|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๔๕ สีววีมังสชาดก : ปุโรหิตกับพระราชา เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 14 มกราคม 2567 13:54:38 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๔๕ สีววีมังสชาดก ปุโรหิตกับพระราชา สมัยพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในกรุงพาราณสี มีปุโรหิตเป็นคนสนิท คอยเป็นที่ปรึกษาเรื่องต่างๆ ให้พระองค์ในทุกเรื่อง เขาเป็นคนยุติธรรม มีศีลธรรม จรรยาบรรณสูง มีเมตตากรุณาต่อเพื่อนมนุษย์จนได้รับการเคารพนับถือจากคนทั่วไป ความที่พระราชาทรงยกย่องเคารพนับถือเขาเป็นอย่างมาก ปุโรหิตคิดสังสัย อยากรู้ว่าเหตุใดพระองค์จึงคิดเช่นนั้น เพราะความรอบรู้หรือศีลที่เขามีก็เลยอยากพิสูจน์ความจริงว่าศีลหรือความรอบรู้อะไรจะเป็นนาย โดยเขาหยิบเงินหนึ่งกหาปณะที่อยู่ในการดูแลของเหรัญญิก เขาหยิบต่อหน้าเหรัญญิกเลย แต่เหรัญญิกก็ไม่พูดอะไร เพราะเกรงใจอยู่ ปุโรหิตทำอย่างนี้หลายครั้ง จนเหรัญญิกทนพฤติกรรมไม่ไหว จึงพูดกับปุโรหิตตรงๆ ว่า “เจ้าทำแบบนี้ไม่ถูกนะ มันขโมยชัดๆ” เหรัญญิกเรียกทหารมาจับเขาไปเฝ้าพระราชา พระองค์ทรงตกพระทัยมาก เพราะปุโรหิตเป็นคนดี ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้ ทรงถามถึงสาเหตุ ก็ทรงทราบและเข้าใจเรื่องทั้งหมด ปุโรหิตจึงพูดว่า “พระองค์ ข้าพระบาทไม่ได้ขโมย แค่อยากจะรู้ว่าศีลกับความรอบรู้ อะไรจะเป็นนาย อะไรจะเป็นบ่าว จึงเอาเงินไป ตอนที่ข้าพระองค์โดนจับ จึงคิดได้ว่าศีลสำคัญกว่า ข้าพระองค์อยากจะออกบวชเพื่อหาความสงบให้กับชีวิตน่าจะดีกว่า” จากนั้นปุโรหิตก็เข้าป่าหิมพานต์ออกบวชบำเพ็ญภาวนา จนได้ฌานอภิญญา นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ทุกคนต้องมีศีลธรรมจรรยา มันสำคัญกว่าความรอบรู้” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ธมฺมจารี สุขํ เสติ อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ ผู้ประพฤติธรรม ย่อมอยู่เป็นสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า (๒๕/๓๒) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |