|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๒๗ คูถปาณกชาดก : หนอนท้าช้างสู้ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 31 สิงหาคม 2566 17:04:14 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๒๗ คูถปาณกชาดก หนอนท้าช้างสู้ ในอดีตกาล ชาวอังคะและมคธต่างก็ไปมาหาสู่กันและกันเสมอๆ วันหนึ่งชาวบ้านพวกหนึ่งพากันไปกินเหล้าที่บ้านหลังหนึ่งที่พรมแดนของรัฐทั้งสอง พวกเขาสนุกเมามายกันจนถึงเช้าจึงพากันกลับบ้าน เวลาที่คนเหล่านั้นไปกันแล้ว แมงกุ๊ดจี่ตัวหนึ่งเห็นสุราที่เขาทิ้งไว้ตรงที่นั่งกัน จึงเข้าไปดื่มด้วยความกระหายจนเมามายไต่ขึ้นบนกองคูถ คูถสดๆ ก็ยุบลงหน่อยหนึ่ง เมื่อกุ๊ดจี่ไต่ขึ้นไป มันก็ร้องว่าแผ่นดินทานตัวเราไม่ไหว ขณะนั้นเองช้างตกมันตัวหนึ่งมาถึงที่นั้นได้กลิ่นคูถแล้วรังเกียจก็หลีกไป หนอนเห็นช้างนั้นแล้วเข้าใจว่าช้างนี้กลัวเราจึงรีบหนีไป เราควรจะต่อสู้กับช้าง จึงร้องเรียกช้างขึ้นว่า “ท่านช้าง! ท่านก็เป็นผู้กล้า เราก็เป็นผู้กล้า ถ้าจะมาสู้กันอีกสักตั้ง เราจะสนุกไม่ใช่น้อย มาซิช้าง ท่านจงกลับมาก่อน ท่านกลัวหรือจึงได้หนีไป ขอให้พวกชาวอังคะและมคธได้เห็นความกล้าหาญของเราทั้งสอง” ช้างนั้นแผดเสียงร้องได้ฟังคำของหนอนนั้นแล้ว จึงกลับไปหาแมงกุ๊ดจี่ แล้วกล่าวดุดันว่า “เราจักไม่ใช้เท้า งา งวง ฆ่าเจ้าเลย แต่เราจะฆ่าเจ้าด้วยขึ้ ไอ้แมงกุ๊ดจี่เอ๊ย หนอนเน่าอย่างเจ้าต้องตายด้วยของเน่าจึงจะสมกัน” กล่าวดังนั้นแล้ว ช้างก็ถ่ายอุจจาระกองใหญ่ลงบนตัวแมงกุ๊ดจี่อย่างรุนแรง แมงกุ๊ดจี่ไม่อาจจะมุดออกจากกองอุจจาระได้ จึงขาดใจตายในเวลาต่อมา นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คนพาล โง่เขลา ชอบทำเรื่องไม่เข้าท่าให้ตนเองต้องเดือดร้อน” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อธุรายํ นิยุญฺชติ คนโง่เขลา ย่อมประกอบในทางอันไม่ใช่ธุระ (๒๗/๓๕๕) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |