[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงตลอด ๔๕ พรรษานั้นเป็นความจริงทั้งหมดไม่มีเปลี่ยนแปลงพระองค์ทรงแสดงตามความเป็นจริง อกุศล เป็นอกุศลกุศล เป็นกุศล อกุศลเป็นธรรมที่ไม่ดีให้โทษมีผลเป็นทุกข์ เป็นสภาพธรรมที่ควรละส่วนกุศลเป็นธรรมที่ดีไม่มีโทษพร้อมทั้งให้ผลเป็นสุขเป็นธรรมที่ควรเจริญควรอบรมให้มีขึ้นในชีวิตประจำวันบุคคลผู้ที่ได้ฟังได้ศึกษาพร้อมทั้งเห็นประโยชน์อันเนื่องมาจากความเข้าใจที่

เพิ่มขึ้นไปตามลำดับก็จะสามารถละคลายหรือขัดเกลาอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นกับตนได้ยิ่งขึ้นพร้อมทั้งมีจิตใจที่น้อมไปในทางกุศลมากยิ่งขึ้นด้วยแม้แต่ในเรื่องของศีลซึ่งเป็นเรื่องของความประพฤติเป็นไปทางกายทางวาจาผู้ที่เห็นโทษของอกุศลเห็นโทษของความเบียดเบียนผู้อื่นให้เดือดร้อนเป็นต้นก็มีเจตนาที่จะงดเว้น

จากสิ่งที่ไม่ดีเหล่านั้นไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใดก็ตามโดยที่ไม่มีการบังคับเลยเพราะธรรมเป็นอนัตตาไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครแต่เป็นไปตามเหตุตามปัจจัยและอาชีพที่คฤหัสถ์ไม่ควรประกอบนั้นเป็นอาชีพที่เป็นไปเพื่อความเดือดร้อนต่อผู้อื่นต่อสัตว์อื่นก็ไม่ควรที่จะประกอบไม่ควรที่จะทำแต่จะห้ามใครได้หรือไม่ว่าอย่าทำอาชีพนี้อย่าประกอบอาชีพนี้คำตอบคือห้ามไม่ได้เพราะสะสมมาที่จะเป็นอย่างนั้นและที่สำคัญธรรมเป็นอนัตตาไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร

ทั้งสิ้นแต่ถ้าเหตุปัจจัยพร้อมมีโอกาสได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมในแนวทางที่ถูกต้องมีความเข้าใจพระธรรมไปตามลำดับย่อมเป็นสิ่งที่ดี มีค่าต่อชีวิตเป็นอย่างยิ่งและจะทำให้ค่อย ๆ ละอาชีพที่ไม่ควรประกอบเหล่านั้นแล้วเป็นผู้ประกอบอาชีพที่สุจริต(หมายถึง เว้นจากกายทุจริตเว้นจากวจีทุจริตที่เนื่องด้วยอาชีพ)เลี้ยงชีพในทางที่ถูกต้องตรงตามพระธรรมคำสอนได้ในที่สุดความเข้าใจพระธรรมจึงเป็นสาระสำคัญของชีวิตซึ่งจะทำให้กายวาจา

ใจเป็นไปในทางที่เป็นกุศลยิ่งขึ้นคล้อยตามความเข้าใจที่ค่อย ๆ เจริญขึ้นนั่นเองดังนั้นไม่ว่าจะประกอบอาชีพอย่างไรเป็นคนมีอัธยาศัยเป็นอย่างไรไม่เป็นเครื่องกั้นไม่ขัดขวางต่อการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมเพราะยิ่งศึกษายิ่งมีประโยชน์ขึ้นอยู่กับว่าผู้นั้นจะเห็นความสำคัญของพระธรรมที่พระผู้มีพระภาค้จ้าทรงแสดงหรือไม่

---

---

---

{๑๗๗} ดูก่อนภิกษุทั้งหลายการค้าขาย ๕ ประการนี้อันอุบาสก

ไม่พึงกระทำ ๕ ประการเป็นไฉน?  คือ............................

การค้าขายศัสตรา  ๑

การค้าขายสัตว์ ๑

การค้าขายเนื้อสัตว์ ๑

การค้าขายน้ำเมา ๑

การค้าขายยาพิษ ๑

ดูก่อนภิกษุทั้งหลายการค้าขาย ๕ ประการนี้แล อันอุบาสกไม่พึงกระทำ

---

---

๗.อรรถกถาวณิชชสูตรพึงทราบวินิจฉัยในวณิชชสูตรที่ ๗ ดังต่อไปนี้...........................................
บทว่าวณิชฺชาได้แก่ ทำการค้าขาย บทว่า อุปาสเกนได้แก่
ผู้ถึงสรณะ ๓ บทว่า สตฺถวณิชฺชา ได้แก่ให้เขาทำอาวุธแล้วก็ขายอาวุธนั้นบทว่า สตฺตวณิชฺชาได้แก่ ขายมนุษย์บทว่า มํสวณิชฺชา
ได้แก่เลี้ยงสุกรและเนื้อเป็นต้นขายบทว่า มชฺชวณิชฺชา ได้แก่ให้เขา
ทำของเมาอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วก็ขายของเมาบทว่า วิสวณิชาได้แก่ให้เขาทำพิษแล้วก็ขายยาพิษนั้นการทำด้วยตนเองการชักชวนคนอื่นให้ทำการค้านี้ทั้งหมดก็ไม่ควรด้วยประการฉะนี้.......................

---

---

ธรรมไม่ใช่เรื่องบังคับแต่ชี้แจงให้เห็นประโยชน์ทุกชีวิตก็ย่อมเป็นไปไม่มีใครบังคับบัญชาได้แม้แต่การประกอบอาชีพเหมือนจะเลือกได้แต่ทุกอย่างเป็นไปตามเหตุปัจจัย

ตามการสะสมมาและกรรมที่บันดาลให้เป็นไปตามนั้นและนายพรานผู้ประกอบอาชีพล่าเนื้อและเอาเนื้อมาขายเมื่อได้พบพระพุทธเจ้าตัวนายพรานเองก็้ด้บรรลุเป็นพระโสดาบันจะเห็นได้ว่าท่านสะสมปัญญามาแม้ท่านจะประกอบอาชีพไม่เหมาะสมเพราะทุกอย่างเป็นไปตามเหตุปัจจัยบังคับบัญชาไม่ไ่ด้แต่เมื่อสะสมปัญญามาปัญญาถึงพร้อมไม่ว่าอาชีพใดก็สามารถบรรลุธรรมได้เพียงแต่ว่าจะต้องเข้าใจเหตุผลในเรื่องของพระธรรมที่พระพุทธองค์ทรงแสดงในเรื่องการประกอบอาชีพว่าอาชีพใดไม่ควรประกอบเพราะเอื้อต่อการทำอกุศลกรรมแต่เลือกไมไ่ด้แต่ค่อย ๆ สะสมปัญญาได้ถ้าเลือกได้ทุกคนก็อยาก

ทำงานดี ๆ เป็นคนดีแต่เลือกไม่ไ่ด้เลยเพราะธรมเป็นอนัตตาแม้จะสะสมปัญญามาดังเช่นนายพรานกรรมก็ยังซัดไปให้ไปประกอบอาชีพไม่ควรแต่ท้ายสุดท่านก็เป็นพระโสดาบันประโยชน์คือการฟังพระธรรมต่อไปและจากเรื่องที่กล่าวมาในเรื่องของภรรยานายพรานทำให้เห็นว่าแม้จะส่งอาวุธให้แต่ท่านไม่มีเจตนาทุจริตเป็นผู้ผลิตเป็นผู้ค้าเนื้อสัตว์ดังเช่นนายพรานเลยสำคัญที่เจตนาและนายพรานก็คงไม่ใช้ภรรยาเพียงครั้งเดียวคงต้องหลาย

ครั้งสำคัญที่เจตนาและเราไม่ใช่ผู้ประกอบอาชีพเจ้าของบริษัทเราทำตามหน้าที่ที่บริษัทสั่งมาดังนั้นสำคัญที่เจตนาต้องแยกระหว่างผู้ประกอบการกับลูกจ้างและที่สำคัญอยู่ที่เจตนาของผู้เป็นลูกจ้างในการประกอบอาชีพด้วยผู้ผลิตผู้ประกอบการย่อมเป็นผู้เป็นเจ้าของบริษัทเป็นเจ้าของอาชีพคือผลิตสุราหรือยาฆ่าแมลงส่วนลูกจ้างเป็นลูกมือ ลูกจ้างทำหน้าที่โดยไมไ่ด้มีเจตนาที่จะเป็นผู้ค้ายาฆ่าแมลงและสุราขออนุญาตยกตัวอย่างในพระ
ไตรปิฎกในเรื่องการประกอบอาชีพที่ไม่สมควรเรื่องนายพรานกุกกุฏมิตรนายพรายคนนี้ประกอบอาชีพคือล่าสัตว์และเอาเนื้อสัตว์ไปขายซึ่งก็เป็น

อาชีพหนึ่งที่ไม่สมควรคือการค้าเนื้อสัตว์ส่วนภรรยาของนายพรานเป็นธิดาเศรษฐีแต่ภรรยาเป็นพระโสดาบันแล้วแต่นายพรานยังเป็นปุถุชนซึงมีอยู่คราวหนึ่งเมื่อนายพรานกำลังจะไปล่าสัตว์เอามาขายและทาน นายพรานก็ได้บอกกับภรรยาผู้เป็นพระโสดาบันว่าจงหยิบมีดหรืออาวุธล่าสัตว์มาให้หน่อยซึ่งภรรยาผู้เป็นพระโสดาบันก็หยิบให้คำถามจึงมีในพระภิกษุสงฆ์ว่าภรรยาเป็นพระโสดาบันแล้วทำไมยังหยิอาวุธให้อีกพระพุทธเจ้าทรงอธิบายว่าภรรยาผู้เป็นพรโสดาบันท่านไม่มีเจตนาฆ่าสัตว์เลยเพียงแต่ส่งอาวุธทำตามหน้าที่เท่านั้นและทรงตรัสพระคาถาว่าหากว่าบุคคลไม่มีแผลใน

ฝ่ามือแม้จะหยิบยาพิษยาพิษนั้นก็ไม่ซึมเข้าไปในมือสรุปคือท่านไม่มีเจตนาคนที่ประกอบอาชีพไม่สมควรคือนายพรานเปรียบเหมือนบริษัทผู้ทำอาชีพไม่สมควรส่วนภรรยาผู้เป็นพระโสดาบันทำตามหน้าที่ที่นายพรานสั่งไมไ่ด้มีเจตนาฆ่าสัตว์หรือทำอาชีพเหมือนนายพรานแม้จะเป็นผู้ส่งอาวุธก็ตามแม้ผู้ที่ทำงานในบริษัทนั้นแต่ไม่ได้มีเจตนาที่จะผลิตเหมือนเจ้าของไม่ไช่ผู้ประกอบอาชีพที่เป็นเจ้าของบริษัทเพียงแต่ทำตามหนาที่ที่บริษัทสั่งดังนั้นต้องพิจารณาให้ละเอียด...................................................

---

http://www.facebook.com/itsariyathanakorn (http://www.facebook.com/itsariyathanakorn)

http://twitter.com/soka45 (http://twitter.com/soka45)

http://forums.212cafe.com/boxser/ (http://forums.212cafe.com/boxser/)

---

ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำนี้จงเป็นปัจจัยเกื้อหนุนสรรพชีวิตทั้งหลายให้ได้บำเพ็ญอนุตรวิถี กลับจิตแปรใจ ได้คืนจิตเดิม มีความสงบเย็นใจกาย ปราศจากเสียซึ่งสรรพกำทุกข์ ปลอดพ้นจากภัยเวร สงครามข้าวยาก ด้วยเดชะบุญนี้ จงช่วยค้ำชูบิดา - มารดา ครูบาอาจารย์ - ผู้มีพระคุณ ญาติสนิท - มิตรรัก ศัตรูหมู่มาร สรรพเจ้ากรรมนายเวร เทวาทุกชั้นฟ้า อารักษ์ทั่วชั้นดิน เหล่าภูติ นาคา - นาคี เหล่าวิญญา - หมู่เปรต - อสูรกายเหล่าสัตว์ใด ๆ จงเป็นผู้ได้รับอานิสงค์เดชะแห่งผลบุญนี้ท่วนทั่วทุกคนเทอญ.............................