|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๕๘ มิคโปตกชาดก : เทวดากับฤๅษี เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 01 ตุลาคม 2564 16:21:43 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๕๘ มิคโปตกชาดก เทวดากับฤๅษี ชายผู้หนึ่งอาศัยอยู่ในนครพาราณสี แคว้นกาสี เกิดความเบื่อหน่ายชีวิตทางโลก จึงตัดสินใจอออกบวชเป็นพระฤๅษีอยู่ในป่าหิมพานต์ กินผักผลไม้ในป่าเป็นอาหาร วันหนึ่ง พระฤๅษีเห็นลูกเนื้อตัวหนึ่งมาหากินอยู่ข้างๆ อาศรม มีรูปร่างงามนึกอยากเลี้ยงลูกเนื้อ จึงนำลูกเนื้อมาเลี้ยงไว้ ต่อมาลูกเนื้อได้ตายลงไปเพราะกินหญ้ามาก ทำให้อาหารไม่ย่อย พระฤๅษีเศร้าโศกเสียใจมาก คร่ำครวญอยู่ว่า “ลูกของเราตายแล้ว” อยู่ตลอดเวลา เทวดาผู้มาตรวจดูโลกมนุษย์เห็นฤๅษีประพฤติไม่เหมาะกับการเป็นนักบวช จึงคิดจะสั่งสอนและเตือนสติพระฤๅษี เสด็จมากลางอากาศ ทรงตรัสว่า “การที่มาเศร้าโศกเสียใจกับสัตว์ที่ตายไปแล้วนั้น ไม่ใช่สิ่งที่นักบวชทำกันหรอกนะ” ฤๅษีกล่าวตอบ “เราอยู่ด้วยกันมานาน ยากที่จะหักห้ามใจ” เทวดากล่าวแย้งว่า “แต่การร้องไห้คร่ำครวญ มันไม่ได้ประโยชน์อะไร จงหยุดร้องเสียเถิด ถ้าตายไปแล้วฟื้นกลับคืนได้ เพราะการร้องไห้ เราจะเรียกประชุมเทวดามาร้องไห้กับญาติมิตรที่ตายไปเหล่านั้นให้ฟื้นกลับมาเจอกันใหม่” ฤๅษีฟังแล้วได้สติกลับมาเหมือนเดิม และกล่าวชมเทวดาที่ช่วยตักเตือนตนให้ได้สติ นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “การร้องไห้ถึงคนที่ตายไปแล้ว ไม่ได้ประโยชน์อะไร ควรสงสารตัวเองที่ยังมีชีวิตอยู่เถิด” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ตํ ตญฺเจ อนุโสเจยฺย ยํ ยํ ตสฺส น วิชฺชติ อตฺ ตานมนุโสเจยฺย สทา มจฺจุวสํ ปตฺตํ ถ้าบุคคลจะเศร้าโศกถึงคนที่ไม่มีอยู่แก่ตนหรือผู้ที่ตายไปแล้วไซร้ ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตนเอง ซึ่งตกอยู่ในอำนาจของพญามัจจุราชตลอดเวลา (๒๗/๖๑๑) |