|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๓๖ สังขธมนชาดก: คนเป่าสังข์ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 17 ตุลาคม 2563 20:41:40 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๓๖ สังขธมนชาดก คนเป่าสังข์ ในอดีตกาลครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลคนเป่าสังข์ เมื่อมีงานมหรสพในกรุงพาราณสี ก็พาบิดาไปเป่าสังข์หารายได้จากการนี้เป็นกอบเป็นกำทีเดียว ขากลับพระโพธิสัตว์ก็ห้ามบิดาเป่าสังข์ต่อๆ กันไปไม่ขาดระยะ เมื่อเข้าเขตดงโจร แต่บิดากลับพูดว่าเป่าอย่างพ่อนี่แหละจะได้ไล่โจรให้หนีไป แล้วเป่าเรื่อยไปไม่เว้นระยะ ทันใดนั้นเองพวกโจรก็พากันมารุมแย่งเงินทองไปจนหมด พระโพธิสัตว์ไม่อาจห้ามปรามโจรได้ เพราะพวกโจรมีมากมายเหลือเกิน เมื่อพวกโจรไปหมดแล้ว จึงกล่าวบอกพ่อว่า “พ่อจะเป่าก็จงเป่าเถิด แต่อย่าเป่าจนเกินประมาณ เพราะการเป่าเกินประมาณ พวกเราจะฉิบหาย ทรัพย์เงินทองที่ได้มาจากการเป่าสังข์ได้ฉิบหายไปหมดเพราะพ่อเป่าสังข์เกินประมาณนั่นเอง” ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ทำอะไรเกินพอดี มีแต่เสียหาย” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ตุฏฐี สุขา ยา อิตรีตเรน พอใจตามมี ยินดีตามได้ นำสุขมาให้ (๒๕/๔๙) (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/61277513909670_a_1_Copy_.jpg) ขอขอบคุณเว็บไซต์ watprongjorrakhe.org (ที่มาภาพ) |