|
หัวข้อ: สุคติภพของเทวดาเมื่อต้องจุติ คืออะไร ? เริ่มหัวข้อโดย: Maintenence ที่ 04 กันยายน 2567 19:21:16 (https://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/08/Y10951852/Y10951852-31.jpg) สุคติภพของเทวดาเมื่อต้องจุติ คืออะไร ? จวมานสูตร [ ๒๖๑ ] ดูกรภิกษุทั้งหลาย! เมื่อใด เทวดาเป็นผู้จะต้องจุติจากเทพนิกาย เมื่อนั้น นิมิตร ๕ ประการ ย่อมปรากฏแก่เทวดานั้น คือ ดอกไม้ ย่อมเหี่ยวแห้ง ๑ ผ้า ย่อมเศร้าหมอง ๑ เหงื่อ ย่อมไหลออกจากรักแร้ ๑ ผิวพรรณเศร้าหมอง ย่อมปรากฏที่กาย ๑ เทวดา ย่อมไม่ยินดีในทิพอาสน์ของตน ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย! เทวดาทั้งหลายทราบว่าเทพบุตรนี้ จะต้องเคลื่อนจากเทพนิกาย ย่อมพลอยยินดี กะเทพบุตรนั้น ด้วยถ้อยคำ ๓ อย่างว่า แน่ะท่านผู้เจริญ! ขอท่านจากเทวโลกนี้ ไปสู่สุคติ ๑ ครั้นไปสู่สุคติแล้ว ขอจงได้ลาภ ที่ท่านได้ดีแล้ว ๑ ครั้นได้ลาภ ที่ท่านได้ดีแล้ว ขอจงเป็นผู้ตั้งอยู่ด้วยดี ๑ ฯ [ ๒๖๒] เมื่อพระผู้มีพระภาค ตรัสอย่างนี้แล้ว ภิกษุรูปหนึ่ง ได้ทูลถามว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไร หนอแล เป็นส่วนแห่งการไปสู่สุคติ ของเทวดาทั้งหลาย อะไร เป็นส่วนแห่งลาภ ที่เทวดาทั้งหลายได้ดีแล้ว อนึ่ง อะไร เป็นส่วนแห่งการตั้งอยู่ด้วยดี ของเทวดาทั้งหลาย พระเจ้าข้า ฯ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย! ความเป็นมนุษย์แลเป็นส่วนแห่งการไปสู่สุคติ ของเทวดาทั้งหลาย เทวดาเกิดเป็นมนุษย์แล้วย่อมได้ศรัทธาในธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศแล้ว นี้แล เป็นส่วนแห่งลาภ ที่เทวดาทั้งหลายได้ดีแล้ว ก็ศรัทธาของเทวดานั้นแล เป็นคุณชาติตั้งลง มีมูลเกิดแล้ว ประดิษฐานมั่นคง อันสมณะ พราหมณ์ เทวดา มาร พรหม หรือใครๆ ในโลก พึงนำไปไม่ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย! นี้แลเป็นส่วนแห่งการตั้งอยู่ด้วยดี ของเทวดาทั้งหลาย ฯ เมื่อใด เทวดาจะต้องจุติจากเทพนิกายเพราะความสิ้นอายุ เมื่อนั้น เสียง ๓ อย่างของเทวดาทั้งหลายผู้พลอยยินดี ย่อมเปล่งออกไปว่า แน่ะท่านผู้เจริญ ท่านจากเทวโลกนี้ไปแล้ว จงถึงสุคติ จงถึงความเป็นสหาย แห่งมนุษย์ทั้งหลายเถิด ท่านเป็นมนุษย์แล้ว จงได้ศรัทธาอย่างยิ่งในพระสัทธรรม ศรัทธาของท่านนั้น พึงเป็นคุณชาติ ตั้งลงมั่นมีมูลเกิดแล้ว มั่นคงในพระสัทธรรม ที่พระตถาคตประกาศดีแล้ว อันใครๆ พึงนำไปมิได้ ตลอดชีพท่านจงละกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต และอย่ากระทำอกุศลกรรมอย่างอื่นที่ประกอบด้วยโทษ กระทำกุศล ด้วยกาย ด้วยวาจา ให้มาก กระทำกุศลด้วยใจ หาประมาณมิได้ หาอุปธิมิได้ แต่นั้น ท่านจงกระทำบุญอันให้เกิดสมบัตินั้นให้มาก ด้วยทานแล้วยังสัตว์แม้เหล่าอื่น ให้ตั้งอยู่ในพระสัทธรรม ในพรหมจรรย์ เมื่อใด เทวดาพึงรู้แจ้งซึ่งเทวดาผู้จะจุติ เมื่อนั้น ย่อมพลอยยินดีด้วยความอนุเคราะห์ นี้ว่า แน่ะเทวดา ท่านจงมาบ่อยๆ ฯ จบสูตร พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐ - ธรรมบท - อุทาน - อิติวุตตกะ - สุตตนิบาต หน้าที่ ๒๒๔ / ๔๑๘ หัวข้อที่ ๒๖๑-๒๖๒ ที่มา วัดป่ามหาชัย นครพนม |