หัวข้อ: จิตใจแห่งการเสียสละ เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 10 มีนาคม 2553 12:26:37 (http://img512.imageshack.us/img512/8121/0b240923538c2f04d14d8d2.gif) .........................................การเสียสละเบื้องต้น.................................. จุดเริ่มต้นของการเสียสละ คือที่ไหนมีประชุมธรรมก็จะเสียสละมาทำหน้าที่เป็นแม่ครัว ขับรถ หรือเป็นบุคลากรเพื่อเสริมสร้างพลังธรรม ร่วมใจกันมาเจริญปณิธาน ร่วมใจร่วมพลังให้ทานทั้ง 3 เช่นการบริจาคทรัพย์ เป็นทาน เพื่อเพิ่มพูนบุญวาสนา การให้ธรรมเป็นทาน เพื่อลดหนี้กรรม สร้างภูมิปัญญาในธรรม การให้แรงกายเป็น ทาน เพื่อการปล่อยวางจิตผูกพันที่เป็นต้นตอแห่งความทุกข์ การเสียสละที่ยิ่งใหญ่ของพระโพธิสัตว์ผู้มีจิตศรัทธาจริงใจ จะไม่กลัวความทุกข์ยากลำบากมีจิตใจแห่งการทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังทรัพย์สติปัญญา ความเป็นหนุ่มสาว และวันเวลาของชีวิตเพื่อธรรม พระโพธิสัตว์ ผู้ที่มีจิตใจที่ทุ่มเทเพื่อพิทักษ์ธรรมไม่เสียดายแม้ ชีวิตของตน สามารถอุทิศให้ด้วยความจริงใจ พระโพธิสัตว์อาศัยการเผยแพร่ธรรมเป็นกิจวัตรสรรสร้างประโยชน์ต่อผู้อื่น เป็นหลักในการบำเพ็ญอยู่ใน บารมีหก คือ ทานบารมี ศีลบารมี ขันติบารมี วิริยะบารมี ฌานบารมี ปัญญาบารมีอย่างกว้างขวางบำเพ็ญเพียรด้วยวิถีแห่งคุณงามความดี ทั้งมวล เพื่อหล่อเลี้ยงรากกุศลแห่ง อนุตตรโพธิ ตลอดไป ปฏิบัติต่อเวไนยด้วยสังคหวัตถุ 4 คือ..................................... หัวข้อ: Re: จิตใจแห่งการเสียสละ เริ่มหัวข้อโดย: sometime ที่ 10 มีนาคม 2553 12:31:46 (http://img512.imageshack.us/img512/8121/0b240923538c2f04d14d8d2.gif) 1.ทาน คือ การให้ผู้อื่นที่สมควรให้ 2.ปิยวาจา การพูดจาอ่อนโยน 3.อัตถจริยา การประพฤติประโยชน์ 4.สมานัตตา การวางตัวสมฐานะ ให้นำพาไปในทางที่เป็นประโยชน์ตามสถานการณ์ รู้จักใช้วิธีการต่อการนำพาเวไนย บังเกิดจิตศรัทธาแม้ต้องรับทุกข์แทนเวไนยก็ไม่ย่อท้อ ในวิมลเกียรติสูตรกล่าว......................................... การเจ็บป่วยของพระโพธิสัตว์นั้น บังเกิดจากจิตพระมหากรุณา เพราะเห็นเวไนยป่วยข้า ฯ จึงป่วย หากมวลเวไนยไม่ป่วย การป่วยของข้า ฯ ก็หาย ด้วยเหตุที่พระโพธิสัตว์ทำเพื่อเวไนย ในเรื่องของการเกิดตาย หากเวไนยยังมีการเกิดตายก็มีการป่วย หากเวไนยสามารถพ้นการเกิดตายได้ พระโพธิสัตว์ก็จะไม่กลับมาป่วย ประดุจดังมารดาที่มีบุตรเมื่อเวลาที่บุตรของเขาเกิดการป่วย บิดามารดาก็พลอยป่วยไปด้วย หากบุตรหายป่วยบิดามารดาก็หายป่วยได้ พระโพธิสัตว์ก็เป็นเช่นนี้ รักมวลเวไนยดั่งบุตรตน การเข้าใจในเหตุ ปัจจัยของเวไนย และคล้อยตามเหตุปัจจัยของเวไนย ด้วยมหาปณิธานของพระโพธิสัตว์ที่บังเกิดจากจิต เมตตามหากรุณา ขอเพียงให้ตนได้ทำคุณประโยชน์ต่อมวลเวไนยก็จะให้ความช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ ยามเมื่อเวไนยป่วยก็จะรู้การให้เป็นอย่างดี เมื่อเวไนยอยู่ในที่มืดก็จะจุดประทีปแห่งแสงสว่างให้แก่เวไนย เมื่อเวไนยลุ่มหลงไร้ทิศทางก็แสดงวิถีทางตรงให้ เมื่อได้ยินว่าเวไนยมีงานกุศลจิตก็ยินดีและกล่าวสรรเสริญไปด้วย เมื่อเห็นกุศลกิจก็ให้ความช่วยเหลือมิหนำซ้ำยังเข้าใจและคล้อยตามเหตุปัจจัย ของเวไนย ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้น ยังครอบคลุมไปถึงเวไนยทั้งหมด แน่นอนผู้เริ่มฝึกฝนจะคล้อยตามเวไนยทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องยากที่จะทำได้ แต่ในศาสนาปราชญ์ได้กล่าวว่า.......................................... รักคนที่ชิดเชื้อ เมตตามวลประชา รักสรรพสิ่ง โดยเริ่มจากบิดา มารดา ครูบาอาจารย์ มิตรสหาย ค่อยขยายกว้างออกไปสู่ผู้คนทั้งหลายก็สามารถทำได้ ในอาณาจักธรรมกำลังส่งเสริมธรรมะเข้าสู่ครัวเรือนก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุดธรรมะสู่ครัวเรือนก็เป็นการบำเพ็ญ ในจริยวัตรของพระโพธิสัตว์ที่เป็นแบบอย่างที่มั่นคงที่สุด พระพุทธะตถาคตทั้งมวล อาศัยจิตมหากรุณาเป็นหลักเนื่องด้วยเวไนยจึงบังเกิดจิตมหากรุณา เนื่องด้วยมหากรุณาจึงบังเกิดจิตโพธิสัตว์เนื่องด้วยจิตโพธิสัตว์จึงบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ การเป็นพระโพธิสัตว์ต้องอาศัยเวไนย หากไร้เวไนยพระโพธิสัตว์ทั้งหลายย่อมไม่สามารถบรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณได้ฉะนั้นขณะที่สร้างสรรค์ประโยชน์ต่อเวไนยจึงจะต้องปฏิบัติด้วยจิตเสมอภาคเสมือนกับ การเคารพบิดามารดาหรือการทำงานให้กับครูบาอาจารย์ ที่มีการกระทำที่เปี่ยมด้วยความเคารพ ในขณะที่เราปฏิบัติธรรมนั้นจะต้องเตือนสติตัวเองอยู่เสมอ..................................... หัวข้อ: Re: จิตใจแห่งการเสียสละ เริ่มหัวข้อโดย: เงาฝัน ที่ 10 มีนาคม 2553 13:41:43 (http://gallery.palungjit.com/data/500/krishna-christ.jpg) สาธุ สาธุ สาธุ (:LOVE:) (:fall:) (:LOVE:) (http://image.dek-d.com/1/contentimg/por/2_2.jpg) |