|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๕๐ สังขชาดก : เศรษฐีนักบุญประสบเคราะห์ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 30 มกราคม 2567 09:13:29 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ที่ ๑๕๐ สังขชาดก เศรษฐีนักบุญประสบเคราะห์ มีพราหมณ์ผู้หนึ่งชื่อ สังขะ อาศัยอยู่ในเมืองพาราณสี เขาเป็นคนมีเมตตาชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ เขาตั้งโรงทานไว้ ๖ แห่ง บริจาคเงินวันละ ๖๐,๐๐๐ บาท วันหนึ่งเขาคิดว่าถ้าเอาแต่บริจาคทรัพย์อย่างเดียวสักวันก็ต้องหมดแน่ๆ จึงสั่งให้คนต่อเรือไปสุวรรณภูมิ ไปหาทรัพย์ก่อนที่จะหมด เขาบรรทุกสินค้าไปขายเต็มลำเรือ อาทิเช่น เสื้อผ้า รองเท้า ของกิน ของใช้ และอื่นๆ อีกมากมาย เมื่อถึงเวลาออกเดินทางก็กางร่มสวมรองเท้าไปท่าเรือ ตอนกลางวันอากาศร้อนมาก พื้นทรายดั่งกับถ่านเพลิง ก่อนจะถึงเรือเขาพบพระปัจเจกพุทธเจ้า ก็รู้สึกดีใจมากที่จะได้ทำบุญทำทาน เขาถวายรองเท้ากับร่มให้พระไป นายสังขะเดินทางลงเรือออกทะเลในวันที่ ๗ เรือล่องไปปะทะกับคลื่นพายุอย่างรุนแรง เรือแตกทะลุน้ำไหลทะลักเข้ามาในเรือ วิดน้ำออกกันไม่ทัน คนในเรือพากันแตกตื่น อ้อนวอนเทวดาให้มาช่วย แต่นายสังขะกับคนใช้ตั้งสติเอาน้ำมันทาตัว กินเนยกับน้ำตาลจนอิ่ม ขึ้นไปบนเสาเรือกำหนดทิศทาง แล้วกระโดดลงน้ำ ส่วนลูกเรือก็พากันจมน้ำตายกันหมด นายสังขะกับคนใช้ลอยคออยู่ในน้ำถึง ๗ วัน ไม่ได้กินน้ำ ไม่ได้กินอะไรเลย วันที่ ๗ เป็นวันอุโบสถ เขาจึงรักษาอุโบสถ นางมณีเมขลารับคำสั่งจากท้าวโลกบาลให้มาช่วยนายสังขะ เมื่อเห็นก็เกิดความสงสาร จึงเหาะถือถาดอาหารไปแล้วกล่าวว่า “ท่านอดอาหารมา ๗ วันแล้ว เรานำอาหารมาให้ จนกินซะเถิด” นายสังขะหันไปมองแล้วกล่าวว่า “เรารักษาอุโบสถ ต้องขอบคุณในน้ำใจของท่านมาก” คนใช้เห็นนายพูดอยู่คนเดียว จึงคิดว่าจะเพ้อเพราะอดอาหารมา ๗ วันเต็ม “ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมท่านถึงเพ้อพูดอยู่คนเดียว มีสติหน่อยซิ” นายสังขะตอบว่า “เราไม่ได้พูดคนเดียว มีคนพูดกับเรา เจ้าคงมองไม่เห็น หญิงสาวสวยถือถาดนำอาหารมาให้เรากิน แต่เราไม่กิน” คนใช้ถามต่อว่า “ท่านไม่ถามนางล่ะว่าเป็นมนุษย์หรือเทวดา” นายสังขะจึงถามนางว่า “ท่านเป็นใครหรือ” นางมณีเมขลาตอบว่า “เราเป็นเทวดามาเพื่อช่วยท่านให้พ้นทุกข์ ท่านอยากได้สิ่งใดบอกเรามาเถอะ” นายสังขะสงสัยว่าทำไมเทวดาถึงช่วยเขาจึงถามว่า “เหตุใดในยามที่ข้าลำบากอย่างนี้ จึงมีเทวดายื่นมือมาช่วย” นางมณีเมขลาตอบว่า “เพราะท่านถวายรองเท้ากับร่มให้พระ” เขาจึงบอกสิ่งที่อยากได้กับนางมณีเมขลา “ข้าอยากได้เรือที่จะพาไปส่งที่เมืองพาราณสี” นางเทพธิดานำเรือให้นายสังขะพร้อมทั้งทรัพย์สินมีค่ามากมายประเมินค่ามิได้ และพาแล่นเรือกลับเมืองอย่างปลอดภัย นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คนทำดีย่อมได้ดีเสมอ” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า กลฺยาณการี กลฺยาณํ ปาปการี จ ปาปกํ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว (๑๕/๙๐๓) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |