|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๖๙ ทุททุภายชาดก : กระต่ายตื่นตูม เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 05 เมษายน 2567 15:51:04 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๖๙ ทุททุภายชาดก กระต่ายตื่นตูม ในสมัยพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในกรุงพาราณสี แคว้นกาสี ครั้งนั้นมีดงตาลกับดงมะมูมขึ้นอยู่หนาแน่น กระต่ายตัวหนึ่งนอนอยู่ใต้ต้นตาลใกล้กับต้นมะตูม ขณะที่มันนอนอยู่มันคิดในใจว่า ถ้าวันหนึ่งแผ่นดินเกิดถล่มขึ้นมาเราจะไปอยู่ที่ไหนดีหนอ ขณะที่นอนคิดวิตกกังวลอยู่ ก็มีมะตูมสุกผลหนึ่งหล่นลงมาในใบตาลจนกระทั่งถึงพื้นดิน มันคิดอยู่แล้วว่าพื้นดินถล่ม ได้ยินเสียงเช่นนั้นเลยเข้าใจว่าแผ่นดินถล่มแน่ จึงกระโดดหนีไปโดยไม่ได้ดูว่ามีอะไรเกิดขึ้น กระต่ายตัวหนึ่งเห็นกระต่ายตัวนั้นหนีไป จึงร้องถามว่าเจ้าหนีอะไรมาหรือ กระต่ายตอบว่า “แผ่นดินถล่ม” กระต่ายตัวอื่นได้ยินก็ต่างพากันวิ่งตามกันไปเป็นฝูง พวกเนื้อ สุกร ระมาด กระบือ เป็นต้น วิ่งตามๆ กันไป จนจ้าละหวั่นไปทั้งป่า ขณะนั้นราชสีห์ได้ออกมาดูสัตว์ทั้งหลาย เห็นวิ่งหนีกันพัลวัน จึงแผดเสียงขึ้น ๓ ครั้ง เพื่อให้สัตว์เหล่านั้นหยุดนิ่งอยู่กับที่ แล้วถามว่า “พวกเจ้าหนีอะไรกันมารึ” สัตว์ทั้งหลายตอบเหมือนกันว่าแผ่นดินถล่ม ราชสีห์ถามว่า “ใครบอกพวกเจ้า” สัตว์เหล่านั้นบอกว่า “ช้างนะบอกเรา” พอราชสีห์ถามช้าง ช้างบอกว่า “ข้าก็ไม่รู้ก็วิ่งตามเขามาเหมือนกัน” ไปถามราชสีห์ แรด โค กระบือ ก็ไม่มีใครรู้เลย ถามหมู เนื้อ เรื่อยมาก็ยังไม่มีใครรู้ จนกระทั่งถึงกระต่าย ก็ถามกระต่ายหลายตัว จนถึงเจ้ากระต่ายตื่นตูมที่ยืนยันว่ามันรู้ว่าแผ่นดินถล่ม ราชสีห็จึงบอกให้พาไปดูหนอ่ย พอไปถึงทึ่ปรากฏว่าแผ่นดินไม่ถล่ม แต่กลายเป็นผลมะตูมตกลงมาต่างหาก ราชสีห์จึงกล่าวสอนหมู่สัตว์ว่า “อย่าได้หลงเชื่อผู้อื่นง่าย ผู้ไม่รู้จริงมักเชื่อตามที่เขาว่า ถือเสียงเล่าลือเป็นสำคัญ จึงตกเป็นเหยื่อของผู้อื่น นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คนโง่เขลา ไม่รู้จักคิดพิจารณา” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า นตฺถิ ฌานํ อปญฺญสฺส ความพินิจไม่มีแก่คนไร้ปัญญา (๒๕/๓๕) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |