[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

รวมกลอนฮิตช่วงน้ำท่วม




น้ำเอ๋ยน้ำ เคยมีค่า มหาศาล
เมื่อวันวาน   น้ำจ๋า มาจากไหน
ไหลบ่าล้น ท่วมท้นถึง ครึ่งเมืองไทย
กรรมอันใด ใครคนสร้าง น้ำ...ล้างแผ่นดิน
     ต่างหมดเนื้อ หมดตัว เพียงชั่ววูป
     น้ำโคลนสูบ หายวับ หมดทรัพย์สิน
     ธรรมชาติ จัดร่มเย็น เป็นอาจินต์
     มลายสิ้น วิปโยค โศกทั่วไทย
หรือทำลาย ไม้และป่า พณากว้าง
โค่นแผ้วถาง เผาทำลาย ให้โลกไหว
ข่มขืนซ้ำ ธรรมชาติ แทบขาดใจ
ทนไม่ไหว จัดหนักให้ ได้รับกรรม
     หรือถึงคราว อวสาน บ้านเมืองนี้
     ล้างเสียที คนปาบหนา ช่างน่าขำ
     เห็นแก่ได้ ทำลายบุญ ไร้คุณธรรม
    จงกู่ร้อง นี่คือกรรม เราทำเอง

ถึงแม้ทรายกั้นรักน้ำมาหาพี่
พลังน้ำที่ยิ่งใหญ่มิอาจคั่น
น้ำจะเข้าหาพี่กรุงโดยเร็วพลัน
เตรียมรับขวัญเต็มกำลังไม่หมองใจ

พี่ขอแนะนายทะเลผู้ยิ่งใหญ่
รวยพื้นที่ไพศาลสุดขอบฟ้า
น้ำจะมีความสุขชั่วกาลนาน
ไม่รังควานอดีตเน่าแล้วมาเอย

น้ำจะท่วม หรือไม่ท่วม เรื่องของน้ำ

    อย่าฟังความ หลากหลาย กลายเป็นเศร้า

   ถ้าน้ำมา ท่วมท้น เกินบรรเทา

   เน่าก็เน่า เท่ากัน ฉันและเธอ

   

   เธอจะเลือก เปื่อยตรงไหน คิดไว้หน่อย

   เปื่อนน้อย ๆ  เปื่อยปนเน่า เกาสนุก

  เมื่อน้ำลด ทั่วหัวใจ ผ่อนคลายทุกข์

  เพียงกระตุก จุกแผลเน่า  เท่านั้นเอย

ที่ทะเลพี่รอน้องน้ำให้ช้ำจิต
มานั่งคิดโดนกีดขวางทางน้ำไหล
น้ำของพี่ทะเลเซซัดกระจัดกระจาย
พี่ทะเลใจหายไยไม่มา

หรือว่าน้องถูกกระทำย่ำยีใหญ่
คนจัญไรกักขังเอาไว้หนา
ให้น้องน้ำเจ็บช้ำระกำอุรา
ต้องฝืนทนท่วมบ่าท้าเวรกรรม

อันน้องน้ำคงไม่ทำให้ใครเจ็บ
แต่น้องน้ำคงเจ็บน๊ะงามขำ
โดนเขาเล่นเกมส์กันพวกคนไม่ดี
ทำน้องน้ำจนเน่าเข้าตัวเมือง

พี่ทะเลรอน้องน้ำทุกค่ำเช้า
เฝ้าฟังข่าวน้องน้ำในทุกเรื่อง
พี่ทะเลคงต้องตายกว่าน้ำจะออกจากเมือง
คงนับเนื่องจากนี้จนเป็นผีเฝ้าทะเลตายไปก่อนเอย

จะมีใครต่อสู้เพื่อน้องน้ำ
ที่เจ็บช้ำถูกกั้นขวางทางเดินได้
เห็นน้องน้ำไชชอนให้ถอนใจ
เพราะถูกกั้นก็ทำลายเพื่อกายตน

ส่วนคนที่กั้นน้องน้ำก็ไม่คิด
อันน้องน้ำก็มีจิตเป็นกุศล
เคยช่วยเหลือจุนเจือให้ทุกคน
เพื่อน้ำล้นคนไล่พ้นจากบ้านเรือน

ก็ทางเดินของน้องน้ำเขากำหนด
มันก็ปิดกั้นหมดให้เชือดเฉือน
น้ำจะฟ้องกับใครก็แชเชือน
ก็มันเฉือนพื้นที่นั้นเพื่อทำกิน

แล้วอย่างนี้ถามว่าใครมันผิด
ที่มันคิดปิดกั้นเป็นทรัพย์สิน
เมื่อน้ำผ่านก็จะกั้นคันเป็นดิน
น้ำหมดสิ้นที่พึงพิงจะพักกาย

หากเรื่องนี้มีคนรับผิดชอบ
น้ำโต้ตอบเรียกร้องเรื่องเสียหาย
ใครนั้นหนาจะหมายมาเป็นทนาย
ต่อสู้ให้น้องน้ำได้มีไหมเอย.

นี่คือฉันคือน้ำอันท่วมบ่า
มิดหลังคาถูกด่าว่าน่าใจหาย
อยากจะพูดอยากจะบอกอยากอธิบาย
มันก็สายเกินแก้แพ้คนเลว

อันที่ฉันเข้ากรุงจากกรุงศรี
ฉันไม่มีเจตนาเพราะของเหลว
ย่อมจะไหลไปตามคนดีเลว
จะพาฉันลงเหวหรือเครื่องบิน

ฉันก็มีหน้าที่ที่จะไหล
จะให้ไปทางไหนได้ทั้งสิ้น
ตามแต่ใจคนจัดสรรน้ำตาริน
ฉันหมดสิ้นศรัทธาหาใดปาน

ฉันจะโต้กับใครกันได้บ้าง
ที่จะอ้างสิทธิ์นี้ชั่วลูกหลาน
ฉันเคยไหลลงทะเลได้อย่างสง่างาม
แต่บัดนี้ฉันคืออันธพาลหรือไฉนให้คิดเอย

อันน้องน้ำอยากย้ำเตือนสักนิด
อันถูกผิดอยู่ที่ใครให้รู้หนา
น้ำก็อยู่ของน้ำทุกวันมา
ก็ไม่เคยถูกว่าให้ช้ำระกำทรวง

แต่บัดนี้มีคดีมันหลายเรื่อง
ยุคมันเฟื่องไม่รักชาติไม่แหนหวง
ปล่อยน้ำท่ามาทำลายคนกินเมือง
น้ำทำเรื่องล้างมลทินให้สิ้นกรรม

หากว่าน้ำไหลไปลับไม่กลับอีก
ก็ให้ขีดเส้นทางไว้น๊ะงามขำ
ในปีหน้าก็อย่ามาขวางทางกัน
น้ำส่วนน้ำ คนส่วนคน พ้นภัยเอย

๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๔ ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีเถาะ

๑ กรุงอยากเขียน เรียนน้ำ ที่ฉ่ำรัก
จงห้ามหัก ดวงจิต พิศวง
น้ำมารอ ขอรัก สมัครวงศ์
อย่ามาหลง กรุงเลย จะเอ่ยความ

๑ น้ำทิ้งสิง ทิ้งลพ มาคบพี่
มันไม่ดี มากหน คนจะหยาม
ขอให้ไหล ไปหนอ อย่าง้อตาม
มันไม่งาม น้ำหลาก ลำบากคน

๑ อย่าถือโทษ โกรธทราย ที่กลายรัก
พี่ก็หนัก แบกหอบ กระสอบขน
ถ้าหากน้ำ เมตตา ประชาชน
กรุงจะสน รักปลื้ม จะลืมทราย ฯ

จดหมายเหตุกรุงศรี จากหน้าเพจเฟสบุ๊ค " ศรีปาด "