|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๑๕ กัจจานิโคตตชาดก : ลูกสะใภ้กับแม่สามี เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 04 กรกฎาคม 2566 15:30:39 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๑๕ กัจจานิโคตตชาดก ลูกสะใภ้กับแม่สามี ครอบครัวหนึ่งอาศัยอยู่ด้วยกัน ๓ คน พ่อ แม่ และลูกชาย อยู่มาไม่นานพ่อของเขาได้เสียชีวิตลง ชายผู้นี้ก็ดูแลแม่ปรนนิบัติแม่เป็นอย่างดี เพราะเขารักแม่มาก ต่อมาแม่ของ เขาเห็นว่าเขาทำงานหนัก จึงคิดจะหาภรรยาให้กับเขา แต่เขาไม่อยากมีครอบครัว ตั้งใจไว้ว่าถ้าสิ้นบุญแม่แล้วจะออกบวช ภริยาของเขาที่แม่หามาให้ช่วงแรกๆ ก็ประพฤติปฏิบัติตัวดี ต่อมาเกิดความโลภเข้าครอบงำ แกล้งใส่ร้ายแม่สามีต่างๆ นานา เนื่องจากอยู่กับสามีมานาน แต่ยังไม่มีบุตร ก็พูดซ้ำเติมแม่สามีว่า “นี่เป็นเพราะแม่เป็นกาลกิณีของครอบครัว ทำให้ฉันไม่มีลูกสักที” พูดบ่อยๆ เข้าจนสามีเชื่อตาม ต่อมานางได้ทุบตีและขับไล่แม่สามีออกจากบ้านไป หลังจากที่แม่สามีออกจากบ้านไม่นาน นางก็ตั้งครรภ์แล้วคลอดลูกออกมาเป็นบุตรชาย ทำให้สามีของเขาเชื่อสนิทเลยว่าแม่ของตัวเองเป็นกาลกิณีจริงๆ ฝ่ายแม่สามีที่ถูกไล่ออกจากบ้านก็ไปอาศัยเพื่อนอยู่ รับจ้างทำงานทุกอย่าง มีความเป็นอยู่อย่างทุกข์ยากลำบาก วันหนึ่งแม่สามีได้ข่าวลูกสะใภ้ว่าได้ลูกชาย นึกในใจว่าคนที่กระทำกับแม่ ผู้ที่ทุบตีและขับไล่แม่สามีออกจากบ้าน ไม่ควรมีลูกได้ ไม่ควรจะมีความสุขในชีวิต นางคิดว่าโลกนี้ธรรมคงสูญสิ้นไปแล้วแน่ เห็นทีจะต้องกรวดน้ำให้ธรรมที่ตายไปแล้ว รุ่งเช้า นางถือแป้งข้าวสารถาดหนึ่งและทัพพีเข้าป่าช้า เอากะโลกผีทำเตาก่อไฟขึ้นทำพิธีนั้น พระอินทร์มองมายังโลกมนุษย์ เห็นนางและรู้เรื่องความทุกข์ของนาง จึงเสด็จลงมาจากสวรรค์ปลอมเป็นพราหมณ์เดินผ่านมาแล้วถามว่า “คุณยายเอาข้าวสุกคลุกงาดำทำอะไรอยู่หรือ” นางตอบว่า “พ่อพราหมณ์ เนื่องจากธรรมคือความอ่อนน้อมด้วยกายวาจาใจต่อผู้ใหญ่ได้ตายไปแล้ว ฉันกำลังทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ธรรม” พระอินทร์กล่าวตอบว่า “คุณยาย ธรรมเป็นสิ่งประเสริฐไม่มีวันตายหรอก มีอานุภาพเหมือนท้าวสหัสเนตร เป็นอมตะตลอดกาล” นางแย้งขึ้นว่า “ถ้ายังไม่ตายหรือสูญหาย ทำไมคนบาปจึงมีความสุข อย่างลูกสะใภ้ของฉันที่ทุบตีขับไล่ฉันออกจากบ้านแล้วนางกลับมีลูกได้ ตอนนี้นางเป็นใหญ่อยู่ในบ้าน ในขณะที่ฉันถูกทอดทิ้งไร้ที่พึ่งพา” พระอินทร์ยังย้ำเหมือนเดิมว่า “ธรรมยังไม่ตายและไม่มีวันสูญหายจากโลกนี้ และจะต้องมีอานุภาพด้วย เดี๋ยวเราจะฆ่าลูกสะใภ้กับลูกชายยายเสีย เพื่อแก้แค้นให้คุณยาย” คุณยายเกิดความสงสารขึ้นมา ขออย่าให้ตายจากกันเลย ให้อยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุขกับลูกชาย หลานและลูกสะใภ้ ก็พอแล้ว” พระอินทร์เกิดความเลื่อมใสและชมเชยว่า “คุณยายนี่เป็นคนดีจริงๆ แม้จะถูกทุบตีขับไล่ยังไงก็ไม่ยอมละธรรม คือ เมตตา ก็ขอให้อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข แล้วพระอินทร์ก็บันดาลให้ลูกสะใภ้ นึกถึงแม่สามีและออกตามหา พอเจอกันแล้วก็ร้องห่มร้องไห้ก้มลงกราบแทบเท้าขอขมา แม่สามีก็ยกโทษให้ แล้วพากันกลับบ้านไปอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดชีวิต นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ไม่ว่ากาลไหนๆ ศีลธรรมก็ไม่ตายจากโลกนี้” “ธรรมเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ธมฺม เสฏฺโฐ ชเนตสฺมึ ธรรมะเป็นสิ่งประเสริฐสุดในหมู่คน (๑๑/๗๔) สตญฺจ ธมฺโม น ชรํ อุเปติ ธรรมะของคนดีไม่มีล้าสมัย (๑๕/๑๐๑) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |