คือ เหรียญนางกวัก หลวงพ่อแจ๋ ติสสโร วัดโพธิ์เฉลิมรักษ์ จ.ฉะเชิงเทรา

หลวงพ่อแจ๋ เดิมชื่อ จั่น เกิดเมื่อวันพุธ เดือน 8 ปีมะโรง ตรงกับปี พ.ศ.2432 ณ ต.ท่าไข่ อ.เมือง ในวัยเด็กท่านได้เรียนหนังสือกับพระอาจารย์เที่ยงและพระอาจารย์ทองซึ่งมีศักดิ์เป็นอาที่วัดเมืองได้ระยะหนึ่ง แล้วกลับมาช่วยงานทางบ้านประมาณ 2-3 ปี จึงได้กลับไปบรรพชาอยู่กับหลวงอาทั้งสองอีกครั้ง ช่วงที่เป็นสามเณรนี้เอง ท่านได้ไปศึกษาพุทธาคมกับหลวงปู่ไข่ วัดเชิงเลน ซึ่งขณะนั้นท่านเดินทางมาเป็นครูสอนกรรมฐานอยู่ที่วัดโสธรวราราม

เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ณ พัทธสีมา วัดนครเนื่องเขต (ต้นตาล) จ.ฉะเชิงเทรา เมื่อวันที่ 23 เมษายน พ.ศ.2455 มี พระครูคณานุกิจ วัดแหลมบน (สายชล ณ รังษี) เป็นพระอุปัชฌาย์, พระครูวินัยธร (ปาน) วัดแหลมบน เป็นพระ กรรมวาจาจารย์ และพระครูฮ้อ วัดแหลมบน เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้ฉายา "ติสสโร"

จากนั้นจำพรรษา ที่วัดนครเนื่องเขต (วัดต้นตาล) ศึกษาพระธรรมวินัย เรียนอักขระ เลขยันต์ และวิทยาอาคมต่างๆ จากพระครูญาณรังสีมุนีวงษา (ทำ) วัดสัมปทวน (นอก) เจ้าตำรับการสร้างพระปิดตาผงคลุกรักอันโด่งดัง, พระอาจารย์บัว วัดนครเนื่องเขต นอกจากนี้ ยังได้ศึกษาเพิ่มเติมกับพระเกจิอาจารย์อีกหลายรูป รวมทั้งอาจารย์สอน ฆราวาสชาวเขมร ต่อมาย้ายมาจำพรรษา ณ วัดโพธิ์เฉลิมรักษ์ อ.บางน้ำเปรี้ยว และได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสสืบแทนอาจารย์พรหม เมื่อรับหน้าที่ปกครองดูแลวัด ท่านก็ได้ทำนุบำรุงและพัฒนาถาวรวัตถุและเสนาสนะต่างๆ ภายในวัด จนวัดเจริญรุ่งเรือง

มรณภาพเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม 2516 สิริอายุได้ 84 พรรษา 61

วัตถุมงคลที่หลวงพ่อแจ๋สร้างนั้นมีเพียงไม่กี่รุ่น แต่ละรุ่นล้วนมีประสบการณ์เป็นที่ประจักษ์

สมัยนั้นใครได้รับวัตถุมงคลจากมือหลวงพ่อแจ๋ ติสสโร มักจะกล่าวกันว่า "รับกับมือแจ๋ แจ๋วแน่นอน" เป็นที่เล่าขานกันมาจนทุกวันนี้ ที่ได้รับความนิยมสูงในวงการ มีอาทิ เหรียญนางกวัก ปี 2502 เหรียญหลวงพ่อแจ๋ ปี 2502 พิมพ์หน้าหนุ่มและหน้าแก่ และรูปหล่อปั๊มปี 2513 พระเนื้อผง เป็นต้น

เหรียญนางกวัก หลวงพ่อแจ๋ สร้างในปี พ.ศ.2502 นับเป็นรุ่นแรกและรุ่นเดียว สร้างเป็นเนื้อเงินลงยา และเนื้ออัลปาก้า จำนวนการสร้างไม่เกิน 1,000 เหรียญ ปัจจุบันมีค่านิยมสูงถึงหลักแสน และหายากยิ่งนัก

ลักษณะเป็นเหรียญรูปทรงห้าเหลี่ยม ด้านล่างเป็นเหมือนกลีบบัว 3 กลีบ หูในตัว ด้านหน้ายกขอบเส้นลวด มีอักขระขอมล้อมรอบ ภายในกรอบยันต์เป็นรูปหญิงไทยโบราณนั่งพับเพียบ มือขวายกมือกวักลาภ มือซ้ายวางไว้ที่หน้าตัก ซึ่งมีอักขระขอมว่า "โมมา" เหนือศีรษะมีคำว่า "นะ" ที่หูด้านขวามีคำว่า "นิ" หูด้านซ้ายมีคำว่า "มา" แขนซ้ายมีอักขระว่า "พุทธ" ต่อลงมาเป็นอักษรไทยว่า "พระครูแจ๋" และใต้อาสนะมีอักขระว่า "ทา อิ กะ วิ ติ" ด้านหลัง เป็นหลังเรียบ โดยหลวงพ่อแจ๋จะลงอักขระของท่านด้วยเหล็กจารทุกองค์

... ถ้าไม่มีก็ฟันธงได้ว่าไม่ทัน และไม่แท้ครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/58866746309730_1.jpg)
เหรียญหลวงพ่อวัดเขาตะเครา เพชรบุรี

ท่านสุนทรภู่ ได้ประพันธ์ไว้ใน "นิราศเมืองเพชร" ราวปีพ.ศ.2374 ว่า
"ไปครู่หนึ่งถึงเขาตะเคราสวาท    มีอาวาสวัดวามหาเถร
มะพร้าวรอบขอบเขตที่บริเวณ    พอจวนเพลพักร้อนผ่อนสำราญ
กับหนูพัดจัดธูปเทียนดอกไม้      ขึ้นไปไหว้พระสัมฤทธิ์พิษฐาน
เขานับถือลือมาแต่บุราณ         ใครบนบานพระก็รับช่วยดับร้อน"

เป็นการกล่าวถึง "หลวงพ่อวัดเขาตะเครา" พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์แห่งวัดเขาตะเครา ต.บางครก อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี หนึ่งในตำนานพระพุทธรูปลอยน้ำ และด้วยองค์พระมีทองคำเปลวปิดหนามาก จึงเรียกกันติดปากว่า "หลวงพ่อทอง" ส่วน "วัดเขาตะเครา" นั้น เชื่อกันว่า เจ้าสัวชาวจีนผู้มีศรัทธาเป็นผู้สร้าง ผู้มาควบคุมมีเครายาว จึงเรียก "วัดเขาจีนเครา" แล้วค่อยเพี้ยนมาเป็น วัดเขาตาเครา จนถึง "วัดเขาตะเครา" ในที่สุด

หลวงพ่อทอง วัดเขาตะเครา เป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศที่แวะเวียนไปกราบสักการะมาตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน วัตถุมงคลที่สร้างในแต่ละรุ่นก็ล้วนเป็นที่นิยมและแสวงหา ด้วยพุทธคุณความศักดิ์สิทธิ์แก่ผู้บูชาจนเป็นที่กล่าวขวัญ ลองมานับเนื่องกันตั้งแต่รุ่นแรกครับผม

"รุ่นแรก" สร้างในสมัยพระอธิการห้อย ปี 2465 เป็นเหรียญหล่อเนื้อทองเหลือง รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า วงการพระเรียก "สี่เหลี่ยมปรกโพธิ์" ด้านหน้าเป็นองค์หลวงพ่อ ด้านหลังมีอักขระ อิ สวา สุ มิ โน เชย ยะ "รุ่นสอง" ออกสมัยพระอธิการอินทร์ เป็นเหรียญหล่อเนื้อทองเหลือง รูปใบโพธิ์ มีเม็ดข้างขอบเหรียญ เรียก "เหรียญใบโพธิ์" ด้านหน้าเป็นองค์หลวงพ่อประทับนั่งบนบัลลังก์บัว ในซุ้มเรือนแก้วใต้ร่มโพธิ์

ด้านหลังเป็นยันต์สามเหลี่ยม มีอักขระ มะ อะ อุ พบหลังรูปยันต์คล้ายพระเจ้าห้าพระองค์บ้างแต่น้อยมาก "รุ่นสาม" ยังคงเป็นยุคพระอธิการอินทร์ ฉลองศาลาการเปรียญ ออกปี พ.ศ.2488 เป็นเหรียญเนื้อทองเหลือง รูปเสมา ด้านหน้าเป็นองค์พระในซุ้มเรือนแก้วคล้ายพระพุทธชินราช ด้านหลังปรากฏอักขระ พุท ธะ สัง มิ พระเจ้าห้าพระองค์ และ มะ อะ อุ ตรงกลางใต้อุณาโลม เป็นรูปสัตว์ใน 12 นักษัตร เช่น งู แพะ กระต่าย หรือว่างก็มี

ที่เป็นเหรียญรูปเสมา ยังมีอีก 2 รุ่น ที่ไม่ได้ออกที่วัดตะเครา แต่ได้รับความนิยมเล่นหาเช่นกัน เรียกกันว่า "รุ่นพิเศษ" รุ่นแรก ออกที่วัดต้นสน อ.บ้านแหลม โดยมีการแห่องค์หลวงพ่อไปตามวัดต่างๆ เป็นการสมโภชด้วย เป็นเหรียญเนื้อทองแดงรมดำ รูปเสมา ด้านหลังเป็น นวหรคุณ และพระเจ้าห้าพระองค์ อีกรุ่น เป็นเหรียญรูปเสมาเช่นกัน แต่ด้านหลังมีคำ พุทโธ และยันต์ตรีนิสิงเห

มาถึง "รุ่นสี่" ออกสมัยพระอธิการอินทร์ ช่วงเริ่มสร้างโบสถ์ เป็นเหรียญทองแดงรมดำและเงินลงยา ลักษณะเป็นพุ่มข้าวบิณฑ์ ด้านหน้าเป็นองค์หลวงพ่อ ด้านบนเป็นอักขระ มะ อะ อุ ปรากฏรัศมีล้อมรอบคำว่า "อุ" เขียนอักษรไทย "หลวงพ่อวัดเขาตะเครา" ด้านหลังมีอักขระ กะเตสิง เอกะชาติง ระวิง ระไว ระวัง ระวะ กลางเหรียญเป็นรูปตัวเอ ขมวด 10 ชั้น ส่วน "รุ่นห้า" จะออกไล่เลี่ยและคล้ายกับรุ่น 4 แต่ ตัวเอ ด้านหลังจะวางขวาง และมีอักขระผิดกันบ้าง

"รุ่นหก" สร้างในสมัยพระอธิการประสพ ฉลองกำแพงแก้วพระอุโบสถ ปี พ.ศ.2500 โดยเริ่มสร้างเป็นองค์หลวงพ่อลอยตัว จึงเรียก "ยอดธง 2500" และสร้างจำนวน 2,500 องค์ตามปีที่สร้าง "รุ่นเจ็ด" เป็นเหรียญกลมมีเนื้อทองแดง เนื้อเงินลงยา เนื้อทองคำ ด้านหลังมีอักขระ กะเตสิง เอกะชาติง ระวิง ระไว ระวัง ระวะ ออกปี พ.ศ.2500 "รุ่นแปด" เป็นลอยตัวออกปี พ.ศ.2501

สำหรับ "รุ่นเก้า" สร้างในงานปิดทองฝังลูกนิมิตปี พ.ศ.2501 มีหลายแบบ อาทิ เหรียญสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีเนื้อเงินลงยา ทองแดง, เหรียญกลม-รีเล็กน้อย มีเนื้อทองแดง เงินลงยา และทองคำ และเหรียญรูปไข่รี เนื้อทองแดงกะไหล่ทอง ที่วงการเรียกว่า "รุ่นใบมะขาม" นอกจากนี้ยังสร้าง แหนบรูปราชรถ และธรรมจักร เป็นเงินลงยา อีกด้วย

"รุ่นสิบ" ออกในงานฉลองโบสถ์ ปี พ.ศ.2506 ยุคพระอธิการประสพเช่นกัน มีแบบพระกริ่งลอยตัว เนื้อทองแดง มีหูในตัว วงการเรียก "รุ่นหูใหญ่", พระกริ่ง เนื้อทองแดง ซึ่งเนื้อค่อนข้างอ่อน ไม่มีหู มักมาเชื่อมที่หลังเรียกกันว่า "กริ่งรุ่นสอง" และพระกริ่งลอยตัว เนื้อทองเหลือง หูในตัว แต่ไม่สู้จะสวยนัก

วัตถุมงคลหลวงพ่อวัดเขาตะเครานั้น มีจัดสร้างมากมายหลายแบบ จะค่อยๆ นำมาเรียนบอกท่านผู้อ่านตามกำลังเนื้อที่ต่อไปครับผม 
พันธุ์แท้พระเครื่อง
ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/27046545926067_view_resizing_images_1_.jpg)
พระสมเด็จหลวงพ่อรุ้ง จ.อุทัยธานี

"พระครูอุทัยธรรมรุจี" หรือ "หลวงพ่อรุ้ง รุจจโน" พระนักพัฒนาผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารี มีเมตตาธรรมสูง ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ปฏิปทางดงาม แม้วัยจะล่วงเข้า 67 ปี ตื่นแต่เช้า กวาดลานวัด ทำงาน ฉันเพลเวลาเดียว นั่งสมาธิภาวนาวิปัสสนากัมมัฏฐานเป็นประจำ

ก่อนที่ท่านจะมาสร้างวัดหนองบำหรุ ท่านเคยปรนนิบัติรับใช้เป็นศิษย์สายตรงหลวงปู่ดูลย์ อตุโล วัดบูรพาราม และหลวงปู่เปลี่ยน โอภาโส วัดป่าโยธาประสิทธิ์

มีนามเดิมว่า รุ้ง ประเมินชัย เกิดเมื่อวันที่ 1 ธ.ค. 2492 ที่บ้านบุ ต.จระเข้มาก อ.ประโคนชัย จ.บุรีรัมย์ ครอบครัวประกอบอาชีพทำนา

ชีวิตวัยเยาว์ค่อนข้างลำบาก ไม่ได้เรียนหนังสือ บิดา-มารดาพาไปฝากเป็นเด็กวัด ที่วัดคอก บ้านเขาคอก ต.เขาโคก ซึ่งอยู่ใกล้บ้าน

พ.ศ.2508 อายุ 16 ปี บรรพชาที่วัดบ้านกระทม ต.นาบัว อ.เมือง จ.สุรินทร์ มีหลวงปู่เปลี่ยน โอภาโส เป็นพระอุปัชฌาย์

พ.ศ.2511 อุปสมบทที่วัดบูรพาราม อ.เมือง จ.สุรินทร์ มีหลวงปู่ดูลย์ อตุโล เป็นพระอุปัชฌาย์, หลวงปู่สมศักดิ์ วัดบูรพาราม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระมหาอนุญาต วัดนิคมพัฒนา เป็นพระอนุสาวนาจารย์

หลังอุปสมบท ย้ายมาจำพรรษาอยู่ที่วัดป่าโยธาประสิทธิ์ อ.เมือง จ.สุรินทร์ ศึกษาเล่าเรียนหนังสือไทยกับพระอุปัชฌาย์ เรียนพระธรรมวินัย นักธรรม พร้อมวิปัสสนากัมมัฏฐานควบคู่กันไปด้วย

สามารถสอบได้นักธรรมชั้นตรี-โท-เอก ตามลำดับ จากสำนักเรียนวัดป่าโยธาประสิทธิ์

พ.ศ.2529 ออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ร่ำเรียนฝึกฝนวิปัสสนากัมมัฏฐานและวิทยาคมกับครูอาจารย์หลายท่านตามจังหวัดต่างๆ นอกจากนี้ ยังเดินธุดงค์เข้าไปในประเทศพม่า เขมร ลาว อินเดีย เพื่อเล่าเรียนและฝึกฝนวิปัสสนากัมมัฏฐาน รวม 5 พรรษา

พ.ศ.2533 หลวงพ่อรุ้งธุดงค์มาที่ บ้านหนองบำหรุ หมู่ที่ 13 ต.ไผ่เขียว อ.สว่างอารมณ์ จ.อุทัยธานี และพำนักอาศัยที่เพิงมุงแฝกกลางป่า

ต่อมา ชาวบ้านเห็นวัตรปฏิบัติของท่านเป็นที่เลื่อมใสศรัทธา นายอุดม จันทร์ศรี ผู้ใหญ่บ้าน มอบที่ดินให้หลวงพ่อรุ้ง 4 ไร่เศษ ให้สร้างวัด และชาวบ้านต่างร่วมใจกันสร้างวัดหนองบำหรุจนแล้วเสร็จ และวัดมีที่ดินเพิ่มเติมถึง 30 ไร่

ด้านวัตถุมงคล หลวงพ่อรุ้งจัดสร้างตะกรุดเสือ เชือกคาดเอวถักด้วยด้ายสีรุ้ง ตามนามของท่าน เป็นที่เสาะหาของบรรดาศิษยานุศิษย์

ท่านสร้างวัตถุมงคลแต่ละรุ่นมีจำนวนไม่มาก ส่วนใหญ่จัดสร้างไว้เพื่อมอบให้กับผู้ร่วมทำบุญพัฒนาวัดหนองบำหรุ

พ.ศ.2556 หลวงพ่อรุ้งจัดสร้าง "ศาลารวมใจ" เพื่อไว้ปฏิบัติศาสนกิจ และจัดสร้างวัตถุมงคล "พระสมเด็จ รุ่นเมตตามหาโชค" และ "ตะกรุดเสือ" เพื่อไว้มอบให้เป็นที่ระลึกแก่ผู้ร่วมบริจาคสร้างศาลารวมใจ

พระสมเด็จหลวงพ่อรุ้ง รุ่นเมตตามหาโชค จัดสร้างจำนวน 999 องค์ เป็นพระเนื้อผง สี่เหลี่ยม พิมพ์สมเด็จสามชั้น เหมือนพระสมเด็จทั่วไป แต่ด้านหลังพระสมเด็จชุดนี้ ท่านใช้ปากกาหมึกสีฟ้าจารอักขระขอม และนำผ้าสังฆาฏิของท่านที่ใช้มา 45 พรรษา ตัดเป็นสี่เหลี่ยมติดทับอักขระ พร้อมเส้นเกศาไว้ด้านบนสังฆาฏิอีกทีหนึ่ง

หลวงพ่อรุ้งปลุกเสกเดี่ยวตลอดไตรมาสผู้สนใจ ติดต่อที่วัดหนองบำหรุ ต.ไผ่เขียว อ.สว่างอารมณ์ จ.อุทัยธานี โทร.08-0074-4471 รายได้สมทบทุนศาลาปฏิบัติธรรม
เปิดตลับพระใหม่ ข่าวสด


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/50912209062112_view_resizing_images_1_.jpg)
เหรียญพระพุทธอุตมมุนีนาถ

ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 21 เม.ย.2554 วัดอุดมวิทยา บ้านหนองซอน ต.หนองซอน อ.เชียงยืน จ.มหาสารคาม ประกอบพิธีพุทธาภิเษกพระพุทธอุตมมุนีนาถ พระประธานแกะสลักจากหิน ปางปฐมเทศนาหน้าตัก 39 นิ้ว ประดิษฐานอยู่ลานกลางแจ้งในวัด

พระพุทธอุตมมุนีนาถ มีญาติโยมที่มีจิตศรัทธาที่ประสบผลสำเร็จในการประกอบธุรกิจจัดสร้างขึ้นถวาย ในวาระดังกล่าว วัดอุดมวิทยา ได้จัดสร้าง "เหรียญพระพุทธ อุตมมุนีนาถ รุ่นมหาเศรษฐี" ขึ้นด้วย

เพื่อหาจตุปัจจัยก่อสร้างวิหารครอบพระพุทธอุตมมุนีนาถ ที่ตั้งอยู่กลางแจ้ง

ลักษณะเป็นเหรียญรูปไข่ยกขอบ มีหูห่วง สูงถึง 4 เซนติเมตร เหรียญที่จัดสร้างประกอบด้วยเนื้อทองแดง สร้าง 500 เหรียญ เนื้ออัลปาก้า สร้าง 300 เหรียญ และทองเหลือง สร้าง 500 เหรียญ นับว่าจำนวนสร้างน้อยมาก

ด้านหน้าเหรียญเป็นรูปพระพุทธปางปฐมเทศนา จำลองพุทธศิลปะมาจากพระพุทธอุตมมุนีนาถ ประทับนั่งบนบัลลังก์ บริเวณขอบเหรียญด้านล่างมีตัวอักษรเขียนว่า "พระพุทธอุตมมุนีนาถ" และตอกโค้ดเลข 9 ซึ่งเป็นเลขมงคลหมายถึงความก้าวหน้า

ส่วนด้านหลังบริเวณกลางเหรียญเป็นอักขระยันต์ อ่านว่า อิ อี นะ มะ อะ อุ เป็นคาถาหัวใจไตรสรณคมน์ และตอกโค้ดเลข 5 หมายถึงให้ผู้ห้อยเหรียญนี้พึงมีสติดำรงชีวิตอยู่ในศีล 5 นอกจากนี้ บริเวณด้านใต้อักขระยันต์ยังมีตัวอักษรเขียนว่า "มหาเศรษฐี" และจากขอบเหรียญด้านขวาลงไปด้านล่างวนขึ้นไปขอบเหรียญด้านซ้าย เขียนว่า "วัดอุดมวิทยา บ.หนองซอน อ.เชียงยืน จ.มหาสารคาม"

พิธีพุทธาภิเษกพระเครื่องรุ่นนี้จัดยิ่งใหญ่มากเนื่องเพราะมีพระเกจิคณาจารย์ชื่อดังร่วมพิธีนั่งปรกล้วนมีชื่อเสียง อาทิ หลวงปู่เพี้ยน วัดเกริ่นกฐิน จ.ลพบุรี, หลวงพ่อพูน วัดบ้านแพน จ.พระนคร ศรีอยุธยา, หลวงปู่คำบุ วัดกุดชมพู จ.อุบลราชธานี เป็นต้น โดยมีพระครูโพธิบุญวัฒน์ เจ้าคณะอำเภอเชียงยืน ประธานฝ่ายสงฆ์จุดเทียนชัย และหลวงปู่คำบุ ดับเทียนชัย

หลังเสร็จพิธีพุทธาภิเษก วัตถุมงคลเหรียญรุ่นนี้ ได้เปิดให้พุทธศาสนิก ชนเช่าบูชา ด้วยเจตนาการจัดสร้างที่บริสุทธิ์ พลังจิตของพระเกจิคณาจารย์ที่ร่วมพิธีพุทธาภิเษก ล้วนแก่กล้า การันตีได้ในความเข้มขลัง จึงได้รับความสนใจจากพุทธศาสนิก ชนที่ร่วมพิธีอย่างล้นหลาม เหรียญบางเนื้อหมดลงในเวลาอันรวดเร็ว

ถึงแม้จะเป็นวัตถุมงคลใหม่ แต่กระแสการเช่าหาเหรียญรุ่นนี้กำลังแรง
เปิดตลับพระใหม่ ข่าวสด

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/59391896178324_view_resizing_images_1_.jpg)
หลวงปู่หมุน วัดบ้านจาน วัดบางปลาหมอ
 
"หลวงปู่หมุน ฐิตสีโล" อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านจาน อ.กันทรารมย์ จ.ศรีสะเกษ พระเกจิชื่อดัง 5 แผ่นดิน เกิดเมื่อปี พ.ศ.2437 ใน รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5)

ประวัติของหลวงปู่หมุน เริ่มเล่าเรียนอักษรไทย อักษรขอม และฝึกกัมมัฏฐานมาตั้งแต่เป็นสามเณรจนอุปสมบทพระภิกษุ จากพระอาจารย์สีดา เจ้าอาวาสวัดบ้านจาน ผู้เชี่ยวชาญด้านกัมมัฏฐานและวิทยาอาคม

ในปี พ.ศ.2464 จึงเริ่มออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ศึกษาแสวงหาประสบการณ์ โดยร่ำเรียนวิทยาคมและสมถกัมมัฏฐานในชั้นที่สูงขึ้นไปจากครูบาอาจารย์หลายสำนัก นอกจากนี้ ยังนับเป็นหนึ่งในทายาทผู้สืบพุทธาคมในสายสมเด็จลุน แห่งนครจำปาสัก ราชอาณาจักรลาว อีกด้วย

ประมาณปี พ.ศ.2467 หลวงปู่หมุนกลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านจาน จนได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาส และพระอุปัชฌาย์ รับสมณ ศักดิ์เป็นพระครูชั้นประทวน ท่านก็ได้ปฏิบัติศาสนกิจตามที่ได้รับมอบหมายเป็นเวลาถึง 20 ปี จากนั้นจึงลาออกจากทุกตำแหน่ง ใช้ชีวิตที่เหลือบำเพ็ญสมณธรรมปฏิบัติวิปัสสนาธุระเพียงอย่างเดียว
 
ประมาณปี พ.ศ.2487 อายุ 50 ปี ท่านออกธุดงค์บำเพ็ญเพียรอยู่ในป่าดงดิบโดยลำพังอีกครั้ง ในช่วงนี้ท่านได้พบอาจารย์จ่อยและอาจารย์ขวัญ วัดป่าหนองหล่ม ท่านทั้ง 2 จึงนิมนต์ให้โปรดญาติโยม ณ วัดป่าหนองหล่ม ระยะหนึ่ง

หลวงปู่หมุนเดินธุดงค์อยู่หลายสิบปี จนประมาณปี พ.ศ.2520 จึงกลับมายังวัดบ้านจาน ซึ่งในยามนั้นมีสภาพทรุดโทรมมาก ท่านได้พัฒนาและสร้างอุโบสถจนเสร็จสมบูรณ์ ทั้งยังช่วยเหลือลูกศิษย์และสหธรรมิกอีกหลายวัด อาทิ วัดป่าหนองหล่ม, วัดโนนผึ้ง,วัดซับลำใย และศิษยานุศิษย์ในการสร้างถาวรวัตถุและประโยชน์ต่างๆ ต่อพระพุทธศาสนา จนเป็นที่มาของวัตถุมงคลที่ได้รับความนิยมในหลายต่อหลายรุ่น

หลวงปู่หมุนมรณภาพ อย่างสงบ เมื่อวันที่ 11 มี.ค.2546 สิริอายุ 109 ปี พรรษา 86 ภายหลังจากหลวงปู่หมุนมรณภาพ ปรากฏว่าวัตถุมงคลของท่านเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวาง
 
เนื่องด้วย วัดบางปลาหมอ อ.เมือง จ.สุพรรณบุรี ต้องการปัจจัยสมทบทุนเพื่อบูรณปฏิสังขรณ์ เสนาสนะสถานต่างๆ ภายในวัดที่ชำรุดทรุดโทรม

พระสมุห์ธนิตย์ จันทิโก เจ้าอาวาสวัดบางปลาหมอ จึงดำริที่จะจัดสร้างวัตถุมงคล เพื่อนำปัจจัยไปใช้ตามวัตถุประสงค์ดังกล่าวให้สำเร็จลุล่วง จึงนำความปรึกษากับ หลวงปู่อุดมทรัพย์ (หลวงปู่จ่อย) ผู้สืบทอดพุทธาคมจาก หลวงปู่หมุน ฐิตสีโล เพื่อขออนุญาตในการจัดสร้างวัตถุมงคล พระบูชา เหรียญหลวงปู่หมุน โดยตั้งชื่อ วัตถุมงคลหลวงปู่หมุนชุดนี้ว่า "บารมีบรมครู ๕๙" เปรียบดังพึ่งบารมีบรมครูหลวงปู่หมุน เพื่อให้งานบูรณปฏิสังขรณ์วัดบางปลาหมอครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดี

ในการนี้ พระสมุห์ธนิตย์ จันทิโก เจ้าอาวาสวัดบางปลาหมอ มอบหมายให้นายพงศ์พัศ พิทักษ์วงศ์ พร้อมด้วยพี่น้องคณะศรัทธากลุ่มสมุทรโลกบุรี เป็นผู้ดำเนินการจัดสร้างและเปิดจองเช่าบูชาวัตถุมงคลชุดบารมีบรมครู ๕๙

สำหรับวัตถุมงคลชุดนี้ มีชนวนมวลสาร อาทิ ชนวน พระกริ่งหลวงปู่หมุน พิธีสมปรารถนา ปี 2543, ผงพุทธคุณ 350 อย่าง วัดทรัพย์ลำใย หลวงปู่หมุน เสกไว้, กำไลเงิน หลวงพ่อเอียด วัดไผ่ล้อม จ.พระนครศรีอยุธยา, แร่บางไผ่ หลวงปู่จันทร์ วัดโมลี, ชนวนพระกริ่งชินบัญชร หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ฯลฯ

สำหรับวาระประกอบพิธีพุทธาภิเษก กำหนดไว้ในวันอาทิตย์ที่ 26 มิ.ย.2559 เวลา 15.39 น. เป็นต้นไป ที่มลฑลพิธี วัดบางปลาหมอ อ.เมือง จ.สุพรรณบุรี โดยมีพระเกจิคณาจารย์ ร่วมอธิษฐานจิต คือ หลวงปู่อุดมทรัพย์ (จ่อย สิริคโต), พระครูสุนันทโชติ (หลวงปู่นิ่ม โชติธัมโม) วัดพุทธมงคล, พระราชพัฒนโสภณ (หลวงพ่อเณร ญาณวินโย) วัดทุ่งเศรษฐี, พระครูพิศาลจริยาภิรม (หลวงพ่อมหาสุรศักดิ์) วัดประดู่ พระอารามหลวง และพระครูโสตถิธรรมโสภณ (พระอาจารย์แว่น) วัดป่าโคกกลาง จ.กาฬสินธุ์

ผู้สนใจสร้างกุศลร่วมสั่งจองวัตถุมงคลหลวงปู่หมุน รุ่นบารมีบรมครู ๕๙ สอบถามรายละเอียด โทร.09-4873-5359, 08-1192-8246

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/91397890862491_1.jpg)
พระรูปเหมือนปั๊มหลวงพ่อเดิม

พระรูปเหมือนปั๊ม หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ พิมพ์คอตึง เป็นอีกพิมพ์หนึ่งของหลวงพ่อเดิม พุทธสโร ซึ่งได้รับความนิยมและเป็นที่แสวงหาอย่างกว้างขวางพอๆ กับ "พระรูปเหมือนปั๊ม พิมพ์นิยม" อาจเนื่องจากการพิจารณาง่ายกว่ากันมาก การเช่าหาของแท้จึงง่ายกว่า

ประวัติการสร้างแต่เดิมนั้น เคยระบุว่าสร้างก่อน "พิมพ์นิยม" แต่เนื่องจากพิมพ์ด้านหลังไปเหมือนกับ "พิมพ์ด้านหลังของพิมพ์นิยม พิมพ์ดี" จึงมีการตั้งข้อสังเกตว่าน่าจะเป็นการสร้างขึ้นหลัง "พิมพ์นิยม" มากกว่า

หลวงพ่อเดิม เป็นชาวนครสวรรค์โดยกำเนิด เกิดเมื่อปี พ.ศ.2403 บวชในปี พ.ศ.2423 จึงอุปสมบท ณ วัดเขาแก้ว อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรรค์ โดยหลวงพ่อแก้ว วัดอินทาราม (วัดใน) เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาว่า "พุทธสโร" แล้วกลับมาจำพรรษาที่วัดหนองโพ ศึกษาพระธรรมวินัย

มรณภาพในปี พ.ศ.2494 สิริอายุ 92 ปี พรรษา 71

สำหรับพระรูปเหมือนปั๊ม หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ พิมพ์คอตึง จัดสร้างเฉพาะเนื้อทองเหลือง จำนวนไม่เกิน 1,000 องค์ ลักษณะเป็นรูปเหมือนปั๊ม หลวงพ่อเดิมเต็มองค์ นั่งสมาธิ เหนืออาสนะฐานเขียง ลักษณะเป็นธรรมชาติ ศีรษะและลำตัวดูใหญ่ ใบหน้าไม่ประณีตเท่าพิมพ์นิยม ลำคออวบอ้วน เส้นคอเป็นสันหนา 2 เส้น ติดกับคาง ทำให้ใบหน้าของหลวงพ่อดูเชิดขึ้น เอกลักษณ์สำคัญคือ ลักษณะ "คอตึง" อันเป็นที่มาของชื่อพิมพ์ ที่ฐานจารึกอักษรไทยว่า "หลวงพ่อเดิม" สามารถแบ่งย่อยออกได้เป็น 2 บล็อก คือ "บล็อก ตัว "ง" หางสั้น หรือ จีวรถี่" และ "บล็อก ตัว "ง" หางยาว หรือ จีวรห่าง" โดยพิจารณาจาก ตัว "ง" ของคำว่า "หลวง" และบริเวณจีวรด้านขวามือเป็นหลักดังนี้

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/20706457479132_2.jpg)

"บล็อก ตัว "ง" หางสั้น" หรือ "จีวรถี่"

- หางตัว "ง" จะสั้นแค่ครึ่งของตัว "ว" และจะมีเส้นพาดขวางที่กลางตัว "ว" ไปจรดตัว "ล"
- ให้สังเกตริ้วจีวรด้านขวามือของรูปเหมือน ลักษณะช่วงริ้วจีวรจะมีเส้นความถี่ของพิมพ์มากกว่า
- นัยน์ตาหลวงพ่อติดชัดเจน ตาซ้ายต่ำกว่าตาขวา
- หางตัว "พ" มีขีดเฉียงขึ้น
- มีเส้นขีดขวางแนวนอนพาดผ่านผ้าสังฆาฏิไปหาจีวร
- ใต้รักแร้ขวาของหลวงพ่อ มีเส้นขีด 2 เส้นเชื่อมไปจรดจีวร
"บล็อก ตัว "ง" หางยาว" หรือ "จีวรห่าง"
- หางตัว "ง" จะยาวขึ้นไปเกือบอยู่ในแนวเดียวกับหัวตัว "ว" และไม่มีเส้นพาดกลางตัว "ว"
- ให้สังเกตที่ริ้วจีวรด้านขวามือของรูปเหมือน ลักษณะของริ้วจีวรจะห่าง
- ภายในร่องโค้งของผ้าสังฆาฏิ มีขีดเป็นแนวนอน
- รอยพับที่ผ้าสังฆาฏิลึกและร่องใหญ่กว่าพิมพ์ ตัว "ง" หางสั้น
- เส้นลำคอของหลวงพ่อจะเล็กและแคบกว่าพิมพ์ ตัว "ง" หางสั้น

ส่วนพิมพ์ด้านหลังและฐานจะคล้ายกับ "พิมพ์นิยม พิมพ์ดี" โดยเฉพาะบริเวณจีวรด้านล่างซึ่งมีร่องรอยการตกแต่งด้วยตะไบ รวมถึงบริเวณข้อศอก แต่ก็ไม่เหมือนทีเดียว เช่น ตรงท้ายทอยเป็นบ่อยุบลงไป, ฐานจะมีทั้งแบบฐานกลมและฐานเหลี่ยม จากการตกแต่งของช่างที่มีหลายคนหลายฝีมือ ใต้ฐานโดยส่วนใหญ่จะมี "รอยจาร" บางองค์จารยันต์ "พุดซ้อน" บางองค์จารยันต์ "นะซ่อนหัว" บางองค์จารทั้งสองแบบ ซึ่งรอยจารจะเล็กเรียว ต้องส่องด้วยกล้องถึงจะเห็น

การพิจารณาใช้หลักการพิจารณาเบื้องต้นคล้ายกับพิมพ์นิยม คือ เนื่องจากเป็นพระรูปเหมือนปั๊มกระแทก เส้นสายรายละเอียดต่างๆ จึงมีความคมชัดเจน ไม่เบลอ และผิวโลหะจะมีความเรียบ แน่น ตึง ไม่มีรูพรุนอากาศแบบพระหล่อ, ตัวอักษรที่เขียนว่า "หลวงพ่อเดิม" อาจปั๊มไม่ติดหรือมีรอยบุบบู้บี้อันเกิดจากแรงกระแทก เพราะตัวหนังสือเป็นส่วนที่นูนออกมา จึงเป็นจุดที่ได้รับแรงกระแทกมากกว่าจุดอื่น แต่ก็ไม่เป็นทุกองค์ องค์ที่ปั๊มติดสวยๆ สมบูรณ์แบบก็มี

ซึ่งสนนราคาก็จะสมกับความสมบูรณ์แบบเช่นกันครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิศฐ์

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/39734223319424_1.jpg)
พระปิดตาวัดทองยันต์น่อง

จุดเด่นของพระปิดตาวัดทอง (วัดสุวรรณาราม คลองบางกอกน้อย) อยู่ที่มียันต์เป็นเส้นนูนเหมือนเส้นขนมจีนรอบองค์ เรียกขานในวงการ “วัดทองยันต์ยุ่ง”  และหากองค์ใดมียันต์ที่ยุ่งอยู่แล้ว แปะไว้ตรงพระบาท พิมพ์นี้ถือเป็นพิเศษอีกนิด พ่อค้าเรียกราคาแพงขึ้นไปอีกหน่อย เรียกกันว่า “ยันต์น่อง”

อย่างองค์ในภาพ ยันต์เลขหนึ่ง ซึ่งหลายๆ องค์แปะไว้ในช่องว่างกลางองค์พระ เลื่อนลงมาปิดที่พระบาท ก็ต้องเรียก “ยันต์น่อง”

มองโดยภาพรวม เค้าเดิมขององค์พระปิดตามาจากพระมหากัจจายนะ อัครสาวกองค์หนึ่งของพระพุทธเจ้า เหตุที่มีคนทักผิดว่าเป็นพระพุทธเจ้า กับความหลงใหลของคนที่เห็นหลายคน ท่านก็เลยอธิษฐาน แปลงเป็นพระอ้วนเตี้ยพุงพลุ้ย

ชาวบ้านเรียก พระสังกัจจายน์ ยังไม่พอ ก็ยังจินตนาการต่อ ให้ท่านยกมือปิดตา

พระปิดตาวัดทองพิมพ์ทั่วไป มีมือสี่คู่ปิดตา ปิดหู ปิดท้อง ปิดก้น เรียกปิดทวารทั้งเก้า    สมัยก่อน กลัวกันมาก บ้านไหนมีผู้หญิงคลอดลูกเอาไว้ในบ้านไม่ได้ แต่ความจริงแล้วรูปแบบปิดทวารทั้งเก้าคือลายแทงค้นหาทางหนีทุกข์  เมื่อใดที่เห็นแล้วสักแต่ว่าเห็น ได้ยินแล้วสักแต่ว่าได้ยิน ฯลฯ ใจก็จะสงบเย็น ใกล้พระนิพพานเข้าไปเต็มที

ที่พูดกันว่า พุทธคุณของพระช่วยให้อยู่ยงคงกระพันนั้นเป็นความเชื่อขั้นเปลือก เจตนาของผู้สร้างพระอยู่ที่เนื้อใน หากนับถือพระ มั่นคงในศีล 5 ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมย ไม่โกหก ไม่เมาจนเผลอสติไปล่วงเกินใคร ไม่ต้องอาราธนาให้พระช่วย อยู่รอดปลอดภัยทุกคน

หลักการดูพระปิดตาวัดทอง ดูพระแท้หลายๆ องค์จนคุ้นตาแล้วก็จะพบว่า แม้สร้างฝีมือเดียวกัน ภาพรวมๆ คล้ายกัน แต่จริงๆ แล้ว พระทุกองค์ไม่เหมือนกันเลย

อาจารย์ชื้น วัดมหรรณพ์ (ช.อิสรานนท์) เขียนให้ความรู้ไว้ (หนังสืองานศพ อำมาตย์เอกพระยาชลปทานธนารักษ์ เมื่อปี 2515) ว่าวัสดุก็คือโลหะที่ใช้ หลวงพ่อทับเที่ยวไปหามาจากโลหะยอดเจดีย์วัดราชบูรณะอยุธยา โลหะยอดพระปรางค์วัดพุทไธศวรรย์ ฯลฯ เอาไปรวมกับปรอท ทองแดง เงิน ดีบุก ชิน รวม 7 อย่าง เรียกสัตโลหะ

พระปิดตาวัดทอง สร้างทีละองค์ กระบวนการสร้างหุ่นต้นแบบจึงละเอียดลออ ซับซ้อนเมื่อปั้นองค์พระหุ่นอ้วนเตี้ย เขียนยันต์ร่างไว้แล้ว ก็ใช้ขี้ผึ้งผสม ปั้นคลึงรีดให้เรียวเล็กตามขนาดองค์พระ ติดขดไปตามรอยเลขยันต์

ได้หุ่นขี้ผึ้งแล้ว เริ่มด้วยการใช้ดินขี้วัวละเอียดชโลมให้ทั่ว เอาไปพอกด้วยดินหุ่น มัดด้วยเส้นลวด เข้าชนวน  จากนั้นก็ถึงการหล่อ เบ้าต้องเผาให้ให้ร้อนจัด เนื้อทองที่หลอมก็ร้อนจัดละลายใสเหมือนแก้วที่กระทบแสงแดด สองอย่างพร้อมเมื่อไร ก็เริ่มเททองลงหุ่น

เนื้อทองจะวิ่งเข้าไปตามเส้นขี้ผึ้งทั่วถึงกันหมด ไม่ขาดวิ่นแหว่งเว้า สำเร็จรูปออกมาประณีตงดงามทุกองค์ เนื้อพระจะเห็นเป็นสีค่อนข้างขาวค่อนข้างดำ ดำแกมเขียว เหมือนปีกแมลงทับ หรือค่อนข้างแดง แต่ส่วนมากสีจะค่อนข้างดำ (เรียกว่าเนื้อกลับ) ถ้าแกมเขียวก็ดูสีสวยเงางามอย่างสีอื่น เนื้อเมฆพัตรมีบ้าง แต่จำนวนน้อย แต่วิชาที่อาจารย์ชื้นท่านขยักเก็บไว้ ไม่ขยายก็คือ ในร่องลึก ในซอกยันต์พระปิดตาวัดทองทุกองค์ มักจะมีเนื้อดินขี้วัวสีขาวนวลแห้งผากเหลืออยู่   องค์ไหนเจอรอยกะเทาะสีขาววาววับ นั่นน่าจะเป็นผิวปรอท ท่านว่าเป็นหลักฐานบ่งชี้เป็นพระแท้

พระปลอมฝีมือดี นับแต่ฝีมือขี้ยาปั้นหยาบๆ เมื่อราวๆ ปี 2500 มาถึงวันนี้ ทำได้ใกล้เคียงของจริง ขนาดติดที่หนึ่งในงานประกวด เอามาพิมพ์ในหนังสือเล่มใหญ่ เป็นการการันตีซ้ำ ทำให้นักเล่นรุ่นใหม่ไขว้เขว

หลักสำคัญพระปิดตาวัดทองทุกองค์ต้องไม่เหมือนกัน ดูคล้ายกันได้ แต่ทุกเส้นสายต้องไปคนละทาง เพราะปั้นคนละที หลอมหล่อทีละองค์ ถ้ามีองค์หนึ่ง แล้วเจอองค์สองไม่ต้องถามถึงองค์ที่สาม พระเก๊แน่นอน ถ้าถือไว้ก็วางได้ เอาองค์ที่สองไปยืนยัน ขอเงินคืน แล้วคอยดู เซียนใหญ่จะว่าไง?
   พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/54654884090026_2.jpg)
พระปิดตาหลวงปู่ไข่

ที่ว่ากันว่า พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ ชลบุรี มีจำนวนน้อยสุด หายากที่สุด 5 ปี จะปรากฏในวงการพระเครื่องสักองค์นั้น เห็นจะต้องปรับความเชื่อใหม่ เพราะยังมีพระปิดตาหลวงปู่ไข่ วัดเชิงเลน (บพิตรภิมุข) กรุงเทพฯ ที่น้อยกว่า หายากกว่าและราคา คุณพยัพ คำพันธุ์ เขียนไว้ในหนังสือพระปิดตายอดนิยม (สำนักพิมพ์มติชน พ.ศ.2557) ว่า แพงที่สุดอันดับหนึ่งของประเทศไทย

ประวัติหลวงปู่ไข่ ชัดเจน เกิด 5 มิถุนายน พ.ศ.2400 ต.ท่าไข่ อ.เมือง จ.ฉะเชิงเทรา  6 ขวบเป็นสามเณร ศิษย์หลวงพ่อปานวัดโสธรฯ เรียนหนังสือเก่ง เทศน์มหาชาติเก่ง ย้ายไปอยู่วัดน้อย พนัสนิคม เรียนปริยัติที่วัดหงส์ คลองบางกอกใหญ่แล้วไปอยู่วัดลัดด่าน แม่กลอง  บวชเป็นพระ พระอาจารย์เนตร วัดบ้านแหลม เป็นอุปัชฌาย์ เรียนกรรมฐานที่กาญจนบุรี เดินทางแบบธุดงค์ไปมาราว 15 ปี ชื่อเสียงเลื่องลือ ถูกนิมนต์ไปอยู่วัดบางยี่เรือ ธนบุรี 1 พรรษา แล้วก็ออกธุดงค์ต่อ จนกระทั่งมาอยู่วัดเชิงเลน กรุงเทพฯ เป็นวัดสุดท้าย

พระเครื่องที่หลวงปู่ไข่สร้าง ตั้งแต่ปี 2464 มีหลายอย่าง แต่ที่รู้จักคือพระปิดตา เหรียญรูปไข่ และพระอรหังกลีบบัว

ช่วงปลายชีวิตหลวงปู่อาพาธ แต่ไม่ให้หมอดูแลรักษา เล่ากันว่า วันนั้น 7 มิถุนายน พ.ศ.2474  หลวงปู่ให้ลูกศิษย์ไปซื้อดอกไม้ธูปเทียนมา แล้วครองจีวร พาดสังฆาฏิ ผ้ารัดอก เรียบร้อย นั่งสวดมนต์บูชาพระจนจบแล้วท่านก็นั่งสมาธิ

ท่านนั่งสมาธิอยู่นาน นานจนกระทั่งศิษย์สังเกตได้ว่า ที่เห็นหลวงปู่ในท่านั่งนั้น ท่านมรณภาพแล้ว

หลวงปู่ไข่ เป็นพระอาจารย์ไม่กี่รูปที่พิสูจน์ว่ามีฌานแก่กล้า สะกดความเจ็บปวดได้ และที่น่าอัศจรรย์ ท่านรู้วันตายล่วงหน้า ตั้งรับความตายได้องอาจผึ่งผายยิ่งใหญ่มาก   

พยัพ คำพันธุ์ บอกว่าพระปิดตาหลวงปู่ไข่มีสามพิมพ์ พิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง และพิมพ์เล็ก มีสองเนื้อ 1 เนื้อผงคลุกรัก จุ่มรัก และผงสีขาวอมเหลือง แก่น้ำมัน มีภาพสี สภาพต่างกันเป็นองค์ครู ให้ดูเป็นตัวอย่าง 4 องค์

ความรู้จากคุณพยัพผมขออนุญาตเอาไปต่อยอดกับความรู้หนังสืองานศพ พระยาชลประทานธนารักษ์ พ.ศ.2515 อาจารย์ชื้น วัดมหรรณพ์ พรรณนาว่า หลวงปู่ไข่ ใช้สมุดข่อยเก่าแก่ มีเลขยันต์เวทมนตร์ที่ได้ลอกคัดไว้แล้วกับใบลานคัมภีร์เก่าหมดสภาพ มาเผาทำผง รวมกับผงที่ท่านเขียนยันต์อักขระ แล้วลบเก็บไว้ ผสมกับใบมะยม ใบมะตูม ใบมะขวิด เกสรดอกพุทธรักษา อาจารย์ชื้นไม่พูดถึงน้ำมันที่ทำเป็นเชื้อประสานก็ต้องใช้ความรู้คุณพยัพ ท่านใช้น้ำรักคลุกรัก พิมพ์เป็นองค์พระ

แต่ประเด็น “จุ่มรัก” นั้นเป็นประเด็นต้องพิจารณา อาจารย์ชื้น บอกว่า หลวงปู่ไข่ใช้ผงถ่านสมุดข่อยกับใบลานเผา (อย่างเดียว กับส่วนผสมหนักของเนื้อพระ) ผสมน้ำมันตังอิ้ว ทาทั่วองค์พระจนหนา แล้วปิดทองทั่วองค์บ้าง ไม่ทั่วองค์บ้าง เมื่อเก็บไว้นานปี สภาพของผงถ่านและน้ำมันตังอิ้ว จึงดูเหมือนลงรักอย่างหนา ผิวรักมักบางเรียบเนียนแน่นกับผิวองค์พระ แต่สภาพของผงถ่านน้ำมันตังอิ้วมักยับย่น เป็นหลุมบ่อ

เหมือนองค์ในภาพ ด้านหลังบางส่วนกะเทาะหลุดล่อนออก เห็นเนื้อใน สีน้ำตาลแก่ บางองค์ท่านใช้แค่น้ำมันตังอิ้วทาแล้วปิดทอง ผิวพระที่ปรากฏไม่ยับย่นเหมือนผิวตังอิ้วผสมถ่าน แต่เรียบสีค่อนไปทางเขียวแก่ อาจารย์ชื้น ท่านว่า เหมือนสีของยาเขียวใหญ่

ถึงวันนี้ อายุพระปิดตาหลวงปู่ไข่นับจากปีที่เริ่มสร้าง พ.ศ.2464 อีกปีเดียวก็ครบร้อย ดูภาพพระแท้จากองค์ครู ดูแม่พิมพ์ เนื้อหาและผิวพระให้ติดตา วันที่มีบุญอาจได้พระไว้ในมือ จะได้เก็บรักษาไว้ให้ดี ไม่ปล่อยให้หลุดไปเพราะน้ำลายปากเซียน

พระปิดตาหลวงปู่ไข่ที่คุณพยัพ นิยามว่าแพงที่สุดเป็นอันดับหนึ่งของประเทศไทย ของจริงแทบจะไม่มีให้ดู ที่ได้ดูๆ กันจนเผลอ- ไผลหลงไปได้นั้น เป็นพระปลอม วันนี้ฝีมือยังห่างไกล แต่ความที่พระแท้แสนแพง วันหน้าคงประมาทไม่ได้เลย.
   พลายชุมพล


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/30574369761678_3.jpg)
จากเม็ดกระดุม - ถึงซุ้มกอ

พระพิมพ์ดินดิบองค์เล็กพบที่เขาศรีวิชัย อ.พุนพิน และที่ อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี เมื่อปี 2522 และเมื่อปี 2533 รวมกันราว 400 องค์ สัณฐานวงกลมขนาดเหรียญบาท ด้านหลังโค้งนูนเหมือนเม็ดกระดุม ถูกเรียกชื่อพระเม็ดกระดุม ศรีวิชัย

เคยมีคนบอก หากจะยกให้พระรอดศิลปะหริภุญไชยเป็นขุนพลเมืองเหนือ ก็ต้องยอมรับให้พระเม็ดกระดุมศรีวิชัยเป็นขุนพลเมืองใต้ นี่ว่ากันด้วยเส้นสายลายพิมพ์ เชิงชั้นด้านศิลปะและอายุคือความเก่า ประมาณว่าอยู่ในช่วงอายุเฉลี่ย 1 พันปี

อาจารย์พิริยะ ไกรฤกษ์ กล่าวไว้ในหนังสือ รากเหง้าแห่งศิลปะไทย (สำนักพิมพ์ริเวอร์บุ๊ค พ.ศ.2553) ว่า พระพิมพ์ทรงกลม พบที่อำเภอไชยา มีกรอบเป็นจารึกคาถา เย ธรมา ล้อมรอบ จำลองมาจากพระพุทธรูปซึ่งสร้างขึ้นที่แคว้นพิหารของอินเดีย อันเป็นที่ตั้งของพุทธคยาและนาลันทา ในช่วงกลางพุทธศตวรรษที่ 16-17  จึงตีความว่า เป็นพระศากยมุนี ซึ่งทรงเป็นนิรมาณกายของพระพุทธะที่ปรากฏในโลกมนุษย์

มาลัยรักษ์ เขียนไว้ในคเณศ์พร ฉบับ 169 พ.ศ.2549 ว่า ดูจากเส้นสายศิลปะ เฉลี่ยการทำระหว่างปี พ.ศ.1300-1400 มีสีแดงอิฐ สีดำ สีพิกุล สีมอย และสีขาว มีสองพิมพ์ พิมพ์ต้อ พิมพ์ชะลูด เส้นผ่าศูนย์กลางองค์พระราว 2 ซม. พุทธลักษณะพระปฏิมาปางสมาธิศรีวิชัยอย่างชัดเจน  จากพื้นผนัง องค์พระประทับเหนือบัวสองชั้น ชั้นบนเป็นบัวบานเจ็ดกลีบ ชั้นล่างเป็นบัวคว่ำ 3 กลีบ (องค์ในภาพ เป็นพิมพ์ชะลูด ถ่ายไม่ติดบัว) พื้นผนังปรากฏอักขระขนาดเล็กละเอียดรอบองค์พระ

สันนิษฐานว่าเป็นอักษรปัลลวะ ซึ่งใช้กันระหว่างปี พ.ศ.1300-1600 ตรงอักษรปัลลวะ 4 แถวรอบองค์พระ นี่คือปรากฏการณ์ มหัศจรรย์ เส้นตัวอักษรเล็กและคมสมบูรณ์ หากจะเห็นให้ชัดเจนก็ต้องส่องด้วยแว่นขยาย 10 เท่า  ตั้งแต่พบเม็ดกระดุมศรีวิชัยในวงการ ราคาเช่าเริ่มแพงขึ้นหลักหมื่น ของปลอมก็ออกตามมา พิมพ์เล็กเท่าขนาด แต่ทำตัวอักษรให้ชัดไม่ได้ จึงทำพิมพ์ใหญ่ไปอีกเท่า ตัวอักษรที่มี ก็บวมเบี่ยงเบนไม่เป็นเส้นคม   มีคำถาม แกะแม่พิมพ์ตัวอักษรเล็กเท่าเส้นด้าย ได้ไง?

คำตอบสั้นๆ วันนี้ (วันหลังจะขยายให้ฟังยาวๆ) แม่พิมพ์พระ ใช้เทคนิคการทำ “ตราประทับ” แกะแม่พิมพ์ด้วยหินเนื้ออ่อน ใช้เป็นเครื่องหมายการค้าระหว่างอินเดีย-สุวรรณภูมิ ราวๆ พุทธศตวรรษที่ 10-11 พบหลายชิ้น ดินแดนลูกปัด คลองท่อม จังหวัดกระบี่ และแถวพุนพิน ไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ดูภาพพระเม็ดกระดุมอีกที องค์พระถูกกดเป็นร่องหลุมลึกลงไปในก้อนดินเหลือขอบปลิ้นขึ้นมารอบองค์ พระเม็ดกระดุม ศรีวิชัยนี่แหละคือต้นแบบของพระซุ้มกอ พระเครื่องสำคัญของเมืองกำแพงเพชร ซึ่งสร้างราว พ.ศ.1900 สังเกตได้จากรัศมีและฐานบัว

พระซุ้มกอกำแพงเพชรมีหลายพิมพ์ เริ่มที่พิมพ์ใหญ่ไม่มีกนก เดาได้ว่าได้ต้นแบบพระเม็ดกระดุมมาแล้วแกะแม่พิมพ์ใหม่ได้ไม่เหมือน เมื่อแกะอักษรปัลลวะ 4 แถวไม่ได้ ช่างท้องถิ่นทำพิมพ์แรกๆ ก็เว้นที่ว่างเอาไว้ มีความพยายามจะทำ แต่ไม่รู้จักตัวอักษรอินเดีย จึงทำพอเป็นเค้า  ในพระซุ้มกอพิมพ์ใหญ่มีกนกที่เล่นหากันแสนแพง จึงมีเส้นสายคล้ายเลขหนึ่งบ้าง คล้ายหัวพญานาคบ้าง เค้าเดิมของเม็ดกระดุมศรีวิชัย คือการกดแม่พิมพ์ให้จมลงในเนื้อปล่อยขอบให้ปลิ้นขึ้น ยังเหลืออยู่

เอาพระเม็ดกระดุมศรีวิชัย มาวางคู่กับซุ้มกอ พิมพ์ขนมเปี๊ยะ ก็ยิ่งเห็นชัดเจน   ซุ้มกอนี่เอาแบบมาจากศรีวิชัย ก็ไม่ใกล้ไม่ไกลเกินไป 

นี่เอง ทางเดินของศิลปะจากยุคเก่าไปหายุคใหม่ ไปในร่องรอยนี้ ยังไม่เชื่อไปหาพระกำแพงทุ่งเศรษฐีพิมพ์ท้าวกุเวรมาดู  ท้าวกุเวรภาคใต้เรียก “ซัมภล” เป็นของขลังยุคแรกที่พ่อค้าอินเดียเชื่อว่าดีทางโชคลาภพกติดตัวมาค้าขาย ราคาไม่แพงเหมือนซุ้มกอ ใครเห็นใกล้มือรีบคว้าเอาไว้ ทุ่งเศรษฐีเหมือนกัน มีไว้ไม่น่าจะจนเหมือนกัน ว่ากันด้วยศิลปะและอายุความเก่า รวมเรื่องเล่าท้าวกุเวร ไม่เป็นรองพระเครื่องเมืองไหนเลย.
   พลายชุมพล

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/90677939769294_view_resizing_images_1_.jpg)
พระเครื่องเนื้อดินเผาพิมพ์ทรงเต่า พิมพ์ทรงโค หลวงพ่อโบ้ย

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเครื่องของเกจิอาจารย์ทางสุพรรณฯรูปหนึ่งที่มีพุทธคุณสูง และสนนราคาขยับขึ้นไปเรื่อยๆ คือพระเครื่องของหลวงพ่อโบ้ย วัดมะนาว ตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรีครับ ปัจจุบันก็เริ่มหายากขึ้น โดยเฉพาะพระหล่อเนื้อโลหะผสม แต่หลวงพ่อโบ้ยท่านก็ได้สร้างพระเนื้อดินเผาไว้ด้วยเช่นกันครับ

หลวงพ่อโบ้ย เกิดเมื่อปี พ.ศ.2435 เป็นชาวบ้านสามหมื่น ต.บางปลาม้า อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี หลวงพ่ออุปสมบทเมื่ออายุครบ 21 ปี ที่วัดมะนาว ต.ทับตีเหล็ก อ.เมือง จ.สุพรรณบุรี หลังจากนั้นก็จำพรรษาอยู่ที่วัดมะนาว 3 พรรษา ก็เดินทางไปศึกษาด้านพระธรรมวินัยและอักขระขอม ที่วัดชีปะขาว หรือ วัดศรีสุดาราม จากนั้นจึงได้ไปศึกษา ด้านวิปัสสนากรรมฐานที่วัดอัมรินทร์โฆษิตาราม เป็นเวลา 8-9 ปี จึงได้กลับมาจำพรรษาที่วัดมะนาวในปี พ.ศ.2466 หลังจากนั้นก็ได้เดินทางไปศึกษาวิปัสสนากรรมฐานกับหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค จ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อเนียม วัดน้อย เป็นเวลา 1 ปี จึงได้เดินทางกลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดอู่ทอง อ.บางปลาม้า ซึ่งเป็นวัดใกล้บ้านเกิดของท่าน อยู่ที่วัดอู่ทองได้ 1 พรรษา จึงได้ย้ายกลับมาจำพรรษาที่วัดมะนาว

หลวงพ่อโบ้ยเป็นพระที่ถือสมถะ สันโดษ มักน้อย ไม่สะสมทรัพย์ใดๆ วัตรปฏิบัติประจำของท่านคือจะตื่นตั้งแต่ตี 4 ทุกวัน ทำวัตรสวดมนต์จนรุ่งเช้าจึงออกบิณฑบาต เมื่อกลับมาถึงวัดท่านจะนิมนต์พระทุกรูปในวัดยืนเข้าแถว แล้วจะตักข้าวในบาตรของท่านใส่บาตรพระทุกรูป เป็นเช่นนี้ประจำทุกวัน หลวงพ่อโบ้ยจะจำวัดพักผ่อนเพียงวันละ 2-3 ช.ม.

หลวงพ่อโบ้ยเริ่มสร้างพระประมาณปี พ.ศ.2473 เป็นพระเนื้อโลหะผสม โดยชาวบ้านและญาติโยมผู้มีจิตศรัทธาได้นำโลหะต่างๆ มาถวาย เช่น ทองเหลือง ขันลงหิน ช้อนทัพพี เชี่ยนหมากเป็นต้น หลวงพ่อโบ้ยจะหล่อพระในตอนกลางคืนโดยมีชาวบ้าน พระ เณรมาช่วยกันทำ พระเนื้อโลหะผสมของท่านส่วนใหญ่ต้นแบบจะเป็นพระกรุหรือพระเกจิอาจารย์ในยุคเก่านำมาถอดพิมพ์

ในปี พ.ศ.2479 หลวงพ่อโบ้ยได้สร้างพระเนื้อดินเผา ชุดพระเจ้าห้าพระองค์ พระกำแพงศอกเนื้อดิน พระพิมพ์บ้านกร่างคู่เนื้อดิน ชุดพระเจ้าห้าพระองค์เป็นรูปพระพุทธทรงสัตว์ต่างๆ ได้แก่ พิมพ์ทรงโค พิมพ์ทรงสิงห์ พิมพ์ทรงเต่า พิมพ์ทรงไก่ พิมพ์ทรงพญานาค เป็นต้น

ปี พ.ศ.2500 สร้างพระรูปเหมือนเนื้อดิน เนื้อผงธูป และเนื้อชานหมาก

ปี พ.ศ.2505 สร้างเหรียญแปดเหลี่ยม และเหรียญกลมนั่งเต็มองค์ เพื่อแจกในงานฉลองผูกพัทธสีมาฝังลูกนิมิต

วัดมะนาว หลวงพ่อโบ้ย มรณภาพเมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ.2508 สิริอายุได้ 73 ปี 52 พรรษา

พระเครื่องเนื้อโลหะผสมของหลวงพ่อโบ้ยปัจจุบัน บางพิมพ์มีสนนราคาสูงมาก และค่อนข้างหายากแล้วครับ แต่พระเนื้อดินเผายังพอหาได้ไม่ยากนัก เนื่องจากในสมัยก่อนคนต่างถิ่นไม่ทราบว่าเป็นพระของหลวงพ่อโบ้ย

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระเครื่องเนื้อดินเผาพิมพ์ทรงเต่า พิมพ์ทรงโค มาให้ชมกันครับ

ขอขอบคุณคุณป๋อง สุพรรณ ที่กรุณา มอบข้อมูล และรูปภาพจากหนังสือเกจิคณาจารย์ยอดนิยม เมืองสุพรรณ มาให้ เผยแพร่ครับ
  ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/46206171562274_2.jpg)

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน สำหรับท่านที่ชื่นชอบพระกริ่งพระชัยวัฒน์นั้น มีพระกริ่งเก่าอยู่ชนิดหนึ่งที่ประวัติความเป็นมายังไม่ชัดเจนนัก คือ พระกริ่งสวนเต่า มีการสืบค้นกันมานานแล้ว ก็มีความเห็นแตกต่างกันไป แต่พระกริ่งสวนเต่านั้นเป็นพระเก่าแน่นอน มีความสวยงามและนิยมกันมากสนนราคาก็สูงพอสมควรครับ

ทำไมพระกริ่งเก่าที่ไม่มีประวัติชัดเจนนักจึงมีความนิยม เท่าที่เคยได้รับฟังมาก็มีการเล่นหาสะสมกันมานานมาก ตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายเลยทีเดียว ศิลปะของพระกริ่งสวนเต่านั้นนับว่าสวยงาม มีการตบแต่งสวยมาแต่เดิม เท่าที่สังเกตดูแต่ละองค์จะมีพิมพ์ไม่ค่อยเหมือนกันนัก อย่างที่เรียกว่าปั้นหุ่นเทียนทีละองค์

เนื้อของพระกริ่งสวนเต่าก็เป็นเนื้อสัมฤทธิ์ วรรณะออกสีนากปนทอง ผิวกลับ สีน้ำตาลอมดำสวยงาม พระพักตร์เป็นแบบศิลปะไทย มีขอบไรพระศก ทุกองค์ พระเกศเป็นรูปดอกบัวตูม ประทับนั่งบนฐานบัวสองชั้น ส่วนพระหัตถ์นั้นมีแบบต่างๆ มากมายไม่ซ้ำแบบกัน บางองค์ทรงถือดอกบัว บางองค์ทรงอุ้มบาตร หรือหอยสังข์ ส่วนมากที่เห็นจะขัดสมาธิเพชร และส่วนใหญ่มีประคำที่พระศอ ฝีมือช่างที่ปั้นหุ่นและตบแต่งเป็นช่างคนเดียวกัน

ด้วยศิลปะของพระกริ่งสวนเต่าที่สวยงาม จึงสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นฝีมือช่างหลวง และการมีรายละเอียดที่ไม่ค่อยซ้ำกันเลย จึงคาดว่าคงมีจำนวนไม่มากนัก และพระแท้ๆ ก็ไม่ค่อยพบเช่นกัน

มีการสันนิษฐานกันไปหลายทางในเรื่องของประวัติการสร้าง และใครคือผู้สร้างพระกริ่งสวนเต่า แต่ก็เรียกชื่อนี้กันมานานตั้งแต่โบราณ มีกระแสหนึ่งที่กล่าวไปในทางเดียวกันว่า พระกริ่งสวนเต่านี้สร้างในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และทำพิธีเททองหล่อในพระบรมมหาราชวัง วัดพระศรีรัตนศาสดาราม ณ บริเวณสวนเต่า ส่วนรายละเอียดอื่นๆ นั้นยังไม่ทราบว่าพระสงฆ์ท่านใดเป็นผู้ปลุกเสกบ้าง แต่ก็เชื่อกันมาแบบนี้ยาวนานแล้ว

ครับเรื่องประวัติที่ชัดเจนก็ยังไม่มีเอกสารยืนยันได้ แต่ฝีมือการสร้างที่สวยงาม เนื้อโลหะยอดเยี่ยมนี้ จึงเป็นพระกริ่งที่มีความสำคัญแน่นอน และน่าจะเป็นช่างหลวง เพียงแต่ยังเป็นความลึกลับอยู่จนถึงปัจจุบันในยุคหลังๆ ต่อมาก็มีบางวัดสร้างพระกริ่งรูปแบบพระกริ่งสวนเต่าเช่นกัน แต่ศิลปะยังสู้กันไม่ได้ และกระแสเนื้อมักจะออกเป็นแบบทองเหลืองเสียเป็นส่วนใหญ่

ถึงแม้ว่าประวัติการสร้างยังไม่มีเอกสารยืนยันที่ชัดเจนก็ตาม แต่ก็ได้รับความนิยมกันมายาวนานจนถึงปัจจุบัน และก็หาแท้ๆ ยากเสียด้วย ผู้ที่ครอบครองก็มักจะหวงแหนกันมาก และส่วนใหญ่ก็ได้รับมรดกตกทอดเสียเป็นส่วนใหญ่

พระอีกหลายๆ อย่างก็ยังไม่ทราบประวัติที่ชัดเจนนัก ก็เป็นเรื่องที่น่าศึกษาและค้นคว้ามาก เนื่องจากเป็นพระเก่าและเป็นพระแท้แน่นอน เพียงแต่ประวัติที่ยังคลุมเครือว่าเป็นพระของวัดใดใครสร้าง และในสมัยโบราณก็ไม่ค่อยได้มีการบันทึกการสร้างเท่าใดนัก จึงเป็นเรื่องของนักนิยมพระเครื่องรุ่นต่อๆ มาต้องศึกษาค้นคว้ากันต่อไป

ในวันนี้ผมขอนำรูปพระกริ่งสวนเต่า มาให้ชมกันสัก 2 องค์ครับ
  ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/44366879430082_view_resizing_images_1_.jpg)
หนุมาน หน้าโขนงาแกะ ของหลวงพ่อสุ่น

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน ในบรรดาเครื่องรางที่เป็นรูปหนุมานแล้ว ถือว่า หนุมานหลวงพ่อสุ่น หายากที่สุด และนิยมที่สุด กรรมวิธีการสร้างนั้นก็ทำได้ยากตามตำรับของหลวงพ่อสุ่น ส่วนในเรื่องประสบการณ์นั้นก็มีการเล่าขานสืบต่อมามากมายครับ

หลวงพ่อสุ่นนั้นประวัติโดยละเอียดไม่มีผู้บันทึกไว้ จึงสืบค้นยากมาก แต่ก็พอจะทราบเพียงคร่าวๆ ว่า หลวงพ่อสุ่นนามเดิมว่า สุ่น ตระกูล ปานกล่ำ เป็น ชาวนนทบุรีโดยกำเนิด เกิดประมาณปี พ.ศ.2403 ท่านอุปสมบทเมื่อไรไม่มีใครทราบ แต่ที่ทราบคือฉายาของท่านคือ "จันทโชติ" จำพรรษาอยู่ที่วัดศาลากุน ในสมัยที่ท่านเป็นพระลูกวัดนั้น ชาวบ้านก็เริ่มเลื่อมใสศรัทธาในปฏิปทาการปฏิบัติธรรมของท่าน พอเจ้าอาวาสองค์เดิมมรณภาพ ชาวบ้านตลอดจนทายกได้อาราธนาท่านเป็นเจ้าอาวาสสืบแทน

หลวงพ่อสุ่นเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ กิจวัตรประจำวันของท่านคือจะตื่นแต่ย่ำรุ่ง มีไม้กวาดติดมือ ทำความสะอาดลานวัดของท่านจนสะอาดตาจึงพอ และชาวบ้านในสมัยนั้นก็จะร่วมมือกันในการพัฒนาวัดเป็นอย่างดี ส่วนการจำวัดนั้นท่านจะจำวัดน้อยมาก ท่านจะนั่งวิปัสสนากรรมฐานทุกคืนจนดึกดื่นค่อนคืน

ส่วนการศึกษาเล่าเรียนนั้นไม่มีใครทราบว่าท่านศึกษามาจากที่ไหน รู้แต่เพียงว่าท่านจะสนิทสนมกับหลวงปู่กลิ่น วัดสะพานสูง มีอะไรถึงกันหมด ไปมาหาสู่กันเป็นประจำ หลวงพ่อสุ่นเป็นพระที่มีเมตตาใครเจ็บไข้ได้ป่วยท่านก็จะช่วยรักษาให้หายทุกคนไป

ในเรื่องการสร้างเครื่องรางของขลังนั้น ท่านสร้างเพียงผ้าประเจียดและหนุมานเท่านั้น หลวงพ่อสุ่นได้ปลูกต้นรักซ้อนและต้นพุดซ้อนไว้ตั้งแต่ท่านยังเป็นพระลูกวัด โดยท่านจะทำน้ำมนต์รดอยู่ทุกวัน พอต้นรักแก่ได้ที่และได้ฤกษ์ดีแล้ว ท่านก็จะทำการพลี แล้วจึงนำมาตากจนแห้งดีแล้ว ท่านก็จะให้ไปตามช่างมาแกะ ทราบว่าช่างที่มาแกะนั้นอยู่ที่กรุงเทพฯ มีฝีมือทางแกะสลัก ระหว่างที่แกะหนุมานนั้น ช่างจะมาอยู่กินนอนที่วัด พอแกะเสร็จจึงจะกลับ และเมื่อท่านจะทำอีกช่างก็มาแกะที่วัดอีกเช่นเคย เมื่อช่างแกะหนุมานเสร็จได้จำนวนแล้ว หลวงพ่อสุ่นก็จะนำหนุมานทั้งหมดมาใส่บาตรของท่าน แล้วเอาผ้าขาวมาห่อไว้อีกที เก็บไว้ในกุฏิของท่าน

พอวันเสาร์ท่านก็จะให้ลูกศิษย์ยกเข้าไปในโบสถ์แล้วบวงสรวงพลี เสร็จแล้วท่านจะปิดประตูหน้าต่างลั่นดาลโบสถ์ทั้งหมด โดยท่านอยู่ในโบสถ์องค์เดียว ปลุกเสกและจัดเวรยามไม่ให้ใครไปรบกวน ในขณะที่ท่านกำลังปลุกเสกอยู่ บางครั้งเกือบสว่างบางทีก็เที่ยงคืน ท่านจะทำประจำทุกๆ วันเสาร์ พอเสร็จแล้วท่านก็จะมาปลุกเสกต่อในกุฏิเช่นนี้ตลอดมา จนกระทั่งครบถ้วนตามวิธีการของท่าน ท่านถึงจะแจกลูกศิษย์ลูกหาทั่วไป

หนุมานของหลวงพ่อสุ่นนั้น จะมีทั้งแบบหน้ากระบี่และแบบหน้าโขน เนื้อของหนุมานก็มีทั้งที่เป็นเนื้อไม้รักและไม้พุดซ้อน และที่เป็นงาแกะ แต่ที่เป็นงาแกะนั้นมีน้อยกว่า หลวงพ่อสุ่นมรณภาพใน ปีพ.ศ.2482 ปัจจุบันนั้นหาชมของแท้ได้ยากมากครับ และในวันนี้ผมได้นำรูปหนุมานหน้าโขน งาแกะ ของหลวงพ่อสุ่น จากหนังสือตามรอยตำนานเครื่องราง ของขลังขมังเวทย์ มาให้ชมกันครับ
  ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/13952949684527_14502019291450201998l_1_.jpg)
พระรูปเหมือนปั๊มรุ่นแรก หลวงพ่อมุ่ย วัดดอนไร่

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ในจังหวัดสุพรรณฯ มีพระเกจิอาจารย์อยู่หลายรูปที่เป็นที่รักเคารพของชาวบ้านมาก หลวงพ่อมุ่ย วัดดอนไร่ ก็เป็นอีกรูปหนึ่งที่มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่าง และเป็นที่นิยมในสังคมผู้นิยมพระเครื่องครับ

หลวงพ่อมุ่ย พุทธรักขิโต เกิดวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ.2432 ที่บ้านดอนไร่ อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี ครอบครัวมีอาชีพทำนา ในวัยเด็กนิสัยเยือกเย็น พูดน้อย หลวงพ่อมุ่ยได้เข้ารับการอุปสมบทครั้งแรกเมื่อใดไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด อุปสมบทได้ประมาณ 10 พรรษา ก็ได้ลาสิกขาแต่ไม่นานก็เกิดล้มป่วยแทบเอาชีวิตไม่รอด ยากดูแลรักษาให้หายได้ จึงตั้งสัจอธิษฐานไว้ว่า หากหายจากอาการเจ็บป่วยจะขอบวชในพระพุทธศาสนาไปตลอดชีวิต

ในปี พ.ศ.2465 วันที่ 22 มีนาคม หลวงพ่อมุ่ยจึงได้อุปสมบทครั้งที่ 2 ที่วัดดอน บุบผาราม ได้รับฉายาว่า "พุทธรักขิโต" โดยมีพระครูธรรมสารรักษา (อ้น ติสโส) วัดดอนบุบผาราม เป็นพระอุปัชฌาย์ ปี พ.ศ.2466 ชาวบ้านได้นิมนต์หลวงพ่อมาจำพรรษาที่วัดดอนไร่ ท่านได้ริเริ่มพัฒนาวัดตั้งแต่นั้นมา ปีพ.ศ.2475 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดดอนไร่ และปี พ.ศ.2502 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นที่พระครูสุวรรณวุฒาจารย์

หลวงพ่อมุ่ยเป็นพระสมถะ ปฏิบัติตนอยู่ในกรอบของพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด มีความเมตตาแก่สัตว์โลกทั่วไปทุกหมู่เหล่าทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อพระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่ ขยันในการศึกษาหาความรู้ทุกด้าน โดยเฉพาในเรื่องตัวเลขอักขระยันต์คาถาเข้มขลังยิ่งนัก ทำให้วัตถุมงคลของหลวงพ่อมุ่ยทุกรุ่นได้รับความนิยมอย่างมากจากนักนิยมพระเครื่อง อาทิ รูปเหมือนปั๊ม พระสมเด็จฯ พระกริ่ง เหรียญรูปเหมือน ตะกรุด ผ้ายันต์และแหวน

หลวงพ่อมุ่ยมรณภาพเมื่อวันที่ 15 มกราคม พ.ศ.2517 สิริอายุได้ 85 ปี

ในวันนี้ผมได้นำพระรูปเหมือนปั๊มรุ่นแรกที่มีความนิยมกันมาก พระรูปเหมือนรุ่นนี้มีการแกะชื่อของหลวงพ่อผิด โดยตัวไม้เอกแกะผิดเป็นไม้โท กลายเป็นคำว่า "มุ้ย" และพระรุ่นนี้เป็นพระรูปเหมือนรุ่นนิยมครับ

ขอขอบคุณการเอื้อเฟื้อข้อมูลและรูปภาพจากหนังสือเกจิคณาจารย์ยอดนิยมเมืองสุพรรณ โดยสมาคมพระเครื่องพระบูชาสุพรรณบุรีมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
  ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/96185148134827_1.jpg)
พระกรุวัดจุฬามณี จ.พิษณุโลก

"พระกรุวัดจุฬามณี นับเป็นพระกรุสำคัญของพิษณุโลกที่มีอายุเก่าแก่ และมีพุทธศิลปะที่เป็นไปตามคติและฝีมือช่างพื้นเมือง"

จากกำแพงเพชรมาที่พิษณุโลกกันบ้าง "เมืองพิษณุโลก" ถือเป็นหนึ่งในเมืองพระของไทยเช่นกัน มีวัดวาอารามโบราณและการปรากฏของพระกรุเก่ามากมาย หนึ่งในนั้น คือ "วัดจุฬามณี" ซึ่งจัดเป็นวัดเก่าแก่ที่สุดของจังหวัดพิษณุโลก สันนิษฐานว่าสร้างโดยขอมเมื่อสมัยเรืองอำนาจอยู่ในดินแดนสุวรรณภูมิ และน่าจะเป็นเมืองศูนย์กลางทางศาสนา ด้วยปรากฏเทวสถานเป็น "พระปรางค์ศิลาแลง" เก่าแก่ประดับลายปูนปั้นงดงามมาก แม้ในปัจจุบันจะชำรุดเสียหายไปมาก แต่ร่องรอยแห่งฝีมือชั้นครูและคติเทวสถานของขอมยังปรากฏให้เห็นอยู่

ชื่อ "วัดจุฬามณี" นี้ พบเป็นครั้งแรกในพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับกรมพระปรมานุชิตชิโนรส ปรากฏความว่า "ศักราช 810 ปีมะโรง สัมฤทธิศก สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเจ้า สร้างพระวิหารวัดจุฬามณี" และ "ศักราช 811 ปีมะเส็ง เอกศก สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเจ้า ทรงผนวช ณ วัดจุฬามณี ได้แปดเดือนแล้วลาผนวช" ซึ่งไปตรงกับพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาฉบับจักรพรรดิพงษ์ (จาด) ที่กล่าวไว้ว่า "ศักราช 810 ปีมะโรง สัมฤทธิศก สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเจ้า สร้างพระวิหารวัดจุฬามณี" อันแสดงให้เห็นว่า วัดจุฬามณีมีความสำคัญมากในสมัยอยุธยาเรืองอำนาจ ถึงขนาดพระมหากษัตราธิราชเจ้าทรงปฏิสังขรณ์ สร้างโบราณสถานต่างๆ จนถึงทรงผนวชอยู่นาน 8 เดือน

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/52047028889258_2.jpg)

ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งมีการตั้ง "โบราณคดีสโมสร" ขึ้น เพื่อสืบค้นประวัติศาสตร์และโบราณคดีของไทยอย่างจริงจัง ในระยะนี้มีความพยายามที่จะเสาะหา "วัดจุฬามณี" ซึ่งมีปรากฏในพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา แต่ก็มิได้พบสถานที่ใดจะมีความเป็นไปได้ตามหลักฐานที่ปรากฏ

จนกระทั่งรัตนโกสินทร์ศกที่ 126 (พ.ศ.2451) สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้ากรมขุนลพบุรีราเมศวร์ เสด็จขึ้นไปตรวจราชการหัวเมืองฝ่ายเหนือ ได้ทรงพบวัดหนึ่งชื่อวัดจุฬามณี ที่เมืองพิษณุโลก มีศิลาจารึกปรากฏอยู่บริเวณหน้ามณฑปรอยพระพุทธบาทจำลอง โดยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช โปรดให้จารึกไว้ในคราวที่ทรงจำลองรอยพระพุทธบาทที่สระบุรี ซึ่งค้นพบในสมัยพระเจ้าทรงธรรม มาประดิษฐาน ณ วัดจุฬามณี แห่งนี้ เมื่อจุลศักราช 1180 (พ.ศ.2222) ความว่า "ตีความตามนาม "จุฬามณี" นั้นเป็นชื่อของพระมหาเจดีย์จุฬามณี ตามคติพุทธศาสนาที่เชื่อว่าเป็นมหาเจดีย์ประดิษฐานพระเกศาธาตุขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งพระมหาเจดีย์นี้ประดิษฐานอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เป็นที่เคารพสักการะของเทพยดาทั้งมวล ผู้ใดทำกุศลผลบุญอันมหาศาลจะได้ขึ้นไปสักการะองค์พระมหาเจดีย์จุฬามณีนี้"

วัดสำคัญที่เก่าแก่ผ่านยุคผ่านสมัยมาหลายร้อยปีดังเช่น "วัดจุฬามณี" ก็ย่อมต้องมีพระเครื่องที่มีชื่อเสียงอย่างแน่นอน ซึ่งได้รับการขนานนามตามชื่อวัดว่า "พระกรุวัดจุฬามณี" หรือบางท่านก็เรียก "พระกรุน้ำ" เนื่องจากสมัยโบราณวัดจุฬามณีอยู่ริมลำน้ำน่าน เมื่อผ่านกาลเวลาเนิ่นนาน พระเจดีย์ที่บรรจุพระจึงถูกน้ำกัดเซาะ ทำให้พระส่วนใหญ่แช่อยู่ในน้ำ

พระกรุวัดจุฬามณี ลักษณะเป็นพระเนื้อดินเผา สีขององค์พระจึงมีหลายวรรณะ แต่จะมีพุทธลักษณะโดดเด่นอันเป็นเอกลักษณ์สำคัญ คือ องค์พระมีขนาดเขื่อง ขอบพิมพ์ทรงไม่สู้จะเรียบร้อยนัก ลักษณะการกดแม่พิมพ์มีทั้งกดด้านหน้าและด้านหลัง จึงมักจะปรากฏขอบวงนอกของแม่พิมพ์ด้านที่กดพิมพ์หลังปลิ้นขึ้นมาเล็กน้อย ผิวพื้นด้านที่กดพิมพ์หลังจะเว้าเป็นแอ่งกระทะน้อยๆ ส่วนด้านที่กดพิมพ์หน้าพื้นผิวจะแอ่นโค้งออก ไม่ปรากฏขอบวงนอกปลิ้นขึ้น และไม่จำเป็นจะต้องกดด้านใดด้านหนึ่ง

ดังนั้นด้านหน้าอาจจะมีขอบวงแม่พิมพ์ปลิ้นและพื้นเว้า ส่วนด้านหลังอาจจะไม่มีขอบปลิ้นและแอ่นโค้งก็เป็นได้ เนื่องจากการกด แม่พิมพ์ทั้งสองด้านนี้เอง ทำให้พระกรุวัดจุฬามณีแบ่งแยกออกเป็นหลายพิมพ์ อาทิ พิมพ์หน้าฤๅษี หลังนาง, พิมพ์หน้าฤๅษีเปลวเพลิง หลังนาง, พิมพ์ชินราช หลังนาง, พิมพ์รัศมี หน้าเดียว และพิมพ์หน้านาง หลังนาง เป็นต้น

จุดสังเกตสำคัญอีกประการหนึ่งของ พระกรุวัดจุฬามณี ก็คือ องค์พระส่วนใหญ่แช่อยู่ในน้ำ ผิวขององค์พระจะไม่เรียบตึง จะมีรอยหดเหี่ยวและรูพรุนน้อยๆ บางองค์เห็นเม็ดกรวดทรายอย่างชัดเจน

พระกรุวัดจุฬามณี จังหวัดพิษณุโลก นับเป็นพระกรุสำคัญของพิษณุโลกที่มีอายุเก่าแก่ และมีพุทธศิลปะที่เป็นไปตามคติและฝีมือช่างพื้นเมือง ซึ่งมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

จึงทำให้เป็นที่นิยมสะสมกันอย่างแพร่หลาย ครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/35145019574297_1.jpg)
พระปางเปิดโลก วัดสุสาน

"พระปางเปิดโลก เป็นพระพุทธรูปในอิริยาบถยืนอยู่บนดอกบัว พระหัตถ์ทั้งสองห้อยลงข้างพระวรกาย แบฝ่าพระหัตถ์ทั้งสองออกไปข้างหน้า เป็นกิริยาทรงเปิดโลก บางแบบยกฝ่าพระหัตถ์ทั้งสองขึ้น"

พระปางเปิดโลก เป็นปางหนึ่งในพระพุทธรูปปางต่างๆ 66 ปาง ซึ่งได้รับการรังสรรค์โดยกำหนดตามพระอิริยาบถต่างๆ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อันนับเป็นปางที่มีความหมายและความสำคัญทางพระบวรพระพุทธศาสนาสืบมาถึงปัจจุบัน และเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวาง

ตามพุทธประวัติได้กล่าวถึง "พระปางเปิดโลก" ไว้ดังนี้

"...หลังจากที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ในวันอาสาฬหบูชา ณ นครสาวัตถี แล้วได้เสด็จจำพรรษาที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ของท้าวสักกะเทวราช เพื่อแสดงธรรมโปรดพระมารดาที่ประทับอยู่บนสวรรค์ชั้นดุสิต พระพุทธองค์ทรงแสดงพระธรรมเทศนา (พระอภิธรรม) แก่พระมารดา ในที่สุดแห่งเทศนา พระมารดาทรงบรรลุโสดาปัตติผล เป็นพระโสดาบัน ครั้นอยู่จำพรรษาปวารณาครบ 3 เดือน จึงได้ตรัสกับท้าวสักกะเทวราช ว่ามีพระประสงค์จะเสด็จกลับยังโลกมนุษย์ ท้าวสักกะเทวราชจึงได้นิรมิตบันไดทั้ง 3 คือ บันไดทอง บันไดแก้ว บันไดเงิน ตีนบันไดทั้ง 3 ตั้งอยู่ที่ประตูเมืองสังกัสสะนคร ส่วนหัวบันไดพาดอยู่ที่เขาสิเนรุ พระพุทธองค์เสด็จลงทางบันไดแก้วตรงกลาง เทวดาลงทางบันไดทองทางด้านขวา มหาพรหมลงทางบันไดเงินทางด้านซ้าย ในขณะที่เสด็จลงจากเทวโลกนั้น พระพุทธองค์ทรงทำยมกปาฏิหาริย์อีกครั้งหนึ่ง คือ ทรงเปิดโลกทั้ง 3 ให้แก่ เทวโลก มนุษย์โลก และยมโลก พร้อมทั้งทรงเปล่งพระฉัพพรรณรังสี ทำให้สัตว์โลกทั้ง 3 มองเห็นกันและกัน เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่ง อนึ่ง พุทธบริษัทที่เห็นพุทธานุภาพแล้ว ล้วนแต่ปรารถนาพุทธภูมิ ..."

ด้วยเหตุดังกล่าว ภายหลังจึงมีผู้สร้าง "พระพุทธรูปปางเปิดโลก" เพื่อระลึกถึงวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จลงมาจากเทวโลกในวันปาฏิบท คือ วันแรม 1 ค่ำ เดือน 11 และวันนั้นจึงเป็นปฐมเหตุแห่ง วันเทโวโรหณะ หรือวันตักบาตรเทโวโรหณะ อีกด้วย

พระพุทธรูปปางเปิดโลก เป็นพระพุทธรูปในพระอิริยาบถยืนอยู่บนดอกบัว พระหัตถ์ทั้งสองห้อยลงข้างพระวรกาย แบฝ่าพระหัตถ์ทั้งสองออกไปข้างหน้า เป็นกิริยาทรงเปิดโลก บางแบบยกฝ่าพระหัตถ์ทั้งสองขึ้น

และก็เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่ เมื่อเร็วๆ นี้ ทางวัดสุสาน อ.เมือง จ.นครราชสีมา หลังบิ๊กซีโคราช วัดเก่าแก่ "ตำนานสุสานศักดิ์สิทธิ์" แห่งเมืองโคราช ได้ดำเนินการสร้าง "พระกาฬ (ราหู)" ขนาด 8.8 เมตร เพื่อหาทุนบูรณะดีดอุโบสถ ซึ่งมี "องค์หลวง พ่อทอง" เป็นพระประธานอายุกว่า 200 ปี สร้างในคราวที่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชมาพักทัพ ณ บริเวณวัดสุสานแห่งนี้ โดยเมื่อวันที่ 4 เมษายน พ.ศ.2558 ที่ผ่านมา ทางวัดได้จัดพิธีเททองบรวงสรวงเพื่อขออนุญาตพระประธาน ให้ช่างได้ดำเนินการเจาะหาแนวคานองค์หลวงพ่อทอง เพื่อดีดองค์พระให้ญาติโยมได้ลอดเสริมสิริมงคล ปรากฏว่าได้พบพระปางเปิดโลก เนื้อสัมฤทธิ์ ขนาดสูงขนาด 4.5 ซ.ม.

พระปางเปิดโลกเนื้อสัมฤทธิ์นี้ ไม่ทราบว่าเป็นกรุดั้งเดิมตั้งแต่สมัยที่อาราธนาองค์หลวงพ่อทองมาประดิษฐานเป็นพระประธานหรือของอดีตเจ้าอาวาสที่ได้บูรณะอุโบสถเมื่อปี พ.ศ.2517 ซึ่งครั้งนั้น หลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่ ได้มาจำพรรษา ณ วัดสุสาน

ทางวัดสุสาน จึงมีความประสงค์ที่จะมอบแก่ญาติโยมผู้มีจิตศรัทธาทำบุญร่วมบูรณะอุโบสถและสร้างพระราหู 8.8 เมตร เพื่อความเป็นสิริมงคล โดยร่วมบุญ 1,500 บาท จะได้รับพระปางเปิดโลก 1 องค์ ติดต่อสอบถามได้ที่ พระอธิการชาติชาย ติขวฺวีโร เจ้าอาวาสวัดสุสาน หรือคุณวินัย ศิลาเริง ไวยาวัจกร โทร.08-5303-6030 และ 08-1865-7011 ...

สร้างบุญยิ่งใหญ่ รับสุดยอดวัตถุมงคล "พระปาง เปิดโลก" ปางอัศจรรย์ครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/57147858167688_1.jpg)
หลวงพ่อดำ วัดช่องแสมสาร

"เป็นพระพุทธปฏิมากรศักดิ์สิทธิ์องค์หนึ่ง ซึ่งชาวประมงฝั่งตะวันออก เลื่อมใสศรัทธา ทุกครั้งที่ออกทะเลมักจะไปนมัสการและขอพร ชาวประมงทุกคนจะกลับมาโดยสวัสดิภาพ มีโชคได้สินทรัพย์จากทะเลเป็นกอบเป็นกำ"

พระสัมพุทธมหามุนีศรีคุณาศุภนิมิตหรือหลวงพ่อดำ ประดิษฐานในพระวิหารวัดช่องแสมสาร ต.แสมสาร อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี เป็นพระพุทธรูปปางสมาธิสูง 5 เมตร มีรูปใบหน้าอิ่มเอิบ ดวงตาทอดต่ำลงแผ่เมตตาให้กับผู้คนที่เดินทางมากราบไหว้ นับเป็นพระพุทธปฏิมากรศักดิ์สิทธิ์องค์หนึ่ง ซึ่งชาวประมงฝั่งตะวันออกเลื่อมใสศรัทธา ทุกครั้งที่ออกทะเลมักจะไปนมัสการและขอพร ชาวประมงทุกคนจะกลับมาโดยสวัสดิภาพ มีโชคได้สินทรัพย์จากทะเลเป็นกอบเป็นกำ

ตาม "ตำนานหลวงพ่อดำ" ระบุว่า เมื่อปีพุทธศักราช 2501 หลวงพ่อดำรง คุณาสโภ ได้เดินทางจาก จ.สุพรรณบุรี มาปักกลด ณ บริเวณพระเจดีย์เก่าบนเขาของวัดช่องแสมสาร หลวงพ่อดำรงได้เล่าให้ญาติโยมที่ไปกราบนมัสการให้ฟังว่า ท่านจำพรรษาอยู่วัดเขาขึ้น อ.เดิมบางนางบวช จ.สุพรรณบุรี สาเหตุที่เดินทางมายังสถานที่แห่งนี้ เพราะฝันว่าเทพยดาองค์หนึ่งบอกให้ไปสร้างพระพุทธรูปไว้ใกล้ๆ พระเจดีย์เก่าองค์หนึ่งบนเขาชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก "ในภายภาคหน้า พระประธานองค์นี้จะกลายเป็นพระที่ศักดิ์สิทธิ์ และมีประชาชนให้ความเคารพนับถือเดินทางมากราบไหว้กันเป็นจำนวนมาก เนื่องจากบริเวณแห่งนี้มีความเหมาะสมที่จะบูรณะให้กลายเป็นแหล่งรักษาศีลและความสงบให้กับชาวพุทธศาสนิกชนเป็นอย่างมาก..."

หลวงพ่อดำรงจึงได้ออกเดินทางจากวัดเขาขึ้นกว่าจะถึงวัดช่องแสมสารเป็นเวลาหลายวัน เมื่อครั้นมาจนถึงบ้านช่องแสมสาร ท่านทราบว่าเป็นสถานที่มีภูมิทัศน์ตรงกับสภาพที่ท่านนิมิตฝัน ท่านจึงชักชวนญาติโยมช่วยกันบริจาควัสดุในการสร้างพระพุทธปฏิมากร ซึ่งได้รับศรัทธาร่วมมือด้วยดี ในสมัยนั้นยังไม่มีทางรถยนต์ จึงจำเป็นต้องใช้แรงงานคนแบกขนวัสดุขึ้นไป การสร้างใช้เวลาสร้างประมาณ 2 ปี จึงแล้วเสร็จและทารักสีดำ ตั้งเป็นสง่าอยู่กลางแจ้ง โดยไม่มีหลังคาคลุมแต่อย่างใด ชาวบ้านชาวเรือและผู้พบเห็นจึงเรียกว่า "หลวงพ่อดำ" กันจนติดปาก ทั้งๆ ที่ตอนสร้างเสร็จท่านได้ถวายนามว่า "พระสัมพุทธมหามุนีศรีคุณาศุภนิมิต" ซึ่งชื่อในตอนท้าย มีความหมายระบุว่า เป็นพระที่เกิดจากความฝันดี

หลังจากสร้างเสร็จประมาณ 1 เดือน ได้จัดงานฉลองพระและประกอบพิธีเบิกพระเนตร ในครั้งนั้นได้มีการผูกหุ่นฟาง 2 หุ่น เพื่อเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อดำ หลังจากเสร็จพิธีก็เผาหุ่นฟาง หลวงพ่อดำได้ตั้งตากแดดอยู่กลางแจ้งเป็นเวลาถึง 10 ปีเศษ จนมีชาวประมงจากจังหวัดสมุทรปราการแล่นเรือผ่านมาเห็นหลวงพ่อดำตากแดด จึงบนขอพรว่าออกเรือเที่ยวนี้ขอให้ได้ 200,000 บาท จะมาทำหลังคาให้

ปรากฏว่าได้ดังคำขอ จึงเอาเงินมาฝากให้นายเจริญ ทิศาบดี ผู้ใหญ่บ้าน ช่วยทำหลังคาแต่ก็ไม่มีฝา เมื่อฝนตกก็สาดเปียก ต่อมาชาวประมงอีกรายผ่านมาก็บนหลวงพ่อดำอีก ขอให้จับปลาได้เยอะๆ จะมากั้นฝาให้ ปรากฏว่าได้สมหวังก็เอาเงินมาฝากผู้ใหญ่ให้ช่วยทำต่อไป สภาพวิหารหลวงพ่อดำในขณะนั้น จึงเป็นเพียงมีหลังคาและฝาไม้สามด้าน มีชาวบ้านและชาวเรือต่างขึ้นไปนมัสการกราบไหว้เป็นจำนวนมากและมักประสบผลสำเร็จ

หลังจากสิบปีผ่านไป สภาพของวิหารชำรุดทรุดโทรมจนใช้งานไม่ได้ นายเสน่ห์ พิทักษ์กร สมาชิกสภาจังหวัดชลบุรี ได้ร่วมมือกับพระครูวิสารทสุตากร เจ้าอาวาส พร้อมชาวบ้าน ร่วมกันสร้างเป็นวิหารจัตุรมุข ภายในมีจิตรกรรมฝาผนัง และมีภาพปูนปั้นเรื่องราวพุทธประวัติ ซึ่งหาชมได้ยากในปัจจุบัน

ครั้นสร้าง "วิหารหลวงพ่อดำ" เสร็จ ได้ทำพิธีเปิดวิหารอย่างเป็นทางการ เมื่อ วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2532 ในแต่ละวันมีประชาชนเดินทางไปนมัสการขอบนและแก้บนมิได้ขาดด้วยไข่ต้มและพวงมาลัยดอกไม้สด ตามความเชื่อว่าหลวงพ่อดำคุ้มครองรักษาให้ปลอดภัยและได้โชคลาภ สิ่งที่สมปรารถนา จนหลวงพ่อดำที่ทารักสีดำ

กลายเป็นหลวงพ่อดำสีทองเหลืองอร่ามไปทั่วทั้งองค์ในปัจจุบันครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์


http://www.e4thai.com/e4e/images/tuat.jpg (http://www.e4thai.com/e4e/images/tuat.jpg)
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/74665224634938_1.jpg)
เหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงปู่ทวด รุ่นแรก

อาทิตย์นี้มาต่อ "วัตถุมงคลหลวงปู่ทวด วัดช้างให้" มหาอมตะนิรันดร์กาล ที่มีค่านิยมสูงอันดับต้นๆ กันอีก 2 รุ่น

รุ่นแรก "เหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงพ่อทวด รุ่นแรก" หรือที่เรียกกันว่า "เหรียญหัวโต" เป็นช่วงรอยต่อของการสร้างพระหลวงปู่ทวดเนื้อว่าน ปี 2497 และพระหลวงปู่ทวด หลังเตารีด ปี 2505 ปรากฏว่าเป็นที่นิยมสะสมอย่างสูงของพุทธศาสนิกชนผู้ศรัทธาหลวงปู่ทวดและหลวงปู่ทิม จนต้องมีการสร้างเพิ่มเติม ปัจจุบันค่านิยมสูงและหายากยิ่ง

ในปี พ.ศ.2500 พระอาจารย์ทิม หรือ หลวงปู่ทิม ดำริจัดสร้าง "เหรียญ" ขึ้น เพื่อเป็นที่ระลึกถึงหลวงปู่ทวด และเพื่อสมทบทุนในการปฏิสังขรณ์และบูรณะวัดช้างให้ ศาสนสถานเก่าแก่ ให้คงอยู่สถาพรสืบไป โดยให้มีการจำลองรูปเหมือนของหลวงปู่ทวดและตัวท่านเองลงบนเหรียญ ซึ่งนับเป็นการจัดสร้างเหรียญปั๊มรูปเหมือนของหลวงปู่ทวดและหลวงปู่ทิมเป็นครั้งแรก

โดยจัดสร้างเป็น "เนื้อทองแดง" จำนวน 3,000 เหรียญ แต่ปรากฏว่าบรรดาลูกศิษย์ลูกหา ชาวบ้านและผู้ศรัทธาในหลวงปู่ทวดและหลวงปู่ทิมต่างแห่แหนกันเช่าบูชาจนเหรียญหมดลงในเวลาอันรวดเร็ว เมื่อไม่พอกับแรงศรัทธาจึงต้องสร้างเหรียญเพิ่มอีก 5,000 เหรียญ โดยใช้แม่พิมพ์ตัวเดิม แต่สร้างเป็น "เนื้อทองแดงลงกะไหล่เงินและกะไหล่ทอง" เพื่อให้เป็นจุดสังเกต

เหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงปู่ทวด รุ่นแรกนี้ ลักษณะเป็นเหรียญรูปทรงเสมา หูในตัว ด้านหน้าตกแต่งขอบเป็นลายกนก ด้านบน เป็นอักขระขอมอ่านว่า "นะ โม พุท ธา ยะ" ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงปู่ทวด นั่งสมาธิ บนอาสนะฐานบัวสองชั้น ศีรษะค่อนข้างใหญ่ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ "เหรียญหัวโต" ด้านข้างทั้งสองเป็นอักษรไทยว่า "หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด" ด้านหลังพื้นเรียบ ด้านบนเป็นอักขระขอมว่า "นะ มะ พะ ทะ" ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงปู่ทิม ด้านล่างจารึกชื่อ "พระครูวิสัยโสภณ (ทิม)"

เอกลักษณ์แม่พิมพ์ของเหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงปู่ทวด รุ่นแรก ปี 2500 มีดังนี้ :

ด้านหน้า
- ใต้รูใส่ห่วงเหรียญ จะมีครีบเนื้อเกินเป็นเส้นเล็กๆ
- ศีรษะด้านบนขวาจะมีรอยขยักอยู่ 1 รอย ชัดเจนมาก
- ลูกนัยน์ตาทั้งสองข้างชัดเจน ข้างขวาจะใหญ่และอยู่ต่ำกว่าข้างซ้าย เบ้าตาค่อนข้างลึก
- จมูกใหญ่ โหนกแก้มทั้ง 2 นูนสูง ใต้จมูกมีเส้นขนแมวพาดขวางในแนวนอน ไม่คมมากแต่ติดชัดเจน
- ริมฝีปากด้านบนเป็นร่อง
- ปลายนิ้วเท้าทั้งสองข้างมีเนื้อเกินยื่นออกมา ดูคล้ายๆ เล็บ
- ผ้าอาสนะจะมีเส้นขนแมวแผ่วๆ ดูเป็นธรรมชาติอยู่หลายเส้น
- มีเนื้อเกินในร่องระหว่างฐานบัวกลีบที่ 2 และที่ 3 ซึ่งเป็นตำหนิในแม่พิมพ์ (ของเลียนแบบจะแข็งกระด้างไม่เป็นธรรมชาติ)
- กลีบบัวแถวบนทั้งสองด้านจะยื่นเกินล้ำผ้าอาสนะอย่างเห็นได้ชัดเจน
- ตัวหนังสือเป็นแท่งคมชัดเจน

ด้านหลัง
- พื้นผิวต้องมีความแน่น ขอบและหูเหรียญต้องมีเนื้อปลิ้นเนื้อเกินในบางจุด อันเกิดจากแรงกระแทก
- ตัวอักขระด้านบนชัดเจน หัวตัวอักขระ "พะ ทะ" ตรงมุมขวาจะต้องเป็นหลุมสามเหลี่ยมตั้งขึ้นไม่มากก็น้อย
- ดวงตากลมโต ชัดเจน ริมฝีปากล่างเป็นเส้นขีดเล็กๆ
- ชายจีวรด้านขวาล่างของหลวงปู่ มีเส้นเกินเป็นติ่งเล็กๆ แต่คมชัด
- คำว่า "พระครูวิสัยโสภน" ตัว "น" ตรงจุด กลมๆ ด้านล่างมักมีเนื้อเกินลากเป็นทางยาวขึ้นไปข้างบน

เหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงปู่ทวด รุ่นแรกนี้ ทรงพุทธคุณเป็นที่ปรากฏแก่ผู้สักการบูชา ทั้งด้านเมตตามหานิยม โชคลาภ คงกระพันชาตรี แคล้วคลาด และยังสามารถอธิษฐานขอความเป็นสิริมงคลให้ประสบความสำเร็จในการต่างๆ ได้เป็นอย่างดี

หลักการพิจารณาเบื้องต้น ให้สังเกตที่ขอบเหรียญ จะเห็นว่าขอบเหรียญทั้งสองข้างจะไม่เท่ากัน และที่อักขระขอมด้านหลังนั้น บางเหรียญมี "รอยเคลื่อน" อันเกิดจากบล็อกพิมพ์เคลื่อนตัว จึงทำให้เกิดการแบ่งพิมพ์ออกเป็น 2 พิมพ์ คือ พิมพ์บล็อกเคลื่อน และ พิมพ์บล็อกไม่เคลื่อน ซึ่งจะเป็นทั้งการสร้างครั้งแรกและสร้างเพิ่มครับผม

พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/35109487796823_1.jpg)
พระกริ่งฟ้าผ่า หลวงพ่อกึ๋น วัดดอนยานนาวา

"พระกริ่งฟ้าผ่า วัดดอนยานนาวา นับเป็นพระกริ่งรุ่นเก่าอายุเกือบ 80 ปี เป็นที่นิยมสะสมอย่างกว้างขวาง ด้วยพุทธานุภาพเป็นที่ปรากฏเลื่องลือ และเป็นที่ยอมรับกันว่าเป็นหนึ่งในพระกริ่งสายวัดสุทัศน์ ของสมเด็จพระสังฆราช (แพ)  ซึ่งปัจจุบันหาดูหาเช่าได้ยากยิ่ง"

พระกริ่งฟ้าผ่า วัดดอนยานนาวา ถึงแม้จะออกโดยพระครูกัลยาณวิสุทธิ์ หรือที่รู้จักมักคุ้นในนาม หลวงพ่อกึ๋น เจ้าอาวาสวัดดอนยานนาวา แต่ก็เป็นที่ยอมรับกันในแวดวงนักนิยมสะสมว่าเป็นหนึ่งในพระกริ่งสายวัดสุทัศน์  เนื่องด้วยสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ทรงมอบแผ่นทองลงอักขระและชนวนพระกริ่งรุ่นเก่าๆ ที่สะสมไว้ เพื่อใช้เป็นชนวนในการหล่อ และทรงเป็นประธานในพิธีเททองและพุทธาภิเษกอีกด้วย

หลวงพ่อกึ๋น มีเชื้อสายชาวทวาย เกิดที่บ้านทวาย เขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร รับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดดอนยานนาวา สืบต่อจากพระอุปัชฌาย์จั่น หรือท่านใหญ่ เจ้าอาวาสรูปเดิมซึ่งมรณภาพ ท่านปกครองดูแลวัดเป็นเวลาหลายสิบปี มีเกียรติคุณในทางสมาธิภาวนาและเข้มขลังในวิทยาอาคม นับเป็นหนึ่งในบรรดาเกจิอาจารย์ผู้เรืองวิชาอาคมเข้มขลังในยุคนั้นทีเดียว โดยได้รับการถ่ายทอดมาจากพระอาจารย์ชื่อดังผู้มีวิทยาอาคมแก่กล้า คือ พระอุปัชฌาย์จั่น และอาจารย์เปี่ยม

เป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั้งหลายและมี ลูกศิษย์ลูกหามากมาย มรณภาพเมื่อปี พ.ศ.2507

ปี พ.ศ.2480 ซึ่งอยู่ในช่วงสงครามอินโดจีน สมัยนั้นท่านเป็น "พระครูกึ๋น" ในฐานะที่ท่านเคยเป็นทหารมาก่อน จึงมีความปรารถนาที่จะช่วยประเทศชาติตามวิสัยที่สมณเพศพึงกระทำได้ ปรารภที่จะสร้าง พระกริ่งประภามณฑล เพื่อแจกจ่ายให้แก่บรรดาลูกศิษย์ลูกหาและลูกบ้านทวายที่ไปออกไปสู้รบ ท่านจึงเข้าเฝ้าสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ณ วัดสุทัศนเทพวราราม เพื่อทูลขออนุญาตจัดสร้างและอาราธนาทรงเป็นประธานจุดเทียนชัยและกำกับการบวงสรวงจนเสร็จพิธี ซึ่งสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ประทานอนุญาตให้จัดสร้าง พร้อมมอบแผ่นทองลงอักขระและชนวนพระกริ่งรุ่นเก่าๆ ที่สะสมไว้เพื่อใช้เป็นชนวนในการหล่ออีกด้วย

พิธีเททองและพุทธาภิเษกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ โดยในขณะทำพิธีได้เกิดปรากฏการณ์อัศจรรย์ขึ้นถึงสองครั้งสองคราต่อหน้าพระพักตร์สมเด็จพระสังฆราช (แพ) และผู้มาร่วมพิธีเป็นจำนวนมาก

ครั้งแรก จู่ๆ ท้องฟ้าที่สว่างไสวก็กลับมืดครึ้มลง แล้วเกิดอสุนีบาตผ่าลงมากลางปริมณฑลพิธี จนเป็นที่โกลาหลแก่ผู้ร่วมพิธี แต่ปรากฏว่าไม่มีผู้ใดได้รับอันตรายเลย

ครั้งที่สอง ขณะที่สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ทรงจับสายสิญจน์ในพิธีเททอง สายสิญจน์เส้นหนึ่งได้ถูกลมพัดตกลงในเบ้าหลอมเนื้อโลหะที่กำลังร้อน แต่กลับไม่ไหม้ไฟ สร้างความเลื่อมใสศรัทธายิ่ง สมเด็จพระสังฆราช (แพ) จึงประทานนามพระกริ่งนี้ว่า "พระกริ่งนิรันตราย" แต่คนส่วนใหญ่มักเรียก "พระกริ่งฟ้าผ่า" ตามเหตุอัศจรรย์ที่เกิดขึ้น และเรียกติดปากกันมาจนทุกวันนี้

พระกริ่งฟ้าผ่า หรือพระกริ่งนิรันตราย หลวงพ่อกึ๋น สร้างเป็นเนื้อโลหะผสมทอง ด้วยวิธีการเททองหล่อแบบโบราณ และบรรจุกริ่งในตัว เหมือนพระกริ่งวัดสุทัศน์ วรรณะจะออกเหลืองอมน้ำตาล ที่อมเขียวจะมีจำนวนน้อย มี 2 ขนาด คือ ขนาดใหญ่และขนาดเล็ก แต่พุทธลักษณะองค์พระจะเหมือนกันทุกประการ ดังนี้

- องค์พระประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย ขัดสมาธิเพชร เหนืออาสนะบัวคว่ำบัวหงาย 7 กลีบ ซึ่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมแบบบัวจีน
- ด้านหลังพระเศียรเป็นประภามณฑล ลักษณะกลม ประดับด้วยเม็ดไข่ปลานูน หลังประภามณฑลแบนเรียบ มีจารอักขระขอม ตัวอุ  เกือบทุกองค์
- พระเกศเป็นหนามขนุน
- พระพักตร์ค่อนข้างยาวรี คล้ายผลมะตูม
- พระเนตรเป็นแบบ เนตรเนื้อ
- พระนลาฏปรากฏอุณาโลม  ซึ่งมีทั้งแบบเม็ดไข่ปลานูน และรอยตอกด้วยตุ๊ดตู่ลึกลงไป
- พระหัตถ์ซ้ายถือหม้อน้ำมนต์
- หน้าพระเพลาเป็นผ้าทิพย์

พระกริ่งฟ้าผ่า หลวงพ่อกึ๋น วัดดอนยานนาวา นับเป็นพระกริ่งรุ่นเก่าที่เป็นที่นิยมสะสมอย่างสูงมาแต่อดีต ของทำเทียมเลียนแบบก็มีมาก จึงควรพิจารณาให้ดีก่อนตัดสินใจ ขอแนะนำเอกลักษณ์เฉพาะประการสำคัญในการพิจารณาเบื้องต้นก็คือ ด้วยความเก่าแก่ขององค์พระ ซึ่งถ้านับถึงปัจจุบันก็ราว 79 ปี

ดังนั้น เมื่อนำแว่นขยายมาส่องดู จะสังเกตเห็นผิวขององค์พระเป็นลายมุ้งละเอียดครับผม
พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/79164403470026_1.jpg)
พระซุ้มกอ พิมพ์ใหญ่

เอ่ยถึงพระซุ้มกอพิมพ์ใหญ่ มีลายกนก องค์ที่ขึ้นปกจนเป็นดาราคุ้นหน้า แม้วันนี้จะมีซุ้มกอพิมพ์ใหญ่องค์สวยคมสมบูรณ์ เปิดโฉมอีกหลายองค์ในวงการ เช่น 4 องค์ใน รังของเสี่ยวิชัย คิง เพาเวอร์ ก็ยังต้องนึกถึง องค์ “เจ้าเงาะ” อยู่ดี
เจ้าของคนแรก คุณเชียร ธีรศานต์ ข้าราชการกรมป่าไม้ ดั้นด้นค้นหาพระเมืองเหนือ เริ่มที่พระรอด ถ่ายภาพเปรียบเทียบนับร้อยองค์ จึงกล้าแยกพระรอดออกเป็น พิมพ์ใหญ่ กลาง เล็ก ต้อ ตื้น วงการถือเป็นมาตรฐานการดูพระรอด ถึงวันนี้
พร้อมกับการหาพระรอด คุณเชียรสนใจพระกรุทุ่งเศรษฐี จังหวัดกำแพงเพชร โดยเฉพาะพระซุ้มกอ ได้พระแท้เปลี่ยนมือไปเรียนรู้ เช่นองค์กำไลสามปล้อง ของอดีตผู้ว่าฯ สุชาติ องค์ตำนานของคุณจำเริญ วัฒนายากร และอีกหลายองค์ที่ลงในหนังสือภาพพระเครื่อง เล่มแรก ของ ประชุม กาญจนวัฒน์

องค์เจ้าเงาะในแถวพระซุ้มกอพิมพ์ใหญ่ อยู่ลำดับที่ 7 แม้เป็นภาพขาวดำ ก็ยังเห็นว่า ตอนนั้นเจ้าเงาะยังเป็นเจ้าเงาะ ไม่ได้ถอดรูปเป็นพระสังข์ทองผ่องโสภา แต่ประการใด

หนังสือคู่มือศึกษาพระเครื่อง พระรอด วัดมหาวัน พระซุ้มกอทุ่งเศรษฐี พิมพ์ปี 2510 คุณเชียร เขียนว่า ปี 2509 ช่วงเวลาที่เพื่อนๆ นักนิยมพระ ขอแบ่งซุ้มกอไปหมด เจอซุ้มกอองค์นี้ที่นครสวรรค์ สภาพพระมีคราบกรุ ราดำ หนาทั้งองค์
ได้พระมาในราคาหมื่นเศษนิดหน่อย พยายามล้างคราบ-รา พระออกได้ไปชั้นหนึ่ง แต่สภาพพระก็ยังเป็นเจ้าเงาะ ต่อมาคุณเชียรตัดสินใจล้าง ใช้ไม้จิ้มฟันจุ่มน้ำยาล้างห้องน้ำยี่ห้อโอไบร์ท ค่อยๆ เขี่ยคราบ-รา ออก รวม 11 ครั้ง ผลก็คือ เจ้าเงาะถอดรูปเป็นพระสังข์ หน้าตาทรวดทรงองค์เอวสวยคมสมบูรณ์ ขึ้นปกหนังสือพระเครื่องเล่มมาตรฐาน สร้างประวัติศาสตร์ ยกระดับพระเครื่องเงินล้าน เมื่อคุณนิยม อสุนี เจรจาแบ่งปันไป

คนในวงการเล่าลือกัน ราคา 1 ล้าน 5 แสน ผมฟังจากปากคุณเชียรเอง คุณนิยม ได้ไปในเงื่อนไขจ่ายสด 1 ล้าน 5 หมื่น
ประสบการณ์ในการล้างพระ คุณเชียรเอามาเขียนเป็นหนังสืออีกเล่ม ให้ความรู้เรื่องพระซุ้มกอ เผื่อแผ่ไปถึงพระทุ่งเศรษฐีพิมพ์อื่น พระซุ้มกอ เผาด้วยไฟอ่อนแบบเผาเผือกมัน ผลที่ออกมา เปลือกไหม้ไส้ดิบ พระหักหลายองค์ไส้กลางสีดำ
ซุ้มกอไม่มีกนก สีออกดำ ความจริงอาจไม่ได้เผาเลยหรือเผาถูกไฟน้อย

หลักความรู้ใหม่ที่คุณเชียรวางให้วงการคือ สีและความแข็งและสภาพของพระเนื้อดินเปลี่ยนแปลงไป ตามระยะเวลาการถูกเผา

ขั้นที่ 1 ความร้อนขั้นเกรียม ขั้นที่ 2 ความร้อนขั้นอิฐสุก ขั้นที่ 3 ความร้อนขั้นอิฐสุกดี ขั้นที่ 4 ความร้อนขั้นเผาจาน และขั้นที่ 5 ความร้อนขั้นเนื้อละลาย

พระซุ้มกอ เผาความร้อนต่ำ อยู่ในขั้นที่ 1 และขั้นที่ 2 ขี้กรุคือดินละลาย น้ำจึงซึมเข้าเกาะเนื้อได้ง่าย นี่คือที่มาของขี้กรุ และหากพระฝังอยู่ในดินชุ่มน้ำ ราดำ พืชชนิดหนึ่ง ก็เกาะและขยายตัว

“พระเนื้ออิฐ ราดำชอบมาก” คุณเชียรว่า “พระซุ้มกอกรุฤาษี หรือกรุพิกุล มีราดำหนามากทุกองค์”

นักปลอมพระมักใช้รักหรือสีเสียดทำราดำปลอมปิดร่องรอย จึงต้องหาพระแท้ดูราดำให้ติดตา ราดำตอนถูกน้ำจะฟูและสียิ่งดำ แต่เมื่อแห้งจะเรียบ และสีดำปนน้ำตาลไหม้ เหมือนสีปีกกว่าง

พระซุ้มกอพิมพ์ใหญ่ องค์ในภาพ พิมพ์และคราบและราหนาเป็นกรุฤาษี พิมพ์กำไลปล้องเดียว เห็นสองตา แต่จมูกปากเห็นรางๆ ส่วนที่น่าศึกษาและน่าเทียบเคียง ก็คือ ขี้กรุ-ราดำ ยังเกาะเต็ม เหมือนองค์เจ้าเงาะ ตอนยังไม่ถอดรูป

คำเตือน สำหรับคนชอบพระซุ้มกอสวย หลายองค์ที่ลงตีพิมพ์ในหนังสือเล่มหนาๆ เป็นซุ้มกอแกะตา องค์หนึ่งคุ้นหน้าแกะทั้งตาจมูกปาก เปลี่ยนไปแล้วสามมือ เจ้าของทั้งคนที่สองและคนสุดท้าย ดูเหมือนจะไม่รู้

ความยากสำหรับนักเลงพระเครื่องอยู่ตรงนี้ ได้พระแท้มาแล้ว มีเซียนใหญ่รับรองแต่เขารับรองแค่พระแท้
เรื่องพระเสริมสวยและพระอุดซ่อม เป็นอีกไต๋ของเซียน เซียนธรรมดาจะขึ้นระดับถือแส้เหาะขึ้นฟ้าไปเป็นเทวดาหรือไม่เขาวัดกันด้วยวิทยายุทธชุดนี้.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/77319111716416_2.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ - ความลับจากฝ้ารัก

พระสมเด็จวัดระฆังห้า แม่พิมพ์มาตรฐาน พิมพ์ใหญ่ ทรงเจดีย์ ฐานแซม เกศบัวตูม และปรกโพธิ์ ที่เปลี่ยนมือซื้อขาย ปรากฏในหนังสือภาพพระสีเกือบทุกองค์ลงรักปิดทอง

องค์ที่เกลี้ยงเกลา ขาวผ่อง อย่างพิมพ์ใหญ่เกศสะบัด หรือทรงเจดีย์องค์เจ๊แจ๋วนั้น หากส่องให้ดีๆ ก็อาจเห็นร่องรอยเศษรักเป็นจุดอยู่ในซอกลึกหลุมเล็ก ยืนยันการล้างรักออกด้วยน้ำยาเคมี ที่ถือว่าล้างถูกวิธีในยุคหลังๆ

การเอารักออกในยุคแรกๆ ยุคที่ไม่มีทินเนอร์ ไม่มีน้ำยาล้างสี มักใช้ของมีคมขูดเขี่ย ซึ่งก็มักจะทิ้งรอย “ขนแมว” มากน้อยเอาไว้ แต่ก็เป็นหลักฐานอีกประการ ยืนยันพระแท้

ครู “ตรียัมปวาย” ให้หลักไว้ว่า การลงรักเก่าทองเก่าหมายถึง การปฏิบัติต่อพระในระยะแรกๆ เมื่อสร้างเสร็จ และเมื่อเนื้อรักบางๆ ที่ฉาบเนื้อพระได้ล่อนหลุดออกจากผิวเนื้อไปแล้ว หากเป็นประเภทเนื้อหนึกนุ่ม เนื้อจะดูดเอาวรรณะของรักซาบซึมลงไปใต้ผิวเนื้อ ทำให้วรรณะของพระหม่นคล้ำจัดขึ้น นอกจากนั้น เศษรักเก่าทองเก่ายังติดอยู่ ตามซอกเล็กๆน้อยๆ ทำให้วรรณะของพระเด่นงามขึ้นอีกเป็นอันมาก ถ้าเป็นประเภทเนื้อหนึกแกร่ง เนื้อรักก็จะแทรกอยู่กับริ้วรอย การแตกลายงา เรียกว่าร่องเลขารัก ทำให้วรรณะของเนื้อที่ค่อนข้างขาวใสสลับกับแววหม่น และวรรณะเลือดหมูของร่องเลขารัก เป็นลักษณะลายพร้อย

ยึดหลักครู แล้วเปิดดูหนังสือภาพพระสมเด็จเล่มใหญ่ ไล่เลียงไปทีละองค์ พิมพ์ใหญ่องค์ที่เหลือรักทองเกือบเต็มองค์ เดิมเป็นของคุณนิยม อสุนี แทบจะมีองค์เดียว บางองค์เจ้าของจงใจถ่ายสภาพที่ยังมีรักไว้ เมื่อลอกรักออกแล้วก็ได้องค์ใหม่เกลี้ยงเกลา ดูผิวเผินขาวสะอาด  ในผิวเกลี้ยงเกลาขาวสะอาดนั้นมีความจริงที่ซ่อนเร้น มือพระสมเด็จชั้นเซียนรู้กันทั้งนั้น ระหว่างการลอกการล้างหรือการจุ่มน้ำอุ่น จุ่มน้ำยาทำความสะอาดในบางครั้ง น้ำจะเข้าไปปฏิกิริยากับ “ฝ้ารัก” ที่ “ฝังใน” ทำให้มองเห็น “แดง” ไปทั้งองค์ แต่เมื่อพระ “แห้ง” สีแดงก็จมหายเหลือฝ้าส่วนที่หนา หรือชิ้นรักที่ซุกในร่องหลุมเล็ก ขอบเส้นองค์หรือซุ้ม ให้เป็นทั้งเสน่ห์ เป็นความงาม ยืนยันหลักฐานเดิมๆ

พระสมเด็จองค์ใด หากจุ่มน้ำแล้ว ขาวยังไงก็ยังขาวโพลนอย่างนั้นไม่มีมิติสีแดงของฝ้ารักฝังใน สิทธิการิยะท่านว่า ให้สงสัยไว้ก่อนได้เลย...พระปลอม

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ทั้งหน้าหลังในภาพแม่พิมพ์มาตรฐานคุ้นตา แต่สภาพผิวดูจากภาพขาวดำ เห็นแค่สีเทาแก่-จาง ความจริง คือ “ฝ้ารักฝังใน” ที่โชว์เด่นสะดุดตาด้านหน้าเหลือชิ้นรักเล็กๆ ไว้ให้ดูบ้าง

ชิ้นรักที่เหลือด้านหลังนี่คือชิ้นรักที่หลุดล่อนเต็มที เจ้าของพระตั้งใจเหลือไว้ให้ดู จากเดิมที่เกือบเต็มแผ่นหลัง ฝ้ารักแดงหนาริมขอบตัดกับเนื้อขาวขรุขระ

ทำให้เนื้อพระองค์นี้ดูไม่มีความหนึก ไม่มีความแกร่ง ความนุ่มขาดเสน่ห์ เหมือนที่เคยเห็นในองค์อื่นๆ

พระสภาพแปลกสายตา อย่างองค์นี้แหละที่นักดูพระทั่วไปไม่กล้า จับแล้วก็วาง แต่ถ้าเป็นมือชั้นเซียน อย่างคุณวิวัฒน์ อุดมกัลยาณรักษ์ ส่องหน้าส่องหลัง ครู่เดียว ก็บอกสั้นๆ “พระองค์นี้ ดูยังไง ก็ไม่เก๊”

ไม่มีคำว่าแท้สักคำ แต่เซียนใหญ่การันตีแค่นี้ แต่เจ้าของพระก็ปลื้มใจ ถือเป็นพระคู่ใจ หาตลับทองใส่

เส้นทางของพระสมเด็จวัดระฆัง บางองค์ ก็สั้นๆ ง่ายๆ ไม่มีชื่อเจ้าของคนดังการันตี ไม่มีประวัติการซื้อขายจากแสนเป็นล้าน เป็นสิบล้านยังไม่มีราคา ก็มั่นใจนิมนต์ขึ้นคอไปไหนมาไหนได้สบายๆ

เมื่อยังไม่มีราคา ก็ไม่ต้องห่วงว่า ใครจะมาปล้นชิง จริงไหม? คุณ.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/76721736581789_3.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่องค์หักศอก

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่องค์ในภาพ จุดสะดุดตาอยู่ที่พระลำพระกรซ้าย (ขององค์พระ) ทิ้งดิ่งเกือบเป็นเส้นตรง ลงมาถึงข้อศอก ตรงจุดหักเข้าหาพระหัตถ์แผ่วบางเหมือนจะขาด แต่ไม่ขาด

สภาพการหักศอกแบบนี้ เป็นปฏิกิริยาธรรมชาติของเนื้อปูนประสานน้ำมันตังอิ้วขณะยุบตัวไม่ใช่ข้อชี้เป็นตำหนิลับอะไร แม่พิมพ์เดียวกัน หลายองค์หักศอกติดเต็ม

ถ้ามีหนังสือภาพพระเครื่องของ ประชุม กาญจนวัฒน์ พิมพ์ เล่มแรกพิมพ์ปี 2508 หรือพิมพ์เป็นครั้งที่ 3 พัฒนาเป็นภาพพระเครื่องนี้ปี 2509 เปิดหน้าแรกๆ พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่องค์นั้นแหละ ต้นแบบองค์หักศอก  พี่ชุมเคยเขียนไว้ เจอพิมพ์ใหญ่แขนหักศอกเกือบขาดถือเป็นสัญญาณดี เห็นปุ๊บก็รู้ทันที พระแท้

พิมพ์ใหญ่หักศอกองค์แรก หายเข้ากรุผู้มีบุญไปนาน องค์ที่สอง คุ้นตา ลงพิมพ์ในหนังสือเล่มใหญ่หลายเล่ม เล่มตั้งแต่พรีเชียส ของอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ จนมาถึงเล่มพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ของทีมสีกาอ่าง ลำดับไว้องค์ที่ 35
มีเรื่องเล่า เป็นของคุณนิยม อสุนี เจ้าของโรงเหล็กย่านถนนสุขาภิบาล นิมนต์ไปเมื่อปี 2540 ด้วยราคา 14 ล้าน

ย้อนไปก่อนนั้น พระสมเด็จองค์นี้ เจ้าของชื่อ ฮกเจ็ง แซ่ตั้ง เซียนใหญ่เมืองเพชรบุรี ซื้อจากคุณสนาน กฤษณเศรณี 6.5 แสนบาท ปี 2522

ผมไปทำข่าวคดีฆ่ากำนันช้อง มีบุญตาได้จับองค์จริง จำได้ติดตา ทั้งรักทองบนผนังองค์พระและจุดหักศอกแผ่วๆ
พระองค์นี้ประกวดได้ที่ 1 ที่เพชรบุรี ปีต่อมาย้อนกลับเข้าวงการหลังคุณฮกเจ็งตาย น่าไปอยู่กับคุณนิยม อสุนี ตอนนี้

องค์ในภาพ คอลัมน์นี้ เป็นองค์น้องใหม่ จากรังสะสมผู้มีบุญท่านหนึ่ง ถือเป็นองค์หักศอก องค์ที่ 3 น่าอัศจรรย์ที่สภาพองค์พระ ทั้งเนื้อพระ ผิวพระ ร่องรอยของรักทองที่เหลืออยู่บ้างใกล้เคียงกัน
******
“ตรียัมปวาย” แยกการดูเนื้อพระสมเด็จวัดระฆังไว้ เนื้อเกสร ดอกไม้ เนื้อกระแจะจันทน์ เนื้อกระยาสารท เนื้อขนมตุ้บตั้บ เนื้อปูนนุ่ม เนื้อปูนแกร่ง การดูเนื้อด้วยหลักนี้ เซียนรุ่นนี้ไม่พูดถึงกันแล้ว นี่คือหลักสมมติ สิ่งที่เห็นด้วยตาเทียบเคียงกับสิ่งที่มีอยู่ใกล้ตัว

องค์หักศอกใช้วิชาตรียัมปวายเทียบได้กับเนื้อเกสรดอกไม้ เนื้อนี้มิได้หมายความว่าสร้างจากผงเกสรดอกไม้ล้วนๆ หากมีความหมายเพียงว่าเป็นเนื้อที่กอปรด้วยอนุภาคมวลสารอันละเอียดนุ่มนวล อุปมาดั่งมวลเกสรบุปผชาตินานาพรรณ

ดูภาพพระไป จินตนาการตามไป ลักษณะเด่น ความละเอียดเป็นจุลธุลี คลุกเคล้าสมานกันและกระจายไปตลอดเนื้อหา ไม่แยกกันเป็นหย่อมๆ วรรณะหม่นคล้ำต่างกัน ตัดกับวรรณะส่วนรวม

นอกจากเยื่อครีมของเนื้อว่านและกล้วยวรรณะหม่นๆ แทรกระคนอยู่ในมวลสาร เม็ดปูนขาวกลมๆ เท่าหัวเข็มหมุดย่อมๆ วรรณะขาวใสกว่าวรรณะส่วนรวมของเนื้อ ประปรายอย่างบางตา ถ้ามีผิวแป้งโรยพิมพ์อยู่บ้างก็จะบดบังเม็ดปูนขาว ความนุ่มฉาบอยู่โดยทั่วไปของผิวเนื้อ มีโครงสร้างแกร่ง จึงเกิดคุณสมบัติผสม ที่เรียกว่า ความหนึก

พระชุดนี้มักจะมีสัณฐานค่อนข้างบาง แต่กระแสเสียงกระทบทดสอบความพลิ้วไหวถี่ ยืนยันความหนักแน่นและเข้มหากผ่านการใช้ให้สัมผัสเหงื่อไคล จะปรากฏเงาสว่าง ที่เรียกว่าความฉ่ำจัด

องค์หักศอกองค์นี้ เป็นพระที่มีสภาพเดิมๆ ไล่เลี่ยกับสององค์ครู ความซึ้งได้จากความละเอียดนุ่มนวลของเนื้อกับแป้งโรยพิมพ์ และรักทองที่เหลือประปราย

ส่วนการแตกลายงาหรือแตกสังคโลกมีรางๆ ไม่ชัดเหมือนลายงาหรือสังคโลกจริงๆ

อยากเรียนรู้เทียบเคียงให้ครบทั้ง 3 องค์ ก็ต้องไปหาภาพมาดูกับตา ดูแล้วอาจได้แถมวิชา ดูพระสวย เส้นสายลายพิมพ์ สภาพพระแบบไหนสวยกว่า พระสวยที่โปรโมตโฆษณาสร้างราคาในวงการนั้น บางองค์ไม่สวยจริง


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/13381579145789_4.jpg)
พระกริ่งปวเรศ

ภาพพระกริ่งปวเรศ ที่ถือว่าเป็นพระแท้ ผ่านกลไกการตลาดพระเครื่อง ตีพิมพ์ในหนังสือพระเครื่อง เท่าที่ผมติดตาม ถึงวันนี้ยังมีอยู่ราวๆ 20 องค์ ยังไม่เกินคำผู้ใหญ่ ที่บอกไว้ว่า “พระกริ่งปวเรศสร้าง 2 คราว น่าจะไม่เกิน 30 องค์”

องค์ในคอลัมน์ เป็นองค์หนึ่งที่เฝ้าดูมากว่า 10 ปี ดูตั้งแต่พระผิวถูกล้างจนกระทั่งผิวกลับดำ เห็นประกายเงินประปราย ทั้งฟอร์มองค์พระ ทั้งตำหนิเมล็ดงา ก็เข้ามาตรฐานพระกริ่งปวเรศมาตรฐานองค์วัดบวร

ผิวและประกาย กริ่งปวเรศบางและมีชั้นเดียว ขัดถึงเนื้อในสีจำปา เลยแตกต่างจากกริ่งรุ่นพรหมมุนี หรือกริ่ง 79 วัดสุทัศน์ผิวสามชั้น ผิวนอกดำขัดออกเจอขาว ขัดขาวออก จึงจะถึงเนื้อในสีนากกระจ่างสดใส

ไม่ว่าสภาพพระเป็นอย่างไร ผิวและเนื้อจะสมบูรณ์แค่ไหน วิทยายุทธ์ของคนเป็นพระจะออกมาตรงกัน บุญเหลือ ออประเสริฐ เจ้าของสมญาราชาพระกริ่ง เคยมีพระกริ่งปวเรศถึง 5 องค์ บอกรุ่นน้องว่า “ความเก่าของเนื้อพระต้องถึง”

พระแท้นั้น อย่างพระกริ่งปวเรศองค์นี้ ไม่บอกสักครั้งก็ได้ เป็นพระใคร แม้ล้างผิวเมื่อสิบปีที่แล้ว แต่พระอายุเกินร้อยปี ผมเคยนิยาม “พระแท้ยิ่งล้างยิ่งเก่า” ในซอกผิวเก่าก็เก่ายังงั้น ตรงผิวที่ขัดล้างกระแสที่ออกมาก็ยังไม่ทิ้งความเก่า

ถ้าหาพระปลอมฝีมือ ทั้งรุ่นเก่า รุ่นใหม่ มาเทียบเคียงได้ ดูแป๊บเดียวก็รู้

พระกริ่งปวเรศฯ องค์แรก ที่เปิดโฉมในวงการ คือองค์หม่อมล้ำ (ม.ร.ว.ล้ำเลิศ หัสดินทร ณ อยุธยา) ประชุม กาญจนวัฒน์ เขียนแนะนำไว้ในหนังสืองานศพ คุณนายสร้อยทอง วัฒนายากร พ.ศ.2414

ศักดิ์ สุริยัน เอามาเขียนอีกครั้งในหนังสืองานศพ พระยาชลประทานธนารักษ์ (ชลปทาน โหตรภวานนท์) ปี 2415 พร้อมกับองค์ครู “วัดบวร” และอีกองค์เป็นองค์ที่สาม

องค์นี้เค้าหน้าไปทางองค์ที่เคยใช้ชื่อตำรวจใหญ่ชื่อจักรทิพย์ เป็นเจ้าของ จนไปสู่ผู้ครอบครองคนล่า คิงเพาเวอร์
คเณศร์พร ฉบับ เม.ย.ปี 2535 สัมภาษณ์ บุญเหลือ ออประเสริฐ เอาองค์ “จักรทิพย์” มาพิมพ์ไว้ กับองค์คุณบุญเหลือ รวมเป็นสี่ องค์ที่สี่น่าสนใจเพราะเป็นองค์คู่องค์ครูวัดบวร เค้าหน้าไปกันได้ แต่ฟอร์มทั้งองค์แตกต่างกันมาก

เช่นก้นไม่เป็นรูปไข่แต่ออกกลม เหมือนกริ่งวัดสุทัศน์ปี 2479

องค์นี้ยังเป็นองค์ปริศนา ถ้ามีโอกาสผมจะไปกราบท่านเจ้าคุณวัดบวรฯ ขอดูให้กระจ่างตาเป็นความรู้มาเผื่อแผ่ถึงคนรักพระกริ่งว่า ฟอร์มพระกริ่งปวเรศไม่ใช่มีแค่องค์ครู ในเก๋งดินเผาวัดบวรที่เราเห็นกันอยู่องค์เดียว องค์น้องใหม่ขึ้นปกหนังสือโหมโรง เนื้อเหลือง  เจ้าของ เล็ก รูปหล่อ ก็น่าสนใจ ได้ข่าวว่านักธุรกิจคนชอบพระชาวฮ่องกงกำลังต่อสายราคา ว่ากันว่าเริ่มคุยกันที่ 24 ล้าน

อย่าแปลกใจ พระกริ่งปวเรศ มาตรฐานวงการเขาเริ่มคุยกันราคานี้

ทั้งบุญเหลือ ออประเสริฐ ทั้งเล็ก รูปหล่อ เข้าใจคำว่า “เนื้อพระต้องเก่าถึง” และยิ่งเข้าใจเรื่องรายละเอียดองค์พระว่า หล่อมาไม่สมบูรณ์ต้อง “แต่ง” ทุกองค์ จึงเอาองค์หนึ่งมาเป็นครู ดูให้เหมือนอีกองค์หนึ่งไม่ได้

หากดูฝีมือแต่ง บุญเหลือ ออประเสริฐ ว่า มีสองฝีมือ แต่แม้เป็นช่างฝีมือเดียวกัน ตั้งใจแต่งไปทางเดียวกัน เล็ก รูปหล่อ ก็บอกว่าก็ยังแค่ “คล้ายกัน” ไม่เหมือนกันเป๊ะๆ ตำหนิตรงนั้น ตรงนี้ แบบพิมพ์เหรียญเลยสักองค์เดียว กระทั่ง “เมล็ดงา” ด้านหลังฐานพระ ตำหนิลับของช่างแต่งโบราณ มาถึงวันนี้ก็ไม่ลับอะไรอีกแล้ว พระปลอมทุกฝีมือทำได้ใกล้เคียง แต่ก็ใกล้จนเกินไป ตำหนิเมล็ดงาจริงที่ตอนเห็นกันน้อยองค์ คุยกันว่า ต้อง “ตอกปัง” ทีเดียว รอยเดียวนั้น สององค์ดังในรังคิงเพาเวอร์ องค์แรก ตอกซ้ำสองครั้ง องค์ที่สอง ตอกซ้ำสามครั้ง ความจริงเชิงประจักษ์เรื่อง “เมล็ดงา” จึงแตกหน่อเป็นความรู้ใหม่

องค์ที่รอยตำหนิเมล็ดงาเขยื้อนนั้น ดูจะเป็นตราประทับพระแท้ได้มากกว่าพระเก๊

จึงพอสรุปได้ว่า ในสายตาคนเป็นพระ การดูพระแท้ไม่ดูแค่จุดเดียว ต้องดูองค์รวม เนื้อเก่าสมอายุ ผิว หรือกระแส แล้วแต่สภาพแวดล้อมที่ไม่เหมือนกัน หากเป็นพระแท้ไม่ว่าอยู่กับใคร ก็ต้องเป็นพระแท้วันยังค่ำ.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/68579750466677_5.jpg)
สมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ ฐานแซม

ก็รู้ๆ กันคุ้นตากัน ห้าแม่พิมพ์มาตรฐานของสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ ทรงเจดีย์ ฐานแซม เกศบัวตูม และปรกโพธิ์นั้น ในฐานหลักสามชั้น มีเส้นแซมเรียวเล็กและคมอยู่ทุกพิมพ์

พิมพ์ใหญ่ ทรงเจดีย์ ส่วนใหญ่ เห็นเส้นแซมใต้ฐานชั้นบนเส้นเดียว

พิมพ์ฐานแซม เกศบัวตูม ปรกโพธิ์ ติดสองเส้น แต่วงการเลือกเรียกฐานแซมไว้พิมพ์เดียว ที่เหลือเกศบัวตูม ปรกโพธิ์ ถึงมีแซมสองเส้น ก็เป็นที่เข้าใจ

เมื่อเอ่ย พิมพ์ใหญ่ฐานแซม จึงน่าจะเกิดคำถาม พิมพ์ใหญ่มีฐานแซม 2 เส้น เหมือนพิมพ์ฐานแซม มีจริงหรือ
คำตอบ มีจริง และไม่มีแค่เหมือนฐานแซมยังมีพิมพ์ใหญ่ฐานคู่อีกด้วย

เริ่มกันที่หลักการ คือความเป็นจริงของแม่พิมพ์เดิมก่อน แม่พิมพ์ฝีมือหลวงวิจารณ์ เจียระไน ช่างหลวงนั้น ทั้ง 5 แม่พิมพ์มาตรฐานวัดระฆัง รวมเพิ่มอีก 4 พิมพ์บางขุนพรหม เส้นด้าย สังฆาฏิ ฐานคู่ และเศียรบาตรอกครุฑ เป็น 9 วันนี้พอจะรู้กันแล้ว ช่างแกะไว้ครบเครื่อง มีหูตาจมูกปาก เส้นสังฆาฏิ แยกสองพระบาทซ้อนกันคมชัด  ถึงฐานสามชั้น ตามมูลสูตรของอาสนะ ย่อส่วนจากฐานพระประธานในโบสถ์ ฐานชั้นบน คือหน้ากระดานตัวบน บัวหงาย และท้องไม้ ฐานชั้นกลาง คือฐานสิงห์ ส่วนกลางมีสันอกไก่ และคมขวาน ฐานชั้นล่าง คือหน้ากระดานตัวล่าง  ด้วยมูลสูตรนี้ ช่างตั้งใจแกะ เส้นแซม 2 เส้นไว้ให้ทุกพิมพ์

เพียงแต่เมื่อเนื้อพระที่ผสมด้วยปูนเปลือกหอยกับน้ำมันตังอิ้วเริ่มแห้ง ทำให้องค์พระยุบตัว ส่วนที่เป็นหน้าตา สังฆาฏิ การซ้อนเส้นพระบาทหายไป เส้นแซมบางพิมพ์เหลือแซมเส้นเดียว บางพิมพ์หายไปเลย

ครู “ตรียัมปวาย” จำแนกแบบพระอาสนะ พิมพ์ใหญ่ไว้ 4 แบบ นอกจากแบบธรรมดา ที่เห็นเส้นแซมติดพระบาท เส้นเดียวบ้าง ไม่ติดเลยบ้าง แบบโค้ง เส้นฐานโค้งรับพระเพลาโค้งแล้ว ยังมีแบบแซมและแบบฐานคู่

แบบแซม เหลือบสายตาไปดูภาพพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ในคอลัมน์ องค์นี้ติดเส้นกรอบกระจกสามด้าน จก สิ่งที่แปลกตากว่าพิมพ์ใหญ่องค์อื่น ก็คือ ติดเส้นแซมสองเส้น ครูสอนให้รู้จักพิมพ์ใหญ่ฐานแซม แล้วอธิบาย ฐานทั้งสามมีความนูนหนามาก เว้นช่องไฟระหว่างชั้นค่อนข้างแน่นทึบกว่าแบบอื่น ปรากฏเส้นขีดแซมบางๆ เป็นทิวขึ้นมา 2 เส้น ระหว่างพระเพลากับฐานชั้นบนเส้นหนึ่ง ทำหน้าที่เป็นนิสีทนะ ระหว่างฐานชั้นบนกับฐานชั้นกลางทำหน้าที่เป็นบัวลูกแก้ว อีกเส้นหนึ่ง เส้นขีดทิวทั้งสอง ไม่คมชัดเท่ากับของพิมพ์ทรงฐานแซม

ใครมีหนังสือ ปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่องเล่ม 1 พระสมเด็จฯ ลองเปิดดู มีภาพสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่แบบเขื่อง เส้นแซม 2 เส้น ภาพที่ 1 และภาพที่ 17 ถึงภาพเล็กขาวดำ ไม่ชัด ก็ดูให้ดูเป็นแนวทาง ส่วนฐานแซมแบบคู่นั้น อยู่ที่ภาพองค์ที่ 13

ยึดหลักครูแล้วหันมาตรวจสอบกับประสบการณ์จริง ภาพพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ที่เห็นกันแล้วหลายร้อยองค์ ในหนังสือหลายเล่ม ก็เริ่มเห็นว่า หลายองค์ที่คุ้นตามีเส้นแซมเส้นที่ 2 อยู่รางๆ  พิมพ์ใหญ่ฐานแซมองค์หน้าใหม่ พิมพ์ในหนังสือโหมโรง ของ ต่อ ดวงวิชัย ยึดเป็นองค์ครูได้  อีกองค์อยู่ในคอ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ ธูปกระจ่าง รักใคร่กันนับถือกัน ขอท่านดูคงได้ดู

วันนี้ ดูภาพพิมพ์ใหญ่ฐานแซมให้เห็นกับตาอีกองค์ เก็บสะสมเป็นปมความรู้เอาไว้ต่อจิ๊กซอว์กับความรู้ เรื่องเนื้อหา ริ้วรอยสัญลักษณ์ ธรรมชาติทั้งด้านหน้าและหลังองค์อื่น พิมพ์อื่นๆ ต่อ

พระมูลค่ายิ่งกว่าเพชรเม็ดสวยๆ เชื่อเซียนใช้เงินซื้ออย่างเดียว ยังไม่พอ ต้องเรียนรู้ด้วยตา พระสำคัญนั้น เชื่อเซียนได้ไม่ว่า แต่จะดีกว่าถ้าเชื่อตาและใจตัวเอง.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/50117931970291_6.jpg)
พระกริ่ง พรหมมุนี วัดสุทัศน์ฯ
คนรักพระกริ่งรุ่นใหม่ๆ ที่เผลอขึ้นชั้นไปรัก พระกริ่งปวเรศ วัดบวรฯ ซึ่งถ้าเป็นบันได ก็ถือเป็นชั้นยอดสุดนั้น ถ้าไม่มีบุญบารมีหรือมีเงินถังจริงๆ จะถูกหาว่าไม่เจียมกะลาหัว โทษฐานที่ไม่ขึ้นบันไดขั้นล่างๆ ขั้นพื้นฐาน คือ พระกริ่งสังฆราช (แพ) วัดสุทัศน์ เสียก่อน แต่กว่าจะผ่านบันไดขั้นพื้นฐาน เรียนรู้เรื่องพระกริ่งวัดสุทัศน์ขึ้นไปได้ ก็ใช่ว่าจะง่ายๆ

เริ่มต้นแค่รู้จักรุ่น รุ่นแรก เทพโมลี เรียกตามสมณศักดิ์เจ้าคุณ รุ่นสองธรรมโกษาจารย์ พรหมมุนี (รุ่นนี้ มีทั้งรุ่นเขมรน้อย รุ่นกริ่งใหญ่) รุ่นพุฒาจารย์ รุ่นวันรัต จนถึงหลายรุ่น ที่สร้างตอนท่านเป็นสมเด็จพระสังฆราช จบรุ่นสุดท้าย เชียงตุง
ทุกรุ่น ท่านสร้างตามกำลังวันบ้าง เพิ่มจำนวนตามแรงศรัทธาของศิษย์บ้าง รวมๆ กันก็แค่ราวๆ 2 พันองค์ (ไม่รวมรุ่นหน้าอินเดีย ที่แยกเป็นกรณีพิเศษอีก 4 พันองค์)

นักเล่นรุ่นใหม่ ฟังแค่ชื่อรุ่นก็เวียนหัวตาลาย หากต้องไปเรียนรู้แต่ละรุ่น แต่ละพิมพ์ แต่ละเนื้อ การแต่งแต่ละฝีมือช่าง หาของจริงดูก็ยาก ยึดหลักตำหนิเป๊ะๆแบบเหรียญก็ไม่ได้

ศรัทธาไม่กล้าแข็ง ไม่มีอาจารย์ดีคอยกำกับเวที เจอแต่ของปลอม ก็มักต้องถอดใจถอยหนีไปเลย

ภาพพระกริ่งวัดสุทัศน์ในคอลัมน์นี้ เป็นรุ่นมหานิยม เรียกรุ่นพรหมมุนี น่าจะอยู่ในกลุ่มที่สร้างราวๆ 60 องค์ ถวายพระที่นิมนต์มาในงานฉลองอายุ 5 รอบ ปี 2459 วงการเรียกอีกชื่อว่า รุ่นถวายสำรับ

สภาพพระ ถ้าเห็นภาพสี ใช้คำบรรยายของ คุณบุญเหลือ ออประเสริฐ เนื้อนวโลหะ ภายในสีนากกลับขาว แล้วกลับดำสนิท สภาพพิมพ์ยังคงเค้าเดิมๆ เอาไว้

เค้าเดิมก็คือแม่พิมพ์รุ่นพรหมมุนี สมเด็จฯท่านเพิ่งเริ่มใช้แม่พิมพ์ใหม่ ใช้ต้นแบบพระกริ่งใหญ่ องค์ของพระยาศุภกรฯ (นุ่ม วสุธาร) กริ่งใหญ่องค์นี้ ที่ขมับซ้าย มีไฝเม็ดใหญ่ เป็นสัญลักษณ์

นักเลงพระกริ่งรู้จักกันทั้งนั้น เพราะท่านยังใช้ไปอีกหลายรุ่น จนถึงรุ่นเชียงตุง

ย้อนไปเล่าตำนานการสร้างพระกริ่งอีกที กริ่งปวเรศ วัดบวรฯนั้น สมเด็จกรมพระปวเรศฯ ท่านเอากริ่งใหญ่เป็นต้นเค้า เพิ่มบัวหลังเข้าไป สังฆราชแพท่านสร้างพระกริ่งวัดสุทัศน์บ้าง ท่านเอาแบบพระกริ่งปวเรศ แต่ตัดบัวหลังออก ก็ออกมาเป็นกริ่งรุ่นเทพโมลี ที่ว่ากันว่ามีอยู่แค่ 9 องค์ รุ่นต่อมาธรรมโกษา เค้ากริ่งปวเรศ ยังชัด มารุ่นเขมรน้อย เอากริ่งหนองแสมาเป็นต้นแบบ หล่อไม่ค่อยติดพิมพ์ ช่างแต่งไม่เรียบร้อยเอาเลย

ปีแซยิด 60 ปี ท่านจึงใช้แม่พิมพ์กริ่งใหญ่ ถอดมาทั้งดุ้น นี่คือกริ่งพรหมมุนี ใช้แม่พิมพ์นี้เรื่อยมา จนถึงรุ่นพุฒาจารย์ เค้ากริ่งใหญ่ก็ยังอยู่ จนราวปี 2476 เค้ากริ่งใหญ่เริ่มเปลี่ยนไป

เล่ากันว่า เหตุเพราะพระยาศุภกรป่วย หากริ่งต้นแบบไม่เจอ ช่างก็เอาพระกริ่งรุ่นเก่าเป็นเค้า ตกแต่งเพิ่มเติม ปี 2478 เอากริ่งปวเรศ มาเป็นแม่พิมพ์อีกที แต่หล่อไม่ค่อยดี ปี 2479 ถือเป็นรุ่นวันรัตแล้ว องค์พระเริ่มยาวชะลูด

ตัดตอนไปถึงปีฉลองพระชนมายุ 84 ปี ฉลองสุพรรณบัตรสมเด็จพระสังฆราช ปี 2483 ได้ช่างหรัส พัฒนางกูร แกะแม่พิมพ์ใหม่ ต่างจากแบบพิมพ์กริ่งใหญ่ไปเลย ใช้ในรุ่น พุทธนิมิต ปี 2484 และใช้อีกในปี 2485

ปี 2486 ปีสุดท้าย สมเด็จพระสังฆราชแพก็ได้พระกริ่งใหญ่ องค์มีไฝที่ขมับมาเป็นต้นแบบ รุ่นเชียงตุงอีกครั้ง
ไฝตรงนี้ แม้ช่างตั้งใจแต่งให้สวยแค่ไหน ช่างก็ยังตั้งใจทิ้งไว้

รู้แค่นี้ ก็ต้องรู้ต่อไป แม่พิมพ์กริ่งใหญ่องค์มีไฝ เจ้าคุณศรี (สนธ์) ท่านก็ใช้หลายรุ่น พระกริ่งรุ่นดังๆ โดยเฉพาะรุ่นพรหมมุนีซึ่งราคาน่าจะเกินล้านไปนาน ของปลอมออกมาแล้ว เนื้อและกระแสเหมือนจริงยังกะแฝดคนละฝา

คำแนะนำ คนรักพระกริ่งรุ่นละอ่อน วิทยายุทธ์พระกริ่งทั้งลึกทั้งซับซ้อน ยิ่งกว่าผ่านด่าน 18 อรหันต์ เชื่อเซียนเอาไว้ก่อนดีกว่า แพงแสนแพงแค่ไหน ก็ต้องกัดฟัน เพราะหากแน่ใจพกเงินไปซื้อเอง จอดไม่ต้องแจวมาแล้วหลายราย.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/51057282835245_7.jpg)
เมฆสิทธิ์ วัดสุทัศน์

ส่วนผสมเนื้อนวโลหะ พระกริ่ง ของสมเด็จพระสังฆราช (แพ) วัดสุทัศน์ มีบันทึกชัดเจน เริ่มจาก ชิน 1 บาท จ้าวน้ำเงิน 2 บาท  เงิน 8 บาท และทอง 9 บาท ผิวพระกริ่งยุคแรกๆจึงออกมาเป็นสามชั้น ภายในสีนาก กลับขาว แล้วกลับดำสนิท
นี่คือ เนื้อสำริดดำ “เนื้อครู” วงการถือเป็นเนื้อหลัก  แต่สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ท่านขึ้นชื่อเป็นจอมยุทธ์ ในแวดวงนักเล่นแร่แปรธาตุ มีบันทึกประโยคหนึ่ง “หมดถ่านไปหลายลำเรือ” ช่วงเวลา “ลองของ” เปลืองถ่านของท่าน จึงปรากฏ พระกริ่งเนื้อเมฆสิทธิ์

หนังสือปกเหลือง สมาคมสำนักวัดสุทัศน์จัดพิมพ์ ปี 2517 มีภาพ (ขาวดำ) พระกริ่งรุ่นธรรมโกษาจารย์ 1 องค์ มีคำบรรยายว่า “เนื้อนวโลหะสีขาว ออกเหลืองนิดๆ พิจารณาแล้วอมเขียวนิดหน่อย ความสูง 3.6 ซม. ความกว้าง 1.9 ซม.”
ต่อมา หนังสือพระกริ่งเมืองสยาม กิจจาวาจาสัจ พิมพ์มีนาคม 2556 ก็มีพระกริ่งองค์นี้ ภาพสีสดใส เห็นแม่พิมพ์ กระแสสีผิวชัดเจน ข้อต่างมีเพียงว่า คุณกิจจาจัดพระกริ่งรุ่นนี้ไว้ก่อนรุ่นธรรมโกษาจารย์ เป็น เทพโมลี

คุณกิจจาบอกว่า พระกริ่งองค์นี้ มีประวัติการตกทอดแน่นอน เนื้อในขาวคล้ายเงินกลับเป็นสีเมฆสิทธิ์ แล้วกลับดำในที่สุด จุดที่ควรพิจารณา คือการแต่งพระเนตร ผ้าทิพย์ที่ฐานด้านหน้า  ตรงพระเนตรและผ้าทิพย์นี่เองที่ทำให้เห็นคล้อยไปเป็นรุ่นเทพโมลีได้ แต่จะเป็นเทพโมลี 1 หรือเทพโมลี 2 ที่มีบันทึกว่า ปีต่อมาสมเด็จฯท่านก็ทำเทพโมลีรุ่น 2 ฝีมือการตกแต่ง หยาบกว่ารุ่น 1

พระกริ่งวัดสุทัศน์ รุ่นลึกๆ รุ่นที่ถูกประชดว่า องค์เดียวในโลก แบบนี้ ข้อดี ก็คือนักปลอมพระไม่ค่อยเสียเวลาปลอม เพราะปลอมแล้วก็ขายไม่ได้ ข้อไม่ดีก็คือ บอกว่าแท้ แต่ไม่มีองค์อื่นเทียบเคียง เซียนใหญ่ก็ไม่เคยถือ เซียนน้อยพลอยไม่รู้จัก
ภาพพระกริ่งองค์ในคอลัมน์ ถ้าเห็นภาพสี ผิวกระแส และฝีมือการแต่ง ไปในทางเดียวกับ “องค์ครู” ชายผ้าทิพย์ ยาวแยกสองเขี้ยว เอกลักษณ์รุ่นเทพโมลี แม้ไม่ชัดเจน แต่พอเห็นเป็นเค้า

จุดที่เชื่อมโยงได้กับรุ่นเทพโมลี นอกจากเนื้อผิวกระแส ก็คือฐานบัว ที่แต่งออกไปทางชะลูดยาว

แต่ข้อที่สำคัญก็คือ รุ่นธรรมโกษาจารย์ สร้างระหว่างปี 2451-2454 ถึงเวลานี้เกินร้อยปี เนื้อพระก็ต้องเก่าถึง

ครูพระกริ่งอีกคน อาจารย์ปรีชา เอี่ยมธรรม เคยให้หลักนักเล่นพระกริ่งว่า เจอเนื้อเก่า ถึงอายุ แต่หุ่นยังไม่ให้ ถ้าไม่แพงเกินไป ซื้อเก็บเอาไว้ก่อน ค่อยๆ หาความรู้ หารุ่นทีหลัง

“จ่าเปี๊ยก” ใช้ประโยคนี้กับพระกริ่งรุ่น 2477 ฟอร์มองค์พระ คล้ายกริ่ง 79 แต่ก้นไม่ยื่นยาวเหมือนก้นแมลงสาบ เท่ากับรุ่น 79

หลักพิจารณาพระกริ่งวัดสุทัศน์ อีกข้อคือการอุดเม็ดกริ่ง ใครสงสัย “กริ่งใน” มีกระบวนการขั้นตอนใส่เม็ดกริ่ง ก่อนการหล่อองค์จริงอย่างไรควรไปหาหนังสือเล่มพระกริ่งเมืองสยาม ของ กิจจา วาจาสัจ อ่าน

การอุดเม็ดกริ่ง ในรุ่นแรกของสมเด็จพระสังฆราช (แพ) อย่างรุ่นเทพโมลี ตอนนี้เริ่มมีภาพถ่ายหลายองค์ แม้มีคำบรรยายอุดแบบกริ่งในตัว แต่ภาพหลายองค์ที่เทียบเคียง บางองค์ก็เห็นปะก้นเหมือนกริ่งปวเรศ วัดบวรฯ

ทัศนะผมแน่ใจเทพโมลี องค์ปะก้น ของ หมออนุวัตร ผลบุณยรักษ์ ที่ปากน้ำ มากกว่าองค์อื่น กริ่งองค์นี้เซียนรุมสวดว่าเก๊ แต่ตามซื้อมาหลายสิบปีก็ยังซื้อไม่ได้

ความจริงสามัญของวงการพระเครื่อง ถ้าพระยังไม่อยู่ในมือเซียน ยังแท้ไม่ได้ วันนี้ก็ยังมีอยู่
ย้อนมาการอุดเม็ดกริ่ง วัดสุทัศน์ กี่รุ่นๆ ผู้รู้ท่านก็ว่า “สองรู” แต่มีข้อน่าสังเกตรุ่นแรกๆ ของท่าน “ไม่สองรู” เสมอไป รูเดียวก็มี หล่อไม่เรียบร้อยทั้งปะทั้งซ่อมใหม่ที่หลังที่ก้นก็มี

กริ่งองค์ในภาพองค์นี้ อุดเม็ดกริ่งรูเดียว ร่องรอยการอุดไม่แน่นสนิทเนียนเป็นเนื้อเดียวเหมือนรุ่นต่อๆ มา

ไม่ว่าจะเป็นรุ่นเทพโมลี หรือธรรมโกษา ฯลฯ ถ้าอ่านขาด เนื้อเก่าพิมพ์ใช่ ฝีมือแต่งไปได้ แล้วใจก็รัก ทั้งไม่คิดจะขาย ก็นิมนต์ขึ้นคอได้ จอมยุทธ์ที่มีกำลังภายในลึกๆ ในวงการเล่นพระแบบไม่ง้อเซียนแบบนี้ก็ยังมี.
     พลายชุมพล - นสพ.ไทยรัฐ

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/82948470736543_1.jpg)
พระปิดตา หลวงพ่อแก้วพิมพ์เล็ก

ภาพในคอลัมน์ คือพระปิดตา หลวงพ่อแก้ว พิมพ์เล็ก เนื้อผงคลุกรัก (อีกพิมพ์) วัดเครือวัลย์ ชลบุรี

พิมพ์นี้เนื่องจากพระมีน้อยมาก ขนาดรังพระใหญ่ที่มีพระปิดตาหลวงพ่อแก้วเกือบทุกพิมพ์ อย่างรังคิงเพาเวอร์ ไม่มี วงการพระก็ไม่ค่อยเจอะเจอ  แต่เมื่อเจอแล้วก็ดูจะคุ้นตา เพราะเส้นสายลายพิมพ์เหมือนกับปิดตาหลวงพ่อแก้ว เนื้อตะกั่ว ซึ่งมีจำนวนมากกว่าและเล่นหากันมาก่อนด้วยราคาย่อมเยากว่า

พยัพ คำพันธุ์ บอกไว้ในหนังสือ 12 พระปิดตายอดนิยม (สำนักพิมพ์มติชน มิ.ย.2557) ว่า เมื่อวงการเริ่มเล่นพิมพ์เนื้อตะกั่วที่เชื่อกันว่าหลวงพ่อแก้วท่านทำแจกจ่ายที่เพชรบุรีก่อนธุดงค์มาอยู่ชลบุรี ก็เริ่มถกเถียงกันว่าหลวงพ่อแก้วเนื้อตะกั่วมีจริงหรือ?

จนเมื่อราว 40 ปีที่แล้ว หลวงพ่อแก้วเนื้อตะกั่วแตกกรุที่เจดีย์หน้าวัดเครือวัลย์ จึงยอมรับเล่นกันถึงปัจจุบัน

หลักการดูแม่พิมพ์ พิมพ์เล็ก เนื้อคลุกรักของพยัพ แม่พิมพ์นี้มีกระจังหน้าเหมือนพิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง แต่ความคมชัดลึก ไม่เท่าพิมพ์เนื้อตะกั่ว

พิมพ์เนื้อตะกั่ว ด้านหลังบางองค์มีเหล็กจาร บางองค์ไม่มี

ด้านหลังพิมพ์เล็กคลุกรัก องค์ต้นแบบในหนังสือพยัพ เป็นแบบหลังแบบ บางองค์ในหนังสือเล่มอื่น หลังเรียบ ส่วนองค์ในคอลัมน์นี้ หลังอูม แต่เนื้อหารักทองเก่าจัดจ้านเข้าเกณฑ์มาตรฐานเซียน

เรื่องเนื้อหาส่วนผสมนั้น หลักครูพระปิดตาตรงกัน เนื้อว่านมงคลนาม 108 เช่น ไม้ไก่กุก กาฝากมะยม กาฝากมะขาม เม็ดรักจากต้นรัก ฯลฯ ตำบดกับผงที่ปลุกเสกไว้ แล้วนำมากรอง ถ้าใช้น้ำข้าวเหนียวผสมเป็นตัวประสาน พิมพ์เป็นองค์พระ แล้วเอาไปจุ่มรักก็จะเรียกว่า เนื้อจุ่มรัก ผ่านกาลเวลาร้อยกว่าปี เนื้อรักหลุดล่อน บางองค์เห็นเนื้อในสีน้ำตาลหรือออกไปทางขาวอมเหลือง  องค์หนึ่ง (พิมพ์ใหญ่) ด้านหน้า เยื่อรักเคล้ากับเนื้อ สีเข้มไปทางเนื้อกะลา แต่ด้านหลังรักหลุดล่อนไป ยังเห็นเนื้อขาวอมเหลืองชัดเจน

ส่วนองค์ที่ผสมมวลสารแล้วผสมน้ำรักเข้าไป เนื้อพระจึงออกไปทางสีดำ วงการเรียกว่า เนื้อคลุกรัก

คนที่ไม่รู้ มักบรรยายภาพว่า เนื้อคลุก (เคล้า) รัก เนื้อจุ่มรัก จนเข้าใจว่าเป็นเนื้อเดียวกัน แต่ความจริงเนื้อต่างกัน ปัญหาที่จะถกเถียง ไม่ได้อยู่ที่เนื้อแบบไหน แต่อยู่ที่เนื้อเก่าแท้ ถึงอายุแค่ไหน รักทองเก่าตามเหตุผลหรือไม่

ยึดหลักเซียน อย่างพยัพ เนื้อหลวงพ่อแก้ว ส่องให้ดีๆ จะเห็นเม็ดรักสีดำหรือสีแดงโผล่ให้เห็นบ้างไม่มาก ถ้ามากให้ระวัง หลวงพ่อแก้วของแท้ในทัศนะพยัพ เนื้อละเอียด ถ้าเนื้อหยาบ เป็นของปลอม

ข้อแนะนำ พระสายหลวงพ่อแก้ว จำนวนน้อยหาของจริงหาดูเพื่อศึกษายาก องค์ที่เซียนซื้อเซียนขายใช้เป็นหลักเทียบเคียงได้แต่ต้องใช้ประสบการณ์และวิจารณญาณตัวเองเข้าช่วย

ประสบการณ์มาก เคยดูพระปิดตาเนื้อคลุกรักจุ่มรัก หลวงพ่ออื่นวัดอื่นที่มีอายุใกล้เคียงบ้างก็พอใช้เป็นหลักเทียบเคียง เพียงแต่ต้องรู้ข้อแตกต่าง เนื้อหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์แบบไหน หลวงพ่อศุข วัดมะขามเฒ่าแบบไหน

ขึ้นชื่อว่าเซียน เขาอาจไม่เป็นพระทุกเนื้อ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาเข้าถึงก็คือความเก่า เก่าร้อยปีอย่างไร เก่าพันปีอย่างไร เรื่องตำหนิแม่พิมพ์ที่ใช้ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์กับเหรียญ หรือพระเครื่องสำคัญอย่างพระรอดในชุดเบญจภาคี เอามาใช้กับพระปิดตาหลวงพ่อแก้วได้บ้าง เพียงแต่ต้องทำความเข้าใจ

พระสายนี้ทำด้วยมือ มีตัวแปรมากมาย จุดเล็ก ติ่งน้อย ยึดเป็นแนวทางได้ แต่ถ้ายึดตายตัว ก็อาจพลาดของแท้

จุดชี้ขาดพระเครื่องสำคัญ แม่พิมพ์ใช้เป็นตัวชี้นำ แต่เนื้อหาที่เก่าถึงอายุเป็นจุดชี้ขาดเก๊-แท้ แต่ถ้าจะให้ดีที่สุด พระองค์ที่แท้แน่นอนนั้น ควรจะไปได้ทั้งคู่ พิมพ์ก็ถูก เนื้อก็ใช่

พระปิดตาหลวงพ่อแก้วที่เข้าเกณฑ์ครบเครื่องที่ว่าดูง่ายสบายตา ราคามักแพงแสนแพง จนถูกประชดว่า เป็นพระศักดินา ของเจ้านายและผู้มีบุญญาธิการ ชาวบ้านธรรมดาอย่าฝันไขว่คว้าไปเลย


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/61123810791306_2.jpg)
พระเนื้อผง หลวงพ่อทับ วัดทอง

หากจะกล่าวถึงพระเนื้อสำริดครบสูตร ที่เรียกเนื้อนวโลหะ สืบทอดมาจากตำรับโบราณนั้น คนในวงการรู้กันว่าเริ่มจากพระกริ่งปวเรศ วัดบวรฯ ตามด้วยพระกริ่งสมเด็จสังฆราชแพ วัดสุทัศน์ แล้วก็มาถึง พระมหาอุตม์ หลวงพ่อทับ (พระครูเทพสิทธิเทพาธิบดี) วัดทอง (สุวรรณาราม คลองบางกอกน้อย)

หลวงพ่อทับ เป็นพระครู สมเด็จสังฆราชแพ เป็นเจ้าคุณ ที่พระธรรมโกษาจารย์ นัยว่าด้วยความที่เป็นผู้สนใจทางเดียวกัน เล่ากันว่าสมเด็จสังฆราชท่านเคยเสด็จไปวัดทอง สนทนากับหลวงพ่อทับเรื่องการหลอมหล่อเนื้อพระบ่อยครั้ง

ผู้ที่ค้นคว้าสูตรนวโลหะหลวงพ่อทับ ออกมาเผยแพร่ในหนังสือพระเครื่อง คนแรกคือตรียัมปวาย ไม่นานก็มีนักเลงดีก๊อบปี้ต้นฉบับของท่านไปพิมพ์เป็นหนังสือเล่มเล็กเท่าฝ่ามือออกวางขาย

ราวๆ ปี 2512 ผมเคยไปหาตรียัมปวาย ที่บ้านหลังวัดกัลยาณ์ ฝั่งธนฯ ได้ยินท่านเอ่ยปากถามถึงนามปากกานักเลงดี  และก็แค่นั้น ดูเหมือนตอนนั้นท่านกำลังตั้งใจค้นเรื่องพระผงบึงพระยาสุเรนทร์

ผมเคยมีหนังสือเล็กเล่มนั้น ยังพอจำได้ มหาอุตม์หลวงพ่อทับ มีหลายเนื้อ นอกจากเนื้อสำริด เงิน เนื้อหลัก เนื้อเงิน เนื้อทองแดง เนื้อทองเหลือง เนื้อชิน เนื้อตะกั่ว...เมฆพัตร แล้ว ผมจำไม่ได้ว่า มี “เนื้อผง” หรือไม่

ระยะหลังๆ หนังสือภาพพระเครื่องแพร่หลาย มีภาพพระมหาอุตม์วัดทอง เนื้อผงคลุกรัก ให้เห็นหลายองค์ แต่ละองค์แทบจะเป็นพิมพ์เศียรบาตร พิมพ์เล็ก แม่พิมพ์เดียวด้านหน้า ด้านหลังมีทั้งอูมและเรียบ

จึงพอประมาณกันว่า หลวงพ่อทับท่านเลือกแม่พิมพ์สำริดองค์สวยเป็นต้นแบบกดพิมพ์ไว้ แล้วใช้พิมพ์พระเนื้อผง ออกมา เทียบกับเนื้อสำริดแล้ว จำนวนคงน้อยมาก  เนื้อผง “คลุกรัก” หลวงพ่อทับ ไปทางเดียวกับเนื้อพระหลวงพ่อแก้ว และปิดตาสายเมืองชลบุรี แต่ไม่มีใครเคยให้ความรู้ว่า หลวงพ่อทับ ท่านทำจากเนื้ออะไร ใช้ไม้ชื่อเป็นมงคล อย่างหลวงพ่อแก้ว หรือเปล่า

หลวงพ่อทับเกิด พ.ศ.2390 มรณภาพ พ.ศ.2455 ผมเชื่อความรู้อาจารย์บุญมี พิบูลย์สมบัติ จากเพชรบุรี หลวงพ่อแก้ว อายุไล่เลี่ยหลวงพ่อมี วัดพระทรง ภาพถ่ายที่พบในวัดปากทะเลใน มีตัวหนังสือ บอกว่า ร.ศ.124 อายุ 55 ถ้าปี พ.ศ.ในภาพนี้ใช่หลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ รุ่นราวคราวเดียวกับหลวงพ่อทับ วัดทอง

เอาเกณฑ์อายุเป็นตัวเชื่อมโยง ชุดวิชาทำพระเนื้อผงคลุกรัก อาจารย์รุ่นนั้นท่านถึงกัน “ลองของ” “ประลองฝีมือ” กันและกัน แล้วก็เหมาเอาว่า พุทธคุณ พระเนื้อผงคลุกรัก สองวัดนี้ น่าจะออกมาทางมหาเสน่ห์ มหาลาภ เหมือนกัน

เรื่องของพระพุทธคุณในองค์พระ ไม่ค่อยมีหลักเหตุหลักผลนักหรอกครับ วงการเขาใช้หลักความเชื่อ เชื่ออย่างไหนก็ยกมืออาราธนา ท่านไปอย่างนั้น ส่วนพระท่านจะเชื่อได้แค่ไหน อย่างไร เจ้าของพระเท่านั้นที่รู้

พระมหาอุตม์ เนื้อผงคลุกรัก วัดทององค์ในคอลัมน์ แปลกตากว่าทุกองค์ที่เคยลงหนังสือ ประการแรก แม่พิมพ์ใช้พิมพ์ยันต์น่อง ประการที่สอง นอกจากลงรัก แล้วก็ยังปิดทอง รักทองเก่าถึงสมัย

เจ้าของพระไม่กล้าคุยอวดใคร ไม่รักกันจริงไม่ยอมตัดใจให้ออกมาโชว์ เพราะกลัวข้อครหา “องค์เดียวในโลก” ซึ่งมีความหมายต่อไปว่า “มึงก็เล่นของมึงไปคนเดียว”

วงการของเก่าทั่วไป กระเบื้องเครื่องถ้วย ภาพเขียน เทวรูป ชิ้นไหน ศิลปะสวยเป็นหนึ่ง อายุถึง สภาพยังดีเยี่ยม ไม่มีชิ้นไหนเทียบเคียง ถือเป็นชิ้นเดียว เรียกราคาได้ดังใจ

แต่วงการพระเครื่อง พระองค์ไหนไม่มีใครเหมือน เจ้าของพระตบะอ่อน ก็มักกลัว

แต่หากเจ้าของพระตบะดีมีวิชาไม่กลัวเสียงสวด ก็พลิกด้านเป็นของดีกว่า หายากกว่า เรียกราคาได้ สุดท้าย คุณค่าของพระก็โยงยึดอยู่กับคน.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/97000244963500_3.jpg)
พระผงสุพรรณ พิมพ์หน้าแก่

ในพระชุดเบญจภาคี พระสมเด็จ พระนางพญา พระรอด พระซุ้มกอ พระผงสุพรรณ  พระผงสุพรรณ ปัญหาเรื่องแม่พิมพ์ สรุปได้แน่นอน พิมพ์หน้าแก่ พิมพ์หน้ากลาง และพิมพ์หน้าหนุ่ม

ชุดความรู้พื้นฐาน พระผงสุพรรณ ได้จาก คุณ มนัส โอภากุล ที่เขียนไว้ในหนังสือพระเมืองสุพรรณ แต่ภาพพระแท้เป็นขาวดำ ดูได้พอเป็นเค้า ตอนนั้นแค่จะแยกพิมพ์หน้าแก่-กลาง-หนุ่ม ก็ยากเต็มที คุณมนัส ให้ความรู้ เป็นภาพร่างลายเส้นพอเป็นเค้าเติมประสบการณ์ ด้วยการดูภาพพระที่ซื้อขายผ่านมือเซียน ก็ช่วยได้อีกระดับหนึ่ง

หนังสือพระผงสุพรรณ ทีมงานพระเครื่องเมืองพุทธบาท พิมพ์ ปี 2544 ถือเป็นหนังสือที่มีภาพพระผงสุพรรณชัดเจนทั้งด้านหน้า ด้านหลังมากที่สุด  การันตีด้วยยี่ห้อเซียนใหญ่ ยู่กิม บางลี่อาร์ต อ้า สุพรรณ ป๋อง สุพรรณ ถือเป็นองค์ครูได้ทุกองค์  แต่จะดูพิมพ์แล้วตัดสินพระทันทีก็ไม่ได้ พระแท้มาตรฐานวงการ เมื่อพิมพ์ใช่ เนื้อพระก็ต้องใช่

เนื้อพระผงสุพรรณแท้ สถานหนึ่ง ดำ สถานหนึ่ง แดง และบางองค์ เขียว หลายองค์เหลือง เป็นอย่างไร อธิบายด้วยร้อยพันตัวหนังสือก็ไม่เท่าดูภาพ และร้อยภาพก็คงไม่ดีเท่ากับได้หยิบจับลูบคลำและส่องด้วยตา

ผงสุพรรณหน้าแก่ เนื้อเหลืององค์หนึ่ง ในหนังสือเล่มพระเครื่องเมืองพุทธบาท สภาพช้ำ หน้าตาสึกเลี่ยน แต่ส่วนล่างตั้งแต่อกถึงเท้ายังคมชัด มีราดำจางจมในเนื้อส่วนผนัง ดูภาพรวมๆ ไม่กลมกลืนนัก

มีคนพออธิบายได้ พระองค์นี้ขัดตาเพราะเดิมทีท่อนล่างองค์พระมีไข เหมือนไขพระเนื้อชิน สีเหลืองข้นปกคลุม ส่วนบนไม่มีไข เจ้าของเลี่ยมเปิดหน้าใช้จึงสึกเฉพาะที่หน้า อาจมองว่าเป็นพิมพ์หน้าอื่น

แต่ตำหนิทุกจุดที่ติดชัด ยืนยันเป็นพิมพ์หน้าแก่

เจ้าของบอกว่าหลายเซียนดูแท้ แต่เมื่อล้างไขออก พื้นผนังท่อนบนองค์พระก็ซีดต่างจากท่อนล่างที่มีราดำ เซียนดูอีกที ตีว่าเก๊ เจ้าของใช้หมึกอินเดียนอิ๊งค์บางๆ ไล้ให้ผิวกลมกลืน พระสภาพไม่ลงตัวอย่างนี้หนีตาเซียนไม่พ้น ราว 30 ปีที่แล้ว
คุณวิวัฒน์ เรืองพรสวัสดิ์ ส่องปราดเดียวบอกแท้แต่เมื่อเอาพระไปแห่ เซียนมีชื่อหลายคน “เมิน”

วันนี้ “องค์นี้” มาอยู่ในหนังสือรวมผงสุพรรณมาตรฐาน เข้าใจว่าปัญหาแคลงใจแท้หรือไม่คงหมดไปแล้ว

ประสบการณ์จากผงสุพรรณหน้าแก่องค์นี้มีค่ามาก ให้บทเรียนไว้หลายข้อ เช่นเรื่องเนื้อ เนื้อพระผงสุพรรณหนึกแน่นแม้ต่างสี แต่ก็ไม่มีวี่แววเผาไฟ

วันนี้วงการยังเถียงกัน เนื้อผงสุพรรณเผา-ไม่เผา คุณมนัส โอภากุล สันนิษฐานว่า ไม่เผา เนื้อพระสมานด้วยน้ำอ้อย คุณราม วัชรประดิษฐ์ ว่า เผา  ประเด็นนี้ คนที่ได้หยิบจับพระด้วยมือได้ลูบได้คลำได้ล้างพระ เชื่อว่าเนื้อพระผงสุพรรณไม่ได้เผา

พระรอด และพระสกุลหริภุญชัย ทฤษฎี คุณเชียร ธีรศานต์ เผาด้วยไฟเต็มสูตรแบบเผาจาน ดำ เพราะไม่ถูกไฟ แดงไฟมาก เขียวแก่ไฟ ทฤษฎีนี้ใช้ได้กับพระนางพญา พิษณุโลก พระซุ้มกอ เผาไฟอ่อน แบบเผามัน เปลือกไหม้ไส้ดิบ
หลับตาเทียบเคียงเนื้อพระเหล่านั้น พระผงสุพรรณน่าจะเป็นพระที่ใช้ทฤษฎีผสมเย็นคือผสมด้วยน้ำอ้อยอย่างที่คุณมนัสว่า อย่าลืมว่า อิฐสถูปเจดีย์ยุคทวารวดีใช้น้ำอ้อยฉาบ แต่ประเด็นพระผงสุพรรณจะเผาหรือไม่เผาไม่สำคัญเท่ากับการได้ดูพระหลายองค์จนคุ้นตา นอกจากแม่พิมพ์แล้ว ตำหนิทุกจุด รารัก และแนวเสี้ยน ด้านหน้าตั้งแต่บนลงล่าง และที่สำคัญไม่น้อย ก็คือ รอยลายมือ ด้านหลัง

พระผงสุพรรณองค์ในคอลัมน์วันนี้ เป็นพิมพ์หน้าแก่ สภาพทั้งองค์พระ หลักฐาน ตำหนิ ทั้งหน้าหลัง ครบสูตร คนเป็นพระส่องแว่บเดียว ก็ตัดสินใจได้ ดูง่ายมากๆ

ดูพระแท้ทดสอบสายตา สั่งสมประสบการณ์ต่อไป แล้วจะรู้ด้วยตัวเอง การดูพระแท้ให้เป็น ม่ยากเย็นแสนเข็ญแต่ประการใดเลย.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/17983381822705_4.jpg)
เทวาฯ มหาวัน

ศิลปะพระพิมพ์สกุลช่างหริภุญไชย (ลำพูน) ผู้รู้บอกว่าได้รับอิทธิพลจากหลายสมัยศิลปะทวารวดี ศิลปะอินเดีย ศิลปะศรีเกษตรและพุกามของพม่า ศิลปะลพบุรี และศิลปะล้านนา

พระชุดลำพูน ที่วงการพระเครื่องรู้จักกันดีและมีจำนวนแพร่หลาย พระรอด พระคง พระลือ พระเลี่ยง พระเปิม ฯลฯ ยังถกเถียงกัน เรื่องอายุการสร้าง แต่พอรวมความได้อยู่ในพุทธศตวรรษที่ 13-15

พระพิมพ์ที่พบน้อยที่สุด อายุการสร้างสูงที่สุดราวพุทธศตวรรษที่ 13-14 วงการพระเครื่องท้องถิ่นยอมรับและรู้จักก็คือ ขนาดใหญ่ พระกวาง ขนาดกลาง พระกล้วย พระกลีบบัว และขนาดย่อม พระยืน (พระร่วง) ที่ขึ้นจากกรุวัดมหาวัน

ในหนังสือ พระสกุลหริภุญไชย (ชมรมพระเครื่องเชียงใหม่ พิมพ์ พ.ศ.2545) นิพนธ์ สุขสมมโนกุล มีภาพพระยืนและพระร่วง กรุวัดมหาวัน ไว้เพียงสององค์ มีคำอธิบายว่า ความสูงของพระอยู่ระหว่าง 7-10 ซม.ความสูงนี้ ไล่เลี่ยกับพระร่วงรางปืน เนื้อตะกั่วสนิมแดง กรุสุโขทัย ซึ่งเป็นพระศิลปะเขมร (ลพบุรี) สมัยหลังกว่า 3-4 ร้อยปี
ข้อสังเกตพระยืน หรือพระร่วง กรุวัดมหาวันสององค์นั้น ประทับยืนตรงๆ แต่พระยืนสมัยทวารวดี กรุวัดมหาวัน องค์ในคอลัมน์นี้ ไม่ยืนทิ้งดิ่งแบบยืนตรง แต่ยืนแบบเอียงสะโพก ภาษาศิลปะใช้คำว่า “ตริภังค์” แปลว่า เอียงกายออกเป็นสามส่วน

การยืนแบบตริภังค์ ได้อิทธิพลจากพระพุทธรูปศิลปะคุปตะ (พุทธศตวรรษที่ 11-12) พระพุทธรูปศิลปะนี้ องค์หนึ่ง สมเด็จฯกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงได้จากอินเดีย

ในเมืองไทย พบการยืนตริภังค์ ทั้งพระพุทธรูป และเทวรูปศิลปะทวารวดี ศรีวิชัย และพบในเทวรูปเขมร สมัยก่อนเมืองพระนคร ตั้งแต่ไพรกเมง (ประโคนชัย) กำพงพระ บันทายสรี และบาปวน  พ้นจากสมัยบาปวนลงมา ยังไม่เคยเจอในสมัยนครวัด สมัยบายน  ถ้าพูดภาษาชาวบ้าน การยืนแบบตริภังค์ ยืนยันยุคสมัย พันปีขึ้นไป

พูดถึงการยืน ซึ่งมีทั้งยืนตรง และยืนเอียงสะโพกไปแล้ว ท่ายืนนั้นยังสัมพันธ์กับท่ามือ (มุทรา) พระยืนแบบทวารวดี ไม่ว่าเป็นพระจากพุทธศาสนาแบบเถรวาทหรือแบบมหายาน นิกายสุขาวดี ส่วนมากมือสองข้างนิ้วชี้จดนิ้วก้อย แบออก ในท่าแสดงธรรม   แต่หลายองค์ มือหนึ่งท่าแสดงธรรม แต่อีกมือ นิ้วกลางและนิ้วนางจดฝ่ามือ สามนิ้วที่เหลืองอตาม ท่ามือนี้ เรียก อาหูยมุทรา มีความหมาย กวักมือเรียกเข้าหา ท่าสองมือ สื่อความหมาย เรียกให้เข้ามา รับคำสอนคือพระธรรม
ท่ามือสองข้าง ในพระพุทธรูปมหายาน อธิบายว่า พระอมิตาภะ เสด็จลงมารับดวงวิญญาณสาวกขึ้นสวรรค์สุขาวดี แต่ถ้าเป็นพระพุทธรูปเถรวาท ที่พบแถวนครปฐม อธิบายว่า เป็นปางเสด็จลงจากดาวดึงส์

ไม่ว่าท่ามือพระพุทธรูปองค์ใหญ่ จะเป็นเช่นใด ก็น่าจะเป็นต้นแบบพระพิมพ์ดินเผา องค์ในภาพ พระยืน กรุมหาวัน ซึ่งน่าจะเป็นพระพิมพ์แบบยืนสมัยแรกๆ ที่มีขนาดเล็กที่สุด เท่าที่พบกันมา เพราะมีความสูงแค่ 4 ซม. (เท่ากับพระเม็ดขนุน กำแพงเพชร) เท่านั้น   ความคมชัดขององค์พระ ยังเห็นหน้าตา จมูกปาก ชัดเจน จัดอยู่ในพระขั้นสวยองค์หนึ่ง

ด้วยสายตาผู้ชำนาญ ไม่ต้องใช้เรื่องเล่าชี้นำ ทั้งเนื้อพระดินเผา ละเอียดแน่น นวลตา คราบรา นวลดินบางๆ ทำให้ดูซึ้งใจเช่นเดียวกับพระรอดเนื้อระดับเดียวกันหลายองค์ จึงเสริมความเชื่อประเด็น ขึ้นจากกรุวัดมหาวันได้แน่นแฟ้นเพิ่มขึ้น
นิพนธ์ สุขสมมโนกุล ย้ำว่า “พระยืนวัดมหาวันนี้ นับเป็นพระเครื่องที่หาดูได้ยากมาก เนื้อดินที่นำมาสร้างพระนั้น มีลักษณะเช่นเดียวกับเนื้อพระรอดวัดมหาวัน ด้วยเหตุนี้ จึงมีราคาในเชิงพุทธพาณิชย์สูง”  แต่เรื่องของพระเครื่องนั้น ค่านิยมพลิกผันได้ ของน้อยคนไม่รู้จัก ค่านิยมก็อาจไม่มี แต่หากเจอคนรู้ค่า ราคาก็พูดกันไม่รู้เรื่อง พระยืนองค์นี้เจ้าของเรียก ทวาฯ มหาวัน ว่ากันโดยศักดิ์ศรี หนีพระรอดก็แล้วกัน.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/23361551347705_5.jpg)
ท้าวกุเวร กรุทุ่งเศรษฐี

หากจะบอกกันว่าภาพพระเครื่ององค์นี้ เรียกกันว่า ท้าวกุเวร พบที่กรุทุ่งเศรษฐี กำแพงเพชร นักเลงพระรุ่นใหม่คงส่ายหน้า แต่ถ้าเป็นนักเลงพระรุ่นเก่าและเก๋าจะอมยิ้ม

อย่าลืมคำ “กำแพง” เล่นสำนวน แยกคำ เป็น กำ แล้วก็ แพง ขึ้นชื่อว่าพระกรุทุ่งเศรษฐี กำแพงเพชร ถ้าเป็นพระแท้และสวย เผลอ “กำ” แล้วก็ต้องจ่ายในราคา “แพง” ทุกองค์

พระกรุกำแพง น่าจะเป็นพระพิมพ์ที่มีประวัติน่าเชื่อถือมากกว่า เพราะมีจารึกลานทอง บอกถึงกระบวนการทำ ส่วนผสม กระทั่งการบูชา

“แม้อันตรายสักเท่าใดก็ดี ให้นิมนต์พระใส่ศีรษะ อันตรายทั้งปวงหายสิ้นแล ถ้าจะเข้ามารณรงค์สงคราม ให้เอาพระใส่น้ำมันหอมเข้าด้วยนวหรคุณ และเอาใส่ผม ศักดิ์สิทธิ์ตามความปรารถนา .....”

พระดังๆ อย่างพระซุ้มกอ พระลีลาทุ่งเศรษฐี ฯลฯ หากขึ้นจากฝั่งตำบลทุ่งเศรษฐี ทั้งศิลปะ และเนื้อหา ถ้าเป็นเนื้อดิน ก็ละเอียด หนักนุ่มแน่นกว่าพระที่ขึ้นจากฝั่งเมืองกำแพงเพชร เรียกกันว่า “เนื้อทุ่ง” แพงจับใจทุกองค์

ประวัติการสร้างชัดเจน ในสมัยพระยาลิไท ปลายสมัยสุโขทัย สันนิษฐานกันว่าพระเจ้าแผ่นดินทรงฉลองปีพุทธชยันตี พ.ศ.1900 ชวนราษฎรสร้างพระพิมพ์เท่าจำนวนอายุของแต่ละคน (เอาอายุ คูณ ด้วยจำนวน 365 วันของปี) ประดิษฐานไว้ในพระสถูปพระเจดีย์  โดยความเชื่อว่า กุศลผลบุญนี้จะช่วยให้ไปเกิดที่ดีๆ อีกสี่ชาติต่อเนื่องกันไป

คติสร้างพระพิมพ์ ผู้รู้บอกว่าได้อิทธิพลจากพุทธมหายาน ถ้าเริ่มที่ภาคใต้ พุทธมหายานรุ่งเรืองกว่า ดูจากพระพิมพ์ศรีวิชัย อย่างพระเม็ดกระดุม ศรีวิชัย ที่พบที่เขาศรีวิชัยสุราษฎร์ธานี (ราวพุทธศตวรรษ 11-13) และพระพิมพ์ที่สร้างบรรจุเอาไว้ในถ้ำ อีกหลายๆเมือง ตั้งแต่ยะลา ตรัง ฯลฯ  แต่พอมาถึงพุทธศตวรรษที่ 17-18 ช่วงที่อาณาจักรสุโขทัยเฟื่องฟู พ่อขุนรามคำแหงอัญเชิญพุทธศาสนาเถรวาท จากเมืองนครศรีธรรมราช ซึ่งก็รับมาจากลังกาอีกต่อ พุทธเถรวาทก็แซงขึ้นหน้าพุทธมหายาน  แต่ก็ยังยอมรับคติมหายานบางส่วนเอาไว้

พระพิมพ์ชุดเมืองกำแพงเพชรมีพระพุทธเจ้าเป็นส่วนใหญ่ แต่เมื่อพบพระพิมพ์ที่นักพระเครื่องรุ่นเก่า เรียกว่านารายณ์ทรงปืน (พระรัตนตรัยมหายาน มีพระนาคปรกอยู่กลาง มีพระอวโลกิเตศวร และนางปัญญาบารมีขนาบซ้ายขวา) หรือท้าวกุเวร ก็ยืนยันว่า แม้พระพุทธเจ้าเป็นใหญ่ แต่ก็ยังไม่ทิ้งเทพเจ้ามหายาน  การถ่ายทอดศิลปะโบราณเอามาไว้ในสมัยตัวเอง พระชุดกำแพงเพชรมีมากมาย องค์ที่ศิลปะคล้ายสุโขทัย คล้ายเชียงแสน คล้ายอู่ทอง ก็เอาคำ“กำแพง” ไว้หน้า ในหนังสือ “ทุ่งเศรษฐี-กำแพงเพชร” ของจาตุรนต์ สิงหะ (สนิมแดง) มีพระกำแพงศรีวิชัย องค์หนึ่ง

พิมพ์ท้าวกุเวรนั้น ในหนังสือคุณจาตุรนต์ไม่มี แต่ในหนังสือพระกำแพงเพชร เล่มที่จังหวัดกำแพงเพชร จัดพิมพ์ โชคดีที่ยังมีให้ดูเป็นตัวอย่าง แม้องค์เดียวก็ยังดีกว่าไม่มี

ท้าวกุเวร กรุทุ่งเศรษฐี เท่าที่เคยเจอ มีทั้งขนาดเขื่อง (เท่าสี่กร มอญแปลง ชุดกิมตึ๋ง) ขนาดกลาง และเล็ก เห็นพิมพ์ก็ตัดสินได้ทันทีว่าพระแท้ ตอนนี้ยังไม่มีของปลอม  หากจะเริ่มรักท้าวกุเวรขึ้นบ้าง ก็ขอเล่าต่อให้รักมากขึ้นว่า ท้าวกุเวรคือ 1 ใน 4 เทพอารักขา ทางทิศตะวันตก คนไทยรู้จักในชื่อท้าวเวสสุวรรณ เทพเจ้าแห่งภูตผี แต่คนฮินดูโบราณ นับถือกันมากว่าสองพันปี สมัยที่ล่องสำเภามาค้าขายสุวรรณภูมิ  นอกจากเชื่อกันว่า เป็นเทพอารักขาช่วยให้เดินทางราบรื่น อีกความเชื่อ ท้าวกุเวร เป็นเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ในทางโชคลาภ ช่วยให้ค้าขายร่ำรวย แถวภาคใต้ เรียกว่า“ซัมภล” นั่งในท่ามหาราชลีลา งามสง่าแบบศิลปะศรีวิชัย ก็ทั้งศิลปะสวย ทั้งอายุก็สูงยิ่ง ที่ขึ้นจากกรุทุ่งเศรษฐีก็ยิ่งเพิ่มความเป็นมงคล ใครมีไว้ก็ถือว่าโชคดีมีชัย ไปทางเดียวกับพระซุ้มกอ ที่ว่ากันว่า มึงมีกูไว้ไม่จน นั่นเทียว


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/36433201986882_6.jpg)
พระขุนแผน (ไม่เคลือบ) กรุโรงเหล้า

ชื่อพระตับขุนแผน เริ่มจากขุนแผนพิมพ์อกใหญ่ ฯลฯ พิมพ์พลายหลายพิมพ์ ไปถึงพิมพ์พลายคู่ น่าจะเริ่มจากการพบพระในกรุวัดบ้านกร่าง อ.ศรีประจันต์ จ.สุพรรณบุรี เมื่อราวๆ ปี 2445

ชื่อขุนแผน น่านับถือ ในจินตนาการ นึกถึงยอดนักรบ-ยอดนักรัก ดึงดูดใจคนชอบพระให้ไขว่คว้าขึ้นมาทันที

พระพิมพ์ขุนแผนพิมพ์อกใหญ่ เนื้อดินหยาบ ผสมกรวดทรายหลายสี ที่พบในกรุวัดบ้านกร่าง สุพรรณ ก็มีการพบอีกในเจดีย์วัดใหญ่ชัยมงคล เมืองอยุธยา  เส้นสายลายพิมพ์เดียวกัน ต่างกันที่เนื้อหา ขุนแผนอยุธยา เนื้อดินขาว นวลละเอียด ไม่มีเม็ดทราย ทั้งยังมีเคลือบ สีเขียวอมเหลือง น้ำตาลแก่ ไปถึงเข้มคล้ำออกดำ

ขุนแผนอยุธยา พบน้อยกว่าขุนแผนสุพรรณ เสน่ห์ชื่อ “ขุนแผน” ก่อน พ.ศ.2500 แพงกว่าสมเด็จวัดระฆัง

ช่วงเวลาที่ขุนแผนเคลือบโด่งดั ก็มีการพบอีกกรุสองกรุ ใกล้โรงหล้าอยุธยา แม่พิมพ์เนื้อหาเดียวกับวัดใหญ่ แต่ไม่มีเคลือบ วงการเรียก กรุโรงเหล้า ไม่มีรายละเอียดให้ศึกษา ไม่มีภาพพระให้ดูเป็นตัวอย่าง

พระขุนแผนไม่เคลือบ องค์ในภาพ ส่วนเนื้อดินขาวที่สึกให้เห็นส่วนลึกที่ผนังพระ ทั้งด้านหน้าและหลังที่ดูด่างดำ ไม่ใช่เคลือบที่ซีดจาง แต่เป็นคราบไคลเดิมๆ

หาขุนแผนเคลือบวัดใหญ่ เป็นตัวอย่างไม่ได้ ชุดที่ขึ้นใหม่แถวนนทบุรีก็มีข้อถกเถียง ถ้าพอเป็นขุนแผนวัดบ้านกร่างพิมพ์อกใหญ่ ก็พอเอามาเทียบเคียงได้ เส้นสายลายพิมพ์ พิมพ์เดียวกัน ฝีมือช่างศิลปะอยุธยายุคกลางเหมือนกัน

เรื่องเก๊แท้นั้นตัดสินด้วยสายตา ถ้ามีประสบ-การณ์พอ ของเก่าแท้นั้นไม่ยากเกินไป

พระขุนแผนสองเมืองเกี่ยวข้องกันหรือไม่ ตามพระนิพนธ์ของสมเด็จฯกรมดำรงราชานุภาพ ทรงสรุปว่า พ.ศ.2135 หลังชัยชนะสงครามยุทธหัตถี สมเด็จพระนเรศวร โปรดให้สร้างพระสถูปเป็นอนุสรณ์ไว้ที่ทุ่งหนองสาหร่าย องค์หนึ่ง  และทรงสร้างพระมหาสถูปไว้ที่วัดป่าแก้ว ขนานนาม ชัยมงคลเจดีย์ อีกองค์หนึ่ง  นี่คือที่มาของความเชื่อว่า พระกรุวัดบ้านกร่าง ใกล้พระเจดีย์ยุทธหัตถี อ.ศรีประจันต์ จ.สุพรรณบุรี และพระขุนแผนเคลือบ วัดใหญ่ชัยมงคล เป็นพระพิมพ์ที่สมเด็จพระนเรศวร โปรดให้สร้างไว้ในเวลาไล่เลี่ยกัน

ประจักษ์ความเชื่อเสริมอีกข้อ ในการสร้างพระพิมพ์ หลายยุคหลายสมัยไม่ค่อยมีพระคู่ ในสมัยอยุธยามีพระพลายคู่ ซึ่งสื่อความหมายไปถึงสองกษัตริย์พี่น้อง องค์ขาว องค์ดำ  ในหนังสือ เรื่องเล่าชาวกรุงเก่า (สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ) ส.พลายน้อยเล่าว่า เพื่อนชื่อ จำเริญ สุนทรสุข ได้ความรู้ต่อจากพี่เมี้ยน ยังประดิษฐ์ เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์วังจันทรเกษม ว่า มีการพบพระขุนแผนไม่เคลือบ 2 ครั้ง

ครั้งแรก พ.ศ.2485 โรงเรียนฝึกหัดครูสตรีอยุธยา มีที่ดินบางส่วนเป็นวัดร้าง ชื่อวัดสิงห์ลาย ต้องการที่ดินสร้างอาคารเพิ่ม ครูหลุย ชมชื่น อดีตครูวาดเขียนคุมการก่อสร้าง คนงานขุดปราบที่โคกโบสถ์วัดสิงห์ลาย ลงไป 1 เมตร เจอพระพิมพ์สีขาวอมชมพู กระจายอยู่ราวๆพันองค์ ตอนนั้นค่าแรงกุลี 50 สตางค์ ราคาพระไม่ถึง 10 บาท

คนรู้จักโรงเรียนสตรีฝึกหัดครูน้อย รู้จักโรงงานสุราที่ตั้งอยู่ด้านหน้ามากกว่า ชื่อเรียกพระขุนแผนไม่เคลือบ กรุโรงเหล้า จึงเริ่มเรียกกัน ต่อมาโรงเหล้าย้ายไป เทศบาลจะใช้พื้นที่สร้างโรงเก็บน้ำประปา  ระหว่างรถไถเกลี่ยพื้นที่ บริเวณวัดร้างที่เคยเป็นวัดจีนหรือวัดสามจีน คนงานและเด็กๆ ก็คุ้ยเขี่ยกองดิน เจอพระขุนแผนแบบไม่เคลือบ แบบวัดสิงห์ลาย และแบบเคลือบที่วัดใหญ่ชัยมงคล อีกจำนวนหนึ่ง พระพิมพ์ที่พบที่วัดสามจีน เหมือนชุดกรุวัดสิงห์ลาย ถูกเหมาเรียกกรุโรงเหล้าอีกตามเคย

ราคา ขุนแผนไม่เคลือบ ตอนนี้ยังไม่มีพระขายจากมือเซียน ยังไม่พูดกัน แต่ถ้าจะเทียบเคียงก็น่าจะลดหลั่นจากขุนแผนเคลือบวัดใหญ่ ยุคสมัยนี้พระขึ้นชั้นยอดนิยมอย่างนี้ ราคาต่ำกว่าล้าน ไม่มีแล้ว.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/54599303089910_7.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆังฯ ทรงเจดีย์

หากจะยกตัวอย่างพระสมเด็จวัดระฆังสักองค์ว่า ดูง่าย ก็ต้องขอเอาทรงเจดีย์วัดระฆัง องค์ในภาพ   ดูด้านหน้า พิมพ์ทรงมาตรฐาน ผิวสึกช้ำเปิดเนื้อหา เห็นมวลสารกระจ่างตา พื้นผนังองค์พระแป้งโรยพิมพ์ขาวนวลสีน้ำนม ชิ้นรัก ฝ้ารัก เหล่านี้จะเรียกว่า เป็นพยานหรือหลักฐานก็มั่นคงครบเครื่อง

พลิกด้านหลัง มีรอยเลี่ยมเปิดใช้ สึกช้ำธรรมชาติ ส่องด้านข้างอีกสักหน่อย ใช้เวลาครึ่งนาทีตัดสินได้ทันทีว่า พระแท้

พระสมเด็จสภาพสึกช้ำ พองามขนาดนี้ ราคาไม่แพงบาดใจจนกลัวโจร นิมนต์ขึ้นคอได้สบาย

การดูพระ สำหรับคนเป็นนั้น จริงๆ แล้วก็เป็นเช่นนี้ แค่ส่องแว่บก็ลงตัว แต่ถ้าจะให้ดี ช้าสักหน่อย ถอยหลังมาตั้งหลัก พิจารณาตามกระบวนการ เริ่มที่แม่พิมพ์

ทรงเจดีย์มีหลายพิมพ์ ครูตรียัมปวาย แบ่งไว้  พิมพ์ เขื่อง ย่อม สันทัด ชะลูด แต่วงการเซียนชั้นหลัง ยังไม่สรุปลงตัว กี่พิมพ์ คนที่สนใจ จึงต้องใช้การดูแบบจำ จากองค์ดังๆ ที่พิมพ์ซ้ำหน้า เรียกว่า องค์ครู

ทรงเจดีย์องค์ในภาพ แม้สึกช้ำเส้นสายลายพิมพ์ ไม่คม แต่ก็กลมกลืน เทียบเชิงซ้อนได้กับภาพ องค์เจ๊แจ๋ว และอีกองค์ ที่ลงรักแล้วลอกออก ตอนนี้อยู่กับเฮียหนึง (ปรีดา อภิปุญญา) สององค์นี้ ช่วงอกติดเส้นสังฆาฏิคม ท่อนขาแยกเป็นร่องชัด
เมื่อเริ่มจากองค์ครู ก็ต้องพยายามตามดู เส้นกรอบแม่พิมพ์ด้านที่ยังเหลือ แค่ไหน  องค์ในภาพ เส้นกรอบด้านซ้ายใกล้เคียง (ชิดไปก็ไม่ดี ห่างไปก็ไม่ดี) เส้นกรอบด้านขวา ตัดพอดี ไม่ใช่ปัญหา เพราะเส้นกรอบถ้าครบทั้งสี่ด้าน เรียกว่า กรอบกระจกนั้น ไม่ว่าทรงเจดีย์องค์ครูองค์ไหนก็ติดไม่ครบ

ร่องรักแร้ เหลือเค้าชายจีวรรางๆ ชัดเจน เส้นพระเกศไม่ป่องกลาง ไม่เป็นไร องค์ที่ไม่ติดชัดมีน้อยกว่าองค์ไม่ติด  พระเนื้อผงผสมน้ำมัน เวลาจากเปียกถึงแห้ง แปรปรวนได้ ถ้ามีก็ดูไว้ มีชัดมากก็เก๊ได้ ไม่มี แท้ก็หลายองค์  อย่าเผลอยึดตำหนิพิมพ์ ทิ้งพระแท้ไปง่ายๆ

ผ่านประเด็น “พิมพ์ใช่” ไปแล้ว คราวนี้ก็มาถึงประเด็น “เนื้อ” ต้องแยกเนื้อ ออกจากผิวก่อน องค์นี้ผิวที่เหลือในพื้นผนัง หรือในซอกลึก เรียก ผิวแป้งโรยพิมพ์ได้ (ก็ผิวปูนนั่นแหละ) ผิวแป้งโรยพิมพ์ สมเด็จวัดระฆังแท้ นุ่มนวลตาอย่างนี้

ส่วนที่ผิวแป้งเปิดช่อง ก็เห็นเนื้อพระสีเหลืองอมน้ำตาล องค์นี้ใช้สมบุกสมบันแล้วถูกเก็บไว้นาน สภาพจึงแห้งแบบซึ้งตา เม็ดปูนขาวประปราย ไม่มากไม่น้อย กากดำ ก้อนแดง หินเทา พอมี

ตัวช่วยสำคัญ ก็คือสิ่งที่เกิดจากการลงรัก พระอายุเกือบ 150 ปี รักลอกไปแล้ว ทิ้งฝ้าสีน้ำตาลอ่อน เอาไว้ ในซอก-หลุม ยังมีชิ้นรักเก่า และส่องให้ดีๆ จะมีทองเก่าฉายแว่บ ออกมาให้เห็น

หลักครูตรียัมปวาย มวลสารพระสมเด็จวัดระฆัง มีทรายเงิน ทรายทอง แต่กว่าจะส่องเจอ ก็มักจากหลังการล้างพระให้สะอาด ปาดฝุ่นไคลออกไปก่อน แต่จุดสีทองเล็กที่มักเจอ มักเป็น “ทองเก่า” ที่ติดอยู่กับ “ก้อนขาว”  ก็เม็ดปูนขาวก้อนเล็ก ที่มักอยู่ลึกลงไปจากพื้นผนัง ไม่อยากบอกว่าเป็นทีเด็ดเคล็ดลับ  บอกได้แต่ว่าส่ององค์ไหนเจอทองชิ้นเล็กเท่าปลายเข็มหมุดแปะบนก้อนรัก มักเป็นองค์ประกอบหนึ่ง ที่ชี้ว่า “เนื้อใช่” เมื่อพิมพ์ก็ถูก เนื้อก็ใช่ นี่ไง! พระสมเด็จวัดระฆังแท้

ด้านหลังพระก็ใช่ว่าไม่สำคัญ หลังพิมพ์ทรงเจดีย์วัดระฆังส่วนใหญ่เป็นหลังทื่อ คือออกเรียบ ไม่มีริ้วรอย รอยปูไต่ รอยหนอนด้น รอยสังขยา ฯลฯ มากมาย เหมือนพิมพ์ใหญ่ แต่ถ้าองค์ไหนมี ก็ยิ่งดี เสริมราศี

หลังทรงเจดีย์องค์นี้ ถูกเลี่ยมเปิดใช้ รอยสึกสี่เหลี่ยม เห็นมวลสารละเอียดนุ่ม ชัดเจน กระจ่างตา  รอยเลี่ยมใช้นานๆ เป็นพยานเสริมอีกปาก ช่วยบอกว่าอย่างน้อยพระองค์นี้ก็ถูกใช้สี่ห้าสิบปีก่อนเวลาทำพระปลอม

อย่าเพิ่งหลงรัก หลังพระใช้ว่าดูง่าย พระปลอมเขาทำกันทุกแบบ ขูด ปาด ขัด ให้สึกแอ่น บางรุ่นใช้สีผึ้งทา แล้วใช้น้ำยาเคมีกัดให้แหว่งเป็นรูปข้าวหลามตัดก็ได้ รูปใบโพธิ์ก็มี ฝึกดูธรรมชาติทั้งด้านหน้าด้านหลัง พระสมเด็จไว้ให้คุ้นตา
องค์ไหนมัวมนไม่สะอาดตา น่าสงสัย ก็ต้องหาใบรับประกัน เก๊ต้องคืน.

    พลายชุมพล นสพ.ไทยรัฐ

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/17017297943433_1.jpg)
พระนางพญา ดำ

หากจะคุยกันถึงพระนางพญา สำหรับคนสนใจพระเนื้อดิน เป็นพระก็ดูไม่ยากแต่ก็ต้องทำใจไว้ก่อนว่าเป็นพระที่มีปัญหาถกกันเรื่องเก๊-แท้ มากกว่าพระในชุดเบญจภาคีด้วยกัน

40 ปีที่แล้ว ในงานประกวดใหญ่ กรรมการตัดสินทะเลาะกัน นางพญาพิมพ์อกนูนเล็ก องค์สวย หูตาคม ที่มาดีเสียด้วย ขึ้นจากกรุวัดสังกัจจายน์ (ฝั่งธนบุรี) เสียงส่วนใหญ่ให้แท้ แต่หนึ่งเสียงดังว่าเก๊ เหตุเพราะเจอเปลือกหอยที่ผิวพระชิ้นหนึ่ง
มีความเชื่อกันมาก่อนว่า กรวดนางพญามีสามสี ที่ไม่มีแน่ๆ ก็คือเปลือกหอย

จำไม่ได้ว่า ผลสรุปองค์นี้เป็นอย่างไร เพราะเสียงที่แตก ดังในหนังสือพระเล่มหนึ่งว่า ถ้าแคะเอาเปลือกหอยชิ้นนี้ออกล่ะ พระองค์นี้จะแท้หรือไม่

อีกองค์ ในงานประกวดเหมือนกัน พิมพ์ใหญ่เข่าโค้ง เนื้อเขียว (พิมพ์เดียวกับองค์ในคอลัมน์วันนี้) กรรมการหลายเสียงไม่ผ่าน แต่กรรมการคนหนึ่งเสียงใหญ่ ยืนยันพระที่ทำท่าจะมีปัญหาก็กลายเป็นพระแท้  และเป็นพระแท้องค์ครู ถูกพิมพ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในหนังสือเกือบทุกเล่มวันนี้

ไหนๆ ก็คุยกันถึงพระปัญหากันแล้ว  นางพญาพิมพ์ใหญ่เข่าโค้งอีกองค์ สีหม้อใหม่ มีคนได้จากเจ้าสัวดัง ต้นทุนเช่าราว 20 ปีที่แล้ว 4.8 แสน แต่เคราะห์กรรม! ไม่ผ่านตาหลายเซียน

เซียนใหญ่มากๆ สองคน คนแรกดูตาเปล่า ไม่ส่อง คนที่สองตั้งใจส่อง ฟังราคาเสนอ 9 แสน ส่ายหน้า

เซียนที่ดูก่อนชื่อ ประจำ อู่อรุณ กล้าซื้อในราคา 1.2 ล้าน และถึงเวลานั้น เซียนที่ไม่ซื้อ ราคา 9 แสน ก็ขอซื้อต่อไปในราคา 1.5 ล้าน

สอง-สามเดือนต่อมา พระในตีพิมพ์เป็นองค์ชี้ตำหนิเคล็ดลับอยู่ในหนังสือพรีเชียส ของอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ

ถึงวันนี้ รู้จักกันในชื่อ องค์หลังเจดีย์ พระที่ถูกตีเก๊เป็นแรมปี เป็นพระแท้องค์ครู ราคาพูดกันไม่รู้เรื่องไปแล้ว

โดยวิถีเซียน พระนางพญาเนื้อเหลือง เนื้อแดง ดูง่ายเปลี่ยนมือง่าย พระเนื้อเขียว เนื้อดำ ดูยากเปลี่ยนมือซื้อขายยาก ยี่สิบสามสิบปีที่แล้ว คนที่สนใจ เรียนรู้ดูจากตำราพระที่พิมพ์ขาวดำ หาภาพพระสีดูเทียบเคียงไม่ค่อยได้

ปี พ.ศ.2552 ผมไปทำข่าวเพชรบุรี เจอพิมพ์สังฆาฏิ เนื้อดำ สีเนื้อออกทางไม้มะเกลือ อยู่ในมือเซียนใหญ่รุ่นพี่ชุม (ประชุม กาญจวัฒน์) ความกลัวศักดิ์ศรีเซียนก็ลังเล แต่ก็ตัดสินใจขอแบ่งมาได้

วิ่งไปหาครูที่บ้านหลังวัดกัลยาณ์ ผลปรากฏว่า ครู “ตรียัมปวาย” ดูว่าแท้

ตอนนี้มีหนังสือพระพิมพ์สีหลายเล่ม ได้ดูด้านหน้า ข้าง และหลัง เต็มตา พระเนื้อเขียว เนื้อดำ ระยะหลังผ่านวงการหลายองค์ โอกาสเทียบเคียงพระในมือ เพื่อตัดสินใจจึงดีขึ้น

นางพญาเข่าโค้งองค์ในภาพนี้ เสื้อสีดำ ใช้หลัก เชียร ธีรศานต์ พระสีดำ เป็นพระที่เผาไกลไฟ เผาไม่สุก ถ้าสีออกไปทางไม้มะเกลือ มีคราบสีขาวเป็นตัวช่วย หรือถ้าใครเคยคุ้นกับสีไม้กัลปังหา เจอดำแบบกัลปังหา ก็ทำให้ตัดสินใจง่าย

พิมพ์ใหญ่เข่าโค้งองค์นี้ แม่พิมพ์ดี ถูกต้องทุกส่วนสัดและเส้นสาย ริ้วรอยด้านข้างก็ตัดสวย เสน่ห์อยู่ที่ริ้วรอยร่องหลุม ด้านหลังสลับเม็ดแร่ประปราย แร่ที่แนบในเนื้อเรียกแร่จม พระสภาพผิวเรียบร้อยอย่างนี้ เชื่อว่าได้จากกรุวัดนางพญา
สีโดยรวมออกดำ แต่ดำไม่สนิท บางส่วนออกเหลือบเหลือง บางมิติเหมือนพระเนื้อผ่าน ทั้งพิมพ์ทั้งเนื้อ สภาพโดยรวมๆ สำหรับคนเป็น ดูไม่ยาก  แต่กับคนไม่เป็น โดยเฉพาะคนที่เล่นพระ ซื้อพระด้วยหู คงถือไว้ไม่ได้

ไม่ว่าวันเวลาผ่านมายาวนานแค่ไหน สำหรับพระนางพญา ในวงการก็ยังเป็นพระมีปัญหา ไม่นานมานี่ นางพญาพิมพ์ใหญ่เข่าตรงเนื้อแดง ราคา 5 ล้านจากมือเซียนใหญ่ ส่งประกวดกรรมการไม่รับ ยังต้องขอคืนกันเลย.


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/90372953025831_2.jpg)
นางพญา พิมพ์สังฆาฏิ

นักเลงพระเนื้อดิน ถ้าเริ่มต้นจากพระสมัยอยุธยา หลวงพ่อโต นางวัดโพธิ์ วัดบ้านกร่าง วัดตะไกร เส้นสายลายพิมพ์ ผิวเนื้อพระ เม็ดแร่ ฯลฯ แม้ไม่เหมือน ก็ใกล้เคียง พระนางพญาพิษณุโลก เพราะยุคสมัยใกล้กัน

พระนางพญา เนื้อสีแดง องค์ในคอลัมน์วันนี้ พิมพ์สังฆาฏิ ทุกเส้นสายลายพิมพ์ ทุกตำหนิ คมชัด เห็นเค้าจมูกปากตา สวยระดับน้องๆ นางสังฆาฏิองค์แชมป์ศรีนคร ของคุณสมชาย มาลาเจริญ

ด้านหลังริ้วลายมือนูนเด่นจากคราบราดำ เม็ดแร่โผล่พองาม ถือเป็นเนื้อมาตรฐาน และต้องยกให้เป็นพระกรุใต้

กรุใต้ คือพระที่ขุดพบที่ลานวัดนางพญา ส่วนกรุเหนือ กรุตาปาน พบอีกฝั่งแม่น้ำน่าน กรุนี้ดินร่วนซุย สภาพผิวพระอ่อนกว่ากรุวัดนางพญาเล็กน้อย

พระพิมพ์ดีเนื้อดีสภาพนี้ ย่าเผลอคุยไม่เข้าแว่นก็ซื้อได้ พระเครื่องสมัยนี้ยังไ ก็ต้องส่อง ของปลอมฝีมือดูตาเปล่าว่าดี เข้าแว่นเก๊ ก็ถมไป

ในพระนางพญาทุกพิมพ์ เข่าโค้ง เข่าตรง (2 แม่พิมพ์) อกนูนใหญ่ อกนูนเล็ก สังฆาฏิ เทวดา ยังมีพิมพ์ (ใหญ่) พิเศษแขนอ่อนสุโขทัย พิมพ์พิเศษแขนอ่อนอยุธยา ตอนนี้เรียกกันว่า พิมพ์แขนบ่วง

พิมพ์ที่มีเรื่องเล่าขาน คงกระพัน หรือเหนียวสุดขั้วหัวใจ มีพิมพ์เดียว คือพิมพ์สังฆาฏิ

พ.ศ.2487 “ตรียัมปวาย” เป็นนายทหารอยู่พิษณุโลก รู้จักตาปานได้พระจากตาปาน แบ่งจากคนขุดด้วยมือที่ลานวัดนางพญา อีก 7 องค์ รวมแล้วมีพระนางพญามากกว่า 60 องค์ ตรียัมปวายเลี่ยมทองพิมพ์สังฆาฏิ เนื้อสีเขียว องค์เดียวแขวนคอ

แต่พระที่ทั้งรักทั้งหวงองค์นี้ มีเหตุให้ต้องตัดใจ ให้ญาติทางภรรยา ร.ต.ท.ยอดยิ่ง สุวรรณากร

ตำรวจโรงพักชนะสงครามรับแจ้งเหตุ “ตาควาย” คนแจวเรือจ้าง ท่าช้างวังหน้า ก่อเหตุวิวาท ตำรวจชุดแรกไปจับ แต่จับไม่ได้ ร.ต.ท.ยอดยิ่งนำตำรวจ 6 นาย ไปชุดที่สองเจรจาไม่ได้ผล ตำรวจรุกใส่ตาควายใช้ขวานฟันตำรวจกระเจิง

ตำรวจยิงปืนนัดแล้วนัดเล่า เจ็บร้องเสียงดังแต่กระสุนไม่เข้า นัดหนึ่งถูกขมับล้มพับไปประเดี๋ยว ก็ลุกขึ้นสู้ต่อ

ร.ต.ท.ยอดยิ่งตัดสินใจจับมือเปล่า ตาควายฟันด้วยขวาน 4-5 แผลใหญ่ ต้องกระโดดน้ำหนีเอาชีวิตรอด ตำรวจทั้งโรงพักชนะสงครามเอาไม่อยู่ ต้องส่งตำรวจโรงพักป้อมปราบไปช่วย

ตาควายสู้หมดแรงก็กระโดดลงน้ำแล้วก็ขึ้นมาสู้ใหม่ สุดท้ายก็เสร็จท่อนไม้ภารโรงโรงพัก โป้งเดียวที่ขมับสลบเหมือด

ตาควายบอบช้ำมากรักษาตัวสามเดือน เล่าให้ ร.ต.ท.ยอดยิ่งฟังภายหลังว่า ความหนังเหนียว เกิดจากพระนางพญา พิมพ์สังฆาฏิ ที่ใส่กรอบเขาควาย (แกะด้วยมือตัวเอง) แขวนคอ “แต่พระนางพญาองค์นั้น” หายไปเสียแล้ว

เรื่องเล่าเรื่องนี้...ตรียัมปวายต้องแลกด้วยการถอดพระนางพญาสังฆาฏิเนื้อเขียว องค์ในคอให้ ร.ต.ท.ยอดยิ่ง สุวรรณากร ไป ตัวเองเลือกเอาพิมพ์สังฆาฏิเนื้อสีแดงมาแขวนคอแทน

อานุภาพนางพญาอีกทาง เชียร ธีรศานต์ ผู้รู้เรื่องพระนางพญาอีกคนบอกสั้นๆ อย่าให้เมีย จะเสียเมีย จึงพอฟังได้ อานุภาพอีกด้านของพระนางพญา คือเสน่ห์มหานิยม.

     พลายชุมพล นสพ.ไทยรัฐ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/57578853145241_1.jpg)
เหรียญหางแมงป่อง และตะกรุดพอกครั่ง ของหลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน เหรียญหางแมงป่องของหลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ จ.พิจิตร เป็นเหรียญหนึ่งที่มีชื่อเสียงมากในอดีต เป็นที่หวงแหนของชาวพิจิตรเหรียญหนึ่งเลยทีเดียว

พระครูธุรศักดิ์ เกียรติคุณ (ภู ธัมโชติ) เกิดที่อยุธยา เมื่อปี พ.ศ.2398 ที่บ้านผักไห่ โยมบิดาชื่อ แฟง โยมมารดาชื่อ ขำ ต่อมาบิดามารดาได้ย้ายมาทำมาหากินอยู่ที่บ้านหาดมูลกระบือ ต.ไผ่ขวาง อ.เมือง จ.พิจิตร ได้ศึกษาหนังสือไทย-ขอมกับพระอาจารย์นิ่ม วัดหาดมูลกระบือ พออายุได้ 16 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณรศึกษาพระปริยัติธรรม 1 ปี จึงสึกออกมาช่วยบิดามารดาทำไร่ทำนา จนกระทั่งอายุได้ 23 ปี ได้อุปสมบทที่วัดท่าฬ่อ โดยมี พระครูศีลธรารักษ์ (จัน) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการนิ่ม วัดหาดมูลกระบือ กับพระอาจารย์เรือน วัดท่าฬ่อ เป็นพระคู่สวด ได้ฉายาว่า "ธมฺมโชติ"

เดิมตั้งใจว่าจะบวชแค่เพียงพรรษาเดียว แต่บวชแล้วก็ตั้งใจศึกษาพระธรรมและออกรุกขมูลธุดงค์ ได้ติดตามหลวงพ่อเงิน วัดวังตะโก บางคลาน ออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ฝึกจิตจนกล้าแกร่ง ได้รับการถ่ายทอดวิทยาคมสารพัดอย่างจากหลวงพ่อเงิน รวมทั้งพระอาจารย์อื่นๆ ที่พบกันกลางป่า นอกจากนี้ท่านยังมีความรู้ในเรื่องสมุนไพรใบยา และวิชาแพทย์แผนโบราณ

หลวงปู่ภูได้ช่วยเหลือชาวบ้านในเรื่องการรักษาโรคภัยไข้เจ็บด้วยโรคต่างๆ มากมาย จนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว ทั้งทางด้านน้ำมนต์รดอาบหายเคราะห์หายโศก ผีเจ้าเข้าสิงหายทุกราย ในด้านวัตถุมงคลนั้นมีผู้เข้ามาขอจากท่านเสมอ และท่านก็เมตตาทำให้ทุกราย

จนกระทั่งพรรษาที่ 10 วัดท่อฬ่อว่างเจ้าอาวาสลง ทางคณะสงฆ์พร้อมด้วยทายกทายิกา ได้ขอร้องท่านให้เป็นเจ้าอาวาสวัดท่าฬ่อ หลวงปู่ภูปกติชอบทางวิเวกไม่มีความประสงค์จะเป็นเจ้าอาวาส แต่ก็ขัดความศรัทธาของชาวบ้านมิได้จึงรับนิมนต์เป็นเจ้าอาวาสวัดท่าฬ่อสืบต่อมา เมื่อเป็นเจ้าอาวาสแล้วก็ได้พัฒนาวัด และพัฒนาจิตใจชาวบ้านเต็มความสามารถ จนวัดท่าฬ่อเจริญรุ่งเรือง

ภายในวัดท่าฬ่อ สมัยที่หลวงปู่ภูเป็นเจ้าอาวาสนั้น มีคนนำสัตว์ต่างๆ มาปล่อยที่วัด หลวงปู่ก็เมตตารับเลี้ยงไว้มีทั้งไก่ เป็ด ห่าน สุนัข แมว จนกระทั่งถึงกวางและไก่ป่าก็มี หลวงปู่จะเสกข้าวเสกหญ้าให้กิน ก็จะเชื่องทุกตัว เคยมีคนมาลองดีเอาปืนมาแอบยิงสัตว์ต่างๆ ของวัด โดยเฉพาะกวาง แต่ยิงเท่าไหร่ก็ยิงไม่ออกจนคนยิงเข็ดไปเอง วัตถุมงคลของหลวงปู่ภูทำไว้หลายอย่าง ทั้งพระเครื่องเป็นพระปิดตา พระพุทธ เหรียญหางแมงป่อง เหรียญใบมะยม แต่เป็นเหรียญที่ลงอักขระไว้เฉยๆ ไม่มีรูปองค์พระ ตะกรุด ผ้าประเจียดและไม้ครู เป็นต้น

วัตถุมงคลของหลวงปู่ภูมีประสบการณ์ต่างๆ มากมาย โดยเฉพาะเรื่องคงกระพันชาตรีเชื่อถือได้ คนพิจิตรทราบดี แต่ปัจจุบันวัตถุมงคลก็หายากเช่นกัน ของปลอมมีกันมานานแล้ว เวลาเช่าหาก็ต้องดูให้ดี

วันนี้ผมขอนำรูปเหรียญหางแมงป่อง เนื้อชินตะกั่ว และตะกรุดพอกครั่ง ของหลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ จากหนังสือตามรอยตำนาน สุดยอดอมตะภาพถ่าย 108 คณาจารย์แดนสยามมาให้ชมกันครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/32515026049481_3.jpg)
พระกลีบบัววัดลิงขบ เนื้อดินเผา

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระของดีราคาถูก ซึ่งเป็นพระเก่าแก่ พุทธคุณสูง มีประสบการณ์ต่างๆ มากมาย แต่เนื่องด้วยจำนวนของพระที่พบมีมาก หาได้ไม่ยากนัก จึงทำให้สนนราคายังไม่สูง แต่ในเรื่องของพุทธคุณนั้นยอดเยี่ยมครับ

วัดลิงขบหรือวัดบวรมงคลเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดราชวรวิหาร ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาเยื้องกับวัดราชาธิวาสฯ แต่เดิมเป็นวัดโบราณสร้างมาตั้งแต่เมื่อใดไม่มีใครทราบแน่ชัด สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยา ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 2 ชาวรามัญอพยพมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารกันมาก จึงมีพระราชดำริเห็นควรที่จะพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ชาวรามัญ มีวัดเป็นที่ทำบุญกันโดยลำพังตามประเพณีของตน สมเด็จกรมพระราชวังบรมมหาเสนานุรักษ์ จึงทรงสถาปนาวัดลิงขบขึ้นเป็นพระอารามหลวง ถึงสมัยรัชกาลที่ 4 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้กรมขุนธิเบศร์บวรทรงปฏิสังขรณ์ ทั้งพระราชทานนามใหม่ให้สมกับที่เป็นพระอารามหลวงว่า "วัดบวรมงคล"

ที่วัดแห่งนี้มีเจดีย์องค์หนึ่ง เป็นแบบทรงลังกา อยู่ในมุมเขตด้านเหนือ สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 4 ในครั้งการปฏิสังขรณ์และในเจดีย์องค์นี้ได้เกิดการชำรุด และมีพระพิมพ์กลีบบัวไหลลอดออกมาตามแนวอิฐที่ผุกร่อน เด็กๆ ในแถบนั้นก็เก็บเอามาให้พ่อแม่ดู และเกิดมีการซื้อ-ขายกันขึ้น ในที่สุดก็มีคนแอบเข้าไปขุดพระที่องค์เจดีย์ ทางวัดรู้ข่าวโดยพระญาณเวทีผู้ช่วยเจ้าอาวาสจึงได้ให้พระภิกษุไปสำรวจ แต่ก็มีคนไปแอบขุดหาพระกันอีก พระสุมงคลมุนีเจ้าอาวาส จึงได้ติดต่อไปยังกรมการศาสนาและกรมศิลป์ว่าหากปล่อยไว้อย่างนี้คงมีคนมาแอบขุดจนตัวเจดีย์พังแน่

ทางวัดจึงได้เปิดกรุเป็นทางการ เมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ.2509 โดยมีทหารเรือจากเรือรบหลวงจันทบุรีมาช่วยในการเปิดกรุ จัดเวรยามเฝ้า การขุดได้ขุดตรงส่วนคอระฆัง พบพระบรมธาตุ พระพุทธรูป พระเครื่อง พิมพ์ต่างๆ ทั้งชนิดเนื้อชินและเนื้อดิน นอกจากนี้ยังพบพระเนื้อผงแบบพระสมเด็จฯ และพระกลีบบัวที่เป็นเนื้อผงจำนวนเล็กน้อย (ไม่ระบุจำนวน) กับเครื่องรางและของมีค่าอีกจำนวนหนึ่งและส่วนฐานได้พบพระพิมพ์กลีบบัวเนื้อดินเผาบรรจุอยู่ในกระถางมังกร 4 ใบ ในส่วนของพระกลีบบัวเนื้อดินเผามีจำนวนมากที่สุดกว่าพระพิมพ์อื่นๆ นับได้ประมาณเจ็ดหมื่นกว่าองค์ ทางวัดได้จัดพิธีฉลองสมโภชพระบรมธาตุ ตลอดจนพระพุทธรูปและพระเครื่อง 3 วัน

ทางวัดและคณะกรรมการได้เปิดให้ผู้มีจิตศรัทธาเช่าพระพิมพ์กลีบบัวในราคาองค์ละ 30 บาท เพื่อนำเงินไปบูรณปฏิสังขรณ์องค์พระเจดีย์ที่ชำรุด พระพิมพ์กลีบบัวเนื้อดิน มีทั้งแบบดินละเอียดและเนื้อหยาบ พระส่วนใหญ่จะมีส่วนผสมของแร่ทรายเงินทรายทองปะปนอยู่เกือบทุกองค์ ผิวของพระบางองค์จะมีคราบรารักจับอยู่ที่ผิวของพระมากบ้างน้อยบ้าง ด้านหลังจะเป็นหลังเรียบและหลังเว้า มีรอยกดพิมพ์เป็นลายมือติดอยู่ ด้านใต้องค์พระจะมีรูรอยไม้เสียบยกพระออกจากแม่พิมพ์ทุกองค์ มีพบบางองค์มีการลงรักน้ำเกลี้ยง และลงชาดมาแต่ในกรุ เข้าใจว่าพระเหล่านี้น่าจะเป็นพระคะแนน แต่ก็มีจำนวนน้อย พระบางองค์ที่ติดแม่พิมพ์ดีมีหน้ามีตาสวยงาม สนนราคาก็อาจจะสูงกว่าธรรมดานิดหน่อย

พระกรุนี้เมื่อมีผู้นำไปห้อยคอแล้วต่อมาเกิดมีประสบการณ์ในด้านแคล้วคลาดและอยู่คงกันไม่น้อย ชาวบ้านในแถบนั้นต่างรู้กันดี ปัจจุบันสนนราคาก็ยังไม่แพงนัก ทั่วๆ ไปอยู่ที่พันเศษๆ แล้วแต่ความสวยงามเป็นหลัก ถ้ามีหน้ามีตาก็แพงหน่อยครับ

วันนี้ผมก็ได้นำรูปพระกลีบบัววัดลิงขบ เนื้อดินเผามาให้ชมกันด้วยครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/16936880970994_5.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/55102875290645_4.jpg)
พระหลวงปู่อ้น วัดบางจาก

"พระหลวงปู่อ้น" พระเครื่ององค์สำคัญของชาวอัมพวา จ.สมุทรสงคราม นับเป็นหนึ่งใน "พระเครื่องตระกูลพระสมเด็จ" ที่มีเนื้อหามวลสาร พิมพ์ทรง และพุทธลักษณะโดยทั่วไป ใกล้เคียงกับพระสมเด็จของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) มากที่สุด

เหตุเพราะหลวงปู่อ้นเป็นหนึ่งในศิษย์ใกล้ชิดของท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ และยังเป็นที่ยอมรับกันในวงการว่า "พระหลวงปู่อ้น" มีเนื้อหามวลสารเหมือน "พระสมเด็จ" ของท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ มากที่สุดอีกด้วย

ตามบันทึกของพระยาทิพโกษา (สอน โลหะนันท์) เลขานุการเสนาบดีกระทรวงการต่างประเทศ ซึ่งเป็นคนแรกที่ค้นคว้าและเขียนบันทึกประวัติของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เนื่องจากท่านเป็นผู้ที่เกิดทันยุคของท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ และหนังสือจดหมายเหตุต่างๆ

บางตอนได้กล่าวถึงประวัติของหลวงปู่อ้น ว่า "หลวงปู่อ้น" มีนามเดิมว่า "ม.ร.ว.อ้น อิศรางกูร ณ อยุธยา" นิสัยของท่านรักสันโดษ เมื่ออุปสมบทที่วัดระฆังฯ แล้ว ได้จำพรรษาอยู่ที่วัดระฆังฯ คอยปรนนิบัติและศึกษาวิปัสสนากัมมัฏฐานและไสยเวทกับท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ...

ด้วยความที่หลวงปู่อ้นเป็นพระที่สมถะ รักสันโดษ จึงไม่ยอมรับตำแหน่งยศศักดิ์ใดๆ คงดำรงตนเป็นพระลูกวัดจนชราภาพ จนถือเป็นศิษย์อาวุโสของท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ทีเดียว ท่านมักล่องเรือไปจำพรรษาที่วัดบางจาก อ.บางคนที จ.สมุทรสงคราม ซึ่งปัจจุบันคือวัดเกษมสรณาราม อ.อัมพวา เพราะเห็นว่าเป็นสถานที่เงียบสงบ จนกระทั่งออกพรรษา ท่านจึงกลับมาเยี่ยมนมัสการท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ณ วัดระฆังโฆสิตาราม ครั้งละนานๆ เป็นเช่นนี้ประจำทุกปี

ต่อมาท่านได้ไปจำพรรษาที่วัดปรกคลองวัว หรือวัดปรกสุธรรมาราม อ.อัมพวา ระยะหนึ่ง จากนั้นก็อยู่จำพรรษาที่วัดบางจาก จนถึงแก่มรณภาพ

ช่วงที่หลวงปู่อ้นจำพรรษาที่วัดบางจาก นั้น ท่านได้สร้างพระเครื่องเพื่อไว้แจกแก่ผู้ที่เคารพนับถือในตัวท่านและส่วนหนึ่งได้นำบรรจุกรุไว้ถึง 2 แห่งด้วยกันคือ ที่วัดเกาะลอย อ.วัดเพลง จ.ราชบุรี และที่วัดปรกคลองวัว อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม โดยจากเนื้อหามวลสารแล้ว เชื่อว่าใช้สูตร "การลบผงพุทธคุณ" เช่นเดียวกับที่ร่ำเรียนมาจากพระอาจารย์

มูลเหตุการณ์สร้างพระของหลวงปู่อ้น เนื่องจากท่านเป็นพระที่ยึดมั่นหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนาอย่างสูง จึงคิดสร้างพระพิมพ์ขึ้นจำนวน 84,000 องค์ ตามจำนวนพระธรรมขันธ์ เพื่อเป็นการสืบทอดพระพุทธศาสนาตามคตินิยมแต่โบราณกาล โดยแบ่งออกเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งบรรจุไว้ในพระเจดีย์ อีกส่วนหนึ่งแจกจ่ายศิษยานุศิษย์และผู้ศรัทธาเลื่อมใสตามสมควร "พระหลวงปู่อ้น" จึงมีทั้ง พระที่บรรจุในกรุซึ่งจะมีคราบนวลและขี้กรุตามลักษณะของพระกรุโดยทั่วไปและพระที่ไม่ได้บรรจุกรุ

หลวงปู่อ้น สร้าง "พระสมเด็จ" หลายพิมพ์ทรงด้วยกัน มีอาทิ พิมพ์สมเด็จ 3 ชั้น, พิมพ์เล็บมือ, พิมพ์ประคำรอบ ฯลฯ แต่ "พระหลวงปู่อ้น พิมพ์สมเด็จ 3 ชั้น" นับเป็น "พิมพ์นิยม" ซึ่งทั้งเนื้อมวลสารและพุทธลักษณะใกล้เคียงกับพระสมเด็จของท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ มาก คือ พิมพ์ทรงเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า องค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางสมาธิ เหนืออาสนะฐานหมอน 3 ชั้น ฐานชั้นล่างสุดตรงกลางเป็นร่องลึกซึ่งคล้ายพระสมเด็จวัดบางขุนพรหม พิมพ์ฐานคู่ แต่หลวงปู่อ้นได้สร้างพิมพ์ด้านหลังให้เป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างออกไป โดยทำพื้นด้านหลังโค้งและนูนเป็นพิเศษ บางครั้งจึงนิยมเรียกว่า "สมเด็จหลังประทุน" เพราะมีลักษณะเหมือน "ประทุนเรือ" แต่ด้วยเหตุที่ต้องการสร้างเอกลักษณ์นี้เอง ทำให้ผู้ฉวยโอกาสทั้งหลาย ได้โอกาสที่จะนำพระของท่านมาแกะและเปลี่ยนแปลง เพื่ออุปโลกน์เป็น "พระสมเด็จ" ของ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ได้อย่างง่ายดาย

พระหลวงปู่อ้น มีพุทธคุณโดดเด่นทางด้านเมตตามหานิยมเป็นเลิศ เนื้อขององค์พระเมื่อถูกสัมผัสก็จะหนึกนุ่ม แบบที่เรียกว่า "เนื้อจัด" อาจเป็นด้วยสาเหตุดังกล่าวข้างต้น กอปรกับความเป็นพระเครื่ององค์สำคัญของอำเภออัมพวา จึงเป็นที่นิยมสะสมและแสวงหา

ปัจจุบันเป็นพระที่หาดูหาเช่ายากยิ่งครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     ราม วัชรประดิษฐ์

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/25360983320408_3.jpg)
พระวัดพลับ อมตะพระกรุธนบุรี (1)

ถ้าจะพูดถึงพระเครื่องเก่าแก่ในแถบกรุงเทพฯ-ธนบุรีแล้ว ชื่อ "พระวัดพลับ" ต้องติดในโผต้นๆ เพราะเป็นพระที่มีอายุความเก่ามากกว่า 200 ปี มากกว่า "พระสมเด็จวัดระฆังฯ" พระดังระดับประเทศ ที่อยู่ฝั่งธนบุรีเช่นกันอีกด้วย ด้วยเนื้อหามวลสารแล้ว สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างโดยท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราชสุก (ไก่เถื่อน) เจ้าตำรับพระผง พระอาจารย์ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)

วัดพลับ หรือ "วัดราชสิทธาราม" บางกอกน้อย เป็นวัดเก่าแก่วัดหนึ่งที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องและพระบูชา เนื่องจากเป็นแหล่งกำเนิดพระเนื้อผงยอดนิยม ที่เรียกขานกันในนาม "พระวัดพลับ"

ถึงแม้ว่าลักษณะองค์พระจะดูง่ายๆ ไม่มีรายละเอียดมากนัก แต่เป็นที่น่าอัศจรรย์ที่ "พระวัดพลับ" สามารถสร้างแรงบันดาลใจได้มากมาย เมื่อมองแล้วจะเกิดความรู้สึกลึกซึ้งนุ่มนวล กอปรกับพุทธคุณอันเลิศล้ำทำให้ได้รับความนิยมอย่างสูงในเวลารวดเร็ว ปัจจุบันแทบจะหาดูหาเช่าของแท้ได้ยากมากๆ

พระวัดพลับแตกกรุเมื่อประมาณปี พ.ศ.2470

ต้องขอบคุณเจ้ากระรอกเผือกตัวน้อยที่นำพาไปพบกับสุดยอดวัตถุมงคล "พระวัดพลับ" และนี่ก็คงเป็นที่มาของชื่อกรุพระเจดีย์ว่า "กรุกระรอกเผือก" นั่นเอง

ต่อมาเจ้าอาวาสจึงเปิดกรุพระเจดีย์อย่างเป็นทางการ ปรากฏว่ามีโพรงใหญ่อยู่กลางพระเจดีย์ และพบ "พระวัดพลับ" อีกเป็นจำนวนมาก

นอกจากนี้ ยังพบ "พระสมเด็จอรหัง" อีกจำนวนหนึ่งด้วย มีทั้งพิมพ์สามชั้นและพิมพ์ฐานคู่ ซึ่งพระสมเด็จอรหังนั้น สมเด็จพระสังฆราชสุก (ไก่เถื่อน) เป็นผู้สร้าง และก่อนที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จ จะไปครองวัดมหาธาตุฯ เคยเป็นเจ้าอาวาสวัดพลับมาก่อน ประกอบกับพระวัดพลับเป็นพระเนื้อผงสีขาว และมีส่วนผสมคล้ายคลึงกับพระสมเด็จอรหังมาก จึงสันนิษฐานได้ว่า "พระวัดพลับ" น่าจะสร้างโดย ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราชสุก (ไก่เถื่อน) เจ้าตำรับพระผงเช่นกัน

เนื้อหามวลสารของ "พระวัดพลับ" และ "พระสมเด็จ วัดระฆังฯ" จะดูคล้ายคลึงกันมาก คือ เนื้อขององค์พระเป็นสีขาว มีความหนึกนุ่ม และมีรอยแตกร้าวแบบไข่นกปรอด จะมีความแตกต่างกันตรงที่พระวัดพลับบางองค์จะมี "รอยลานของเนื้อพระ" อันเกิดจากความร้อน ซึ่งพระสมเด็จวัดระฆังฯ จะไม่ปรากฏรอยลานเลย แต่ก็ไม่ถือเป็นเอกลักษณ์สำหรับพระวัดพลับทุกองค์ และพบที่ทำด้วยตะกั่วก็มี มักทำแต่ขนาดเล็กและไม่ค่อยเป็นที่นิยม

พระวัดพลับที่พบมีมากมายหลายพิมพ์ ประทับนั่งขัดสมาธิก็มี เป็นพระไสยาสน์ก็มี เป็นพระปิดตาก็มี หรือจะเป็นแบบ 2 หน้าก็มี และได้รับการขนานนามกันไปต่างๆ ตามพุทธลักษณะขององค์พระ อาทิ พิมพ์วันทาเสมา หรือ พิมพ์ยืนถือดอกบัว, พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่, พิมพ์ตุ๊กตาเล็ก, พิมพ์พุงป่องใหญ่, พิมพ์พุงป่องเล็ก, พิมพ์สมาธิใหญ่, พิมพ์สมาธิใหญ่ แขนโต, พิมพ์สมาธิเข่ากว้าง, พิมพ์พระภควัมบดีใหญ่, พิมพ์พระภควัมบดีเล็ก ฯลฯ ที่เป็นที่นิยมที่สุดก็คือ "พระวัดพลับ พิมพ์วันทาเสมา"

พิมพ์วันทาเสมา หรือ พิมพ์ยืนถือดอกบัว อันนับเป็นพิมพ์ที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดในหลายๆ พิมพ์ของพระวัดพลับนั้น อาจเป็นเพราะพิมพ์นี้มีจำนวนพระน้อย และมีพุทธลักษณะที่แปลกแตกต่างก็เป็นได้ ลักษณะพิมพ์ทรงยาวรีแบบเม็ดขนุน ขนาดองค์พระกว้างประมาณ 1.8 ซ.ม. สูงประมาณ 3.5 ซ.ม. ด้านหลังนูนเล็กน้อย หลังแบนก็มีบ้าง
   - พระเกศสั้นจิ่มบนมุ่นพระเมาลี เหมือนสวมหมวกกุยของชาวจีน
   - พระนาสิกยื่นเป็นติ่ง
   - พระหนุ (คาง) ยื่นแหลม มีเส้นหนวดเครา
   - มีเส้นเอ็นพระศอ 2 เส้น
   - พระหัตถ์ลักษณะคล้ายถือดอกบัวอยู่ อันเป็นที่มาของชื่อพิมพ์
   - ลำพระองค์ค้อมเล็กน้อย
   - ส่วนพระโสณี (สะโพก) มักนูนเป็น กระเปาะ คล้ายไหกระเทียม
   - ปลายจีวรสั้น แลคล้ายนุ่งกางเกงขาลอย
   - ปลายพระบาทเอียงลาด ด้านหลังจะยื่นออกเล็กน้อย

สำหรับพิมพ์อื่นๆ ที่เป็นที่นิยมและเล่นหาในวงการเช่นกัน ติดตามฉบับหน้าครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
      ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/79467113978332_view_resizing_images_1__tn.jpg)
พระวัดพลับ อมตะพระกรุฝั่งธนบุรี (2)

นอกจาก "พิมพ์วันทาเสมา" ซึ่งเป็นพิมพ์นิยมและมีค่านิยมสูงสุดใน พระวัดพลับทุกพิมพ์แล้ว พิมพ์อื่นๆ ก็ยังนิยมเล่นหาด้วยค่านิยมที่ลดหลั่นกันไป อาทิ พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่, พิมพ์ตุ๊กตาเล็ก, พิมพ์พุงป่องใหญ่, พิมพ์พุงป่องเล็ก, พิมพ์สมาธิเล็ก, พิมพ์สมาธิใหญ่ แขนโต, พิมพ์สมาธิเข่ากว้าง, พิมพ์พระภควัมบดีใหญ่, พิมพ์พระภควัมบดีเล็ก ฯลฯ ลองมาดูเอกลักษณ์กันซัก 3-4 พิมพ์ เผื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้สนใจศึกษาหรือเช่าหาครับผม

พระวัดพลับ พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่ เรียกตามพุทธลักษณะองค์พระคล้ายกับตุ๊กตาเด็กเล่น ความกว้างประมาณ 1.7-2 ซ.ม. สูงประมาณ 2.5-3 ซ.ม. มีทั้งปีกกว้างและปีกแคบ ความโดดเด่นอยู่ที่องค์พระเพียงอย่างเดียว ปราศจากลวดลายอื่นใดมาประกอบทั้งสิ้น องค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางสมาธิขัดราบ ด้านหลังนูนแบบหลังเบี้ย หรือหลังเต่า
   -เค้าพระพักตร์ใหญ่ องค์พระจะแลดูอวบอ้วน แต่งามสง่าอยู่ในที อิริยาบถประทับนั่งดูเข้มแข็ง
   -พระพาหาอยู่ในลักษณะหักศอก ต้นพระ พาหาใหญ่
   -การประสานพระหัตถ์ค่อนข้างแข็ง

พระวัดพลับ พิมพ์ตุ๊กตาเล็ก พุทธลักษณะองค์พระเหมือนพิมพ์ตุ๊กตาใหญ่ แต่มีขนาดเล็กกว่า ความกว้างประมาณ 1 ซ.ม. สูงประมาณ 1.5-2 ซ.ม. มีทั้งปีกกว้างและปีกแคบเช่นกัน องค์ที่ปีกแคบมากจะแลดูองค์พระยิ่งเล็ก จนบางคนเรียกว่า "พิมพ์ไข่จิ้งจก" คือมีลักษณะเล็กและหลังนูน คล้ายไข่จิ้งจก
   -เค้าพระพักตร์ใหญ่
   -พระหนุ (คาง) สอบแหลม
   -การทิ้งพระพาหาดูเหมือนหักเป็น 2 ท่อน และการประสานพระหัตถ์เป็นเส้นใหญ่เท่ากันหมด
   -ปลายพระบาทด้านขวาขององค์พระเฉียงทแยงขึ้นมา

พระวัดพลับ พิมพ์พุงป่องใหญ่ องค์พระมีความกว้างประมาณ 1.5 ซ.ม. สูงประมาณ 2-2.2 ซ.ม. มีทั้งแบบปีกกว้างและปีกแคบ องค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางสมาธิขัดราบเช่นกัน ด้านหลังนูนแบบหลังเต่า
   -เค้าพระพักตร์ใหญ่
   -พระหนุ (คาง) สอบแหลม
   -พระอุระและพระอุทรนูนสูงมาก อันเป็นที่มาของชื่อพิมพ์
   -การวางพระหัตถ์หักเป็น 3 ท่อน และการประสานพระหัตถ์อยู่ในแนวราบ ดูคล้ายอุ้มพระอุทรไว้
   -ข้อพระหัตถ์คอดเล็ก

พระวัดพลับ พิมพ์พุงป่องเล็ก องค์พระกว้างประมาณ 1 ซ.ม. สูงประมาณ 1.7-2 ซ.ม. มีทั้งแบบปีกกว้างและปีกแคบ องค์พระประทับนั่ง แสดงปางสมาธิขัดราบ ด้านหลังนูนแบบหลังเต่า
   -เค้าพระพักตร์แบบผลมะตูมยาน
   -พระหนุ (คาง) ไม่แหลม
   -เส้นลำพระศอค่อนข้างยาว
   -พระอุระและพระอุทรนูนสูง
   -ต้นพระพาหาเล็กลีบ
   -การวางพระพาหาหักเป็น 3 ท่อน การประสานพระหัตถ์อยู่ในแนวราบ แต่ข้อพระหัตถ์ไม่คอด

หลักการพิจารณาพระวัดพลับ ในเบื้องต้นให้สังเกตผิวขององค์พระ พระที่บรรจุอยู่ในกรุเจดีย์กระรอกเผือกเป็นเวลานานนับร้อยกว่าปี จะเกิดปฏิกิริยาอันเนื่องมาจากความชื้น ความร้อน และความเย็น องค์พระที่ปรากฏจึงมีสีผิวค่อนข้างขาว ลักษณะเป็นคราบน้ำ ตกผลึกเป็นสีขาวและสีเหลืองอ่อนเจือปน ที่เรียกกันว่า "ฟองเต้าหู้" บางองค์เกาะเป็นก้อนจนแลดูเหมือนมี "เนื้องอก" ขึ้นจากพื้นผิวขององค์พระเป็นเม็ดๆ แต่เมื่อขูดออก ผิวขององค์พระก็จะเรียบเหมือนเดิมทุกประการ

นอกจากนี้ ต้องทราบไว้ว่า "พระวัดพลับ" ไม่ได้พบที่กรุกระรอกเผือกวัดพลับเพียงกรุเดียว ยังมีการค้นพบบรรจุในกรุพระเจดีย์วัดโค่ง จ.อุทัยธานี ด้วย ซึ่งสันนิษฐานว่าได้มีการนำไปบรรจุไว้แต่มีจำนวนไม่มากนัก และด้วยสภาพกรุพระเจดีย์ทั้งสองมีความแตกต่างกัน จึงส่งผลให้สภาพพื้นผิวขององค์พระทั้งสองวัดมีความแตกต่างกันด้วย

โดย "พระวัดพลับ กรุวัดโค่ง" ผิวของ องค์พระจะมีขี้กรุสีน้ำตาลแก่ และขี้กรุจะแข็งมากเหมือนกับขี้กรุของพระสมเด็จวัดบา ขุนพรหม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
      ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/52299894019961_5.jpg)
เหรียญหลวงพ่อไปล่ วัดกำแพง ฝั่งธนบุรี

"เหรียญหลวงพ่อไปล่ วัดกำแพง ใครจะมาฆ่าแกงก็ไม่ต้องกลัว ถึงไหนถึงกัน คงกระพันชาตรีดีนักแล"

คำขวัญนี้ ช่างเหมาะเหลือเกินกับวัตถุมงคลต่างๆ ที่สร้างโดยหลวงพ่อไปล่ ฉันทสโร วัดกำแพง พระเกจิผู้ทรงพุทธาคมแก่กล้า แห่งฝั่งธนบุรี ผู้เป็นที่เคารพศรัทธาของสาธุชนมาตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน ด้วยสร้างอิทธิปาฏิหาริย์เป็นที่ปรากฏประจักษ์มานักต่อนัก ทั้งคงกระพันชาตรี มหาอุตม์ และเมตตามหานิยม สมดังคำร่ำลือจริงๆ

หลวงพ่อไปล่ เกิดเมื่อปี พ.ศ.2403 ตอนเยาว์วัยศึกษาร่ำเรียนกับพระอาจารย์ทัต เจ้าอาวาสวัดสิงห์ จนปี พ.ศ.2426 บรรพชาเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาวัดกำแพง โดยมี พระอาจารย์ทัต วัดสิงห์ เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์พ่วง วัดกก เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์ดิษฐ์ เจ้าอาวาสวัดกำแพง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายา "ฉนฺทสโร"

ท่านได้รับการถ่ายทอดวิชาและวิทยาอาคมต่างๆ ทั้งด้านกรรมฐานวิปัสสนาธุระ จากพระอาจารย์ทัต วัดสิงห์ พระอุปัชฌาย์ และกรรมวิธีการทำผงอิทธิเจ 108 และสีผึ้ง จาก พระอาจารย์พ่วง วัดกก พระกรรมวาจาจารย์ จนมีความเชี่ยวชาญและแตกฉาน นอกจากนี้ยังได้ฝากตัวเป็นศิษย์และศึกษาด้านไสยเวท จากพระอาจารย์คง หรือ หลวงปู่เฒ่า วัดบางกะพี้ จ.ชัยนาท พร้อมศึกษาวิทยาการเพิ่มเติมกับ หลวงพ่อเก้ายอด วัดบางปลา จ.สมุทรสาคร ซึ่งทุกรูปล้วนเป็นพระเกจิผู้ทรงวิทยาคมมีชื่อเสียงโด่งดังในยุคนั้นทั้งสิ้น

ต่อมา หลวงพ่อไปล่ได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสปกครองดูแลวัดกำแพงสืบแทนพระอาจารย์ดิษฐ์ ผู้เป็นพระอนุสาวนาจารย์ แต่หลังจากนั้นท่านก็ไม่ยอมรับสมณศักดิ์ใดๆ อีกเลย จากความเป็นพระเกจิผู้รักสันโดษ สมถะ เคร่งครัดในพระธรรมวินัยและวัตรปฏิบัติ ถึงพร้อมด้วยเมตตาธรรมสูงส่ง จึงเป็นที่เคารพศรัทธาของคนทั่วไป มรณภาพในปี พ.ศ.2482 สิริอายุ 79 ปี พรรษาที่ 57

วัตถุมงคลของหลวงพ่อไปล่ ส่วนใหญ่จะเป็นรูปหล่อโบราณพิมพ์ทรงต่างๆ และพระกริ่ง-พระชัยวัฒน์ ซึ่งล้วนทรงคุณค่า ได้รับความนิยมและแสวงหาอย่างสูงในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องและเหรียญคณาจารย์ โดยเฉพาะวัตถุมงคลชิ้นเอกซึ่งได้รับความนิยมสูงและหาดูหาเช่าได้ยากยิ่ง คือ "เหรียญหล่อหลวงพ่อไปล่ ปี 2478" เนื่องด้วยเป็นเหรียญหล่อรูปเหมือนรุ่นแรก สร้างในวาระที่มีอายุครบ 75 ปี ตามที่ศิษยานุศิษย์ขออนุญาตจัดสร้างเพื่อเป็นที่ระลึก

เหรียญหล่อหลวงพ่อไปล่ รุ่นแรก ปี 2478 นี้ สร้างเป็น 2 เนื้อ คือ เนื้อทองฝาบาตร และเนื้อสัมฤทธิ์กลับดำ ลักษณะเป็นเหรียญหล่อโบราณ จัดสร้างเป็น 2 พิมพ์ คือ พิมพ์จอบใหญ่ และพิมพ์รูปไข่ ซึ่งจำนวนการจัดสร้างน้อยมาก

"เหรียญพิมพ์จอบใหญ่" ลักษณะพิมพ์ทรงเป็นสี่เหลี่ยมยอดมน คล้ายจอบขุดดิน แบบหูในตัว ด้านหน้า ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงพ่อไปล่ นั่งสมาธิเต็มองค์ เหนือฐานอาสนะชั้นเดียว ภายในกรอบเส้นลวดนูน 2 ชั้น จุดเด่นของเหรียญอยู่ที่ใบหน้าของหลวงพ่อจะปรากฏรายละเอียด ทั้ง หู ตา จมูก ปาก ชัดเจน และการครองจีวรก็เห็นรัดประคดชัดเจนด้วย ส่วนด้านหลังเป็นพื้นเรียบ มีอักษรไทยจารึกว่า "ที่ระฤก ๒๔๗๘"

สำหรับ "เหรียญพิมพ์รูปไข่" ลักษณะพิมพ์ทรงกลมรีแบบรูปไข่ มีหูในตัว ด้านหน้า ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงพ่อไปล่ นั่งสมาธิเต็มองค์ เหนือฐานอาสนะชั้นเดียว ปรากฏผ้าสังฆาฏิและรัดปะคดชัดเจน ด้านหลังเป็นพื้นเรียบ จารึกอักษร "ที่ระฤก ๒๔๗๘" เช่นเดียวกัน

การพิจารณาเบื้องต้นของ "เหรียญหลวงพ่อไปล่ รุ่นแรก" นี้ สืบเนื่องจากเป็นเหรียญหล่อโบราณ จึงค่อนข้างดูง่าย ให้สังเกตคราบขี้เบ้าดิน ซึ่งจะยังคงติดให้เห็นอยู่ครับผม
    พันธุ์แท้พระเครื่อง
    ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/13357794450388_1.jpg)
เหรียญหลวงปู่ศุขหันข้าง

"พระครูวิมลคุณากร" หรือ "หลวงปู่ศุข เกสโร" พระเกจิอาจารย์ชื่อดังแห่งวัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท ที่มีพุทธคุณาคมด้านเมตตามหานิยม แคล้วคลาด คงกระพัน

มีนามเดิมว่า ศุข เกษเวช เกิดเมื่อวันจันทร์ เดือน 4 ขึ้น 8 ค่ำ ปีวอก พ.ศ.2390 ที่บ้านมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท ครบอายุ 22 ปี เข้าพิธีอุปสมบท ณ วัดโพธิ์บางเขน (วัดโพธิ์ทองล่าง) มีพระครูเชย จันทสิริ วัดโพธิ์บางเขน เป็นพระอุปัชฌาย์

ท่านได้รับการถ่ายทอดวิทยาคมจากหลวงพ่อเชย พระอุปัชฌาย์ และพระอาจารย์เปิง วัดชินวนาราม ตลอดจนหลวงปู่เฒ่า วัดหงษ์ จ.ปทุมธานี ซึ่งเป็นศิษย์สายหลวงพ่อเชย วัดโพธิ์ทองล่าง

ครั้งหนึ่ง หลวงปู่ศุขได้มาพักจำพรรษาอยู่ที่วัดอู่ทอง ซึ่งเป็นวัดร้าง จนชาวบ้านแถบนั้นเกิดความเลื่อมใสศรัทธา จึงนิมนต์ท่านมาสร้างวัดขึ้นใหม่ คือ วัดปากคลองมะขามเฒ่า จนวัดแห่งนี้มีความเจริญรุ่งเรือง

มรณภาพอย่างสงบ เมื่อเดือน 1 ปีกุน พ.ศ.2466 สิริอายุ 76 ปี

ในปี พ.ศ.2559 พระราชสุทธิโสภณ หรือ หลวงพ่อประทวน ปภากโร เจ้าอาวาสวัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดชัยนาท มีความประสงค์จัดสร้างฐานปฏิบัติธรรมที่ประดิษฐานรูปเหมือนหลวงปู่ศุข-หลวงปู่สำราญ-เสด็จเตี่ย กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ และบูรณะเสนาสนะภายในวัด

พระราชสุทธิโสภณ (ประทวน ปภากโร) จึงจัดสร้างวัตถุมงคล "เหรียญหลวงปู่ศุขหันข้างรุ่นแรก" เพื่อหารายได้สมทบทุนการก่อสร้างดังกล่าว มีเหรียญ เนื้อทองคำ, เนื้อทองคำ ลงยาสีแดง, เนื้อทองคำ ลงยาสีน้ำเงิน (รวมสามเนื้อ ตามสั่งจอง)

พร้อมจัดสร้างเนื้อเงินบริสุทธิ์ 200 เหรียญ, เนื้อเงินลงยาสีแดง 200 เหรียญ, เนื้อเงินลงยาสีน้ำเงิน 200 เหรียญ, เนื้อเงินลงยาสีเขียว 200 เหรียญ, เนื้อทองระฆัง 4,000 เหรียญ, เนื้อสัตโลหะ 2,000 เหรียญ และเนื้อทองแดงสีรุ้ง 5,000 เหรียญ

ลักษณะเหรียญหลวงปู่ศุขหันข้างรุ่นแรกนี้ เป็นเหรียญกลมรูปไข่ หูห่วงตัน ด้านหน้ามีขอบรอบ ตรงกลางเป็นรูปนูนหลวงปู่ศุข ครึ่งองค์ หันข้าง ใต้ขอบด้านบนมีอักษรไทย "หลวงปู่ศุข เกสโร"

ส่วนด้านหลังเหรียญ มีขอบรอบเช่นกัน ตรงกลางเป็นยันต์สาม กำกับด้วยอักษรขอม "นะ มะ อุ อะ" มีอักษรขอมล้อมรอบยันต์สาม "นะ โม พุท ธา ยะ อา ยุ วัณ โณ สุข ขัง พะ ลัง" รอบภายในขอบมีอักษรไทย "วัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท ๒๕๕๙" ตอกโค้ดอักษรไทยคำว่า "รวย" และมีเลขไทยเป็นเลขลำดับองค์พระ

วันที่ 11 พ.ค. 2559 ประกอบพิธีพุทธาภิเษก ณ อุโบสถ วัดปากคลองมะขามเฒ่า มีพระเกจิคณาจารย์ร่วมนั่งปรกอธิษฐานจิตปลุกเสก อาทิ พระราชสุทธิโสภณ วัดปากคลองมะขามเฒ่า, พระมหาสุรศักดิ์ อติสักโข วัดประดู่, พระอาจารย์ติ๋ว วัดมณีชลขัณฑ์, หลวงพ่อนงค์ วัดสว่างวงษ์คณะกิจ, พระครูสมบูรณ์จริยธรรม วัดหน้าต่างนอก, พระครูสุตตสังวรคุณ วัดป่าสัก เป็นต้น

ติดต่อสอบถามรายละเอียดที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท โทร. 09-0924-1588 และ 08-1007-9454 ทุกวัน


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/87629156890842_2.jpg)
เหรียญโภคทรัพย์ หลวงพ่อโฉม ฐิติญาโณ
วัดเขาปฐวี ต.ตลุกดู่ อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี

พ.ศ.2553 หลวงพ่อโฉม ฐิติญาโณ พระเกจิชื่อดังวัดเขาปฐวี มีอายุครบ 72 ปี คณะศิษย์จัดสร้างวัตถุมงคลขึ้นมารุ่นหนึ่ง เป็น "เหรียญโภคทรัพย์"

จัดพิธีพุทธาภิเษกอีกครั้ง ตามฤกษ์วันเสาร์ห้า ตรงกับวันที่ 20 มีนาคม 2553 หลังจากปลุกเสกเดี่ยวมาตลอดไตรมาส ซึ่งพระเกจิอาจารย์ที่เข้าร่วมนั่งปรกอธิษฐานจิตปลุกเสกในถ้ำอันศักดิ์สิทธิ์วัดเขาปฐวี ประกอบด้วย พระราชสุทธิโสภณ (หลวงพ่อประทวน) วัดปากคลองมะขามเฒ่า เจ้าคณะจังหวัดชัยนาท, พระครูอุทิศธรรมรส (หลวงพ่อโฉม) วัดเขาปฐวี เป็นต้น

เหรียญโภคทรัพย์ เป็นเหรียญปั๊ม เนื้ออัลปาก้า ลักษณะเป็นเหรียญรูปไข่ มีหูห่วง สร้างเพียงจำนวน 7,200 เหรียญ เท่านั้น หลวงพ่อโฉมตั้งใจจัดสร้างขึ้นในโอกาสอายุครบ 72 ปี ได้ปลุกเสกเดี่ยวและประกอบพิธีพุทธาภิเษกในวันเสาร์ห้า อันเป็นอุดมมงคลฤกษ์สำหรับการสร้างวัตถุมงคล

ด้านหน้าของเหรียญ มีขอบนูนรูปไข่ ตรงกลางมีรูปนูนต่ำหลวงพ่อโฉมครึ่งองค์ รอบเหรียญมีตัวหนังสือเขียนว่า พระครูอุทิศ ธรรมรส (หลวงพ่อโฉม ฐิติญาโณ) พ.ศ.๒๕๕๓ อายุ ๗๒ ปี" และเหนือไหล่ขวาของหลวงพ่อโฉม ตอกโค้ต "อุ" 1 ตัว

ด้านหลังของเหรียญ มีสันขอบ ตรงกลางเป็นรูปยันต์ห้า บรรจุอักขระขอมภายในว่า "นะโมพุทธายะ" มียันต์อุณาโลม 3 ยันต์ กำกับยอดยันต์ห้า และด้านล่างยันต์ห้ามีอักขระขอมเขียนว่า "นะชาลีติ" ถัดลงมาอีกแถวเขียนว่า "โภคทรัพย์" เหนือขอบเหรียญด้านล่าง เขียนว่า "วัดเขาปฐวี ต.ตลุกดู่ อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี"

เหรียญโภคทรัพย์รุ่นนี้ จัดว่าเป็นเหรียญยอดนิยม ที่มีความคม-สวย

ทำให้นักนิยมสะสมวัตถุมงคล ต่างเสาะหาเช่าบูชามาไว้ครอบครองกัน เนื่องจากสนนราคายังไม่สูงนัก

สำหรับ หลวงพ่อโฉม ฐิติญาโณ หรือ พระครูอุทิศธรรมรส พระเกจิชื่อดังที่บรรดาคณะศิษยานุศิษย์ผู้ใกล้ชิด ต่างเลื่อมใสศรัทธา รวมไปถึงวงการนักนิยมสะสมวัตถุมงคล รู้จักนามพระเกจิอาจารย์เรืองวิทยาคมแก่กล้า

ท่านเป็นพระสงฆ์ที่เคร่งครัดและเปี่ยมด้วยคุณธรรม เป็นที่พึ่งของชาวบ้านและสาธุชนโดยทั่วไป มีจิตที่เปี่ยมด้วยเมตตาธรรมสูง

หลวงพ่อโฉม ได้มีโอกาสศึกษาวิทยาคมจากพระเกจิอาจารย์ชื่อดังและฆราวาสหลายท่าน อาทิ หลวงปู่ธูป เจ้าอาวาสวัดเขาปฐวี, หลวงพ่อมา วัดมะพร้าวสูง หลวงปู่เภา วัดถ้ำตะโก, หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า, หลวงพ่อแกร วัดส้มเสี้ยว, หลวงพ่อสว่าง วัดคฤหบดีสงฆ์, หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์, หลวงพ่อปุย วัดหนองสระ, หลวงพ่อพลอย วัดห้วยขานาง และพระอาจารย์ขาว จ.พัทลุง ซึ่งเป็นพระเกจิอาจารย์สายเข้าอ้อด้วย

ปัจจุบัน หลวงพ่อโฉม สิริอายุ 77 ปี พรรษา 56 ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดเขาปฐวี ต.ตลุกดู่ อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี

.
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/92693251040246_1.jpg)
เหรียญหลวงพ่อเคลือบ รุ่นสร้างเมรุ

"หลวงพ่อเคลือบ สังวรธัมโม" วัดหนองกระดี่ อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี ได้รับการขนานนามว่า "วาจาสิทธิ์" และเทพเจ้าแห่งลุ่มน้ำสะแกกรัง

เกิดเมื่อปี พ.ศ.2432 ที่บ้านคลองชะโด ต.ทุ่งใหญ่ อ.เมือง จ.อุทัยธานี อุปสมบทเมื่อปี พ.ศ.2453 ที่พัทธสีมา วัดหนองเต่า อ.เมืองอุทัยธานี มีพระครูอุทัยธรรมวินิฐ (หลวงพ่อสิน) เจ้าอาวาสวัดหนองเต่า เป็นพระอุปัชฌาย์

ร่ำเรียนวิทยาคมกับหลวงพ่อสินเป็นเวลานาน 3 พรรษา ได้วิชาวาจาสิทธิ์และคงกระพันชาตรี จากนั้นได้ไปเรียนเพ่งกสิณกับหลวงพ่อกบ วัดเขาสาริกา จ.ลพบุรี อีก 6 ปี ก่อนออกธุดงค์ไปทางภาคเหนือ และย้อนกลับมาที่เมืองอุทัยธานี

นอกจากนี้ยังเรียนวิทยาคมกับหลวงพ่อแสง วัดป่าช้า ตลอดจนพระอาจารย์ผู้เรืองวิทยาคมอีกหลายท่าน

มรณภาพเมื่อปี พ.ศ.2497 สิริอายุ 65 พรรษา 45

วันที่ 31 ม.ค.2555 พระใบฎีกาเจริญ วุฑฒิโก เจ้าอาวาสวัดหนองกระดี่นอก จัดสร้างวัตถุมงคลขึ้นมารุ่นหนึ่งเพื่อหา ทุนทรัพย์ในการสร้างเมรุ เรียกว่า "รุ่นสร้างเมรุ"

ลักษณะเป็นเหรียญกลมรี มีลายกนกที่ซุ้มห่วง มีเนื้อทองแดงชุบนิกเกิลและเนื้อทองแดงรมดำ

ด้านหน้าเหรียญ มีหูห่วงลายกนกและมีขอบรอบ ตรงกลางมีรูปนูนหลวงพ่อเคลือบครึ่งองค์หันหน้าตรง เหนือขอบเหรียญด้านล่างมีอักษรไทย เขียนคำว่า "หลวงพ่อเคลือบ"

ส่วนด้านหลัง มีขอบเช่นกัน ตรงกลางมียันต์เฑาะว์ ล้อมรอบด้วยอักขระขอม นะ มะ พะ ทะ, จะ พะ กะ สะ ซึ่งเป็นยันต์อันเดียวกับเหรียญหลวงพ่อเคลือบ ปี"15 วัดทัพทัน เหนือขอบเหรียญมีอักษรไทย เขียนคำว่า "รุ่นสร้างเมรุ วัดหนองกระดี่ (นอก) จ.อุทัยธานี ๕๕๕"

พระเกจิอาจารย์ที่เข้าร่วมประกอบพิธีพุทธาภิเษก อาทิ พระราชอุทัยกวี (ประชุม มาเรยโย) วัดทุ่งแก้ว เจ้าคณะจังหวัดอุทัยธานี, หลวงพ่อวิชา วัดชอนทุเรียน, หลวงพ่อประทวน วัดท่ามะขามป้อม, หลวงพ่อเสน่ห์ วัดพันสี, หลวงพ่อโฉม วัดเขาปฐวี, หลวงพ่อเร่ง วัดดงแขวน, หลวงพ่อเจริญ วัดหลุมเข้า, พระอาจารย์คัมภีร์ (แห้ง) วัดป่าเลไลย์ และพระอาจารย์สมคิด วัดเนินสาธารณ์ เป็นต้น

ผู้สนใจเช่าบูชาสามารถติดต่อได้ที่วัดหนองกระดี่ (นอก) ต.หนองยายดา อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/19508702597684_2.jpg)
เหรียญกรมหลวงชุมพรฯ รุ่น"หมอพรทดลองยา"

พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทรงเป็นเจ้านายที่ทหารและประชาชนคนไทยให้ความเคารพรักและศรัทธาเป็นอย่างมาก

ประสูติเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2423 ทรงเป็นพระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว กับเจ้าจอมมารดาโหมด ป.จ.ธิดา ของเจ้าพระยาสุรวงศ์ไวยวัฒน์ (วร บุนนาค) สมุหกลาโหม ในรัชกาลที่ 5

เสด็จในกรมฯ ทรงสำเร็จการศึกษาวิชาทหารเรือ จากประเทศอังกฤษ สำเร็จการศึกษาและเสด็จกลับจากประเทศอังกฤษในปีพ.ศ.2443 ได้เข้ารับราชการในราชนาวีไทยในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ปี พ.ศ.2443 พระองค์ทรงมีพระอุตสาหะอย่างยิ่งในการก่อตั้งกองทัพเรือไทย ทรงรับภาระในด้านวิชาการ โดยทรงวางหลักสูตรการสอนนักเรียนนายเรือขึ้นมาใหม่และทรงเป็นครูสอนนักเรียนด้วยพระองค์เอง

หลังจากเสด็จในกรมฯ ทรงปรับปรุงหลักสูตรการสอนในโรงเรียนนายเรือได้ไม่นานก็มีการได้เปิดโรงเรียนนายเรือสมัยใหม่ขึ้นอย่างเป็นทางการ ในวันที่ 20 พ.ย. 2449

ปัจจุบัน กองทัพเรือถือว่าวันที่ 20 พฤศจิกายน ของทุกปีเป็น "วันกองทัพเรือ"

ทรงสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม 2466

ย้อนไปเมื่อปีพ.ศ.2557 คณะกรรมการที่จัดสร้างวัตถุมงคลเหรียญกรมหลวงชุมพรจัดสร้างไปครั้งหนึ่งแล้ว เมื่อวันที่ 19 พ.ค.2557 โดยนำรายได้ส่วนหนึ่งสมทบทุนในการซื้อเครื่องมือแพทย์ให้กับโรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า กรมแพทย์ทหารเรือ แต่ยังขาดแคลนอีกจำนวนหนึ่ง

ในโอกาสมหามงคลที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินทรงเป็นประธานเปิดอาศรมหมอพร ภายในโรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า วันที่ 27 พ.ค. 2559

คณะกรรมการจัดสร้างวัตถุมงคลเหรียญกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ โดย พล.ร.ท. จุมพล ลุมพิกานนท์ รองเสนาธิการทหารเรือ ประธานดำเนินการจัดสร้าง ได้รับความเมตตาจาก หลวงพ่อสายทอง เตชะธัมโม พระเกจิชื่อดังแห่งวัดป่าห้วยกุ่ม อ.เกษตรสมบูรณ์ จ.ชัยภูมิ เป็นประธานฝ่ายสงฆ์, น.ต.ภากร ศุภชลาศัย ซึ่งเป็นหลานตาของกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ เป็นประธานฝ่ายราชสกุลอาภากร และประธานฝ่ายฆราวาส จัดสร้าง "เหรียญกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ รุ่นหมอพรทดลองยา"

มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นการเทิดพระเกียรติและเผยแพร่พระเกียรติกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ที่ทรงมีพระอัจฉริยภาพด้านการแพทย์ทางเลือก จนได้รับการถวายพระสมัญญานาม "หมอพร" ซึ่งรายได้หลังหักค่าใช้จ่ายจะนำไปจัดซื้อเครื่องมือและอุปกรณ์ทางการแพทย์ให้โรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า

ประกอบพิธีมังคลาภิเษกที่วัดป่าห้วยกุ่ม จ.ชัยภูมิ เมื่อวันที่ 4 พ.ค.2559 โดยมี น.ต.ภากร เป็นประธานฝ่ายฆราวาส ได้อัญเชิญพระชัยวัฒน์ประจำพระองค์กรมหลวงชุมพรฯ ที่ได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นองค์พระประธานในพิธี พร้อมทั้งอัญเชิญพระอัฐิของเจ้าจอมมารดาโหมด (พระมารดา) และพระทนต์ (ฟัน) กรมหลวงชุมพรฯ ร่วมพิธี

นอกจากพิธีอธิษฐานจิตปลุกเสก ยังได้รับเมตตาจากพระสุนทรปริยัติวิธาน เจ้าอาวาสวัดราษฎร์บูรณะ(วัดช้างให้) จ.ปัตตานี อนุญาตให้นำเหรียญรุ่นนี้เข้าพิธีมังคลาภิเษก ณ อุโบสถวัดช้างให้ ในวันที่ 18 พ.ค. 2559

สำหรับเหรียญรุ่นนี้เป็นการจัดสร้างตามรูปแบบเหรียญดังเดิมที่เป็นสัญลักษณ์เหรียญของพระองค์ท่าน คือ เป็นเหรียญรูปข้าวหลามตัด ด้านหน้าเหรียญเป็นพระรูปเหมือนพระองค์ท่าน ในฉลองพระองค์ชุดทรงงานในห้องทดลองยา มีลายพระนาม "อาภากร" และคำว่า "หมอพร" จารึกไว้ ถือว่าเป็นการจัดสร้างในรูปแบบนี้เป็นครั้งแรก ซึ่งยังไม่เคยมีการจัดสร้างมาก่อน

ส่วนด้านหลังเหรียญยังคงเป็นรูปเดิมคือตราประจำพระองค์ "พระอาทิตย์ชักรถ" พร้อมจารึกคำว่า "ที่ระลึกพิธีเปิด อาศรมหมอพร กรมแพทย์ทหารเรือ ๒๗ พ.ค.๕๙" เรียกเหรียญรุ่นนี้ว่า "หมอพรทดลองยา" หลังจากจัดสร้างเหรียญเสร็จ ทางคณะกรรมการได้ทุบทำลายบล็อกเมื่อวันที่ 20 พ.ค. 2559

จัดสร้างจำนวนไม่มาก มีเนื้อทองคำ สร้าง 19 องค์ เนื้อเงิน สร้าง 999 องค์ เนื้อทองแดงชุบทองพ่นทรายขัดเงา สร้าง 999 องค์ เนื้อทองทิพย์ สร้าง 9,999 องค์ และเนื้อทองแดง สร้าง 9,999 บาท มีการตอกโค้ด "สามสมอ" ด้วยมือทุกองค์

ผู้สนใจเหรียญหมอพรทดลองยา เพื่อจัดซื้อเครื่องมือแพทย์ โทร.09-7136-3798 หรือ 08-9967-2737


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/24990180383125_3.jpg)
พระสมเด็จฐานโบสถ์ 108 ปีวัดทองนพคุณ

"วัดทองนพคุณ" ชื่อเดิม วัดสระทอง ตั้งอยู่บ้านปะหลาน หมู่ 2 เทศบาลตำบลพยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม จัดเป็นวัดเก่าแก่ตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2384 จนถึงปัจจุบันมีอายุเก่าแก่กว่า 175 ปี

นอกจากนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นวัดพัฒนาตัวอย่างมีผลงานดีเด่น เป็นศูนย์การศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ เป็นสำนักเรียนพระปริยัติธรรม เป็นสำนักงานเจ้าคณะอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย หน่วยกำกับงานพระธรรมทูตอำเภอ และค่ายคุณธรรมเยาวชนจิตอาสา เป็นต้น

มีพระมหาประกิต ฐิตญาโณ รองเจ้าคณะอำเภอพยัคฆภูมิพิสัยดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส

ในปี พ.ศ.2557 พระมหาประกิต มีโครงการที่บูรณะอุโบสถเก่าโบราณที่อยู่คู่กับวัดมานานกว่าร้อยปีซึ่งอยู่ในสภาพทรุดโทรมให้คงอยู่คู่กับวัดแห่งนี้ไปตราบนานเท่านาน แต่วัดยังขาดปัจจัยอยู่จำนวนมาก จึงมีการหารือกับทางคณะกรรมการวัดและญาติโยมชาวอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย มีมติให้จัดสร้างวัตถุมงคลเป็น "พระพิมพ์สมเด็จเนื้อผงฐานโบสถ์ 108 ปี รุ่นเงินไหลกองทองไหลมา" เพื่อมอบให้แก่พุทธศาสนิกชนที่ร่วมบริจาคปัจจัยสมทบทุนบูรณะอุโบสถโบราณหลังนี้

สำหรับวัตถุมงคลรุ่นนี้ ด้านหน้าเป็นรูปพระพุทธประทับนั่งบนบัลลังก์อยู่ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ด้านข้างบัลลังก์มีพญานาคข้างละ 1 ตัว ล่างสุดหน้าบัลลังก์เป็นรูปหัวเสือเป็นสัญลักษณ์ของอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย

ด้านหลังมีตัวเลข ๒ แถว แถวบน ๑๐๘ หมายถึงอายุของอุโบสถของวัดทองนพคุณ แถวล่างตัวเลข ๑๕๗ หมายถึงเลขที่วัด และวัดมีอายุ ๑๗๕ ปี แถวที่สามมีตัวอักษรเขียนคำว่า "สำเร็จ" และมีรูปตราครุฑหมายถึงมหาอำนาจ ด้านล่างเป็นอักขระยันต์ 2 แถว ล่างสุดเขียนคำว่า "ทอง นพคุณ"

วัตถุมงคลรุ่นนี้สร้างจากมวลสารศักดิ์สิทธิ์ อาทิ ผงกรุพระธาตุนาดูน ผงธูปวัดระฆัง ผงธูปวัดใหม่อมตรส ใบเปลือกต้นพระศรีมหาโพธิ์ พุทธคยา ประเทศอินเดีย ดินผงว่าน 108 ผงพรายกุมารหลวงปู่ทิม ผงพระสมเด็จบางขุนพรหมหลายรุ่น ไคลเสมาอิฐฐานโบสถ์วัดทองนพคุณ เป็นต้น

พิเศษที่สุด คือ มีส่วนผสมเกศาอดีต 9 พระเกจิชื่อดังในพื้นที่และของภาคอีสาน อาทิ หลวงปู่มี อ.ยางสีสุราช จ.มหาสารคาม, หลวงปู่สา วัดบ้านเหล่า จ.มหาสารคาม, หลวงปู่สุข จ.มหาสารคาม, หลวงปู่หงส์, หลวงปู่เสาร์, หลวงพ่อดี, หลวงปู่บุญตา, หลวงปู่ผาง

นอกจากนี้ ยังมีอัฐิอดีตพระเกจิมหาสารคาม 5 อาจารย์ ประกอบด้วย หลวงปู่สา หลวงปู่สุ่ย หลวงปู่สุข หลวงปู่ศรีจันทร์ และหลวงพ่อเสาร์ ประกอบพิธีพุทธาภิเษก ภายในอุโบสถวัดทองนพคุณ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 10 ส.ค.2557 จำนวนการสร้าง 1,999 องค์ พระเกจิอาจารย์ที่อธิษฐานจิตล้วนมีชื่อเสียงโด่งดัง ประกอบด้วย หลวงปู่กอง จ.ร้อยเอ็ด, หลวงพ่อไหล จ.มหาสารคาม, หลวงพ่อเผือก จ.สุรินทร์, หลวงปู่สุข จ.สุรินทร์, หลวงพ่อทองนาค จ.มหาสารคาม ฯลฯ

จัดเป็นวัตถุมงคลที่ดีอีกรุ่นหนึ่งของเมืองมหาสารคาม หากนักสะสมวัตถุมงคลสนใจ มีความประสงค์สักการบูชา ยังมีเหลือตกค้างอยู่จำนวนหนึ่ง สอบถามที่วัดทองนพคุณ โทร.08-7215-3891

"เปิดตลับพระใหม่" daily.khaosod.co.th

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/39056964342792_1.jpg)
พระพุทธชินราช วัดเสาธงทอง

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระพุทธชินราช วัดเสาธงทอง สุพรรณบุรี เป็นพระเครื่องเนื้อดินเผา พุทธลักษณะคล้ายๆ กับพระพุทธชินราชของหลวงพ่อโม วัดสามจีน ผิดกัน ที่ของวัดเสาธงทองเป็นเนื้อดิน ส่วนวัดสามจีนเป็นเนื้อชิน พระพุทธชินราช วัดเสาธงทองนี้มีพุทธคุณอยู่ยงคงกระพันและแคล้วคลาด โด่งดังมากในสมัยก่อน ในปัจจุบันแทบไม่ค่อยได้พบเห็นกันนักครับ

วัดเสาธงทองเป็นวัดโบราณมีอายุราว 600-700 ปี ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าท่านผู้ใดสร้างไว้ มีแต่ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าขานสืบกันมา วัดเสาธงทองตั้งอยู่ที่อำเภอศรีประจันต์ เดิมวัดนี้มีชื่อว่าวัดพระบาท ด้วยเหตุที่มีรอยพระพุทธบาทสร้างด้วยศิลาแลง มีเรื่องเล่ากันว่าพระพุทธบาทนี้ลอยมาตามน้ำมาวนเวียนอยู่หน้าวัดนี้ ตาปะขาว 2 ได้ทำพิธีอัญเชิญขึ้นมาและประดิษฐานยังวิหาร ชาวบ้านจึงเรียกวัดนี้ว่า วัดพระบาท

เรื่องพระพุทธบาทศิลาแลงนี้พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ เสด็จเมืองสุพรรณบุรี ได้เสด็จทอดพระเนตรพระพุทธบาทศิลาแลงนี้ และตรัสถามสมเด็จกรมพระยาดำรงฯ ว่า "เชื่อหรือไม่ว่าฝ่าพระพุทธบาทศิลาแลงนี้จะลอยน้ำได้จริง" สมเด็จกรมพระยาดำรงฯ ทูลตอบว่า "เชื่อ" โบราณวัตถุวัดเสาธงทองที่สำคัญนอกจากรอยพระพุทธบาทศิลาแลงแล้ว ยังมีพระประธานซึ่งมีพุทธลักษณะงดงาม พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวตรัสชมว่า "งามนัก"

วัดเสาธงทองเคยรกร้างว่างเปล่า ปราศจากการดูแลรักษามาก่อนอยู่ระยะหนึ่ง จนในที่สุดโบราณวัตถุเสนาสนะต่างๆ มีอันต้องปรักหักพังลงจนหมด ต่อมาในราวปีพ.ศ.2410 หลวงพ่ออยู่เป็นพระภิกษุรูปแรก ได้เริ่มบูรณปฏิสังขรณ์เสนาสนะและถาวรวัตถุขึ้นใหม่ โดยสร้างกุฏิสงฆ์ขนาดเล็ก 2-3 หลัง พอเป็นที่อาศัยแก่พระสงฆ์ ท่านครองวัดเสาธงทองได้ประมาณ 10 ปีก็มรณภาพ

สืบต่อมาหลวงพ่อเพิ่มได้มาปกครองวัดแทนหลวงพ่ออยู่ ท่านก็ได้บูรณปฏิสังขรณ์ต่อเป็นการใหญ่ โดยจัดสร้างพระอุโบสถ กุฏิสงฆ์ ศาลาการเปรียญ ราวปี พ.ศ.2460 ท่านก็ได้สร้างพระเครื่องแจกเป็นครั้งแรก ก็คือพระพุทธชินราช วัดเสาธงทอง สร้างเป็นเนื้อดินเผา เนื้อละเอียด ถ้าผ่านการใช้จะมีเนื้อจัดมาก มีทั้งแบบที่ลงรักปิดทองและไม่ได้ลง หลังจากที่หลวงพ่อเพิ่มมรณภาพแล้วพระพุทธชินราชวัดเสาธงทอง ได้มีการแจกต่อมาในสมัยหลวงพ่อวอน และต่อมาถึงสมัยหลวงพ่อหรุ่น เนื่องจากหลวงพ่อเพิ่มท่านสร้างไว้จำนวนมาก

พระพุทธชินราช วัดเสาธงทอง ได้แพร่หลายไปหลายจังหวัด และมีพุทธคุณโดดเด่นในด้านอยู่ยงและแคล้วคลาด จนเป็นที่รู้จักกันทั่วไป ในสมัยก่อนก็รู้กันแค่เป็นพระของวัดเสาธงทอง ก็มีผู้เข้าใจผิดเป็นวัดเสาธงทอง ลพบุรี ก็มี ซึ่งความจริงเป็นวัดเสาธงทอง สุพรรณบุรี ของปลอมเลียนแบบมีมานานแล้ว ต้องพิจารณาดีๆ สนนราคาก็ยังไม่แพงมากนัก แต่ปัจจุบันก็หาได้ไม่ง่ายนักครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระพุทธชินราช วัดเสาธงทอง จาก Web-Pra ของร้านไททั้นพระเครื่องมาให้ชมกันครับ พระองค์นี้เนื้อจัดมาก สวยงามครับ
   ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/74858052490486_2.jpg)
พระพุทธ 25 ศตวรรษ เนื้อดินเผา

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน มีคำถามหนึ่งที่ผมมักโดนถามอยู่บ่อยเหมือนกันคือ "ห้อยพระอะไรดี" คำถามนี้มักจะเป็นคำถามที่มาจากบุคคลทั่วไปที่ไม่ได้เล่นหาสะสมหรืออยู่ในแวดวงสังคมพระเครื่อง และเป็นคนที่รู้จักมักคุ้นกับผม ซึ่งเขาอยากจะห้อยบูชาพระเครื่องแต่ไม่แน่ใจว่าจะห้อยพระอะไร องค์ไหน และอาจมีคำถามต่ออีกว่า เกิดวันนี้ห้อยพระอะไร หรือทำอาชีพนี้ต้องห้อยพระอะไรจึงจะดี

คำถามนี้อาจเหมือนกับว่าไม่น่าจะมีปัญหา มีอะไรก็ห้อยๆ ไป แต่สำหรับบางท่านก็มีข้อสงสัยเพื่อจะได้เลือกให้ดีที่สุด ถ้าผู้ถามมีพระเครื่องอยู่แล้ว นำมาให้ช่วยเลือกให้ก็ไม่ยากเท่าไรนัก แต่ก็มีคำถามต่อว่าดีอย่างไรอีก ความจริงเรื่องนี้ผมคิดว่า ถ้าเป็นพระแท้แล้วดีทั้งนั้นแหละครับ ส่วนมากพระเครื่องที่เขาสร้างมานั้นก็จะหาฤกษ์พานาทีที่ดีและเหมาะสม อยู่แล้วในขณะที่ทำพิธีปลุกเสก จึงควรจะดีที่สุดแล้ว ส่วนเรื่องความนิยมหรือสนนราคาค่างวดก็ว่ากันไปตามความต้องการของสังคม

การจะเลือกพระเครื่องสำหรับห้อยคอนั้น ผมว่าเลือกเอาตามที่เราชอบเป็นใหญ่ดีกว่าไม่ต้องไปตามแบบใคร แต่ถ้าเอาไว้อวดก็ว่ากันไปอีกอย่างหนึ่ง การเลือกตามที่เราชอบและศรัทธานั้นเหมาะสมที่สุด เช่น เราเคารพศรัทธาในพระองค์ใดก็เลือกตามนั้น ความสบายใจก็จะมีกับเราเอง เพราะเราเป็นผู้ห้อยพระนั้นและก็เป็นของเรา บางท่านอาจชอบพระกรุ เนื้อชิน เนื้อดิน ก็เอาตามที่ชอบที่มี หรือจะเช่าหามาห้อยก็เลือกเอาตามฐานะเงินในกระเป๋าด้วยจะสบายใจและไม่เดือดร้อน เช่น มีเงินอยู่นิดหน่อยแต่อยากห้อยพระสมเด็จวัดระฆังฯ ที่เจ้าประคุณสมเด็จฯ สร้างไว้ก็ยุ่งยากหน่อย เพราะปัจจัยไม่พร้อม อาจจะไปหลงหาพระสมเด็จปลอมที่มีราคาถูกมาห้อย ความสบายใจอาจมีในตอนแรก แต่พอรู้หรือนำไปให้ใครดูเขาไม่ยอมรับก็จะกลายเป็นความไม่สบายใจตามมาภายหลังได้

ผมว่าสู้เลือกเช่าหาพระที่มีความเหมาะสมกับเงินในกระเป๋าจะดีกว่านะครับ มีพระเครื่องมากมายทั้งพระเก่าพระใหม่ที่เป็นพระแท้ๆ ราคาก็ไม่แพงนำมาห้อยบูชาน่าจะดีกว่า อีกอย่างไม่ว่าเกิดวันใดหรือทำงานอาชีพใด ห้อยพระอะไรก็ได้ทั้งนั้นครับ มีแต่ดีไม่มีเสียครับ ในส่วนพุทธคุณก็ว่ากันไป โดยส่วนมากก็ว่ากันไปตามประสบการณ์ต่างๆ ที่มีผู้ได้รับประสบการณ์นั้นๆ และบอกต่อกันมา บางท่านมีพระเครื่องอยู่บ้างแล้วก็เลือกเอา

องค์ที่ชอบและศรัทธามาห้อยบูชาก็พอ แต่ถ้าจะหาเช่าก็เลือกเอาที่เราชอบและศรัทธาก็พอครับ ไม่ว่าจะเป็นพระกรุพระเก่า เนื้อดิน เนื้อชิน เนื้อผง หรือพระเกจิฯ เหรียญ หรือพระใหม่ก็ไปเช่าที่วัดเลยก็ได้ครับ เลือกเอาที่ชอบและสบายใจดีที่สุด

ผมเองเคยมีประสบการณ์กับพระที่หาได้ไม่ยาก สนนราคาไม่แพงด้วย คือพระพุทธ 25 ศตวรรษครับ เป็นพระเครื่องที่มีพิธีพุทธาภิเษกยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีบันทึกไว้ พระเกจิอาจารย์ร่วมปลุกเสกทั่วทั้งประเทศ แต่สร้างไว้มีจำนวนมาก เพื่อให้ประชาชนได้รับกันอย่างทั่วถึง จึงทำให้หาเช่าได้ไม่ยากและมีราคาถูก ทั้งเนื้อชินและเนื้อดิน ผมว่าเป็นพระเครื่องที่ไม่น่ามองข้ามและถ้าไม่ได้เอาไว้โชว์ แต่ห้อยไว้เพื่อเป็นสิริมงคล คุ้มครองป้องกันตัว ยอดเยี่ยมมากครับ

แต่อย่าลืมห้อยพระไว้ในใจด้วย ระลึกในพระธรรมคำสั่งสอนของพระศาสดาจะดีมากเลยครับ

ในวันนี้ผมนำรูปพระพุทธ 25 ศตวรรษ เนื้อดินเผา มาให้ชมกันครับ
   ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/22430970809525_3.jpg)
พระร่วงยืน และพระร่วงนั่งรัศมี กรุวัดกลางนครปฐม

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน จังหวัดนครปฐมเป็นเมืองมาแต่โบราณ มีการขุดค้นพบโบราณสถานและโบราณวัตถุมากมาย และที่สำคัญก็พบโบราณสถานสมัยทวารวดีอยู่หลายแห่ง ที่สำคัญมากก็คือองค์พระปฐมเจดีย์และอื่นๆ มีการพบโบราณวัตถุทางศาสนาพุทธก็มาก เช่น พระพุทธรูปสมัยทวารวดีและเสมาธรรมจักร เป็นต้น นอกจากนี้ก็ยังพบพระพิมพ์และพระเครื่องอีกด้วย

ในส่วนของพระเครื่องที่เป็นพระกรุ อายุถึงสมัยทวารวดีก็มีการขุดพบเจอที่วัดกลางนครปฐม เมื่อประมาณปี พ.ศ.2495 เป็นพระพิมพ์ต่างๆ เช่น พระร่วงยืน พระร่วงนั่งข้างรัศมี พระแผงสมัยทวารวดี พระแผงสมัยศรีวิชัย พระที่พบในครั้งนั้นมีทั้งพระเครื่องและพระบูชา มีทั้งเนื้อดิน เนื้อชิน พระเครื่องที่นิยมที่สุดก็คือ พระร่วงยืนเนื้อตะกั่วสนิมแดงและพระร่วงนั่งรัศมี เนื้อตะกั่วสนิมแดง

พระร่วงยืนเป็นพระปางประทานพรยกพระหัตถ์ขวาปางประทานพร พระหัตถ์ซ้ายขนานกับลำพระองค์ ตัดพิมพ์ชิดลำพระองค์ไม่มีปีกหรือซุ้ม

พระร่วงนั่งพิมพ์รัศมี เป็นพระประทับนั่งบนฐานบัวสองชั้น มีรัศมีทั้งสองด้าน

พระทั้งสองแบบนี้เป็นพระเนื้อชินตะกั่วสนิมแดง จำนวนพระที่พบน้อยมาก จึงไม่ค่อยได้พบเห็นกันนัก ที่พบจำนวนน้อยอาจเป็นเพราะองค์พระผุกร่อนเสียหายไปเสียหมด เนื่องจากมีอายุการสร้างที่ยาวนาน จึงเหลือพระที่พบจำนวนไม่มากนัก

พุทธศิลปะ เป็นแบบทวารวดีตอนปลาย

พุทธคุณเท่าที่ได้บอกเล่ากันต่อมาว่า เด่นทางด้านแคล้วคลาดและคงกระพัน

ปัจจุบันไม่ได้พบเห็นกันเลย ผู้ที่มีต่างก็หวงแหนกันมากครับ นับว่าเป็นพระกรุของนครปฐมที่หายากมากครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระร่วงยืน และพระร่วงนั่งรัศมี กรุวัดกลางนครปฐม จากหนังสืออมต พระกรุของคุณต้อย เมืองนนท์มาให้ชมกันด้วยครับ
   ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/97971434642871_4.jpg)
พระกริ่งทีอ๋อง

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เราก็มาพูดคุยกันถึงพระกริ่งนอกที่จัดอยู่ในพระชุดยอดนิยมของพระกริ่งนอก ก็คือพระกริ่งพัชรีทีอ๋อง หรือที่มักเรียกกันสั้นๆ ว่า พระกริ่งทีอ๋อง มีชื่อเรียกว่าพระกริ่ง แต่จริงๆ แล้วเป็นพระรูปลอยองค์ที่ไม่มีการบรรจุเม็ดกริ่ง ในอดีตท่านผู้หลักผู้ใหญ่ได้จัดเข้าประเภทพระกริ่ง และเป็นหนึ่งในห้าของพระกริ่งนอกยอดนิยมครับ

พระกริ่งทีอ๋องนี้ สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ถัง ประมาณปี พ.ศ.1349-1363 เครื่องทรงของพระกริ่งแสดงถึงลักษณะของนักบวชจีน อันเป็นลักษณะพิเศษทางด้านพุทธศิลปะของสกุลช่างซัวไซ แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นแบบที่พาให้นึกย้อนหลังไปถึงสมัยน่ำปัก เมื่อพุทธศตวรรษที่ 10

อย่างไรก็ตาม พระกริ่งทีอ๋องก็แสดงถึงลักษณะดั้งเดิมของจีน ผู้สร้างได้ถ่ายแบบมาจากพระพุทธรูปที่วัดหลงเมนยี่ ใกล้นครลกเอี๋ยง ลักษณะเจดีย์เก้าชั้นเป็นศิลปะในสมัยถัง หนังสือชื่อฮุดก่ากักจง กล่าวถึงในรัชกาลพระเจ้าถังเหี่ยงจง พ.ศ.1349-1363 ศิลปะพระพุทธรูปถือเจดีย์เป็นแบบอย่างที่เกิดขึ้นในรัชกาลนี้ มีจารึกบอกอยู่ที่วัดฮุดกวงยี่ที่ซัวไซและที่หลงเมนยี่เมืองลกเอี๋ยง การสร้างพระพุทธรูปถือเจดีย์คงจะสร้างขึ้นเพื่อบูชาพระบรมธาตุ เพราะในรัชกาลนี้สมณทูตจากอินเดียได้นำพระบรมสารีริกธาตุเข้าไปถวายถึงกรุงเชียงอาน พระเจ้าถังเหี่ยงจงได้เสด็จออกต้อนรับ และฉลองสมโภชพระบรมสารีริกธาตุแล้วสร้างพระเจดีย์ใหญ่เก้าชั้นบรรจุไว้ และพระพุทธรูปที่สร้างเป็นลักษณะของรูปมนุษย์เริ่มมีขึ้นที่ซัวไซเป็นแห่งแรกในประเทศจีน พระกริ่งทีอ๋องก็คงถ่ายทอดแบบลักษณะการสร้างมาจากแห่งใดแห่งหนึ่งดังที่ได้กล่าวมาแล้ว

พุทธลักษณะของพระกริ่งทีอ๋อง ผู้สร้างพยายามเน้นให้เห็นถึงการแสดงออกทางกายวิภาคและอารมณ์อันสงบต่อการบำเพ็ญสมาธิ พระพักตร์เหี่ยวย่น คางแหลม และมีปลายหางตาที่ชี้สูง บอกถึงลักษณะความยิ่งใหญ่และอำนาจที่เปล่งอยู่ภายใน พระหัตถ์ซ้ายถือเจดีย์ยอดเปลวเพลิง อันหมายถึงความรุ่งโรจน์และการตั้งมั่นในหลักธรรม ดอกบัวแปดกลีบที่เป็นบัลลังก์ประดับอยู่ที่ฐานสองชั้น ชั้นละแปดกลีบ หมายถึงมรรคแปด ถ้ารวมกันจะนับได้ 16 กลีบ หมายถึง จับหลักกวงมึ้ง ที่พระองค์ได้สร้างถึง 16 โลกธาตุ ดินแดนแห่งอมตะตามลัทธิศาสนาพุทธฝ่ายมหายาน

พระกริ่งทีอ๋องนี้ ก็เป็นพระกริ่งนอกอีกองค์หนึ่งที่ไม่พบว่ามีการบรรจุเม็ดกริ่งเลย เช่นเดียวกับพระกริ่งหนองแส แต่ก็จัดอยู่ในชุดพระกริ่งนอกเช่นกันครับ สร้างด้วยเนื้อสัมฤทธิ์แก่ทอง แบบทองม้าฬ่อ หรือสีกุญแจจีน ผิวสีน้ำตาลอมแดง

พระกริ่งทีอ๋องนับว่าเป็นพระกริ่งนอกที่หายาก เนื่องจากอาจจะมีจำนวนไม่แพร่หลายนัก ปัจจุบันจัดอยู่หนึ่งในห้าของชุดพระกริ่งนอกยอดนิยมครับ และในวันนี้ผมก็ได้นำรูปพระกริ่งทีอ๋องมาให้ชมกันอีกเช่นเคยครับ
   ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/98264607124858_5.jpg)
พระบ้านกร่างคู่ตัดเดี่ยว

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระวัดบ้านกร่างเป็นพระกรุของจังหวัดสุพรรณบุรีที่มีความนิยมกันมาก ที่เรารู้จักกันดีและพูดถึงกันมากก็คือพระขุนแผน ซึ่งก็มีอยู่ทั้งพิมพ์อกเล็กและพิมพ์อกใหญ่ นอกจากนี้ก็ยังมีพระพิมพ์อื่นอีกมากมาย

วัดบ้านกร่างตั้งอยู่ที่อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นวัดเก่าแก่มีมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา

พระวัดบ้านกร่างมีการพบเนื่องจากเจดีย์เก่าได้พังทลายลงมา จากการสอบถามผู้เฒ่าผู้แก่ได้ความว่าน่าจะพบพระเครื่องก่อนปี พ.ศ.2440 พระเครื่องที่พบเป็นเนื้อดินเผาและมีจำนวนมากมาย พระเณรและชาวบ้านได้ช่วยกันนำมา กองไว้ที่โคนต้นพิกุลหน้าวิหารและในวิหาร สุมไว้เป็นพะเนินเทินทึก ในครั้งนั้นยังไม่มีใครสนใจ ต่อมามีผู้นำไปบูชาแล้วเกิดประสบการณ์ต่างๆ พระทั้งหมดก็หายไปอย่างรวดเร็ว

พระวัดบ้านกร่างมีพระอยู่แบบหนึ่งที่แปลกไปจากพระอื่นๆ โดยทั่วไปคือพระบ้านกร่างคู่หรือที่ปัจจุบันเรียกว่าพระพลายคู่ ในสมัยก่อนนั้นคนจะนิยมแต่พระพิมพ์ขุนแผน และพระเดี่ยวซึ่งก็มีอยู่หลายพิมพ์มาก พระบ้านกร่างคู่นั้นไม่ค่อยได้รับความสนใจเท่าไร อาจจะเป็นเพราะการเลี่ยมห้อยคออาจจะทำยาก และไม่ค่อยสวย สนนราคาจึงถูกกว่าพระพิมพ์อื่นๆ คนที่ไม่ค่อยมีเงินเบี้ยน้อยหอยน้อยก็จะหาพระบ้านกร่างคู่ ที่ชำรุดตัดเอาให้เหลือองค์เดี่ยว หรือนำพระบ้านกร่างคู่มาตัดแบ่งกันแล้วเลี่ยมห้อยกันคนละองค์ ซึ่งเราจะพบเห็นพระบ้านกร่างคู่ตัดเดี่ยวเป็นจำนวนมากในปัจจุบัน

พระบ้านกร่างคู่ มีอยู่มากมายหลายพิมพ์ บางพิมพ์ก็เหมือนกับพระพิมพ์พลายเดี่ยว แต่มีสององค์อยู่ติดกัน พระบ้านกร่างคู่เท่าที่มีการรวบรวมไว้มีอยู่หลายพิมพ์คือ พิมพ์หน้ายักษ์ พิมพ์หน้าเทวดาซุ้มเดี่ยว พิมพ์หน้าเทวดาซุ้มคู่ พิมพ์เศียรโต พิมพ์หน้าแก่ พิมพ์หน้าฤๅษี พิมพ์หน้าหนุ่ม พิมพ์ 3 ขีด พิมพ์หน้ากลม พิมพ์อกครุฑ พิมพ์หน้ามงคล พิมพ์สองปาง เป็นต้น

พระบ้านกร่างคู่ เนื้อหาของพระก็เหมือนพระบ้านกร่างพิมพ์อื่นๆ ทุกพิมพ์ คือเป็นเนื้อดินเผา เนื้อค่อนข้างหยาบ มีกรวดทรายปะปนในเนื้อพระ และที่เป็นเอกลักษณ์คือตามผิวของพระมักจะพบรอยที่นักนิยมสะสมพระมักจะเรียกว่ารอยว่านหลุด คือเป็นรอยหลุมเล็กๆ รูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า คล้ายๆ กับมีชิ้นส่วนอะไรหลุดออกจากเนื้อพระ และมีเกือบจะทุกองค์

โดยเฉพาะด้านหลังพระจะพบบ่อย ด้านข้างของพระก็จะมีรอยตอกตัดทุกองค์ ในส่วนของพระบ้านกร่างคู่ที่ตัดเดี่ยว เราก็สังเกตได้จากรอยตัดของพระ ซึ่งจะมีร่องรอยการตัดที่ไม่เป็นรอยตอกตัดอยู่ด้านใดด้านหนึ่ง ซึ่งจะเป็นรอยที่มีการตัดหรือหักแบ่งในภายหลัง

พระบ้านกร่างคู่ตัดเดี่ยวในสมัยก่อนจะมีราคาถูกมาก ราคาแค่หลักร้อยหรือพันกว่าบาทเท่านั้น แต่ในปัจจุบันองค์สวยๆ มีราคาสูงมากพอสมควร บางองค์บางพิมพ์สูงถึงหลักหมื่นทีเดียวครับ ส่วนในเรื่องพุทธคุณนั้น เหมือนกับพระของกรุบ้านกร่างทุกพิมพ์ครับ

วันนี้ผมนำรูปพระบ้านกร่างคู่ตัดเดี่ยวองค์สวยๆ มาให้ชมกันครับ
   ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/49617706901497_6.jpg)
พระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์ใหญ่ แม่พิมพ์หลวงวิจารณ์เจียรนัย

สวัสดีครับผู้อ่านที่รักทุกท่าน ปัจจุบันการสื่อสารข้อมูลทางโซเชี่ยลมีเดียเป็นการสื่อสารที่รวดเร็วกว้างขวาง มีผู้นิยมเสพและเผยแพร่ข้อมูลในด้านนี้ และทางด้านพระเครื่องนั้นก็หนีไม่พ้นจะมีการสื่อสารในรูปแบบนี้เช่นกัน ข้อดีก็มีอยู่มาก แต่ในทางกลับกันก็มีผลในทางลบด้วย ถ้าข้อมูลข่าวสารนั้นไม่ถูกต้อง หรือมีอะไรแอบแฝงเพื่อการล่อลวงให้หลงเชื่อ

โดยปกติส่วนตัวผมเองก็ตกยุคไปแล้วสำหรับการสื่อสารสมัยใหม่ไม่ได้เข้าไปดู แต่เมื่อไม่นานมานี้ก็มีเรื่องราวต่างๆ เข้ามามากมาย ทั้งคนรู้จักและเพื่อนฝูงสอบถามมาและให้เข้าไปดูบ้าง มีข้อมูลขัดแย้งหรือเห็นต่างมากมาย ผมจึงเริ่มเข้าไปค้นดู ก็เป็นเช่นนั้นจริง มีทั้งในด้านที่ดีและในด้านลบ ขัดแย้งหรือโจมตีให้ร้ายกัน ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดา โลกนี้มีสองด้านทั้งด้านบวกและด้านลบเสมอ

มูลนั้นก็มีหลากหลาย เหมือนกันบ้างแตกต่างกันบ้าง ซึ่งความคิดเห็นที่แตกต่างนั้นไม่ใช่เรื่องผิดมนุษย์ย่อมมีความคิดที่แตกต่างกันเป็นธรรมดาก็ขึ้นอยู่กับข้อมูลหรือสิ่งที่เขาได้รับมาและศึกษามาแบบใด ก็ย่อมจะเข้าใจในแบบนั้น เรื่องของพระเครื่องเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความศรัทธา

ผู้ที่เผยแพร่ข้อมูลถ้ามีความบริสุทธิ์ใจก็ไม่มีปัญหา ความขัดแย้งก็ไม่น่าจะมีเกิดขึ้น เพราะต่างคนต่างเลือกที่จะเชื่อและศรัทธาตามที่ตนชอบ แต่ถ้ามีการจงใจให้ข้อมูลที่ผิดนั้น เพื่อการหาผลประโยชน์แอบแฝงก็น่ากลัวครับ โดยบางกรณีเท่าที่เห็นนั้นก็พอเข้าใจได้ว่าทำกันเป็นกลุ่ม มีผลประโยชน์แอบแฝง และมีการกล่าวโจมตีอีกฝ่ายหนึ่งอย่างเห็นได้ชัดเจน

ในสมัยก่อนสังคมผู้นิยมพระเครื่องเรื่องการพิจารณาพระเครื่องก็มีแค่พระองค์นั้นๆ เป็นพระอะไร ที่ไหน รุ่นอะไร และพิจารณาว่าเป็นพระแท้หรือพระปลอมเท่านั้น และมีการสร้างนิทานต่างๆ เพื่อให้พระที่ทำขึ้นมาเองโดยไม่มีหลักฐานอะไรยืนยัน (อุปโลกน์) เพื่อหลอกขายกัน ซึ่งก็เป็นของคู่กันในเรื่องแท้กับเก๊ เนื่องจากพระแท้ที่มีคนนิยมก็ย่อมมีผู้แสวงหาอยากได้ ก็ย่อมมีมูลค่าราคาเข้ามาเกี่ยวข้อง คำตอบก็มีแค่แท้กับเก๊

ส่วนในสมัยปัจจุบันก็มีพระแท้กับพระเก๊และพระที่อุปโลกน์เช่นกัน แต่เรื่องการอุปโลกน์นั้นพัฒนาขึ้นให้ทันสมัยในโลกการสื่อสารสมัยใหม่ จับกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน เมื่อมีผู้สนใจเข้าไปเช่าหาแล้วมีการนำมาตรวจสอบในสนามพระหรือสังคมส่วนกลาง ก็ไม่เป็นที่ยอมรับหรือนำมาขายก็ขายไม่ได้ ก็มีผลย้อนกลับไปที่กลุ่มผู้ที่อุปโลกน์ จึงมีการโจมตีตอบโต้ต่างๆ ในส่วนของโซเชี่ยลมีเดีย มีการกล่าวว่าสังคมส่วนกลางนั้นเล่นหาพระเฉพาะของพวกเดียวกันเองเท่านั้น ของกลุ่มอื่นๆ ไม่ยอมรับ

ครับเรื่องนี้มีการพูดถึงบ่อยมาก เรื่องพระแท้หรือไม่แท้นั้นยังไม่มีสถาบันการศึกษาใดๆ ที่เป็นทางการรับรอง เหมือนกับทองหรือเพชร แต่ก็มีมาตรฐานมูลค่าราคารองรับ เมื่อเป็นพระแท้ตามมาตรฐานสากลก็ย่อมนำไปตีเป็นมูลค่าได้

ในสังคมที่เขาเล่นหากันเป็นสากลของคนส่วนใหญ่ ไม่แน่ว่าวันใดวันหนึ่งตัวเราอาจจะมีเหตุจำเป็นทางการเงินหรือลูกหลานมีความจำเป็นขึ้นมาก็สามารถนำไปออกตัวให้เช่าหาหรือพูดแบบชาวบ้านก็คือนำไปขายเปลี่ยนเป็นเงินกลับมาแก้ไขปัญหาได้

แต่ถ้าเป็นพระที่ไม่ตรงกับมาตรฐานที่เขาเล่นหาก็ไม่สามารถจะนำไปขายได้ก็ต้องทำใจนะครับ ไม่ใช่มาก่นด่าว่าให้ร้ายคนอื่นเขาหรือไม่ก็ควรนำไปขายกับกลุ่มที่เราซื้อหามาจึงจะถูกต้อง แล้วความจริงก็จะปรากฏรู้ได้เอง

เรื่องความเชื่อศรัทธาแบบใดนั้นไม่ใช่ความผิด สามารถเลือกตามที่เชื่อได้ แต่เมื่อมีปัญหามากระทบก็ไม่ควรไปกล่าวว่าร้ายบุคคลอื่น เพราะเราก็เลือกเชื่อเอง ไม่มีใครบังคับ ก็ควรยอมรับในเงื่อนไขนั้นๆ เท่าที่เห็นมาก็มีพระหลายๆ อย่างที่มีผู้นิยม มีมูลค่าสูงๆ มีการทำเผยแพร่แตกต่างกับสังคมส่วนใหญ่เยอะมาก เช่น พระสมเด็จฯ พระในชุดเบญจภาคี เป็นต้น ก็เลือกเชื่อเลือกศรัทธากันนะครับ

ความจริงหนีความจริงไม่พ้น ไม่วันใดก็วันหนึ่งก็เห็นได้เองครับ ทองคำก็ย่อมเป็นทองคำ จะกลายเป็นทองเหลืองไม่ได้ เพชรก็ย่อมเป็นเพชร ไม่กลับกลายไปเป็นแก้วได้ ฉันใดก็ฉันนั้น พระแท้ก็แท้วันยังค่ำ และมีมูลค่าราคาตลอดไปครับ

ในวันนี้ผมขอนำรูปพระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์ใหญ่ แม่พิมพ์หลวงวิจารณ์เจียรนัย ที่เป็นที่ยอมรับและเป็นมาตรฐานสากลมาให้ชมครับ
   ด้วยความจริงใจ
   แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/29580988403823_7.jpg)
พระสมเด็จ พิมพ์ทรงเจดีย์เล็ก

การสร้าง "พระสมเด็จวัดระฆัง" ของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) นั้น กล่าวกันว่า เมื่อครั้งท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ขึ้นไปเยี่ยมญาติที่จังหวัดกำแพงเพชร ได้มีโอกาสอ่านศิลาจารึกหลักหนึ่งที่ว่าด้วย "กรรมวิธีการสร้างพระเครื่องด้วยเนื้อผงขาว" โดยมีเนื้อมวลสารหลักเป็นปูนขาวหรือปูนเปลือกหอยมาผสมผสานกับวัสดุมงคลอื่นๆ อีกมากมาย

ต่อมาในปี พ.ศ.2409 หลังจากได้รับโปรดเกล้าฯ สถาปนาขึ้นเป็นพระสมเด็จพุฒาจารย์ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้ดำริสร้างพระเครื่องไว้แจกเป็นที่ระลึกแก่บรรดาชาวบ้านที่ทำบุญใส่บาตร หรือมาเยี่ยมเยือน จึงนำกรรมวิธีดังกล่าวมาสร้างเป็นพระเครื่อง โดยมีหลวงวิจารณ์เจียรนัย ช่างทองในราชสำนักเป็นผู้แกะพิมพ์ถวายและปลุกเสกด้วย "พระคาถาชินบัญชร" อันลือเลื่องจึงเรียกขานพระเครื่องที่สร้างขึ้นมาว่า "พระสมเด็จ" จำนวนการสร้างแต่ละครั้งนั้นไม่มากนัก เมื่อหมดก็สร้างใหม่ และได้สร้างเรื่อยมาจนถึงปี พ.ศ.2415

ต่อมากลายเป็นพระเครื่องล้ำค่าสุดยอดปรารถนาของบรรดานักสะสมพระเครื่องและพุทธศาสนิกชนทั่วหล้าจนถึง ปัจจุบัน ท่านตรียัมปวายยังได้ยกย่องให้เป็นจักรพรรดิแห่งพระเครื่องเหนือกว่าพระองค์อื่นใด และเหนือกว่าพระทุกองค์ใน "พระชุดเบญจภาคี" อีกด้วย

ในบรรดาพระสมเด็จของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) พระสมเด็จ"พิมพ์ทรงเจดีย์" ไม่ว่าจะเป็นวัดระฆังหรือบางขุนพรหม นับเป็นหนึ่งในสุดยอดที่นักสะสมและบรรดาพุทธศาสนิกชนต่างพากันแสวงหา เนื่องจากพระนามองค์พระที่เป็นมงคลมีคำว่า "ดี" อยู่ด้วย และสัณฐานเป็นลักษณะของพระพุทธเจดีย์ทรงลังกา (ระฆังคว่ำ)

บางคนเข้าใจว่าท่านสร้างแต่พระสมเด็จเจดีย์ใหญ่ หากความจริงแล้วท่านได้สร้างทรงเจดีย์ขึ้นหลายพิมพ์ เซียนรุ่นใหญ่หลังๆ ท่านตรียัมปวายแบ่งแยกพิมพ์เฉพาะทรงเจดีย์ออกได้ถึง 5 แม่พิมพ์ด้วยกัน และนับรวมเข้ากับพิมพ์ต่างๆ โดยปรากฏทั้งในวัดระฆังและวัดบางขุนพรหม

สำหรับพระสมเด็จพิมพ์ทรงเจดีย์เล็ก หนึ่งในห้าพิมพ์นั้น มักจะปรากฏในวัดระฆังเป็นส่วนใหญ่และมีเอกลักษณ์พิเศษคือ มีขนาดย่อมกว่าพิมพ์อื่นเล็กน้อย เหมาะสำหรับห้อยบูชาติดตัว องค์ที่มีชื่อเสียงมีหลายองค์ องค์หนึ่ง ภรรยาคุณฉลี ยงสุนทร นักสะสมพระรังใหญ่ในอดีตคล้องบูชาติดตัวตลอด ตอนหลังเห็นคุณนิพนธ์ พร้อมพันธุ์ อาราธนาขึ้นคออยู่

นอกจากองค์พระมีขนาดย่อมกว่า พิมพ์เจดีย์อื่นที่ปรากฏทั้งหมด 5 พิมพ์แล้ว พระสมเด็จวัดระฆังทรงเจดีย์เล็ก ยังมีลักษณะพิเศษที่เป็นข้อสังเกตเบื้องต้น คือ มักมีความหนาใหญ่ เนื่องจากผสมมวลสาร อาทิ ปูนเปลือกหอย ผงพุทธคุณ ผงมหาราช ผงปถมัง ผงอิทธิเจ ผงตรีนิสิงเห บางองค์เห็นเมล็ดข้าวแห้งและชายจีวรลงอักขระเลขยันต์ด้วย, ลักษณะองค์พระด้านหน้าจะเอียงพระวรกายจนดูบิดน้อยๆ ส่วนปลายยอดพระเกศจะเรียวแหลมจรดซุ้มครอบแก้ว และจะเห็นรอยปูไต่ชัดเจน สำหรับแนวทางการพิจารณาจุดชี้ตำหนิต่างๆ ขององค์พระ มีดังนี้

- เส้นนูนขอบแม่พิมพ์ทั้ง 2 ด้าน จะลากจากส่วนบนสุดลงมาจรดฐานเส้นซุ้มเรือนแก้ว
- เส้นซุ้มเรือนแก้วเอียงไปทางด้านขวาขององค์พระ
- พระเกศยาวติดเส้นซุ้มเรือนแก้ว
- พระกรรณข้างขวาขององค์พระจะติดกับพระปราง
- ในองค์ที่ติดชัด ส่วนตั้งของพระพาหาทั้ง 2 ข้างสูงและช้อน ลึกมาก
- บั้นพระเอวผายออกเล็กน้อย
- พระเพลานูนสูงและหนากว่าทุกพิมพ์ องค์ที่ติดชัดจะปรากฏปลายพระบาททั้ง 2 วางซ้อนกันชัดเจน
- ฐานชั้นที่ 3 หนากว่าพิมพ์ที่ 2, 3 และ 4
- องค์พระหนากว่าทุกพิมพ์เกือบเท่าตัว
- ปรากฏเม็ดพระธาตุ

ส่วนด้านหลังนั้น จะปรากฏรอยตัดตอกมากกว่าทุกพิมพ์และส่วนมากสันจะหนากว่าพิมพ์ที่ 2, 3 และ 4 แผ่นหลังจะคล้ายกับหลังสังขยาของพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่

ประการสำคัญ ขณะนี้ที่เป็นข่าวลือลั่นสนั่นทุ่งไปทั่วเมือง เนื่องจากมีพระสมเด็จวัดระฆังทรงเจดีย์แท้ไม่มีหักไม่มีซ่อม หลุดออกมาจากรังคุณฉลี ยงสุนทร องค์หนึ่ง ผมได้พิจารณาและขอพรท่านแล้ว พบว่าพระองค์นี้ตรงตามพุทธลักษณะของพระสมเด็จวัดระฆังทรงเจดีย์เล็กทุกประการ สมบูรณ์ทั้งด้านหน้าด้านหลัง ลักษณะสีผิวมีสีเหลืองนวลสลับกับคราบรักเก่าแลดูงามซึ้งตา
   พันธุ์แท้พระเครื่อง
   ราม วัชรประดิษฐ์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/79354840972357_1.jpg)
เหรียญพระศรีอริยเมตไตรย ปี 2467

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระศรีอริยเมตไตรย วัดไลย์ ต.เขาสมอคอน อ.ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี เป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ และเป็นพระพุทธรูปสำคัญของจังหวัดลพบุรี มีประชาชนเคารพศรัทธามาก มีการจัดงานประเพณีนมัสการองค์พระปีละ 3 ครั้ง

พระศรีอริยเมตไตรย หรือที่ชาวบ้านมักเรียกกันว่า "พระศรีอาริย์" นั้นเป็นพระรูปหล่อแบบพระพุทธรูปแต่ไม่มีเปลวรัศมี (ไม่มีพระเกศ) นั่งสมาธิแบบพระพุทธรูปปางมารวิชัย สวยงามมาก ประดิษฐานอยู่ในวิหารวัดไลย์ ในทางประวัติศาสตร์มิได้มีการระบุไว้ว่าสร้างในสมัยใด ใครเป็นผู้สร้าง คงมีแต่ตำนานกล่าวถึงการสร้างของทางวัด เกี่ยวกับเรื่องของอภินิหารที่มีผู้วิเศษเข้ามาเกี่ยวข้อง

ประชาชนโดยทั่วไปศรัทธาและไปกราบนมัสการเป็นจำนวนมาก ในทุกๆ ปีจะมีการจัดงานนมัสการประจำปี โดยจัดขึ้นปีละ 3 ครั้ง

ครั้งที่ 1 เริ่มงานวันขึ้น 14-15 ค่ำ ถึงแรม 1 ค่ำ เดือน 3

ครั้งที่ 2 เริ่มงานวันขึ้น 14-15 ค่ำ ถึงแรม 1 ค่ำ เดือน 6 ครั้งนี้เป็นประเพณีใหญ่ เรียกว่างานแห่พระศรีอริยเมตไตรย จากวัดไลย์ไปถึงวัดท้องคุ้ง

ครั้งที่ 3 เริ่มงาน วันแรม 4-6 ค่ำ เดือน 11 แต่โบราณเป็นประเพณีแห่พระศรีอริยเมตไตรยทางน้ำและได้ยกเลิกประเพณีแห่ทางน้ำตั้งแต่ปี พ.ศ.2511 คงเพียงนมัสการภายในวัดเท่านั้น

งานประเพณีประจำปีแห่พระศรีอริยเมตไตรย ในวันขึ้น 14-15 ค่ำ เดือน 6 ของทุกปี ถือเป็นงานใหญ่ทางคณะกรรมการจัดงานและประชาชนจะอัญเชิญรูปหล่อพระศรีอริยเมตไตรยขึ้นประดิษฐาน และจัดขบวนแห่ ด้วยให้ประชาชนที่มาร่วมขบวนไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้ ก็จะมีการสรงน้ำและปิดทอง ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าให้ฟังว่าประชาชนทั้งหลายที่มาร่วมขบวนจะจัดประดับตกแต่งช้างม้าบรรดามีของตนอย่างสวยงามตามที่จะจัดได้แล้วนำมาร่วมขบวนแห่ นอกจากนี้ผู้ที่ไปร่วมขบวนก็มีศิลปิน นักแสดงต่างๆ เกาะกันเป็นกลุ่มๆ ซึ่งมีทั้งเทิงบ้องกลองยาว เพลงฉ่อย เพลงพวงมาลัยและการเล่นต่างๆ ซึ่งแล้วแต่ผู้ใดจะถนัดการแสดงทางไหน ก็แสดงกันไปอย่างสนุกสนาน เป็นงานใหญ่ประจำปี ผู้คนต่างสนุกสนานครึกครื้นที่สุด ตั้งแต่เริ่มขบวนแห่และเมื่อขบวนแห่กลับมาถึงวัดไลย์ก็นำองค์พระศรีอริยเมตไตรยมาประดิษฐานที่ปะรำพิธี เพื่อเปิดงานนมัสการต่อไป

ปัจจุบันนี้พิธีแห่พระศรีอริยเมตไตรยก็ยังกระทำเป็นประจำทุกปีและเป็นงานใหญ่ที่ประชาชนพยายามรักษาประเพณีดั้งเดิมไว้ ถือว่าเป็นประเพณีเก่าแก่ที่ทำสืบทอดกันต่อมาแต่ครั้งโบราณ และเป็นงานสำคัญของจังหวัดลพบุรี

วัตถุมงคลของวัดไลย์ได้เริ่มสร้างมาในสมัยหลวงพ่อสุ่น พุทธสโร เป็นเจ้าอาวาสปกครองอยู่ (2451-2472) ได้จัดสร้างเหรียญรูปพระศรีอริยเมตไตรยขึ้นเป็นครั้งแรก เพื่อแจกเป็นที่ระลึกแก่ผู้ที่มานมัสการพระศรีอริยเมตไตรยและร่วมทำบุญที่วัดไลย์ เหรียญที่สร้างในครั้งแรกนั้น สร้างเป็นเหรียญรูปทรงเสมาด้านหนึ่งเป็นรูปพระพุทธชินราช อีกด้านหนึ่งเป็นรูปพระศรีอริยเมตไตรย มีสร้างสองเนื้อ คือเนื้อทองแดงกะไหล่ทองและเนื้ออะลูมิเนียม สร้างประมาณปี พ.ศ.2460 อีกรุ่นหนึ่งเป็นรูปทรงเสมา ด้านหน้าเป็นรูปพระศรีอริยเมตไตรย ด้านหลังเป็นยันต์ เนื้อทองแดงกะไหล่ทอง สร้างระบุปี พ.ศ.2467 ทั้งสองรุ่นเป็นรุ่นนิยม เป็นเหรียญหายากที่สวยสมบูรณ์ราคาค่อนข้างสูง

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญทั้งสองแบบมาให้ชมทั้งด้านหน้าและด้านหลังครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/13892511154214_2.jpg)
พระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์เกศบัวตูม

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เราจะมาคุยกันถึงพระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์เกศบัวตูม ซึ่งเป็นพิมพ์สุดท้ายของพระสมเด็จวัดระฆังฯ

ซึ่งตามที่ผมได้ศึกษามาจากผู้อาวุโสของสังคมพระเครื่องนั้น ท่านสอนว่าพระสมเด็จวัดระฆังฯ มีพระอยู่ 4 พิมพ์ คือพระพิมพ์ใหญ่ พระพิมพ์ทรงเจดีย์ พระพิมพ์ฐานแซม และพระพิมพ์เกศบัวตูม และพระพิมพ์เกศบัวตูมก็เป็นพระที่หายาก เนื่องจากจำนวนพระที่พบนั้นมีน้อยมาก

ในส่วนของแม่พิมพ์ของพระพิมพ์นี้เฉพาะของวัดระฆังฯ ก็มีแม่พิมพ์อยู่เพียงแม่พิมพ์เดียวเท่านั้น จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเราจึงพบพระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์เกศบัวตูมมีจำนวนน้อยไปด้วยครับ

สำหรับจุดสังเกตแม่พิมพ์ของพระพิมพ์เกศบัวตูมนั้น เราก็มาสังเกตดูเส้นขอบแม่พิมพ์ของพระพิมพ์เกศบัวตูมดู เส้นขอบแม่พิมพ์ด้านข้างทั้งสองด้านของพระพิมพ์นี้ จากด้านบนลงล่างจะเห็นว่าค่อนข้างจะสมดุล คือวิ่งจากด้านบนลงมาจรดหัวฐานซุ้มครอบแก้วพอดีทั้งสองด้าน

แต่ถ้าสังเกตดีๆ ก็จะเห็นว่าเส้นขอบแม่พิมพ์ด้านขวามือเรานั้นจะค่อนข้างอยู่ชิดกับเส้นซุ้ม ครอบแก้วมากกว่านิดหน่อย จึงทำให้พื้นที่ชายขอบด้านนอกซุ้มครอบแก้วด้านขวามือเรามีพื้นที่น้อยกว่า

ด้านซ้ายมือเรา พระพิมพ์เกศบัวตูมเส้นซุ้มครอบแก้วจะอวบนูนหนา พระพิมพ์นี้พระเกศคือจุดเด่นที่ฐานพระเกศจะเห็นมุ่นมวยผมชัดเจนกว่าพระทุกพิมพ์ และที่ตัวพระเกศจะปล่องกลาง ลักษณะคล้ายดอกบัวตูมและไม่ยาวไปจรดซุ้มครอบแก้ว เป็นที่มาของชื่อที่เรียกพระพิมพ์นี้ครับ

พระพักตร์ค่อนข้างกลม ที่หน้าผากของพระคือจากเหนือหูของพระถ้าองค์พระที่ยังสมบูรณ์และติดแม่พิมพ์ดีๆ จะสังเกตได้ว่า หน้าผากจากลาดลงจากเหนือหูลงไปสู่ด้านบน ถ้าดูจากองค์จริงและดูด้านข้างจะเห็นได้ชัด

ใบหูของพิมพ์นี้จะเป็นแบบบายศรีและค่อนข้างชัดกว่าพระทุกพิมพ์ เนื่องจากพระพิมพ์เกศบัวตูมมีแม่พิมพ์ที่ลึกกว่าพระทุกพิมพ์ ปลายใบหูจะยาวจรดบ่า

พระพิมพ์นี้จะเห็นลำคอได้ค่อนข้างชัดเจน หัวไหล่และบ่าหนาทำให้เห็นได้ว่าเนื้อช่วงบ่ามาถึงซอกรักแร้จะมีเนื้อหนาทั้งสองด้านกว่าพระทุกพิมพ์ ลำแขนทั้งสองข้างอวบหนาแล้วค่อยๆ เรียวลงมาจนถึงมือที่ประสานกัน ลำพระองค์หรือลำตัวจะดูอวบล่ำสัน

ในองค์ที่สมบูรณ์จะเห็นเส้นสังฆาฏิ และเส้นจีวรที่ห่มเฉียงที่วิ่งไปที่ใต้รักแร้ชัดเจน หน้าตักของพิมพ์เกศบัวตูมจะค่อนข้างหนา หัวเข่าด้านซ้ายขององค์พระหรือขวามือเรานั้นจะกลมมน

ส่วนหัวเข่าขวาของพระหรือด้านซ้ายมือเรานั้นจะงอนขึ้นเล็กน้อย พระพิมพ์นี้ถ้าในองค์ที่สมบูรณ์ๆ จะสังเกตเห็นพระบาทหรือเท้าของพระได้ชัดทั้งสองด้านโดยเฉพาะปลายเท้าซ้ายของพระจะยื่นห้อยลงมา

ในส่วนของฐานพระพิมพ์เกศบัวตูม ใต้ตักของพระจะมีเส้นแซมที่ชัดเจนและเส้นแซมนี้จะไม่ได้ตั้งขึ้นมาจากพื้นผนังแต่จะดูคล้ายกับว่ามีเนื้อฐานรองรับก่อนแล้วจึงเป็นเส้นแซม ฐานชั้นบนจะอวบหนาและปลายทั้งสองด้านงอนขึ้นน้อยๆ

เส้นแซมใต้ฐานชั้นบนก็เช่นกัน จะมีเนื้อฐานรองรับ ในองค์ที่สมบูรณ์จะเห็นมีเส้นวิ่งขึ้นไปด้านบนเชื่อมกับฐานชั้นบน ฐานชั้นกลาง จะเป็นแบบฐานขาสิงห์ชัดเจน และความยาวของฐานชั้นกลางนี้จะไม่ยาวมาก เกือบจะยาวเท่าๆ กับฐานชั้นบน ซึ่งต่างจากพระพิมพ์อื่นๆ ของวัดระฆังฯ ฐานชั้นล่าง จะเป็นแท่งทึบ ปลายตัดเฉียงลงและปลายฐานทั้งสองด้านจะไม่จรดซุ้มครอบแก้ว

ครับ ก็เป็นจุดสังเกตแม่พิมพ์ของพระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์เกศบัวตูม ซึ่งมีแม่พิมพ์อยู่แม่พิมพ์เดียว พระองค์ที่ผมนำมาลงให้ชมกันนี้เป็นพระที่สวยสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เคยมีรูปถ่ายในสังคมนี้ มีรายละเอียดแม่พิมพ์ครบถ้วน ผมจึงนำมาให้ชมประกอบครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/22632404830720__3626_3617_3648_3604_3655_3592.jpg)
พระสมเด็จพิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์เล็ก

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันต่อเรื่องของพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ อีกแม่พิมพ์หนึ่ง แต่พื้นฐานการพิจารณาโดยรวมก็ยังคงเหมือนกับแม่พิมพ์อื่นๆ มีเพียงรายละเอียดปลีกย่อยที่แตกต่างกัน ทำให้เราสังเกตได้ว่า เป็นแม่พิมพ์คนละตัวกัน ตามที่ได้กล่าวมาในตอนต้นๆ นั้น ผมยังไม่ได้พูดถึงว่า พระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ ตามรายละเอียดของแม่พิมพ์นั้น ทุกแม่พิมพ์องค์พระจะมีหูทั้งสองข้าง เพียงแต่ส่วนมากเราไม่ค่อยได้สังเกตเห็น เนื่องจากมักไม่ค่อยติดแม่พิมพ์ และเป็นการแสดงรายละเอียดให้เห็นเพียงรางๆ นอกจากองค์ที่ติดแม่พิมพ์ดีๆ และติดชัดๆ เท่านั้น ถ้าเราดูจากองค์จริงจะสังเกตเห็นได้ ยิ่งการมองจากภาพถ่ายก็เห็นได้เป็นบางองค์เท่านั้น เพราะเป็นการมองภาพสองมิติ ภาพถ่ายไม่สามารถมองได้เป็นแบบสามมิติ

ครับเรามาดูแม่พิมพ์ของพระสมเด็จ พิมพ์ทรงเจดีย์อีกแม่พิมพ์หนึ่ง ซึ่งผมขอเรียกว่า แม่พิมพ์เล็ก เนื่องจากขนาดขององค์พระมีขนาดเล็กกว่าพระแม่พิมพ์อื่นทุกแม่พิมพ์ และพระพิมพ์นี้พบเห็นได้มากเป็นอันดับสองของ พระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ครับ จุดสังเกตที่พอจะสื่อได้โดยการเขียนและดูจากภาพถ่ายของพระแม่พิมพ์ ได้แก่
       1.เส้นขอบแม่พิมพ์ก็เหมือนกับแม่พิมพ์อื่นๆ คือขอบแม่พิมพ์ด้านข้างซ้ายขวา จะลากจากบนลงล่างมาจรดขอบของซุ้มครอบแก้วเช่นเดียวกับแม่พิมพ์อื่นๆ
       2.ตัวซุ้มครอบแก้วมักเอียงโย้ไปด้านซ้ายมือเรา ให้สังเกตดูตรงซุ้มครอบแก้วด้านบนขวามือเราจะโค้งโย้ไปทางด้านซ้ายมือเรา มากกว่าซุ้มด้านบนของซ้ายมือเรา จะตั้งชันมากกว่า
       3.พระเกศยาวไปจรดซุ้มครอบแก้ว และดูอวบอ้วนกว่าแม่พิมพ์ที่แล้ว จะสังเกตเห็นต่อมมุ่นมวยผมที่ฐานพระเกศในส่วนที่อยู่ต่อจากพระเศียรได้ ชัดเจนกว่า ตรงกลางพระเกศจะป่องกลางเสมอกันทั้งสองด้าน และค่อยๆ เรียวขึ้นไปจรดซุ้ม
       4.หูของพระจะติดแนบชิดกับแก้ม เป็นเนื้อนูนขึ้นมาเท่านั้น
       5.แขนทั้งสองข้างนูนสูงกว่าทุกแม่พิมพ์ ทำให้ในร่องซอกแขนจะลึกชอนลึกกว่าทุกแม่พิมพ์
       6.ลำพระองค์ (ลำตัว) จะไม่เป็นทรงตัววี V แต่มีเอวและผายออกเล็กน้อย
       7.เส้นสังฆาฏิ ในองค์ที่ติดแม่พิมพ์ชัดๆ ก็จะพอสังเกตได้
       8.หน้าตักของพระแม่พิมพ์นี้หนานูนสูงกว่าแม่พิมพ์ที่แล้ว จะลึกคมชัด ในองค์ที่ติดแม่พิมพ์ดีๆ และยังไม่สึกหรอ เห็นการซ้อนของขาและพระบาทชัดเจนมากจะเห็นพระบาท (เท้า) ชัดเจน
       9.ฐานทั้งสามชั้นจะหนาลึก ฐานชั้นบนเป็นลักษณะรูปเรือบดเช่นเดียวกัน ฐานชั้นกลางก็จะแสดงเป็นโต๊ะขาสิงห์ชัดเจน เนื่อง จากแม่พิมพ์นี้มีความลึกของแม่พิมพ์มาก

ครับแม่พิมพ์เล็กของพระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์พอที่จะสื่อได้ในรูปภาพและเขียนเป็นตัวหนังสือก็ประมาณนี้ ครับ ท่านลองสังเกตดูทุกๆ จุดกับรูปภาพ ค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ ดูตามทีละจุด ท่านก็พอจะเข้าใจได้ และลองเปรียบเทียบดูกับที่ผมได้พูดถึงพระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ตั้งแต่ต้น ท่านก็จะเข้าใจถึงตัวแม่พิมพ์ได้พอสมควรครับ วันต่อไปเราก็ค่อยมาคุยกันถึงแม่พิมพ์อื่นต่อไปครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จพิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์เล็ก องค์ที่สวยมาก ติดแม่พิมพ์ลึกชัดมาให้ชมครับ พระองค์นี้เคยมีการลงรักปิดทองมาเดิมและมาลอกรักออกเพื่อให้เห็นรายละเอียดของแม่พิมพ์ชัดเจนครับ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/49445555110772__3626_3617_3648_3604_3655_3592.jpg)
ตามที่ผมบอกว่าแนวทางการจำแนกแม่พิมพ์ ซึ่งผมได้รับการถ่ายทอดมานั้น มีอยู่ 4 แม่พิมพ์ และเราต้องการทราบก่อนเป็นอย่างแรก เพื่อที่จะได้เข้าใจและสามารถรู้ได้ว่าพระองค์ที่เห็นนี้เป็นพิมพ์ทรงไหน พิมพ์ทรงถูกต้องหรือไม่ ซึ่งเป็นอันดับแรกของการพิจารณาว่าพระองค์นั้นแท้หรือไม่

ครับมาดูกันเรื่องแม่พิมพ์พระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ ที่เรามักจะพบเห็นแม่พิมพ์นี้มากที่สุด แสดงว่ามีจำนวนมากกว่าพระแม่พิมพ์อื่นๆ ผมจะพูดถึงเฉพาะที่สามารถสื่อออกมาได้เป็นตัวหนังสือและสังเกตได้ในรูปภาพเท่านั้นนะครับ อีกอย่างหนึ่งคงจะไม่มีการขีดเส้น เพราะภาพอาจจะเล็กและทำให้มีปัญหาในการที่จะต้องเพ่งมองเพราะจะรกรุงรังไปหมด ลองอ่านทีละจุดและมองดูรูปภาพตามทีละจุดก็น่าจะพอเข้าใจได้นะครับ
       1.อันดับแรกเราดูเส้นขอบแม่พิมพ์ของแม่พิมพ์นี้กัน อย่างที่ได้บอกไว้ในฉบับที่แล้ว เราก็มาทบทวนกันตามไปด้วยนะครับ เส้นขอบแม่พิมพ์ด้านข้างจากบนลงล่างทั้งซ้ายและขวานั้น ลองสังเกตดูจะเห็นว่าวิ่งจากบนลงมาจรดขอบซุ้มครอบแก้วทั้งสองด้านเท่าๆ กัน ซึ่งไม่เหมือนกันกับพระสมเด็จ พิมพ์ใหญ่ที่เคยกล่าวมาแล้ว
       2.มาดูที่พระเกศขององค์พระ พระองค์ที่นำมาเป็นแบบองค์นี้แสงเงาของรูปอาจจะทำให้เห็นจุดที่เป็นมุ่นมวยผมได้ไม่ชัดเจนนัก แต่ถ้าดูจากองค์จริงจะเห็นได้ชัดเจนว่า เหนือพระเศียรซึ่งเป็นฐานของพระเกศนั้นจะเป็นเนื้อนูนขึ้นมาเหมือนกับมวยผมแล้วจึงต่อเป็นตัวพระเกศที่เป็นเส้นตรงยาว
       3.ที่เส้นพระเกศที่เป็นเส้นตรงไปจรดซุ้มครอบแก้วนั้น ช่วงตรงกลางจะเห็นว่ามีรอยขยัก เป็นตุ่มป่องตรงกลางอยู่หนึ่งจุด และตรงจุดนี้เอง ให้สังเกตว่าตุ่มนี้จะโย้มาทางด้านขวามือเรา ส่วนด้านซ้ายมือเรานั้นจะไม่ค่อยป่องออกไป อันนี้เป็นจุดสังเกตของแม่พิมพ์นี้ครับ จะต้องมีเหมือนกันทุกองค์ครับ
       4.หัวไหล่ซ้ายขวา และซอกรักแร้นั้น จะมีเนื้อเท่ากันทั้งสองด้าน
       5. พระพิมพ์ทรงเจดีย์ วัดระฆังฯ แม่พิมพ์นี้นั้น สำหรับพระองค์ที่ติดแม่พิมพ์ชัดๆ และยังไม่มีการใช้สึกนัก จะเห็นว่ามีเส้นจีวร และเส้นสังฆาฏิ ซึ่งยกนูนและเป็นร่อง ส่วนเส้นจีวรจะพาดจากไหล่ลงมาและลากย้อนมาถึงใต้รักแร้ขวาขององค์พระ และตรงจุดนี้เองถึงพระในองค์ที่สึกจะไม่เห็นเส้นสังฆาฏิแล้วก็ตาม แต่ก็จะเห็นเส้นชายจีวรตรงบริเวณในส่วนของซอกรักแร้ เราจะเห็นเป็นเส้นแทงเข้าไปในซอกรักแร้ สังเกตดูให้ดีครับ เส้นชายจีวรในส่วนนี้ที่ยังต้องอยู่ก็เพราะอยู่ในส่วนที่ลึกลงไปในระดับต่ำกว่าเนื้อหน้าอกครับ ก็เป็นจุดสังเกตพระแม่พิมพ์ทรงเจดีย์แม่พิมพ์นี้ครับ
       6.ในองค์ที่ติดแม่พิมพ์ชัดๆ และไม่สึก จะเห็นว่ามีรายละเอียดของการวางหน้าแข้งและเท้าขององค์พระชัดเจน ส่วนบางองค์อาจมีการใช้สึกไปบ้างก็จะไม่เห็นครับ
       7.ต่อมาเรามาดูที่ฐานของพระ ในฐานชั้นบนสุดนั้นเราจะเห็นว่าปลายของฐานด้านซ้ายมือเราจะเรียวแหลมและงอนขึ้นเล็กน้อย ส่วนปลายฐานด้านขวามือเรานั้นกลับจะเป็นรูปทรงมนๆ จึงมองดูคล้ายๆ กับรูปเรือบด ฐานชั้นนี้ก็เป็นเอกลักษณ์ของพระพิมพ์ทรงเจดีย์ทุกแม่พิมพ์ครับ
       8.ฐานชั้นกลางก็จะต้องเป็นฐานแบบฐานเขาสิงห์คือ ปลายฐานทั้งสองด้านจะมีเส้นต่อลงมาเป็นแบบโต๊ะขาสิงห์ เช่นเดียวกับพระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์อื่นๆ
       9.ฐานชั้นล่างเป็นแบบฐานหมอน ทึบตัน

ครับจุดสังเกตคร่าวๆ ที่เป็นหลักในการพิจารณาพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์แม่พิมพ์นี้ครับ ซึ่งในจุดอื่นๆ ก็ยังมีอีกหลายจุดครับ แต่ไม่สามารถชี้ให้เห็นได้ ในรูปที่มีขนาดเล็กขนาดนี้ได้ครับ ในวันต่อไปเราก็จะมาพูดคุยกันถึงพระสมเด็จ พิมพ์ทรงเจดีย์ วัดระฆังฯ แม่พิมพ์อื่นๆ ต่อไปครับ

ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ องค์สวยสมบูรณ์ และเป็นองค์ที่มีชื่อเสียงองค์หนึ่งมาให้ท่านชม เพื่อเป็นการศึกษาแม่พิมพ์ ท่านก็ลองสังเกตตามไปทีละจุดตามที่ผมได้แนะนำไว้นะครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/52206568875246__3626_3617_3648_3604_3655_3592.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์ที่มีเส้นแซมใต้ตัก

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน เราก็มาคุยกันถึงแม่พิมพ์พระของพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์ที่มีเส้นแซมใต้หน้าตักกันต่ออีกหนึ่งแม่พิมพ์ครับ สำหรับแม่พิมพ์นี้ผู้หลักผู้ใหญ่ในสมัยก่อนบางท่านอาจจะแยกออกเป็นพระพิมพ์เกศบัวตูมก็มี แต่หลักการสังเกตตำหนิแม่พิมพ์นั้นก็ยังคงเหมือนกัน เพียงแต่ต่างกันที่จัดอยู่ในหมวดพิมพ์ต่างกันเท่านั้นครับ ในส่วนที่ผมศึกษามานั้น ครูบาอาจารย์ที่ท่านสอนผมให้เหตุผลไว้น่าฟังและดูมีเหตุผลว่า ให้ผมลองนำไม้บรรทัดมาทาบดูตามหลักของหมวดพิมพ์ทรงเจดีย์ ก็เป็นตามหลักของพิมพ์ทรงเจดีย์ แล้วมาดูที่ฐานชั้นบนก็เป็นรูปเรือบดแบบเดียวกับพิมพ์ทรงเจดีย์เช่นกัน และมีอะไรหลายอย่างที่น่าจะเข้าหมวดกับพระพิมพ์ทรงเจดีย์ ผมจึงยึดตามหลักของกลุ่มที่จัดให้พระแม่พิมพ์นี้อยู่ในหมวดของพิมพ์ทรงเจดีย์ ในส่วนที่อีกกลุ่มจะจัดให้อยู่ในหมวดพิมพ์เกศบัวตูมก็ไม่ผิดนะครับ ก็แล้วแต่จะจัดกลุ่มเท่านั้น ในส่วนการพิจารณาแท้หรือไม่นั้นเหมือนกันทุกประการครับ

ครับ เรามาเข้าเรื่องแม่พิมพ์ของพระพิมพ์นี้กันต่อดีกว่านะครับ พระแม่พิมพ์นี้ก็เป็นพระที่พบเห็นน้อยเช่นกันครับ น้อยกว่าทั้งสองแม่พิมพ์ที่ได้คุยกันไว้ในวันก่อนครับ เราลองมาดูกันว่ามีจุดสังเกตอะไรบ้างนะครับ
       1.ให้สังเกตเส้นขอบแม่พิมพ์ด้านข้างทั้งซ้าย-ขวาเช่นเดิม เราจะเห็นได้ว่าเส้นทั้งสองเส้นนั้นวิ่งจากด้านบนลงมาจรดขอบซุ้มครอบแก้ว เหมือนกันกับทั้งสองแม่พิมพ์ที่พูดถึงไปแล้ว แต่ให้สังเกตตรงที่เมื่อเส้นขอบแม่พิมพ์วิ่งลงมาถึงตำแหน่งประมาณฐานชั้นบน นั้น เส้นขอบแม่พิมพ์จะเริ่มวิ่งมาเบียดชิดกับซุ้มครอบแก้ว และวิ่งต่อ ลงมาจรดกับขอบฐานซุ้มครอบแก้วทั้งสองข้างเหมือนกัน ซึ่งต่างจากทั้งสองแม่พิมพ์ขั้นต้นที่ผ่านมาแล้ว
        2.ให้สังเกตที่พระเกศ โดยเฉพาะที่ฐานพระเกศบริเวณที่ติดกับยอดพระเศียรนั้น เราจะเห็นมุ่นมวยผมชัดเจน เหมือนเป็นพวงมาลัยมาครอบพระเกศไว้ แม่พิมพ์นี้จะเห็นมุ่นมวยผมได้ชัดเจนกว่า พระแม่พิมพ์อื่นๆ ตัวพระเกศต่อขึ้นไปนั้นก็จะเห็นเป็นขยักป่อง ออกทั้งสองข้างเท่าๆ กัน เหมือนกับเกศเปลวเพลิงของพระพุทธรูป ซึ่งสันนิษฐานว่าช่างจงใจแกะแม่พิมพ์ให้เป็นแบบนั้น
        3.สำหรับพระแม่พิมพ์นี้ จะสังเกตเห็นหูทั้งสองข้างได้อย่างชัดเจน
        4.ไหล่ของพระจะเท่ากันทั้งสองด้าน ซึ่งต่างจากพระพิมพ์ใหญ่
        5.ท่อนแขนอวบหนา ส่วนด้านในของท่อนแขนนั้นจะชันตั้งฉากเป็นสัน
        6.หน้าตักในองค์ที่ติดชัดและไม่สึก จะเห็นรายละเอียดการซ้อนของขาทั้งสองข้าง และเห็นพระบาทชัดเจน
        7.ตรงใต้หน้าตักจะมีเส้นแซมปรากฏให้เห็นอยู่
        8.ฐานชั้นบน ปลายฐานด้านซ้ายมือเราจะเรียวเชิดขึ้น ส่วนปลายด้านขวามือเราจะมน โดยรวมคล้ายรูปเรือบดเช่นเดียวกับพระพิมพ์ทรงเจดีย์ทุกแม่พิมพ์
        9.ฐานชั้นกลาง ก็จะเป็นแบบฐานขาสิงห์ชัดเจน
      10.ฐานชั้นล่างสุด เป็นแบบฐานหมอนทึบตัน
      11.สำหรับพระแม่พิมพ์นี้ ฐานทั้งสามชั้นจะมีความกว้างกว่า ทุกแม่พิมพ์ของพิมพ์ทรงเจดีย์ครับ
ครับ นี่ก็เป็นแม่พิมพ์อีกแม่พิมพ์หนึ่งของพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ ก็ยังเหลืออีกหนึ่งแม่พิมพ์ของพระสมเด็จ พิมพ์ทรงเจดีย์ วัดระฆังฯ แต่แม่พิมพ์นี้ไม่ค่อยได้พบเห็นกันเลยครับ ผมจึงนำมาไว้เป็นแม่พิมพ์ที่จะพูดถึงในอันดับสุดท้ายของพิมพ์ทรงเจดีย์ และเราจะมาคุยกันในวันถัดไปครับ

ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์ที่มีเส้นแซมใต้ตักองค์สวยองค์หนึ่งมาให้ชมกัน และ เพื่อเป็นการศึกษาแม่พิมพ์ไปพร้อมๆ กันครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/61665091870559__3626_3617_3648_3604_3655_3592.jpg)
พระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์ใหญ่

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงแม่พิมพ์พระสมเด็จ วัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์กันต่อ ที่ยังเหลือตัวแม่พิมพ์อีกหนึ่งแม่พิมพ์ ซึ่งแม่พิมพ์นี้เรียกกันว่า พระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์ใหญ่ เนื่องจากพระแม่พิมพ์นี้มีขนาดเขื่องกว่าทุกแม่พิมพ์ และหายากกว่าทุกแม่พิมพ์เช่นกันครับ จึงทำให้ไม่ได้พบเห็นกันเลย ขนาดรูปถ่ายตั้งแต่อดีตมานั้นก็มีเพียงแค่ 2 รูปเท่านั้น และเป็นรูปที่ถ่ายไว้นานมาแล้ว ส่วนผู้ที่ได้ครอบครองพระไว้ต่างก็หวงแหน และไม่ค่อยได้เปิดเผยหรืออนุญาตให้ถ่ายรูปเลย จึงทำให้ไม่ค่อยได้พบเห็นกันอีกเลยแม้แต่รูปถ่าย

วันนี้เราจะมาคุยกันถึงพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์ใหญ่ ว่ามีพุทธลักษณะและรายละเอียดอย่างไร ตามที่พอจะนำมากล่าวถึงได้จากรูปภาพนะครับ

พระสมเด็จพิมพ์ทรงเจดีย์ วัดระฆังฯ แม่พิมพ์นี้ ก็จะมีหลักใหญ่ๆ เหมือนกับพระแม่พิมพ์อื่นๆ คือ
       1.เส้นขอบแม่พิมพ์ด้านซ้าย-ขวา ดูจากบนลงล่างก็จะเห็นว่า เส้นวิ่งจากด้านบนลงมาจรดซุ้มครอบแก้วที่หัวฐานซุ้มครอบแก้วเหมือนกันทั้งสองด้าน
       2.ถ้าเรานำไม้บรรทัดมาทาบจากยอดพระเกศลงมาจรดที่หัวฐานทั้งสามชั้นก็จะมีส่วนสัมผัส ลงมาตั้งแต่พระเศียร หัวไหล่และหัวเข่า
       3.พื้นผนังที่อยู่นอกกรอบซุ้มครอบแก้ว จะสูงกว่าพื้นผนังที่อยู่ภายในซุ้มครอบแก้ว
       4.พระเกศอวบหนาแต่จะไม่มีขยักช่วงกลาง
       5.พระพักตร์จะคล้ายๆ กับพระพิมพ์ใหญ่
       6.พระกรรณ (หู) จะอยู่แนบกับแก้มและอยู่ในระดับต่ำลงมาเล็กน้อย รูปของใบหูจะเป็นแบบบายศรี (ลักษณะแบบวงเล็บ)
       7.ซุ้มครอบแก้วหนาใหญ่
       8.ลำพระองค์จะอวบหนาและเป็นทรงกระบอก
       9.ซอกแขนจะลึกกว่าทุกแม่พิมพ์
     10.ท่อนแขนจะหนาเกือบเท่ากันตลอดวงแขน
     11.หน้าตักจะค่อนข้างตรง
     12.ใต้ตักทางด้านขวามือเราจะมีเส้นเชื่อมกับฐานชั้นบน
     13.ปลายฐานชั้นบนด้านซ้ายมือเราจะเรียวและเชิดขึ้นคล้ายหัวเรือ
     14.ปลายฐานชั้นบนด้านขวามือเราจะมน
     15.ฐานชั้นกลางเป็นแบบฐานขาสิงห์
     16.ฐานชั้นล่างเป็นแบบฐานหมอน

สำหรับแม่พิมพ์นี้ก็มีจุดสังเกตคร่าวๆ ตามนี้ครับ แต่พระแม่พิมพ์นี้นั้นหายากมากๆ แค่รูปก็แทบไม่ได้เห็นกันเลย ในวันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์ใหญ่ ที่มีอยู่ในปัจจุบันก็มีเพียงแค่สองรูปเท่านั้น พระองค์นี้เป็นหนึ่งในสององค์ที่มีรูปปรากฏอยู่ครับ
     ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์

.

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/72604601043793_1.jpg)
พระกริ่ง รุ่นก้นหนุมานของหลวงพ่อแฉ่ง วัดบางพัง นนทบุรี

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน หลวงพ่อแฉ่ง วัดบางพัง นนทบุรี พระของท่านนั้นเป็นพระที่เข้มขลังพุทธคุณสูงมาก แต่สนนราคาก็ยังไม่แพงมากนักและยังพอเช่าหาได้ไม่ยาก

วัดบางพังเป็นวัดเก่าแก่ โดยชาวบ้านสร้างขึ้นมาตั้งแต่ปลายกรุงศรีอยุธยา เหตุที่ชื่อวัดบางพังก็เนื่องจากวัดตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ถูกน้ำกัดเซาะตลิ่งพังเข้ามาเรื่อยๆ ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า "วัดบางพัง" ชื่อเป็นทางการชื่อว่า "วัดศรีรัตนาราม" เจ้าอาวาสที่มีชื่อเสียงโด่งดังก็คือหลวงพ่อแฉ่ง

หลวงพ่อแฉ่งเกิดที่ปากเกร็ด เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ.2428 โยมบิดาชื่อสิน โยมมารดาชื่อขลิบ ตอนเด็กๆ ท่านเป็นคนที่มีลักษณะดีผิวพรรณงาม บิดาจึงตั้งชื่อว่า แฉ่ง ในปี พ.ศ.2443 บิดา-มารดาได้นำไปบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดสลักเหนือ 1 พรรษา ก็สึกออกมาช่วยบิดามารดาทำงานเป็นหัวแรงสำคัญของครอบครัว ท่านเป็นคนขยันรักสงบไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ต่อมามีเหตุให้ท่านต้องไปอยู่ทางภาคเหนือ แล้วก็อุปสมบทที่วัดทางภาคเหนือหนีความวุ่นวายจากโลกภายนอก พอบวชแล้วท่านก็ศึกษาวิปัสสนากรรมฐานตลอดจนเรียนพุทธาคมจากพระอาจารย์อีกหลายองค์ จากนั้นก็ออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ในป่าเขาลำเนาไพรแถบภาคเหนือ ภาคอีสาน เลยเข้าไปถึงประเทศลาว เขมร พม่า ท่านธุดงค์นานถึง 15 ปี จึงย้อนกลับมาภูมิลำเนาเดิมที่บ้านวัดสลักเหนือ มาจำพรรษาอยู่ที่วัดบางพัง ชาวบ้านในแถบนั้นจำท่านแทบไม่ได้

วัดบางพังขณะนั้นมีพระอธิการเจริญเป็นเจ้าอาวาสซึ่งอยู่ในวัยชรามาก บริหารงานภายในวัดไม่ไหว เสนาสนะต่างชำรุดจึงเป็นภาระของหลวงพ่อแฉ่งรับภาระบูรณปฏิสังขรณ์ อย่างแข็งขัน ร่วมกับชาวบ้านในแถบนั้นจนวัดเจริญขึ้น ด้วยชาวบ้านศรัทธาในตัวหลวพ่อแฉ่ง ครั้นหลวงพ่อเจริญมรณภาพ ทางคณะสงฆ์จึงได้ออกหนังแต่งตั้งให้หลวงพ่อแฉ่งเป็นเจ้าอาวาสสืบแทนเป็นที่ยินดีของชาวบ้าน เนื่องจากท่านเป็นที่พึ่งของชาวบ้านเสมอมา วิชาอาคมต่างๆ ที่ท่านได้ร่ำเรียนมาจากการออกธุดงค์ได้นำมาช่วยชาวบ้านที่ถูกของ ถูกคุณไสยต่างๆ ทั้งวิชาแพทย์แผนโบราณท่านก็มีความชำนาญเป็นอย่างยิ่ง ช่วยรักษาโรคให้ชาวบ้านหายไปทุกราย น้ำมนต์ของท่านก็ขลังนักดื่ม อาบ พรม เป็นสิริมงคลรักษาโรคภัยได้

วัตถุมงคลหลวงพ่อแฉ่งก็ได้สร้างไว้มาก เช่น ตะกรุด ผ้ายันต์ เชือกคาดเอว พระกริ่ง พระชัยวัฒน์ บาตรน้ำมนต์ ฯลฯ วัตถุมงคลหลวงพ่อแฉ่งมีประสบการณ์ในครั้งสงครามอินโดจีนมาแล้วจนมีชื่อเสียงโด่งดังมาก และในพิธีพุทธาภิเษกครั้งใหญ่ๆ หลวงพ่อแฉ่งท่านได้ถูกนิมนต์ให้ร่วมพิธีทุกครั้ง หลวงพ่อแฉ่งมรณภาพ ในวันที่ 22 กรกฎาคม 2500 สิริอายุได้ 72 ปี พรรษาที่ 52 ในวันนี้ผมได้นำพระกริ่ง รุ่นก้นหนุมานของหลวงพ่อแฉ่งมาให้ชมกันครับ
    ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/89682297656933_2.jpg)
เหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์ รุ่นแรก

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดป่าเลไลยก์ จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นวัดสำคัญวัดหนึ่งของสุพรรณฯ เนื่องจากเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปหลวงพ่อโต พระพุทธรูปปางป่าเลไลยก์ ที่ประชาชนและชาวสุพรรณฯ เคารพและศรัทธามาก มีประชาชนมาสักการะเป็นจำนวนมากประจำทุกวัน

วัดป่าเลไลยก์และพระพุทธรูปหลวงพ่อโต ผู้ใดเป็นผู้สร้างไว้แต่แรกเริ่มนั้นไม่มีประวัติบันทึกไว้ในเชิงประวัติสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพพระบิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทย ทรงสันนิษฐานไว้อย่างน่าฟังว่า

"เดิมน่าจะเป็นวัดพุทธาวาสไม่มีพระสงฆ์ประจำคงมีแต่พระพุทธรูปประจำอยู่ในคฤหะอย่างมณฑป มีหลังคาคลุมเฉพาะองค์พระนับเป็นมหาเจดีย์สถานสำคัญเป็นสักการบูชาของพุทธบริษัท เช่นเดียวกับเจดีย์ทั้งหลายในสมัยโบราณ พระพุทธรูปเดิมที่ประดิษฐานไว้ในคฤหะนี้ เป็นปางปฐมเทศนา มีฝาผนังล้อมองค์พระพุทธรูป 3 ด้าน ต่อมาภายหลังได้ก่อสร้างขึ้นด้วยอิฐปูนให้โตใหญ่กว่าองค์เดิม ครั้นพระกรเบื้องขวา ที่ยกแสดงปางปฐมเทศนาชำรุดหักพัง นายช่างผู้บูรณะเลือนความจำได้แปลงเป็นปางป่าเลไลยก์ประทับนั่งห้อยพระบาท ต่อมามีพุทธบริษัทไปนมัสการมากยิ่งขึ้นจึงมีพระสงฆ์เข้าอยู่จำพรรษา เป็นวัดสังฆารามในบริเวณวัดป่าฯ นี้ เดิมไม่มีอุโบสถ พัทธสีมา"

สรุปตามคำสันนิษฐานของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ว่า หลวงพ่อวัดป่าฯ เดิมเป็นพระพุทธรูปสมัยทวารวดี ละม้ายเหมือนองค์หลังพระปฐมเจดีย์ และอีกองค์หนึ่งประดิษฐานอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ต่อมาได้มีการบูรณปฏิสังขรณ์ตลอดยุคสมัย เช่น สมัยขุนหลวงพ่องั่วครองเมืองสุพรรณ สมัยอยุธยา พระยาสีหราชเดโชไชยได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สร้างพระวิหารวัดป่าฯ สมัยรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 4 เมื่อครั้งทรงผนวชเสด็จธุดงค์ประพาสจังหวัดสุพรรณบุรี ทรงพบพระป่าเลไลยก์รกร้างไม่มีพระสงฆ์ปกครอง นมัสการหลวงพ่อโตทรงเลื่อมใสมาก ได้อธิษฐานไว้ว่าถ้าได้ขึ้นครองราชย์แล้วทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยานิกรบดินทร์ สร้างหลังคาและฝาโดยรอบถวาย ที่หน้าบันยังมีตรามงกุฎประทับอยู่ สมัยรัชกาลที่ 5 ได้เสด็จไปนมัสการหลวงพ่อโตและทรงแจกเหรียญเสมาที่หน้าวิหารใหญ่ สมัยรัชกาลที่ 6 เสด็จประพาสจังหวัด สุพรรณฯ ได้ทรงนมัสการหลวงพ่อโต ซึ่งเป็นผลให้วัดป่าฯ เจริญขึ้นอีก โดยได้โปรดเกล้าฯ ยกฐานะวัดป่าฯ เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี เมื่อวันที่ 21 เมษายน พ.ศ.2462

ในปีพ.ศ.2462 นี้เองวาระที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ทรงยกฐานะวัดป่าเลไลยก์เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ในการนี้ได้จัดให้มีพิธีเฉลิมฉลองหลวงพ่อโตเป็นการมโหฬารและได้ออกเหรียญรูปหลวงพ่อโต โดยหลวงพ่อสอนอดีตเจ้าอาวาสองค์ที่ 2 ครองวัดป่าเลไลยก์เป็นผู้ปลุกเสกเหรียญนี้ หลวงพ่อสอนเป็นพระสงฆ์ที่ชาวจังหวัดสุพรรณฯ เคารพนับถือมากรูปหนึ่งของจังหวัดสุพรรณบุรี

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญหลวงพ่อโต วัดป่าเลไลยก์ รุ่นแรกมาให้ชมกันด้วยครับ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/66966270365648_3.jpg)
พระปรกใบมะขาม เนื้อเมฆพัด
ของสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (ติสฺสมหาเถระ อ้วน) วัดบรมนิวาส

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เราจะพูดคุยกันถึงสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ ติสฺสมหาเถร อ้วน วัดบรมนิวาส ท่านเป็นพระเถระที่มีประชาชนเคารพนับถือกันมาก โดยเฉพาะชาวจังหวัดอุบลราชธานี และเหรียญรุ่นแรกของท่านก็นับว่าหายากและเป็นที่นิยมกันมากเช่นกัน

สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ มีนามเดิมว่า อ้วน เกิดที่บ้านแคน ต.ดอนมดแดง อ.เมือง จ.อุบลราชธานี เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ.2410 โยมบิดาชื่อ เพี้ย เมืองกลาง (เคน) โยมมารดาชื่อ บุดสี ตอนอายุได้ 19 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่ ต.สว่าง อ.วาริน ชำราบ จ.อุบลราชธานี ต่อมาได้ย้ายมาศึกษาที่สำนักวัดศรีทอง (ศรีอุบลรัตนาราม ปัจจุบัน) ต่อมาเมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ.2430 จึงได้อุปสมบทที่วัดศรีทอง โดยมีพระเทวธัมมีเถระ (ม้าว) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระโชติปาลเถระ (ทา) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (สิริจันโท จันทร์) เป็นอุทเทสาจารย์ เมื่ออุปสมบทแล้วได้พำนักอยู่ที่วัดศรีทอง พอปี พ.ศ.2434 จึงได้เข้ามาศึกษาต่อในกทม. อยู่ที่วัดพิชยญาติ การาม

ต่อมาปี พ.ศ.2438 จึงย้ายไปอยู่ที่วัดเทพศิรินทราวาส ปี พ.ศ.2442 ได้เดินทางกลับมาอยู่ที่จ.อุบลราชธานี เป็นครูสอนบาลี และรับตำแหน่งผู้ช่วยเจ้าคณะมณฑลอีสาน พ.ศ.2446 เป็นเจ้าอาวาสวัดสุปัฏนารามวรวิหาร จ.อุบลราชธานี พ.ศ.2447 เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่พระศาสนดิลก พ.ศ.2454 ได้รับพระราชทานพัดยศพระราชาคณะผู้ใหญ่เสมอชั้นราช พ.ศ.2455 เป็นที่พระราชมุนี พ.ศ.2464 เป็นที่พระเทพเมธี พ.ศ.2468 เป็นที่พระโพธิวงศาจารย์ พ.ศ.2470 เป็นเจ้าอาวาสวัดสุทธจินดา จ.นครราช สีมา พ.ศ.2472 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็นพระราชาคณะที่พระธรรมปาโมกข์ พ.ศ.2475 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นที่ พระพรหมมุนี และในปี พ.ศ.2475 ก็ได้ย้ายมาครองวัดบรมนิวาส ต่อมาในปี พ.ศ.2482 ได้รับพระราชทานสถาปนาเป็นพระสมเด็จพระราชาคณะที่ สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ พ.ศ.2485 เป็น เจ้าอาวาสวัดพระศรีมหาธาตุ บางเขน กทม. สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ท่านมรณภาพใน วันที่ 26 มกราคม พ.ศ.2499 ณ หอธรรมวิจารย์ วัดบรมนิวาส สิริอายุได้ 89 ปี พรรษา ที่ 68

คณะศิษย์ได้ขออนุญาตท่านสร้างเหรียญรุ่นแรกในปี พ.ศ.2477 และยังมีการสร้างพระอีกหลายรุ่น ในปี พ.ศ.2482 คณะศิษย์ได้ขออนุญาตท่านเพื่อสร้างพระปรกใบมะขามขึ้น เท่าที่ทราบมีทั้งเนื้อชินตะกั่วกับพระเนื้อเมฆพัด พระปรกใบมะขามของท่านนับว่าหายาก เนื่องจากสร้างจำนวนไม่มากนัก ยิ่งเนื้อเมฆพัดยิ่งหายากมาก ในวันนี้ผมได้นำพระปรกใบมะขาม เนื้อเมฆพัดของสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (ติสฺสมหาเถระ อ้วน) วัดบรมนิวาส มาให้ชมกันครับ
    ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/33730345302157_4.jpg)
พระสมเด็จปิลันทน์พิมพ์ปรกโพธิ์กรอบกระจก
และพระสมเด็จพิมพ์ปรกโพธิ์ซุ้มครอบแก้ว

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระสมเด็จของพระพุฒาจารย์ (ทัด) ที่เราๆ ท่านๆ มักเรียกกันว่า พระสมเด็จปิลันทน์ เป็นพระเนื้อผงผสมผงใบลานเผา เนื้อจะออกเป็นสีเทาอมดำ ซึ่งถ้าเราจะหาพระสมเด็จที่เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒา จารย์ (โต) ท่านสร้างไว้นั้น อาจจะยังหาไม่ได้หรือมูลค่าสูงเกินเอื้อม ผมแนะนำให้หาพระสมเด็จปิลันทน์มาบูชาแทน เนื่องจากบางพิมพ์มูลค่ายังไม่สูงนักครับ

หม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ (ทัด เสนีวงศ์) เป็นเจ้าวังหลังและเป็นพระอนุชาของหม่อมเจ้าพระพยอม เสนีวงศ์ เจ้าอาวาสวัดบางหว้าน้อย (วัดอมรินทร์โฆษิต) ท่านทรงอุปสมบทเป็นนาคหลวงที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม เจ้าประคุณสมเด็จเป็นพระกรรมวาจาจารย์ประทับอยู่ที่วัดระฆังฯ และศึกษาพระบาลีพระปริยัติธรรม กับเจ้าประคุณสมเด็จฯ โดยตรงจนได้เปรียญ 7 ประโยค ต่อมาได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ทรงสมณศักดิ์ที่หม่อมเจ้าพระพุทธุปบาทปิลันทน์ ในรัชกาลที่ 4 อันเป็นสมณศักดิ์ที่พระราชทานถวายเฉพาะแด่พระเถระที่เป็นพระราชวงศ์เท่านั้น และทรงสมณศักดิ์สุดท้ายเป็นพระราชาคณะที่หม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ แล้วโปรดเกล้าฯ ให้ไปครองวัดเชตุพนฯ

หม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ (ทัด) ท่านได้ทรงเจริญรอยตามเจ้าประคุณสมเด็จฯ อาจารย์ของพระองค์ท่าน ในด้านเป็นพระเกจิอาจารย์นั้นท่านก็ทรงสร้างพระเครื่องนับตั้งแต่ทรงช่วยเจ้าประคุณสมเด็จฯ สร้างพระสมเด็จเป็นต้นมา  และะได้ทรงสร้างพระเครื่องของท่านขึ้นมาบ้างในปี พ.ศ.2411 ภายหลังจากที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ สร้างแล้วได้ 2 ปี แต่ก็มิได้สร้างโดยลำพังพระองค์เดียว หากอาราธนาให้เจ้าประคุณสมเด็จฯ ร่วมสร้างด้วย และขอผงวิเศษทั้งห้าของเจ้าประคุณฯ มาเป็นอิทธิวัตถุผสมเป็นหลักของมวลสาร ดังนั้น พระเครื่องชนิดนี้คนรุ่นเก่าที่ทราบประวัติการสร้างจึงมักนิยมเรียกว่า "พระสองสมเด็จฯ" แต่นักพระเครื่องทั่วๆ ไปมักนิยมเรียกนามสั้นๆ ว่า "พระสมเด็จปิลันทน์" เมื่อเจ้าประคุณสิ้นแล้วท่านจึงบรรจุ พระเครื่องเหล่านั้นไว้ในพระเจดีย์องค์หนึ่ง ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของพระอุโบสถ โดยอุทิศส่วนกุศลถวายเจ้าประคุณสมเด็จฯ ผู้เป็นพระอาจารย์

การเปิดกรุพระเจดีย์กรุพระสมเด็จปิลันทน์ถูกลักเจาะครั้งแรกในปี พ.ศ.2471 โดยมีคนร้ายได้พระไปเป็นส่วนน้อย และทางวัดได้ซ่อมอุดช่องที่ถูกเจาะเสีย และต่อมาเมื่อก่อนหน้าปีที่เกิดกรณีพิพาทอินโดจีนเล็กน้อยกรุนี้ก็ถูกลักเจาะอีกเป็นครั้งที่ 2 ภายในองค์พระเจดีย์แบ่งออกเป็น 4 ห้อง แต่ละห้องมีโอ่งมอญขนาดใหญ่ บรรจุพระสมเด็จปิลันทน์ไว้ห้องละใบ เมื่อแตกกรุออกมามีคนนำพระมาให้ ท่านเจ้าคุณธรรมถาวร (ช่วง) ท่านเห็นก็จำได้ว่าเป็นพระของหม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ (ทัด) สมัยยังทรงเป็นหม่อมเจ้าพระพุทธุปบาทปิลันทน์ได้ทรงสร้างไว้ ครั้นเกิดศึกอินโดจีนขึ้น ทางวัดระฆังฯ จึงได้บรรจุพระเครื่องเหล่านี้ลงในถุงผ้าดิบส่งมอบให้กระทรวงกลาโหมเพื่อแจกทหารออกศึกตามที่ทางราชการได้ขอร้องมา

พระเครื่องของกรุนี้มีอยู่ด้วยกันหลายพิมพ์ทรง เนื้อหาโดยส่วนใหญ่มักจะเป็นพระเนื้อผงผสมใบลาน แต่ก็มีบ้างที่เป็นเนื้อผงสีขาวแต่พบน้อยมาก ในวันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จปิลันทน์พิมพ์ปรกโพธิ์กรอบกระจกและพระสมเด็จพิมพ์ปรกโพธิ์ซุ้มครอบแก้วมาให้ชมกันครับ พระทั้งสองพิมพ์สนนราคายังไม่สูงมากนักครับ
    ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/86255390155646_5.jpg)
พระสมเด็จวัดวิเวกวนาราม

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเนื้อผงที่น่าสนใจและน่าบูชามาก อธิษฐานจิตโดยท่านเจ้าคุณนรฯ คือพระชุดวัดวิเวกวนารามครับ พระชุดนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไร น่าสนใจอย่างไร เรามาร่วมศึกษากันนะครับ

พระเครื่องพิมพ์ต่างๆ ชุดนี้ จัดสร้างโดยคุณลุงแก้ว ศิริรัตน์ เพื่อไว้สมนาคุณแก่ผู้ร่วมบริจาคปัจจัยก่อสร้างศาลาการเปรียญวัดวิเวกวนาราม ซึ่งคุณลุงแก้วเป็นไวยาวัจกรอยู่ เรื่องมีอยู่ว่า ในต้นปี พ.ศ.2511 คุณลุงแก้วพร้อมด้วยบุตร คือ นายแพทย์สุพจน์และปลัดอำเภอเชาว์ ศิริรัตน์ ได้เดินทางมากราบนมัสการท่านเจ้าคุณนรฯ ณ อุโบสถ วัดเทพศิรินทราวาส หลังจากที่ท่านสวดมนต์ทำวัตรเสร็จ โดยกราบเรียนท่านเจ้าคุณนรฯ ว่า ศาลาการเปรียญของวัดวิเวกวนาราม บัดนี้ชำรุดทรุดโทรมมากไม่สามารถจะบูรณะได้ และได้ปรึกษาคุณแม่แปลก มารดาว่าจะดำเนินการก่อสร้างใหม่

ศาลาการเปรียญแห่งนี้เป็นที่อาศัยเรียนของเด็กๆ ในละแวกนั้น โดยคุณลุงแก้วได้กราบเรียนว่าจะนำผงพระที่แตกหักและเกสรดอกไม้นำมาบด แล้วจะนำมาให้ท่านช่วยอธิษฐานจิตให้เพื่อจะได้นำไปแจกให้แก่ผู้มีจิตศรัทธาร่วมบริจาคในการก่อสร้างศาลาการเปรียญ ถ้าเหลือก็จะนำไปบรรจุไว้ที่ฐานชุกชีในพระอุโบสถ ปัจจัยทุกบาททุกสตางค์จะนำเข้าวัดโดยไม่หักค่าใช้จ่าย

ในขณะที่คุณลุงแก้วกำลังบอกเล่านั้น ปรากฏว่าท่านเจ้าคุณนรฯ นั่งขัดสมาธิหลับตานิ่งอยู่ประมาณ 15 นาที ท่านจึงลืมตาแล้วบอกว่า "อย่านำพระไปบรรจุใต้ฐานพระประธานเลย เพราะจะทำให้พระประธานเดือดร้อนภายหลัง เพราะถ้าพระชุดนี้เกิดมีชื่อเสียง ก็อาจจะทำให้ไปลักลอบขุดทำลายได้ ถ้าจะให้ดีโยมสร้างพระชุดนี้เสร็จก็นำไปแจกจ่ายให้กับผู้มีจิตศรัทธาให้หมดจะดีกว่า" พร้อมกันนี้ท่านก็ได้แนะนำคุณลุงแก้วว่า "เมื่อนำผงมาจะให้อธิษฐานจิตล่ะก็ ให้นำมาไว้ที่ระหว่างฐานชุกชีพระประธานภายในพระอุโบสถวัดเทพศิรินทร์ เพื่อจะได้ให้หลวงพ่อภายในพระอุโบสถและพระภิกษุ-สามเณร ที่ลงทำวัตรสวดมนต์ จะได้ช่วยกันปลุกเสกให้อีกด้วย"

หลังจากนั้นคุณลุงแก้วพร้อมทั้งบุตรชายทั้งสองจึงได้ไปกราบเรียนท่านเจ้าคุณพระศาสนโสภณ อดีตเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทร์ และได้บอกว่าจะนำโหลบรรจุผงพระมาไว้ภายในพระอุโบสถ เพื่อให้ท่านเจ้าคุณนรฯ และพระภิกษุ-สามเณรภายในวัดปลุกเสก 1 ไตรมาส พร้อมทั้งได้กราบเรียนว่าจะนำบุตรชาย คือนายเชาว์มาอุปสมบทที่วัดเทพศิรินทร์ ด้วยในปี พ.ศ.2511

หลังจากที่คุณลุงแก้วนำโหลบรรจุผงพระมาไว้ที่ในพระอุโบสถแล้ว สังเกตเห็นว่าหลังจากพระภิกษุ-สามเณรทำวัตรเสร็จแล้ว ท่านเจ้าคุณนรฯ จะนั่งเพ่งไปยังโหลแก้วที่บรรจุผงนานประมาณ 5 นาที ทุกวันจนครบไตรมาส เมื่อออกพรรษาแล้วคุณลุงแก้วจึงได้มากราบเรียนท่านเจ้าคุณนรฯ ว่าจะมารับผงไปจัดสร้างพระ เมื่อสร้างเสร็จแล้วจะนำพระมาให้ท่านเจ้าคุณนรฯ อธิษฐานจิตให้อีกครั้ง แต่ท่านเจ้าคุณนรฯ ได้ตอบปฏิเสธไปว่าผงชุดนี้สำเร็จแล้วเป็นผงวิเศษ เมื่อนำไปสร้างพระแล้วจะนำไปเข้าพิธีพุทธาภิเษกที่ใกล้วัดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องหอบพะรุงพะรังมาถึงนี่ เพราะสมัยนั้นการไปมาไม่สะดวกต้องมาทางเรือเท่านั้น

เมื่อคุณลุงแก้วกลับไปถึงตลาดบางน้ำเปรี้ยว ก็สั่งให้นายแพทย์สุพจน์ติดต่อช่างแกะแม่พิมพ์ แต่ทางหมอสุพจน์มีงานมากจึงยังไม่ได้ติดต่อช่าง จนคุณลุงแก้วรอแม่พิมพ์ไม่ไหว จึงได้ให้ลูกชายอีกคนที่เป็นทันตแพทย์อยู่ในตลาดคลองสิบหกใช้ยางทำพิมพ์ฟัน มาถอดพิมพ์พระเครื่องพิมพ์ต่างๆ ที่มีอยู่ในบ้านเพื่อทำแม่พิมพ์ โดยคุณลุงแก้วได้ผสมผงและพิมพ์พระเองอยู่ที่บ้าน

พอถึงปลายๆ ปี พ.ศ.2512 นายแพทย์ สุพจน์ได้ไปกราบนมัสการท่านเจ้าคุณนรฯ ท่านก็ได้บอกกับหมอสุพจน์ว่า ช่วยไปบอกโยมแก้วด้วยว่า "ผงที่นำไปสร้างพระขอให้ระมัดระวังด้วย อย่าให้ตกหล่นลงในที่ต่ำ เพราะจะบาป คือผงสำเร็จแล้ว" หมอสุพจน์ได้ฟังก็ประหลาดใจ เนื่องจากตนเองก็ยังไม่ได้ไปติดต่อแกะแม่พิมพ์ให้ พอถึงวันอาทิตย์หมอสุพจน์จึงได้เดินทางกลับมาบ้านที่คลองสิบหก จึงได้รู้ว่าบิดาได้พิมพ์พระขึ้นไว้จำนวนมาก และได้เล่าให้บิดาฟังว่าท่านเจ้าคุณนรฯ เตือนมาอย่างนี้ เมื่อคุณลุงแก้วได้ฟังก็พยายามนั่งทบทวนว่าตนนำผงไปตกหล่นที่ไหนบ้าง แต่ก็นึกไม่ออกและพยายามหาพระพิมพ์ว่าตกหล่นอยู่ที่ใดบ้าง จึงได้ชวนลูกชายที่เป็นทันตแพทย์คุ้ยหาพระตามท่อระบายน้ำด้านหลังบ้าน จึงพบว่าพระพิมพ์สมเด็จฯ ได้ตกอยู่ในท่อน้ำครำ 1 องค์

เมื่อสร้างพระเสร็จคุณลุงแก้วได้นำพระบรรจุในถุงแป้งมันได้ 5 ถุง และนำมาเข้าพิธี 5 ธันวาคม พ.ศ.2513 ที่วัดเทพฯ เมื่อเสร็จพิธีได้เอาไว้ที่วัดเทพฯ 2 ถุง พระชุดนี้มีด้วยกันหลายพิมพ์ เป็นแบบพระสมเด็จฯก็หลายพิมพ์ ที่ด้านหลังมีทั้งแบบหลังยันต์จม หลังยันต์นูน หลังยันต์ปั๊มหมึกและหลังเรียบ พระส่วนใหญ่จะเป็นพิมพ์แบบสมเด็จ

นอกจากนี้ก็ยังมีแบบพระพุทธโสธร พระปิดตา และรูปเหมือนใบโพธิ์ เป็นต้น ส่วนผสมของพระชุดนี้ได้แก่ พระสมเด็จวัดระฆังฯ และพระสมเด็จฯ กรุวัดบางขุนพรหมที่แตกหัก ที่ได้มาเมื่อคราวเปิดกรุ พระสมเด็จวัดสามปลื้มแตกหักได้มาประมาณครึ่งปี๊บ ได้รับมอบจากท่านพระครูประสิทธิ์สมณการ เจ้าคณะ 8 วัดสามปลื้ม ผงตะไบชนวนกริ่งท่านเจ้ามา พระรูปเหมือนสมเด็จกรมหลวงชินวร สิริวัฒน์ 2 องค์ รุ่นปี พ.ศ.2485 ที่ชำรุดแตกหัก

พระเครื่องเนื้อดินเผาที่ชำรุดจากกรุอยุธยา ชานหมากหลวงพ่อคล้าย วัดสวนขันธ์ สีผึ้งและแป้งปลุกเสกของหลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว แป้งดินสอพองที่นำไปให้ท่านเจ้าคุณนรฯ อธิษฐานจิต ใบโพธิ์จากต้นข้างอุโบสถวัดเทพฯ ใบโพธิ์ที่วัดโสธรและทองคำเปลวที่ปิดองค์หลวงพ่อโสธรขี้ธูปบูชาในพระอุโบสถวัดโสธร ผ้ายันต์จากคณาจารย์ต่างๆ เผาผสม ดินสังเวชนียสถาน 4 แห่งจากประเทศอินเดีย ว่าน 108 ชนิดและเกสรดอกไม้บูชาพระจากที่บูชาหลายแห่ง

จะเห็นว่าพระเนื้อผงของวัดวิเวกวนารามแห่งนี้ถึงแม้ว่ารูปทรงจะไม่สวยงามมากนัก แต่สร้างด้วยจิตบริสุทธิ์ และท่านเจ้าคุณนรฯ ท่านก็อธิษฐานจิตให้เป็นกรณีพิเศษ ซึ่งนานถึง 1 พรรษา นับว่านานที่สุดของท่านเลยก็ว่าได้ ผมว่าพระชุดนี้จะเป็นพระที่บูชาห้อยติดตัวมากที่สุด อีกทั้งสนนราคาก็ยังไม่แพงมากนักครับ

วันนี้ผมได้นำรูปพระสมเด็จวัดวิเวกฯ มาให้ชมกันด้วยครับ
    ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/44416421486271_6.jpg)
พระสมเด็จเกษไชโย พิมพ์ 7 ชั้นนิยม

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดไชโยวรวิหาร อำเภอไชโย จังหวัดอ่างทอง เป็นวัดซึ่งพบพระเครื่องแบบพระสมเด็จ และมีประวัติว่าเจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้มาสร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่ไว้ และเชื่อกันว่าพระสมเด็จที่พบนั้นเป็นพระเครื่องที่เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ท่านได้สร้างบรรจุไว้และมักจะเรียกกันว่า "พระสมเด็จเกษไชโย"

ทำไมผมจึงเขียนพระสมเด็จเกษไชโย ซึ่งโดยส่วนใหญ่เขาเขียนคำว่าเกศโดยใช้ ศ.ศาลาสะกด ต้องมีเหตุผลครับ เพราะถ้าท่านได้ไปที่วัดไชโยวรวิหาร แล้วดูที่ป้ายหน้าวัด เขาเขียนว่า "วัดไชโยวรวิหาร" บรรทัดต่อมาจะเขียนว่า "(วัดเกษไชโย)" ดังนั้นก็ควรที่จะเขียนโดยใช้ ษ.ฤๅษีสะกดนะครับ ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำก็มีวัดสระเกษ วัดหลวงพ่อโต๊ะ บ้านสระเกษ ตำบลไชยภูมิ อำเภอไชโย ใช้ตัวอักษรตัว ษ.ฤๅษีทั้งสิ้นครับ

วัดไชโยวรวิหาร เดิมเป็นวัดราษฎร์สร้างมาตั้งแต่ครั้งใดไม่ปรากฏหลักฐาน สันนิษฐานว่าน่าจะมีมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา ต่อในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ท่านได้ขึ้นไปสร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่ไว้เป็นพระพุทธรูปปางสมาธิ ก่ออิฐถือปูน แบบปูนปั้น สีขาว มิได้ปิดทองแต่อย่างใด ตั้งไว้กลางแจ้ง และมีขนาดใหญ่มาก เล่าสืบต่อกันมาว่ามีการสร้างถึง 2 ครั้งเนื่องจากองค์พระถูกฟ้าผ่าเสียหายมาครั้งหนึ่ง เจ้าประคุณสมเด็จฯ จึงขึ้นไปสร้างไว้ใหม่อีกครั้ง

ต่อมาในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ท่านเสด็จพระราชดำเนินมานมัสการ และโปรดเกล้าฯ ให้ปฏิสังขรณ์วัดไชโยขึ้นในปี พ.ศ.2430 และโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยารัตนบดินทร์ (บุญรอด) สมุหนายก เป็นแม่กองงานปฏิสังขรณ์ทั้งหมด มีการสร้างวิหารครอบองค์พระพุทธรูปองค์ใหญ่ ได้กระทุ้งรากฐาน ทำให้กระเทือนถึงองค์พระพุทธรูปจนพังทลายลงมา หลังจากนั้นจึงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระองค์เจ้าประดิษฐ์วรการ ช่างปั้นฝีพระหัตถ์เยี่ยมในสมัยนั้น ช่วยสร้างขึ้นใหม่ และพระราชทานพระนามพระพุทธรูปองค์ใหม่ว่า "พระมหาพุทธพิมพ์" และสถาปนาวัดไชโยขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นโท และพระราชทานนามวัดใหม่ว่า "วัดไชโยวรวิหาร" ภายในพระอุโบสถของวัดไชโยฯ มีภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังเรื่องพระพุทธประวัติฝีมือช่างสมัยรัชกาลที่ 5

ว่ากันว่าครั้งเมื่อมีการกระทุ้งฐานรากพระวิหารและพระพุทธรูปองค์ใหญ่พังทลายลงมานั้น พบพระเครื่องเนื้อผงคือพระสมเด็จวัดเกษไชโย บรรจุอยู่ในองค์พระ ก็มีผู้เก็บไปสักการบูชากันมาก ต่อมาทางการจึงขอให้นำพระมาคืนเพื่อบรรจุกลับไว้ในองค์พระมหาพุทธพิมพ์องค์ใหม่ แต่ก็คงนำกลับมาได้ไม่ครบ จึงมีเหลือให้เราเห็นอยู่ ในสังคมพระเครื่องในปัจจุบัน พิมพ์นิยมของวัดเกษไชโยมีอยู่ 3 พิมพ์คือ พิมพ์ 7 ชั้นนิยม พิมพ์ 6 ชั้นอกตัน พิมพ์ 6 ชั้นอกตลอด นอกจากนี้ก็ยังมีพิมพ์อื่นๆ อีกมาก พระสมเด็จเกษไชโยนั้นมีการพบเมื่อครั้งเปิดกรุวัดบางขุนพรหมด้วย ปะปนขึ้นมาแต่ไม่มากนัก ไม่มีการบันทึกว่าพบกี่องค์

จึงสันนิษฐานได้ว่าพระสมเด็จวัดเกษไชโยนั้น สร้างโดยเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปพระสมเด็จเกษไชโย พิมพ์ 7 ชั้นนิยมมาให้ชมกันด้วยครับ
    ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/86233118673165_7.jpg)
พระท่ามะปรางค์ทั้งของวัดท่าพระปรางค์และของวัดสะตือ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ถ้าผมพูดว่า "วัดท่าพระปรางค์" หลายๆ ท่านก็คงจะคิดว่าผมกล่าวผิดไปแล้ว แต่ถ้าพูดว่า "วัดท่ามะปราง" ก็คงจะทราบกันดี เพราะปัจจุบันนั้นเรียกกันตามนี้ วัดแห่งนี้มีกรุพระเครื่องที่โด่งดังมากในอดีต คือพระท่ามะปรางค์ และได้รับขนานนามว่า "เงี้ยวทิ้งปืน"

วัดนี้ตั้งอยู่ทางท้ายตลาดด้านใต้ริมฝั่งตะวันตกของแม่น้ำน่าน ที่เรียกว่า "วัดท่าพระปรางค์" เนื่องจากตั้งอยู่ริมน้ำและมีพระปรางค์เป็นหลัก ต่อๆ มาชาวบ้านเรียกเพี้ยนเป็น "วัดท่ามะปราง" เข้าใจว่าเป็นวัดหลวงสมัยพระมหาธรรมราชาองค์ใดองค์หนึ่งซึ่งครองเมืองพิษณุโลก และต่อมาคงได้รับการปฏิสังขรณ์ในสมัยแผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ เพราะหลักฐานของวัดคือพระปรางค์ ซึ่งปูชนียสถานแบบนี้ นิยมสร้างกันในสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ

พระเครื่องของวัดนี้มีชื่อเสียงโด่งดังมากคือพระที่มีชื่อว่า "พระท่า พระปรางค์" หรือที่เรียกเพี้ยนไปว่า "พระท่ามะปราง" เป็นพระเครื่องเนื้อดินเผาละเอียด และพระเนื้อชินประทับนั่งปางมารวิชัยบนฐานบัวเล็บช้าง รูปทรงของพระเป็นแบบสามเหลี่ยม

คุณวิเศษของพระท่ามะปรางค์ (ขออนุรักษ์ใช้ ค ควาย การันต์ เพื่อให้ยังคงอยู่ของคำว่าพระปรางค์) ได้ปรากฏโด่งดังมากในสมัยที่เจ้าพระยาสุรศักดิ์มนตรี (เจิม แสงชูโต) ยกกำลังทหารไปปราบพวกเงี้ยวที่รุกรานทางชายแดนภาคเหนือ ตามพระราชโองการของล้นเกล้าฯ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว กล่าวกันว่าได้มีการแจกพระท่ามะปรางค์แก่เหล่าทหาร เมื่อยกกองทัพมาถึงพิษณุโลก เพราะเป็นช่วงระยะที่เปิดกรุพอดีและคุณวิเศษของพระท่ามะปรางค์ได้เป็นผลทางมหาอุดและคงกระพันชาตรีอย่างสูง พวกเงี้ยวไม่สามารถจะใช้ปืนยิงทำอันตรายต่อทหารไทยได้ และได้พากันพ่ายแพ้แตกหนีไปสิ้น ด้วยเหตุนี้พระท่ามะปรางค์จึงได้รับการถวายพระเกียรตินามอีกชื่อหนึ่งว่า "เงี้ยวทิ้งปืน" นับแต่คราวนั้นเป็นต้นมา

พระเครื่องท่ามะปรางค์มีการพบที่วัดอีกหลายแห่งในเมืองพิษณุโลก เช่น ที่วัดสะตือ วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ วัดเจดีย์ยอดทอง และวัดอรัญญิก เป็นต้น นอกจากนี้ก็ยังพบในจังหวัดอื่นๆ อีกหลายจังหวัด เช่น สุโขทัย พิจิตร กำแพงเพชร และสุพรรณบุรี เป็นต้น พระที่พบในจังหวัดอื่นก็ล้วนมีพุทธลักษณะคล้ายคลึงกับของวัดท่าพระปรางค์ทั้งสิ้น แต่ต่างแม่พิมพ์กันเท่านั้น ทำให้สันนิษฐานได้ว่า ในสมัยสุโขทัย พระพุทธลักษณะแบบนี้คงเป็นที่นิยมกันมาก และคงจะเป็นพุทธรูปจำลองของพระพุทธปฏิมาที่สำคัญเป็นแน่ จึงสร้างกันแพร่หลาย และเท่าที่ปรากฏในด้านคุณวิเศษก็ปรากฏว่ามีพุทธคุณเด่นเช่นเดียวกันทุกกรุ และนิยมทุกกรุครับ

พระกรุวัดท่าพระปรางค์ ถือเป็นต้นแบบที่ถูกขุดพบเป็นครั้งแรกและมีชื่อเสียงโด่งดัง ต่อมาเมื่อถูกพบที่กรุอื่นๆ จึงเรียกชื่อตามกันมาว่า พระท่ามะปรางค์ และลงท้ายด้วยชื่อกรุ เพื่อให้รู้ว่าเป็นพระของกรุใด จังหวัดไหน ในส่วนของพระมะปรางค์ของกรุปฐมนี้ปัจจุบันหาชมยากมาก เนื่องจากอาจจะถูกเก็บเงียบกันหมด ไม่ยอมออกมาหมุนเวียน ต่อมามีการแตกกรุอีกที่วัดสะตือ และพบเป็นพระเนื้อดินเผาเป็นส่วนใหญ่ ก็ได้รับความนิยมมากเช่นกัน

ในส่วนของพิมพ์พระท่ามะปรางค์ทั้งสองวัดจะแตกต่างกันที่เห็นได้ชัดก็คือการวางมือขวาขององค์พระ ถ้าเป็นของกรุวัดท่าพระปรางค์จะเป็นแบบเข่าใน คือการวางมือขวาไว้ที่หัวเข่าพอดี จึงมักเรียกกันว่าเข่าใน ส่วนพระของวัดสะตือจะวางมือขวาไว้ที่หน้าตัก (ด้านในของเข่า) และเห็นหัวเข่าขวาโผล่ออกมา จึงมักเรียกกันว่าเข่านอก

ครับวันนี้ผมได้นำรูปพระท่ามะปรางค์ทั้งของวัดท่าพระปรางค์และของวัดสะตือ เนื้อดินเผาจากหนังสืออมตพระกรุอันล้ำค่าของเมืองไทยมาให้ชมกันครับ
    ด้วยความจริงใจ
     แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.pralanna.com/img/ip/picture6942.jpg)


สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเครื่องที่เป็นพระกรุของจังหวัดสุพรรณบุรี มีมากมายหลายกรุ มีทั้งเนื้อดินเผาและเนื้อชิน สำหรับพระเครื่องปางลีลาของสุพรรณฯ ก็มีอยู่หลากหลาย ที่โด่งดังและรู้จักกันมากก็คือพระลีลากำแพงศอก ซึ่งมีขนาดใหญ่เหมาะที่จะบูชาไว้ที่บ้าน นอกจากนี้ก็ยังมีพระเครื่องปางลีลาอีกหลายกรุและหลายขนาดเช่นกัน

ในบรรดาพระเครื่องเนื้อชินปางลีลาของกรุสุพรรณฯ ที่ผมชื่นชอบพิมพ์หนึ่งก็คือ พระลีลาละเวง ชื่อนี้หลายๆ ท่านอาจจะลืมเลือนกันไปบ้าง พระลีลาละเวงเป็นพระที่พบอยู่ในกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ แต่จำนวนที่พบมีน้อย จึงไม่ค่อยได้มีการพบกันมากนัก ขนาดของพระก็ไม่ใหญ่นักเรียกว่าเลี่ยมห้อยคอสบายๆ ขนาดใกล้เคียงกับพระกำแพงเชยคางข้างเม็ดของกำแพง เพชร ส่วนศิลปะขององค์พระก็งดงามมาก อ่อนช้อยสวยงาม

คำว่า "ละเวง" นั้นได้มาจากตัวเอกในละครเรื่องอิเหนา ซึ่งมีลีลาการร่ายรำอ่อนช้อยงดงาม ศิลปะขององค์พระลีลาละเวงนั้นอ่อนช้อยงดงามพลิ้วไหว อากัปกิริยาการเยื้องกรายพระดำเนินไปข้างหน้า ความอ่อนไหวขององค์พระปฏิมากรคล้ายทรงตัวอักษรภาษาอังกฤษตัว "S" หรือมีลักษณะคล้ายลวดลายกระหนกเปลวไฟ บั้นเอว อ่อนช้อยโย้ไปข้างหน้า ช่วงล่างตั้งแต่บั้นเอวลงไปโค้งอ่อนเปรียบประดุจดอกไม้ไหว แขนขวาปล่อยลงอ่อนช้อยคล้ายงวงช้าง ประทับยืนอยู่บนฐานดอกบัวบาน และอยู่ภายในซุ้มครอบแก้ว

พระที่พบมีแต่เนื้อชินเงิน ขนาดจะย่อมกว่าพระปางลีลาชนิดอื่นๆ ของสุพรรณฯ แต่เนื่องจากพบจำนวนน้อย ปัจจุบันหาชมยาก มีการพบพระลีลาละเวงอีกครั้งที่กรุวัดราชบูรณะ อยุธยา แต่ก็พบน้อยเช่นกัน พระทั้ง 2 กรุผิวพรรณจะต่างกัน ที่พบในกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณฯ ผิวจะออกเทาเข้มอมดำ ส่วนที่พบในกรุวัดราชบูรณะ อยุธยา ผิวจะมีปรอทจับบริเวณผิวพระ

พระลีลาละเวง สุพรรณบุรี เป็นพระที่มีพุทธศิลปะงดงาม มีขนาดเล็ก และพบน้อย ปัจจุบันหายาก ในสมัยก่อนชาวสุพรรณมักหวงแหนกันมาก ในวันนี้ผมได้นำรูปพระลีลาละเวงของกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี มาให้ชมกันด้วยครับ
      ชมรมพระเครื่อง
      แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/45889049975408_view_resizing_images_1_.jpg)
พระกริ่งดีดน้ำมนต์ หลวงพ่อเงิน

นอกจากอดีตพระเกจิชื่อดัง "หลวงพ่อเงิน" วัดบางคลาน จ.พิจิตรผู้เป็น ที่เคารพศรัทธาของสาธุชนทั่วประเทศสืบมาถึงปัจจุบันแล้ว ยังมีพระเกจินาม "หลวงพ่อเงิน" อีกหนึ่งรูป ที่เป็นพระเกจิผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ทรงเกียรติคุณสูงส่งต่อบวรพระพุทธศาสนาและพุทธศาสนิกชนเช่นกัน ท่านคือ "หลวงพ่อเงิน วัดดอน ยายหอม" พระเกจิชื่อดังแห่งนครปฐม

พระราชธรรมาภรณ์ หรือ หลวงพ่อเงิน จันทสุวัณโณ เป็นชาวนครปฐม โดยกำเนิด เกิดเมื่อวันที่ 16 กันยายน พ.ศ.2433 ที่บ้านดอนยายหอม ต.ดอนยายหอม ในครอบครัวเกษตรกรรมที่มีฐานะครอบครัวหนึ่ง บิดา-มารดาชื่อ นายพรหม-นางกรอง ด้วงพูลเกิด

เมื่ออายุครบบวชได้อุปสมบท ณ พัทธสีมา วัดดอนยายหอม โดยมี พระปลัดฮวย เจ้าอาวาสวัดดอนยายหอม เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาว่า "จันทสุวัณโณ"

ท่านมีความมุ่งมั่นและอุตสาหะในการศึกษาเล่าเรียน สามารถท่องบทสวดมนต์ 7 ตำนาน 12 ตำนาน และท่องปาฏิโมกข์ได้จบตั้งแต่พรรษาแรก ท่านบำเพ็ญเพียร ปฏิบัติสมถะและวิปัสสนากรรมฐาน ตามที่โยมพ่อพรหมแนะนำ เป็นเวลาถึง 4 ปีเต็ม จนพรรษาที่ 5 จึงเริ่มออกธุดงค์มุ่งสู่ภาคเหนือ ผ่านป่าสระบุรี ลพบุรี ไปถึงนครสวรรค์ ซึ่งสมัยนั้นเป็นป่าดงดิบที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายนานาชนิด ใช้เวลาทั้งสิ้น 4 เดือน เมื่อกลับมาปักกลดอยู่ข้างบ้านดอนยายหอม ชาวบ้านที่เดินผ่านไปผ่านมาแทบจำไม่ได้ ด้วยผิวกายดำกร้านและร่างกายซูบผอม

ต่อมากลับมาจำพรรษาที่วัดดอนยายหอม ท่านมักเทศนาสอนลูกศิษย์และญาติโยมเสมอว่า "ชีวิตมนุษย์ของเรานั้นไม่แน่นอน ร่างกายมนุษย์ สังขารนั้นไม่ยั่งยืน ทุกอย่างล้วนอยู่ในวัฏสงสาร และจงพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ มีสุขก็รู้จักพอ"

ต่อมาในปี พ.ศ.2466 พระปลัดฮวยถึงแก่มรณภาพ หลวงพ่อเงินจึงได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดดอนยายหอมสืบแทน เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ.2466 ถึงแม้จะมีวัยวุฒิเพียง 33 ปี

หลวงพ่อเงินได้สร้างคุณานุคุณต่อบวรพระพุทธศาสนาและสาธารณประโยชน์ต่อชุมชนมาโดยตลอดโดยไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย นอกจากการบูรณปฏิสังขรณ์แล้วยังสร้างถาวรวัตถุต่างๆ มากมาย อาทิ หอสวดมนต์ ศาลาการเปรียญ พระอุโบสถ สถานีอนามัย โรงเรียนสหศึกษาบาลี ตึกเรียนพระปริยัติธรรม และโรงเรียนประชาบาล เป็นต้น ท่านได้รับการเลื่อนสมณศักดิ์เรื่อยมา สมณศักดิ์สุดท้ายเป็นพระราชาคณะชั้นราชที่พระราชธรรมาภรณ์ ในเดือนธันวาคม พ.ศ.2504 ยังความปลาบปลื้ม สู่ญาติโยมและลูกศิษย์ลูกหายิ่งนัก

มรณภาพเมื่อวันที่ 13 มกราคม พ.ศ.2520 สิริอายุ 86 พรรษา 66

วัตถุมงคลที่ท่านสร้าง มีทั้งพระบูชา รูปหล่อ พระเครื่อง พระกริ่ง และเหรียญ ทุกรุ่นล้วนสร้างเพื่อหาปัจจัยบูรณะและสร้างเสริมศาสนวัตถุภายในวัด รวมทั้งพัฒนาสาธารณูปการแก่ชุมชนในพื้นที่และใกล้เคียงทั้งสิ้น ซึ่งผู้บูชาต่างเกิดประสบการณ์ทั้งด้านเมตตามหานิยมและแคล้วคลาด จึงกลายเป็นที่นิยมและแสวงหามาตั้งแต่อดีตเรื่อยมาถึงปัจจุบัน ค่านิยมยิ่งสูงขึ้นตามกาลเวลา โดยเฉพาะ "เหรียญรุ่นแรก"

สำหรับ "พระกริ่งดีดน้ำมนต์" ก็เป็นหนึ่งในวัตถุมงคลยอดนิยมของท่านเป็นที่แสวงหาอย่างสูง แต่หายากยิ่ง เนื่องจากจำนวนการสร้างไม่เกิน 1,000 องค์

พระกริ่งดีดน้ำมนต์ หรือพระกริ่งประทานพรหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2505 เพื่อหาปัจจัยสร้างโรงเรียนประชาบาล วัดดอนยายหอม

ลักษณะเป็นพระกริ่งลอยองค์แบบ "หล่อโบราณ" พระประธานประทับนั่งขัดสมาธิราบ เหนืออาสนะฐานบัว 2 ชั้น แสดงปางประทานพร พระหัตถ์ขวายกไว้ที่พระอุระ ลักษณะคล้าย "ดีดนิ้วพระหัตถ์" พระหัตถ์ซ้ายวางแบราบกับพระเพลา มีบาตรน้ำมนต์วางอยู่ พระพักตร์กลมมน พระเกศแหลมและพระศกเป็นเม็ดเล็กๆ ลึกและชัดเจน ด้านหลังบริเวณพระวรกายไปจนถึงฐาน ลักษณะเป็นร่องลึกลงไปในองค์พระ คือ "ยันต์นะทรหด" ล้อมด้วย "ยันต์ 4 ตัว : อุ พุท โธ ยะ"

ซึ่งเป็นยันต์ประจำตัวหลวงพ่อ และล่างสุดเป็น "ยันต์ นะ" ครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     โดย ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/31604841434293_99_2_696x441_1_.jpg)

พระนิรันตราย วัดราชประดิษฐ์ ปี 2515
พระนิรันตราย พระพุทธรูปเก่าแก่ที่มีการค้นพบในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และได้นำมาทูลเกล้าฯ ถวาย ในราวปี พ.ศ.2399 นับเป็นพระพุทธรูปองค์สำคัญประจำรัชกาลองค์หนึ่ง โปรดเกล้าฯ ให้อัญเชิญประดิษฐานในพระแท่นมณฑลในพระราชพิธีต่างๆ อาทิ พระราชพิธีสัมพัจฉรฉินท์ (ทำบุญตรุษ), พระราชพิธีสงกรานต์ ฯลฯ

ปัจจุบันเจ้าพนักงานภูษามาลายังรักษาแบบแผนโบราณราชประเพณี โดยอัญเชิญ “พระนิรันตราย” ไปประดิษฐานในพระราชพิธีสำคัญๆ เช่น ในการบำเพ็ญพระราชกุศลวันเฉลิมพระชนมพรรษา และการพระราชกุศลที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้จัด ณ พระที่นั่งไพศาลทักษิณ เป็นต้น

ตามประวัติการค้นพบกล่าวไว้ว่า ในครั้งนั้นเมื่อปีรัตนโกสินทร์ศกที่ 74 หรือ พ.ศ.2399 กำนันอิน ซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่เมืองปราจิณบุรี ฝันว่าจับช้างเผือกได้ หลังจากนั้นไม่นานท่านกับบุตรชายชื่อนายยัง ได้เดินทางเข้าป่าเพื่อขุดมันนกในบริเวณชายป่า ห่างจากดงศรีมหาโพธิประมาณ 3 เส้น ก็ได้พบพระพุทธรูปสมัยทวารวดี หล่อด้วยทองคำเนื้อหก มีน้ำหนักถึง 8 ตำลึง จึงนำไปมอบให้พระเกรียงไกรกระบวนยุทธ์ ปลัดเมืองฉะเชิงเทรา พระเกรียงไกรได้พากำนันอินและนายยังเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อทูลเกล้าฯ ถวายพระพุทธรูปทองคำ

คำว่า “นิรันตราย” อันหมายถึง ปราศจากอันตรายนิรันดร์ นั้น ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 4 พระราชทานพระนามสืบเนื่องจากในปี พ.ศ.2403 พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ได้สร้างปาฏิหาริย์เป็นที่ปรากฏ เมื่อมีคนร้ายลักลอบเข้าหอเสถียรธรรมปริตร ลักเอาพระกริ่งทองคำองค์น้อยไป แต่กลับไม่เอาพระพุทธรูปทองคำที่ประดิษฐานอยู่คู่กันไปด้วย ทั้งที่องค์พระมีขนาดเขื่องกว่า

พระองค์ทรงมีพระราชดำริว่า …พระพุทธรูปซึ่งกำนันอินทูลเกล้าฯ ถวายนั้น เป็นทองคำทั้งแท่งและใหญ่กว่าพระกริ่ง ควรที่คนร้ายจะลักองค์ใหญ่ไปแต่กลับละไว้ เช่นเดียวกับผู้ที่ขุดได้ไม่ทำอันตราย เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่แคล้วคลาดถึง 2 ครั้ง จึงทรงพระราชดำริให้เจ้าพนักงานทำการหล่อพระพุทธรูปนั่งปางสมาธิเพชร เนื้อทองคำ ขนาดหน้าตักกว้าง 5 นิ้วครึ่ง เพื่อสวมพระพุทธรูปองค์ใน ซึ่งเป็นพระพุทธรูปปางสมาธิเพชร ศิลปะสมัยทวารวดีไว้อีกชั้นหนึ่ง พระราชทานพระนามว่า “พระนิรันตราย” และยังโปรดฯ ให้หล่อพระพุทธรูปอีกองค์หนึ่งเป็นเนื้อเงินบริสุทธิ์ไว้คู่กัน

เมื่อพระสงฆ์ฝ่ายธรรมยุตมีพระอารามมากขึ้น ในปี พ.ศ.2411 พระองค์จึงทรงโปรดฯ ให้หล่อพระพุทธรูปพิมพ์เดียวกัน เป็นเนื้อทองเหลืองกะไหล่ทอง โดยมีเรือนแก้วเป็นพุ่มพระมหาโพธิ์ มีอักขระขอมแสดงพระพุทธคุณจำหลักลงในวงกลีบบัว เบื้องหน้า 9 เบื้องหลัง 9 ยอดเรือนแก้วเป็นรูปพระมหามงกุฎ ตั้งติดอยู่กับฐานชั้นล่าง รองฐานพระซึ่งเป็นที่สำหรับรับน้ำสรงพระ จำนวน 18 องค์ เท่ากับจำนวนปีที่เสด็จอยู่ในสิริราชสมบัติ พระราชทานนามว่า “พระนิรันตราย” เช่นกัน

เพื่อจะทรงพระราชทานเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำคัญประจำพระอารามต่างๆ แต่ยังไม่ทันกะไหล่ทอง พระองค์ก็เสด็จสวรรคตเสียก่อน ต่อมาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) จึงโปรดฯ ให้นายช่างทำกะไหล่ทองคำทั้ง 18 องค์ให้แล้วเสร็จ และพระราชทานไปตามวัดคณะธรรมยุตจำนวน 18 วัด ตามพระราชประสงค์ของพระบรมราชชนก ประกอบด้วย วัดราชาธิวาส, วัดบวรนิเวศวิหาร,วัดเทพศิรินทราวาส, วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมาราม, วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม, วัดบรมนิวาส,วัดมกุฏกษัตริยาราม, วัดโสมนัสวิหาร,วัดบุรณศิริมาตยาราม, วัดราชผาติการาม, วัดปทุมวนาราม, วัดสัมพันธวงศ์, วัดเครือวัลย์, วัดบุปผาราม, วัดเขมาภิรตาราม จ.นนทบุรี, วัดยุคันธราวาส จ.นนทบุรี, วัดนิเวศน์ธรรมประวัติ จ.พระนครศรีอยุธยา และ วัดเสนาสนาราม จ.พระนครศรีอยุธยา หลังจากนั้น ทรงสร้างพระราชทานเพิ่มอีกวัดละ 1 องค์ ในเวลาต่อมา

ปัจจุบัน “พระนิรันตราย องค์จริง” ประดิษฐาน ณ หอพระสุราลัยพิมาน ในพระบรมมหาราชวัง

“พระนิรันตราย” นับเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับความเคารพอย่างกว้างขวาง และได้มีการจัดสร้างเป็นวัตถุมงคล ทั้งพระบูชา พระเครื่อง พระพิมพ์ และเหรียญ

เพื่อความสะดวกแก่การพกพาติดตัวให้เกิดความสิริมงคลสืบมาครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     โดย ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuhxEfFAwvFZ22bTf0FczWB6229LcIequtooPhzq.jpg)
นางพญา พิมพ์สังฆาฏิ

นักเลงพระเนื้อดิน ถ้าเริ่มต้นจากพระสมัยอยุธยา หลวงพ่อโต นางวัดโพธิ์ วัดบ้านกร่าง วัดตะไกร...เส้นสายลายพิมพ์ ผิวเนื้อพระ เม็ดแร่ ฯลฯ แม้ไม่เหมือน ก็ใกล้เคียง พระนางพญา พิษณุโลก เพราะยุคสมัยใกล้กัน

พระนางพญา เนื้อสีแดง องค์ในคอลัมน์วันนี้ พิมพ์สังฆาฏิ ทุกเส้นสายลายพิมพ์ ทุกตำหนิ คมชัด เห็นเค้าจมูกปากตา สวยระดับน้องๆนางสังฆาฏิองค์แชมป์ศรีนคร ของคุณสมชาย มาลาเจริญ

ด้านหลังริ้วลายมือนูนเด่นจากคราบราดำ เม็ดแร่โผล่พองาม ถือเป็นเนื้อมาตรฐานและต้องยกให้เป็นพระกรุใต้

กรุใต้ คือพระที่ขุดพบที่ลานวัดนางพญา ส่วนกรุเหนือ กรุตาปาน พบอีกฝั่งแม่น้ำน่าน กรุนี้ดินร่วนซุย สภาพผิวพระอ่อนกว่ากรุวัดนางพญาเล็กน้อย

พระพิมพ์ดี เนื้อดีสภาพนี้ อย่าเผลอคุยไม่เข้าแว่นก็ซื้อได้ พระเครื่องสมัยนี้ยังไง ก็ต้องส่อง ...ของปลอมฝีมือดูตาเปล่าว่าดี เข้าแว่นเก๊ ก็ถมไป

ในพระนางพญาทุกพิมพ์ เข่าโค้ง เข่าตรง (2 แม่พิมพ์) อกนูนใหญ่ อกนูนเล็ก สังฆาฏิ เทวดา ยังมีพิมพ์ (ใหญ่) พิเศษแขนอ่อนสุโขทัย พิมพ์พิเศษแขนอ่อนอยุธยา ตอนนี้เรียกกันว่า พิมพ์แขนบ่วง

พิมพ์ที่มีเรื่องเล่าขาน คงกระพัน หรือเหนียวสุดขั้วหัวใจ มีพิมพ์เดียว คือพิมพ์สังฆาฏิ

พ.ศ.2487 “ตรียัมปวาย” เป็นนายทหารอยู่พิษณุโลก รู้จักตาปานได้พระจากตาปาน แบ่งจากคนขุดด้วยมือที่ลานวัดนางพญา อีก 7 องค์ รวมแล้วมีพระนางพญามากกว่า 60 องค์ ตรียัมปวายเลี่ยมทองพิมพ์สังฆาฏิ เนื้อสีเขียว องค์เดียวแขวนคอ

แต่พระที่ทั้งรักทั้งหวงองค์นี้ มีเหตุให้ต้องตัดใจ ให้ญาติทางภรรยา ร.ต.ท.ยอดยิ่ง สุวรรณากร

ตำรวจโรงพักชนะสงครามรับแจ้งเหตุ “ตาควาย” คนแจวเรือจ้างท่าช้างวังหน้าก่อเหตุวิวาท ตำรวจชุดแรกไปจับแต่จับไม่ได้ ร.ต.ท.ยอดยิ่งนำตำรวจ 6 นาย ไปชุดที่สองเจรจาไม่ได้ผล ตำรวจรุกใส่ตาควายใช้ขวานฟันตำรวจกระเจิง

ตำรวจยิงปืนนัดแล้วนัดเล่า เจ็บร้องเสียงดังแต่กระสุนไม่เข้า นัดหนึ่งถูกขมับล้มพับไปประเดี๋ยวก็ลุกขึ้นสู้ต่อ

ร.ต.ท.ยอดยิ่งตัดสินใจจับมือเปล่า ตาควายฟันด้วยขวาน 4-5 แผลใหญ่ ต้องกระโดดน้ำหนีเอาชีวิตรอด ตำรวจทั้งโรงพักชนะสงครามเอาไม่อยู่ต้องส่งตำรวจโรงพักป้อมปราบไปช่วย

ตาควายสู้หมดแรงก็กระโดดลงน้ำแล้วก็ขึ้นมาสู้ใหม่ สุดท้ายก็เสร็จท่อนไม้ภารโรงโรงพัก โป้งเดียวที่ขมับสลบเหมือด

ตาควายบอบช้ำมากรักษาตัวสามเดือน เล่าให้ ร.ต.ท.ยอดยิ่งฟังภายหลังว่าความหนังเหนียวเกิดจากพระนางพญาพิมพ์สังฆาฏิที่ใส่กรอบเขาควาย (แกะด้วยมือตัวเอง) แขวนคอ “แต่พระนางพญาองค์นั้น” หายไปเสียแล้ว

เรื่องเล่าเรื่องนี้...ตรียัมปวายต้องแลกด้วยการถอดพระนางพญาสังฆาฏิเนื้อเขียว องค์ในคอให้ ร.ต.ท.ยอดยิ่ง สุวรรณากร ไป ตัวเองเลือกเอาพิมพ์สังฆาฏิเนื้อสีแดงมาแขวนคอแทน

อานุภาพนางพญาอีกทาง เชียร ธีรศานต์ ผู้รู้เรื่องพระนางพญาอีกคนบอกสั้นๆ อย่าให้เมียจะเสียเมีย จึงพอฟังได้ อานุภาพอีกด้านของพระนางพญาคือเสน่ห์มหานิยม

พลายชุมพล...นสพ.ไทยรัฐ


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuh3fdv615mBDbHqwRgtfV5TGD3le4nTXO5YnZOS.jpg)
พระสิกขี ลำพูน

ภาพพระในคอลัมน์วันนี้ วงการพระภาคเหนือรู้จักกันในชื่อ พระสิกขี ความน่าสนใจคือขุดได้ร่วมกับพระรอดวัดมหาวัน ลำพูน จึงเป็นพระโบราณอายุพันปี ขนาดน้องๆ พระเปิม

เป็นของดีมีน้อย กระนั้นในหนังสือที่ชมรมพระเครื่องเชียงใหม่ เล่มที่น้อย ไอยรา (นิพนธ์ สุขสมมโนกุล เรียบเรียง พ.ศ.2545) ยังรวบรวมภาพได้ถึง 10 องค์

ข้อสังเกตสะดุดใจ ทุกองค์ไม่เหมือนกันเลย

พระชุดลำพูนทุกองค์ เป็นพระพิมพ์ แต่พระสิกขีเป็นพระปั้น...ใครมีศรัทธาจะปั้นก็ปั้น...เค้าโครงเดียวกัน แต่เนื้อตัวหน้าตาไม่เหมือนกัน

องค์ที่เอามาขยายใหญ่เต็มหน้า (หนังสือน้อย ไอยรา) ปั้นได้งามมา เค้าหน้าแววตายิ้มอ่อนโยน เป็นศิลปะลำพูนเต็มหัวใจ ส่วนอีก 9 องค์ ทั้งหน้าตาอกเอว แต่งลวดลายอลังการ ...จนดูรกตาไป...แต่ก็ดูได้ว่า ได้อิทธิพลศิลปะลพบุรี

หลักดูพระสิกขี ข้อแรก ต้องใช้หลักเดียวกับหลวงพ่อทับ หรือหลวงพ่อแก้วพิมพ์ปั้นองค์ใดเหมือนกันทุกเส้นสาย...เป็นพระเก๊ ข้อต่อมา ดูศิลปะทุกองค์ไม่เหมือนกัน แต่เค้าโครงเดียวกัน

เนื้อนั้น ไม่ว่าสีเหลือง แดง เขียว คราบไคล เทียบกับพระรอดมหาวันได้ทุกประการ

องค์ในภาพ นวลเนื้อมองเห็นเขียวรำไร เหลือดินกรุสีน้ำตาลเข้มไว้แน่นหนา แม้ปกปิดรายละเอียดองค์พระไปบ้าง แต่ก็เป็นตัวช่วยให้ดูง่ายและคุ้มค่า ถ้านึกว่าเก็บไว้ดูเทียบเคียงกับพระราคาแพงแสนแพง...อย่างพระรอด

ชื่อพระสิกขี ชื่อนี้ใครเรียกก่อน ก่อน พ.ศ.2500 ช่วงที่การขุดหาพระรอดในวัดมหาวัน ยังเป็นงานปกติของชาวบ้าน “ตรียัมปวาย” ถ่ายภาพไว้องค์หนึ่ง ในหนังสือพระรอด พระเครื่องสกุลลำพูน (สำนักพิมพ์คลังวิทยา พ.ศ.2503)

บรรยายใต้ภาพว่า เทวรูปเนื้อผงหิน (เขียว) คราบคำ ขุดได้พร้อมพระรอดใน พ.ศ.2498

แสดงว่า ช่วงปี พ.ศ.นั้น ยังไม่มีใครตั้งชื่อ เห็นเค้าโครงองค์พระ แปลกตากว่าพระพิมพ์ธรรมดา จึงเรียกว่าเทวรูป

ชิน อยู่ดี และตรียัมปวาย เขียนถึงพระรอดหลวงหรือแม่พระรอด ในวิหารวัดมหาวันไปในทางเดียวกัน

มานิต วัลลิโภดม (ตำนานหริภุญชัย) เขียนว่า เวลานี้ที่วัดมหาวันในเมืองลำพูนมีพระพุทธรูปศิลาปางสมาธิองค์หนึ่ง ท่านั่งขัดสมาธิ หงายฝ่าพระบาทออก หน้าตักกว้าง 43 ซม. สูง 90 ซม. เรียกกันว่า พระรอดหลวง แม้จะถูกลงรักพอกปูนเสียหมด ก็เห็นเค้าลักษณะทวารวดี

จนถึงความรู้จากพระมหาวรรณ เขมจารี ในตำนานวัดมหาวันและพระรอด

สักขีของพระรอดยังปรากฏอยู่ที่ของเก่า คือพระรอดหลวง...ขุดออกมาจากพื้นดินพร้อมด้วยโบราณวัตถุอื่นๆ เช่น ศิลาจารึก...เป็นโบราณวัตถุชิ้นเดียว ที่เหลือตกค้างอยู่กระทั่งทุกวันนี้

ประโยค สักขีพระรอด พอเห็นเค้า ชื่อพระสิกขี บ้างรางๆ

เชียร ธีรศานต์ เขียนเรื่อง พระสิขี (ตามต้นฉบับ) ไว้ในหนังสือพระเครื่องสกุลลำพูน ชุดนพคุณ (อภินิหารและพระเครื่อง พ.ศ.2516) ว่า

พระสิขี เท่าที่เห็นเชื่อแน่ว่าไม่มีแม่พิมพ์ คนใดนึกอยากจะฝากฝีมือไว้ให้คนรุ่นหลังเห็นก็สร้างขึ้นทีละองค์ พระแบบนี้ตบแต่งกันงามมากเพราะชื่อที่ใช้ เป็นชื่อพระสำคัญประจำบ้านประจำเมือง คือพระสิขี

ถึงเวลาที่คุณเชียรเขียน ประโยค พระสักขีพระรอด ได้กลายเป็นชื่อพระสิกขี

ต่อมาแม้มีสร้างพระรอดจำลองแบบตามพระพุทธสิขีแล้ว แต่อิทธิพลพระรอดมีมากกว่า พระพุทธสิขี จึงกลายเป็นพระรอดหลวง ภายหลังคนทั้งหลายกลัวชื่อพระพุทธสิขีจะสาบสูญกระมังจึงสร้างพระเล็กๆ ขึ้น ใช้ชื่อพระพุทธสิขี

เรื่องราวและข้อสันนิษฐาน ของเชียร ธีรศานต์ ยังไม่กลมกลืนไปตามเหตุผลนัก แต่กระนั้นจึงพอประมาณการได้ว่า ชื่อพระสิขีหรือพระสิกขีเกิดมีเรียกขานกันด้วยประการฉะนี้...แล.

พลายชุมพล...นสพ.ไทยรัฐ


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuh3iGUqbGKkbxueJsQXF9mshUIobiyPG39KI4wC.jpg)
พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว พิมพ์ปั้น

เอ่ยชื่อ พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว แล้วต่อด้วยคำว่า “พิมพ์ปั้น” คนในวงการพระรู้ทันที “แก้ว” องค์นี้ คือ “แก้ว” วัดเครือวัลย์ จังหวัดชลบุรี ไม่ใช่หลวงพ่อแก้ววัดพวงมาลัย หลวงพ่อแก้ววัดป่าฝ้าย และอีกหลายๆ แก้ว

แต่จะบอก แก้ว วัดเครือวัลย์ วัดเดียวก็ไม่ได้ เพราะพิมพ์ปั้นที่ว่านี้มีออกทั้งจากวัดเครือวัลย์ เรียกกันว่ารุ่นแลกซุง และที่ออกจากวัดปากทะเล อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี

ความรู้จากหนังสือพระเครื่องยอดนิยมเมืองเพชรบุรี (พิมพ์แจกเป็นรางวัลในงานประกวดพระเครื่อง ที่พันธุ์ทิพย์พลาซ่า พ.ศ.2554) หลวงพ่อแก้ว เกิด พ.ศ.2385 ต.บางแก้ว อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี บวชที่วัดพระทรง จำพรรษาวัดปากทะเล และธุดงค์ยาวไปถึงชลบุรี ปักหลักจนเป็นสมภารที่วัดเครือวัลย์

คนรุ่นเก่าเล่าให้ลูกหลานฟัง เมื่อหลวงพ่อแก้วสร้างกุฏิสร้างศาลา โยมที่มีกำลังศรัทธาหาซุงมาถวาย ท่านก็ให้พระปิดตาองค์หนึ่ง พระรุ่นเดียวกัน เมื่อท่านกลับไปเยี่ยมญาติเมืองเพชรท่านก็แจกจ่ายกลายเป็นที่มาของหลวงพ่อแก้วพิมพ์ปั้น

ทำไม จึงเรียกพิมพ์ปั้น
ร.ศ.นิพัทธ์ จิตรประสงค์ อธิบายปิดท้ายเล่ม หนังสืออาณาจักรพระปิดมหาอุตม์ (โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ.2536) ว่า พิมพ์ปั้นลอยองค์...ส่วนมากจะเป็นพระเนื้อผง เมื่อนำเอามาบดตำเข้ากันจนดีแล้ว จึงได้นำเอามาปั้นด้วยมือทีละองค์ แต่ละองค์จะมีขนาดและรายละเอียดแม้ฝีมือเดียวกัน คล้ายกัน แต่จะไม่เหมือนกันเลย

พิมพ์ปั้น หลวงพ่อแก้ว ส่วนมากนิยมปั้นด้วยเนื้อผงคลุกรัก แล้วแกะสลักอย่างคร่าวๆ พอเป็นเค้าให้รู้ว่าเป็นรูปพระปิดตาเท่านั้น

ในหนังสืออาจารย์นิพัทธ์ มีภาพพระปิดตาพิมพ์ปั้นให้ดู 6 องค์ องค์ที่ 6 พิมพ์บายศรี 4 หน้า ทุกองค์แตกต่างกันทั้งฝีมือปั้นทั้งสีนวลเหลือง น้ำตาล น้ำตาลเข้ม ถึงดำ เนื้อละเอียดถึงหยาบทุกองค์คลุกรัก แต่มีองค์จุ่มรักปิดทององค์เดียว

พระปิดตาพิมพ์ปั้นองค์ในภาพ เล่นกันเป็นวัดปากทะเล เพชรบุรี (เจ้าของคนเพชรบุรี) เนื้อคลุกรักออกเป็นสีน้ำตาล ส่วนนูนผ่านมือจับบ้าง พอมองเห็นชิ้นเนื้อรักแทรกในรอยแยกรอยยุบ ซอกลึก เห็นเป็นสีนวลขาวปนน้ำตาลแห้งสนิทนวลตา

แบบฟอร์มองค์นี้ มีคล้ายๆหลายองค์ แต่องค์นี้แปลกตากว่า ตรงที่คนปั้นตั้งใจให้สัณฐานออกกลม เหมือนลูกอม จึงให้พื้นที่ส่วนพระบาท... เหลือนิดเดียว

หนังสืออาจารย์นิพัทธ์ รวบรวมพระแท้ผ่านวงการ ผ่านงานประกวด เอาไว้หลายหลวงพ่อหลายแม่พิมพ์

แต่หนังสือพระปิดตาเล่มแรกของวงการคือ ทำเนียบพระปิดตา คุณอุตสาหะ ศิริวัฒน์ พิมพ์ ปี 2521 ความลับที่เคยดำมืด ของคนรักพระปิดตาหลายคนก็เริ่มกระจ่าง พระปิดตาองค์ดังๆ ผิวพรรณเนื้อหาเป็นอย่างไรได้ดูกันเต็มตา

คนที่เคยเล่นแบบสะเปะสะปะ ก็เริ่มจับหลักได้ เริ่มเล่นกันเป็นมาตรฐาน

พระปิดตานั้นเชื่อกันมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ตอนขุนแผนยกทัพไปตีเชียงใหม่ มีคำกลอนบรรยายถึงตรีเพชรกล้า ทหารเอกไว้ตอนหนึ่ง “แขนขวาสักรงเป็นองค์นารายณ์ แขนซ้ายสักชาดราชสีห์ ขาซ้ายขวาสักหมีมีกำลัง สักอุระรูปพระโมคคัลลาน์ พระควัมปิดตานั้นสักหลัง”

อย่างน้อยก็ได้รู้ว่า พระปิดตา (พระควัม) นั้น ตั้งใจมีไว้ป้องกันหอกแหลนหลาวมีดไม้ที่แทงมาทางหลัง

พระควัมบดี...เป็นลูกเศรษฐีรุ่นเดียวกับ “ยสะกุลบุตร” ที่เจอความวุ่นวายทางโลกแล้วเดินบ่น “ที่นี่ขัดข้องหนอ ที่นี่วุ่นวายหนอ” แล้วเจอพระพุทธเจ้า...เมื่อไปบวชเป็นอรหันต์รุ่นพระยสะแล้ว ความหล่อก็เป็นเหตุให้มีสาวๆ ตามไปวุ่นวาย

ท่านจึงอธิษฐานร่างกายให้อ้วนเตี้ยพุงพลุ้ย เพื่อให้สาวๆหนี

เรื่องนี้เข้าทำนองเดียวกับเรื่องพระมหากัจจายนะ คนรุ่นหลังจำลองรูปท่านเป็นอ้วนพุงพลุ้ยแล้วก็พัฒนามาเป็นพระปิดตา เป็นสัญลักษณ์ว่า ท่านปิดทวารทั้ง 9 ตาหูจมูก ปากและกาย...ไม่ยินดียินร้าย เรื่องรักโลภโกรธหลง ในทางโลกอีกแล้ว

แต่คนรักพระปิดตากลับหันไปเชื่อว่าพระปิดตามีพลานุภาพไปทางลาภผลและเสน่ห์มหานิยม ถ้าเป็นชายสาวใดเปิดตาเห็นเป็นต้องหลงรักใคร่ไม่ลืมหูไม่ลืมตาเลยทีเดียว.
พลายชุมพล...นสพ.ไทยรัฐ  width=320 height=210


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuhlo31STmDnhw8WvvLGsN5MsEfIpgMR1gXcf2KL.jpg)
พระคงดำ ลำพูน

ในจำนวนพระลำพูน พระรอด พระลือ พระเลี่ยง พระเปิม ฯลฯ และพระคงนั้นมีหลายสี สีเหลือง แดง ขาว เขียว ส่วนสีดำ เพิ่งยอมรับกันในระยะหลัง

ที่มาของสี ทฤษฎีคุณเชียร ธีรศานต์ เกิดจากการเผา 5 ขั้น ขั้นที่ 1 ความร้อนขั้นเกรียม ได้พระสีเทาหม่นปนดำ หรือสีดำ ขั้นที่ 2 ความร้อนขั้นอิฐสุก ได้พระสีเหลืองนวล ขั้นที่ 3 ความร้อนขั้นอิฐสุกดี ได้พระสีแดงเข้มหรือแดงปนเหลืองเข้ม

ขั้นที่ 4 ความร้อนขั้นเผาจาน พระสีมอยเขียวมอ หรือสีหินลับมีดโกน ขั้นที่ 5 ความร้อนขั้นเนื้อละลาย พระสีเขียวเข้ม

คุณเชียรบอกว่าราวปี พ.ศ.2500 ระหว่างการขุดหาพระรอด มีผู้ขุดได้พระรอดสีเทาหม่นสององค์ แต่เมื่อขึ้นจากดินสภาพของเนื้อพระยุ่ยเปื่อยรักษาสภาพองค์พระไว้ไม่ได้

ในขณะที่เมื่อมีการพบพระคงสีดำ สมัยที่คุณเชียร เขียนตำรา ก็ยังพบแค่สีกระดำกระด่าง คือดำปนสีดินเทา...วงการเรียก “เนื้อผ่าน” หลังยุคคุณเชียร พระสกุลลำพูนนิยมแพร่หลาย พระคงสีดำสนิททั้งองค์เริ่มปรากฏโฉมหลายองค์

คนเล่นพระเนื้อดินคุ้นตา พระเนื้อมาตรฐานกลาง สีเหลืองอ่อน เหลืองเข้ม ฯลฯ นั้น ส่องให้ดีๆ จะเจอลายเนื้อ เหลือง เขียว แดง ไม่ว่าจะเป็นเม็ดขนุน กรุทุ่งเศรษฐี หรือนางพญา พิษณุโลก

พระเนื้อดินนุ่มละเอียด ที่ถูกใช้ติดตัวมีเหงื่อไคล...ส่วนที่สึกช้ำ เรียกกัน “เนื้อมะขามเปียก” คุณมนัส โอภากุล ใช้คำเรียกแตกต่าง “ผิวน้ำผึ้ง” นี่ก็เป็นอีกจุดสังเกต พระเนื้อดินแท้ ดูง่าย

แต่ถ้าเป็นพระเนื้อสีดำ...ไม่ว่าพระอายุพันปี อย่างพระคงหรือพระอายุร้อยปี พระกริ่งคลองตะเคียน ความดำ ความมัน หาจุดสังเกตยาก ต้องดูคราบไคลไปจนถึงตำหนิพิมพ์จากพระองค์ครู เป็นตัวช่วย

พระคงดำองค์ในคอลัมน์วันนี้เจ้าของไม่มีวิชาแก่กล้า เห็นพิมพ์ดี เนื้อดี นวลดินกรุเหลืองอ่อนประปราย ราคาไม่แพงก็เก็บไว้หลายสิบปี ต่อมาเมื่อเห็นภาพพระคงดำในหนังสือหลายเล่มก็สะดุดใจ หยิบมาเทียบก็ใกล้เคียงแต่ยังไม่แน่ใจ

โดยพื้นฐาน พระคงสีทั่วไป ไม่ว่ากรุเก่า กรุใหม่ (แตกกรุ ใต้ฐานชุกชี โบสถ์วัดพระคงฤาษี ปี พ.ศ.2518) นักเล่นพระรุ่นเล็กผ่านมือกันหลายๆ องค์ โดยไม่ต้องพึ่งตาเซียน

แต่กับพระคงดำยังตัดสินไม่ได้ จนเมื่อได้วิชาจากหนังสือเล่ม ดิน ชิน ผง วัตถุมงคลของแผ่นดิน (กองบัญชาการตำรวจนครบาล จัดพิมพ์ในงานประกวดพระเครื่อง พ.ศ.2556) คุณศุภชัย เรืองสรร งามศิริ ชี้ “ลิ่ม” ตำหนิพิมพ์ ตรงก้นพระคง ให้เป็นหมุดหมาย พระคงแท้ต้องมี

หยิบพระคงดำองค์นี้ออกมาดูก็เจอตำหนิพิมพ์ตรงกัน

นี่คือตัวช่วยสำคัญ ที่ตัดสินได้ มีพระคงดำ ลำพูนแท้ ในมือไว้หลายปี

เรื่องตำหนิ พิมพ์ สำหรับผม เชื่อ แต่เชื่อในฐานะ “ตัวช่วย” ไว้ร่วมพิจารณา มีพระแท้องค์ครูมากมายที่ไม่มีตำหนิพิมพ์ ตำหนิตรงนี้ไม่มีแต่ตรงอื่นก็มี ดูประกอบกับเนื้อหา คราบไคลและธรรมชาติ ใช้ปัญหาและเหตุผลอื่นๆ ประกอบกันไป

เชื่อตำหนิพิมพ์อย่างเดียว อาจเสียของดีแต่ไม่เชื่อเสียเลยก็อาจเจอของปลอม

อีกความรู้ที่ต้องติดตามสดับตรับฟังจากคนในวงการคือค่านิยมเรื่องสี น.นที เขียนไว้ในหนังสือรวมภาพและเกร็ดประวัติพระเครื่องเครื่องราง เล่มปี พ.ศ.2552 ว่า ราคาพระคง เรียงลำดับตามความน้อยความมาก ความหายากหาง่าย

ดำ แดง ขาว เขียว และเหลือง

น.นทีเล่าว่า ก่อนปี พ.ศ.2550 พยัพ คำพันธุ์ เคยขึ้นเหนือไปเช่าพระคงสีแดงจากคหบดีเชียงใหม่ ในราคาสะท้านเมือง 6 แสนบาท และประกาศว่าถ้าจะออกต่อก็ต้องถึง 1 ล้านบาท

เรื่องเล่านี้ชี้ว่า พระคงสีแดงแพงมากๆ ราคาเป็นรองก็แต่พระคงสีดำ เท่านั้น

สีเหลืองมีมากกว่าราคาจึงถูกกว่า (ยกเว้นองค์เหลืองมีหน้าตา ซึ่งขึ้นล้านไปนานปี) พระสภาพใกล้เคียงสีเหลือง 20 องค์ จึงจะซื้อ พระคงดำ ลำพูนได้หนึ่งองค์ นี่คือความยิ่งยงของพระคงดำ เมืองลำพูน ที่ควรจะรู้ไว้ทั่วกัน.
พลายชุมพล...นสพ.ไทยรัฐ 


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuhlw7Ae0lNoX81Oog3x22dPEErZufNi3ShUfu3x.jpg)
เจดีย์ พิมพ์เขื่อง

สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ทรงเจดีย์องค์นี้ ...สภาพสึกช้ำแต่ความคมของเส้นสังฆาฏิ สองเส้นขนาน และเส้นแยกใต้รักแร้

ลำพระบาทแบบสมาธิราบ แยกสองส่วนเห็นเป็นเค้ารางๆ รวมเส้นสายลายพิมพ์คุ้นตา พอให้นึกถึงทรงเจดีย์องค์เจ๊แจ๋ว องค์ที่ยกย่องเป็นองค์จักรพรรดิ

ดูพระจากภาพถ่าย แม่พิมพ์พระอาจไม่มีอะไรต่างกันนัก แต่ประเด็นอยู่ที่ “ขนาด” ขนาดองค์จริงทรงเจดีย์องค์นี้ เขื่องและใหญ่เท่ากับพิมพ์ใหญ่ ที่ “ตรียัมปวาย” เรียกว่า พิมพ์เขื่อง (วัดจากเส้นซุ้มฐานชั้นล่าง 3.3 ซม. วัดส่วนสูง จากเส้นซุ้มล่างถึงยอดซุ้มบน 3.6 ซม.)

ภาพถ่ายที่หาดูได้จากหนังสือภาพพระเครื่อง ไม่ชี้ชัด “ขนาด เขื่อง ใหญ่ ย่อม สันทัด” เหมือนพระองค์จริง

ในหัวข้อมูลสูตรสัญลักษณ์ทางพิมพ์ทรง หน้า 271 ปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่อง เล่มพระสมเด็จ พิมพ์ครั้งที่ 6 พ.ศ.2520 ตรียัมปวายเขียนไว้ว่า “พิมพ์ทรงเจดีย์แบบพิมพ์เขื่อง มีสัณฐานองค์พระปฏิมาเขื่องกว่าของพิมพ์ทรงพระประธานเป็นส่วนมาก”

ยึดหลัก “ตรียัมปวาย” ดูแม่พิมพ์แล้ว ก็ดูเนื้อหา ทรงเจดีย์องค์นี้ เนื้อละเอียดนุ่มนวล ส่วนนูนหนาที่สึกช้ำเพราะการใช้ให้เงาสว่างลึก มวลสารประปรายเทียบได้กับ “เนื้อเกสรดอกไม้” ส่วนลึกลงในพื้นผนัง ผิวแป้งโรยพิมพ์หม่นคล้ำสว่างตา ด้านหลังแม้เป็นหลังเรียบแต่ในซอกในหลุมยังติดเนื้อรักเก่าบางแผ่นใหญ่ บางแผ่นเล็ก เล็กมากๆ ส่องให้ดีจะเจอเม็ดรักปิดทอง ขนาดเท่าปลายเข็มหมุด ทุกเส้นถูกที่ถูกทาง ช่วยให้ตัดสินได้ เป็นพระแท้ดูง่าย หลักดูพระ เนื้อใช่ พิมพ์ใช่...ก็แค่นี้

เจตนาในการขอยืมทรงเจดีย์พิมพ์เขื่ององค์นี้มาเป็น “องค์ครู” เพราะได้ข่าวมีการจัดนิทรรศการหลวงวิจารณ์เจียระไน ในโรงแรมใหญ่ คนที่ไปดูกระซิบมา มีของเก่าๆ กระทั่งไม้เท้า ที่คนจัดคุยว่าเป็นสมบัติของท่าน

ไม้เท้าท่อนนั้นสลักเสลาลวดลาย ติดเพชรติดพลอยสวยงาม จุดสนใจอยู่ที่ปุ่มปลายไม้เท้าติดพระกริ่งพิมพ์เดียวกับกริ่งปวเรศวัดบวรฯ บังเอิญคนไปดูเป็นเซียนพระกริ่ง ดูแป๊บเดียว ก็บอกว่า “ฝีมือตาสวน” แสดงว่า เป็นปวเรศปลอม

ธุรกิจพระปลอมวันนี้ ก้าวหน้าสร้างประวัติ เพิ่งขุดพบจากที่วัดโน้น วัดนั้น วัดที่อยู่ในเส้นทางชีวิต สมเด็จพุฒาจารย์โตวัดระฆัง จึงไม่แปลกที่มีการสร้างประวัติหลวงวิจารณ์เจียระไน ช่างทองราชสำนักสมัย ร.4 ผู้แกะแม่พิมพ์สมเด็จทั้งวัดระฆัง วัดบางขุนพรหม มาให้รำลึกอีกครั้ง

ในตำรา “ตรียัมปวาย” บอกว่า แรกสมเด็จพุฒาจารย์โตสร้างพระ เนื้อปูนผสมก็ไม่ได้ที่ แม่พิมพ์ก็ยังไม่สวย จนเมื่อหลวงวิจารณ์เจียระไน ช่างทองหลวงราชสำนักมาแนะนำให้ใช้น้ำมันตังอิ้วผสมปูนทำให้เนื้อพระแน่นเหนียว ไม่แตกร้าว

แล้วก็ยังแกะพิมพ์ พิมพ์ใหญ่ ทรงเจดีย์ ฐานแซม เกศบัวตูม ปรกโพธิ์ มาถวายให้สมเด็จโตใช้เป็นแม่พิมพ์มาตรฐาน วงการเล่นหากันถึงวันนี้

เรื่องหลวงวิจารณ์เจียระไน “ตรียัมปวาย” เล่าไว้สั้นๆ จึงเป็นช่องว่าง ให้พวกหนึ่งได้โอกาส

“เติม” เรื่องใหม่ สร้างเรื่องให้น่าเลื่อมใส แน่นอน เป้าหมายก็อยู่ที่ การขาย?

การขายพระสมเด็จ ตอนนี้มีหลายวิธี กระทั่งวิธีโฆษณาว่าใช้เครื่องมือวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ (ซึ่งยังไม่มีจริง) การันตีอายุ โฆษณาขายเป็นสมเด็จวัดระฆังในหน้าหนังสือพิมพ์

วงการพระเครื่องวันนี้ต้องติดตามทุกฝีก้าว พระสมเด็จองค์สวยแท้ยังยั่วลูกค้าเศรษฐีไม่ได้ ต้อง “เติม” ประวัติสร้างเรื่อง เคยเป็นของใคร ตกทอดไปที่ไหนขายได้ราคากว่า กลับกัน ทำพระปลอมฝีมือก็แต่งเรื่องเล่าให้น่าเลื่อมใส

สำหรับเซียนผู้รู้จริงเขาไม่สนใจฟังเรื่องแต่งจากใคร ถูกตาราคาซื้อได้ ก็ซื้อ

และชื่อชั้นเซียนเหล่านี้ ก็จะถูกใช้ให้ลูกค้าที่เปลี่ยนมือซื้อขายต่อๆ กันไป เป็นส่วนหนึ่งของประวัติพระองค์ราคาแพง

ส่วนคนที่มีความเชื่อความมั่นใจ เลือกพระให้ตัวเองและเพื่อนพ้องที่เชื่อขึ้นคอใช้ นั่นเป็นเรื่องของคุณค่า ไม่ใช่เรื่องของมูลค่าราคาจริงอยู่ที่การซื้อการขายในกลไกตลาด ซึ่งแน่นอนมีเซียนน้อยเซียนใหญ่กำกับ.


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuhk8pshxbthbWsscBfqkItYpLL4eBjmckxpmyn2.jpg)
พระรอดเขียว พิมพ์ใหญ่
รั้งหนึ่งนานมาแล้ว (ราว พ.ศ.2514) สิงห์คะนองนาเชื่อมั่นในฝีมือ อ่านตำราพระรอดของครูตรียัมปวายจนขึ้นใจ ถือพระรอดเขียวองค์หนึ่งไปให้ครูดูถึงบ้านหลังวัดกัลยาณ์ ฝั่งธน

ครูส่องดูแป๊บเดียวก็วาง แล้วสอนว่า “เจ้าหนู พระรอดนี่น่ะนะ พอขึ้นจากดิน คนที่ได้ไม่เป็นเจ้าสัวก็เจ้าเมืองไม่ถึงมือเด็กวัดหรือสามล้อ...” โห! นี่คือคำสอนให้รู้จักเจียมกลาหัว ที่จำฝังใจ

ตำราเล่มพระรอด ของครูตรียัมปวาย อธิบายได้แต่เนื้อหาด้านทฤษฎี และที่มา แต่พอถึงภาพถ่าย ก็แค่ภาพเล็กๆขาวดำ ช่วยให้จำเค้าๆ ส่วนเรื่องเนื้อหา คราบรา ต้องใช้จินตนาการเติม

ก่อนหน้าในปี พ.ศ.2510 เชียร ธีรศานต์ ถ่ายรูปพระรอดราว 200-300 องค์ เทียบเคียงดู ก็พบความแตกต่างในเส้นสายลายพิมพ์และตำหนิของพระรอด 5 พิมพ์ จึงเขียนคู่มือศึกษาพระรอดมหาวัน พระซุ้มกอทุ่งเศรษฐี ฯลฯ ขึ้นมา 1 เล่ม

หนังสือพิมพ์ด้วยกระดาษปรู๊ฟ มีภาพขาวดำไม่คมชัด ใครสนใจ คุณเชียรถ่ายรูปพระรอด 5 พิมพ์ คมชัด ขายเพื่อให้ประกอบการศึกษาพระรอด อีก 1 หนึ่งชุด

สนามพระตอนนั้น อยู่ข้างวิหารโพธิ์ลังกา วัดมหาธาตุ ตอบรับฮือฮา ใช้เป็นหลักเล่นพระรอด 5 พิมพ์

เซียนรุ่นใหม่ ให้ความสำคัญกับตำหนิพิมพ์ หลักเดียวกับหลักการดูเหรียญ ห้าแม่พิมพ์มีตำหนิไม่เหมือนกัน แต่โปรดเข้าใจ พระปลอมรุ่นใหม่มีตำหนิพิมพ์ครบครัน พระรอดแท้นั้น เมื่อพิมพ์ใช่ เนื้อพระก็ต้องใช่

ไม่เพียงปฏิวัติหลักแม่พิมพ์ คุณเชียรยังให้ทฤษฎีการดูเนื้อพระ เพราะเนื้อดินขณะเข้าเตาเผาได้ความร้อนไม่เท่ากัน 1 ความร้อนขั้นเกรียม 2 ความร้อนขั้นอิฐสุก 3 ความร้อนขั้นอิฐสุกดี 4 ความร้อนขั้นเผาจาน และ 5 ความร้อนขั้นเนื้อละลาย

คุณเชียรว่า “เนื้อพระรอดอยู่ระหว่างความ ร้อนขั้น 2–5 แต่เนื้อขั้น 3–4 มากกว่าเนื้ออื่น”

รู้หลักการเผา เข้าใจผิวพระตึงเรียบหรือหยาบมีผลให้สีพระต่างกัน ยังต้องเข้าใจอีกว่าเนื้อพระที่ร้อนน้อยร้อนมากนั้นทำปฏิกิริยากับคราบหรือรา ต่างกัน

หลักดูเนื้อพระรอดอีกข้อ คุณเชียรสอนให้รู้จัก “ผิวไฟ”

พระเผาใหม่ ผิวนอกจะมีสีที่เกิดจากความร้อนสีสด แต่เลื่อมพรายสะดุดตา ในความเลื่อมพรายนั้น คล้ายจะมีสีรุ้งปรากฏอยู่น้อยๆ ผิวไฟจะติดอยู่นาน จนกว่าผิวนอกนี้จะอ่อนล้า น้ำปนดินแทรกซึมเข้าไป ทำลายสีไฟให้หมดไปได้

คำว่า พระเก่าเนื้อแห้ง ก็หมายถึงผิวไฟถูกทำลายหมดแล้ว

ดูผิวพระพอเป็นแล้ว ยังต้องระลึกว่า พระที่กำลังดูเป็นพระเนื้อขนาดไหน

1.ถ้าเป็นพระเนื้ออิฐ สีเหลืองปนเทาเล็กน้อย ในการฝังดินเป็นพันปี เนื้อนี้จะซึมน้ำรอบๆ องค์พระ จนกระทั่งผิวเปื่อยยุ่ย ถ้าไม่ล้างขี้กรุออกจะเห็นขี้กรุเกรอะกรัง ถ้าเอาขี้กรุหรือราดำออกก็ต้องเสียเนื้อผิว
2.เนื้อแดงจัด การเสียผิวสภาพเช่นเดียวกับสีอิฐ
3.เนื้อเหลืองปนเขียว ผิวละเอียด เนื้อนี้แข็งแกร่งยากแก่การที่ธรรมชาติจะทำลายผิวได้ ขี้กรุจับไม่สู้สนิท มักจะล้างขี้กรุออกหมด
4.เนื้อเขียวหินลับมีดโกน บางคนเรียกเนื้อมอย สภาพคงเป็นเช่นพระรอดพิมพ์ใหญ่ เนื้อเขียวองค์ในภาพ เนื้อนี้เป็นเนื้อถูกไฟแก่จนเริ่มละลาย ผิวจะตึงงามแกร่งมากน้ำซึมไม่ได้ ขี้กรุราดำจะมีน้อย

เนื้อเขียวแบบนี้ มักจะมีคราบกรุสีคล้ายน้ำสนิมเหล็กเกาะฟูอยู่บนผิว

(คนละเรื่องกับพระเนื้อเขียวผสมแดง ที่เกิดจากเนื้อสุกและละลายไม่เท่ากัน)

5.เนื้อเขียว เขียวแก่คล้ำดังสีหินครก ผิวจะย่นเพราะเนื้อละลายไหลเข้าอุดช่องว่าง น้ำเข้าไปทำลายผิวไม่ได้ ขี้กรุราดำไม่ค่อยติด พระเนื้อเขียวเข้ม ถ้างดงามก็จะรักษาความงามไว้ได้เต็มที่

เหลือบตาไปดูภาพพระรอดองค์ในคอลัมน์ อีกครั้ง พระรอดองค์นี้ มีคราบกรุติดชัดเจนที่ผนังโพธิ์

คุณเชียรอธิบาย ในดินที่มีน้ำซึมผ่าน จะมีน้ำชนิดหนึ่งมีตะกอนคล้ายสนิมเหล็ก คนภาคเหนือเรียก “น้ำฮาก”

คราบกรุแบบนี้นักปลอมพระก็ทำ แต่ยังห่างไกลของจริง คราบสนิมเหล็กถ้ามีในพระ องค์ไหน ช่วยให้ตัดสินพระแท้ได้ประการหนึ่ง.
พลายชุมพล...นสพ.ไทยรัฐ 

(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuqt5LMT80Xf6BJeEl57clQoAIBROndTsErgCc6T.jpg)
ขุนแผน ห้าเหลี่ยม อกเล็ก กรุบ้านกร่าง

“ขุนแผนบ้านกร่าง” เป็นคำเรียกรวมๆ พระพิมพ์เนื้อดินเผา ศิลปะอยุธยา พบจากกรุวัดบ้านกร่าง อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี มนัส โอภากุล เขียนไว้ในหนังสือพระเครื่องเมืองสุพรรณ มีด้วยกันถึง 39 พิมพ์

พิมพ์ค่อนเขื่องที่ใช้คำ “ขุนแผน” นำหน้า... ห้าเหลี่ยมอกใหญ่ ห้าเหลี่ยมอกเล็ก ทรงพลใหญ่ ทรงพลเล็ก ซุ้มเหลือบ พิมพ์ต่อมา ใช้คำนำหน้าพลาย พลายเดี่ยว พระประธาน (หน้าแก่-หน้าหนุ่ม) ซุ้มเส้นคู่ หน้าฤาษี ใบมะยม ก้างปลา

พลายคู่ นักเล่นรุ่น พ.ศ.2500 เรียกพิมพ์พลายเพชร พลายบัว มีอีกหลายพิมพ์

องค์ในคอลัมน์ เป็นขุนแผนพิมพ์ห้าเหลี่ยมอกเล็ก สภาพสมบูรณ์ มีหูตาคิ้วคาง เกือบทุกเส้นสายลายพิมพ์ ละม้ายพิมพ์ห้าเหลี่ยมอกใหญ่ นักเล่นไม่สันทัด อ่านพิมพ์พลาดบ่อยๆ

ข้อสังเกตง่ายๆ พิมพ์ห้าเหลี่ยมอกใหญ่ ปลายพระเกศชนทะลุซุ้ม พิมพ์ห้าเหลี่ยมอกเล็กปลายพระเกศแค่จรดซุ้ม

แต่ไม่ว่าจะเป็นขุนแผนพิมพ์อกเล็กหรืออกใหญ่ สมัยนี้สมัยที่ขุนแผนบ้านกร่างราคาหลักแสน องค์สวยมีหูตาหลายๆ แสน ของปลอมฝีมือพัฒนา ขนาดปาดคอเซียน ขอแค่เป็นขุนแผนบ้านกร่างของแท้ก็น่าจะพอ

ขุนแผนบ้านกร่างองค์ในภาพสีลาน เนื้อหยาบปานกลาง ผ้านวลดินบางๆ เป็นฉากหลัง ขับสีเนื้อเข้มให้เห็นเส้นสายเด่นชัดขึ้น ส่องดูเนื้อจะพบเมล็ดแร่เล็กใหญ่ สามสี ดำ ขาวแดง ประปราย

ด้านหลังปรากฏ “ร่อง” ที่เกิดจากเมล็ดทรายหลุด อาจารย์มนัส โอภากุล เรียก “หลุมว่านหลุด” สอง-สามรอย

“หลุมว่านหลุด” นี่เป็นทีเด็ดเคล็ดลับ

เป็นเครื่องหมาย “ การันตี” ความเก่า พระขุนแผนบ้านกร่างของแท้ ตั้งใจส่องให้ดี มีทุกองค์

ความที่เนื้อพระหยาบ ผสมเมล็ดทราย

เกิดสภาพ “ฟ่าม-ฟ่าว” เป็นโพรงอากาศภายใน เมื่อเอาพระแช่น้ำร้อน ที่จริงควรเป็นน้ำอุ่น จะเกิดพรายน้ำพุ่งออกมาเป็นสายคล้ายท่อออกซิเจนในตู้ปลา

รอจนสายพรายน้ำหยุด หยิบพระขึ้น พระบ้านกร่างเก่าแท้ น้ำจะแห้งระเหิดง่ายๆ ถ้าเป็นพระปลอม เนื้อเก่าไม่พอ จะอุ้มน้ำเอาไว้ นอกจากไม่เกิดพรายน้ำพุ่ง ยังอุ้มน้ำเป็นตุ่มกลมติดองค์พระ เอาขึ้นจากน้ำเป็นนานน้ำก็ยังไม่แห้ง

บททดสอบที่คุณมนัส โอภากุล ชี้แนะ ใช้การได้ในสมัยก่อน พระปลอมสมัยใหม่ทำโพรงอากาศในเนื้อ น้ำพุ่งเป็นสายได้ แห้งเร็วไม่แพ้กัน ลงท้ายก็ต้องใช้สายตาพิจารณาดูองค์ประกอบหลักอื่นๆ

เมล็ดแร่ ครบทุกสี หลุมว่านหลุดมีรารักสีดำเหมือนขนกาน้ำ และทั่งฝ้านวลดินบางๆ ก็ยังเป็นตัวช่วยที่ดี

ถ้าไม่มีพื้นฐาน ไม่มั่นใจในประสบการณ์ อยากได้พระขุนแผนบ้านกร่างสักองค์ ขอแนะนำให้ “พึ่งเซียน” สู้ราคาตลาดของเขาให้ได้ เลือกเอาพิมพ์นิยมน้อย พลายเดี่ยว หรือพลายคู่ตัด สภาพพองามราคาหลักหมื่นกลางๆ

ไม่แพงเกินไป กับการได้พระเครื่องชั้นดี คุ้มตัว

ราว พ.ศ.2512 ขุนแผนพิมพ์ห้าเหลี่ยมอกใหญ่ องค์หนึ่ง เลี่ยมทอง 6 สลึง ฝีมือเฮียเก๊า กาญจนศิลป์ น้องนายทหารขอยืมไป ให้เพื่อนตายแขวนคอไปเป็นนักรบรุ่นจงอางศึกในลาว

สองปีต่อมา เพื่อนของน้องประกาศคำขาด ยังไงก็ไม่คืน ขอคืนเป็นตัวเงิน เหตุเพราะรอดชีวิตมาได้ ขณะเพื่อนร่วมสงคราม ตายไปกว่า 30 คน เจ้าของพระปฏิเสธเงิน ขอพระคืน เรื่องจบลง เมื่อไม่เอาเงินก็ไม่ได้พระคืน

สิ่งที่ได้คืนคือความมั่นใจในพลานุภาพพระขุนแผนบ้านกร่างเพิ่มมากขึ้น

ใครจะตั้งชื่อ “ขุนแผน” ให้พระกรุวัดบ้านกร่างนั้นวันนี้ไม่สำคัญแล้ว เพราะชื่อ “ขุนแผน” ดึงดูดให้เคลิ้มไปในทางเสน่ห์มหานิยม หนุ่มๆ ที่ซาบซึ้งในบทขุนแผน หรือพ่อพลาย พลายแก้ว พลายงาม หรือพลายชุมพล ชอบพระชุดนี้เหลือหลาย

เขาว่ากันว่าชายใดที่แขวนขุนแผนบ้านกร่างในคอ มักมีผู้หญิงหลายคน เรื่องนี้เท็จจริงแค่ไหน ไปหาขุนแผนแขวนคอพิสูจน์ด้วยตัวเอง.
พลายชุมพล นสพ.ไทยรัฐ  



(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuq7VkY35pEdBeo0O875k6UF6dGvJAqkNqt5viY3.jpg)
สีเนื้อ หลวงพ่อแก้ว

จดจำฝังใจตั้งแต่วัยรุ่น เมื่อได้ดูหลวงพ่อแก้วพิมพ์ใหญ่หลังแบบวัดเครือวัลย์ สมัยนั้นเรียกวัดบางปลาสร้อย องค์มาตรฐานของหลวงพ่อมีน วัดปากอ่าวบางตะบูน หลวงพ่อแก้วแท้ต้องเนื้อสีกะลา

ฟังแล้วได้คิดว่า เนื้อสีอื่น...ไม่ใช่

ปี พ.ศ.นั้น สมเด็จวัดระฆังทรงเจดีย์ องค์สวยของคุณปิยะ ถาวโร วงการเรียก “เซียนเปีย” ผ่านงานประกวดวัดเพชรสมุทรวรวิหาร นายแบงก์ราชบุรีเช่าไป 3 พัน แต่หลวงพ่อแก้วองค์อาจารย์มีน ราคาตอนนั้น 2 หมื่น

ปี 2522 คุณฮกเจ็ง แซ่ตั้ง เซียนใหญ่เพชรบุรี เช่ามาราคา 3.5 แสน ไล่เลี่ยกับการเช่าวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ จากคุณสนานกฤษณเศรณี มา 6.5 แสน ราคาหลวงพ่อแก้วกับสมเด็จโตผกผันไล่กันไป

สององค์นี้ประกวดได้ที่ 1 งานเพชรบุรี คุณฮกเจ็งตาย สมเด็จวัดระฆังถูกซื้อกลับเข้ากรุง 9.5 แสน

ข่าวหลวงพ่อแก้วหายไป แต่ตอนไปทำข่าวกำนันช้อง ผมเคยได้ดู จำได้ว่าเนื้อสีกะลาสภาพใกล้กับองค์อาจารย์มีน ปี 2526 ได้ดูอีกองค์ของคุณวิวัฒน์ เรืองพรสวัสดิ์ ที่ศูนย์พันเลิศหน้าวัดมหรรณพ์เนื้อกะลาเหมือนกัน

ย้ำความรู้เดิม พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว ไม่ว่าวัดเครือวัลย์ ชลบุรี หรือวัดปากทะเล เพชรบุรี เนื้อสีอื่นไม่มี

สามสิบปีต่อมา หนังสือภาพพระเครื่องทยอยกันออกมาให้ความรู้เพิ่ม เนื้อหลวงพ่อแก้วที่ว่าสีกะลานั้นเกิดจากสีเดิมของเนื้อนวลเหลืองปนน้ำตาลประสานกับเยื่อเนื้อรัก เนื้อนี้เรียกเนื้อจุ่มรัก

บางองค์ ที่เห็นผิวและเนื้อในค่อนไปทางดำ ในการทำพระต่อมาๆ หลวงพ่อท่านเอาน้ำรักผสมกับเนื้อพระ เป็นที่มาของเนื้อ “คลุกรัก” เนื้อนี้เมื่อลงรักแล้ว ก็ยิ่งเพิ่มความดำ ส่องให้ดีๆ จะเห็นสีดำสองชั้น ดำผิวเนื้อ ดำเนื้อรัก

รักหลวงพ่อแก้ว เซียนใช้หลักเดียวกับรักสมเด็จวัดระฆัง ถ้าเป็นรักจากเมืองจีนเรียกรักน้ำเกลี้ยง เนื้อสีแดงอมน้ำตาล ถ้าเป็นรักเมืองไทยสีดำอย่างเดียว อายุรักสองวัดห่างกันไม่มากนัก

หาพระราคาถูกกว่า เช่น หลวงพ่อโต นางพญาวัดโพธิ์ ดูรักเก่าทองเก่าให้คุ้นตา อ่านรักเก่าทองเก่าหลวงพ่อแก้วให้ออก จดจำพิมพ์หลวงพ่อแก้วให้แม่น บุญมาวาสนามี โอกาสได้หลวงพ่อแก้วแท้ก็มาถึงได้ไม่ยาก

เหลือบดูหลวงพ่อแก้วพิมพ์ใหญ่หลังแบบองค์ในคอลัมน์วันนี้ ถ้าเห็นภาพสีรักเท่าทองเก่า ถึงสมัย เหมือนองค์หนึ่ง ของคุณวิชัย ในหนังสือเล่มคิง เพาเวอร์ ที่ใกล้เคียงมากน่าจะเป็นสีเนื้อ องค์คุณวิชัย ใครดูก็สะดุดตา เพราะสีเนื้อไม่ใช่สีกะลา สีดำ สีน้ำตาล แต่เป็นสีน้ำตาลออกทางสีเทา

เอาล่ะซี นี่น่าจะเป็นความรู้ใหม่ เนื้อหลวงพ่อแก้วออกสีเทาก็มี

องค์ในคอลัมน์วันนี้ เจ้าของเป็นคนนอกวงการ ถือมาหลายสิบปีไม่มั่นใจ เพราะสีเนื้อออกทางสีเทาอ่อน ภาษาชาวเรือตังเกเรียก “หมอกอ่อน” เกรนเนื้อละเอียดกว่า

แต่ที่เทียบเคียงแล้วเหมือนมากก็คือรอยย่นรอยย้วยของเนื้อรักที่ยังเหลือในซอกองค์พระ

ในปื้นรัก ด้านหลังแบบแถวฐานพระ เนื้อรักส่วนที่เสียดสีจนบางมองเห็นเป็นสีแดง เข้าทฤษฎีรักสีดำเพราะหนารักสีแดงเพราะบาง พอดี

เซียนใหญ่พกวิชาดูพระหลวงพ่อแก้วขาด กล้าซื้อในราคาแพง มีน้อยคน เซียนน้อย ที่วิ่งตามหลังก็มักลังเล

หลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ พิมพ์ใหญ่ ที่ผ่านมือเซียน ถ่ายรูปมาให้ดูเป็นตัวอย่าง มีหลายสีหลายเนื้อ รวมแล้วยังไม่มากกว่า 20 องค์ พอๆ กับกริ่งปวเรศ วัดบวรฯ

ยึดหลักดูเนื้อสีเดียวก็ไม่ได้ ยึดหลักรักเก่าทองเก่าก็ไม่พอ ต้องดูทุกอย่างรวมกัน เนื้อดี รักดี พิมพ์ดี

แต่ถ้าจะซื้อราคาแพง ก็ต้องยอมซื้อผ่านเซียนใหญ่ เพียงแต่ต้องแน่ใจว่า เงินมีพอ หลวงพ่อแก้ว พิมพ์ใหญ่ สภาพนี้ถ้าได้มาในราคา 20 ล้าน เศรษฐีด้วยกันก็จะหลุดปาก ถูกมาก ซื้อได้ยังไง!
พลายชุมพล นสพ.ไทยรัฐ  



(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuq7YRRiTYhKEqWnWmTTvsLTV31OMs8mdqpQS9hU.jpg)
องค์ประกอบพระสวย

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่องค์นี้ ด้วยสายตาผู้ชำนาญ พิมพ์ถูก เนื้อใช่ ปื้นรักที่เหลือ เยื่อรักที่ฉาบไล้ผิวพระ ฯลฯ หลักฐานที่เป็นตัวช่วยครบครัน ทั้งด้านหน้าด้านหลังมองผ่านเลยความเป็นพระแท้ไปได้โดยไม่มีข้อสงสัย

ประเด็นการพิจารณาที่ดูทันทีก็รู้ว่า เป็นพระสวย  คำถาม สวยขนาดไหน และองค์ประกอบความสวยมีอะไรบ้าง

นึกถึงพิมพ์ใหญ่วัดระฆัง องค์ดัง ที่ใช้องค์ครู เริ่มแต่องค์ขุนศรี องค์ลุงพุฒ องค์ครูเอื้อ องค์เสี่ยดม แม้คนละแม่พิมพ์ แต่ทุกองค์ติดแม่พิมพ์ออกมาคมชัด

ความคมชัดของพิมพ์ใหญ่ด้วยกัน เริ่มวัดกันที่พระพักตร์ พิมพ์ใหญ่ยังไม่ปรากฏองค์มีหน้าตา องค์ที่ชัดมากก็คงเป็นองค์ที่เห็น

เส้นหูซ้ายขวา แต่ส่วนใหญ่ติดแค่ต้นหู

ต่อมาก็คือที่อกองค์ลุงพุฒ กลางอกเห็นร่องรางเค้าสังฆาฏิ องค์เสี่ยดมเห็นเป็นปื้นสั้นๆ จากไหล่มาถึงใต้ราวนม องค์ขุนศรี องค์ครูเอื้อ ร่องกลางพระอุระไม่มี แต่ที่ติดชัดเจน เด่นสะดุดตาก็คือพระเพลา สองพระบาทแยกออกจากกันชัดเจน ตั้งแต่ปลายพระเพลาซ้าย ยกสูง ลาดราบลงต่ำไปถึงปลายพระบาท

จุดสิ้นสุดปลายพระบาทซ้าย อยู่ในแนวตรงกับข้อศอกขวา

เตือนกันไว้ จุดสังเกตพระสวย...ตรงนี้ พระปลอม ออกมาท้าตาเซียน นานเต็มทีแล้ว

ไล่ระดับต่ำลงมาถึงฐานชั้นแรก เส้นเรียวคม โอนอ่อนขนานรับแนวพระบาท คมขวานฐานสิงห์ ชั้นที่สอง เส้นคมเหมือนปลายมีด จนถึงฐานชั้นที่สาม องค์ที่ติดชัดมาก เห็นเส้นขอบบนและล่าง แต่ไม่ชัดเจนเหมือนพิมพ์เส้นด้าย

พิมพ์ใหญ่องค์ในคอลัมน์วันนี้ มีสิ่งพิเศษที่ยืนยันความคมชัดกว่าหลายองค์ ตรงที่ติดเส้นแซม กลางระหว่างฐานชั้นที่หนึ่งและฐานชั้นที่สองแปลกตาก็ตรงที่ถ้าติดชัดปกติ ควรจะติดสองเส้น แต่องค์นี้ติดเส้นเดียว

อย่าลืมบทเรียนเดิม แม่พิมพ์พระสมเด็จวัดระฆังทุกองค์ หลวงวิจารเจียระไน แกะแม่พิมพ์ไว้คมลึกทุกมิติ หน้าตาคมชัด สังฆาฏิ การซ้อนพระบาท และเส้นแซม ทุกองค์ถ้าไม่ยุบหาย สองเส้นจะมีให้เห็นเหมือนพิมพ์ฐานแซม

ดูไปที่เส้นซุ้ม ติดเต็มพอดีๆ ยังไม่หนีนิยาม “หวายผ่า” ส่วนที่โค้งเอียงซ้ายพองาม ประกอบกับการตัดกรอบประณีตบรรจง ตัดพอดีเส้นกรอบทั้งสี่ด้าน

อาจารย์ตรียัมปวาย ท่านใช้คำบรรยายสภาพตรงนี้ว่า “สมภาคงาม”

ใครมีหนังสือสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ เล่มที่สปิริตจัดพิมพ์ รวมองค์ดังไว้ 140 องค์ เทียบเคียงองค์ที่ “คมชัด” ในระดับองค์ครู อยู่ไม่เกิน 10 องค์

ถ้าไม่ตั้งอคติ องค์นี้ไม่ผ่านวงการ ไม่ผ่านมือเซียน ดูกันด้วยใจเป็นธรรม ผมขอให้องค์น้องใหม่องค์นี้ เข้าไปรวมด้วยองค์หนึ่ง

นี่ว่ากันถึงความสวยคมที่เด่นชัดด้านหน้าแต่ถ้าดูด้านหลังถึงวันนี้ก็ยังต้องยอมยกให้องค์ขุนศรี องค์ลุงพุฒ องค์ครูเอื้อ เป็นที่หนึ่ง สัญลักษณ์ด้านหลังสามองค์นั้น สวยตามธรรมชาติ จับใจ

ด้านหลังพิมพ์ใหญ่องค์ในคอลัมน์ วันนี้ ดูไม่ผุดผาดสะอาดตาเพราะมีปื้นรัก หนาบางสลับกันบดบัง

เจ้าของพระจงใจให้ดูสภาพเดิมๆ เพราะหากจะล้างรัก ชำระผิวเนื้อให้สะอาด ริ้วรอยสัญลักษณ์ กาบหมาก สังขยา ผสมกันไป ก็จะโผล่ให้เห็น

นานปีจะมีพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ สภาพสวยคมหน้าใหม่ จะถูกนิมนต์มาให้ดูเป็นองค์ครูสักองค์ มีโอกาสแล้วก็ดูให้เต็มตา ดูแล้วจะเข้าใจเองว่าพระสมเด็จวัดระฆังแท้นั้นเป็นอย่างนี้เอง.
พลายชุมพล นสพ.ไทยรัฐ  


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuq3sSuZELIKGh4xbKkyJsej5CS0eaJq5BY9kc9h.jpg)
พระพิมพ์จิตรลดา

เมื่อพระพิมพ์ฝีพระหัตถ์ขององค์พระประมุขของชาติ พระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 แพร่หลาย ชาวบ้านเรียกกันหลายชื่อพระพิมพ์กำลังแผ่นดิน พระพิมพ์จิตรลดา สมเด็จหลวงพ่อจิตรลดา ผู้ใกล้ชิดเคยยินว่ามีพระราชประสงค์ให้เรียกพระพิมพ์จิตรลดาเท่านั้น

นิตยสารสปริต ฉบับเดือน พ.ย.-ธ.ค. พ.ศ.2546 นำเสนอเรื่องพระพิมพ์จิตรลดาว่า

สืบเนื่องจาก พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำริให้นายไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์ ข้าราชการกองหัตถศิลป์ กรมศิลปากร ผู้ปั้นหุ่นพระพุทธปฏิมา พระพุทธนวราชบพิตร เข้ามาในพระราชฐาน พระตำหนักจิตรลดา แกะแม่พิมพ์พระพิมพ์จิตรลดา ทรงตรวจสอบแล้วแก้ไขจนเป็นที่พอพระทัย ได้พระพิมพ์ปางนั่งสมาธิราบ พระบาทขวาทับพระบาทซ้าย ประดับเหนือบัวบาน บน 5 กลีบ ล่าง 4 กลีบ (จำนวนเท่ารัชกาลที่ 9) รูปทรงสามเหลี่ยมหน้าจั่ว แบ่งเป็นสองแม่พิมพ์

พิมพ์ใหญ่ กว้าง 2 ซม. สูง 3 ซม. พิมพ์เล็กแกะแม่พิมพ์ทีหลัง มีพระราชประสงค์พระราชทานให้เด็กๆ กว้าง 1.2 ซม. สูง 1.9 ซม.

มวลสารประกอบด้วยผงมงคลศักดิ์สิทธิ์ วัตถุมงคลจากจังหวัดต่างๆ พวงมาลัยดอกไม้สด ที่ประชาชนถวายระหว่างเสด็จพระราชดำเนินเปลี่ยนเครื่องทรงพระแก้วมรกต เส้นพระเจ้า ดอกไม้แห้งจากมาลัยที่แขวนพระมหาเศวตรฉัตร และด้ามพระขรรค์ชัยศรี ในพระราชพิธีฉัตรมงคลสีที่ขูดจากผ้าใบที่ทรงเขียนภาพฝีพระหัตถ์ ฯลฯ

ทุกองค์ทรงทำด้วยฝีพระหัตถ์ มีเพียงเจ้าพนักงานหนึ่งคนคอยถวายพระสุธารส และคอยหยิบสิ่งของถวาย เริ่มแต่การถอดแม่พิมพ์ ผสมมวลสาร เทลงแม่พิมพ์ ตกแต่งองค์พระขอบข้างพระให้เรียบร้อย ทำในช่วงเวลาดึกหลังทรงพระอักษร

การผสมวัตถุมงคล จะทรงผสมให้พอดี ที่จะพิมพ์ให้หมดในแต่ละครั้ง

พระพิมพ์จิตรลดาไม่มีพิธีพุทธาภิเษก เช่น พระเครื่อง เหรียญ และวัตถุมงคลอื่น ทรงอัญเชิญพระพิมพ์ด้วยพระราชหฤทัยอันมั่นคงในทศพิธราชธรรม

พระที่พิมพ์เสร็จแล้วจะพระราชทานให้เป็นรายบุคคลไม่เลือกชั้นวรรณะ ข้าราชบริพาร นักการเมือง นายทหาร นายตำรวจ คนขับรถ คนทำสวน แม่ครัว และทหารที่ออกรบในสมรภูมิต่างๆ

ขณะพระราชทานทรงมีพระกระแสรับสั่งให้ประพฤติปฏิบัติคุณงามความดีอยู่ในศีลในธรรมยึดมั่นในอำนาจพุทธคุณ และสุดท้ายจะทรงกำชับให้เอาทองเปลวปิดที่ด้านหลังองค์พระ

นัยของกระแสรับสั่งนี้ คือขอให้อย่าทำความดีแบบเอาหน้า

ทุกคนที่ได้รับพระราชทานพระพิมพ์จิตรลดาจากพระหัตถ์ ไม่นานก็จะมีใบประกาศนียบัตร (ใบกำกับองค์พระ) เป็นเอกสารส่วนพระองค์ ที่เจ้าหน้าที่สำนักพระราชวังจะแจ้งให้มารับภายหลัง

พระพิมพ์จิตรดลา แม้จะมีแค่สองพิมพ์ แต่สภาพเนื้อและผิวพระแต่ละปีจะไม่เหมือนกันทีเดียว ตั้งแต่ปี 2508 ถึงปี 2513 จำนวนสร้างรวมกัน ผู้รู้บอกว่าไม่เกิน 3 พันองค์

แม้พระพิมพ์จิตรลดาเป็นของสูง ของส่วนพระองค์ ผู้รับพระราชทานมักไม่ปริปากบอกใคร แต่เวลาที่ผ่านมา เมื่อเป็นที่รู้จักและต้องการ ก็มีการเปลี่ยนมือซื้อขายกันในราคาแพงในหมู่นักนิยมพระชั้นสูง

องค์ที่ติดแม่พิมพ์ชัดเจนงดงาม พิมพ์ 2513 ขึ้นปกสปริต ระบุชื่อเจ้าของและมูลค่า 2.8 ล้านบาท

กว่าจะได้พระพิมพ์จิตรลดาแท้แต่ละองค์ นอกจากใช้เงินก้อนใหญ่แล้วยังต้องใช้ปัญญาในการตรวจสอบพระแท้ ใบกำกับองค์พระ และหาหลักประกันความมั่นใจจากคนขาย

ที่เห็นๆวางกันตามแผงพระทั่วไป เป็นของปลอมทั้งนั้น พระแท้เป็นของสูง จึงมักอยู่กับคนชั้นสูง รู้จักตัวเองเป็นคนธรรมดาสามัญ ก็ควรเจียมใจ อย่าสนใจไขว่คว้าเลย.
พลายชุมพล นสพ.ไทยรัฐ  


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOurCi5LnGH5aftey2sPvUiBStWsi9pIxm8V2sC9L.jpg)
ลายงาสกังกะโลก

พระสมเด็จวัดระฆัง เนื้อแตกลายงาและแตกสังกะโลกนั้น ของแท้มีน้อยนัก ของปลอมฝีมือใกล้เคียงมีมาก แต่สำหรับผู้ที่มีประสบการณ์ก็ยังแยกแยะได้ องค์ไหนเก๊แท้

ภาพด้านหน้าพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ องค์ในคอลัมน์วันนี้ วงการเรียกเนื้อแตกลายงา ด้านหลังมาตรฐานคือไม่แตกลายงา เต็มไปด้วยริ้วรอยธรรมชาติแบบหลังวัดระฆังทั่วไป

ครู “ตรียัมปวาย” อธิบายไว้ว่า การแตกลายงาเป็นลวดลายธรรมชาติของเนื้อพระสมเด็จ ซึ่งเป็นเนื้อปูนปั้นและจัดเป็นสุนทรียะทางเนื้อ ที่มีคุณค่ามาก และปรากฏเป็นส่วนน้อย

สำหรับเนื้อที่ผ่านการลงรักเก่ามาแล้ว และปรากฏเฉพาะของวัดระฆังเท่านั้น

มูลกรณีการแตกลายงา เกี่ยวพันกับปัจจัย 5 ประการ

1.การลงรักเก่า ให้ถือเป็นกฎตายตัว การแตกลายงา จะเกิดขึ้นเฉพาะเนื้อที่ผ่านการลงรักเก่ามาแล้ว

เหตุที่เกิดลายงาอย่างจัด เพราะรักดำมีสัณฐานหนากว่ารักน้ำเกลี้ยง เนื้อรักแน่นเหนียวกว่า จับเนื้อพระแน่นหนา ในขณะที่เนื้อพระยังไม่แห้งสนิท ทำให้ฟองอากาศคายตัวออกมาได้ยากกว่า ปฏิกิริยาแรงดันภายในจึงมากกว่า

2.ปฏิกิริยาภายใน ในโอกาสที่เนื้อพระยังไม่แห้งสนิทนั้น ผิวภายนอกย่อมจะแข็งตัวใกล้จะแห้ง แต่ภายในยังมีความชื้น รวมทั้งน้ำและน้ำมันตังอิ๊ว เป็นตัวถ่วงให้แห้งช้า

ดังนั้น การที่เนื้อถูกลงรัก โดยที่เนื้อรักมีความแน่นทึบและแห้งช้ามาก เนื้อพระดูดซึมส่วนที่เป็นน้ำของรักเข้าไว้อีก ฟองอากาศจากปฏิกิริยาปูนเดือดภายในเนื้อ หาทางระเหิดออกมาไม่ถนัด เนื่องจากมีรักมาฉาบยาผิวเนื้อ จึงทำให้เกิดแรงดันภายในเนื้อ

เป็นผลให้เกิดรอยร้าวเป็นเกล็ดๆ ตลอดบริเวณผิวเนื้อด้านหน้า คือการแตกลายงา

3.การยุบตัวของเนื้อ ขณะเนื้อยุบตัวควบแน่น เพื่อการแห้งสนิท หลังละอองความชื้นคายตัว พร้อมกับการเกิดแรงดันภายใน ขณะที่เนื้อรักที่ฉาบผิวเนื้อ ก็มีอัตราการยุบตัวแห้งเหมือนเนื้อ แต่ใช้เวลามากกว่า จึงทำให้เกิดแรงดึงในทิศทางต่างๆ

4.ความแกร่งของเนื้อ ส่วนผสมเนื้อที่เป็นปูนขาวเป็นส่วนผสมที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาปูนเดือดกับน้ำ เป็นมวลสารที่ทำให้เกิดการยุบตัวมากหรือน้อย ถ้าเป็นเนื้อแก่ปูนขาวจะเกิดปฏิกิริยาปูนเดือดรุนแรง การยุบตัวเมื่อแห้งสนิทก็มีมาก ทั้งสองกรณีทำให้เกิดการแตกลายงาอย่างจัด

ดังนั้น พระเนื้อปูนแกร่งเนื้อขนมตุ้บตั้บที่ผ่านการลงรักเก่าน้ำดำย่อมจะแตกลายงาอย่างจัดที่สุด

แต่ถ้าเนื้อปูนนุ่ม มีส่วนผสมปูนขาวน้อย แม้จะลงรักเก่าน้ำดำก็จะแตกลายงาอย่างอ่อน และถ้าลงรักน้ำเกลี้ยงก็เพียงคล้ายจะแตกลายงา เห็นเป็นลายตื้นๆรางๆ คล้ายลายนกไข่ปรอด

5.เป็นกฎอีกข้อหนึ่ง การแตกลายงาจะเกิดขึ้นเฉพาะด้านหน้า สำหรับด้านหลังจะไม่ปรากฏลายงาเป็นอันขาด

ครูตรียัมปวายอธิบายย้ำ ปกติการวางพระจะต้องหงายด้านหน้า ผิวพื้นด้านหน้าจึงถูกแรงดันภายใน ในขณะที่ด้านหลังไม่ได้รับแรงดันนั้น การแตกลายงาจึงไม่เกิด

แต่กฎนี้คนละเรื่องกับกรณี “ริ้วระแหง” ด้านหลัง ที่เป็นปฏิกิริยาจากการผสมเนื้อกับน้ำมันไม่พอดี เป็นกรณีที่คล้ายกับ “การแตกสังกะโลก” ที่ด้านหน้า

การแตกสังกะโลก รอยแตกไม่มีเนื้อรักเข้าไปแทรกต่างจากการแตกลายงา เนื้อรักจะเข้าไปแทรกไล้อยู่ในทุกริ้วรอย

ทบทวนหลักครู ส่องไป คิดไป ทำความเข้าใจ ไม่ช้าปัญญาจะเกิดตามมา บุญมาวาสนามี พระสมเด็จวัดระฆังไม่ว่าเนื้อแตกลายงา หรือไม่แตกลายงาท่านอาจจะมาโปรดถึงมือสักองค์
พลายชุมพล นสพ.ไทยรัฐ  

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/86823141574859_1449509586_3614_3619_3632_2_1_.jpg) (http://www.sookjaipic.com/images_upload/35293232401211_14495095471449509670l_1_.jpg)
หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ

เมื่อเอ่ยนาม "หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ" คงไม่มีใครในภาคตะวันออกที่ไม่รู้จัก ชื่อเสียงของท่านโด่งดังพร้อมกับหลวงพ่อจาด วัดบางกระเบา หลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม และหลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก ในนาม "จาด จง คง อี๋"

พระครูวรเวทมุนี หรือที่รู้จักกันทั่วไปในนามหลวงพ่ออี๋ เจ้าอาวาสวัดสัตหีบ จ.ชลบุรี พระเกจิผู้โด่งดังในสมัยสงครามอินโดจีนและสงครามโลกครั้งที่ 2

วัตถุมงคลที่ท่านสร้างแจกจ่ายแก่เหล่าทหารหาญล้วนทรงพุทธคุณปรากฏเป็นที่ยำเกรงของอริราชศัตรู ท่านยังเป็นพระเกจิผู้อุทิศตนเสริมสร้างพระพุทธศาสนาและพัฒนาชุมชน ผู้สร้างวัด โรงเรียน ห้องสมุด ฯลฯ

เป็นที่เคารพศรัทธาของสาธุชนและทหารเรือแถบสัตหีบมาตั้งแต่อดีต เปรียบเสมือน "เทพเจ้าแห่งภาคตะวันออก" ในสมัยนั้น ชื่อของท่านยังคงจารึกในความทรงจำของชาวเมืองสัตหีบและพุทธศาสนิกชนมาสืบถึงปัจจุบัน

นามเดิมว่า อี๋ เป็นชาวจังหวัดชลบุรีโดยกำเนิด เกิดเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.2408 ที่บ้านตำบลสัตหีบ กิ่งอำเภอสัตหีบ บิดา-มารดา ชื่อ นายขำ-นางเอียง ทองขำ

ในวัยเด็กนับเป็นเด็กที่มีความเฉลียวฉลาดเกินวัย และมีน้ำใจงามชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เป็นนิจ เมื่ออายุครบบวชได้อุปสมบทที่วัดอ่างศิลานอก ซึ่งบัดนี้ได้ยุบรวมเข้าเป็นวัดอ่างศิลาวัดเดียว  โดยมี พระอาจารย์จั่น จันทโส วัดเสม็ด เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์ทิม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์แดง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "พุทธสโร"

หลวงพ่ออี๋มีความใฝ่ใจในการธุดงควัตร ยึดความสันโดษ เมื่อถึงหน้าออกพรรษาท่านก็จะเริ่มธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพร ที่ใดมีอาจารย์ที่มีชื่อเสียงท่านก็จะเข้าฝากตัวเป็นศิษย์ศึกษาวิชาการต่างๆ พระอาจารย์ของท่านนั้นมีมากมาย อาทิ พระอาจารย์แดง วัดอ่างศิลา, พระอาจารย์จั่น แห่งวัดเสม็ด และหลวงพ่อปาน วัดบางเหี้ย เป็นต้น

หลวงพ่อก็สามารถเรียนรู้ในทุกวิทยาการได้อย่างเชี่ยวชาญ นับว่าท่านเป็นพระเกจิรูปหนึ่งที่มีความชำนาญในด้านสมถวิปัสสนาธุระและมีฌานสมาบัติสูงส่งในสมัยนั้น และไม่ว่าท่านจะธุดงค์ไปแห่งใดท่านก็มักเมตตาช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากหรือป่วยไข้อยู่เสมอ พร้อมเผยแผ่หลักธรรมคำสอนแก่สาธุชนจนกระทั่งชื่อเสียงท่านระบือไกล

คราหนึ่ง เมื่อหลวงพ่ออี๋ได้ออกธุดงค์มา ถึงอ่าวสัตหีบ เห็นว่าเป็นบริเวณที่สงบเงียบเหมาะแก่การปฏิบัติธรรม จึงปักกลด ณ สถานที่นั้น บรรดาสาธุชนทั้งหลายที่ได้มานมัสการกราบไหว้ ต่างเลื่อมใสศรัทธาม

กอปรกับต้องการสร้างวัดเพื่อให้มีศาสนสถานไว้ประกอบศาสนกิจต่างๆ หลวงพ่ออี๋จึงได้ตกลงใจสร้างวัด โดยมีชาวบ้านและลูกศิษย์ลูกหาร่วมแรงร่วมใจกันคนละไม้คนละมือจนกระทั่งสำเร็จสมประสงค์

คือ "วัดสัตหีบ" หรือที่เรียกว่า "วัด หลวงพ่ออี๋" มาจนทุกวันนี้ โดยท่านดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสรูปแรก

นอกจากนี้ หลวงพ่ออี๋ยังให้ความสำคัญในเรื่องการศึกษาเป็นอย่างมาก ท่านได้สร้างโรงเรียนประชาบาล 1 แห่ง ชื่อ "โรงเรียนบ้านสัตหีบ" ต่อมาย้ายมาตั้งที่ถนนบ้านนา ใช้ชื่อว่า "โรงเรียนบ้านนา" ส่วนอาคารเรียนเดิมชื่อ "ศาลาธรรมประสพ" ปัจจุบันคือ "ห้องสมุดของวัดสัตหีบ"

มรณภาพวันที่ 20 กันยายน พ.ศ.2489

สร้างพระเครื่องรางต่างๆ ไว้มากมาย ทั้งปลัดขิก ตะกรุด เสื้อยันต์ เหรียญพระปิดตา "พระสาม" และ "พระสี่" (พรหมสี่หน้า) ซึ่งล้วนสร้างประสบการณ์เป็นที่ปรากฏเลื่องลือในด้านแคล้วคลาด คงกระพันชาตรี ค้าขาย และเมตตามหานิยม ครบครัน

สำหรับปลัดขิกนั้น เรียกว่ามีชื่อเสียงพอๆ กับ หลวงพ่อเหลือ แปดริ้ว ทีเดียว แต่ที่ขึ้นอันดับยอดนิยมต้องยกให้ "เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก ปี 2473"

เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่ออี๋ รุ่นแรก สร้างในปี พ.ศ.2473 เนื่องด้วยทางวัดสัตหีบได้กำหนดหล่อพระพุทธรูปพระประธานประจำพระอุโบสถ คณะศิษย์จึงได้ขออนุญาตหลวงพ่อจัดสร้างเหรียญรูปเหมือนขึ้นเป็นครั้งแรก เพื่อแจกเป็นที่ระลึกแก่ผู้มีจิตศรัทธาร่วมบริจาคปัจจัย

โดยจัดสร้างเป็น 2 พิมพ์ คือ พิมพ์รูปไข่ สำหรับผู้ชาย และพิมพ์พุ่มข้าวบิณฑ์ สำหรับผู้หญิง มีเนื้อทองคำ นาก เงิน และทองแดง

ปัจจุบันเหรียญรูปเหมือนหลวงพ่ออี๋ รุ่นแรก พิมพ์รูปไข่ เป็นเหรียญที่ได้รับความนิยมสูงมาก ลักษณะเป็นเหรียญปั๊ม แบบหูเชื่อม ด้านหน้า เป็นรูปเหมือนหลวงพ่ออี๋นั่งสมาธิเต็มองค์ เหนือศีรษะเป็นตัวอุณาโลม และมีอักขระขอม "อุ มะ อะ"

ข้างแขนทั้งสองมีอักษรไทยเขียนว่า "พระอุปัชฌาย์อี๋" และ "วัดสัตหีบ" ใต้อาสนะแกะเป็นรูปดอกจันทน์ ด้านหลังเป็นยันต์สีซ้อนกัน ภายในบรรจุตัวเฑาะว์โค้งรอบขอบเหรียญเขียนอักษรไทยว่า "ที่ระฤก ในงานหล่อพระพุทธรูป พ.ศ.2473"

เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่ออี๋ รุ่นแรกนับเป็นเหรียญเก่าที่หายากยิ่ง และมีการทำเทียมกันมานานมาก

ดังนั้นจะหาของแท้ต้องใช้ความชำนาญสูงทีเดียวครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/59784382333358_1.jpg)
หลวงพ่อห่วง วัดท่าใน พระเกจิชื่อดังนครปฐม

ถ้ากล่าวถึงพระเกจิอาจารย์ชื่อดังแห่งเมืองนครปฐม นาม "หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม" จะเป็นหนึ่งในพระเกจิอาจารย์ที่ทุกคนเคารพเลื่อมใสและลูกศิษย์ลูกหามากมาย ด้วยเมตตาบารมีและพุทธคุณแห่งวัตถุมงคลเป็นที่กล่าวขวัญเลื่องลือ แต่มีพระเกจิอาจารย์รูปหนึ่งที่หลวงพ่อเงินให้ความเคารพนับถืออย่างมาก ถึงกับออกปากว่า "เก่งกว่าท่านมากนัก" และจะเรียกขานว่า "หลวงพี่" มาโดยตลอด

นอกจากนี้ ท่านมักกล่าวกับผู้ที่เดินทางไปขอวัตถุมงคลกับท่านเสมอว่า "คุณเลยของดีมาเสียแล้ว หลวงพ่อห่วง วัดท่าใน นั่นแหละ ของดีของจริง ไปเอาที่นั่นเถอะโยม" พระเกจิรูปนั้นก็คือพระครูสิริวุฒาจารย์หรือหลวงพ่อห่วง วัดท่าใน จ.นครปฐม

ย้อนไปสมัยยังหนุ่มแน่น พระเกจิ 3 รูปจะออกธุดงค์ร่วมกันเสมอทุกปีมิได้ขาด ประกอบด้วย หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม, หลวงพ่อห่วง วัดท่าใน และหลวงพ่อเต๋ คงทอง วัดสามง่าม ครั้งหนึ่งขณะที่เดิน ธุดงค์ผ่านเข้าไปในป่าดงดิบแถบกาญจนบุรี ไปพบกระทิงโทนตัวหนึ่ง มันไล่ขวิดเข้าทำร้าย หลวงพ่อเงินและหลวงพ่อเต๋ได้เดินหลบไป แต่หลวงพ่อห่วงกลับไม่หลบ ยังคงยืนภาวนาพระคาถาอยู่ตรงที่เดิม เมื่อเจ้ากระทิงโทนวิ่งเข้าใส่ไล่ขวิดก็เป็นที่น่าอัศจรรย์ที่มันขวิดไปไม่ถึงตัวท่าน คงขวิดได้แค่ดินตรงหน้าท่านเท่านั้น จนฝุ่นตลบอบอวลไปทั่ว หลังจากขวิดได้สักพักมันก็แผดเสียงร้องคำรามแล้ววิ่งหนีไป ...

หลวงพ่อห่วงเป็นชาวนครปฐมโดยกำเนิด เกิดที่ อ.สามพราน เมื่อวันเสาร์ที่ 19 กันยายน ปีพ.ศ.2428 อายุได้ 22 ปี อุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดทรงคนอง จ.นครปฐม มีหลวงพ่อรุ่ง เป็นพระอุปัชฌาย์, หลวงพ่อมี เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และหลวงพ่อแจ่ม เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายา "สุวณฺโณ"

เป็นพระภิกษุที่เคร่งครัดในวัตรปฏิบัติ ถือสมถะ รักสันโดษ และใฝ่ใจศึกษาพระธรรมวินัยและวิปัสสนาธุระจนแตกฉาน เมื่อถึงช่วงออกพรรษาท่านมักจะออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ แสวงหาที่สงบ เพื่อปลีกวิเวกและปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ท่านได้เดินทางไปฝากตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อหรุ่น วัดช้างเผือก อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม พระอาจารย์รุกขมูลชื่อดัง

พรรษาที่ 6 มาปักกลดที่บริเวณวัดท่าใน ซึ่งขณะนั้นชำรุดทรุดโทรมมาก ชาวบ้านเห็นวัตรปฏิบัติแล้วเกิดความเลื่อมใสศรัทธา พร้อมใจกันอาราธนาท่านให้จำพรรษาที่วัดท่าใน เพื่อเป็นกำลังสำคัญในการบูรณปฏิสังขรณ์วัด ซึ่งนอกเหนือจากพัฒนาและบำรุงเสนาสนะต่างๆ ภายในวัดให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นตามลำดับแล้ว ท่านยังคงปฏิบัติกิจสงฆ์อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง สั่งสอนธรรมะ แนะนำช่วยเหลือผู้เดือดร้อน เป็นที่เคารพเลื่อมใสของชาวบ้านและพื้นที่ใกล้เคียง

จนปีพ.ศ.2475 ท่านได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดท่าใน และสมณศักดิ์สุดท้ายได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตร ที่พระครูสิริวุฒาจารย์ ท่านมรณภาพในปีพ.ศ.2506 สิริอายุรวม 75 ปี พรรษาที่ 56 พระราชทานเพลิงศพวันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2507

วัตถุมงคลที่ท่านสร้างมีมากมายหลายแบบ ทั้งตะกรุดโทน ด้ายมงคล พระพิมพ์ผงเกสร และเหรียญรูปเหมือน ว่ากันว่าการปลุกเสกวัตถุมงคลของท่านนั้นฉมังนัก อย่าง "พระผงเกสร" เมื่อท่านตากพระแห้งสนิทแล้วก็จะนำไปใส่ในบาตรที่มีน้ำเต็มขอบบาตรและนั่งบริกรรมปลุกเสก จนพระลอยขึ้นมาเหนือน้ำจึงจะใช้ได้ องค์ไหนที่จมถือเป็นพระเสีย พระเครื่องของท่านจึงเปี่ยมด้วยพุทธานุภาพเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้บูชา ทั้งด้านเมตตามหานิยม แคล้วคลาด และคงกระพันชาตรี เป็นที่หวงแหนยิ่งนัก ประการสำคัญเมื่อท่านจะมอบวัตถุมงคลให้ใครท่านจะพิจารณาอย่างมากและสำทับด้วยว่า "มึงอย่าไปเที่ยวปล้นเขานะ"

ปัจจุบันวัตถุมงคลของท่านหาดูค่อนข้างยากเอามากๆ ที่พอจะเห็นได้อยู่ก็จะเป็น "เหรียญรูปเหมือน" ซึ่งมีทั้งหมด 3 รุ่น และรุ่นที่ได้รับความนิยมมากที่สุด คือ "เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก" ที่สร้างในปีพ.ศ.2499 โดยลูกศิษย์เป็นผู้สร้างถวาย เนื่องในงานฉลองสมณศักดิ์ จำนวนประมาณ 500 เหรียญ โดยส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อเงิน เนื้อทองแดงรมดำมีบ้างแต่น้อยมาก

เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อห่วง รุ่นแรก ปี 2499 ลักษณะเป็นเหรียญปั๊ม ทรงเสมาคว่ำ หูในตัว ด้านหน้าเป็นรูปเหมือนหลวงพ่อห่วงครึ่งองค์ หน้าตรง มีอักษรไทยระบุชื่อ "หลวงพ่อห่วง" ตกแต่งโดยรอบด้วยลายกนก ด้านหลังเป็นหลังเรียบ ตรงกลางเป็น "ยันต์กระต่ายสามขา" ซึ่งเป็นยันต์ด้านคงกระพันชาตรีซ้อนกัน 2 ยันต์ โดยรอบเป็นอักขระขอมอ่านว่า "นะ มะ อะ อุ" ยอดบนเป็น "อุณาโลม" ด้านล่างเป็นอักขระขอมว่า "นะ อุ ทะ" ครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/64732291508052_3.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/28597614044944_2.jpg)
ยอดเหรียญพระเกจิเมืองเพชร เหรียญหลวงปู่ชิต วัดมหาธาตุ

เมืองเพชรบุรี ที่ได้รับสมญาว่า "เมืองพระ" ใช่ว่าจะมีเพียงพระกรุเก่าที่เป็นที่เคารพศรัทธาและนิยมกันอย่างกว้างขวางเท่านั้น พระเกจิอาจารย์แห่งเมืองเพชรบุรีก็มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่ศรัทธาอยู่หลายต่อหลายรูป อาทิ หลวงพ่อตัด วัดชายนา, หลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ และ หลวงพ่อทองศุข วัดโตนดหลวง เป็นต้น พระเกจิเมืองเพชรที่จะกล่าวถึงในฉบับนี้เป็นหนึ่งในพระเกจิผู้เป็นเนื้อนาบุญในพระบวรพุทธศาสนาโดยแท้

พระครูสุวรรณมุนีนรสีห์ธรรมทายาทสังฆวาหะ หรือที่เรียกกันว่า หลวงปู่ชิต อดีตเจ้าอาวาสรูปที่ 8 แห่งวัดมหาธาตุ จ.เพชรบุรี ผู้สร้างเสริม สนับสนุน และพัฒนาให้พระพุทธศาสนาคงอยู่ยั่งยืน มีเมตตาธรรมสูงส่ง สร้างคุณูปการมากมาย เป็นที่เคารพศรัทธาของสาธุชนโดยถ้วนทั่วโดยเฉพาะชาวจังหวัดเพชรบุรีและใกล้เคียง

หลวงปู่ชิต เดิมชื่อ ชิต เป็นบุตรของ หมื่นโยธา (สัง) และ นางอุ่ม ชิตรัตน์ เกิดวันอังคาร เดือน 4 แรม 13 ค่ำ ปีขาล ปีพ.ศ.2410 ที่ ต.บ้านต้นมะม่วง อ.คลองกระแชง จ.เพชรบุรี อายุได้ 11 ขวบบิดานำไปฝากไว้กับท่านเจ้าอธิการครุธ วัดมหาธาตุ ซึ่งมีศักดิ์เป็นตา เพื่อศึกษาเล่าเรียนหนังสือไทยและขอม พออ่านออกเขียนได้ตามประเพณีโบราณ พออายุ 22 ปีได้อุปสมบทที่วัดจันทร์ โดยมีท่านเจ้าอธิการกรุด วัดจันทร์ เป็นพระอุปัชฌาย์, ท่านเจ้าอธิการครุธ วัดมหาธาตุ เป็นกรรมวาจาจารย์ และท่านอาจารย์พ่วง วัดจันทร์ เป็นอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "สุวณณโชติ"

จากนั้นมาจำพรรษาที่วัดมหาธาตุ ศึกษาร่ำเรียนคันถธุระและวิปัสสนาธุระกับท่านเจ้าอธิการครุธ จนท่านมรณภาพ จึงเดินทางเข้ากรุงเทพมหานคร จำพรรษาที่วัดโมลีโลกย์ ปากคลองบางกอกใหญ่ ประมาณ 11 พรรษา จนปีพ.ศ.2448 เจ้าคุณพระพิศาลสมณกิจ (สิน) พร้อมด้วยญาติโยมได้นิมนต์ท่านกลับเมืองเพชรบุรี ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดมหาธาตุ

ตลอดระยะเวลาที่หลวงปู่ชิตปกครองดูแลวัดมหาธาตุ ได้สร้างความเจริญก้าวหน้าบูรณปฏิสังขรณ์กุฏิ วิหาร อุโบสถ พระเจดีย์ และพระศรีรัตนมหาธาตุ (พระปรางค์ใหม่ 5 ยอด)

หลวงปู่ชิตได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เรื่อยมา จนสมณศักดิ์สุดท้ายเป็นพระครูสุวรรณมุนีนรสีห์ธรรมทายาทสังฆวาหะ เจ้าคณะจังหวัดเพชรบุรี ในปีพ.ศ.2471 ท่านมรณภาพในวันศุกร์ แรม 8 ค่ำ เดือน 8 ปีวอก ตรงกับวันที่ 17 สิงหาคม 2487 สิริอายุได้ 78 ปี 4 เดือน 14 วัน พรรษา 57 พระราชทานเพลิงศพ ณ เมรุวัดมหาธาตุ จ.เพชรบุรี เมื่อวันที่ 6-9 มีนาคม 2492

แม้ในช่วงสุดท้ายแห่งชีวิตหลวงปู่ชิตยังได้อาราธนาพระสงฆ์ทั้งวัดมาประชุมล้อมรอบเตียงนอนของท่าน และให้โอวาทว่า "ขอท่านทั้งหลายจงมีความสามัคคีกัน ฉันเป็นห่วงพวกเธอมาก..." จากนั้นได้อาราธนาพระสงฆ์ให้สวดมนต์พระสูตรต่างๆ และตั้งใจฟังด้วยอาการอันสงบ จนถึงแก่มรณภาพ
 
"เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก" หลวงปู่ชิตจัดสร้างเพื่อเป็นที่ระลึกแก่ผู้มีจิตศรัทธา ในคราวสมโภชเฉลิมฉลององค์พระปรางค์ 5 ยอด (พระศรีรัตนมหาธาตุ) 5 วัน 5 คืน เมื่อปีพ.ศ.2480 ในพิธีพุทธาภิเษกมีพระเกจิคณาจารย์ชื่อดังเมตตาเข้าร่วมปลุกเสกอธิษฐานจิตมากมาย อาทิ หลวงพ่อเปี่ยม วัดเกาะหลัก, หลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม, หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง, หลวงปู่นาค วัดหัวหิน, หลวงพ่อโศก วัดปากคลองบางครก, หลวงพ่ออินทร์ วัดยาง, หลวงพ่อทองศุข วัดโตนดหลวง และ หลวงพ่อจันทร์ วัดมฤคทายวัน เป็นต้น

เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก หลวงปู่ชิต ปี 2480 จัดสร้างเป็นเนื้อทองคำ, เนื้อเงินลงยา, เนื้อเงิน, เนื้อนาก และเนื้อทองแดง ลักษณะเป็นเหรียญปั๊มหูในตัว ทรงเสมาคว่ำ ด้านหน้าขอบเหรียญประดับด้วยซุ้มกระหนก ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหน้าตรงครึ่งองค์ ระบุสมณศักดิ์ "พระครูสุวรรณมุนี" ด้านหลังยกขอบเป็นสันหนา ตรงกลางเป็นรูปองค์พระปรางค์ 5 ยอด ด้านล่างระบุปีพ.ศ.ที่สร้าง "๒๔๘๐"

ปัจจุบันหาดูหาเช่ายากยิ่งครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/70687700642479_1470658172_9_1_.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/97453272922171_1470658187_1_1_.jpg)
วัตถุมงคลชิ้นเอก เจ้าคุณนรฯ พระสมเด็จ หลังอุ ปี 2512

ท่านธัมมวิตักโกภิกขุ หรือพระยานรรัตนราชมานิต ที่รู้จักและรำลึกนึกถึงกันในนาม "เจ้าคุณนรฯ" นั้น ไม่ว่าท่านจะสร้างหรือปลุกเสกวัตถุมงคลจากที่มีผู้จัดสร้างมา ทั้งพระเครื่อง พระผง พระกริ่ง และเหรียญต่างๆ มีคำกล่าวทิ้งท้ายไว้เสมอว่า "แม้ท่านจะตั้งใจอธิษฐานจิตและ ผ่เมตตาลงใน "พระเครื่อง" ด้วยความเชื่อมั่นว่ามีความศักดิ์สิทธิ์สามารถปกป้องคุ้มครองผู้สักการบูชาได้ก็จริง แต่ผู้มีพระเครื่องไว้คุ้มครองนั้นก็จะต้องประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมคำสั่งสอนของสมเด็จพระบรมศาสดา เจ้าของที่มาแห่งองค์พระปฏิมานั้นด้วย"

ในบรรดาวัตถุมงคลของท่าน "พระพิมพ์สมเด็จ หลังอุ" นับเป็นพระอันดับหนึ่งที่มีค่านิยมสูง เรียกว่า "เปลี่ยนมือกันทีถึงห้า-หกหลักเลยทีเดียว" ตามสภาพความสวยงามและสมบูรณ์ขององค์พระ

พระสมเด็จหลังอุ เป็นพระพิมพ์เนื้อผง สร้างในปีพ.ศ.2512 โดยท่านเจ้าคุณพระอุดมสารโสภณ ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทร์สมัยนั้น โดยรวบรวมมวลสารศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ มากมาย ประกอบด้วย ผงแป้งเจิม "พระพุทธมงคลนายก" ซึ่งเหลือจากที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเจิมเมื่อครั้งถวายผ้าพระกฐิน ในปีพ.ศ.2508, ผงธูปจากพิธีอธิษฐานจิตพระพุทธมงคลนายก พระกริ่งเชียงแสน และแผ่นยันต์ดวงทอง-เงิน-ทองแดง เมื่อปีพ.ศ.2508, ผงพระเครื่องเก่า อาทิ เศษแตกหักจาก พระสรงน้ำสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ปีพ.ศ.2484 และสรงน้ำเกาหลี ปีพ.ศ.2493 เป็นต้น

รวมทั้งพระเครื่องศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ที่ท่านเจ้าคุณอุดมฯ ได้เก็บสะสมไว้

จากนั้นนำมาให้ท่านเจ้าคุณนรฯ อธิษฐานจิตเป็นเบื้องต้นครั้งหนึ่งก่อนนำไปสร้างเป็นองค์พระ โดยนำ "พระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ใหญ่" ของ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) มาเป็นต้นแบบ และได้ ช่างเล้ง (ธีระศักดิ์ ธรรมชาตรี) ช่างฝีมือผู้มีชื่อเสียงในยุคนั้นเป็นผู้แกะพิมพ์ จัดสร้างจำนวน 3,000 องค์ หลังจากสำเร็จเป็นองค์ พระแล้วได้แบ่งให้ท่านเจ้าคุณนรฯ อธิษฐานจิตถึง 3 ครั้ง 3 วาระ ดังนี้

ครั้งแรก ท่านเจ้าคุณอุดมฯ และคุณอำไพ แก้วพงศ์ หรือมหาอำไพ อดีตพระวัดเทพศิรินทร์ ได้ขอเมตตาจากท่านเจ้าคุณนรฯ ให้อธิษฐานจิต ณ พระอุโบสถ วัดเทพศิรินทร์ เมื่อวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ.2513 จำนวน 800 องค์ เพื่อนำไปแจกเป็นของขวัญแก่ผู้ที่เข้าร่วมพิธีมงคลสมรสของคุณอำไพ

ครั้งที่ 2 ท่านเจ้าคุณอุดมฯ ให้ท่านช่วยอธิษฐานจิตอีก 800 องค์ ในวันที่ 28 มีนาคม พ.ศ.2513 เพื่อถวายแด่สมเด็จพระสังฆราช วัดมกุฏกษัตริยาราม สำหรับประทานแก่พุทธบริษัทชาวฮ่องกง ญี่ปุ่น เกาหลี และชาวไทยในฮ่องกงที่คอยเฝ้ารับเสด็จและสดับฟังธรรมของพระองค์ ซึ่งท่านก็เมตตาอธิษฐานจิตให้อีก ซึ่งจะได้เห็นว่าพระสมเด็จหลังอุ มีแพร่หลายในฮ่องกง ญี่ปุ่น และเกาหลีด้วยในปัจจุบัน

ครั้งที่ 3 ท่านเจ้าคุณอุดมฯ ได้นำพระที่เหลืออีก 1,400 องค์ เข้าพิธีใหญ่ "เสาร์ห้า" ในวันเสาร์ที่ 25 เมษายน พ.ศ.2513 ณ พระอุโบสถวัดเทพศิรินทร์ โดยท่านเจ้าคุณนรฯ อธิษฐานจิตให้พร้อมกับพระพิมพ์อื่นๆ จากนั้นท่านเจ้าคุณอุดมฯ ได้ แจกจ่ายแก่ลูกศิษย์ลูกหาและผู้มาทำบุญกับท่านเรื่อยมา จนปีพ.ศ.2516 พระได้หมดลงโดยไม่มีเหลือติดตัวท่านแม้เพียงองค์เดียว

พระสมเด็จ หลังอุ มีความยาว 3.4 ซ.ม. ด้านบนกว้าง 2 ซ.ม. ด้านล่างกว้าง 2.2 ซ.ม. พุทธลักษณะพิมพ์ทรงคล้าย "สมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ใหญ่" แต่วรรณะจะออกสีขาวปนเหลือง บางองค์ออกเหลืองปนเทาก็มี และมีเพียงพิมพ์เดียวเท่านั้น ด้านหน้าองค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางสมาธิเหนืออาสนะฐาน 3 ชั้น ภายในซุ้มเรือนแก้ว ด้านหลังเป็นหลังเรียบ ตรงกลางสลักอักษรขอม อ่านว่า "อุ" ในเนื้อองค์พระอย่างชัดเจน

"อุ" นั้นย่อมาจากคำว่าอุดม หรืออุตมะ หมายความว่าสูงสุดหรือประเสริฐสุด และยังเป็นอักษรคำแรกของสมณศักดิ์ผู้สร้าง คือท่านเจ้าคุณพระอุดมสารโสภณอันเป็นมงคลนามที่ได้รับพระราชทาน

จุดตำหนิการพิจารณ จะสังเกตว่าพิมพ์แรกๆ จะมีเส้นพระศอ (คอ) ยาวมาถึงพระอังสา (ไหล่) และมีเส้นน้ำตกจากฐานชั้นที่ 1 ลงมาชั้นที่ 2 ระหว่างช่วงพระพาหา (แขน) ที่หักศอก แต่ต่อมาตำหนิเหล่านี้ถูกแป้งโรยพิมพ์อุดทับทำให้เลือนหายไป นอกจากนี้ องค์พระด้านหน้าบางแห่งจะเกิดรอยร้าว บางแห่งแม่พิมพ์ตรงพื้นผิวหลุดไป ทำให้เกิดเป็นตุ่มหรือเม็ดขึ้นมา ส่วนพิมพ์ด้านหลัง พื้นผิวจะหยาบคล้ายหนังช้าง ประการสำคัญในการพิจารณาคือ "ขอบขององค์พระ" ด้านบนทั้ง 4 ด้านค่อนข้างเรียบ

แต่ด้านล่างทั้ง 4 ด้านจะหยาบครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     ราม วัชรประดิษฐ์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/37358347781830_1.jpg)
ยอดวัตถุมงคลแดนใต้ เหรียญรูปเหมือนพ่อท่านนวล วัดไสหร้า เมืองนครศรีธรรมราช

พระครูวิสุทธิบุญดิตถ์ หรือหลวงพ่อนวล ปริสุทโธ หรือ "พ่อท่านนวล" อดีตเจ้าอาวาสวัดประดิษฐาราม หรือวัดไสหร้า ต.บางรูป อ.ทุ่งใหญ่ จ.นครศรีธรรมราช อีกหนึ่งพระสงฆ์แดนใต้ผู้เปี่ยมด้วยจริยวัตรอันงดงามสมเป็นเนื้อนาบุญของชาวใต้ โดยเฉพาะชาวนครศรีธรรมราชอย่างแท้จริง

เป็นชาวบ้านไสหร้า ต.ทุ่งสัง (ปัจจุบันคือ ต.บางรูป) โดยกำเนิด เกิดเมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ.2465 ตรงกับวันพฤหัสบดี แรม 5 ค่ำ เดือน 8 ปีจอ ในตระกูลเจริญรูป เมื่ออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ อุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดภูเขาหลัก ต.ทุ่งสัง โดยมีพระครูถาวรบุญรัตน์ วัดท่ายาง อ.ทุ่งใหญ่ เป็นพระอุปัชฌาย์, พระปลัดชื่น อินทสุวัณโณ เป็นพระ กรรมวาจาจารย์ ได้ฉายา "ปริสุทโธ"

ท่านเป็นพระเกจิผู้สนใจใฝ่ศึกษาทั้งคันถธุระและวิปัสสนาธุระ เข้าศึกษาพระปริยัติธรรมที่สำนักวัดประดิษฐารามหรือวัดไสหร้า จนสอบได้นักธรรมชั้นโทและได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดตั้งแต่นั้นมา

ในปี พ.ศ.2515 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นตรี ในราชทินนามพระครูวิสุทธิ์บุญดิตถ์ ปี พ.ศ.2526 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นโทในราชทินนามเดิม

พ่อท่านนวลเป็นพระเกจิผู้มีปฏิปทาและศีลาจริยวัตรงดงาม สมถะ พูดน้อย มีเมตตาธรรมสูง ปฏิบัติกิจตามหน้าที่ของสมณเพศอย่างสม่ำเสมอไม่เว้นแม้แต่ยามเจ็บไข้ คำพูดของท่านล้วนเป็นจริงตามที่ท่านพูดเสมอจนได้รับการขนานนามว่า "พ่อท่านนวลวาจาสิทธิ์" ในแต่ละวันจะมีลูกศิษย์ลูกหาและผู้เคารพศรัทธาเลื่อมใสได้เดินทางมากราบไหว้ขอพรเป็นเนืองนิตย์ ท่านมักพูดเตือนสติอยู่เสมอว่า "คนเราเกิดมาล้วนมีหนี้ติดตัวมาด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นหนี้สิน หนี้บุญคุณ และหนี้ชีวิต ซึ่งตัวท่านได้ปฏิบัติเพื่อปลดเปลื้องหนี้ตลอดมา โดยเฉพาะหนี้ชีวิต"

พ่อท่านนวลได้รับกิจนิมนต์ไปร่วมประกอบศาสนพิธีในจังหวัดต่างๆ อยู่เป็นประจำ รวมทั้งในกรุงเทพมหานครและต่างประเทศ

นอกจากนี้ ท่านยังเป็นพระนักพัฒนา นักการศึกษา และนักสาธารณูปการ ริเริ่มก่อตั้งโรงเรียนวัดประดิษฐาราม ในปี พ.ศ.2501 โดยบริจาคที่ดินของวัดจำนวน 12 ไร่, ดำเนินการก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างภายในวัด ตลอดจนถนนหนทางในชุมชนมากมาย อาทิ กุฏิ โรงธรรม หอฉัน และบ่อน้ำสาธารณะ ขอกำลังแรงงานเครื่องจักรกลจากแขวงการทางนครศรีธรรมราช ในการก่อสร้างถนน ก่อสร้างอุโบสถแบบถาวร เมรุเผาศพ ซุ้มประตูวัด ศาลาพักร้อน โรงทาน และอาคารอเนกประสงค์ เพื่อใช้เป็นที่ประชุมทำกิจการต่างๆ ของหน่วยงานราชการและชุมชน เป็นต้น

พร้อมทั้งยังก่อตั้งกองทุน "หลวงพ่อนวล ปริสุทโธ" เพื่อเป็นกองทุนการศึกษาสำหรับนักเรียนโรงเรียนวัดประดิษฐารามที่เรียนดี ความประพฤติเรียบร้อยแต่ฐานะยากจน รวมทั้งก่อตั้งกองทุน "หลวงพ่อนวล" เพื่อเป็นทุนการศึกษาแก่พระภิกษุสามเณรอีกด้วย

พ่อท่านนวลมรณภาพอย่างสงบ เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ.2555 สิริอายุได้ 90 ปี 69 พรรษา ยังความโศกเศร้ามาสู่พี่น้องสาธุชนชาวนครศรีธรรมราชและลูกศิษย์ลูกหาทั่วประเทศ

วัตถุมงคลของพ่อท่านนวลมีหลายรุ่นหลายประเภท ทั้งพระบูชา พระเครื่อง รูปหล่อ เหรียญ รวมถึงเครื่องรางของขลังต่างๆ โดยท่านมักกล่าวเสมอว่า "... อาตมาเองไม่ได้สร้างวัตถุมงคลอะไรหรอก จะมีก็ลูกศิษย์เท่านั้นที่สร้างแล้วนำมาถวาย อาตมาก็จะปลุกเสกด้วยพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ให้ เพื่อเอาไว้แจกเป็นที่ระลึกให้กับญาติโยมที่เดินทางมาทำบุญกันที่วัดเท่านั้น ทางวัดไม่ได้เน้นเรื่องการสร้างวัตถุมงคลเป็นหลักแต่จะเน้นเรื่องคำสอนของพระพุทธเจ้ามากกว่า ..."

ปรากฏว่าวัตถุมงคลทุกรุ่นทุกประเภทที่ท่านปลุกเสก ล้วนสร้างประสบการณ์เป็นที่ประจักษ์ เป็นที่แสวงหาของสาธุชนอย่างกว้างขวาง ยิ่งเมื่อท่านมรณภาพ ก็ยิ่งเป็นที่แสวงหามากยิ่งขึ้น สนนราคาเพิ่มสูงขึ้นเป็นเท่าตัว โดยเฉพาะ "เหรียญรูปเหมือน รุ่นแรก ปี 2525" นับเป็นหนึ่งในยอดวัตถุมงคลแดนใต้ที่ได้รับความนิยมอย่างสูง สร้างประสบการณ์แก่ผู้สักการบูชาเป็นที่ปรากฏแบบครอบจักรวาล และโดดเด่นมากในด้านคงกระพันชาตรี

เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก ปี 2525 จัดสร้างในโอกาสทำบุญอายุครบ 5 รอบ 60 พรรษา เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ.2525 สร้างถวายโดย พระครูอดุลย์ธรรมาภรณ์ (หลวงพ่อผดุง) เจ้าอาวาสวัดภูเขาหลัก ญาติของหลวงพ่อ

ลักษณะเป็นเหรียญรูปไข่ เนื้อทองแดงรมมันปู โดยจัดสร้างครั้งแรกจำนวน 4,000 เหรียญ เรียก "บล็อกนิยม" ต่อมาสร้างเพิ่มอีก 4,000 เหรียญ แต่เนื่องจากแม่พิมพ์ชำรุดเป็นสนิม ทำให้เกิดผด (กลาก) จึงเรียกกันว่า "บล็อกกลาก" ซึ่งพ่อท่านนวลอธิษฐานจิตปลุกเสกให้ทั้ง 2 บล็อก และเมื่อใดที่วัดภูเขาหลักมีการประกอบพิธีปลุกเสกวัตถุมงคล ก็ได้นำเข้าร่วมในพิธีอีกนับครั้งไม่ถ้วน สร้างให้วัตถุมงคลมีพุทธานุภาพเข้มขลังขึ้นเป็นทวีคูณ

ปัจจุบันหาดูหาเช่าของแท้ยากยิ่งครับผม
     พันธุ์แท้พระเครื่อง
     ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/12965706404712_1.jpg)
1-2 พระกรุวัดสามปลื้ม / 3 พิมพ์กลีบบัว เศียรโล้น

พระเนื้อผงยอดนิยม กรุวัดสามปลื้ม

วัดจักรวรรดิราชาวาสวรมหาวิหาร หรือ วัดสามปลื้ม เป็นวัดโบราณตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา มีชื่อเดิมว่า "วัดนางปลื้ม" (อาจเป็นนามผู้สร้าง) ต่อมาสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ได้เปลี่ยนชื่อเป็น "วัดสามปลื้ม" ในสมัยรัชกาลที่ 1 ได้เกิดเพลิงไหม้ ต่อมาปลายรัชกาลที่ 1-รัชกาลที่ 2 ท่านเจ้าพระยาอภัยราชา (ปิ่น บรรพบุรุษสกุล สิงหเสนี) ได้เป็นผู้ริเริ่มการบูรณปฏิสังขรณ์ แต่ยังไม่ทันแล้วเสร็จก็ถึงแก่อสัญกรรม

จากนั้นในราวปี พ.ศ.2362 เจ้าพระยาบดินทรเดชา (สิงห์ ต้นสกุล สิงหเสนี) ผู้เป็นบุตร จึงได้สืบสานต่อจนแล้วเสร็จในปี พ.ศ.2368 แล้วน้อมเกล้าฯ ถวายเป็นพระอารามหลวง ในสมัยรัชกาลที่ 3 ได้รับพระราชทานนามใหม่ว่า "วัดจักรวรรดิราชาวาสวรมหาวิหาร"

วัดสามปลื้มนับเป็นวัดสำคัญมาแต่สมัยโบราณ แต่มาเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางด้วยเหตุที่มีการค้นพบ "พระกรุเก่า" อายุกว่า 150 ปี ซึ่งมีพุทธคุณสูงส่ง เป็นที่นิยมสะสมและแสวงหากันในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องพระบูชา ทำให้ชื่อเสียงขจรไกล ให้นามตามชื่อวัดว่า "พระกรุวัดสามปลื้ม"

พระกรุวัดสามปลื้ม ไม่มีหลักฐานระบุถึงผู้สร้างเป็นที่แน่ชัด ผู้รู้จึงได้สันนิษฐานขึ้นเป็น 2 ประเด็น คือ
ประเด็นที่หนึ่ง...พระยาบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) เป็นผู้สร้างบรรจุในพระเจดีย์ หลังจากบูรณะเป็นที่เรียบร้อย เพื่อสืบทอดพระพุทธศาสนา สร้างกุศลแก่บิดาผู้ล่วงลับ

ประเด็นที่สอง...พระอาจารย์พรหม และพระอาจารย์ช้าง สองพระเกจิอาจารย์ผู้เก่งกล้าวิทยาคม ที่อยู่ "คณะกุฏิ" ณ วัดสามปลื้ม เมื่อสมัยรัชกาลที่ 5 เป็นผู้สร้าง ขณะนั้นพระธรรมานุกูล (ด้วง) เป็นเจ้าอาวาส
  
แต่มีหลักฐานระบุการพบไว้ว่า..."พระกรุวัดสามปลื้ม" มีการค้นพบทั้งสิ้น 3 ครั้ง ครั้งแรกประมาณการว่าในราวปี พ.ศ.2400 โดยพบอยู่ในซากพระเจดีย์ ครั้งต่อมาใน ปีพ.ศ.2414 และ พ.ศ.2483 เมื่อมีการรื้อองค์พระเจดีย์ และจากบันทึกการพบครั้งสุดท้ายนั้นพบถึง 50,000 กว่าองค์ รวมแล้วมีจำนวนพระประมาณ 84,000 องค์ เท่าจำนวนพระธรรมขันธ์พอดี

ลักษณะเนื้อหามวลสาร เป็นพระเนื้อผงเนื้อละเอียด สีขาว แก่น้ำมันตั้งอิ้ว มีลักษณะยุ่ยฟู แตกเปราะ และหักง่าย พระที่พบส่วนใหญ่จึงแตกหักต้องซ่อมทั้งสิ้น หาองค์สวยสมบูรณ์ค่อนข้างยาก และพระเกือบทั้งหมดลงรักปิดทองมาจากกรุ นอกจากนี้ยังมี ผู้พบเห็นชนิดผงดำผสมใบลานเผา, เนื้อตะกั่ว และเนื้อชิน ก็มีผู้พบเห็นจากเจดีย์เมื่อคราวแตกกรุ แต่มีจำนวนน้อยมาก

พระกรุวัดสามปลื้ม เป็นพระศิลปะสกุลช่างราษฎร์ ยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น องค์พระประธานประทับนั่งแสดงปางสมาธิ ทั้งสมาธิเพชร และสมาธิราบ เหนืออาสนะฐาน 3 ชั้น มีผ้าทิพย์อยู่ตรงกลางฐานบนและฐานกลาง นอกจากนี้ยังมากมายหลายพิมพ์และหลายรูปทรง ทั้งพิมพ์ห้าเหลี่ยม สามเหลี่ยม และกลีบบัว, เกศแหลม และไม่มีเกศ หรือที่เรียกกันว่า "เศียรโล้น" และยังทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก แต่ที่เป็นที่นิยมกันในแวดวงพระเครื่อง มีอาทิ พระพิมพ์กลีบบัว (เศียรโล้น), พระพิมพ์กลีบบัว (เศียรแหลม), พระพิมพ์ห้าเหลี่ยม, พระพิมพ์บัวฟันปลา, พระพิมพ์สามเหลี่ยมใหญ่ และพระพิมพ์สามเหลี่ยมเล็ก เป็นต้น อย่างไรก็ตามพระกรุวัดสามปลื้มทุกพิมพ์ล้วนทรงพุทธคุณเป็นเลิศทั้งคงกระพัน แคล้วคลาด และเมตตามหานิยม ปรากฏเป็นที่ประจักษ์

อาทิ ในคราวเกิดสงครามกรณีพิพาทอินโดจีนกับฝรั่งเศส พระคุณเจ้าพระคุณาจารวัตรได้นำ "พระกรุวัดสามปลื้ม" ส่วนหนึ่ง ประมาณหนึ่งหมื่นองค์แจกจ่ายไปตามกระทรวง ทบวง กรม และทหารบก ทหารเรือ ตำรวจ รวมทั้งพระภิกษุสงฆ์และพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย ผู้อยากได้ไว้สักการบูชาจนหมดสิ้น ในเวลาต่อมาอานุภาพและปาฏิหาริย์ ในช่วงปี พ.ศ.2485-2488 ช่วง "สงครามมหาเอเชียบูรพา" ปรากฏว่าทหารที่ออกรบปืนยิงไม่เข้า เมื่อถึงคราวประจัญบานโดยใช้ดาบปลายปืนฝรั่งแทงทหารไทยไม่เข้าเช่นกัน อีกทั้งทหารไทยที่โดนปืนยิงล้มลงไป แล้วยังลุกขึ้นมาต่อสู้ใหม่ได้อีก จนได้ขนานนามว่า "ทหารผี" เป็นต้น

จากนั้นเป็นต้นมา "พระกรุวัดสามปลื้ม" ก็กลายเป็นที่นิยมและแสวงหาสืบมา ไม่ว่าจะเป็นพิมพ์ไหนก็เป็นที่ต้องการทั้งสิ้น แต่ก็เป็นที่ทราบกันดีว่า พระส่วนใหญ่จะแตกหักมาจากกรุ

ดังนั้น ควรต้องระวังเป็นอย่างสูงในกรณีการซ่อมที่อาจเกิดขึ้นได้

(https://lh3.googleusercontent.com/proxy/dQbTbnAM8ZTpTtLpra2zS1nYJo2SPUAZC_4-sVVWl7r8EhxC0NGnmynih0_LRrqh8sb344jEX_5nYN38mbXI8JBgl-ZFDXGDVAONUFtnSMGyQrV5q9ZuWHNEW3Hq60Q=w506-h284)

พระสมเด็จจิตรลดา ด้วยน้ำพระทัยและฝีพระหัตถ์

พระสมเด็จจิตรลดา พระเครื่องที่ประดิษฐาน ณ ฐานบัวด้านหน้า พระพุทธนวราชบพิตร พระพุทธรูปที่พระราชทานไว้ประจำในทุกจังหวัด เพื่อรำลึกถึงความผูกพันและห่วงใยของพระองค์ที่ทรงมีต่อราษฎรทั่วราชอาณาจักร ให้รักษาไว้ซึ่งคุณความดี มีสติ และความสามัคคี ... นับเป็นหนึ่งในพระเครื่ององค์สำคัญและทรงคุณค่ายิ่งในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ... ด้วยทรงสร้างด้วยฝีพระหัตถ์ของพระองค์เอง ไม่มีพิธีพุทธาภิเษกใดๆ

ย้อนไปเมื่อปี พ.ศ.2508 พระราชประสงค์ในการสร้างพระสมเด็จจิตรลดา หรืออีกพระนามหนึ่งว่า "พระกำลังแผ่นดิน" (เข้าใจว่า ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นผู้ขนานพระนามตามพระนามของพระองค์ ด้วยคำว่า "ภูมิ" แปลว่า แผ่นดิน และ "พล" แปลว่า กำลัง จึงเป็นที่มาของพระนาม)

สืบเนื่องจากที่พระองค์ได้รับทูลเกล้าฯ ถวายพวงมาลัยดอกไม้สดจากประชาชนในการเสด็จพระราชดำเนินเปลี่ยนเครื่องทรงพระพุทธปฏิมากรแก้วมรกต ณ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม และได้ทรงแขวนไว้ ณ ที่บูชาตลอดเทศกาล จนถึงคราวที่เสด็จฯ เปลี่ยนเครื่องทรงใหม่ ทรงเห็นเป็นสำคัญที่ควรเก็บดอกไม้แห้งเหล่านี้ไว้ให้เป็นประโยชน์ เพื่อความเป็นสิริมงคล ทรงมีพระราชวินิจฉัยว่า สมควรใช้เป็นส่วนผสมสำหรับสร้างเป็นพระพุทธรูปพิมพ์ โดยพระราชประสงค์เป็นเบื้องต้นเพื่อบรรจุที่ฐานบัวหงายของพระพุทธนวราชบพิตร พระพุทธรูปปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 23 ซ.ม. สูง 40 ซ.ม. ซึ่งมีพระราชดำริให้สร้างขึ้นเพื่อประดิษฐานไว้ ณ จังหวัดต่างๆ ทุกจังหวัดทั่วพระราชอาณาจักร เมื่อปี พ.ศ.2508 และส่งมอบไปยังจังหวัดต่างๆ ในปี พ.ศ.2509

จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ ศาสตราจารย์ ไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์ ข้าราชการบำนาญกองหัตถศิลป์ กรมศิลปากร มหาวิทยาลัยศิลปากร รับราชการใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาทในงานด้านประติมากรรม เป็นผู้แกะแม่พิมพ์ถวายในพระราชฐาน ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน และได้ทรงตรวจพระพุทธศิลป์ของพระพุทธรูปพิมพ์องค์นี้อย่างใกล้ชิด เพื่อให้ได้พุทธศิลป์ที่สมบูรณ์ มีพระราชกระแสให้แก้ไขตกแต่งแบบพิมพ์พระสมเด็จจิตรลดาหลายครั้ง จนเป็นที่พอพระราชหฤทัย

พระพุทธรูปพิมพ์ที่แกะถวายนั้น เป็นพระเครื่องทรงสามเหลี่ยมหน้าจั่ว ขอบองค์พระด้านหน้าทั้ง 3 ด้าน เฉียงป้านออกสู่ด้านหลังเล็กน้อย องค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางนั่งสมาธิแบบขัดราบ พระบาทขวาทับพระบาทซ้าย เหนืออาสนะดอกบัวบาน 2 ชั้น ด้านบน 5 กลีบ ด้านล่าง 4 กลีบ เท่ากับ "9" ซึ่งตรงกับเลขรัชกาล โดย "พิมพ์ใหญ่" มีขนาดกว้าง 2 ซ.ม. สูง 3 ซ.ม. ส่วน "พิมพ์เล็ก" มีขนาดกว้าง 1.2 ซ.ม. สูง 1.9 ซ.ม. จากนั้นทรงนำแม่พิมพ์ที่แกะไว้ถอดต้นแบบ "พระสมเด็จจิตรลดา" จากแม่พิมพ์หิน โดยพระองค์ทรงใช้วัสดุเคมีที่นำเข้าจากต่างประเทศที่มีคุณภาพดี จนได้จำนวนตามพระราชประสงค์แล้ว ก็ทรงนำต้นแบบพระสมเด็จจิตรลดาจำนวนหนึ่ง เรียงบนภาชนะที่เตรียมไว้เพื่อหล่อแม่พิมพ์อีกครั้ง โดยทรงหล่อเป็นแม่พิมพ์ยาง

ขั้นตอนต่างๆ พระองค์ทรงสร้างขึ้นด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เองทั้งสิ้น ตั้งแต่การถอดแบบแม่พิมพ์ ทรงผสมมวลสาร อันประกอบด้วยผงมงคลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ทั้งส่วนในพระองค์และวัตถุมงคลศักดิ์สิทธิ์จากทุกจังหวัด ที่พุทธศาสนิกชนทั่วพระราชอาณาจักรปฏิบัติบูชาสืบเนื่องกันมาเป็นเวลาช้านาน ทรงเทลงแม่พิมพ์ ทรงตกแต่งองค์พระพิมพ์เพื่อให้ดูงดงาม ทั้งหมดนี้ทรงใช้เวลาหลังจากทรงพระอักษรและทรงงานอันเป็นพระราชภารกิจในตอนดึก

ต่อมามีพระราชดำริจัดสร้าง "พระสมเด็จจิตรลดา" เพิ่มเติม เพื่อพระราชทานแก่บรรดาข้าราชบริพารในพระองค์และพสกนิกรที่มีความดีความชอบและสร้างคุณประโยชน์แก่ชาติบ้านเมือง โดยทรงมิได้เลือกชั้นวรรณะ ไม่ว่าจะเป็นนักการเมือง นายทหาร นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ หรือชั้นผู้น้อย จนถึงคนขับรถ คนสวน แม่ครัว และบรรดาข้าราชการทหารที่ไปร่วมรบในสมรภูมิต่างๆ ซึ่งจะทรงมีพระราชวินิจฉัยด้วยพระองค์เองว่าจะมีพระราชทานหรือไม่ จำนวนเท่าใด โดยการสร้างในแต่ละครั้งนั้นมีจำนวนน้อยมาก ประการสำคัญ คือ ผู้ได้รับพระราชทาน "พระสมเด็จจิตรลดา" จะได้รับพระราชทานจากพระหัตถ์ของพระองค์ พร้อมใบประกาศนียบัตร (ใบกำกับองค์พระ) ทุกคน โดยมีพระราชดำรัสแก่ผู้รับพระราชทานว่า "ให้ปิดทองที่หลังองค์พระปฏิมา แล้วเอาไว้บูชาตลอดไป ให้ทำความดีโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ"

ผู้ได้รับพระราชทาน "พระสมเด็จจิตรลดา" ต่างปลื้มปีติในพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่และยิ่งประจักษ์ในพุทธคุณล้ำเลิศ เสมือนหนึ่งพระบารมีแห่งพระองค์ทรงปกป้องคุ้มครอง ทั้งเจริญในลาภ ยศ สรรเสริญ และแคล้วคลาดจากภยันตรายต่างๆ จึงต่างหวงแหนรักษาไว้เพื่อเป็นเกียรติประวัติสูงสุดสู่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบไป

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/61646188009116_2.jpg)
พระนิรันตราย

พระนิรันตราย พระพุทธรูปเก่าแก่ที่มีการค้นพบในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และได้นำมาทูลเกล้าฯ ถวาย ในราวปี พ.ศ.2399 นับเป็นพระพุทธรูปองค์สำคัญประจำรัชกาลองค์หนึ่ง โปรดเกล้าฯ ให้อัญเชิญประดิษ ฐานในพระแท่นมณฑลในพระราชพิธีต่างๆ อาทิ พระราชพิธีสัมพัจฉรฉินท์ (ทำบุญตรุษ), พระราชพิธีสงกรานต์ ฯลฯ

ปัจจุบันเจ้าพนักงานภูษามาลายังรักษาแบบแผนโบราณราชประเพณี โดยอัญเชิญ “พระนิรันตราย” ไปประดิษฐานในพระราชพิธีสำคัญๆ เช่น ในการบำเพ็ญพระราชกุศลวันเฉลิมพระชนมพรรษา และการพระราชกุศลที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้จัด ณ พระที่นั่งไพศาลทักษิณ เป็นต้น

ตามประวัติการค้นพบกล่าวไว้ว่า ในครั้งนั้นเมื่อปีรัตนโกสินทร์ศกที่ 74 หรือ พ.ศ.2399 กำนันอิน ซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่เมืองปราจิณบุรี ฝันว่าจับช้างเผือกได้ หลังจากนั้นไม่นาน ท่านกับบุตรชายชื่อ นายยัง ได้เดินทางเข้าป่าเพื่อขุดมันนกในบริเวณชายป่า ห่างจากดงศรีมหาโพธิประมาณ 3 เส้น ก็ได้พบพระพุทธรูปสมัยทวารวดี หล่อด้วยทองคำเนื้อหก มีน้ำหนักถึง 8 ตำลึง จึงนำไปมอบให้พระเกรียงไกร กระบวนยุทธ์ ปลัดเมืองฉะเชิงเทรา พระเกรียงไกรได้พากำนันอินและนายยังเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อทูลเกล้าฯ ถวายพระพุทธรูปทองคำ

คำว่า “นิรันตราย” อันหมายถึง ปราศจากอันตรายนิรันดร์ นั้น ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 4 พระราชทานพระนามสืบเนื่องจากในปี พ.ศ.2403 พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ได้สร้างปาฏิหาริย์เป็นที่ปรากฏ เมื่อมีคนร้ายลักลอบเข้าหอเสถียรธรรมปริตร ลักเอาพระกริ่งทองคำองค์น้อยไป แต่กลับไม่เอาพระพุทธรูปทองคำที่ประดิษฐานอยู่คู่กันไปด้วยทั้งที่องค์พระมีขนาดเขื่องกว่า

พระองค์ทรงมีพระราชดำริว่า …พระพุทธรูปซึ่งกำนันอินทูลเกล้าฯ ถวายนั้น เป็นทองคำทั้งแท่งและใหญ่กว่าพระกริ่ง ควรที่คนร้ายจะลักองค์ใหญ่ไปแต่กลับละไว้ เช่นเดียวกับผู้ที่ขุดได้ไม่ทำอันตราย เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่แคล้วคลาดถึง 2 ครั้ง จึงทรงพระราชดำริให้เจ้าพนักงานทำการหล่อพระพุทธรูปนั่ง ปางสมาธิเพชร เนื้อทองคำ ขนาดหน้าตักกว้าง 5 นิ้วครึ่ง เพื่อสวมพระพุทธรูปองค์ใน ซึ่งเป็นพระพุทธรูปปางสมาธิเพชร ศิลปะสมัยทวารวดี ไว้อีกชั้นหนึ่ง พระราชทานพระนามว่า “พระนิรันตราย” และยังโปรดฯ ให้หล่อพระพุทธรูปอีกองค์หนึ่งเป็นเนื้อเงินบริสุทธิ์ไว้คู่กัน

เมื่อพระสงฆ์ฝ่ายธรรมยุตมีพระอารามมากขึ้น ในปี พ.ศ.2411 พระองค์จึงทรงโปรดฯ ให้หล่อพระพุทธรูปพิมพ์เดียวกัน เป็นเนื้อทองเหลืองกะไหล่ทอง โดยมีเรือนแก้วเป็นพุ่มพระมหาโพธิ์ มีอักขระขอมแสดงพระพุทธคุณจำหลักลงในวงกลีบบัว เบื้องหน้า 9 เบื้องหลัง 9 ยอดเรือนแก้วเป็นรูปพระมหามงกุฎ ตั้งติดอยู่กับฐานชั้นล่าง รองฐานพระซึ่งเป็นที่สำหรับรับน้ำสรงพระ จำนวน 18 องค์ เท่ากับจำนวนปีที่เสด็จอยู่ในสิริราชสมบัติ พระราชทานนามว่า “พระนิรันตราย” เช่นกัน

เพื่อจะทรงพระราชทานเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำคัญประจำพระอารามต่างๆ แต่ยังไม่ทันกะไหล่ทอง พระองค์ก็เสด็จสวรรคตเสียก่อน ต่อมาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) จึงโปรดฯ ให้นายช่างทำกะไหล่ทองคำทั้ง 18 องค์ให้แล้วเสร็จ และพระราชทานไปตามวัดคณะธรรมยุตจำนวน 18 วัด ตามพระราชประสงค์ของพระบรมราชชนก ประกอบด้วย วัดราชาธิวาส, วัดบวรนิเวศวิหาร,วัดเทพศิรินทราวาส, วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมาราม, วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม, วัด บรมนิวาส,วัดมกุฏกษัตริยาราม, วัดโสมนัสวิหาร,วัดบุรณศิริมาตยาราม, วัดราชผาติการาม, วัดปทุมวนาราม, วัดสัมพันธวงศ์, วัดเครือวัลย์, วัดบุปผาราม, วัดเขมาภิรตาราม จ.นนทบุรี, วัดยุคันธราวาส จ.นนทบุรี, วัดนิเวศน์ธรรมประวัติ จ.พระนครศรีอยุธยา และ วัดเสนาสนาราม จ.พระนครศรีอยุธยา หลังจากนั้น ทรงสร้างพระราชทานเพิ่มอีกวัดละ 1 องค์ ในเวลาต่อมา

ปัจจุบัน “พระนิรันตราย องค์จริง” ประดิษฐาน ณ หอพระสุราลัยพิมาน ในพระบรมมหาราชวัง

“พระนิรันตราย” นับเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับความเคารพอย่างกว้างขวาง และได้มีการจัดสร้างเป็นวัตถุมงคล ทั้งพระบูชา พระเครื่อง พระพิมพ์ และเหรียญ

เพื่อความสะดวกแก่การพกพาติดตัวให้เกิดความสิริมงคลสืบมาครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/69387146789166_1.png)
พระนิรันตราย วัดราชประดิษฐฯ ปี 2515

วัดธรรมยุติกนิกายทั้ง 18 วัด ที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ พระราชทาน "พระนิรันตราย" ตามพระราชประสงค์ของพระบรมราชชนกต่างมีความปลื้มปีติและเลื่อมใสศรัทธายิ่งนัก เมื่อถึงวาระสำคัญๆ ก็มักจำลององค์พระนิรันตรายมาจัดสร้างเป็นวัตถุมงคลแจกจ่าย

สำหรับการจัดสร้างในยุคต้นๆ ส่วนใหญ่จะเป็นการจัดสร้างกันภายในหมู่ราชสำนัก จำนวนการจัดสร้างจะน้อยมาก ผู้ที่ได้รับมาก็มักหวงแหนและเก็บรักษาไว้เป็นมิ่งขวัญสำหรับวงศ์ตระกูล จึงไม่ค่อยวนเวียนให้เห็นกันในแวดวงนัก อาทิ พระกริ่งนิรันตราย วัดบวรนิเวศวิหาร สมัยสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส จัดสร้าง ก็มีเพียงไม่กี่ 10 องค์เท่านั้น และพระนิรันตราย ดราชประดิษฐสถิตมหาสีมาราม รุ่น 1 และรุ่น 2 สร้าง ในปี 2488 และ 2495 เป็นต้น

ที่พอจะได้ทราบถึงประวัติความเป็นมาในการจัดสร้างก็จะเป็นการจัดสร้างเมื่อครั้ง "งานฉลองสมโภชครบ 108 ปี วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมาราม" ในราว 43 ปีกว่า

ในโอกาสฉลองสมโภชครบ 108 ปี เมื่อปี พ.ศ.2515 ทางวัดราชประดิษฐฯ ได้ดำริจัดสร้างวัตถุมงคลขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกในโอกาสฉลองสมโภช อีกทั้งเพื่อให้พุทธศาสนิกชนผู้เคารพศรัทธานำไปสักการบูชา โดยนำรายได้มาบูรณปฏิสังขรณ์ถาวรวัตถุในวัดที่ชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา อาทิ พระบูชา นิรันตราย จำนวน 908 องค์ (ตามจำนวนสั่งจอง), พระกริ่งนิรันตรายเนื้อโลหะผสม พิมพ์ใหญ่ จำนวน 999 องค์, พระกริ่งนิรันตรายเนื้อโลหะผสม พิมพ์เล็ก จำนวน 999 องค์, พระกริ่งโสฬส ม.ป.ร. จำนวน 50,000 องค์, เหรียญเจริญยศ (เหรียญพัดยศ) จำนวน 50,000 เหรียญ, เหรียญเจริญลาภ (เหรียญเสมา) จำนวน 50,000 เหรียญ, พระชัยวัฒน์แบบปั๊ม ไม่ทราบจำนวน ฯลฯ

ในการนี้ ได้ทูลขอพระราชทานพระมหากรุณาธิคุณจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราช ให้อยู่ในพระบรมราชูปถัมภ์ พร้อมเสด็จฯ ทรงเป็นประธาน ซึ่งพระองค์ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณ เสด็จฯ พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงเททองหล่อ "พระนิรันตรายจำลอง (ขนาดบูชา)" เมื่อวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ.2515 จากนั้นทางวัดได้นำทองชนวนที่เหลือจากพิธีไปจัดสร้างวัตถุมงคลประเภทอื่นๆ

เมื่อแล้วเสร็จได้นำเข้าประกอบพิธีพุทธาภิเษกและมังคลาภิเษกอย่างยิ่งใหญ่ภายในพระวิหารหลวงวัดราชประดิษฐฯ ระหว่างวันที่ 16-26 พฤศจิกายน พ.ศ.2515 เป็นเวลา 9 วัน 9 คืน โดยมีพระเกจิคณาจารย์ผู้ทรงวิทยาคมทั่วราชอาณาจักรเข้าร่วมอธิษฐานจิตปลุกเสกคืนละ 12 รูป รวมทั้งสิ้น 108 รูป เท่าอายุของวัดราชประดิษฐฯ มีอาทิ หลวงปู่แหวน วัดดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่, หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี กรุงเทพฯ, หลวงปู่คร่ำ วัดวังหว้า จ.ระยอง, หลวงพ่อรวย วัดตะโก จ.พระนครศรีอยุธยา, หลวงปู่ดู่ วัดสะแก จ.พระนครศรีอยุธยา, หลวงพ่อเทียม วัดกษัตราธิราช จ.พระนครศรีอยุธยา, หลวงพ่อโชติ วัดตะโน, หลวงปู่ขาว วัดถ้ำกลองเพล จ.อุดรธานี, หลวงปู่เทสก์ วัดหินหมากเป้ง จ.หนองคาย, หลวงปู่ศรีจันทร์ วัดเลยหลง จ.เลย, หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม จ.นครปฐม, หลวงพ่อหลิว วัดไร่แตงทอง จ.นครปฐม, หลวงพ่อมุ่ย วัดดอนไร่ จ.สุพรรณบุรี, หลวงพ่อถิร วัดป่าเลไลยก์ จ.สุพรรณบุรี, หลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง จ.สิงห์บุรี, หลวงพ่อเนื่อง วัดจุฬามณี จ.สมุทรสาคร, พระอาจารย์วัน อุตตโม วัดถ้ำอภัยดำรงธรรม จ.สกลนคร และหลวงตามหาบัว วัดป่า านตาด จ.อุดรธานี เป็นต้น

วัตถุมงคลฉลองสมโภช 108 ปี วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมารามนี้ จึงนับเป็นอีกหนึ่งของยอดวัตถุมงคล "พระนิรันตราย" ที่ถึงพร้อมด้วยพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ รวมทั้งพระมหากษัตริยาธิคุณแห่งองค์พระมหากษัตริย์ถึง 2 พระองค์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/49631611920065_3.jpg)
พระซุ้มเสมาทิศ พระกรุเก่าหายากเพชรบุรี

จังหวัดเพชรบุรีได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งใน "เมืองพระ" ที่มีพระกรุเก่ามากมาย ที่ทรงคุณค่าและพุทธคุณ ทั้งได้รับความนิยมในแวดวงนักนิยมสะสมอย่างสูง ไม่ว่าจะเป็นกรุวัดสมอพรือ กรุวัดค้างคาว กรุวัดปากน้ำ กรุศาลาลอย กรุกุฎีทอง ฯลฯ มีทั้งพระหูยาน พระนาคปรก พระเทริดขนนก พระร่วง พระยอดขุนพล ฯลฯ มากมายหลายประเภท

พระกรุและพระเครื่องของเมืองเพชรบุรีโดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็น "พระเนื้อชิน" หรือที่เรียกว่า "ยอดขุนพล" ซึ่งมีพุทธคุณโดดเด่นในด้านแคล้วคลาด คงกระพันชาตรี
 
ฉบับนี้จะกล่าวถึง "กรุวัดนก" ที่ดูไม่ค่อยเป็นที่รู้จักกันนัก วัดนี้เป็นวัดร้างที่ตั้งอยู่ริมกำแพงเมือง ข้างป้อมคลองยาง ซึ่งปัจจุบันเหลือเพียงซากเนินดินของฐานพระเจดีย์ จนไม่มีเค้าโครงแห่งความเป็นศาสนสถานแต่โบราณหลงเหลืออยู่เลย ฟังเรื่องราวจากผู้เฒ่าผู้แก่ที่เล่าขานสืบต่อกันมาว่า ... ก่อนหน้าที่พระเจดีย์จะพังทลายลงมา ได้มีคนร้ายลักลอบขุดเจาะหาทรัพย์สมบัติที่บรรจุกรุตรงบริเวณคอระฆัง ได้โพธิ์เงินโพธิ์ทองและพระเครื่องเนื้อชินไปจำนวนหนึ่ง แต่ไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นพิมพ์ทรงใด แต่หลังจากที่พระเจดีย์พังทลายแล้ว ได้เคยมีผู้คนหลายต่อหลายคนพยายามจะมาขุดหาทรัพย์สมบัติที่คิดว่ายังมีตกค้างอยู่ แต่ก็ไม่เคยทำได้สำเร็จ เพราะเมื่อขุดครั้งใดก็จะปรากฏ "งู" ขนาดใหญ่นอนขดอยู่เหนือเนินซากพระเจดีย์ทุกครั้ง เสมือนเป็นผู้พิทักษ์ทรัพย์สมบัติอย่างน่าอัศจรรย์ หลายครั้งถึงกับทำพิธีบวงสรวงเพื่อขออนุญาต จึงสามารถขุดกรุได้ แต่เมื่อขุดไปก็ปรากฏพบเพียงสังคโลกรูปเสือตัวหนึ่ง และเมื่อพลิกดูก็พบโพรงภายในบรรจุเพียงงูที่ทำด้วยทองคำ หัวงูเป็นทองคำส่วนลำตัวเป็นลวดทองคำบิดเป็นเกลียว ...

ความเพียรพยายามมาสำเร็จเอาเมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ.2521 ภายหลังการบวงสรวงกันมาหลายรอบหลายวัน "งูใหญ่" ก็ได้เลื้อยลงจากเนินพระเจดีย์ เสมือนเป็นการอนุญาตให้ขุดได้ เมื่อขุดลงไปประมาณ 4 วา ก็ได้พบ "กรุพระ" ภายในกรุเป็นช่องว่างบรรจุไหดินเผาปิดผนึกฝาแน่นหนา เมื่อเปิดฝาได้จึงพบพระพุทธรูปทองคำ 2 องค์ เป็นทองดอกบวบ สังคโลกรูปเสือ และตลับทองคำ ซึ่งภายในบรรจุพระบรมสารีริกธาตุและอัญมณีอันมีค่าที่บรรจุไว้ร่วมกันเพื่อเป็นพุทธบูชา นอกจากนี้ยังได้พบพระเครื่องเนื้อชินวางเรียงรายรอบตลับทองคำเป็นชั้นๆ อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

พระเครื่องเนื้อชินเงินที่พบนั้นมีทั้งสมบูรณ์และชำรุด โดยเฉพาะด้านบนที่ได้รับผลกระทบจากอากาศภายนอกทั้งความชื้นและความร้อน จึงเกาะติดกันเป็นก้อน ต้องค่อยๆ แกะออกมาผึ่งลมให้แห้ง พระเครื่องที่สมบูรณ์จริงๆ มีเพียง 400 กว่าองค์เท่านั้น ที่ชำรุดเสียกว่าพันองค์ และเมื่อดูจากพุทธลักษณะพิมพ์ทรงที่ตัดเว้าเป็นทรงซุ้ม จึงให้ชื่อว่า "พระซุ้มเสมาทิศ" ในกรุยังพบ "พระซุ้มเสมาทิศองค์ใหญ่" อีก 1 องค์ ขนาดประมาณฝ่ามือ ที่มีศิลปะสมัยอยุธยา โดยช่างสกุลเพชรบุรี ที่สามารถรังสรรค์องค์พระได้งดงามยิ่ง

พระซุ้มเสมาทิศ กรุวัดนก ที่ปรากฏจะมีเพียงพิมพ์เดียว ลักษณะองค์พระประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย ขัดสมาธิราบ เหนืออาสนะฐานบัว 2 ชั้น ภายในซุ้มที่ทำลวดลายงดงาม ขนาดองค์พระกว้างประมาณ 3 ซ.ม. สูงประมาณ 6 ซ.ม.

พระซุ้มเสมาทิศ กรุวัดนก จ.เพชรบุรี นับเป็นพระกรุเก่าที่แทบหาดูไม่ได้ในปัจจุบัน ด้วยจำนวนองค์พระที่สมบูรณ์นั้นมีน้อยนัก ผู้ที่มีไว้จึงล้วนหวงแหนไม่ใคร่นำออกมาให้ได้ชมกัน จนไม่มีการหมุนเวียนกันในแวดวง ทำให้ไม่มีชื่ออยู่ในกลุ่ม "พระซุ้มเสมาทิศ" ที่เล่นหากันอยู่ แต่ด้วยความทรงคุณค่าทางพุทธศิลปะและทางประวัติศาสตร์ จึงได้รับการบันทึกไว้เป็นข้อมูลว่ายังมีอีกหนึ่งพิมพ์ที่ จ.เพชรบุรี เช่นกัน เผื่อในอนาคตมีใครพบเห็นจะได้ทราบถึงประวัติความเป็นมาและคุณค่าแห่งวัตถุมงคล

และถ้ามีโอกาสพบเจอก็อย่าลืมพิจารณาองค์พระกันหน่อย "เพราะของดีทุกอย่าง ย่อมมีการลอกเลียนแบบ" โดยสามารถใช้หลักการพิจารณา "พระเนื้อชิน" ที่จะปรากฏธรรมชาติพื้นผิวเป็นคราบปรอทที่มีลักษณะไม่วาว มีคราบฝ้ากรุ ตลอดจนสนิมที่จับเกาะบนพื้นผิวขององค์พระ และรอยระเบิดปริอ้า ได้เลยครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/95727776404884_4.jpg)  (http://www.sookjaipic.com/images_upload/39499924331903_5.jpg)
อมตะพระเกจิ"หลวงพ่อโหน่ง" วัดคลองมะดัน จ.สุพรรณบุรี

"อมตะพระเกจิ" หมายความถึง "พระเกจิอาจารย์ในอดีต" ผู้เรืองวิทยาอาคม มีจริยวัตรและปฏิปทาอันงดงาม เจริญตามรอยองค์พระอริยเจ้าพระศาสดาแห่งพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง เป็นที่เคารพศรัทธาของปวงชน ซึ่งถึงแม้ท่านจะจากไปนานแสนนาน แต่ก็ยังคงอยู่ในความรำลึกนึกถึงและเลื่อมใสศรัทธาไม่เสื่อมคลาย "หลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน (วัดอัมพวัน) อดีตพระเกจิดังแห่งเมืองสุพรรณบุรี"

หลวงพ่อโหน่ง อินทฺสุวณฺโณ เป็นชาวสุพรรณบุรีโดยกำเนิด เกิดที่บ้านสองพี่น้อง อ.สองพี่น้อง เมื่อปีพ.ศ.2408 ในตระกูลโตงาม ศึกษาร่ำเรียนที่วัดสองพี่น้อง จนอ่านออกเขียนได้ทั้งอักขระไทยและขอม จากนั้นช่วยบิดามารดาประกอบสัมมาอาชีพอย่างขยันขันแข็ง ประพฤติดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น มักน้อย และรักสันโดษ

จนอายุได้ 24 ปี ในปีพ.ศ.2433 ได้อุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดสองพี่น้อง มีพระอธิการจันทร์ เจ้าอาวาสวัดทุ่งคอก เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์ดิษฐ์ เป็นพระกรรม วาจาจารย์ และพระอธิการสุต เป็นพระ อนุสาวนาจารย์ โดยตั้งใจจะบวช 1 พรรษา

ในสมณเพศ มีความเคร่งครัดในวัตรปฏิบัติ ใฝ่ใจศึกษาพระธรรมวินัย คันถธุระ และวิปัสสนาธุระจนรู้ซึ้ง เมื่อครบกำหนดตัดสินใจไม่ลาสิกขา จากนั้นออกเดินทางไปยังวัดทุ่งคอก เพื่อฝากตัวเป็นศิษย์พระอธิการจันทร์ พระอุปัชฌาย์ ผู้มีชื่อเสียงและกิตติศัพท์ด้านวิปัสสนากรรมฐานและวิทยาอาคมแขนงต่างๆ

ศึกษาอยู่ 2 พรรษา จึงลาเดินทางไปฝากตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อเนียม วัดน้อย อ.บางปลาม้า อีก 2 พรรษา แล้วจึงกลับมาจำพรรษาที่วัดสองพี่น้องตามเดิม

ในช่วงศึกษาที่วัดน้อยนั้น ท่านได้รู้จักกับหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค จ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งได้เดินทางมาฝากตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อเนียมเช่นกัน โดยท่านนับเป็นศิษย์รุ่นพี่ หลวงพ่อเนียมยังได้เคยปรารภกับหลวงพ่อปานว่า "ถ้าข้าตายแล้ว สงสัยธรรมข้อใดให้ไปถามท่านโหน่งเขานะ เขาพอแทนข้าได้"

เมื่อกลับมาจำพรรษาที่วัดสองพี่น้อง หลวงพ่อโหน่งยังมีความเกี่ยวพันกับพระเกจิชั้นผู้ใหญ่ 2 รูป ซึ่งเป็นคนบ้านสองพี่น้องเช่นเดียวกัน เมื่อครั้งอุปสมบทที่วัดสองพี่น้อง คือ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ของ สมเด็จป๋า (ปุ่น ปุณณสิริ) วัดโพธิ์ สมเด็จพระสังฆราชองค์ ที่ 17 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ และเป็นพระอนุสาวนาจารย์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ (สด จันทสโร) แห่งวัดปากน้ำภาษีเจริญ

หลวงพ่อโหน่งเป็นพระผู้มีปฏิปทาและจริยวัตรงดงามเป็นที่เลื่อมใสศรัทธา ชื่อเสียงและเกียรติคุณของท่านเริ่มขจรขยายไกล ทั้งด้านวิปัสสนากรรมฐานและวิทยาอาคมต่างๆ หลวงพ่อแสง เจ้าอาวาสวัดคลองมะดัน หรือ วัดอัมพวัน อ.สองพี่น้อง ผู้เก่งกล้าในวิทยาอาคม ได้ทราบถึงกิตติศัพท์จึงเดินทางมาพบและสนทนาธรรมอยู่เป็นเนืองนิจ จนมีความสนิทสนมกันมากและได้ชักชวนหลวงพ่อโหน่งให้มาอยู่ด้วยกันที่วัดคลองมะดัน ซึ่งหลวงพ่อโหน่งก็ตอบตกลงด้วยความเต็มใจ เนื่องจากต้องการศึกษาความรู้เพิ่มเติมจากหลวงพ่อแสงเช่นกัน

หลวงพ่อโหน่งมรณภาพในปีพ.ศ.2477 สิริอายุ 69 ปี พรรษา 46 นับเป็นการสูญเสียพระเกจิผู้เปี่ยมด้วยศีลจารวัตรและเมตตาบารมีธรรม พระอริยสงฆ์ผู้เป็นที่เคารพเลื่อมใสศรัทธาแก่พุทธศาสนิกชนโดยถ้วนทั่ว

วัตถุมงคลของท่านนั้นเป็น "พระพิมพ์ดินเผา" โดยครั้งแรกกำหนดสร้างจำนวน 84,000 องค์ แต่ญาติโยมและบรรดาลูกศิษย์ลูกหาได้ช่วยกันพิมพ์ขึ้นมาจนเกินจำนวน ซึ่งน่าจะไม่ต่ำกว่าแสนองค์ และยังมีมากมายหลากหลายพิมพ์ ทั้งพระบูชา พระเครื่อง อาทิ พิมพ์ซุ้มกอ พิมพ์ขุนแผนหน้าค่าย พิมพ์ขุนแผน 5 เหลี่ยม พิมพ์ตรีกาย พิมพ์ไสยาสน์ พิมพ์ปรุหนัง พิมพ์ซุ้มปราสาท พิมพ์สมเด็จ ฯลฯ การสร้างนั้นต่างคนก็จะกดพิมพ์สร้างไปเรื่อยๆ แล้วรวบรวมไว้ เมื่อได้จำนวนตามความต้องการจึงเผา โดยพระอาจารย์ฉวยได้ก่อเตาและเผา ในขณะเผาองค์พระหลวงพ่อโหน่งก็จะประกอบพิธีพุทธาภิเษก โดยอาราธนาพระสงฆ์ในวัดสวดมนต์พร้อมกัน เมื่อเสร็จสิ้นพิธีได้แบ่งส่วนหนึ่งนำไปบรรจุไว้ที่ปูชนียสถานหลายแห่งที่อยู่ในวัดคลองมะดัน (อัมพวัน) และวัดทุ่งคอก ส่วนที่เหลือก็แจก

พระพิมพ์ที่ได้รับความนิยมสูงสุดคือ "พิมพ์ซุ้มกอ" ซึ่งค่านิยม จะแตกต่างกันไปตามความสมบูรณ์ขององค์พระ แต่อย่างไรก็ตาม "พระหลวงพ่อโหน่ง" ทุกพิมพ์ ล้วนทรงพุทธคุณทั้งเมตตามหานิยมและแคล้วคลาดเป็นที่ปรากฏ เป็นที่นิยมและแสวงหาอย่างสูงสืบมาถึงปัจจุบัน



    พันธุ์แท้พระเครื่อง
     ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOurCh3wGVK7Q5eZIhdSmUzjiC51f71q3ACRaXEef.jpg)
ซุ้มกอใหญ่ไม่มีลายกนก

ดิมทีพระซุ้มกอพิมพ์ใหญ่พิมพ์นี้ ใครก็ไม่รู้ตั้งชื่อ ซุ้มกอกาชังราว มีเผยแพร่ในวงการไม่กี่องค์ ทุกองค์เนื้อดำจนเผลอเข้าใจว่าพิมพ์นี้เป็นเนื้อดินดิบ ไม่เผาไฟ เรียกขานกันว่า ซุ้มกอดำ

แต่ต่อมาเมื่อมีองค์หน้าใหม่ออกมาให้เห็นเป็นสีแดง องค์แรกและองค์ต่อๆมาชื่อซุ้มกอดำก็เริ่มเปลี่ยนไป เป็นพิมพ์ใหญ่ไม่มีลายกนกก็เป็นอันว่า เรียกตรงกัน

คุณเชียร ธีรศานต์ ครูใหญ่พระเครื่องเมืองเหนือ ลงลึกค้นหาพระซุ้มกอกรุทุ่งเศรษฐี ลงทุนซื้อพระจากปากหลุมลานทุ่งเศรษฐีได้ซุ้มกอพิมพ์มีลายกนก เรียก “พิมพ์ใหญ่” ราดำขึ้นคลุมดำปี๋ทั้งองค์ พิมพ์พระลึกชัดติดเต็มหน้าตา เรียกชื่อว่า องค์เจ้าเงาะ

คุณเชียรทดสอบวิชาล้างพระ ใช้น้ำยาค่อยๆล้าง 11 ครั้ง ก็ถอดหัวเงาะออก เจอ “รูปทองผ่องโสภา” วงการยกให้เป็นซุ้มกอพิมพ์ใหญ่ที่งามนักหนา

เพราะการล้างพระซุ้มกอและพระกรุทุ่งฯที่แตกหักหลายองค์ คุณเชียรพบว่าพระซุ้มกอเป็นพระเนื้ออ่อน เผาไฟอ่อน เผาแบบเผามัน ผลออกมา เปลือกไหม้ไส้ดิบ

เห็นพระสีแดงอมน้ำตาลอ่อน ลองหักพระจะเจอเนื้อในสีดำคล้ายไส้ขนมเปี๊ยะ

นี่คือความรู้ที่คนรักพระซุ้มกอน่าจะรู้ไว้ พระซุ้มกอเนื้ออ่อนอย่างนี้เซาะแต่งจมูกตาปากง่าย เศรษฐีที่นิยมพระงามจึงมักเจอซุ้มกอ “เสริมสวย”

กระทั่งองค์ครูที่ถือเป็นองค์ดังขึ้นตกเจนตา เจ้าของเดิมคุยว่าเป็นซุ้มกอสวย 1 ใน 5 ก็ไม่เว้น

มาว่าถึงซุ้มกอพิมพ์ใหญ่ไม่มีลายกนก รองอันดับสอง...ลองดูตัวอย่างอย่างองค์ในคอลัมน์วันนี้ ถ้าอยากเห็นภาพสีให้กระจ่างตา ผมเองก็เพิ่งรู้ว่า เปิด “ไทยรัฐออนไลน์” ก็ดูได้แจ่มแจ้งจางปาง

ที่เลือกองค์นี้เพราะเห็นเป็นองค์พบกันครึ่งทาง ผิวนอกพระดำเข้าใจว่าเป็น “ราดำ” ราดำหลุดออกก็ถึงเนื้อในแดง องค์นี้รวมสีดำสีแดงไว้ในองค์เดียว

ในตำราพระซุ้มกอ คุณเชียรพูดถึงซุ้มกอใหญ่ไม่มีกนกไว้ไม่กี่บรรทัด คนรักพระก็ต้องตามดูตามรู้จากหนังสือภาพพระเครื่องมาตรฐาน ตั้งแต่หนังสือคุณประชุม กาญจนวัฒน์ ไปถึงเล่มคุณประจำ อู่อรุณ แต่ก็ยังมีไม่กี่องค์

จนมาถึงหนังสือภาพพระเครื่องทุ่งเศรษฐี-กำแพงเพชร ไม่ระบุปีที่พิมพ์ คุณจาตุรนต์ สิงหะ (สนิมแดง) ผมถือเป็นเล่มครู นอกจาก ซุ้มกอ เม็ดขนุน พลูจีบ ฯลฯ ซึ่งนับเข้าชุดเบญจภาคีได้ ยังมีพระทุ่งเศรษฐีอีกนับพิมพ์ไม่ถ้วน

อย่างพิมพ์ ท้าวกุเวร ที่นานปีจะเจอสักที ผมก็ได้แบบอย่างจากหนังสือเล่มนี้แหละ

คุณจาตุรนต์ ให้น้ำหนัก ซุ้มกอใหญ่ไม่มีลายกนกสีดำ ไว้เป็นองค์ที่ 1 และซุ้มกอใหญ่ไม่มีลายกนกสีแดง เป็นองค์ที่ 2 องค์นี้ เป็นกรณีศึกษาแปลกตา มีก้อนกรวดขาวก้อนใหญ่ที่กลางพระบาท

ใครที่เจอเมล็ดกรวดในพระทุ่งเศรษฐีแล้ววาง เห็นจะต้องตั้งหลักใหม่

ขึ้นชื่อพระทุ่งเศรษฐีนั้น ต่างกรุ ต่างแม่พิมพ์ ต่างเนื้อ เช่นเนื้อพระเม็ดขนุนเผาไฟนาน หนั่นแน่น คราบไคล ราดำ ไม่ติดลึกง่ายๆ ต่างจากซุ้มกอ เผาไฟอ่อน เนื้อหลวมคราบเปื้อน ราดำ ฝังแน่น แค่รู้หลักจากคำอธิบายยังไม่พอ ต้องดูภาพพระแท้เปรียบเทียบให้มากองค์เข้าไว้ เจอพระแท้ของใครก็ขอเขาดู ดูให้นานๆ ดูให้ติดตา พระทุ่งเศรษฐีเก๊ทำได้ใกล้เคียงขึ้นทุกวัน

นักเล่นรุ่นใหม่ แค่ดูพระแท้ก็ยากก็แย่เต็มทีอยู่แล้ว ยังต้องเรียนรู้ต่อว่านอกจากพระแท้แล้ว พระองค์นั้นต้องไม่หัก ไม่ซ่อม ไม่อุด และข้อสุดท้ายไม่เสริมสวย

ประโยคนี้ผมจำติดใจจากปากคุณ วิวัฒน์ เรืองพรสวัสดิ์ สมัยที่ตั้งศูนย์ “พันเลิศ” อยู่หน้าวัดมหรรณพ์ นักเลงรุ่นใหญ่กว่าจะสร้างชื่อขึ้นมาได้ต้องมีมาตรฐาน ทั้งความสามารถ และความสัตย์ซื่อ

ความรู้อีกข้อของคนรักพระเครื่อง นอกจากจะต้องดูพระแท้เป็นก็จะต้องดูคน คือดูเซียนให้เป็น.


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOurAMGDT4DyRZFwj0ms5ZKfLrxQefb32bE5WjrfB.jpg)
พระลือหน้ามงคล

พระเครื่องชุดลำพูนนิยมเล่นหากันมานาน แต่เริ่มมีสีสันเพิ่มขึ้นเมื่อคุณเชียร ธีรศานต์ เขียนหนังสือพระเครื่องสกุลลำพูน ชุดนพคุณ (สำนักพิมพ์ อภินิหารและพระเครื่อง พ.ศ.2516) จัดลำดับคุณค่า เทียบเคียงกับอัญมณีทั้งเก้า พระรอด เปรียบเพชร พระคง ทับทิม พระจามเทวี ไพฑูรย์ ฯลฯ

พระลือ คุณเชียร จัดให้เป็นมรกตแห่งพระเครื่องชุดนพคุณ

ชื่อพระลือ ในยุคแรกๆที่เล่นกัน มีพระลือเดียว แต่วงการตอนนั้นเกิดมีพระลือพิมพ์หน้ายักษ์ แต่ก็รู้กันว่าเป็นพระปลอม ที่พิมพ์จากแม่พิมพ์สำริดองจริง คนที่เผลอเล่นรู้ความจริงแล้วก็ทิ้ง

เมื่อมีชื่อพระลือหน้ายักษ์ ให้เรียกพระลือแม่พิมพ์ที่เชื่อถือกัน จึงถูกเรียกพระลือหน้ามงคล ก็เป็นข้อดี เพราะที่กรุวัดประตูลี้ที่พบพระเลี่ยงเป็นส่วนใหญ่พบพระลือเป็นส่วนน้อยนั้น

ห่างไปเล็กน้อยที่กรุกู่เหล็ก ก็เจอพระลืออีกพิมพ์ วงการเรียกกันว่าพระลือโขง  พระลือกรุนี้งามมาก คุณเชียรตั้งใจเรียก “จามเทวีเรือนแก้ว” จำนวนพระมีน้อยอยู่แล้ว ค่านิยมก็แพงไปใหญ่ แม้แต่พระลือหน้ามงคลสวยๆ ด้วยกัน ก็ยังไล่หลัง

พระลือหน้ามงคล องค์ในคอลัมน์ดูเผินๆ ผิดตาจากพระลือองค์ครูที่คุ้นตาจากภาพหลายองค์ เส้นสายทั้งองค์พระดูอวบอ้วน แต่ก็มีเหตุผลอธิบายได้

เนื้อและผิวพระลือองค์นี้ถ้าเทียบกับพระคงก็ต้องเรียก “กรุเก่า” คือขึ้นมานาน ขึ้นมาเป็นชุดแรกๆ

คนที่ได้เอามาลงรักคงตั้งใจรักษาเนื้อเอาไว้ เมื่อเนื้อรักสึกหรอไปจากส่วนที่นูนคือองค์พระหรือโพธิ์ เนื้อรักในซอกหลุมลึกก็เป็นเหมือนฉากหลัง ขับเน้นสีเนื้อองค์พระให้โดดเด่นออกมา ความแปลกตาอยู่ตรงนี้

แต่เมื่อดูเส้นสายลายพิมพ์ทุกตำแหน่งไม่เพี้ยนจากองค์ครู ยิ่ง “พระลือ” องค์นี้ ติดพิมพ์ชัด ยังเห็นจมูกปากนับเป็นพระลือที่สวยระดับแนวหน้าได้องค์หนึ่ง

พระกรุเก่าที่ใช้แล้วโดยทั่วไปมีเสน่ห์ดึงดูดใจ ดึงดูดสายตากว่าพระกรุใหม่ นักเลงพระรุ่นใหญ่หลายคนมั่นใจมากกว่า มักเลือกเอาไว้ขึ้นคอ

คุณเชียร ธีรศานต์ ให้หลักการดูเนื้อพระลือเอาไว้ ดังนี้

เนื้อพระลือส่วนมากผสมกรวด ถ้าเจอกรวดก้อนเล็กก้อนใหญ่ในเนื้อพระเก่าถึงอายุลำพูน อย่าตกใจ นั่นแหละลายแทงของจริง

เนื้อพระลือดินละเอียด มีบ้าง แต่ก็น้อย ลักษณะดินจะเป็นกาบๆ ยึดกรวดได้ไม่แน่นสนิทนัก

อย่าลืม หลักการเผาพระลำพูน เนื้อและผิวที่ต่างสีเกิดจากได้ความร้อนที่ต่างกัน

พระลือเนื้อสีนวลหรือแดงชมพูเป็นเนื้อที่ได้รับความร้อนพอสมควร แต่น่าเสียดายเนื้อสีนี้มีแรงยึดเหนี่ยวน้อย เมื่อฝังดินกว่าพันปีเนื้อผิวจะเปื่อยยุ่ยลุ่ยติดดินขี้กรุไป ทิ้งแก่นเอาไว้เห็นเป็นองค์พระรางๆ ก้อนกรวดฟูทั่วองค์ หาความงามไม่ได้

พระลือเนื้อก้ามปูเผาหรือเนื้อเหลืองปนเขียว เนื้อดินละลายมากขึ้น แต่กรวดก็ขยายมากขึ้น ผิวพระจะถูกดัน ทำให้ผิวขรุขระขาดสภาพที่แท้จริง คงเหลือเค้าโครงไว้เท่านั้น

พระลือเนื้อเขียว เหตุด้วยพระลือปนกรวดค่อนข้างใหญ่ แม้ความร้อนจะเปลี่ยนเนื้อพระเป็นสีเขียว ก้อนกรวดก็ยังคงตัวอยู่ ก้อนกรวดใหญ่ความร้อนละลายไม่เท่ากัน เนื้อพระยุบก้อนกรวดลอย เมื่อฝังดินพันปี จึงมักมีเนื้อส่วนใดส่วนหนึ่งหลุดเป็นกระบิหายไป บางองค์ที่แขน บางองค์ที่เข่า ส่วนที่หายมากที่สุดคือปลายบน กลายเป็นพระบิ่นบน

เทียบพระรอด พระลือเป็นพระใหญ่ วิธีแนะนำตำหนิทำได้ยาก วิธีเดียวที่คุณเชียรแนะนำ คือดูภาพถ่ายพระลือแท้ที่ติดชัด สังเกตฟอร์มพระให้ดี ถ้ามีโอกาสได้ดูองค์จริง ก็หมั่นเทียบเคียงเนื้อพระ ดูสีก้อนกรวดให้เจนตา

คุณเชียรทิ้งท้าย “พระลือดูง่ายกว่าพระรอด แปลกที่นักปลอมพระแม้พยายาม ก็เลียนแบบได้ไม่เหมือน”.


(http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOuqVs78uz4I59xSD8DhCSbsBpT3M3LBzLfwpF0hs.jpg)
หลวงพ่อแก้ว พิมพ์กลาง

คนรักพระปิดตาหลวงพ่อแก้ว เห็นภาพพระปิดตาองค์นี้แล้ว คงมีคำถาม “กลางไหน”

เพราะเส้นสายลายพิมพ์ ไม่คุ้นตาเหมือนพิมพ์กลางทั่วไป ในหนังสือพระเครื่องมาตรฐานหลายเล่ม ที่มีชื่อสำนักใหญ่กำกับ

หนังสือพระเครื่อง วันนี้ต้องเลือกให้ดี หนังสือพระปลอมเริ่มจะมีมากกว่าหนังสือพระแท้

ขนาดกลางองค์นี้ ก็ราวปลายนิ้วก้อย พิมพ์พระชะลูดยาว ดูเส้นสายลายพิมพ์ต้องใช้ทักษะ คนเป็นพระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ เป็นตัวช่วย

ดูยังไงๆ ก็ไม่ใช่ สี่เสือปิดตาเมืองชลฯ หลวงพ่อเจียม หลวงพ่อภู่ หลวงพ่อครีพ หลวงพ่อโต ด้านหลังอูม จะโยนไปให้เป็นหลวงปู่จีน พนมสารคาม เส้นสายก็ไม่ไป

วางมือปิดตาแบบนี้ วางเท้าแบบนี้ คือหนึ่งของห้าเสือ หลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ แน่

จุดเด่น พระปิดตาหลวงพ่อแก้วองค์นี้ ข้อแรก อยู่ที่สีเนื้อซึ่งน่าจะเป็นสีน้ำตาล เมื่อจุ่มรักบางๆ เนื้อรักซึมซับผสมกับเนื้อพระออกเป็นสีเข้ม กลมกลืนหนึกนุ่มชุ่มตา เข้าสูตรเนื้อกะลา

เนื้อแบบนี้ดูมีเสน่ห์กว่าหลวงพ่อแก้ว องค์ที่รักล่อน เปิดให้เห็นเนื้อเดิมๆ เนื้อไปทาง รักไปทาง

ความยากของการดูพระหลวงพ่อแก้ว นอกจากต้องแยกเป็นวัดเครือวัลย์ เมืองชลฯ กับวัดปากทะเล เมืองเพชร ให้ออกแล้ว

ในชุดวัดเครือวัลย์ นอกจากมีพิมพ์ปั้น ที่เรียกรุ่นแลกซุง ยังมีชุดที่ใช้แม่พิมพ์ มีพิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง พิมพ์เล็ก ทุกพิมพ์มีทั้งหลังแบบ หลังเรียบ และบางองค์หลังอูม

นักเล่นพระปิดตาสายเมืองชลฯ รุ่นใหญ่ เคยเสนอแม่พิมพ์ใหม่ๆ ไม่คุ้นตา ออกมาเสมอ

ข้อดีของพิมพ์แปลก คือมีตัวหารพระปลอมน้อย พิมพ์กลางชะลูดพิมพ์นี้ ของปลอมยังไม่เจอ

หลวงพ่อแก้วเป็นพระยอดนิยม ราคาแพงมาก ของปลอมหลากฝีมือ ตั้งแต่ฝีมือหยาบ ถึงละเอียด ส่องกันแทบตาย แทบจะแยกเก๊แท้ไม่ออก ไม่ชำนาญจริงก็ต้องดูกันหลายๆ ตา เถียงกันบ้าง แต่พระแท้ มักมีข้อสรุปได้

สุดท้าย ถ้าซื้อขายกันแพงๆ ก็ต้องใช้หลักสากลของวงการพระ คือนอกจากซื้อพระ ยังต้องซื้อคน

สำหรับคนรักพระปิดตา ที่เชื่อมั่นในประสบการณ์และสายตา หาพระเอง ก็ต้องขยันติดตามความคืบหน้าของวงการ โดยปกติ พระแท้ แม่พิมพ์แปลกตา ก็มักไม่มีองค์เดียว

พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว แม่พิมพ์นี้ คอลัมน์ สนามพระวิภาวดี หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ปีแรกๆ เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว สีกาอ่างเคยเอามาลงพิมพ์ เป็นของตำรวจใหญ่ ชื่อ ธนสิทธิ์ สุนทรวิภาต

คุณธนสิทธิ์ อยู่เพชรบุรี เมืองที่เจอหลวงพ่อแก้วบ่อยๆ นานกว่าที่อื่น

แม่พิมพ์ด้านหน้า เอาองค์คุณธนสิทธิ์ เป็นต้นแบบ เส้นสายลายพิมพ์ การวางมือวางเท้า องค์ในคอลัมน์นี้ไปกันได้ ต่างกันที่ด้านหลัง องค์ของคุณธนสิทธิ์หลังเรียบ

องค์นี้หลังอูม

คุณธนสิทธิ์มีพระปิดตาหลวงพ่อแก้วหลายองค์ แต่รักและหวงองค์นี้มาก เคยมีคนประเมินราคา 2 ล้าน ท่านก็เฉย

ก็เป็นอันว่า พระปิดตาพิมพ์กลางองค์นี้ พอมีเพื่อน พ้นข้อหา “องค์เดียวในโลก” ไปได้

การเล่นพระเครื่องให้สนุกถึงใจก็ต้องเล่นกันลุ้นกันด้วยฝีมือ ด้วยสายตา รักก็ขึ้นคอ เบื่อก็นิมนต์เข้าตู้เซฟ ขึ้นชื่อหลวงพ่อแก้วนั้น ไม่ว่าพิมพ์ไหนแพงเหมือนเพชรเหมือนแก้วมณีน้ำสวย

เพชรมีเงินซื้อได้ พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว มีเงินอย่างเดียวซื้อพระแท้ไม่ได้ ต้องใช้บุญบารมีช่วย

พลายชุมพล หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/30230872415833_2.jpg)
พระกลีบบัววัดลิงขบ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระของดีราคาถูก ซึ่งเป็นพระเก่าแก่ พุทธคุณสูง มีประสบการณ์ต่างๆ มากมาย แต่เนื่องด้วยจำนวนของ พระที่พบมีมาก หาได้ไม่ยากนัก จึงทำให้สนนราคายังไม่สูง แต่ในเรื่องของพุทธคุณนั้นยอดเยี่ยมครับ

วัดลิงขบหรือวัดบวรมงคลเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดราชวรวิหาร ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาเยื้องกับวัดราชาธิวาสฯ แต่เดิมเป็นวัดโบราณสร้างมาตั้งแต่เมื่อใดไม่มีใครทราบแน่ชัด สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยา ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 2 ชาวรามัญอพยพมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารกันมาก จึงมีพระราชดำริเห็นควรที่จะพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ชาวรามัญ มีวัดเป็นที่ทำบุญกันโดยลำพังตามประเพณีของตน สมเด็จกรมพระราชวังบรมมหาเสนานุรักษ์ จึงทรงสถาปนาวัดลิงขบขึ้นเป็นพระอารามหลวง ถึงสมัยรัชกาลที่ 4 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้กรมขุนธิเบศร์บวรทรงปฏิสังขรณ์ ทั้งพระราชทานนามใหม่ให้สมกับที่เป็นพระอารามหลวงว่า "วัดบวรมงคล"

ที่วัดแห่งนี้มีเจดีย์องค์หนึ่ง เป็นแบบทรงลังกา อยู่ในมุมเขตด้านเหนือ สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 4 ในครั้งการปฏิสังขรณ์ และในเจดีย์องค์นี้ได้เกิดการชำรุด และมีพระพิมพ์กลีบบัวไหลลอดออกมาตามแนวอิฐที่ผุกร่อน เด็กๆ ในแถบนั้นก็เก็บเอามาให้พ่อแม่ดู และเกิดมีการซื้อ-ขายกันขึ้น ในที่สุดก็มีคนแอบเข้าไปขุดพระที่องค์เจดีย์ ทางวัดรู้ข่าวโดยพระญาณเวทีผู้ช่วยเจ้าอาวาส จึงได้ให้พระภิกษุไปสำรวจ แต่ก็มีคนไปแอบขุดหาพระกันอีก พระสุมงคลมุนีเจ้าอาวาส จึงได้ติดต่อไปยังกรมการศาสนาและกรมศิลป์ว่าหากปล่อยไว้อย่างนี้คงมีคนมาแอบขุดจนตัวเจดีย์พังแน่

ทางวัดจึงได้เปิดกรุเป็นทางการ เมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ.2509 โดยมีทหารเรือจากเรือรบหลวงจันทบุรีมาช่วยในการเปิดกรุ จัดเวรยามเฝ้า การขุดได้ขุดตรงส่วนคอระฆังพบพระบรมธาตุ พระพุทธรูป พระเครื่อง พิมพ์ต่างๆ ทั้งชนิดเนื้อชินและเนื้อดิน นอกจากนี้ยังพบพระเนื้อผงแบบพระสมเด็จฯ และพระกลีบบัวที่เป็นเนื้อผงจำนวนเล็กน้อย (ไม่ระบุจำนวน) กับเครื่องรางและของมีค่าอีกจำนวนหนึ่ง และส่วนฐานได้พบพระพิมพ์กลีบบัวเนื้อดินเผา บรรจุอยู่ในกระถางมังกร 4 ใบ ในส่วนของพระกลีบบัวเนื้อดินเผา มีจำนวนมากที่สุดกว่าพระพิมพ์อื่นๆ นับได้ประมาณเจ็ดหมื่นกว่าองค์ ทางวัดได้จัดพิธีฉลองสมโภชพระบรมธาตุ ตลอดจนพระพุทธรูปและพระเครื่อง 3 วัน

ทางวัดและคณะกรรมการได้เปิดให้ผู้มีจิตศรัทธาเช่าพระพิมพ์กลีบบัว ในราคาองค์ละ 30 บาท เพื่อนำเงินไปบูรณปฏิสังขรณ์องค์พระเจดีย์ที่ชำรุด พระพิมพ์กลีบบัวเนื้อดิน มีทั้งแบบดินละเอียดและเนื้อหยาบ พระส่วนใหญ่จะมีส่วนผสมของแร่ทรายเงินทรายทองปะปนอยู่เกือบทุกองค์ ผิวของพระบางองค์จะมีคราบรารักจับอยู่ที่ผิวของพระมากบ้างน้อยบ้าง ด้านหลังจะเป็นหลังเรียบและหลังเว้า มีรอยกดพิมพ์เป็นลายมือติดอยู่ ด้านใต้องค์พระจะมีรูรอยไม้เสียบยกพระออกจากแม่พิมพ์ทุกองค์ มีพบบางองค์มีการลงรักน้ำเกลี้ยง และลงชาดมาแต่ในกรุ เข้าใจว่าพระเหล่านี้น่าจะเป็นพระคะแนน แต่ก็มีจำนวนน้อย พระบางองค์ที่ติดแม่พิมพ์ดีมีหน้ามีตาสวยงาม สนนราคาก็อาจจะสูงกว่าธรรมดานิดหน่อย

พระกรุนี้เมื่อมีผู้นำไปห้อยคอแล้วต่อมาเกิดมีประสบการณ์ในด้านแคล้วคลาด และอยู่คงกันไม่น้อย ชาวบ้านในแถบนั้นต่างรู้กันดี ปัจจุบันสนนราคาก็ยังไม่แพงนัก ทั่วๆ ไปอยู่ที่พันเศษๆ แล้วแต่ความสวยงามเป็นหลัก ถ้ามีหน้ามีตาก็แพงหน่อยครับ

วันนี้ผมก็ได้นำรูปพระกลีบบัววัดลิงขบ เนื้อดินเผามาให้ชมกันด้วยครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/86681204123629_3.jpg)
พระกำแพงเม็ดขนุน

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเครื่องปางลีลาที่ได้รับความนิยมสูงมากก็คือพระกำแพงเม็ดขนุน กรุทุ่งเศรษฐี จังหวัดกำแพงเพชร ซึ่งได้รับความนิยมมาแต่โบราณแล้ว พระเครื่องเมืองกำแพงเพชรก็มีพระเครื่องปางลีลาที่ขุดพบอยู่หลากหลายพิมพ์ หลากหลายเนื้อ ซึ่งมีทั้งเนื้อชินและเนื้อดินเผา ซึ่งก็นิยมกันทั้งสองเนื้อ แต่ในสังคมผู้นิยมพระเครื่องทั่วไปนั้นจะนิยมพระเนื้อดินเผามากกว่า เนื่องจากพระเครื่องของจังหวัดกำแพง เพชรที่พบบริเวณทุ่งเศรษฐีที่เป็นเนื้อดินเผาจะมีเนื้อที่ละเอียดหนึกนุ่มสวย ซึ้ง และเป็นเอกลักษณ์ของพระเครื่องตระกูลทุ่งเศรษฐี

พระกำแพงลีลาของกำแพงเพชรนั้น จะนิยมเกือบทุกพิมพ์ และคนกำแพงในสมัยก่อนนั้นมักจะเรียกพระเครื่องปางลีลาว่า "พระกำแพงเขย่ง" เนื่องจากพุทธลักษณ์กำลังก้าวเดิน จึงเห็นเท้าด้านหนึ่งยกส้นเท้าขึ้นเหมือนกับกำลังเขย่งเช่นกัน ส่วนการแยกชื่อออกเป็นชื่อต่างๆ ก็ดูตามรูปลักษณะโดยรวม เช่น พระกำแพงเม็ดขนุนก็ดูรูปทรงของกรอบนอกคล้ายกับเม็ดขนุน จึงเรียกว่า "พระเม็ดขนุน" พระกำแพงกลีบจำปา ก็ดูกรอบนอกเช่นกัน ลักษณะคล้ายๆ กับกลีบดอกจำปา ก็เรียกว่า "พระกำแพงกลีบจำปา" พระกำแพงพลูจีบก็เช่นกันลักษณะคล้ายกับใบพลูที่จีบไว้ทานกับหมาก จึงเรียกชื่อตามลักษณะของพระ พระกำแพงฝักดาบก็มีลักษณะปลายโค้งแหลมไปด้านหนึ่งคล้ายๆ ฝักดาบ ก็เรียกว่า "พระกำแพงฝักดาบ" เป็นต้น

พระเครื่องตระกูลกำแพงเพชร ที่ถูกขุดพบในบริเวณทุ่งเศรษฐีจะมีอยู่หลายกรุหลายวัด โดยส่วนมากพระที่เป็นเนื้อดินเผาจะมีความละเอียดหนึกนุ่มสวยงามทุกกรุ จึงได้รับความนิยมมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชื่อของทุ่งเศรษฐีก็เป็นชื่อที่เป็นมงคล หมายถึงความอุดมสมบูรณ์ร่ำรวย จึงยิ่งนิยมกันมาก ศิลปะของพระเครื่องก็เป็นศิลปะสุโขทัยหมวดกำแพงเพชร ซึ่งเป็นศิลปะที่งดงามมาก โดยเฉพาะพระปางลีลาศิลปะสุโขทัยก็ได้รับการยกย่องว่างดงามที่สุด

พระเครื่องปางลีลาของเมืองกำแพงเพชร ที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดก็คือพระกำแพงเม็ดขนุน ซึ่งเป็นพระที่ถูกพบบริเวณทุ่งเศรษฐี กล่าวกันว่าพบที่วัดพิกุล และกรุวัดบรมธาตุ พระที่พบมีอยู่หลายเนื้อด้วยกัน เนื้อที่พบมากที่สุดก็คือเนื้อดินเผา และได้รับความนิยมมากที่สุด พระเนื้อชินเป็นพระที่พบน้อยมาก เนื่องจากส่วนใหญ่ผุพังไปเสียเป็นส่วนใหญ่ แทบไม่เคยพบเห็นกันเลย พระเนื้อว่านหน้าทองหน้าเงิน ก็แทบไม่พบเห็นเลย ตอนที่พบพระกันในระยะแรกๆ นั้น คนเฒ่าคนแก่เล่าว่า คนที่ขุดพบนั้นได้ลอกเอาหน้าทองหน้าเงินออกไปขายเสียหมด พระเนื้อว่านมีพบบ้างแต่ก็น้อยมาก พระเนื้อว่านนี้อาจจะเป็นพระที่เดิมมีหน้าทองหน้าเงินอยู่ก็เป็นได้ แต่ถูกลอกเอาทองและเงินออกไปขายก่อนตอนที่พบแล้วก็เป็นได้ จำนวนพระที่พบน้อย แทบไม่ค่อยได้พบเห็นเช่นกัน

พระกำแพงเม็ดขนุนปัจจุบันหายากมาก สนนราคาสูงมาก ยิ่งพระสวยๆ สมบูรณ์ยิ่งพบน้อยมากครับ ผู้ที่ครอบครองบูชาไว้มักมีประสบการณ์ในด้านโชคลาภ โภคทรัพย์ ทำมาค้าขายเจริญรุ่งเรือง

ในวันนี้ผมจึงได้นำรูปพระกำแพงเม็ดขนุนองค์ที่สวยสมบูรณ์ ติดแม่พิมพ์ชัดๆ มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/96583147346973_4.jpg)
พระรูปเหมือนหลวงพ่อยอด วัดหนองปลาหมอ

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระเครื่องที่เป็นรูปเหมือนของพระเกจิอาจารย์ต่างๆ นั้น ได้รับความนิยมสูงๆ มีอยู่หลายรูป หลวงพ่อยอด วัดหนองปลาหมอก็เป็นหนึ่งในพระรูปเหมือนยอดนิยมเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะสร้างไม่ทันตอนที่หลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่ก็ตาม แต่ด้วยความเลื่อมใสเคารพศรัทธาในตัวหลวงพ่อยอดไม่มีเสื่อมคลาย สนนราคาก็สูงมากและหายากครับ

พระครูประสุตสังฆกิจ (หลวงพ่อยอด) วัดหนองปลาหมอ สระบุรี ไม่ได้มีการบันทึกไว้อย่างเป็นทางการในสมัยนั้น แต่เท่าที่สืบค้นดูก็พอจะสรุปได้ดังนี้ครับ หลวงพ่อยอดเกิดที่จังหวัดนครราชสีมา ประมาณปี พ.ศ.2400 ต่อมาได้อุปสมบทเมื่ออายุครบบวช โดยมีพระอาจารย์อินทร์ วัดมะรุม เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์ปล้อง วัดมะรุม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์รอด วัดมะค่า เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "อินทโชติ"

ท่านได้ศึกษาคันถธุระและวิปัสสนาธุระจากพระอุปัชฌาย์จนแตกฉาน จึงเดินทางมาศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมที่วัดชนะสงคราม และได้มีโอกาสรู้จักกับพระคณาจารย์ ผู้โด่งดังแห่งเมืองพระนครศรีอยุธยา 2 รูป คือ หลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติการาม และ หลวงพ่อฉาย วัดพนัญเชิง หลวงพ่อยอดได้ศึกษาอยู่ที่วัดชนะสงครามหลายปี จึงได้เดินทางไปที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยจำพรรษาอยู่ที่วัดพระญาติฯ กับหลวงพ่อกลั่นระยะหนึ่ง จากนั้นหลวงพ่อยอดจึงออกเดินทางต่อผ่านอำเภออุทัย อำเภอหนองแค ผ่านหมู่บ้านหนองปลาหมอ และที่หมู่บ้านนี้มีสำนักสงฆ์ร้างอยู่สำนักหนึ่ง ท่านจึงพำนักอยู่และชาวบ้านก็นิมนต์ขอให้หลวงพ่อยอดอยู่จำพรรษาที่สำนักสงฆ์แห่งนี้

หลวงพ่อยอดได้อยู่จำพรรษาและได้พัฒนาสร้างขึ้นจนเป็นวัด ในปี พ.ศ.2432 และเจริญรุ่งเรืองมาจนทุกวันนี้ หลวงพ่อยอดเป็นพระสงฆ์ที่ชาวบ้านชาวหนองปลาหมอ และชาวสระบุรีเคารพนับถือมาก ท่านช่วยสั่งสอนและอบรมศิษย์ให้เป็นคนดีละเว้นบาป และเมตตาต่อชาวบ้านทุกคนไม่เลือกชั้นวรรณะ

ต่อมาหลวงพ่อได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าคณะหมวดและเป็นพระอุปัชฌาย์ จนกระทั่งเป็นเจ้าคณะแขวงที่พระครูประสุตสังฆกิจ เมื่อปี พ.ศ.2460 หลวงพ่อยอดปกครองวัดหนองปลาหมอมาจนถึงปี พ.ศ.2486 จึงมรณภาพด้วยอาการสงบ สิริอายุได้ 86 ปี พรรษาที่ 63

พระรูปเหมือนหลวงพ่อยอดรุ่นแรกนั้นได้สร้างหลังจากที่หลวงพ่อยอดมรณภาพแล้ว สร้างขึ้นในปี พ.ศ.2487 โดย พระครูวิบูลย์คณานุสรณ์ (หลวงพ่อเฉื่อย) อดีตเจ้าอาวาส วัดสหมิตรมงคล ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่อยอด จำนวนสร้างประมาณ 500 องค์ ทำพิธีปลุกเสกที่วัดสุจิต โดยมีพระเกจิอาจารย์ ชื่อดังมาร่วมปลุกเสก เช่น หลวงพ่อคง วัดพุทไธศวรรย์ หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่อเกิด วัดสะพาน หลวงพ่อนาค วัดหนองสีดา และหลวงพ่อเที่ยง วัดศาลาแดง เป็นต้น

รูปเหมือนหลวงพ่อยอดที่ใต้ฐานทุกองค์จะมีการบรรจุผงอัฐิของหลวงพ่อยอด แล้วอุดด้วยทองแดง

พระรูปเหมือนหลวงพ่อยอด วัดหนองปลาหมอ เป็นพระที่มีประสบการณ์ต่างๆ มากมาย ใครมีต่างก็หวงแหนกันมาก ด้วยความเคารพศรัทธาในหลวงพ่อยอด นับเป็นพระรูปเหมือนที่เป็นยอดนิยมของจังหวัดสระบุรี และเป็นหนึ่งในพระเบญจฯ พระรูปเหมือนยอดนิยมของเมืองไทย

ปัจจุบันหาชมยากมาก สนนราคาก็สูง มากด้วยเช่นกันครับ ในวันนี้ผมได้นำรูปพระรูปเหมือนหลวงพ่อยอดองค์สวยมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/70084094256162_5.jpg)
เหรียญหล่อหลวงพ่อสัมฤทธิ์รุ่นแรกปี พ.ศ.2460

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน หลวงพ่อสัมฤทธิ์ เป็นชื่อที่ชาวบ้านเรียกพระพุทธรูปปางห้ามสมุทรของวัดนาโคก จังหวัดสมุทรสาคร ซึ่งเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่มีประชาชนมากราบไหว้และปิดทอง หรือบนบานศาลกล่าวกันทุกวัน และในทุกๆ ปี จะมีการจัดงานประจำปี ซึ่งมีผู้คนทั่วสารทิศมาร่วมงานด้วยความเลื่อมใสศรัทธาน้ำมนต์ของวัดนี้ถือว่าศักดิ์สิทธิ์มาก มีผู้คนมาขอพรและขอน้ำมนต์กันทุกวัน

ประวัติของหลวงพ่อสัมฤทธิ์นี้ มีตำนานกล่าวไว้ว่า ในสมัยกรุงธนบุรีนั้น ชาวบ้านแถบนาโคกมีอาชีพทำนาเกลือกันเป็นส่วนใหญ่ และมีการนำเกลือไปแลกกับสินค้าอื่นๆ โดยการล่องเรือไปขายในจังหวัดต่างๆ ที่ขึ้นมาทางเหนือก็มี ต่อมาได้มีชายสองคนได้นำเกลือจากนาโคกขึ้นขายที่ทางเหนือและซื้อข้าวกลับมาขายที่นาโคก ตอนที่กำลังล่องเรือกลับ ระหว่างทางได้จอดเรือแวะพักที่พระนครศรีอยุธยา แล้วเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาฟืนมาหุงหาอาหาร เมื่อเดินลึกเข้าไปก็พบวัดร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งมีพระพุทธรูปสัมฤทธิ์อยู่สององค์ขนาดไม่ใหญ่นัก องค์หนึ่งเป็นพระพุทธรูปประทับนั่งปางมารวิชัย อีกองค์เป็นพระพุทธรูปประทับยืนปางห้ามสมุทร ทรงเทริดสมัยอยุธยา

เมื่อเห็นดังนั้นทั้งสองคนจึงเข้าไปกราบพระพุทธรูปทั้งสององค์ จากนั้นก็พากันหาฟืนต่อแล้วก็เดินกลับเรือ แต่เดินเท่าไรก็วนเวียนอยู่อย่างนั้นหาทางกลับไม่ได้ ยังวนเวียนอยู่ในวัดร้างแห่งนั้น ทั้งสองคนจึงปรึกษากันว่าอาจจะเป็นเพราะพระพุทธรูปทั้งสององค์ก็เป็นได้ จึงเดินไปกราบที่พระพุทธรูปแล้วก็คิดว่าถ้าหากนำพระพุทธรูปทั้งสององค์กลับมาด้วยอาจจะกลับเรือได้ หลังจากนั้นทั้งสองคนจึงได้ขอพรจากพระพุทธรูปทั้งสององค์แล้วต่างคนก็อุ้มพระพุทธรูปทั้งสององค์กลับมาที่เรือด้วย และได้นำพระพุทธรูปทั้งสององค์มาประดิษฐานที่วัดนาโคก โดยท่านเจ้าอาวาสในสมัยนั้นได้นำพระพุทธรูปทั้งสององค์ไปประดิษฐานที่หอไตร จนเวลาผ่านไปหลายปี จนลืมไปว่ามีพระพุทธรูปสององค์อยู่ที่หอไตร

อยู่วันหนึ่งทางหมู่บ้านนาโคก ได้มีการแก้บนศาลเจ้าแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กับวัดนาโคก และมีการจัดมหรสพทั้งลิเก ละคร ซึ่งจัดใหญ่กว่าทุกครั้ง ทำให้สถานที่ไม่เพียงพอ เจ้าภาพจึงได้ไปขออนุญาตเข้าไปใช้พื้นที่จัดในวัดนาโคก ครั้นถึงเวลาการแสดงลิเกและละคร ได้เกิดปาฏิหาริย์คือพระพุทธรูปปางห้ามสมุทร ซึ่งประดิษฐานบนหอไตรได้เสด็จลงมาอยู่ข้างล่างโดยมิได้มีใครนำลงมา ต่างก็ตกตะลึงกัน และคณะลิเกและคณะละครต่างก็เกิดอาการจุกเสียดจนไม่สามารถแสดงได้ คนเฒ่าคนแก่ที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็คิดได้ว่าพระพุทธรูปที่เสด็จลงมาคงเป็นเพราะปาฏิหาริย์ของพระพุทธรูป จึงได้บอกให้นำธูปเทียนมาบูชากล่าวขอขมาลาโทษเสีย จากนั้นคณะลิเกและละครต่างก็หายจุกเสียดเป็นอัศจรรย์

หลังจากวันนั้นชาวบ้านนาโคกและใกล้เคียงต่างก็มากราบไหว้บูชาพระพุทธรูปองค์นี้ บ้างก็มาขอพร บ้างก็มาบนบานศาลกล่าว และต่างก็สมประสงค์ทุกรายไป เป็นที่โจษจันกันต่อมาในความศักดิ์สิทธิ์ และชาวบ้านก็ขนานนามท่านว่า "หลวงพ่อสัมฤทธิ์" เนื่องจากว่าพระพุทธรูปองค์นี้เป็นพระพุทธรูปสัมฤทธิ์และเมื่อมาขอพรแล้วจะสัมฤทธิผลทุกประการครับ

ในปี พ.ศ.2460 ได้มีการจำลองรูปพระพุทธรูปปางห้ามสมุทรองค์นี้ขึ้น ด้วยการทำเป็นแบบเหรียญหล่อ ปัจจุบันหาชมได้ยากพอสมควร ชาวบ้านในแถบนั้นหากมีก็จะหวงแหนกันมากครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปเหรียญหล่อหลวงพ่อสัมฤทธิ์รุ่นแรกปี พ.ศ.2460 มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/12323280465271_6.jpg)
พระกริ่ง วัดชนะสงคราม
 
สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระกริ่งและพระชัยวัฒน์ของวัดชนะสงคราม สนนราคาก็ไม่สูงและยังพอ หาเช่าได้ไม่ยากนัก แต่พิธีการสร้างและพุทธาภิเษกนั้นยอดเยี่ยมมาก เจตนาการสร้างก็ดีด้วย

วัดชนะสงครามนั้นเป็นวัดเก่าแก่สร้างมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา เดิมที่ชื่อวัดกลางนา และชื่อวัดตองปุ ตามลำดับ ต่อมาเมื่อถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ สมเด็จพระอนุชาธิราชเจ้ากรมพระราชวังบวรสุรสีหนาท ได้ออกทำศึกสงครามกับพม่า และได้มาประชุมพลที่วัดแห่งนี้และได้รับชัยชนะกลับมาถึงสองครั้งสองครา คือครั้งสงครามเก้าทัพและสงครามท่าดินแดง หลังจากกลับจากศึกแล้วท่านจึงได้สถาปนาวัดชนะสงครามขึ้นใหม่ทั้งวัด และเมื่อเสร็จสิ้นแล้วได้ถวายเป็นราชพลีแด่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช พระองค์จึงพระราชทานนามวัดเสียใหม่ว่า "วัดชนะสงคราม" อันหมายถึงการได้รับชัยชนะจากศึกสงคราม

สำหรับการสร้างพระกริ่งและพระชัยวัฒน์นั้นก็เนื่องมาจากประเทศไทยได้ ส่งทหารเข้ารบในสงครามอินโดจีน ทางการได้ส่งทหารอาสาเข้ารบเป็นจำนวนมาก วัดวาอารามต่างๆ ก็ได้สร้างวัตถุมงคลเพื่อแจกจ่ายให้กับทหารไว้บูชาติดตัว ทางวัดชนะสงครามโดย ท่านเจ้าอาวาสพระสุเมธมุนี (ลับ) จึงได้จัดสร้างวัตถุมงคลขึ้นเพื่อแจกทหารอาสาส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่งเพื่อให้ประชาชนบูชาเพื่อเตรียมรับภัยสงครามที่กำลังลามมายังประเทศไทย การสร้างพระกริ่งพระชัยวัฒน์ครั้งนี้ได้ประกอบพิธีกันในลานหน้าพระอุโบสถวัดชนะสงคราม และมีหลวงภูมินาถสนิท เป็นประธานฝ่ายฆราวาส และหลวงภูมิฯ ได้บันทึกไว้ว่า รายนามพระเถระที่ลงแผ่นทองในพิธีหล่อมีดังนี้ พระสมเด็จพระสังฆราช (แพ) วัดสุทัศน์ ท่านเจ้าคุณศรี (สนธิ์) วัดสุทัศน์ ท่านเจ้าคุณสุเมธมุนี (ลับ) วัดชนะฯ ท่านเจ้าคุณอ่ำ วัดวงฆ้อง ท่านเจ้าคุณพระญาณไตรโลก (ฉาย) วัดพนัญเชิง หลวงพ่อเปลี่ยน วัดใต้

ท่านเจ้าคุณวิเชียรโมลี วัดบรมธาตุกำแพงเพชร ท่านเจ้าคุณธรรม ธีรคุณ หลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ หลวงพ่อจาด วัดบางกะเบา หลวงพ่อพริ้ง วัดบางปะกอก ท่านพระครูวิจิตรธรรมบาล หลวงพ่อชม วัดประดู่ทรงธรรม หลวงปู่กลิ่น วัดสะพานสูง หลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้ว หลวงพ่อรุ่ง วัดท่ากระบือ หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม หลวงพ่อทัต วัดห้วยหินระยอง พระครูคณานุยุตวิจิตร พัทลุง หลวงพ่อจันทร์ วัดบ้านยาง หลวงพ่อเฟื่อง วัดสัมพันธวงศ์ ท่านพระครูปลัดมา วัดเลียบ หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม หลวงพ่อขัน วัดนกกระจาบ หลวงพ่อเส่ง วัดกัลยาฯ หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนู หลวงพ่อบุญชู วัดโปรดเกษ ท่านเจ้าคุณชิต วัดมหาธาตุเพชรบุรี หลวงพ่อช่วง วัดบางแพรกใต้

หลวงพ่อแฉ่ง วัดบางพัง หลวงพ่อทอง วัดดอนสะท้อน หลวงพ่อกรัก วัดอัมพวัน หลวงพ่อดาบเพชร วัดชนะฯ หลวงพ่อจันทร์ วัดคลองระนง หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ หลวงพ่อใย วัดระนาม พระอาจารย์พูน วัดหัวลำโพง พระอาจารย์สา วัดเทพธิดาราม พระอาจารย์ปลั่ง วัดราชนัดดา พระอาจารย์ขั้ว วัดมะปรางหวาน พระอาจารย์จันทร์ วัดสำราญ พระอาจารย์นอ วัดใหม่โพธิ์เอน พระอาจารย์นวม วัดขวาง พระอาจารย์น้อย วัดศีรษะทอง ท่านเจ้าคุณพระวิสุทธิสมโภชน์ วัดพระเชตุพน พระอาจารย์ทองดี วัดท่าเกวียน

นอกจากนี้หลวงภูมิฯ ยังได้บันทึกไว้ว่า ท่านเจ้าคุณศรี (สนธิ์) วัดสุทัศน์ ท่านยังได้เป็นประธานในพิธีกรรมตลอดการเททอง และพุทธาภิเษก และหลวงภูมิฯ ยังได้นำชนวนมงคลจากพิธีที่วัดราชบพิตร และวัดสุทัศน์มาผสมอีกจำนวนหนึ่งด้วย จากบันทึกบอกกล่าวถึงพิธีหลอมโลหะนั้น ได้มีตะกรุดและแผ่นทองที่ไม่หลอมละลายจำนวนมาก ต้องนิมนต์พระเกจิอาจารย์ที่มาร่วมในพิธีร่วมกันเพ่งกระแสจิตจึงจะละลายลงในที่สุด

นับเป็นปรากฏการณ์อันประหลาดมหัศจรรย์อย่างยิ่ง ต่อมาในเดือนมกราคม ปี พ.ศ.2484 จึงได้ทำพิธีพุทธาภิเษก ตลอดสามวันสามคืน มีหลวงพ่อจง หลวงพ่อจาด หลวงพ่ออี๋ หลวงพ่อจันทร์ เป็นประธานนั่งปรกสลับ กับพระเถระรูปอื่นๆ จากทั่วประเทศไทย ซึ่งได้ร่วมลงแผ่นทองมาก่อนหน้านั้นแล้ว

ครับพระกริ่งพระชัยวัฒน์ของวัดชนะสงครามที่สร้างในครั้งนี้จึงเป็นพระที่น่าใช้บูชามาก ตามความเห็นของผมนะครับ เนื่องจากมีแผ่นชนวนลงอักขระจากพระคณาจารย์ที่โด่งดังในยุคนั้นครบถ้วนและพิธีพุทธาภิเษกก็ยอดเยี่ยมตามที่มีบันทึกของท่านหลวงภูมิฯ อีกทั้งสนนราคาก็ยังไม่สูงและยังพอหาบูชาได้ไม่ยากนักครับ

ผมได้นำรูปพระกริ่ง วัดชนะสงคราม ทั้งด้านหน้า ด้านหลังและก้นมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/31857664262254_8.jpg)
พระนารายณ์ทรงปืน เนื้อชินเงิน ของกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรี

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรี เป็นโบราณสถานซึ่งสร้างมายาวนาน สันนิษฐานว่าสร้างมาตั้งแต่ราว พ.ศ.1500-1800 และมีการบูรณปฏิสังขรณ์ต่อเติมดัดแปลงกันเรื่อยมา เท่าที่มีหลักฐานยืนยันก็พอทราบได้ว่า มีการบูรณะในสมัยสมเด็จพระราเมศวร สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ สมเด็จพระนารายณ์มหาราช เป็นต้น ดังที่เห็นและพบศิลปะในรูปแบบต่างๆ ซึ่งมีหลายยุคหลายสมัย

พระปรางค์ประธานของโบราณสถานแห่งนี้ รากฐานเดิมเป็นศิลาแลง ศิลปะแบบขอมแต่ได้มีการบูรณะดัดแปลงต่อมาในยุคอยุธยา พระเครื่องที่พบที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุนี้ ส่วนมากจะเป็นพระเครื่องชนิดเนื้อชินเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งมีทั้งเนื้อชินเงินและเนื้อชินตะกั่วสนิมแดง มีพบพระเนื้อสัมฤทธิ์และพระเนื้อดินเผาอยู่บ้าง พระเครื่องที่สำคัญและมีชื่อเสียงของกรุนี้ ก็มี พระร่วงยืนหลังลายผ้า เนื้อชินตะกั่วสนิมแดง พระหูยาน เนื้อชินเงิน พระนาคปรก พระร่วงนั่งพิมพ์ต่างๆ พระซุ้มนครโกษา และพระแผงต่างๆ มากมาย พระเครื่องโด่งดังและมีชื่อเสียงมากก็คือ พระร่วงยืนหลังลายผ้า และพระหูยาน ซึ่งเป็นพระยอดนิยม

พระเครื่องที่พบของกรุนี้ ส่วนใหญ่เป็นพระศิลปะลพบุรี และทำตามแบบศาสนาพุทธมหายาน อย่างพระแผงต่างๆ จะเห็นเป็นพระสามองค์อยู่ในแผงเดียวกันนั้นก็ทำตามคติมหายานทั้งสิ้น ที่เห็นได้ชัดก็คือพระนารายณ์ทรงปืน ที่มีพระนาคปรกประทับนั่งอยู่ตรงกลางเป็นองค์ประธาน และรูปสี่กร ซึ่งเป็นรูปของพระอวโลกิเตศวร และมีรูปของสตรีอยู่อีกด้านหนึ่ง ซึ่งเป็นพระนางปรัชญาปารมิตา ซึ่งเป็นพระโพธิสัตว์ในคติพุทธศาสนามหายาน ที่เผยแผ่เข้ามาพร้อมกับศิลปะขอมแบบบายน ในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ของขอมซึ่งมีอิทธิพลในภูมิภาคแห่งนี้ในสมัยนั้น

พระนารายณ์ทรงปืนที่ได้ชื่อเรียกแบบนี้ ก็เรียกขานกันมานมนานแล้วตั้งแต่เริ่มมีการแตกกรุ และผู้ที่ได้พบเห็นก็นึกว่ารูปพระอวโลกิเตศวรที่มีสี่กรนั้นเป็นองค์พระนารายณ์ ในส่วนที่เห็นพระกรต่างทรงถือสิ่งของอยู่นั้น พระบางองค์ก็เห็นไม่ชัดว่าถืออะไรแน่ และเห็นเป็นรูปยาวๆ ก็นึกเอาเองว่าน่าจะเป็นคันศร ซึ่งความเป็นจริงทรงถือดอกบัวและมีก้านยาวลงมา ยิ่งซ้ำร้ายบางคนเห็นเป็นปืนยาวก็มี เลยทึกทักเรียกกันว่า พระนารายณ์ทรงปืน และเรียกกันแบบนี้มายาวนานแล้ว ก็เลยกลายมาเป็นชื่อเรียกตามกันมาว่าเป็น พระนารายณ์ทรงปืน แถมพุทธคุณของพระพิมพ์นี้ยังเด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรีอีก มีผู้ที่บูชาพระนารายณ์ทรงปืนแล้วถูกยิงไม่ออก ยิงไม่เข้า จึงเชื่อถือกันมาแบบนี้ครับ

พระนารายณ์ทรงปืนเป็นพระเครื่องขนาดเขื่องหรือจะเรียกว่าเป็นพระแผงก็ได้ ในสมัยก่อนคนนิยมกันมาก มักจะนำมาถักลวดห้อยคอกัน พระที่พบส่วนมากจะเป็นเนื้อชินเงิน และชินตะกั่วสนิมแดง ที่เป็นเนื้อสัมฤทธิ์นั้นพบน้อยมาก นอกจากพระนารายณ์ทรงปืนจะพบที่กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรีแล้วก็ยังพบที่กรุอื่นๆ ของลพบุรี และในจังหวัดอื่นๆ ก็เคยพบ ล้วนแล้วจะเป็นพระขนาดเขื่องและมีรูปแบบคล้ายๆ กัน จึงเรียกตามๆ กันว่า พระนารายณ์ทรงปืนเช่นกัน

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระนารายณ์ทรงปืน เนื้อชินเงิน ของกรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ลพบุรี จากหนังสือ อมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทยมาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/51256691954202_1.jpg)
เหรียญปั๊มหูเชื่อม หลวงพ่อดำ วัดตาล จ.ราชบุรี

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน เหรียญเก่าแก่ของราชบุรี เหรียญหนึ่งคือหลวงพ่อคำ วัดตาล อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี ซึ่งสร้างในปี พ.ศ.2459 ปัจจุบันนับว่าหาดูยากแล้วครับ และไม่ค่อยมีใครได้เขียนถึงประวัติของท่านนัก วันนี้ก็เลยเก็บมาเล่าสู่กันฟังครับ

หลวงพ่อดำ ท่านเกิดวันอาทิตย์ เดือนอ้าย ปีขาล ตรงกับปี พ.ศ.2385 ที่บ้านคลองบางป่าใต้ ราชบุรี โยมบิดาชื่อปลิก โยมมารดาชื่อ เหม เมื่อเด็กท่านเป็นคนผิวดำ มารดาจึงเรียกท่านว่า "ดำ" ท่านเป็นคนนิสัยใจคอกล้าหาญมาแต่เด็กๆ พออายุสมควรเล่าเรียน บิดาจึงนำไปฝากเรียนหนังสือไทยและขอมที่สำนักตาล เนื่องจากพระอาจารย์เล็กเป็นญาติทางบิดาของท่าน พระอาจารย์เล็กผู้นี้เป็นครูที่ดุมาก กวดขันนักเรียนจนเป็นที่เกรงกลัวแก่เด็กๆ หลวงพ่อดำเวลาท่านท่องหนังสือแล้วกลัวว่าจะง่วงเผลอหลับท่านจะเอาทะนานลื่นๆ มาหนุนหัวท่องหนังสือ เพราะเวลาง่วงก็จะลื่นกระทบกับกระดาน หลวงพ่อดำได้อุตสาหะเล่าเรียนด้วยความขยัน ทำให้พระอาจารย์เล็กเกิดเมตตาจิตถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆ ให้ จนท่านมีความรู้แตกฉาน

พออายุได้ 16 ปี จึงได้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดตาล และศึกษาพระธรรมวินัยจนอายุครบบวชก็ได้อุปสมบทที่วัดตาลนั่นเอง โดยมีพระครูอภัยมงคล (แดง) วัดจันทคาม เป็นพระอุปัชฌาย์ พระสมุห์ทอง กับพระอาจารย์เล็กเป็นพระคู่สวด ได้รับฉายาว่า "อินทสโร" บวชแล้วก็ได้อยู่ศึกษาพระธรรมวิจัยที่วัดตาล ต่อมาจึงได้ออกธุดงค์และไปปริวาสธุดงค์กับพระอาจารย์อ้น วัดบางจาก อัมพวา ท่านได้ออกธุดงค์ไปทั่วประเทศ ฝึกพลังจิตจนกล้าแข็ง ได้พบพระอาจารย์เก่งๆ ในป่าลึก และได้รับถ่ายทอดวิชาต่างๆ มากมาย

นอกจากนี้ท่านยังเสาะหาตำราเก่าๆ เอามาศึกษาฝึกฝนด้วยตัวเอง ในระหว่างที่ท่านได้ธุดงค์ไปนั้น ไปถึงไหนก็ได้ช่วยชาวบ้านชาววัดที่ท่านผ่านไป ก่อสร้างวัดต่างๆ ณ ที่นั้น จนท่านมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่เคารพนับถือของคนทั่วไป พอพรรษาที่ 8 เจ้าอาวาสวัดตาลว่างลง ทายกทายิกาและทางคณะสงฆ์เห็นควรนิมนต์ท่านขึ้นเป็นเจ้าอาวาสวัดตาล ซึ่งขณะนั้นวัดได้ทรุดโทรมลงไปมาก ท่านจึงรับนิมนต์และได้จัดการบูรณปฏิสังขรณ์วัดอย่างสุดความสามารถจนวัดมีความเจริญรุ่งเรืองขึ้นมา ใครเห็นท่านทำอะไรก็เลื่อมใสศรัทธามาร่วมงานด้วยความเต็มใจ เพราะท่านช่วยเหลือใครก็ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน ไม่เลือกชั้นวรรณะ เป็นกันเองแก่ทุกคน ท่านคิดจะทำอะไรก็เป็นสำเร็จได้ทุกเรื่อง

เรื่องเครื่องรางของขลัง ใครมาขอท่านก็ทำแจกให้ไป เครื่องรางของท่านโด่งดังมากมีคนมาขออยู่เป็นประจำ พออายุได้ 40 ปี ท่านก็ได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์ เจ้าคณะตำบลตามลำดับ ท่านมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย คนทางหัวเมืองใกล้เคียง เช่น สมุทรสาคร สมุทรสงคราม เพชรบุรี กาญจนบุรี สุพรรณบุรี นครปฐม ต่างก็มาเรียนวิชาจากท่านเสมอ ตะกรุดมหาอุตม์ของท่านโด่งดังมาก

เคยมีนายชม นักเลงโตแม่น้ำอ้อม มีฉายาว่าขุนช้าง เนื่องจากหัวล้านและมีเงินทองมาก ได้ตะกรุดไปจากท่าน เอาพกติดตัวอยู่เสมอ เคยถูกลอบยิงหลายครั้งไม่เป็นอะไร ต่อมามีสมัครพรรคพวกมากขึ้น ก็เปิดบ่อนพนัน ทำตัวเป็นผู้กว้างขวางแถบนั้น เมื่อหลวงกล้ากลางสมร มือปราบย้ายจากจังหวัดสมุทรสงคราม หลวงกล้าฯ ก็ได้มาเตือนนายชมให้เลิกเสีย แต่นายชมถือดีว่ามีสมัครพรรคพวกมาก เลยตอบไปว่า แน่จริงก็เข้ามาจับได้เลย หลวงกล้าจึงวางแผนเข้าจับกุม แต่ชัยภูมิบ้านของนายชมคับขันมาก มีทางเข้าแต่ทางเรือเท่านั้น หลวงกล้าฯ จึงให้ตำรวจฝังตัวอยู่ในเลนครึ่งตัวล้อมจับไว้ถึง 7 ช.ม. พวกลูกน้องนายชมก็หนีหายล้มตายไปหมดเหลือแต่นายชมเพียงคนเดียว ตำรวจได้ระดมยิงไปที่นายชมหลายนัด พอยิงไปตรงตัวก็ยิงไม่ออก ยิงไปทางอื่นลูกออก จนนายชมลูกปืนหมดจึงถูกจับได้ หลวงกล้าฯ ค้นดูในตัวมีเพียงตะกรุดของหลวงพ่อดำเพียงดอกเดียว ตอนนายชมถูกจับตัวได้นั้น พอตำรวจเผลอนายชมได้กินยาตาย ไม่ยอมให้ถูกดำเนินคดี

หลวงพ่อดำท่านได้เคยออกเหรียญรูปท่านเป็นเหรียญหล่อเนื้อทองเหลือง รูปหัวใจ มีรูปหลวงพ่อดำนั่งเต็มองค์ ระบุปี พ.ศ.2459 ด้านหลังมีอักขระขอม อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ พุ ภะ ติ หัง จะ โต โล ทิ นัง พุท ธัง สัง มิ อินทสโร นะ ปะ ตะ กะ สะ มีคนเข้าไปขอแจกกันมาก จนเหรียญหล่อหมด จึงได้สร้างเหรียญปั๊มหูเชื่อมเนื้อทองแดงเพิ่มเติม เพราะเหรียญหล่อไม่พอแจก

หลวงพ่อดำท่านมรณภาพในปี พ.ศ.2466 สิริอายุได้ 81 ปี เหรียญของหลวงพ่อดำมีพุทธคุณทางคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด และเมตตามหานิยม ปัจจุบันนับว่าหาชมได้ยากมาก เนื่องจากเป็นเหรียญที่มีอายุความเก่ามากครับ วันนี้ผมได้นำรูปเหรียญปั๊มหูเชื่อม หลวงพ่อดำ วัดตาลมาให้ชมกันครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์ - ข่าวสดออนไลน์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/86143005929059_2.jpg)
เหรียญหล่อของหลวงปู่รอด วัดสามไถ พระนครศรีอยุธยา

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ที่ ต.สามไถ อ.นครหลวง ก็มีพระเกจิอาจารย์รุ่นเก่าองค์หนึ่งที่อยากจะพูดถึงในวันนี้ ท่านก็คือหลวงปู่รอด วัดสามไถ ซึ่งชาวบ้านในแถบนั้นเคารพนับถือท่านมาก และท่านก็ได้สร้างเหรียญหล่อไว้ ปัจจุบันหาได้ยากมากพอสมควรครับ

ประวัติของหลวงปู่รอดนั้นไม่ได้มีการบันทึกไว้แต่แรก ประวัติบางตอนจึงค่อนข้างจะหายากสักหน่อย หลวงปู่รอดท่านเป็นคนที่มีเชื้อสายลาว เกิดที่บ้านสามไถ พระนครศรีอยุธยา เมื่อปี พ.ศ.2384 โยมบิดาสืบค้นไม่ทราบชื่อ ทราบแต่ชื่อโยมมารดา ชื่อแม่เฒ่ากา เมื่อท่านอายุได้ 7 ขวบโยมบิดาได้นำท่านไปฝากให้เรียนหนังสือกับพระอธิการแดง เจ้าอาวาสวัดสามไถ ต่อมาจนอายุได้ 11 ขวบจึงได้บรรพชาเป็นสามเณร หลวงปู่รอดท่านเป็นคนชอบหาความสงบวิเวก บำเพ็ญวิปัสสนาตั้งแต่ยังเป็นสามเณร หลังจากที่ได้ศึกษาพระธรรมวินัยกับพระอาจารย์แดงได้ 4 พรรษา ท่านจึงได้กราบลาพระอธิการแดง ไปศึกษาวิปัสสนากรรมฐานต่อที่ทางภาคอีสาน

เมื่ออายุครบบวชท่านจึงอุปสมบท แต่ประวัติตอนนี้ขาดช่วงไปจึงไม่ทราบว่าท่านอุปสมบทที่วัดใดและมีท่านใดเป็นพระอุปัชฌาย์ ทราบแต่เพียงว่าต่อมาท่านได้เข้ามาศึกษาพระธรรมวินัยและพระปริยัติธรรมต่อที่กรุงเทพฯ และได้พบกับหลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติ ซึ่งเป็นพระภิกษุรุ่นน้อง ต่อมาในปี พ.ศ.2427 เมื่อพระอธิการแดง เจ้าอาวาสวัดสามไถ มรณภาพ ทางคณะสงฆ์จึงได้แต่งตั้งให้หลวงปู่รอดมาเป็นเจ้าอาวาสวัดสามไถสืบแทน และในปี พ.ศ.2429 ท่านก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระอุปัชฌาย์

หลวงปู่รอดท่านเป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัยมาก และท่านก็ได้เข้มงวดกวดขันพระภิกษุสามเณรที่อยู่ในการปกครองของท่านให้ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด การปลงอาบัติของพระภิกษุภายในวัดต้องมาปลงอาบัติกับท่าน ทุกๆ เช้า ห้ามปลงอาบัติกับเพื่อนพระภิกษุด้วยกัน การเคร่งครัดของท่านทำให้ญาติโยมต่างก็เคารพนับถือท่านมาก และต่างก็พาบุตรหลานมาบวชกับท่านเป็นจำนวนมาก เพื่อจะได้มีพระอุปัชฌาย์ที่ดี จะได้อบรมบ่มนิสัยให้อยู่ในศีลในธรรมและจะได้เป็นคนดีต่อไป หลวงปู่รอดท่านมีชื่อเสียงโด่งดังมากในเรื่องนี้ และในด้านขมังเวท ขนาดพระญาณไตรโลกนาถ (ฉาย) เจ้าคณะจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ยังเคารพนับถือท่านมากและเดินทางมา กราบนมัสการหลวงปู่รอดเป็นประจำทุกปีตลอดมา

ในปี พ.ศ.2467 หลวงปู่รอดท่านได้จัดงานยกช่อฟ้าพระอุโบสถ คณะศิษย์จึงได้ขออนุญาตท่านสร้างเหรียญหล่อรูปเหมือนท่านขึ้น โดยมีคณะกรรมการ 12 คน โดยทำพิธีหล่อที่วัด หลวงปู่รอดท่านจะจารแผ่นโลหะให้ เมื่อช่างนำมาหลอมปรากฏว่าแผ่นโลหะไม่หลอมละลาย คณะกรรมการจึงกราบเรียนท่านว่าแผ่นโลหะไม่ยอมละลาย หลวงปู่จึงบอกว่าหลอมละลายแล้ว เมื่อคณะกรรมการกลับมาดูปรากฏว่าแผ่นโลหะได้ละลายแล้ว พระทั้งหมดหลวงปู่ได้นำมาปลุกเสกเดี่ยวตลอดทั้งคืนที่ในพระอุโบสถ หลวงปู่รอดท่านมรณภาพในวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ.2480 สิริอายุได้ 96 ปี พรรษาที่ 75

เหรียญหล่อของหลวงปู่รอด วัดสามไถนี้ปัจจุบันหาของแท้ๆ ได้ยากครับ พุทธคุณนั้นเด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรีและแคล้วคลาดครับ ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปเหรียญของท่านมาให้ชมกันตามเคยครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์ - ข่าวสดออนไลน์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/32954084376494_3.jpg)
พระกริ่งเจ้าฟ้า หลวงปู่สงฆ์ วัดเจ้าฟ้าศาลาลอย จ.ชุมพร

วัดเจ้าฟ้าศาลาลอย เป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองชุมพรมาตั้งแต่ปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา แต่ได้รกร้างมาเป็นเวลาเนิ่นนาน จนเมื่อ หลวงปู่สงฆ์ จนฺทสโร รับนิมนต์มาจำพรรษา จากวัดร้างจึงได้รับการบุกเบิกและพัฒนาจนเป็น "วัดเจ้าฟ้าศาลาลอย" เจริญรุ่งเรือง

หลวงปู่สงฆ์เคยกล่าวถึงที่มาของชื่อ "วัดเจ้าฟ้าศาลาลอย" ว่า ในอดีตเป็นวัดที่มีเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินเคยมาบวชเป็นเจ้าอาวาสอยู่ จึงขึ้นต้นชื่อวัดว่า "เจ้าฟ้า" เพื่อเป็นเกียรติแก่เจ้าวัดเดิม ส่วน "ศาลาลอย" ตั้งตามชื่อของหมู่บ้านศาลาลอย

นอกจากนี้ หลวงปู่มักพูดเสมอว่า "เจ้าวัดที่นี่ไม่ใช่เรา แต่เป็นปู่เจ้าฟ้า" ดังนั้น ทุกครั้งที่มีการบวชนาค จะต้องนำ "นาค" ไปฝากตัวกับปู่เจ้าฟ้าก่อน จนเป็นประเพณีสืบมาถึงปัจจุบัน

หลวงปู่สงฆ์เป็นชาวชุมพรโดยกำเนิด เกิดเมื่อวันอังคาร เดือน 6 ปีขาล พ.ศ.2433 ที่ ต.วิสัยเหนือ อ.สวี จ.ชุมพร

เมื่ออายุ 18 ปี ได้บวชสามเณรที่วัดสวี ศึกษาด้านพระธรรมวินัย พระปริยัติ และอักษรขอม เมื่ออายุครบบวชจึงอุปสมบทที่วัดวิสัยเหนือ โดยมีหลวงพ่อชื่น วัดแหลมปอ เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายา "จันทสโร"

จำพรรษาที่วัดวิสัยเหนือระยะหนึ่ง จึงเดินทางมาจำพรรษาอยู่ที่วัดควน ต.วิสัยเหนือ เพื่อศึกษาทางด้านกรรมฐานและวิทยาคมอยู่ 1 พรรษา จากนั้นเริ่มออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ เพื่อฝึกกรรมฐานวิปัสสนาและแสวงหาพระอาจารย์ผู้แก่กล้าศึกษาวิทยาคมเพิ่มเติม เมื่อมาถึงจังหวัดภูเก็ต ท่านได้พบพระอาจารย์รอด วัดโต๊ะแซ หรือ ตอแซ พระเกจิชื่อดังในยุคนั้น จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ศึกษาวิทยาคมต่างๆ อยู่ 2 พรรษา

หลวงปู่สงฆ์เป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชน รวมทั้งสรรพสัตว์ทั้งหลาย เล่ากันว่า ครั้งหนึ่งเคยมี "กวาง" ตัวหนึ่งหลงเข้ามาในวัด ท่านก็ให้ผลไม้และอาหารกิน และผูกเศษจีวรสีเหลืองไว้ที่คอกวาง เจ้ากวางอยู่ที่วัดได้ปีหนึ่งก็กลับเข้าป่าไป บางทีก็กลับมาหาหลวงปู่ที่วัด และอยู่สองสามวันก็กลับเข้าป่าไปอีก โดยในช่วงที่เจ้ากวางอาศัยอยู่ในป่านั้น สามารถรอดพ้นจากการไล่ล่าได้ทุกครั้ง

นอกจากนี้ ยังเป็นที่ร่ำลือกันว่า หลวงปู่ท่านมีวาจาสิทธิ์ยิ่งนัก

มรณภาพเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ.2526 สิริอายุ 94 ปี 3 เดือน 2 วัน แต่สังขารของท่านไม่เน่าเปื่อยเป็นที่อัศจรรย์นัก และปัจจุบันยังคงบรรจุโลงประดิษฐานบนศาลาธรรมสังเวช

วัตถุมงคลของท่านมีหลายรุ่นหลายแบบด้วยกัน ทั้งที่ท่านทำเองและอนุญาตให้ลูกศิษย์จัดสร้าง ไม่ว่าจะเป็น พระเครื่อง, เหรียญรูปเหมือน, เครื่องราง, ลูกอม, ยาฉุน ฯลฯ ซึ่งผู้สักการะต่างประสบพุทธานุภาพมากมายเป็นที่ปรากฏ

วัตถุมงคลเด่นๆ มีอาทิ เหรียญรุ่นแรก ที่ระลึกงานผูกพัทธสีมา วัดหาดแก้ว ปี 2502, รูปเหมือนลอยองค์ เนื้อดินชุบรัก ปี 2505, พระหล่อรูปเหมือนขนาดบูชา, พระหล่อรูปเหมือนปั๊ม ปี 2508, พระรูปเหมือนปั๊ม ก้นอุดยาฉุน ปี 2509, พระหล่อรูปเหมือนปั๊มอักษรนูน ปี 2509, พระหล่อรูปเหมือนปั๊ม ปี 2510, พระกริ่งเจ้าฟ้า ปี 2519 และ พระปิดตารุ่นแรก เนื้อนวโลหะ ปี 2519 เป็นต้น

กล่าวถึง "พระกริ่งเจ้าฟ้า หลวงปู่สงฆ์ ปี 2519" นั้น คณะศิษย์ได้ร่วมกันจัดสร้างขึ้น เพื่อแจกแก่ผู้มีจิตศรัทธาร่วมบุญจัดสร้าง "ฌาปนสถาน วัดเจ้าฟ้าศาลาลอย" โดยหลวงพ่อสงฆ์เมตตาตั้งนามมงคลให้ ออกแบบและแกะพิมพ์โดยช่างฝีมือชั้นครู อ.เกษม มงคลเจริญ ซึ่งได้นำ "พระกริ่งชินบัญชร ของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ จ.ระยอง" มาเป็นต้นแบบ และได้นำชนวนก้านช่อของพระกริ่งพระชัยเมื่อปี 2517 มาเป็นส่วนหนึ่งของมวลสารในการจัดสร้าง โดยสร้างเป็นเนื้อนวโลหะครบสูตร และหลวงปู่เมตตาปลุกเสกให้เมื่อวันจันทร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ.2519 ประการสำคัญ คือ นับเป็นพระกริ่งรุ่นแรกและรุ่นเดียวของหลวงปู่สงฆ์อีกด้วย

พระกริ่งเจ้าฟ้า หลวงปู่สงฆ์ ปี 2519 มีเพียงพิมพ์เดียว จำนวนจัดสร้างทั้งสิ้น 999 องค์เท่านั้น แบ่งเป็นก้นทองคำ 8 องค์ ก้นเงิน 12 องค์ และก้นทองแดง อักษร "นะ" 979 องค์ ทุกองค์มีการตอกโค้ดอย่างชัดเจน นับเป็นหนึ่งในยอดวัตถุมงคลแดนใต้ที่ ณ ปัจจุบันหาดูหาเช่ายากนัก เพราะจำนวนสร้างน้อยมาก

อีกทั้งสนนราคาก็ขยับสูงขึ้นเรื่อยๆ ครับผม
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์ - ข่าวสดออนไลน์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/98659614597757_4.jpg)
พระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีน

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงพระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีน ซึ่งเป็นพระเครื่องที่มีพุทธคุณสูง และเริ่มมีการดำริที่จะจัดสร้างโดย พลเรือตรีหลวงธำรงนาวาสวัสดิ์ ซึ่งเป็นนายกพุทธสมาคมแห่งประเทศไทย เนื่องจากตอนนั้นมีกรณีพิพาทกับฝรั่งเศส เรื่องสิทธิเหนือดินแดนของอินโดจีน ในราวปี พ.ศ.2483-2484 วัตถุประสงค์เพื่อแจกจ่ายให้แก่ทหารที่ไปราชการสงคราม และให้ประชาชนโดยทั่วไปได้มีโอกาสเช่าบูชา

ต่อมาในปี พ.ศ.2485 สงครามโลกครั้งที่ 2 ก็กำลังก่อตัวขึ้นในภูมิภาคนี้ จึงได้มีการจัดสร้างพระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีนขึ้น ในตอนแรกมีกำหนดการให้ทำพิธีเททองหล่อพระพุทธชินราชที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก แต่มีเหตุต้องเปลี่ยนสถานที่การเททอง ให้มาทำพิธีที่วัดสุทัศน์แทน เนื่องจากในขณะนั้นกำลังอยู่ในช่วงสงครามโลก ไม่สะดวกในการเดินทางและทำพิธี จึงจำเป็นต้องเปลี่ยนสถานที่มายังวัดสุทัศน์แทน

กำหนดการทำพิธีตรงกับวันเสาร์ขึ้น 5 ค่ำ คือวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2485 โดยมีสมเด็จพระสังฆราชแพทรงเป็นประธาน และท่านเจ้าคุณศรี สนธิ์ เป็นผู้ดำเนินงาน ทำพิธี ณ มณฑลพิธีหน้าพระอุโบสถ วัดสุทัศน์ เพื่อเอาฤกษ์เอาชัย และได้มอบหมายให้ช่างอีกหลายโรงงานรับช่วงไปดำเนินการต่อจนเสร็จ ชนวนมวลสารที่ใช้หล่อนั้นประกอบด้วย ชนวนโลหะของวัดสุทัศน์ แผ่นจารจากพระคณาจารย์ทั่วประเทศ รวมทั้งโลหะทองเหลืองที่ประชาชนนำมาบริจาคให้

หลังจากนั้นเมื่อหล่อพระเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงนำพระทั้งหมดมามอบให้กับทางพุทธสมาคมฯ เพื่อตอกโค้ด เป็นรูปธรรมจักรและรูปอกเลา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก พระส่วนใหญ่ได้ตอกโค้ดจนครบ แต่ได้มีพระอีกเพียงบางส่วนที่ยังไม่ได้ตอกโค้ด เนื่องจากโค้ดชำรุดเสียก่อน และได้นำพระทั้งหมดเข้าทำพิธีมหาพุทธาภิเษก ที่วัดสุทัศน์

พิธีมหาพุทธาภิเษกพระพุทธชินราช อินโดจีน เป็นพิธีที่ยิ่งใหญ่มาก เนื่องจากในครั้งนั้นมีพระคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาเข้าร่วมพิธีอย่างคับคั่ง จำนวนถึง 108 รูป พระคณาจารย์ที่เข้าร่วมในพิธีจะขอยกตัวอย่างเพียงคร่าวๆ คือ สมเด็จพระสังฆราช แพ วัดสุทัศน์ ท่านเจ้าคุณศรี สนธิ์ วัดสุทัศน์ หลวงปู่นาค วัดอรุณฯ กทม. หลวงพ่อนวม วัดอนงค์ กทม. หลวงพ่อเส่ง วัดกัลยาฯ กทม. สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ วัดเทพฯ กทม. หลวงพ่ออ๋อย วัดไทร กทม. หลวงพ่อโชติ วัดตะโน กทม. สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ ติสโส อ้วน วัดบรมฯ กทม. หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ ชลบุรี หลวงพ่อดิ่ง วัดบางวัว ฉะเชิงเทรา หลวงพ่อจาด วัดบางกระเบา ปราจีนบุรี หลวงพ่อเผือก วัดกิ่งแก้ว สมุทรปราการ หลวงพ่อภักตร์ วัดบึงทองหลาง กทม. หลวงพ่อเหมือน วัดโรงหีบ หลวงพ่ออิ่ม วัดหัวเขา หลวงพ่อเปลี่ยน วัดใต้ หลวงพ่อดี วัดเหนือ หลวงพ่อเหรียญ วัดหนองบัว หลวงพ่อทองสุข วัดโตนดหลวง หลวงปู่จันทน์ วัดบ้านยาง หลวงพ่อช่วง วัดบางแพรกใต้ หลวงพ่อกลิ่น วัดสะพานสูง หลวงพ่อรุ่ง วัดท่ากระบือ หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่ออั๋น วัดพระญาติ หลวงปู่กลีบ วัดตลิ่งชัน หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนู หลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง หลวงพ่ออ่ำ วัดหนองกระบอก หลวงพ่อเปี่ยม วัดเกาะหลัก เป็นต้น

หลังจากเสร็จพิธีแล้วจึงนำออกมาแจกจ่ายให้แก่ทหารหาญที่ไปราชการสงคราม และประชาชนที่ได้สั่งจองไว้ พร้อมทั้งนำเอาไปถวายไว้ที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก อีกจำนวนหนึ่ง ในส่วนที่แจกจ่ายไปนี้ทั้งหมดเป็นพระที่ตอกโค้ดแล้วทั้งสิ้น พระส่วนที่เหลือทั้งที่ตอกโค้ดและไม่ได้ตอกโค้ดทางพุทธสมาคมฯ ได้เก็บรักษาไว้ จนในปี พ.ศ.2516 จึงเปิดให้ประชาชนได้มีโอกาสได้เช่าบูชาอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งในครั้งนี้มีทั้งพระที่ตอกโค้ดและพระที่ยังไม่ได้ตอกโค้ด

พระพุทธชินราชอินโดจีนสามารถแบ่งออกมาเป็นหมวดพิมพ์ใหญ่ๆ ได้ 3 หมวดพิมพ์ คือ พิมพ์สังฆาฏิยาว พิมพ์สังฆาฏิสั้น และพิมพ์ต้อ แต่ละหมวดพิมพ์นั้นก็ยังแยกออกได้อีกหลายแม่พิมพ์ครับ

พระพุทธชินราช รุ่นอินโดจีน เป็นพระที่มีประสบการณ์มากมาย ปัจจุบันก็ยังพอหาได้ไม่ยากนักครับ และในวันนี้ผมได้นำรูปพระพิมพ์สังฆาฏิยาว พร้อมทั้งโค้ดมาให้ชมกันด้วยครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์ - ข่าวสดออนไลน์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/70526473927828_5.jpg)
พระพุทธชินราช ของหลวงพ่อโม วัดสามจีน

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน สมัยก่อนนั้นในกรุงเทพฯ ยังมีก๊กนักเลงใหญ่อยู่ 2 ก๊ก คือก๊กลั่กกั๊ก กับก๊กเก้ายอด ฝ่ายลั่กกั๊กมักสักสัญลักษณ์เป็นรูปมังกร ส่วนใหญ่จะเป็นพวกเชื้อสายจีนในเยาวราช และเป็นศิษย์สายวัดสามจีน (วัดไตรมิตรฯ) ส่วนก๊กเก้ายอดจะสักเก้ายอด เป็นศิษย์ของหลวงพ่อหรุ่น วัดอัมพวา ทั้งสองก๊กจะไม่ค่อยถูกกัน และมีเรื่องตีรันฟันแทงกันบ่อยครั้ง แต่ทั้งสองฝ่ายอย่างเก่งก็แค่ฟกช้ำดำเขียวเท่านั้น ไม่มีบาดเจ็บถึงเลือดตกยางออก เนื่องจากอยู่ยงคงกระพันทั้งสองฝ่าย

ฝ่ายศิษย์วัดสามจีนจะเป็นศิษย์ของหลวงพ่อโม (พระครูวิริยะกิจการี) ผู้ซึ่งสร้างพระพุทธชินราช เนื้อชิน หลวงพ่อโม เกิดในสมัยรัชกาลที่ 4 เป็นคนละแวกวัดสามจีน ศึกษาอักษรสมัยที่สำนักวัดสามจีน ต่อมาได้อุปสมบทที่วัดสามจีน โดยมีพระปรากรมมุนี (เปลี่ยน) วัดปทุมคงคา เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์สิงห์ วัดหัวลำโพง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์แย้ม วัดสามจีน เป็น พระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "ธมฺมสโร" เมื่ออุปสมบทแล้วก็อยู่จำพรรษาอยู่ที่วัดสามจีน ศึกษาพระปริยัติธรรม และวิปัสสนากรรมฐานกับพระอุปัชฌาย์ ทั้งไปศึกษาในสำนัก สมเด็จพระพุฒาจารย์ (มา) วัดสามปลื้ม รวมทั้งวิทยาคมและวิชาแพทย์แผนโบราณจนมีความเชี่ยวชาญ

ขณะที่หลวงพ่อโมดำรงตำแหน่งพระครูใบฎีกา ฐานานุกรมในพระปรากรมมุนี (เปลี่ยน) นั้น ต่อมาเจ้าคุณเปลี่ยน ได้รับการสถาปนาเป็นเจ้าคณะเมืองพิษณุโลก ท่านจึงติดตามพระอุปัชฌาย์ ขึ้นไปจำพรรษาอยู่ที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก จนกระทั่งเจ้าคุณเปลี่ยนได้ย้ายกลับมาจำพรรษาที่วัดปทุมคงคา หลวงพ่อโมจึงย้ายกลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดสามจีนตามเดิม จนกระทั่งได้รับแต่งตั้งเป็นพระครูวิริยะกิจการี เจ้าอาวาสวัดสามจีน

หลวงพ่อโมนอกจากเป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัยแล้ว ยังเป็นผู้ทรงอภิญญาสูงมาก ต่อมาเมื่อประมาณปี พ.ศ.2450 จึงได้สร้างพระเครื่องเป็นรูปพระพุทธชินราช โดยสร้างเป็นเนื้อชิน และแจกจ่ายให้แก่ศิษย์ ปรากฏว่าผู้ที่ได้รับแจกไปนั้น มีประสบการณ์เด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรีและแคล้วคลาดเรียกว่าแมลงวันไม่ได้กินเลือด เป็นที่ร่ำลือกันมาก

ในปัจจุบันพระพุทธชินราชของหลวงพ่อโม สนนราคายังไม่สูงมาก แต่ก็มีของปลอมเลียนแบบ เนื่องมีชื่อเสียงโด่งดังมาตั้งแต่สมัยก่อนใครๆ ก็อยากได้ไว้บูชา จึงมีการทำปลอมกันมานานแล้ว แต่ของปลอมจะถอดแบบออกมาจึงทำให้ขาดความคมชัดของแม่พิมพ์ พระแท้ๆ นั้น จะคมชัดทุกองค์ บางองค์มีจารอุณาโลม วงกลมเลข 0 และพระจันทร์เสี้ยวที่ ด้านหลัง

พระพุทธชินราช หลวงพ่อโม วัดสามจีน เป็นพระที่ยอดเยี่ยมในด้านพุทธคุณ สนนราคาก็ไม่สูงน่าหาไว้ห้อยบูชา

วันนี้ผมก็ได้นำรูปพระพุทธชินราช ของหลวงพ่อโม วัดสามจีน มาให้ชมด้วยครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์ - ข่าวสดออนไลน์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/85208921672569_6.jpg)
พระกริ่งบดินทร์ พิมพ์ฐานสูง วัดชัยชนะสงคราม กทม.

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วัดชัยชนะสงคราม กทม. หรือที่ชาวบ้านมักเรียกว่า วัดตึก วัดนี้อยู่ใกล้ๆ คลองถม เป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 ราวปี พ.ศ.2391 และที่วัดแห่งนี้ได้มีการสร้างพระกริ่งขึ้น เรียกว่า "พระกริ่งบดินทร์"

วัดชัยชนะสงคราม (วัดตึก) ที่ตั้งเดิมเป็นบ้านของเจ้าพระยาบดินทรเดชา (สิงห์) ต้นสกุล สิงหเสนี สมุหนายกและแม่ทัพใหญ่ในสมัยนั้น หลังจากเป็นแม่ทัพไปรบกับญวนและเขมรมีชัยกลับมาแล้ว ท่านเกิดศรัทธาแรงกล้าประสงค์ที่จะทำนุบำรุงพระศาสนาให้เจริญสถาพรสืบไป จึงยกบ้านของท่านถวายสร้างเป็นวัด โดยสร้างโบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ เพิ่มเติมจนสมบูรณ์ แล้วให้นามว่า "วัดชัยชนะสงคราม" เพื่อเป็นอนุสรณ์ในการศึกครั้งนั้น วัดชัยชนะสงครามเป็นวัดราษฎร์อยู่จนถึงปี พ.ศ.2421 ก็ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ยกขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ

ด้วยเหตุที่เรือนเดิมของท่านเป็นอาคารตึก ชาวบ้านทั่วไปจึงพากันเรียกจนติดปากว่า "วัดตึก" มาจนทุกวันนี้ หลังจากนั้นท่านก็ได้อุปถัมภ์บำรุงวัดนี้เรื่อยมาจนถึงอสัญกรรม และผู้สืบสกุลก็รับช่วงทำนุบำรุงต่อมาจนปัจจุบัน

ในปี พ.ศ.2503 พระครูชัยโศภณ เจ้าอาวาส เห็นว่าพระอุโบสถเดิมสร้างมา 111 ปีแล้ว วัสดุก่อสร้างเริ่มเสื่อมคุณภาพชำรุดทรุดโทรมลงเป็นลำดับ ยากแก่การจะบูรณปฏิสังขรณ์ ทั้งมีส่วนที่คับแคบไม่เหมาะแก่การประกอบสังฆกรรมและบำเพ็ญศาสนกิจ จึงได้ปรึกษาคุณหญิงเจือ นครเสนี (สิงหเสนี) และคุณหญิงมีความปีติและศรัทธาแรงกล้า ที่จะทำนุบำรุงพระศาสนาและเชิดชูเกียรติประวัติแห่งท่านผู้เป็นต้นสกุล จึงได้ถวายปวารณาอุทิศเงินจำนวน 300,000 บาท สำหรับเป็นทุนประเดิมในการก่อสร้างและขยายอุโบสถใหม่

ในส่วนของพระประธานองค์เดิมมีขนาดเล็ก หม่อมสวัสดิวัตน์ได้บริจาคเงิน 35,000 บาท ให้เป็นทุนร่วมกับคณะกรรมการ และพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย ได้จัดการหล่อขึ้นใหม่ และประกอบพิธีหล่อขึ้นเมื่อวันที่ 13-14 ธันวาคม พ.ศ.2502 คณะกรรมการได้ถวายพระนามว่า "พระพุทธชัยสงห์มุนีนทร์ธรรมบดินทร์โลกนารถเทวนรชาติอภิปูชนีย์" และได้อัญเชิญประดิษฐานไว้บนแท่น เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้ปิดทองในคราวนั้นด้วย

ในคราวเททองหล่อพระประธาน ทางคณะกรรมการได้จัดสร้างวัตถุมงคลเป็นแบบพระกริ่งขึ้นเรียกว่า "พระกริ่งบดินทร์" เพื่อสมนาคุณแก่ผู้ที่บริจาคทรัพย์ทำบุญในการสร้างพระอุโบสถและหล่อพระประธาน จำนวนการสร้างประมาณ 2,000 องค์ แบ่งออกได้เป็นพิมพ์ฐานสูงและพิมพ์เตี้ย พิธีพุทธาภิเษกคราวเดียวกับการเททองพระประธาน โดยนิมนต์พระเถระและพระคณาจารย์ผู้ทรงวิทยาคมร่วมปลุกเสกหลายรูป เช่น สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (อยู่) วัดสระเกศ พระธรรมวโรดม (ปุ่น) วัดพระเชตุพนฯ พระเทพสิทธินายก (นาค) วัดระฆังฯ พระครูทักษิณานุกิจ (เงิน) วัดดอนยายหอม พระครูวรเวทย์มุนี (เมี้ยน) วัดพระเชตุพนฯ พระครูวินัยธร (เฟื้อง) วัดสัมพันธวงศ์ พระอาจารย์ผ่อง วัดจักรวรรดิราชาวาส และพ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน เป็นต้น

พระกริ่งบดินทร์ มีประสบการณ์มาก ชาวบ้านแถบวัดตึกทราบดี ครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่พระกริ่งบดินทร์ออกใหม่ๆ ตำรวจจราจรตรงสี่แยกวัดตึกถูกรถบรรทุก 6 ล้อเบรกแตกชน จนกระเด็นกลิ้งฟาดพื้นจนสลบ แต่ตำรวจท่านนั้นกลับไม่บาดเจ็บเลย เพียงเสื้อกางเกงขาด สอบถามได้ความว่า ห้อยพระกริ่งบดินทร์เพียงองค์เดียว ปรากฏว่าชาวบ้านแถวนั้นเที่ยวหาพระกริ่งบดินทร์กันเป็นแถว

พระกริ่งบดินทร์ปัจจุบันสนนราคายังไม่สูงครับ อยู่ที่หลักพัน อาจจะเป็นเพราะไม่ค่อยมีผู้รู้ประวัตินักก็เป็นได้ครับ แต่ก็ใช่ว่าจะหาง่ายนะครับ ของปลอมเลียนแบบก็มีมานานแล้ว

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระกริ่งบดินทร์ พิมพ์ฐานสูงมาให้ชมกันด้วยครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์ - ข่าวสดออนไลน์


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/92193829268217_7.jpg)
พระกริ่งเชียงตุง กระแสเนื้อแดง  

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระกริ่ง วัดสุทัศน์ ที่สร้างโดยสมเด็จพระสังฆราช (แพ) เป็นที่นิยมสะสมของผู้นิยมพระเครื่องทุกรุ่น และมีอยู่รุ่นหนึ่งที่เรียกกันว่าพระกริ่งเชียงตุง ซึ่งสร้างในปี พ.ศ.2486 และเป็นพระกริ่งรุ่นสุดท้ายขององค์สมเด็จพระสังฆราช (แพ) นับว่าเป็นพระกริ่งรุ่นหนึ่งที่หายากมากเช่นกันครับ

พระกริ่งเชียงตุงนั้นสร้างขึ้นมา เนื่องในโอกาสที่คณะสงฆ์ของไทยกำลังจะเดินทางไปเผยแผ่ศาสนา ณ สาธารณรัฐเชียงตุง ในปี พ.ศ.2486 สมเด็จพระสังฆราช (แพ) จึงดำริที่จะสร้างขึ้นเพื่อแจกให้เป็นขวัญกำลังใจแก่คณะสงฆ์ในชุดนี้ โดยใช้แบบพิมพ์พระกริ่งใหญ่ ซึ่งในช่วงนั้นภรรยาของท่านพระยาศุภกรได้พบแม่พิมพ์พระกริ่งใหญ่ของพระยาศุภกร ซึ่งท่านได้เสียชีวิตไปแล้ว จึงนำแม่พิมพ์มาถวายให้แก่องค์สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ซึ่งสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ได้ดูแม่พิมพ์แล้ว ทรงกล่าวว่าเป็นแม่พิมพ์ที่สวยสมบูรณ์ จึงได้รับสั่งให้ช่างใช้แม่พิมพ์นี้เทหล่อพระกริ่งเชียงตุงในปีนั้นเลย

พระกริ่งเชียงตุง เนื้อโลหะใช้ชนวนบนตำหนักสมเด็จฯ กับเนื้อชนวนพระกริ่งรุ่นปี พ.ศ.2482 และได้นำโลหะที่ลงพระยันต์ 108 นะ ปถมัง 14 นะ กับแผ่นทองที่เหลือจากการหล่อพระพุทธชินราช ของพุทธสมาคมผสมด้วย กระแสเนื้อมีอยู่กันสองกระแส คือกระแสเนื้อออกสีนากอ่อน แล้วกลับเป็นสีน้ำตาล และกระแสเนื้อออกสีเหลืองแกมขาว แล้วกลับเป็นสีเหลืองแกมเขียว จำนวนทั้งสิ้น ประมาณ 108 องค์ พระกริ่งรุ่นนี้เป็นการเทหล่อแบบกริ่งในตัว และบางองค์ท่านเจ้าคุณศรี(สนธิ์) ตอกโค้ดไว้ที่ใต้ข้อศอกขวาด้านหลังขององค์

พระกริ่งที่มีกระแสเนื้อออกสีนากอ่อนหรือแดงนั้น มีจำนวนน้อย เข้าใจว่าจะเป็นพระที่เทในเบ้าแรก ส่วนกระแสเนื้อที่ออกสีเหลืองจะมีจำนวนมากกว่า ช่างที่ตกแต่งพระกริ่งเชียงตุงมีทั้งช่างชม และช่างฮั้ว มีพระบางองค์ที่ผู้ได้รับไปแล้วนำมาให้ อาจารย์หนู (นิรันตร์ แดงวิจิตร) ตกแต่งเพิ่มเติมภายหลัง และองค์ที่นำไปให้อาจารย์หนูท่านแต่งให้ ท่านก็จะตอกเลขไทย ๘๖ ที่ใต้ฐาน ซึ่งหมายถึงปีที่สร้างพระ

พระกริ่งเชียงตุงเป็นพระกริ่งอีกรุ่นหนึ่งที่ผู้นิยมพระเครื่องนิยมกันมาก ซึ่งพระกริ่งรุ่นนี้ถือเป็นพระกริ่งรุ่นสุดท้ายของสมเด็จ พระสังฆราช (แพ) และเป็นพระกริ่งที่สร้างเพื่อมอบให้แก่คณะสงฆ์ไทยที่ไปเผยแผ่พระศาสนาที่เมืองเชียงตุง จึงนิยมเรียกพระกริ่งรุ่นนี้ว่า "พระกริ่งเชียงตุง" กันจนถึงทุกวันนี้ครับ

ในปัจจุบันพระกริ่งเชียงตุงหายากมากพอสมควร และมีราคาสูง ของปลอมเลียนแบบก็มีการทำมานานแล้ว เวลาจะเช่าก็ต้องพิจารณาให้ดี ควรสอบถามจากผู้ที่มีความรู้ความชำนาญทางด้านนี้ก่อนเช่าหาครับ

ครับและก็ไม่ลืมที่จะนำรูปพระกริ่งเชียงตุง กระแสเนื้อแดง มาให้ชมกันด้วยครับ
ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์ - ข่าวสดออนไลน์

(http://daily.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=news-photo/khaosod/2016/08/bud07150859p1.jpg&width=360&height=360)
ยอดเหรียญดังรุ่นเดียว หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนู ลพบุรี

พระเกจิอาจารย์ชื่อดังสมัยสงคราม อินโดจีนต่อสงครามโลกครั้งที่ 2 อีกหนึ่งรูปที่เป็นที่กล่าวขวัญและเคารพศรัทธาสืบมาจนถึงปัจจุบัน นั่นก็คือ หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนู จ.ลพบุรี

เป็นชาวลพบุรีโดยกำเนิด เกิดเมื่อปี พ.ศ.2395 ที่บ้านบางพุทโธ ต.ตลุง อ.เมือง จ.ลพบุรี

ด้วยความมีใจนักเลง ถึงไหนถึงกัน เป็นเหตุให้เกิดมีเรื่องราวกับคู่อริถึงขนาดทำร้ายกันจนถึงชีวิต จนต้องหลบหนีอาญาจากบ้านเมืองไป ระหว่างนั้นเอง ได้มีโอกาสร่ำเรียนวิทยาอาคมจากพระเกจิอาจารย์และฆราวาสผู้ทรงพุทธาคมสูงส่งมากมาย หากแต่ไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นท่านใดบ้าง เมื่อพ้นอายุความคดีฆ่าคนตายในช่วงวัยกลางคน จึงหวนสู่ภูมิลำเนา ณ บางพุทโธ และตัดสินใจเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ อุปสมบท ณ วัดบัว โดยมี พระสังฆภารวาหมุนี (หลวงพ่อเนียม) วัดเสาธงทอง พระเกจิชื่อดังยุคนั้นเป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายา "จันทโชติ"

ขณะที่จำพรรษาอยู่ ณ วัดบัว ได้สังเกตว่า "วัดนางหนู" วัดเก่าแก่สมัยอยุธยาตอนปลาย ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนั้น มีสภาพชำรุดทรุดโทรมมากจนเกือบจะเป็นวัดร้างและไม่มีพระภิกษุสามเณรจำพรรษาอยู่เลย ท่านจึงขอย้ายไปจำพรรษาที่วัดนางหนู บูรณปฏิสังขรณ์ ตลอดจนสร้างเสนาสนะต่างๆ เมื่อชาวบ้านได้เห็นถึงความมุ่งมั่นก็เริ่มศรัทธามาร่วมแรงร่วมใจกัน จน "วัดนางหนู" มีความถาวรเป็นปึกแผ่นและเจริญรุ่งเรือง ต่อมาได้มีการสังคายนาชื่อวัดให้ถูกต้องตามทำเนียบสงฆ์ จึงได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น "วัดมุกสิกกาวาส"

เพื่อตอบแทนน้ำใจญาติโยมที่สละทั้งกำลังกายและกำลังทรัพย์ในการร่วมกันปฏิสังขรณ์วัดในครั้งนั้น หลวงปู่จันทร์จึงสร้างวัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังมากมายออกมาแจกจ่าย อาทิ ตะกรุดโทน เสื้อยันต์ หรือการลงกระหม่อมให้ เป็นต้น ซึ่งผู้ได้รับไปต่างมีประสบการณ์เป็นที่ประจักษ์ โดยเฉพาะด้านแคล้วคลาดคงกระพันชาตรี

เล่ากันว่า เมื่อครั้งสงครามอินโดจีน ประมาณปี พ.ศ.2484 ทหารหน่วยต่างๆ ต่างมุ่งสู่วัดนางหนู เพื่อขอวัตถุมงคลจากหลวงปู่จันทร์เป็นจำนวนมาก พร้อมสละทรัพย์หรือปัจจัยให้นำไปสร้างถาวรวัตถุต่างๆ เงินทำบุญนั้นมากขนาดสร้างโบสถ์หลังใหม่ได้เลยทีเดียว หลังจากนั้นไม่นาน หลวงปู่จันทร์ได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสดูแลปกครองวัดนางหนูสืบมา และชื่อเสียงก็โด่งดังไปทั่วภาคกลาง ในฐานะพระเกจิอาจารย์ผู้มีวิทยาอาคมเข้มขลัง เป็นอีกหนึ่งพระเกจิ อาจารย์ผู้เกรียงไกรในช่วงสงครามอินโดจีนและสงครามมหาเอเชียบูรพา ได้รับนิมนต์เข้านั่งปรกในพิธีพุทธาภิเษกสำคัญๆ ต่างๆ อาทิ พิธีพุทธาภิเษก ณ พระอุโบสถวัดราชบพิธ เมื่อปี พ.ศ.2481 และพิธีปลุกเสก "พระพุทธชินราชอินโดจีน" ณ วัดสุทัศน์ เมื่อปี พ.ศ.2485

มรณภาพในปี พ.ศ.2490 รวมสิริอายุ 97 ปี

ในบรรดาวัตถุมงคลนั้น "เหรียญรูปเหมือนหลวงปู่จันทร์ ปี 2478" ที่แจกเป็นที่ระลึกในการจัดสร้างศาลาวัดนางหนู นับเป็นเหรียญยอดนิยมที่ได้รับการยกย่องให้เป็นเหรียญประจำจังหวัดลพบุรี ที่มีความต้องการและแสวงหาอย่างสูง ด้วยเป็น "เหรียญรุ่นแรกและรุ่นเดียว" ของท่าน

เหรียญรูปเหมือนหลวงปู่จันทร์ รุ่นแรกและรุ่นเดียว ปี 2478 เท่าที่พบเป็นเนื้อทองแดง ลักษณะเป็นเหรียญรูปไข่กลม หูในตัว ด้านหน้ายกขอบเป็นลวดแบน ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงปู่จันทร์ครึ่งองค์หน้าตรง มีอักษรไทยโดยรอบว่า "หลวงพ่อจัน อายุครบ ๘๓ ปี พระจันทะโชติ์" ด้านหลังเป็นหลังเรียบ ตรงกลางเป็นอักขระขอม "นะเฉลียวเพชร" ขึ้นยอดเป็นอุณาโลม แล้วล้อมด้วยอักขระขอม 3 ตัว ว่า "อิสวาสุ" โดยรอบเหรียญจารึกอักษรไทยว่า "ให้เป็นที่รฤกในงานฉลองศาลา พ.ศ.๒๔๗๘"

ปัจจุบันหาดูหาเช่ายากยิ่ง สนนราคานั้น ถ้าสวยสมบูรณ์จริงๆ แตะหลักแสนแล้ว รุ่นนี้มีบล็อกหน้าพิมพ์เดียว บล็อกหลังมีถึง 3 พิมพ์ ต้องศึกษาและพิจารณาจุดตำหนิกันให้ดีๆ ก่อนตัดสินใจครับผม


(http://daily.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=news-photo/khaosod/2016/07/bud07110759p1.jpg&width=360&height=360)
เหรียญปู่พระพุทธชินสีห์ 2440

สมญานาม "เหรียญปู่" เป็นการยกย่องในความเก่าแก่ของเหรียญ และด้วยความเป็น "เหรียญพระพุทธเหรียญแรกของไทย" นอกจากนี้ พระพุทธรูปที่จำลองมาประดิษฐานยังเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองไทย ซึ่งก็คือ "พระพุทธชินสีห์" พระประธานในพระอุโบสถวัดบวรนิเวศวิหาร

พระพุทธชินสีห์เป็นพระพุทธรูปสำคัญทางหัวเมืองฝ่ายเหนือ ที่สร้างขึ้นในคราวเดียวกับ "พระพุทธชินราช" และ "พระศาสดา" โดยพระเจ้าศรีธรรมไตรปิฎก เจ้านครเชียงแสน เมื่อครั้งเสด็จลงมาตั้งเมืองที่พิษณุโลก ต่อมาสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ในราวปี พ.ศ.2372 ได้อัญเชิญลงมาประดิษฐาน ณ มุขหลังของพระอุโบสถวัดบวรนิเวศวิหาร จนเมื่อพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 4) ทรงผนวชและครองวัดบวรฯ ทรงทูลขอพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) อัญเชิญมาประดิษฐานยังมุขหน้า หน้าพระพุทธรูปองค์ใหญ่ เป็น "พระประธาน" ในพระอุโบสถวัดบวรนิเวศวิหาร จวบจนถึงปัจจุบัน

"เหรียญพระพุทธชินสีห์" นับเป็นพระพุทธเหรียญแรกของประเทศไทย ที่มีอายุความเก่าถึง 119 ปี พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2440 เพื่อเป็นที่ระลึกและพระราชทานในงานสมโภช "พระพุทธชินสีห์" ในโอกาสที่เสด็จกลับจากยุโรป ในการจัดสร้างครั้งนี้ ทรงสั่งผลิตเหรียญจากเมืองนอก ตัวเหรียญจึงมีความคมชัดและงดงามมาก

ความทรงคุณค่าและเป็นที่นิยมอย่างสูง ของ "เหรียญพระพุทธชินสีห์ รุ่นแรก ปี 2440" นี้ สืบเนื่องจากเป็นการรวมสิ่งอันเป็นที่เคารพรักและศรัทธาสูงสุดไว้ถึง 3 สิ่ง อันได้แก่

หนึ่ง สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกการสมโภช "พระพุทธชินสีห์" ที่เคารพรักของปวงชนชาวไทย โดยจำลองรูปพระพุทธชินสีห์ขึ้นปรากฏอย่างเด่นชัด อีกทั้งยังเป็นการจัดสร้างเหรียญพระพุทธปฏิมากรเหรียญแรกของไทย

สอง สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกในโอกาสที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จกลับจากยุโรป ซึ่งทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์แรกที่ได้เสด็จเยือนประเทศในทวีปยุโรป

สาม สร้างเมื่อครั้งสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส ครองวัดบวรนิเวศวิหาร พระองค์ทรงเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทความเจริญรุ่งเรืองให้แก่พระบวรพุทธศาสนาและประเทศชาติเป็นอเนกอนันต์ เป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนคนไทยทั่วทั้งประเทศ

นอกจากนี้ ผู้มีไว้สักการบูชายังมีประสบการณ์ด้านพุทธคุณล้ำเลิศครอบจักรวาลเป็นที่ปรากฏตามการอธิษฐานจิตทุกประการ

เหรียญพระพุทธชินสีห์รุ่นแรก ปี 2440 มีการจัดสร้างเป็น 2 เนื้อ คือเนื้อทองแดงและเนื้อทองแดงกะไหล่ทอง โดยสร้างเป็น 2 พิมพ์ทรง คือ "เหรียญทรงกลม" รูปใบโพธิ์อยู่ตรงกลาง และ "เหรียญรูปใบโพธิ์ ไม่มีก้าน" ขอบข้างเลื่อย ซึ่งจะไม่มีรูคล้องเหรียญ

โดยเหรียญทั้ง 2 พิมพ์นี้จะมีรายละเอียดภายในใบโพธิ์เหมือนกัน คือ พิมพ์ด้านหน้า ปรากฏลายเส้นใบของใบโพธิ์ ตรงกึ่งกลางเป็นรูปจำลอง "พระพุทธชินสีห์" ใต้ฐานจารึกอักษรไทยว่า "พระพุทธชินสีห์" ส่วนพิมพ์ด้านหลัง ปรากฏลายเส้นใบเช่นกัน ปลายใบด้านบนเป็น "อุณาโลม" ถัดลงมาเป็นข้อความภาษาไทยว่า "งารสมโภชเมื่อเสดจ กลับจากยุโรป ๒๔๔๐"

"เหรียญพระพุทธชินสีห์ ทรงกลม" มีจำนวนการจัดสร้างค่อนข้างน้อยมากๆ จึงยังไม่ค่อยปรากฏของปลอมให้เห็นเท่าใดนัก อาจเป็นเพราะไม่สามารถหาของแท้ไปถอดพิมพ์ได้ ส่วน "เหรียญรูปใบโพธิ์" ซึ่งนับเป็นพิมพ์นิยมและพบเห็นกันอยู่ค่อนข้างมากนั้น จะมีทำเทียมเลียนแบบค่อนข้างมาก และมีออกมานานแล้ว แต่การสังเกตเหรียญปลอมก็ไม่ยากนัก เพราะจะไม่มีความคมชัด รูปแบบและรายละเอียดต่างๆ ไม่เรียบร้อย

อย่างไรก็ตาม ณ ปัจจุบัน "เหรียญปู่" หรือ "เหรียญพระพุทธชินสีห์ รุ่นแรก ปี 2440" วัดบวรนิเวศวิหาร ทั้ง 2 แบบ ยังคงมีค่านิยมที่สูงเอามากๆ ด้วยความทรงคุณค่า 3 ประการ ที่จะหาเหรียญอื่นใดเทียบเทียมได้ยากนัก แต่ต้องระวังให้จงหนัก เพราะหาของแท้ๆ ก็ยากยิ่งเช่นกันครับผม


(http://daily.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=news-photo/khaosod/2016/08/bud07080859p1.jpg&width=360&height=360)
ธัมมวิตักโกภิกขุ วัดเทพศิรินทราวาส

ท่านธัมมวิตักโกภิกขุ หรือ พระยานรรัตนราชมานิต ที่ทุกคนมักเรียกขานท่านว่า "เจ้าคุณนรฯ" เป็นปูชนียบุคคลตัวอย่างที่เป็นอุทาหรณ์ให้เห็นถึงความจงรักภักดี ซื่อสัตย์ ยึดมั่นและมุ่งมั่นที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุด ท่านเป็นข้าราชบริพารในพระราชสำนักสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ได้รับการยกย่องว่ามีความวิริยะมานะและพากเพียร เป็น "ยอดแห่งความกตัญญู" ตั้งแต่ยังเยาว์จนเข้ารับราชการ แม้กระทั่งอุปสมบท จนที่สุดสามารถปฏิบัติธรรมสำเร็จผลสูงสุด

ได้รับการยกย่องให้เป็น "พระอรหันต์กลางกรุง" เป็นแบบอย่างของพระอริยสงฆ์ผู้ทรงคุณธรรมอันประเสริฐ คู่ควรแก่การเคารพสักการะและกราบไหว้

เป็นบุตรคนแรกของ พระยานรราชภักดี กำเนิดเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2440 ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ซึ่งตรงกับ "วันมาฆบูชา" จบการศึกษาชั้นประถมที่วัดโสมนัสฯ ระดับอุดมศึกษาที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยรุ่นแรก โดยได้เป็น"ที่หนึ่ง" มาโดยตลอด ทั้งที่ตัวท่านเองอยากเรียนวิชาการแพทย์ แต่บิดาซึ่งเป็นนักปกครองอยากให้เรียนวิชาการปกครองเพื่อสืบตระกูล ท่านก็สามารถทำได้ดีเป็นที่หนึ่ง

ในวัยทำงาน พระยานรรัตนราชมานิต ก็ยังได้รับการยกย่องให้เป็น "ยอดกตัญญู" กล่าวคือ เมื่อจบการศึกษาด้านรัฐประศาสนศาสตร์ ท่านได้เข้าซ้อมรบในฐานะเสือป่าที่ค่ายหลวง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี โดยรับหน้าที่เป็นคนส่งข่าว

พระยานรรัตนราชมานิตมีความจงรักภักดีต่อล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 6 ตั้งใจถวายการรับใช้ ปฏิบัติหน้าที่สนองพระเดชพระคุณอย่างใกล้ชิด ไม่ขาดตกบกพร่องให้เป็นที่ระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาทเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนเป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยและพระราชทานบรรดาศักดิ์ให้เป็น "พระยาพานทอง" ตั้งแต่อายุเพียง 25 ปี มีพระราชทินนามว่า "นรรัตนราชมานิต" อันแปลว่า "คนดีที่มีพระเจ้าแผ่นดินทรงยกย่องนับถือ" ซึ่งนับเป็นเกียรติยศอันสูงสุดที่พึงได้รับ

ครั้นเมื่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคต ท่านได้สละทุกสิ่งทุกอย่างอันพึงมี ออกอุปสมบทเพื่ออุทิศพระราชกุศลถวายในงานถวายพระเพลิงพระบรมศพ เมื่อวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ.2468 ณ วัดเทพศิรินทราวาส โดยมี สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถระ) เป็นพระอุปัชฌาชย์ ได้รับฉายา "ธมฺมวิตกฺโก"

ครองสมเพศตลอดมาจนถึงมรณภาพเมื่อวันที่ 8 มกราคม พ.ศ.2514 สิริอายุได้ 74 ปี พรรษา 46 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานเพลิงศพ ณ สุสานหลวงวัดเทพศิรินทราวาส เมื่อ วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2515 โดยเสด็จพระราชดำเนินทั้งสองพระองค์

ตลอดระยะเวลาที่ท่านเจ้าคุณนรฯ อยู่ในสมณเพศ 46 ปีเต็ม ท่านเป็นสมณะที่เคร่งครัดและอุดมไปด้วยศีลาจารวัตรอันงดงาม พร้อมสรรพด้วย "กตัญญุตาบารมี" นอกเหนือจากความกตัญญูกตเวทีต่อบุพการีแล้ว ไม่มีวันใดเลยที่ท่านจะว่างเว้นจากการกรวดน้ำอุทิศถวายเป็นพระราชกุศลแด่ ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 6 และในวันที่ 25 พฤศจิกายนของทุกปี ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเสด็จสวรรคต ท่านจะงดเว้นการฉันอาหาร 1 วัน และนั่งบำเพ็ญสมาธิตลอดคืน เพื่อน้อมจิตอุทิศถวายกุศลผลบุญที่ได้ปฏิบัติมาโดยตลอด

ส่วนสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ พระอุปัชฌาชย์ ที่ท่านมีความเคารพเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่งนั้น ท่านก็เพียรประพฤติปฏิบัติตามคำสั่งสอนอย่างเคร่งครัดและรับใช้ใกล้ชิด เมื่อสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ถึงแก่มรณภาพ ในวันที่ 8 มิถุนายนของทุกปี ซึ่งเป็นวันคล้ายวันมรณภาพ ท่านจะเป็นผู้เดินส่งอัฐิที่อัญเชิญเข้าประดิษฐานในพระอุโบสถและรับเป็นเจ้าภาพเครื่องไทยธรรมเป็นประจำตลอดชีวิตเช่นกัน

วัตถุมงคลทุกชิ้นของท่านเจ้าคุณนรฯ ล้วนทรงคุณค่าทั้งด้านจิตใจและพุทธคุณอันล้ำเลิศทั้งสิ้น

เป็นที่ยอมรับยกย่องและเป็นที่นิยมสะสมสืบมาถึงปัจจุบันครับผม


(http://daily.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=news-photo/khaosod/2016/05/bud07300559p1.jpg&width=360&height=360)
เหรียญปั๊มหลวงพ่อจง พิมพ์หน้าใหญ่

"โดยทั่วไปแล้ว "เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก" มักจะเป็นที่นิยมที่สุด แต่ก็ไม่เสมอไปทุกกรณี เมื่อเทียบกับพุทธคุณที่ปรากฏโดดเด่น ดังเช่น "เหรียญปั๊มรูปเหมือน พิมพ์นิยมหน้าใหญ่ ปี 2485" ที่ในวงการเรียกกันว่า พิมพ์นิยม กลับเป็นเหรียญที่สร้างเป็นรุ่นที่ 2 ของ หลวงพ่อจง พุทธสโร วัดหน้าต่างนอก"

หลวงพ่อจง พุทธสโร หนึ่งในสี่พระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากในอดีต ช่วงสงครามอินโดจีนและสงครามโลกครั้งที่ 2 "จาด จง คง อี๋" วัตถุมงคลของท่านล้วนได้รับความนิยมอย่างสูงมาแต่อดีตสืบเนื่องถึงปัจจุบัน และยังหาดูหาเช่าของแท้ยากเอามากๆ อีกด้วย

เกิดที่ ต.หน้าไม้ อ.บางไทร จ.พระนครศรี อยุธยา เมื่อปี พ.ศ.2415 ตอนเด็กค่อนข้างขี้อาย ขี้โรค เซื่องซึม หูตาฝ้าฟาง บิดามารดาจึงให้บวชเป็นสามเณรตอนอายุ 12 ปี จนเมื่ออายุครบจึงอุปสมบทที่วัดหน้าต่างใน โดยมีพระอุปัชฌาย์สุ่น วัดบางปลาหมอ เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์โพธิ์ วัดหน้าต่างใน เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์อินทร์ วัดหน้าต่างนอก เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายา "พุทธสโร" ปรากฏว่า หลังจากที่ได้เข้าสู่สมณเพศ อาการต่างๆ ที่ท่านเป็นเมื่อตอนเด็กก็หายไปจนหมดสิ้น เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่ง

หลังจากอุปสมบท หลวงพ่อจงไปจำพรรษาที่วัดหน้าต่างใน เพื่อศึกษาวิชาจากพระอาจารย์โพธิ์ และร่ำเรียนด้านวิปัสสนากรรมฐานจาก หลวงปู่ปั้น วัดพิกุล สุดยอดพระเกจิดังในยุคนั้น ท่านสามารถศึกษาร่ำเรียนวิทยาการต่างๆ ได้อย่างเชี่ยวชาญและแตกฉาน จนกระทั่งปี พ.ศ.2450 เจ้าอาวาสวัดหน้าต่างนอกว่างลง ชาวบ้านจึงนิมนต์ท่านเป็นเจ้าอาวาสสืบต่อ ท่านปกครองดูแลและพัฒนาวัดหน้าต่างนอกจนเจริญรุ่งเรือง และมีเมตตาธรรมสูงส่งช่วยเหลือผู้คนไม่เลือกชั้นวรรณะ เป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั้งใกล้ไกล จนได้รับการขนานนามว่า "นักบุญผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเมืองกรุงเก่า"


(http://daily.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=news-photo/khaosod/2016/05/bud07300559p3.jpg&width=360&height=360)
       หลวงพ่อจง พุทธสโร

กุฏิของท่านจะมีผู้คนแวะเวียนมากราบนมัสการมิได้ขาด ส่วนใหญ่ขอน้ำมนต์และวัตถุมงคลต่างๆ กลับไปบูชาเพื่อความเป็นสิริมงคล ท่านมีลูกศิษย์สืบสายพุทธาคมหลายรูป อาทิ หลวงพ่อฟ้อน วัดบ้านพาด, หลวงพ่อไปล่ วัดธรรมจริยา, หลวงพ่อเมี้ยน วัดโพธิ์กบเจา ฯลฯ

ท่านมรณภาพในวันมาฆบูชา วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2508 สิริอายุ 93 ปี พรรษาที่ 72

หลวงพ่อจง สร้างวัตถุมงคลไว้มากมายหลายประเภท ตั้งแต่ปี พ.ศ.2483-2507 ทั้งพระเครื่อง รูปหล่อ เหรียญ ตะกรุด เสื้อยันต์ ฯลฯ ซึ่งล้วนมีประสบการณ์กล่าวขวัญ ทั้งด้านแคล้วคลาด คงกระพันชาตรี เมตตามหานิยม และมหาลาภ งานปลุกเสกใหญ่ๆ ทุกงาน หลวงพ่อจะได้รับนิมนต์มาร่วมพิธีด้วยทุกครั้งไป แม้กระทั่งสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ยังต้องมีบัญชาให้ท่านเจ้าคุณศรี (สนธิ์) นิมนต์ท่านมาร่วมปลุกเสกวัตถุมงคลด้วยทุกครั้ง

กล่าวถึงเหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงพ่อจง ปี 2485 นั้น นับเป็นเหรียญรูปเหมือน "รุ่นที่ 2" ที่ท่านสร้างเพื่อแจกแก่ข้าราชการและพลเรือนนำไปคุ้มครองป้องกันตนจากภัยสงคราม แต่ปัจจุบันกลับมีค่านิยมสูงกว่า "รุ่นที่ 1" อาจสืบเนื่องจากพุทธคุณเป็นที่ปรากฏโดดเด่น โดยจัดสร้างเป็นเนื้อทองแดง มี 2 แบบ คือ แบบปางมารวิชัยและแบบปางสมาธิ ทั้งยังแบ่งออกเป็นพิมพ์หน้าใหญ่และพิมพ์หน้าเล็ก ซึ่งพิมพ์นิยมจะเป็น "แบบปางมารวิชัย พิมพ์หน้าใหญ่"

เหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงพ่อจง พิมพ์หน้าใหญ่ ปี 2485 เป็นเหรียญรูปทรงเสมา หูในตัว ด้านหน้าโดยรอบตกแต่งด้วยลวดลายกนก ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงพ่อจงเต็มองค์ นั่งแบบปางมารวิชัย ไม่มีอาสนะรองรับ มีอักขระขอม 5 ตัวรอบรูปเหมือน ว่า "นะ โม พุท ธา ยะ" อันเป็นหัวใจพระพุทธเจ้าห้าพระองค์ ด้านหลัง ตรงกลางเป็น "ยันต์สี่ทิศสี่มุม" ด้านบนเป็นอักษรไทยว่า "ที่ระลึก" ด้านล่างว่า "หลวงพ่อจง ๒๔๘๕" โดยด้านหลังแบ่งเป็น 2 พิมพ์ คือ พิมพ์ พ.ศ.โค้ง และ พิมพ์ พ.ศ.ตรง

เหรียญปั๊มรูปเหมือนหลวงพ่อจง พิมพ์หน้าใหญ่ ปี 2485 นับเป็นเหรียญคณาจารย์รุ่นเก่าที่มีค่านิยมสูงมาก และมีการทำเทียมสูงมากเช่นกัน ต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ก่อนตัดสินใจ จุดชี้ตำหนิ แม่พิมพ์เพื่อใช้ประกอบการพิจารณา คือ ปลายใบหูขวาจะมีเนื้อเกินเป็นติ่ง, มีรอยจิกที่ผนังข้างศีรษะด้านซ้าย, มีเส้นแตกบริเวณ เข่าซ้ายยาวจรดขอบ, มีเส้นแตกที่ปลายกลีบบัวด้านล่างหลายเส้น, ชายผ้าสังฆาฏิ จะมีเส้นเป็นทางๆ และจะมีเนื้อเกินเป็นติ่งที่มุมขยัก "ตัวนะ" ครับผม

พันธุ์แท้พระเครื่อง
 ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/40320729174547_view_resizing_images_1_.jpg)

พระขุนแผนใบพุทรา
สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน พระขุนแผนส่วนมากเราก็จะนึกถึงพระขุนแผนของสุพรรณบุรีกัน แต่พระขุนแผนของอยุธยาก็มี แต่ค่อนข้างหายากและมีสนนราคาสูง เช่นพระขุนแผนเคลือบของกรุวัดใหญ่ชัยมงคล มีขุนแผนอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นพระขุนแผนของกรุวัดใหญ่ชัยมงคลเช่นกัน คือพระขุนแผนใบพุทรา ซึ่งปัจจุบันก็หายากเช่นกันครับ

วัดใหญ่ชัยมงคลเป็นวัดที่มีความสำคัญมาก เนื่องจากเป็นวัด ที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงบูรณปฏิสังขรณ์ขึ้น และทรงพระราชทานนามใหม่จาก "วัดป่าแก้ว" มาเป็น "วัดใหญ่ชัยมงคล" และที่วัดแห่งนี้เป็นที่พำนักของ สมเด็จพระพนรัตน์ ซึ่งเป็นพระอาจารย์ของสมเด็จพระนเรศวรฯ

มูลเหตุการสร้างพระเจดีย์องค์ประธานและพระเครื่องต่างๆ เนื่องจากหลังสงครามยุทธหัตถี ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ทำพิธีเฉลิมฉลองชัยชนะในพระราชสงคราม และอุทิศส่วนกุศลให้แก่ทหารหาญผู้ที่พลีชีพในการทำสงครามปกป้องประเทศ โดยมีสมเด็จพระพนรัตน์เป็นประธานฝ่ายสงฆ์และพระเครื่องที่ถูกพบในองค์พระเจดีย์

เนื่องจากการบูรณะโดยกรมศิลปากร พบพระเครื่องที่สำคัญคือพระขุนแผนกระเบื้องเคลือบ ซึ่งพบเป็นจำนวนไม่มากนัก และเป็นที่นิยมในสังคมพระเครื่อง นอกจากนี้ยังพบพระขุนแผนอีกแบบหนึ่งคือ พระขุนแผนใบพุทรา ซึ่งพบทั้งพระเนื้อดินเผาและเนื้อชินเงิน และมีจำนวนมากกว่าพระขุนแผนเคลือบสังคมพระเครื่องจะนิยมพระขุนแผนใบพุทราเนื้อดินเผามากกว่าเนื้อชินเงิน

พระขุนแผนใบพุทราเนื้อดินเผาจะมีรูปทรงกรอบนอกค่อนข้างทรงกลมมน ลักษณะคล้ายๆ ใบพุทราจึงนำมาเป็นชื่อเรียกพระชนิดนี้ พุทธลักษณะเป็นพระประทับนั่งปางมารวิชัย พระหัตถ์ขวาวางอยู่ที่พระชานุและวางอยู่ด้านนอกของพระชานุ ที่มักเรียกกันว่า "เข่าใน" หมายถึงจะเห็นหัวเข่าอยู่ด้านในของมือที่วางพาด ส่วนพระหัตถ์ซ้ายวางไว้บนพระเพลา ประทับนั่งอยู่เหนือฐานกลีบบัว 2 ชั้น และมีเส้นก้านบัวที่ใต้ฐานบัว ที่พระเศียรปรากฏเส้นรัศมีอยู่รอบๆ พระขุนแผนใบพุทราเนื้อดินเผา เท่าที่พบมีทั้งเนื้อดินแบบละเอียดและแบบเนื้อดินหยาบ เนื้อพระจะมีกรวดทรายผสมอยู่ ที่ด้านหลังมักจะอูมเล็กน้อย

พระขุนแผนใบพุทรา มีพุทธคุณเด่นทางด้านเมตตามหานิยม แคล้วคลาด คงกระพัน

ในปัจจุบันพระขุนแผนใบพุทรา โดยเฉพาะพระเนื้อดินเผาก็หายากอยู่พอสมควร ของปลอมเลียนแบบมีมานานแล้ว เนื่องจากเป็นที่นิยมกันมาตั้งแต่สมัยโบราณครับ

สำหรับรูปพระขุนแผนใบพุทรา ที่ผมนำมาให้ชม นำมาจากหนังสืออมตพระกรุอันล้ำค่าของไทยครับ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/46081175779302_10_16_696x388_1_.jpg)
พระคง กรุวัดพระคง

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน เรื่องของชื่อพระเครื่องนั้นสำคัญไฉน ในปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงชื่อพระเครื่อง ในอดีตเป็นชื่อใหม่กันอยู่พอสมควร มีพระสกุลลำพูนอยู่อย่างหนึ่งคือ "พระบางกรุวัดพระคง" ปัจจุบันก็เรียกกันว่า "พระคงทรงพระบาง" ผมคนรุ่นเก่าก็งงอยู่พักใหญ่ ต่อมาเห็นองค์พระจึงเข้าใจว่า อ้อเขามาตั้งชื่อกันใหม่ ไปถามเซียนบางท่าน ก็อธิบายเสียยืดยาวว่า ชื่อนี้แหละเขาเรียกกันมานมนานแล้ว ผมเองก็งงต่อ เพราะอาจารย์ตรีฯ ท่านเขียนเรื่องพระสกุลลำพูน และพิมพ์เป็นเล่มในปีพ.ศ.2503 ก็เรียกชื่อว่า "พระบาง" ต่อด้วยกรุวัดพระคง เอ้าก็ว่ากันไป เรียกไงเรียกกัน ขอให้เข้าใจก็แล้วกัน

ครับพระที่ขุดได้ที่วัดพระคงฤๅษี ลำพูนนั้น พระส่วนใหญ่ที่พบจะเป็นพระคง องค์พระส่วนที่เป็นลำพระองค์อวบอ้วนล่ำสัน การวางแขนซ้ายทิ้งลงมาตรงๆ และหักข้อศอก แบบมุมฉาก ส่วนพระอีกแบบที่พบแต่มีจำนวนน้อยกว่า พุทธลักษณะคล้ายกับพระคง รายละเอียดองค์ประกอบต่างๆ จะเป็นแบบเดียวกัน แต่เป็นคนละแม่พิมพ์กัน องค์พระลำพระองค์จะสะโอดสะองกว่า ไม่ล่ำอวบอ้วนเท่าพระคง การวางแขนซ้ายขององค์พระจะกางออกเล็กน้อย และการหักข้อศอกก็จะเป็นมุมเฉียง บันทึกการขุดพบของอาจารย์ตรีฯ นั้นเขียนไว้ว่าพระที่พบในวัดพระคง พบพระคงและพระบาง ข้อแตกต่างคร่าวๆ ก็เป็นอย่างที่กล่าวไว้ในขั้นต้น ในการตั้งชื่อพระก็ตั้งชื่อเพื่อให้รู้ว่า เป็นคนละพิมพ์ทรงกันเท่านั้น และก็คิดแบบง่ายๆ องค์พระล่ำสันบึกบึนก็เรียกว่า "พระคง" พอพบอีกรูปแบบคล้ายๆ กัน องค์พระสะโอดสะองกว่าก็เรียกว่า "พระบาง"

ต่อมาในปี พ.ศ.2484-85 ซึ่งบ้านเมืองอยู่ในช่วงสงครามอินโดจีน ประชาชนกำลังตื่นตัวเสาะหาพระเครื่องกันมาก ก็มีคนไปขุดหาพระเครื่องที่วัดดอนแก้ว และพบพระหลากหลายชนิด เช่น พระเปิม พระบาง พระฤๅ พระเลี่ยง พระสาม พระสิบสอง ฯลฯ พระชนิดหนึ่งที่มีพุทธลักษณะคล้ายๆ กับพระที่พบที่กรุวัดพระคง ก็คือพระบาง แต่เป็นคนละพิมพ์กัน โดยรวมรายละเอียดคล้ายคลึงกันกับพระบางที่พบที่กรุวัดพระคง จึงเรียกกันว่าพระบางตาม พระกรุวัดพระคงที่ขุดพบก่อน รายละเอียดที่แตกต่างกับพระบางของกรุวัดพระคงคร่าวๆ ก็คือ กิ่งโพธิ์ด้านบนพระเศียร 3 กิ่งของกรุวัดดอนแก้วจะแข็งตรงชี้ขึ้นไปเฉยๆ ส่วนพระบางที่พบในวัดพระคงนั้น กิ่งโพธิ์ด้านบนพระเศียรจะอ่อนช้อยคดโค้งกว่า องค์พระของกรุวัดดอนแก้วก็จะดูแข็งๆ กว่า ของกรุวัดพระคงซึ่งดูอ่อนช้อยกว่าเช่นกัน

ครับต่อมาในปัจจุบัน มีการเปลี่ยนชื่อ "พระบางกรุวัดพระคง" มาเป็น "พระคงทรงพระบาง" ก็ว่ากันไป แต่สงสัยแค่นิทานที่บอกว่าคนโบราณเขาเรียกกันว่าพระคงทรงพระบางนี้แหละ แถมอ้างอาจารย์เชียร ว่าท่านก็เรียกแบบนี้ ผมเองในสมัยก่อนก็สนิทกับอาจารย์เชียร ซื้อหาพระสกุลลำพูนด้วยกัน นำมาวิเคราะห์และศึกษา พระที่ขึ้นมามีขี้กรุก็ล้างด้วยกัน ศึกษาหาวิธีล้างเพื่อไม่ให้พระเสียผิวด้วยกัน ก็เลยงงที่เขาอ้าง แต่ก็ว่ากันไปตามยุคสมัย ผมไม่ได้เถียงเพื่อเปลี่ยนชื่อหรอก เรียกไงเรียกกัน ขอให้เข้าใจตรงกันก็พอ และเล่นหาพระแท้ก็แล้วกันครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระคง กรุวัดพระคง พระบาง กรุวัดพระคง พระบาง กรุวัดดอนแก้ว มาให้ชมเปรียบเทียบกันครับ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/46081175779302_10_16_696x388_1_.jpg)
พระคง กรุวัดพระคง พระบาง กรุวัดพระคง พระบาง กรุวัดดอนแก้ว

สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน เรื่องของชื่อพระเครื่องนั้นสำคัญไฉน ในปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงชื่อพระเครื่อง ในอดีตเป็นชื่อใหม่กันอยู่พอสมควร มีพระสกุลลำพูนอยู่อย่างหนึ่งคือ “พระบางกรุวัดพระคง” ปัจจุบันก็เรียกกันว่า “พระคงทรงพระบาง” ผมคนรุ่นเก่าก็งงอยู่พักใหญ่ ต่อมาเห็นองค์พระจึงเข้าใจว่า อ้อเขามาตั้งชื่อกันใหม่ ไปถามเซียนบางท่าน ก็อธิบายเสียยืดยาวว่า ชื่อนี้แหละเขาเรียกกันมานมนานแล้ว ผมเองก็งงต่อ เพราะอาจารย์ตรีฯ ท่านเขียนเรื่องพระสกุลลำพูน และพิมพ์เป็นเล่มในปีพ.ศ.2503 ก็เรียกชื่อว่า “พระบาง” ต่อด้วยกรุวัดพระคง เอ้าก็ว่ากันไป เรียกไงเรียกกัน ขอให้เข้าใจก็แล้วกัน

ครับพระที่ขุดได้ที่วัดพระคงฤๅษี ลำพูนนั้น พระส่วนใหญ่ที่พบจะเป็นพระคง องค์พระส่วนที่เป็นลำพระองค์อวบอ้วนล่ำสัน การวางแขนซ้ายทิ้งลงมาตรงๆ และหักข้อศอกแบบมุมฉาก

ส่วนพระอีกแบบที่พบแต่มีจำนวนน้อยกว่า พุทธลักษณะคล้ายกับพระคง รายละเอียดองค์ประกอบต่างๆ จะเป็นแบบเดียวกัน แต่เป็นคนละแม่พิมพ์กัน องค์พระลำพระองค์จะสะโอดสะองกว่า ไม่ล่ำอวบอ้วนเท่าพระคง การวางแขนซ้ายขององค์พระจะกางออกเล็กน้อย และการหักข้อศอกก็จะเป็นมุมเฉียง

บันทึกการขุดพบของอาจารย์ตรีฯ นั้นเขียนไว้ว่าพระที่พบในวัดพระคง พบพระคงและพระบาง ข้อแตกต่างคร่าวๆ ก็เป็นอย่างที่กล่าวไว้ในขั้นต้น ในการตั้งชื่อพระก็ตั้งชื่อเพื่อให้รู้ว่า เป็นคนละพิมพ์ทรงกันเท่านั้น และก็คิดแบบง่ายๆ องค์พระล่ำสันบึกบึนก็เรียกว่า “พระคง” พอพบอีกรูปแบบคล้ายๆ กัน องค์พระสะโอดสะองกว่าก็เรียกว่า “พระบาง”

ต่อมาในปี พ.ศ.2484-85 ซึ่งบ้านเมืองอยู่ในช่วงสงครามอินโดจีน ประชาชนกำลังตื่นตัวเสาะหาพระเครื่องกันมาก ก็มีคนไปขุดหาพระเครื่องที่วัดดอนแก้ว และพบพระหลากหลายชนิด เช่น พระเปิม พระบาง พระฤๅ พระเลี่ยง พระสาม พระสิบสอง ฯลฯ พระชนิดหนึ่งที่มีพุทธลักษณะคล้ายๆ กับพระที่พบที่กรุวัดพระคง ก็คือพระบาง แต่เป็นคนละพิมพ์กัน โดยรวมรายละเอียดคล้ายคลึงกันกับพระบางที่พบที่กรุวัดพระคง จึงเรียกกันว่าพระบางตาม พระกรุวัดพระคงที่ขุดพบก่อน

รายละเอียดที่แตกต่างกับพระบางของกรุวัดพระคงคร่าวๆ ก็คือ กิ่งโพธิ์ด้านบนพระเศียร 3 กิ่งของกรุวัดดอนแก้วจะแข็งตรงชี้ขึ้นไปเฉยๆ ส่วนพระบางที่พบในวัดพระคงนั้น กิ่งโพธิ์ด้านบนพระเศียรจะอ่อนช้อยคดโค้งกว่า องค์พระของกรุวัดดอนแก้วก็จะดูแข็งๆ กว่า ของกรุวัดพระคงซึ่งดูอ่อนช้อยกว่าเช่นกัน

ครับต่อมาในปัจจุบัน มีการเปลี่ยนชื่อ “พระบางกรุวัดพระคง” มาเป็น “พระคงทรงพระบาง” ก็ว่ากันไป แต่สงสัยแค่นิทานที่บอกว่าคนโบราณเขาเรียกกันว่าพระคงทรงพระบางนี้แหละ แถมอ้างอาจารย์เชียร ว่าท่านก็เรียกแบบนี้

ผมเองในสมัยก่อนก็สนิทกับอาจารย์เชียร ซื้อหาพระสกุลลำพูนด้วยกัน นำมาวิเคราะห์และศึกษา พระที่ขึ้นมามีขี้กรุก็ล้างด้วยกัน ศึกษาหาวิธีล้างเพื่อไม่ให้พระเสียผิวด้วยกัน ก็เลยงงที่เขาอ้าง แต่ก็ว่ากันไปตามยุคสมัย ผมไม่ได้เถียงเพื่อเปลี่ยนชื่อหรอก เรียกไงเรียกกัน ขอให้เข้าใจตรงกันก็พอ และเล่นหาพระแท้ก็แล้วกันครับ

ในวันนี้ผมได้นำรูปพระคง กรุวัดพระคง พระบาง กรุวัดพระคง พระบาง กรุวัดดอนแก้ว มาให้ชมเปรียบเทียบกันครับ



(http://www.sookjaipic.com/images_upload/88038486449254_view_resizing_images_2_.jpg)
พระพิจิตร นาคปรก

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน จังหวัดพิจิตรถ้ากล่าวถึงพระเครื่องที่ เป็นพระกรุพระเก่า เราก็มักจะนึกถึงพระเครื่ององค์เล็กๆ ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดัง มากของจังหวัดนี้ เช่น พระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า พระพิจิตรเขี้ยวงู และพระพิจิตรเม็ดน้อยหน่า เป็นต้น ปัจจุบันค่อนข้างหายากครับ

พระกรุพิจิตรที่เป็นพระขนาดเล็กเป็นที่นิยมมาช้านาน แต่ก็ค่อนข้างหาพระแท้ๆ ยากเช่นกัน พระพิจิตรต่างๆ ตั้งชื่อตามรูปพรรณสัณฐาน เช่น พระพิจิตรเม็ดข้าวเม่านี้มีขนาดเล็กมาก ลักษณะเป็นทรงรีๆ แบนๆ คล้ายกับข้าวเม่า จึงได้ชื่อเรียกนี้มาแต่โบราณว่าพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า พระที่พบเป็นพระเนื้อชินเงิน พระพิจิตรเม็ดน้อยหน่าก็มีลักษณะคล้ายเม็ดน้อยหน่า

ส่วนพระพิจิตรเขี้ยวงูก็มีรูปร่างคล้ายพระพิจิตรเม็ดน้อยหน่า เพียงแต่ตัวองค์พระนั้นจะผอมเรียวๆ แหลมๆ กว่า จึงเรียกว่าพระพิจิตรเขี้ยวงู ทั้งพระพิจิตรเม็ดน้อยหน่าและพระพิจิตรเขี้ยวงู เป็นพระเนื้อดินเผา ส่วนพิมพ์พระพิจิตรเขี้ยวงู นั้นพบน้อย จึงหายากกว่าพระพิจิตรเม็ดน้อยหน่า

พระพิจิตรอีกอย่างหนึ่งที่หายากมากเช่นกัน คือ พระพิจิตรนาคปรกที่พบที่กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ มีขนาดเล็กเท่าๆ กับพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า และพบที่กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุกรุเดียวกับพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า มีขนาดเล็กใกล้เคียงกับพระพิจิตรเม็ดข้าวเม่า แต่องค์พระจะเป็นพระปางนาคปรก เนื้อพระเป็นเนื้อชินเงิน พบจำนวนน้อยมาก และพระส่วนใหญ่จะผุแตก ปริโดยธรรมชาติ จำนวนพระที่พบจึงเป็นพระชำรุดเสียมาก พระองค์ที่สมบูรณ์พบน้อยมาก ส่วนมากองค์พระจะแตกปริ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของพระนาคปรกพิจิตร กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ บางองค์สีของผิวพระจะมีสีเข้มออกดำที่มักเรียกว่าสนิมตีนกา

พระพิจิตรส่วนใหญ่จะมีพุทธคุณเด่นทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี มีชื่อเสียงโด่งดังมาช้านาน พระพิจิตรที่มีขนาดเล็กสมัยโบราณนิยมใช้อมใส่ปากเวลาไปไหนมาไหน จึงทำให้พระชำรุดสูญหาย พระพิจิตรขนาดเล็กเป็นพระประเภทที่เรียกว่าจิ๋วแต่แจ๋ว แต่พระทั้งหมดทุกแบบนั้นหาของแท้ๆ ยากจริงๆ ของปลอมเลียนแบบนั้นมีมานานแล้ว เนื่องจากเป็นพระที่มีความนิยมมากมาแต่อดีต จึงมีพระเลียนแบบทุกยุคทุกสมัย จะเช่าหาก็ต้องระมัดระวังกันหน่อย ต้องศึกษาหรือเช่ากับผู้ที่ไว้วางใจได้เท่านั้นครับ

ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปพระพิจิตรนาคปรก กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จากหนังสืออมตพระกรุอันล้ำค่าของไทยมาให้ชมกันเช่นเคยครับ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/15371153048343_view_resizing_images_1_.jpg)
เหรียญหลวงพ่อฉุย รุ่นแรก

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน หลวงพ่อฉุย วัดคงคาราม คณาจารย์ที่อยู่ในหัวใจของคนเพชรบุรีตลอดกาล และเหรียญของท่านก็เป็นเหรียญที่ครองความเป็นหนึ่งของจังหวัดเพชรบุรีตลอดมาจนถึงทุกวันนี้ นักสะสมเหรียญพระเกจิอาจารย์ยังจัดเหรียญของท่านเป็นหนึ่งในชุดเหรียญเบญจภาคี

เหรียญหลวงพ่อฉุยที่อยู่ในความนิยมนั้น เป็นเหรียญรุ่นแรกและรุ่นเดียวของหลวงพ่อ ซึ่งสร้างในปี พ.ศ.2465 เพื่อเป็นที่ระลึกในการสร้างมณฑป ไว้ประดิษฐานพระพุทธ ชินราช พระพุทธชินสีห์ และพระศรีศาสดา ที่วัดคงคาราม และในปลายปี พ.ศ.2466 ท่านก็มรณภาพ เป็นอันว่า เหรียญที่ท่านสร้างไว้ก็มีเพียงรุ่นแรกรุ่นเดียวเท่านั้น ลักษณะของเหรียญรุ่นแรกเป็นเหรียญรูปไข่ ค่อนข้างจะเขื่องกว่าเหรียญทั่วๆ ไปเล็กน้อย ด้านหน้าเป็นรูปท่านหน้าตรงครึ่งองค์ ล้อมรอบด้วยลวดลายโบว์และดอกไม้ สวยงาม เนื้อโลหะของเหรียญมีเนื้อทองแดงเนื้อเดียว หูของเหรียญเป็นเหรียญหูเชื่อมน้ำประสานเงิน ด้านหลังเหรียญเป็นยันต์ 2 หรือยันต์ "นะ โม พุท ธา ยะ"

สำหรับเหรียญรุ่นแรกของท่านนั้น ปรากฏว่าด้านหลังมีอยู่สองแม่พิมพ์ มีข้อแตกต่างกันที่เห็นได้ง่ายๆ ก็คือ พิมพ์ตัว โม มีไส้ และอีกพิมพ์หนึ่งคือตัว โม ไม่มีไส้ คือตรงตัวอักขระขอมคำว่าโม ตัว ม.ม้า มีขีดตรงกลาง กับ ตัว ม.ม้า ไม่มีขีดตรงกลาง แต่ทั้่งสองพิมพ์ค่าความนิยมเหมือนๆ กันทั้งสองพิมพ์ครับ สาเหตุที่มีสองแม่พิมพ์เนื่องมาจากเป็นการสร้างเหรียญที่มีจำนวนมาก ซึ่งในสมัยนั้นการชุบแข็งโลหะยังไม่ดีนัก จึงทำให้ตัวแม่พิมพ์เมื่อมีการพิมพ์กระแทกหลายๆ ครั้ง เป็นสาเหตุทำให้แม่พิมพ์ด้านหลังเกิดการแตกชำรุดก่อน จึงจำเป็นต้องแกะแม่พิมพ์ด้านหลังใหม่ และอาจจะเป็นเพราะการเร่งรีบจึงได้แกะอักขระผิดพลาด คือ ตัว โม ลืมแกะไส้ตรงกลางไป จึงทำให้พิมพ์ด้านหลังมีสองแบบ นอกจากนี้เราจะสังเกตได้อีกว่า ถ้าพิมพ์ด้านหลังเป็นพิมพ์ โม ไม่มีไส้นั้น ขอบแม่พิมพ์ด้านหน้าก็เริ่มชำรุดเช่นกัน ดังเราจะเห็นได้ว่า ถ้าเป็นพิมพ์ด้านหลังเป็นพิมพ์ โม ไม่มีไส้นั้น ที่ขอบเหรียญด้านหน้าโดยเฉพาะขอบด้านล่างและด้านซ้ายมือเราจะเริ่มชำรุด เป็นขอบสันขึ้นเป็นปื้น มากน้อยแล้วแต่ความชำรุดของแม่พิมพ์ด้านหน้า จึงทำให้ผู้ชำนาญการรู้ได้เพียงเห็นเหรียญด้านหน้าก็ สามารถรู้ว่า พิมพ์ด้านหลังเป็นพิมพ์ไหนครับ

ปัจจุบันเหรียญหลวงพ่อฉุยหายากมาก สนนราคาสูง ยิ่งเป็นเหรียญที่มีความสวยสมบูรณ์อย่างในรูปนั้นยิ่งหายากเป็นทวีคูณครับ

ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปเหรียญหลวงพ่อฉุย รุ่นแรกมาให้ได้ชมกันครับ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/38501835986971_9_12_696x399_1_.jpg)
พระปิดตาเนื้อผล หลวงพ่อบ่าย วัดช่องลม สมุทรสงคราม

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน หลวงพ่อบ่าย วัดช่องลม สมุทรสงคราม เหรียญของท่านทั้งเหรียญปั๊มและเหรียญหล่อล้วนแล้วแต่นิยมทั้งสิ้น สนนราคาสูงทุกรุ่นครับ

หลวงพ่อบ่ายเกิดเมื่อปี พ.ศ.2404 ที่บ้านบางครก ต.สวนทุ่ง อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี ต่อมาก็เป็นกำพร้า หลวงพ่อเกตุ วัดทองนพคุณ จ.เพชรบุรี (พี่ชายของหลวงพ่อแก้ว วัดพวงมาลัย) จึงได้รับมาเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม พออายุได้ 10 ขวบจึงได้เรียนหนังสือไทยและขอม กับพระอาจารย์คล้ำ วัดสวนทุ่ง พออายุได้ 20 ปีจึงได้อุปสมบทที่วัดทองนพคุณ โดยมีพระอุปัชฌาย์แตง วัดเขาบันไดอิฐ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์พุก วัดสวนทุ่ง พระอาจารย์เกตุ วัดทองนพคุณ และหลวงพ่อแก้ว วัดช่องลม เป็นพระคู่สวด ได้รับฉายาว่า “ธมฺโชโต”

เมื่ออุปสมบทแล้วก็จำพรรษาอยู่ที่วัดทองนพคุณ 1 พรรษา แล้วจึงย้ายตามหลวงพ่อแก้วมาอยู่ที่วัดช่องลม เมื่อหลวงพ่อแก้วได้รับอาราธนาให้มาเป็นเจ้าอาวาส วัดพวงมาลัย จึงได้ให้หลวงพ่อบ่ายเป็น เจ้าอาวาสวัดช่องลมสืบแทน

หลวงพ่อบ่ายได้ศึกษาพุทธาคมกับหลวงพ่อพุก วัดสวนทุ่ง และพระอาจารย์เกตุ วัดทองนพคุณ ต่อมาจึงได้ศึกษาต่อกับหลวงพ่อแก้ว ทั้งทางด้านวิปัสสนากรรมฐานและพุทธาคม ได้ศึกษาสรรพวิชาจากหลวงพ่อแก้วมากที่สุด สหธรรมิกของหลวงพ่อบ่ายคือหลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังในอดีต

หลวงพ่อบ่ายมีวิทยาคมกล้าแกร่งมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ท่านได้สร้างวัตถุมงคลไว้หลายอย่าง เช่น เหรียญหล่ออรุณเทพบุตรที่มีรูปทรงคล้ายๆ กับของหลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม เหรียญหล่อใบตำลึง เหรียญหล่อใบสาเก เหรียญหล่อเสมาเล็ก เหรียญปั๊มรุ่นแรก ปี 2461 เหรียญปั๊มพัดยศ ปี 2461 เหรียญปั๊มปี พ.ศ.2484 ล้วนแล้วแต่ได้รับความนิยมและหายาก นอกจากนี้หลวงพ่อบ่ายยังได้สร้างพระปิดตาเนื้อผงไว้ด้วย แต่มีจำนวนน้อย ส่วนมากผู้ที่ได้รับจะเป็นลูกศิษย์ที่ใกล้ชิด จึงทำให้ไม่ค่อยได้เห็นกันนักครับ

พระปิดตาเนื้อผงคนพื้นที่จะหวงแหนกันมาก คนต่างถิ่นอาจจะไม่ค่อยรู้จัก สนนราคายังไม่สูง แต่ก็หายากครับ

หลวงพ่อบ่ายเป็นเจ้าอาวาสวัดช่องลม จนกระทั่งมรณภาพเมื่อวันที่ 4 มกราคม พ.ศ.2485 สิริอายุได้ 81 ปี พรรษาที่ 60

วันนี้ผมได้นำรูปพระปิดตาเนื้อผงของหลวงพ่อบ่าย วัดช่องลม สมุทรสงคราม มาให้ชมกันครับ


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/45430836288465_1_311_696x387_1_.jpg)
พระปิดตาปลดหนี้ หลวงปู่โต๊ะ

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน สังคมผู้นิยมสะสมพระเครื่องพระบูชา ในปัจจุบันที่ผ่านกระแสเศรษฐกิจตกต่ำมาเป็นระยะเวลาต่อเนื่องหลายปี ก็มีเพื่อนฝูงคนรู้จักที่เป็นนักสะสมหรือผู้ที่ ไม่ได้เป็นเซียนที่มีอาชีพค้าขายพระเครื่องสอบถามว่า เป็นอย่างไรบ้าง ส่วนใหญ่ ก็สอบถามถึงเรื่องราคาพระเครื่องที่อยากจะนำมาปล่อยหรือขาย เพื่อนำปัจจัยไปช่วยพยุงเศรษฐกิจของตัวเอง

พูดตามตรงก็ต้องบอกว่าสภาพเศรษฐกิจก็มีผลกระทบกับแวดวงการซื้อขายพระเครื่องแน่นอน ต้องขอออกตัวก่อนว่า ตัวผมเองไม่ใช่เซียนหรือผู้มีอาชีพซื้อขายพระเครื่อง แต่ก็เป็นผู้ที่ชื่นชอบและศึกษาเกี่ยวกับพระเครื่องมานานพอสมควร จึงรู้จักสนิทสนมกับเซียนพระหลากหลายคน และถ้ามีเวลาว่างก็จะเข้าไปในสนามพระอยู่เสมอ จึงพอจะรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของสังคมพระเครื่องอยู่บ้าง ในช่วงนี้การซื้อขายพระเครื่องก็ยังพอมีการซื้อขายกันอยู่ พระเครื่องหลักๆ และแท้นั้นก็ยังมีการซื้อขายกันได้อยู่ครับ แต่สนนราคาก็มีการเปลี่ยนแปลงบ้าง โดยเฉพาะผู้ที่จะนำพระเครื่องไปขายนั้น สนนราคาก็จะต่ำลงกว่าราคาเมื่อ 4-5 ปีก่อน สาเหตุก็เนื่องจากตัวเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศนี่แหละครับ

บางท่านที่มีพระเครื่องสะสมไว้ เมื่อต้องการนำพระเครื่องมาออกให้เช่า เนื่องจากความจำเป็นบางอย่าง ก็จะทราบความจริงบางอย่างที่เกี่ยวกับพระเครื่องที่สะสมไว้ ถ้าสะสมพระแท้ๆ ไว้และเป็นพระที่สังคมนิยมเล่นหาก็จะขายได้ แต่สภาพราคาก็ขึ้นอยู่กับค่าการตลาดในปัจจุบัน

ในส่วนที่เช่าหาผิดจากที่สังคมนิยมก็จะขายไม่ได้ มีเพื่อนผมบางคนเล่นหาสะสมผิดทางมายาวนาน ในสมัยเมื่อสามสิบกว่าปีก่อน ก็เคยสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน แต่เขาก็เชื่อมั่นในตัวเองมาก และเชื่อตามแนวทางของเขา มาถึงปัจจุบันด้วยอายุและสุขภาพ ก็มีความจำเป็นที่จะต้องนำพระบางส่วนออกมาให้เช่า แต่ก็ไม่มีใครเช่าพระของเขาทั้งๆ ที่เป็นพระหลักๆ ทั้งสิ้น จึงมาบอกให้ผมช่วยหาคนเช่าให้ ผมเองก็สนใจ เนื่องจากพระของเขาไม่ใช่พระที่ถูกต้องตามสังคมนิยม

เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้า เพราะเขาก็เชื่อของเขามาอย่างนั้น และสะสมมาเป็นเวลาสามสิบกว่าปี ใครบอกก็ไม่ฟังแถมยังโกรธเอาเสียอีก และต้องใช้เงินทองที่เก็บมายาวนานกว่าจะรู้ว่าตนเองผิดพลาด ในส่วนผู้ที่สะสมมาอย่างถูกต้องถ้าเก็บมาเป็นสิบกว่าปีขึ้นไป แน่นอนว่าขายได้และมีมูลค่าเพิ่ม ถึงแม้ว่าสภาวะเศรษฐกิจตกต่ำในปัจจุบันก็ตาม มากน้อยก็ว่ากันไป

มาดูการเล่นหาสะสมพระเครื่องในปัจจุบัน การเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารเป็นไปอย่างกว้างขวาง เช่นในโลกโซเชี่ยลมีเดีย สื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ ในส่วนที่ดีก็มีอยู่มากที่ให้ข้อมูลความรู้ที่ถูกต้อง ในส่วนที่มิจฉาชีพจะเข้ามาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อเขาก็มีมากเช่นกัน

ดังนั้นผู้ที่ต้องการเข้ามาศึกษาหาข้อมูล ก็ควรมีวิจารณญาณวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ เหล่านั้นให้ดี ถ้าไปผิดทางก็จะเสียทรัพย์และเวลามาก กว่าจะรู้ก็อาจเป็นอย่างเพื่อนผม การพิสูจน์พระเครื่องนั้นๆ ว่าถูกต้องหรือไม่ในปัจจุบันก็ยังแค่เรื่องมูลค่าราคาที่มีการรองรับ การพิสูจน์ก็ง่ายๆ แค่นำพระเครื่องนั้นๆ ไปเสนอขายในสถานที่ที่มีการซื้อขายกันเป็นสากล เช่น ในสนามพระต่างๆ หรือที่ปัจจุบันเรียกว่าศูนย์พระเครื่อง ตีราคาให้ค่อนข้างสูงไว้หน่อย ในส่วนราคาก็ให้ค้นหาเอาได้จากในสื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ

ถ้าเขาถามซื้อหรือต่อรองราคา ก็พิสูจน์ได้ว่าพระของเราแท้ แต่ถ้าไม่มีใครถามซื้อหรือต่อรองราคาก็เข้าใจได้เลยว่าไม่ถูกต้อง เนื่องจากถ้าไม่ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เขาก็ไม่ถามซื้อแน่นอน ก็เหมือนๆ กับทองคำ ถ้าเรานำทองคำของเราไปขาย ก็ต้องไปตามร้านทองต่างๆ เพราะเขามีอาชีพซื้อขายและมีความชำนาญ ถ้าเขาซื้อก็เป็นทองแท้ แต่ถ้าเขาไม่ซื้อก็รู้ได้เลยว่าเป็นทองปลอม เป็นหลักความจริงง่ายๆ ครับ

ที่เขียนมาเล่าให้ฟังก็เพราะช่วงนี้มีเพื่อนและคนรู้จักหลายคน มาปรึกษาเรื่องการนำพระเครื่องมาขายก็มีทั้งที่ขายได้และขายไม่ได้ตามเงื่อนไขที่ผม ได้เล่ามาในขั้นต้น และในวันนี้ผมขอนำรูปพระปิดตาปลดหนี้ของหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี พิมพ์หลังยันต์ตรีมาให้ชมกันครับ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/55850019595689_1_387_696x374_1_.jpg)
พระท่ามะปราง กรุสำปะซิว

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ผมเองเป็นผู้ที่ชอบพระกรุพระเก่า ก็คงจะคุยกันถึงเรื่องพระกรุพระเก่ากันดีกว่านะครับ วันก่อนไปคุยกับเพื่อน ก็พอดีเห็นพระเก่าองค์หนึ่ง คือพระท่ามะปราง กรุวัดสำปะซิว สุพรรณบุรี ซึ่งปัจจุบันไม่ค่อยได้พบเห็นบ่อย และบางครั้งอาจจะลืมๆ กันไปไม่ค่อยได้พูดถึงนัก จึงนำมาเป็นเรื่องพูดคุยกันในวันนี้

สำปะซิวเป็นชื่อย่านที่อยู่อาศัยในสุพรรณบุรี แต่เดิมคงจะมีชื่อว่า “สำปะทิว” เนื่องจากมีโคลงที่สุนทรภู่เขียนถึงในนิราศเมืองสุพรรณ ตอนที่นั่งเรือผ่านหมู่บ้านแห่งนี้ และเอ่ยนามว่า “สำปะทิว” ซึ่งต่อมาคงมีการเรียกชื่อเพี้ยนไปมาจนเป็นสำปะซิวในปัจจุบัน

พระเครื่องที่ขุดพบนั้น ความจริงไม่ได้ขุดพบที่วัดสำปะซิว เพียงแต่พบในหมู่บ้านนี้ ซึ่งก็อยู่ไม่ห่างจากวัดสำปะซิวสักเท่าไรนัก ที่บริเวณแถบนี้เคยมีผู้ขุดพบพระบูชาสมัยลพบุรีอยู่หลายครั้งเหมือนกัน แต่ก็กระจัด กระจายไปทั่ว พบแต่ละครั้งไม่กี่องค์ ไม่ถึงกับเป็นกรุพระ สันนิษฐานว่าบริเวณแถบนี้คงเคยเป็นชุมชนเก่าแก่ตั้งแต่ในสมัยลพบุรี ต่อมา นายดี มาแสง ได้ขุดดินริมรั้วบ้าน และพบพระเครื่องเนื้อดินเผาจำนวนมาก พระที่พบเป็นพระแบบซุ้มนครโกษา พระท่ามะปราง พระซุ้มปรางค์ และพระนารายณ์ทรงปืน พระซุ้มนครโกษา (พบมากกว่าพระแบบ อื่นๆ ในกรุ) พระนารายณ์ทรงปืน พระซุ้มปรางค์ เข้าใจว่าเป็นพระที่สร้างล้อแบบศิลปะลพบุรี และพระท่ามะปรางก็เป็นแบบของพระท่ามะปรางที่พบในจังหวัดอื่นๆ

พระของกรุนี้สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยสุโขทัยยุคปลาย เนื้อพระที่พบเป็นพระเนื้อดินเผาทั้งสิ้น เป็นแบบเนื้อค่อนข้างหยาบ มีเม็ดกรวดทรายผสมอยู่มาก ลักษณะเป็นแบบเนื้อดินเผาแกร่ง ส่วนพระท่ามะปรางที่พบเป็นเนื้อค่อนข้างละเอียดก็มีพบบ้างแต่จำนวนไม่มากนัก

พระเครื่องของกรุนี้เมื่อมีการแพร่หลายออกไป ใครถามว่าเป็นพระที่ไหน ก็มักจะบอกกันว่า พระกรุวัดสำปะซิว ก็เลยเรียกชื่อกรุเป็น “กรุวัดสำปะซิว” มาโดยตลอดทั้งๆ ที่ไม่ได้พบพระที่กรุในวัดเลยก็ตาม

พระท่ามะปรางของกรุสำปะซิวจะมีเอกลักษณ์คือ องค์พระจะคล้ายกับพระท่ามะปรางที่พบทางพิษณุโลก สุโขทัยและกำแพงเพชร แต่องค์พระจะดูต้อๆ กว่าจังหวัดอื่น และเนื้อของพระก็จะมีเม็ดกรวดทรายผสมมากกว่าจังหวัดอื่น ซึ่งก็เป็นลักษณะของพระเครื่องเนื้อดินเผาเมืองสุพรรณชนิดเนื้อหยาบ และอีกอย่างหนึ่งก็คือพระท่ามะปรางของกรุนี้จะมีปีกยื่นออกมาโดยรอบองค์พระ

พระท่ามะปราง กรุวัดสำปะซิวนั้น มีพุทธคุณยอดเยี่ยมทางด้านคงกระพันไม่แพ้ของกรุอื่นๆ อีกทั้งทางด้านแคล้วคลาดก็เด่นเช่นกัน ปัจจุบันก็ไม่ค่อยได้พบเห็นพระแท้ๆ แล้ว ค่อนข้างหายากอยู่พอสมควร พระสวยๆ สนนราคาก็สูงอยู่ครับ

ในวันนี้ผมก็เลยนำรูปพระท่ามะปราง กรุสำปะซิว จากหนังสืออมตพระกรุ อันล้ำค่าของไทยมาให้ชมครับ

ด้วยความจริงใจ
แทน ท่าพระจันทร

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/81232008131013_1.jpg)
เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก 2503 หลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ

วัดเขาบันไดอิฐ ต.ไร่ส้ม อ.เมือง จ.เพชรบุรี นับเป็นวัดเก่าแก่ตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัย ตั้งอยู่บนเขา มีถ้ำใหญ่น้อยมากมาย ภายในถ้ำประดิษฐานพระพุทธรูปปางต่างๆ จำนวนมาก ทั้งยังมีตำนานโบร่ำโบราณกล่าวถึงอยู่หลายเรื่อง อาทิ ในสมัยพระบรมราชาที่ 2 (พระเชษฐาธิราช) แห่งกรุงศรีอยุธยา ใช้เป็นที่คุมขังของพระศรีศิลป์ ผู้คิดก่อการกบฏ หรือเป็นสถานที่วิปัสสนากรรมฐานของพระเกจิผู้วิชาอาคมหลายรูป เช่น เจ้าอธิการแสง พระอาจารย์ของพระเจ้าเสือ สมัยกรุงศรีอยุธยา และพระอาจารย์เหลือ ผู้ทรงวิทยาคมเข้มขลัง ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น เป็นต้น

ทั้งยังกล่าวกันว่า เจ้าอาวาสวัดเขา บันไดอิฐทุกรูป ล้วนมีวิชาอาคมเข้มขลัง และถ่ายทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น

จนมาถึง พระครูญาณวิลาศ หรือ “หลวงพ่อแดง”ผู้มีญาณสมาธิแก่กล้า มีพุทธาคมสูงส่ง โดยเฉพาะด้านคงกระพันชาตรี

หลวงพ่อแดง รัตโต เกิดที่ ต.บางจาก อ.เมือง จ.เพชรบุรี เมื่อวันพุธที่ 17 กันยายน พ.ศ.2422 โยมบิดา-มารดา ชื่อ นายแป้น-นางนุ่ม อ้นแสง ในวัยเด็กต้องช่วยพ่อแม่ทำไร่ทำนา ไม่มีโอกาสได้ร่ำเรียนหนังสือ จนอายุ 22 ปี จึงได้อุปสมบทที่วัดเขาบันไดอิฐ โดยมี พระอาจารย์เปลี่ยน เจ้าอาวาส เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาว่า “รัตโต” แปลว่า สีแดง ศึกษาร่ำเรียนพระธรรมวินัย วิปัสสนากรรมฐาน และกฤตยาคมต่างๆ จากพระอาจารย์เปลี่ยนจนแตกฉาน จากนั้นได้ขออนุญาตพระอาจารย์ไปฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงพ่อฉุย วัดคงคาราม จ.เพชรบุรี เพื่อศึกษาวิทยาการต่างๆ เพิ่มเติม

เมื่อพระอาจารย์เปลี่ยนมรณภาพ ในปี พ.ศ.2461 จึงได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสืบต่อ ท่านเป็นพระเกจิผู้มีเมตตาธรรมสูง ไม่ชอบดุด่า ไม่พูดคำหยาบคาย โดยเฉพาะถึงพ่อแม่ ท่านห้ามขาด โดยกล่าวว่า “การด่าถึงบุพการีทำให้ความดีงามเสื่อมถอย ถึงห้อยพระ พระท่านก็ไม่คุ้มครอง”

ยามว่างจากภารกิจที่มีมากมาย ท่านก็จะปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิในถ้ำ เพื่อแสวงหาวิมุตติภาวนาทุกวัน ญาณสมาธิจึงแก่กล้าบริสุทธิ์ กล่าวกันว่า ท่านมีหูทิพย์ ตาทิพย์ แต่ไม่เคยอวดอ้างใดๆ จนเมื่อผู้คนปรากฏประจักษ์ด้วยตัวเองในหลายครั้งหลายครา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องโรคระบาด การศึกสงคราม โดยเฉพาะช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ชื่อเสียงของท่านเริ่มโด่งดังขจรไกล ลูกศิษย์ลูกหามากมาย วัตถุมงคลและเครื่องรางต่างๆ ที่ท่านสร้างจึงเป็นที่นิยมแสวงหาอย่างสูงสืบมาถึงปัจจุบัน

ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์สุดท้ายที่ “พระครูญาณวิลาศ” ท่านมรณภาพในปี พ.ศ. 2517 สิริอายุ 96 ปี พรรษา 74 โดยก่อนมรณภาพได้สั่งเสียกับพระปลัดบุญส่ง ธัมมปาโล รองเจ้าอาวาสวัดขณะนั้น ว่า “เมื่อฉันหมดลมหายใจแล้วอย่าเผา ให้เก็บร่างฉันไว้ที่หอสวดมนต์ และให้เอาเหรียญที่ปลุกเสกรุ่น 1 ใส่ปากไว้พร้อมเงินพดด้วง 1 ก้อน ส่วนนี้ฉันเอาไปได้และให้เอาขมิ้นมาทาตัวฉันให้เหลืองเหมือนทองคำ”

สรีระของท่านจึงได้รับการบรรจุในโลง ณ หอสวดมนต์ วัดเขาบันไดอิฐ จวบจนปัจจุบัน

สำหรับ เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก หลวงพ่อแดง จัดสร้างในปี พ.ศ.2503 โดยบรรดาลูกศิษย์ลูกหาได้ขออนุญาตจัดสร้างเพื่อเป็นที่ระลึกในงานฉลองสมณศักดิ์เป็น พระครูญาณวิลาศ เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ.2502 พร้อมรับพระราชทานสัญญาบัตรพัดยศ ร่วมกับโอกาสฉลองอายุย่างเข้าปีที่ 83 มีการจัดสร้างเป็น 2 เนื้อ คือ เนื้อเงิน จำนวนเพียง 83 เหรียญตามอายุ และ เนื้อทองแดงรมดำ จำนวน 15,000 เหรียญ

ลักษณะเป็นเหรียญรูปไข่ หูในตัว สูงประมาณ 3.4 ซ.ม.กว้างประมาณ 2.6 ซ.ม. ด้านหน้า เป็นรูปเหมือนหลวงพ่อแดงครึ่งองค์หน้าตรง ด้านบนระบุปีที่สร้าง “พ.ศ.๒๕๐๓” และอายุ “อายุ ๘๒ ปี” ด้านล่างเป็นนาม “พระครูญาณวิลาศ (แดง)”

ส่วนด้านหลัง ตรงกลางเป็นยันต์สี่ มี หัวขมวด เรียกว่า “ยันต์ครู” มีอักษรขอม สี่ตัวล้อมรอบอ่านว่า “เม อะ มะ อุ” อยู่ในเส้นกรอบวงรี 2 ชั้น รอบนอกมีอักขระขอม 29 ตัว อ่านว่า “เมอะมะอุ ชาติอะมะ พุทธะสังมิ นะชาลิติ เอหิมาเรหิ นะโมพุทธายะ มะอะอุ”

เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก หลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ ปี 2503 นี้ ได้สร้างประสบการณ์ต่างๆ มากมาย จนกิตติศัพท์ความศักดิ์สิทธิ์เป็นที่เลื่องลือและหมดลงในเวลาอันรวดเร็ว

จากนั้นจึงมีการจัดสร้างเหรียญรุ่นต่างๆ ตามมา


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/60920456755492_2.jpg)
เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก หลวงพ่อทอง วัดเขาตะเครา
...ไปครู่หนึ่งถึงเขาเคราสวาท
มีอาวาสวัดวามหาเถร
มะพร้าวรอบขอบที่บริเวณ
พอจวนเพลพักร้อนผ่อนสำราญ
กับหนูพัดจัดธูปเทียนดอกไม้
ขึ้นไปไหว้พระสัมฤทธิ์พิษฐาน
เขานับถือลือมาแต่บุราณ
ใครบนบานพระก็รับช่วยดับร้อน...
........

เป็นบทกวีที่ ท่านสุนทรภู่ ได้ประพันธ์ไว้ใน "นิราศเมืองเพชร" เมื่อราวปี พ.ศ.2374 กล่าวถึง หลวงพ่อทอง วัดเขาตะเครา ต.บางครก อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์และมีชื่อเสียงเป็นที่เคารพ สักการะมาแต่โบราณจวบจนปัจจุบัน เป็นที่ขึ้นชื่อลือชาในด้านบนบานศาลกล่าวแล้วมักประสบความสำเร็จ

วัตถุมงคลก็เช่นกัน ไม่ว่ารุ่นไหนแบบไหน ผู้สักการบูชาสามารถอธิษฐานขอพรได้ดังใจปรารถนา จนเป็นที่นิยมและแสวงหามาถึงปัจจุบัน

หลวงพ่อทองนับเป็นหนึ่งใน "ตำนานพระพุทธรูปลอยน้ำ" ที่เล่าขานกันสืบมาว่า เมื่อปี พ.ศ.2302 ในสมัยกรุงศรีอยุธยาก่อนเสียกรุงต่อพม่า ชาวบ้านแหลม จ.เพชรบุรี ได้อพยพหนีพม่าไปตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ปากคลองแม่กลอง จ.สมุทรสงคราม ใกล้กับวัดศรีจำปา ซึ่งเป็นวัดร้าง และช่วยกันบูรณะก่อสร้างใหม่ แล้วให้ชื่อว่า "วัดบ้านแหลม" เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ผู้สร้าง ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น "วัดเพชรสมุทรฯ"

อยู่มาวันหนึ่งชาวบ้านแหลมเหล่านี้ซึ่งมีอาชีพทำการประมง ออกไปเที่ยวหาปลาลากอวน ไปพบพระพุทธรูป 2 องค์ องค์หนึ่งเป็นพระพุทธรูปนั่ง อีกองค์หนึ่งเป็นพระพุทธรูปยืน จึงอัญเชิญพระพุทธรูปยืนไปประดิษฐานไว้ที่วัดบ้านแหลม ตั้งนามว่า "หลวงพ่อวัดบ้านแหลม" ส่วนอีกองค์หนึ่งซึ่งเป็นพระพุทธรูปนั่ง ได้มอบให้ชาวบ้านบางตะบูน ชาวบางตะบูนจึงอัญเชิญมาประดิษฐานไว้ ณ บริเวณวัดเขาตะเครา จึงเรียกกันว่า "หลวงพ่อวัดเขาตะเครา"

หลวงพ่อวัดเขาตะเครา พระพุทธรูปนั่ง ปางมารวิชัย สมาธิราบ สูง 29 นิ้ว หน้าตักกว้าง 21 นิ้ว ได้สร้างปาฏิหาริย์ให้เป็นที่ประจักษ์มากมาย ผู้ใดตกทุกข์มาบนบานศาลกล่าวก็จะได้ตามประสงค์ทุกประการ

สำหรับ "วัดเขาตะเครา" นั้น สันนิษฐานว่า มี เจ้าสัวชาวจีนผู้หนึ่งมีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ได้สละทรัพย์สร้างเป็นวัดขึ้น เมื่อได้พระพุทธรูปขึ้นมาประดิษฐานเป็นมิ่งขวัญ โดยให้ลูกน้องคนหนึ่งซึ่งไว้หนวดเครายาวเป็นผู้ควบคุมงาน ชาวบ้านเห็นชาวจีนไว้เคราจึงเรียก "วัดเขาจีนเครา" แล้วค่อยเพี้ยนมาเป็น วัดเขาตาเครา จนถึง "วัดเขาตะเครา" ในที่สุด

วัตถุมงคลหลวงพ่อทอง วัดเขาตะเครา มีการจัดสร้างมากมายหลายประเภท ซึ่งล้วนเป็นที่นิยมและแสวงหาอย่างสูง ด้วยพุทธคุณความศักดิ์สิทธิ์ปรากฏแก่ผู้บูชาจนเป็นที่กล่าวขวัญ เริ่มตั้งแต่ "ลูกอมทองไหล" ที่ได้กล่าวถึงไปแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "เหรียญปั๊มรูปเหมือน ปี 2468" ซึ่งเป็นเหรียญปั๊มที่สร้างขึ้นเป็นรุ่นแรก ที่เรียกได้ว่ามีค่านิยมสูงสุด อาจสืบเนื่องจากความคมชัดและประณีตของเหรียญที่สร้างจากการปั๊ม

แต่ที่นับว่าเป็นเหรียญรุ่นแรกจริงๆ นั้น จะเป็นเหรียญรุ่นที่สร้างในปี พ.ศ.2465 ซึ่งเป็น "หรียญหล่อโบราณ" และด้วยรูปทรงเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า วงการพระจึงมักเรียกกันว่า "สี่เหลี่ยมปรกโพธิ์"

เหรียญหล่อสี่เหลี่ยมปรกโพธิ์ หลวงพ่อทอง วัดเขาตะเครา จึงนับเป็นเหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อทองที่สร้างออกมาเป็นรุ่นแรก ในสมัยพระอธิการห้อย ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส ในปี พ.ศ.2465 โดยสร้างเป็นเนื้อทองเหลือง หูเชื่อม ยกขอบทั้งหน้าและหลัง ด้านหน้า จำลององค์หลวงพ่อทอง ประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย เหนืออาสนะบัวสองชั้น มีพื้นฐานเขียงรองรับอีกชั้นหนึ่ง ด้านหลัง มีอักขระขอม 3 บรรทัด อ่านว่า "อิ สวา สุ มิ โน เชย ยะ"

เหรียญหล่อสี่เหลี่ยมปรกโพธิ์ หลวงพ่อทอง วัดเขาตะเครา นี้ ปัจจุบันเป็นเหรียญที่หายากยิ่ง สนนราคาสูงเอาการ และมีการทำเทียมเลียนแบบค่อนข้างสูง ดังนั้น นอกจากการพิจารณาพิมพ์ทรงแล้ว ต้องใช้หลักการพิจารณา "เหรียญหล่อโบราณ" โดยหลักสังเกตใหญ่ๆ คือ การเข้าดินนวลซึ่งจะผสมขี้วัวหมัก โบราณเรียก "ดินขี้งูเหลือม" เมื่อเทมวลสารลงในหุ่นเทียนจะเกาะติดกับเนื้อองค์พระเห็นเป็นจ้ำๆ และให้สังเกตบริเวณหูเชื่อมที่จะต้องจับโค้งติดกับตัวเหรียญ มักจะปรากฏเนื้อปลิ้นระหว่างปลายตัวปลิง

อีกประการหนึ่งคือ รอยตะไบ เหรียญหล่อโบราณมักจะมีการใช้ตะไบในการตกแต่งเหรียญให้ได้รูป ซึ่งรอยตะไบจะไม่ไปในทิศทางเดียวกันครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/32687160372733_3.jpg)
เหรียญรุ่นแรกหลวงพ่อเพชร วัดอัมพวัน

"หลวงพ่อเพชร วชิโร" พระเกจิยุคเก่าผู้มากด้วยวิทยาอาคมและเมตตาบารมีธรรม เป็นที่เคารพศรัทธาของสาธุชนรูปหนึ่งในแดนใต้ ประการสำคัญ เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรกของท่าน ได้รับการยกย่องให้เป็นเหรียญสำคัญของภาคใต้ ถือเป็น "เหรียญพระสงฆ์เหรียญแรกและเก่าแก่ที่สุด" ที่มีค่านิยมสูงที่สุดและเป็นเหรียญที่หายากยิ่งในปัจจุบัน

พระครูวิบูลย์ธรรมสาร หรือ หลวงพ่อเพชร วชิโร เดิมชื่อ เพชร เกิดเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ.2390 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) ที่บ้านมะเดื่อหวาน เมืองไชยา (ปัจจุบัน คือ ตำบลเกาะพะงัน อำเภอเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี)

 

อายุประมาณ 13-14 ปี (ประมาณ พ.ศ.2403-2404) บิดาได้พาไปฝากให้เรียนอักษรสมัย กับพระอุปัชฌาย์จันทร์ เจ้าอธิการวัดมะเดื่อหวาน เล่าเรียนกระทั่งอายุ 17-18 ปี ก็ได้บรรพชาที่วัดมะเดื่อหวาน มีพ่อท่านจันทร์เป็นพระอุปัชฌาย์ หลังจากนั้นท่านก็ครองเพศบรรพชิตเรื่อยมา จนอายุครบเกณฑ์อุปสมบท จึงได้อุปสมบท ณ พัทธสีมา วัดมะเดื่อหวาน โดยมี พระอุปัชฌาย์จันทร์ เจ้าอาวาสวัดมะเดื่อหวาน เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอธิการขวัญ เจ้าอาวาสวัดโพธิ์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และ พ่อท่านคง วัดอัมพวัน เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายา "วชิโร"

หลวงพ่อเพชรสร้างคุณานุคุณมากมายต่อพระบวรพุทธศาสนาและสาธารณประโยชน์ต่างๆ ในชุมชน เป็นที่เคารพเลื่อมใสของชาวเกาะพะงันและใกล้เคียง มรณภาพเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ.2467

เหรียญรุ่นแรก หลวงพ่อเพชร นั้น เป็นที่ถกเถียงกันว่าสร้างก่อนหรือหลังจากท่านมรณภาพแล้ว แต่ในที่สุดจากข้อมูลและหลักฐานต่างๆ ก็สามารถสรุปได้ว่า เหรียญนี้สร้างหลังจากที่ท่านมรณภาพ ประมาณ 3 เดือน มูลเหตุอาจเป็นด้วยในปีนั้น ท่านได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็น พระครูวิบูลยธรรมสาร เจ้าคณะแขวง จังหวัดสุราษฎร์ธานี ปรากฏหลักฐานส่วนหนึ่งใน "ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 41" (พ.ศ.2467) ที่ว่า ...

"วันที่ 9 พฤศจิกายน พระพุทธศักราช 2467 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จออก ณ พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย ในงานพระราชพิธีฉัตรมงคล ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานสัญญาบัตร เลื่อน และตั้งสมณศักดิ์ ให้เจ้าอธิการเพชร วัดเกาะพงัน เปน พระครูวิบูลยธรรมสาร เจ้าคณะแขวง จังหวัดสุราษฎร์ธานี"

กอปรกับบรรดาลูกศิษย์ลูกหาต่างคิดหาของที่ระลึกในวันพระราชทานเพลิงศพ จึงดำริสร้าง "เหรียญรูปเหมือนของท่าน" เพื่อเป็นการฉลองสมณศักดิ์และมอบเป็นที่ระลึกแก่ผู้ร่วมงานพระราชทานเพลิงศพ เป็นอนุสรณ์ให้ระลึกนึกถึงสืบไป โดยมอบหมายให้ พระอาจารย์พัฒน์ พรหมอำไพ ศิษย์คนสำคัญรูปหนึ่งของหลวงพ่อ รับภาระในการสั่งทำเหรียญที่กรุงเทพฯ ในช่วงปลายปี พ.ศ.2467 และประกอบพิธีพุทธาภิเษก ณ อุโบสถวัดอัมพวัน โดยมีพระเกจิคณาจารย์สำคัญๆ หลายรูปใน จ.สุราษฎร์ธานี เมตตาร่วมนั่งปรกอธิษฐานจิตปลุกเสก จากนั้นได้นำเหรียญแจกในงานพระราช ทานเพลิงศพหลวงพ่อเพชร ในต้นปี พ.ศ.2468

เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก หลวงพ่อเพชร วัดอัมพวัน เท่าที่พบเห็นมีเนื้อทองแดงและเนื้อทองแดงกะไหล่ทอง ลักษณะเป็นเหรียญรูปเสมา กว้างประมาณ 2.2 ซ.ม. สูงประมาณ 3 ซ.ม. ด้านหน้า เป็นรูปเหมือนหลวงพ่อเพชร ห่มจีวรเฉวียงบ่า พาดสังฆาฏิ นั่งสมาธิบนตั่ง ล้อมด้วยลายไทยเป็นรูปพญานาคขนดเศียรลงล่างทั้งสองข้าง ด้านบนของเหรียญเขียนว่า "ที่รฦก" มีอักษรล้อมรอบรูปท่านว่า "ท่านพระครูวิบูลย์ธรรมสาร (เพ็ชร) วัด อัมภวัน" ด้านหลัง เป็น "ยันต์มงกุฎพระพุทธเจ้า" และเหนือยันต์เขียนว่า "เกาะพงัน"

เหรียญรุ่นแรกหลวงพ่อเพชรนี้ ไม่ว่าจะสร้างในสมัยที่หลวงพ่อเพชรยังมีชีวิตอยู่ หรือสร้างหลังจากท่านมรณภาพแล้วก็ตาม ก็ถือว่าเป็นเหรียญพระเกจิอาจารย์เหรียญแรกของภาคใต้ที่มีอายุเก่าที่สุด

เป็นเหรียญที่หายากที่สุด เพราะสร้างน้อย และผู้มีไว้บูชาก็ต่างหวงแหนยิ่งนักครับผม

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/92442534325851_view_resizing_images_1_.jpg)
เหรียญพระพุทธโสธรหลัง ภปร 2509

มาคุยถึง "เหรียญหลัง ภปร" กันต่ออีกสักหน่อย ก็พยายามหยิบยกเหรียญสำคัญๆ มาให้ได้ทัศนากัน ฉบับนี้เป็น "เหรียญหลวงพ่อพระพุทธโสธร หลัง ภปร ปี 2509" ที่เรียกกันว่า "รุ่นสร้างโรงเรียน"

ความสำคัญเหรียญรุ่นนี้ คือ ประการแรก สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกเนื่องวาระที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช โดยเสด็จพระราชกุศลสร้างโรงเรียนวัดโสธรวรารามวรวิหาร วันที่ 3 มิ.ย.2509 ประการที่สอง เป็นเหรียญจำลองพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของ จ.ฉะเชิงเทรา และเป็นหนึ่งในพระพุทธรูปสำคัญของประเทศที่เป็นที่เคารพศรัทธาของสาธุชนทั่วหล้า และประการสำคัญ คือ พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้อัญเชิญพระปรมา ภิไธยย่อ "ภปร" ประดิษฐานด้านหลังเหรียญ อันนับเป็นมหามงคลยิ่ง

เหรียญหลวงพ่อพระพุทธโสธร หลัง ภปร ปี 2509 จัดสร้างโดย พระราชพุทธิรังสี (จิรปุญโญ ด.เจียม กุลละวณิชย์) หรือ พระพรหมคุณาภรณ์ (สมณศักดิ์สุดท้ายเมื่อมรณภาพ) เจ้าอาวาสวัดโสธรวรารามวรวิหารขณะนั้น

เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ.2509 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พร้อมด้วย สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าอุบลรัตนราชกัญญาฯ เสด็จฯ พิธีวิสาขบูชา ณ วัดโสธรวรารามวรวิหาร

ด้วยอันเป็นมูลเหตุแห่งการจัดสร้าง "พระอุโบสถหลังใหม่" ที่งดงามอลังการ จากพระราชปรารภถึงความคับแคบ

เหรียญหลวงพ่อพระพุทธโสธร หลัง ภปร ปี 2509 เป็นเหรียญรูปเสมา หูในตัว มีห่วง ด้านหน้ายกขอบ 2 ชั้น ชั้นในเล็กกลมแบบเส้นลวด ตรงกลางเป็นรูปจำลองหลวงพ่อพระพุทธโสธรเต็มองค์ ต่อด้วยอักษร ไทยว่า "หลวงพ่อพระพุทธโสธร จังหวัดฉะเชิงเทรา" ล่างสุดเป็นตัวอักษร "พ" ซึ่งย่อมาจาก "พระราชพุทธิรังสี" พิมพ์ด้านหน้านี้แบ่งออกเป็น 2 พิมพ์ คือพิมพ์ฐานบัวและพิมพ์ฐานเขียง สังเกตจากฐานขององค์พระ

ด้านหลังยกขอบหนาชั้นเดียว ตรงกลางเป็นพระปรมาธิไภยย่อ "ภปร" มีอักษรไทยจารึกว่า "ที่ระลึกโดยเสด็จพระราชกุศล สร้างโรงเรียนวัดโสธรวรารามวรวิหาร ๓ มิ.ย.๐๙" โดยมีสัญลักษณ์ "ดาว" ด้านหน้าและท้ายประโยค จัดสร้างเป็นเนื้อทองคำ เนื้อเงิน เนื้ออัลปาก้า และเนื้อทองแดง

พิธีพุทธาภิเษก ถือว่าจัดยิ่งใหญ่ในยุคนั้น พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จฯ ทรงเป็นประธาน พร้อมด้วยพระเกจิอาจารย์ชื่อดังเข้าร่วมอธิษฐานจิตปลุกเสก อาทิ หลวงพ่อทอง วัดก้อนแก้ว, หลวงพ่อจุ้ย วัดพงษาราม, หลวงพ่อโด่ วัดนามะตูม หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม หลวงพ่อเนื่อง วัดจุฬามณี ฯลฯ

เหรียญหลวงพ่อพระพุทธโสธร หลัง ภปร ปี 2509 ในครั้งนี้ จัดสร้างหลายหมื่นเหรียญทีเดียว ทำให้มีบล็อกแม่พิมพ์หลายแม่พิมพ์ เท่าที่ผู้รู้ตรวจสอบดู ในเหรียญพิมพ์ฐานบัวมีคนแยกออกมาได้อีกประมาณ 4 บล็อก ส่วนพิมพ์ฐานเขียงแยกได้ประมาณ 3 บล็อก ส่วนด้านหลังหลักๆ จะมี 2 บล็อก

ดังนั้น จึงเป็นที่แน่นอนว่าต้องเกิดการหมุนเวียนของบล็อกหน้า-บล็อกหลังในการกดแม่พิมพ์ อีกทั้งเมื่อกดแม่พิมพ์ไปนานๆ ก็จะเกิดการตื้นเขินของแม่พิมพ์ หรือเกิดเนื้อเกินในบางจุด ตามที่ทราบกันดีอยู่ ส่งผลให้ "เหรียญหลวงพ่อพระพุทธโสธร หลัง ภปร ปี 2509" เกิดจุดตำหนิเหรียญมากมายหลายแบบ เป็นที่ปรากฏออกมาเป็นการเรียกพิมพ์ย่อยในหลายชื่อหลายพิมพ์ ซึ่งกลายเป็นผลดีต่อมิจฉาชีพวงการพระเครื่องในการสร้างความเข้าใจผิดหลากหลายเรื่องราว เพื่อสร้างผลประโยชน์ต่อตน และไม่ใช่เพิ่งเริ่มมี

สำหรับเหรียญนี้มีมาตั้งแต่เหรียญออกมาใหม่ๆ ด้วยเหตุที่เป็นเหรียญสำคัญที่เป็นที่ต้องการของสาธุชนอย่างกว้างขวาง แล้วยิ่งปัจจุบันด้วยแล้ว ความต้องการแสวงหาเพิ่มเป็นทวีคูณ พร้อมกับค่านิยมที่สูงขึ้นอย่างมากมายตามมา ผู้มีไว้ก็ต่างหวงแหน

พันธุ์แท้พระเครื่อง
ราม วัชรประดิษฐ์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/39533914667036_1.jpg)
พระวัดพลับ อมตะพระกรุฝั่งธนบุรี

ถ้าจะพูดถึงพระเครื่องเก่าแก่ในแถบกรุงเทพฯ-ธนบุรีแล้ว ชื่อ "พระวัดพลับ" ต้องติดในโผต้นๆ เพราะเป็นพระที่มีอายุความเก่ามากกว่า 200 ปี มากกว่า "พระสมเด็จวัดระฆังฯ" พระดังระดับประเทศ ที่อยู่ฝั่งธนบุรีเช่นกันอีกด้วย

ด้วยเนื้อหามวลสารแล้ว สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างโดย ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราชสุก (ไก่เถื่อน) เจ้าตำรับพระผง พระอาจารย์ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา ของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)

วัดพลับ หรือ "วัดราชสิทธาราม" บางกอกน้อย เป็นวัดเก่าแก่วัดหนึ่งที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องและพระบูชา เนื่องจากเป็นแหล่งกำเนิดพระเนื้อผงยอดนิยม ที่เรียกขานกันในนาม "พระวัดพลับ"

ถึงแม้ว่าลักษณะองค์พระจะดูง่ายๆ ไม่มีรายละเอียดมากนัก แต่เป็นที่น่าอัศจรรย์ที่ "พระวัดพลับ" สามารถสร้างแรงบันดาลใจได้มากมาย เมื่อมองแล้วจะเกิดความรู้สึกลึกซึ้งนุ่มนวล กอปรกับพุทธคุณอันเลิศล้ำ ทำให้ได้รับความนิยมอย่างสูงในเวลารวดเร็ว ปัจจุบันแทบจะหาดูหาเช่าของแท้ได้ยากมากๆ

พระวัดพลับแตกกรุเมื่อประมาณปี พ.ศ.2470

ต้องขอบคุณเจ้ากระรอกเผือกตัวน้อย ที่นำพาไปพบกับสุดยอดวัตถุมงคล "พระวัดพลับ" และนี่ก็คงเป็นที่มาของชื่อกรุพระเจดีย์ว่า "กรุกระรอกเผือก" นั่นเอง

ต่อมาเจ้าอาวาสจึงเปิดกรุพระเจดีย์อย่างเป็นทางการ ปรากฏว่ามีโพรงใหญ่อยู่กลางพระเจดีย์ และพบ "พระวัดพลับ" อีกเป็นจำนวนมาก

นอกจากนี้ ยังพบ "พระสมเด็จอรหัง" อีกจำนวนหนึ่งด้วย มีทั้งพิมพ์สามชั้นและพิมพ์ฐานคู่ ซึ่งพระสมเด็จอรหังนั้น สมเด็จพระสังฆราชสุก (ไก่เถื่อน) เป็นผู้สร้าง และก่อนที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จ จะไปครองวัดมหาธาตุฯ เคยเป็นเจ้าอาวาสวัดพลับมาก่อน ประกอบกับพระวัดพลับเป็นพระเนื้อผงสีขาว และมีส่วนผสมคล้ายคลึงกับพระสมเด็จอรหังมาก

จึงสันนิษฐานได้ว่า "พระวัดพลับ" น่าจะสร้างโดย ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราชสุก (ไก่เถื่อน) เจ้าตำรับพระผงเช่นกัน

เนื้อหามวลสารของ "พระวัดพลับ" และ "พระสมเด็จวัดระฆังฯ" จะดูคล้ายคลึงกันมาก คือ เนื้อขององค์พระเป็นสีขาว มีความหนึกนุ่ม และมีรอยแตกร้าวแบบไข่นกปรอด

จะมีความแตกต่างกันตรงที่พระวัดพลับบางองค์จะมี "รอยลานของเนื้อพระ" อันเกิดจากความร้อน ซึ่งพระสมเด็จวัดระฆังฯ จะไม่ปรากฏรอยลานเลย แต่ก็ไม่ถือเป็นเอกลักษณ์สำหรับพระวัดพลับทุกองค์ และพบที่ทำด้วยตะกั่วก็มี มักทำแต่ขนาดเล็กและไม่ค่อยเป็นที่นิยม

พระวัดพลับที่พบมีมากมายหลายพิมพ์ ประทับนั่งขัดสมาธิก็มี เป็นพระไสยาสน์ก็มี เป็นพระปิดตาก็มี หรือจะเป็นแบบ 2 หน้าก็มี และได้รับการขนานนามกันไปต่างๆ ตามพุทธลักษณะขององค์พระ

อาทิ พิมพ์วันทาเสมา หรือ พิมพ์ยืนถือดอกบัว, พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่, พิมพ์ตุ๊กตาเล็ก, พิมพ์พุงป่องใหญ่, พิมพ์พุงป่องเล็ก, พิมพ์สมาธิใหญ่, พิมพ์สมาธิใหญ่ แขนโต, พิมพ์สมาธิเข่ากว้าง, พิมพ์พระภควัมบดีใหญ่, พิมพ์พระภควัมบดีเล็ก ฯลฯ

ที่เป็นที่นิยมที่สุดก็คือ "พระวัดพลับ พิมพ์วันทาเสมา"

พิมพ์วันทาเสมา หรือพิมพ์ยืนถือดอกบัว อันนับเป็นพิมพ์ที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดในหลายๆ พิมพ์ของพระวัดพลับนั้น อาจเป็นเพราะพิมพ์นี้มีจำนวนพระน้อย และมีพุทธลักษณะที่แปลกแตกต่างก็เป็นได้ ลักษณะพิมพ์ทรงยาวรีแบบเม็ดขนุน ขนาดองค์พระกว้างประมาณ 1.8 ซ.ม. สูงประมาณ 3.5 ซ.ม. ด้านหลังนูนเล็กน้อย หลังแบนก็มีบ้าง

- พระเกศสั้นจิ่มบนมุ่นพระเมาลี เหมือนสวมหมวกกุยของชาวจีน
- พระนาสิกยื่นเป็นติ่ง
- พระหนุ (คาง) ยื่นแหลม มีเส้นหนวดเครา
- มีเส้นเอ็นพระศอ 2 เส้น
- พระหัตถ์ลักษณะคล้ายถือดอกบัวอยู่ อันเป็นที่มาของชื่อพิมพ์
- ลำพระองค์ค้อมเล็กน้อย
- ส่วนพระโสณี (สะโพก) มักนูนเป็น กระเปาะ คล้ายไหกระเทียม
- ปลายจีวรสั้น แลคล้ายนุ่งกางเกงขาลอย
- ปลายพระบาทเอียงลาด ด้านหลังจะยื่นออกเล็กน้อย

สำหรับพิมพ์อื่นๆ ที่เป็นที่นิยมและเล่นหาในวงการเช่นกัน ติดตามฉบับหน้าครับผม
 
(http://www.sookjaipic.com/images_upload/61623887759115_2.jpg)
นอกจาก "พิมพ์วันทาเสมา" ซึ่งเป็นพิมพ์นิยมและมีค่านิยมสูงสุดใน? พระวัดพลับ? ทุกพิมพ์แล้ว พิมพ์อื่นๆ ก็ยังนิยมเล่นหาด้วยค่านิยมที่ลดหลั่นกันไป อาทิ พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่, พิมพ์ตุ๊กตาเล็ก, พิมพ์พุงป่องใหญ่, พิมพ์พุงป่องเล็ก, พิมพ์สมาธิเล็ก, พิมพ์สมาธิใหญ่ แขนโต, พิมพ์สมาธิเข่ากว้าง, พิมพ์พระภควัมบดีใหญ่, พิมพ์พระภควัมบดีเล็ก ฯลฯ ลองมาดูเอกลักษณ์กันซัก 3-4 พิมพ์ เผื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้สนใจศึกษาหรือเช่าหาครับผม

พระวัดพลับ พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่ เรียกตามพุทธลักษณะองค์พระคล้ายกับ? ตุ๊กตาเด็กเล่น? ความกว้างประมาณ 1.7-2 ซ.ม. สูงประมาณ 2.5-3 ซ.ม. มีทั้งปีกกว้างและปีกแคบ ความโดดเด่นอยู่ที่องค์พระเพียงอย่างเดียว ปราศจากลวดลายอื่นใดมาประกอบทั้งสิ้น องค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางสมาธิขัดราบ ด้านหลังนูนแบบหลังเบี้ย หรือหลังเต่า

-เค้าพระพักตร์ใหญ่ องค์พระจะแลดูอวบอ้วน แต่งามสง่าอยู่ในที อิริยาบถประทับนั่งดูเข้มแข็ง
-พระพาหาอยู่ในลักษณะหักศอก ต้นพระ พาหาใหญ่
-การประสานพระหัตถ์ค่อนข้างแข็ง

พระวัดพลับ พิมพ์ตุ๊กตาเล็ก พุทธลักษณะองค์พระเหมือนพิมพ์ตุ๊กตาใหญ่ แต่มีขนาดเล็กกว่า ความกว้างประมาณ 1 ซ.ม. สูงประมาณ 1.5-2 ซ.ม. มีทั้งปีกกว้างและปีกแคบเช่นกัน องค์ที่ปีกแคบมากจะแลดูองค์พระยิ่งเล็ก จนบางคนเรียกว่า "พิมพ์ไข่จิ้งจก" คือมีลักษณะเล็กและหลังนูน คล้ายไข่จิ้งจก

-เค้าพระพักตร์ใหญ่
-พระหนุ (คาง) สอบแหลม
-การทิ้งพระพาหาดูเหมือนหักเป็น 2 ท่อน และการประสานพระหัตถ์เป็นเส้นใหญ่เท่ากันหมด
-ปลายพระบาทด้านขวาขององค์พระเฉียงทแยงขึ้นมา

พระวัดพลับ พิมพ์พุงป่องใหญ่ องค์พระมีความกว้างประมาณ 1.5 ซ.ม. สูงประมาณ 2-2.2 ซ.ม. มีทั้งแบบปีกกว้างและปีกแคบ องค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางสมาธิขัดราบเช่นกัน ด้านหลังนูนแบบหลังเต่า

-เค้าพระพักตร์ใหญ่
-พระหนุ (คาง) สอบแหลม
-พระอุระและพระอุทรนูนสูงมาก อันเป็นที่มาของชื่อพิมพ์
-การวางพระหัตถ์หักเป็น 3 ท่อน และการประสานพระหัตถ์อยู่ในแนวราบ ดูคล้ายอุ้มพระอุทรไว้
-ข้อพระหัตถ์คอดเล็ก

พระวัดพลับ พิมพ์พุงป่องเล็ก องค์พระกว้างประมาณ 1 ซ.ม. สูงประมาณ 1.7-2 ซ.ม. มีทั้งแบบปีกกว้างและปีกแคบ องค์พระประทับนั่ง แสดงปางสมาธิขัดราบ ด้านหลังนูนแบบหลังเต่า

-เค้าพระพักตร์แบบผลมะตูมยาน
-พระหนุ (คาง) ไม่แหลม
-เส้นลำพระศอค่อนข้างยาว
-พระอุระและพระอุทรนูนสูง
-ต้นพระพาหาเล็กลีบ
-การวางพระพาหาหักเป็น 3 ท่อน การประสานพระหัตถ์อยู่ในแนวราบ แต่ข้อพระหัตถ์ไม่คอด

หลักการพิจารณา? พระวัดพลับ? ในเบื้องต้น ให้สังเกตผิวขององค์พระ พระที่บรรจุอยู่ในกรุเจดีย์กระรอกเผือกเป็นเวลานานนับร้อยกว่าปี จะเกิดปฏิกิริยาอันเนื่องมาจากความชื้น ความร้อน และความเย็น องค์พระที่ปรากฏจึงมีสีผิวค่อนข้างขาว ลักษณะเป็น? คราบน้ำ? ตกผลึกเป็นสีขาวและสีเหลืองอ่อนเจือปน ที่เรียกกันว่า "ฟองเต้าหู้" บางองค์เกาะเป็นก้อนจนแลดูเหมือนมี "เนื้องอก" ขึ้นจากพื้นผิวขององค์พระเป็นเม็ดๆ แต่เมื่อขูดออก ผิวขององค์พระก็จะเรียบเหมือนเดิมทุกประการ

นอกจากนี้ ต้องทราบไว้ว่า "พระวัดพลับ" ไม่ได้พบที่? กรุกระรอกเผือก วัดพลับ? เพียงกรุเดียว ยังมีการค้นพบบรรจุใน ?กรุพระเจดีย์ วัดโค่ง จ.อุทัยธานี? ด้วย ซึ่งสันนิษฐานว่าได้มีการนำไปบรรจุไว้ แต่มีจำนวนไม่มากนัก และด้วยสภาพกรุพระเจดีย์ทั้งสองมีความแตกต่างกัน จึงส่งผลให้สภาพพื้นผิวขององค์พระทั้งสองวัดมีความแตกต่างกันด้วย

โดย "พระวัดพลับ กรุวัดโค่ง" ผิวของ องค์พระจะมีขี้กรุสีน้ำตาลแก่ และขี้กรุจะแข็ง มากเหมือนกับขี้กรุของพระสมเด็จวัดบาง ขุนพรหม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/78127440934379_3.jpg)
"ยอดขุนพล" ชินเงิน เมืองลพบุรี

พระยอดขุนพล ที่มีการจัดสร้างกันมาแต่ครั้งโบราณกาลในทุกยุคทุกสมัย ตั้งแต่สมัยลพบุรี สุโขทัย อยุธยา มาจนถึงรัตนโกสินทร์นั้น ถ้านับความเก่าแก่ของอายุการสร้างตามความรุ่งเรืองในแต่ละสมัยแล้ว ก็ต้องถือว่า พระยอดขุนพล ที่ขึ้นจาก จ.ลพบุรี มีอายุการสร้างมายาวนาน

พระยอดขุนพล เมืองลพบุรี นั้น นอกจาก “พระหูยาน ลพบุรี” หนึ่งในเบญจภาคีพระยอดขุนพลอันโด่งดังแล้ว ยังมีการค้นพบอีกหลายกรุหลายเนื้อ ทั้งเนื้อชินเงิน ชินตะกั่วสนิมแดง เนื้อดิน เป็นต้น แต่หากจะเน้นถึง ‘พระยอดขุนพล เนื้อชินเงิน’ ที่เป็นยอดนิยมอันดับหนึ่งของจังหวัด ต้องยกให้ “พระยอดขุนพล กรุวัดไก่” วัดเก่าแก่ของลพบุรี ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาตั้งแต่สมัยโบราณ

วัดไก่ อยู่ในพื้นที่ตำบลทะเลชุบศร สร้างขึ้นสมัยอยุธยาตอนต้น ในอดีตเป็นวัดที่มีความเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างยิ่ง แต่ ณ ปัจจุบัน ปรากฏเพียงซากพระเจดีย์ปรักหักพังเท่านั้น และอาจสืบเนื่องจากรอบๆ ฐานของพระเจดีย์มี ‘รูปไก่’ ปั้นด้วยปูนขาวรายล้อม ชาวบ้านจึงเรียกวัดร้างแห่งนี้ว่า “วัดไก่”

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/32764648770292_3..jpg)
พระยอดขุนพล กรุวัดไก่ มีการขุดค้นพบที่พระเจดีย์วัดไก่ ตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ.2489-2490 โดยการแตกกรุเกิดจากการขุดค้นหาพระเครื่องและของมีค่าของนักเผชิญโชครุ่นเก่าๆ ในหลายครั้งหลายหนและหลายคน ได้พระกันไปจำนวนมาก หลายยุค หลายพิมพ์ ปะปนกัน ทั้งพระศิลปะลพบุรีบริสุทธิ์ ศิลปะอยุธยา โดยเชื่อว่า ‘พระศิลปะลพบุรี’ ได้ถูกนำมารวมกับ ‘พระศิลปะอยุธยา’ เพื่อร่วมบรรจุไว้ภายในกรุ ในช่วงสร้างพระเจดีย์ เช่นเดียวกับที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จ.ลพบุรี

ถึงจะมีมากมายหลายพิมพ์ทรง แต่ที่เรียก “ยอดขุนพล” จะมีเฉพาะพิมพ์ทรงที่มีความอลังการ องค์พระภายในซุ้มแสดงถึงความยิ่งใหญ่ อาทิ ทรงเครื่องกษัตริย์ มีลายกนกหรือซุ้มเรือนแก้ว เป็นต้น

พระยอดขุนพล กรุวัดไก่ พุทธลักษณะเป็นพระพุทธศิลปะสมัยลพบุรี ขนาดความสูงประมาณ 7 ซ.ม. กว้างประมาณ 4 ซ.ม. ซึ่งถือว่าขนาดเขื่องพอควร องค์พระประธานประทับนั่ง ปางมารวิชัย ภายในซุ้มเรือนแก้ว เหนืออาสนะฐานบัวสองชั้น ปรากฏเส้นสังฆาฏิคมชัดเจน พุทธลักษณะอันโดดเด่น คือ ลักษณะการทรงเครื่องแบบ ‘เทริด’ องค์พระทรงเครื่องแบบสวมมงกุฎ สวมกำไลที่พระพาหา ข้อพระกร และข้อพระบาท ประทับนั่งอยู่บนฐานแบบบัลลังก์ ซุ้มเรือนแก้วแลดูแข็งแรง มั่นคง แสดงให้เห็นถึงฝีมือช่างที่สร้างสรรค์ผลงานได้อย่างงดงามอลังการ ที่ปรากฏพบมีทั้งหมด 3 เนื้อ คือ เนื้อชินเงิน เนื้อตะกั่วสนิมแดง และเนื้อดิน

พระยอดขุนพล กรุวัดไก่ เนื้อชินเงิน

จะมีขนาดใหญ่กว่าพระเนื้ออื่น องค์พระที่สมบูรณ์จะปรากฏรายละเอียดต่างๆ ของพระพักตร์อย่างชัดเจน เสาซุ้มทางด้านซ้ายขององค์พระ หัวเสาจะสูงกว่าทางด้านขวา อันเป็นเอกลักษณ์ของแม่พิมพ์ สำหรับด้านหลัง เป็นหลังลายผ้า พื้นผิวขององค์พระออกเทาอมดำ พบพรายปรอทตามซอกประปราย พิมพ์นี้หาองค์พระที่สมบูรณ์แบบได้ยากมาก เนื่องจากเป็นพระขนาดเขื่องและไม่หนานัก จึงผุกร่อนไปตามกาลเวลา

พระยอดขุนพล กรุวัดไก่ เนื้อตะกั่วสนิมแดง

ขนาดจะย่อมกว่า ‘พระเนื้อชินเงิน’ และมีความหนามากกว่า พุทธลักษณะแบบเดียวกับพระยอดขุนพลทั่วไป ความเด่นอยู่ที่ เป็นพระที่เนื้อหาจัดมาก สนิมหนา สีแดงอมม่วงจนถึงแดงจัด พบไขขาวขึ้นแซมอยู่โดยทั่วไป นับเป็นเนื้อที่มีความนิยมสูงสุดในกรุ

พระยอดขุนพล กรุวัดไก่ เนื้อดิน

มีทั้ง พิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง และพิมพ์เล็ก เนื้อดินค่อนข้างหยาบแต่แน่นและแกร่ง ด้านหลังปรากฏเป็นหลังแบบตอกปาดเป็นส่วนใหญ่ ที่เป็นแบบลายนิ้วมือกดพิมพ์ก็มีให้พบเห็นบ้าง

ถึงแม้ พระยอดขุนพล กรุวัดไก่ เนื้อชินเงิน จะได้รับความนิยมมากเป็นอันดับหนึ่ง แต่ถ้าพูดถึงพุทธคุณแล้ว ทั้ง 3 เนื้อนั้นมีความโดดเด่นในด้านคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด และอำนาจบารมีสูงเช่นเดียวกันครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/34074495774176_1469443937_1_1_.jpg)

พระยอดขุนพล เนื้อชินเงิน อีกหนึ่งพิมพ์ที่เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดอันดับต้นๆ ของ จ.ลพบุรี ตามพุทธลักษณะที่เรียกว่า "พระร่วง" คือ องค์พระประทับยืน ทรงเครื่องอลังการ ภายในซุ้มเรือนแก้ว นั่นคือ พระร่วงยืน กรุถ้ำมหาเถร

เป็นที่ทราบกันดีว่า พระเครื่องนาม "พระร่วง" ซึ่งตั้งตาม "ราชวงศ์พระร่วง" ราชวงศ์แรกและราชวงศ์เดียวที่ปกครองราชอาณาจักรสุโขทัยนั้น นอกจากพุทธลักษณะที่งามสง่าแล้ว ยังมีพุทธคุณเป็นเลิศในทุกด้าน โดยเฉพาะแคล้วคลาดคงกระพันชาตรี เป็นที่ปรากฏแก่ผู้บูชา แต่ "พระร่วง" ใช่ว่าจะมีการค้นพบเพียงที่จังหวัดสุโขทัยและศรีสัชนาลัย ซึ่งเป็นเมืองหลวงแห่งราชอาณาจักรเท่านั้น

ที่จังหวัดอื่นๆ ก็มีการค้นพบพระกรุในลักษณะ "พระร่วง" ซึ่งมีทั้งลักษณาการประทับยืนและประทับนั่ง มีพุทธศิลปะงดงาม โดดเด่น มีความเป็นเลิศทางพุทธคุณ ทั้งทรงคุณค่าทั้งทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีเช่นกัน และยังมีค่านิยมเป็นที่แสวงหาอย่างกว้างขวางในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่องพระบูชาไม่แพ้กันเลยทีเดียว

พระร่วงยืน กรุถ้ำมหาเถรนั้น นับเป็นหนึ่งในพระตระกูล "พระร่วง" ที่เรียกได้ว่าเก่าแก่และทรงคุณค่า ในวงการพระยังเชื่อว่า เป็นพระที่สร้างขึ้นสมัยลพบุรีตอนปลายเช่นเดียวกับ "พระร่วงยืน หลังลายผ้า กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จ.ลพบุรี" เนื่องจากมีลักษณะพิมพ์ทรงและมีพุทธศิลปะเหมือนกันทุกประการ เข้าใจว่าน่าจะเป็นการนำเอาพระร่วงยืน หลังลายผ้า กรุวัดพระศรีฯ มาเป็นต้นแบบ จึงมีพุทธลักษณะและความงดงามอลังการเหมือนกันทุกอย่าง

พระร่วงยืน กรุถ้ำมหาเถร มีการค้นพบที่ "ถ้ำมหาเถร" หมู่บ้านน้ำจั้น ตำบลเขาสามยอด อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี จึงขนานนามตามกรุที่พบ ถ้ำนี้เป็นถ้ำขนาดใหญ่บนเทือกเขาเดียวกันกับเขาเอราวัณทางด้านทิศตะวันออก ใกล้ๆ กันนั้นยังมีถ้ำพระพุทธอีกด้วย

เล่ากันว่า ภายในถ้ำอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้ ได้มีผู้ใจบุญสร้างพระพุทธรูปบูชาปางไสยาสน์ไว้ 1 องค์ เป็นพระที่ก่ออิฐถือปูนและปิดทองทั้งองค์ เมื่อผ่านกาลเวลาและขาดการดูแลรักษา องค์พระพุทธรูปเสื่อมโทรมไป กาลต่อมา ประมาณปี พ.ศ.2516 มีนักเผชิญโชคได้มาพบไห 1 ใบ เมื่อเปิดดูก็พบพระเครื่องยืนปางประทานพร หรือที่เรียกว่า "พระร่วง" เป็นพิมพ์ใหญ่ 300 องค์ พิมพ์เล็ก 50 องค์ ยังมีพระหูยานประทานพรอีก 60 องค์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/53214224179585_1469443926_2_1_.jpg)

พระร่วงยืน กรุถ้ำมหาเถร มีพุทธศิลปะเป็นศิลปะลพบุรีโดยแท้ องค์พระประทับยืนในอิริยาบถประทานพร พระหัตถ์ขวายกขึ้นเสมอพระอุระ พระหัตถ์ซ้ายทอดลงสู่เบื้องล่าง พระพักตร์แลดูเคร่งขรึมและดุดัน อยู่ภายในซุ้มเรือนแก้ว

จากการค้นพบ สามารถแบ่งพิมพ์ออกได้เป็น 2 พิมพ์ คือ "พิมพ์ใหญ่" จำนวน 300 องค์ ขนาดความสูงประมาณ 7 ซ.ม. กว้าง 2 ซ.ม. โดยยังแยกออกเป็น พิมพ์ใหญ่ฐานสูง และพิมพ์ใหญ่ฐานเตี้ย ตามลักษณะของฐานที่แตกต่างกัน และ "พิมพ์เล็ก" ที่มีขนาดย่อมกว่าเล็กน้อย จำนวน 50 องค์ ส่วนด้านหลัง เป็นหลังกาบหมาก และแอ่นเว้าเข้าเล็กน้อย

ประการสำคัญ คือจะมีเพียงเนื้อเดียวเท่านั้น เป็นพระเนื้อชินเงิน และอาบปรอททั้งองค์

ด้วยพุทธคุณเป็นที่ปรากฏ ครบถ้วน ทั้งด้านคงกระพัน เมตตามหานิยม และโชคลาภ ทำให้พระร่วงยืน กรุถ้ำมหาเถรเป็นพระยอดขุนพลเมืองลพบุรีที่ได้รับความนิยมและแสวงหาอย่างสูง แต่ด้วยจำนวนที่พบนั้นน้อยมาก จึงหาของแท้ยากยิ่งนักในปัจจุบัน

การพิจารณา "พระร่วง กรุถ้ำมหาเถร" ซึ่งเป็นเนื้อชินเงินอาบปรอท เมื่อผ่านกาลเวลาจะมีธรรมชาติที่ "รอยปริระเบิดของเนื้อ" ที่มักปรากฏร่องรอยที่ระเบิดในเนื้อพระทุกองค์ โดยเฉพาะบริเวณขอบพระ และเป็น "การปริ" จากภายในเนื้อองค์พระออกสู่พื้นผิวด้านนอก

อย่างไรก็ตาม สมัยนี้เทคโนโลยีสูงส่ง ควรพิจารณาให้ถี่ถ้วนก่อนตัดสินใจเช่าหาครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/40166886316405_1.jpg)
หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนู ลพบุรี

พระเกจิอาจารย์ชื่อดังสมัยสงคราม อินโดจีนต่อสงครามโลกครั้งที่ 2 อีกหนึ่งรูปที่เป็นที่กล่าวขวัญและเคารพศรัทธาสืบมาจนถึงปัจจุบัน นั่นก็คือ หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนู จ.ลพบุรี

เป็นชาวลพบุรีโดยกำเนิด เกิดเมื่อปี พ.ศ.2395 ที่บ้านบางพุทโธ ต.ตลุง อ.เมือง จ.ลพบุรี

ด้วยความมีใจนักเลง ถึงไหนถึงกัน เป็นเหตุให้เกิดมีเรื่องราวกับคู่อริถึงขนาดทำร้ายกันจนถึงชีวิต จนต้องหลบหนีอาญาจากบ้านเมืองไป ระหว่างนั้นเอง ได้มีโอกาสร่ำเรียนวิทยาอาคมจากพระเกจิอาจารย์และฆราวาสผู้ทรงพุทธาคมสูงส่งมากมาย หากแต่ไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นท่านใดบ้าง เมื่อพ้นอายุความคดีฆ่าคนตาย ในช่วงวัยกลางคน จึงหวนสู่ภูมิลำเนา ณ บางพุทโธ และ ตัดสินใจเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ อุปสมบท ณ วัดบัว โดยมี พระสังฆภารวาหมุนี (หลวงพ่อเนียม) วัดเสาธงทอง พระเกจิชื่อดังยุคนั้นเป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายา "จันทโชติ"

ขณะที่จำพรรษาอยู่ ณ วัดบัว ได้สังเกตว่า "วัดนางหนู" วัดเก่าแก่สมัยอยุธยาตอนปลาย ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนั้น มีสภาพชำรุดทรุดโทรมมากจนเกือบจะเป็นวัดร้างและไม่มีพระภิกษุสามเณรจำพรรษาอยู่เลย ท่านจึงขอย้ายไปจำพรรษาที่วัดนางหนู บูรณปฏิสังขรณ์ ตลอดจนสร้างเสนาสนะต่างๆ เมื่อชาวบ้านได้เห็นถึงความมุ่งมั่นก็เริ่มศรัทธามาร่วมแรงร่วมใจกัน จน "วัดนางหนู" มีความถาวรเป็นปึกแผ่นและเจริญรุ่งเรือง ต่อมาได้มีการสังคายนาชื่อวัดให้ถูกต้องตามทำเนียบสงฆ์ จึงได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น "วัดมุกสิกกาวาส"

เพื่อตอบแทนน้ำใจญาติโยมที่สละทั้งกำลังกายและกำลังทรัพย์ในการร่วมกันปฏิสังขรณ์วัดในครั้งนั้น หลวงปู่จันทร์จึงสร้างวัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังมากมายออกมาแจกจ่าย อาทิ ตะกรุดโทน เสื้อยันต์ หรือการลงกระหม่อมให้ เป็นต้น ซึ่งผู้ได้รับไปต่างมีประสบการณ์เป็นที่ประจักษ์ โดยเฉพาะด้านแคล้วคลาดคงกระพันชาตรี

เล่ากันว่า เมื่อครั้งสงครามอินโดจีน ประมาณปี พ.ศ.2484 ทหารหน่วยต่างๆ ต่างมุ่งสู่วัดนางหนู เพื่อขอวัตถุมงคลจากหลวงปู่จันทร์ เป็นจำนวนมาก พร้อมสละทรัพย์หรือปัจจัยให้นำไปสร้างถาวรวัตถุต่างๆ เงินทำบุญนั้นมากขนาดสร้างโบสถ์หลังใหม่ได้เลยทีเดียว หลังจากนั้นไม่นาน หลวงปู่จันทร์ได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสดูแลปกครองวัดนางหนูสืบมา และชื่อเสียงก็โด่งดังไปทั่วภาคกลาง ในฐานะพระเกจิอาจารย์ผู้มีวิทยาอาคมเข้มขลัง เป็นอีกหนึ่งพระเกจิ อาจารย์ผู้เกรียงไกรในช่วงสงครามอินโดจีนและสงครามมหาเอเชียบูรพา ได้รับนิมนต์เข้านั่งปรกในพิธีพุทธาภิเษกสำคัญๆ ต่างๆ อาทิ พิธีพุทธาภิเษก ณ พระอุโบสถวัดราชบพิธ เมื่อปี พ.ศ.2481 และพิธีปลุกเสก "พระพุทธชินราชอินโดจีน" ณ วัดสุทัศน์ เมื่อปี พ.ศ.2485

มรณภาพในปี พ.ศ.2490 รวมสิริอายุ 97 ปี

ในบรรดาวัตถุมงคลนั้น "เหรียญรูปเหมือนหลวงปู่จันทร์ ปี 2478" ที่แจกเป็นที่ระลึกในการจัดสร้างศาลาวัดนางหนู นับเป็นเหรียญยอดนิยมที่ได้รับการยกย่องให้เป็นเหรียญประจำจังหวัดลพบุรี ที่มีความต้องการและแสวงหาอย่างสูง ด้วยเป็น "เหรียญรุ่นแรกและรุ่นเดียว" ของท่าน

เหรียญรูปเหมือนหลวงปู่จันทร์ รุ่นแรกและรุ่นเดียว ปี 2478 เท่าที่พบเป็นเนื้อทองแดง ลักษณะเป็นเหรียญรูปไข่กลม หูในตัว ด้านหน้า ยกขอบเป็นลวดแบน ตรงกลางเป็นรูปเหมือนหลวงปู่จันทร์ครึ่งองค์หน้าตรง มีอักษรไทยโดยรอบว่า "หลวงพ่อจัน อายุครบ ๘๓ ปี พระจันทะโชติ์" ด้านหลังเป็นหลังเรียบ ตรงกลางเป็นอักขระขอม "นะเฉลียวเพชร" ขึ้นยอดเป็นอุณาโลม แล้วล้อมด้วย อักขระขอม 3 ตัว ว่า "อิสวาสุ" โดยรอบเหรียญจารึกอักษรไทยว่า "ให้เป็นที่รฤกในงานฉลองศาลา พ.ศ.๒๔๗๘"

ปัจจุบันหาดูหาเช่ายากยิ่ง สนนราคานั้น ถ้าสวยสมบูรณ์จริงๆ แตะหลักแสนแล้ว รุ่นนี้มีบล็อกหน้าพิมพ์เดียว บล็อกหลังมีถึง 3 พิมพ์ ต้องศึกษาและพิจารณาจุดตำหนิกันให้ดีๆ ก่อนตัดสินใจครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/24127473102675_1.jpg)
วัตถุมงคลครูบาเจ้าศรีวิชัย สำนักสงฆ์ดอยขะม้อ ลำพูน

สำนักสงฆ์ดอยขะม้อ-บ่อน้ำทิพย์ ต.มะเขือแจ้ อ.เมือง จ.ลำพูน เดิมเรียกกันว่า ดอยขะมอกŽ เพราะมีดอกไม้พื้นบ้านที่เรียกว่า ดอกขะมอกž เป็นจำนวนมาก ภายหลังเพี้ยนเป็น ดอยขะม้อŽ ในสมัยโบราณถือเป็น 1 ใน 3 สถานที่มหามงคล ที่นักปฏิบัติธรรมมักมาปลีกวิเวกบำเพ็ญเพียรภาวนา

นอกจากนี้ยังนับเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญทางพุทธศาสนา ด้วยน้ำใน “บ่อน้ำทิพย์Ž” ที่นี่ ถือเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ประจำเมืองลำพูน เล่ากันว่าเป็นน้ำที่ใช้หมักดินในการสร้าง พระรอดลำพูนž และใช้ในพิธีสรงน้ำ พระบรมธาตุหริภุญชัยž ในเทศกาลแปดเป็งเป็นประจำทุกปีมาแต่อดีต

ทั้งยังเป็น น้ำศักดิ์สิทธิ์ 1 ใน 7 เมืองโบราณของไทยž อันประกอบด้วย แม่น้ำป่าสัก ต.ท่าราบ (เมืองศรีเทพ), ทะเลแก้วและสระแก้ว จ.พิษณุโลก, น้ำโชคชมภู่ น้ำบ่อแก้ง น้ำบ่อทอง จ.สวรรคโลก, แม่น้ำนครไชยศรี จ.นครปฐม (เมืองนครชัยศรีโบราณ), บ่อวัดหน้าพระลาน บ่อวัดเสมาชัย บ่อวัดเสมาเมือง จ.นครศรีธรรมราช, บ่อน้ำวัดธาตุพนม จ.นครพนม และบ่อน้ำทิพย์ดอยขะม้อ จ.ลำพูน นี้ ที่ใช้ในพระราชพิธีสำคัญๆ ตามโบราณราชประเพณีตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83404174819588_2_3614_3619_3632_3610_3641_359.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/22066526321901_2.jpg)

กำหนดพิธีพุทธาภิเษก ในวันที่ 8-9 ธันวาคม 2559  ณ สำนักสงฆ์ดอยขะม้อ-บ่อน้ำทิพย์ จ.ลำพูน โดยมีพระเกจิอาจารย์ผู้ทรงพุทธาคมทั่วประเทศเมตตาเข้าร่วมปลุกเสกอธิษฐานจิต

อาทิ ครูบาออ สำนักสงฆ์พระธาตุดอยจอมแวะ จ.เชียงใหม่, ครูบาคำตัน วัดย่าพาย จ.เชียงใหม่, ครูบาอุ่น วัดโรงวัว จ.เชียงใหม่, ครูบาอินสม วัดศรีดอนมูล จ.เชียงราย, ครูบาสนอง สุมโน วัดพระธาตุดอยเขาควายแก้ว จ.เชียงราย, ครูบาบุญยัง วัดห้วยน้ำอุ่น จ.ลำพูน, ครูบาดวงจันทร์ วัดศรีชุม จ.ลำพูน, ครูบาอินทร วัดสันป่ายางหลวง จ.ลำพูน, ครูบากฤษดา วัดสันพระเจ้าแดง (ป่ายาง) จ.ลำพูน, พระเทพรัตนนายก เจ้าอาวาสวัดพระธาตุหริภุญชัย เจ้าคณะจังหวัดลำพูน, หลวงพ่อเสนาะ วัดปงท่าข้าม จ.แพร่, ครูบาจันทร์ วัดน้ำแป้ง อ.ปง จ.พะเยา, พระครูอาทรนันทกิจ วัดหนองแดง จ.น่าน, หลวงพ่อหวั่น วัดคลองคูณ จ.พิจิตร, หลวงพ่อบุญส่ง วัดราษฎร์ศรัทธาราม (เนินกุ่มเหนือ) จ.พิษณุโลก, หลวงปู่แขก ปภาโส วัดสุนทรประดิษฐ์ จ.พิษณุโลก และพ่อท่านผอม วัดไทรขาม จ.นครศรีธรรมราช พร้อมกันนี้พระเกจิอาจารย์ที่อธิษฐานจิตปลุกเสกเดียว ประกอบด้วย ครูบาศรีมรรย์ วัดบ่อเต่า จ.เชียงใหม่, พระอาจารย์เปลี่ยน วัดอรัญวิเวก จ.เชียงใหม่, หลวงปู่สังข์ วัดป่าอาจารย์ตื้อ จ.เชียงใหม่, พระอาจารย์คลังแสงแห่งสถานปฏิบัติธรรมสมเด็จเจ้าเกาะยอ (เขากุฏิ) จ.สงขลา, พระเทพญาณโมลี เจ้าคณะจังหวัดสงขลา-เจ้าอาวาสวัดทรายขาว, หลวงพ่อชุบ ปญฺญาวุโธ วัดวังกระแจะ จ.กาญจนบุรี, พระอาจารย์อุทัย วัดวิหารสูง จ.พัทลุง และพ่อท่านคลาย วัดจันทาวาส จ.สุราษฎร์ธานี

ด้วยบารมีแห่ง ครูบาเจ้าศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนาŽ ในการทำนุบำรุงพระบวรพุทธศาสนาให้คงอยู่สถาพร จะสร้างเสริมพุทธคุณสู่วัตถุมงคล กอปรกับเจตนาการจัดสร้างและการปลุกเสกอธิษฐานจิตของพระเกจิผู้ทรงคุณวิเศษ เชื่อว่าวัตถุมงคลครูบาเจ้าศรีวิชัย รุ่นสมปรารถนา จะทรงพลังความเข้มขลังและอิทธิปาฏิหาริย์ เฉกเช่น วัตถุมงคลครูบาเจ้าศรีวิชัยทุกรุ่นž ที่ล้วนเป็นที่นิยมและแสวงหาสืบมา

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ สำนักสงฆ์ดอยขะม้อ-บ่อน้ำทิพย์ โทร.08-1681-1150 ครับผม


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/68154820096161_bud02051259p1_696x392_1_.jpg)
เหรียญครูบาเจ้าศรีวิชัย หลัง ภปร ปี 2557

วัตถุมงคลใดได้รับพระมหากรุณาธิคุณ พระราชทานพระบรมราชานุญาต ให้เชิญอักษรพระปรมาภิไธย “ภปร” ประดิษฐานนั้น นอกจากความเข้มขลังและพุทธคุณในคุณวิเศษแห่งพระพุทธหรือพระเกจิที่จำลองลง บวกกับพลังแห่งการอธิษฐานจิตของบรรดาพระเกจิอาจารย์ในพิธีพุทธาภิเษกแล้ว อักษรพระปรมาภิไธย “ภปร” นับเป็นการเสริมมหามงคลสูงส่งให้บังเกิด ด้วยพระบารมีแห่งองค์พระมหากษัตริยาธิราชเจ้า เฉกเช่น เหรียญครูบาเจ้าศรีวิชัย หลัง ภปร ปี 2527

ครูบาเจ้าศรีวิชัย อมตะเถระชื่อดังอันดับหนึ่งแห่งล้านนา ผู้สร้างเกียรติประวัติและคุณูปการต่อพระบวรพุทธศาสนาในพื้นที่ภาคเหนือไว้อย่างมากมาย จนได้รับการยกย่องว่าเป็น “นักบุญแห่งล้านนาไทย” ด้วยกิตติศัพท์และอิทธิปาฏิหาริย์ของท่านทั้งด้านพุทธบารมีและคุณวิเศษ แม้ท่านจะละสังขารไปนานแล้ว แต่ความเชื่อและความศรัทธาในบารมีศักดิ์สิทธิ์ของท่าน ยังคงอยู่ในความรำลึกถึงของบรรดาพุทธศาสนิกชนไม่เสื่อมคลาย วัตถุมงคลของท่าน ถึงแม้จะสร้างหลังจากที่ท่านมรณภาพไปแล้ว ก็ล้วนทรงอิทธิปาฏิหาริย์เป็นที่ปรากฏ จนได้รับความนิยมและแสวงหาอย่างสูงสืบถึงปัจจุบัน

ครูบาเจ้าศรีวิชัยมรณภาพเมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2481 สิริอายุ 60 ปีเศษ 40 พรรษา

สำหรับ “เหรียญครูบาเจ้าศรีวิชัย หลัง ภปร ปี 2527” จัดสร้างเนื่องในโอกาสที่ศูนย์วัฒนธรรมท้องถิ่น วัดบุพพาราม อ.เมือง จ.เชียงใหม่ ได้จัดโครงการ “วันกตัญญูเชิดชูเกียรติคุณ ฉลองสมโภชครบรอบ 50 ปี สร้างทางขึ้นดอยสุเทพของครูบาศรีวิชัย” โดยได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พระราชทานพระปรมาภิไธยย่อ “ภปร” ประดิษฐานด้านหลังเหรียญ จัดสร้างเป็น เนื้อทองคำ เนื้อเงิน เนื้อนวโลหะ เนื้อทองแดงกะไหล่ทอง และเนื้อทองแดง มี 2 ขนาด คือ พิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็ก

พิธีล้านนามหาพุทธาภิเษก จัดขึ้นในวันเสาร์ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ.2527 โดย พระเดชพระคุณพระธรรมโมลี เจ้าคณะภาค 7 เป็นประธานจุดเทียนชัย เจ้าคณะจังหวัดภาคเหนือ และเจ้าคณะอำเภอ ในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 35 รูป เจริญพระพุทธมนต์คาถาแผ่ เมตตาจิต 1 ชั่วโมง

ต่อมาพระเกจิอาจารย์ผู้เป็นลูกศิษย์อาวุโสที่เคยร่วมงานพัฒนากับครูบาเจ้าศรีวิชัยมาแล้ว จำนวน 18 รูป ทั้งจากเชียงใหม่ เชียงราย และลำพูน ร่วมสวดพระพุทธมนต์ตามแบบฉบับล้านนา มีอาทิ ครูบาหล้า (ตาทิพย์) วัดป่าตึง, ครูบาธรรมชัย วัดทุ่งหลวง, ครูบาบุญมี วัดท่าสะต๋อย, ครูบาสิงหชัย วัดฟ้าฮ่าม, ครูบาคำปัน วัดหม้อคำตวง, ครูบาจันทร์แก้ว วัดดอกเอื้อง, ครูบาโสภา วัดผาบ่อง, ครูบาอ้าย วัดศาลา, ครูบาอิ่นแก้ว วัดวาฬุการาม, ครูบาอิ่นคำ วัดข้าวแท่นหลวง, ครูบาคำตั๋น วัดสันทรายหลวง ฯลฯ

ระหว่างการประกอบพิธี ได้เกิดเหตุอัศจรรย์มากมาย สร้างความตื่นเต้นและปลื้มปีติแก่ผู้ร่วมพิธียิ่งนัก อาทิ เมื่อบรรดาลูกศิษย์ครูบาเจ้าศรีวิชัยสวดพระพุทธมนต์แล้วเสร็จ เข้านั่งสมาธิบริกรรมภาวนาแผ่เมตตามหากุศล ก็ปรากฏเมฆฝนขึ้นในบริเวณมณฑลพิธี อากาศหนาวเย็น มีฝนโปรยปรายลงมา ดั่งชั้นฟ้าร่วมหลั่งน้ำพระพุทธมนต์ และเมื่อครูบาอิ่นแก้ว ได้แสดงความกตัญญูด้วยการตั้งจิตอธิษฐานแผ่เมตตาจิตแด่ดวงวิญญาณครูบาเจ้าศรีวิชัย จากนั้นหลั่งน้ำพระพุทธมนต์ลงสู่ผืนดินบริเวณอนุสาวรีย์ครูบาเจ้าฯ เชิงดอยสุเทพ ปรากฏว่า ท่านครูบาอิ่นแก้วเองนั้นจีวรเปียกไปทั้งตัว นับเป็นบุญญาภินิหารยิ่งนัก

เหรียญครูบาเจ้าศรีวิชัย หลัง ภปร ปี 2527 เหรียญของพระเกจิผู้ทรงคุณวิเศษ “นักบุญแห่งล้านนา” กอปรกับพระบารมีแห่งองค์พระมหากษัตริย์ พระปรมาภิไธยย่อ “ภปร” ที่ประดิษฐานด้านหลังเหรียญ จึงเป็นที่ต้องการและแสวงหาของสาธุชนอย่างกว้างขวางยิ่ง

ณ ปัจจุบัน คงหาดูหาเช่ายากนักครับผม

พันธุ์แท้พระเครื่อง
ราม วัชรประดิษฐ์