|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๗๐ สังคามมาวจรชาดก : ช้างเข้าสงคราม เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 11 เมษายน 2567 16:39:21 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๗๐ สังคามมาวจรชาดก ช้างเข้าสงคราม ในอดีตกาลครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลคนฝึกช้าง ครั้นเจริญวัยสำเร็จศิลปะฝึกช้าง แล้วรับราชการกับพระราชาผู้เป็นศัตรูของพระเจ้าพาราณสีพระองค์หนึ่ง อาจารย์ฝึกหัดช้างมงคลของพระราชานั้นไว้แล้วเป็นอย่างดี พระราชานั้นทรงดำริว่าจักยึดราชสมบัติในกรุงพาราณสี จึงชวนเสด็จขึ้นช้างมงคลไปล้อมกรุงพาราณสีด้วยกองทัพใหญ่ แล้วทรงส่งสาส์นถึงพระราชาพรหมทัตว่า “จะยกราชสมบัติถวายหรือจะรบ” พระราชาพรหมทัตตอบว่า “เราจักรบ” รับสั่งให้พลนิกายประจำที่ประตูกำแพงและป้อมค่ายเตรียมรบ พระราชาผู้มีศัตรูเอาเกราะหนังสวมช้างมงคล แม้พระองค์เองก็สวมหนังเสด็จขึ้นคอช้าง ทรงพระแสงขอคม ทรงไสช้างมุ่งสู่พระนครด้วยตั้งใจว่าจะทำลายล้างพระนคร ปราบศัตรูให้หมดไม่ให้เหลือแม้แต่ชีวิตเดียว และยึดราชสมบัติให้จนได้ ช้างมงคลเห็นทหารซัดทรายอันร้อน ปล่อยหินยนต์และเครื่องประหารหลายอย่าง ก็หวาดกลัวต่อความตาย ไม่อาจเข้าใกล้ได้จึงหลีกไป ครั้งนั้น นายหัตถาจารย์เข้าไปหาช้างมงคล พูดปลอบว่า เจ้าก็กล้าหาญเข้าสงคราม ชื่อว่าการล่าถอยอย่างนี้ไม่สมควร เมื่อจะสอนช้างจึงได้กล่าวว่า “กุญชร ท่านปรากฏว่าเป็นผู้เคยเข้าสงคราม มีความแกล้วกล้า มีกำลังมาก เข้ามาใกล้เขื่อนประตูแล้ว เหตุไรจึงถอยกลับเสียเล่า กุญจร ท่านจงหักลิ่มกลอนถอนเสาระเนียดและทำลายเขื่อนทั้งหลาย แล้วเข้าประตูให้ได้โดยเร็วเถิด” ช้างมงคลได้ฟังดังนั้นก็หันกลับเพราะคำสอนของพระโพธิสัตว์เพียงคำเดียวเท่านั้น แล้วทำลายเสาค่ายถอดกลอน พังประตูเมือง เข้าพระนครยึดราชสมบัติถวายพระราชา นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “จงทำตัวให้เหมือนช้างลงสู่สงคราม” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า กลฺยาณํ วต โภ สกฺขิ อตฺตานํ อติมญฺญสิ ท่านก็สามารถที่จะทำความดีได้ แต่ไฉนจึงมาหมิ่นศักยภาพของตนเองเสีย (๒๐/๑๖๗) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |