|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๓ ชมพูขาทกชาดก : กาและสุนัขจิ้งจอก เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 05 มิถุนายน 2563 19:12:44 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๓ ชมพูขาทกชาดก กาและสุนัขจิ้งจอก ณ ป่าชมพู่แสนหวานแห่งแห่ง ยังมีต้นชมพู่ต้นหนึ่งที่มีเจ้ากาน้อยชอบบินมาเกาะกิ่งขับร้องเพลงไปพร้อมกับจิกกินผลชมพู่สุกอย่างสบายอกสบายใจ ครั้นสุนัขจิ้งจอกผ่านมาเห็นเกิดอยากกินบ้าง จึงคิดหาอุบายว่า “เสียงใครน่ะมีความไพเราะที่สุด ฟังแล้วมีความสุขจริงๆ” กาเกิดความรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก แม้จะไม่จริงก็ตาม กากล่าวตอบว่า “เจ้าอยากกินชมพู่แสนหวานบ้างไหมล่ะ” ว่าแล้วเจ้ากาก็เขย่าต้นชมพู่ลงให้สุนัขจิ้งจอกกินอย่างอิ่มหนำสำราญ ฝ่ายเทวดาทนไม่ไหวที่เห็นกากับสุนัขจิ้งจอกแกล้งชมเชยกัน จึงกล่าวติเตียนว่า “เจ้าทั้งสองช่างยกยอกันจริงๆ ต่างฝ่ายต่างไม่จริงใจต่อกันเลย สุนัขจิ้งจอกก็ชอบกินของตายซาก ส่วนกาก็ชอบกินของเหลือ” ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ต่อหน้าทำอีกอย่างลับหลังทำอีกอย่าง ทำดีเพื่อหวังประโยชน์ของตนเอง” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โหติ ปานสขา นาม โหติ สมฺมิยสมฺมิโย คนเป็นเพื่อนแต่เวลาดื่มเหล้าก็มี เป็นเพื่อนแต่ปากว่าก็มี (๑๑/๑๖๖) |