|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๙๒ มังคลชาดก : วิสัยบัณฑิต เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 28 มกราคม 2566 16:54:01 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๙๒ มังคลชาดก วิสัยบัณฑิต สมัยพระเจ้ามคธราช พระองค์หนึ่งผู้ทรงธรรม ครองราชสมบัติอยู่ในพระนครราชคฤห์ ในป่าหิมพานต์มีฤๅษีตนหนึ่ง บำเพ็ญเพียรภาวนามานานหลายปีจึงออกจากป่ามาพักอาศัยอยู่ที่อุทยาน วันที่ ๒ ท่านออกบิณฑบาต พระราชาทอดพระเนตรเห็นจึงมีรับสั่งให้เข้ามาฉันอาหารในวังทุกวัน เช้าวันหนึ่งมีชายหนุ่มนำผ้าห่มศพมาทิ้งไว้ในป่าช้า ฤๅษีจึงไปเก็บมาใช้สอย ชายหนุ่มเห็นก็ไปบอกกับแม่ แม่ของเขาบอกว่า “ท่านฤๅษีทำเช่นนี้จะเป็นการเสียหายมาก” จึงเดินทางไปหาพระฤๅษีแล้วบอกว่า “ท่านทิ้งผ้าผืนนี้เสียเถิด ไม่งั้นท่านจะมีเรื่องเสื่อมเสีย” พระฤๅษีจึงบอกว่า “ผ้าเก่าๆ ที่เขาทิ้งไว้ในป่าก็เหมาะกับฤๅษีอย่างเรา อย่าไปเชื่อคำพูดของใครเลย บัณฑิตนั้นย่อมไม่ถือมงคลตื่นข่าว” นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ได้ยินได้ฟังอะไร เราควรใช้ปัญญาไตร่ตรองก่อนลงมือทำ จะได้ไม่เกิดความผิดพลาด” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา ขุมกำลังของบัณฑิต คือ การไตร่ตรองโดยพินิจ (๒๗/๑๑๗) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |