|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๗๒ จุลลธรรมปาลชาดก : ความรักของแม่ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 11 เมษายน 2567 16:40:57 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๗๒ จุลลธรรมปาลชาดก ความรักของแม่ ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้ามหาปตาปะ ครองราชสมบัติอยู่ในเมืองพาราณสี มีพระราชโอรสพระนามว่า ธรรมปาล เมื่อธรรมปาละกุมารมีพระชนมายุได้ ๗ เดือน ทรงได้รับการประคบประหงมดูแลจากพระมารดาอย่างดี พระราชาทอดพระเนตรเห็นก็รู้สึกอิจฉา เกรงว่าพระนางจะดูแลแต่ลูก ไม่สนใจพระองค์ จึงทรงคิดหาทางกลั่นแกล้ง แล้วให้เพชฌฆาตไปชิงตัวจากพระอัครมเหสี รับสั่งให้ตัดแขนตัดขา ตัวหัว แล้วให้โยนตัวขึ้นไปในอากาศ เอาหอกแหลมแทงจนร่างเละ แม้พระนางจะทรงร้องไห้คร่ำครวญทรงอ้อนวอนขออย่างไร ก็ไม่อาจหยุดยั้งการกระทำนั้นได้ ในที่สุดพระนางร่ำไห้จนพระทัยแตกสลาย สิ้นพระชนม์ ณ ตรงนั้นเอง ฝ่ายพระราชาเห็นพระนางสิ้นพระชนม์ต่อหน้าต่อตาพร้อมไปกับพระโอรส ก็รู้สึกตกพระทัย เกิดความหวั่นหวาดจนทำอะไรไม่ถูก ในทันใดนั้นแผ่นดินก็แยกออกเป็นช่อง สูบเอาพระราชาตกไปในอเวจีนรก นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “การกระทำชั่วที่รุนแรง จะได้รับผลร้ายอย่างสาสม” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคฺคตึ การกระทำชั่วของตนเอง ย่อมนำไปสู่ทางชั่ว (๒๕/๓๙) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |