|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๖๒ สุกชาดก : แม่นกแขกเต้า เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2567 14:48:50 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๖๒ สุกชาดก แม่นกแขกเต้า ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในกรุงพาราณสี ครั้งนั้นมีนกแขกเต้าฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ พญานกแขกเต้ามีลูก ๑ ตัว ซึ่งบินเร็วมาก มันจึงทนงตัวว่าเป็นนกที่บินเร็ว เลยแสดงฝีมือในการบินให้นกตัวอื่นเห็นเสมอ แต่ถึงแม้มันจะมีนิสัยไม่ค่อยดีอยู่บ้าง มันก็เป็นนกกตัญญูเลี้ยงดูพ่อแม่ หาอาหารมาให้ทุกวัน พญานกแขกเต้ามักสอนลูกเสมอๆ ถึงเรื่องการบินไปหากินยังแดนไกลว่าเป็นภัยอันตราย วันหนึ่งมันบินไปที่สวนมะม่วงบนเกาะแห่งหนึ่งซึ่งไกลมาก มันกินมะม่วงจนอิ่มหนำสำราญแล้วก็คาบมาเผื่อพ่อแม่ โดยผ่านมหาสมุทร พญานกแขกเต้ารู้เช่นนั้นจึงอบรมลูกพยายามตักเตือนไม่ให้ไปที่นั่น เพราะเสี่ยงกับการที่จะหมดแรงและตกในมหาสมุทร เพราะระยะทางมันไกลมากเกินกว่าที่ลูกนกจะบินไปมาได้โดยปลอดภัย ลูกนกฟังแล้วก็เหมือนจะเชื่อ วันรุ่งขึ้นก็ยังบินไปที่เกาะนั้นอีก กินมะม่วงสุกที่เอามาให้พ่อแม่เหมือนเดิม แต่คราวนี้พอบินถึงกลางมหาสมุทร มันรู้สึกอ่อนแรง ปีกเมื่อยล้า จนบินต่ำลงๆ จนตกลงในมหาสมุทร กลายเป็นเหยื่อของปลาทันที ฝ่ายพ่อนกและแม่นกรออาหารที่ลูกจะนำมาให้อยู่หลายวันก็ถึงแก่ความตาย นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “อย่าทำอะไรเกินความสามารถของตน” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โย จีธ กมฺมํ กุรุเต ปมาย กามพลํ อตฺตนิ สํวิทิตฺวา ชปฺเปน มนฺเตน สุภาสิเตน ปริกฺขวา โส วิปุลํ ชินาติ ผู้ทำการใดโดยรู้ประมาณ ทราบถึงกำลังของตน แล้วคิดการเตรียมไว้รอบคอบ ทั้งโดยแบบแผนทางตำรา โดยการปรึกษาหารือ และโดยถ้อยคำที่ใช้พูดอย่างดี ผู้นั้นย่อมทำการสำเร็จ มีชัยอย่างไพบูลย์ (๒๗/๖๔๑) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |