|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๓๔ ภัททรชาดก : พญานาคอวดเก่ง เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 26 พฤศจิกายน 2566 08:12:16 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๓๔ ภัททรชาดก พญานาคอวดเก่ง ในป่าหิมพานต์แห่งหนึ่ง บริเวณเชิงเขาภัททรบรรพต ยังมีพวกหมู่พญานาคอาศัยอยู่ พญานาคที่เป็นกษัตริย์ มีภัททรนาคราช ๒ ตัว มีชื่อว่า มหาภัททระ และ จุลลภัททระ ทั้งสองเป็นพี่น้องกัน จุลลภัทระผู้น้องเมื่อโตเป็นพญานาคหนุ่ม มีนิสัยโมโหร้าย หยาบคาย ชอบทำร้ายผู้อื่นอยู่บ่อยๆ ผู้เป็นพ่อเกิดความเอือมระอาจุลลภัททระ จึงมีคำสั่งให้ไล่ออกไปจากภพพญานาค มหาภัททระพี่ชายได้ห้ามและขอร้องไว้ถึง ๓ ครั้ง พอครั้งที่ ๓ ภัททรนาคราชผู้พ่อเกิดทนพฤติกรรมของลูกไม่ไหว จึงไล่ให้ออกไปทันที และได้สั่งให้มหาภัททระพี่ชายไปด้วย ทั้งสองได้อาศัยอยู่ตามที่สกปรก พวกชาวบ้านต่างพากันรังเกียจ พวกเด็กๆ ก็ใช้ไม้ไล่และก้อนดินก้อนหินปาใส่สารพัด จุลลภัททระทนความถูกดูหมิ่นเหยียดหยามไม่ไหวคิดจะทำร้ายเด็กๆ พวกนั้น แต่พี่ชายห้ามไว้และเตือนว่า “ผู้ที่ไปอยู่ถิ่นอื่น ไม่ใช่รัฐของตน ควรสร้างฉางใหญ่ไว้เก็บคำหยาบคาย และไม่ควรถือตนว่าตนยิ่งใหญ่ มีชาติตระกูล หรือดีกว่าใคร ผู้ที่มีปัญญาเปรียบเหมือนกับไฟ เมื่ออยู่ต่างถิ่นควรจะอดทนต่อคำว่าตำหนิ หรือกระทั่งคำขู่ตะคอกของคนใช้ก็ต้องทนได้” สองพี่น้องทนลำบากอยู่ ๓ ปี พญานาคผู้พ่อจึงเรียกให้กลับไปอยู่ด้วยตามเดิม ๓ ปีกับความลำบากของจุลลภัททระ จึงทำให้เขากลับตัวกลับใจจากการถือเนื้อถือตัว โมโหร้ายกลายเป็นพญานาคที่สุภาพเรียบร้อย อ่อนโยน ว่านอนสอนง่าย จากหน้ามือเป็นหลังมือในทันที นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “จงอดทนอดกลั้นและอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่ออยู่ต่างถิ่นต่างแดน” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า วิเทสวาสํ วสโต ชาตเวทสเมนปิ ขมิตพฺพํ สปญฺเญน อปิ ทาสสฺส ตชฺชิตํ ฯ เมื่ออยู่ต่างแดน แม้จะมีปัญญาเสมอด้วยดวงตะวัน คนฉลาดก็ต้องทนให้ได้ แม้กระทั่งคำขู่ตะคอกของคนรับใช้ (๒๗/๕๑๗) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |